Actueel
alle pijlers
Kindermishandeling? Gewoon accepteren dat het bestaat?
donderdag 15 september 2011 om 00:46
Ik word er echt letterlijk misselijk van. Ik ben vanavond van het nieuws dat Robert V live kindermisbruik heeft aanschouwd, beland in het filmpje van DrPhil waar een pleegkind een heet drankje voor straf moet drinken om daarna te lezen in een blog van Nynke waar zij uitgebreid uit de doeken doet hoe een 1 jarig kind is omgebracht door zijn vader. En dit heb ik gelezen in nog geen 10 minuten tijd..
Al dat leed trek ik mij zeer aan, nu zeker omdat ik moeder ben. Ik weet niet precies waarom ik dit topic open, maar zijn dit nu allemaal 'incidenten' of worden kinderen steeds vaker en vaker misbruikt? En vinden jullie dat de pers terughoudend moet zijn of juist wel moeten berichten over dit soort gruwelijkheden.
Ik ben steeds meer en meer van mening dat iedereen vanaf een bepaalde leeftijd een soort cursus moet gaan volgen om te kijken of men wel geschikt is voor het ouderschap.
Al dat leed trek ik mij zeer aan, nu zeker omdat ik moeder ben. Ik weet niet precies waarom ik dit topic open, maar zijn dit nu allemaal 'incidenten' of worden kinderen steeds vaker en vaker misbruikt? En vinden jullie dat de pers terughoudend moet zijn of juist wel moeten berichten over dit soort gruwelijkheden.
Ik ben steeds meer en meer van mening dat iedereen vanaf een bepaalde leeftijd een soort cursus moet gaan volgen om te kijken of men wel geschikt is voor het ouderschap.
vrijdag 16 september 2011 om 11:28
vrijdag 16 september 2011 om 11:33
quote:jaap schreef op 16 september 2011 @ 10:28:
[...]
Op het internet vond ik enige tijd geleden een artikel, met bijbehorende foto, van een tiener die voor het gerechtsgebouw demonstreerde waar haar vader terechtstond. Op het bord dat zij met zich meedroeg, bedankte zij haar vader voor de keren dat hij haar een pak slaag had gegeven. In het gerechtsgebouw stond haar vader op dat moment terecht, omdat die haar jongere broertje een pak slaag had gegeven. Ook dat jongere broertje getuigde op de zitting voor, en niet tegen de vader. Het commentaar dat dit artikel her en der ontlokte, kwam er op neer dat vader, dochter en zoon nodig in therapie moesten, om politiek correct te leren denken. Wat wil je met dit voorbeeld duidelijk maken? Dat het helemaal niet erg is om een kind een pak slaag te geven?
[...]
Op het internet vond ik enige tijd geleden een artikel, met bijbehorende foto, van een tiener die voor het gerechtsgebouw demonstreerde waar haar vader terechtstond. Op het bord dat zij met zich meedroeg, bedankte zij haar vader voor de keren dat hij haar een pak slaag had gegeven. In het gerechtsgebouw stond haar vader op dat moment terecht, omdat die haar jongere broertje een pak slaag had gegeven. Ook dat jongere broertje getuigde op de zitting voor, en niet tegen de vader. Het commentaar dat dit artikel her en der ontlokte, kwam er op neer dat vader, dochter en zoon nodig in therapie moesten, om politiek correct te leren denken. Wat wil je met dit voorbeeld duidelijk maken? Dat het helemaal niet erg is om een kind een pak slaag te geven?
vrijdag 16 september 2011 om 11:34
vrijdag 16 september 2011 om 11:38
Blijkbaar niet marianko, als je je kinderen kunt overtuigen dat je ze met een goede reden een pak slaag geeft, is het helemaal niet erg dus. Dus moet je ze flink in hun oren laten knopen waarom ze dat pak slaag krijgen.
Bijvoorbeeld: Een buurman parkeert zijn auto weleens voor jouw uitrit. Je hebt al twee keer gezegd dat het niet mag van jou. De derde keer is dan een pak slaag pedagogisch verantwoord. Buurman wist dat het niet mocht en hij koos er zelf voor om het toch te doen. Buurman vroeg zelf omdat pak slaag.
Natuurlijk zorg je er wel voor dat niemand ziet dat jij de buurman een paar pedagogische tikken geeft. Buurman bewijst zelf maar dat hij van jou pedagogische tikken heeft gehad.
