Actueel
alle pijlers
De cirkel van huiselijk geweld
woensdag 8 juli 2009 om 10:47
Gebaseerd op de dubieuze theorie dat het gebruik van geweld wordt 'geleerd', hebben de grote steden besloten een grootscheeps onderzoek te starten.
Het ultieme doel is dat de 'cirkel van geweld' wordt doorbroken. Maar sinds die theorie in brede kring voor 'waar' is aangenomen, en de gepropageerde opvoedingstechnieken en het toezicht van school en politie sinds de jaren zeventig daarop zijn aangepast, leven we met een ware explosie van geweld in de samenleving.
Wat denken jullie?
Weggegooid geld? Hobbyisme? Verkapte subsidie voor werkloze menswetenschappers? Een dwaalspoor? Wegbereiding voor het grootschalig drogeren van 'gewelddadige' types?
Of komt die explosie van geweld in de samenleving juist omdat dit soort 'flower-power' theorie niet consequent is doorgevoerd? Of is die perceptie van een gewelddadiger samenleving onjuist?
Het ultieme doel is dat de 'cirkel van geweld' wordt doorbroken. Maar sinds die theorie in brede kring voor 'waar' is aangenomen, en de gepropageerde opvoedingstechnieken en het toezicht van school en politie sinds de jaren zeventig daarop zijn aangepast, leven we met een ware explosie van geweld in de samenleving.
Wat denken jullie?
Weggegooid geld? Hobbyisme? Verkapte subsidie voor werkloze menswetenschappers? Een dwaalspoor? Wegbereiding voor het grootschalig drogeren van 'gewelddadige' types?
Of komt die explosie van geweld in de samenleving juist omdat dit soort 'flower-power' theorie niet consequent is doorgevoerd? Of is die perceptie van een gewelddadiger samenleving onjuist?
zaterdag 11 juli 2009 om 16:52
quote:jaap schreef op 11 juli 2009 @ 12:32:
[...]
Sub 1.
Het vervelende is dat een formele benaming de suggestie wekt dat men iets weet over de oorzaak, en (mogelijke) oplossing. Maar in heel veel van dit soort gevallen is dat compleet 'wishful-thinking', helaas.
Volgens mij zegt het alleen iets over wat voortvloeit uit de oorzaak.
Een poging om duidelijkheid te brengen in alles wat er mis kan gaan in de hersenen op dit vlak.
Ze zijn nog niet ver gevorderd genoeg om al echt met grote waarschijnlijkheid een definitieve oorzaak aan te wijzen. Hoewel overerven wel de meest waarschijnlijke is maar dat is als je echt correct wilt praten weer een gevolg van iets wat er al was.
quote:Ook ik ken van nabij iemand die met PDD-NOS werd gediagnosticeerd. Dan toch weer niet. Dan misschien weer wel. Dan zéker weten van niet............ Afhankelijk van welke medicus de diagnose stelde. En voorlopig gaat het sóms even goed. En dan weer helemaal niet.
Zo is het met zoon niet gegaan. Maar eigenlijk doet het er niet zo toe hoe het heet. Je kunt beter kijken naar wat mis is en daarmee werken.
quote:Sub 3. Nee, dat heb je goed gezien, dat ik daar niet op zit te wachten dat iedereen tot een dociele karikatuur van zichzelf wordt gereduceerd.
De dialoog over waar je dan de grens moet leggen, is allesbehalve eenvoudig. Maar over die ethische kwesties stapt men in de menswetenschappen heen. Geheel conform de mechanistische kijk op de mens die voortvloeit uit hun statistische benadering, richt men zich met angstaanjagende doeltreffendheid op de Benthamistische gelukbrengende calculus ('het grootste goed voor het grootste aantal'), of F.Y. Edgeworth's 'Hedonistische Calculus'. De inherente wreedheid van die benadering is mij een gruwel.
Het meeste wat je schrijft is me allemaal veel te plastisch en/of theoretisch. Ik ben meer van de praktijk.
Ik vind nu toch dat we teveel afdwalen hoor.
Ik zie liever dat we het eens gaan hebben wat we kunnen doen om slachtoffers beter te kunnen helpen.
[...]
Sub 1.
Het vervelende is dat een formele benaming de suggestie wekt dat men iets weet over de oorzaak, en (mogelijke) oplossing. Maar in heel veel van dit soort gevallen is dat compleet 'wishful-thinking', helaas.
Volgens mij zegt het alleen iets over wat voortvloeit uit de oorzaak.
Een poging om duidelijkheid te brengen in alles wat er mis kan gaan in de hersenen op dit vlak.
Ze zijn nog niet ver gevorderd genoeg om al echt met grote waarschijnlijkheid een definitieve oorzaak aan te wijzen. Hoewel overerven wel de meest waarschijnlijke is maar dat is als je echt correct wilt praten weer een gevolg van iets wat er al was.
quote:Ook ik ken van nabij iemand die met PDD-NOS werd gediagnosticeerd. Dan toch weer niet. Dan misschien weer wel. Dan zéker weten van niet............ Afhankelijk van welke medicus de diagnose stelde. En voorlopig gaat het sóms even goed. En dan weer helemaal niet.
Zo is het met zoon niet gegaan. Maar eigenlijk doet het er niet zo toe hoe het heet. Je kunt beter kijken naar wat mis is en daarmee werken.
quote:Sub 3. Nee, dat heb je goed gezien, dat ik daar niet op zit te wachten dat iedereen tot een dociele karikatuur van zichzelf wordt gereduceerd.
De dialoog over waar je dan de grens moet leggen, is allesbehalve eenvoudig. Maar over die ethische kwesties stapt men in de menswetenschappen heen. Geheel conform de mechanistische kijk op de mens die voortvloeit uit hun statistische benadering, richt men zich met angstaanjagende doeltreffendheid op de Benthamistische gelukbrengende calculus ('het grootste goed voor het grootste aantal'), of F.Y. Edgeworth's 'Hedonistische Calculus'. De inherente wreedheid van die benadering is mij een gruwel.
Het meeste wat je schrijft is me allemaal veel te plastisch en/of theoretisch. Ik ben meer van de praktijk.
Ik vind nu toch dat we teveel afdwalen hoor.
Ik zie liever dat we het eens gaan hebben wat we kunnen doen om slachtoffers beter te kunnen helpen.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 11 juli 2009 om 18:26
quote:shahla schreef op 11 juli 2009 @ 01:09:
[...]
Begon dat terugvechten dan ook binnen drie maanden of duurde dat langer?
[...]
Daarom lees ik eerlijk gezegd die betogen niet, tenzij het een reactie op mij is. Ik wíl me namelijk niet boos daarom maken.
Want ik begrijp waarom je daar boos om wordt. Wat je hebt meegemaakt wordt gebagatelliseerd of zo voelt het in elk geval.
Iemand die denkt dat het slechts incidenten zijn in plaats van een patroon en dat gelijk stelt of zou stellen met een opvoedkundige tik weet inderdaad niet hoe het is. Gelukkig voor degene.
De eerste zes maanden verweerde ik me of vocht ik terug. Plusminus. Daarna was het er voldoende uitgeramd om nog te durven proberen.
Ik voel me niet alsof hetgeen ik heb meegemaakt wordt gebagatelliseerd. Ik vind die andere dingen (enkelvoudig geweld, opvoedkundige tik) zo onvergelijkbaar dat ik degene die slechts dit heeft meegemaakt als niet terzake geinformeerd acht als het gaat om huiselijk geweld.
In zo'n geval, in dit geval Jaap dus, past enige bescheidenheid bij het interpreteren van onderzoek of beleid op huiselijk geweld. Die zgn. zichzelf verrijkende sociologen hebben tenminste nog proberen zich in te lezen over de impact van huiselijk geweld.
[...]
Begon dat terugvechten dan ook binnen drie maanden of duurde dat langer?
[...]
Daarom lees ik eerlijk gezegd die betogen niet, tenzij het een reactie op mij is. Ik wíl me namelijk niet boos daarom maken.
Want ik begrijp waarom je daar boos om wordt. Wat je hebt meegemaakt wordt gebagatelliseerd of zo voelt het in elk geval.
Iemand die denkt dat het slechts incidenten zijn in plaats van een patroon en dat gelijk stelt of zou stellen met een opvoedkundige tik weet inderdaad niet hoe het is. Gelukkig voor degene.
De eerste zes maanden verweerde ik me of vocht ik terug. Plusminus. Daarna was het er voldoende uitgeramd om nog te durven proberen.
Ik voel me niet alsof hetgeen ik heb meegemaakt wordt gebagatelliseerd. Ik vind die andere dingen (enkelvoudig geweld, opvoedkundige tik) zo onvergelijkbaar dat ik degene die slechts dit heeft meegemaakt als niet terzake geinformeerd acht als het gaat om huiselijk geweld.
In zo'n geval, in dit geval Jaap dus, past enige bescheidenheid bij het interpreteren van onderzoek of beleid op huiselijk geweld. Die zgn. zichzelf verrijkende sociologen hebben tenminste nog proberen zich in te lezen over de impact van huiselijk geweld.
zaterdag 11 juli 2009 om 18:42
Als het boek van O. Sacks net zo onleesbaar is als die enkele paragraaf die je hier post, zal ik het niet lezen. Ben niet bang van een goede wetenschappelijke tekst, maar al te veel bijvoeglijke naamwoorden en voorbeelden in een tekst bevorderen de dikte van het boek, niet de inhoud van de tekst.quote:Wat ik bedoel, is dat je uitgaat van de noodzaak van grote klassen, veel indrukken, een lesprogramma, pedagogische methodiek zoals dat nu bestaat enzovoort. Alsof de systematiek dominant is.
De maatschappij heeft een kennelijke noodzaak vastgesteld. Kleine klassen kosten te veel geld, veel indrukken bevorderen de reikwijdte van een 'normaal' kind, al te veel kinderen uit de normgroep halen kost weer te veel geld, pedagogische methodiek is nog niet overruled door iets 'beters'. De systematiek is niet dominant, maar wel een noodzakelijkheid in een complexe samenleving waarin taken als onderwijs zijn uitbesteed.
quote:Ik vind nu toch dat we teveel afdwalen hoor.
Ik zie liever dat we het eens gaan hebben wat we kunnen doen om slachtoffers beter te kunnen helpen.Verrek. Dat kan ook nog.
De maatschappij heeft een kennelijke noodzaak vastgesteld. Kleine klassen kosten te veel geld, veel indrukken bevorderen de reikwijdte van een 'normaal' kind, al te veel kinderen uit de normgroep halen kost weer te veel geld, pedagogische methodiek is nog niet overruled door iets 'beters'. De systematiek is niet dominant, maar wel een noodzakelijkheid in een complexe samenleving waarin taken als onderwijs zijn uitbesteed.
quote:Ik vind nu toch dat we teveel afdwalen hoor.
Ik zie liever dat we het eens gaan hebben wat we kunnen doen om slachtoffers beter te kunnen helpen.Verrek. Dat kan ook nog.
zondag 12 juli 2009 om 00:47
quote:mamzelle schreef op 11 juli 2009 @ 18:26:
[...]
De eerste zes maanden verweerde ik me of vocht ik terug. Plusminus. Daarna was het er voldoende uitgeramd om nog te durven proberen.
Kan ik me wat bij voorstellen. In mijn geval kwam het qua fysiek geweld op mij gericht niet zover. Dat is eenmalig gebleven. Niet omdat meneer zijn leven gebeterd had maar dankzij de buren kwam de politie. Dat waren mensen die er een telefoontje aan waagden. De politie verwijderde hem uit mijn huis en toen heb ik hem er niet meer ingelaten. Ik zag mijn kans schoon hem uit huis te krijgen en te houden. Uit zichzelf ging hij niet. Dat vertikte hij.
quote:Ik voel me niet alsof hetgeen ik heb meegemaakt wordt gebagatelliseerd. Ik vind die andere dingen (enkelvoudig geweld, opvoedkundige tik) zo onvergelijkbaar dat ik degene die slechts dit heeft meegemaakt als niet terzake geinformeerd acht als het gaat om huiselijk geweld.
Zo zou ik het zelf wel voelen. Wat ik heb meegemaakt, staat in geen verhouding tot enkelvoudig geweld of een opvoedkundige tik.
Ik ben systematisch vanaf het begin gemanipuleerd, geïntimideerd en overweldigd geraakt door zijn levensstijl, houding en geweld t.o.v. muren, deuren en spullen. Je kunt er nog zoveel theorieën en onderzoeken op loslaten maar in principe gaat het om de slachtoffers. Ze hebben lang in de kou gestaan. Ik stond ook in de kou. Ja, oké, dat ene telefoontje van die buren. Ja, oké, de politie kwam. Maar daarvoor? Niks, noppes.
En over die politie heb ik ook nog wel wat te zeggen. Het kwam verdorie bijna over alsof hij, degene die de klappen uitdeelde, het slachtoffer was in plaats van ik. Ik zal er verder niet over uitweiden maar voor mij was dat echt een teken dat zij dit soort dingen niet serieus namen. Tegenwoordig wordt dit probleem serieuzer aangepakt maar we zijn er echt nog niet.
Slachtoffers moeten veel meer het idee en gevoel krijgen dat ze kunnen rekenen op hulp van de maatschappij. Dat het a.h.w. bij hen wordt gebracht, in plaats van dat ze het zelf moeten halen.
Niet eenmalig, zoals in mijn geval.
Een heleboel van die vrouwen en wellicht ook wat mannen zijn zo murw gemaakt dat ze hiertoe niet meer opgewassen zijn.
[...]
De eerste zes maanden verweerde ik me of vocht ik terug. Plusminus. Daarna was het er voldoende uitgeramd om nog te durven proberen.
Kan ik me wat bij voorstellen. In mijn geval kwam het qua fysiek geweld op mij gericht niet zover. Dat is eenmalig gebleven. Niet omdat meneer zijn leven gebeterd had maar dankzij de buren kwam de politie. Dat waren mensen die er een telefoontje aan waagden. De politie verwijderde hem uit mijn huis en toen heb ik hem er niet meer ingelaten. Ik zag mijn kans schoon hem uit huis te krijgen en te houden. Uit zichzelf ging hij niet. Dat vertikte hij.
quote:Ik voel me niet alsof hetgeen ik heb meegemaakt wordt gebagatelliseerd. Ik vind die andere dingen (enkelvoudig geweld, opvoedkundige tik) zo onvergelijkbaar dat ik degene die slechts dit heeft meegemaakt als niet terzake geinformeerd acht als het gaat om huiselijk geweld.
Zo zou ik het zelf wel voelen. Wat ik heb meegemaakt, staat in geen verhouding tot enkelvoudig geweld of een opvoedkundige tik.
Ik ben systematisch vanaf het begin gemanipuleerd, geïntimideerd en overweldigd geraakt door zijn levensstijl, houding en geweld t.o.v. muren, deuren en spullen. Je kunt er nog zoveel theorieën en onderzoeken op loslaten maar in principe gaat het om de slachtoffers. Ze hebben lang in de kou gestaan. Ik stond ook in de kou. Ja, oké, dat ene telefoontje van die buren. Ja, oké, de politie kwam. Maar daarvoor? Niks, noppes.
En over die politie heb ik ook nog wel wat te zeggen. Het kwam verdorie bijna over alsof hij, degene die de klappen uitdeelde, het slachtoffer was in plaats van ik. Ik zal er verder niet over uitweiden maar voor mij was dat echt een teken dat zij dit soort dingen niet serieus namen. Tegenwoordig wordt dit probleem serieuzer aangepakt maar we zijn er echt nog niet.
Slachtoffers moeten veel meer het idee en gevoel krijgen dat ze kunnen rekenen op hulp van de maatschappij. Dat het a.h.w. bij hen wordt gebracht, in plaats van dat ze het zelf moeten halen.
Niet eenmalig, zoals in mijn geval.
Een heleboel van die vrouwen en wellicht ook wat mannen zijn zo murw gemaakt dat ze hiertoe niet meer opgewassen zijn.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 12 juli 2009 om 00:55
Algemeen meldpunt voor vrouwenmishandeling zal er niet inzitten, vrees ik.. Lijkt me wel een goed idee, eigenlijk.
Niet dat het AMK functioneel is. Ook in geval van kindermishandeling is de omgeving heeeel terughoudend in melden.
Politie: ik vrees dat huiselijk geweld nog geen nr1 prioriteit heeft onder de meldingen. Misschien ook omdat het zo verdomd lang duurt (vaak) voordat een vrouw echt weggaat.
Niet dat het AMK functioneel is. Ook in geval van kindermishandeling is de omgeving heeeel terughoudend in melden.
Politie: ik vrees dat huiselijk geweld nog geen nr1 prioriteit heeft onder de meldingen. Misschien ook omdat het zo verdomd lang duurt (vaak) voordat een vrouw echt weggaat.
zondag 12 juli 2009 om 09:57
quote:shahla schreef op 11 juli 2009 @ 16:52:
1. Volgens mij zegt het alleen iets over wat voortvloeit uit de oorzaak.
Een poging om duidelijkheid te brengen in alles wat er mis kan gaan in de hersenen op dit vlak.
Ze zijn nog niet ver gevorderd genoeg om al echt met grote waarschijnlijkheid een definitieve oorzaak aan te wijzen. Hoewel overerven wel de meest waarschijnlijke is maar dat is als je echt correct wilt praten weer een gevolg van iets wat er al was.
2. Zo is het met zoon niet gegaan. Maar eigenlijk doet het er niet zo toe hoe het heet. Je kunt beter kijken naar wat mis is en daarmee werken.
3. Het meeste wat je schrijft is me allemaal veel te plastisch en/of theoretisch. Ik ben meer van de praktijk.
4. Ik vind nu toch dat we teveel afdwalen hoor.
Ik zie liever dat we het eens gaan hebben wat we kunnen doen om slachtoffers beter te kunnen helpen.Sub 1./3./4. Vanuit mijn eigen visie, die ik deel met een groeiend aantal wetenschappers in relevante disciplines, is mijn benadering juist niet theoretisch, maar zeer praktisch. Je kunt dat ook terugvinden in het stuk dat ik overnam uit 'Ontwaken in Verbijstering'. Het groeperen van een aantal geobserveerde gedragingen en er een 'label' aan hangen, is typisch een benadering die voortvloeit uit het behavioristische dogma dat de menswetenschappen tot op de dag van vandaag beheerst. De traditie van Freud, Luria en Sacks, waarbij complete geschiedenissen van mensen worden beschreven, inclusief de effecten van medicijnen en therapie, zonder de 'bijwerkingen' te verdoezelen, bevalt mij stukken beter, en is ook aanzienlijk leerzamer.
Ook waar het (huiselijk) geweld betreft kunnen we nog zoveel willen, maar zonder zicht op de échte oorzaken zijn we als een baby met een scheermes.
1. Volgens mij zegt het alleen iets over wat voortvloeit uit de oorzaak.
Een poging om duidelijkheid te brengen in alles wat er mis kan gaan in de hersenen op dit vlak.
Ze zijn nog niet ver gevorderd genoeg om al echt met grote waarschijnlijkheid een definitieve oorzaak aan te wijzen. Hoewel overerven wel de meest waarschijnlijke is maar dat is als je echt correct wilt praten weer een gevolg van iets wat er al was.
2. Zo is het met zoon niet gegaan. Maar eigenlijk doet het er niet zo toe hoe het heet. Je kunt beter kijken naar wat mis is en daarmee werken.
3. Het meeste wat je schrijft is me allemaal veel te plastisch en/of theoretisch. Ik ben meer van de praktijk.
4. Ik vind nu toch dat we teveel afdwalen hoor.
Ik zie liever dat we het eens gaan hebben wat we kunnen doen om slachtoffers beter te kunnen helpen.Sub 1./3./4. Vanuit mijn eigen visie, die ik deel met een groeiend aantal wetenschappers in relevante disciplines, is mijn benadering juist niet theoretisch, maar zeer praktisch. Je kunt dat ook terugvinden in het stuk dat ik overnam uit 'Ontwaken in Verbijstering'. Het groeperen van een aantal geobserveerde gedragingen en er een 'label' aan hangen, is typisch een benadering die voortvloeit uit het behavioristische dogma dat de menswetenschappen tot op de dag van vandaag beheerst. De traditie van Freud, Luria en Sacks, waarbij complete geschiedenissen van mensen worden beschreven, inclusief de effecten van medicijnen en therapie, zonder de 'bijwerkingen' te verdoezelen, bevalt mij stukken beter, en is ook aanzienlijk leerzamer.
Ook waar het (huiselijk) geweld betreft kunnen we nog zoveel willen, maar zonder zicht op de échte oorzaken zijn we als een baby met een scheermes.
zondag 12 juli 2009 om 10:10
quote:mamzelle schreef op 11 juli 2009 @ 18:42:
1. Als het boek van O. Sacks net zo onleesbaar is als die enkele paragraaf die je hier post, zal ik het niet lezen. Ben niet bang van een goede wetenschappelijke tekst, maar al te veel bijvoeglijke naamwoorden en voorbeelden in een tekst bevorderen de dikte van het boek, niet de inhoud van de tekst.
[...]
2. De maatschappij heeft een kennelijke noodzaak vastgesteld. Kleine klassen kosten te veel geld, veel indrukken bevorderen de reikwijdte van een 'normaal' kind, al te veel kinderen uit de normgroep halen kost weer te veel geld, pedagogische methodiek is nog niet overruled door iets 'beters'. De systematiek is niet dominant, maar wel een noodzakelijkheid in een complexe samenleving waarin taken als onderwijs zijn uitbesteed.
[...]
3. Verrek. Dat kan ook nog.Sub 1. Dat moet je zelf weten. Je kunt ook de film bekijken die gemaakt is van het boek, en die werd genomineerd voor drie Oscars. Dat is wellicht makkelijker.
Sub2. Ik neem die kleinere klassen maar even als voorbeeld om te illustreren hoe ik er zelf tegenaan kijk. Dan kun je het op de andere punten zelf wel invullen.
Stel nou dat je constateert dat grote klassen voor veel problemen zorgen die we hier bespreken, en die klauwen met geld kosten aan vormen van 'zorg' , therapie, medicijnen, overlegorganen, onderzoeken, beleidsmedewerkers, opvang, scholing van ouders en wat er hier niet allemaal meer voorbij komt drijven. Zou het dan niet stukken goedkoper zijn om de klassen gewoon wat kleiner te maken? Dat kost werkgelegenheid bij al die graaiers die nu teren op de ellende die grote klassen opleveren. Maar dat kan mij niet schelen. Ik vind het kind belangrijker.
Sub3. Dat laatste punt heb ik al besproken: Baby met een scheermes.
1. Als het boek van O. Sacks net zo onleesbaar is als die enkele paragraaf die je hier post, zal ik het niet lezen. Ben niet bang van een goede wetenschappelijke tekst, maar al te veel bijvoeglijke naamwoorden en voorbeelden in een tekst bevorderen de dikte van het boek, niet de inhoud van de tekst.
[...]
2. De maatschappij heeft een kennelijke noodzaak vastgesteld. Kleine klassen kosten te veel geld, veel indrukken bevorderen de reikwijdte van een 'normaal' kind, al te veel kinderen uit de normgroep halen kost weer te veel geld, pedagogische methodiek is nog niet overruled door iets 'beters'. De systematiek is niet dominant, maar wel een noodzakelijkheid in een complexe samenleving waarin taken als onderwijs zijn uitbesteed.
[...]
3. Verrek. Dat kan ook nog.Sub 1. Dat moet je zelf weten. Je kunt ook de film bekijken die gemaakt is van het boek, en die werd genomineerd voor drie Oscars. Dat is wellicht makkelijker.
Sub2. Ik neem die kleinere klassen maar even als voorbeeld om te illustreren hoe ik er zelf tegenaan kijk. Dan kun je het op de andere punten zelf wel invullen.
Stel nou dat je constateert dat grote klassen voor veel problemen zorgen die we hier bespreken, en die klauwen met geld kosten aan vormen van 'zorg' , therapie, medicijnen, overlegorganen, onderzoeken, beleidsmedewerkers, opvang, scholing van ouders en wat er hier niet allemaal meer voorbij komt drijven. Zou het dan niet stukken goedkoper zijn om de klassen gewoon wat kleiner te maken? Dat kost werkgelegenheid bij al die graaiers die nu teren op de ellende die grote klassen opleveren. Maar dat kan mij niet schelen. Ik vind het kind belangrijker.
Sub3. Dat laatste punt heb ik al besproken: Baby met een scheermes.
zondag 12 juli 2009 om 11:40
quote:shahla schreef op 12 juli 2009 @ 10:12:
Is goed hoor, Jaap, blijf jij tezamen met al die wetenschappers theoretisch bezig. De slachtoffers zijn het ondertussen wel gewend dat ze er alleen voorstaan.
Wat is dat nou voor rancuneuze opmerking? Ik pleit voor opvang, en bescherming van mannen, vrouwen en kinderen die aangeven dat ze zich het slachtoffer voelen van huiselijk geweld. Waar wordt gevraagd om bemiddeling, of andere hulp (zoals bij psychische storingen), kun je ook niet op je handen blijven zitten. Maar ik vind wel dat het initiatief van het slachtoffer uit moet gaan, of van familie, vrienden, buren die getuige zijn van misstanden.
Waar het hier om gaat, is het voorbereiden van preventieve actie, alsof we al weten wie er 'straks' dader wordt. En dat patroon is niet uniek voor huiselijk geweld, maar begint in de maatschappij te domineren op allerlei gebied. Of we het nu hebben over geestelijke gezondheidszorg, of religieuze beleving: Alles wordt naar het 'middelpunt' gezogen waar zich de 'normale' mens bevindt. Het is te ziek voor woorden!
Is goed hoor, Jaap, blijf jij tezamen met al die wetenschappers theoretisch bezig. De slachtoffers zijn het ondertussen wel gewend dat ze er alleen voorstaan.
Wat is dat nou voor rancuneuze opmerking? Ik pleit voor opvang, en bescherming van mannen, vrouwen en kinderen die aangeven dat ze zich het slachtoffer voelen van huiselijk geweld. Waar wordt gevraagd om bemiddeling, of andere hulp (zoals bij psychische storingen), kun je ook niet op je handen blijven zitten. Maar ik vind wel dat het initiatief van het slachtoffer uit moet gaan, of van familie, vrienden, buren die getuige zijn van misstanden.
Waar het hier om gaat, is het voorbereiden van preventieve actie, alsof we al weten wie er 'straks' dader wordt. En dat patroon is niet uniek voor huiselijk geweld, maar begint in de maatschappij te domineren op allerlei gebied. Of we het nu hebben over geestelijke gezondheidszorg, of religieuze beleving: Alles wordt naar het 'middelpunt' gezogen waar zich de 'normale' mens bevindt. Het is te ziek voor woorden!
zondag 12 juli 2009 om 11:50
quote:mamzelle schreef op 12 juli 2009 @ 00:55:
Algemeen meldpunt voor vrouwenmishandeling zal er niet inzitten, vrees ik.. Lijkt me wel een goed idee, eigenlijk.
Niet dat het AMK functioneel is. Ook in geval van kindermishandeling is de omgeving heeeel terughoudend in melden.
Politie: ik vrees dat huiselijk geweld nog geen nr1 prioriteit heeft onder de meldingen. Misschien ook omdat het zo verdomd lang duurt (vaak) voordat een vrouw echt weggaat.Het blíjft opvallend dat men bij 'huiselijk geweld' steeds de man als dader in het vizier blijft houden. Vergelijk DIT onderzoek bijvoorbeeld eens met dat hardnekkige vooroordeel.
Algemeen meldpunt voor vrouwenmishandeling zal er niet inzitten, vrees ik.. Lijkt me wel een goed idee, eigenlijk.
Niet dat het AMK functioneel is. Ook in geval van kindermishandeling is de omgeving heeeel terughoudend in melden.
Politie: ik vrees dat huiselijk geweld nog geen nr1 prioriteit heeft onder de meldingen. Misschien ook omdat het zo verdomd lang duurt (vaak) voordat een vrouw echt weggaat.Het blíjft opvallend dat men bij 'huiselijk geweld' steeds de man als dader in het vizier blijft houden. Vergelijk DIT onderzoek bijvoorbeeld eens met dat hardnekkige vooroordeel.
zondag 12 juli 2009 om 11:57
Hm, wat betreft dat stuk Sacks: jij concludeert dat ieder mens een indivu is. Tuurlijk, ieder mens is uniek. Maar toch ook weer niet, he? De verschillen die een mens (of anderen) dusdanig in de weg zitten dat het problematisch wordt, die moeten worden ingekapseld en aan worden gepakt.
Iemand met een lage psychosedrempel zou je inderdaad moeten opvolgen. Daarvan is immers ruimschoots gebleken dat er dingen kunnen worden gedaan die een zeer grote invloed hebben op die persoon en de omgeving. Ter voorkoming dus. Want eens naakt over straat roepen dat je een zwijn bent kan zomaar een kinderdagverblijf uitmoorden worden. Dat weet je. Dus dan is een antipsychoticum en opvolging zo vreemd nog niet, of wel soms?
Iemand met een lage psychosedrempel zou je inderdaad moeten opvolgen. Daarvan is immers ruimschoots gebleken dat er dingen kunnen worden gedaan die een zeer grote invloed hebben op die persoon en de omgeving. Ter voorkoming dus. Want eens naakt over straat roepen dat je een zwijn bent kan zomaar een kinderdagverblijf uitmoorden worden. Dat weet je. Dus dan is een antipsychoticum en opvolging zo vreemd nog niet, of wel soms?
zondag 12 juli 2009 om 12:00
En Jaap, zonder je onderzoek te hebben gelezen: mannen zijn in de meeste gevallen daders van geweld. Testosteron, weet je. Fysieke overmacht, snap je. Ik ken geen vrouw die nooit met seksueel geweld te maken heeft gehad en onderzoeken bevestigen dit helaas. Dat maakt mij geen mannenhater, maar wel op m'n hoede. Helaas kon ik sommige dingen ook niet voorkomen, maar ja, daar zal jij wel weer een oordeel over hebben.
zondag 12 juli 2009 om 12:39
(Spinster) Hoe ben je tot deze bevinding gekomen? Eigen omgeving dat je overgeneraliseert? Of ben je een belezen wetenschappelijke prof in dit vakgebied?quote:jaap schreef op 08 juli 2009 @ 13:59:
@ Spinster
Eerst even de kwestie van autoriteit die in je antwoord zo veel aandacht krijgt. De 'authority bias' kom je tegen in de lijst met 'cognitive biases'. En dat is niet voor niets.
Wat ik doe, hoe ik aan mijn kennis kom, welke academische statuur ik heb, of niet heb, zou voor jou van geen enkel belang moeten zijn als je de antwoorden op de gestelde vragen had. Maar die heb je (kennelijk) niet. En dat is jammer.
Terug naar de argumenten.
Een vooraanstaande psycholoog als Pinker betoogt in zijn boek 'The Blank Slate'LOL
@ Spinster
Eerst even de kwestie van autoriteit die in je antwoord zo veel aandacht krijgt. De 'authority bias' kom je tegen in de lijst met 'cognitive biases'. En dat is niet voor niets.
Wat ik doe, hoe ik aan mijn kennis kom, welke academische statuur ik heb, of niet heb, zou voor jou van geen enkel belang moeten zijn als je de antwoorden op de gestelde vragen had. Maar die heb je (kennelijk) niet. En dat is jammer.
Terug naar de argumenten.
Een vooraanstaande psycholoog als Pinker betoogt in zijn boek 'The Blank Slate'LOL
zondag 12 juli 2009 om 13:15
Ehm, als ik mag samenvatten, Jaap, vind jij onderzoek overbodig en kun je daarentegen geen oplossingen voor huiselijk geweld voorstellen. Hoe zo is onderzoek overbodig als je nog niet 1 concreet dingetje kunt noemen?
Mijns inziens (schrijf je dat zo?) is het onderzoek bedoeld juist om in kaart te brengen hoe huiselijk geweld in de kiem kan worden voorkomen.
Ieder individu is anders maar zoals Digitalis ook al stelt is er best een grote gemene deler te vinden onder geweldsplegers. Als je die kunt vinden, en middels therapie hanteerbaar krijgen, lijkt me dat veel zinvoller dan afwachten of alles vanzelf wel op zijn pootjes komt en pappen en nathouden ten aanzien van de slachtoffers.
Met de seriele relaties van nu maakt een geweldpleger ook een best rijtje slachtoffers, en ieder van die mag niet rekenen op een preventieve aanpak van geweld, ieder van die moet het zelf maar uitzoeken en zichzelf terugvinden. Ook weer met schade waaraan volgens jou graaiers goud geld verdienen.
Je uitstapje naar de mannelijke slachtoffers is bizar te noemen.
Er is geen groot maatschappelijk probleem gesignaleerd van mannen die zich bedreigd voelen binnen hun relatie. Dit in een maatschappij waarin 'onder het tapijt schuiven' steeds minder succesvol is. Zou dat kunnen zijn omdat dat groot maatschappelijke probleem er simpelweg niet is marginaal is?
En anyway: het onderzoek richt zich op huiselijk geweld. Dit gaat dus niet specifiek over geweld tegen vrouwen of geweld tegen kinderen, dit gaat over geweld binnen de huismuren.
Wat betreft de preventieve actie: we weten niet wie later dader wordt. We kunnen wel voorwaarden scheppen voor risicokinderen om niet tot dit gedrag te komen. Niets indringends, gewoon praten, leren om te gaan met assertiviteit en/of boosheid. What's the big deal? Daar wordt toch niemand slechter van? Subassertiviteit is binnen gezinnen waarin geweld plaatsvindt overigens net zo'n groot probleem als agressiviteit. Gewone assertiviteit is een vaardigheid waar de kinderen binnen zo'n gezin zich niet binnenshuis op kunnen trainen, dus aanbod van training buitenshuis lijkt me dan vrij zinvol. En volgens mij beoogt het onderzoek dat soort aanbod, geen stigmatisering, geen drogering.
Jouw argument omtrent de verkleining van klassen is typisch zo'n argument op basis waarvan je wordt aangevallen op complotdenken.
Als het geld of het personeel ervoor beschikbaar zou zijn zouden er kleinere klassen zijn. Kennelijk is dat er niet. Naast al die kinderen moeten er ook voorzieningen zijn voor ouderen, arbeidsongeschikten, werklozen, etc. en de pot geld kan maar 1 keer uitgegeven worden.
Mijns inziens (schrijf je dat zo?) is het onderzoek bedoeld juist om in kaart te brengen hoe huiselijk geweld in de kiem kan worden voorkomen.
Ieder individu is anders maar zoals Digitalis ook al stelt is er best een grote gemene deler te vinden onder geweldsplegers. Als je die kunt vinden, en middels therapie hanteerbaar krijgen, lijkt me dat veel zinvoller dan afwachten of alles vanzelf wel op zijn pootjes komt en pappen en nathouden ten aanzien van de slachtoffers.
Met de seriele relaties van nu maakt een geweldpleger ook een best rijtje slachtoffers, en ieder van die mag niet rekenen op een preventieve aanpak van geweld, ieder van die moet het zelf maar uitzoeken en zichzelf terugvinden. Ook weer met schade waaraan volgens jou graaiers goud geld verdienen.
Je uitstapje naar de mannelijke slachtoffers is bizar te noemen.
Er is geen groot maatschappelijk probleem gesignaleerd van mannen die zich bedreigd voelen binnen hun relatie. Dit in een maatschappij waarin 'onder het tapijt schuiven' steeds minder succesvol is. Zou dat kunnen zijn omdat dat groot maatschappelijke probleem er simpelweg niet is marginaal is?
En anyway: het onderzoek richt zich op huiselijk geweld. Dit gaat dus niet specifiek over geweld tegen vrouwen of geweld tegen kinderen, dit gaat over geweld binnen de huismuren.
Wat betreft de preventieve actie: we weten niet wie later dader wordt. We kunnen wel voorwaarden scheppen voor risicokinderen om niet tot dit gedrag te komen. Niets indringends, gewoon praten, leren om te gaan met assertiviteit en/of boosheid. What's the big deal? Daar wordt toch niemand slechter van? Subassertiviteit is binnen gezinnen waarin geweld plaatsvindt overigens net zo'n groot probleem als agressiviteit. Gewone assertiviteit is een vaardigheid waar de kinderen binnen zo'n gezin zich niet binnenshuis op kunnen trainen, dus aanbod van training buitenshuis lijkt me dan vrij zinvol. En volgens mij beoogt het onderzoek dat soort aanbod, geen stigmatisering, geen drogering.
Jouw argument omtrent de verkleining van klassen is typisch zo'n argument op basis waarvan je wordt aangevallen op complotdenken.
Als het geld of het personeel ervoor beschikbaar zou zijn zouden er kleinere klassen zijn. Kennelijk is dat er niet. Naast al die kinderen moeten er ook voorzieningen zijn voor ouderen, arbeidsongeschikten, werklozen, etc. en de pot geld kan maar 1 keer uitgegeven worden.
zondag 12 juli 2009 om 14:52
zondag 12 juli 2009 om 15:09
quote:jaap schreef op 12 juli 2009 @ 11:40:
[...]
Ik pleit voor opvang, en bescherming van mannen, vrouwen en kinderen die aangeven dat ze zich het slachtoffer voelen van huiselijk geweld. Waar wordt gevraagd om bemiddeling, of andere hulp (zoals bij psychische storingen), kun je ook niet op je handen blijven zitten. Maar ik vind wel dat het initiatief van het slachtoffer uit moet gaan, of van familie, vrienden, buren die getuige zijn van misstanden.
Waar het hier om gaat, is het voorbereiden van preventieve actie, alsof we al weten wie er 'straks' dader wordt. En dat patroon is niet uniek voor huiselijk geweld, maar begint in de maatschappij te domineren op allerlei gebied. Of we het nu hebben over geestelijke gezondheidszorg, of religieuze beleving: Alles wordt naar het 'middelpunt' gezogen waar zich de 'normale' mens bevindt. Het is te ziek voor woorden!
Jij denkt de slachtoffers te helpen door het theoretisch te benaderen. Dat is een mogelijke lange termijn oplossing. Dat is heel mooi want ik vind toch al dat we hier vaak alleen een op korte termijn oplossing bedenken waardoor we later weer andere issues hebben. Het nadeel van het precies omdraaien is dat er nú niks voor de slachtoffers gebeurt. Terwijl al zo lang weinig voor ze gebeurt. Ik vind dat bij dit thema onacceptabel. Even ter uitleg bij de opmerking die ik eerder plaatste.
Jij volhardt in dat het initiatief van het slachtoffer uit moet gaan. Ik was zelf verwikkeld in een huiselijk geweld situatie. Ik ben iemand die zich behoorlijk verzet bij 'onderdrukking', hoe dat ook uitgevoerd wordt. Ik heb een karakter dat niet tegen onrecht kan, dat geen ongelijkwaardigheid accepteert. Ik heb een vrij sterk karakter. Ik was op een dag in staat mijn partner buiten de deur te houden met eenmalige hulp van buitenaf, door ramen, deuren hermetisch afgesloten te houden, al was het buiten zeer zomers weer. Door niet open te doen als hij voor de deur stond.
Door als ik buiten was goed te kijken of ik hem niet ergens zag. Enzovoorts. Lang niet elk slachtoffer is daartoe in staat of krijgt die kans. Bovendien, ik werd niet vrijwel dagelijks in elkaar geslagen. Dat laatste is maar een keer goed gebeurd en ik voelde me al dermate dat ik me heel goed kan voorstellen hoe een slachtoffer zich moet voelen die het wel op geregelde basis meemaakt. Je wordt bang en angst verlamt je. Kortom, ik denk dat het de verkeerde aanpak is dit bij het slachtoffer te laten.
In tegenstelling tot jou ben ik wel voor preventieve maatregelen.
Kunnen we het later nog verder over hebben. Eerst even verder lezen.
[...]
Ik pleit voor opvang, en bescherming van mannen, vrouwen en kinderen die aangeven dat ze zich het slachtoffer voelen van huiselijk geweld. Waar wordt gevraagd om bemiddeling, of andere hulp (zoals bij psychische storingen), kun je ook niet op je handen blijven zitten. Maar ik vind wel dat het initiatief van het slachtoffer uit moet gaan, of van familie, vrienden, buren die getuige zijn van misstanden.
Waar het hier om gaat, is het voorbereiden van preventieve actie, alsof we al weten wie er 'straks' dader wordt. En dat patroon is niet uniek voor huiselijk geweld, maar begint in de maatschappij te domineren op allerlei gebied. Of we het nu hebben over geestelijke gezondheidszorg, of religieuze beleving: Alles wordt naar het 'middelpunt' gezogen waar zich de 'normale' mens bevindt. Het is te ziek voor woorden!
Jij denkt de slachtoffers te helpen door het theoretisch te benaderen. Dat is een mogelijke lange termijn oplossing. Dat is heel mooi want ik vind toch al dat we hier vaak alleen een op korte termijn oplossing bedenken waardoor we later weer andere issues hebben. Het nadeel van het precies omdraaien is dat er nú niks voor de slachtoffers gebeurt. Terwijl al zo lang weinig voor ze gebeurt. Ik vind dat bij dit thema onacceptabel. Even ter uitleg bij de opmerking die ik eerder plaatste.
Jij volhardt in dat het initiatief van het slachtoffer uit moet gaan. Ik was zelf verwikkeld in een huiselijk geweld situatie. Ik ben iemand die zich behoorlijk verzet bij 'onderdrukking', hoe dat ook uitgevoerd wordt. Ik heb een karakter dat niet tegen onrecht kan, dat geen ongelijkwaardigheid accepteert. Ik heb een vrij sterk karakter. Ik was op een dag in staat mijn partner buiten de deur te houden met eenmalige hulp van buitenaf, door ramen, deuren hermetisch afgesloten te houden, al was het buiten zeer zomers weer. Door niet open te doen als hij voor de deur stond.
Door als ik buiten was goed te kijken of ik hem niet ergens zag. Enzovoorts. Lang niet elk slachtoffer is daartoe in staat of krijgt die kans. Bovendien, ik werd niet vrijwel dagelijks in elkaar geslagen. Dat laatste is maar een keer goed gebeurd en ik voelde me al dermate dat ik me heel goed kan voorstellen hoe een slachtoffer zich moet voelen die het wel op geregelde basis meemaakt. Je wordt bang en angst verlamt je. Kortom, ik denk dat het de verkeerde aanpak is dit bij het slachtoffer te laten.
In tegenstelling tot jou ben ik wel voor preventieve maatregelen.
Kunnen we het later nog verder over hebben. Eerst even verder lezen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 12 juli 2009 om 15:14
quote:mamzelle schreef op 12 juli 2009 @ 00:55:
Algemeen meldpunt voor vrouwenmishandeling zal er niet inzitten, vrees ik.. Lijkt me wel een goed idee, eigenlijk.
Niet dat het AMK functioneel is. Ook in geval van kindermishandeling is de omgeving heeeel terughoudend in melden.
Politie: ik vrees dat huiselijk geweld nog geen nr1 prioriteit heeft onder de meldingen. Misschien ook omdat het zo verdomd lang duurt (vaak) voordat een vrouw echt weggaat.
Waarom denk je dat zo'n meldpunt er niet in zit? Dat mensen het toch niet zullen gaan melden anoniem of omdat het niet in het leven geroepen gaat worden of anderszins?
Politie: in elk geval al meer prioriteit dan pak hem beet 12 jaar geleden toen er bij mij net een einde aan kwam. Toch verdenk ik ze er daar stiekem nog van dat het meer voor de registratie is dat ze er nu meer mee doen. Niet helemaal eerlijk want er zijn wel degelijk meer dingen mogelijk en ik denk ook wel dat ze nu meer en sneller ingrijpen als ze ervan weten.
Algemeen meldpunt voor vrouwenmishandeling zal er niet inzitten, vrees ik.. Lijkt me wel een goed idee, eigenlijk.
Niet dat het AMK functioneel is. Ook in geval van kindermishandeling is de omgeving heeeel terughoudend in melden.
Politie: ik vrees dat huiselijk geweld nog geen nr1 prioriteit heeft onder de meldingen. Misschien ook omdat het zo verdomd lang duurt (vaak) voordat een vrouw echt weggaat.
Waarom denk je dat zo'n meldpunt er niet in zit? Dat mensen het toch niet zullen gaan melden anoniem of omdat het niet in het leven geroepen gaat worden of anderszins?
Politie: in elk geval al meer prioriteit dan pak hem beet 12 jaar geleden toen er bij mij net een einde aan kwam. Toch verdenk ik ze er daar stiekem nog van dat het meer voor de registratie is dat ze er nu meer mee doen. Niet helemaal eerlijk want er zijn wel degelijk meer dingen mogelijk en ik denk ook wel dat ze nu meer en sneller ingrijpen als ze ervan weten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 12 juli 2009 om 16:18
zondag 12 juli 2009 om 16:28
zondag 12 juli 2009 om 19:30
Eens met Shahla voor wat betreft de rol van het slachtoffer. Ik ben er na eenmalig politieingrijpen genadig afgekomen: meneer schaamde zich te hard om nog in onze buurt te komen. Ik weet niet of ik het lef zou hebben kunnen opbrengen om de deur dicht te houden als hij daarvoor stond. Binnenshuis is er al eens een ruitje gesneuveld omdat ik meende me te kunnen opsluiten in mijn slaapkamer.
Advies van de poliitie was: alles dicht houden en ons bellen bij onraad, zodra je iets open doet kunnen ze vrijwel niks meer doen. Maar ja, met het tempo waarmee ze komen zou ik me echt niet veilig hebben gevoeld achter gesloten glazen deuren.
Om het nog maar niet te hebben over de beklemming die je voelt als je midzomers je deuren op slot moet doen terwijl je gewend bent alles open te hebben en je kinderen vrij in en uit laat komen..
Heb je enig idee, Jaap, wat het betekent om 's avonds trillend in je bed te liggen in afwachting of en hoe meneer thuiskomt? Mevrouw in jouw geval?
Angstig van huis weg te lopen met een handjevol belangrijke spullen en je kinderen en hopen dat hij niet net op dat moment thuiskomt en je betrapt op weglopen?
Je hebt geen idee waarover je praat. Fijn voor jou, meen ik echt. Maar laat het afwijzen van mogelijke oplossingen maar over aan de slachtoffers.
Advies van de poliitie was: alles dicht houden en ons bellen bij onraad, zodra je iets open doet kunnen ze vrijwel niks meer doen. Maar ja, met het tempo waarmee ze komen zou ik me echt niet veilig hebben gevoeld achter gesloten glazen deuren.
Om het nog maar niet te hebben over de beklemming die je voelt als je midzomers je deuren op slot moet doen terwijl je gewend bent alles open te hebben en je kinderen vrij in en uit laat komen..
Heb je enig idee, Jaap, wat het betekent om 's avonds trillend in je bed te liggen in afwachting of en hoe meneer thuiskomt? Mevrouw in jouw geval?
Angstig van huis weg te lopen met een handjevol belangrijke spullen en je kinderen en hopen dat hij niet net op dat moment thuiskomt en je betrapt op weglopen?
Je hebt geen idee waarover je praat. Fijn voor jou, meen ik echt. Maar laat het afwijzen van mogelijke oplossingen maar over aan de slachtoffers.
zondag 12 juli 2009 om 19:38
zondag 12 juli 2009 om 23:22
quote:Omen schreef op 12 juli 2009 @ 16:28:
[...]
offtopic / zijpad:
Ik heb eigenlijk niet de indruk dat er voor slachtoffers weinig gebeurt.
Hier per provincie een overzicht van hulporganisaties.
Juist erg on topic, lijkt me. Ik denk dat je wat ik schrijf anders hebt opgevat. Uit wat ik nog meer schrijf, valt op zich te halen dat ik vind dat er te weinig vóór slachtoffers gebeurt, niet dat er niks is waar ze terecht kunnen. Dat is er wel maar ik vraag me echt af of dat wel zulke zoden aan de dijk zet.
Toevoeging: als een slachtoffer zich logischerwijs eenmalig moet melden om zich als slachtoffer bekend te maken en dat dan adequaat het slachtoffer in een traject 'gevolgd' wordt, zou ik daar meer vrede mee hebben dan dat een slachtoffer zich keer op keer zelf moet komen melden. Niet op komen dagen zal waarschijnlijk betekenen dat je het verder zelf uit moet zoeken. Dát moet anders.
[...]
offtopic / zijpad:
Ik heb eigenlijk niet de indruk dat er voor slachtoffers weinig gebeurt.
Hier per provincie een overzicht van hulporganisaties.
Juist erg on topic, lijkt me. Ik denk dat je wat ik schrijf anders hebt opgevat. Uit wat ik nog meer schrijf, valt op zich te halen dat ik vind dat er te weinig vóór slachtoffers gebeurt, niet dat er niks is waar ze terecht kunnen. Dat is er wel maar ik vraag me echt af of dat wel zulke zoden aan de dijk zet.
Toevoeging: als een slachtoffer zich logischerwijs eenmalig moet melden om zich als slachtoffer bekend te maken en dat dan adequaat het slachtoffer in een traject 'gevolgd' wordt, zou ik daar meer vrede mee hebben dan dat een slachtoffer zich keer op keer zelf moet komen melden. Niet op komen dagen zal waarschijnlijk betekenen dat je het verder zelf uit moet zoeken. Dát moet anders.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 12 juli 2009 om 23:31
quote:mamzelle schreef op 12 juli 2009 @ 19:38:
Shahla, ik denk dat zo'n meldpunt simpelweg niet zal worden opgezet. Misschien juist omdat je kinderen wel kunt weghalen uit een onveilige situatie en vrouwen, die zelfbeschikkingsrecht hebben, niet.
Vooralsnog wordt ervan uitgegaan dat bezorgde omstanders zich melden bij de politie.
Ik had iets anders in gedachten met een meldpunt. Jij ziet het meer als een plek waar vrouwen naartoe gebracht worden?
Ik zie het meer als een soort bureau waar iemand zichzelf aan kan melden of door iemand anders aangemeld wordt en dat dan hulp waar het maar kan wordt aangeboden.
Een man kun je wel dwingen uit de situatie te gaan door het huis verbod maar dat is weer een ander soort hulp voor de vrouw. Heeft ze in elk geval een poosje rust en lukt het haar misschien geestelijk tot de conclusie te komen dat ze alles bij moet zetten hem buiten de deur te houden of ze kan in die periode er vandoor gaan.
Shahla, ik denk dat zo'n meldpunt simpelweg niet zal worden opgezet. Misschien juist omdat je kinderen wel kunt weghalen uit een onveilige situatie en vrouwen, die zelfbeschikkingsrecht hebben, niet.
Vooralsnog wordt ervan uitgegaan dat bezorgde omstanders zich melden bij de politie.
Ik had iets anders in gedachten met een meldpunt. Jij ziet het meer als een plek waar vrouwen naartoe gebracht worden?
Ik zie het meer als een soort bureau waar iemand zichzelf aan kan melden of door iemand anders aangemeld wordt en dat dan hulp waar het maar kan wordt aangeboden.
Een man kun je wel dwingen uit de situatie te gaan door het huis verbod maar dat is weer een ander soort hulp voor de vrouw. Heeft ze in elk geval een poosje rust en lukt het haar misschien geestelijk tot de conclusie te komen dat ze alles bij moet zetten hem buiten de deur te houden of ze kan in die periode er vandoor gaan.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
