Hoe gaan we de obesitasepidemie stoppen ?

27-11-2024 07:47 3009 berichten
Alle reacties Link kopieren
Twee dagen terug nog in het nieuws... im 2050 zal naar verwachting 60% van de mensen te zwaar zijn in ons land. We gaan steeds meer Amerika achter na.

Dan luidt bij mij de vraag:
Hoe gaan we de obesitasepidemie beteugelen?
Alle reacties Link kopieren
NomenNesci0 schreef:
02-12-2024 13:17
Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ben gemiddeld genomen bijzonder weinig onder de indruk van groepsdruk. Komt omdat ik veel groepsdruk als domme druk ervaar. En als ik iets dom vind, dan moet iedereen lekker weten wat ze willen, maar ga toch echt niet van een brug afspringen omdat anderen dat wel doen, maar dan in hele langzame variant. Best wel interessant waarom die groepsdruk kennelijk zoveel impact heeft op mensen. Terwijl mijn hele simpele insteek is (en eerlijk waar, ik geef het toe, ik snap het ook écht niet) dat je toch voor jezelf kunt denken en bepalen? We hoeven toch geen meutes achterna te rennen? Maar misschien heeft dat ermee te maken dat ik nooit echt een groepsmeisje ben geweest, dus ook niet weet hoe dat is.
wees blij dat je daar geen last hebt, dat het je niet interesseert wat anderen doen en ergens van vinden. Leg alleen anderen niet langs diezelfde meetlat, want het is vrij menselijk om wel gevoelig te zijn voor wat anderen vinden. Waar ik overigens niet mee wil suggereren dat jij niet menselijk bent, voor alle duidelijkheid. Maar heeft de mening van je partner, ouders, vrienden geen enkele invloed op jouw denken en handelen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
Tafelkleed schreef:
02-12-2024 13:19
Je hebt toch meer dingen te doen op een dag? Ik begrijp echt niet waarom mensen dooreten tot ze vol zitten.
Mijn neef eet elke dag 1 liter vla. Echt waarom?
En nee ik zeg niet dat dat bij iedereen, zo is. Maar bij een best grote groep wel.
Er is wel een verschil tussen eten tot je verzadigd bent en “dooreten tot je vol zit”. Eten tot je verzadigd bent is gewoon normaal. Je kunt dan best nog wat eten maar je hongergevoel is weg.
Adieu les cons!
Alle reacties Link kopieren
Tafelkleed schreef:
02-12-2024 13:16
Er is maar een hele kleine groep die dit heeft door een medische aandoening, meestal ligt dit aan wat je eet, en hoe snel je eet. En als je dus regelmatig teveel eet.
KLopt. Hongergevoel heeft een grote relatie met je slechte verhouding tot eten en je leefstijl. En niet met een onderliggende medische aandoening. Daarmee is het hongergevoel niet miraculeus verdwenen en is dat nog steeds een grote uitdaging. Maar het is wel bijna altijd een gevolg van en niet een oorzaak van overgewicht.
Alle reacties Link kopieren
Tafelkleed schreef:
02-12-2024 13:19
Je hebt toch meer dingen te doen op een dag? Ik begrijp echt niet waarom mensen dooreten tot ze vol zitten.
Mijn neef eet elke dag 1 liter vla. Echt waarom?
En nee ik zeg niet dat dat bij iedereen, zo is. Maar bij een best grote groep wel.
vraag het je neef zou ik zeggen. En ja de meeste mensen zitten niet alleen maar op een stoel te ervaren dat ze honger hebben. Dat gevoel blijft alleen wel bij je, ook als je met andere dingen bezig bent.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
NomenNesci0 schreef:
02-12-2024 13:27
KLopt. Hongergevoel heeft een grote relatie met je slechte verhouding tot eten en je leefstijl. En niet met een onderliggende medische aandoening. Daarmee is het hongergevoel niet miraculeus verdwenen en is dat nog steeds een grote uitdaging. Maar het is wel bijna altijd een gevolg van en niet een oorzaak van overgewicht.
Ik heb bij mijn weten geen aandoeningen maar dus wel een hongergevoel dat nooit weggaat. Als kind was ik slank, een poos echt mager zelfs. Mijn (dikke) moeder zorgde er wel voor dat ik nooit zou kunnen worden zoals zij. Het gevolg was dat ik, als ik eens de kans had (bijvoorbeeld bij mijn opa en oma, tante of feestjes) ik alles pakte wat ik pakken kon. Ik denk zelf dat (voor mij persoonlijk dus) daar mijn hongergevoel begonnen is.

