Actueel
alle pijlers
The land that time forgot
dinsdag 9 september 2008 om 17:14
Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Am Yisrael Chai!
donderdag 11 september 2008 om 20:38
En nee, natuurlijk heb ik niet alle buitenlandse vrouwen geinterviewd. Maar er bestaan heel wat boeken over emancipatie die niet door Nederlanders geschreven zijn, er bestaan boekjes zoals dat boekje wat ik eerder noemde, je praat met mensen die hier als volwassene voor het eerst komen en hoort dan van hen wat hen opvalt, zowel mannen als vrouwen, je hebt relaties met mensen die geen Nederlanders zijn, je hebt vrienden en kennissen die zelf buitenlander zijn maar een relatie hebben met een Nederlandse vrouw, en je hebt ogen, en uit al die verschillende bronnen ontstaat een bepaald beeld van de man-vrouw verhoudingen in NL en die zijn echt heel erg anders, vind ik.
Am Yisrael Chai!
donderdag 11 september 2008 om 20:41
Maar ga d'r maar aanstaan als man vandaag de dag ; wél galante heer zijn , mét holbewoner trekken , maar ook zorgtaken - niet te soft want dat is niet mannelijk genoeg - en vooral niet doen of je als man verschilt , maar af en toe wél doen alsof je als man andere verplichtingen hebt ten opzichte van het zwakke geslacht .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 september 2008 om 20:42
En dan zal ik nog even kolen op het vuur gooien. Mijn man is gestopt met werken toen hij 40 was, had genoeg verdient. Ik ga werken, studeren, maar ik moet wel zorgen dat het huishouden draait (met dank aan de poetsvrouw), het eten klaar staat en de kleren in de kast liggen. M.a.w. ik mag werken, als hij er niet onder lijdt. Toppunt was vorige week, eten staat klaar, hij hoeft het alleen maar aan te zetten. Hij zegt, moet ik het zelf nog koken? Ja dude, aardappels en sperziebonen voorgekookt is NieT lekker. (Vlees had ik al gebraden). En weet je Fash, dat is mijn keuze. Ik vind dat niet erg, ik ken hem, hou van hem en doe het met liefde en plezier. Zo non geëmancipeerd, maar zo mij. En zo maakt iedereen zijn keuze. Respecteer dat.
donderdag 11 september 2008 om 20:43
Ik vind dat ook leuk, en zelfs enigszins normaal. Ik vind het zelfs niet mannelijk om dat niet te doen. Maar mijn Turkse mannelijke collega bijvoorbeeld, die zei laatst tegen mij toen ik aanbood hem geld te geven omdat hij mijn lunch had voorgeschoten "zeg, doe even normaal, ik ben toch geen mietje!" Toen ik daarom moest lachen zei hij out of the blue dat hij Nederlandse mannen niet mannelijk vond omdat zij het normaal vinden om vrouwen te laten betalen.
En mijn Israelische beste vriendje, die al jaren in NL woont en met een NL'se vrouw getrouwd is geweest, die heeft me nou al honderdduizend keer verteld dat als je een deur voor een Nederlandse vrouw openhoudt dat ze dan kwaad wordt en zegt "dat kan ik zelf wel, hoor".
Die twee dingen vind ik persoonlijk echt enorm tekenend voor wat in NL onder emancipatie verstaan wordt.
Am Yisrael Chai!
donderdag 11 september 2008 om 20:47
Aanvulling, want ik zie dat ik met mijn laatste zin niet heel duidelijk ben: ik heb het idee dat "mannen en vrouwen zijn gelijk" in NL wordt uitgelegd alsof je geen sekseverschillen meer zou hebben. Daar ligt heel erg de focus op, lijkt het wel.
Maar de gróte issues, zoals dat vrouwen nog altijd minder betaald krijgen in dezelfde functies, die lijken weer heel erg ondergeschikt. Vandaar dat ik zeg: het is een soort cosmetische emancipatie, een oppervlakte-emancipatie ofzo.
