Actueel
alle pijlers
Vrouwen met een deeltijdbaan zijn lui
donderdag 13 november 2008 om 16:53
Deeltijd-vrouwen zijn luie vrouwen’
door Laura Romanillos
Geplaatst op woensdag 12 november 2008 om 11:35
Oproep voor vrouwen in top breed gesteund door mannen
“Vrouwen die in deeltijd werken verpesten het voor de rest, en ook voor hun dochters en hun kleindochters.” Powerwoman en feministe Heleen Mees heeft geen goed woord over voor vrouwen die in deeltijd werken.
“Ze zijn lui, bang om hun nek uit te steken en gemakzuchtig. Ze zijn een totale verkwisting”, en zo kan ze nog wel even doorgaan. Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat driekwart van de Nederlandse vrouwen een deeltijdbaan heeft. Slechts 7 procent van hen zou voltijd willen werken. Van de vrouwen die een kleine deeltijdbaan hebben (12 tot 19 uur) zou de helft wel meer willen werken, maar dan gemiddeld maar vijf uur meer, op het tijdstip dat het hen uitkomt. De helft van de vrouwen die fulltime werken zou liever minder willen werken.
Tegelijkertijd plaatste Woman Capital, een headhuntersbureau voor vrouwen, gisteren voor de tweede keer een paginagrote advertentie in Het Financieele Dagblad met een oproep aan minister Bos van Financiën om meer vrouwen te benoemen in de top van de financiële wereld. De eerste oproep, van ongeveer twee weken geleden, werd ondertekend door 34 vrouwen op topposities. De oproep van gisteren door ongeveer 70 topmannen. “De reacties waren overweldigend”, zegt manager Bercan Günel. “Daarom zijn we op het idee gekomen om het stokje over te geven aan de mannen. We vonden een hele grote groep bereid hun handtekening te zetten. Het is een hele mooie mix van nieuwe CEO’s en de oude garde die nu commissaris is. Maar ook advocaten en hoogleraren steunen onze oproep aan minister Bos” , aldus Günel.
Vrouwen die het liefst deeltijd willen werken en een tekort aan vrouwen in topposities lijken niet met elkaar te rijmen. “Dat heeft ook helemaal niets met elkaar te maken,” zegt Mees. “Die deeltijdvrouwen zouden zelfs als ze vijftig uur per week zouden werken niets bereiken. Er zijn ook mannen die zo zijn, die niet ambitieus zijn, en vier dagen per week werken omdat ze dat kunnen betalen. Het gaat om ‘angry young women’ die ambities hebben, keihard werken, maar toch niet benoemd worden op de hoge plekken.” Volgens Günel heeft het één wel degelijk iets met het ander te maken. “Het is schrijnend dat er amper geen vrouwelijke rolmodellen zijn. Als een jonge vrouw bij ABN Amro begint en ze kijkt omhoog ziet ze alleen maar mannen en macho-gedrag. Daardoor krijgt ze geen zin om extra haar best te doen om hogerop te komen en ook zo te worden.”
door Laura Romanillos
Geplaatst op woensdag 12 november 2008 om 11:35
Oproep voor vrouwen in top breed gesteund door mannen
“Vrouwen die in deeltijd werken verpesten het voor de rest, en ook voor hun dochters en hun kleindochters.” Powerwoman en feministe Heleen Mees heeft geen goed woord over voor vrouwen die in deeltijd werken.
“Ze zijn lui, bang om hun nek uit te steken en gemakzuchtig. Ze zijn een totale verkwisting”, en zo kan ze nog wel even doorgaan. Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat driekwart van de Nederlandse vrouwen een deeltijdbaan heeft. Slechts 7 procent van hen zou voltijd willen werken. Van de vrouwen die een kleine deeltijdbaan hebben (12 tot 19 uur) zou de helft wel meer willen werken, maar dan gemiddeld maar vijf uur meer, op het tijdstip dat het hen uitkomt. De helft van de vrouwen die fulltime werken zou liever minder willen werken.