Bijvoorbeeld: Een buurman parkeert zijn auto weleens voor jouw uitrit. Je hebt al twee keer gezegd dat het niet mag van jou. De derde keer is dan een pak slaag pedagogisch verantwoord. Buurman wist dat het niet mocht en hij koos er zelf voor om het toch te doen. Buurman vroeg zelf omdat pak slaag.
Natuurlijk zorg je er wel voor dat niemand ziet dat jij de buurman een paar pedagogische tikken geeft. Buurman bewijst zelf maar dat hij van jou pedagogische tikken heeft gehad.
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 16 september 2011 om 11:42
Mrsstanleywalker, je introduceert een abstracte definitie, en schakelt vervolgens van daaruit door naar het beledigen van een forummer die vraagtekens zet bij concrete situaties. Daarmee stuiten we op de kern van het probleem. Discussies worden steeds vaker gevoerd op basis van 'beelden', en nog slechts zelden op basis van 'concepten'. Daardoor ontstaan Kafkaiaanse toestanden, waarin mensen lukraak beschuldigd worden door wildvreemden, omdat ze niet conform het beeld van die wildvreemde reageren op een standaard-situatie, zoals een opvoedkundig conflict. Daarbij knallen de beledigingen en particuliere percepties, waarbij van alles wordt 'ingevuld', binnen de kortste keren over het scherm. Reageren op wat iemand zegt of schrijft, is er niet meer bij. Het 'beeld' is gevormd, en domineert de respons.
Mishandeling van kinderen is mij een gruwel! Maar in mijn beleving is het heel wel mogelijk dat mijn interactie met kinderen in opvoedkundige kwesties door JOU wordt gezien als een vorm van mishandeling. Terwijl ik, omgekeerd, JOUW aanpak kwalificeer als trauma-inducerend, en derhalve misdadig jegens het kind, indien je het zou kunnen vermijden, maar dat niet doet. En, bizar wellicht, vanuit jouw benadering, maar we kunnen daarbij ook nog eens beiden gelijk, of allebei ongelijk hebben.
Mishandeling van kinderen is mij een gruwel! Maar in mijn beleving is het heel wel mogelijk dat mijn interactie met kinderen in opvoedkundige kwesties door JOU wordt gezien als een vorm van mishandeling. Terwijl ik, omgekeerd, JOUW aanpak kwalificeer als trauma-inducerend, en derhalve misdadig jegens het kind, indien je het zou kunnen vermijden, maar dat niet doet. En, bizar wellicht, vanuit jouw benadering, maar we kunnen daarbij ook nog eens beiden gelijk, of allebei ongelijk hebben.
vrijdag 16 september 2011 om 11:47
quote:marianko schreef op 16 september 2011 @ 11:28:
[quote]jaap schreef op 16 september 2011 @ 10:28:
[...]
Maar ben ik, met redenen omkleed, en gewapend met feitenkennis en ervaring, niet gecharmeerd van de politiek-correcte lezing van wat mishandeling nou eigenlijk is.
Interessant! Vertel eens meer.....
Of beter... leg me dat eens uit.
Wel vervelend dat een discussie die in het oorspronkelijke 'Dr. Phil' topic al was ingekleed, hier nu over moet worden gedaan. Op basis van dezelfde aanleiding, notabene.
Maar goed, mishandeling veronderstelt tenminste twee individuen die de ervaring delen. De een als 'zender' (dader), en de ander als 'ontvanger' (slachtoffer). Er kunnen, op het moment zelf, nog meer individuen als getuigen, of in een actieve rol betrokken zijn.
De kans dat elk van deze individuen een situatie EXACT eender beoordelen, is nihil. De intentie van de ouder, en de perceptie van het kind, zijn op het moment zelf al twee verschillende dingen. Vervolgens is het bijna honderd procent zeker dat de perceptie van het kind, met het verstrijken van de jaren, zal veranderen.
Om vast te stellen of sprake is van mishandeling, is een abstracte definitie, en het oordeel van een 'derde' partij in de MEESTE gevallen niet in overeenstemming met de intentie, noch de perceptie van de direct betrokkenen. Tenzij die 'derde' partij op voorhand al een keuze heeft gemaakt voor een van beiden, en zich manifesteert als supporter.
