"De knip" voorkomen?

Nou dag. Ik heb geen interesse in onderdeel van een onderzoek. Ik dacht dat je zelf zwanger was.

Gelukkig mag je dit hier toch niet gebruiken voor je onderzoek.

Mooi reactie fay!



Ik heb wel ervaring met hypnobirth trouwens. De cursus gedaan en de technieken toegepast tijdens mijn bevalling. Daarom was het vast ook zo'n goede ervaring en misschien ging het door de ontspanning ook wel zo snel. Ondanks de goede resultaten bij hypnobirth wb TR, ben ik een van de ongelukkigen die het dan wel overkomt. Toch kijk ik positief terug op de bevalling zelf en ben ik niet bang (nouja, klein beetje, maar dat gaat nog wel weg)voor een volgende bevalling. Wel ga ik me heel goed laten informeren van alle kanten over een eventuele herhaling en de mogelijke gevolgen dan. Zit natuurlijk niet op nog een TR te wachten!

Overigens heeft mijn vk wel de epi-no met me besproken, evenals het perineum masseren. Vk is alleen terughoudend met het promoten van epi-no (dmv foldertje of iets dergelijks) omdat het ding zo kolere duur is. Maar ze is zeker enthousiast en meer positief gestemd over de epi-no dan het perineum massage.

Ik lees echt met plezier alle reacties in dit topic, het is met recht een mooie melange geworden.



@nic1983: gelukkig maar dat je onderkantje niet boven de gezondheid van je kind zal gaan, het leek me al wel al te stellig zo...

En ik ben het met je eens mbt dat als je veel van houding wisselt tijdens de ww, de baby vaak beter kan zakken en draaien in het geboortekanaal, dan help je je kind om er zo goed mogelijk voor te gaan liggen. Ik doe bevallingen in alle standjes, maar daar zijn ze in het ziekenhuis vaak niet aan gewend jammer genoeg. En bij bv een vacuum kun je ook niet op de kruk. Maar heb meer dan eens mee gemaakt dat persen niet op schoot maar dan opeens in een andere houding wel. Als je dit boeiend vind, google dan eens de boeken van Ina May Gaskin, de oermoeder van het natuurlijk bevallen. Zij scoren supermooie statistieken, voornamelijk door geduld en goede begeleiding. Maar weet niet of vrouwen tegenwoordig het geduld hebben voor een bevalling van soms wel 3 dagen...



Ook qua begeleiding kan het nog veel beter, we willen als beroepsgroep ook graag meer tijd voor de barende juist om angst en pijn tegen te gaan zodat mensen in rust en ontspanning kunnen baren. ik hoop dat ik ooit nog naar de VS kan om bij hen meer hierover te leren



Daarom hopen we in de toekomst ook minder bevallingen te hoeven doen voor een redelijk salaris, en dat je niet van de ene naar de ander hoeft te rennen. Ook in het ziekenhuis zou meer personeel moeten komen, zodat een pleeg echt de tijd zou hebben om naast je te blijven zitten. In het ziekenhuis komt een doula goed van pas!

quote:isisVG schreef op 27 oktober 2012 @ 23:13:

Er is een gyn die Knipscheer heet

Knipscheur zou helemaal toepasselijk zijn.

Kapper was voor hem ook mooi beroep geweest.Een schat van een man trouwens!! Maar ... wat dacht je van zijn collega Hakvoort. Ja is een leuk ziekenhuis hoor

oh en on topic ik ben twee maal bevallen, 1x maal zonder persdrang en kind was er binnen 40 minuten persen. Klein scheurtje en twee hechtingen. Totaal geen last van gehad. Tweede was er na 6 minuten persen (en helse persdrang!) en weer klein scheurtje en nu 1 hechting. Wederom geen last van gehad. Ik ben trouwens in het ziekenhuis bevallen (was onder begeleiding van de gyn). Ik moet zeggen dat ik van te voren niet echt heb nagedacht of ik geknipt wilde worden. Maar als ik deze hele discussie nu lees ben ik blij dat ik dit allemaal van te voren niet wist. Ik ben er vrij onbevangen in gegaan en had alleen maar 1 ding in mijn hoofd '' luisteren naar de aanwijzingen!!'' . Dat lukte bij nummer 1 prima maar met de enorme persdrang bij nummer 2 ging dat toch een stuk lastiger moet ik eerlijk bekennen.

