Geld & Recht
alle pijlers
Hoeveel (schoon) moeder betalen voor oppassen
zondag 19 mei 2019 om 16:06
Dit is inderdaad zo!Betty_Slocombe schreef: ↑19-05-2019 16:04Op dit forum is het wel verklaarbaar: ik heb altijd de indruk dat vrijwel iedereen hier van oorsprong al uit minimaal de middenklasse komt. En dat is niet erg, dat is hartstikke fijn verder, maar het is opvallend dat er ook bijna geen idee is van hoe het leven er uit ziet buiten de eigen kring.
zondag 19 mei 2019 om 16:50
Niet alleen als de krachten afnemen. Mijn vader en moeder hadden na het pensioen eigen bezigheden en hobby's. Mijn vader werkte een paar middagen in de week als vrijwilliger in een museum, gewoon, omdat dat aansloot bij zijn interesses. Eén middag in de week brachten mijn ouders door met een clubje vrienden, soms een uitje ergens naartoe, soms gewoon borrelen op een terras en daarna ergens eten. Mijn moeder had ook haar eigen hobby's en belangstellingen waardoor ze een paar dagdelen in de week op pad was. En ik neem aan dat meer gepensioneerden zo hun eigen dingen hebben in het leven waar ze, na het pensioen, eindelijk een keer tijd voor hebben. Dingen die ze leuk vinden en waar ze dus tijd aan willen besteden. Dan is het natuurlijk niet handig als je dan alsnog 2 volledige dagen per week aan huis gekluisterd zit met een paar peuters waar je oppas voor moet spelen.bisto schreef: ↑19-05-2019 15:51Wat doet het er toe hoe het vroeger was?
De vraag ging hier toch over het heden en welke “beloning” redelijk was voor oppassende oma’s?
Persoonlijk denk ik dat het heel belangrijk is dat de balans van “geven en nemen” tussen ouders en grootouders in evenwicht blijft.
En of dat nu in geld, goederen, aandacht, of aardigheid wordt uitgedrukt, maakt denk ik niet veel uit. Het belangrijkste voor grootouders is het gevoel dat het gewaardeerd wordt en het oppassen niet als vanzelfsprekend wordt gezien.
Opa’s en oma’s die al vaste dagen oppassen moeten daarnaast niet teveel met nog extra adhoc oppasverzoeken worden belast omdat ze dol zijn op hun kleinkinderen en daarom soms niet “nee” willen verkopen bij extra verzoeken. Vaak komen ze er dan pas na afloop achter dat het toch teveel was.
Verder moet de jongere generatie er meer oog voor hebben als de krachten van hun ouders om wat voor reden dan ook gaan afnemen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 19 mei 2019 om 18:25
Wittelamp schreef: ↑19-05-2019 17:54Het zijn dan ook de vrouwen in banen die minder flexibel zijn die behoefte hebben aan oppasoma’s (en ja, dat zijn vaak helaas de wat lager op de carrière-ladder banen).
Jij hebt het steeds over ‘luxe leven mogelijk maken’ en ‘3 vakanties per jaar’ waar die arme oma’s zich voor opofferen, maar de hoger opgeleiden eten er geen boterham minder om als oma niet meer op wil passen.
Volgens mij zit de druk op oma’s juist bij de moeders van caissières. En die caissières werken niet voor luxe en 3 vakanties per jaar.
Maar jij wil geloven dat alle werkende ouders rijk zijn en voor die derde vakantie ook nog even oma onder druk zetten om op te passen om geld uit te sparen. Ik geloof dat niet.
Je praat onzin. Ik heb helemaal nergens gezegd dat alle werkende ouders rijk zijn. Integendeel. Voor de zoveelste keer: ...nee ook maar niet. Lees alles maar even na, ik blijf mezelf niet herhalen.
En ik ken toevallig nogal wat hoogopgeleide jonge ouders met hele goede banen en neem maar van mij aan dat die alles behalve flexibel zijn. Vaak zijn die banen zo veeleisend dat ze zo ongeveer 24/7 beschikbaar moeten zijn.
Edit: ik denk dat jij eens beter moet leren lezen en interpreteren.
zondag 19 mei 2019 om 18:33
Betty_Slocombe schreef: ↑19-05-2019 16:04Op dit forum is het wel verklaarbaar: ik heb altijd de indruk dat vrijwel iedereen hier van oorsprong al uit minimaal de middenklasse komt. En dat is niet erg, dat is hartstikke fijn verder, maar het is opvallend dat er ook bijna geen idee is van hoe het leven er uit ziet buiten de eigen kring.
Beetje jammer inderdaad.
maandag 20 mei 2019 om 09:36
Al dat soort dingen zijn prima mogelijk als je één dag in de week oppast. Twee dagen zou ik persoonlijk te veel vinden.pejeka schreef: ↑19-05-2019 16:50Niet alleen als de krachten afnemen. Mijn vader en moeder hadden na het pensioen eigen bezigheden en hobby's. Mijn vader werkte een paar middagen in de week als vrijwilliger in een museum, gewoon, omdat dat aansloot bij zijn interesses. Eén middag in de week brachten mijn ouders door met een clubje vrienden, soms een uitje ergens naartoe, soms gewoon borrelen op een terras en daarna ergens eten. Mijn moeder had ook haar eigen hobby's en belangstellingen waardoor ze een paar dagdelen in de week op pad was. En ik neem aan dat meer gepensioneerden zo hun eigen dingen hebben in het leven waar ze, na het pensioen, eindelijk een keer tijd voor hebben. Dingen die ze leuk vinden en waar ze dus tijd aan willen besteden. Dan is het natuurlijk niet handig als je dan alsnog 2 volledige dagen per week aan huis gekluisterd zit met een paar peuters waar je oppas voor moet spelen.
Mijn schoonouders hebben zes volle dagen en zeven ochtenden en avonden waarop ze precies kunnen doen waar ze zin in hebben. Volgens mij hebben ze daar echt genoeg aan.
maandag 20 mei 2019 om 09:45
In mijn familie pasten de opa's en oma's wel op. Mijn ouders en schoonouders werkten alle vier en de kinderopvang was toen matig beschikbaar, dus zowel mijn man en ik (+siblings) waren structureel bij opa/oma. Ik heb daar alleen maar heel mooie en waarmee herinneringen aan overgehouden.SuperflySister schreef: ↑19-05-2019 14:07Herfstappeltaart heeft natuurlijk wel degelijk een punt dat het echt iets van de huidige generaties is om opa en oma als structurele oppas in te schakelen. Onze ouders deden dat echt niet, en opa en oma zaten er ook helemaal niet op te wachten. Het is echt iets wat in de afgelopen 15 a 20 jaar ineens normaal is geworden.
Nog een generatie eerder was het nog heel gebruikelijk dat je als familie voor de kleintjes zorgde. Iedereen sprong bij waar kon. Het hele idee dat alleen de ouders verantwoordelijk zijn voor de kinderen, is juist iets van de laatste tijd.
Ik vind het allemaal behoorlijk stug en hard overkomen in dit topic, alsof kinderen alleen maar een last zijn en je kapot gaat als je wat uren met je kleinkinderen doorbrengt iedere week. Het beeld dat ik om me heen zie is echt heel anders.
maandag 20 mei 2019 om 09:49
nou nee hoor. In de tijd dat er nog geen kinderopvang was, bleven de moeders thuis. Dat waren de jaren 70. Toen de moeders gingen werken kwam de kinderopvang.Maya85 schreef: ↑20-05-2019 09:45In mijn familie pasten de opa's en oma's wel op. Mijn ouders en schoonouders werkten alle vier en de kinderopvang was toen matig beschikbaar, dus zowel mijn man en ik (+siblings) waren structureel bij opa/oma. Ik heb daar alleen maar heel mooie en waarmee herinneringen aan overgehouden.
Nog een generatie eerder was het nog heel gebruikelijk dat je als familie voor de kleintjes zorgde. Iedereen sprong bij waar kon. Het hele idee dat alleen de ouders verantwoordelijk zijn voor de kinderen, is juist iets van de laatste tijd.
Ik vind het allemaal behoorlijk stug en hard overkomen in dit topic, alsof kinderen alleen maar een last zijn en je kapot gaat als je wat uren met je kleinkinderen doorbrengt iedere week. Het beeld dat ik om me heen zie is echt heel anders.
maandag 20 mei 2019 om 09:50
wat raar dat jij daar over gaatMaya85 schreef: ↑20-05-2019 09:36Al dat soort dingen zijn prima mogelijk als je één dag in de week oppast. Twee dagen zou ik persoonlijk te veel vinden.
Mijn schoonouders hebben zes volle dagen en zeven ochtenden en avonden waarop ze precies kunnen doen waar ze zin in hebben. Volgens mij hebben ze daar echt genoeg aan.
maandag 20 mei 2019 om 09:51
Mijn ouders en schoonouders geven met liefde meer aan ons, dan dat we op dit moment terug kunnen geven.bisto schreef: ↑19-05-2019 15:51Wat doet het er toe hoe het vroeger was?
De vraag ging hier toch over het heden en welke “beloning” redelijk was voor oppassende oma’s?
Persoonlijk denk ik dat het heel belangrijk is dat de balans van “geven en nemen” tussen ouders en grootouders in evenwicht blijft.
En of dat nu in geld, goederen, aandacht, of aardigheid wordt uitgedrukt, maakt denk ik niet veel uit. Het belangrijkste voor grootouders is het gevoel dat het gewaardeerd wordt en het oppassen niet als vanzelfsprekend wordt gezien.
Opa’s en oma’s die al vaste dagen oppassen moeten daarnaast niet teveel met nog extra adhoc oppasverzoeken worden belast omdat ze dol zijn op hun kleinkinderen en daarom soms niet “nee” willen verkopen bij extra verzoeken. Vaak komen ze er dan pas na afloop achter dat het toch teveel was.
Verder moet de jongere generatie er meer oog voor hebben als de krachten van hun ouders om wat voor reden dan ook gaan afnemen.
Wij geven op onze beurt meer aan onze kinderen dan dat ze ooit kunnen teruggeven en dat hoeft ook helemaal niet.
Is dit niet hoe het werkt tussen ouders en kinderen?
maandag 20 mei 2019 om 09:51
vroeger ( jaren 80) was kinderdagverblijf volgens mij nog helemaal niet zo vanzelfsprekend.
Ik weet nog dat de buren van mijn oma allebei werkten en de kinderen 'gewoon' alleen huis lieten. En al vanaf hele jonge leeftijd, de jongste was 3 of 4 jaar. Mijn oma vond dat zielig en haalde ze dan regelmatig in huis.
Ik weet nog dat de buren van mijn oma allebei werkten en de kinderen 'gewoon' alleen huis lieten. En al vanaf hele jonge leeftijd, de jongste was 3 of 4 jaar. Mijn oma vond dat zielig en haalde ze dan regelmatig in huis.
maandag 20 mei 2019 om 09:56
Als je als vrouw thuisbleef dan was je niet alleen, maar had je een heel netwerk van vrouwen om je heen die ook allemaal thuis zaten met kinderen, zo deelde je de zorg een beetje. Daarbij woonden families dichtbij elkaar, dus je had ook nog je zussen en je moeder en schoonmoeder in de buurt.
Dat is een totaal andere situatie dan wanneer je nu in de stad woont, iedereen aan het werk is en jij thuis gaat zitten.
maandag 20 mei 2019 om 11:05
Goh ik lees weer eens dat vrouwen (moeders) op de werkvloer maar niet willen deugen en erg onbetrouwbare werknemers zijn.
Ik ben ook werknemer geweest en dat werd mij ook steeds kwalijk genomen. Ik ben bij elkaar in 8 jaar (dat ik en kinderen en een baan had) misschien een keer eerder weggegaan omdat er een ziek werd op de opvang. En ik heb me een keer afgemeld en een vrije dag genomen. En dat werd er iedere keer weer bijgehaald. En kreeg ook geen opslag.
Ja ze waren vaker ziek dan die paar keer (hoewel het echt meeviel), maar mijn man knapte dat op omdat zijn baas daar niet zo moeilijk over deed. En bij mij dus wel en durfde ik me niet meer af te melden hierom.
Zelf ziek melden durfde ik al niet eens meer.
Ik had wel een collega (jonge man) die bijna iedere maandag nog last had van het weekend omdat hij uitgebreid ging stappen. Kwam steevast veel te laat en duidelijk niet fit. Maar dat vond de baas niet erg (brave huisman maar keek nogal op tegen dat stoere leven) .
Ik heb heel erg het gevoel dat alles wat vrouwen (moeders) op de werkvloer doen onder een enorm vergrootglas ligt en als je ook maar een keer eerder weg moet of thuisblijft voor een ziek kind dan ben je meteen een waardeloze collega. Praat een keer over je kind en je wordt meteen gezien als fröbel wijf.
Mannen kunnen ieder maandag te laat met een kater komen maar dat maakt blijkbaar niks uit.
Dit is dan mijn ervaring, maar ik ben bang dat er meer zo zijn.
Ik ben ook werknemer geweest en dat werd mij ook steeds kwalijk genomen. Ik ben bij elkaar in 8 jaar (dat ik en kinderen en een baan had) misschien een keer eerder weggegaan omdat er een ziek werd op de opvang. En ik heb me een keer afgemeld en een vrije dag genomen. En dat werd er iedere keer weer bijgehaald. En kreeg ook geen opslag.
Ja ze waren vaker ziek dan die paar keer (hoewel het echt meeviel), maar mijn man knapte dat op omdat zijn baas daar niet zo moeilijk over deed. En bij mij dus wel en durfde ik me niet meer af te melden hierom.
Zelf ziek melden durfde ik al niet eens meer.
Ik had wel een collega (jonge man) die bijna iedere maandag nog last had van het weekend omdat hij uitgebreid ging stappen. Kwam steevast veel te laat en duidelijk niet fit. Maar dat vond de baas niet erg (brave huisman maar keek nogal op tegen dat stoere leven) .
Ik heb heel erg het gevoel dat alles wat vrouwen (moeders) op de werkvloer doen onder een enorm vergrootglas ligt en als je ook maar een keer eerder weg moet of thuisblijft voor een ziek kind dan ben je meteen een waardeloze collega. Praat een keer over je kind en je wordt meteen gezien als fröbel wijf.
Mannen kunnen ieder maandag te laat met een kater komen maar dat maakt blijkbaar niks uit.
Dit is dan mijn ervaring, maar ik ben bang dat er meer zo zijn.
maandag 20 mei 2019 om 11:14
In mijn sector herken ik dit niet zo. Bij mij op het werk is het volledig geaccepteerd dat mannen en vrouwen kinderen krijgen en dat ieder zo zijn leven heeft buiten het werk om.Gelukspopje schreef: ↑20-05-2019 11:05Goh ik lees weer eens dat vrouwen (moeders) op de werkvloer maar niet willen deugen en erg onbetrouwbare werknemers zijn.
Ik ben ook werknemer geweest en dat werd mij ook steeds kwalijk genomen. Ik ben bij elkaar in 8 jaar (dat ik en kinderen en een baan had) misschien een keer eerder weggegaan omdat er een ziek werd op de opvang. En ik heb me een keer afgemeld en een vrije dag genomen. En dat werd er iedere keer weer bijgehaald. En kreeg ook geen opslag.
Ja ze waren vaker ziek dan die paar keer (hoewel het echt meeviel), maar mijn man knapte dat op omdat zijn baas daar niet zo moeilijk over deed. En bij mij dus wel en durfde ik me niet meer af te melden hierom.
Zelf ziek melden durfde ik al niet eens meer.
Ik had wel een collega (jonge man) die bijna iedere maandag nog last had van het weekend omdat hij uitgebreid ging stappen. Kwam steevast veel te laat en duidelijk niet fit. Maar dat vond de baas niet erg (brave huisman maar keek nogal op tegen dat stoere leven) .
Ik heb heel erg het gevoel dat alles wat vrouwen (moeders) op de werkvloer doen onder een enorm vergrootglas ligt en als je ook maar een keer eerder weg moet of thuisblijft voor een ziek kind dan ben je meteen een waardeloze collega. Praat een keer over je kind en je wordt meteen gezien als fröbel wijf.
Mannen kunnen ieder maandag te laat met een kater komen maar dat maakt blijkbaar niks uit.
Dit is dan mijn ervaring, maar ik ben bang dat er meer zo zijn.
Vanuit het vertrouwen dat er is in de werknemer, kun je gemakkelijk thuis werken, of eens eerder weg of iets, geen enkel probleem. Het gaat erom dat je je werk af hebt iedere week, hoe je dit verder invult is aan jou. Ik vind dit zelf een heerlijke manier van werken.
Sinds ik kinderen heb is er nog maar 1x een situatie geweest waarin ik mijn werk niet af had en dat kwam omdat iemand die ik goed kende plotseling overleed. Daar was alle begrip voor.
maandag 20 mei 2019 om 11:34
fijn voor ze. maar het is niet aan jou te bepalen dat 6 dagen genoeg zijn en dat ze dus de zevende dag gerust in dienst kunnen staan van jou
maandag 20 mei 2019 om 11:35
Dat is heel fijn natuurlijk.Maya85 schreef: ↑20-05-2019 11:14In mijn sector herken ik dit niet zo. Bij mij op het werk is het volledig geaccepteerd dat mannen en vrouwen kinderen krijgen en dat ieder zo zijn leven heeft buiten het werk om.
Vanuit het vertrouwen dat er is in de werknemer, kun je gemakkelijk thuis werken, of eens eerder weg of iets, geen enkel probleem. Het gaat erom dat je je werk af hebt iedere week, hoe je dit verder invult is aan jou. Ik vind dit zelf een heerlijke manier van werken.
Sinds ik kinderen heb is er nog maar 1x een situatie geweest waarin ik mijn werk niet af had en dat kwam omdat iemand die ik goed kende plotseling overleed. Daar was alle begrip voor.
Maar jouw situatie had niks met je kinderen te maken.
Ik herinner me wel een andere collega (vrouw, maar of dat dan uitmaakt?) die ook vrij wilde voor een begrafenis, en daar werd toen ook vrij moeilijk over gedaan. Het was geen familie en het was erg druk op het werk.
Die collega is toch gegaan en heeft er ook commentaar op gekregen (tijdens het werkoverleg! met iedereen erbij). Ik vond dat echt te achterlijk voor woorden.
Dus ik had ook gewoon een stupide werkgever op dat gebied.
Ik heb daar nog vrij lang gewerkt terwijl in meerdere opzichten ik daar niet op mijn plek zat. Maar ik was zo onzeker gemaakt over mijn capaciteiten dat ik niet weg durfde. En wie zit er nu op een moeder van twee kinderen te wachten?
Zo'n spijt van.
maandag 20 mei 2019 om 11:45
Dat kopt, ik herken het ook nooit, de verhalen dat oma's en moeders vroeger thuis waren.Betty_Slocombe schreef: ↑19-05-2019 15:39In geschoolde beroepen ja. Mijn overgrootoma's (en hun moeders en hun moeders, etc.) hebben altijd gewerkt, ook met baby's en kleine kinderen. Dat was de standaard onder land- en veenarbeiders, daar waren geen huisvrouwen.
Mijn opa en oma konden zich dat helemaal niet veroorloven. Mijn opa werkte op een cementfabriek, en later als tuinman en klusjesman voor een 'rijke' familie uit het dorp. Mijn oma werkte bij 'rijke' mensen in huis als huishoudster/oppas e.d, en nam mijn vader als baby gewoon de hele dag mee naar haar werk/het gezin waar ze werkte.
maandag 20 mei 2019 om 11:47
Dat bepaal jij toch niet voor hen! Jezus Christus.Maya85 schreef: ↑20-05-2019 09:36Al dat soort dingen zijn prima mogelijk als je één dag in de week oppast. Twee dagen zou ik persoonlijk te veel vinden.
Mijn schoonouders hebben zes volle dagen en zeven ochtenden en avonden waarop ze precies kunnen doen waar ze zin in hebben. Volgens mij hebben ze daar echt genoeg aan.
maandag 20 mei 2019 om 11:50
Ook weer mee eens. Maar ik denk ook dat er hier meer vrouwen schrijven/lezen die uit een 'hogere' klasse en achtergrond komen. Al vinden ze zelf waarschijnlijk van niet, omdat dat 'normaal' voor ze is. Maar het valt ij altijd wel op. Ook hoeveel er 'tokkie' wordt gevonden, maar ook wat als een 'normaal' inkomen wordt gezien, of hoeveel spaargeld normaal wordt gevonden.Betty_Slocombe schreef: ↑19-05-2019 16:04Op dit forum is het wel verklaarbaar: ik heb altijd de indruk dat vrijwel iedereen hier van oorsprong al uit minimaal de middenklasse komt. En dat is niet erg, dat is hartstikke fijn verder, maar het is opvallend dat er ook bijna geen idee is van hoe het leven er uit ziet buiten de eigen kring.
Meer on topic; hier past oma (mijn schoonmoeder) 1 dag per week op de jongste. De rest van de dagen gaan beide kinderen naar het KDV en de BSO.
Van mij had die ene dag ook niet gehoeven, want vind de opvang prima, maar oma wil het graag omdat ze bang is dat ze ze anders te weinig ziet, en geen echte band krijgt. Prima dan.
Bij ons zou het echt heel raar gevonden worden, en zelfs een belediging , als we oma ervoor zouden willen betalen.
maandag 20 mei 2019 om 11:53
Bij ons in elk geval niet precies in die jaren ook. Mijn ouders werkten beiden, moest ook wel.
De moeders die echt helemaal niet werkten en met een kopje thee thuis zaten te wachten op de kinderen, waren allemaal gezinnen waarvan vader een betere baan had, bij 'ons' moest iedereen wel werken.
maandag 20 mei 2019 om 11:53
Toen ik zwanger was van mijn oudste viel me op dat veel mensen in mijn omgeving het maar zielig voor het kind vond dat wij van plan waren om haar naar de kinderopvang te brengen. (of te dumpen zoals mijn collega zei)
Maar mijn man en ik wilde onze ouders perse niet als vaste oppas. Allebei de oma's werkten nog en de opa's zijn allebei niet leuk met kinderen. Mijn vader zou alles aan mijn moeder over laten en mijn schoonvader kan niet tegen rommel.
En aangezien mijn man en ik beide niet een erg fijne jeugd hebben gehad vonden we oppas van oma's geen goed plan. Ik vond af n toe logeren al lastig genoeg voor mezelf.
Vooral mijn schoonmoeder wilde best oppassen en was ook best teleurgesteld met onze keuze. Heeft ook meerdere keren haar afkeuring over kinderopvang geuit.
Maar onze oudste was een erg tevreden kind op de opvang en wij vonden de opvang ook erg goed. Bovendien heb je altijd zekerheid. Als oma eens ziek is dan zit je toch plotseling zonder.
Schoonmoeder is er wel een beetje op teruggekomen toen ze vaste oppas was van mijn neefjes en nichtje, de drie kinderen van haar dochter. Het was best zwaar, en ze merkte ook dat ze het fysiek lastig vond.
Zeker mijn schoonvader heeft regelmatig tegen mij geklaagd hierover (en dat durfde hij niet tegen zijn dochter en vrouw te doen).
Mijn schoonmoeder heeft dit gedaan tot ze te ziek werd (een jaar later was ze overleden). Schoonzus zat dus ineens zonder opvang.
Ik ben nog steeds blij dat we het zo hebben gedaan. En mijn kinderen kijken zelf terug op een leuke tijd bij de opvang (hoewel ze zich alleen de BSO kunnen herinneren).
Ze zijn nu pubers.
Ik heb ze ook nu al verteld dat ik, mochten ze ooit kinderen krijgen, ik geen vaste oppas wil worden.
Ik ben niet zo fit meer (nu al niet) en de zorg voor een klein kind, op vaste basis zie ik niet zitten.
Maar mijn man en ik wilde onze ouders perse niet als vaste oppas. Allebei de oma's werkten nog en de opa's zijn allebei niet leuk met kinderen. Mijn vader zou alles aan mijn moeder over laten en mijn schoonvader kan niet tegen rommel.
En aangezien mijn man en ik beide niet een erg fijne jeugd hebben gehad vonden we oppas van oma's geen goed plan. Ik vond af n toe logeren al lastig genoeg voor mezelf.
Vooral mijn schoonmoeder wilde best oppassen en was ook best teleurgesteld met onze keuze. Heeft ook meerdere keren haar afkeuring over kinderopvang geuit.
Maar onze oudste was een erg tevreden kind op de opvang en wij vonden de opvang ook erg goed. Bovendien heb je altijd zekerheid. Als oma eens ziek is dan zit je toch plotseling zonder.
Schoonmoeder is er wel een beetje op teruggekomen toen ze vaste oppas was van mijn neefjes en nichtje, de drie kinderen van haar dochter. Het was best zwaar, en ze merkte ook dat ze het fysiek lastig vond.
Zeker mijn schoonvader heeft regelmatig tegen mij geklaagd hierover (en dat durfde hij niet tegen zijn dochter en vrouw te doen).
Mijn schoonmoeder heeft dit gedaan tot ze te ziek werd (een jaar later was ze overleden). Schoonzus zat dus ineens zonder opvang.
Ik ben nog steeds blij dat we het zo hebben gedaan. En mijn kinderen kijken zelf terug op een leuke tijd bij de opvang (hoewel ze zich alleen de BSO kunnen herinneren).
Ze zijn nu pubers.
Ik heb ze ook nu al verteld dat ik, mochten ze ooit kinderen krijgen, ik geen vaste oppas wil worden.
Ik ben niet zo fit meer (nu al niet) en de zorg voor een klein kind, op vaste basis zie ik niet zitten.
maandag 20 mei 2019 om 12:06
Bij ons niet maar dat betekende dat er niet veel kon. We waren zeker niet welgesteld. De kinderen van twee werkende ouders werden over het algemeen gezien als zielig. Sleutelkinderen.glitglam schreef: ↑20-05-2019 11:53Bij ons in elk geval niet precies in die jaren ook. Mijn ouders werkten beiden, moest ook wel.
De moeders die echt helemaal niet werkten en met een kopje thee thuis zaten te wachten op de kinderen, waren allemaal gezinnen waarvan vader een betere baan had, bij 'ons' moest iedereen wel werken.
