Actueel
alle pijlers
Witte mensen moeten eens luisteren (NRC)
zaterdag 7 november 2015 om 20:43
Black Twitter Ze zijn een kleine maar groeiende groep: de vrouwen die op sociale media ageren tegen het ‘vanzelfsprekende uitgangspunt’ dat in de Nederlandse samenleving wit de standaard is.
Lees het artikel rechtstreeks. Leest beter.
http://www.nrc.nl/handels ... en-eens-luisteren-1553271
Lees het artikel rechtstreeks. Leest beter.
http://www.nrc.nl/handels ... en-eens-luisteren-1553271
maandag 9 november 2015 om 16:42
quote:Pink-Ink schreef op 09 november 2015 @ 15:48:
[...]
Dat vetgedrukte, zo voel ik het ook.
Daar zit een van mijn pijnpunten.
[...]
Die irritatie komt voort uit het gevoel in een hoek te worden gezet alleen omdat je blank bent. Ik kan er inderdaad niets aan doen dat ik een wit referentiekader heb. Het is ook niet erg om dat te hebben. Alleen: ook daarin zitten veel schakeringen. Ik heb een links-liberale opvoeding genoten waarin racisme en discriminatie werden afgekeurd. Die waarden internaliseer je. Ook op school was racisme echt een thema. Ik denk dat de meesten van mijn generatie zo ongeveer zijn doodgegooid met de antiracismeprojecten die in de jaren 80 en 90 alom vertegenwoordigd waren. Rollenspellen, films, alles om discriminatie tegen te gaan. Dit gecombineerd met overvloedige aandacht over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, en de honger in Afrika die toen ook veel publiciteit kreeg. Op mij als kind heeft dit alles een enorme indruk gemaakt: het bleek oneerlijk verdeeld in de wereld! Kinderen hebben een aangeboren rechtvaardigheidsgevoel en dat werd bij mij rechtstreeks aangesproken.
Vervolgens denk je uit te groeien tot liberaal en tolerant mens en je handelt daar ook naar. Je leeft in een multiculturele samenleving, je hebt buitenlandse vrienden, in mijn geval ook zwarte en Noord-Afrikaanse schoonfamilie ivm zwagers van buitenlandse komaf, en daardoor inmiddels ook 'zwarte' neefjes en nichtjes. Van wie enkelen al pubers zijn en gezien de actualiteit soms worstelen om een identiteit te ontwikkelen. Je praat met ze, spreekt ze moed in en merkt dat ze zelf ook op school buiten groepen vallen vanwege hun gemengde afkomst. Je maakt je zorgen over de kloof die zich, waarschijnlijk mede door de crisis, weer verdiept. Je informeert je over de grieven van Nederlanders met een andere komaf en probeert je daarin, zo goed en zo kwaad als het kan, te verplaatsen. Om dan te horen dat je het toch niet goed ziet en niet mag meepraten, omdat je blank bent en onbewust racistisch, ondanks je goede bedoelingen: ja, dat kan schuren. Je hebt een bepaald zelfbeeld en word vervolgens onaangenaam ermee geconfronteerd dat mensen met wie je solidariteit voelt, jouw goede bedoelingen afwijzen en zelfs in twijfel trekken. Terecht of niet, dat wekt weerstand op.
Waarom zou je je aangesproken voelen , dat ligt toch aan jezelf?
Je creërtje eigen leefomgeving samen met vrienden,familie, collega's en kennissen , die leefomgeving is voor mij uiterst belangrijk. Ik acht het onmogelijk om uit een krant te halen of mijn naasten of ikzelf misschien racistisch zijn. Niemand bepaald die standaard voor mij. Voor jou ligt dat blijkbaar anders, jij voelt je direct aangesproken en indirect ga je mee in het wij en zij denken dat het artikel bewerkstelligt. Daarnaast meen je op basis van uitspraken van een aantal mensen te weten wat een volledige etnische groep denkt en hoe deze groep tegen het gedrag van andere etnische groepen in onze samenleving aankijkt. Jij kiest ervoor om je op basis van denkbeelden van een aantal personen bijna slachtoffer te maken van een hele groep.
Vrijheid van meningsuiting geldt voor iedereen, het is aan jou wat je met de mening van anderen doet.
Woorden als solidariteit en goede bedoelingen begrijp ik al niet meer. Als iemand dat op die manier tegen mij zou zeggen, zou er toch een enigzins genante situatie ontstaan.
[...]
Dat vetgedrukte, zo voel ik het ook.
Daar zit een van mijn pijnpunten.
[...]
Die irritatie komt voort uit het gevoel in een hoek te worden gezet alleen omdat je blank bent. Ik kan er inderdaad niets aan doen dat ik een wit referentiekader heb. Het is ook niet erg om dat te hebben. Alleen: ook daarin zitten veel schakeringen. Ik heb een links-liberale opvoeding genoten waarin racisme en discriminatie werden afgekeurd. Die waarden internaliseer je. Ook op school was racisme echt een thema. Ik denk dat de meesten van mijn generatie zo ongeveer zijn doodgegooid met de antiracismeprojecten die in de jaren 80 en 90 alom vertegenwoordigd waren. Rollenspellen, films, alles om discriminatie tegen te gaan. Dit gecombineerd met overvloedige aandacht over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, en de honger in Afrika die toen ook veel publiciteit kreeg. Op mij als kind heeft dit alles een enorme indruk gemaakt: het bleek oneerlijk verdeeld in de wereld! Kinderen hebben een aangeboren rechtvaardigheidsgevoel en dat werd bij mij rechtstreeks aangesproken.
Vervolgens denk je uit te groeien tot liberaal en tolerant mens en je handelt daar ook naar. Je leeft in een multiculturele samenleving, je hebt buitenlandse vrienden, in mijn geval ook zwarte en Noord-Afrikaanse schoonfamilie ivm zwagers van buitenlandse komaf, en daardoor inmiddels ook 'zwarte' neefjes en nichtjes. Van wie enkelen al pubers zijn en gezien de actualiteit soms worstelen om een identiteit te ontwikkelen. Je praat met ze, spreekt ze moed in en merkt dat ze zelf ook op school buiten groepen vallen vanwege hun gemengde afkomst. Je maakt je zorgen over de kloof die zich, waarschijnlijk mede door de crisis, weer verdiept. Je informeert je over de grieven van Nederlanders met een andere komaf en probeert je daarin, zo goed en zo kwaad als het kan, te verplaatsen. Om dan te horen dat je het toch niet goed ziet en niet mag meepraten, omdat je blank bent en onbewust racistisch, ondanks je goede bedoelingen: ja, dat kan schuren. Je hebt een bepaald zelfbeeld en word vervolgens onaangenaam ermee geconfronteerd dat mensen met wie je solidariteit voelt, jouw goede bedoelingen afwijzen en zelfs in twijfel trekken. Terecht of niet, dat wekt weerstand op.
Waarom zou je je aangesproken voelen , dat ligt toch aan jezelf?
Je creërtje eigen leefomgeving samen met vrienden,familie, collega's en kennissen , die leefomgeving is voor mij uiterst belangrijk. Ik acht het onmogelijk om uit een krant te halen of mijn naasten of ikzelf misschien racistisch zijn. Niemand bepaald die standaard voor mij. Voor jou ligt dat blijkbaar anders, jij voelt je direct aangesproken en indirect ga je mee in het wij en zij denken dat het artikel bewerkstelligt. Daarnaast meen je op basis van uitspraken van een aantal mensen te weten wat een volledige etnische groep denkt en hoe deze groep tegen het gedrag van andere etnische groepen in onze samenleving aankijkt. Jij kiest ervoor om je op basis van denkbeelden van een aantal personen bijna slachtoffer te maken van een hele groep.
Vrijheid van meningsuiting geldt voor iedereen, het is aan jou wat je met de mening van anderen doet.
Woorden als solidariteit en goede bedoelingen begrijp ik al niet meer. Als iemand dat op die manier tegen mij zou zeggen, zou er toch een enigzins genante situatie ontstaan.
maandag 9 november 2015 om 16:45
quote:Pink-Ink schreef op 09 november 2015 @ 15:48:
[...]
Dat vetgedrukte, zo voel ik het ook.
Daar zit een van mijn pijnpunten.
[...]
Die irritatie komt voort uit het gevoel in een hoek te worden gezet alleen omdat je blank bent. Ik kan er inderdaad niets aan doen dat ik een wit referentiekader heb. Het is ook niet erg om dat te hebben. Alleen: ook daarin zitten veel schakeringen. Ik heb een links-liberale opvoeding genoten waarin racisme en discriminatie werden afgekeurd. Die waarden internaliseer je. Ook op school was racisme echt een thema. Ik denk dat de meesten van mijn generatie zo ongeveer zijn doodgegooid met de antiracismeprojecten die in de jaren 80 en 90 alom vertegenwoordigd waren. Rollenspellen, films, alles om discriminatie tegen te gaan. Dit gecombineerd met overvloedige aandacht over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, en de honger in Afrika die toen ook veel publiciteit kreeg. Op mij als kind heeft dit alles een enorme indruk gemaakt: het bleek oneerlijk verdeeld in de wereld! Kinderen hebben een aangeboren rechtvaardigheidsgevoel en dat werd bij mij rechtstreeks aangesproken.
Vervolgens denk je uit te groeien tot liberaal en tolerant mens en je handelt daar ook naar. Je leeft in een multiculturele samenleving, je hebt buitenlandse vrienden, in mijn geval ook zwarte en Noord-Afrikaanse schoonfamilie ivm zwagers van buitenlandse komaf, en daardoor inmiddels ook 'zwarte' neefjes en nichtjes. Van wie enkelen al pubers zijn en gezien de actualiteit soms worstelen om een identiteit te ontwikkelen. Je praat met ze, spreekt ze moed in en merkt dat ze zelf ook op school buiten groepen vallen vanwege hun gemengde afkomst. Je maakt je zorgen over de kloof die zich, waarschijnlijk mede door de crisis, weer verdiept. Je informeert je over de grieven van Nederlanders met een andere komaf en probeert je daarin, zo goed en zo kwaad als het kan, te verplaatsen. Om dan te horen dat je het toch niet goed ziet en niet mag meepraten, omdat je blank bent en onbewust racistisch, ondanks je goede bedoelingen: ja, dat kan schuren. Je hebt een bepaald zelfbeeld en word vervolgens onaangenaam ermee geconfronteerd dat mensen met wie je solidariteit voelt, jouw goede bedoelingen afwijzen en zelfs in twijfel trekken. Terecht of niet, dat wekt weerstand op.
Wederom dank voor je uitgebreide reactie. Toch heb ik er wel wat op- en aanmerkingen op: van mij mag je wel degelijk meepraten, sterker nog, ik reageer uitgebreid op je en lees jouw bijdragen graag, dus ik heb juist het idee dat ik nu met je in gesprek ben. Tot zover wat mij betreft dus juist erg goed, niks aan de hand.
Ik vind het dan ook best gek dat je nu al voor de tweede keer in reactie op mij zegt dat je "niet mee mag praten". Dat helpt een dialoog natuurlijk niet, als je beide de ander dingen verwijt die niet door hem/haar, maar door anderen gezegd zijn. Iets waar ik mezelf ook schuldig aan maak, hoor, dus het is geen verwijt, slechts een constatering.
Ook heb ik nergens gezegd dat JIJ persoonlijk onbewust racistisch bent, ik heb nu al meermaals gezegd dat in mijn ogen IEDEREEN onbewust racistisch is, omdat we nu eenmaal in een racistische wereld leven. Dat is iets waar je je bij neer kunt leggen natuurlijk, maar mij lijkt dat niet wenselijk. Dat nog los van het feit dat ik van mening ben dat de enige mensen die zich daar echt bij neer kunnen leggen diegenen zijn die vallen onder de noemer "white privilege". Zoals ik eerder vandaag al aan Theamuts probeerde uit te leggen en waar jij in mijn ogen gelukkig wel prettig op reageerde: als je altijd "the odd one out" bent, of dat nu omdat je homo, zwart, moslim, of welke achtergestelde minderheid dan ook bent, heb je helemaal de luxe niet om je bij racisme te kunnen neerleggen. Je kunt het hooguit lijdzaam ondergaan en proberen er desondanks toch het beste van te maken. En dat doen de meesten van ons gelukkig ook.
Jij geeft aan dat je solidariteit voelt met minderheden (bij gebrek aan beter woord). Dat is fijn, ik persoonlijk waardeer dat. Toch wil dat niet altijd zeggen dat ik per se blij ben met de manier waarop die solidariteit geuit wordt. Of dat dat altijd betekent dat ik het idee heb dat mensen die solidair zijn echt helemaal snappen hoe je je voelt, waar je tegenaan loopt, of wat dat met je doet. Hoe kunnen ze ook, zij hebben toch niet dezelfde ervaringen of gevoelens? Ik merk wel vaker in discussies over dit onderwerp dat veel witte mensen die zichzelf heel tolerant vinden of inderdaad actief anti-racisme prediken, zich bijna persoonlijk beledigd voelen als je aangeeft dat het heel fijn is dat ze zich in je proberen te verplaatsen, maar dat dat nog steeds niet hetzelfde is als iets ervaren. Dat lijkt me namelijk gewoon een hele logische constatering, een waarheid als een koe zelfs, die daarmee dus ook automatisch neutraal van toon is. Ik bedoel: ik kan me toch ook alleen proberen te verplaatsen of mijn fantasie gebruiken om me voor te stellen hoe het is om een piemel te hebben, maar aangezien ik een vrouw ben en dus geen piemel heb, zal ik toch nooit weten of die fantasie of dat verplaatsen zelfs maar in de buurt komt van hoe mijn man, vader, broer, zoon hun piemel ervaren? Ze kunnen het hooguit aan me proberen uit te leggen of dingen zeggen als "ja, daar is het misschien wel een beetje mee te vergelijken" maar of we beide dan hetzelfde beeld/gevoel/idee hebben blijft gissen, we kunnen immers niet in elkaars hoofd kijken.
Welnu, voor wat betreft kleur gaat wat mij betreft hetzelfde op. En mijn levenslange ervaring hierin is dat ik letterlijk nog nooit een "white privileged person" ben tegen gekomen die niet de plank daarin altijd net even mis sloeg. Daarmee trek ik je goede bedoelingen verder niet in twijfel, ik zeg alleen dat al je goede bedoelingen ten spijt je soms of vaak toch echt niet goed weet waar je het over hebt. En weet je: dat verwacht ik ook helemaal niet van je. Het zou bespottelijk zijn om van een vrouw te verwachten dat ze zich echt volledig kan verplaatsen in het gevoelsleven en ervaringsleven van een man, dus wat mij betreft is het even zo belachelijk om van een wit iemand te verwachten dat ie zich volledig in mij kan verplaatsen of van mezelf te verwachten dat ik me in witte mensen kan verplaatsen en ze dan echt volledig kan doorgronden.
[...]
Dat vetgedrukte, zo voel ik het ook.
Daar zit een van mijn pijnpunten.
[...]
Die irritatie komt voort uit het gevoel in een hoek te worden gezet alleen omdat je blank bent. Ik kan er inderdaad niets aan doen dat ik een wit referentiekader heb. Het is ook niet erg om dat te hebben. Alleen: ook daarin zitten veel schakeringen. Ik heb een links-liberale opvoeding genoten waarin racisme en discriminatie werden afgekeurd. Die waarden internaliseer je. Ook op school was racisme echt een thema. Ik denk dat de meesten van mijn generatie zo ongeveer zijn doodgegooid met de antiracismeprojecten die in de jaren 80 en 90 alom vertegenwoordigd waren. Rollenspellen, films, alles om discriminatie tegen te gaan. Dit gecombineerd met overvloedige aandacht over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, en de honger in Afrika die toen ook veel publiciteit kreeg. Op mij als kind heeft dit alles een enorme indruk gemaakt: het bleek oneerlijk verdeeld in de wereld! Kinderen hebben een aangeboren rechtvaardigheidsgevoel en dat werd bij mij rechtstreeks aangesproken.
Vervolgens denk je uit te groeien tot liberaal en tolerant mens en je handelt daar ook naar. Je leeft in een multiculturele samenleving, je hebt buitenlandse vrienden, in mijn geval ook zwarte en Noord-Afrikaanse schoonfamilie ivm zwagers van buitenlandse komaf, en daardoor inmiddels ook 'zwarte' neefjes en nichtjes. Van wie enkelen al pubers zijn en gezien de actualiteit soms worstelen om een identiteit te ontwikkelen. Je praat met ze, spreekt ze moed in en merkt dat ze zelf ook op school buiten groepen vallen vanwege hun gemengde afkomst. Je maakt je zorgen over de kloof die zich, waarschijnlijk mede door de crisis, weer verdiept. Je informeert je over de grieven van Nederlanders met een andere komaf en probeert je daarin, zo goed en zo kwaad als het kan, te verplaatsen. Om dan te horen dat je het toch niet goed ziet en niet mag meepraten, omdat je blank bent en onbewust racistisch, ondanks je goede bedoelingen: ja, dat kan schuren. Je hebt een bepaald zelfbeeld en word vervolgens onaangenaam ermee geconfronteerd dat mensen met wie je solidariteit voelt, jouw goede bedoelingen afwijzen en zelfs in twijfel trekken. Terecht of niet, dat wekt weerstand op.
Wederom dank voor je uitgebreide reactie. Toch heb ik er wel wat op- en aanmerkingen op: van mij mag je wel degelijk meepraten, sterker nog, ik reageer uitgebreid op je en lees jouw bijdragen graag, dus ik heb juist het idee dat ik nu met je in gesprek ben. Tot zover wat mij betreft dus juist erg goed, niks aan de hand.
Ik vind het dan ook best gek dat je nu al voor de tweede keer in reactie op mij zegt dat je "niet mee mag praten". Dat helpt een dialoog natuurlijk niet, als je beide de ander dingen verwijt die niet door hem/haar, maar door anderen gezegd zijn. Iets waar ik mezelf ook schuldig aan maak, hoor, dus het is geen verwijt, slechts een constatering.
Ook heb ik nergens gezegd dat JIJ persoonlijk onbewust racistisch bent, ik heb nu al meermaals gezegd dat in mijn ogen IEDEREEN onbewust racistisch is, omdat we nu eenmaal in een racistische wereld leven. Dat is iets waar je je bij neer kunt leggen natuurlijk, maar mij lijkt dat niet wenselijk. Dat nog los van het feit dat ik van mening ben dat de enige mensen die zich daar echt bij neer kunnen leggen diegenen zijn die vallen onder de noemer "white privilege". Zoals ik eerder vandaag al aan Theamuts probeerde uit te leggen en waar jij in mijn ogen gelukkig wel prettig op reageerde: als je altijd "the odd one out" bent, of dat nu omdat je homo, zwart, moslim, of welke achtergestelde minderheid dan ook bent, heb je helemaal de luxe niet om je bij racisme te kunnen neerleggen. Je kunt het hooguit lijdzaam ondergaan en proberen er desondanks toch het beste van te maken. En dat doen de meesten van ons gelukkig ook.
Jij geeft aan dat je solidariteit voelt met minderheden (bij gebrek aan beter woord). Dat is fijn, ik persoonlijk waardeer dat. Toch wil dat niet altijd zeggen dat ik per se blij ben met de manier waarop die solidariteit geuit wordt. Of dat dat altijd betekent dat ik het idee heb dat mensen die solidair zijn echt helemaal snappen hoe je je voelt, waar je tegenaan loopt, of wat dat met je doet. Hoe kunnen ze ook, zij hebben toch niet dezelfde ervaringen of gevoelens? Ik merk wel vaker in discussies over dit onderwerp dat veel witte mensen die zichzelf heel tolerant vinden of inderdaad actief anti-racisme prediken, zich bijna persoonlijk beledigd voelen als je aangeeft dat het heel fijn is dat ze zich in je proberen te verplaatsen, maar dat dat nog steeds niet hetzelfde is als iets ervaren. Dat lijkt me namelijk gewoon een hele logische constatering, een waarheid als een koe zelfs, die daarmee dus ook automatisch neutraal van toon is. Ik bedoel: ik kan me toch ook alleen proberen te verplaatsen of mijn fantasie gebruiken om me voor te stellen hoe het is om een piemel te hebben, maar aangezien ik een vrouw ben en dus geen piemel heb, zal ik toch nooit weten of die fantasie of dat verplaatsen zelfs maar in de buurt komt van hoe mijn man, vader, broer, zoon hun piemel ervaren? Ze kunnen het hooguit aan me proberen uit te leggen of dingen zeggen als "ja, daar is het misschien wel een beetje mee te vergelijken" maar of we beide dan hetzelfde beeld/gevoel/idee hebben blijft gissen, we kunnen immers niet in elkaars hoofd kijken.
Welnu, voor wat betreft kleur gaat wat mij betreft hetzelfde op. En mijn levenslange ervaring hierin is dat ik letterlijk nog nooit een "white privileged person" ben tegen gekomen die niet de plank daarin altijd net even mis sloeg. Daarmee trek ik je goede bedoelingen verder niet in twijfel, ik zeg alleen dat al je goede bedoelingen ten spijt je soms of vaak toch echt niet goed weet waar je het over hebt. En weet je: dat verwacht ik ook helemaal niet van je. Het zou bespottelijk zijn om van een vrouw te verwachten dat ze zich echt volledig kan verplaatsen in het gevoelsleven en ervaringsleven van een man, dus wat mij betreft is het even zo belachelijk om van een wit iemand te verwachten dat ie zich volledig in mij kan verplaatsen of van mezelf te verwachten dat ik me in witte mensen kan verplaatsen en ze dan echt volledig kan doorgronden.
Am Yisrael Chai!
maandag 9 november 2015 om 16:57
quote:TheQ schreef op 09 november 2015 @ 16:36:
[...]
Zeker. Jij eet een belegde boterham door te werken in een organisatie die bewust huidskleur laat prevaleren boven gelijkheid.
We liggen qua denkniveau inderdaad niet gelijk.
Tja de wereld is groter dan Nederland.Het gebeurd in veel internationale organisaties, zeker als er ook zaken worden gedaan in de Arabische wereld. Segratie in dat soort landen begrijp je dan weer niet, maar in Nederland zou het een oplossing kunnen zijn, dat dan weer wel.
Misschien moeten we geen zaken doen met bepaalde landen? Misschien moeten we de ambassadeurs terug roepen, misschien had het koninklijke paar niet naar China moeten gaan. Misschien moeten we geen kleding meer kopen bij de H&M en alle Nederlandse vestigingen sluiten,Collectief niet tanken bij de Shell (etc.) Kan het werkloosheidcijfer weer stijgen. Maar goed dan doen we geen zaken meer met landen waar racisme, discriminatie en mishandeling hand in hand gaan met het gebrek aan mensen rechten.
Dus ik help je even , ik eet een belegde boterham door te werken in een organisatie die zaken doet met /in landen die bewust huidskleur laten prevaleren boven gelijkheid, dat klopt ja en uiteindelijk doe jij net zo hard mee.
Ben je van mening dat mijn werkgever zich moet verzetten en ik als mondige geemancipeerde vrouw met tint , naar dat soort contreien moet worden gestuurd met alle risico's van dien. Dan brengt mijn werkgever enerzijds mijn persoon in gevaar en dan zitten ze ook nog met een ontevreden klant.
Denkniveau het blijft een leuk onderwerp.
[...]
Zeker. Jij eet een belegde boterham door te werken in een organisatie die bewust huidskleur laat prevaleren boven gelijkheid.
We liggen qua denkniveau inderdaad niet gelijk.
Tja de wereld is groter dan Nederland.Het gebeurd in veel internationale organisaties, zeker als er ook zaken worden gedaan in de Arabische wereld. Segratie in dat soort landen begrijp je dan weer niet, maar in Nederland zou het een oplossing kunnen zijn, dat dan weer wel.
Misschien moeten we geen zaken doen met bepaalde landen? Misschien moeten we de ambassadeurs terug roepen, misschien had het koninklijke paar niet naar China moeten gaan. Misschien moeten we geen kleding meer kopen bij de H&M en alle Nederlandse vestigingen sluiten,Collectief niet tanken bij de Shell (etc.) Kan het werkloosheidcijfer weer stijgen. Maar goed dan doen we geen zaken meer met landen waar racisme, discriminatie en mishandeling hand in hand gaan met het gebrek aan mensen rechten.
Dus ik help je even , ik eet een belegde boterham door te werken in een organisatie die zaken doet met /in landen die bewust huidskleur laten prevaleren boven gelijkheid, dat klopt ja en uiteindelijk doe jij net zo hard mee.
Ben je van mening dat mijn werkgever zich moet verzetten en ik als mondige geemancipeerde vrouw met tint , naar dat soort contreien moet worden gestuurd met alle risico's van dien. Dan brengt mijn werkgever enerzijds mijn persoon in gevaar en dan zitten ze ook nog met een ontevreden klant.
Denkniveau het blijft een leuk onderwerp.
maandag 9 november 2015 om 17:00
quote:ardni schreef op 09 november 2015 @ 16:57:
[...]
Dus ik help je even , ik eet een belegde boterham door te werken in een organisatie die zaken doet met /in landen die bewust huidskleur laten prevaleren boven gelijkheid, dat klopt ja en uiteindelijk doe jij net zo hard mee.Dat vind ik nogal een forse stelling. Hoe wil je dat bewijzen?
[...]
Dus ik help je even , ik eet een belegde boterham door te werken in een organisatie die zaken doet met /in landen die bewust huidskleur laten prevaleren boven gelijkheid, dat klopt ja en uiteindelijk doe jij net zo hard mee.Dat vind ik nogal een forse stelling. Hoe wil je dat bewijzen?
maandag 9 november 2015 om 17:01
quote:ardni schreef op 09 november 2015 @ 16:57:
[...]
Misschien moeten we geen zaken doen met bepaalde landen? Misschien moeten we de ambassadeurs, misschien had het koninklijke paar niet naar China moeten gaan. Misschien moeten we geen kleding meer kopen bij de H&M en alle Nederlandse vestigingen sluiten,Collectief niet tanken bij de Shell (etc.)
Misschien? Ik weet het wel zeker.
[...]
Misschien moeten we geen zaken doen met bepaalde landen? Misschien moeten we de ambassadeurs, misschien had het koninklijke paar niet naar China moeten gaan. Misschien moeten we geen kleding meer kopen bij de H&M en alle Nederlandse vestigingen sluiten,Collectief niet tanken bij de Shell (etc.)
Misschien? Ik weet het wel zeker.
maandag 9 november 2015 om 17:08
Er staat nu een opiniestuk dat ook over dit artikel gaat op nrc.nl. Leuk geschreven, met Justin Trudeau als insteek.
http://www.nrc.nl/next/20 ... iteit-sexy-maakte-1555338
http://www.nrc.nl/next/20 ... iteit-sexy-maakte-1555338
maandag 9 november 2015 om 17:18
quote:TheQ schreef op 09 november 2015 @ 17:01:
[...]
Misschien? Ik weet het wel zeker.
Daar gaat onze welvaart, stijgende werkloosheid, hogere voedselprijzen, duurde consumptiegoederen, duurdere brandstof Het is een utopie ,klink leuk maar is voorlopig onmogelijk. Gaan we natuurlijk oplossen met subsidie, toch niet eigenlijk.Voor subsidie heeft de overheid inkomsten nodig, maar die zijn dan behoorlijk gedaald.
Maar dat is een andere discussie.
[...]
Misschien? Ik weet het wel zeker.
Daar gaat onze welvaart, stijgende werkloosheid, hogere voedselprijzen, duurde consumptiegoederen, duurdere brandstof Het is een utopie ,klink leuk maar is voorlopig onmogelijk. Gaan we natuurlijk oplossen met subsidie, toch niet eigenlijk.Voor subsidie heeft de overheid inkomsten nodig, maar die zijn dan behoorlijk gedaald.
Maar dat is een andere discussie.
maandag 9 november 2015 om 17:21
quote:fashionvictim schreef op 09 november 2015 @ 16:45:
[...]
Wederom dank voor je uitgebreide reactie. Toch heb ik er wel wat op- en aanmerkingen op: van mij mag je wel degelijk meepraten, sterker nog, ik reageer uitgebreid op je en lees jouw bijdragen graag, dus ik heb juist het idee dat ik nu met je in gesprek ben. Tot zover wat mij betreft dus juist erg goed, niks aan de hand.
Ik vind het dan ook best gek dat je nu al voor de tweede keer in reactie op mij zegt dat je "niet mee mag praten". Dat helpt een dialoog natuurlijk niet, als je beide de ander dingen verwijt die niet door hem/haar, maar door anderen gezegd zijn. Iets waar ik mezelf ook schuldig aan maak, hoor, dus het is geen verwijt, slechts een constatering.
Ook heb ik nergens gezegd dat JIJ persoonlijk onbewust racistisch bent, ik heb nu al meermaals gezegd dat in mijn ogen IEDEREEN onbewust racistisch is, omdat we nu eenmaal in een racistische wereld leven. Dat is iets waar je je bij neer kunt leggen natuurlijk, maar mij lijkt dat niet wenselijk. Dat nog los van het feit dat ik van mening ben dat de enige mensen die zich daar echt bij neer kunnen leggen diegenen zijn die vallen onder de noemer "white privilege". Zoals ik eerder vandaag al aan Theamuts probeerde uit te leggen en waar jij in mijn ogen gelukkig wel prettig op reageerde: als je altijd "the odd one out" bent, of dat nu omdat je homo, zwart, moslim, of welke achtergestelde minderheid dan ook bent, heb je helemaal de luxe niet om je bij racisme te kunnen neerleggen. Je kunt het hooguit lijdzaam ondergaan en proberen er desondanks toch het beste van te maken. En dat doen de meesten van ons gelukkig ook.
Jij geeft aan dat je solidariteit voelt met minderheden (bij gebrek aan beter woord). Dat is fijn, ik persoonlijk waardeer dat. Toch wil dat niet altijd zeggen dat ik per se blij ben met de manier waarop die solidariteit geuit wordt. Of dat dat altijd betekent dat ik het idee heb dat mensen die solidair zijn echt helemaal snappen hoe je je voelt, waar je tegenaan loopt, of wat dat met je doet. Hoe kunnen ze ook, zij hebben toch niet dezelfde ervaringen of gevoelens? Ik merk wel vaker in discussies over dit onderwerp dat veel witte mensen die zichzelf heel tolerant vinden of inderdaad actief anti-racisme prediken, zich bijna persoonlijk beledigd voelen als je aangeeft dat het heel fijn is dat ze zich in je proberen te verplaatsen, maar dat dat nog steeds niet hetzelfde is als iets ervaren. Dat lijkt me namelijk gewoon een hele logische constatering, een waarheid als een koe zelfs, die daarmee dus ook automatisch neutraal van toon is. Ik bedoel: ik kan me toch ook alleen proberen te verplaatsen of mijn fantasie gebruiken om me voor te stellen hoe het is om een piemel te hebben, maar aangezien ik een vrouw ben en dus geen piemel heb, zal ik toch nooit weten of die fantasie of dat verplaatsen zelfs maar in de buurt komt van hoe mijn man, vader, broer, zoon hun piemel ervaren? Ze kunnen het hooguit aan me proberen uit te leggen of dingen zeggen als "ja, daar is het misschien wel een beetje mee te vergelijken" maar of we beide dan hetzelfde beeld/gevoel/idee hebben blijft gissen, we kunnen immers niet in elkaars hoofd kijken.
Welnu, voor wat betreft kleur gaat wat mij betreft hetzelfde op. En mijn levenslange ervaring hierin is dat ik letterlijk nog nooit een "white privileged person" ben tegen gekomen die niet de plank daarin altijd net even mis sloeg. Daarmee trek ik je goede bedoelingen verder niet in twijfel, ik zeg alleen dat al je goede bedoelingen ten spijt je soms of vaak toch echt niet goed weet waar je het over hebt. En weet je: dat verwacht ik ook helemaal niet van je. Het zou bespottelijk zijn om van een vrouw te verwachten dat ze zich echt volledig kan verplaatsen in het gevoelsleven en ervaringsleven van een man, dus wat mij betreft is het even zo belachelijk om van een wit iemand te verwachten dat ie zich volledig in mij kan verplaatsen of van mezelf te verwachten dat ik me in witte mensen kan verplaatsen en ze dan echt volledig kan doorgronden.Mooi gezegd!
[...]
Wederom dank voor je uitgebreide reactie. Toch heb ik er wel wat op- en aanmerkingen op: van mij mag je wel degelijk meepraten, sterker nog, ik reageer uitgebreid op je en lees jouw bijdragen graag, dus ik heb juist het idee dat ik nu met je in gesprek ben. Tot zover wat mij betreft dus juist erg goed, niks aan de hand.
Ik vind het dan ook best gek dat je nu al voor de tweede keer in reactie op mij zegt dat je "niet mee mag praten". Dat helpt een dialoog natuurlijk niet, als je beide de ander dingen verwijt die niet door hem/haar, maar door anderen gezegd zijn. Iets waar ik mezelf ook schuldig aan maak, hoor, dus het is geen verwijt, slechts een constatering.
Ook heb ik nergens gezegd dat JIJ persoonlijk onbewust racistisch bent, ik heb nu al meermaals gezegd dat in mijn ogen IEDEREEN onbewust racistisch is, omdat we nu eenmaal in een racistische wereld leven. Dat is iets waar je je bij neer kunt leggen natuurlijk, maar mij lijkt dat niet wenselijk. Dat nog los van het feit dat ik van mening ben dat de enige mensen die zich daar echt bij neer kunnen leggen diegenen zijn die vallen onder de noemer "white privilege". Zoals ik eerder vandaag al aan Theamuts probeerde uit te leggen en waar jij in mijn ogen gelukkig wel prettig op reageerde: als je altijd "the odd one out" bent, of dat nu omdat je homo, zwart, moslim, of welke achtergestelde minderheid dan ook bent, heb je helemaal de luxe niet om je bij racisme te kunnen neerleggen. Je kunt het hooguit lijdzaam ondergaan en proberen er desondanks toch het beste van te maken. En dat doen de meesten van ons gelukkig ook.
Jij geeft aan dat je solidariteit voelt met minderheden (bij gebrek aan beter woord). Dat is fijn, ik persoonlijk waardeer dat. Toch wil dat niet altijd zeggen dat ik per se blij ben met de manier waarop die solidariteit geuit wordt. Of dat dat altijd betekent dat ik het idee heb dat mensen die solidair zijn echt helemaal snappen hoe je je voelt, waar je tegenaan loopt, of wat dat met je doet. Hoe kunnen ze ook, zij hebben toch niet dezelfde ervaringen of gevoelens? Ik merk wel vaker in discussies over dit onderwerp dat veel witte mensen die zichzelf heel tolerant vinden of inderdaad actief anti-racisme prediken, zich bijna persoonlijk beledigd voelen als je aangeeft dat het heel fijn is dat ze zich in je proberen te verplaatsen, maar dat dat nog steeds niet hetzelfde is als iets ervaren. Dat lijkt me namelijk gewoon een hele logische constatering, een waarheid als een koe zelfs, die daarmee dus ook automatisch neutraal van toon is. Ik bedoel: ik kan me toch ook alleen proberen te verplaatsen of mijn fantasie gebruiken om me voor te stellen hoe het is om een piemel te hebben, maar aangezien ik een vrouw ben en dus geen piemel heb, zal ik toch nooit weten of die fantasie of dat verplaatsen zelfs maar in de buurt komt van hoe mijn man, vader, broer, zoon hun piemel ervaren? Ze kunnen het hooguit aan me proberen uit te leggen of dingen zeggen als "ja, daar is het misschien wel een beetje mee te vergelijken" maar of we beide dan hetzelfde beeld/gevoel/idee hebben blijft gissen, we kunnen immers niet in elkaars hoofd kijken.
Welnu, voor wat betreft kleur gaat wat mij betreft hetzelfde op. En mijn levenslange ervaring hierin is dat ik letterlijk nog nooit een "white privileged person" ben tegen gekomen die niet de plank daarin altijd net even mis sloeg. Daarmee trek ik je goede bedoelingen verder niet in twijfel, ik zeg alleen dat al je goede bedoelingen ten spijt je soms of vaak toch echt niet goed weet waar je het over hebt. En weet je: dat verwacht ik ook helemaal niet van je. Het zou bespottelijk zijn om van een vrouw te verwachten dat ze zich echt volledig kan verplaatsen in het gevoelsleven en ervaringsleven van een man, dus wat mij betreft is het even zo belachelijk om van een wit iemand te verwachten dat ie zich volledig in mij kan verplaatsen of van mezelf te verwachten dat ik me in witte mensen kan verplaatsen en ze dan echt volledig kan doorgronden.Mooi gezegd!
maandag 9 november 2015 om 17:24
"Ik vind het dan ook best gek dat je nu al voor de tweede keer in reactie op mij zegt dat je "niet mee mag praten". Dat helpt een dialoog natuurlijk niet, als je beide de ander dingen verwijt die niet door hem/haar, maar door anderen gezegd zijn. Iets waar ik mezelf ook schuldig aan maak, hoor, dus het is geen verwijt, slechts een constatering."
Ik kom later nog wat uitgebreider terug op je reactie, maar wil al wel vast even zeggen dat ik met mijn uitspraak dat ik niet mee mag praten, refereer aan het artikel uit de OP. Toevallig steeds in reactie op jou, maar ik doel wat dat betreft dus op het artikel.
Ik kom later nog wat uitgebreider terug op je reactie, maar wil al wel vast even zeggen dat ik met mijn uitspraak dat ik niet mee mag praten, refereer aan het artikel uit de OP. Toevallig steeds in reactie op jou, maar ik doel wat dat betreft dus op het artikel.
maandag 9 november 2015 om 17:41
Helaas is het zo dat racisme bestaat. Dat wist ik niet. Het racisme van Fashion herken ik niet.
Ik als witmens doe er ook niks mee. Maar mijn mond houden? Nee doe ik niet. Als ik het tegenkom (wat 1x is gebeurd) dan doe ik wel wat. Als ik Fashion en TO moet geloven, dan ben ik een racist. Nou ok. Ik ben een witte. Helaas ben ik niet zo goed in mijn mond houden.
Ik ben geen racist en niemand die ik ken is dat. Ook niet onbewust. Als we het al hebben over verschillen is dat bewust. Het is niet zo. Kan je dat accepteren Fashion? Ik heb het idee dat je daar moeite mee hebt.
Ik als witmens doe er ook niks mee. Maar mijn mond houden? Nee doe ik niet. Als ik het tegenkom (wat 1x is gebeurd) dan doe ik wel wat. Als ik Fashion en TO moet geloven, dan ben ik een racist. Nou ok. Ik ben een witte. Helaas ben ik niet zo goed in mijn mond houden.
Ik ben geen racist en niemand die ik ken is dat. Ook niet onbewust. Als we het al hebben over verschillen is dat bewust. Het is niet zo. Kan je dat accepteren Fashion? Ik heb het idee dat je daar moeite mee hebt.
maandag 9 november 2015 om 17:49
quote:ardni schreef op 09 november 2015 @ 16:42:
[...]
Waarom zou je je aangesproken voelen , dat ligt toch aan jezelf?
Je creërtje eigen leefomgeving samen met vrienden,familie, collega's en kennissen , die leefomgeving is voor mij uiterst belangrijk. Ik acht het onmogelijk om uit een krant te halen of mijn naasten of ikzelf misschien racistisch zijn. Niemand bepaald die standaard voor mij. Voor jou ligt dat blijkbaar anders, jij voelt je direct aangesproken en indirect ga je mee in het wij en zij denken dat het artikel bewerkstelligt. Daarnaast meen je op basis van uitspraken van een aantal mensen te weten wat een volledige etnische groep denkt en hoe deze groep tegen het gedrag van andere etnische groepen in onze samenleving aankijkt. Jij kiest ervoor om je op basis van denkbeelden van een aantal personen bijna slachtoffer te maken van een hele groep.
Vrijheid van meningsuiting geldt voor iedereen, het is aan jou wat je met de mening van anderen doet.
Woorden als solidariteit en goede bedoelingen begrijp ik al niet meer. Als iemand dat op die manier tegen mij zou zeggen, zou er toch een enigzins genante situatie ontstaan.
Wil je het vetgedrukte misschien nog toelichten aan de hand van mijn woorden? Misschien is dit een blinde vlek bij mij, want op basis van wat ik geschreven heb zou ik zelf niet tot die conclusie komen.
Verder denk ik dat als jij bij mijn woorden over solidariteit en goede bedoelingen vraagtekens zet, wij wat dat betreft niet nader tot elkaar zullen komen. Zie jij daar misschien iets neerbuigends in? Wekt dat wrevel of spreekt uit die woorden in jouw ogen mijn onbegrip? Ik probeer dit echt te begrijpen.
[...]
Waarom zou je je aangesproken voelen , dat ligt toch aan jezelf?
Je creërtje eigen leefomgeving samen met vrienden,familie, collega's en kennissen , die leefomgeving is voor mij uiterst belangrijk. Ik acht het onmogelijk om uit een krant te halen of mijn naasten of ikzelf misschien racistisch zijn. Niemand bepaald die standaard voor mij. Voor jou ligt dat blijkbaar anders, jij voelt je direct aangesproken en indirect ga je mee in het wij en zij denken dat het artikel bewerkstelligt. Daarnaast meen je op basis van uitspraken van een aantal mensen te weten wat een volledige etnische groep denkt en hoe deze groep tegen het gedrag van andere etnische groepen in onze samenleving aankijkt. Jij kiest ervoor om je op basis van denkbeelden van een aantal personen bijna slachtoffer te maken van een hele groep.
Vrijheid van meningsuiting geldt voor iedereen, het is aan jou wat je met de mening van anderen doet.
Woorden als solidariteit en goede bedoelingen begrijp ik al niet meer. Als iemand dat op die manier tegen mij zou zeggen, zou er toch een enigzins genante situatie ontstaan.
Wil je het vetgedrukte misschien nog toelichten aan de hand van mijn woorden? Misschien is dit een blinde vlek bij mij, want op basis van wat ik geschreven heb zou ik zelf niet tot die conclusie komen.
Verder denk ik dat als jij bij mijn woorden over solidariteit en goede bedoelingen vraagtekens zet, wij wat dat betreft niet nader tot elkaar zullen komen. Zie jij daar misschien iets neerbuigends in? Wekt dat wrevel of spreekt uit die woorden in jouw ogen mijn onbegrip? Ik probeer dit echt te begrijpen.
maandag 9 november 2015 om 18:00
Misschien is het voor de volledigheid en de hoor en wederhoor ook wel even interessant om dit artikel ook te lezen:
http://www.joop.nl/opinie ... ongemakkelijke_boodschap/
De vier dames uit de OP reageren op de ophef die er nav het artikel uit de OP is ontstaan en zetten gelijk even wat verkeerd geciteerde of verdraaide zaken recht.
http://www.joop.nl/opinie ... ongemakkelijke_boodschap/
De vier dames uit de OP reageren op de ophef die er nav het artikel uit de OP is ontstaan en zetten gelijk even wat verkeerd geciteerde of verdraaide zaken recht.
Am Yisrael Chai!
maandag 9 november 2015 om 18:19
quote:Pink-Ink schreef op 09 november 2015 @ 17:49:
[...]
Wil je het vetgedrukte misschien nog toelichten aan de hand van mijn woorden? Misschien is dit een blinde vlek bij mij, want op basis van wat ik geschreven heb zou ik zelf niet tot die conclusie komen.
Verder denk ik dat als jij bij mijn woorden over solidariteit en goede bedoelingen vraagtekens zet, wij wat dat betreft niet nader tot elkaar zullen komen. Zie jij daar misschien iets neerbuigends in? Wekt dat wrevel of spreekt uit die woorden in jouw ogen mijn onbegrip? Ik probeer dit echt te begrijpen.
Voor mij is het interessant om te zien dat iedereen er zo anders in staat.
Een ander waardeert het juist weer wel, ik denk bij solidariteit en goede bedoelingen:Heb ik die dan nodig?
Ik geloof ontzettend in de kracht van het individu en in het kijken naar de toekomst, wat niet betekent dat ik naief ben of geen historische kennis heb en er geen rekening mee houd. Ik geloof niet in discriminatie, dus ook niet in positieve discriminatie. Solidariteit is nodig bij gebrek aan gelijkwaardigheid,zo sta ik niet in het leven en ik wil dat een volgende generatie ook niet meegeven.
Ik vind het lastig om uit te leggen, het ik is geen veroordeling. Ik begrijp dat je het goed bedoeld en anderen zullen dat wel weer prettig vinden, maar in het dagelijks leven heb je te maken met individuen en ik zou het niet waarderen.
Met het vetgedrukte bedoel ik eigenlijk dat ik niet begrijp waarom jij je aangevallen voelt? Daar kies je toch voor? Het is niet per definitie zo dat alles met een andere kleur een homogene groep vertegenwoordigt en als vanzelfsprekend dezelfde denkwijze heeft. Dat je niet mee dient te praten, is niet meer dan een mening. Die discussie moeten we met elkaar voeren en daarin moet er niet gekozen worden voor discriminatie in een discussie die draait om discriminatie. Als ik hetzelfde als jou zou doen en de lijn van het artikel zou volgen, ben ik slachtoffer. Dat ben ik niet , ik ben geen slachtoffer en jij bent geen dader.
Laten we het artikel niet als standaard nemen.
Waarom kunnen we collectief niet meer incasseren, waarom kan er geen afstand worden genomen.Waarom kun jij niet zeggen dat je je niet aangesproken voelt?
White privilege beschouw ik toch anders Ik denk bij white privilege aan de oudere blanke man die in staat is beleid te maken binnen overheden en organisaties.
[...]
Wil je het vetgedrukte misschien nog toelichten aan de hand van mijn woorden? Misschien is dit een blinde vlek bij mij, want op basis van wat ik geschreven heb zou ik zelf niet tot die conclusie komen.
Verder denk ik dat als jij bij mijn woorden over solidariteit en goede bedoelingen vraagtekens zet, wij wat dat betreft niet nader tot elkaar zullen komen. Zie jij daar misschien iets neerbuigends in? Wekt dat wrevel of spreekt uit die woorden in jouw ogen mijn onbegrip? Ik probeer dit echt te begrijpen.
Voor mij is het interessant om te zien dat iedereen er zo anders in staat.
Een ander waardeert het juist weer wel, ik denk bij solidariteit en goede bedoelingen:Heb ik die dan nodig?
Ik geloof ontzettend in de kracht van het individu en in het kijken naar de toekomst, wat niet betekent dat ik naief ben of geen historische kennis heb en er geen rekening mee houd. Ik geloof niet in discriminatie, dus ook niet in positieve discriminatie. Solidariteit is nodig bij gebrek aan gelijkwaardigheid,zo sta ik niet in het leven en ik wil dat een volgende generatie ook niet meegeven.
Ik vind het lastig om uit te leggen, het ik is geen veroordeling. Ik begrijp dat je het goed bedoeld en anderen zullen dat wel weer prettig vinden, maar in het dagelijks leven heb je te maken met individuen en ik zou het niet waarderen.
Met het vetgedrukte bedoel ik eigenlijk dat ik niet begrijp waarom jij je aangevallen voelt? Daar kies je toch voor? Het is niet per definitie zo dat alles met een andere kleur een homogene groep vertegenwoordigt en als vanzelfsprekend dezelfde denkwijze heeft. Dat je niet mee dient te praten, is niet meer dan een mening. Die discussie moeten we met elkaar voeren en daarin moet er niet gekozen worden voor discriminatie in een discussie die draait om discriminatie. Als ik hetzelfde als jou zou doen en de lijn van het artikel zou volgen, ben ik slachtoffer. Dat ben ik niet , ik ben geen slachtoffer en jij bent geen dader.
Laten we het artikel niet als standaard nemen.
Waarom kunnen we collectief niet meer incasseren, waarom kan er geen afstand worden genomen.Waarom kun jij niet zeggen dat je je niet aangesproken voelt?
White privilege beschouw ik toch anders Ik denk bij white privilege aan de oudere blanke man die in staat is beleid te maken binnen overheden en organisaties.
maandag 9 november 2015 om 18:20
quote:catacarax schreef op 09 november 2015 @ 17:41:
Helaas is het zo dat racisme bestaat. Dat wist ik niet. Het racisme van Fashion herken ik niet.
Ik als witmens doe er ook niks mee. Maar mijn mond houden? Nee doe ik niet. Als ik het tegenkom (wat 1x is gebeurd) dan doe ik wel wat. Als ik Fashion en TO moet geloven, dan ben ik een racist. Nou ok. Ik ben een witte. Helaas ben ik niet zo goed in mijn mond houden.
Ik ben geen racist en niemand die ik ken is dat. Ook niet onbewust. Als we het al hebben over verschillen is dat bewust. Het is niet zo. Kan je dat accepteren Fashion? Ik heb het idee dat je daar moeite mee hebt.
Dat zeggen FV of TO (het is stil aan de overkant) toch niet? Ze onderschrijven de stelling dat je als 'witte' nooit kunt weten wat het is om in de schoenen van een 'zwarte' te lopen. De kleine dingen en grote dingen waar ze tegenaan kunnen lopen. Niet alleen de "ik mot geen zwarten" man die zo uit een aflevering van probleemwijken is weggelopen maar ook zoiets stoms als een foundation kopen bij de parfumerie. Dat jouw kleur enkel te benaderen is door twee tubes te kopen of dat ze iets moeten bestellen voor jou. Omdat het er niet is. En dan moet je de zooi ook nog kopen zonder dat je het hebt kunnen testen.
Dat als je over zoiets simpels iets zegt (foundation) dat dan iemand moet reageren met "Oh, maar als ik in de Afroshop kom hebben ze ook geen 01 Ivory hoor".
En het is best verrekte moeilijk om je bewust te zijn van jouw onbewustzijn . Als je mensen zo'n fototest geeft of namentest, dan weet je al dat er een 'catch' is. Maar zo handel je niet in het dagelijkse leven, als je tussen de bedrijven en andere inschattingen door ook even de mails wegwerkt.
Helaas is het zo dat racisme bestaat. Dat wist ik niet. Het racisme van Fashion herken ik niet.
Ik als witmens doe er ook niks mee. Maar mijn mond houden? Nee doe ik niet. Als ik het tegenkom (wat 1x is gebeurd) dan doe ik wel wat. Als ik Fashion en TO moet geloven, dan ben ik een racist. Nou ok. Ik ben een witte. Helaas ben ik niet zo goed in mijn mond houden.
Ik ben geen racist en niemand die ik ken is dat. Ook niet onbewust. Als we het al hebben over verschillen is dat bewust. Het is niet zo. Kan je dat accepteren Fashion? Ik heb het idee dat je daar moeite mee hebt.
Dat zeggen FV of TO (het is stil aan de overkant) toch niet? Ze onderschrijven de stelling dat je als 'witte' nooit kunt weten wat het is om in de schoenen van een 'zwarte' te lopen. De kleine dingen en grote dingen waar ze tegenaan kunnen lopen. Niet alleen de "ik mot geen zwarten" man die zo uit een aflevering van probleemwijken is weggelopen maar ook zoiets stoms als een foundation kopen bij de parfumerie. Dat jouw kleur enkel te benaderen is door twee tubes te kopen of dat ze iets moeten bestellen voor jou. Omdat het er niet is. En dan moet je de zooi ook nog kopen zonder dat je het hebt kunnen testen.
Dat als je over zoiets simpels iets zegt (foundation) dat dan iemand moet reageren met "Oh, maar als ik in de Afroshop kom hebben ze ook geen 01 Ivory hoor".
En het is best verrekte moeilijk om je bewust te zijn van jouw onbewustzijn . Als je mensen zo'n fototest geeft of namentest, dan weet je al dat er een 'catch' is. Maar zo handel je niet in het dagelijkse leven, als je tussen de bedrijven en andere inschattingen door ook even de mails wegwerkt.
maandag 9 november 2015 om 18:26
quote:lemoos2 schreef op 09 november 2015 @ 18:20:
[...]
Dat zeggen FV of TO (het is stil aan de overkant) toch niet? Ze onderschrijven de stelling dat je als 'witte' nooit kunt weten wat het is om in de schoenen van een 'zwarte' te lopen. De kleine dingen en grote dingen waar ze tegenaan kunnen lopen. Niet alleen de "ik mot geen zwarten" man die zo uit een aflevering van probleemwijken is weggelopen maar ook zoiets stoms als een foundation kopen bij de parfumerie. Dat jouw kleur enkel te benaderen is door twee tubes te kopen of dat ze iets moeten bestellen voor jou. Omdat het er niet is. En dan moet je de zooi ook nog kopen zonder dat je het hebt kunnen testen.
Dat als je over zoiets simpels iets zegt (foundation) dat dan iemand moet reageren met "Oh, maar als ik in de Afroshop kom hebben ze ook geen 01 Ivory hoor".
En het is best verrekte moeilijk om je bewust te zijn van jouw onbewustzijn . Als je mensen zo'n fototest geeft of namentest, dan weet je al dat er een 'catch' is. Maar zo handel je niet in het dagelijkse leven, als je tussen de bedrijven en andere inschattingen door ook even de mails wegwerkt.Ik weet zeker dat ik die catch in ieder geval niet ben, 100% zeker. Dat is dus het onbewuste en in het dagelijks leven is het onbewuste dan ook aanwezig.
[...]
Dat zeggen FV of TO (het is stil aan de overkant) toch niet? Ze onderschrijven de stelling dat je als 'witte' nooit kunt weten wat het is om in de schoenen van een 'zwarte' te lopen. De kleine dingen en grote dingen waar ze tegenaan kunnen lopen. Niet alleen de "ik mot geen zwarten" man die zo uit een aflevering van probleemwijken is weggelopen maar ook zoiets stoms als een foundation kopen bij de parfumerie. Dat jouw kleur enkel te benaderen is door twee tubes te kopen of dat ze iets moeten bestellen voor jou. Omdat het er niet is. En dan moet je de zooi ook nog kopen zonder dat je het hebt kunnen testen.
Dat als je over zoiets simpels iets zegt (foundation) dat dan iemand moet reageren met "Oh, maar als ik in de Afroshop kom hebben ze ook geen 01 Ivory hoor".
En het is best verrekte moeilijk om je bewust te zijn van jouw onbewustzijn . Als je mensen zo'n fototest geeft of namentest, dan weet je al dat er een 'catch' is. Maar zo handel je niet in het dagelijkse leven, als je tussen de bedrijven en andere inschattingen door ook even de mails wegwerkt.Ik weet zeker dat ik die catch in ieder geval niet ben, 100% zeker. Dat is dus het onbewuste en in het dagelijks leven is het onbewuste dan ook aanwezig.
maandag 9 november 2015 om 18:34
quote:ardni schreef op 09 november 2015 @ 18:26:
[...]
Ik weet zeker dat ik die catch in ieder geval niet ben, 100% zeker. Dat is dus het onbewuste en in het dagelijks leven is het onbewuste dan ook aanwezig.Of je voelt je niet de 'catch'. Ik ben te wit om de 'catch' te kunnen zijn maar ik verbaas mij wel eens over mensen met een meer Noorderlijk uiterlijk dat ze zich wel de 'catch' voelen. Maar dat is hun gevoel, ik kan niet voor hen voelen. Ik kan er ook weinig aan doen dat ik dan wel eens stiekem denk "Jezus mens, alsof die buschauffeur op 500 meter afstand kan zien dat je 1/8 indo bent" als ze klagen dat de bus niet op hen bleef wachten.
[...]
Ik weet zeker dat ik die catch in ieder geval niet ben, 100% zeker. Dat is dus het onbewuste en in het dagelijks leven is het onbewuste dan ook aanwezig.Of je voelt je niet de 'catch'. Ik ben te wit om de 'catch' te kunnen zijn maar ik verbaas mij wel eens over mensen met een meer Noorderlijk uiterlijk dat ze zich wel de 'catch' voelen. Maar dat is hun gevoel, ik kan niet voor hen voelen. Ik kan er ook weinig aan doen dat ik dan wel eens stiekem denk "Jezus mens, alsof die buschauffeur op 500 meter afstand kan zien dat je 1/8 indo bent" als ze klagen dat de bus niet op hen bleef wachten.
maandag 9 november 2015 om 18:37
quote:ardni schreef op 09 november 2015 @ 18:19:
[...]
White privilege beschouw ik toch anders Ik denk bij white privilege aan de oudere blanke man die in staat is beleid te maken binnen overheden en organisaties.Dat geldt voor mij ook, hoor. Juist die mensen zijn de mensen waar ik in mijn dagelijkse werk tegenaan loop. En juist daarom geloof ik in die zin niet in de kracht van het individu, want alleen in deze discussie al heb ik een aantal mensen hele zinnige dingen zien schrijven over manieren om dagelijks racisme te bestrijden, waar ik en veel concullega's bijvoorbeeld ook echt ons best voor doen, maar wat gewoon niet lukt omdat die oudere blanke man die de dienst uitmaakt met de mond heel hard belijdt dat we nu echt zusemmezo op de kaart moeten zetten, maar vervolgens keihard elk initiatief daaromtrent doodslaan. Het is echt frustrerend als je voor de tiende keer in 3 jaar in een of andere diversiteitscommissie wordt uitgenodigd omdat de baas weer eens bedacht heeft dat er meer diversiteit op de werkvloer zou moeten zijn, maar hij vervolgens zelf steeds elke Marokkaan, Turk, Surinamer, Antilliaan, etc. afwijst wegens "niet in het team passend". En dan vervolgens wel in het openbaar zeggen dat er "heel veel moeite wordt gedaan om die groepen te bereiken, maar ja, ze zijn er niet, he?"
[...]
White privilege beschouw ik toch anders Ik denk bij white privilege aan de oudere blanke man die in staat is beleid te maken binnen overheden en organisaties.Dat geldt voor mij ook, hoor. Juist die mensen zijn de mensen waar ik in mijn dagelijkse werk tegenaan loop. En juist daarom geloof ik in die zin niet in de kracht van het individu, want alleen in deze discussie al heb ik een aantal mensen hele zinnige dingen zien schrijven over manieren om dagelijks racisme te bestrijden, waar ik en veel concullega's bijvoorbeeld ook echt ons best voor doen, maar wat gewoon niet lukt omdat die oudere blanke man die de dienst uitmaakt met de mond heel hard belijdt dat we nu echt zusemmezo op de kaart moeten zetten, maar vervolgens keihard elk initiatief daaromtrent doodslaan. Het is echt frustrerend als je voor de tiende keer in 3 jaar in een of andere diversiteitscommissie wordt uitgenodigd omdat de baas weer eens bedacht heeft dat er meer diversiteit op de werkvloer zou moeten zijn, maar hij vervolgens zelf steeds elke Marokkaan, Turk, Surinamer, Antilliaan, etc. afwijst wegens "niet in het team passend". En dan vervolgens wel in het openbaar zeggen dat er "heel veel moeite wordt gedaan om die groepen te bereiken, maar ja, ze zijn er niet, he?"
Am Yisrael Chai!
