de boerka dutch edition

quote:Vl43inder schreef op 31 januari 2012 @ 21:57:

[...]





Ik snap deze reactie niet zo goed. Wat was er vrouwonvriendelijk aan die post? Ik vind de post wel passend in dit topic want het laat zien dat er ook vrouwen zijn die kennelijk wel emanciperen en toch een boerka dragen. Daar hebben we het toch over?Vlinder heb je hem nog niet door? Iedere post van Jaap word sowieso als negatief bestempeld

quote:Bailey01 schreef op 31 januari 2012 @ 21:55:

[...]





Als jij niet weet of vrouwen het nu wel of niet prettig vinden om in een Burka te lopen. Al dan niet opgelegd. Hoe kan je in deze dan een mening hebben?

Niet vervelend bedoeld hoor!Over welke mening van mij heb jij het nu? Voor zover ik weet ben ik niet van mening dat een burka prettig of onprettig is voor burkadragende vrouwen (weet wel dat ie voor mijzelf onprettig zou zijn). Ik denk alleen wel dat verandering in het leven van de burkadragende vrouw vanuit de burkadragende vrouw of vanuit de groep waar zij zich mee identificeert moet komen om effectief te zijn tegen vrouwenonderdrukking.

Nee hoor Mika, dat valt wel mee.

Die "rel" op t vu weet ik nog. Iedereen had het erover.

Vl43inder schreef op 31 januari 2012 @ 21:48:

[...]





Hoe weten die vrouwen nou dat ze niet alleen staan dan? Misschien interpreteren burkadragende vrouwen deze wet wel alsof we ze juist wel in de kou laten staan. Omdat zij hier helemaal geen stem in hebben, weten we dat toch niet?



Hier refereer ik naar.



Als jij niet weet of vrouwen het nu wel of niet prettig vinden om in een Burka te lopen. Al dan niet opgelegd. Hoe kan je in deze dan een mening hebben?

Niet vervelend bedoeld hoor!

quote:mika65 schreef op 31 januari 2012 @ 22:01:

[...]





Vlinder heb je hem nog niet door? Iedere post van Jaap word sowieso als negatief bestempeldJa, dat heb ik natuurlijk wel door maar soms (naief?) denk ik dat er ergens toch nog een argument met inhoud verborgen zit.....

quote:missy_acy schreef op 31 januari 2012 @ 22:06:

Nee hoor Mika, dat valt wel mee.

Die "rel" op t vu weet ik nog. Iedereen had het erover.Sorry ik weet niet wat t vu betekend

quote:Bailey01 schreef op 31 januari 2012 @ 21:52:

Makkelijk he, meneer Jaap, om ongenuanceerde, vrouwonvriendelijke, onsamenhangende zaken in een topic te proppen.



Ik ga er gemakshalve maar van uit dat u een man bent, meneer Jaap, die zo bang is voor vrouwen met een eigen mening.

Vandaar deze stuiptrekkende bewegingen die u hier en in andere topics tentoon spreidt zodra vrouwen tegengas geven.



Nu weer een verhaal uit 2007. Met nadruk op verhaal!!O ja! In zeven minuten lees jij een goed doorwrocht artikel van ruim 6 kantjes A4, en typ je dit oordeel? Weet je wie de schrijver van dit 'verhaal' is? Ken je Bert Musschenga, directeur van het Blaise Pascal Instituut?

Misschien moeten de voorstanders de link van xayaz nog eens goed doorlezen. Dan ontstaat er misschien nog empathie voor de vrouwen die anno 2012 in een mobiele gevangenis moeten rondschuifelen in Nederland en niet voor hun rechten kunnen of durven opkomen. In plaats dat we aandacht verleggen naar de enkeling op de VU die naar verluid er vrijwillig in zou lopen. Misschien moest ze haar studie wel staken als ze het niet deed, misschien wilde ze huwbaar zijn, misschien werd ze lastig gevallen door mannen zoals in het filmpje omdat ze studeerde. Weten wij veel nadat epistel wat haar motieven waren, dat was ook enkel invulling van een man, directeur van een onderzoeksinstituut of niet.

quote:Vl43inder schreef op 31 januari 2012 @ 21:57:

[...]





Ik snap deze reactie niet zo goed. Wat was er vrouwonvriendelijk aan die post? Ik vind de post wel passend in dit topic want het laat zien dat er ook vrouwen zijn die kennelijk wel emanciperen en toch een boerka dragen. Daar hebben we het toch over?Niet alleen deze post. Blader maar eens terug.

quote:jaap schreef op 31 januari 2012 @ 22:08:

[...]





O ja! In zeven minuten lees jij een goed doorwrocht artikel van ruim 6 kantjes A4, en typ je dit oordeel? Weet je wie de schrijver van dit 'verhaal' is? Ken je Bert Musschenga, directeur van het Blaise Pascal Instituut?Wat ontmoet u toch veel (slimme) vrouwen op zo'n Viva forum he, meneer Jaap.

quote:mrsstanleywalker schreef op 31 januari 2012 @ 22:08:

Misschien moeten de voorstanders de link van xayaz nog eens goed doorlezen. Dan ontstaat er misschien nog empathie voor de vrouwen die anno 2012 in een mobiele gevangenis moeten rondschuifelen in Nederland en niet voor hun rechten kunnen of durven opkomen. In plaats dat we aandacht verleggen naar de enkeling op de VU die naar verluid er vrijwillig in zou lopen. Misschien moest ze haar studie wel staken als ze het niet deed, misschien wilde ze huwbaar zijn, misschien werd ze lastig gevallen door mannen zoals in het filmpje omdat ze studeerde. Weten wij veel nadat epistel wat haar motieven waren, dat was ook enkel invulling van een man.



Ik hou het vandaag voor gezien. Wederom een mooi en heldere post!



Fijne avond allemaal.

Mika: O, dat was over die link van Jaap, over de burka dragende vrouw op de vrije universiteit, vu. Niet iedere post van hem is negatief hoor, vind ik.

quote:Bailey01 schreef op 31 januari 2012 @ 22:06:

Vl43inder schreef op 31 januari 2012 @ 21:48:

[...]





Hoe weten die vrouwen nou dat ze niet alleen staan dan? Misschien interpreteren burkadragende vrouwen deze wet wel alsof we ze juist wel in de kou laten staan. Omdat zij hier helemaal geen stem in hebben, weten we dat toch niet?



Hier refereer ik naar.



Als jij niet weet of vrouwen het nu wel of niet prettig vinden om in een Burka te lopen. Al dan niet opgelegd. Hoe kan je in deze dan een mening hebben?

Niet vervelend bedoeld hoor!Ik heb daar toch ook geen mening over gegeven? Door voor een verbod te zijn en te denken dat je daar een ander mee helpt uit je wel een mening. Ik ben tegen het verbod omdat ik denk dat het niet goeds brengt, niet voor de vrouw die het prettig vindt om een burka te dragen en ook niet voor een vrouw die het niet prettig vindt om een burka te dragen. Voor mijn mening over de wet hoef ik daarom nog geen mening te hebben over het al dan niet prettig zijn van een burka voor een burkadragende vrouw.

Goh, sommige vrouwen waren misschien al op de hoogte van deze rel op de VU. En weer anderen kunnen snellezen en onder tussen de vaatwasser inruimen en de hond eten geven. De wereld moet niet gekker worden, natuurlijk.

quote:Bailey01 schreef op 31 januari 2012 @ 22:08:

[...]





Niet alleen deze post. Blader maar eens terug.Maar wat was er dan vrouwonvriendelijk aan die post die je hebt gequote? Of was het een beetje een onhandige quote-reactie combinatie?

mrsstanleywalker, 36 seconden geleden

Goh, sommige vrouwen waren misschien al op de hoogte van deze rel op de VU. En weer anderen kunnen snellezen en onder tussen de vaatwasser inruimen en de hond eten geven. De wereld moet niet gekker worden, natuurlijk.





Het was maar eenmalig. Net als die vrouw die in burkini alle zwembaden afging volgens mij. Mijn beste vriendin zat toen op de VU. Ik was het eigenlijk alweer vergeten.

quote:mika65 schreef op 31 januari 2012 @ 22:00:

Jaap ik mag het niet met je eens zijn want dan laat ik me voor het karretje spannenAch, je moet eens weten hoeveel mensen hier, na járenlang strijd te hebben geleverd, ineens zeggen: 'Hé! Dat ben ik met je eens!', en daar dan zelf versteld van staan, omdat ze al die tijd dachten dat ik de Duivel zelf was.

quote:mrsstanleywalker schreef op 31 januari 2012 @ 21:18:

Maar dat gaat niet zonder wet. Zonder wetten kunnen die mannen niet aangepakt worden. Nu weten die vrouwen op zijn minst dat er commotie is in dit land vanwege hun onderdrukking door het burka-verbod. Ongeacht uit welke hoek dit verbod komt, want het gaat Wilders inderdaad niet om het welzijn van die vrouwen of om vrouwenrechten. Maar de commotie die nu is ontstaan brengt tenminste wel de discussie op gang of de burka wel past in een moderne samenleving waarin vrouwen gelijke rechten plachten te hebben.Ik vind hoofddoeken ook een teken van onderdrukking. Die ook maar verbieden?

quote:Vl43inder schreef op 31 januari 2012 @ 22:14:

Maar wat was er dan vrouwonvriendelijk aan die post die je hebt gequote? Of was het een beetje een onhandige quote-reactie combinatie?



Doe maar geen moeite. Iemand heeft hier ergens, in haar woede, geroepen dat ik 'vrouwonvriendelijk' ben. En die kreet beklijft.



Mijn vrouwonvriendelijkheid schuilt er primair in, dat ik vrouwen voor 'vol' aanzie. En niet als nog-op-te-voeden-tegen-zichzelf-in-bescherming-te-nemen-mensen-met-een-achterstand. Denk ik. Anders zou ik het ook niet weten.

quote:mrsstanleywalker schreef op 31 januari 2012 @ 22:08:

Misschien moeten de voorstanders de link van xayaz nog eens goed doorlezen. Dan ontstaat er misschien nog empathie voor de vrouwen die anno 2012 in een mobiele gevangenis moeten rondschuifelen in Nederland en niet voor hun rechten kunnen of durven opkomen. .



Ik heb wel empathie voor vrouwen die onvrijwillig een burka aan moeten maar ik ben van mening dat deze wet niet gaat zorgen voor een verlichting van hun situatie, integendeel zelfs.



Kijk, als deze wet nou zou worden aangevuld met andere maatregelen die een situatie zouden scheppen waarin het voor hen makkelijker wordt om voor zichzelf op te komen, ja, dan zou ik er wellicht anders over denken. Maar die andere maatregelen ontbreken, ik zou ook nu even niet weten welke dat zouden moeten zijn hoor. Ik denk dat vrouwen die onvrijwillig in een burka moeten rondlopen nu namelijk minder snel in een situatie terecht komen van waaruit zij die onderdrukking kunnen aanvechten.

Ik laat jullie toch nog even het stukje lezen wat xayaz had gelinkt. Zo vergaat het vrouwen buiten de grens en hou even in je achterhoofd waarvoor sommige betovergrootmoeders, oma's en moeders van ons hun nek hebben uitgestoken, als je het leest.



Wraak Onthoofd, verbrand, gestenigd

Categorie: Buitenland

Door: Robert Fisk

Gepubliceerd: zondag 12 september 2010 23:38

Update: maandag 13 september 2010 07:27



Jaarlijks worden wereldwijd minstens 5.000 maar vermoedelijk vier keer zo veel vrouwen vermoord ‘om de eer’. Misdaden die we niet mogen vergeten.



Het is een tragedie, een gruwel, een misdaad tegen de menselijkheid. De details van de moorden zijn even barbaars als beschamend: vrouwen die onthoofd zijn, verbrand, gestenigd, neergestoken, geëlektrocuteerd, gewurgd en levend begraven voor de ‘eer’ van hun families.



De Verenigde Naties claimen dat er jaarlijks wereldwijd 5.000 doden vallen, maar veel vrouwenbewegingen in het Midden-Oosten en Zuidwest-Azië vermoeden dat het aantal slachtoffers zeker vier keer zo hoog is. De meesten zijn jong, tieners vaak. Ze worden afgeslacht volgens een traditie die honderden jaren teruggaat, en inmiddels de halve wereld omvat.



The Independent ging tien maanden lang op onderzoek uit in Jordanië, Pakistan, Egypte, Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Wat we ontdekten was bijna te gruwelijk voor woorden. Er zijn ook mannen die worden gedood om de ‘eer’, en hoewel journalisten het doorgaans hebben over een typisch islamitische praktijk, hebben ook christelijke en hindoeïstische gemeenschappen zich verlaagd tot deze misdaden. De eer van families, gemeenschappen of stammen overstijgt religie en menselijke genade. Mensenrechtenorganisaties, Amnesty International en nieuwsarchieven tonen aan dat het aantal moorden elk jaar toeneemt.



Iraakse Koerden en Palestijnen in Jordanië, Pakistan en Turkije lijken het ergst te zijn. Maar dat kan ook komen doordat overijverige media in die landen de boel een beetje overdrijven. Wellicht proberen ze tegenwicht te bieden aan de geheimzinnigheid rond eerwraak in Egypte (dat onterecht claimt dat het daar niet voorkomt) en andere landen in het Midden-Oosten, de Golf en de Levant.



Eerwraak is echter ook allang een bekend fenomeen in Groot-Brittannië, België, Rusland, Canada en vele andere landen. In het Midden-Oosten zijn gevangenisstraffen voor eerwraak op vrouwen verminderd of zelfs afgeschaft. Vaak worden ze geclassificeerd als zelfmoord om vervolging van de dader te voorkomen.



Wie zich verdiept in de details van deze misdaden kan bijna niet onverschillig blijven. Wat kun je nog zeggen over een man – dit gebeurde in zowel Jordanië als Egypte – die zijn eigen dochter verkracht en haar vervolgens doodt als ze zwanger wordt om de eer van de familie te redden?



Gat in de grond

Of over de Turkse grootvader die zijn 16-jarige kleindochter Medine Mehmi levend begroef onder een kippenren omdat ze met jongens omging? Haar lichaam werd na veertig dagen gevonden, in zittende positie en met vastgebonden handen.



Of de Somalische Aisha Ibrahim Duhulow (13), die in 2008 voor een publiek van duizend mensen naar een gat in de grond werd gesleept, schreeuwend en smekend dat ze niet dood wil. Ze werd tot aan haar nek begraven en vervolgens door vijftig mannen gestenigd wegens overspel. Na tien minuten werd ze opgegraven. Toen ze nog bleek te leven, stopten ze haar terug in het gat en ging de steniging verder. En wat was haar misdaad? Ze was verkracht door drie mannen. Haar familie maakte vervolgens de fatale fout door dit aan te geven bij de fundamentalistische Al-Shahab-militie.



Of de islamitische rechter van Al-Shahab die, ook in Somalië, vorig jaar een vrouw veroordeelde tot steniging omdat ze een verhouding had gehad. Haar vriend kreeg niet meer dan honderd zweepslagen.



Of de jonge vrouw die werd gevonden in een greppel vlak bij Daharki, in Pakistan. Ze was omgebracht door haar familie tijdens de geboorte van haar tweede kind. Eerst waren haar neus, oren en lippen afgesneden, daarna was ze doodgeslagen met een bijl. Haar eerste kindje lag ook dood in de greppel, haar pasgeborene zat voor de helft in haar baarmoeder. Alleen zijn hoofd was nog maar naar buiten gekomen. Haar lichaam was al in ontbinding, toen de politie werd opgedragen haar te begraven. Vrouwen droegen de lichamen naar een graf, maar een islamitische geestelijke weigerde zijn gebeden op te zeggen. Hij vond dat ‘ongodsdienstig’, omdat het ging om een ‘vervloekte vrouw en haar onwettige kinderen’.



Land voor land

Het gaat hier om zulke gruwelijkheden, en om zoveel vrouwen, dat de verhalen banaal dreigen te worden. Om te voorkomen dat deze daden, en de namen van de slachtoffers (voor zover we die konden opsporen), worden vergeten, laten we hieronder de lijdensweg zien van een handjevol vrouwen, willekeurig, land voor land, misdaad na misdaad.



In maart van dit jaar schiet Munawar Gul uit de Pakistaanse North-West Frontier Province zijn 20-jarige zus Saanga dood. Ook Aslam Khan, de man met wie ze een ‘onwettige verhouding’ zou hebben gehad, krijgt de kogel.



In Baluchistan worden in de zomer van 2008 vijf vrouwen levend begraven door gewapende stamleden. Ze zouden ‘eermisdaden’ hebben gepleegd. Drie van hen – Hameeda, Raheema, en Fauzia – zijn tieners. Nadat ze zijn geslagen en beschoten worden ze levend in een greppel gegooid en bedolven onder stenen en aarde. Als de twee oudere vrouwen (38 en 45) hiertegen protesteren, ondergaan ze hetzelfde lot. De drie meisjes hadden geprobeerd zelf hun echtgenoot te kiezen. In het Pakistaanse parlement noemt de politicus Israrullah Zehri de moorden onderdeel van een ‘eeuwenlange traditie’ die hij zal ‘blijven verdedigen’.



In december 2003 wordt de 23-jarige Afsheen uit Multan vermoord door haar vader. Na een ongelukkig huwelijk is ze er vandoor gegaan met Hassan, lid van een rivaliserende stam. Haar familie is ontwikkeld, ze bestaat uit ambtenaren, ingenieurs en advocaten. ‘Ik deed slaappillen in haar thee en wurgde haar daarna met haar dapatta [een lange, traditionele halsdoek]’, zegt haar vader. ‘Zijn eer is het enige wat een man heeft. Ik hoor haar nog steeds schreeuwen, ze was mijn favoriete dochter. Ik wil mijn handen vernietigen en een eind maken aan mijn leven.’ De familie had Afsheen en Hassan gevonden in Rawalpindi, en beloofde dat hen niks zou overkomen als ze mee naar huis gingen. Dat was een leugen.



Vergiffenis

Zakir Hussein Shah snijdt in juni 2002 de keel van zijn 18-jarige dochter Sabiha door, omdat ze de familie heeft ‘onteerd’. Volgens Pakistans beruchte qisas-wet hebben nabestaanden het recht om een moordenaar vergiffenis te schenken. In dit geval wordt de vader ‘vergeven’ door Sabiha’s moeder en broer. Hij komt vrij.



Als een man in hetzelfde jaar in Mardan zijn vier zusters vermoordt omdat ze een deel van zijn erfenis willen, krijgt hij met behulp van dezelfde wet vergiffenis van zijn moeder. In Sarghoda opent in dezelfde periode een man het vuur op enkele vrouwelijke familieleden en doodt twee van zijn dochters. Ook hij krijgt vergiffenis van zijn vrouw en enkele dochters die de schietpartij overleefden; ze zijn zijn erfgenamen.



Schandelijk genoeg is ook verkrachting een straf voor ‘eermisdaden’. In Meerwala, een dorpje in de Punjab, stelt een tribale ‘jury’ dat de 11-jarige Abdul Shakoor van de Gujar-stam zonder chaperonne een wandeling heeft gemaakt met een 30-jarige vrouw van de Mastoi-stam. Dit schaadt de eer van de Mastoi. De stamoudsten beslissen vervolgens dat de eer moet worden hersteld, en wel door een groepsverkrachting van de 18-jarige zus van de jongen, Mukhtaran Bibi. Haar vader levert zijn dochter af bij de ‘jury’, omdat hem te verstaan is gegeven dat bij weigering álle vrouwen in zijn familie zullen worden verkracht. Vier mannen, onder wie een jurylid, sleuren het meisje onmiddellijk een hut in en verkrachten haar. Buiten staan zeker honderd mannen te lachen en te joelen. Daarna moet ze naakt terug naar huis lopen. Pas een week later wordt de misdaad geregistreerd door de politie – als een ‘klacht’.



Zuur

Aanvallen met een bijtend zuur zijn ook onderdeel van eerwraak. In 2001 bericht The Independent uitgebreid over Bilal Khar, een man uit Karachi die het gezicht van zijn vrouw Fakhra heeft overgoten met zuur. Ze had hem namelijk verlaten en was weer bij haar moeder gaan wonen. Het zuur vernietigt haar lippen, verbrandt haar haar en doet haar borsten en een oor smelten. Haar gezicht lijkt nog het meest op ‘gesmolten rubber’.



In datzelfde jaar schiet Asadullah twee kogels in het lichaam van zijn zus Hafiza. Hij doet dat op de trappen van het gerechtsgebouw in Quetta, onder de ogen van tientallen agenten. De reden: Hafiza weigert om, zoals de traditie het wil, te trouwen met de broer van haar overleden man. In plaats daarvan is ze getrouwd met iemand anders, Fayyaz Moon. Ze wordt echter opgepakt door de politie en teruggebracht naar haar familie zodat het paar zogenaamd formeel in het huwelijk kan treden. Vervolgens wordt ze gedwongen te verklaren dat Fayyaz haar ontvoerd en verkracht heeft. Ze wordt uiteindelijk neergeschoten door haar broer als ze op weg is naar de rechtbank om te melden dat haar verklaring niet vrijwillig is afgelegd. Asadullah geeft na de moord zijn pistool aan een toekijkende agent.



Een van de gruwelijkste moorden van 1999 is die op de 16-jarige Jamilla Mandokhel, een verstandelijk gehandicapt meisje. Ze wordt verkracht door een ambtenaar van de stad Parachinar. Haar oom dient een klacht in bij de politie, maar levert Lal af bij haar stamoudsten. Die bepalen dat ze moet sterven om de eer van de stam te redden. Ze wordt ter plekke doodgeschoten. In het district Jacobabad wordt Arbab Khatoon verkracht door drie mannen. Ze meldt dit bij de politie.Zeven uur later wordt ze vermoord door familieleden die zich onteerd voelen.



Tien jaar geleden registreerde de Pakistaanse mensenrechtencommissie duizend eerwraakmoorden per jaar. Daarmee voert Pakistan de lijst aan, al moet worden gezegd dat veel landen liegen dat het bij hen niet voorkomt. Turkije is een goede tweede. Volgens de politie zijn tussen 2000 en 2006 480 vrouwen omgekomen door eerwraak. Twintig procent van hen was tussen 19 en 25 jaar oud.



Andere Turkse statistieken, de afgelopen vijf jaar opgesteld door vrouwengroepen, tonen dat elk jaar zeker 200 meisjes en vrouwen om de ‘eer’ worden vermoord. Deze cijfers worden nu beschouwd als een grove onderschatting. Veel moorden worden gepleegd in Koerdische delen van het land. Volgens een opiniepeiling vindt 37 procent van de burgers van Diyarbakir dat een vrouw gedood mag worden voor een buitenechtelijke verhouding. Medine Mehmi, het meisje dat levend werd begraven onder de kippenren, woonde in de Koerdische stad Kahta.



In 2006 melden autoriteiten in het Koerdische deel van Zuid-Anatolië dat er om de paar weken een vrouw door haar familie wordt gedwongen zelfmoord te plegen. Anderen worden gestenigd, doodgeschoten, levend begraven of gewurgd. De 17-jarige Derya, die verliefd is geworden op een schoolvriend, krijgt een sms van haar oom: ‘Je hebt onze naam bezoedeld. Dood jezelf en neem onze schaamte weg. Zo niet, dan vermoorden wij je.’ Een tante van Derya is eerder al om dezelfde reden gedood door haar grootvader. Derya probeert te doen wat haar familie wil. Ze springt in de Tigris, probeert zich te verhangen, snijdt haar polsen door – allemaal tevergeefs. Uiteindelijk vlucht ze naar een opvang voor vrouwen.



Keel doorsnijden



Het kost Murat Kara (40) dertien jaar om toe te geven dat hij zeven kogels in zijn jongste zus heeft gejaagd. Dat was hem opgedragen door zijn moeder en ooms, nadat zijn zusje ervandoor was gegaan met haar vriend. Voordat hij het meisje vermoordt in de Koerdische stad Diyarbakir, weigeren de buren met hem te praten en krijgt hij van de imam te horen dat hij God ongehoorzaamt als hij zijn zus laat leven. Dus wordt hij een moordenaar. Eer hersteld.



In zijn boek In de greep van tribale tradities schrijft de Turkse journalist Mehmet Farac over vijf moorden op meisjes in de provincie Sanliurfa. Het is eind jaren negentig. Bij twee van hen, de jongste is pas twaalf, wordt op een plein de keel doorgesneden. Twee anderen worden overreden door een tractor, de laatste wordt doodgeschoten door haar jongere broer. Een van de vrouwen bij wie de keel wordt doorgesneden heet Sevda Gok. Haar broers houden haar armen vast terwijl haar minderjarige neefje het mes hanteert.



Dit soort eerwraak is niet exclusief Koerdisch, ook al gebeurt het op het Turkse platteland. In 2001 steekt Sait Kina zijn 13-jarige dochter dood omdat ze op straat met jongens heeft gepraat. Hij valt haar in de badkamer aan met een bijl en een keukenmes. Als de politie het lichaam vindt, is het zo verminkt dat de familie het bij elkaar gebonden heeft met een doek. ‘Ik heb mijn plicht gedaan’, zegt Sait Kina tegen de politie.



In hetzelfde jaar verlaagt een rechtbank in Istanboel de levenslange straf van drie broers naar vier tot twaalf jaar. Ze hebben hun zus van een brug gegooid omdat ze vinden dat ze een hoer is. Het hof concludeert dat ze de moord had ‘uitgelokt’ door haar gedrag. Al eeuwenlang wordt een maagdelijkheidstest voor het huwelijk gezien als een normaal onderdeel van de rurale traditie. In 1998 proberen vijf jonge vrouwen zelfmoord te plegen na het ondergaan van zo’n test. De Turkse minister van Gezinszaken verdedigt het verplichte medische onderzoek voor meisjes in tehuizen.



De actievoerder Aso Kamal, van het Doaa Netwerk Tegen Geweld, denkt dat er tussen 1991 en 2007 in het Koerdische deel van Irak zo’n 12.500 vrouwen zijn vermoord vanwege de ‘eer’. Ruim 350 van hen lieten het leven in de eerste zeven maanden van 2007, hetgeen resulteerde in precies vijf veroordelingen. Veel vrouwen moeten van hun familie zelfmoord plegen door zichzelf te overgieten met kokende olie. In het ziekenhuis van Sulimaniya behandelen artsen zoveel vrouwen met levensbedreigende brandwonden dat het nooit allemaal om ‘keukenongelukjes’ kan gaan, zoals de slachtoffers claimen. Een van de patiënten, Sirwa Hassan, sterft doordat 86 procent van haar lichaam is verbrand. Ze is een Koerdische moeder van drie kinderen uit een dorpje nabij de Iraanse grens.



In 2008 zegt een arts in Sulimaniya tegen het persbureau AFP dat er alleen al in de maand mei in tien dagen tijd veertien meisjes zijn vermoord. In 2000 verkondigen de Koerdische autoriteiten in Sulimaniya dat ‘het wegnemen van de schande als reden voor het doden of mishandelen van vrouwen niet geldt als een verzachtende omstandigheid’. De rechters mogen niet meer teruggrijpen op een wet uit 1969 om de straf van de dader te verlagen. De nieuwe wet maakt, natuurlijk, geen enkel verschil.



In de cel



Maar ook in Irak zijn het niet alleen de Koerden die geloven in eerwraak. In Tikrit schrijft een jonge vrouwelijke gevangene aan haar broer dat ze is verkracht door een bewaarder, en nu zwanger is. De broer brengt haar daarna een bezoek, loopt de cel van zijn duidelijk zwangere zuster en schiet haar dood om hun familie de schande te besparen. In het lijkenhuis van Bagdad blijkt na DNA-onderzoek dat de vrouw is verkracht door een luitenant-kolonel van de politie. Het is niet duidelijk waarom de vrouw gevangen zat. Volgens een onderzoek heeft de familie van de kolonel de nabestaanden van de vrouw afgekocht om vervolging te voorkomen.



De politie van Basra meldt in 2008 dat er elke maand vijftien vrouwen worden vermoord voor het overtreden van ‘islamitische kledingvoorschriften’. Een meisje van zeventien, Rand Abdel-Qader, wordt twee jaar eerder doodgeslagen door haar vader, omdat ze verliefd is geworden op een Britse soldaat. Een ander meisje, Rauf (19), wordt door haar familie meegenomen op een picknick in Dokan en vervolgens met zeven schoten om het leven gebracht. Ze hadden een onbekend nummer in haar mobiele telefoon gevonden.



Du’a Khalil Aswad uit Nineveh is zeventien jaar oud als ze door een menigte van tweeduizend mannen wordt gestenigd. Ze was verliefd geworden op een man van een andere stam.



Jordaanse vrouwenorganisaties zeggen dat onder de christelijke minderheid in het land relatief veel meer eerwraak voorkomt dan onder moslims. Vaak gebeurt dat wanneer een christelijke vrouw wil trouwen met een moslim. De christelijke gemeenschap zwijgt hierover echter in alle talen. De meerderheid van de bekende gevallen komt voor rekening van de moslims.



De verhalen komen ons inmiddels akelig bekend voor. Zo schept Sirhan op over de efficiënte manier waarop hij in 1999 zijn jongere zusje Suzanne (16) heeft vermoord. Drie dagen nadat het meisje had verklaard dat ze was verkracht, schiet Sirhan haar vier keer in het hoofd. ‘Ze heeft een fout gemaakt, ook al kon ze er zelf niks aan doen. Het is sowieso beter dat er één persoon sterft, dan dat de hele familie in schande moet leven.’ Sindsdien heeft de Jordaanse bevolking een hele reeks eerwraakmoorden voorbij zien komen. Deze worden veroordeeld door de koninklijke familie en steeds harder aangepakt door politie en justitie.



Toch vinden we in 2001 een 22-jarige man die zijn getrouwde zusje (17) vermoordt, omdat ze een verhouding zou hebben. Het is dan de twaalfde moord in zeven maanden tijd. In 2002 wurgt Souad Mahmoud zijn zus om dezelfde reden. Ze was al gedwongen om haar geliefde te trouwen, maar toen de familie er achter kwam dat ze zwanger was vóór de bruiloft, besloten ze haar te executeren.



In 2005 steken drie Jordaniërs hun 22-jarige getrouwde zus dood, omdat ze een minnaar heeft. Als ze zien dat de man haar huis binnengaat, stormen ze achter hem aan en doden haar. Haar minnaar wordt met geen vinger aangeraakt.



De Jordaanse rechters zijn in 2008 nog steeds erg lief als het gaat om eerwraak. In maart van dat jaar veroordeelt het Strafhof twee mannen die ‘in een vlaag van woede’ vrouwelijke familieleden hebben vermoord tot zes en drie maanden gevangenisstraf. In het eerste geval gaat het om een echtgenoot die een vreemde man in zijn huis aantreft en er onmiddellijk van uitgaat dat er ontrouw in het spel is. Het tweede geval betreft een man die zijn getrouwde zuster doodschiet, omdat ze zonder toestemming van haar man het huis heeft verlaten en ‘met andere mannen telefoneert’. In 2009 bekent een Jordaanse man dat hij zijn zwangere zus heeft doodgestoken, omdat ze was teruggegaan naar haar familie na een ruzie met haar man. Hij dacht dat ze ‘andere mannen’ zag.



Hamas



In Palestina beschuldigt Human Rights Watch de Palestijnse politie en justitie er al tijden van dat ze er totaal niet in slagen vrouwen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever te beschermen tegen eerwraak. Zo is er het geval van het 17-jarige meisje dat wordt gewurgd door haar oudere broer omdat ze zwanger is – van haar eigen vader. Die is persoonlijk aanwezig bij de moord. Het meisje was eerder al naar de politie gegaan, maar die deed niks. In hetzelfde jaar schieten gemaskerde Hamas-leden de 20-jarige Yusra Azzami dood vanwege ‘immoreel gedrag’. Ze is een dagje uit zonder haar verloofde. Azzami blijkt echter ook lid van Hamas. De organisatie probeert zich te verontschuldigen en noemt de dode vrouw een ‘martelaar’, tot grote woede van haar familie.



Pas vorig jaar, lang nadat Hamas de Palestijnse verkiezingen won en de Gazastrook overnam, wordt er een man opgepakt die zijn dochter doodgeslagen heeft met een ijzeren ketting. Hij had ontdekt dat ze een mobieltje had waarmee ze misschien wel eens mannen van buiten de familie kon bellen. Hij is later vrijgelaten.



In Iran en Afghanistan komt eerwraak vaak voort uit stammenvetes. In Iran bijvoorbeeld meldt een hoge ambtenaar van de etnisch-Arabische provincie Khuzestan in 2003 dat er 45 jonge vrouwen zijn vermoord. In twee maanden tijd. En zonder enige veroordeling. Het betreft allemaal meisjes die weigeren te trouwen met een man die is uitgezocht door de familie, de islamitische kledingcode hebben overtreden of ervan worden verdacht contact te hebben met mannen buiten de familie.



Door de donkere sluier van het Afghaanse dorpsrecht zien we af en toe een glimp van de terreur van tienerexecuties. Als Siddiqa (19) en haar verloofde Khayyam (25) deze maand in de provincie Kunduz voor een religieuze rechtbank verschijnen, zijn hun laatste woorden: ‘Wij houden van elkaar, wat er ook gebeurt.’ In de bazaar van Mulla Quli worden ze één voor één gestenigd door een menigte, met daarin ook hun familieleden.



Een week eerder krijgt de zwangere weduwe Bibi Sanubar honderd zweepslagen en wordt vervolgens door het hoofd geschoten door een talibancommandant. In april 2009 executeert een vuurpeloton van de taliban een jongen en een meisje, omdat ze er samen vandoor zijn gegaan, terwijl het meisje verloofd is met iemand anders. Het zal altijd onduidelijk blijven hoeveel honderden vrouwen – en mannen – hetzelfde lot hebben ondergaan.



Virus



Dit eerwraakvirus heeft zich inmiddels verspreid over de hele wereld. Zo worden in Bangladesh vrouwen met zuur overgoten, omdat ze weigeren te trouwen. Een van de gruwelijkste moorden in India van dit jaar betreft een verloofd stel, Yogesh Kumar en Asha Saini. Ze worden vastgebonden en geëlektrocuteerd door een familielid van de vrouw, omdat de man uit een lagere kaste komt.



In Tsjetsjenië heeft president Ramzan Kadyrov meerdere malen verklaard dat hij eerwraak toejuicht. Als er in Grozny zeven vermoorde vrouwen worden gevonden, met schotwonden in hoofd en borst, zegt Kadyrov dat ze zijn gedood wegens een ‘immorele levensstijl’. Hij heeft hiervoor geen enkel bewijs. En als de president hoort van een misbruikt meisje dat aangifte heeft gedaan tegen haar vader, zegt hij dat de man in staat moet worden gesteld zijn dochter te vermoorden. ‘Als hij dat niet doet, wat voor man is hij dan? Hij roept schande af over zichzelf.’



Sommige immigrantenfamilies hebben de wrede tradities van hun geboortedorpen meegenomen naar het Westen. In St. Petersburg wordt een man beschuldigd van het inhuren van mensen om zijn dochter te vermoorden. Ze droeg wel eens een minirok. Bij de Belgische stad Charleroi wordt Sadia Sheikh doodgeschoten door haar broer Mustafa, omdat ze weigert te trouwen met een Pakistaanse man die door haar familie is uitgekozen.



In een voorstad van Toronto snijdt Kamikar Kaur Dhillon de keel van zijn schoondochter Amandeep door, omdat ze uit haar gearrangeerde huwelijk wil stappen. Tegen de Canadese politie zegt hij dat een scheiding schande over de familie zou brengen.



Dit zijn slechts een paar moorden, een paar namen, een kleine selectie van horrorverhalen uit de hele wereld. Het gaat hier om een infectie die zich langzaam verspreid, een massale misdaad, een gruwelijke familietraditie waarop noch genade, noch de wet noch berouw vat kan krijgen. Eerwraak vindt veel plaats in de Koerdische delen van Turkije en Irak, maar is niet exclusief Koerdisch. Drie dagen nadat het meisje had verklaard dat ze was verkracht, schiet Sirhan haar vier keer in het hoofd.



Dit is natuurlijk maar een kleine greep van al het leed wat vrouwen aan gedaan wordt. Puur en alleen omdat we met een gat tussen ons benen geboren worden. Ik weet niet of jullie dochters hebben, maar plaats eens denkbeeldig de naam van je kindje in plaats van Siddiqa, Yussra of Bibi.



De vrouwen die hier in burka lopen of in burka hebben gelopen in het land dat zij ontvlucht zijn, hebben geleefd met deze angst of leven met deze angst. Moeten wij niet voor hun opkomen dan? Of kijken we de andere kant uit uit misplaatste solidariteit met onze veilige vrije keus?



Slaap lekker allemaal.

Mannen dragen geen burka's of hoofddoeken. De enigen die je hebt zijn de vrouwen. Dwang is en blijft dwang, hoe dan ook. Dwingen om iets uit te trekken en dwingen om iets aan te trekken. Maar daar is deze wet niet voor in de wereld geroepen. Het is een zoethoudertje voor een gedoog kabinet.

quote:jaap schreef op 31 januari 2012 @ 22:24:

[...]





Doe maar geen moeite. Iemand heeft hier ergens, in haar woede, geroepen dat ik 'vrouwonvriendelijk' ben. En die kreet beklijft.



Mijn vrouwonvriendelijkheid schuilt er primair in, dat ik vrouwen voor 'vol' aanzie. En niet als nog-op-te-voeden-tegen-zichzelf-in-bescherming-te-nemen-mensen-met-een-achterstand. Denk ik. Anders zou ik het ook niet weten.Ik had niet zo veel zin om pagina's terug te bladeren, en ik heb al heel wat beschuldigingen voorbij zien komen de laatste jaren maar deze was nieuw, dacht waarschijnlijk daarom dat het om een inhoudelijk argument ging. Ik lees je posts meestal graag hoor (al vind ik sommige links echt niet om door te komen.... ).

Maar we hebben het hier over binnen de grens. Een verbod op burka's zal geweld tegen deze vrouwen niet veranderen denk ik, ook dat buiten de grens niet.

mrsstanley waarom geef je geen antwoord op mijn vraag? Kom je er aan met een lange epistel over vrouwen die onderdrukt worden in verweggistan. Ga daar op de barricades staan. Hier worden geen vrouwen gestenigd