Geld & Recht
alle pijlers
Hoeveel (schoon) moeder betalen voor oppassen
maandag 20 mei 2019 om 12:09
Ja of erg haar best doet om haar eigen gedrag te rechtvaardigen.herfstappeltaart schreef: ↑20-05-2019 12:08Ik denk dat Maya uit een Hele BIjzondere Familie komt.
Ik geef het op nu.
maandag 20 mei 2019 om 12:30
Ze geven het zelf aan
maandag 20 mei 2019 om 12:33
Zij vinden zes van de zeven dagen genoeg. Ik reageerde op Pejeka, dat zijn ouders vrijwilligerswerk deden en vaak avondjes uit gingen, dat is iets waar mijn schoonouders zeker tijd voor hebben. Iedere avond en zes dagen per week kunnen ze volplannen met wat ze maar willen.
Nogmaals: ze hebben zelf aangegeven dit heel graag te willen en wij zijn akkoord gegaan. Niet omdat ze 'in dienst wilde staan' van mij, maar omdat ze graag op hun kleinkind wilde passen en daar veel voldoening uit halen.
maandag 20 mei 2019 om 12:34
Ik merk dit ook. Ik ken een alleenstaande moeder zonder netwerk om op terug te kunnen vallen (qua opvang). Zij heeft een groot probleem als haar kinderen ziek zijn en niet naar kv/school/bso kunnen. Werkgevers verwachten dat ze een moeder/oma/buurvrouw uit haar mouw schudt die op zulke momenten thuis blijft met haar kinderen. Helaas, dat gaat niet. Het wordt haar enorm kwalijk genomen als ze zorgverlof opneemt in dat soort situaties. Heel erg naar.Gelukspopje schreef: ↑20-05-2019 11:05Goh ik lees weer eens dat vrouwen (moeders) op de werkvloer maar niet willen deugen en erg onbetrouwbare werknemers zijn.
Ik ben ook werknemer geweest en dat werd mij ook steeds kwalijk genomen. Ik ben bij elkaar in 8 jaar (dat ik en kinderen en een baan had) misschien een keer eerder weggegaan omdat er een ziek werd op de opvang. En ik heb me een keer afgemeld en een vrije dag genomen. En dat werd er iedere keer weer bijgehaald. En kreeg ook geen opslag.
Ja ze waren vaker ziek dan die paar keer (hoewel het echt meeviel), maar mijn man knapte dat op omdat zijn baas daar niet zo moeilijk over deed. En bij mij dus wel en durfde ik me niet meer af te melden hierom.
Zelf ziek melden durfde ik al niet eens meer.
Ik had wel een collega (jonge man) die bijna iedere maandag nog last had van het weekend omdat hij uitgebreid ging stappen. Kwam steevast veel te laat en duidelijk niet fit. Maar dat vond de baas niet erg (brave huisman maar keek nogal op tegen dat stoere leven) .
Ik heb heel erg het gevoel dat alles wat vrouwen (moeders) op de werkvloer doen onder een enorm vergrootglas ligt en als je ook maar een keer eerder weg moet of thuisblijft voor een ziek kind dan ben je meteen een waardeloze collega. Praat een keer over je kind en je wordt meteen gezien als fröbel wijf.
Mannen kunnen ieder maandag te laat met een kater komen maar dat maakt blijkbaar niks uit.
Dit is dan mijn ervaring, maar ik ben bang dat er meer zo zijn.
Ik hoop dat ze uiteindelijk een werkgever gaat treffen die begrip heeft voor haar situatie en flexibel is wanneer ze onverhoopt thuis moet blijven of eerder weg moet gaan voor een van haar kinderen. Zoiets gebeurd natuurlijk niet aan de lopende band. Maar je kan er nu eenmaal niets aan doen als je kind de griep krijgt of op school van de glijbaan gevallen is en naar de dokter moet ivm gat in hoofd/hersenschudding.
Ik ben extreem dankbaar met mijn eigen werkgever als ik bepaalde verhalen hoor. Want ik zie om me heen dat we in een keiharde wereld leven. En dat je echt van geluk mag spreken áls je een (schoon) moeder hebt die kan en wil oppassen. Ook als je kind ziek is. Zodat jij met een gerust gevoel naar je werk kan. Ik heb in ieder geval zeker geen moeder waarop ik terug zou kunnen vallen. Schoonmoeder ook niet: woont in het buitenland. Mijn zusjes werken zelf ook. Ik denk dus wel 10x na voordat ik (hopelijk ooit) kinderen ga krijgen. Ondanks dat ik al jarenlang een sterke kinderwens heb. Want hoe geweldig je werkgever ook is, uiteindelijk moet je toch echt zelf voor opvang zorgen. Ook als je kind ziek is. En dat is lang niet altijd even makkelijk/haalbaar.
maandag 20 mei 2019 om 12:34
Ik kende in m ijn omegving niet veel anders, dus ook niet dat het als zielig werd gezien. Ik vond het juist altijd 'luxe' zo'n moeder die thuis wachtte, en dat waren wel gezinnen die het beter hadden als wij, al zou ik nu ook niet zeggen dat ze 'rijk' waren,maar ze hadden het wel wat beter.
Dat er dan niet veel kon oké, maar bij ons 'moest' het wel.
De andere gezinnen die ik kende net zo, vaak ook nog dat een moeder in ploegen werkte, en dus heel onregelmatig thuis was. Eten werd dan smiddags of savonds als gemaakt, andere buren met ander rooster vingen de kinderen op, of vriendinnen-moeders onderling, en opa's en oma's.
maandag 20 mei 2019 om 12:41
Wij wisselen af als kind ziek is, dat scheelt al de helft. Het is ook wel eens gebeurd dat ik thuis zat te werken met een ziek kind naast me op de bank, de tijd die ik minder efficiënt was die dag heb ik in de avond na achten ingehaald. Soms is het echt even doorbikkelen, maar uiteindelijk is er altijd wel een oplossing.Lotus90 schreef: ↑20-05-2019 12:34Ik merk dit ook. Ik ken een alleenstaande moeder zonder netwerk om op terug te kunnen vallen (qua opvang). Zij heeft een groot probleem als haar kinderen ziek zijn en niet naar kv/school/bso kunnen. Werkgevers verwachten dat ze een moeder/oma/buurvrouw uit haar mouw schudt die op zulke momenten thuis blijft met haar kinderen. Helaas, dat gaat niet. Het wordt haar enorm kwalijk genomen als ze zorgverlof opneemt in dat soort situaties. Heel erg naar.
Ik hoop dat ze uiteindelijk een werkgever gaat treffen die begrip heeft voor haar situatie en flexibel is wanneer ze onverhoopt thuis moet blijven of eerder weg moet gaan voor een van haar kinderen. Zoiets gebeurd natuurlijk niet aan de lopende band. Maar je kan er nu eenmaal niets aan doen als je kind de griep krijgt of op school van de glijbaan gevallen is en naar de dokter moet ivm gat in hoofd/hersenschudding.
Ik ben extreem dankbaar met mijn eigen werkgever als ik bepaalde verhalen hoor. Want ik zie om me heen dat we in een keiharde wereld leven. En dat je echt van geluk mag spreken áls je een (schoon) moeder hebt die kan en wil oppassen. Ook als je kind ziek is. Zodat jij met een gerust gevoel naar je werk kan. Ik heb in ieder geval zeker geen moeder waarop ik terug zou kunnen vallen. Schoonmoeder ook niet: woont in het buitenland. Mijn zusjes werken zelf ook. Ik denk dus wel 10x na voordat ik (hopelijk ooit) kinderen ga krijgen. Ondanks dat ik al jarenlang een sterke kinderwens heb. Want hoe geweldig je werkgever ook is, uiteindelijk moet je toch echt zelf voor opvang zorgen. Ook als je kind ziek is. En dat is lang niet altijd even makkelijk/haalbaar.
maandag 20 mei 2019 om 12:53
Ik werk zelf in de residentiële Jeugdzorg. Dus ik werk late diensten en slaapdiensten. Mijn partner is voor zijn werk erg veel in het buitenland en heeft nou niet bepaald een baan waarvoor je je zomaar even afmeld. Ik ook niet. Hij wil heel erg graag kinderen, maar hij snapt natuurlijk ook dat we dat niet zomaar kunnen doen en daarna maar eens even kijken hoe we dat dan gaan oplossen. We wachten dus nog even rustig af. Ik hoop dat een of het liefst allebei mijn zusjes over een tijdje de mogelijkheid hebben om (parttime) gastouder te worden. En anders ga ik uiteindelijk toch voor een baan met kantooruren. Die mogelijkheid is er zeker binnen het bedrijf waar ik werk. Dan zouden de toekomstige kinderen naar een kdv kunnen. En dan nog maar kijken hoe je ziekte e.d. met elkaar opvangt. Maar voorlopig ben ik nog enorm gelukkig met het werk wat ik nu doe. En zie ik het niet zitten om kinderen te krijgen om ze vervolgens bij een ‘onbekende’ gastouder te laten overnachten. Als die er überhaupt al is in de omgeving.Maya85 schreef: ↑20-05-2019 12:41Wij wisselen af als kind ziek is, dat scheelt al de helft. Het is ook wel eens gebeurd dat ik thuis zat te werken met een ziek kind naast me op de bank, de tijd die ik minder efficiënt was die dag heb ik in de avond na achten ingehaald. Soms is het echt even doorbikkelen, maar uiteindelijk is er altijd wel een oplossing.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 20-05-2019 12:58
0.04% gewijzigd
maandag 20 mei 2019 om 12:53
Wat een onzin. ik ben zo te zien minstens 10 jaar ouder dan jij en kom dus uit die zogenaamde "heel gebruikelijk dat je als familie voor de kleintjes zorgde" generatie en dat is gewoon gelul. De ouders van mensen uit mijn tijd regelden dat gewoon allemaal zelf. Ik was een van de weinige kinderen uit mijn klas die opgroeide met een werkende moeder (en vader natuurlijk) en herken dat helemaal niet. Mijn oma's werkten trouwens ook.Maya85 schreef: ↑20-05-2019 09:45In mijn familie pasten de opa's en oma's wel op. Mijn ouders en schoonouders werkten alle vier en de kinderopvang was toen matig beschikbaar, dus zowel mijn man en ik (+siblings) waren structureel bij opa/oma. Ik heb daar alleen maar heel mooie en waarmee herinneringen aan overgehouden.
Nog een generatie eerder was het nog heel gebruikelijk dat je als familie voor de kleintjes zorgde. Iedereen sprong bij waar kon. Het hele idee dat alleen de ouders verantwoordelijk zijn voor de kinderen, is juist iets van de laatste tijd.
Ik vind het allemaal behoorlijk stug en hard overkomen in dit topic, alsof kinderen alleen maar een last zijn en je kapot gaat als je wat uren met je kleinkinderen doorbrengt iedere week. Het beeld dat ik om me heen zie is echt heel anders.
Zelf werd ik moeder voordat de kinderopvangtoeslag bestond en in die eerste tijd betaalde ik bijna 1000 euro per maand voor de crèche. En dat was heel normaal voor de vrouwen van mijn generatie. Persoonlijk verbaas ik me er altijd over he onvolwassen en onzelfstandig veel mensen van jouw leeftijd zijn. Jullie vinden het allemaal heel normaal om tot ver in jullie volwassen leven door pappie en mammie financieel gesponsord te worden, pappie en mammie voor jullie poppen kinderen te laten zorgen en pappie en mammie jullie kamers te laten opruimen huishouden te laten doen.
En dat terwijl jullie vele malen welvarender zijn dan jullie ouders ooit geweest zijn.
maandag 20 mei 2019 om 12:57
ik zat in de jaren 70 al op de crèche hoor. Die waren er wel degelijk, maar niet zo veel als nu. Wel bleven we eerder alleen thuis, dat klopt, want BSO bestond volgens mij niet, of niet dat ik weet. Mijn moeder ging toen haar uren anders indelen en later kregen we een huishoudster die op ons paste. Eigenlijk min of meer hetzelfde als hoe ik en mijn vriendinnen dat nu zelf regelen.Vergeetmenietje1980 schreef: ↑20-05-2019 09:51vroeger ( jaren 80) was kinderdagverblijf volgens mij nog helemaal niet zo vanzelfsprekend.
Ik weet nog dat de buren van mijn oma allebei werkten en de kinderen 'gewoon' alleen huis lieten. En al vanaf hele jonge leeftijd, de jongste was 3 of 4 jaar. Mijn oma vond dat zielig en haalde ze dan regelmatig in huis.
maandag 20 mei 2019 om 12:57
nou, een hele prestatie hoor.....Maya85 schreef: ↑20-05-2019 12:41Wij wisselen af als kind ziek is, dat scheelt al de helft. Het is ook wel eens gebeurd dat ik thuis zat te werken met een ziek kind naast me op de bank, de tijd die ik minder efficiënt was die dag heb ik in de avond na achten ingehaald. Soms is het echt even doorbikkelen, maar uiteindelijk is er altijd wel een oplossing.
wij slapen nooit.
maandag 20 mei 2019 om 12:58
Over welk tijdperk en welk land heb jij het in hemelsnaam? je lijkt het wel over een sprookje te hebben.Maya85 schreef: ↑20-05-2019 09:56Als je als vrouw thuisbleef dan was je niet alleen, maar had je een heel netwerk van vrouwen om je heen die ook allemaal thuis zaten met kinderen, zo deelde je de zorg een beetje. Daarbij woonden families dichtbij elkaar, dus je had ook nog je zussen en je moeder en schoonmoeder in de buurt.
Dat is een totaal andere situatie dan wanneer je nu in de stad woont, iedereen aan het werk is en jij thuis gaat zitten.
maandag 20 mei 2019 om 13:04
Ik vind het anders best een prestatie hoor. Werken én voor kinderen zorgen. Het wordt vaak afgeschilderd als iets wat je gewoon wel eventjes doet. Ik zie toch wel wat beren op de weg. En ik heb respect voor degenen die het doen/gedaan hebben.
maandag 20 mei 2019 om 13:09
Als je man zo graag kinderen wil, dan kan hij wellicht gaan bedenken hoe hij de komende jaren kan groeien naar een baan waarmee dit te combineren is?Lotus90 schreef: ↑20-05-2019 12:53Ik werk zelf in de residentiële Jeugdzorg. Dus ik werk late diensten en slaapdiensten. Mijn partner is voor zijn werk erg veel in het buitenland en heeft nou niet bepaald een baan waarvoor je je zomaar even afmeld. Ik ook niet. Hij wil heel erg graag kinderen, maar hij snapt natuurlijk ook dat we dat niet zomaar kunnen doen en daarna maar eens even kijken hoe we dat dan gaan oplossen. We wachten dus nog even rustig af. Ik hoop dat een of het liefst allebei mijn zusjes over een tijdje de mogelijkheid hebben om (parttime) gastouder te worden. En anders ga ik uiteindelijk toch voor een baan met kantooruren. Die mogelijkheid is er zeker binnen het bedrijf waar ik werk. Dan zouden de toekomstige kinderen naar een kdv kunnen. En dan nog maar kijken hoe je ziekte e.d. met elkaar opvangt. Maar voorlopig ben ik nog enorm gelukkig met het werk wat ik nu doe. En zie ik het niet zitten om kinderen te krijgen om ze vervolgens bij een ‘onbekende’ gastouder te laten overnachten. Als die er überhaupt al is in de omgeving.
maandag 20 mei 2019 om 13:15
Mijn ouders sponseren mij al niet meer vanaf dat ik 18 was. Ik ben toen op mezelf gaan wonen en heb alles zelf betaald. Vanaf dat moment woonden ze ver weg, dus ze konden me überhaupt niet helpen met allerlei praktische zaken, dus dat heb ik altijd zelf opgeknapt.SuperflySister schreef: ↑20-05-2019 12:53Wat een onzin. ik ben zo te zien minstens 10 jaar ouder dan jij en kom dus uit die zogenaamde "heel gebruikelijk dat je als familie voor de kleintjes zorgde" generatie en dat is gewoon gelul. De ouders van mensen uit mijn tijd regelden dat gewoon allemaal zelf. Ik was een van de weinige kinderen uit mijn klas die opgroeide met een werkende moeder (en vader natuurlijk) en herken dat helemaal niet. Mijn oma's werkten trouwens ook.
Zelf werd ik moeder voordat de kinderopvangtoeslag bestond en in die eerste tijd betaalde ik bijna 1000 euro per maand voor de crèche. En dat was heel normaal voor de vrouwen van mijn generatie. Persoonlijk verbaas ik me er altijd over he onvolwassen en onzelfstandig veel mensen van jouw leeftijd zijn. Jullie vinden het allemaal heel normaal om tot ver in jullie volwassen leven door pappie en mammie financieel gesponsord te worden, pappie en mammie voor jullie poppen kinderen te laten zorgen en pappie en mammie jullie kamers te laten opruimen huishouden te laten doen.
En dat terwijl jullie vele malen welvarender zijn dan jullie ouders ooit geweest zijn.
Ik weet dus niet precies over wie je het hebt, maar in elk geval niet over mij. Onze kinderen gaan trouwens gewoon naar het kdv, dat mijn schoonouders een dag in de week oppassen is op hun eigen verzoek en we zijn daar niet van afhankelijk. Mochten ze morgen zeggen dat ze het niet meer willen doen dan zou dat prima zijn.
En eeeh, nog even op die opvang... typisch dat je zegt dat alle vrouwen zoveel betaalde voor de kinderopvang. Hoefde de vaders niks te betalen dan voor de opvang van hun kinderen?
Bijzonder hoe de kosten van opvang altijd bij de vrouw worden gelegd, alsof dat alleen haar verantwoordelijkheid is. Net als dat die kosten altijd alleen van haar inkomen worden afgetrokken als wordt berekend of een baan van een vrouw lucratief (genoeg) is. Ik heb nog nooit gezien dat op eenzelfde manier berekend werd of de baan van een man wel genoeg opleverde.
maandag 20 mei 2019 om 13:24
SuperflySister schreef: ↑20-05-2019 12:53Wat een onzin. ik ben zo te zien minstens 10 jaar ouder dan jij en kom dus uit die zogenaamde "heel gebruikelijk dat je als familie voor de kleintjes zorgde" generatie en dat is gewoon gelul. De ouders van mensen uit mijn tijd regelden dat gewoon allemaal zelf. Ik was een van de weinige kinderen uit mijn klas die opgroeide met een werkende moeder (en vader natuurlijk) en herken dat helemaal niet. Mijn oma's werkten trouwens ook.
Zelf werd ik moeder voordat de kinderopvangtoeslag bestond en in die eerste tijd betaalde ik bijna 1000 euro per maand voor de crèche. En dat was heel normaal voor de vrouwen van mijn generatie. Persoonlijk verbaas ik me er altijd over he onvolwassen en onzelfstandig veel mensen van jouw leeftijd zijn. Jullie vinden het allemaal heel normaal om tot ver in jullie volwassen leven door pappie en mammie financieel gesponsord te worden, pappie en mammie voor jullie poppen kinderen te laten zorgen en pappie en mammie jullie kamers te laten opruimen huishouden te laten doen.
En dat terwijl jullie vele malen welvarender zijn dan jullie ouders ooit geweest zijn.
Mijn kinderen zijn geboren tussen 1980 en 1985 en ik kan me oprecht niet herinneren dat er kinderopvang voor ze was. Al mijn vriendinnen stopten met werken en zorgden zelf voor de kinderen. Zelf heb ik dat ook gedaan. Ik ben pas weer gaan werken toen ik het kon fiksen om dat tijdens de schooluren te doen. Toen was de jongste dus hele dagen op school.
Oma kwam alleen bij ziekte oppassen, zodat ik kon gaan werken.
Het zou best kunnen dat het er toch was hoor, maar ik was er serieus niet mee bekend.
Wel de "crèche" waar mijn kinderen 2 dagdelen per week naartoe mochten en gingen toen ze 3 jaar waren. Maar dat was geen opvang, meer een pré-kleuterschool.
maandag 20 mei 2019 om 13:29
Ik ging in de jaren 70 al naar de crèche. Maar mijn broertje is meer van de leeftijd van jouw kinderen en ik kan me herinneren dat mijn moeder toen een tijd gestopt is met werken en dat hij ook naar de peuterspeelzaal ging waar mijn moeder uit verveling maar vrijwilligerswerk was gaan doen. Dus wellicht had dat met gebrek aan opvang te maken, dat ze toen een tijdje is gestopt met werken. Want daarna kregen we een huishoudster en toen ging ze ook direct weer werken.herfstappeltaart schreef: ↑20-05-2019 13:24Mijn kinderen zijn geboren tussen 1980 en 1985 en ik kan me oprecht niet herinneren dat er kinderopvang voor ze was. Al mijn vriendinnen stopten met werken en zorgden zelf voor de kinderen. Zelf heb ik dat ook gedaan. Ik ben pas weer gaan werken toen ik het kon fiksen om dat tijdens de schooluren te doen. Toen was de jongste dus hele dagen op school.
Oma kwam alleen bij ziekte oppassen, zodat ik kon gaan werken.
Het zou best kunnen dat het er toch was hoor, maar ik was er serieus niet mee bekend.
Wel de "crèche" waar mijn kinderen 2 dagdelen per week naartoe mochten en gingen toen ze 3 jaar waren. Maar dat was geen opvang, meer een pré-kleuterschool.
maandag 20 mei 2019 om 13:31
Ja, er bestond al kinderopvang, dat heette toen een crèche en daar kon je je kind heenbrengen als je zelf ging werken, vanaf baby af aan. Nu heet het trouwens nog steeds een crèche, al noemen de meeste mensen het een kinderopvang/kdv.herfstappeltaart schreef: ↑20-05-2019 13:24Mijn kinderen zijn geboren tussen 1980 en 1985 en ik kan me oprecht niet herinneren dat er kinderopvang voor ze was. Al mijn vriendinnen stopten met werken en zorgden zelf voor de kinderen. Zelf heb ik dat ook gedaan. Ik ben pas weer gaan werken toen ik het kon fiksen om dat tijdens de schooluren te doen. Toen was de jongste dus hele dagen op school.
Oma kwam alleen bij ziekte oppassen, zodat ik kon gaan werken.
Het zou best kunnen dat het er toch was hoor, maar ik was er serieus niet mee bekend.
Wel de "crèche" waar mijn kinderen 2 dagdelen per week naartoe mochten en gingen toen ze 3 jaar waren. Maar dat was geen opvang, meer een pré-kleuterschool.
Verder pasten mijn opa en oma op ons en zodra we naar school gingen, aten we daar tussen de middag op een dag en ik was daar ook nog een vaste middag na school.
Al met al is de situatie zoals wij die nu hebben niet veel anders, dan de situatie zoals die 30 jaar geleden was. Misschien dat we elkaar daarom zo goed begrijpen, binnen onze familie?
maandag 20 mei 2019 om 13:39
SuperflySister schreef: ↑20-05-2019 13:29Ik ging in de jaren 70 al naar de crèche. Maar mijn broertje is meer van de leeftijd van jouw kinderen en ik kan me herinneren dat mijn moeder toen een tijd gestopt is met werken en dat hij ook naar de peuterspeelzaal ging waar mijn moeder uit verveling maar vrijwilligerswerk was gaan doen. Dus wellicht had dat met gebrek aan opvang te maken, dat ze toen een tijdje is gestopt met werken. Want daarna kregen we een huishoudster en toen ging ze ook direct weer werken.
En misschien hing het ook nog af van de plaats waar je woonde? Ik weet het echt niet. Ik woon in een provinciestad, misschien was er meer opvang in de randstad? Geen idee.
maandag 20 mei 2019 om 13:40
Mijn moeder werkte in Utrecht en ik ging inderdaad vlakbij haar werk naar de crèche. Niet vlakbij huis. Dus misschien was het inderdaad wel alleen in de grote steden.herfstappeltaart schreef: ↑20-05-2019 13:39En misschien hing het ook nog af van de plaats waar je woonde? Ik weet het echt niet. Ik woon in een provinciestad, misschien was er meer opvang in de randstad? Geen idee.
maandag 20 mei 2019 om 13:50
Nee, ook diep in de provincies waren er al gewoon kinderdagverblijven.SuperflySister schreef: ↑20-05-2019 13:40Mijn moeder werkte in Utrecht en ik ging inderdaad vlakbij haar werk naar de crèche. Niet vlakbij huis. Dus misschien was het inderdaad wel alleen in de grote steden.
Mijn vrouw (40) ging van jongs af aan al. Ik zelf niet maar herinner me wel dat ze er waren in het dorp. En in de peiode 1988-2008 rezen ze echt de pan uit. Wat ik wel pas van veel later ken is de BSO. En die waren in het begin heel saai als ik sommige pubers van nu mag geloven (lees: wil je de hele middag dansjes instuderen of een kleurplaat maken) Ik heb het idee dat het fenomeen "oppasoma" pas van daarna is. Niet dat een oma of opa nooit eens oppaste maar ik heb van mijn leeftijdsgenoten echt nog nooit gehoord dat ze structureel werden opgevangen door een opa of oma.
Ook van familie/vrienden/kennissen die nu kinderen hebben in puberleeftijd ken ik het eigenlijk niet. Het lijkt dus idd iets wat ik pas sinds een paar jaar lees/zie.
maandag 20 mei 2019 om 13:56
NYC schreef: ↑20-05-2019 13:50Nee, ook diep in de provincies waren er al gewoon kinderdagverblijven.
Ik heb het idee dat het fenomeen "oppasoma" pas van daarna is. Niet dat een oma of opa nooit eens oppaste maar ik heb van mijn leeftijdsgenoten echt nog nooit gehoord dat ze structureel werden opgevangen door een opa of oma.
Ook van familie/vrienden/kennissen die nu kinderen hebben in puberleeftijd ken ik het eigenlijk niet. Het lijkt dus idd iets wat ik pas sinds een paar jaar lees/zie.
Ik neem het direct van je aan hoor maar ik was er echt niet mee bekend. Ook in mijn omgeving was er niemand die gebruik maakte van een dergelijke opvang. Vanaf 1988 had ik het niet meer nodig want kinderen op school.
maandag 20 mei 2019 om 14:10
Ik moet altijd lachen als ik zoiets lees. Dan stel ik me altijd dit soort tafereeltjes voor:
Kom op, over welke tijd heb je het met die netwerken, buren en families die wel een beetje op elkaar konden letten en voor elkaar zorgen. Volgens mij zijn de gezinnen al sinds de jaren vijftig bijzonder naar binnen gericht en op zichzelf.
Wat niet wegneemt dat er idd een tijd is geweest dat veel vrouwen thuis bleven hoor, dat is zeker waar. Maar zo'n tafereel waarbij iedereen met de was door de straat liep en aardappels schilde in de deuropening terwijl het grut van de hele buurt aan het tollen was daar moet je wel zo ongeveer 100 jaar voor terug in de tijd (of nog langer...)