Toen ik tiener werd, was ik bijna te zwaar. Ik werd direct op een zeer streng dieet gezet. Daarin ben ik doorgeslagen en heb ik een poos echt gehongerd en extreem gesport. Ik heb het idee dat daar mijn hongergevoel nog erger door verstoord is. Niet door een fysieke aandoening dus maar mentaal.
Adieu les cons!
Alle reacties Link kopieren
Tavistock schreef:
02-12-2024 12:39
Wat ik nog wel een interessante vind in het kader van voorkomen: in hoeverre beïnvloedt de (hormonale) aanpassingen door overgewicht de genetica van haar kind. Ik las ooit een onderzoek dat kinderen van moeders die tijdens de hongerwinter zwanger waren geweest, later een grotere kans hadden op overgewicht. Omdat hun lichaam in de baarmoeder door die honger kennelijk al had geleerd om al het vet op te slaan wat mogelijk was. En dat dat dus heel lastig te veranderen was.

En volgens mij geldt dat (helaas) ook voor kinderen van moeders met obesitas. Als dat zo is, zou dat een versterkend effect kunnen hebben op de obesitas-epidemie. Volgens dit onderzoek wel: https://www.frontiersin.org/journals/ge ... 58089/full

Als moeders met obesitas kinderen krijgen die, ondanks een gezonde leefstijl, toch overgewicht krijgen blijft die spiraal zich voortzetten. Alleen preventie heeft dan dus geen zin. Je moet dan ook iets doen met mensen die nu al in een risicogroep vallen, om hen te helpen afvallen. Wellicht dat zoiets als ozempic daar wel een hele goede rol in kan spelen, maar daarvan is denk ik nog niet duidelijk wat dát weer met toekomstige generaties doet (denkt nog even aan DES-kinderen).

Ik kan me voorstellen dat dit gevoelig ligt, en is ook niet bedoeld om te bashen hoor, maar meer om aan te geven dat een steeds groter/groeiend onderdeel wellicht niet met individuele leefstijl interventies op te lossen is. Dat dat misschien ook onderdeel van de 'epidemie' is.
Ik vind dit ook een interessant aspect. En ook zorgelijk. Want het klopt idd dat hier wetenschappelijke informatie over is. Obesitas verandert van alles in je lijf en dat werkt door in dna en genen. Je ziet ook wel dat vrouwen met obesitas soms problemen krijten met zwanger worden of hun cyclus ontregelt bijv PCOS. Daarmee zie je ook al dat er op hormonaal niveau dingen veranderen.
Overigens denk ik wel dat ons voedsel en ook e-nummers die als veilig worden bestempeld (op dit moment) een aandeel hebben in hormoonveranderingen en overeten. Dat blijkt soms ook wel uit sommige kleine onderzoeken die je niet volledig door kunt trekken oa over zoetstoffen. Daarom vind ik ook zero sugar producten die dan genoemd worden als goed alternatief bij afvallen, helemaal geen goed idee. Zelf word ik letterlijk misselijk als ik bijv sucralose binnen krijg. Dat duurt ca 2 uur en dan is het weer weg. Die zoetstof wordt echter wel als veilig bestempelt. Voor mij dus niet. Het gaat er bij mij niet in dat zoetstoffen en andere e-nummers (niet allemaal) geen enkel probleem zijn. Ik volg daarin dus ook andere richtlijnen (rode e-nummers mijd ik). En dat mag iedereen belachelijk vinden want wetenschap zus en zo. Soms duurt het gewoon langer voordat de wetenschap het duidelijk heeft. Zie bijv de discussie over Parkinson en bestrijdingsmiddelen.
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 13:03
en anderen zijn wel gevoelig voor groepsdruk als het om eten gaat. Wat is het verschil met de gebieden waar jij gevoelig voor groepsdruk bent?

Er is geen verschil, ik schrijf het alleen om aan te geven dat ik het principe wel ken.

Er is volgens mij dus werk aan de winkel. De ene groep zou kunnen proberen minder gevoelig te worden voor groepsdruk, de andere groep zou zich bewust moeten worden van het geven van die druk en dat dus niet meer moeten doen.

