Zembla:Gedwongen anticonceptie bij bewezen falend ouderschap

13-04-2012 21:30 528 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vandaag laait op diverse fora en in diverse media de discussie op over dit onderwerp.



'Gedwongen anticonceptie voor verslaafden en gehandicapten'

(bron: AD)



Oud-voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid Pieter van Vollenhoven pleit voor een wettelijke regeling die gedwongen anticonceptie mogelijk maakt voor verslaafden, psychiatrische patiënten en geestelijk gehandicapten. Dat meldt de NOS.



Van Vollenhoven doet zijn uitspraken vanavond in het televisieprogramma Zembla. 'Mensen zullen zeggen: 'Dat gaat te ver' en ik moet eerlijk zeggen, dat zeg je ook makkelijk als je de werkelijkheid niet kent', erkent Van Vollenhoven. Maar hij vervolgt: 'Je ziet dat je die ouders moet helpen, want die hebben zichzelf niet in de hand. Als je dat zo signaleert, dan moet je misschien toch overgaan tot anticonceptiemiddelen.'



Deskundigen van de jeugdzorg en de GGZ zijn het met Van Vollenhoven eens. De gedwongen anticonceptie moet mishandeling van kinderen voorkomen. Nu sterven daardoor jaarlijks naar schatting vijftig kinderen.



De meest verregaande maatregel die nu genomen kan worden is het interneren van een verslaafde vrouw na 24 weken zwangerschap. Een andere optie is het meteen weghalen van de baby na de geboorte.



--------------



Ik heb zelf gewerkt met deze specifieke doelgroep en al meerdere discussies gehad met rechters, officieren van justitie, politici en hulpverleners over dit onderwerp.



In Nederland is het ongeboren kind bij 24 weken een rechtspersoon (abortuswet geldt tot 24 weken). Tot die tijd kan er geen gedwongen hulpverlening ingezet worden als de moeder een gevaar vormt voor haar ongeboren kind. Juist in deze weken is het belangrijk dat de moeder een zo gezond mogelijke levensstijl erop na houdt gezien in deze periode het meeste 'mis' kan gaan in de ontwikkeling van het ongeboren kindje.



Wat vinden jullie van deze discussie? En wat is jullie mening hierin?
quote:Chadidja schreef op 13 april 2012 @ 21:59:

[...]





Wat is een junk? De vriend van een willekeurige forumster hier die niet zonder zijn dagelijkse joint of snuifje kan, is dat ook een junk? Kunnen junks per definitie niet voor hun kinderen zorgen? En moeten dan beide ouders junks zijn of is eentje voldoende?Het gaat in al die gevallen om ouders die reeds bewezen hebben niet voor zichzelf en al helemaal niet voor hun kind te kunnen zorgen.



Dat zijn dus niet de "rand" gevallen, hoewel die misschien ook niet helemaal capabel zijn een kind op te voeden, maar de echte gevaarlijke, ontspoorde gevallen.
Alle reacties Link kopieren
.
lariba wijzigde dit bericht op 13-04-2012 22:17
Reden: Dubbel
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Zojuist Zembla gezien, ik ben het eens met Van Vollenhoven.
Alle reacties Link kopieren
quote:kerstklok schreef op 13 april 2012 @ 22:12:

Als er 4 kinderen direct na de geboorte zijn weggehaald lijkt het me tijd worden. Op mijn vorige werk was een "gezin" dat al 8 kinderen uit huis had geplaatst. Ieder jaar kwam er eentje bij die meteen uit huis werd geplaatst. En de vader had ook een paar kinderen bij de zus van de moeder, ook allemaal in pleeggezinnen. 11 kinderen in pleeggezinnen kost al E5500 per maand aan pleegzorgvergoeding. Ménnn....
Alle reacties Link kopieren
quote:Lariba schreef op 13 april 2012 @ 22:14:

[quote]HelpBrand schreef op 13 april 2012 @ 22:10:

Het onderwerp wordt tot nu toe weggewuifd, want "iedereen heeft recht op een kind".

Dat recht hebben sommige mensen inderdaad allang verspeeld. Het gaat vooral om het recht op zelf beslissen over hun eigen lichaam. Moet je echt vrouwen met politiemacht van huis gaan halen?



Niet iedereen heeft recht op een kind, een kind heeft bovenal recht op een veilige en gezonde basis.

Hier ben ik het 200% mee eens.
Alle reacties Link kopieren
Vreselijk verhaal Kerstklok.
Alle reacties Link kopieren
quote:muzze schreef op 13 april 2012 @ 22:13:

[...]





Het gaat in al die gevallen om ouders die reeds bewezen hebben niet voor zichzelf en al helemaal niet voor hun kind te kunnen zorgen.



Dat zijn dus niet de "rand" gevallen, hoewel die misschien ook niet helemaal capabel zijn een kind op te voeden, maar de echte gevaarlijke, ontspoorde gevallen.



Inderdaad het gaat om vrouwen die al jaren in en uit klinieken lopen, en al hebben "bewezen" dat ze niet voor kinderen of zichelf kunnen zorgen.

Sowieso vind ik het een slecht plan dat vrouwen die gebruiken kinderen krijgen, maar ik snap ook dat je niet zo ver kunt gaan. Maar bij de gevallen waarvan het bekend is dat ze incapabel zijn, ja daar zou je wel wat aan moeten doen vind ik.
Alle reacties Link kopieren
Als je al niet in staat bent om voor jezelf te zorgen, lijkt het me ook dat je ook niet in staat bent om over je eigen lichaam te beschikken.
Alle reacties Link kopieren
quote:Tia.Dalma schreef op 13 april 2012 @ 21:56:

Overigens huilt mijn hart ook bij de voorbeelden die ik nu in de docu voorbij zie komen hoor...



Maar goed, deze zijn heel schrijnend. Wat moet ik in mijn hoofd aan met een stel hier in de straat verderop, die net hun derde kind hebben gekregen, en koter#1 van 5 en koter#2 van 3 structureel alleen over straat laten zwerven, inclusief op straat (dus echt tussen het verkeer door) fietsen. Ook op een tijdstip dat mijn eigen kleine kotertje van 2 naar bed gaat (zo rond half acht). Ik vind dat ook niet echt heel erg goed, op zijn zachtst gezegd.Misschien een beetje off topic, maar misschien ook niet, wat doe jij als je dat ziet ?
Alle reacties Link kopieren
quote:evelynsalt schreef op 13 april 2012 @ 22:17:

Als je al niet in staat bent om voor jezelf te zorgen, lijkt het me ook dat je ook niet in staat bent om over je eigen lichaam te beschikken.En al helemaal niet over andermans lichaam en welzijn, nl dat van een kind dat in jouw lijf moet groeien en aan jouw verslaving wordt blootgesteld en daarna aan jouw onvermogen voor dat kind te zorgen.
Alle reacties Link kopieren
In mijn werk heb ik nu te maken met een (ex?-)verslaafde vrouw die nota bene, mét toestemming van de rechter, GEHOLPEN is met zwanger worden.

Ze is dol op haar baby, maar vindt de zorg wel erg zwaar... Er is zéker nog geen sprake van uithuisplaatsing, maar er is inmiddels wel allerlei hulpverlening bij betrokken...

Maar dit is niet helemaal on topic, geloof ik.
Alle reacties Link kopieren
In veel discussies wordt teruggegrepen op het krijgen van kinderen als basaal grondrecht, en wordt verwezen naar artikel 8 van het Europees verdrag van de rechten van de mens.quote:Artikel 8 – Recht op eerbiediging van privé familie- en gezinsleven

1. Een ieder heeft het recht op respect voor zijn privé leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie.

2. Geen inmenging van enig openbaar gezag is toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.Ik zie echter in lid 2, in het dikgedrukte gedeelte, een mogelijkheid om wél in te grijpen, en dus gedwongen anti-conceptie mogelijk te maken, al denk ik dat daar een heel traject aan vooraf moet gaan, zowel ethisch als juridisch.
Ik ben helemaal voor gedwongen anticonceptie, maar dan wel in heel extreme gevallen.

Dus ouders die hun kinderen hebben vermoord, mishandeld of misbruikt. Ouders waarvan al meerdere kinderen uit huis zijn geplaatst of zwaar verslaafde of psychiatrische patienten.



De anticonceptiemethode zou dan wat mij betreft in het 1e geval sterilisatie (bij zo nodig vader en moeder) mogen zijn en in het 2e geval de prikpil, zodat verslaafden nadat ze langere tijd clean zijn toch eventueel kinderen zouden kunnen krijgen.



Ik vind verplichte anticonceptie bij verstandelijk beperkte mensen mindere zwart wit, waar ligt die grens, hoeveel hulp mag iemand voor zichzelf nodig hebben? Komt er een IQ grens? Lastig....
Alle reacties Link kopieren
quote:Lariba schreef op 13 april 2012 @ 22:20:

In mijn werk heb ik nu te maken met een (ex?-)verslaafde vrouw die nota bene, mét toestemming van de rechter, GEHOLPEN is met zwanger worden.

Ze is dol op haar baby, maar vindt de zorg wel erg zwaar... Er is zéker nog geen sprake van uithuisplaatsing, maar er is inmiddels wel allerlei hulpverlening bij betrokken...

Maar dit is niet helemaal on topic, geloof ik.

Even een tegengeluid: zou het niet zo kunnen zijn dat deze vrouw daadwerkelijk haar leven heeft gebeterd? Ook ik (nooit verslaafd of onder psychische behandeling geweest van noemenswaardige aard) heb de zorg voor mijn kind bij tijd en wijle zwaar gevonden. En is het CB niet al een (milde) vorm van hulpverlening?

Waar ligt de grens?



Tia, advocaat van de duivel
Alle reacties Link kopieren
quote:Tia.Dalma schreef op 13 april 2012 @ 22:21:

In veel discussies wordt teruggegrepen op het krijgen van kinderen als basaal grondrecht, en wordt verwezen naar artikel 8 van het Europees verdrag van de rechten van de mens.





[...]





Ik zie echter in lid 2, in het dikgedrukte gedeelte, een mogelijkheid om wél in te grijpen, en dus gedwongen anti-conceptie mogelijk te maken, al denk ik dat daar een heel traject aan vooraf moet gaan, zowel ethisch als juridisch.Volledig mee eens. Mensen lezen artikel 8 EVRM vaak niet eens goed en blijven maar hangen in dat recht op family life.
Ik vind dat er n groot verschil zit tussen hulp nodig hebben omdat je je moeilijk staande kan houden in de wereld en een gevaar zijn voor je (ongeboren) kind.



En wat Tia Dalma zegt, je hebt wel n punt.
quote:Lariba schreef op 13 april 2012 @ 22:20:

In mijn werk heb ik nu te maken met een (ex?-)verslaafde vrouw die nota bene, mét toestemming van de rechter, GEHOLPEN is met zwanger worden.

Ze is dol op haar baby, maar vindt de zorg wel erg zwaar... Er is zéker nog geen sprake van uithuisplaatsing, maar er is inmiddels wel allerlei hulpverlening bij betrokken...

Maar dit is niet helemaal on topic, geloof ik.



Zie dikgedrukte, dat is toch het belangrijkste.

Niets mis met hulpverlening inschakelen lijkt me. Hoe lang duurt t voor die stempel "ex-verslaafde" eraf gaat? Wie weet is ze al wel 5 jaar clean?
Alle reacties Link kopieren
quote:zonnetje59 schreef op 13 april 2012 @ 22:18:

[...]





Misschien een beetje off topic, maar misschien ook niet, wat doe jij als je dat ziet ?



Goede vraag

Ik ben heel erg bang om verkeerde conclusies te trekken, om zaken overhoop te halen die niet overhoop hoeven per direct. Ik schat mijn eigen oordeelsvermogen nog wat lager in.

Ik weet ook niet of dit het gevoel van 'goh, dit zou ik zelf met Timanni anders doen!' ontstijgt. Kinderen gaan niet verder dan ons blok, maar zijn wel vaak alleen. Oudste is ook echt nog niet in staat denk ik om op jongste te letten, en ík zou mijn kinderen van die leeftijd nog niet alleen over straat laten gaan, om te spelen.



Het is is zó moeilijk om een oordeel te vormen over mensen vlakbij je, en zo makkelijk om te oordelen over zaken die (voor jou) puur hypothetisch zijn... :(
Alle reacties Link kopieren
quote:Tia.Dalma schreef op 13 april 2012 @ 22:23:

[...]



Even een tegengeluid: zou het niet zo kunnen zijn dat deze vrouw daadwerkelijk haar leven heeft gebeterd? Ook ik (nooit verslaafd of onder psychische behandeling geweest van noemenswaardige aard) heb de zorg voor mijn kind bij tijd en wijle zwaar gevonden. En is het CB niet al een (milde) vorm van hulpverlening?

Waar ligt de grens?



Tia, advocaat van de duivel

Je hebt helemaal gelijk, en ik geef haar zeker het voordeel van de twijfel. Ik werk zelf op het CB, en we steunen haar zoveel als we kunnen. (Daarnaast ben ik zelf ook moeder, dus dat het zwaar kan zijn, daar weet ik alles van.)

Maar ik merk echt wel dat ze mee ondersteuning en vooral ook bevestiging nodig heeft dan de meeste andere nieuwe moeders. En ik weet niet (al hoop ik het echt van harte!) of al haar goede bedoelingen op den duur voldoende zullen zijn.
quote:Tia.Dalma schreef op 13 april 2012 @ 22:23:

[...]



Even een tegengeluid: zou het niet zo kunnen zijn dat deze vrouw daadwerkelijk haar leven heeft gebeterd? Ook ik (nooit verslaafd of onder psychische behandeling geweest van noemenswaardige aard) heb de zorg voor mijn kind bij tijd en wijle zwaar gevonden. En is het CB niet al een (milde) vorm van hulpverlening?

Waar ligt de grens?



Tia, advocaat van de duivel Eens dus!
Alle reacties Link kopieren
quote:Lariba schreef op 13 april 2012 @ 22:20:

In mijn werk heb ik nu te maken met een (ex?-)verslaafde vrouw die nota bene, mét toestemming van de rechter, GEHOLPEN is met zwanger worden.

Ze is dol op haar baby, maar vindt de zorg wel erg zwaar... Er is zéker nog geen sprake van uithuisplaatsing, maar er is inmiddels wel allerlei hulpverlening bij betrokken...

Maar dit is niet helemaal on topic, geloof ik.



De zorg zwaar vinden, is wat anders dan de zorg niet aankunnen vind ik.

Is het juist niet goed dat er veel zorg inzit en moeder er alles aan doet om een goede moeder te zijn voor haar kind?

En is dat geen normale iets, dat je opvoeden soms moeilijk vindt?
Alle reacties Link kopieren
quote:chicky012 schreef op 13 april 2012 @ 22:27:

[...]

Niets mis met hulpverlening inschakelen lijkt me. Klopt! Ben blij dat ze het doet. Dat spreekt ook heel erg voor haar en ik hoop oprecht dat het allemaal goed blijft gaan. Hoe lang duurt t voor die stempel "ex-verslaafde" eraf gaat? Wie weet is ze al wel 5 jaar clean?Hier kan ik niet nader op ingaan. Laten we het er op houden dat er verschillende verhalen zijn.
Heb ooit jeugdzorg ingeschakeld voor kinderen in de buurt. Twijfelde ook erg en was bang ernaast te zitten. Toch maar gebeld want het zat me niet lekker.

Jeugdzorg geeft niet door wie gemeld heeft, dat is fijn. En als je niks te verbergen hebt is t geen ramp dat ze een kijkje komen nemen had ik me bedacht.

Ze zijn idd gaan kijken en hebben een tijdje toezicht gehouden daar.



Je kunt altijd bellen met jeugdzorg en je twijfel voorleggen. Je hoeft niet meteen te melden. Maar overleg eens met hun over je onderbuikgevoelens.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dit zo'n moeilijk dilemma. Want waar trek je de grens.

Dat mensen die al bewezen hebben dat ze geen kinderen op kunnen voeden verplicht anticonceptie moeten krijgen, daar kan ik me wel in vinden.

Ik heb er dan wel weer moeite mee als dat definitief gebeurt.

Want iemand kan in bijvoorbeeld tien jaar tijd wel degelijk zo aan zichzelf werken en zoveel verbeteren, dat hij/zij op een gegeven moment wel de verantwoording voor een kind aan zou kunnen.

Zelfde geldt voor junks. Ik ken een voormalige harddrugs verslaafde die nu een prima moeder is. Ik snap wel dat zij een van de uitzonderingen is, maar ze zal niet de enige zijn.



En last but not least. Als we psychiatrisch patienten gaan verplichten tot anticonceptie, dan zou ik daar zelf ook onder kunnen vallen met mijn diagnose Asperger en nog wat andere bijkomende zaken (kenmerken van borderline, kenmerken van ocd, gegeneraliseerde angststoornis).

Nou ben ik zelf al lang geleden tot de conclusie gekomen dat het voor zowel mij als een eventueel kind beter is als dat kind er nooit komt. Maar hecht ik toch ontzettend aan mijn eigen beslissingsrecht daarin. (Even voor de goede orde... ik ga dus echt geen kinderen krijgen en ben inmiddels ook al 43)

Ik zou me denk ik zwaar genaaid voelen als ik verplicht zou worden om aan de anticonceptie te gaan. Al was het maar omdat ik compleet waardeloos reageer op welke vorm van hormonen dan ook. (Daar word ik depressief van en zo frigide als ik weet niet wat... je zou dus kunnen zeggen dat het qua anticonceptie in elk geval rete effectief is ;))



Ik betrek het wellicht te veel op mezelf, maar ik ben wel een van de mensen waar een dergelijke wet potentieel over gaat.

En hoewel ik het dus gedeeltelijk wel eens ben met het feit dat ook ongeboren kinderen wellicht beter beschermd kunnen worden tegen hun ouders, heb ik het moeilijk met de daadwerkelijke consequenties die dergelijke wetgeving voor individuele mensen gaat hebben.
Moet trouwens zeggen dat ik meegemaakt heb dat een kraamverpleegkundige niet mee durfde te werken aan een melding bij het AMK voor de geboorte, ook niet anoniem, omdat ze erop rekende zowel bij moeder ( in dit geval de oma) en dochter nog een aantal bevallingen te moeten doen. Familie had een geschiedenis van bedreigen (en uitvoeren).



Dus daar is misschien ook wat te verbeteren.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven