Geld & Recht
alle pijlers
In de bijstand, wil samenwonen, maar kan nog niet..
maandag 8 juni 2009 om 17:42
Hallo allemaal..
Sinds een jaar of 3 zit ik in de bijstand. Dit om verschillende redenen.
In overleg met de uitkeringsinstantie, heb ik nog geprobeerd een reintegratietraject in te gaan, maar is voor mij niet meer haalbaar.
Het blijkt dat ik gewoonweg niet meer aan t werk kan, ivm gezondheid.
Nu willen ze mij of helemaal af laten keuren of voor zoveel % goedkeuren.
Inmiddels heb ik een relatie met mijn vriend, nu zo'n 2jaar.
De instantie is hiervan op de hoogte.
Mijn vriend is 2jr geleden deels voor zichzelf begonnen, een eigen zaak dus. En werkt nog voor 3 dagen elders, anders kan hij niet rondkomen.
Samen met de uitkeringsinstantie hebben we overlegd om bij mijn vriend stage te gaan lopen, want wat hij doet kan ik hem mooi in bijstaan. Alleen kwa gezondheid red ik dat maar minimaal, dus hij heeft weinig aan mij.
De uitkeringsinstantie vraagt zich natuurlijk af of wij ook gaan samenwonen. Ja dat willen wij heel graag. Dat heb ik ook gezegd.
Alleen is dat financieel niet haalbaar. Hij heeft nog teveel onkosten en heeft nogal wat investeringen gehad betreft apparatuur. Dat moet terugbetaald worden.
Hij heeft ook een ruimte moeten huren, om zijn werkzaamheden tot stand kunnen brengen. ZIjn huis is daar veel te klein voor, om daar een werrkruimte te hebben, en een gezin te leven. Dat is echt onmogelijk.
Nu heb ik komende woensdag een gesprek met mijn contactpersoon, en dat gaat over het feit dat ik niet meer of nauwelijks aan het werk kan, en of ik bij mijn vriend ga intrekken.
Hij wil mij daarbij helpen en een plan opzetten, hij heeft zelf contacten binnen de uitkeringsinstantie ivm zijn andere baan.
Maar hebben jullie tips/advies hoe ik dat aan kan pakken?
Let wel..ik hou mij keurig aan de regels van de instantie, overtreed de wet niet..wil dolgraag bij mijn vriend wonen, en hij wil ook niets liever. Alleen het kan gewoonweg nog niet.
Het bedrijf moet eerst een stijgende lijn hebben, en het kost tijd natuurlijk om je bedrijf op te bouwen. Hij is sinds een jaar echt aktief bezig in zijn bedrijf. En nu begint het pas een beetje te lopen..
Ik wil gewoonweg niet gedwongen worden om samen te wonen, omdat zij dan van mij af zijn..
Hoop dat ik wat duidelijk ben..waar ik tegenaan loop..
Sinds een jaar of 3 zit ik in de bijstand. Dit om verschillende redenen.
In overleg met de uitkeringsinstantie, heb ik nog geprobeerd een reintegratietraject in te gaan, maar is voor mij niet meer haalbaar.
Het blijkt dat ik gewoonweg niet meer aan t werk kan, ivm gezondheid.
Nu willen ze mij of helemaal af laten keuren of voor zoveel % goedkeuren.
Inmiddels heb ik een relatie met mijn vriend, nu zo'n 2jaar.
De instantie is hiervan op de hoogte.
Mijn vriend is 2jr geleden deels voor zichzelf begonnen, een eigen zaak dus. En werkt nog voor 3 dagen elders, anders kan hij niet rondkomen.
Samen met de uitkeringsinstantie hebben we overlegd om bij mijn vriend stage te gaan lopen, want wat hij doet kan ik hem mooi in bijstaan. Alleen kwa gezondheid red ik dat maar minimaal, dus hij heeft weinig aan mij.
De uitkeringsinstantie vraagt zich natuurlijk af of wij ook gaan samenwonen. Ja dat willen wij heel graag. Dat heb ik ook gezegd.
