Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 20:48
Volgens mij zijn er in deze situatie alleen maar slachtoffers. De bio-ouders, de adoptie-ouders en bovenal, het kind.
Er bestaat in mijn opinie geen juiste oplossing. Misschien wel juridisch juist, maar niet menselijk juist. Bij de adoptie-ouders blijven zou de bio-ouders en het kind zwaar te kort doen, terug naar de bio-ouders zou de adoptie-ouders en het kind zwaar te kort doen.
Hopelijk wordt er aktie ondernomen om het contact tussen het kind en de bio-ouders te herstellen en
krijgt dat contact de ruimte en tijd om te groeien. Pas daarna kun je, op basis van wat het kind wil, een goede beslissing maken lijkt me. Als je nu het kind naar India terug zou brengen, breng je het naar mensen waar hij zeker wel een band mee heeft, maar niet de band die hij met zijn adoptie-ouders heeft die hem al 7 jaar hebben verzorgd als hun eigen kind. Hij moet in India dan voortborduren op een band die er wel is, maar die als heel klein kind verbroken is.
Wat een vreselijk drama dit, voor alle betrokkenen!
Er bestaat in mijn opinie geen juiste oplossing. Misschien wel juridisch juist, maar niet menselijk juist. Bij de adoptie-ouders blijven zou de bio-ouders en het kind zwaar te kort doen, terug naar de bio-ouders zou de adoptie-ouders en het kind zwaar te kort doen.
Hopelijk wordt er aktie ondernomen om het contact tussen het kind en de bio-ouders te herstellen en
krijgt dat contact de ruimte en tijd om te groeien. Pas daarna kun je, op basis van wat het kind wil, een goede beslissing maken lijkt me. Als je nu het kind naar India terug zou brengen, breng je het naar mensen waar hij zeker wel een band mee heeft, maar niet de band die hij met zijn adoptie-ouders heeft die hem al 7 jaar hebben verzorgd als hun eigen kind. Hij moet in India dan voortborduren op een band die er wel is, maar die als heel klein kind verbroken is.
Wat een vreselijk drama dit, voor alle betrokkenen!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 26 mei 2007 om 20:54
Ik vind het (vanzelfsprekend, zou ik willen zeggen) ongelovelijk lastig hierover een standpunt in te nemen. Niet alleen ben ik niet volledig op de hoogte van alle ins and outs, maar wat ik het vooral lastig vind maken, is dat er zoveel verschillende dimensies aan dit verhaal zitten. Het perspectief van de adoptief-ouders, het perspectief van de biologische ouders, die van het kind zelf, maar ook alle belangen en consequenties die gemoeid zijn met dit verhaal. In de eerste plaats ben ik geneigd het belang van het kind voorop te stellen, maar vanuit dat belang vloeit nog niet automatisch voort wat vervolgens te doen. Wel ben ik van mening dat het niet goed kan zijn dat dit kind voor de 3e keer zou moeten hechten, naast dat je het kind weghaalt uit zijn sociale en economische omgeving lijkt het mij dat het weleens een grote impact kan hebben op zijn mogelijkheden zich te kunnen binden. Of dat overkomelijk is weet ik niet, het lijkt mij voer voor pedagogen. Voorts is er ook nog een 'biologisch' belang, adoptie is sowieso tegennatuurlijk in biologische zin. Maar wat vooral een in mijn optiek niet onbelangrijk element is, is de boodschap die wordt uitgezonden bij de te ondernemen stappen. Wanneer besloten zou worden het kind hier te laten, werkt dat dan niet criminaliteit rondom adopties in de hand? Adoptie is een hellend vlak waarbij vele morele dimensies spelen, ik vraag mij af of het systeem niet het gevaar loopt opgeblazen te worden, waarmee ik niet een waardeoordeel wil geven op de vraag of dat wel of niet goed zou zijn. Lastig.
zaterdag 26 mei 2007 om 21:00
Wat jammer van deze discussie dat er zoveel bijgehaald wordt, en dat het onderhand persoonlijk wordt tussen sommige forummers.
Wat het onderwerp van deze discussie zelf betreft, vind ik dat er alleen maar verliezers zijn, met het kind als grootste verliezer. Either way. Strikt genomen hoort een kind bij zijn of haar biologische ouders als die nooit van zins zijn geweest afstand te doen van het kind, en zou het alleen maar rechtvaardig zijn. Maar is dat ook rechtvaardig voor het kind? Sure, het zal best vage herinneringen hebben aan zijn ouders, maar verder is het kind helemaal vernederlandst, neem ik aan. Ontvoerd toen 'ie anderhalf was, en nu is 'ie negen. Spreekt alleen de Nederlandse taal, is opgegroeid met Nederlandse normen en waarden, eet boterhammen met pindakaas en is voor Ajax, Feyenoord of PSV. Moet je zo'n kind, op de drempel van de puberteit en hier naar school gaand, op het vliegtuig terug naar India zetten om daar helemaal ontheemd opnieuw te aarden, de taal te leren en onderwijs te krijgen? Dat gaat toch helemaal niet, hier onderwijs tot je 9e, 10e jaar en dan daar naar school? Zonder de 'eigen' ouders (als het liefdevol wordt opgevoed wordt adoptief net zo 'eigen' als biologisch), zonder vriendjes, zonder alles waarbij het kind zich op dit moment veilig voelt? Ik vind het nogal wat.
Evenals Dhelia zou ik, als het mijn biologische kind was, ontzettend blij zijn dat ik mijn kind had teruggevonden, maar voor de continuiteit in zijn leventje zou ik genoegen nemen met de tweede viool, d.w.z. bezoeken vice-versa. Als het kind zijn opleidingen heeft voltooid, kan het altijd nog eigener beweging de keuze maken voor een internationaal bedrijf dat in zijn vaderland is gevestigd (bijvoorbeeld) of heel wat anders. Je verknalt de jeugd van het kind als je het nu terugstuurt. En voordat iemand de vergelijking maakt met vluchtelingen die worden teruggestuurd na 5, 6, 7 jaar en ondertussen kinderen hebben in die leefijdscategorie: ook dat vind ik onmenselijk, zij het dat die kinderen van hun ouders tenminste nog hun moedertaal hebben geleerd en met hun eigen (of de hun bekende) ouders terugkeren, zodat ze zich toch makkelijker aanpassen aan de nieuwe cultuur. Dus ik zeg: laat die jongen in Nederland blijven. Ténzij hij zelf aangeeft terug te willen, hij is oud genoeg om daar een mening over te hebben.
Wat het onderwerp van deze discussie zelf betreft, vind ik dat er alleen maar verliezers zijn, met het kind als grootste verliezer. Either way. Strikt genomen hoort een kind bij zijn of haar biologische ouders als die nooit van zins zijn geweest afstand te doen van het kind, en zou het alleen maar rechtvaardig zijn. Maar is dat ook rechtvaardig voor het kind? Sure, het zal best vage herinneringen hebben aan zijn ouders, maar verder is het kind helemaal vernederlandst, neem ik aan. Ontvoerd toen 'ie anderhalf was, en nu is 'ie negen. Spreekt alleen de Nederlandse taal, is opgegroeid met Nederlandse normen en waarden, eet boterhammen met pindakaas en is voor Ajax, Feyenoord of PSV. Moet je zo'n kind, op de drempel van de puberteit en hier naar school gaand, op het vliegtuig terug naar India zetten om daar helemaal ontheemd opnieuw te aarden, de taal te leren en onderwijs te krijgen? Dat gaat toch helemaal niet, hier onderwijs tot je 9e, 10e jaar en dan daar naar school? Zonder de 'eigen' ouders (als het liefdevol wordt opgevoed wordt adoptief net zo 'eigen' als biologisch), zonder vriendjes, zonder alles waarbij het kind zich op dit moment veilig voelt? Ik vind het nogal wat.
Evenals Dhelia zou ik, als het mijn biologische kind was, ontzettend blij zijn dat ik mijn kind had teruggevonden, maar voor de continuiteit in zijn leventje zou ik genoegen nemen met de tweede viool, d.w.z. bezoeken vice-versa. Als het kind zijn opleidingen heeft voltooid, kan het altijd nog eigener beweging de keuze maken voor een internationaal bedrijf dat in zijn vaderland is gevestigd (bijvoorbeeld) of heel wat anders. Je verknalt de jeugd van het kind als je het nu terugstuurt. En voordat iemand de vergelijking maakt met vluchtelingen die worden teruggestuurd na 5, 6, 7 jaar en ondertussen kinderen hebben in die leefijdscategorie: ook dat vind ik onmenselijk, zij het dat die kinderen van hun ouders tenminste nog hun moedertaal hebben geleerd en met hun eigen (of de hun bekende) ouders terugkeren, zodat ze zich toch makkelijker aanpassen aan de nieuwe cultuur. Dus ik zeg: laat die jongen in Nederland blijven. Ténzij hij zelf aangeeft terug te willen, hij is oud genoeg om daar een mening over te hebben.
zaterdag 26 mei 2007 om 21:15
Heb de uitzending nu eindelijk kunnen uitkijken.
Heb jij wel naar hetzelfde gekeken als ik, FV?
De adoptiefouders van deze jongen wisten nergens van! Prof Hoksbergen stelt ook dat het kind niet terugkan. Hij is een autoriteit op het gebied van adoptie. Emeritus-hoogleraar adoptie.
Natuurlijk is Meiling wel wat te verwijten. Zij wisten er van in mei 2005. Maar dat zal verder onderzoek moeten uitwijzen. En het kindertehuis in India is zo fout als het maar zijn kan, naar bleek.
De adoptieouders van het betreffende kind kregen pas in januari 2007 een brief van de autoriteiten uit India. Zij hebben niks vernomen van Meiling in 2005.
Dus kom maar van je hoge paard af, FV. De adoptiefouders valt niets te verwijten, wel het kindertehuis en Meiling.
Heb jij wel naar hetzelfde gekeken als ik, FV?
De adoptiefouders van deze jongen wisten nergens van! Prof Hoksbergen stelt ook dat het kind niet terugkan. Hij is een autoriteit op het gebied van adoptie. Emeritus-hoogleraar adoptie.
Natuurlijk is Meiling wel wat te verwijten. Zij wisten er van in mei 2005. Maar dat zal verder onderzoek moeten uitwijzen. En het kindertehuis in India is zo fout als het maar zijn kan, naar bleek.
De adoptieouders van het betreffende kind kregen pas in januari 2007 een brief van de autoriteiten uit India. Zij hebben niks vernomen van Meiling in 2005.
Dus kom maar van je hoge paard af, FV. De adoptiefouders valt niets te verwijten, wel het kindertehuis en Meiling.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 21:21
Zelide,
Serieuze vragen:
Vrijdag was het de dag van de gestolen kinderen hier in Nederland ( ik heb hier in mijn eigen omgeving mee te maken, met kinderen die internationaal ontvoerd zijn, vandaar dat ik dat weet). De stichting Gestolen Kinderen is opgezet omdat men vindt dat justitie en de regering niet genoeg doen aan preventie en terugkeer bij internationale kindontvoeringen. Op dit moment zijn er voor zover ik weet in ieder geval meer dan 100 lopende zaken binnen Europa ( de zaak die ik ken is zaak 163 of 165 ofzo, dus zoveel zijn er in ieder geval binnen europa). Misschien zijn er wel meer dan 1000 Nederlandse kinderen die op dit moment ontvoerd zijn, zoiets heb ik wel eens opgevangen, maar dat weet ik niet zeker.
Iedereen die ik hier in onze omgeving spreek, vindt dat die Nederlandse kinderen terug moeten naar hun rechtmatige ouders. Zoals ik al zei, dat lijkt hier op het forum ook de tendens in de discussies over zaken die hier bekend zijn, evenals in de discussie over Madeleine McCann.
Waarom zijn die zaken anders dan deze zaak? Waarom weegt het belang van de kinderen dan minder zwaar? Of vindt men het dan juist wél in het belang om kinderen voor een tweede of derde keer te ontwortelen?
En dan nog een vraag: in de discussie over Taida Pacic en vergelijkbare zaken, was ook een groot deel mensen dat ook in die zaken geen enkele moeite had met het belang van de kinderen.
Ik zeg niet dat jij er zo over denkt, maar aangezien jij het ook al over het belang van het kind hebt wil ik van jou graag weten waarom er verschil zit tussen deze zaak en al die andere door mij genoemde zaken, waarbij wel degelijk zonder pardon de kinderen gerepatrieerd worden, zélfs als ze gewoon bij hun biologische familie wonen of al jaren weg zijn.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 21:25
zaterdag 26 mei 2007 om 21:32
Dat ben ik niet met je eens. Als het mijn kind zou zijn, zou ik het terug willen, en wel nu. Ik zou als bio-moeder het niet op kunnen brengen om het kind zo ver weg te laten, en genoegen nemen met bezoekjes.
Daarom denk ik ook dat professionals dit proces moeten gaan onderzoeken en begeleiden vanuit het oogpunt en het belang van het kind. Beide ouderparen reageren vanuit hun eigen emotie en vinden dat het kind bij hun hoort en daar dus het beste af is. Beide opties zijn niet ideaal voor het kind, zoals het kind nu is. Tijd zal uit moeten wijzen wat in de loop der tijd het beste is voor het kind. Tijd waarin het kind zijn echte ouders zal kunnen leren kennen en de band kan vernieuwen en uitbouwen. Je kunt volgens mij niet nu, op dit moment, beslissen wat het beste is voor het kind.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 26 mei 2007 om 21:36
Daar kan ik je geen antwoord op geven.
In dit geval: ik snap de biologische moeder, het is werkelijk vreselijk, maar dit kind wat geen andere wereld kent dan Nederland en zijn ouders, kan niet terug.
Goed om te horen dat Hoksbergen dat ook meende, en die heeft wérkelijk verstand van zaken.
En trouwens, die andere 50 Indiase kinderen zijn ook onwettelijk geadopteerd. Dat wil zeggen: de ouders wisten dat niet, maar zij komen van datzelfde kindertehuis. Die een levendige kinderhandel hadden en waarvan de directie al in het gevang heeft gezeten en Meiling heeft geen mens daarvan op de hoogte gebracht. Een ouder zei: als jullie nu niet alle ouders inlichten, dan doe ik het. Vervolgens probeerden ze het met de mantel der liefde te bedekken, onder het kleed schuiven.
Hoksbergen stelt dat de vergunning van Meiling moet worden ingetrokken aangezien zij en vrijwilligersorganisatie zijn en dit werk moet zéér proffesioneel worden gedaan.
En dat blijkt maar weer.
Nogmaals: de adoptieouders valt helemaal niets te verwijten, niet van dit kind en de 50 anderen niet.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 21:38
Overigens vind ik dit voor zowel dit kind, als voor nederlandse ontvoerde kinderen die al jaren in een andere omgeving opgroeien en daar goed worden verzorgd.
Het verhaal van de kinderen Sarah en Ammar was anders; die kinderen wilden zelf terug naar Nederland. Zelfs Elmervrouw heb ik vaak zien posten dat ze niet weet hoe het zou zijn als ze nu haar kinderen terug zou vinden. Als ze een goed leven hebben of zij ze dan wel terug zou moeten halen.
Het verhaal van de kinderen Sarah en Ammar was anders; die kinderen wilden zelf terug naar Nederland. Zelfs Elmervrouw heb ik vaak zien posten dat ze niet weet hoe het zou zijn als ze nu haar kinderen terug zou vinden. Als ze een goed leven hebben of zij ze dan wel terug zou moeten halen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 26 mei 2007 om 21:43
Poezewoes,
Maar dat wil dus wel zeggen dat je als ouders net zo goed niet naar je kind hoeft te zoeken, als het langer dan een jaar weg is. Want feitelijk is het enige wat je dan als ontvoerder of mensenhandelaar of adoptiefouder die buiten de normale procedures om adopteert hoeft te doen is zorgen dat je zo lang mogelijk weg blijft. Want als je het maar lang genoeg rekt is het kind van jou omdat het niet in het belang van het kind zou zijn om weer naar huis te gaan.
Ik weiger dat te accepteren.
(Yasmijn, de vader verklaart notabene zelf dat hij op de hoogte was van de geruchten van kinderroof maar dat hij dacht "dat het zo'n vaart niet zou lopen".)
Maar dat wil dus wel zeggen dat je als ouders net zo goed niet naar je kind hoeft te zoeken, als het langer dan een jaar weg is. Want feitelijk is het enige wat je dan als ontvoerder of mensenhandelaar of adoptiefouder die buiten de normale procedures om adopteert hoeft te doen is zorgen dat je zo lang mogelijk weg blijft. Want als je het maar lang genoeg rekt is het kind van jou omdat het niet in het belang van het kind zou zijn om weer naar huis te gaan.
Ik weiger dat te accepteren.
(Yasmijn, de vader verklaart notabene zelf dat hij op de hoogte was van de geruchten van kinderroof maar dat hij dacht "dat het zo'n vaart niet zou lopen".)
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 21:53
FV, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jij vooral post vanuit emotie als moeder. Als het jou kind was... En die emotie heb ik ook! Reken maar.
Maar of het voor een kind het beste is, dat hij, na 6 jaar hier geleefd en gewoond te hebben, zomaar terug gaat naar zijn biologische ouders in een voor hem vreemd land, naar mensen waar hij zeker wel een band mee heeft maar die band is niet up to date, daar heb ik mijn twijfels bij. Ja, hij moet zeker alle kans en gelegenheid krijgen een band op te bouwen met zijn biologische ouders. En dan zie je wel verder.
Natuurlijk ga je voorbij aan de gevoelens van de bio-ouders als je zo denkt. Maar door te roepen dat hij direct terug moet ga je voorbij aan de gevoelens van de adoptie-ouders. Maar nog meer, je gaat voorbij aan het belang van het kind. Dat zou het uitgangspunt moeten zijn. En hem direct terug brengen is niet in het belang van het kind. Hij gaat als 9 jarige niet zijn bio-ouders juichend in de armen vallen en roepen dat hij zo blij is dat hij weer bij hun is. Dat heeft tijd nodig.
Maar of het voor een kind het beste is, dat hij, na 6 jaar hier geleefd en gewoond te hebben, zomaar terug gaat naar zijn biologische ouders in een voor hem vreemd land, naar mensen waar hij zeker wel een band mee heeft maar die band is niet up to date, daar heb ik mijn twijfels bij. Ja, hij moet zeker alle kans en gelegenheid krijgen een band op te bouwen met zijn biologische ouders. En dan zie je wel verder.
Natuurlijk ga je voorbij aan de gevoelens van de bio-ouders als je zo denkt. Maar door te roepen dat hij direct terug moet ga je voorbij aan de gevoelens van de adoptie-ouders. Maar nog meer, je gaat voorbij aan het belang van het kind. Dat zou het uitgangspunt moeten zijn. En hem direct terug brengen is niet in het belang van het kind. Hij gaat als 9 jarige niet zijn bio-ouders juichend in de armen vallen en roepen dat hij zo blij is dat hij weer bij hun is. Dat heeft tijd nodig.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 26 mei 2007 om 22:07
Natuurlijk hebben we allemaal de moeder-emoties.
Ik zat te kijken naar die uitzendingen met mijn moeder.
Zij is blij dat ik moeder-emoties heb,want door die moeder-emoties ben ik in Nederland, met als gevolg dat háár moeder-emoties weer rustiger worden. En als jaar moeder-emoties kalmer zijn, dan zijn mijn oma's moeder-emoties ook weer normaal.
En zo blijf je doorgaan....
Ik zat te kijken naar die uitzendingen met mijn moeder.
Zij is blij dat ik moeder-emoties heb,want door die moeder-emoties ben ik in Nederland, met als gevolg dat háár moeder-emoties weer rustiger worden. En als jaar moeder-emoties kalmer zijn, dan zijn mijn oma's moeder-emoties ook weer normaal.
En zo blijf je doorgaan....
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 22:18
Poezewoes,
Nee, ik denk niet primair vanuit mijn moedergevoel. Eerder vanuit verontwaardiging dat het blijkbaar zo is dat je van arme mensen uit een ver land gewoon een kind mag jatten en daar nog voor beloond wordt ook.
Ik vind dat de rol van de adoptiefouders zwaar vergoeilijkt en gebagatelliseerd wordt. Die vader zegt zelf in de reportage dat de adoptie vertraagd was en dat de reden die het bemiddelingsbureau daarvoor gaf was dat er geruchten over kinderhandel en kindontvoeringen waren. Ik kan er met mijn pet niet bij dat je als adoptieouder lachend een homevideo maakt waarop je zegt "Dit is een onofficieel weeshuis" en dat er nooit een belletje bij je gaat rinkelen dat in een land dat wereldwijd bekend staat om zijn levendige mensen- en kinderhandel, een "onofficieel weeshuis" geen zuivere koffie is.
Of dat je, zoals de adoptieouders van dit jongetje, tot twee keer toe betaald omdat je geld zogenaamd kwijt raakt, en de adoptieprocedure vervolgens vertraging oploopt "wegens geruchten over kinderhandel", dat je dan nooit wroeging krijgt of op zijn minst denkt "goh, toch eens even bij de autoriteiten informeren".
Dat wekt bij mij de indruk dat het hier gewetenloze mensen betreft, die zo verblind zijn door hun goddelijke recht op een maakbaar leven en dús op kinderen, dat ze daarvoor over lijken gaan. Want hee, er moet toch énig voordeel zitten aan het feit dat jij uit het rijke Holland komt, nietwaar?
Ik vind die mensen fout, die organisatie zo mogelijk nog vele malen fouter en ik vind justitie in Nederland fout. Dat laatste is trouwens een visie die Hoksbergen met mij deelt, die houdt Nederland medeverantwoordelijk voor deze wandaden.
En ik ben dus ook woest, als mens, om het feit dat we dergelijke grove misdaden belonen. Een kind heeft rechten, en in mijn optiek druist het handelen van alle betrokken partijen in tegen de rechten van het kind. En ik zie geen enkele reden waarom de factor tijd dat gegeven zou moeten uitwissen. Dat kind is onrecht aangedaan, op het moment dat hij uit zijn bed gestolen werd. Hij heeft recht op zijn ouders, en zijn ouders hebben recht op hem. Daar doet in mijn ogen een financiele transactie echt geen ene mallemoer aan af.
Nee, ik denk niet primair vanuit mijn moedergevoel. Eerder vanuit verontwaardiging dat het blijkbaar zo is dat je van arme mensen uit een ver land gewoon een kind mag jatten en daar nog voor beloond wordt ook.
Ik vind dat de rol van de adoptiefouders zwaar vergoeilijkt en gebagatelliseerd wordt. Die vader zegt zelf in de reportage dat de adoptie vertraagd was en dat de reden die het bemiddelingsbureau daarvoor gaf was dat er geruchten over kinderhandel en kindontvoeringen waren. Ik kan er met mijn pet niet bij dat je als adoptieouder lachend een homevideo maakt waarop je zegt "Dit is een onofficieel weeshuis" en dat er nooit een belletje bij je gaat rinkelen dat in een land dat wereldwijd bekend staat om zijn levendige mensen- en kinderhandel, een "onofficieel weeshuis" geen zuivere koffie is.
Of dat je, zoals de adoptieouders van dit jongetje, tot twee keer toe betaald omdat je geld zogenaamd kwijt raakt, en de adoptieprocedure vervolgens vertraging oploopt "wegens geruchten over kinderhandel", dat je dan nooit wroeging krijgt of op zijn minst denkt "goh, toch eens even bij de autoriteiten informeren".
Dat wekt bij mij de indruk dat het hier gewetenloze mensen betreft, die zo verblind zijn door hun goddelijke recht op een maakbaar leven en dús op kinderen, dat ze daarvoor over lijken gaan. Want hee, er moet toch énig voordeel zitten aan het feit dat jij uit het rijke Holland komt, nietwaar?
Ik vind die mensen fout, die organisatie zo mogelijk nog vele malen fouter en ik vind justitie in Nederland fout. Dat laatste is trouwens een visie die Hoksbergen met mij deelt, die houdt Nederland medeverantwoordelijk voor deze wandaden.
En ik ben dus ook woest, als mens, om het feit dat we dergelijke grove misdaden belonen. Een kind heeft rechten, en in mijn optiek druist het handelen van alle betrokken partijen in tegen de rechten van het kind. En ik zie geen enkele reden waarom de factor tijd dat gegeven zou moeten uitwissen. Dat kind is onrecht aangedaan, op het moment dat hij uit zijn bed gestolen werd. Hij heeft recht op zijn ouders, en zijn ouders hebben recht op hem. Daar doet in mijn ogen een financiele transactie echt geen ene mallemoer aan af.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 22:23
Hoksbergen vindt ook dat er een grootscheeps justitieel onderzoek moet komen en terecht.
En toch is Meiling honderden malen fouten dan 50 (!) stellen ouderparen.
Die mensen hadden in een stoutste dromen niet kunnen bedenken dat hun kind gestolen was. Je denkt toch dat je het met een bonafide instelling van doen te hebben? En zij wisten dat dat zaakje in Madras niet klopte, maar ze hebben het verzwegen. Totdat één van de ouderstellen erachter kwam en die hebben Meiling gedwongen om alle ouders in te lichten over de geruchten van kinderhandel, wat schoorvoetend gebeurde.
Die homevideo was trouwens niet van de vader van dit kind, maar een andere vader.
En toch is Meiling honderden malen fouten dan 50 (!) stellen ouderparen.
Die mensen hadden in een stoutste dromen niet kunnen bedenken dat hun kind gestolen was. Je denkt toch dat je het met een bonafide instelling van doen te hebben? En zij wisten dat dat zaakje in Madras niet klopte, maar ze hebben het verzwegen. Totdat één van de ouderstellen erachter kwam en die hebben Meiling gedwongen om alle ouders in te lichten over de geruchten van kinderhandel, wat schoorvoetend gebeurde.
Die homevideo was trouwens niet van de vader van dit kind, maar een andere vader.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 22:25
En Poezewoes, ik zeg helemaal nergens dat hij a la minute nu het vliegtuig ingesleurd moet worden. Maar eindelijk eens DNA afstaan lijkt me toch wel de eerste stap. En ja, uiteindelijk moet hij gewoon herenigd worden met zijn ouders.
Als die adoptieouders het zo erg vinden dat hij aan een bepaalde levensstandaard gewend is, dan sturen ze maar elke maand alimentatie naar India, kan hij daar in dezelfde omstandigheden leven. Maar geef zijn ouders op zijn minst de KANS om een band met hun bloedeigen kind op te bouwen. En dan niet in 3 weken, maar net zo als bij deze mensen die dit kind illegaal verkregen hebben: een paar jaar.
Een mooie schadevergoeding van de Nederlandse staat en zakgeld/alimentatie van de adoptieouders die immers beweren het beste met hem voor te hebben, en dat kind heeft in India evenveel kansen als in Nederland, als het er niet meer zijn ( gezien het feit dat India Nederland al lang voorbij gestreefd is als kennisland en zwaar booming is op economisch gebied, kan hij daar net zo prima studeren en naar school als hier).
Ik snap gewoon niet hoe je van de ouders, die slachtoffer zijn geworden van een gruwelijke misdaad wél kunt verwachten dat die lijdzaam toekijken, maar van de mensen die die misdaad gefaciliteerd hebben niet. Laten we wel zijn, als verwende Westerlingen niet zo bereid waren om grof geld te dokken voor kinderen, werden er niet elk jaar 1,2 miljoen kinderen als broodjes verhandeld.
Als die adoptieouders het zo erg vinden dat hij aan een bepaalde levensstandaard gewend is, dan sturen ze maar elke maand alimentatie naar India, kan hij daar in dezelfde omstandigheden leven. Maar geef zijn ouders op zijn minst de KANS om een band met hun bloedeigen kind op te bouwen. En dan niet in 3 weken, maar net zo als bij deze mensen die dit kind illegaal verkregen hebben: een paar jaar.
Een mooie schadevergoeding van de Nederlandse staat en zakgeld/alimentatie van de adoptieouders die immers beweren het beste met hem voor te hebben, en dat kind heeft in India evenveel kansen als in Nederland, als het er niet meer zijn ( gezien het feit dat India Nederland al lang voorbij gestreefd is als kennisland en zwaar booming is op economisch gebied, kan hij daar net zo prima studeren en naar school als hier).
Ik snap gewoon niet hoe je van de ouders, die slachtoffer zijn geworden van een gruwelijke misdaad wél kunt verwachten dat die lijdzaam toekijken, maar van de mensen die die misdaad gefaciliteerd hebben niet. Laten we wel zijn, als verwende Westerlingen niet zo bereid waren om grof geld te dokken voor kinderen, werden er niet elk jaar 1,2 miljoen kinderen als broodjes verhandeld.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 22:25
O, trouwens, de familie sliep op straat, door de hitte.
Hij is naast zijn moeder weggehaald. Niet uit zijn bed in zijn huis.
Niet dat dat iets aan de misdaad afdoet, maar het wordt kinderrovers zo wel makkelijk gemaakt.
Als staat zou ik dat al direct verbieden.
Hij is naast zijn moeder weggehaald. Niet uit zijn bed in zijn huis.
Niet dat dat iets aan de misdaad afdoet, maar het wordt kinderrovers zo wel makkelijk gemaakt.
Als staat zou ik dat al direct verbieden.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 22:28
FV, vind je niet dat het kind zelf ook nog een stem heeft? Als hij zijn bio ouders kent en het leven in India via bezoeken leert kennen en hij wil persé niet in India wonen maar in Nederland bij de enige ouders die hij kent en gehecht aan is?
Dwingen dan maar?
Juridisch gezien wordt het ook al heel moeilijk want hij is Nederlands staatsburger.
En vind je dat al die andere 50 kinderen ook maar terugmoeten?
Dwingen dan maar?
Juridisch gezien wordt het ook al heel moeilijk want hij is Nederlands staatsburger.
En vind je dat al die andere 50 kinderen ook maar terugmoeten?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 26 mei 2007 om 22:29
Dat weet ik, Yasmijn, dat die video van een ander was. Maar het was wel deze vader bij wie de adoptieprocedure vertraagd was en die nog een keer geld betaalde wegens "geruchten over kinderhandel".
Come on, Yasmijn, als je werkelijk uit altruistische motieven een kind een beter leven wil bieden, en niet gewoon uit egoisme omdat je coute que coute een kind wil, dan ga je al niet eens in zee met een organisatie die al sinds 1995 geruchten over kinderhandel aan de kont heeft hangen. Dat zou jij moeten weten, jij neemt toch ook niet kinderen uit Afrika mee die je op straat aangeboden worden, of wel dan? En jij hebt je toch ook in Afrika verdiept?
Als je een kind uit welk land dan ook adopteert, dan verdiep je je toch in de cultuur en de maatschappij daar? Dan kan het je moeilijk ontgaan zijn dat India in de top 10 van mensenhandel landen staat. Het is niet WILLEN weten, in mijn ogen.
Come on, Yasmijn, als je werkelijk uit altruistische motieven een kind een beter leven wil bieden, en niet gewoon uit egoisme omdat je coute que coute een kind wil, dan ga je al niet eens in zee met een organisatie die al sinds 1995 geruchten over kinderhandel aan de kont heeft hangen. Dat zou jij moeten weten, jij neemt toch ook niet kinderen uit Afrika mee die je op straat aangeboden worden, of wel dan? En jij hebt je toch ook in Afrika verdiept?
Als je een kind uit welk land dan ook adopteert, dan verdiep je je toch in de cultuur en de maatschappij daar? Dan kan het je moeilijk ontgaan zijn dat India in de top 10 van mensenhandel landen staat. Het is niet WILLEN weten, in mijn ogen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 26 mei 2007 om 22:35
Fashion,
Ik heb waarschijnlijk onvoldoende helder over het voetlicht kunnen krijgen dat er voor mij verschillende dimensies aan dit verhaal zitten. Wanneer het belang van het kind het criterium is, dan is voor mij nog steeds niet duidelijk welke keuze zijn belang zal dienen. Hier blijven, of niet. Ik weet daar simpelweg te weinig van af om stelling te nemen, maar ik ga het absoluut goed overdenken om te zien of ik de argumenten afdoende tegen elkaar kan afwegen om wél tot een oordeel te komen. Wat ik mij vooral afvraag, is of er met dit verhaal er niet grotere belangen spelen, belangen die de individuele perspectieven min of meer overstijgen. Dat is dus een veel fundamentelere vraag die handelt over bijvoorbeeld het belang van het individu (het jongetje, de (biologische) ouders) versus het systeem van adoptie, welke zich eigenlijk altijd al op een hellend vlak begeeft. Maar het gaat ook over de vraag van het belang van hechting, het belang van rechtsgevolg, superioriteit, etc. Voor mij is dit verhaal dus op verschillende niveaus multi-dimensionaal.
