Coronavirus COVID-19 alle pijlers

Bang voor restklachten

22-04-2021 11:52 560 berichten
Alle reacties Link kopieren
Afgelopen weekend positief getest op corona en ben al een week flink beroerd. Ik lig voornamelijk in bed, hooguit een uurtje op de bank of in bad en dan weer terug in bed. Er zit nog weinig tot geen verbetering in en ik word er een beetje moedeloos van.

Ik hoest veel en mijn longen doen pijn. Ik heb fibromyalgie dus ben bekend met vermoeidheid en spierpijn, maar dit is heel andere koek. Omdat het nu al een week zo belabberd gaat begin ik steeds banger te worden voor restklachten. Misschien is het nog te vroeg om mij hier druk om te maken, maar na alle horrorverhalen van mensen in mijn omgeving en op het internet ben ik bang dat ik nooit meer de oude word.

Weet ook niet wat ik met dit topic wil bereiken, wilde het even van me afschrijven.
Welkom Mamasinds2008!
lollypopje schreef:
18-05-2021 13:33
Mijn fysio zei juist dat ik te voorzichtig ben en wat vaker de grens mag opzoeken :P
Wat in mijn geval wel klopt. Door al die instortingen blijf ik erg in mijn comfortzone en durf ik niet goed uit te testen wat ik kan. Dat probeer ik nu wat meer en tot nu toe kon ik dan toch iets meer dan dat ik dacht of durfde. Nog steeds niet heel veel, maar toch.

Dus ik probeer nu op een veilige manier dingen uit te testen. Maar het scheelt dat ik geen man, kinderen of werk heb dat trekt. Ik hoef niks, behalve herstellen (en af en toe de was en een afwas, omdat ik anders geen kleren heb of iets om van te eten)
Ik doe dus blijkbaar het tegenovergestelde en zit nu met de gebakken peren. Aan mij wordt helaas wel aan alle kanten getrokken. Niet door mijn werkgever trouwens maar thuis gaat het gezinsleven wel gewoon door. Boodschappen, eten koken, kinderen en alles wat daarbij hoort, het huishouden. Mijn man neemt wel wat dingen over maar hij is ook net hersteld en wel weer volledig aan het werk. Het valt hem ook zwaar. Ik merk het ook cognitief. Als de kinderen te druk zijn of er is iemand op bezoek dan begint alles in mijn hoofd te toeteren en te protesteren. Net of mijn brein dan gewoon protesteert dat het teveel is. Heel prikkel gevoelig dus. Dat ben ik normaal gesproken totaal niet! ( zou ook erg lastig zijn met een klas met 28 kinderen haha) . Ik hoop maar dat dat in ieder geval snel wat gaat verbeteren.

Het draait blijkbaar allemaal om balans maar kennelijk ben ik daar niet zo goed in .
Juffertjeinhetgroen schreef:
18-05-2021 14:59
Welkom Mamasinds2008!
Dankjewel!
Alle reacties Link kopieren
Mamasinds2008 schreef:
18-05-2021 15:05
Ik doe dus blijkbaar het tegenovergestelde en zit nu met de gebakken peren. Aan mij wordt helaas wel aan alle kanten getrokken. Niet door mijn werkgever trouwens maar thuis gaat het gezinsleven wel gewoon door. Boodschappen, eten koken, kinderen en alles wat daarbij hoort, het huishouden. Mijn man neemt wel wat dingen over maar hij is ook net hersteld en wel weer volledig aan het werk. Het valt hem ook zwaar. Ik merk het ook cognitief. Als de kinderen te druk zijn of er is iemand op bezoek dan begint alles in mijn hoofd te toeteren en te protesteren. Net of mijn brein dan gewoon protesteert dat het teveel is. Heel prikkel gevoelig dus. Dat ben ik normaal gesproken totaal niet! ( zou ook erg lastig zijn met een klas met 28 kinderen haha) . Ik hoop maar dat dat in ieder geval snel wat gaat verbeteren.

Het draait blijkbaar allemaal om balans maar kennelijk ben ik daar niet zo goed in .
Kun je bepaalde dingen niet tijdelijk laten liggen?