Heb zelf goede verhalen gehoord over Epino. Van een vriendin van een vriendin en ook van een kennis. Geen enkele knip en ook niet uitgescheurd tijdens de bevalling. Zelf wil ik het ook gaan proberen, ben nu 17 weken zwanger. Zal het ook eens met vk bespreken. Ik lees geïnteresseerd mee!

Fay: ik maak me schuldig aan het niet geheel ontopic blijven ben ik bang! Maar over de epi-no; ik ken het niet. Maar door mijn overtuiging, het geloof in de natuurlijke geboorte, ben ik ook niet zo van de "gadgets" om zaken als knippen en scheuren te voorkomen. Ik denk dat verloskunidge en gyn's veel meer terug zouden moeten naar de basis. Natuurlijk bevalhouding, zo min mogelijk interventies (dus ook minder VT en controle van cortone etc) om zo de kans op scheuren en

andere complicaties te voorkomen. Dan praat ik wel over gezonde vrouwen natuurlijk. Bij hoge risico baringen kan ik

me voorstellen dat er in sommige gevallen minder plaats is voor natuurlijk verloop van de baring. In dat geval zou een

epi-no ms uitkomst kunnen bieden maar daar weet ik verder niets vanaf.



Omdat je schrijft over dat je graag ziet dat zwangere een kritische houding aannemen zodat specialisten aan het denken worden gezet; 1 november organiseerd de NVOG een avond waar vrouwen interactief aan kunnen deelnemen. Zij kunnen hun beval-wensen uitspreken.Ik vind het een geweldig initiatief! http://www.hoewiljijbevallen.nl/site/



@ Nikaya: ik ben idd bekend met Gaskin! Geweldige vrouw! Na mijn teleurstellende ziekenhuis ervaring bij mijn eerste bevalling (was eigenlijk thuis gepland maar op verkeerde medice indicatie in het zh beland) ben ik me meer gaan verdiepen in natuurlijk bevallen. Gewoon omdat ik me niet kon voorstellen dat de natuur zo slecht in elkaar zat dat ik als gezonde zwangere na de bevalling thuis zat met een PPD, 18 hechtingen en een kind op neonatalogie.

De tweede is in bad geboren, thuis, zonder één interventie dus compleet hands-off. De bevalling had van mij dágen mogen duren! Dankzij hypnotherapie had ik een techniek aangeleerd om me compleet te ontspannen. Ik heb zeker weeën (in hypno-taal: golvingen) gevoeld maar het woord pijn mochten ze niet hebben! Dat was de eerste keer wel anders.



De pers-fase was ook makkelijk en ik voelde zelf hoe het hoofdje stond en hoe mijn perineum week. Geweldige ervaring.

Mijn kindje is onderwater geboren, dronk direct aan de borst, kortom; perfect! De bevalling duurde trouwens geen dagen, slechts 4,5 uur vanaf de eerste echte wee.



Over geduld bij de baring; daar schort het idd aan. Maar ik denk dat veel vrouwen als ze weten hoe het natuurlijke proces van een bevalling eruit ziet dat geduld wél hebben.

Als iedereen van jongs af aan zou leren dat het een proces is dat dagen kan duren maar ook slechts enkele uren dan is dat gewoon zo. Het is een life-event, je doet het niet vaak. Dan is een paar dagen op een heel mensen leven uiteindelijk niets! En je bent een geweldige ervaring, die je leven verranderd, rijker. Maar onze cultuur zit anders in elkaar, helaas. Maar of dat komt omdat vrouwen dat willen?