Alleen is dat financieel niet haalbaar. Hij heeft nog teveel onkosten en heeft nogal wat investeringen gehad betreft apparatuur. Dat moet terugbetaald worden.
Hij heeft ook een ruimte moeten huren, om zijn werkzaamheden tot stand kunnen brengen. ZIjn huis is daar veel te klein voor, om daar een werrkruimte te hebben, en een gezin te leven. Dat is echt onmogelijk.
Nu heb ik komende woensdag een gesprek met mijn contactpersoon, en dat gaat over het feit dat ik niet meer of nauwelijks aan het werk kan, en of ik bij mijn vriend ga intrekken.
Hij wil mij daarbij helpen en een plan opzetten, hij heeft zelf contacten binnen de uitkeringsinstantie ivm zijn andere baan.
Maar hebben jullie tips/advies hoe ik dat aan kan pakken?
Let wel..ik hou mij keurig aan de regels van de instantie, overtreed de wet niet..wil dolgraag bij mijn vriend wonen, en hij wil ook niets liever. Alleen het kan gewoonweg nog niet.
Het bedrijf moet eerst een stijgende lijn hebben, en het kost tijd natuurlijk om je bedrijf op te bouwen. Hij is sinds een jaar echt aktief bezig in zijn bedrijf. En nu begint het pas een beetje te lopen..
Ik wil gewoonweg niet gedwongen worden om samen te wonen, omdat zij dan van mij af zijn..
Hoop dat ik wat duidelijk ben..waar ik tegenaan loop..
maandag 8 juni 2009 om 18:37
quote:germanwings schreef op 08 juni 2009 @ 18:22:
ik vond het nl. altijd zo frappant als ik weer eens een vrouw op mijn spreekuur kreeg die niet kon werken, maar ondertussen wel 3 kinderen had gekregen en die zelf had opgevoed en er de hele dag voor zorgde (alleen!).... dan kun je volgens mij ook wel werken, misschien niet ieder werk, maar ik kan me genoeg dingen voorstellen die je dan wel zou kunnen doen.
Maar dan was het argument altijd, waar laat ik mijn kinderen dan.... tja, zo werkt het dus niet.Haha, de vrouwenemancipatie van de arbeidsongeschiktheidsuitkering. Kijk, hier hoor je me echt niet roepen dat je Zwaar Ongelijk hebt. Ben het hierin helemaal met je eens. Dit is inderdaad een probleem en dat mag wat mij betreft in de kiem gesmoord worden.
ik vond het nl. altijd zo frappant als ik weer eens een vrouw op mijn spreekuur kreeg die niet kon werken, maar ondertussen wel 3 kinderen had gekregen en die zelf had opgevoed en er de hele dag voor zorgde (alleen!).... dan kun je volgens mij ook wel werken, misschien niet ieder werk, maar ik kan me genoeg dingen voorstellen die je dan wel zou kunnen doen.
Maar dan was het argument altijd, waar laat ik mijn kinderen dan.... tja, zo werkt het dus niet.Haha, de vrouwenemancipatie van de arbeidsongeschiktheidsuitkering. Kijk, hier hoor je me echt niet roepen dat je Zwaar Ongelijk hebt. Ben het hierin helemaal met je eens. Dit is inderdaad een probleem en dat mag wat mij betreft in de kiem gesmoord worden.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 8 juni 2009 om 18:37
quote:germanwings schreef op 08 juni 2009 @ 18:11:
ik vind het altijd verdacht als iemand zegt niet te kunnen werken en de instanties er schijnbaar anders over denken (want anders had ze wel een WAO/WIA/uitkering gekregen).Als de instantie (UWV) er anders over denkt, zegt dit helemaal niks over of iemand al dan niet arbeidsongeschikt is. Dat zou niet zo mogen zijn, maar helaas is de werkelijkheid heeeeel anders. Er wordt verschrikkeld slecht en niet volgens de wet gekeurd. Zelfs al heb je tig artsen die achter je staan, het UWV trekt zich daar niks van aan en constateerd in een lichamelijk onderzoekje van nog geen minuut dat je prima kunt werken. Puur cijfertjes verhaal en verder niks. Zelf meegemaakt (2 personen binnen 1 gezin, waarvan 1 inmiddels door rechter in het gelijk is gesteld, de andere zaak loopt nog).
ik vind het altijd verdacht als iemand zegt niet te kunnen werken en de instanties er schijnbaar anders over denken (want anders had ze wel een WAO/WIA/uitkering gekregen).Als de instantie (UWV) er anders over denkt, zegt dit helemaal niks over of iemand al dan niet arbeidsongeschikt is. Dat zou niet zo mogen zijn, maar helaas is de werkelijkheid heeeeel anders. Er wordt verschrikkeld slecht en niet volgens de wet gekeurd. Zelfs al heb je tig artsen die achter je staan, het UWV trekt zich daar niks van aan en constateerd in een lichamelijk onderzoekje van nog geen minuut dat je prima kunt werken. Puur cijfertjes verhaal en verder niks. Zelf meegemaakt (2 personen binnen 1 gezin, waarvan 1 inmiddels door rechter in het gelijk is gesteld, de andere zaak loopt nog).
maandag 8 juni 2009 om 18:58
ik meen begrepen te hebben dat het niet eens zozeer te maken heeft met wat je wel of niet kunt of je in aanmerking komt voor een WAO-uitkering, maar dat het te maken heeft met wat je verdiend hebt en zou kunnen verdienen. Als je veel verdient hebt en nu nog minimum zou kunnen verdienen, krijg je een uitkering, is het verschil minder of nihil, krijg je geen WAO-uitkering, maar kom je in de bijstand terwijl je wel degelijk arbeidsongeschikt bent
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 8 juni 2009 om 19:10
quote:rosanna08 schreef op 08 juni 2009 @ 18:58:
ik meen begrepen te hebben dat het niet eens zozeer te maken heeft met wat je wel of niet kunt of je in aanmerking komt voor een WAO-uitkering, maar dat het te maken heeft met wat je verdiend hebt en zou kunnen verdienen. Als je veel verdient hebt en nu nog minimum zou kunnen verdienen, krijg je een uitkering, is het verschil minder of nihil, krijg je geen WAO-uitkering, maar kom je in de bijstand terwijl je wel degelijk arbeidsongeschikt bentKlopt, het is een inkomensuitkering en geen invaliditeitsuitkering. Maakt het al een stuk lastiger vaak, want veel mensen kennen het verschil niet.
ik meen begrepen te hebben dat het niet eens zozeer te maken heeft met wat je wel of niet kunt of je in aanmerking komt voor een WAO-uitkering, maar dat het te maken heeft met wat je verdiend hebt en zou kunnen verdienen. Als je veel verdient hebt en nu nog minimum zou kunnen verdienen, krijg je een uitkering, is het verschil minder of nihil, krijg je geen WAO-uitkering, maar kom je in de bijstand terwijl je wel degelijk arbeidsongeschikt bentKlopt, het is een inkomensuitkering en geen invaliditeitsuitkering. Maakt het al een stuk lastiger vaak, want veel mensen kennen het verschil niet.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 8 juni 2009 om 19:15
@Izolah, alleen gaan samenwonen als jullie vinden dat de tijd er rijp voor is. Als je partner op dit moment nog geen tweepersoons huishouden kan onderhouden, dan zou ik nog even wachten. De uitkeringsinstantie kan je niet dwingen en je hoeft ook niet het achterste van je tong laten zijn. Antwoord voor hen: het zit wel in de toekomstplannen dat samenwonen, maar nu nog niet. Wanneer wel? Houd het vaag en zeg over een paar jaar, is nog de waarheid ook.
maandag 8 juni 2009 om 19:21
quote:roosvrouw schreef op 08 juni 2009 @ 19:10:
[...]
Klopt, het is een inkomensuitkering en geen invaliditeitsuitkering. Maakt het al een stuk lastiger vaak, want veel mensen kennen het verschil niet. ik heb een aantal jaren geleden eens een uitzending van Zembla hier over gezien en daarbij werd de keuring van 2 vrouwen gevolgd. De ene had haar hele leven schoongemaakt en kon echt niks meer, was echt op lichamelijk. De andere was psycholoog en had een burnout. De eerste vrouw kreeg geen uitkering, de 2e wel
[...]
Klopt, het is een inkomensuitkering en geen invaliditeitsuitkering. Maakt het al een stuk lastiger vaak, want veel mensen kennen het verschil niet. ik heb een aantal jaren geleden eens een uitzending van Zembla hier over gezien en daarbij werd de keuring van 2 vrouwen gevolgd. De ene had haar hele leven schoongemaakt en kon echt niks meer, was echt op lichamelijk. De andere was psycholoog en had een burnout. De eerste vrouw kreeg geen uitkering, de 2e wel
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 8 juni 2009 om 20:17
Ik vind sommige reacties heel vervelend. Maar dat kun je hier ook verwachten natuurlijk. Ik geef niet voor niets aan dat het inkomen van mijn vriend onvoldoende is om daar een gezin van te onderhouden.
Dat stapje terug doen is geen probleem, zal mij een zorg zijn. Maar je moet wel rond kunnen komen..toch?
De verdiensten uit eigen zaak zijn nog niet voldoende, hij is bezig met het aflossen van zijn apparatuur, waar veel geinvesteerd is.
En met zijn vaste baan voor 3 dagen, zijn de inkomsten ook onvoldoende voor 4 personen. Voor aanvulling komt hij niet in aanmerking, want de inkomsten zijn weer boven het minimum, en daarvan gaat juist veel vanaf..o.a woonlasten, extra huur voor de ruimte wat hij nodig heeft voor zijn bedrijf, dus dubbel op. Nu kun je zeggen dan moet hij dat maar gaan opgeven, maar is dat eerlijk? Ik vind juist dat hij dat moet gaan proberen, wil het echt niet lukken, dan kan hij altijd nog met zijn bedrijf stoppen.
Wij hadden in januari al aangegeven dat we de zomer wilden proberen haalbaar te maken, maar dat lukt niet. De recessie heeft wel degelijk invloed hierin. Men kijkt wel uit waar ze het geld aan uit geven.
Het is geen kwestie van niet willen, maar van niet kunnen.
En de uitkeringsinstantie zegt ook niet dat ik moet gaan werken, want dat kan helemaal niet.
WIA krijg ik niet, omdat ik niet vanuit een arbeidsituatie kom. Hoe het met wajong zit weet ik niet, dat zal ik gaan uitzoeken.
WAO bestaat volgens mij niet meer.
Als je in een arbeidssituatie zit, zijn de regels ook anders.
Ik wil ook niet profiteren van de bijstand, maar de situatie is nu eenmaal zo.
Ik heb mijn hele leven hard gewerkt, en dan kom je in zo'n situatie, je zit boordevol ideeen, en wilt van alles, maar je kan het niet..besef hoe frustrerend dat is..
Dat stapje terug doen is geen probleem, zal mij een zorg zijn. Maar je moet wel rond kunnen komen..toch?
De verdiensten uit eigen zaak zijn nog niet voldoende, hij is bezig met het aflossen van zijn apparatuur, waar veel geinvesteerd is.
En met zijn vaste baan voor 3 dagen, zijn de inkomsten ook onvoldoende voor 4 personen. Voor aanvulling komt hij niet in aanmerking, want de inkomsten zijn weer boven het minimum, en daarvan gaat juist veel vanaf..o.a woonlasten, extra huur voor de ruimte wat hij nodig heeft voor zijn bedrijf, dus dubbel op. Nu kun je zeggen dan moet hij dat maar gaan opgeven, maar is dat eerlijk? Ik vind juist dat hij dat moet gaan proberen, wil het echt niet lukken, dan kan hij altijd nog met zijn bedrijf stoppen.
Wij hadden in januari al aangegeven dat we de zomer wilden proberen haalbaar te maken, maar dat lukt niet. De recessie heeft wel degelijk invloed hierin. Men kijkt wel uit waar ze het geld aan uit geven.
Het is geen kwestie van niet willen, maar van niet kunnen.
En de uitkeringsinstantie zegt ook niet dat ik moet gaan werken, want dat kan helemaal niet.
WIA krijg ik niet, omdat ik niet vanuit een arbeidsituatie kom. Hoe het met wajong zit weet ik niet, dat zal ik gaan uitzoeken.
WAO bestaat volgens mij niet meer.
Als je in een arbeidssituatie zit, zijn de regels ook anders.
Ik wil ook niet profiteren van de bijstand, maar de situatie is nu eenmaal zo.
Ik heb mijn hele leven hard gewerkt, en dan kom je in zo'n situatie, je zit boordevol ideeen, en wilt van alles, maar je kan het niet..besef hoe frustrerend dat is..
dinsdag 9 juni 2009 om 00:40
dinsdag 9 juni 2009 om 08:15
Meds..
Ik werkte v.a mijn 16e, heb opleidingen, cursussen tussendoor gevolgd. Maakte werkweken van 80uur.
Ben 43.
Ik ben chronisch ziek, en dat gaat nooit meer over.
Hierboven heb ik al gemeld waarom ik niet in de WIA zit, omdat ik niet vanuit een arbeidsituatie kom.
Voor 3jr terug ben ik door omstandigheden in de bijstand gekomen.
En als ik aangeef dat ik niet meer kan, dan kan ik niet meer.
Dan hoef ik niet uit te leggen van hoe en wat. Het is voor mij einde oefening, klaar.
De minimale energie die ik nog heb..stop ik in het bedrijf van mijn vriend, daar heb ik toestemming voor gekregen van de uitkeringsinstantie. Zij willen mij bijvvoor 30% goed laten keuren.
En dat is voor m ij oke. Ik wil niet volledig afgekeurd worden. Want stel dat ik ooit nog eens kan werken. Dat is het psychische plaatje, want de hoop is er wel nog steeds. terwijl ik wel weet dat het dat nooit meer zal worden.
Morgen moet ik voor gesprek. En ik zie ertegenop. Ze gaan vragen stellen waarom wij nog niet gaan samenwonen. Ook zij zullen zeggen dat we eens tap terug zouden moeten doen. Maar dat zal zowiezo wel gebeuren, end at geeft niet, dat maakt mij niet uit.
Nogmaals, we moeten wel rond kunnen komen. ALs je een gezin met 3 personen erbij krijgt waarvan er 1 chronisch ziek is, dan heb je daar ook kosten van. Er zijn ziektekosten, extra kosten die niet vergoed worden. Dat moet je wel op kunnen brengen.
Ik ben aan het uitzoeken hoe we dat op kunnen lossen, en dan kom ik gewoon niet erg ver.
Nu zit ik in de bijstand, en krijg ik vergoeding zus en vergoeding zo. Allemaal hartstikke mooi, maar dat valt weg als wij gaan samenwonen.
Terwijl het inkomen miss iets meer is dan wat ik krijg.
En wellicht dat sommigen hier het zien als profiteren. Ik zie het als overleven.Het is maar goed dat ik het krijg, anders red ik het niet, maar daar ga ik verder ook niet op in.
Voor mij is het fustrerend genoeg om niet meer aan het werk te kunnen, om in de bijstand te zitten.
Ik werkte v.a mijn 16e, heb opleidingen, cursussen tussendoor gevolgd. Maakte werkweken van 80uur.
Ben 43.
Ik ben chronisch ziek, en dat gaat nooit meer over.
Hierboven heb ik al gemeld waarom ik niet in de WIA zit, omdat ik niet vanuit een arbeidsituatie kom.
Voor 3jr terug ben ik door omstandigheden in de bijstand gekomen.
En als ik aangeef dat ik niet meer kan, dan kan ik niet meer.
Dan hoef ik niet uit te leggen van hoe en wat. Het is voor mij einde oefening, klaar.
De minimale energie die ik nog heb..stop ik in het bedrijf van mijn vriend, daar heb ik toestemming voor gekregen van de uitkeringsinstantie. Zij willen mij bijvvoor 30% goed laten keuren.
En dat is voor m ij oke. Ik wil niet volledig afgekeurd worden. Want stel dat ik ooit nog eens kan werken. Dat is het psychische plaatje, want de hoop is er wel nog steeds. terwijl ik wel weet dat het dat nooit meer zal worden.
Morgen moet ik voor gesprek. En ik zie ertegenop. Ze gaan vragen stellen waarom wij nog niet gaan samenwonen. Ook zij zullen zeggen dat we eens tap terug zouden moeten doen. Maar dat zal zowiezo wel gebeuren, end at geeft niet, dat maakt mij niet uit.
Nogmaals, we moeten wel rond kunnen komen. ALs je een gezin met 3 personen erbij krijgt waarvan er 1 chronisch ziek is, dan heb je daar ook kosten van. Er zijn ziektekosten, extra kosten die niet vergoed worden. Dat moet je wel op kunnen brengen.
Ik ben aan het uitzoeken hoe we dat op kunnen lossen, en dan kom ik gewoon niet erg ver.
Nu zit ik in de bijstand, en krijg ik vergoeding zus en vergoeding zo. Allemaal hartstikke mooi, maar dat valt weg als wij gaan samenwonen.
Terwijl het inkomen miss iets meer is dan wat ik krijg.
En wellicht dat sommigen hier het zien als profiteren. Ik zie het als overleven.Het is maar goed dat ik het krijg, anders red ik het niet, maar daar ga ik verder ook niet op in.
Voor mij is het fustrerend genoeg om niet meer aan het werk te kunnen, om in de bijstand te zitten.
dinsdag 9 juni 2009 om 09:53
Als jij om een andere reden dan je uitkering niet wilt samenwonen, moet je dat niet doen. Maar als je wel echt graag wil samenwonen, is er dan niet toch ergens een mogelijkheid om te werken? Mijn moeder heeft bijvoorbeeld ook een chronische ziekte, maar zij werkt 4 x 4 uur, dat is precies goed te doen voor haar. Als je echt niet kan werken houdt het natuurlijk op (ik weet niet wat je precies hebt?).
dinsdag 9 juni 2009 om 17:06
ik begrijp het niet. Je hebt ongeveer 20 jaar gewerkt en je zegt dat je je hele leven hebt gewerkt, je bent nu 43, en je hebt nog zeker 25 jaar van je arbeidsleven te gaan. Als je kan werken moet je werken, ook al betekent dit voor jou dat je 30% werkt.
Ik snap ook niet wat je bedoelt met het is psychisch. Heb je een psychiatrische chronische aandoening? of een chronische ziekte? Ik begrijp ook niet waarom je geen wia of wa jong hebt.
Ik snap ook niet wat je bedoelt met het is psychisch. Heb je een psychiatrische chronische aandoening? of een chronische ziekte? Ik begrijp ook niet waarom je geen wia of wa jong hebt.
dinsdag 9 juni 2009 om 19:36
Tjee..wat een verantwoording moet ik hier afleggen zeg. Ik vraag gewoon om advies en/of tips..
Meds..nee er is psychisch niets met mij aan de hand..
Wat ik bedoel is..dat ik helemaal niet volledig afgekeurd wil worden, dat voelt voor mij niet goed(dat bedoel ik met het psychische plaatje). Ook al weet ik dat werken voor mij nauwelijks tot niet haalbaar zal zijn. Laat mij dan voor 20% goed gekeurd worden. Ik zal proberen dat haalbaar te kunnen maken..snap je??
En idd..ik mag hopen dat ik nog 25jr mee kan..wel of niet an de arbeid.
En voor de 3e keer..Een WIA krijg je ALLEEN vanuit een arbeidssituatie en dat zit ik niet meer.
Germanwings ik zit sinds 3jr in de bijstand, daarvoor WW gehad..en daarvoor gewerkt..
Maar maakt dit allemaal wat uit? En wat voor ziekte ik heb?? Ik geef aan dat ik minimaal aan het werk kan..Klaar..
Flashy..ik weet niet hoe de Wajong werkt. Dat ben ik nu aan het uitzoeken.
Morgen heb ik een gesprek. Wellicht dat ik meer te weten kom.
Meds..nee er is psychisch niets met mij aan de hand..
Wat ik bedoel is..dat ik helemaal niet volledig afgekeurd wil worden, dat voelt voor mij niet goed(dat bedoel ik met het psychische plaatje). Ook al weet ik dat werken voor mij nauwelijks tot niet haalbaar zal zijn. Laat mij dan voor 20% goed gekeurd worden. Ik zal proberen dat haalbaar te kunnen maken..snap je??
En idd..ik mag hopen dat ik nog 25jr mee kan..wel of niet an de arbeid.
En voor de 3e keer..Een WIA krijg je ALLEEN vanuit een arbeidssituatie en dat zit ik niet meer.
Germanwings ik zit sinds 3jr in de bijstand, daarvoor WW gehad..en daarvoor gewerkt..
Maar maakt dit allemaal wat uit? En wat voor ziekte ik heb?? Ik geef aan dat ik minimaal aan het werk kan..Klaar..
Flashy..ik weet niet hoe de Wajong werkt. Dat ben ik nu aan het uitzoeken.
Morgen heb ik een gesprek. Wellicht dat ik meer te weten kom.
dinsdag 9 juni 2009 om 21:25
Er zitten legio mensen in de bijstand die (gedeeltelijk) afgekeurd zijn. Dat gaat als volgt: één ieder die, zoals TO al meerdere keren heeft aangegeven, niet vanuit een werkende positie of een WW-uitkering arbeidsongeschikt raakt, komt dus nooit of te nimmer in de WIA. Je komt m.a.w. alleen in de WIA vanuit een werkende positie of vanuit de WW. En dan zijn er uiteraard ook nog de mensen die bij een herkeuring voor minder dan 35% arbeidsongeschikt zijn verklaard en hun WIA dus kwijtraken, van daaruit misschien nog een stukje WW hebben, en als de WW op is in de WWB terecht komen. En dan zijn er nog mensen met aanvullende WWB op hun WIA+TW.
Izolah, ik werk zelf als bijstandsconsulent en zij kunnen je niet tot samenwonen dwingen. Ik snap vanuit hun positie dat zij je graag zien samenwonen (waarschijnlijk zijn ze ook een beetje op hun hoede omdat er veel gefraudeerd wordt met betrekking tot samenwonen - niet dat jij dat doet, maar daar is nu eenmaal lastig vat op te krijgen, zeker als mensen al ervaring met de WWB hebben), en het betekent uiteraard weer een klant minder voor hen. Maar jij hoeft je dus niet bezwaard te voelen, en ik zou ook idd niet al te gedetailleerd ingaan op het financiele plaatje van je vriend. In feite komt het erop neer dat jij je niet tegenover hen hoeft te verantwoorden over het waarom je (nog) niet gaat samenwonen. Zij willen de vinger aan de pols houden en willen daarom regelmatig met jou praten over je woonsituatie. Ik neem aan dat je niet grotendeels bij je vriend verblijft maar in je eigen woning, maar mocht dat wel het geval zijn dan dien je dit wel te melden. Als zij er namelijk zelf achterkomen heb je een probleem.
Izolah, ik werk zelf als bijstandsconsulent en zij kunnen je niet tot samenwonen dwingen. Ik snap vanuit hun positie dat zij je graag zien samenwonen (waarschijnlijk zijn ze ook een beetje op hun hoede omdat er veel gefraudeerd wordt met betrekking tot samenwonen - niet dat jij dat doet, maar daar is nu eenmaal lastig vat op te krijgen, zeker als mensen al ervaring met de WWB hebben), en het betekent uiteraard weer een klant minder voor hen. Maar jij hoeft je dus niet bezwaard te voelen, en ik zou ook idd niet al te gedetailleerd ingaan op het financiele plaatje van je vriend. In feite komt het erop neer dat jij je niet tegenover hen hoeft te verantwoorden over het waarom je (nog) niet gaat samenwonen. Zij willen de vinger aan de pols houden en willen daarom regelmatig met jou praten over je woonsituatie. Ik neem aan dat je niet grotendeels bij je vriend verblijft maar in je eigen woning, maar mocht dat wel het geval zijn dan dien je dit wel te melden. Als zij er namelijk zelf achterkomen heb je een probleem.
dinsdag 9 juni 2009 om 22:18
@inzolah
De Wajong is voor jonggehandicapten. Mensen die al voor hun 18de arbeidsongeschikt waren of voor hun 30ste terwijl ze studeerde areidsongeschikt zijn geworden. Als je pas later arbeidsongeschikt bent geworden gaat dit niet lukken.
Vervelend dat je idd geen recht hebt op de werknemersverzekeringen als WIA omdat je niet vanuit het werk bent ziek geworden. Ik zou gewoon aangeven dat je niet van plan bent om samen te gaan wonen. Redenen hoeft niet te geven maar wel zoals Branwen al zei oppassen dat ze zijn huis niet als jou hoofdverblijf gaan zien. Probeer daar morgen duidelijkheid en meer informatie over te krijgen bij je consulent.
De Wajong is voor jonggehandicapten. Mensen die al voor hun 18de arbeidsongeschikt waren of voor hun 30ste terwijl ze studeerde areidsongeschikt zijn geworden. Als je pas later arbeidsongeschikt bent geworden gaat dit niet lukken.
Vervelend dat je idd geen recht hebt op de werknemersverzekeringen als WIA omdat je niet vanuit het werk bent ziek geworden. Ik zou gewoon aangeven dat je niet van plan bent om samen te gaan wonen. Redenen hoeft niet te geven maar wel zoals Branwen al zei oppassen dat ze zijn huis niet als jou hoofdverblijf gaan zien. Probeer daar morgen duidelijkheid en meer informatie over te krijgen bij je consulent.
dinsdag 9 juni 2009 om 22:38
Branwen en Jojo..Thanx..
Inmiddels heb ik al uitgeplozen hoe het zit met de wajong..
Ook ik snap echt wel vanuit hun positie dat ze mij liever kwijt dan rijk zijn.
Ik ben mijzelf daar ook liever kwijt.
En wij zijn alleen de weekenden bij elkaar en een dag in de week. Ik weet hoe het werkt met die instanties.
Komt bij dat mijn vriend ook nog voor 3 dagen in de hulpverlening werkt,en zelf te maken heeft met die uitkeringsinstantie ivm zijn clienten. De mensen van de instantie en met name de rechercheurs kent hij dus zelf.
Je begrijpt dat wij extra voorzichtig zijn.
Mijn vriend en ik hebben het er inmiddels weer over gehad. hij gaat zichzelf zowiezo nog een jaar geven. Ziet hij over een half jaar nog geen progressie, dan gaat hij toch maar een dag erbij werken waar hij nu werkt, zodat de inkomsten weer hoger worden, en dat wij bij elkaar kunnen zijn. Maar dat houdt dus ook weer in,d at hij weer minder tijd heeft voor zijn bedrijf. Dus het is heel dubbel allemaal.
Inmiddels heb ik al uitgeplozen hoe het zit met de wajong..
Ook ik snap echt wel vanuit hun positie dat ze mij liever kwijt dan rijk zijn.
Ik ben mijzelf daar ook liever kwijt.
En wij zijn alleen de weekenden bij elkaar en een dag in de week. Ik weet hoe het werkt met die instanties.
Komt bij dat mijn vriend ook nog voor 3 dagen in de hulpverlening werkt,en zelf te maken heeft met die uitkeringsinstantie ivm zijn clienten. De mensen van de instantie en met name de rechercheurs kent hij dus zelf.
Je begrijpt dat wij extra voorzichtig zijn.
Mijn vriend en ik hebben het er inmiddels weer over gehad. hij gaat zichzelf zowiezo nog een jaar geven. Ziet hij over een half jaar nog geen progressie, dan gaat hij toch maar een dag erbij werken waar hij nu werkt, zodat de inkomsten weer hoger worden, en dat wij bij elkaar kunnen zijn. Maar dat houdt dus ook weer in,d at hij weer minder tijd heeft voor zijn bedrijf. Dus het is heel dubbel allemaal.