Maar de gróte issues, zoals dat vrouwen nog altijd minder betaald krijgen in dezelfde functies, die lijken weer heel erg ondergeschikt. Vandaar dat ik zeg: het is een soort cosmetische emancipatie, een oppervlakte-emancipatie ofzo.
Am Yisrael Chai!
donderdag 11 september 2008 om 20:50
Ik vind het heerlijk als een man de deur voor me open houdt, me in mijn jas helpt, mijn stoel aanschuift enz.
Aan de andere kant ga ik net beginnen met een nieuwe HBO studie, en dat op mijn leeftijd nog, vet in de 40.
Ben ik nou wel of niet geemancipeerd? Moeilijk hoor.
Geef mijn portie maar aan fikkie, geemancipeerd (rotwoord) of niet, ik doe dat waar ik mezelf lekker bij voel.
Ik vind "geemancipeerd' (excuus voor geen trema) een typisch jaren 60 iets.
We gaan weer terug in de tijd. Maar goed, hystory repeats itself.
Aan de andere kant ga ik net beginnen met een nieuwe HBO studie, en dat op mijn leeftijd nog, vet in de 40.
Ben ik nou wel of niet geemancipeerd? Moeilijk hoor.
Geef mijn portie maar aan fikkie, geemancipeerd (rotwoord) of niet, ik doe dat waar ik mezelf lekker bij voel.
Ik vind "geemancipeerd' (excuus voor geen trema) een typisch jaren 60 iets.
We gaan weer terug in de tijd. Maar goed, hystory repeats itself.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 11 september 2008 om 20:51
Nou, laten we het dan even op de franse nationaliteit en mentaliteit houden, aangezien jij die in je familie hebt en dus zal herkennen.
Emancipatie hier is hetzelfde als in Nl hoor. Ook hier willen de vrouwen net als in Nl, amerika en duitsland heel wat. Heb je helemaal gelijk in.
Alleen, kan je in Nl makkelijk part-time werken, hier niet. Dus àls je als vrouw hier nog iets wilt doen buiten je kinderen en gezin om, dan is dat meteen volle bak. Dat is niks geen ambitie of carriere wens. dat is gewoon zo omdat het niet anders kan.
Dus om nou te zeggen dat Nl ouderwets is oid omdat er zoveel vrouwen niet of deeltijd werken vind ik niet kloppen. Is juist een teken van vooruitgang. In Nl kan je tenminste je baan opdelen in korte dagen. Bij ons op het werk hier word ik vreemd aangekeken omdat ik om half zes al naar huis ga. Da's erg vroeg.
Wensen ze me ook vaak: goeie middag hè. Nee joh, da's leuk. En bemoedigend. Maar ja, ik moet wel om half 7 de kinderen van de opvang halen. En Man kan al helemaal niet eerder weg van werk, als hij voor 7 uur vertrekt dan wordt hij echt vreemd aangekeken. Dat is de werkmentaliteit in Frankrijk. Dus dan vindt jij de Franse vrouwen ge-emancipeerder dan de Nlse vrouwen? hihi. Geen Man hier die aan kind-zorg doet hoor. En minimum aan huishouden.
Ik hoef ons Nlse filiaal trouwens niet te bellen na 5-en hoor. Dan is Mevrouw de Directeur (jawel, een vrouw::) allang op huis aan. Vind ik niet achterhaald. Lijkt me juist erg fijn!
donderdag 11 september 2008 om 20:52
Ik vind de hele discussie teleurstellend. Ik vermoed dat ik het eigenlijk niet goed kan volgen.
Ik dacht begrepen te hebben dat het niet ging over emancipatie van de vrouw, maar dat het ging om een bepaalde houding die Nederlanders volgens Fashionvictim hebben en die haar het idee geven dat Nederland is blijven hangen in de jaren 50, ondanks het feit dat - vooruitstrevende - ontwikkelingen in Nederland als homohuwelijk, recht op euthanasie, recht op abortus, etc. tot de realiteit behoren.