Neem het 'Tabasco'-incident. In het oorspronkelijke onderwerp heb ik links gegeven naar artikelen over de methode, waaruit bleek dat verscheidene pedagogen die methode propageren. Terwijl andere 'derden', waaronder velen op dit forum, stellig menen dat hier sprake is van mishandeling.
De intentie van de verzorgende partij, de pleegmoeder, lijkt te zijn dat zij een halt wil toeroepen aan onacceptabel gedrag van haar pleegzoon. Hoe die pleegzoon het ervaart, wordt door tal van deelnemers aan de discussie hier voor hem ingevuld. Dat hij de straf als onaangenaam ervaart, dat staat wel vast. Maar of hij die straf als meer, of minder prettig ervaart dan een van de mogelijke alternatieven, daar kan niemand iets zinnigs over zeggen. En dat is met inbegrip van 'geen straf', als de consequentie daarvan is dat zijn onacceptabele gedrag daardoor niet wordt gecorrigeerd, maar in feite beloond. Waardoor hij er als volwassene problemen mee krijgt, omdat chronisch liegen daar zijn kansen op de arbeidsmarkt- en relatiemarkt nadelig beïnvloeden.
[quote]jaap schreef op 16 september 2011 @ 10:28:
[...]
Maar ben ik, met redenen omkleed, en gewapend met feitenkennis en ervaring, niet gecharmeerd van de politiek-correcte lezing van wat mishandeling nou eigenlijk is.
Interessant! Vertel eens meer.....
Of beter... leg me dat eens uit.
Wel vervelend dat een discussie die in het oorspronkelijke 'Dr. Phil' topic al was ingekleed, hier nu over moet worden gedaan. Op basis van dezelfde aanleiding, notabene.
Maar goed, mishandeling veronderstelt tenminste twee individuen die de ervaring delen. De een als 'zender' (dader), en de ander als 'ontvanger' (slachtoffer). Er kunnen, op het moment zelf, nog meer individuen als getuigen, of in een actieve rol betrokken zijn.
De kans dat elk van deze individuen een situatie EXACT eender beoordelen, is nihil. De intentie van de ouder, en de perceptie van het kind, zijn op het moment zelf al twee verschillende dingen. Vervolgens is het bijna honderd procent zeker dat de perceptie van het kind, met het verstrijken van de jaren, zal veranderen.
Om vast te stellen of sprake is van mishandeling, is een abstracte definitie, en het oordeel van een 'derde' partij in de MEESTE gevallen niet in overeenstemming met de intentie, noch de perceptie van de direct betrokkenen. Tenzij die 'derde' partij op voorhand al een keuze heeft gemaakt voor een van beiden, en zich manifesteert als supporter.
Neem het 'Tabasco'-incident. In het oorspronkelijke onderwerp heb ik links gegeven naar artikelen over de methode, waaruit bleek dat verscheidene pedagogen die methode propageren. Terwijl andere 'derden', waaronder velen op dit forum, stellig menen dat hier sprake is van mishandeling.
De intentie van de verzorgende partij, de pleegmoeder, lijkt te zijn dat zij een halt wil toeroepen aan onacceptabel gedrag van haar pleegzoon. Hoe die pleegzoon het ervaart, wordt door tal van deelnemers aan de discussie hier voor hem ingevuld. Dat hij de straf als onaangenaam ervaart, dat staat wel vast. Maar of hij die straf als meer, of minder prettig ervaart dan een van de mogelijke alternatieven, daar kan niemand iets zinnigs over zeggen. En dat is met inbegrip van 'geen straf', als de consequentie daarvan is dat zijn onacceptabele gedrag daardoor niet wordt gecorrigeerd, maar in feite beloond. Waardoor hij er als volwassene problemen mee krijgt, omdat chronisch liegen daar zijn kansen op de arbeidsmarkt- en relatiemarkt nadelig beïnvloeden.
vrijdag 16 september 2011 om 11:50
Zolang kinderen uit pure loyaliteit hun ouders met hand en tand verdedigen kun je nooit uitgaan van het kind. Maar ik weet inmiddels dat ik nu eenmaal door emotie gedreven ben en een puur politieke discussie over of de defnitie van kindermishandeling klopt is niet aan mij besteed. Ik ben het volledis met mrsstanleywalker eens, de huidige opvattingen maken heel veel kinderen vogelvrij. Kinderen zijn al weerloos van nature en dit soort opvattingen maken ze nog meer monddood dan ze al zijn.
vrijdag 16 september 2011 om 11:57
quote:mrsstanleywalker schreef op 15 september 2011 @ 01:01:
Flowerbombje, hoe komt het dat je dit leed wel absoluut erg zegt te vinden, maar dat het je persoonlijk niet raakt? Hoe komt het dat je je dit leed niet zo aantrekt?
Als je dit soort leed en ander leed allemaal persoonlijk aan moet trekken, dan heb je geen gelukkig leven meer.
Het is inderdaad erg dat mensen hun kind[eren] zoiets aandoen, maar het raakt mij ook niet persoonlijk.
Omdat ik de kinderen niet ken?
Omdat ik er geen [bloed]band mee heb?
Omdat ik er toch niks aan kan doen?
Omdat er nou eenmaal gestoorde mensen op deze wereld zijn?
Flowerbombje, hoe komt het dat je dit leed wel absoluut erg zegt te vinden, maar dat het je persoonlijk niet raakt? Hoe komt het dat je je dit leed niet zo aantrekt?
Als je dit soort leed en ander leed allemaal persoonlijk aan moet trekken, dan heb je geen gelukkig leven meer.
Het is inderdaad erg dat mensen hun kind[eren] zoiets aandoen, maar het raakt mij ook niet persoonlijk.
Omdat ik de kinderen niet ken?
Omdat ik er geen [bloed]band mee heb?
Omdat ik er toch niks aan kan doen?
Omdat er nou eenmaal gestoorde mensen op deze wereld zijn?
vrijdag 16 september 2011 om 12:01
vrijdag 16 september 2011 om 12:04
vrijdag 16 september 2011 om 12:29
quote:marianko schreef op 16 september 2011 @ 11:33:
Wat wil je met dit voorbeeld duidelijk maken? Dat het helemaal niet erg is om een kind een pak slaag te geven?Wat ik er mee duidelijk probeer te maken, is dat niet ieder kind, onder alle omstandigheden, slaag als straf afwijst. Zoals ik al zei in dat andere topic, kiezen sommige kinderen in de VS, waar slaag op school in sommige staten nog gebruikelijk is, voor slaag, boven het alternatief van 'nablijven', als hen de keuze wordt geboden. En dat geldt, volgens onderzoek in de VS, nog meer voor de thuissituatie. Voor de politiek-correcte opvoed-elite zijn dat soort uitkomsten van onderzoek ware 'hoofdpijndossiers', waardoor dergelijk onderzoek op oneigenlijke gronden, en met oneigenlijke middelen, wordt bestreden in het publieke domijn, zoals op forums, tijdens symposia, en in commentaren op artikelen.
Wat wil je met dit voorbeeld duidelijk maken? Dat het helemaal niet erg is om een kind een pak slaag te geven?Wat ik er mee duidelijk probeer te maken, is dat niet ieder kind, onder alle omstandigheden, slaag als straf afwijst. Zoals ik al zei in dat andere topic, kiezen sommige kinderen in de VS, waar slaag op school in sommige staten nog gebruikelijk is, voor slaag, boven het alternatief van 'nablijven', als hen de keuze wordt geboden. En dat geldt, volgens onderzoek in de VS, nog meer voor de thuissituatie. Voor de politiek-correcte opvoed-elite zijn dat soort uitkomsten van onderzoek ware 'hoofdpijndossiers', waardoor dergelijk onderzoek op oneigenlijke gronden, en met oneigenlijke middelen, wordt bestreden in het publieke domijn, zoals op forums, tijdens symposia, en in commentaren op artikelen.
vrijdag 16 september 2011 om 12:35
De intentie van de ouder is niet meetbaar voor derden en aan verandering onderhevig, net zoals de perceptie van het kind, dat ten eerste. En ik vind het de taak voor de opvoeder om met betere alternatieven te komen dan mishandeling om gedrag te corrIgeren en hier over na te denken. Mocht je als opvoeder werkelijk met niks beters op de proppen kunnen komen, zegt dat alles over de opvoeder zelf dan over het te corrigeren gedrag van het kind. Als je geen beter alternatief weet dan dien je opvoedkundig advies in te winnen. Slaan is per definitie een zwaktebod.
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 16 september 2011 om 12:38
quote:jaap schreef op 16 september 2011 @ 11:47:
[...]