Je bent niet ongezellig als je geen taart neemt, je bent ongezellig als je een ander taart opdringt.
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 13:25
wees blij dat je daar geen last hebt, dat het je niet interesseert wat anderen doen en ergens van vinden. Leg alleen anderen niet langs diezelfde meetlat, want het is vrij menselijk om wel gevoelig te zijn voor wat anderen vinden. Waar ik overigens niet mee wil suggereren dat jij niet menselijk bent, voor alle duidelijkheid. Maar heeft de mening van je partner, ouders, vrienden geen enkele invloed op jouw denken en handelen?
Als ik van mening ben dat de mening van anderen niet klopt? Nee, dan ben ik vrij ondoordringbaar. En als mijn omgeving mij geen gezondheid wenst, dan maak ik ruzie met ze.
Ik heb vorig jaar zomer ruzie gemaakt met mijn man die een lichte neiging tot alcoholisme heeft. Hij doet al een paar jaar aan om de maand alcoholvrij en dat gaat zonder problemen. Maar in de maand ertussen vindt hij het moeilijk om maat te houden. Elke avond 2 bier is de standaard en soms ook zwaarder bier. In het weekend is het standaard 4 alcoholische consumpties. Hij wordt verre van vervelend, eerder meer ontspannen en de scherpe randjes gaan er bij hem af, zoals hij dat zelf noemt. Ik ondervind dus zelf geen nadeel van zijn alcoholgebruik. Maar hij heeft graag een maatje om mee te drinken. Associeert het met gezelligheid. Dus op vakantie in Duitsland werd elke dag gebruikt om naar een biergarten te gaan of ergens anders een groot Duits bier te nemen. Hij is oprecht niet beschonken, maar idealiseert het drinken wel. Zou graag een Duitser zijn, want daar doen ze er ten minste normaal over. Nadat ik voor de zoveelste keer een opmerking op het terras kreeg dat ik ongezellig was met mijn thee en al een paar keer had aangegeven dat niet leuk te vinden, ben ik heel boos geworden. Dat hij zijn moeilijke verhouding met alcohol niet op mij moet projecteren en MIJ een complex gaat aanpraten omdat HIJ er niet vanaf kan blijven. Peh, ik was echt pislink.

In het algemeen genomen is mijn antwoord daarom Nee. Als mijn geliefden mij niet gunnen om voor mezelf gezondere keuzes te maken, ga ik daar de confrontatie niet mee uit de weg.
Alle reacties Link kopieren
Tafelkleed schreef:
02-12-2024 13:19
Je hebt toch meer dingen te doen op een dag? Ik begrijp echt niet waarom mensen dooreten tot ze vol zitten.
Mijn neef eet elke dag 1 liter vla. Echt waarom?
En nee ik zeg niet dat dat bij iedereen, zo is. Maar bij een best grote groep wel.
Ik heb wel eens om 10 uur al honger, maar dan ga ik niet alvast lunchen. Het gaat ook vanzelf wel weer weg, want het is natuurlijk niet echt honger als ik normaal heb ontbeten. Soms neem ik dan een appel, of ik ga hardlopen of wandelen. In ieder geval iets anders doen dan aan mijn maag denken.

Maar ik denk dat het weinig zin heeft dat ze vraagt wat iemand doet met een hongergevoel als die geen permanent hongergevoel heeft.
Alle reacties Link kopieren
@zwembad84 en @Tavistock
Ik heb het onderzoek niet gelezen maar er wel eens van gehoord (via een vriendin die inderdaad ouders had die de hongerwinter hebben meegemaakt). We hadden het er alleen wel over dat het ook wel lastig is om uit elkaar te houden of het alleen gaat om de hormonen of ook om wat je te eten krijgt als baby/kind. Dit omdat ik me maar al te goed kan voorstellen dat iemand die honger heeft gekend, er ten alle tijde voor zal zorgen dat zijn of haar kinderen heel goed te eten zullen krijgen en misschien ook wel een beetje meer dan dat. Wellicht is ook dit een combinatie van factoren.
Alle reacties Link kopieren
NomenNesci0 schreef:
02-12-2024 13:33
Als ik van mening ben dat de mening van anderen niet klopt? Nee, dan ben ik vrij ondoordringbaar. En als mijn omgeving mij geen gezondheid wenst, dan maak ik ruzie met ze.
Ik heb vorig jaar zomer ruzie gemaakt met mijn man die een lichte neiging tot alcoholisme heeft. Hij doet al een paar jaar aan om de maand alcoholvrij en dat gaat zonder problemen. Maar in de maand ertussen vindt hij het moeilijk om maat te houden. Elke avond 2 bier is de standaard en soms ook zwaarder bier. In het weekend is het standaard 4 alcoholische consumpties. Hij wordt verre van vervelend, eerder meer ontspannen en de scherpe randjes gaan er bij hem af, zoals hij dat zelf noemt. Ik ondervind dus zelf geen nadeel van zijn alcoholgebruik. Maar hij heeft graag een maatje om mee te drinken. Associeert het met gezelligheid. Dus op vakantie in Duitsland werd elke dag gebruikt om naar een biergarten te gaan of ergens anders een groot Duits bier te nemen. Hij is oprecht niet beschonken, maar idealiseert het drinken wel. Zou graag een Duitser zijn, want daar doen ze er ten minste normaal over. Nadat ik voor de zoveelste keer een opmerking op het terras kreeg dat ik ongezellig was met mijn thee en al een paar keer had aangegeven dat niet leuk te vinden, ben ik heel boos geworden. Dat hij zijn moeilijke verhouding met alcohol niet op mij moet projecteren en MIJ een complex gaat aanpraten omdat HIJ er niet vanaf kan blijven. Peh, ik was echt pislink.

In het algemeen genomen is mijn antwoord daarom Nee. Als mijn geliefden mij niet gunnen om voor mezelf gezondere keuzes te maken, ga ik daar de confrontatie niet mee uit de weg.
en op andere vlakken dan gezondheid?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Tavistock schreef:
02-12-2024 12:39
Wat ik nog wel een interessante vind in het kader van voorkomen: in hoeverre beïnvloedt de (hormonale) aanpassingen door overgewicht de genetica van haar kind. Ik las ooit een onderzoek dat kinderen van moeders die tijdens de hongerwinter zwanger waren geweest, later een grotere kans hadden op overgewicht. Omdat hun lichaam in de baarmoeder door die honger kennelijk al had geleerd om al het vet op te slaan wat mogelijk was. En dat dat dus heel lastig te veranderen was.

En volgens mij geldt dat (helaas) ook voor kinderen van moeders met obesitas. Als dat zo is, zou dat een versterkend effect kunnen hebben op de obesitas-epidemie. Volgens dit onderzoek wel: https://www.frontiersin.org/journals/ge ... 58089/full

Als moeders met obesitas kinderen krijgen die, ondanks een gezonde leefstijl, toch overgewicht krijgen blijft die spiraal zich voortzetten. Alleen preventie heeft dan dus geen zin. Je moet dan ook iets doen met mensen die nu al in een risicogroep vallen, om hen te helpen afvallen. Wellicht dat zoiets als ozempic daar wel een hele goede rol in kan spelen, maar daarvan is denk ik nog niet duidelijk wat dát weer met toekomstige generaties doet (denkt nog even aan DES-kinderen).

Ik kan me voorstellen dat dit gevoelig ligt, en is ook niet bedoeld om te bashen hoor, maar meer om aan te geven dat een steeds groter/groeiend onderdeel wellicht niet met individuele leefstijl interventies op te lossen is. Dat dat misschien ook onderdeel van de 'epidemie' is.
Je zou dan zeggen dat kinderen in de baarmoeder van moeders met overgewicht juist niet geconditioneerd zijn vet op te slaan, want het is er altijd in overvloed. Maar helaas, zo werkt moeder natuur dan blijkbaar ook weer niet.

Uiteindelijk zal het voor de een altijd moeilijker blijven om op gewicht te blijven dan voor de ander. Net zoals de een bril draagt en de ander niet. Zo is het leven.
Alle reacties Link kopieren
DeeDee76 schreef:
02-12-2024 13:37
@zwembad84 en @Tavistock
Ik heb het onderzoek niet gelezen maar er wel eens van gehoord (via een vriendin die inderdaad ouders had die de hongerwinter hebben meegemaakt). We hadden het er alleen wel over dat het ook wel lastig is om uit elkaar te houden of het alleen gaat om de hormonen of ook om wat je te eten krijgt als baby/kind. Dit omdat ik me maar al te goed kan voorstellen dat iemand die honger heeft gekend, er ten alle tijde voor zal zorgen dat zijn of haar kinderen heel goed te eten zullen krijgen en misschien ook wel een beetje meer dan dat. Wellicht is ook dit een combinatie van factoren.
Ja, daar zit ook wel wat in. Het is zo lastig om genetische en omgevingsvloeden echt volledig uit elkaar te trekken, en vaak zal het een interactie zijn.

Ik merk dat ik ook steeds in discussie aan mijn eigen aankom- en afvalervaringen moet denken. Maar ik vraag me af wat die uiteindelijk zeggen over een groter plaatje. Het rottige van het samenspel van de individuele factoren is dat deze voor iedereen net weer iets anders zijn. En niets is een heilige graal: er is niet één gedragswijziging die je magisch doet afvallen zonder moeite. Zelf Ozempic heeft zijn bijwerking, waarvan de lange termijn natuurlijk ook nog niet bekend is.

Maar dat is geen excuus om bij iedere ingeving of idee te zeggen "pfff......het is echt veel complexer". Ja, het is ook veel complexer, met eindeloos veel puzzelstukjes die in mega-veel verbanden gelegd kunnen worden. Toch telt ieder puzzelstukje mee. Dus we hebben puzzelstukjes nodig op het gebied van:
- wetenschap, om te leren wat er biologisch gebeurt en daar interventies op te kunnen inrichten
- maatschappij, de manier waarop men naar dikke mensen kijkt verbeteren, ongezonde levenstijden niet promoten (of dat nu dun of dik is). Daar mag best wat meer overheids'betutteling' op zitten, want op dit moment worden we vooral betutteld door de marketing en lobby van grote bedrijven, tegenwicht is nodig
- individueel, leren (iets) gezonder te leven op een manier die past bij het individu. Dat kunnen weinig kleine stapjes zijn of veel grote of alles daar tussenin.
- sport, bewegen normaler te maken, meer nudges richting een actievere levensstijl (of vermindering van promotie sedentaire levensstijl). Er zijn een aantal games voor jongeren waarmee ze moeten buiten spelen, dat schijnt best aardig te werken.
- voeding, betere prijsverhoudingen, meer kennis over gezond eten, meer kennis over gezond eten lekker maken

En nog veel veel veel meer. Bovenstaand zal nog geen 1% zijn, maar dat maakt ieder puzzelstukje in zichzelf nog geen onzin.