Tegelijkertijd plaatste Woman Capital, een headhuntersbureau voor vrouwen, gisteren voor de tweede keer een paginagrote advertentie in Het Financieele Dagblad met een oproep aan minister Bos van Financiën om meer vrouwen te benoemen in de top van de financiële wereld. De eerste oproep, van ongeveer twee weken geleden, werd ondertekend door 34 vrouwen op topposities. De oproep van gisteren door ongeveer 70 topmannen. “De reacties waren overweldigend”, zegt manager Bercan Günel. “Daarom zijn we op het idee gekomen om het stokje over te geven aan de mannen. We vonden een hele grote groep bereid hun handtekening te zetten. Het is een hele mooie mix van nieuwe CEO’s en de oude garde die nu commissaris is. Maar ook advocaten en hoogleraren steunen onze oproep aan minister Bos” , aldus Günel.
Vrouwen die het liefst deeltijd willen werken en een tekort aan vrouwen in topposities lijken niet met elkaar te rijmen. “Dat heeft ook helemaal niets met elkaar te maken,” zegt Mees. “Die deeltijdvrouwen zouden zelfs als ze vijftig uur per week zouden werken niets bereiken. Er zijn ook mannen die zo zijn, die niet ambitieus zijn, en vier dagen per week werken omdat ze dat kunnen betalen. Het gaat om ‘angry young women’ die ambities hebben, keihard werken, maar toch niet benoemd worden op de hoge plekken.” Volgens Günel heeft het één wel degelijk iets met het ander te maken. “Het is schrijnend dat er amper geen vrouwelijke rolmodellen zijn. Als een jonge vrouw bij ABN Amro begint en ze kijkt omhoog ziet ze alleen maar mannen en macho-gedrag. Daardoor krijgt ze geen zin om extra haar best te doen om hogerop te komen en ook zo te worden.”
woensdag 17 december 2008 om 15:18
Ik kreeg toch wel het idee dat je globaal genomen vind dat een deeltijder zichzelf vermutst.
en dan nog,
er zijn nog steeds huwelijken waarbij het toelaatbaar is om je geheel afhankelijk op te stellen
vind het zo jammer dat de vergemakkeling in relaties het ertoe brengt dat veel vrouwen geforceerd geëmancipeerd zijn, niet vanuit het oogpunt van zelfstandigheid , maar mbt de angst van de foute voorbeelden van mensen die menen dat relaties er zijn om elkaar ooit te verlaten bijna met een garantie berust op zgn waarheid.
geheel misselijke en misplaatste insteek wat mij betreft.
als ik deze vourwen al zou willen volgen dan heeft een huwelijk nieteens zijn waarde en zin meer, doe het dan beter niet, die stelling maakt namelijk een huwelijk ook al een waardeloos intsituut en doe je dan alleen voor het feesie met de jurk en dat dan ook het liefst groter mooier en duurder dan de rest.
bah.
ik vind soms de emancipatie het gevoel en waarde ontstijgen van wat o zo waardelvol is.
een man vrouw relatie .
zoals mijn ouders al 60 jaar getrouwd zijn en mijn moeder nooit gewerkt heeft en een ozo slimme vrouw is die heel goed weet wat er te koop is.
totaal afhankelijk , en o zo gelukkig.
en haar kinderen trouwens ook.
en dan nog,
er zijn nog steeds huwelijken waarbij het toelaatbaar is om je geheel afhankelijk op te stellen
vind het zo jammer dat de vergemakkeling in relaties het ertoe brengt dat veel vrouwen geforceerd geëmancipeerd zijn, niet vanuit het oogpunt van zelfstandigheid , maar mbt de angst van de foute voorbeelden van mensen die menen dat relaties er zijn om elkaar ooit te verlaten bijna met een garantie berust op zgn waarheid.
geheel misselijke en misplaatste insteek wat mij betreft.
als ik deze vourwen al zou willen volgen dan heeft een huwelijk nieteens zijn waarde en zin meer, doe het dan beter niet, die stelling maakt namelijk een huwelijk ook al een waardeloos intsituut en doe je dan alleen voor het feesie met de jurk en dat dan ook het liefst groter mooier en duurder dan de rest.