Wel vervelend dat een discussie die in het oorspronkelijke 'Dr. Phil' topic al was ingekleed, hier nu over moet worden gedaan. Op basis van dezelfde aanleiding, notabene.
Maar goed, mishandeling veronderstelt tenminste twee individuen die de ervaring delen. De een als 'zender' (dader), en de ander als 'ontvanger' (slachtoffer). Er kunnen, op het moment zelf, nog meer individuen als getuigen, of in een actieve rol betrokken zijn.
De kans dat elk van deze individuen een situatie EXACT eender beoordelen, is nihil. De intentie van de ouder, en de perceptie van het kind, zijn op het moment zelf al twee verschillende dingen. Vervolgens is het bijna honderd procent zeker dat de perceptie van het kind, met het verstrijken van de jaren, zal veranderen.
Om vast te stellen of sprake is van mishandeling, is een abstracte definitie, en het oordeel van een 'derde' partij in de MEESTE gevallen niet in overeenstemming met de intentie, noch de perceptie van de direct betrokkenen. Tenzij die 'derde' partij op voorhand al een keuze heeft gemaakt voor een van beiden, en zich manifesteert als supporter.
Neem het 'Tabasco'-incident. In het oorspronkelijke onderwerp heb ik links gegeven naar artikelen over de methode, waaruit bleek dat verscheidene pedagogen die methode propageren. Terwijl andere 'derden', waaronder velen op dit forum, stellig menen dat hier sprake is van mishandeling.
De intentie van de verzorgende partij, de pleegmoeder, lijkt te zijn dat zij een halt wil toeroepen aan onacceptabel gedrag van haar pleegzoon. Hoe die pleegzoon het ervaart, wordt door tal van deelnemers aan de discussie hier voor hem ingevuld. Dat hij de straf als onaangenaam ervaart, dat staat wel vast. Maar of hij die straf als meer, of minder prettig ervaart dan een van de mogelijke alternatieven, daar kan niemand iets zinnigs over zeggen. En dat is met inbegrip van 'geen straf', als de consequentie daarvan is dat zijn onacceptabele gedrag daardoor niet wordt gecorrigeerd, maar in feite beloond. Waardoor hij er als volwassene problemen mee krijgt, omdat chronisch liegen daar zijn kansen op de arbeidsmarkt- en relatiemarkt nadelig beïnvloeden.Mooi verhaal maar nou heb ik nog geen antwoord op mijn vraag wat jouw feitenkennis en ervaring inhoudt....
[...]
Wel vervelend dat een discussie die in het oorspronkelijke 'Dr. Phil' topic al was ingekleed, hier nu over moet worden gedaan. Op basis van dezelfde aanleiding, notabene.
Maar goed, mishandeling veronderstelt tenminste twee individuen die de ervaring delen. De een als 'zender' (dader), en de ander als 'ontvanger' (slachtoffer). Er kunnen, op het moment zelf, nog meer individuen als getuigen, of in een actieve rol betrokken zijn.
De kans dat elk van deze individuen een situatie EXACT eender beoordelen, is nihil. De intentie van de ouder, en de perceptie van het kind, zijn op het moment zelf al twee verschillende dingen. Vervolgens is het bijna honderd procent zeker dat de perceptie van het kind, met het verstrijken van de jaren, zal veranderen.
Om vast te stellen of sprake is van mishandeling, is een abstracte definitie, en het oordeel van een 'derde' partij in de MEESTE gevallen niet in overeenstemming met de intentie, noch de perceptie van de direct betrokkenen. Tenzij die 'derde' partij op voorhand al een keuze heeft gemaakt voor een van beiden, en zich manifesteert als supporter.
Neem het 'Tabasco'-incident. In het oorspronkelijke onderwerp heb ik links gegeven naar artikelen over de methode, waaruit bleek dat verscheidene pedagogen die methode propageren. Terwijl andere 'derden', waaronder velen op dit forum, stellig menen dat hier sprake is van mishandeling.
