Actueel
alle pijlers
Grondoorlog begonnen israel
maandag 19 januari 2009 om 16:20
quote:lammy schreef op 19 januari 2009 @ 14:57:
Dat valt me dan toch weer van je mee Jaap. Dat je de moord op van gogh laf noemt. Dat dan wel weer.
Van mij hoeft er niemand om zeep geholpen te worden.
Als vrijheid van meningsuiting is dat je dan maar kan oproepen tot uitroeien van hele volksstammen dan heeft dat voor mij geen waarde.
En dan van beide kanten. Maar zoals jij steeds maar reageert lijkt het alsof moslims bij jou nooit kwaad kunnen doen.
Geef dat nou gewoon eens toe.
Elke moord is laf. En politieke moorden nog het meest. Of ze nou door Moslims, Joden, Christenen, communisten, fascisten of Hindu's worden gepleegd.
Geweld lost nooit iets op, al kan het nodig zijn om je met gebruik van geweld te verdedigen tegen gewelddadig optreden van anderen. In dat laatste geval dient het gebruikte geweld proportioneel te zijn, waarna elke denkbare mogelijkheid dient te worden benut om in dialoog te komen.
Straf heeft een element van geweld in zich, maar is een aparte categorie die ik hier nu onbesproken laat, omdat oorlog en moord in mijn ogen niet als zodanig zijn aan te merken.
Dat valt me dan toch weer van je mee Jaap. Dat je de moord op van gogh laf noemt. Dat dan wel weer.
Van mij hoeft er niemand om zeep geholpen te worden.
Als vrijheid van meningsuiting is dat je dan maar kan oproepen tot uitroeien van hele volksstammen dan heeft dat voor mij geen waarde.
En dan van beide kanten. Maar zoals jij steeds maar reageert lijkt het alsof moslims bij jou nooit kwaad kunnen doen.
Geef dat nou gewoon eens toe.
Elke moord is laf. En politieke moorden nog het meest. Of ze nou door Moslims, Joden, Christenen, communisten, fascisten of Hindu's worden gepleegd.
Geweld lost nooit iets op, al kan het nodig zijn om je met gebruik van geweld te verdedigen tegen gewelddadig optreden van anderen. In dat laatste geval dient het gebruikte geweld proportioneel te zijn, waarna elke denkbare mogelijkheid dient te worden benut om in dialoog te komen.
Straf heeft een element van geweld in zich, maar is een aparte categorie die ik hier nu onbesproken laat, omdat oorlog en moord in mijn ogen niet als zodanig zijn aan te merken.
maandag 19 januari 2009 om 16:48
Ach, er is in ieder geval 1 ding dat de Israeli's en Palestijnen gemeen hebben: een ontstellend gebrek aan creativiteit.
Het gaat daar nu al 60 jaar zo en er komt blijkbaar niemand op het idee om de boel eens anders aan te pakken. Dat vind ik nou pas echt onbegrijpelijk.
Wellicht is dat iets om op voort te borduren? Een cursus van 13 weken voor extreem fantasieloze types? Als dat niet verbroedert, dan geef ik het verdomme ook op, hoor. Ik heb óók grenzen, namelijk.
Kort samengevat: ik vond het eens tijd voor een onzin-bijdrage op een niet-zinnige discussie, als ik zo vrij mag zijn.
Het gaat daar nu al 60 jaar zo en er komt blijkbaar niemand op het idee om de boel eens anders aan te pakken. Dat vind ik nou pas echt onbegrijpelijk.
Wellicht is dat iets om op voort te borduren? Een cursus van 13 weken voor extreem fantasieloze types? Als dat niet verbroedert, dan geef ik het verdomme ook op, hoor. Ik heb óók grenzen, namelijk.
Kort samengevat: ik vond het eens tijd voor een onzin-bijdrage op een niet-zinnige discussie, als ik zo vrij mag zijn.
maandag 19 januari 2009 om 20:11
quote:DorothyGale schreef op 19 januari 2009 @ 19:17:
Ik doel dan meer op het onderlinge gekift hier, dan op (de verwoede poging tot) een discussie over het Gaza-conflict.
Zodra mensen zichzelf als partij zien in een conflict van groot belang voor een groep waarmee zij zich identificeren, loopt het vroeger of later uit op persoonlijke confrontaties. Wie de argumenten mist, maar geen afstand kan nemen tot het ingenomen standpunt, richt zijn/haar pijlen op de boodschapper die hen met dat gebrek aan argumenten confronteert.
Op zich kan het zinvol zijn als iemand tussenbeide komt en de vraag stelt: Maar wat zouden jullie nou willen bereiken? Daarom heb ik eerder, nogmaals mijn 'droom-uitkomst' geformuleerd, in de hoop dat we daar verder mee konden komen. Maar een groot probleem is dat de belangrijkste partij in de oorlog zelf niet echt lijkt te beseffen wat het wil bereiken met die oorlog. En de andere partij is wel helder op het ideologische niveau, maar is daardoor tevens de gevangene van een onrealistische belofte waar het om tactische redenen kennelijk geen afstand van wil nemen. Er zijn geen invloedrijke partijen die géén partij gekozen hebben, waardoor partijen niet bij elkaar gebracht kunnen worden. Tragisch, want er gaan al lang geruchten dat Hamas bereid is tot het accepteren van een onafhankelijke Palestijnse staat in ruil voor een langdurige vrede.
Ik doel dan meer op het onderlinge gekift hier, dan op (de verwoede poging tot) een discussie over het Gaza-conflict.
Zodra mensen zichzelf als partij zien in een conflict van groot belang voor een groep waarmee zij zich identificeren, loopt het vroeger of later uit op persoonlijke confrontaties. Wie de argumenten mist, maar geen afstand kan nemen tot het ingenomen standpunt, richt zijn/haar pijlen op de boodschapper die hen met dat gebrek aan argumenten confronteert.
Op zich kan het zinvol zijn als iemand tussenbeide komt en de vraag stelt: Maar wat zouden jullie nou willen bereiken? Daarom heb ik eerder, nogmaals mijn 'droom-uitkomst' geformuleerd, in de hoop dat we daar verder mee konden komen. Maar een groot probleem is dat de belangrijkste partij in de oorlog zelf niet echt lijkt te beseffen wat het wil bereiken met die oorlog. En de andere partij is wel helder op het ideologische niveau, maar is daardoor tevens de gevangene van een onrealistische belofte waar het om tactische redenen kennelijk geen afstand van wil nemen. Er zijn geen invloedrijke partijen die géén partij gekozen hebben, waardoor partijen niet bij elkaar gebracht kunnen worden. Tragisch, want er gaan al lang geruchten dat Hamas bereid is tot het accepteren van een onafhankelijke Palestijnse staat in ruil voor een langdurige vrede.
maandag 19 januari 2009 om 20:49
Dat is ook zo, Jaap. Ik raak zelf vrij snel van slag als het over dit conflict gaat. Daarom lees ik meestal mee en zit ik verder op mijn handen, om maar een viva-term te gebruiken.
Het is zo'n uitzichtloze toestand. Wat dat betreft lul ik met die eerdere posting van vandaag niet helemaal uit mijn nek: het zou zomaar een hoop teweeg brengen als de partijen eens anders met elkaar omgingen. Wat jij zegt: als het lef bestond om met elkaar te praten. Dat de gematigde leden van Hamas nogmaals toenadering zoeken. Dat Israel met die niet extreme Hamasleden wil praten.
Maar ik zie het gewoon echt niet gebeuren. Men gaat steeds op de oude voet verder. En dat is heus begrijpelijk, maar leidt in het beste geval tot geen verandering en in het slechtste geval... Nou ja... Ik word al naar van hoe de situatie nu is - over die situatie wil ik niet eens nadenken.
Het is zo'n uitzichtloze toestand. Wat dat betreft lul ik met die eerdere posting van vandaag niet helemaal uit mijn nek: het zou zomaar een hoop teweeg brengen als de partijen eens anders met elkaar omgingen. Wat jij zegt: als het lef bestond om met elkaar te praten. Dat de gematigde leden van Hamas nogmaals toenadering zoeken. Dat Israel met die niet extreme Hamasleden wil praten.
Maar ik zie het gewoon echt niet gebeuren. Men gaat steeds op de oude voet verder. En dat is heus begrijpelijk, maar leidt in het beste geval tot geen verandering en in het slechtste geval... Nou ja... Ik word al naar van hoe de situatie nu is - over die situatie wil ik niet eens nadenken.
maandag 19 januari 2009 om 22:00
Fragmenten uit de NRC van vandaag:
Haniyeh gaf Israël een week om de troepen terug te trekken. Om te laten zien dat Hamas na drie weken oorlog niet verslagen was, werd in de loop van de dag nog een salvo raketten afgeschoten op Israël.
Het Israëlische kernkabinet dat over de oorlog besliste, zocht al dagen een manier om de oorlog te beëindigen. Duidelijk werd dat een echte zege op Hamas onmogelijk is. (...)
De woorden waarmee de strijd werd beëindigd waren alleen even mistig als die waarmee de oorlog was begonnen. De oorlog moest volgens de meest ruime definitie (van minister Barak van Defensie) de „veiligheidssituatie in het zuiden van Israël verbeteren”. Plaatsen als Sderot hadden te lijden onder raketbeschietingen vanuit Gaza, de bevolking eiste actie. Nu, drie weken later, bleek Hamas nog steeds in staat raketten op Israël af te schieten.
Het „onthoofden van Hamas” is evenmin gelukt: enkele prominente leden zijn gedood, maar de top van Hamas lijkt het offensief overleefd te hebben. Zodra de Israëlische tanks verdwenen zijn, zullen in de straten van Gaza weer de geüniformeerde Hamas-militairen opduiken, die daar de orde bewaken. Zeker is dat Hamas verzwakt is, maar de beweging is niet verslagen. De in 2006 ontvoerde Israëlische militair Gilad Shalit is niet teruggevonden.
Kortom, het heeft heel veel doden en gewonden gekost, Israël politieke schade opgeleverd en helemaal niets verbeterd.
Overigens ben ik het met je eens, Jaap, wat je eerder schreef. Dat Israël zijn politieke en morele krediet al jaren uitholt, en nu meer dan ooit. Het mag onaanvaardbaar zijn dat er raketten worden afgeschoten op Israëlisch grondgebied, meer dan duizend Palestijnse doden op een stuk of dertien Israëli's (of wat is het?) is een wanverhouding die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat wat betreft de proportionaliteit van het geweld.
Hoe dan wel te reageren, zullen critici vragen. Met speciale, gerichte acties misschien. Maar dus niet zó. Maar liever nog, ga eens praten.
Haniyeh gaf Israël een week om de troepen terug te trekken. Om te laten zien dat Hamas na drie weken oorlog niet verslagen was, werd in de loop van de dag nog een salvo raketten afgeschoten op Israël.
Het Israëlische kernkabinet dat over de oorlog besliste, zocht al dagen een manier om de oorlog te beëindigen. Duidelijk werd dat een echte zege op Hamas onmogelijk is. (...)
De woorden waarmee de strijd werd beëindigd waren alleen even mistig als die waarmee de oorlog was begonnen. De oorlog moest volgens de meest ruime definitie (van minister Barak van Defensie) de „veiligheidssituatie in het zuiden van Israël verbeteren”. Plaatsen als Sderot hadden te lijden onder raketbeschietingen vanuit Gaza, de bevolking eiste actie. Nu, drie weken later, bleek Hamas nog steeds in staat raketten op Israël af te schieten.
Het „onthoofden van Hamas” is evenmin gelukt: enkele prominente leden zijn gedood, maar de top van Hamas lijkt het offensief overleefd te hebben. Zodra de Israëlische tanks verdwenen zijn, zullen in de straten van Gaza weer de geüniformeerde Hamas-militairen opduiken, die daar de orde bewaken. Zeker is dat Hamas verzwakt is, maar de beweging is niet verslagen. De in 2006 ontvoerde Israëlische militair Gilad Shalit is niet teruggevonden.
Kortom, het heeft heel veel doden en gewonden gekost, Israël politieke schade opgeleverd en helemaal niets verbeterd.
Overigens ben ik het met je eens, Jaap, wat je eerder schreef. Dat Israël zijn politieke en morele krediet al jaren uitholt, en nu meer dan ooit. Het mag onaanvaardbaar zijn dat er raketten worden afgeschoten op Israëlisch grondgebied, meer dan duizend Palestijnse doden op een stuk of dertien Israëli's (of wat is het?) is een wanverhouding die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat wat betreft de proportionaliteit van het geweld.
Hoe dan wel te reageren, zullen critici vragen. Met speciale, gerichte acties misschien. Maar dus niet zó. Maar liever nog, ga eens praten.
maandag 19 januari 2009 om 23:54
Die beesten van hammas weten inmiddels hoe wij over mensenlevens en over kinderen denken, dus gebruiken ze dat als oorlogstactiek. Niets is hen te gek, niets gaat hen te ver; ze hebben geen enkel gevoel voor medemenselijkheid door die doodscultus van ze. Ze weten exact wat ze moeten doen om de melodramatische vioolsnaren van ons te bespelen, en op de een of andere onbegrijpelijke manier komen ze ermee weg. Immers: ze houden kinderlijken voor de lens en degene die dat ziet laat zich om de tuin leiden omdat 'alle basale emoties universeel zouden zijn'. Dat zijn ze dus niet.
So, what's next. Gaan ze kinderen martelen en foto's ervan verspreiden dat ze die zogenaamd uit handen van de IDF-folteraars hebben gered? Dat kunnen ze makkelijk doen: de westerlingen stinken er toch wel in. Ze hebben in het verleden zo vaak kinderen doodgeschoten als de camera's erop gericht stonden. Dat later blijkt dat ze die kindermoord zelf hebben gepleegd, doet er dan allang niet meer toe; ze maken namelijk ook handig gebruik van het feit dat wij onderzoeken alvorens te oordelen.
Immers, in het westen veroordelen wij de boom, de tegenligger en de te harde auto.
So, what's next. Gaan ze kinderen martelen en foto's ervan verspreiden dat ze die zogenaamd uit handen van de IDF-folteraars hebben gered? Dat kunnen ze makkelijk doen: de westerlingen stinken er toch wel in. Ze hebben in het verleden zo vaak kinderen doodgeschoten als de camera's erop gericht stonden. Dat later blijkt dat ze die kindermoord zelf hebben gepleegd, doet er dan allang niet meer toe; ze maken namelijk ook handig gebruik van het feit dat wij onderzoeken alvorens te oordelen.
Immers, in het westen veroordelen wij de boom, de tegenligger en de te harde auto.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:02
Het 'PR-verhaal' dat van beide kanten over ons wordt uitgestort is onderdeel van de campagne van beide partijen. Beide partijen zijn (inmiddels) heel bedreven in de manipulatie van 'toeschouwers' op basis van wat hen is aangedaan. In Israël wordt door Hasbara die slachtofferrol gecultiveerd. En Hamas is ook niet vies van het voor 'externe consumptie' manipuleren van de media. 'Het zijn net mensen' van Joris Luyendijk laat dat perfect zien. Destijds een bestseller, maar inmiddels lijken de Nederlanders voor een groot deel alweer vergeten wat dat boek te melden had.
Op het diplomatieke niveau kun je zeggen: 'Hou nou eens op met janken!' Daarom moet er, met voorrang, binnen een week, een modus gevonden worden om beide partijen bij elkaar te brengen. Als dat niet lukt, dan is dat de wereldgemeenschap aan te rekenen.
Saoedi Arabië en Egypte weigeren met Hamas zaken te doen, en houden vast aan Abbas, die formeel ambtloos burger is, of zou moeten zijn, na afloop van zijn termijn als president op 9 januari. Ik voorspel dat zij daarmee hun eigen doodvonnis tekenen als ze in die houding volharden. Nu lukt het ze nog om in de Moskeeën met een overmacht aan orde-troepen en hardhandig optreden de bevolking de mond te snoeren. Maar die defacto dictaturen houden dit niet vol.
Als de oogst van dit geweld straks is dat Mubarak en het Saoedische koningshuis omvallen, terwijl Hamas in Palestijnse kring alleen maar aan invloed heeft gewonnen, en onverminderd in staat is om het Zuiden van Israël te bestoken met Qassam raketten, zeg ik: Israël, gefeliciteerd! Dat hebben jullie mooi voor elkaar! En nu?
Op het diplomatieke niveau kun je zeggen: 'Hou nou eens op met janken!' Daarom moet er, met voorrang, binnen een week, een modus gevonden worden om beide partijen bij elkaar te brengen. Als dat niet lukt, dan is dat de wereldgemeenschap aan te rekenen.
Saoedi Arabië en Egypte weigeren met Hamas zaken te doen, en houden vast aan Abbas, die formeel ambtloos burger is, of zou moeten zijn, na afloop van zijn termijn als president op 9 januari. Ik voorspel dat zij daarmee hun eigen doodvonnis tekenen als ze in die houding volharden. Nu lukt het ze nog om in de Moskeeën met een overmacht aan orde-troepen en hardhandig optreden de bevolking de mond te snoeren. Maar die defacto dictaturen houden dit niet vol.
Als de oogst van dit geweld straks is dat Mubarak en het Saoedische koningshuis omvallen, terwijl Hamas in Palestijnse kring alleen maar aan invloed heeft gewonnen, en onverminderd in staat is om het Zuiden van Israël te bestoken met Qassam raketten, zeg ik: Israël, gefeliciteerd! Dat hebben jullie mooi voor elkaar! En nu?
dinsdag 20 januari 2009 om 14:50
Jaap, net onder jouw link op youtube, staat een stukje waarin de palestijnse gyn over wie ik laatst schreef, live aan de telefoon zit. Dit is niet wat ik bedoelde, maar hartverscheurend is het zeker. Kun jij hier de link neerzetten? Desnoods uit mijn naam, als je er zelf niet achterstaat? Ik hoop dat iedereen die hier heeft deelgenomen naar die beelden wil kijken. Hier is niets gemanipuleerds aan. Niet de palestijnse arts, niet de israelische presentator. Dit is de wanhoop van twee mensen.
dinsdag 20 januari 2009 om 16:23
quote:siensien schreef op 20 januari 2009 @ 14:50:
Jaap, net onder jouw link op youtube, staat een stukje waarin de palestijnse gyn over wie ik laatst schreef, live aan de telefoon zit. Dit is niet wat ik bedoelde, maar hartverscheurend is het zeker. Kun jij hier de link neerzetten? Desnoods uit mijn naam, als je er zelf niet achterstaat? Ik hoop dat iedereen die hier heeft deelgenomen naar die beelden wil kijken. Hier is niets gemanipuleerds aan. Niet de palestijnse arts, niet de israelische presentator. Dit is de wanhoop van twee mensen.
Ik zou het graag voor je doen, maar zie niet waar je op doelt. Het is mogelijk dat de presentatie in FR anders is dan hier, in NL.
Om een link te plaatsen ga je als volgt te werk:
Ga naar de you-tube pagina met het filmpje dat je ons wilt laten zien. In de adresbalk van je browser staat: 'http://nl.youtube.com....'
Kopieer die regel. Ga daarna naar het Viva-forum.
Boven de tekst-box waarin je je tekst typt staat een menu dat begint met een vetgedrukte B. Het twaalfde vierkantje geeft een ketting weer (link). Klik op dit vierkantje en er verschijnt een menu met een vraagteken. Plak nu die regel die je hiervoor hebt gekopieerd over dat 'http://', en klik 'OK'. Dan krijg je een nieuwe regel met 'Enter optional title'. typ daarin de tekst die je vind passen bij de link, en klik op 'OK'.
In je tekstbox staat nu een heel lang en moeilijk ogende formule, maar daarachter kun je gewoon verder typen. In je bericht wordt de tekst die jij hebt getypt rood weergegeven nadat je 'verstuur bericht' hebt geselecteerd, waarbij die tekst een link vormt naar de youtube film die je wilt laten zien.
Ik hoop dat het lukt.
Jaap, net onder jouw link op youtube, staat een stukje waarin de palestijnse gyn over wie ik laatst schreef, live aan de telefoon zit. Dit is niet wat ik bedoelde, maar hartverscheurend is het zeker. Kun jij hier de link neerzetten? Desnoods uit mijn naam, als je er zelf niet achterstaat? Ik hoop dat iedereen die hier heeft deelgenomen naar die beelden wil kijken. Hier is niets gemanipuleerds aan. Niet de palestijnse arts, niet de israelische presentator. Dit is de wanhoop van twee mensen.
Ik zou het graag voor je doen, maar zie niet waar je op doelt. Het is mogelijk dat de presentatie in FR anders is dan hier, in NL.
Om een link te plaatsen ga je als volgt te werk:
Ga naar de you-tube pagina met het filmpje dat je ons wilt laten zien. In de adresbalk van je browser staat: 'http://nl.youtube.com....'
Kopieer die regel. Ga daarna naar het Viva-forum.
Boven de tekst-box waarin je je tekst typt staat een menu dat begint met een vetgedrukte B. Het twaalfde vierkantje geeft een ketting weer (link). Klik op dit vierkantje en er verschijnt een menu met een vraagteken. Plak nu die regel die je hiervoor hebt gekopieerd over dat 'http://', en klik 'OK'. Dan krijg je een nieuwe regel met 'Enter optional title'. typ daarin de tekst die je vind passen bij de link, en klik op 'OK'.
In je tekstbox staat nu een heel lang en moeilijk ogende formule, maar daarachter kun je gewoon verder typen. In je bericht wordt de tekst die jij hebt getypt rood weergegeven nadat je 'verstuur bericht' hebt geselecteerd, waarbij die tekst een link vormt naar de youtube film die je wilt laten zien.
Ik hoop dat het lukt.
dinsdag 20 januari 2009 om 16:35
quote:Digitalis schreef op 20 januari 2009 @ 15:40:
Jaap, dus de oplossing is een Palestijnse staat? Enkel de gebieden die ze nu hebben, of een stuk Israel erbij?
Hier zie je een kaartje waarop staat afgebeeld hoe de ontwikkeling is geweest. Je ziet ook heel duidelijk wat de VN oorspronkelijk voor ogen stond, en waar het haar goedkeuring aan heeft gegeven. Maar ik stel voor de grenzen aan te houden die tussen 1949 en 1967 bestonden. Dat komt er dus op neer dat alle illegale kolonies op de West-Bank moeten worden ontruimd, zoals de VN keer op keer heeft geëist.
Jaap, dus de oplossing is een Palestijnse staat? Enkel de gebieden die ze nu hebben, of een stuk Israel erbij?
Hier zie je een kaartje waarop staat afgebeeld hoe de ontwikkeling is geweest. Je ziet ook heel duidelijk wat de VN oorspronkelijk voor ogen stond, en waar het haar goedkeuring aan heeft gegeven. Maar ik stel voor de grenzen aan te houden die tussen 1949 en 1967 bestonden. Dat komt er dus op neer dat alle illegale kolonies op de West-Bank moeten worden ontruimd, zoals de VN keer op keer heeft geëist.
dinsdag 20 januari 2009 om 16:45
http://www.youtube.com/watch?v=OLUJ4fF2 ... re=related
Kijken of het lukt. Bedankt Jaap. Zet het geluid maar heel zacht, het is sowieso erg genoeg.
Kijken of het lukt. Bedankt Jaap. Zet het geluid maar heel zacht, het is sowieso erg genoeg.
dinsdag 20 januari 2009 om 16:58
Geen argument, maar de wanhoop van 2 mensen. Van de 2 partijen in deze oorlog. Natuurlijk is wat de arts beleefd vele malen erger, maar ook de presentators (vooral de man) zijn helemaal wanhopig. Hij laat de communicatie niet gaan, hij houdt de lijn open maar weet niet wat hij moet doen. Ik vind uit die beelden de totale machteloosheid van beide zijden spreken.
dinsdag 20 januari 2009 om 17:01
Ja Siensien, het is erg. En ik vind ook dat de schuld bij Hamas ligt. Die zouden die dochtertjes nog gebruiken om sympathie te krijgen bij het westen.
En je kunt niet 50 jaar terug in de tijd gaan vind ik. Mag NL dan ook alle kolonieen terug? Of Duitsland wat stukjes afgestaan grondgebied teruggeven?
En je kunt niet 50 jaar terug in de tijd gaan vind ik. Mag NL dan ook alle kolonieen terug? Of Duitsland wat stukjes afgestaan grondgebied teruggeven?
dinsdag 20 januari 2009 om 17:08
quote:Digitalis schreef op 20 januari 2009 @ 16:39:
Ik ken de kaartjes, Jaap. Maar teruggrijpen naar 1967, is dat niet wat veel gevraagd? Er wonen nu joden die niets met dat vroegere conflict van doen hebben. Wat daarmee? Deporteren, eh, wegstoppen in een zandrijk Lebensraum, eh, wat?
Het probleem is dat, volgens internationaal recht, gelet op de resoluties die de VN-Veiligheidsraad heeft aangenomen, te beginnen met resolutie 242, en velen daarna, Israël die gebieden waar jij het over hebt wederrechtelijk heeft toegeëigend. Dat had het eerder al gedaan in 1948. In 1956 was het opgetrokken tot het Suez-kanaal. En in 1967 had het wederom grote delen van de hen omringende landen verovert. En voor degenen die nog steeds het idee hebben dat Israël zich in '67 slechts verdedigde:
"In juni 1967 stonden we opnieuw voor de keuze. Het samentrekken van Egyptische legers in de Sinaï vormt geen bewijs dat Nasser werkelijk van plan was ons aan te vallen. We moeten onszelf niet voor de gek houden. Wij namen het initiatief hen aan te vallen." (Menachem Begin, minister van het Israëlische kabinet in 1967, tegenover de New York Times, 21 augustus 1982)
"Ik denk niet dat Nasser op oorlog uit was. De twee divisies die hij naar de Sinaï stuurde zouden niet genoeg zijn geweest om een offensieve oorlog mee te beginnen. Hij wist het, en wij wisten het. (...) Hij blufte. Hij wilde zich, voor een geringe prijs, voordoen als de grote redder van Syrië en op die manier grote sympathie winnen in de Arabische wereld." (Yitzhak Rabin, Chef-Staf van Israël in 1967, tegenover Le Monde, 28 februari 1968)
Het belonen van agressie kan domweg niet door de beugel. Zo simpel is het. En dat daarbij de in 1948 veroverde gebieden door de vingers worden gezien, dat kan ik nog billijken. Maar daarmee houdt het op.
Ik ken de kaartjes, Jaap. Maar teruggrijpen naar 1967, is dat niet wat veel gevraagd? Er wonen nu joden die niets met dat vroegere conflict van doen hebben. Wat daarmee? Deporteren, eh, wegstoppen in een zandrijk Lebensraum, eh, wat?
Het probleem is dat, volgens internationaal recht, gelet op de resoluties die de VN-Veiligheidsraad heeft aangenomen, te beginnen met resolutie 242, en velen daarna, Israël die gebieden waar jij het over hebt wederrechtelijk heeft toegeëigend. Dat had het eerder al gedaan in 1948. In 1956 was het opgetrokken tot het Suez-kanaal. En in 1967 had het wederom grote delen van de hen omringende landen verovert. En voor degenen die nog steeds het idee hebben dat Israël zich in '67 slechts verdedigde:
"In juni 1967 stonden we opnieuw voor de keuze. Het samentrekken van Egyptische legers in de Sinaï vormt geen bewijs dat Nasser werkelijk van plan was ons aan te vallen. We moeten onszelf niet voor de gek houden. Wij namen het initiatief hen aan te vallen." (Menachem Begin, minister van het Israëlische kabinet in 1967, tegenover de New York Times, 21 augustus 1982)
"Ik denk niet dat Nasser op oorlog uit was. De twee divisies die hij naar de Sinaï stuurde zouden niet genoeg zijn geweest om een offensieve oorlog mee te beginnen. Hij wist het, en wij wisten het. (...) Hij blufte. Hij wilde zich, voor een geringe prijs, voordoen als de grote redder van Syrië en op die manier grote sympathie winnen in de Arabische wereld." (Yitzhak Rabin, Chef-Staf van Israël in 1967, tegenover Le Monde, 28 februari 1968)
Het belonen van agressie kan domweg niet door de beugel. Zo simpel is het. En dat daarbij de in 1948 veroverde gebieden door de vingers worden gezien, dat kan ik nog billijken. Maar daarmee houdt het op.
dinsdag 20 januari 2009 om 17:13
quote:siensien schreef op 20 januari 2009 @ 16:45:
http://www.youtube.com/watch?v=OLUJ4fF2 ... re=related
Kijken of het lukt. Bedankt Jaap. Zet het geluid maar heel zacht, het is sowieso erg genoeg.Het lukt nog niet echt, zie ik. Maar HIER is de link die je bedoelde.
http://www.youtube.com/watch?v=OLUJ4fF2 ... re=related
Kijken of het lukt. Bedankt Jaap. Zet het geluid maar heel zacht, het is sowieso erg genoeg.Het lukt nog niet echt, zie ik. Maar HIER is de link die je bedoelde.