Naar mijn idee wordt in Nederland vooral op safe geleefd door de inwoners. Veel kan en mag, maar altijd binnen vooraf bepaalde regels, voorwaarden en verplichtingen. Ik heb ook niet de indruk dat wij progressief zijn omdat wij daadwerkelijk geloven in het uitproberen van nieuw, origineel en oorspronkelijk gedachtengoed, maar gewoon omdat wij het liefst ver van te voren bepalen hoe we ieder nieuw, oorspronkelijk en origineel idee onder controle kunnen houden. Wij zijn in mijn ogen dan ook niet daadwerkelijk progressief. Wij durven geen risico's te nemen en risico's nemen wordt aan alle kanten ontmoedigd, beschimpt en zelfs gekleineerd.
Die bekrompenheid zie ik in Nederland. In mannen en vrouwen.
Ik dacht begrepen te hebben dat het niet ging over emancipatie van de vrouw, maar dat het ging om een bepaalde houding die Nederlanders volgens Fashionvictim hebben en die haar het idee geven dat Nederland is blijven hangen in de jaren 50, ondanks het feit dat - vooruitstrevende - ontwikkelingen in Nederland als homohuwelijk, recht op euthanasie, recht op abortus, etc. tot de realiteit behoren.
Naar mijn idee wordt in Nederland vooral op safe geleefd door de inwoners. Veel kan en mag, maar altijd binnen vooraf bepaalde regels, voorwaarden en verplichtingen. Ik heb ook niet de indruk dat wij progressief zijn omdat wij daadwerkelijk geloven in het uitproberen van nieuw, origineel en oorspronkelijk gedachtengoed, maar gewoon omdat wij het liefst ver van te voren bepalen hoe we ieder nieuw, oorspronkelijk en origineel idee onder controle kunnen houden. Wij zijn in mijn ogen dan ook niet daadwerkelijk progressief. Wij durven geen risico's te nemen en risico's nemen wordt aan alle kanten ontmoedigd, beschimpt en zelfs gekleineerd.
Die bekrompenheid zie ik in Nederland. In mannen en vrouwen.
donderdag 11 september 2008 om 20:52
En hierover heb ik me wel enorm verbaasd; er stond hierover laatst weer een artikel in De Stentor. Het verschil in salaris tussen mannen en vrouwen die exact dezelfde functie uitoefenen is 18 %. Daar begrijp ik echt helemaal niks van. Geven die werkgevers die vrouwen soms minder vanwege het feit dat ze vrouw zijn en misschien ooit zwanger mocht worden?
donderdag 11 september 2008 om 20:53
Ik respecteer dat prima. Want daar ging het me ook niet zozeer om, maar zoals ik 20 paginas geleden ook al constateerde: kennelijk valt hetgeen wat ik bedoel je alleen maar op als je geen Nederlandse bent ofzo.
Mijn schoonzusje is huisvrouw. Of nou ja, huisvrouw, ze heeft geen kinderen en heeft een werkster, dus ze staat geen piepers te jassen, luiers te verschonen en ramen te lappen, maar goed, ze heeft geen betaalde baan. En tóch vind ik haar geëmancipeerder overkomen dan een heleboel Nederlandse vrouwen die wél banen hebben. En waar dat verschil hem in zit, dát probeerde ik dus met deze discussie te achterhalen. En volgens mij heeft dat te maken met een andere definitie van emancipatie.
Am Yisrael Chai!
donderdag 11 september 2008 om 20:56
donderdag 11 september 2008 om 20:59
donderdag 11 september 2008 om 21:12
Ik heb het ook gedaan. Maar dan wel met kroost, inmiddels volwassen.
Nu heb ik al een paar jaar betaald werk ( lees: na de scheiding
) en begin zelfs weer te studeren.Alles is ergens goed voor. Iedereen maakt keuzes of wordt ergens gedwongen keuzes te maken en dat pakt soms toch wel goed uit.
Al zie je het ook somber in.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