De intentie van de verzorgende partij, de pleegmoeder, lijkt te zijn dat zij een halt wil toeroepen aan onacceptabel gedrag van haar pleegzoon. Hoe die pleegzoon het ervaart, wordt door tal van deelnemers aan de discussie hier voor hem ingevuld. Dat hij de straf als onaangenaam ervaart, dat staat wel vast. Maar of hij die straf als meer, of minder prettig ervaart dan een van de mogelijke alternatieven, daar kan niemand iets zinnigs over zeggen. En dat is met inbegrip van 'geen straf', als de consequentie daarvan is dat zijn onacceptabele gedrag daardoor niet wordt gecorrigeerd, maar in feite beloond. Waardoor hij er als volwassene problemen mee krijgt, omdat chronisch liegen daar zijn kansen op de arbeidsmarkt- en relatiemarkt nadelig beïnvloeden.Mooi verhaal maar nou heb ik nog geen antwoord op mijn vraag wat jouw feitenkennis en ervaring inhoudt....
vrijdag 16 september 2011 om 12:40
quote:VenneJo schreef op 16 september 2011 @ 12:23:
Dit is een forum, ik mag [ook] antwoorden.Dat is voor sommigen lastig te accepteren. Waarbij het mij altijd opvalt dat mensen die menen niet-autoritair te zijn in hun omgang met kinderen, graag dicteren hoe een gesprek moet lopen, welke uitkomsten acceptabel zijn, welke argumenten toelaatbaar zijn, en welke niet. Alsmede wanneer een discussie is afgerond. (Dit houdt geen oordeel in over degene waarmee jij in gesprek tracht te komen).
Dit is een forum, ik mag [ook] antwoorden.Dat is voor sommigen lastig te accepteren. Waarbij het mij altijd opvalt dat mensen die menen niet-autoritair te zijn in hun omgang met kinderen, graag dicteren hoe een gesprek moet lopen, welke uitkomsten acceptabel zijn, welke argumenten toelaatbaar zijn, en welke niet. Alsmede wanneer een discussie is afgerond. (Dit houdt geen oordeel in over degene waarmee jij in gesprek tracht te komen).
vrijdag 16 september 2011 om 12:41
quote:jaap schreef op 16 september 2011 @ 12:29:
[...]
Wat ik er mee duidelijk probeer te maken, is dat niet ieder kind, onder alle omstandigheden, slaag als straf afwijst. Zoals ik al zei in dat andere topic, kiezen sommige kinderen in de VS, waar slaag op school in sommige staten nog gebruikelijk is, voor slaag, boven het alternatief van 'nablijven', als hen de keuze wordt geboden. En dat geldt, volgens onderzoek in de VS, nog meer voor de thuissituatie. Voor de politiek-correcte opvoed-elite zijn dat soort uitkomsten van onderzoek ware 'hoofdpijndossiers', waardoor dergelijk onderzoek op oneigenlijke gronden, en met oneigenlijke middelen, wordt bestreden in het publieke domijn, zoals op forums, tijdens symposia, en in commentaren op artikelen.En dit is jouw verklaring waarom een pak slaag helemaal niet erg is?
[...]
Wat ik er mee duidelijk probeer te maken, is dat niet ieder kind, onder alle omstandigheden, slaag als straf afwijst. Zoals ik al zei in dat andere topic, kiezen sommige kinderen in de VS, waar slaag op school in sommige staten nog gebruikelijk is, voor slaag, boven het alternatief van 'nablijven', als hen de keuze wordt geboden. En dat geldt, volgens onderzoek in de VS, nog meer voor de thuissituatie. Voor de politiek-correcte opvoed-elite zijn dat soort uitkomsten van onderzoek ware 'hoofdpijndossiers', waardoor dergelijk onderzoek op oneigenlijke gronden, en met oneigenlijke middelen, wordt bestreden in het publieke domijn, zoals op forums, tijdens symposia, en in commentaren op artikelen.En dit is jouw verklaring waarom een pak slaag helemaal niet erg is?
vrijdag 16 september 2011 om 12:43
vrijdag 16 september 2011 om 12:46
quote:mrsstanleywalker schreef op 16 september 2011 @ 12:04:
Inderdaad sunemom. Mensen missen de hele dynamiek rondom kindermishandeling en misbruik. Die hele dynamiek maakt dat het een ander soort misdrijven betreft dan misdrijven gepleegd tussen volwassenen onderling.Vandaar dat je aan komt dragen met de 'buurman' die zijn auto voor een oprit parkeert?
Inderdaad sunemom. Mensen missen de hele dynamiek rondom kindermishandeling en misbruik. Die hele dynamiek maakt dat het een ander soort misdrijven betreft dan misdrijven gepleegd tussen volwassenen onderling.Vandaar dat je aan komt dragen met de 'buurman' die zijn auto voor een oprit parkeert?
