Zwanger
alle pijlers
Wie bij bevalling aanwezig?
vrijdag 6 december 2013 om 21:54
Toen ik zeven weken zwanger was, vroeg mijn schoonmoeder aan mij of ze bij de bevalling mocht zijn. Dit overrompelde mij op dat moment zo (ik was net zwanger...) dat ik hier geen zinnig antwoord op kon geven.
Vandaag 36 weken zwanger waren wij op visite bij schoonouders en ging het over de bevalling. Of ik nu al wist wat ik wilde. Hier heb ik uiteraard nu ik 36 weken ben over nagedacht. Ik gaf aan dat ik mijn vriend erbij wil hebben en mijn moeder stand-by. (Weet niet of mijn vriend het gaat trekken. Die slaat dicht als ik pijn heb). Ik kreeg hierop de opmerking van mijn schoonvader dat hij het lullig vond voor mijn schoonmoeder als mijn moeder er wel bij mag zijn. Ik kon nog net tot tien tellen, maar dacht eigenlijk bij mijzelf wat zijn jullie egoïstisch. Ik lig daar te bevallen, iets heel intiems, dan mag ik toch zeggen wat ik zou willen. Nu heb ik ook nog een discussie met mijn vriend gekregen. Hij vindt het ook maar raar dat ik zijn moeder er niet bij wil hebben. We hebben toch een goede band en waarom zou ik haar zoiets moois willen onthouden, aangezien zij waarschijnlijk dit maar een keer gaat mee maken, is zijn reactie. Nu zit ik dus met een fijn schuldgevoel opgescheept. Wat vinden jullie, stel ik mij aan of moet ik voet bij stuk houden?
Vandaag 36 weken zwanger waren wij op visite bij schoonouders en ging het over de bevalling. Of ik nu al wist wat ik wilde. Hier heb ik uiteraard nu ik 36 weken ben over nagedacht. Ik gaf aan dat ik mijn vriend erbij wil hebben en mijn moeder stand-by. (Weet niet of mijn vriend het gaat trekken. Die slaat dicht als ik pijn heb). Ik kreeg hierop de opmerking van mijn schoonvader dat hij het lullig vond voor mijn schoonmoeder als mijn moeder er wel bij mag zijn. Ik kon nog net tot tien tellen, maar dacht eigenlijk bij mijzelf wat zijn jullie egoïstisch. Ik lig daar te bevallen, iets heel intiems, dan mag ik toch zeggen wat ik zou willen. Nu heb ik ook nog een discussie met mijn vriend gekregen. Hij vindt het ook maar raar dat ik zijn moeder er niet bij wil hebben. We hebben toch een goede band en waarom zou ik haar zoiets moois willen onthouden, aangezien zij waarschijnlijk dit maar een keer gaat mee maken, is zijn reactie. Nu zit ik dus met een fijn schuldgevoel opgescheept. Wat vinden jullie, stel ik mij aan of moet ik voet bij stuk houden?
zaterdag 7 december 2013 om 09:22
quote:Amand schreef op 06 december 2013 @ 23:43:
[...]
Het is niet een vrouw die bevalt, het is je eigen partner die jullie kind gaat baren. Het meest intieme moment van je relatie tot dan toe. Misschien wel van je hele leven.
Ik zou spijt als haren op mijn hoofd van mijn partnerkeuze hebben, wanneer ik zou moeten constateren dat we blijkbaar een derde in onze relatie hebben.
Wat poetisch "je eigen partner die jullie kind baart"
In mijn ogen is mijn bevalling gewoon ik die gedurende een periode van gemiddeld 14 tot 18 uur (misschien langer), doodmoe en met grote regelmaat, helse pijnen doorsta. Mijn lichaam gaat vast allemaal dingen doen die ik als enorm overweldigend ga ervaren, en ik ga als een dolle hopen dat er zich geen ernstige complicaties voordoen die mij of onze dochter in gevaar brengen.
Mijn vriend heeft hierin 1 taak: zorgen dat ik me op mijn gemak voel. Als hij zijn eigen egoististische belangens ("dit moeten we sáámen doen") op dat moment boven die van mij stelt is het inderdaad snel afgelopen met de relatie
[...]
Het is niet een vrouw die bevalt, het is je eigen partner die jullie kind gaat baren. Het meest intieme moment van je relatie tot dan toe. Misschien wel van je hele leven.
Ik zou spijt als haren op mijn hoofd van mijn partnerkeuze hebben, wanneer ik zou moeten constateren dat we blijkbaar een derde in onze relatie hebben.
Wat poetisch "je eigen partner die jullie kind baart"
In mijn ogen is mijn bevalling gewoon ik die gedurende een periode van gemiddeld 14 tot 18 uur (misschien langer), doodmoe en met grote regelmaat, helse pijnen doorsta. Mijn lichaam gaat vast allemaal dingen doen die ik als enorm overweldigend ga ervaren, en ik ga als een dolle hopen dat er zich geen ernstige complicaties voordoen die mij of onze dochter in gevaar brengen.
Mijn vriend heeft hierin 1 taak: zorgen dat ik me op mijn gemak voel. Als hij zijn eigen egoististische belangens ("dit moeten we sáámen doen") op dat moment boven die van mij stelt is het inderdaad snel afgelopen met de relatie
zaterdag 7 december 2013 om 09:22
Nou ik had alleen mijn partner er bij en dat was meer dan genoeg!!
Vooral wat iedereen hier ook zegt, nee is nee, bij bevallen moet je je volledig op je gemak voelen en je niet verplicht voelen tot iets, en vind het ook echt niet kunnen dat ze je proberen te forceren.
En je hebt je eigen moeder als stand by staan? Dus je weet niet eens of ze er daadwerkelijk bij is.
Succes deze laatste weekjes en hopelijk heb je straks een vlotte snelle bevalling.
Vooral wat iedereen hier ook zegt, nee is nee, bij bevallen moet je je volledig op je gemak voelen en je niet verplicht voelen tot iets, en vind het ook echt niet kunnen dat ze je proberen te forceren.
En je hebt je eigen moeder als stand by staan? Dus je weet niet eens of ze er daadwerkelijk bij is.
Succes deze laatste weekjes en hopelijk heb je straks een vlotte snelle bevalling.
zaterdag 7 december 2013 om 09:24
Wel opvallend dat iedereen zich zo druk maakt om dat bloot zijn tijdens de bevalling. Dat zou mij dan weer helemaal niets kunnen schelen. Ik wilde mijn (schoon)moeder er niet bij omdat ik weet dat ik als iets moeilijk of pijnlijk is, ik liever geen mensen erbij heb. Mijn man en ik samen, dat was prima, en toen het kind er eenmaal was wilde ik het heel graag aan al z'n familie laten zien.
zaterdag 7 december 2013 om 09:32
Geen moeder en geen schoonmoeder tzt. Heb genoeg aan mijn partner en wil de ander ook geen achtergesteld gevoel geven.
Mijn moeder was niet bij de bevallingen van de kinderen van mijn broer.. Haar moeder wel en ik kan me zeker voorstellen dat dat niet leuk is voor de partij die er niet bij mag zijn. Je wordt op het moment suprême buitengesloten. Natuurlijk hoef je daar geen boodschap aan te hebben maar in mijn wereld houdt je wel degelijk rekening met elkaar.
Mijn moeder was niet bij de bevallingen van de kinderen van mijn broer.. Haar moeder wel en ik kan me zeker voorstellen dat dat niet leuk is voor de partij die er niet bij mag zijn. Je wordt op het moment suprême buitengesloten. Natuurlijk hoef je daar geen boodschap aan te hebben maar in mijn wereld houdt je wel degelijk rekening met elkaar.
zaterdag 7 december 2013 om 09:38
quote:markovic schreef op 06 december 2013 @ 23:45:
[...]
Tja, dan zijn jullie beiden blijkbaar zo labiel dat jullie mama nodig hebben op het moment supreme...
Mijn moeder was bij ons wel degelijk betrokken bij het moment supreme. Mijn moeder moest namelijk bij mij blijven na de punctie terwijl mijn vriend de eicellen en spermacellen naar het lab bracht.
TO ik loop een week achter dan jouw en heb in mijn bevallingsplan staan dat mijn moeder erbij is. Dit heb ik voor ik zwanger was al besproken met mijn vriend, dat ik dit zo wou. Hij weet ook heel goed waarom. Ik heb met hem situatie mee gemaakt, waarbij hij zich helemaal in zichzelf keer en ik hem niet kan bereiken.
Ik maak me op dat moment zorgen om hem en dat kan ik er niet bij gebruiken tijdens de bevalling. Dit hebben we van te voren ook met mijn schoonouders besproken en deze begrepen het ook. Komt denk ik ook omdat mijn vriend deze eigenschap van mijn schoonmoeder heeft. Mijn schoonvader kon zich ook heel goed verplaatsen in mijn standpunt. Wij zijn er dus heel open en eerlijk in geweest. Misschien kun je aan je vriend uitleggen waarom je moeder stand-by moet staan en dit samen overbrengen aan je shoonmoeder.
Mijn moeder zou trouwens eerst naar het zkh komen en dan op de gang wachten tot mijn vriend aan zou gegeven dat het gevoel op kwam. Alleen dit blijkt niet mogelijk te zijn, want de regel in het zkh is of bij de bevalling of niet. Nu is afgesproken dat aan mijn vriend aan mijn bed zit en mijn moeder daar in de buurt. Ze zal helpen als ik of mijn vriend er om vraagt. Om er toch wat te doen te geven mag ze na dat het kind eruit is foto's maken.
De keuze waar ik ging bevallen ondanks dat ik nu geen keuze meer heb is voor mijn geen keuze geweest want mijn vriend wou heeeel graag dat ik in het zkh ging bevallen. Dit had ik dan ook met liefde gedaan als hij zich daar fijner bij voelt.
Het grappig is trouwens wel dat mijn vriend het prettig voelt bij het idee dat mijn moeder er ook is om mijn te steunen juist omdat hij weet hoe hij kan zijn. Wij denken echter wel dat de gedacht dat er nog iemand is hij nu niet zo'n aanval zal krijgen.
[...]
Tja, dan zijn jullie beiden blijkbaar zo labiel dat jullie mama nodig hebben op het moment supreme...
Mijn moeder was bij ons wel degelijk betrokken bij het moment supreme. Mijn moeder moest namelijk bij mij blijven na de punctie terwijl mijn vriend de eicellen en spermacellen naar het lab bracht.
TO ik loop een week achter dan jouw en heb in mijn bevallingsplan staan dat mijn moeder erbij is. Dit heb ik voor ik zwanger was al besproken met mijn vriend, dat ik dit zo wou. Hij weet ook heel goed waarom. Ik heb met hem situatie mee gemaakt, waarbij hij zich helemaal in zichzelf keer en ik hem niet kan bereiken.
Ik maak me op dat moment zorgen om hem en dat kan ik er niet bij gebruiken tijdens de bevalling. Dit hebben we van te voren ook met mijn schoonouders besproken en deze begrepen het ook. Komt denk ik ook omdat mijn vriend deze eigenschap van mijn schoonmoeder heeft. Mijn schoonvader kon zich ook heel goed verplaatsen in mijn standpunt. Wij zijn er dus heel open en eerlijk in geweest. Misschien kun je aan je vriend uitleggen waarom je moeder stand-by moet staan en dit samen overbrengen aan je shoonmoeder.
Mijn moeder zou trouwens eerst naar het zkh komen en dan op de gang wachten tot mijn vriend aan zou gegeven dat het gevoel op kwam. Alleen dit blijkt niet mogelijk te zijn, want de regel in het zkh is of bij de bevalling of niet. Nu is afgesproken dat aan mijn vriend aan mijn bed zit en mijn moeder daar in de buurt. Ze zal helpen als ik of mijn vriend er om vraagt. Om er toch wat te doen te geven mag ze na dat het kind eruit is foto's maken.
De keuze waar ik ging bevallen ondanks dat ik nu geen keuze meer heb is voor mijn geen keuze geweest want mijn vriend wou heeeel graag dat ik in het zkh ging bevallen. Dit had ik dan ook met liefde gedaan als hij zich daar fijner bij voelt.
Het grappig is trouwens wel dat mijn vriend het prettig voelt bij het idee dat mijn moeder er ook is om mijn te steunen juist omdat hij weet hoe hij kan zijn. Wij denken echter wel dat de gedacht dat er nog iemand is hij nu niet zo'n aanval zal krijgen.
zaterdag 7 december 2013 om 09:40
quote:Amand schreef op 07 december 2013 @ 00:30:
[...]
Wanneer mijn vrouw zou eisen dat haar moeder bij die gebeurtenis moet zijn, dan geeft ze mij te kennen dat ik slechts een part-time beste vriend, maatje en levenspartner ben.
Als je dat gevoel erbij krijgt, snap ik je mening over de aanwezigheid van derden wel.
Ik snap de aanwezigheid van dat gevoel alleen niet, het klinkt een beetje als een gebrek aan (zelf)vertrouwen in een relatie. Ik hoop dat een relatie tegen de tijd van de bevalling dusdanig stevig is, dat dat gevoel helemaal niet bij mijn vriend op zou komen.
[...]
Wanneer mijn vrouw zou eisen dat haar moeder bij die gebeurtenis moet zijn, dan geeft ze mij te kennen dat ik slechts een part-time beste vriend, maatje en levenspartner ben.
Als je dat gevoel erbij krijgt, snap ik je mening over de aanwezigheid van derden wel.
Ik snap de aanwezigheid van dat gevoel alleen niet, het klinkt een beetje als een gebrek aan (zelf)vertrouwen in een relatie. Ik hoop dat een relatie tegen de tijd van de bevalling dusdanig stevig is, dat dat gevoel helemaal niet bij mijn vriend op zou komen.
zaterdag 7 december 2013 om 09:52
quote:jacobse schreef op 07 december 2013 @ 09:48:
Het heeft niets met zelfvertouwen te maken, pocketsize, maar met vrouwen die niet van hun moeder kunnen loskomen. Of andersom. Voor mij dan. En ik sta er niet alleen in.
Voor mij duidelijk met zelfvertrouwen als jij dat ene moment van de bevalling zoveel betekenis geeft.
Als het goed is had je het al veel eerder gemerkt wanneer je vrouw niet van haar moeder los kon komen. En oke, dan heb je natuurlijk echt een punt, ik zou er zelf ook heel vervelend van worden als mijn man een moederskindje zou zijn. Brrr....
Maar als je vrouw de laatste jaren gewoon een gezonde band met haar moeder heeft, snap ik niet waar je je dan druk om maakt, en zie ik die twijfel ("ben ik niet meer dan een part-time beste vriend?!") echt als een gebrek aan (zelf)vertrouwen in je relaltie.
Het heeft niets met zelfvertouwen te maken, pocketsize, maar met vrouwen die niet van hun moeder kunnen loskomen. Of andersom. Voor mij dan. En ik sta er niet alleen in.
Voor mij duidelijk met zelfvertrouwen als jij dat ene moment van de bevalling zoveel betekenis geeft.
Als het goed is had je het al veel eerder gemerkt wanneer je vrouw niet van haar moeder los kon komen. En oke, dan heb je natuurlijk echt een punt, ik zou er zelf ook heel vervelend van worden als mijn man een moederskindje zou zijn. Brrr....
Maar als je vrouw de laatste jaren gewoon een gezonde band met haar moeder heeft, snap ik niet waar je je dan druk om maakt, en zie ik die twijfel ("ben ik niet meer dan een part-time beste vriend?!") echt als een gebrek aan (zelf)vertrouwen in je relaltie.
zaterdag 7 december 2013 om 09:59
Bij ons ook geen moeders of schoonmoeders. Alleen wij en een hele rits medisch personeel. Gelukkig heb ik de vraag niet gehad, maar als ze gevraagd hadden of ze er bij mochten zijn dan had ik heel resoluut nee geantwoord denk ik. Dat zou ik nl absoluut niet willen. Wij hadden de afspraak dat ze pas mochten komen als ik weer netjes en fris zou zijn. Ze hebben dus nog wel even moeten wachten op de gang, maar niemand had hier gelukkig problemen mee. TO, sterkte met de laatste loodjes. Maak gewoon eenmalig je punt duidelijk en laat het daar verder bij. Dit is spanning die je niet kunt gebruiken in deze fase.
zaterdag 7 december 2013 om 10:00
quote:leoni schreef op 07 december 2013 @ 09:38:
[...]
Mijn moeder was bij ons wel degelijk betrokken bij het moment supreme. Mijn moeder moest namelijk bij mij blijven na de punctie terwijl mijn vriend de eicellen en spermacellen naar het lab bracht.
TO ik loop een week achter dan jouw en heb in mijn bevallingsplan staan dat mijn moeder erbij is. Dit heb ik voor ik zwanger was al besproken met mijn vriend, dat ik dit zo wou. Hij weet ook heel goed waarom. Ik heb met hem situatie mee gemaakt, waarbij hij zich helemaal in zichzelf keer en ik hem niet kan bereiken.
Ik maak me op dat moment zorgen om hem en dat kan ik er niet bij gebruiken tijdens de bevalling. Dit hebben we van te voren ook met mijn schoonouders besproken en deze begrepen het ook. Komt denk ik ook omdat mijn vriend deze eigenschap van mijn schoonmoeder heeft. Mijn schoonvader kon zich ook heel goed verplaatsen in mijn standpunt. Wij zijn er dus heel open en eerlijk in geweest. Misschien kun je aan je vriend uitleggen waarom je moeder stand-by moet staan en dit samen overbrengen aan je shoonmoeder.
Mijn moeder zou trouwens eerst naar het zkh komen en dan op de gang wachten tot mijn vriend aan zou gegeven dat het gevoel op kwam. Alleen dit blijkt niet mogelijk te zijn, want de regel in het zkh is of bij de bevalling of niet. Nu is afgesproken dat aan mijn vriend aan mijn bed zit en mijn moeder daar in de buurt. Ze zal helpen als ik of mijn vriend er om vraagt. Om er toch wat te doen te geven mag ze na dat het kind eruit is foto's maken.
De keuze waar ik ging bevallen ondanks dat ik nu geen keuze meer heb is voor mijn geen keuze geweest want mijn vriend wou heeeel graag dat ik in het zkh ging bevallen. Dit had ik dan ook met liefde gedaan als hij zich daar fijner bij voelt.
Het grappig is trouwens wel dat mijn vriend het prettig voelt bij het idee dat mijn moeder er ook is om mijn te steunen juist omdat hij weet hoe hij kan zijn. Wij denken echter wel dat de gedacht dat er nog iemand is hij nu niet zo'n aanval zal krijgen.
Thx voor je bericht. Dit is exact waarom mijn moeder stand-by staat. Mijn vriend keert ook volledig in zichzelf en ik heb al momenten voor en tijdens een operatie gehad dat hij mij niet de steun kon geven die ik nodig had. Ik stond er dus alleen voor. Dit wil ik absoluut niet meer meemaken. Dus als hij het weer krijgt dan komt mijn moeder. Zo niet en kan hij mij blijven steunen dan doen wij het met zijn tweeën. Dit is ook wat ik het liefst zou willen. Maar ik neem het zekere voor het onzekere en wil niet in mijn eentje overblijven.
Wij hebben samen de cursus samen bevallen gedaan ter voorbereiding. Hij schrijft samen met mij het geboorteplan, dus hij wist al dat ik dit zou willen. Dit is ook geen probleem voor hem, omdat hij ook wel weet dat ik steun nodig heb. Het enige probleem is dat omdat zijn ouders er gisteren over begonnen, hij het ineens zielig voor zijn moeder vindt, omdat zij er dus zo graag bij wil zijn. Dus hij steunt mij hier niet meer in, maar zijn moeder. Dit wil ik dus niet en hierdoor is de discussie hoog opgelopen gisteren.
Maar na een nacht slapen, niet dus, heb ik nu de beslissing genomen om het nog eens aan mijn schoonmoeder uit te leggen en dat ik het niet wil. En ook tegen haar te zeggen dat ik er een schuldgevoel eraan over heb gehouden, doordat zij zich zo opdringt. Hopen dat ze het dan gaat snappen. Mijn vriend zal nog wel even boos blijven....
[...]
Mijn moeder was bij ons wel degelijk betrokken bij het moment supreme. Mijn moeder moest namelijk bij mij blijven na de punctie terwijl mijn vriend de eicellen en spermacellen naar het lab bracht.
TO ik loop een week achter dan jouw en heb in mijn bevallingsplan staan dat mijn moeder erbij is. Dit heb ik voor ik zwanger was al besproken met mijn vriend, dat ik dit zo wou. Hij weet ook heel goed waarom. Ik heb met hem situatie mee gemaakt, waarbij hij zich helemaal in zichzelf keer en ik hem niet kan bereiken.
Ik maak me op dat moment zorgen om hem en dat kan ik er niet bij gebruiken tijdens de bevalling. Dit hebben we van te voren ook met mijn schoonouders besproken en deze begrepen het ook. Komt denk ik ook omdat mijn vriend deze eigenschap van mijn schoonmoeder heeft. Mijn schoonvader kon zich ook heel goed verplaatsen in mijn standpunt. Wij zijn er dus heel open en eerlijk in geweest. Misschien kun je aan je vriend uitleggen waarom je moeder stand-by moet staan en dit samen overbrengen aan je shoonmoeder.
Mijn moeder zou trouwens eerst naar het zkh komen en dan op de gang wachten tot mijn vriend aan zou gegeven dat het gevoel op kwam. Alleen dit blijkt niet mogelijk te zijn, want de regel in het zkh is of bij de bevalling of niet. Nu is afgesproken dat aan mijn vriend aan mijn bed zit en mijn moeder daar in de buurt. Ze zal helpen als ik of mijn vriend er om vraagt. Om er toch wat te doen te geven mag ze na dat het kind eruit is foto's maken.
De keuze waar ik ging bevallen ondanks dat ik nu geen keuze meer heb is voor mijn geen keuze geweest want mijn vriend wou heeeel graag dat ik in het zkh ging bevallen. Dit had ik dan ook met liefde gedaan als hij zich daar fijner bij voelt.
Het grappig is trouwens wel dat mijn vriend het prettig voelt bij het idee dat mijn moeder er ook is om mijn te steunen juist omdat hij weet hoe hij kan zijn. Wij denken echter wel dat de gedacht dat er nog iemand is hij nu niet zo'n aanval zal krijgen.
Thx voor je bericht. Dit is exact waarom mijn moeder stand-by staat. Mijn vriend keert ook volledig in zichzelf en ik heb al momenten voor en tijdens een operatie gehad dat hij mij niet de steun kon geven die ik nodig had. Ik stond er dus alleen voor. Dit wil ik absoluut niet meer meemaken. Dus als hij het weer krijgt dan komt mijn moeder. Zo niet en kan hij mij blijven steunen dan doen wij het met zijn tweeën. Dit is ook wat ik het liefst zou willen. Maar ik neem het zekere voor het onzekere en wil niet in mijn eentje overblijven.
Wij hebben samen de cursus samen bevallen gedaan ter voorbereiding. Hij schrijft samen met mij het geboorteplan, dus hij wist al dat ik dit zou willen. Dit is ook geen probleem voor hem, omdat hij ook wel weet dat ik steun nodig heb. Het enige probleem is dat omdat zijn ouders er gisteren over begonnen, hij het ineens zielig voor zijn moeder vindt, omdat zij er dus zo graag bij wil zijn. Dus hij steunt mij hier niet meer in, maar zijn moeder. Dit wil ik dus niet en hierdoor is de discussie hoog opgelopen gisteren.
Maar na een nacht slapen, niet dus, heb ik nu de beslissing genomen om het nog eens aan mijn schoonmoeder uit te leggen en dat ik het niet wil. En ook tegen haar te zeggen dat ik er een schuldgevoel eraan over heb gehouden, doordat zij zich zo opdringt. Hopen dat ze het dan gaat snappen. Mijn vriend zal nog wel even boos blijven....
zaterdag 7 december 2013 om 10:18
Jeetje wat naar zeg... mijn moeder is bij de bevalling geweest en had er niet aan moeten denken dat schoonmoeder er bij zou willen zijn. Dat is toch iets heeeeel anders? Mijn moeder heeft me in de meest ongemakkelijke fases van mijn leven meegemaakt, ik ken geen schaamte of terughoudendheid bij haar. Dit is bij schoonmoeder wel anders. Daarbij vond mijn partner het achteraf gezien heel fijn dat ze erbij was. Hij vond het heftiger dan verwacht.
zaterdag 7 december 2013 om 10:23
Jeetje ik ben echt verbaasd dat het kennelijk normaal is om er naastje partner nog iemand bij te hebben.
Echt als zowel mijn eigen moeder als schoonmoeder dit alleen al gevraagd zouden hebben.....
Ik divind het echt iets tussen jezelf en partner.
Wij hebben er zelfs voor gekozen niemand te laten weten dat ik uberhaubt ging bevallen. Ik wilde niet dat er mensen is spanning zouden zitten ik bedoel voor hetzelfde geldt duurt het 24 uur. We hebben netjes 1 uur na de bevalling beide gebeld en gezegd dat ze vanaf smorgens welkom waren bij ons thuis. Heerlijk die eerste uren met zijn 3en.
Echt als zowel mijn eigen moeder als schoonmoeder dit alleen al gevraagd zouden hebben.....
Ik divind het echt iets tussen jezelf en partner.
Wij hebben er zelfs voor gekozen niemand te laten weten dat ik uberhaubt ging bevallen. Ik wilde niet dat er mensen is spanning zouden zitten ik bedoel voor hetzelfde geldt duurt het 24 uur. We hebben netjes 1 uur na de bevalling beide gebeld en gezegd dat ze vanaf smorgens welkom waren bij ons thuis. Heerlijk die eerste uren met zijn 3en.
zaterdag 7 december 2013 om 10:24
quote:Maar na een nacht slapen, niet dus, heb ik nu de beslissing genomen om het nog eens aan mijn schoonmoeder uit te leggen en dat ik het niet wil. En ook tegen haar te zeggen dat ik er een schuldgevoel eraan over heb gehouden, doordat zij zich zo opdringt. Hopen dat ze het dan gaat snappen. Mijn vriend zal nog wel even boos blijven....
Rot voor je dat t zo loopt. Ik snap je vriend niet. Hij houdt er rekening mee dat het voor hém zo heftig wordt dat hij dichtklapt, maar verwacht van jou dat je terwijl jij degene bent die bevalt gastvrouw gaat spelen voor zijn moeder? En natuurlijk verwacht zijn moeder niet dat je koffie voor haar gaat zetten, maar het betekent wel iemand erbij van wie je het gevoel hebt dat je toch ergens rekening met haar moet houden, krijg ik het idee.
Hij denkt niet in staat te zijn jou te steunen, terwijl jij wel een vorm van steun aan zijn moeder zou moeten geven. Dat zit scheef.
Rot voor je dat t zo loopt. Ik snap je vriend niet. Hij houdt er rekening mee dat het voor hém zo heftig wordt dat hij dichtklapt, maar verwacht van jou dat je terwijl jij degene bent die bevalt gastvrouw gaat spelen voor zijn moeder? En natuurlijk verwacht zijn moeder niet dat je koffie voor haar gaat zetten, maar het betekent wel iemand erbij van wie je het gevoel hebt dat je toch ergens rekening met haar moet houden, krijg ik het idee.
Hij denkt niet in staat te zijn jou te steunen, terwijl jij wel een vorm van steun aan zijn moeder zou moeten geven. Dat zit scheef.
zaterdag 7 december 2013 om 10:31
To als jouw vriend zich ook zo in zich zelf keer kan ik het me heel goed voorstellen. We hebben hier ook samen alles gedaan zodat er een goede voorbereiding ligt. Alleen is uit het verleden gebleken dat dit niet altijd helpt.
Weet je schoonmoeder dat je vriend dit soort buien kan krijgen. Bij ons heeft dit heel erg geholpen om het uitleggen. Daarnaast is maar de vraag of je moeder erbij mag zijn, want de kans bestaat dat je vriend niet zo'n bui krijgt.
Wat bij mijn vriend trouwens meestal helpt of het iets het gevoel minder maakt zijn ontspanningspilletjes van vsm. Ik kan als je wilt dadelijk even opzoeken. Deze zitten bij ons in de zkh tas, zodat hij er gelijk een kan slikken als het zover is.
Succes met het overbrengen
Weet je schoonmoeder dat je vriend dit soort buien kan krijgen. Bij ons heeft dit heel erg geholpen om het uitleggen. Daarnaast is maar de vraag of je moeder erbij mag zijn, want de kans bestaat dat je vriend niet zo'n bui krijgt.
Wat bij mijn vriend trouwens meestal helpt of het iets het gevoel minder maakt zijn ontspanningspilletjes van vsm. Ik kan als je wilt dadelijk even opzoeken. Deze zitten bij ons in de zkh tas, zodat hij er gelijk een kan slikken als het zover is.
Succes met het overbrengen
zaterdag 7 december 2013 om 10:46
Schoonmoeders kunnen vanalles willen. Straks willen ze bij de bevruchting zijn ('dat is wel mijn kleinkind die daar wordt verwekt').
Jouw lijf, jouw zwangerschap, jouw bevalling, jouw beslissing.
Ik zou me er geen seconde schuldig over voelen dat jij iets anders wilt dan je schoonmoeder. Helaas pindakaas geen kijkdoos show voor haar.
Jouw lijf, jouw zwangerschap, jouw bevalling, jouw beslissing.
Ik zou me er geen seconde schuldig over voelen dat jij iets anders wilt dan je schoonmoeder. Helaas pindakaas geen kijkdoos show voor haar.
zaterdag 7 december 2013 om 10:46
quote:leoni schreef op 07 december 2013 @ 10:31:
To als jouw vriend zich ook zo in zich zelf keer kan ik het me heel goed voorstellen. We hebben hier ook samen alles gedaan zodat er een goede voorbereiding ligt. Alleen is uit het verleden gebleken dat dit niet altijd helpt.
Weet je schoonmoeder dat je vriend dit soort buien kan krijgen. Bij ons heeft dit heel erg geholpen om het uitleggen. Daarnaast is maar de vraag of je moeder erbij mag zijn, want de kans bestaat dat je vriend niet zo'n bui krijgt.
Wat bij mijn vriend trouwens meestal helpt of het iets het gevoel minder maakt zijn ontspanningspilletjes van vsm. Ik kan als je wilt dadelijk even opzoeken. Deze zitten bij ons in de zkh tas, zodat hij er gelijk een kan slikken als het zover is.
Succes met het overbrengen
Zijn ouders weten en wisten al dat dat de reden is waarom mijn moeder stand-by staat. Daarom verbaast het mij dat dit gisteren weer ter sprake kwam. Ik heb gisteren ook wederom aangegeven dat wij het met zijn tweeën doen. Tenzij ml mij niet meer kan steunen. Maar het kwartje viel niet, aangezien er daarna de opmerking gemaakt werd dat mijn schoonvader het raar vindt dat als mijn moeder er wel bij mag zijn, mijn schoonmoeder er toch ook wel bij mag zijn. Maar goed ik heb toen ook gelijk aangegeven dat mijn moeder aan een blik van mij genoeg heeft. Die weet precies hoe ik mij voel en wat ik zou willen. Dus dat zij dan mijn steun zou zijn. Ze zeiden hier niks op, maar voelde gewoon dat ze het niet leuk vonden.
Maar goed, die pilletjes. Ik hoor het heel graag, want zou heel blij zijn als mijn mannetje mij gewoon kan steunen tijdens de bevalling .
To als jouw vriend zich ook zo in zich zelf keer kan ik het me heel goed voorstellen. We hebben hier ook samen alles gedaan zodat er een goede voorbereiding ligt. Alleen is uit het verleden gebleken dat dit niet altijd helpt.
Weet je schoonmoeder dat je vriend dit soort buien kan krijgen. Bij ons heeft dit heel erg geholpen om het uitleggen. Daarnaast is maar de vraag of je moeder erbij mag zijn, want de kans bestaat dat je vriend niet zo'n bui krijgt.
Wat bij mijn vriend trouwens meestal helpt of het iets het gevoel minder maakt zijn ontspanningspilletjes van vsm. Ik kan als je wilt dadelijk even opzoeken. Deze zitten bij ons in de zkh tas, zodat hij er gelijk een kan slikken als het zover is.
Succes met het overbrengen
Zijn ouders weten en wisten al dat dat de reden is waarom mijn moeder stand-by staat. Daarom verbaast het mij dat dit gisteren weer ter sprake kwam. Ik heb gisteren ook wederom aangegeven dat wij het met zijn tweeën doen. Tenzij ml mij niet meer kan steunen. Maar het kwartje viel niet, aangezien er daarna de opmerking gemaakt werd dat mijn schoonvader het raar vindt dat als mijn moeder er wel bij mag zijn, mijn schoonmoeder er toch ook wel bij mag zijn. Maar goed ik heb toen ook gelijk aangegeven dat mijn moeder aan een blik van mij genoeg heeft. Die weet precies hoe ik mij voel en wat ik zou willen. Dus dat zij dan mijn steun zou zijn. Ze zeiden hier niks op, maar voelde gewoon dat ze het niet leuk vonden.
Maar goed, die pilletjes. Ik hoor het heel graag, want zou heel blij zijn als mijn mannetje mij gewoon kan steunen tijdens de bevalling .
zaterdag 7 december 2013 om 10:50
TO, als je het nog eens gaat uitleggen, zou ik zeker benadrukken dat je moeder er niet is om haar kleinkind geboren te zien worden, maar om jou te steunen - op een moment dat je partner er niet is. Ze heeft geen mindere rol als oma, daar zit het verschil niet. Het verschil zit m erin dat haar relatie met jou toch net anders is dan die van je moeder.
zaterdag 7 december 2013 om 10:52
Ik kan het niet beter verwoorden dan Marseille. Snap eerlijk gezegd überhaupt niet waarom er vrouwen zijn die meer mensen dan hun partner bij de bevalling willen hebben. Tenzij partner ontbreekt of er echt niet bij kan zijn. Hier is alleen partner er dus bij geweest. Moeder en schoonmoeder zouden niet in hun hoofd halen te vragen of ze erbij mogen zijn. Sterker nog, denk als ik het hen gevraagd had, ze heel raar hadden staan te kijken.
zaterdag 7 december 2013 om 10:57
quote:lousy schreef op 07 december 2013 @ 10:52:
Ik kan het niet beter verwoorden dan Marseille. Snap eerlijk gezegd überhaupt niet waarom er vrouwen zijn die meer mensen dan hun partner bij de bevalling willen hebben. Tenzij partner ontbreekt of er echt niet bij kan zijn. Hier is alleen partner er dus bij geweest. Moeder en schoonmoeder zouden niet in hun hoofd halen te vragen of ze erbij mogen zijn. Sterker nog, denk als ik het hen gevraagd had, ze heel raar hadden staan te kijken.Jij kiest er dus liever voor om je bevalling alleen te doen, als je partner er niet voor je kan zijn? Chapeau, maar ik weet dat ik dit niet alleen zou willen doen en dat steun, natuurlijk het liefst van mijn vriend, heel welkom zou zijn.
Ik kan het niet beter verwoorden dan Marseille. Snap eerlijk gezegd überhaupt niet waarom er vrouwen zijn die meer mensen dan hun partner bij de bevalling willen hebben. Tenzij partner ontbreekt of er echt niet bij kan zijn. Hier is alleen partner er dus bij geweest. Moeder en schoonmoeder zouden niet in hun hoofd halen te vragen of ze erbij mogen zijn. Sterker nog, denk als ik het hen gevraagd had, ze heel raar hadden staan te kijken.Jij kiest er dus liever voor om je bevalling alleen te doen, als je partner er niet voor je kan zijn? Chapeau, maar ik weet dat ik dit niet alleen zou willen doen en dat steun, natuurlijk het liefst van mijn vriend, heel welkom zou zijn.
zaterdag 7 december 2013 om 11:03