Boodschappen kun je waarschijnlijk bestellen. Scheelt enorm in de stress en de prikkels.

Stofzuigen, stoffen etc, loopt niet weg.
Probeer te bekijken wat echt absoluut moet om het leefbaar te houden en wat je tijdelijk kunt laten liggen.

Koken? Wees makkelijk: pot pastasaus, zak groente en pasta en je hebt een maaltijd.
Zelfde maar dan met rijst.

Afhankelijk van hoe groot je gezin is, kook grotere porties. Zo hoef je maar 1x te koken om twee dagen te eten. Haal je er niet voor twee dagen eten uit, maar 1,5 doe dan om de dag een restjes dag.

Eén van mijn grootste struikelblokken door mijn autisme is mijn huishouden. Het lukte me nooit het op orde te houden, maar ik vond wel dat ik het moest kunnen, want anderen kunnen het ook. Sinds mijn diagnose ben ik relaxter. Wat niet gaat, dat gaat niet en daar ga ik me ook niet druk om maken zolang het leefbaar is.

En afhankelijk van de leeftijd van je kinderen kunnen zijn vast ook iets doen. Al is het maar opruimen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Mamasinds2008 schreef:
18-05-2021 15:05
Ik doe dus blijkbaar het tegenovergestelde en zit nu met de gebakken peren. Aan mij wordt helaas wel aan alle kanten getrokken. Niet door mijn werkgever trouwens maar thuis gaat het gezinsleven wel gewoon door. Boodschappen, eten koken, kinderen en alles wat daarbij hoort, het huishouden. Mijn man neemt wel wat dingen over maar hij is ook net hersteld en wel weer volledig aan het werk. Het valt hem ook zwaar. Ik merk het ook cognitief. Als de kinderen te druk zijn of er is iemand op bezoek dan begint alles in mijn hoofd te toeteren en te protesteren. Net of mijn brein dan gewoon protesteert dat het teveel is. Heel prikkel gevoelig dus. Dat ben ik normaal gesproken totaal niet! ( zou ook erg lastig zijn met een klas met 28 kinderen haha) . Ik hoop maar dat dat in ieder geval snel wat gaat verbeteren.

Het draait blijkbaar allemaal om balans maar kennelijk ben ik daar niet zo goed in .

Dit heb je mooi verwoord.
Zo voel ik het ook. Gelukkig krijgen we bijna nooit bezoek :P
Vervelend dat het gisteren zo tegenviel op je werk. Wel goed dat je direct weer bent gegaan en in bed bent gaan liggen. Dan voel je pas echt hoe weinig je kunt t.o.v. normaal he. Zo confronterend.

@Lollypopje, mooi dat onze fysio's net het tegenovergesteld zeggen, haha, zo zie je maar weer, wat voor de één de gouden tip is werkt voor de ander juist averechts! Zal er volgende keer maar even een disclaimer bij zetten :mrgreen:
Op zich lijkt me jouw manier wel prettiger voor het mentale stuk; als je steeds toch meer blijkt te kunnen dan je dacht, is dat een opsteker. Ik moet nu elke keer stoppen omdat ik tegen de grens aan loop omdat ik toch weer teveel doe.

Vandaag heb ik wel een goede dag. Ik heb vanmorgen mijn rug en bekken en schouders goed laten losmaken bij de chiropractor, en ondanks dat ik het best voel tussen mijn schouderbladen ben ik door goed op m'n ademhaling te blijven letten, niet te hoog gaan ademen en is de gevoeligheid al minder.
Ik heb vanochtend al een halfuur in de keuken gestaan en vanmiddag weer anderhalf uur. Dat betekent wel dat ik voor morgen niet hoef te koken en er ook een mooie bak soep de diepvries in kan. Mijn ouders komen mijn dochter straks ophalen en ik heb ze gevraagd mee te eten. Lekker en gezond voor ze koken het minste (en zo'n beetje het enige) wat ik kan doen, ze doen zoveel voor mij ook. Dus als ik dan toch een goede dag heb, dan maar lekker uitgebreid feestmaal ervan maken. Ik heb besloten dat ik, ondanks alle beperkingen (fysiek / conditioneel en mentaal dus) zoveel mogelijk momenten een feestje ga maken vanaf nu. Het kan zomaar eens je laatste lente (of dag) blijken te zijn geweest... (sorry luguber :proud: )
Ik schrijf het hier maar neer zodat jullie me eraan kunnen herinneren als ik het weer eens vergeet of loop te mokken dat alles kut is ;-D


Hoe is het met de rest vandaag?
lollypopje schreef:
18-05-2021 15:12
Kun je bepaalde dingen niet tijdelijk laten liggen?

Boodschappen kun je waarschijnlijk bestellen. Scheelt enorm in de stress en de prikkels.

Stofzuigen, stoffen etc, loopt niet weg.
Probeer te bekijken wat echt absoluut moet om het leefbaar te houden en wat je tijdelijk kunt laten liggen.

Koken? Wees makkelijk: pot pastasaus, zak groente en pasta en je hebt een maaltijd.
Zelfde maar dan met rijst.

Afhankelijk van hoe groot je gezin is, kook grotere porties. Zo hoef je maar 1x te koken om twee dagen te eten. Haal je er niet voor twee dagen eten uit, maar 1,5 doe dan om de dag een restjes dag.

Eén van mijn grootste struikelblokken door mijn autisme is mijn huishouden. Het lukte me nooit het op orde te houden, maar ik vond wel dat ik het moest kunnen, want anderen kunnen het ook. Sinds mijn diagnose ben ik relaxter. Wat niet gaat, dat gaat niet en daar ga ik me ook niet druk om maken zolang het leefbaar is.

En afhankelijk van de leeftijd van je kinderen kunnen zijn vast ook iets doen. Al is het maar opruimen.
Ik bestel de boodschappen ook maar ik ben op dit moment gewoon niet in staat om de hele week te overzien qua eten en boodschappen. Mijn kinderen doen ook vaak een boodschapje voor me. Verder hebben we ook nog een hond, twee katten, 5 cavia,s en een hamster. Dat moet ook allemaal verzorgd en uitgelaten worden.

Het huishouden kan me echt gestolen worden. Ik zorg dat de kinderen schone kleren hebben en dat is het dan ook wel zo,n beetje. De afwas is wel een dingetje want als ik die laat staan dan heb ik de volgende dag al helemaal geen moed meer om te koken. Mijn man doet dus de afwas. Omdat hij elke avond pas rond 19 thuis is, is het niet handig dat hij kookt dus daar moet ik me dan mee redden.

Met het eten doe ik makkelijk. Een soepje met salade, een uitsmijter met wat rauwkost, diepvries pizza met wat extra verse groente, stamppot rauwe andijvie gemaakt van aardappelpuree ( smaakt nog best goed trouwens) en af een toe een patatje.

Ik begin me nu wel af te vragen hoe ik in hemelsnaam bedacht heb om gisteren weer te gaan werken. Mijn leidinggevende zei ook al dat ze het een nogal ambitieus plan vond.
Even een korte update. Ik lig al de hele dag buiten adem op de bank.

Gisteren ging goed, had echt niet het idee dat ik over grenzen heen ging en nu dit.

Huisarts zou me vandaag bellen over revalidatie maar heb nog niets gehoord.
Borrelhap schreef:
18-05-2021 15:37
Even een korte update. Ik lig al de hele dag buiten adem op de bank.

Gisteren ging goed, had echt niet het idee dat ik over grenzen heen ging en nu dit.

Huisarts zou me vandaag bellen over revalidatie maar heb nog niets gehoord.
Herkenbaar! Als je je beter voelt merk je niet waar de grens ligt. Ik vind dit echt heel vervelend dat je dat niet kunt voelen. De volgende dag betaal je dan weer een grote prijs.
Nou had ik net een reactie geschreven is deze opeens verdwenen.....

Ik merk dat ik echt begeleiding in dit herstel nodig heb.
Wat is wijsheid, een stukje fietsen en even op een bankje met je gezicht in de zon ook al ben je moe, of toch maar in de rust stand...
Gisteren kon ik een portie eten ophalen bij mijn overburen en direct een kop thee gedronken, fijn om elkaar weer te zien na 2.5 maand! Maar wel weer een onrustige nacht.
Ja had ik dat dan moeten doen.
Het maakt zo onzeker.
Morgen nu echt naar de fysio ipv telefonisch contact. Ik hoop dat ik dan ook snel terecht kan bij de ergotherapeut en de psychosomatische fysio. Spannend allemaal weer!

Pheebs hoe gaat het met jou? Voel je niet verplicht om een reactie te geven hoor, maar al een tijdje niets van je gelezen.

Succes vandaag weer voor iedereen :daisy:
Hobbeltverder, heb je nog een fijne avond gehad met je ouders?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb inmiddels het gevoel dat ik heel langzaam vooruit ga. Gisteren ook met de fysio weer gehad over wat meer mijn grenzen opzoeken.

Ik probeer nu thuis als graadmeter te houden dat als ik niet een uur hoef bij te komen dat het dus blijkbaar kon. Ook als mijn hoofd zwaar wordt, als ik iets doe. Wat dan vooral over dingen als huishouden en wandelen gaat. Bij cognitieve dingen een minder handige graadmeter :P
Ik lees mijn lichaam namelijk zoals ik het lees na al mijn instortingen en vermoeidheid door psychische redenen. De oorzaak is nu anders, dus het kan best dat ik dus de signalen ook anders moet lezen. Daarbij is een moe hoofd niet erg, zolang niet het constant is.

Maar vandaag doe ik niks. Amper geslapen. Zal wel af en toe zijn weggedoezeld, maar dat is het dan ook :( Geen idee waarom.

Nouja, wel één ding dat moet. Vanmiddag een intake bij een ggz instelling voor mijn ocd. Gelukkig via beeldbellen. Maar verder doe ik niks :P
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Liep wel gisteren tegen mijn grens aan toen ik het songfestival wilde kijken. Series gaan prima, maar dat was echt nog te druk voor mijn hoofd :P
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Lollypop, moest wel lachen om je opmerking over het Songfestival, heb ik ook zonder Corona al moeite mee qua prikkels :-)
Had ook een x Chateau Meiland gezien en lag ook totaal overprikkeld in bed, te erg voor woorden...
Ik merk dat ik het lastig vind om mijn draai thuis te vinden, zo te lezen lukt jou dit goed.
Als ik me niet fijn voel, ga ik naar buiten om een lang stuk te wandelen of te fietsen en dit kan nu niet.
Wil deze tijd ook gaan benutten om na het zoveel jaar samen te hebben gewoond, weer echt het naar me zin te hebben alleen thuis.
Ik ben extravert en ook HSP, best een lastige combi vind ik soms.

Hou erg van contacten, maar daar moet ik ook mee oppassen, want bij een te drukke agenda, raak ik geïrriteerd en dan moet ik ontmensen (heb hier zelf maar een werkwoord voor bedacht).
Succes met je intake!
Alle reacties Link kopieren
@Juffertje lastig combi inderdaad. Continu balanseren tussen onderprikkeld en overprikkeld. Althans dat is het bij mij.

Songfestival gaat normaliter prima. Dus keek er naar uit. Lekker traditiegetrouw met vrienden commentaar leveren via whattsapp, maar helaas dus.

Ik hoop dat jij weer een beetje je draai gaat vinden nu je weer thuis bent.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Ik lees nog steeds mee, maar heb vaak de energie niet om zelf/op anderen te reageren. Weet dat ik met jullie meeleef en alles herken wat jullie schrijven!!

Ik twijfel nu vaak of mijn klachten door corona of door fibro komen. Pijn in mijn longen en hartkloppingen is duidelijk corona, dat heb ik met fibro nooit. Maar de moeheid, uitputting en pijnlijke spieren/gewrichten kan ook de fibro zijn. Voor mijn werkgever schuil ik mij in ieder geval nog achter de corona ‘smoes’.