bah.
ik vind soms de emancipatie het gevoel en waarde ontstijgen van wat o zo waardelvol is.
een man vrouw relatie .
zoals mijn ouders al 60 jaar getrouwd zijn en mijn moeder nooit gewerkt heeft en een ozo slimme vrouw is die heel goed weet wat er te koop is.
totaal afhankelijk , en o zo gelukkig.
en haar kinderen trouwens ook.
woensdag 17 december 2008 om 15:30
tuurlijk kan je financieel afhankelijk zijn en gelukkig, en zonder dat er iets fout gaat.
maar de realiteit is nou eenmaal dat er heel veel huwelijken stranden en dat daarbij heel wat vrouwen in de bijstand belanden.
Je moet er nooit vanuit gaan dat het jou overkomt, maar ook niet dat het jou niet overkomt. Ik vind dat je een verantwoordelijkheid hebt om ook zonder partner jezelf (en eventuele kinderen) te kunnen redden zonder hulp van de staat. Naar mijn idee is dat niet het geval bij vrouwen die na jaren huwelijk jarenlang in de bijstand belanden.
Niet hun schuld, snap ik wel.
maar daarom zei ik ook, 'zorg toch dat je voor jezelf kan zorgen als het moet.' het bespaart een hoop leed en het is goed voor je eigenwaarde (lijkt mij) om niet van alimentatie of de overheid afhankelijk te zijn.
in principe zit er ook een cynisch kantje aan trouwen onder voorwaarden, maar if the shit hits the fan ben je er wel blij mee! beter mee verlegen dan om verlegen.
Zelfde geldt voor parttmen/huismoederen: prima, maar ik zou er altijd voor zorgen als ik huisvrouw was, dat ik een beetje kennis en een netwerkje heb om zelf aan de bak te kunnen.
maar de realiteit is nou eenmaal dat er heel veel huwelijken stranden en dat daarbij heel wat vrouwen in de bijstand belanden.
Je moet er nooit vanuit gaan dat het jou overkomt, maar ook niet dat het jou niet overkomt. Ik vind dat je een verantwoordelijkheid hebt om ook zonder partner jezelf (en eventuele kinderen) te kunnen redden zonder hulp van de staat. Naar mijn idee is dat niet het geval bij vrouwen die na jaren huwelijk jarenlang in de bijstand belanden.
Niet hun schuld, snap ik wel.
maar daarom zei ik ook, 'zorg toch dat je voor jezelf kan zorgen als het moet.' het bespaart een hoop leed en het is goed voor je eigenwaarde (lijkt mij) om niet van alimentatie of de overheid afhankelijk te zijn.
in principe zit er ook een cynisch kantje aan trouwen onder voorwaarden, maar if the shit hits the fan ben je er wel blij mee! beter mee verlegen dan om verlegen.
Zelfde geldt voor parttmen/huismoederen: prima, maar ik zou er altijd voor zorgen als ik huisvrouw was, dat ik een beetje kennis en een netwerkje heb om zelf aan de bak te kunnen.
woensdag 17 december 2008 om 15:52
Ik denk dat het van alles een beetje is en dat the keyword 'gematigdheid' is.
D.w.z. zorgen dat je niet helemaal vervreemd van werk, dat je kids niet vervreemden van jezelf (en dat je dus niet 40 uur werkt in de week), dat je een goed fundament hebt om op terug te valle (opleiding) mocht dat na een scheiding nodig zijn en dat je kids zich happy voelen met het aantal uren dat je er niet bent.
Zo simpel en toch zo lastig.
In mijn omgeving merk ik dat vrouwen echt wel willen werken (het gros heeft hbo of universiteit), maar door wat voor reden toch niet kunnen wanneer er kids komen. Denk aan enorme wachtlijsten bij dagverblijven/naschoolse opvang, geen mogelijkheid tot parttime (en dan heb ik het over minder dan 24 uur, wat vaak gezien de functie-inhoud niet kan), etc, etc.
Ikzelf heb het ook bij de hand gehad en moest, vanwege ontbreken van opvang voor 2e kind mijn functie opgeven. Op zich kwam het niet verkeerd uit, maar het was toch een verlies van 'zelfstandigheid'.
Ook mijn man verdient genoeg om mij, theoretisch, een goed leven na een scheiding te kunnen geven . Hier kun je inderdaad niet vanuit gaan..........
Ik moet maar vertrouwen op mijn opleiding, ervaring en wijsheid, mocht het ooit nodig zijn.
Mijn kinderen varen wel bij het feit dat ik er redelijk vaak voor ze ben.
Uitersten zijn nergens goed voor.
D.w.z. zorgen dat je niet helemaal vervreemd van werk, dat je kids niet vervreemden van jezelf (en dat je dus niet 40 uur werkt in de week), dat je een goed fundament hebt om op terug te valle (opleiding) mocht dat na een scheiding nodig zijn en dat je kids zich happy voelen met het aantal uren dat je er niet bent.
Zo simpel en toch zo lastig.
In mijn omgeving merk ik dat vrouwen echt wel willen werken (het gros heeft hbo of universiteit), maar door wat voor reden toch niet kunnen wanneer er kids komen. Denk aan enorme wachtlijsten bij dagverblijven/naschoolse opvang, geen mogelijkheid tot parttime (en dan heb ik het over minder dan 24 uur, wat vaak gezien de functie-inhoud niet kan), etc, etc.
Ikzelf heb het ook bij de hand gehad en moest, vanwege ontbreken van opvang voor 2e kind mijn functie opgeven. Op zich kwam het niet verkeerd uit, maar het was toch een verlies van 'zelfstandigheid'.
Ook mijn man verdient genoeg om mij, theoretisch, een goed leven na een scheiding te kunnen geven . Hier kun je inderdaad niet vanuit gaan..........
Ik moet maar vertrouwen op mijn opleiding, ervaring en wijsheid, mocht het ooit nodig zijn.
Mijn kinderen varen wel bij het feit dat ik er redelijk vaak voor ze ben.
Uitersten zijn nergens goed voor.
woensdag 17 december 2008 om 21:48
quote:Schilderspalet schreef op 17 december 2008 @ 15:52:
dat je kids niet vervreemden van jezelf (en dat je dus niet 40 uur werkt in de week), .
?? Wat een vreemde opmerking, dat je dús niet 40 u moet werken om je kinderen niet van je te laten vervreemden!
Ik werk met grote regelmaat meer dan 40 u in de week. Mijn man ook. En ik heb geen seconde het idee dat onze kinderen van ons vervreemden. Sterker: onze kinderen vinden ons werk machtig interessant, ze weten niet beter dan dat wij werken, én dat zowel papa als mama een dag door de week thuis is. Dat we ook nog het een en ander doen als zij al op bed liggen, weten ze niet en zal ze naar ik aanneem ook volkomen worst wezen. We springen beiden met enige regelmaat in als hulpouder op creche, school of nso. Er zit altijd één ouder en soms twee te kijken op de bank bij zwemles. Etc.etc. Dus hoezo vervreemden?
dat je kids niet vervreemden van jezelf (en dat je dus niet 40 uur werkt in de week), .
?? Wat een vreemde opmerking, dat je dús niet 40 u moet werken om je kinderen niet van je te laten vervreemden!
Ik werk met grote regelmaat meer dan 40 u in de week. Mijn man ook. En ik heb geen seconde het idee dat onze kinderen van ons vervreemden. Sterker: onze kinderen vinden ons werk machtig interessant, ze weten niet beter dan dat wij werken, én dat zowel papa als mama een dag door de week thuis is. Dat we ook nog het een en ander doen als zij al op bed liggen, weten ze niet en zal ze naar ik aanneem ook volkomen worst wezen. We springen beiden met enige regelmaat in als hulpouder op creche, school of nso. Er zit altijd één ouder en soms twee te kijken op de bank bij zwemles. Etc.etc. Dus hoezo vervreemden?
donderdag 18 december 2008 om 14:53
quote:Dhelia schreef op 17 december 2008 @ 21:48:
[...]
?? Wat een vreemde opmerking, dat je dús niet 40 u moet werken om je kinderen niet van je te laten vervreemden!
Ik werk met grote regelmaat meer dan 40 u in de week. Mijn man ook. En ik heb geen seconde het idee dat onze kinderen van ons vervreemden. Sterker: onze kinderen vinden ons werk machtig interessant, ze weten niet beter dan dat wij werken, én dat zowel papa als mama een dag door de week thuis is. Dat we ook nog het een en ander doen als zij al op bed liggen, weten ze niet en zal ze naar ik aanneem ook volkomen worst wezen. We springen beiden met enige regelmaat in als hulpouder op creche, school of nso. Er zit altijd één ouder en soms twee te kijken op de bank bij zwemles. Etc.etc. Dus hoezo vervreemden?
Eigenlijk was deze opmerking gericht op gezinnen hier in onze wijk. Het is een 'rijke wijk' (duren huizen, goede banen, etc)
Het gros van de ouders bij mijn zoon in de klas werken toch echt bijna allemaal bijna volle weken.
Je ziet, hoort en merkt dat de kids minder 'close' of laat ik beter zeggen 'anders' contact hebben met de ouders van de kids wiens moeder/vader minder werkt. Dit wordt ook ondersteund door de leidsters en leiders van de naschoolse opvang en de tussenschoolse opvang en de juffen en meesters. Zijn niet alleen mijn woorden hoor.
Ieder moet lekker weten wat hij/zij doet qua werk, etc. Het was slechts een constatering en niet die van mij alleen.
Voorbeelden:
een artsenechtpaar, werken allebei fulltime (ook onregelmatig en daardoor nog verwarrende voor kids, er is een au pair in huis)
een echtpaar met 1 van de grootste bedrijven hier in de omgeving, ouders werken fulltime, kids zitten 4 dagen op de opvang + 1 dag opa's oma's, ook het weekend zit vol met van alles en nog wat
en zo kan ik er nog wel een aantal noemen.
Ik heb de kids zelf meegemaakt en bij deze kids geldt zeer zeker: enigszins vervreemd van moeder en vader!
Ik heb vanuit mijn werk de kennis en ervaring om goed te kunnen oordelen of kids wel of niet enigszins 'ervreemd' zijn van ouders.
Dit geldt dan dus niet voor jullie, voel je dus niet aangesproken.
Vind het alleen maar knap dat het jullie dus wel lukt om alles goed 'rond te breien'.
[...]
?? Wat een vreemde opmerking, dat je dús niet 40 u moet werken om je kinderen niet van je te laten vervreemden!
Ik werk met grote regelmaat meer dan 40 u in de week. Mijn man ook. En ik heb geen seconde het idee dat onze kinderen van ons vervreemden. Sterker: onze kinderen vinden ons werk machtig interessant, ze weten niet beter dan dat wij werken, én dat zowel papa als mama een dag door de week thuis is. Dat we ook nog het een en ander doen als zij al op bed liggen, weten ze niet en zal ze naar ik aanneem ook volkomen worst wezen. We springen beiden met enige regelmaat in als hulpouder op creche, school of nso. Er zit altijd één ouder en soms twee te kijken op de bank bij zwemles. Etc.etc. Dus hoezo vervreemden?
Eigenlijk was deze opmerking gericht op gezinnen hier in onze wijk. Het is een 'rijke wijk' (duren huizen, goede banen, etc)
Het gros van de ouders bij mijn zoon in de klas werken toch echt bijna allemaal bijna volle weken.
Je ziet, hoort en merkt dat de kids minder 'close' of laat ik beter zeggen 'anders' contact hebben met de ouders van de kids wiens moeder/vader minder werkt. Dit wordt ook ondersteund door de leidsters en leiders van de naschoolse opvang en de tussenschoolse opvang en de juffen en meesters. Zijn niet alleen mijn woorden hoor.
Ieder moet lekker weten wat hij/zij doet qua werk, etc. Het was slechts een constatering en niet die van mij alleen.
Voorbeelden:
een artsenechtpaar, werken allebei fulltime (ook onregelmatig en daardoor nog verwarrende voor kids, er is een au pair in huis)
een echtpaar met 1 van de grootste bedrijven hier in de omgeving, ouders werken fulltime, kids zitten 4 dagen op de opvang + 1 dag opa's oma's, ook het weekend zit vol met van alles en nog wat
en zo kan ik er nog wel een aantal noemen.
Ik heb de kids zelf meegemaakt en bij deze kids geldt zeer zeker: enigszins vervreemd van moeder en vader!
Ik heb vanuit mijn werk de kennis en ervaring om goed te kunnen oordelen of kids wel of niet enigszins 'ervreemd' zijn van ouders.
Dit geldt dan dus niet voor jullie, voel je dus niet aangesproken.
Vind het alleen maar knap dat het jullie dus wel lukt om alles goed 'rond te breien'.
donderdag 18 december 2008 om 19:20
donderdag 18 december 2008 om 19:48
quote:Zamirah schreef op 18 december 2008 @ 15:07:
Ik vind het knap dat je dat allemaal zo goed van een afstand kunt zien, Schilderspalet....(...)...
En ook dat dit vanzelfsprekend dan weer niet voor Dehlia geldt... Maar natúúrlijk geldt dat vanzelfsprekend niet voor mij. Mrs Perfect is my middle name. Weet toch iederéén!!
Ik vind het knap dat je dat allemaal zo goed van een afstand kunt zien, Schilderspalet....(...)...
En ook dat dit vanzelfsprekend dan weer niet voor Dehlia geldt... Maar natúúrlijk geldt dat vanzelfsprekend niet voor mij. Mrs Perfect is my middle name. Weet toch iederéén!!
donderdag 18 december 2008 om 19:51
quote:Schilderspalet schreef op 18 december 2008 @ 14:53:
. Dit wordt ook ondersteund door de leidsters en leiders van de naschoolse opvang en de tussenschoolse opvang en de juffen en meesters. Zijn niet alleen mijn woorden hoor.
Ieder moet lekker weten wat hij/zij doet qua werk, etc. Het was slechts een constatering en niet die van mij alleen.
.Praten de juffen en meesters en leidsters en leiders met jou over andere kinderen en de band met hun ouders?? Dat lijkt me zorgwekkender dan wat je van een afstandje meent waar te nemen bij anderen, om eerlijk te zijn.
. Dit wordt ook ondersteund door de leidsters en leiders van de naschoolse opvang en de tussenschoolse opvang en de juffen en meesters. Zijn niet alleen mijn woorden hoor.
Ieder moet lekker weten wat hij/zij doet qua werk, etc. Het was slechts een constatering en niet die van mij alleen.
.Praten de juffen en meesters en leidsters en leiders met jou over andere kinderen en de band met hun ouders?? Dat lijkt me zorgwekkender dan wat je van een afstandje meent waar te nemen bij anderen, om eerlijk te zijn.
donderdag 18 december 2008 om 20:46
fulltime mama's verdedigen zich altijd met dat ze genoeg aandacht geven aan hun kinderen, maar ben toch van mening dat een deeltijd moeder rationeel gezien en emotioneel gezien veel meer aandacht kan geven aan hun kinderen en dat je idd het verschil bij kinderen merkt.
Ik zie genoeg vriendinnetjes van mijn kinderen bij mij in de middag een kopje thee en koekjes nuttigen en hun verhaal doen hier thuis en dat ze dan zo enorm gezellig vinden, en dat ze dat missen.
Een nso is niet thuis en dat zal het ook nooit worden
oost west thuis best, cliche maar waar.
en als anderen dat dan als lui willen zien, moeten ze doen.
Ik krijg kinderen en geen junioortjes die afgericht worden in een structuur van een creche nso whatever.
Ik zie genoeg vriendinnetjes van mijn kinderen bij mij in de middag een kopje thee en koekjes nuttigen en hun verhaal doen hier thuis en dat ze dan zo enorm gezellig vinden, en dat ze dat missen.
Een nso is niet thuis en dat zal het ook nooit worden
oost west thuis best, cliche maar waar.
en als anderen dat dan als lui willen zien, moeten ze doen.
Ik krijg kinderen en geen junioortjes die afgericht worden in een structuur van een creche nso whatever.
donderdag 18 december 2008 om 21:51
Yep,
Soms vind ik het idd heel erg zwaar als ik uit mijn werk kom, dan heb ik de hele dag gewerkt van 8.15 tot 15.00 met kinderen en ik werk met bijzondere kinderen (0 pauze) en aan het eind van zo een dag ben ik geregeld total loss en deze kinderen wil je ook van alles mee ondernemen net als met de reguliere kinderen, zwaar, van de week met de klas kerststukjes gemaakt, na drieën nog vergaderen en dan kom je kwart over vijf thuis en zegt je eigen kind , mam ik moet voor morgen kerstfrutsels hebben en dan spring je de auto in naar het tuincentrum om die verdomde kerstfrutsels te kopen die je de hele middag al in je handen hebt gehad .
de volgende dag ben je vrij , want je werkt parttime en dan ben je dus lui, tssssssssss
Soms vind ik het idd heel erg zwaar als ik uit mijn werk kom, dan heb ik de hele dag gewerkt van 8.15 tot 15.00 met kinderen en ik werk met bijzondere kinderen (0 pauze) en aan het eind van zo een dag ben ik geregeld total loss en deze kinderen wil je ook van alles mee ondernemen net als met de reguliere kinderen, zwaar, van de week met de klas kerststukjes gemaakt, na drieën nog vergaderen en dan kom je kwart over vijf thuis en zegt je eigen kind , mam ik moet voor morgen kerstfrutsels hebben en dan spring je de auto in naar het tuincentrum om die verdomde kerstfrutsels te kopen die je de hele middag al in je handen hebt gehad .
de volgende dag ben je vrij , want je werkt parttime en dan ben je dus lui, tssssssssss
vrijdag 19 december 2008 om 19:26
Joh, Heleen Mees spoort niet. Dat weet toch iedereen? Ik zeg: je bent pas geemancipeerd als jij voor jezelf die keuze kunt maken, die bij je past. Ik werk ook 'maar' 3 dagen, maar heb gisteren wel weer punten gescoord bij de ubermoeders op school tijdens het kerstfeest met mijn onvervalste chocoladetaart van Dr Oetker. Dat dan weer wel
*vraagt zich af: als je wilt gaan stoppen met werken om te gaan in deeltijd te gaan studeren, ben je dan ook lui?*
*vraagt zich af: als je wilt gaan stoppen met werken om te gaan in deeltijd te gaan studeren, ben je dan ook lui?*
vrijdag 19 december 2008 om 21:42
vrijdag 19 december 2008 om 22:01
vrijdag 19 december 2008 om 22:06
vrijdag 19 december 2008 om 22:35
quote:Dhelia schreef op 17 december 2008 @ 21:48:
[...]
?? Wat een vreemde opmerking, dat je dús niet 40 u moet werken om je kinderen niet van je te laten vervreemden!
Ik werk met grote regelmaat meer dan 40 u in de week. Mijn man ook. En ik heb geen seconde het idee dat onze kinderen van ons vervreemden. Sterker: onze kinderen vinden ons werk machtig interessant, ze weten niet beter dan dat wij werken, én dat zowel papa als mama een dag door de week thuis is. Dat we ook nog het een en ander doen als zij al op bed liggen, weten ze niet en zal ze naar ik aanneem ook volkomen worst wezen. We springen beiden met enige regelmaat in als hulpouder op creche, school of nso. Er zit altijd één ouder en soms twee te kijken op de bank bij zwemles. Etc.etc. Dus hoezo vervreemden?@Dhelia, op deze manier houden jullie toch geen tijd over om al dat geld weer uit te geven? Dat kan echt een stuk handiger. Zo hebben wij als twee fulltime-plus-werkenden een groot prikbord met foto's van alle huisgenoten; de namen hebben we erbij gezet. Reuzehandig als we ons even niet meer kunnen herinneren hoe die peuter ook alweer heet die ons steeds zo voor de voeten loopt. Verder hanteren wij de stelling dat wie kan lopen ook kan stofzuigen en dat wie kan gamen echt wel snapt hoe de magnetron werkt. Zo besparen wij weer op zo'n geïmporteerde kinderjuffrouw en hebben wij dus nog meer geld om uit te geven!
[...]
?? Wat een vreemde opmerking, dat je dús niet 40 u moet werken om je kinderen niet van je te laten vervreemden!
Ik werk met grote regelmaat meer dan 40 u in de week. Mijn man ook. En ik heb geen seconde het idee dat onze kinderen van ons vervreemden. Sterker: onze kinderen vinden ons werk machtig interessant, ze weten niet beter dan dat wij werken, én dat zowel papa als mama een dag door de week thuis is. Dat we ook nog het een en ander doen als zij al op bed liggen, weten ze niet en zal ze naar ik aanneem ook volkomen worst wezen. We springen beiden met enige regelmaat in als hulpouder op creche, school of nso. Er zit altijd één ouder en soms twee te kijken op de bank bij zwemles. Etc.etc. Dus hoezo vervreemden?@Dhelia, op deze manier houden jullie toch geen tijd over om al dat geld weer uit te geven? Dat kan echt een stuk handiger. Zo hebben wij als twee fulltime-plus-werkenden een groot prikbord met foto's van alle huisgenoten; de namen hebben we erbij gezet. Reuzehandig als we ons even niet meer kunnen herinneren hoe die peuter ook alweer heet die ons steeds zo voor de voeten loopt. Verder hanteren wij de stelling dat wie kan lopen ook kan stofzuigen en dat wie kan gamen echt wel snapt hoe de magnetron werkt. Zo besparen wij weer op zo'n geïmporteerde kinderjuffrouw en hebben wij dus nog meer geld om uit te geven!
vrijdag 19 december 2008 om 22:46
quote:sarah2ndlife schreef op 19 december 2008 @ 21:42:
Ja , bij mij waren er genoeg moeders die niks hadden gemaakt voor het kerstdiner, met een begeleidend briefje : ja zeg wat denken jullie, ik moet werken en gaven dan een kant en klaar pak pannenkoeken van de appie mee.
ja ja , niet lui , dat dan weer niet.Niets mis mee toch?
Ja , bij mij waren er genoeg moeders die niks hadden gemaakt voor het kerstdiner, met een begeleidend briefje : ja zeg wat denken jullie, ik moet werken en gaven dan een kant en klaar pak pannenkoeken van de appie mee.
ja ja , niet lui , dat dan weer niet.Niets mis mee toch?
zaterdag 20 december 2008 om 10:06
quote:Nijntje schreef op 19 december 2008 @ 22:06:
Meisjes toch. Als je het niet leuk vind dat "ze" commentaar leveren op jouw levensstijl, doe dat dan ook niet terug. Misschien hebben die kant-en-klare-pammekoeke-moeders wel gewoon een hekel aan bakken. Kan toch?
leve en late leve zeg ik altijd.Mijn punt was ook niet zozeer dat die moeders kant en klare pannekoeken meenamen, maar meer dat die moeders - volgens het verhaal van Sarah dan - geen tijd hadden om uberhaupt iets voor school te doen omdat ze moesten werken en wat een ander vindt van mijn manier van leven/werken/moederen interesseert me eigenlijk niet, want je doet het toch nooit goed.
Meisjes toch. Als je het niet leuk vind dat "ze" commentaar leveren op jouw levensstijl, doe dat dan ook niet terug. Misschien hebben die kant-en-klare-pammekoeke-moeders wel gewoon een hekel aan bakken. Kan toch?
leve en late leve zeg ik altijd.Mijn punt was ook niet zozeer dat die moeders kant en klare pannekoeken meenamen, maar meer dat die moeders - volgens het verhaal van Sarah dan - geen tijd hadden om uberhaupt iets voor school te doen omdat ze moesten werken en wat een ander vindt van mijn manier van leven/werken/moederen interesseert me eigenlijk niet, want je doet het toch nooit goed.