Ik denk dat het komt omdat geboorte-prof's dat vaak zo willen. Want een vrouw die niet weet hoe het proces werkt, welke rol hormonen spelen etc die heeft geen keuze, die krijgt gewoon voorgeschoteld dat een bevalling 12 uur duurt of 1 cm per uur en anderhalf uur persen.

Maar ben het met je eens, een doula is, zeker in het ziekenhuis, een geweldige uitkomst! Ben me daarom ook aan het omscholen



Tot slot; vond het boek medische misvattingen, nieuwe inzichten in de geneeskunige praktijk, verhelderend. Daarin wordt ook geschreven over de knip en de evidence die er wil of juist niet bestaat over het nut daarvan.

Ik heb met de epi-no 'geoefend' voordat mijn dochter werd geboren. Ik vond het bizar om te doen, maar het gaf me wel meer vertrouwen in de bevalling. Mijn vk was heel enthousiast overigens en ook ik dacht baat het niet dan schaadt het ook niet.

Helaas toch wel minimaal gescheurd, 2 hechtingen. Maar niet in mijn perineum, die je oprekt mbv de epi-no. Ik ben dus op zich positief erover, alleen vond het dus wel gedoe.

@ fay: Over de badbevalling en de organisatie. Dat valt eigenlijk wel mee. Denk eigenlijk dat het niet meer werk is dan een bedbevalling. Het bad hebben we proef-opgezet met 20 weken dus we wisten al hoe het het makkelijkste ging. Hij stond dan ook in 10 minuten op en was in 10 minuten ook vol. Tijdens de bevalling heeft mijn partner één keer het bad aangevuld met warm water. Heb er in totaal ruim 3 uur in gezeten. Het is een bad dat niet snel afkoeld en je hebt eventueel afdekhoezen tegen het afkoelen wanneer je er tussen door uit wilt. Je kunt ook eenvoudig wat water er uit laten en nieuw er in laten lopen dmv een simpele pomp.



Het opruimen was ook zo gepiept. Het water pomp je na afloop makkelijk in het toilet (doet de kraam allemaal!). Ik had een inleg hoes die je na afloop weggooit á 25 euri. Dan ben je dus snel klaar!



Verder denk ik dat praktische bezwaren niet opwegen tegen de voordelen. Je bevalt maar één keer van een kindje (per kind dan ) dus volgens mij moet je gewoon alles doen om die ervaring zo goed en fijn mogelijk te laten zijn.



Ik heb een echte "hands-off" bevalling gehad, geen enkele controle en vrvr niet direct aanwezig. Je kan mijn bevalverhaal en andere natuurlijke bevallingsverhalen en badbevallings-ervaringen lezen op geboortenis.nl.



Ik ben bezig mij op te scholen. Niet direct tot doula vanwege mijn jonge gezin. Maar ik wil dat later nog wel gaan doen. Wel wil ik vast deze opleiding volgen. Meer om vrouwen tijdens de zwangerschap goed te kunnen begeleiden. Verder ben ik bezig met het aanleren van massage en ontspanningtechnieken voor vrouwen in de zwangerschap, tijdens de bevalling, maar ook post partum. Ik wil vrouwen en hun partners begeleiden tijdens de zwangerschap om hen zo goed mogelijk voor te bereiden op de bevalling én de tijd daarna. Verder wil ik vrouwen post partum begeleiden naar behoefte. Dat kan in de vorm van praktische ondersteuning, een luisterend oor, post partum massages, event mexicaans sluitingsritueel oid maar ook baby massage etc. Tijdens de zwangerschap kan ik ook de partner massage technieken leren om de vrouw te ondersteunen tijdens de baring. Hypnobirting zou ik ook graag geven maar die opleiding wordt alleen in de UK en de VS gegeven, moet ik nog even doorsparen.. Maar ik ben ook bezig met een cursus draagconsulent en nog meer dingentjes om zo breed mogelijk vrouwen te kunnen helpen in de eerste periode.



Ik ken het wereldje wel redelijk goed denk ik. Er komen steeds meer doula's bij en ook de opleidingsmogelijkheden worden groter, kijk maar eens op doula.nl.

Hypnobirthing, ik weet niet of er echt wetenschappelijk bewijs bestaat maar ik ken en spreek veel vroedvrouwen en iedereen is altijd enorm positief en ethousiast over hypnobirthing.

Het is ook wereldwijd een enorm succes. En hoe het wereldjes zich verder ontwikkeld? Tja moeilijk. Veel vrouwen lijken zich steeds bewuster te worden van hun eigen kracht om zelf te baren. Steeds meer vk's en vrvr hebben ook wel steeds meer in de gaten dat je de natuur vooral haar werk moet laten doen.

Maar aan de andere kant is er ook meer medicalisering. Veel meer inledingen bij 41 weken, meer epi's en kunstverlossingen. Denk wel, maar dat is ms positive thinking, dat het "natuurlijk-beval-vlekje" steeds groter wordt. Als je met meer vrouwen in contact wil komen die natuurlijk bevallen een warm hart toedragen dan kan je mij mailen: nic83@live.nl. Mail op een FB lijst met gelijkgestemde, veel doula's vrvr en vk's en andere geboorte-werkers! Maar ook moeders natuurlijk en een enkele vader! Laat dan in je mailtje weten wie je bent, wat je doet en waarom je graag lid zou willen worden!

Tot slot; want dat vergeet ik te vermelden; een bevalbad is speciaal gemaakt om te bevallen. Het is groot genoeg maar niet té groot. Een vrvr of vk kan er makkelijk bij je komen. De bodem is ook lekker zacht zodat je makkelijk van houding kan wisselen. Er zijn wel eens vk's de allerlei eisen gaan stellen zoals: bed in de kamer, extra persoon aanwezig, persen niet in bad of moederkoek juist wel in bad ivm schatte bloedverlies. Dat zijn eigelijk allemaal eisen van vrouwen met weinig ervaring en/of vertrouwen. Ervaren badbevallings vk's/vrvr eisen doorgaans niets. Ze maken ms wel afspraken over zaken maar altijd in overleg met de moeder en vader en nooit vanuit angst.

Ik vond het in het begin er moeilijk om te bepalen waar mijn grens lag. In het begin van mijn zwangerschap was ik onder controle van een reguliere vk. Zij wilde wel zo min mogelijk toucheren maar uiteindelijk wel controleren of er sprake was van VO. Dat wilde ik niet. Ik weet dat ik daardoor uit mijn beval ritme wordt gehaald met alle gevolgen van dien. De spanning die ik daardoor zou ervaren zou naar mijn inzicht en gevoel het proces kunnen stagneren.

Ik vond het vooral moeilijk om het geen ik voelde over te brengen op de vk. Zij had de visie dat ze tijdens een thuis bevalling handelde om problemen te voorkomen. Ik heb de visie dat juist door al die handelingen problemen kunnen ontstaan.

Natuurlijk is dat afhankelijk van de vrouw, maar ik wist door mijn eerste beval ervaring dat ik echt niet gestoord moet worden tijdens het bevallen.

Juist ook door de informatie die ik tot mij nam door oa lezingen van Sarah Buckley, boeken als "orgasmic birrth", "geboren worden zonder pijn" en "vrije geboorte" en de onderzoeken van Odent voelde ik mij gesterkt. Wat ik voelde werd hierdoor bevestigd, ik durfde daarom ook de stap te zetten om de zorg onder deze vk stop te zetten. De vroedvrouw die ik daarna ontmoette, vertelde ik hoe ik wilde bevallen. Zij stond vierkant achter mij. Ik had mezelf goed voorbereid, had veel informatie en veel vertrouwen in mijn lijf. Daardoor had zij ook het vertrouwen dat ik wist waar ik mee bezig was. Natuurlijk hebben we ook samen de risico's besproken; wat die waren, wat te doen in verschillende situaties (bijv. bij uitgezakte ns, placenta previa, fluxes etc). Zij gaf aan dat ze wel graag wilde checken bij 36 weken of mijn kindje in een gunstige positie lag en was ingedaald. Dat vond ik prima. Met 36 weken lag mijn dochter prima en was ook ingedaald. Daarmee waren dus al de voornaamste risico's uitgesloten.

Ik was mij er volledig van bewust dat mijn kindje tijdens de geboorte in de problemen kon komen en kon overlijden. Ms wel aan iets dat men in het zh of door controles tijdens de baring had kunnen voorkomen, Daarintegen wist ik ook zeker dat er juist door die controles ook andere problemen konden ontstaan waardoor mijn kindjes juist ook in de problemen kon geraken. De afweging was dus niet of ik risico wilde lopen door mijn bevalling op mijn manier te doen. Ik nam gewoon een ander risico, maar dat was niet groter dan de risico's in een andere setting.

Naar mijn overtuiging was dit voor mij de beste en veiligste manier om te bevallen. Dat wist ik niet alleen door gewoon verstandelijk alles op een rijtje te zetten maar ik voelde dit ook gewoon. Mijn hele weten en gevoel gaf aan dat dit voor mij de beste keuze was.

In het begin voelde ik me met name onzeker door de angst van mijn reguliere vk. Maar dat was niet mijn angst. Omdat ik tegen de stroom in ging, andere keuzes maakte dan de meeste vrouwen moest ik wel vaak bij mijzelf na gaan of het klopte wat ik wilde. Niet omdat het voor mij niet goed voelde maar door de reacties die ik kreeg. Mijn vroedvrouw heeft mij uiteindelijk geholpen door de bevestiging die ik van haar kreeg, door haar vertrouwen. Ik voelde me daardoor niet meer alleen staan maar me enorm gesterkt. De groep waar ik mee mail bestaat uit meer gelijkgestemde en ook daar kreeg ik de bevestiging die ik toch wel een beetje nodig had. Niet omdat het dus niet goed voelde maar meer omdat je, als je afwijkt van de norm, wel eens het gevoel krijgt dat je "gek" bent.



Uiteindelijk denk ik dat je als vrouw zelf verantwoordelijk bent voor je baring. Die verantwoordelijkheid wilde ik ook volledig nemen. Ik wilde deze niet afschuiven op iemand anders, iemand keuzes voor mij laten maken. Om dat te doen moet je je wel enorm goed informeren, dat hoort bij de verantwoordelijkheid die je neemt. Je kan, vind ik, niet zomaar zeggen dat je geen controles wilt. Je moet je ten volle beseffen waar je mee bezig bent, hoe bevallen werkt, wat er bij komt kijken etc. Tijdens mijn bevalling ben ik enorm zeker geweest van mijzelf. Ik voelde me niet één moment angstig. Ik wist exact wat er gebeurde in en met mijn lijf. Het voelde ook volkomen logisch en natuurlijk. Het moment kort voor de daadwerkelijk geboorte van mijn dochter was enorm bijzonder. Ik kon alles zelf goed voelen en meemaken en ervaarde hoe sterk je instinct werkt als je maar niet gestoord wordt. Ik wist precies wat ik wanneer moest doen, hoe ik me moest bewegen, hoe ik moest ademen en wanneer ik wel of niet moest mee persen. Die ervaring was bijzonder, ik voelde me echt een oer-vrouw. En dat doe ik nog steeds. Na de bevalling voelde ik ook hoe geweldig alle hormonen hunb werk hadden gedaan en nog deden. Ik voelde de enorm oxytocine-rush. Mijn baby dronk ook meteen goed, de placenta werd een uur later geboren. Ik ben in de nacht bevallen maar ik was door alle hormonen enorm wakker en alert. De hele dag. Slapen was er ook echt niet bij.

Ik voelde me echt compleet anders als na mijn eerste bevalling waarbij mijn natuurlijke hormonen hun werk niet hebben kunnen doen door de synto, het weghalen en aankleden van mijn kindje maar ook door alle ingrepen tijdens de bevalling.



Mij was verteld dat ik rekening moest houden op weer een PPD na mijn bevalling. Het percentage vrouwen dat na een PPD wéér een PPD krijgt ligt op 60%. Maar na mijn bevalling voelde ik me intenst gelukkig. Kraamtranen kwamen er wel, na 2 weken. Maar ik voelde me emotioneel, niet ongelukkig. Dat duurde ook maar een paar dagen. Ik heb heerlijk gehuild omdat ik de gelukkigste vrouw op aarde was niet omdat ik angstig of ongelukkig was.



Ik denk dat vrouwen zelf meer de regie moeten krijgen. Niet iedere vrouw zal zo hands off willen of kunnen bevallen. Dat hoeft ook niet. Maar zelf de keuzes maken op basis van eerlijke informatie die evedice based is, dat zou geweldig mooi zijn. En niet zoals nu vaak het geval is, slechts het gevoel krijgen dat je een keuze hebt. Wat zonder info heb je die niet. Vrouwen krijgen nu vaak toch veel angst scenario's geschetst. Ze kunnen kiezen maar krijgen keuzes uit een paar opties, niet allen.

Daarbij is 65% van de richlijnen en protocollen niet evedice based maar gericht op het gemak van de hulpverlener. De vrouw zou centraal moeten staan en zij moet serieus genomen worden als een volwaardige gesprekspartner. Zij is de gene die baart en daar heb je geen opleiding voor nodig. Te vaak wordt nu nog de verantwoordelijkheid bij de vrouw weggenomen. Ze krijgt keuze uit a of b en daarmee af. Niet voor niets hoor je veel vk's en gyn's nog zeggen dat ze een bevalling hebben "gedaan". De enige die de bevalling "doet" is de vrouw zelf! Ze kan daar in begeleid worden door een prof of niet als ze dat niet wenst.



Maar terugkomen op je vraag; ik was in het begin wel wat onzeker en vond het eng om mijn eigen pad te kiezen. Maar dat was meer door de reacties uit mijn omgeving en van de betreffende vk. Later in mijn zwangerschap voelde ik mij gesterkt in mijn keuzes en daardoor ook zeker van mijn zaak. Aan het einde van mijn zwangerschap was er geen spoor van twijfel. Al zou de hele wereld roepen dat ik gek was, ik wist wel beter, ik voelde me super zeker.

Ik reageer zo kort mogelijk want computer is kapot en ben nu op i pad, niet zo heel makkelijk vind ik.

Over wetenschappelijk onderzoek over uc, das een moeilijke. Het is niet echt te onderzoeken omdat veel vrouwen het niet openbaar maken. Veel angst om veroordelingen vanuit omgeving denk ik. Wel zijn er statistieken die bevestigen dat een zo natuurlijk mogelijk verloop van de bevalling minder complicaties geven en minder sectio's. Ik mail zelf op diverse uc-lijsten over de hele wereld en wij houden als moeders statistieken bij van onze bevallingen. Het percentage dat uiteindelijk naar uiteindelijk naar het zh gaat is heel klein, rond de 5% zo uit mijn hoofd. Knippen worden nooit gezet, ks zelden. Als je bedenkt dat deze moeders ook gewoon bevallen van tweelingen en kindjes in stuit dan zijn deze statistieken behoorlijk goed. Het aantal kindjes dat overlijd zijn niet groter dan in de reguliere beval wereld. Het wellicht wel andere kindjes. Er zijn natuurlijke gevallen waarbij kindjes overlijden die in een zh gered hadden kunnen worden. Maar daarentegen gaan er gezonde kindjes dood in een zh door bijv. Gebruik van synto, vacuüm, infecties ea oorzaken die niet voorkomen in de uc wereld.





Over natuurlijk bevallen met een vk, het kan wel! Deze vrouwen noemen zich vaker vroedvrouw omdat zij van mening zijn dat zij moeders niet verlossen van hun kind. Deze vrouwen vind je ook veel op de maillijst waar ik het over had.



Ik denk dat jij als niet zwangere vanuit jouw visie toch echt wel thuis kan horen bij deze groep. Er zijn zelfs meer psychologen! Juist ook vanwege de mentale aspecten die komen kijken bij bevallen en zwanger zijn. Maar je bent ook zeker gewoon welkom als vrouw en als mens. Hoe meer mensen zich aansluiten, hoe meer we kunnen doen om de bewustwording rondom zwangerschap en bevallen te vergroten!

quote:Natonco schreef op 27 oktober 2012 @ 18:09:

Ik had een totaal ruptuur bij mijn eerste, edoch, als er geen foetale nood is wordt er de volgende keer níet geknipt. Mensonterend vind ik het. De verloskundige neemt maar wat meer tijd en begeleidt maar wat beter; stukken humaner.



Tja, ik weet niet. Ik ben ook flink ingeknipt na een bevalling van 28 uur (je zou denken dat er dan tijd genoeg was om de boel geleidelijk te laten rekken). De persfase heeft ongeveer een uur geduurd, maar kind kwam er gewoon niet uit. Iedere keer zakte het koppetje naar beneden (onder de druk die ik erop zette) en iedere keer pojngte het hoofdje weer terug omhoog richting baarmoeder. Ze hebben me toen ingeknipt, daarna kwam het hoofd er nog niet uit. Toen nog verder ingeknipt, vervolgens heeft de vlos flink hard op mijn buik zitten meeduwen en toen eenmaal het koppie er dan ein-de-lijk door was, moest de gyn. mijn kind er ook nog uittrekken, omdat ze vast zat. Man man man, wat een gedoe zeg om een kind eruit te werken!



Ik had inderdaad liever geen knip gehad, want het deed me behoorlijk pijn. Zelfs met pijnstilling lag ik in bed stiekempjes te huilen, omdat mijn vagijn zo'n pijn deed. Wat wil je als je in je Ka-u-tee geknipt wordt door alle spierlagen heen en ze vervolgens een half uur zitten te borduren om je weer aan elkaar te naaien.

Maar vraag me serieus af of ik zonder die knip mijn kind er ooit fatsoenlijk uit had kunnen krijgen. Ik bedoel, incl. knip moest er zelfs nog mega hard meegeduwd worden om de boel erdoorheen te douwen.

@ schouderklopje, mag ik vragen in welke houding je bent bevallen?

quote:nikaya schreef op 27 oktober 2012 @ 22:21:



Bij mn eigen bevalling ook een echt nodige knip gehad, geen last van gehad gelukkig. En dat terwijl ik daar ook echt tegenop zag, erg mee gevallen.



Is pijn aan de knip dan niet normaal? Ik heb echt behoorlijk pijn gehad die nacht. En dat terwijl ik dacht dat ik na weeen niks meer pijn zou vinden doen haha.

Zozeer dat ik er niet van kon slapen, want ik had echt het gevoel dat ik een behoorlijke (diepe) wond had daar. Volgens mij ging het echt door spieren en alles heen. Jeetje, dat vrouwen dat dan niet pijn vinden. Ik is een watje denk ik

quote:Nic1983 schreef op 01 november 2012 @ 22:59:

@ schouderklopje, mag ik vragen in welke houding je bent bevallen?De houding die ziekenhuizen eigenlijk meestal doen, liggend op de rug dus, met mijn benen in de steunen. Ze vonden trouwens wel dat ik goed kon persen.

quote:nikaya schreef op 27 oktober 2012 @ 22:25:

@betje: ongeveer 4 cm, al kun je door een 2e x nog 'verder' te knippen nog meer ruimte maken. Bijvoorbeeld als er een heel groot kind door moet. Dat is dan best een flinke geweest, of misschien was ie nog ietsje verder gescheurd, dan kan soms ook gebeuren.

Pfieuw, onze arme onderkantjes, he!Ah, ik had ook een groot kind (1e) van bijna 9 pond. Scheelt dat? Ik had nl. gehoord dat een hoofd van een zware baby niet groter is dan van een lichte baby?