Maar ik trek het niet meer. Werk is teveel. Gisteren heel fijn gesprek gehad met de ergo en volgende week gesprek bedrijfsarts waarbij ik mijn eigen plan ga bespreken. Naast werk heb ik gelukkig 0 verplichtingen (buiten gezondheidsafspraken om), anders was ik al lang ingestort.

Ik weet niet eens meer wanneer ik afspraken moet plannen, want op de dagen dat ik een paar uur werk ben ik zo beroerd om nog iets te doen. Waardoor ik totaal niet fatsoenlijk kan revalideren. Alle afspraken staan dan maar op mijn vrije dag, wat dan ook weer teveel is.
Alle reacties Link kopieren
Gisteren begonnen met de medicatie. Kind is gelukkig naar m'n ouders want wat voel ik me wazig. Ik heb vandaag en morgen gelukkig (eindelijk!) 0 afspraken / verplichtingen en dus ook geen zorg voor kind sinds gisteravond tot aan morgen eind vd middag.
Dan ga ik vrijdagmiddag met man een nachtje naar luxe hotel met zwembad wat dus ook OPEN is en waar wij een plekje hebben gereserveerd :cheer: dat nog om ons jubileum te vieren en gewoon, omdat het kan. Wel lekker in de buurt dus geen lange autorit dit keer. En opnieuw zonder kind dus even zorgeloos en geen schuldgevoel. Ik hoop dat ik de ergste moeheid en wazigheid dan ook achter me heb gelaten en echt van kan genieten.

Zondag is het al tijd voor mijn vaccinatie. Ben ik blij om.
Alle reacties Link kopieren
@ Borrelhap voel je je vandaag weer iets beter? HA nog gebeld?

@ Pheebs dat blijft toch tobben met je werk. Benieuwd wat je BA zegt volgende week.

@ Juffertje, hier ook een HSP en dan een combi intro / extravert (heet geloof ik ambivert?)
Anyway ik houd van leuke dingen doen en (1 op 1, ben niet zo'n groepsmens) samen dingen ondernemen, maar heb ook zeker het ontmensen (mooi bedacht! ik hou 'm er ook in ;) ) nodig. Dan is (drukke) tv ook teveel. Ik ben intens fan van de zender Love Nature sinds ik die een paar maanden geleden ontdekte op KPN iTV.
Etentje met ouders was trouwens erg fijn. Ik had alles overdag voorbereid, moeder heeft alles opgewarmd en opgediend en ook de afwas gedaan dus uiteindelijk ook veel geholpen maar ze zag ook aan me dat ik het zwaar had, had ook net voor t eerst meditatie op natuurlijk (mijn ma weet hoe het is met medicatie, zorgt gelukkig voor wat begrip) Later op de avond een klein stukje (15-20 min) met man gaan fietsen om te kijken of en hoe dat lukte. Was prima. Wel weg van de drukte, gelijk het aangrenzend natuurgebied (zonder auto's /gemotoriseerd vervoer) in gefietst. Vandaag voorzichtig even naar het Kruidvat en dus wel drukke straat door. Ben benieuwd.

@Lollypopje wat vervelend zo slecht slapen! Is je 'straf' voor het kijken van dat songfestival :P .
Zelf niet gekeken, trek die drukke shows ook steeds slechter. Vroeger wel. Wat me trouwens opvalt bij dit, Jaren geleden was het compleet in de marge en nu wenst zelfs de Koning de deelnemers succes op Instagram. Nou ja. Wel erg leuk voor deelnemers natuurlijk.

Succes met je intake vanmiddag, hopelijk een fijne behandelaar en goede klik!
Pheebs31 schreef:
19-05-2021 09:51

Ik twijfel nu vaak of mijn klachten door corona of door fibro komen. Pijn in mijn longen en hartkloppingen is duidelijk corona, dat heb ik met fibro nooit. Maar de moeheid, uitputting en pijnlijke spieren/gewrichten kan ook de fibro zijn. V
Ik heb ook fibromyalgie en pijn rond het borstbeen heb ik ook vaak als ik diep in of uitadem . Dat kan je ook ervaren als " pijn in je longen " .
En hartkloppingen hoort ook bij een " fibromyalgie aanval " . Veel mensen met fibromyalgie ervaren dit . Google er maar eens op ...
Alle reacties Link kopieren
Dank voor de succeswensen.
Behandeling zal nog wel paar maanden duren na het intake traject, maar dat vind ik nu ook meer dan prima.
Eerder dan augustus zou ik er zelf sowieso al niet aan willen beginnen nu. Maar dacht bij aanmelding, dan ben ik in elk geval aan de beurt tegen de tijd dat het weer gaat :P

Verder ook even te moe om op iedereen te reageren. Heb het gelezen, maar moet nu meteen al weer graven :P
Dan dus maar gewoon een knuffel voor iedereen :hug:
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Mochten jullie er energie voor en interesse in hebben. Het rivm gaat onderzoek doen naar long covid.
Mag je aan meedoen als je minimaal een week geleden positief bent getest.

https://www.rivm.nl/nieuws/rivm-gestart ... long-covid
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Even een knuffel voor iedereen :hug:

Ik lees mee, het reageren lukt alleen niet altijd. En wel graag goed op iedereen kunnen reageren :) Vind jullie namelijk fijne mensen en daar wil ik de tijd voor nemen.

Voor nu blijf ik even op de bank.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb gisterenavond 3 kilometer gewandeld. Dat ging goed
Daarna ben ik het songfestival gaan kijken (hahahaha ik word daar heel gelukkig van)

Vandaag ben ik vrij... maar jemig... dat hoofd van me is weer helemaal van slag en door de war...
je auto open willen maken met je huissleutel.
je auto sleutel gewoon in de auto laten zitten en je dan maar afvragen waarom je de achterklep niet open krijgt.
in de supermarkt dingen pakken waarvan je denkt dat dat op je lijstje staat maar dat heb je helemaal niet nodig en staat ook niet op je lijstje (dus weer terug in het schap)

Ik heb de fysio gebeld. Volgende week woensdag kan ik terecht

Ik vind dit een heel fijn topic. Ik dacht echt dat ik gek werd en dat vast niemand rond loopt als een kip zonder kop.
maar als ik dit zo lees, ik ben zeker niet alleen.

Hou vol allemaal. Er komt een dag dat we weer onszelf zijn
Alle reacties Link kopieren
Ik ben even blij en wil het ook graag met jullie delen. Want ik ben mijn goede voornemen nog niet vergeten; seize the moment.
Even quote uit het zomermoppers-topic, scheelt mij typen en ik denk dat de mods het wel goed vinden aangezien het een quote van mijzelf is....
HobbeltVerder schreef:
19-05-2021 19:10
Er is hier een heerlijke fantastische regen / hagelbui aan de gang (nu bijna klaar)
Je zag 'm al van verre aankomen, met z'n schitterende donkergrijze lucht.Precies boven mijn huis viel het eruit.
Echt zo'n bui waar je helemaal vrolijk van wordt en zin krijgt om er doorheen te gaan wandelen.
Helaas behoort wandelen even niet tot mijn fysiek mogelijke repertoire.
Maar ik zit hier heerlijk in m'n eentje thuis op de bank (ook al een unicum) en dan deze dag, deze bui, wat een cadeautje!
En natuurlijk is het ook heel fijn als zometeen man en kind thuiskomen, maar nu geniet ik nog even van het alleenzijn en het enige geluid dat ik hoor hier, het tikken van de regen tegen de ramen.... :heart:
Alle reacties Link kopieren
Borrelhap schreef:
19-05-2021 13:50
Even een knuffel voor iedereen :hug:

Ik lees mee, het reageren lukt alleen niet altijd. En wel graag goed op iedereen kunnen reageren :) Vind jullie namelijk fijne mensen en daar wil ik de tijd voor nemen.

Voor nu blijf ik even op de bank.
Wat lief dat je dat zegt, ik vind dat ook! Schrijf hier graag met jullie. :redrose:

En nee fanatic je bent niet de enige geen kip zonder kop :P
Wat kun je trouwens al snel terecht bij je fysio! Wat fijn! Ik moest serieus iets van 3 of 4 weken wachten en daarna werd het uitgesteld en weer eens 3 weken verder.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven