Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Corona en taakverdeling
dinsdag 23 maart 2021 om 10:01
De dames en heren leren het ook nooit he:
Citaat:
Even leek het erop dat de coronacrisis een kleine revolutie zou ontketenen aan de Nederlandse keukentafels. Doordat veel vrouwen in cruciale beroepen zitten, zoals de zorg, ging een derde van de vaders meer zorgtaken op zich nemen.
De taakverdeling is inmiddels weer even ongelijk als voor de coronacrisis, blijkt uit onderzoek van drie universiteiten waaruit de Volkskrant citeert. Vaders nemen momenteel minder zorgtaken op zich dan aan het begin van de lockdown.
De toename bij tijdens de eerste lockdown - van 33 naar bijna 40 procent huishoudens waarin de zorg eerlijk werd verdeeld - was van korte duur, wijzen de universiteiten van Utrecht en Amsterdam en de Radboud Universiteit uit.
Hoewel 18 procent van de vaders in november nog altijd aangaf meer te zorgen dan voor de coronacrisis, is dat fors minder dan in eerdere metingen. Bovendien is het minder dan de moeders, van wie 20 procent meer zorgtaken op zich nam.
Citaat:
Even leek het erop dat de coronacrisis een kleine revolutie zou ontketenen aan de Nederlandse keukentafels. Doordat veel vrouwen in cruciale beroepen zitten, zoals de zorg, ging een derde van de vaders meer zorgtaken op zich nemen.
De taakverdeling is inmiddels weer even ongelijk als voor de coronacrisis, blijkt uit onderzoek van drie universiteiten waaruit de Volkskrant citeert. Vaders nemen momenteel minder zorgtaken op zich dan aan het begin van de lockdown.
De toename bij tijdens de eerste lockdown - van 33 naar bijna 40 procent huishoudens waarin de zorg eerlijk werd verdeeld - was van korte duur, wijzen de universiteiten van Utrecht en Amsterdam en de Radboud Universiteit uit.
Hoewel 18 procent van de vaders in november nog altijd aangaf meer te zorgen dan voor de coronacrisis, is dat fors minder dan in eerdere metingen. Bovendien is het minder dan de moeders, van wie 20 procent meer zorgtaken op zich nam.
maandag 29 maart 2021 om 07:56
Ik heb niets ontkend, ik heb gezegd dat er meer speelt dan alleen dat.iones schreef: ↑28-03-2021 16:51Ja, maar het feit dat het anders kan, wil niet zeggen dat het dan ook altijd zo gebeurt als iemand daar om vraagt.
Wie ben jij eigenlijk, om te zeggen tegen iemand dat als ze iets ervaren heeft, dat haar ervaring niet klopt? Jij bent geen vrouw. En jouw vriendin is niet "de vrouw". Haar ervaringen zijn niet bepalend voor de ervaringen van alle vrouwen.
Jij bent net als die mensen die tegen allochtonen zeggen dat ze niet moeten zeuren, omdat ze helemaal niet gediscrimineerd worden, want inmiddels heeft iedereen gelijke rechten.
Maar als je liever wil denken dat in Nederland het grootste gedeelte van de inwoners structureel is achtergesteld, zodanig dat ze eigenlijk de spreekwoordelijke blaadjes zijn die meegevoerd worden door de wind: ga je gang.
Ik vind dat niet realistisch en bovendien laat het de achterstelling die er wel is alleen maar in stand.
maandag 29 maart 2021 om 08:21
DS1971 schreef: ↑29-03-2021 07:56Ik heb niets ontkend, ik heb gezegd dat er meer speelt dan alleen dat.
Maar als je liever wil denken dat in Nederland het grootste gedeelte van de inwoners structureel is achtergesteld, zodanig dat ze eigenlijk de spreekwoordelijke blaadjes zijn die meegevoerd worden door de wind: ga je gang.
Ik vind dat niet realistisch en bovendien laat het de achterstelling die er wel is alleen maar in stand.
Ik had vorige week een leuk gesprek met mijn vriendin. Ze is oma van twee kleinkinderen. Zowel haar zoon als haar dochter hebben een kleintje. Vriendin was mede door corona en dichte opvang heel veel aan het oppassen geweest de laatste maanden. Haar eigen werk laag wat stil dus het kon, maar nu wordt het weer anders.
Zowel haar zoon als haar schoonzoon werken 'gewoon' vijf dagen. Haar dochter werkt drie dagen waarvan één op zaterdag als haar man thuis is. Haar schoondochter werkt werkt VIER dagen. Mijn vriendin klaagde dat het oppassen haar te veel werd. Het 'verwijt' lag vooral bij haar schoondochter die vier dagen werkt.
Niks over de mannen die vijf dagen werken. Toen ik dat voorzichtig aanroerde was ze hoogst verbaasd. Zo had ze er nog nooit naar gekeken.
Mijn vriendin is 55+, jong moeder geworden. Bijna haar hele leven gewekt behalve, wel eens als ze tussen twee banen zat, een paar maanden niet. Maar altijd haar werk om haar mans werk geen geplooid. Heel onbewust ingesleten patroon, dat ze heel onbewust ook aan haar kinderen meegeven heeft.
maandag 29 maart 2021 om 08:29
DS1971 schreef: ↑28-03-2021 16:21Nee, je leest niet goed. Ik ontken niets, ik zeg alleen dat er ook hele andere ervaringen zijn. De praktijk is gewoon genuanceerder dan dat vrouwen alleen maar tegen worden gewerkt, een kenau zijn, aangesproken worden als het om kinderen gaat.
Ik put daarbij zowel uit mijn ervaringen, als de ervaringen van mijn ex-vrouw en mijn huidige vriendin.
Dat zijn ook ervaringen en net zo valide als andere ervaringen.
Zo af en toe kijk ik eens in dit topic en ik zie dat de mening van DS1971 niet valide kan zijn, ‘want man’.
Nou bij deze: ik ben een vrouw en ben het met DS1971 eens.
De meeste schrijfsters hier ‘ken’ ik van andere topics en ja, deze werken bijna allemaal zelf mee met in het in stand houden van de huidige positie van de vrouw binnen het gezin en de relatie.
Ik ben een ver-in-de-veertiger en heb altijd partners gehad die niet alsnog opgevoed moesten worden en die niet denken dat opvoeden van kinderen en het huishouden voor de vrouw is. En dat is niet omdat ik heel unieke exemplaren tegen het lijf loop, maar omdat het inmiddels 2020 is en niet 1960 en gelukkig de meeste mannen wél met hun tijd zijn meegegaan.
En omdat ik geen relatie zou beginnen met een man die zo denkt. Wat mij betreft zijn die geen relatiemateriaal.
Kijk ik naar mijn vrienden dan geldt grotendeels hetzelfde. Er zijn wel wat stellen met het ouderwetse rollenpatroon, maar die zijn daar beiden gelukkig mee. En dat is dan ook prima. Maar klagen en mopperen én tegelijk meegaan in het ouderwetse rollenspel?
Dat doe je jezelf aan.
maandag 29 maart 2021 om 08:37
Dank je wel. Hoe je aan de info komt dat ik ‘meedoe aan het ouderwetse rollenspel’ is mij een raadsel.eva-luna schreef: ↑29-03-2021 08:29Zo af en toe kijk ik eens in dit topic en ik zie dat de mening van DS1971 niet valide kan zijn, ‘want man’.
Nou bij deze: ik ben een vrouw en ben het met DS1971 eens.
De meeste schrijfsters hier ‘ken’ ik van andere topics en ja, deze werken bijna allemaal zelf mee met in het in stand houden van de huidige positie van de vrouw binnen het gezin en de relatie.
Ik ben een veertiger en heb altijd partners gehad die niet alsnog opgevoed moesten worden en die niet denken dat opvoeden en het huishouden voor de vrouw is. En dat is niet omdat ik heel unieke exemplaren tegen het lijf loop, maar omdat het inmiddels 2020 is en niet 1960.
En omdat ik geen relatie zou willen met een man die zo denkt. Wat mij betreft zijn die geen relatiemateriaal.
Kijk ik naar mijn vrienden dan geldt grotendeels hetzelfde. Er zijn wel wat stellen met het ouderwetse rollenpatroon, maar die zijn daar beiden gelukkig mee. En dat is dan ook prima. Maar klagen en mopperen én tegelijk meegaan in het ouderwetse rollenspel?
Dat doe je jezelf aan.
Ik geloof dat de buitenwereld ook een romantisch modern plaatje bij ons ziet hoor. Ik kreeg pas de opmerking ‘lijkt mij ook wel lekker, zo’n huisman thuis’ toen ik zei dat mijn man eindelijk na 6 jaar een hele middag in de week vrij ging nemen. De opmerking was positief bedoeld hoor.
Daarnaast ken ik ook bijzonder weinig mannen die vinden dat het huishouden en kinderen de taak van de vrouw is. Wat dat betreft heb je niet zo heel veel uit dit topic gehaald. (Het was notabene DS1971 die het had over biologische en hormonale verschillen).
maandag 29 maart 2021 om 09:11
Ik ben dik in de 50 en toen ik mijn man leerde kennen was hij in theorie zeer geëmancipeerd. In de praktijk viel dat dik tegen en het heeft lang geduurd (inclusief stampende ruzies) voor hij zijn handjes liet wapperen. Deze pandemie is voor mij geschenk als het gaat om de inzet van partner. Hij werkt nu thuis en omdat hij zijn reistijd niet meer heeft heb ik hem meteen diverse taken toegeschoven, het andere voordeel is dat hij nu ziet dat een huishouden niet vanzelf draait (heb ik dat al die jaren geschreeuwd?) en is spontaan een meewerkend voorwerp geworden. 
maandag 29 maart 2021 om 10:28
Geronimo2 schreef: ↑29-03-2021 09:11Ik ben dik in de 50 en toen ik mijn man leerde kennen was hij in theorie zeer geëmancipeerd. In de praktijk viel dat dik tegen en het heeft lang geduurd (inclusief stampende ruzies) voor hij zijn handjes liet wapperen. Deze pandemie is voor mij geschenk als het gaat om de inzet van partner. Hij werkt nu thuis en omdat hij zijn reistijd niet meer heeft heb ik hem meteen diverse taken toegeschoven, het andere voordeel is dat hij nu ziet dat een huishouden niet vanzelf draait (heb ik dat al die jaren geschreeuwd?) en is spontaan een meewerkend voorwerp geworden.
Nee, je dénkt dat hij nu opeens meewerkt. Eígenlijk ben je nu gestopt met jezelf aan te doen dat hij niet meewerkt. De vraag is vooral: waarom ben je niet eerder gestopt met het jezelf aan te doen? Dan had jij je probleem al veel eerder opgelost.
maandag 29 maart 2021 om 10:40
MadameJean schreef: ↑27-03-2021 12:08Wat ik problematisch aan deze opvatting is, is dat je de oplossing voor een probleem bij de ‘slachtoffers’ legt. Het is een variant op van wat ik ‘sheryl sandberg’ feminisme noem: als jij zakelijk niet serieus wordt genomen, moet je er zélf voor zorgen dat dat wel gebeurt! Work harder girl!
Enerzijds is dit aanlokkelijk omdat het zo simpel klinkt (vrouwen accepteren het zelf/dit pik je toch niet/geen excuses/schud het af) maar je pleit er tegelijkertijd de andere kant mee vrij en ontslaat ze van de verantwoordelijkheid vrouwen anders te bezien en bejegenen. En zo verplaatst het gevecht zich van generatie naar generatie. Dat is geen oplossing.
Ik spreek hier als vrouw tegen andere vrouwen over mijn ervaringen met dit onderwerp als vrouw, het is helemaal niet mijn bedoeling om de blaam bij vrouwen te leggen. Voor de duidelijkheid: dit is een issue dat beide kanten aangaat en over de rol van mannen zou ik ook een heel verhaal kunnen ophangen. Dat wil ik ook best doen, mocht mij dat geloofwaardiger maken.
Natuurlijk zijn er allerlei achterliggende patronen et cetera waarvan het beter zou zijn als ze doorbroken zouden worden.
Maar wat moet ik als individu dan doen, daarop wachten?
Dacht het niet.
Ik breng het dus in de praktijk, leef het voor aan mijn dochters en schreeuw het waar ik kan van de daken. Mijn moeder werkte in de jaren 60 al fulltime (ja ook na haar huwelijk), naast het theoretische kader zijn ook rolmodellen in de praktijk belangrijk. Als wij als hoogopgeleide vrouwen dat al niet doen, wie dan wel?
maandag 29 maart 2021 om 10:42
Ik weet dat het bestaat en ik ontken het ook niet. Sowieso geldt in zijn algemeen dat mensen vooral denken vanuit hun eigen kader. Dus iemand die de traditionele verdeling gewend is, die zal heel snel geneigd zijn om vanuit dat kader te denken.Andersom schreef: ↑29-03-2021 08:21Ik had vorige week een leuk gesprek met mijn vriendin. Ze is oma van twee kleinkinderen. Zowel haar zoon als haar dochter hebben een kleintje. Vriendin was mede door corona en dichte opvang heel veel aan het oppassen geweest de laatste maanden. Haar eigen werk laag wat stil dus het kon, maar nu wordt het weer anders.
Zowel haar zoon als haar schoonzoon werken 'gewoon' vijf dagen. Haar dochter werkt drie dagen waarvan één op zaterdag als haar man thuis is. Haar schoondochter werkt werkt VIER dagen. Mijn vriendin klaagde dat het oppassen haar te veel werd. Het 'verwijt' lag vooral bij haar schoondochter die vier dagen werkt.
Niks over de mannen die vijf dagen werken. Toen ik dat voorzichtig aanroerde was ze hoogst verbaasd. Zo had ze er nog nooit naar gekeken.
Mijn vriendin is 55+, jong moeder geworden. Bijna haar hele leven gewekt behalve, wel eens als ze tussen twee banen zat, een paar maanden niet. Maar altijd haar werk om haar mans werk geen geplooid. Heel onbewust ingesleten patroon, dat ze heel onbewust ook aan haar kinderen meegeven heeft.
Dat is een reden ook waarom verandering altijd langzaam zal gaan. Want zelfs als iedereen die vanaf vandaag een relatie aangaat alles precies 50/50 gaat regelen (wat natuurlijk sowieso niet gaat gebeuren, iedereen is anders), dan blijven de bestaande relaties zoals ze zijn en ben je 80 jaar verder voordat dan alle relaties precies die 50/50 verdeling hebben.
Onder de streep zijn we samen de samenleving. En de invloed die iedereen heeft is hoe het geregeld is in de eigen relatie en wat je je kinderen meegeeft. En ja, kinderen krijgen niet alleen iets mee van de ouders, maar ook van de omgeving. Echter, als ouders heb je zeer veel invloed door voor te leven. Dus niet te vertellen hoe het moet, maar ook zelf daar naar leven, want dat heeft het meeste invloed.
En dus is het ook helemaal niet gek dat corona heel weinig invloed heeft op de keuze die mensen maken, omdat verandering nu eenmaal traag gaat en patronen die ingesleten zijn niet van vandaag op morgen veranderen.
maandag 29 maart 2021 om 11:03
Verandering in “de maatschappij” kan lang duren, het mooie is wel dat je hier in Nederland als individu directe invloed hebt op hoe je je leven inricht.
maandag 29 maart 2021 om 12:22
Daar heb je op zich gelijk in - en dank voor de bevestiging dat je ook een relaas zou kunnen typen over de rol van 'de man'. Dat hoef je niet te doen maar het zou je betoog genuanceerder maken denk ik. Eens dat je als mens (m/v) er goed aan doet zelf aan te geven waar je verantwoording begint en ophoudt en wat je van een relatie verwacht. Alleen jammer dat veel vrouwen toch nog subtiele of minder subtiele dwang of druk ervaren en het lastig vinden die plaats te bevechten. Of balen van het vechten. Dat kan voor jou geen issue zijn (voor mij persoonlijk ook niet, ik ben niet bang voor conflict, weet goed wat ik wil en het 'voorleven' voor mijn dochters is me de eventuele conflicten zeker waard) maar ik denk dat het goed is om daarmee niet het issue in brede zin te ontkennen. Mensen hebben hier nog steeds moeite mee, dat snap ik best goed.Perlala_Gadeon schreef: ↑29-03-2021 11:03Verandering in “de maatschappij” kan lang duren, het mooie is wel dat je hier in Nederland als individu directe invloed hebt op hoe je je leven inricht.
maandag 29 maart 2021 om 12:34
Eens.Perlala_Gadeon schreef: ↑29-03-2021 11:03Verandering in “de maatschappij” kan lang duren, het mooie is wel dat je hier in Nederland als individu directe invloed hebt op hoe je je leven inricht.
maandag 29 maart 2021 om 13:28
Wettelijk zijn man en vrouw gelijk. Maar in behandeling nét niet. De achterstelling is wel aanwezig, maar heel latent. In de manier waarop ze beoordeeld worden. Neem de politici. De vrouwelijke krijgen verschrikkelijk veel str.nt over zich heen. Veel meer dan hun mannelijke collega's.DS1971 schreef: ↑29-03-2021 07:56Ik heb niets ontkend, ik heb gezegd dat er meer speelt dan alleen dat.
Maar als je liever wil denken dat in Nederland het grootste gedeelte van de inwoners structureel is achtergesteld, zodanig dat ze eigenlijk de spreekwoordelijke blaadjes zijn die meegevoerd worden door de wind: ga je gang.
Ik vind dat niet realistisch en bovendien laat het de achterstelling die er wel is alleen maar in stand.
maandag 29 maart 2021 om 14:31
Klopt, hier zijn we nogal achterbaks. Op papier alles heel goed geregeld, in praktijk wordt sexisme en racisme graag individueel gemaakt en dan teruggespeeld aan het slachtoffer.iones schreef: ↑29-03-2021 13:28Wettelijk zijn man en vrouw gelijk. Maar in behandeling nét niet. De achterstelling is wel aanwezig, maar heel latent. In de manier waarop ze beoordeeld worden. Neem de politici. De vrouwelijke krijgen verschrikkelijk veel str.nt over zich heen. Veel meer dan hun mannelijke collega's.
Want we willen de ander zogenaamd graag 'emanciperen', liefst als niet-slachtoffer
(aka de status quo behouden of mee slijmen met degenen die profiteren van die status quo als een stel Stockholm syndroom lijders )
Die tendens moet echt eens doorbroken worden.
En nee ik heb ook een fijne man en heb dit probleem zelf niet.
Niet bijzonder veel voor gedaan (behalve lui en sloom zijn), we zijn nog via een blind date gekoppeld ook dus zelf uitgezocht ook al niet.
Maar in deze is echt de man, als in algemeen de man, aan zet.
Die maar uit de wind houden lost al tijdenlang aantoonbaar niks op.
maandag 29 maart 2021 om 15:30
Perlala_Gadeon schreef: ↑29-03-2021 10:40Ik breng het dus in de praktijk, leef het voor aan mijn dochters en schreeuw het waar ik kan van de daken. Mijn moeder werkte in de jaren 60 al fulltime (ja ook na haar huwelijk), naast het theoretische kader zijn ook rolmodellen in de praktijk belangrijk. Als wij als hoogopgeleide vrouwen dat al niet doen, wie dan wel?
Goed voorbeeld doet goed volgen.
Het heeft alleen niks met hoogopgeleid zijn te maken.
Ik was ooit kind van een alleenstaande moeder. Moeder heeft zich van ziekenverzorgende toendertijd door hard te werken opgewerkt naar teamleidster in de zorg.
Buiten haar fulltime baan had ze mij en mijn zus om voor te zorgen en in heel mijn jeugd is het huis nooit een bende geweest en er stond elke avond eten voor ons op tafel.
De financien kwamen geheel op haar schouders, want mijn vader weigerde pertinent om alimentatie te betalen.
Ze was het type niet klagen ,maar dragen. Legde zelf wel even zeil in de keukenvloer, vogelde zelf uit hoe je klussen in huis moest oplossen.
Dat is het voorbeeld wat ik heb gehad in mijn jeugd. Ik ben daardoor heel zelfstandig opgevoed en met het idee dat je als vrouw voor jezelf moet kunnen zorgen. Mannen zijn in mijn jeugd amper in beeld geweest.
Mijn moeder leerde me, niet door het te zeggen, maar door te laten zien hoe het werkte in het leven, dat ik op mezelf moest vertrouwen en niet afhankelijk moest zijn van een ander (of een man).
En toch kwam ik later als volwassene in de situatie dat ik samenwoonde met een man die zijn deel van de kar niet trok en heb ik dingen te lang geaccepteerd. Ondanks het voorbeeld dat ik heb gehad.
Of misschien juist door het voorbeeld dat ik heb gehad. Wederom, niet klagen, maar dragen. Uit werk even snel de stofzuiger erlangs, zorgen dat altijd alles gedaan is zoals het hoort. En man vond het wel allemaal wel best.
maandag 29 maart 2021 om 15:35
Ik ben het gevecht wel vrij beu. Ik ben het ook vrij beu dat mij verweten wordt dat ik het gevecht níet aanga, dat ik het gevecht wèl aanga, dat ik het gevecht verkéérd aanga en dat ik het gevecht uberhaupt moet aangaan, wanneer ik vertel dat ik het gevecht beu ben. Maar de enige manier om het gevecht te kunnen stoppen, is dat mensen zich realiseren dat het gevecht gevoerd wordt. En dat dit gevecht geen gevecht is tussen mij en mijn man, maar tussen de ideeën over zorg in onze maatschappij.
En prima als de hele riedel weer komt waarin verteld wordt dat mijn man de kinderen vast niet wilde, dat ik hem verkeerd heb voorgelicht over zijn rol voorafgaand aan de conceptie, dat ik vooraf al had moeten weten dat hij een niet-gelijkwaardige zorgpartner zou zijn, dat ik de zorg niet goed geregeld heb en dat ik het anders moet regelen, dat ik vast niet duidelijk genoeg communiceer, dat het biologisch is dat mijn man minder zorgtaken op zich neemt, dat ik gewoon bij hem weg moet als hij niet zijn deel doet, dat ik het mezelf aandoe en dat er helemaal geen verschil is, want dat ik zeur en fantasietjes heb. Achtereenvolgens, of gewoon allemaal tegelijk.
Maar het is allemaal kul. Het probleem is dat zolang mensen menen dat de reden dat mijn man minder zorgt komt doordat ìk iets verkeerd doe, er nooit iets verandert. Want die overtuiging, dat de verantwoordelijkheid voor het wel en wee in het gezin bij de vrouw ligt, is exáct de reden waarom mannen minder zorgen. En de oplossing is een nieuwe overtuiging: dat de verantwoordelijkheid voor het wel en wee in het gezin bij ieder volwassen lid van dat gezin ligt, ongeacht geslacht.
En prima als de hele riedel weer komt waarin verteld wordt dat mijn man de kinderen vast niet wilde, dat ik hem verkeerd heb voorgelicht over zijn rol voorafgaand aan de conceptie, dat ik vooraf al had moeten weten dat hij een niet-gelijkwaardige zorgpartner zou zijn, dat ik de zorg niet goed geregeld heb en dat ik het anders moet regelen, dat ik vast niet duidelijk genoeg communiceer, dat het biologisch is dat mijn man minder zorgtaken op zich neemt, dat ik gewoon bij hem weg moet als hij niet zijn deel doet, dat ik het mezelf aandoe en dat er helemaal geen verschil is, want dat ik zeur en fantasietjes heb. Achtereenvolgens, of gewoon allemaal tegelijk.
Maar het is allemaal kul. Het probleem is dat zolang mensen menen dat de reden dat mijn man minder zorgt komt doordat ìk iets verkeerd doe, er nooit iets verandert. Want die overtuiging, dat de verantwoordelijkheid voor het wel en wee in het gezin bij de vrouw ligt, is exáct de reden waarom mannen minder zorgen. En de oplossing is een nieuwe overtuiging: dat de verantwoordelijkheid voor het wel en wee in het gezin bij ieder volwassen lid van dat gezin ligt, ongeacht geslacht.
maandag 29 maart 2021 om 15:38
klopt helemaalThalas schreef: ↑29-03-2021 15:35
Maar het is allemaal kul. Het probleem is dat zolang mensen menen dat de reden dat mijn man minder zorgt komt doordat ìk iets verkeerd doe, er nooit iets verandert. Want die overtuiging, dat de verantwoordelijkheid voor het wel en wee in het gezin bij de vrouw ligt, is exáct de reden waarom mannen minder zorgen. En de oplossing is een nieuwe overtuiging: dat de verantwoordelijkheid voor het wel en wee in het gezin bij ieder volwassen lid van dat gezin ligt, ongeacht geslacht.
maar tja, jouw man leest hier niet mee, dus die krijgt geen commentaar
Laat hem hier een account aanmaken, en zijn kan geven, dan krijgt hij de Viva-storm over zich heen
maandag 29 maart 2021 om 17:39
Ik kan mij toch echt niet voorstellen dat mijn generatie en de jongere generaties daar echt wezenlijk anders over denken...
maandag 29 maart 2021 om 17:51
Denken niet, maar die verantwoordelijkheid echt nemen....
Mijn achttienjarige die zijn tandartsafspraak vergeet, zegt gerust dat ik heb verzuimd hem daaraan te helpen herinneren.
maandag 29 maart 2021 om 17:58
Ja, samen ja. Dat betekent dus dat het níet alleen de vrouw is die haar mond maar moet opentrekken enzo. En nou ja, zie de rest van dit topic.
Daarnaast zijn er maatschappelijke keuzes die genomen kunnen worden die in dat individuele team e-norm kunnen helpen en dat verschrikkelijk trage proces omdat het steeds op individuele schouders neergelegd is, kunnen versnellen.
maandag 29 maart 2021 om 18:06
Ja, dat zegt mijn oudste dochter ook tegen mij als ze iets vergeet. Ik hoop dat er wel over 10 jaar uit te hebben.
maandag 29 maart 2021 om 18:15
Degene die ontevreden is met de verdeling is degene die de mond open moet trekken. Gewoon in zijn algemeenheid.Mevrouw75 schreef: ↑29-03-2021 17:58Ja, samen ja. Dat betekent dus dat het níet alleen de vrouw is die haar mond maar moet opentrekken enzo. En nou ja, zie de rest van dit topic.
Daarnaast zijn er maatschappelijke keuzes die genomen kunnen worden die in dat individuele team e-norm kunnen helpen en dat verschrikkelijk trage proces omdat het steeds op individuele schouders neergelegd is, kunnen versnellen.
Als je gaat wachten op zal ik het doen voor je, dan is de kans op teleurstelling gewoon groot. Ook in zijn algemeenheid.
De mens is van nature lui en veel huishoudelijke en zorgtaken zijn niet echt heel leuk. Er zijn ook gewoon dingen die ik gewoon niet wens te doen. En die doe ik dan ook niet. Heeft mijn vriendin ook. Nou ja, als we het beiden vertikken, dan moet iemand anders dat maar doen.
Oprecht snap ik niet dat dat dan her en der zo scheef loopt. En met scheef bedoel ik niet de verdeling zelf (ik blijf erbij dat een exacte verdeling van 50/50 een enorme toevalligheid is), maar dat het niet naar beide tevredenheid kan worden geregeld.
Dat geldt overigens voor heel veel zaken hoor. Als ik een kerel hoor zeiken over wat er thuis volgens hem niet goed gaat (hetgeen heel vaak zich concentreert in de spreekwoordelijke slaapkamer), dan snap ik ook niet waarom hij dat niet gewoon met zijn partner oplost.
maandag 29 maart 2021 om 18:19
Ik kan je de post van Thalas aanraden. Het klinkt vast als gezeik in jouw oren, maar ik ben wel een beetje moe van het ‘dan moet je je mond maar opentrekken’, want daar blijf je wel een beetje in hangen. Alsof dat niet allang gedaan is. Een evenwichtige verdeling is in het voordeel van beide partijen.DS1971 schreef: ↑29-03-2021 18:15Degene die ontevreden is met de verdeling is degene die de mond open moet trekken. Gewoon in zijn algemeenheid.
Als je gaat wachten op zal ik het doen voor je, dan is de kans op teleurstelling gewoon groot. Ook in zijn algemeenheid.
De mens is van nature lui en veel huishoudelijke en zorgtaken zijn niet echt heel leuk. Er zijn ook gewoon dingen die ik gewoon niet wens te doen. En die doe ik dan ook niet. Heeft mijn vriendin ook. Nou ja, als we het beiden vertikken, dan moet iemand anders dat maar doen.
Oprecht snap ik niet dat dat dan her en der zo scheef loopt. En met scheef bedoel ik niet de verdeling zelf (ik blijf erbij dat een exacte verdeling van 50/50 een enorme toevalligheid is), maar dat het niet naar beide tevredenheid kan worden geregeld.
Dat geldt overigens voor heel veel zaken hoor. Als ik een kerel hoor zeiken over wat er thuis volgens hem niet goed gaat (hetgeen heel vaak zich concentreert in de spreekwoordelijke slaapkamer), dan snap ik ook niet waarom hij dat niet gewoon met zijn partner oplost.
Dat een vrouw bepaalde dingen wel doet of juist niet, of een man juist wel of niet heeft ook, voornamelijk zou ik zo zeggen, te maken met maatschappelijke keuzes, normen en overtuigingen en verwachten en die zijn over het algemeen behoorlijk impliciet.
maandag 29 maart 2021 om 18:42
DS1971 schreef: ↑29-03-2021 18:15Degene die ontevreden is met de verdeling is degene die de mond open moet trekken. Gewoon in zijn algemeenheid.
Als je gaat wachten op zal ik het doen voor je, dan is de kans op teleurstelling gewoon groot. Ook in zijn algemeenheid.
De mens is van nature lui en veel huishoudelijke en zorgtaken zijn niet echt heel leuk. Er zijn ook gewoon dingen die ik gewoon niet wens te doen. En die doe ik dan ook niet. Heeft mijn vriendin ook. Nou ja, als we het beiden vertikken, dan moet iemand anders dat maar doen.
Oprecht snap ik niet dat dat dan her en der zo scheef loopt. En met scheef bedoel ik niet de verdeling zelf (ik blijf erbij dat een exacte verdeling van 50/50 een enorme toevalligheid is), maar dat het niet naar beide tevredenheid kan worden geregeld.
Dat geldt overigens voor heel veel zaken hoor. Als ik een kerel hoor zeiken over wat er thuis volgens hem niet goed gaat (hetgeen heel vaak zich concentreert in de spreekwoordelijke slaapkamer), dan snap ik ook niet waarom hij dat niet gewoon met zijn partner oplost.
Zodra mijn man dat zou vragen over huishoudelijke taken dan hebben we ruzie. Hij doet het huishouden niet voor mij maar voor zichzelf. Het is immer ook zijn huishouden.
