Actueel
alle pijlers
Huwelijkse voorwaarden vs Gemeenschap van Goederen
woensdag 17 februari 2016 om 12:08
Weet niet of dit al loopt maar lees zojuist op nu.nl dat de coalitiepartijen en D66 willen aanpassen dat gemeenschap van goederen de standaard is. Dit voorstel wordt vandaag in de Tweede Kamer besproken.
Zij pleite dat beperkte gemeenschap van goederen standaard wordt (dus alles wat VOOR huwelijk verworden blijft prive eigendom) CDA is tegen want dan zou een huwelijk meer een zakelijke overeenkomst worden
http://www.nu.nl/politiek ... swetgeving-aanpassen.html
Ik vroeg me af wat de meningen hier zijn. Nederland is nog 1 van de weinige landen waarin Gemeenschap van goederen voor alles is dus ook alle eigendommen die voor het huwelijk er al waren.
TO trapt af, ik ben voor onder huwelijkse voorwaarden of de beperkte gemeenschap. Ik denk dat dit heel erg veel ruzie scheelt bij echtscheidingen. Het huwelijk is voor mij een liefdesverbond maar ook dit neemt niet weg dat ook dan zaken goed geregeld moeten worden voor de toekomst.
Zij pleite dat beperkte gemeenschap van goederen standaard wordt (dus alles wat VOOR huwelijk verworden blijft prive eigendom) CDA is tegen want dan zou een huwelijk meer een zakelijke overeenkomst worden
http://www.nu.nl/politiek ... swetgeving-aanpassen.html
Ik vroeg me af wat de meningen hier zijn. Nederland is nog 1 van de weinige landen waarin Gemeenschap van goederen voor alles is dus ook alle eigendommen die voor het huwelijk er al waren.
TO trapt af, ik ben voor onder huwelijkse voorwaarden of de beperkte gemeenschap. Ik denk dat dit heel erg veel ruzie scheelt bij echtscheidingen. Het huwelijk is voor mij een liefdesverbond maar ook dit neemt niet weg dat ook dan zaken goed geregeld moeten worden voor de toekomst.
vrijdag 19 februari 2016 om 14:45
quote:poldervrouw schreef op 17 februari 2016 @ 14:21:
[...]
.. Al zou ik niet trouwen met iemand die ik niet vertrouw.. daar heb ik geen huwelijksvoorwaarden voor nodiig..
Is het niet juist het probleem dat al die gevallen, waarbij HV wel handiger was geweest, ooit begonnen met 200% wederzijds vertrouwen? Denk je dat Chuck dacht "mwoah.. ik vertrouw deze vent niet, na hem 7 jaar te kennen, maar ik trouw toch maar in GvG"?
(vrijwel) Iedereen trouwt met iemand, die ze vertrouwen en als het misgaat, is dat meestal een verrassing, die ze niet hadden zien aankomen. Dat lijkt me duidelijk. Eigenlijk maak je met deze zin iedereen een beetje belachelijk, die ooit gescheiden is en van een koude kermis thuiskwam. "Had je maar niet moeten trouwen met iemand, die je niet vertrouwde" ehmm...
[...]
.. Al zou ik niet trouwen met iemand die ik niet vertrouw.. daar heb ik geen huwelijksvoorwaarden voor nodiig..
Is het niet juist het probleem dat al die gevallen, waarbij HV wel handiger was geweest, ooit begonnen met 200% wederzijds vertrouwen? Denk je dat Chuck dacht "mwoah.. ik vertrouw deze vent niet, na hem 7 jaar te kennen, maar ik trouw toch maar in GvG"?
(vrijwel) Iedereen trouwt met iemand, die ze vertrouwen en als het misgaat, is dat meestal een verrassing, die ze niet hadden zien aankomen. Dat lijkt me duidelijk. Eigenlijk maak je met deze zin iedereen een beetje belachelijk, die ooit gescheiden is en van een koude kermis thuiskwam. "Had je maar niet moeten trouwen met iemand, die je niet vertrouwde" ehmm...
Later is nu
vrijdag 19 februari 2016 om 14:50
quote:ZonnigKleintje schreef op 19 februari 2016 @ 14:21:
Maar dit wetsvoorstel is veel voor te zeggen. Veel hangt echter af van welke voorwaarden dan standaard worden. Daar heb ik nog niet veel over gelezen. Ja, dat je je vermogen houdt van voor het huwelijk (heel eerlijk, als je dat niet weet als je in gvg trouwt ben je wel heeeeeel stom en verdien je het om de helft kwijt te raken). Maar moet je straks standaard een hele administratie bij gaan houden ieder jaar? En is het risico bij standaard hvw niet alleen maar groter dat mensen er blind instappen 'het zal wel standaard goed geregeld zijn'? Of moet straks iedereen verplicht naar de notaris?
Dit inderdaad. Ik dacht dat je de voorwaarden samen met de notaris besprak voor jouw situatie. Of is er een standaard formuliertje met huwelijkse voorwaarden? En is er dan ook een instructie voor hoe je de rest van je leven met bezit om moet gaan?
Gelukkig ben ik nog niet getrouwd, maar het klinkt best ingewikkeld zo.
Maar dit wetsvoorstel is veel voor te zeggen. Veel hangt echter af van welke voorwaarden dan standaard worden. Daar heb ik nog niet veel over gelezen. Ja, dat je je vermogen houdt van voor het huwelijk (heel eerlijk, als je dat niet weet als je in gvg trouwt ben je wel heeeeeel stom en verdien je het om de helft kwijt te raken). Maar moet je straks standaard een hele administratie bij gaan houden ieder jaar? En is het risico bij standaard hvw niet alleen maar groter dat mensen er blind instappen 'het zal wel standaard goed geregeld zijn'? Of moet straks iedereen verplicht naar de notaris?
Dit inderdaad. Ik dacht dat je de voorwaarden samen met de notaris besprak voor jouw situatie. Of is er een standaard formuliertje met huwelijkse voorwaarden? En is er dan ook een instructie voor hoe je de rest van je leven met bezit om moet gaan?
Gelukkig ben ik nog niet getrouwd, maar het klinkt best ingewikkeld zo.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
zaterdag 20 februari 2016 om 07:57
quote:appeltjesgroen schreef op 19 februari 2016 @ 13:37:
Wat betekent het huwelijk zo eigenlijk nog? In plaats van 'in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt' Als je denkt dat je met je ja-woord belooft dat je 'tot de dood jullie scheidt' bij elkaar blijft dan heb je niet echt goed opgelet op je huwelijksdag.
Wat betekent het huwelijk zo eigenlijk nog? In plaats van 'in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt' Als je denkt dat je met je ja-woord belooft dat je 'tot de dood jullie scheidt' bij elkaar blijft dan heb je niet echt goed opgelet op je huwelijksdag.
zaterdag 20 februari 2016 om 08:47
quote:prik schreef op 20 februari 2016 @ 07:57:
[...]
Als je denkt dat je met je ja-woord belooft dat je 'tot de dood jullie scheidt' bij elkaar blijft dan heb je niet echt goed opgelet op je huwelijksdag.Maar daar ga je toch wel vanuit als je gaat trouwen. Ik ben er altijd vrij zeker van geweest dat wij nooit zouden gaan scheiden en bij elkaar zouden blijven tot de dood ons scheidt. Zo is het ook gegaan.
[...]
Als je denkt dat je met je ja-woord belooft dat je 'tot de dood jullie scheidt' bij elkaar blijft dan heb je niet echt goed opgelet op je huwelijksdag.Maar daar ga je toch wel vanuit als je gaat trouwen. Ik ben er altijd vrij zeker van geweest dat wij nooit zouden gaan scheiden en bij elkaar zouden blijven tot de dood ons scheidt. Zo is het ook gegaan.
zaterdag 20 februari 2016 om 09:27
Ik zie heel veel mensen zeggen "wij hebben geen erfenissen en andere dingen". Dat dacht een van mijn vriendinnen ook, en die is dus in gemeenschap van goederen getrouwd. Nog voor ze 5 jaar getrouwd was, zijn allebei haar ouders overleden en die hadden, zoals zoveel mensen, een koophuis en dus ook een overlijdensrisicoverzekering. Mijn vriendin is enig kind, dus zij heeft het huis geerfd. Het huis is zo goed als hypotheekvrije, en in de jaren dat haar ouders daarin woonden ontzettend in waarde gestegen (in de guldentijd gekocht, inmiddels zoveel keer over de kop gegaan).
Daar wonen ze nu samen in, het is het enige wat zij nog heeft van haar ouders en zij wil dus hoe dan ook voor de rest van haar leven in haar ouderlijk huis blijven wonen.
Maar omdat ze in gemeenschap van goederen is getrouwd, kan dat niet automatisch. Het huis is namelijk nu daardoor ook automatisch van hem. Zouden ze ooit scheiden, dan moet zij hem de helft van de waarde van het huis betalen. En dat kan ze niet. Zal ze de komende tig jaar ook niet kunnen, want het huis is veel waard. Met andere woorden: stel dat hij over 10 jaar verliefd wordt op een ander, dan is zij haar ouderlijk huis kwijt.
Natuurlijk gaat ze daar niet vanuit, dat ze uit elkaar gaan, maar ze heeft me nu al meermaals verteld dat ze behoorlijk wat slapeloze nachten heeft over het feit dat het huis dat haar ouders haar hebben nagelaten, nu ineens van hem is. Ze heeft ook al geïnformeerd of ze daar nog iets mee kan, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn als "dan regel je dat tijdens het huwelijk wel". Hoe dan ook gaat het haar een enorme smak geld kosten om het enige bezit dat haar ouders haar hebben kunnen nalaten ook altijd zelf te mogen houden. En haar man is dankzij hun huwelijk dat dus nog niet eens 5 jaar bestaat nu ettelijke tonnen rijker.
Voor hen zou het dus veel beter zijn geweest als die wetswijziging al was doorgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat zij het enige stel in heel Nederland zijn die net als wat ik hier lees dachten "wij hebben toch niks bijzonders" en die gaandeweg het huwelijk - zonder vertrouwensissues en zonder intentie te scheiden - toch van een koude kermis thuis komen.
Daar wonen ze nu samen in, het is het enige wat zij nog heeft van haar ouders en zij wil dus hoe dan ook voor de rest van haar leven in haar ouderlijk huis blijven wonen.
Maar omdat ze in gemeenschap van goederen is getrouwd, kan dat niet automatisch. Het huis is namelijk nu daardoor ook automatisch van hem. Zouden ze ooit scheiden, dan moet zij hem de helft van de waarde van het huis betalen. En dat kan ze niet. Zal ze de komende tig jaar ook niet kunnen, want het huis is veel waard. Met andere woorden: stel dat hij over 10 jaar verliefd wordt op een ander, dan is zij haar ouderlijk huis kwijt.
Natuurlijk gaat ze daar niet vanuit, dat ze uit elkaar gaan, maar ze heeft me nu al meermaals verteld dat ze behoorlijk wat slapeloze nachten heeft over het feit dat het huis dat haar ouders haar hebben nagelaten, nu ineens van hem is. Ze heeft ook al geïnformeerd of ze daar nog iets mee kan, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn als "dan regel je dat tijdens het huwelijk wel". Hoe dan ook gaat het haar een enorme smak geld kosten om het enige bezit dat haar ouders haar hebben kunnen nalaten ook altijd zelf te mogen houden. En haar man is dankzij hun huwelijk dat dus nog niet eens 5 jaar bestaat nu ettelijke tonnen rijker.
Voor hen zou het dus veel beter zijn geweest als die wetswijziging al was doorgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat zij het enige stel in heel Nederland zijn die net als wat ik hier lees dachten "wij hebben toch niks bijzonders" en die gaandeweg het huwelijk - zonder vertrouwensissues en zonder intentie te scheiden - toch van een koude kermis thuis komen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 20 februari 2016 om 09:34
quote:Blondie456 schreef op 20 februari 2016 @ 08:47:
[...]
Maar daar ga je toch wel vanuit als je gaat trouwen. Ik ben er altijd vrij zeker van geweest dat wij nooit zouden gaan scheiden en bij elkaar zouden blijven tot de dood ons scheidt. Zo is het ook gegaan.
Ja, en daar gaat volgens mij toch 95% van uit? Dat je elkaar kunt vertrouwen, door dik en dun, en dat je voor altijd en altijd bij elkaar blijft? Denk je echt dat de mensen, die scheiden, in huwelijk begonnen met "mwoah.. voor nu is het leuk en we zien wel.." ? Volgens mij is iedereen ervan overtuigd, mét rozegeur en maneschijn, om voor altijd bij elkaar te blijven. En toch gaat 35% (oid) fout.
Ik vind het een beetje raar dat mensen, die al jarenlang getrouwd zijn, denken dat mensen die scheiden zo anders met hun huwelijk begonnen. Dat die zo'n andere intentie hadden.
En bij veel van de koppels die scheiden zal de ene helft nog steeds in de modus 'tot de dood ons scheidt' zitten, maarja.. die ander zocht het buiten de deur. En ja.. die vertrouwden die ander ook volledig.
[...]
Maar daar ga je toch wel vanuit als je gaat trouwen. Ik ben er altijd vrij zeker van geweest dat wij nooit zouden gaan scheiden en bij elkaar zouden blijven tot de dood ons scheidt. Zo is het ook gegaan.
Ja, en daar gaat volgens mij toch 95% van uit? Dat je elkaar kunt vertrouwen, door dik en dun, en dat je voor altijd en altijd bij elkaar blijft? Denk je echt dat de mensen, die scheiden, in huwelijk begonnen met "mwoah.. voor nu is het leuk en we zien wel.." ? Volgens mij is iedereen ervan overtuigd, mét rozegeur en maneschijn, om voor altijd bij elkaar te blijven. En toch gaat 35% (oid) fout.
Ik vind het een beetje raar dat mensen, die al jarenlang getrouwd zijn, denken dat mensen die scheiden zo anders met hun huwelijk begonnen. Dat die zo'n andere intentie hadden.
En bij veel van de koppels die scheiden zal de ene helft nog steeds in de modus 'tot de dood ons scheidt' zitten, maarja.. die ander zocht het buiten de deur. En ja.. die vertrouwden die ander ook volledig.
Later is nu
zaterdag 20 februari 2016 om 10:02
Ik denk dat het punt is dat je tot de dood ons scheidt niet kúnt beloven. Tot de dood ons scheidt gaat om wat... 40-60 jaar?
Je kunt van tevoren gewoon niet weten hoe het gaat lopen, wat voor tegenspoed je tegen gaat komen en wie je tegenkomt, wat je met je leven gaat doen en of je er door al die gebeurtenissen heen altijd in slaagt om elkaar terug te vinden.
Ik ken een ex-echtpaar dat 3 heerlijke kinderen had. Nu hebben ze er nog maar 2. De oudste dochter is overleden aan leukemie. En het heeft ze kapot gemaakt, dat verdriet. Ze gingen er zo totaal anders mee om en konden elkaar zo niet begrijpen. Zij zei: op een dag werd ik wakker en realiseerde ik dat degene naast me een vreemde voor me was. Psychotherapie, relatietherapie, weekendjes weg, avondjes uit, zelfs een seksuoloog, het mocht allemaal niet baten.
Zij zegt: ik hou nog steeds van de man die hij was. Maar ik hou niet meer van de man die hij is geworden, diegene is een vreemde voor mij en het lukt ons niet om er doorheen te prikken. Ze is zelf ook te anders geworden. De personen die zij zijn na zulke rouw pasten niet bij elkaar.
Intens treurig en vooral ook voor de kinderen, eerst hun zusje kwijt en een paar jaar later ook nog een scheiding meemaken.
Ik ben helemaal niet pro scheiden en ik heb tijdens mijn bruiloft weldegelijk beloofd (vows geschreven) dat ik altijd tot het uiterste zal PROBEREN om samen met mijn man te groeien, ipv van hem weg te groeien en om als het toch gebeurt de weg naar hem terug te vinden.
Maar soms loopt het leven nu eenmaal zoals hierboven. 40-60 jaar is lang. Daarin kan vanalles gebeuren waardoor je verandert. En als 'zeker weten' bestond, dan hoefde niemand nog te scheiden.
Ik ken ook een koppel dat iets soortgelijks heeft meegemaakt, jaren terug alweer. Zij is inmiddels in de 80 en hij in de 90. Zij zegt altijd tegen mij: als ik IETS niet zeker heb geweten door de jaren heen, dan was het wel of we het gingen redden. Nu we zo oud zijn denk ik dat we het wel met elkaar gaan uithouden tot de dood ons scheidt, maar ik had nooit kunnen bevroeden toen ik heel verliefd was en ja zei, hoe moeilijk het soms kan zijn om te blijven.
Ze is trouwens wel blij dat ze het gedaan heeft, zegt ze er altijd achteraan. Ze zegt: als ik hem zie dan zie ik mijn leven. Alleen al daarom hou ik van hem. En omdat hij me na al die jaren nog steeds niet zat is.
Heel bijzondere mensen vind ik dat. Helaas ligt hij op sterven en dat is een ontzettend groot verdriet voor hen allebei. Hij is bang, want wie moet er voor haar zorgen en zij is bang, want hij is haar leven, zij weet echt niet meer hoe het zonder hem moet na 60 jaar huwelijk. Ze wil dat ook niet meer. Ik hoop dus helemaal niet dat de dood hen scheidt. Ik hoop eigenlijk dat de dood haar ook meeneemt.
Je kunt van tevoren gewoon niet weten hoe het gaat lopen, wat voor tegenspoed je tegen gaat komen en wie je tegenkomt, wat je met je leven gaat doen en of je er door al die gebeurtenissen heen altijd in slaagt om elkaar terug te vinden.
Ik ken een ex-echtpaar dat 3 heerlijke kinderen had. Nu hebben ze er nog maar 2. De oudste dochter is overleden aan leukemie. En het heeft ze kapot gemaakt, dat verdriet. Ze gingen er zo totaal anders mee om en konden elkaar zo niet begrijpen. Zij zei: op een dag werd ik wakker en realiseerde ik dat degene naast me een vreemde voor me was. Psychotherapie, relatietherapie, weekendjes weg, avondjes uit, zelfs een seksuoloog, het mocht allemaal niet baten.
Zij zegt: ik hou nog steeds van de man die hij was. Maar ik hou niet meer van de man die hij is geworden, diegene is een vreemde voor mij en het lukt ons niet om er doorheen te prikken. Ze is zelf ook te anders geworden. De personen die zij zijn na zulke rouw pasten niet bij elkaar.
Intens treurig en vooral ook voor de kinderen, eerst hun zusje kwijt en een paar jaar later ook nog een scheiding meemaken.
Ik ben helemaal niet pro scheiden en ik heb tijdens mijn bruiloft weldegelijk beloofd (vows geschreven) dat ik altijd tot het uiterste zal PROBEREN om samen met mijn man te groeien, ipv van hem weg te groeien en om als het toch gebeurt de weg naar hem terug te vinden.
Maar soms loopt het leven nu eenmaal zoals hierboven. 40-60 jaar is lang. Daarin kan vanalles gebeuren waardoor je verandert. En als 'zeker weten' bestond, dan hoefde niemand nog te scheiden.
Ik ken ook een koppel dat iets soortgelijks heeft meegemaakt, jaren terug alweer. Zij is inmiddels in de 80 en hij in de 90. Zij zegt altijd tegen mij: als ik IETS niet zeker heb geweten door de jaren heen, dan was het wel of we het gingen redden. Nu we zo oud zijn denk ik dat we het wel met elkaar gaan uithouden tot de dood ons scheidt, maar ik had nooit kunnen bevroeden toen ik heel verliefd was en ja zei, hoe moeilijk het soms kan zijn om te blijven.
Ze is trouwens wel blij dat ze het gedaan heeft, zegt ze er altijd achteraan. Ze zegt: als ik hem zie dan zie ik mijn leven. Alleen al daarom hou ik van hem. En omdat hij me na al die jaren nog steeds niet zat is.
Heel bijzondere mensen vind ik dat. Helaas ligt hij op sterven en dat is een ontzettend groot verdriet voor hen allebei. Hij is bang, want wie moet er voor haar zorgen en zij is bang, want hij is haar leven, zij weet echt niet meer hoe het zonder hem moet na 60 jaar huwelijk. Ze wil dat ook niet meer. Ik hoop dus helemaal niet dat de dood hen scheidt. Ik hoop eigenlijk dat de dood haar ook meeneemt.
zaterdag 20 februari 2016 om 10:22
quote:MrsStanleyWalker schreef op 17 februari 2016 @ 12:17:
Persoonlijk zie ik nog steeds het nut niet van trouwen als je meteen de echtscheiding er mee incalculeert. Trouw dan gewoon niet. Niet dat ik niet weet dat een derde in een echtscheiding eindigt, maar al met die insteek in het huwelijk stappen dan vind ik het een beetje een zinloze exercitie. Dan zie ik de meerwaarde van een huwelijk niet.Klinkt toch wat naïef. Niemand gaat trouwen met het idee dat ze toch wel zullen gaan scheiden. Maar als je het pas gaat regelen als het onverhoopt toch zover komt, dan is het te laat. Of geeft het op z'n minst een hele hoop gedoe. Je sluit toch ook overlijdensverzekeringen af om problemen te voorkomen terwijl je er toch vanuit gaat dat je op een normale leeftijd komt te overlijden? Dat is eigenlijk precies hetzelfde.
Persoonlijk zie ik nog steeds het nut niet van trouwen als je meteen de echtscheiding er mee incalculeert. Trouw dan gewoon niet. Niet dat ik niet weet dat een derde in een echtscheiding eindigt, maar al met die insteek in het huwelijk stappen dan vind ik het een beetje een zinloze exercitie. Dan zie ik de meerwaarde van een huwelijk niet.Klinkt toch wat naïef. Niemand gaat trouwen met het idee dat ze toch wel zullen gaan scheiden. Maar als je het pas gaat regelen als het onverhoopt toch zover komt, dan is het te laat. Of geeft het op z'n minst een hele hoop gedoe. Je sluit toch ook overlijdensverzekeringen af om problemen te voorkomen terwijl je er toch vanuit gaat dat je op een normale leeftijd komt te overlijden? Dat is eigenlijk precies hetzelfde.
zaterdag 20 februari 2016 om 10:23
Ik ben ooit in gvg getrouwd maar zou dat nooit meer doen. Gewoon omdat het beter is om financiële afspraken met elkaar te maken als het goed tussen de partners gaat, dan wanneer dat niet zo is.
Ik heb tijdens mijn huwelijk mijn man onderhouden, en zijn schulden afbetaald, en daar heb ik verder geen spijt van.
Maar toen we gingen scheiden realiseerde hij zich ineens dat zijn financiële basis wel erg weinig voorstelde. Resultaat was spaargeld dat ineens verdwenen was, allerlei onzinnige claims op goederen (de helft van een ondeelbaar tweepersoonsbed dat ik voordat we samenwoonden zelf gekocht en betaald had, en meer van dat soort dingen). Dat heeft mij enorm teleurgesteld.
Op het moment van scheiden veranderen je belangen, en daarmee kan ook zomaar de houding naar elkaar veranderen. De man van wie ik scheidde was zeg maar niet de man met wie ik getrouwd was geweest.
Ik denk dat onze scheiding veel minder onrust had gekend als we in liefde bepaald hadden hoe we de financiën zagen.
En verder legio voorbeelden van hele leuke, lieve, sociale zorgzame partners waarbij de ander er wel heel bekaaid van af kwam, juist door vertrouwen en gvg.
Ik heb tijdens mijn huwelijk mijn man onderhouden, en zijn schulden afbetaald, en daar heb ik verder geen spijt van.
Maar toen we gingen scheiden realiseerde hij zich ineens dat zijn financiële basis wel erg weinig voorstelde. Resultaat was spaargeld dat ineens verdwenen was, allerlei onzinnige claims op goederen (de helft van een ondeelbaar tweepersoonsbed dat ik voordat we samenwoonden zelf gekocht en betaald had, en meer van dat soort dingen). Dat heeft mij enorm teleurgesteld.
Op het moment van scheiden veranderen je belangen, en daarmee kan ook zomaar de houding naar elkaar veranderen. De man van wie ik scheidde was zeg maar niet de man met wie ik getrouwd was geweest.
Ik denk dat onze scheiding veel minder onrust had gekend als we in liefde bepaald hadden hoe we de financiën zagen.
En verder legio voorbeelden van hele leuke, lieve, sociale zorgzame partners waarbij de ander er wel heel bekaaid van af kwam, juist door vertrouwen en gvg.
zaterdag 20 februari 2016 om 13:55
Bijna iedereen die gaat trouwen zal er vanuit gaan dat ze nooit gaan scheiden. En toch gebeurd het. Vaak zelfs. Je kan niet alles voorspellen. Je kan ook niet voorspellen de scheiding zal verlopen en hoe redelijk de partijen zijn. Want je heb soms dan wel opeens tegengestelde belangen. Dit soort zaken zijn makkelijker in redelijkheid te regelen als je nog verliefd bent.
Ik ga er niet vanuit dat mijn man en ik gaan scheiden. We zijn ook nog niet zo lang samen maar er is niks waardoor ik denk dat het op een scheiding neer zal komen. We zijn ook voor de kerk getrouwd en dat was voor mij heel waardevol omdat ik geloof dat wat God verbonden heeft de mens niet zal scheiden. Maar ik ben wel zo realistisch om te weten dat ik de komende 30 j-40 aar niet kan voorspellen. En dat mocht het toch ooit gebeuren dat we gaan scheiden dan hebben we dat in elk geval goed geregeld voor elkaar en voor de kinderen.
Ik ga er niet vanuit dat mijn man en ik gaan scheiden. We zijn ook nog niet zo lang samen maar er is niks waardoor ik denk dat het op een scheiding neer zal komen. We zijn ook voor de kerk getrouwd en dat was voor mij heel waardevol omdat ik geloof dat wat God verbonden heeft de mens niet zal scheiden. Maar ik ben wel zo realistisch om te weten dat ik de komende 30 j-40 aar niet kan voorspellen. En dat mocht het toch ooit gebeuren dat we gaan scheiden dan hebben we dat in elk geval goed geregeld voor elkaar en voor de kinderen.
zaterdag 20 februari 2016 om 15:56
quote:Bruise schreef op 17 februari 2016 @ 12:41:
[...]
En dan vind ik het dus schandalig als iemand je na de scheiding mee laat betalen aan zijn/haar schulden waar jij niks mee van doen hebt.
En dat is dus wel de realiteit van alledag. Tijdens een goed huwelijk lief voor elkaar, wanneer het huwelijk strand rivalen. Zo ook bij samenwonen zonder huwelijk.
Als je daarvoor je ogen sluit bent zorg je mijns inziens niet goed voor jezelf.
[...]
En dan vind ik het dus schandalig als iemand je na de scheiding mee laat betalen aan zijn/haar schulden waar jij niks mee van doen hebt.
En dat is dus wel de realiteit van alledag. Tijdens een goed huwelijk lief voor elkaar, wanneer het huwelijk strand rivalen. Zo ook bij samenwonen zonder huwelijk.
Als je daarvoor je ogen sluit bent zorg je mijns inziens niet goed voor jezelf.
zaterdag 20 februari 2016 om 15:58
quote:MrsStanleyWalker schreef op 17 februari 2016 @ 12:48:
[...]
Ik ook. Ik zou mezelf voor mijn kop slaan als ik zo blind geweest ben dat ik met zo iemand getrouwd zou zijn. Zelf zou ik dat ook nooit iemand flikken en al helemaal niet de andere ouder van mijn kind. Je hebt altijd nog een keuze om zaken met fatsoen te regelen als je uit elkaar gaat, al kan je die ander inmiddels wel schieten. Je moet immers ook jezelf nog kunnen aankijken in de spiegel.Jij kunt dit voornemen stellig naleven, maar doet die ander dat ook?
[...]
Ik ook. Ik zou mezelf voor mijn kop slaan als ik zo blind geweest ben dat ik met zo iemand getrouwd zou zijn. Zelf zou ik dat ook nooit iemand flikken en al helemaal niet de andere ouder van mijn kind. Je hebt altijd nog een keuze om zaken met fatsoen te regelen als je uit elkaar gaat, al kan je die ander inmiddels wel schieten. Je moet immers ook jezelf nog kunnen aankijken in de spiegel.Jij kunt dit voornemen stellig naleven, maar doet die ander dat ook?
zaterdag 20 februari 2016 om 16:05
quote:MrsStanleyWalker schreef op 17 februari 2016 @ 13:36:
[...]
Wauw, ik zou geeneens durven trouwen als ik zo'n beeld had van mannen.Datis geen beeld, dat is dus pure realiteit gebleken. En ik heb het in eigen omveld meermaals zo zien gebeuren. Laat ik het heel concreet maken: van de 14 (tot op heden) gestrande huwelijken/samenwoonconstructies die ik ken is 1 stel op goede voet uit elkaar gegaan.
[...]
Wauw, ik zou geeneens durven trouwen als ik zo'n beeld had van mannen.Datis geen beeld, dat is dus pure realiteit gebleken. En ik heb het in eigen omveld meermaals zo zien gebeuren. Laat ik het heel concreet maken: van de 14 (tot op heden) gestrande huwelijken/samenwoonconstructies die ik ken is 1 stel op goede voet uit elkaar gegaan.
zaterdag 20 februari 2016 om 16:57
quote:MrsStanleyWalker schreef op 20 februari 2016 @ 16:20:
[...]
Ik lees hier het tegenovergestelde.
Het nemen van maatregelen om beide echtgenoten te beschermen zowel tijdens als na het huwelijk is toch niet perse rekening houden met scheiding? Het gaat ook om zaken die tijdens het huwelijk kunnen gebeuren (eigen bedrijf beginnen, schulden maken, geld lenen...) Het is prettig om dat dan ook geregeld te hebben. Je weet allemaal niet wat er de komende 40 jaar gaat gebeuren. Mensen veranderen, omstandigheden veranderen.
Echter bijna elke bruid/bruidegom zal op het moment van trouwen menen dat ze hun hele leven samen zullen blijven. Anders ging je inderdaad niet trouwen.
Ik neem het huwelijk serieus en ik hoop dat mijn man en ik samen zullen blijven. Daar ga ik ook vanuit. Wat God verbonden heeft zal de mens niet scheiden. Maar dat is niet alleen aan mij. Dat is zelfs niet alleen aan hem. Ik heb huwelijken zien stranden door hele tragische omstandigheden waarvan de echtlieden onder andere omstandigheden misschien wel samen waren gebleven. In het belang van mijn kinderen wil ik dus toch die bescherming inbouwen.
[...]
Ik lees hier het tegenovergestelde.
Het nemen van maatregelen om beide echtgenoten te beschermen zowel tijdens als na het huwelijk is toch niet perse rekening houden met scheiding? Het gaat ook om zaken die tijdens het huwelijk kunnen gebeuren (eigen bedrijf beginnen, schulden maken, geld lenen...) Het is prettig om dat dan ook geregeld te hebben. Je weet allemaal niet wat er de komende 40 jaar gaat gebeuren. Mensen veranderen, omstandigheden veranderen.
Echter bijna elke bruid/bruidegom zal op het moment van trouwen menen dat ze hun hele leven samen zullen blijven. Anders ging je inderdaad niet trouwen.
Ik neem het huwelijk serieus en ik hoop dat mijn man en ik samen zullen blijven. Daar ga ik ook vanuit. Wat God verbonden heeft zal de mens niet scheiden. Maar dat is niet alleen aan mij. Dat is zelfs niet alleen aan hem. Ik heb huwelijken zien stranden door hele tragische omstandigheden waarvan de echtlieden onder andere omstandigheden misschien wel samen waren gebleven. In het belang van mijn kinderen wil ik dus toch die bescherming inbouwen.
zaterdag 20 februari 2016 om 19:09
quote:MrsStanleyWalker schreef op 20 februari 2016 @ 16:20:
[...]
Ik lees hier het tegenovergestelde.Toch, bijna alle mensen die de boot ingingen met gvg, trouwden met de overtuiging voor altijd bij elkaar te blijven. En toch vertellen mensen hier dat dat fout ging. Bij jou gaat het nog goed en ik hoop dat het zo blijft. Maar bijna alle stellen die scheiden hebben ooit zo in het huwelijk gestaan als jij nu. Zoals jij schrijft lijkt het erop dat je dat niet gelooft.
[...]
Ik lees hier het tegenovergestelde.Toch, bijna alle mensen die de boot ingingen met gvg, trouwden met de overtuiging voor altijd bij elkaar te blijven. En toch vertellen mensen hier dat dat fout ging. Bij jou gaat het nog goed en ik hoop dat het zo blijft. Maar bijna alle stellen die scheiden hebben ooit zo in het huwelijk gestaan als jij nu. Zoals jij schrijft lijkt het erop dat je dat niet gelooft.
Later is nu
zaterdag 20 februari 2016 om 19:12
Onze BABS heeft er een heel gesprek met ons over gevoerd. En dat is prima, goed om te doen. Verder zijn mensen zelf verantwoordelijk of ze zich blind laten maken door liefde of niet. Het huwelijk is in essentie al een financiële afspraak met elkaar. Wat mij betreft is het prima om die financiële afspraak in de eerste instantie als GVG te hebben en als mensen dat niet willen op HV.
zondag 21 februari 2016 om 15:58
quote:fashionvictim schreef op 20 februari 2016 @ 09:27:
Ik zie heel veel mensen zeggen "wij hebben geen erfenissen en andere dingen". Dat dacht een van mijn vriendinnen ook, en die is dus in gemeenschap van goederen getrouwd. Nog voor ze 5 jaar getrouwd was, zijn allebei haar ouders overleden en die hadden, zoals zoveel mensen, een koophuis en dus ook een overlijdensrisicoverzekering. Mijn vriendin is enig kind, dus zij heeft het huis geerfd. Het huis is zo goed als hypotheekvrije, en in de jaren dat haar ouders daarin woonden ontzettend in waarde gestegen (in de guldentijd gekocht, inmiddels zoveel keer over de kop gegaan).
Daar wonen ze nu samen in, het is het enige wat zij nog heeft van haar ouders en zij wil dus hoe dan ook voor de rest van haar leven in haar ouderlijk huis blijven wonen.
Maar omdat ze in gemeenschap van goederen is getrouwd, kan dat niet automatisch. Het huis is namelijk nu daardoor ook automatisch van hem. Zouden ze ooit scheiden, dan moet zij hem de helft van de waarde van het huis betalen. En dat kan ze niet. Zal ze de komende tig jaar ook niet kunnen, want het huis is veel waard. Met andere woorden: stel dat hij over 10 jaar verliefd wordt op een ander, dan is zij haar ouderlijk huis kwijt.
Natuurlijk gaat ze daar niet vanuit, dat ze uit elkaar gaan, maar ze heeft me nu al meermaals verteld dat ze behoorlijk wat slapeloze nachten heeft over het feit dat het huis dat haar ouders haar hebben nagelaten, nu ineens van hem is. Ze heeft ook al geïnformeerd of ze daar nog iets mee kan, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn als "dan regel je dat tijdens het huwelijk wel". Hoe dan ook gaat het haar een enorme smak geld kosten om het enige bezit dat haar ouders haar hebben kunnen nalaten ook altijd zelf te mogen houden. En haar man is dankzij hun huwelijk dat dus nog niet eens 5 jaar bestaat nu ettelijke tonnen rijker.
Voor hen zou het dus veel beter zijn geweest als die wetswijziging al was doorgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat zij het enige stel in heel Nederland zijn die net als wat ik hier lees dachten "wij hebben toch niks bijzonders" en die gaandeweg het huwelijk - zonder vertrouwensissues en zonder intentie te scheiden - toch van een koude kermis thuis komen.Als de ouders een testament hebben gemaakt waarin een zogenaamde uitsluitingsclausule in staat opgenomen dan blijft het privé en valt het dus niet in de gemeenschap. Je kunt overigens alsnog huwelijksvoorwaarden tijdens een huwelijk laten opstellen.
Ik zie heel veel mensen zeggen "wij hebben geen erfenissen en andere dingen". Dat dacht een van mijn vriendinnen ook, en die is dus in gemeenschap van goederen getrouwd. Nog voor ze 5 jaar getrouwd was, zijn allebei haar ouders overleden en die hadden, zoals zoveel mensen, een koophuis en dus ook een overlijdensrisicoverzekering. Mijn vriendin is enig kind, dus zij heeft het huis geerfd. Het huis is zo goed als hypotheekvrije, en in de jaren dat haar ouders daarin woonden ontzettend in waarde gestegen (in de guldentijd gekocht, inmiddels zoveel keer over de kop gegaan).
Daar wonen ze nu samen in, het is het enige wat zij nog heeft van haar ouders en zij wil dus hoe dan ook voor de rest van haar leven in haar ouderlijk huis blijven wonen.
Maar omdat ze in gemeenschap van goederen is getrouwd, kan dat niet automatisch. Het huis is namelijk nu daardoor ook automatisch van hem. Zouden ze ooit scheiden, dan moet zij hem de helft van de waarde van het huis betalen. En dat kan ze niet. Zal ze de komende tig jaar ook niet kunnen, want het huis is veel waard. Met andere woorden: stel dat hij over 10 jaar verliefd wordt op een ander, dan is zij haar ouderlijk huis kwijt.
Natuurlijk gaat ze daar niet vanuit, dat ze uit elkaar gaan, maar ze heeft me nu al meermaals verteld dat ze behoorlijk wat slapeloze nachten heeft over het feit dat het huis dat haar ouders haar hebben nagelaten, nu ineens van hem is. Ze heeft ook al geïnformeerd of ze daar nog iets mee kan, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn als "dan regel je dat tijdens het huwelijk wel". Hoe dan ook gaat het haar een enorme smak geld kosten om het enige bezit dat haar ouders haar hebben kunnen nalaten ook altijd zelf te mogen houden. En haar man is dankzij hun huwelijk dat dus nog niet eens 5 jaar bestaat nu ettelijke tonnen rijker.
Voor hen zou het dus veel beter zijn geweest als die wetswijziging al was doorgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat zij het enige stel in heel Nederland zijn die net als wat ik hier lees dachten "wij hebben toch niks bijzonders" en die gaandeweg het huwelijk - zonder vertrouwensissues en zonder intentie te scheiden - toch van een koude kermis thuis komen.Als de ouders een testament hebben gemaakt waarin een zogenaamde uitsluitingsclausule in staat opgenomen dan blijft het privé en valt het dus niet in de gemeenschap. Je kunt overigens alsnog huwelijksvoorwaarden tijdens een huwelijk laten opstellen.
zondag 21 februari 2016 om 16:06
Dat hebben wij (als ouders) dus ook zo gedaan. De kinderen erven als wij overlijden en als zij zijn getrouwd op dat moment zal na een breuk tussen die twee de expartner niets van die erfenis meekrijgen. We hebben er een met tweetrapsmaking.
Als kind overlijdt nadat wij zijn overleden gaan de tegoeden van de erfenis niet over naar zijn/haar partner maar naar de overgebleven broers en zussen.
Als kind overlijdt nadat wij zijn overleden gaan de tegoeden van de erfenis niet over naar zijn/haar partner maar naar de overgebleven broers en zussen.
zondag 21 februari 2016 om 16:10
quote:fashionvictim schreef op 20 februari 2016 @ 09:27:
Ik zie heel veel mensen zeggen "wij hebben geen erfenissen en andere dingen". Dat dacht een van mijn vriendinnen ook, en die is dus in gemeenschap van goederen getrouwd. Nog voor ze 5 jaar getrouwd was, zijn allebei haar ouders overleden en die hadden, zoals zoveel mensen, een koophuis en dus ook een overlijdensrisicoverzekering. Mijn vriendin is enig kind, dus zij heeft het huis geerfd. Het huis is zo goed als hypotheekvrije, en in de jaren dat haar ouders daarin woonden ontzettend in waarde gestegen (in de guldentijd gekocht, inmiddels zoveel keer over de kop gegaan).
Daar wonen ze nu samen in, het is het enige wat zij nog heeft van haar ouders en zij wil dus hoe dan ook voor de rest van haar leven in haar ouderlijk huis blijven wonen.
Maar omdat ze in gemeenschap van goederen is getrouwd, kan dat niet automatisch. Het huis is namelijk nu daardoor ook automatisch van hem. Zouden ze ooit scheiden, dan moet zij hem de helft van de waarde van het huis betalen. En dat kan ze niet. Zal ze de komende tig jaar ook niet kunnen, want het huis is veel waard. Met andere woorden: stel dat hij over 10 jaar verliefd wordt op een ander, dan is zij haar ouderlijk huis kwijt.
Natuurlijk gaat ze daar niet vanuit, dat ze uit elkaar gaan, maar ze heeft me nu al meermaals verteld dat ze behoorlijk wat slapeloze nachten heeft over het feit dat het huis dat haar ouders haar hebben nagelaten, nu ineens van hem is. Ze heeft ook al geïnformeerd of ze daar nog iets mee kan, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn als "dan regel je dat tijdens het huwelijk wel". Hoe dan ook gaat het haar een enorme smak geld kosten om het enige bezit dat haar ouders haar hebben kunnen nalaten ook altijd zelf te mogen houden. En haar man is dankzij hun huwelijk dat dus nog niet eens 5 jaar bestaat nu ettelijke tonnen rijker.
Voor hen zou het dus veel beter zijn geweest als die wetswijziging al was doorgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat zij het enige stel in heel Nederland zijn die net als wat ik hier lees dachten "wij hebben toch niks bijzonders" en die gaandeweg het huwelijk - zonder vertrouwensissues en zonder intentie te scheiden - toch van een koude kermis thuis komen.
Maar dan heeft je vriendin dat toch gewoon verkeerd gedacht?
Wij zijn met precies die gedachte getrouwd. Maar bij ons IS dat ook gewoon echt zo. Wij hadden allebei geen koopwoning, geen auto, geen eigen bedrijf, ongeveer even veel spaargeld. Mijn schoonmoeder was al overleden maar door aflossingsvrije hypotheek op haar huis was er maar weinig erfenis. Mijn schoonvader (die alcoholist is en met wie geen direct contact is) en mijn beide ouders wonen in een sociale huurwoning en hebben verder ook geen vermogen. We hebben ongeveer hetzelfde inkomen etc. Er was bij ons gewoon geen reden om op huwelijkse voorwaarden te trouwen want er viel niks op te nemen in die voorwaarden.
En los daarvan, mochten dingen heel gek lopen en er op de een of andere manier bij een van ons een bulk geld binnen zou komen dan is er idd het risico dat als we uit elkaar zouden gaan die persoon een deel van zijn geld kwijtraakt. Jammer dan, dat is het gevolg van een beslissing die we beide met ons volle verstand hebben genomen.
Ik zie heel veel mensen zeggen "wij hebben geen erfenissen en andere dingen". Dat dacht een van mijn vriendinnen ook, en die is dus in gemeenschap van goederen getrouwd. Nog voor ze 5 jaar getrouwd was, zijn allebei haar ouders overleden en die hadden, zoals zoveel mensen, een koophuis en dus ook een overlijdensrisicoverzekering. Mijn vriendin is enig kind, dus zij heeft het huis geerfd. Het huis is zo goed als hypotheekvrije, en in de jaren dat haar ouders daarin woonden ontzettend in waarde gestegen (in de guldentijd gekocht, inmiddels zoveel keer over de kop gegaan).
Daar wonen ze nu samen in, het is het enige wat zij nog heeft van haar ouders en zij wil dus hoe dan ook voor de rest van haar leven in haar ouderlijk huis blijven wonen.
Maar omdat ze in gemeenschap van goederen is getrouwd, kan dat niet automatisch. Het huis is namelijk nu daardoor ook automatisch van hem. Zouden ze ooit scheiden, dan moet zij hem de helft van de waarde van het huis betalen. En dat kan ze niet. Zal ze de komende tig jaar ook niet kunnen, want het huis is veel waard. Met andere woorden: stel dat hij over 10 jaar verliefd wordt op een ander, dan is zij haar ouderlijk huis kwijt.
Natuurlijk gaat ze daar niet vanuit, dat ze uit elkaar gaan, maar ze heeft me nu al meermaals verteld dat ze behoorlijk wat slapeloze nachten heeft over het feit dat het huis dat haar ouders haar hebben nagelaten, nu ineens van hem is. Ze heeft ook al geïnformeerd of ze daar nog iets mee kan, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn als "dan regel je dat tijdens het huwelijk wel". Hoe dan ook gaat het haar een enorme smak geld kosten om het enige bezit dat haar ouders haar hebben kunnen nalaten ook altijd zelf te mogen houden. En haar man is dankzij hun huwelijk dat dus nog niet eens 5 jaar bestaat nu ettelijke tonnen rijker.
Voor hen zou het dus veel beter zijn geweest als die wetswijziging al was doorgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat zij het enige stel in heel Nederland zijn die net als wat ik hier lees dachten "wij hebben toch niks bijzonders" en die gaandeweg het huwelijk - zonder vertrouwensissues en zonder intentie te scheiden - toch van een koude kermis thuis komen.
Maar dan heeft je vriendin dat toch gewoon verkeerd gedacht?
Wij zijn met precies die gedachte getrouwd. Maar bij ons IS dat ook gewoon echt zo. Wij hadden allebei geen koopwoning, geen auto, geen eigen bedrijf, ongeveer even veel spaargeld. Mijn schoonmoeder was al overleden maar door aflossingsvrije hypotheek op haar huis was er maar weinig erfenis. Mijn schoonvader (die alcoholist is en met wie geen direct contact is) en mijn beide ouders wonen in een sociale huurwoning en hebben verder ook geen vermogen. We hebben ongeveer hetzelfde inkomen etc. Er was bij ons gewoon geen reden om op huwelijkse voorwaarden te trouwen want er viel niks op te nemen in die voorwaarden.
En los daarvan, mochten dingen heel gek lopen en er op de een of andere manier bij een van ons een bulk geld binnen zou komen dan is er idd het risico dat als we uit elkaar zouden gaan die persoon een deel van zijn geld kwijtraakt. Jammer dan, dat is het gevolg van een beslissing die we beide met ons volle verstand hebben genomen.
zondag 21 februari 2016 om 16:13
Dat is dus niet gebeurd, haar vader zou dat nog gaan veranderen maar overleed toen zelf plotseling. Dus geen uitsluitingsclausule en naar wat ik begreep zou het mijn vriendin in ieder geval een klap overdrachtsbelasting of schenkbelasting of iets in die geest kosten als ze het nu alsnog zou willen regelen. Dat is in ieder geval wat de notaris had verteld, dat ze nu niet meer achteraf die erfenis uit de boedel kan onttrekken zonder dat het geld gaat kosten. En dat is natuurlijk best zuur.
Am Yisrael Chai!
zondag 21 februari 2016 om 16:21
quote:Orangetree schreef op 21 februari 2016 @ 16:06:
Als kind overlijdt nadat wij zijn overleden gaan de tegoeden van de erfenis niet over naar zijn/haar partner maar naar de overgebleven broers en zussen.Dus als het kind er een huis van koopt en vervolgens overlijdt, dan moet de rouwende weduwe/weduwnaar het huis uit omdat dat dan verkocht moet worden ten gunste van zijn of haar schoonzus(sen) en/of zwager(s)? En dan staan misschien ook je (toekomstige?) kleinkinderen op straat, omdat de partner van je kind zelfs niets van hem of haar erft? Fijn hoor, dat je zo over het graf heen wilt regeren.
Als kind overlijdt nadat wij zijn overleden gaan de tegoeden van de erfenis niet over naar zijn/haar partner maar naar de overgebleven broers en zussen.Dus als het kind er een huis van koopt en vervolgens overlijdt, dan moet de rouwende weduwe/weduwnaar het huis uit omdat dat dan verkocht moet worden ten gunste van zijn of haar schoonzus(sen) en/of zwager(s)? En dan staan misschien ook je (toekomstige?) kleinkinderen op straat, omdat de partner van je kind zelfs niets van hem of haar erft? Fijn hoor, dat je zo over het graf heen wilt regeren.
zondag 21 februari 2016 om 16:33
quote:prik schreef op 21 februari 2016 @ 16:21:
[...]
Dus als het kind er een huis van koopt en vervolgens overlijdt, dan moet de rouwende weduwe/weduwnaar het huis uit omdat dat dan verkocht moet worden ten gunste van zijn of haar schoonzus(sen) en/of zwager(s)? En dan staan misschien ook je (toekomstige?) kleinkinderen op straat, omdat de partner van je kind zelfs niets van hem of haar erft? Fijn hoor, dat je zo over het graf heen wilt regeren. Nee zo werkt dat niet. En ze krijgen echt niet zoveel dat ze er een huis van kunnen kopen
. Vooralsnog hopen we het zo veel mogelijk samen te besteden. Als er kleinkinderen komen zullen we het testament herzien. Helaas te veel ellende met erfenissen en ex partners om me heen gezien.
[...]
Dus als het kind er een huis van koopt en vervolgens overlijdt, dan moet de rouwende weduwe/weduwnaar het huis uit omdat dat dan verkocht moet worden ten gunste van zijn of haar schoonzus(sen) en/of zwager(s)? En dan staan misschien ook je (toekomstige?) kleinkinderen op straat, omdat de partner van je kind zelfs niets van hem of haar erft? Fijn hoor, dat je zo over het graf heen wilt regeren. Nee zo werkt dat niet. En ze krijgen echt niet zoveel dat ze er een huis van kunnen kopen
. Vooralsnog hopen we het zo veel mogelijk samen te besteden. Als er kleinkinderen komen zullen we het testament herzien. Helaas te veel ellende met erfenissen en ex partners om me heen gezien.