Overigens zie ik een idee in de trant van 'vaker de trap nemen' (ik noem maar even wat) persoonlijk geen aanval aan dikke mensen. Ik zie dat dat soort ideeën in dit topic worden vertaald als 'dikke mensen zijn lui' , maar dat bedoelt volgens mij niemand. Ik in elk geval niet. Meer dat er hele kleine gedragsveranderingen zijn die vast een heel klein beetje zode aan de dijk zetten. Als één van de puzzelstukjes.
Alle reacties Link kopieren
Tavistock schreef:
02-12-2024 14:01
Ja, daar zit ook wel wat in. Het is zo lastig om genetische en omgevingsvloeden echt volledig uit elkaar te trekken, en vaak zal het een interactie zijn.

Ik merk dat ik ook steeds in discussie aan mijn eigen aankom- en afvalervaringen moet denken. Maar ik vraag me af wat die uiteindelijk zeggen over een groter plaatje. Het rottige van het samenspel van de individuele factoren is dat deze voor iedereen net weer iets anders zijn. En niets is een heilige graal: er is niet één gedragswijziging die je magisch doet afvallen zonder moeite. Zelf Ozempic heeft zijn bijwerking, waarvan de lange termijn natuurlijk ook nog niet bekend is.

Maar dat is geen excuus om bij iedere ingeving of idee te zeggen "pfff......het is echt veel complexer". Ja, het is ook veel complexer, met eindeloos veel puzzelstukjes die in mega-veel verbanden gelegd kunnen worden. Toch telt ieder puzzelstukje mee. Dus we hebben puzzelstukjes nodig op het gebied van:
- wetenschap, om te leren wat er biologisch gebeurt en daar interventies op te kunnen inrichten
- maatschappij, de manier waarop men naar dikke mensen kijkt verbeteren, ongezonde levenstijden niet promoten (of dat nu dun of dik is). Daar mag best wat meer overheids'betutteling' op zitten, want op dit moment worden we vooral betutteld door de marketing en lobby van grote bedrijven, tegenwicht is nodig
- individueel, leren (iets) gezonder te leven op een manier die past bij het individu. Dat kunnen weinig kleine stapjes zijn of veel grote of alles daar tussenin.
- sport, bewegen normaler te maken, meer nudges richting een actievere levensstijl (of vermindering van promotie sedentaire levensstijl). Er zijn een aantal games voor jongeren waarmee ze moeten buiten spelen, dat schijnt best aardig te werken.
- voeding, betere prijsverhoudingen, meer kennis over gezond eten, meer kennis over gezond eten lekker maken

En nog veel veel veel meer. Bovenstaand zal nog geen 1% zijn, maar dat maakt ieder puzzelstukje in zichzelf nog geen onzin.

Overigens zie ik een idee in de trant van 'vaker de trap nemen' (ik noem maar even wat) persoonlijk geen aanval aan dikke mensen. Ik zie dat dat soort ideeën in dit topic worden vertaald als 'dikke mensen zijn lui' , maar dat bedoelt volgens mij niemand. Ik in elk geval niet. Meer dat er hele kleine gedragsveranderingen zijn die vast een heel klein beetje zode aan de dijk zetten. Als één van de puzzelstukjes.
waar de reacties vooral door veroorzaakt worden, bij mij iig en ik denk ook bij anderen hier, is de suggestie dat dat ene puzzelstukje het antwoord is en dat is het gewoon niet. Net als dat al die ideeën zoals de trap nemen ook een herhaling van zetten zijn die ieder van ons echt al genomen hebben. Juist het gevoel dat er niet verder wordt gekeken dat dat ene puzzelstukje zorgt voor frustratie en de verbetenheid om te blijven zeggen dat het complexer is dan dat.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 14:10
waar de reacties vooral door veroorzaakt worden, bij mij iig en ik denk ook bij anderen hier, is de suggestie dat dat ene puzzelstukje het antwoord is en dat is het gewoon niet. Net als dat al die ideeën zoals de trap nemen ook een herhaling van zetten zijn die ieder van ons echt al genomen hebben. Juist het gevoel dat er niet verder wordt gekeken dat dat ene puzzelstukje zorgt voor frustratie en de verbetenheid om te blijven zeggen dat het complexer is dan dat.

Alleen heb ik dus het gevoel dat dat nauwelijks gebeurt. Dat de meeste mensen ook maar een puzzelstukje delen en ook wel weten dat dat maar één stukje is. Ik zie maar een enkeling zeggen "het is gewoon zus en zo en meer niet". De rest snapt echt wel dat het veel meer is.

Ik ga even door op de puzzelvergelijking, want die werkt volgens mij wel aardig. Waar ik oprecht benieuwd naar ben is, hoe ga je zelf met zo'n puzzelstukje om? Als je hem hebt gelegd en het blijkt bij lange na nog niet de hele puzzel te zijn, laat je hem dan op de tafel liggen en ga je een extra stukje erbij zoeken, of leg je hem weer in de doos? Ik kan me voorstellen dat zo'n 1000-stukjes puzzel zo groot lijkt, dat eraan beginnen al lastig is. Of dat je na 200 stukjes denkt: pff.....dit duurt te lang, het gaat niet lukken. Zeker in de wetenschap dat een gedeelte van de puzzelstukjes buiten jouw individuele bereik liggen.

Is dat misschien ook waar de irritatie vandaan komt? Dat mensen met puzzelstukjes aankomen die je zelf ook al 10x op tafel hebt gelegd, maar zonder de rest van de stukjes (biologisch, maatschappelijk) krijg je hem toch nooit af?

En als dat zo is, is het dan waard om te streven om met heel moeite een halve puzzel af te krijgen, of liever die hele puzzel loslaten?
Alle reacties Link kopieren
Tavistock schreef:
02-12-2024 14:17
Alleen heb ik dus het gevoel dat dat nauwelijks gebeurt. Dat de meeste mensen ook maar een puzzelstukje delen en ook wel weten dat dat maar één stukje is. Ik zie maar een enkeling zeggen "het is gewoon zus en zo en meer niet". De rest snapt echt wel dat het veel meer is.

Ik ga even door op de puzzelvergelijking, want die werkt volgens mij wel aardig. Waar ik oprecht benieuwd naar ben is, hoe ga je zelf met zo'n puzzelstukje om? Als je hem hebt gelegd en het blijkt bij lange na nog niet de hele puzzel te zijn, laat je hem dan op de tafel liggen en ga je een extra stukje erbij zoeken, of leg je hem weer in de doos? Ik kan me voorstellen dat zo'n 1000-stukjes puzzel zo groot lijkt, dat eraan beginnen al lastig is. Of dat je na 200 stukjes denkt: pff.....dit duurt te lang, het gaat niet lukken. Zeker in de wetenschap dat een gedeelte van de puzzelstukjes buiten jouw individuele bereik liggen.

Is dat misschien ook waar de irritatie vandaan komt? Dat mensen met puzzelstukjes aankomen die je zelf ook al 10x op tafel hebt gelegd, maar zonder de rest van de stukjes (biologisch, maatschappelijk) krijg je hem toch nooit af?

En als dat zo is, is het dan waard om te streven om met heel moeite een halve puzzel af te krijgen, of liever die hele puzzel loslaten?
ik denk dat je gelijk hebt als het gaat om die irritatie, want dat puzzelstukje heb ik in mijn leven al 500 x op tafel gelegd en daar ook andere puzzelstukjes bijgelegd die soms best passen. Alleen komt er dan weer iets langsvliegen dat de hele puzzel weer uit elkaar gooit en dat kan zowel extern als intern zijn. En daar zal ik niet alleen in staan denk ik zo. En misschien zit de irritatie er ook wel in dat er voorbij gegaan wordt aan alle moeite die ik er wel voor doe, maar nooit genoeg is in de ogen van anderen, want nog steeds te dik.

Ik lees geregeld het verwijt dat ik en anderen hier het ons te persoonlijk aantrekken en dat zal ongetwijfeld, maar is dat zo raar als het ook over mij, ons gaat?
Ik weet niet of het probleem obesitas op te lossen is, tenzij er een aantal dingen in de maatschappij drastisch veranderen en of we dat voor elkaar krijgen, heb ik grote twijfels bij. Ik denk dat de oplossing voor nu toch medicatie is met goede begeleiding en bij de kinderen beginnen een goed eet- en beweegpatroon aan te leren, maar dat ligt ook deels bij de maatschappij en dus bij ons allemaal.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 13:20

Het lukt heel veel mensen niet om altijd dezelfde leefstijl aan te houden, want dan zou er geen sprake zijn van die broekriem aan moeten halen. En dat is normaal, maar er wordt wel verwacht dat mensen die overgewicht hebben boven zichzelf en anderen uitstijgen om dat wel te doen.
Het is vooral een interessante discussie als je je afvraagt waarom een aanzienlijk deel van de mensen dit blijkbaar wel kan. Men denkt in de jaren 2040 rond 60% overgewicht uit te komen, ik val nu ook al onder de groep met overgewicht. Niet iedereen met overgewicht categoriseer ik tot de groep ernstig. Maar vooruit, er moet een grens getrokken worden en die ligt bij 25. Alles erboven is ongezond. Nu zitten we op een 30% overgewicht percentage en 70% valt (nog) in gezonde waarden. Waarom lukt het die overgrote meerderheid wel? Of nog steeds wel?

Het is niet per se boven jezelf uitstijgen. Zolang je het op die manier framed, dan zeg je eigenlijk dat er geen kruid tegen gewassen is en je hoe dan ook overgewicht krijgt. Dat het onoverkomelijk is. Dat klopt niet. Ook in landen waar er veel (zwaar) obese mensen zijn, zie je dat dit relatief vaak met sociaal economische status te maken heeft. Of algemener, gezondheid heeft daarmee te maken. Maar die sociaal economische status die daar geldt, geldt hier gemiddeld genomen (nog) niet. Het moeten werken met 3 baantjes in de hoop dat je niet uit je auto moet leven. Dan staat je pet idd ergens anders naar.

Wat maakt dat de een het wel kan en de ander niet? Dat vind ik een interessantere discussie. Want daar zit ook ergens een sleutel. Naast de algehele maatschappelijke ontwikkeling van overschot en verleiding.
Zijn deze mensen anders opgevoed? Hebben ze toegang tot meer kennis? Hebben ze minder last van groepsdruk? Hebben ze een grotere intrinsieke motivatie? Zijn ze strenger opgevoed? Hebben ze geen geld te besteden aan meer eten? Zijn ze meer of minder intelligent? Zijn ze dun door armoede? Zou best interessant zijn als er ook een onderzoek gedaan wordt naar het verschil in die totale populatie. Zodat je de uitkomsten ten goede kunt inzetten.
Alle reacties Link kopieren
NomenNesci0 schreef:
02-12-2024 14:30
Het is vooral een interessante discussie als je je afvraagt waarom een aanzienlijk deel van de mensen dit blijkbaar wel kan. Men denkt 60% heeft overgewicht, ik val daar ook onder. Niet iedereen met overgewicht categoriseer ik tot de groep ernstig. Maar vooruit, er moet een grens getrokken worden en die ligt bij 25. Alles erboven is ongezond. Nu zitten we op een 40% overgewicht percentage en 60% valt (nog) in gezonde waarden. Waarom lukt het die overgrote meerderheid wel? Of nog steeds wel? Het is niet per se boven jezelf uitstijgen. Zolang je het op die manier framed, dan zeg je eigenlijk dat er geen kruid tegen gewassen is. Dat het onoverkomelijk is. Dat klopt niet. Ook in landen waar er veel (zwaar) obese mensen zijn, zie je dat dit relatief vaak met sociaal economische status te maken heeft. Of algemener, gezondheid heeft daarmee te maken. Maar die sociaal economische status die daar geldt, geldt hier gemiddeld genomen (nog) niet. Het moeten werken met 3 baantjes in de hoop dat je niet uit je auto moet leven. Dan staat je pet idd ergens anders naar.

Wat maakt dat de een het wel kan en de ander niet? Dat vind ik een interessantere discussie. Want daar zit ook ergens een sleutel. Naast de algehele maatschappelijke ontwikkeling van overschot en verleiding.
Zijn deze mensen anders opgevoed? Hebben ze toegang tot meer kennis? Hebben ze minder last van groepsdruk? Hebben ze een grotere intrinsieke motivatie? Zijn ze strenger opgevoed? Hebben ze geen geld te besteden aan meer eten? Zijn ze meer of minder intelligent? Zijn ze dun door armoede? Zou best interessant zijn als er ook een onderzoek gedaan wordt naar het verschil in die totale populatie. Zodat je de uitkomsten ten goede kunt inzetten.
Dat is idd een interessant vraagstuk, waarom lukt het de een wel en de ander niet. En waarom lukt het iemand op het ene gebied wel, maar op een ander gebied totaal niet.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Nee, het vraagstuk is waarom het steeds meer mensen niet lukt.
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 13:42
en op andere vlakken dan gezondheid?
Waar wil je heen met je vraag? Natuurlijk sta ik niet los van mijn omgeving en kunnen mijn opvattingen beinvloed worden door anderen. Maar niet zo makkelijk nee. Ik lees relatief veel en baseer me liever op uitgezoomde feitelijkheden dan op sentimenten. Ik probeer meestal wel uit te zoomen in een discussie. Ook al voelt dat voor mensen soms absurd. Maar ik zie dat discussies en meningen vaak gebaseerd zijn op emoties en niet op een wat meer objectievere en afstandelijke benadering. Zo sta ik ook vaker in gesprekken met geliefden. Gemiddeld genomen wat feitelijker denk ik.
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 14:33
Dat is idd een interessant vraagstuk, waarom lukt het de een wel en de ander niet. En waarom lukt het iemand op het ene gebied wel, maar op een ander gebied totaal niet.
Precies, dat vind ik ook interessant. Ik heb vanaf mijn 16e als een schoorsteen gerookt en ben 8 jaar geleden gewoon gestopt omdat ik er niet meer naar taalde. Mijn zus lukt het niet, zij rookt én vapet intussen. Slank blijven lukt haar dan weer heel goed.
virginieefira wijzigde dit bericht op 02-12-2024 14:38
0.49% gewijzigd
Adieu les cons!
Alle reacties Link kopieren
Lorem_Ipsum schreef:
02-12-2024 14:36
Nee, het vraagstuk is waarom het steeds meer mensen niet lukt.
Dat weten we toch? Omdat het overal om ons heen is en normaal wordt gevonden en bij kinderen steeds vaker met de paplepel wordt ingegoten. En wat je normaal vindt of probeert te vinden, ondersteund door je omgeving, dat wordt norm.
Alle reacties Link kopieren
NomenNesci0 schreef:
02-12-2024 14:36
Waar wil je heen met je vraag? Natuurlijk sta ik niet los van mijn omgeving en kunnen mijn opvattingen beinvloed worden door anderen. Maar niet zo makkelijk nee. Ik lees relatief veel en baseer me liever op uitgezoomde feitelijkheden dan op sentimenten. Ik probeer meestal wel uit te zoomen in een discussie. Ook al voelt dat voor mensen soms absurd. Maar ik zie dat discussies en meningen vaak gebaseerd zijn op emoties en niet op een wat meer objectievere en afstandelijke benadering. Zo sta ik ook vaker in gesprekken met geliefden. Gemiddeld genomen wat feitelijker denk ik.
ik zoek denk een aanknoppingspunt om uit te leggen hoe het voor veel mensen werkt als het gaat om groepsdruk en beïnvloeding door anderen. Om een klein voorbeeld te geven: mijn moeder heeft bijna haar hele volwassen leven hetzelfde, redelijk lage gewicht gehad en zij begreep totaal niet waarom het mij niet lukte om minder te eten. Alleen zij rookte en kon daar niet vanaf blijven. Door dat met elkaar te vergelijken, lukte het mij om het haar te laten begrijpen hoe het voor mij werkt.
Ik weet niet of jij en ik elkaar ooit zullen begrijpen, omdat we echt totaal verschillend in elkaar zitten.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 13:01
ergens is het in het klein wel hetzelfde: niet vasthouden aan de goede gewoonten om op gewicht te blijven. Claire kan alleen steeds op tijd aan de handrem trekken. Als er door omstandigheden daar iets tussenkomt, zal ze ook gewoon aankomen.
Ja, ik beschouw het dan ook als een luxe en een geluk dat ik het me kan veroorloven / de tijd heb om op gewicht te blijven. En de wilskracht, inderdaad (dat kwam later in de discussie ter sprake). Ik ben zeer gedisciplineerd, en dat ben ik omdat ik bepaalde dingen (qua werk, uiterlijk, gezondheid etc) niet gewoon best graag wil maar echt absoluut WIL.

En ik realiseer me dat al die mooie praatjes niks meer waard zijn als ik ernstig ziek word of een depressie krijg of geen geld meer heb om een dak boven mijn hoofd te betalen. Het is echt een luxe, en dat geldt dus ook voor die wilskracht. Want het leven hoeft mij maar even een streek te leveren en alles is anders.
Alle reacties Link kopieren
rosanna08 schreef:
02-12-2024 14:41
ik zoek denk een aanknoppingspunt om uit te leggen hoe het voor veel mensen werkt als het gaat om groepsdruk en beïnvloeding door anderen. Om een klein voorbeeld te geven: mijn moeder heeft bijna haar hele volwassen leven hetzelfde, redelijk lage gewicht gehad en zij begreep totaal niet waarom het mij niet lukte om minder te eten. Alleen zij rookte en kon daar niet vanaf blijven. Door dat met elkaar te vergelijken, lukte het mij om het haar te laten begrijpen hoe het voor mij werkt.
Ik weet niet of jij en ik elkaar ooit zullen begrijpen, omdat we echt totaal verschillend in elkaar zitten.
Ik zie eten ook als verslaving. Dus goede vergelijking. Volgens mij wordt de manier van behandeling ook wel ingestoken vanuit het perspectief van verslaving. Maar zelfs als iets een verslaving is, zijn er nog steeds veel mensen die in staat zijn om van die verslaving af te komen. Waar je in alle gevallen voor moet waken, is het voorkomen van die verslaving. En ja, grip op je leven houden is soms hard werken, zeker als je in zwaar weer komt. I know. En heel veel mensen kennen dat natuurlijk. Ook dunne mensen staan niet los van die uitdagingen. Lucky you als je dat niet kent.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven