Geld & Recht
alle pijlers
In de bijstand, wil samenwonen, maar kan nog niet..
maandag 8 juni 2009 om 17:42
Hallo allemaal..
Sinds een jaar of 3 zit ik in de bijstand. Dit om verschillende redenen.
In overleg met de uitkeringsinstantie, heb ik nog geprobeerd een reintegratietraject in te gaan, maar is voor mij niet meer haalbaar.
Het blijkt dat ik gewoonweg niet meer aan t werk kan, ivm gezondheid.
Nu willen ze mij of helemaal af laten keuren of voor zoveel % goedkeuren.
Inmiddels heb ik een relatie met mijn vriend, nu zo'n 2jaar.
De instantie is hiervan op de hoogte.
Mijn vriend is 2jr geleden deels voor zichzelf begonnen, een eigen zaak dus. En werkt nog voor 3 dagen elders, anders kan hij niet rondkomen.
Samen met de uitkeringsinstantie hebben we overlegd om bij mijn vriend stage te gaan lopen, want wat hij doet kan ik hem mooi in bijstaan. Alleen kwa gezondheid red ik dat maar minimaal, dus hij heeft weinig aan mij.
De uitkeringsinstantie vraagt zich natuurlijk af of wij ook gaan samenwonen. Ja dat willen wij heel graag. Dat heb ik ook gezegd.
Alleen is dat financieel niet haalbaar. Hij heeft nog teveel onkosten en heeft nogal wat investeringen gehad betreft apparatuur. Dat moet terugbetaald worden.
Hij heeft ook een ruimte moeten huren, om zijn werkzaamheden tot stand kunnen brengen. ZIjn huis is daar veel te klein voor, om daar een werrkruimte te hebben, en een gezin te leven. Dat is echt onmogelijk.
Nu heb ik komende woensdag een gesprek met mijn contactpersoon, en dat gaat over het feit dat ik niet meer of nauwelijks aan het werk kan, en of ik bij mijn vriend ga intrekken.
Hij wil mij daarbij helpen en een plan opzetten, hij heeft zelf contacten binnen de uitkeringsinstantie ivm zijn andere baan.
Maar hebben jullie tips/advies hoe ik dat aan kan pakken?
Let wel..ik hou mij keurig aan de regels van de instantie, overtreed de wet niet..wil dolgraag bij mijn vriend wonen, en hij wil ook niets liever. Alleen het kan gewoonweg nog niet.
Het bedrijf moet eerst een stijgende lijn hebben, en het kost tijd natuurlijk om je bedrijf op te bouwen. Hij is sinds een jaar echt aktief bezig in zijn bedrijf. En nu begint het pas een beetje te lopen..
Ik wil gewoonweg niet gedwongen worden om samen te wonen, omdat zij dan van mij af zijn..
Hoop dat ik wat duidelijk ben..waar ik tegenaan loop..
Sinds een jaar of 3 zit ik in de bijstand. Dit om verschillende redenen.
In overleg met de uitkeringsinstantie, heb ik nog geprobeerd een reintegratietraject in te gaan, maar is voor mij niet meer haalbaar.
Het blijkt dat ik gewoonweg niet meer aan t werk kan, ivm gezondheid.
Nu willen ze mij of helemaal af laten keuren of voor zoveel % goedkeuren.
Inmiddels heb ik een relatie met mijn vriend, nu zo'n 2jaar.
De instantie is hiervan op de hoogte.
Mijn vriend is 2jr geleden deels voor zichzelf begonnen, een eigen zaak dus. En werkt nog voor 3 dagen elders, anders kan hij niet rondkomen.
Samen met de uitkeringsinstantie hebben we overlegd om bij mijn vriend stage te gaan lopen, want wat hij doet kan ik hem mooi in bijstaan. Alleen kwa gezondheid red ik dat maar minimaal, dus hij heeft weinig aan mij.
De uitkeringsinstantie vraagt zich natuurlijk af of wij ook gaan samenwonen. Ja dat willen wij heel graag. Dat heb ik ook gezegd.
Alleen is dat financieel niet haalbaar. Hij heeft nog teveel onkosten en heeft nogal wat investeringen gehad betreft apparatuur. Dat moet terugbetaald worden.
Hij heeft ook een ruimte moeten huren, om zijn werkzaamheden tot stand kunnen brengen. ZIjn huis is daar veel te klein voor, om daar een werrkruimte te hebben, en een gezin te leven. Dat is echt onmogelijk.
Nu heb ik komende woensdag een gesprek met mijn contactpersoon, en dat gaat over het feit dat ik niet meer of nauwelijks aan het werk kan, en of ik bij mijn vriend ga intrekken.
Hij wil mij daarbij helpen en een plan opzetten, hij heeft zelf contacten binnen de uitkeringsinstantie ivm zijn andere baan.
Maar hebben jullie tips/advies hoe ik dat aan kan pakken?
Let wel..ik hou mij keurig aan de regels van de instantie, overtreed de wet niet..wil dolgraag bij mijn vriend wonen, en hij wil ook niets liever. Alleen het kan gewoonweg nog niet.
Het bedrijf moet eerst een stijgende lijn hebben, en het kost tijd natuurlijk om je bedrijf op te bouwen. Hij is sinds een jaar echt aktief bezig in zijn bedrijf. En nu begint het pas een beetje te lopen..
Ik wil gewoonweg niet gedwongen worden om samen te wonen, omdat zij dan van mij af zijn..
Hoop dat ik wat duidelijk ben..waar ik tegenaan loop..
woensdag 17 juni 2009 om 00:22
Even buiten TO's verhaal om: er zijn wel degelijk omstandigheden te bedenken waaronder een (deels) arbeidsongeschikt persoon een bijstandsuitkering kan ontvangen.
voorbeeld: een chronisch zieke, maar nog arbeidsgeschikt persoon begint een eenmanszaak. Na enkele jaren stopt deze persoon ermee, omdat de zaak niet rendabel meer is. Ondernemingsverzekeringen afsluiten was financieel vrijwel niet mogelijk vanwege de chronische ziekte of vanwege het feit dat deze persoon simpelweg als niet verzekerbaar werd bestempeld!
Deze persoon gaat vervolgens in loondienst en na ong. 6 maanden verergert het ziektebeeld, waardoor deze voor 80-100 procent arbeidsongeschikt wordt.
Gevolg: max. 2 jr ZW- uitkering, dan max. 2 jaar WIA-uitkering (omdat deze persoon mr een geringe tijd arbeid onder loondienst heeft verricht) en dan de Bijstand in, indien de arbeidsongeschiktheid blijft voortduren in hetzelfde perentage als hierboven weergegeven.
Conclusie: het is weliswaar niet hetzelfde verhaal als TO, maar er zijn wel degelijk arbeidsongeschikten die een bijstanduitkering ontvangen en die geen profiteurs zijn!
Verder op het voorbeeld gericht van TO: Het lijkt erop alsof jij je vraag omdraait en blaam legt bij de uitkeringsinstantie, omdat jij de dingen niet voor elkaar kunt krijgen zoals jij dat zou willen.
Het is niet de uitkeringsinstantie die feitelijk mensen ertoe kan dwingen om samen te wonen. Het is de instantie die nagaat of dit derhalve niet buiten hun om gebeurd. Het is immers niet de bedoeling dat mensen gaan samenwonen en nog steeds onnodig in de bijstand blijven hangen en van deze regel is TO zich zo te zien bewust.
Ik vind het persoonlijk dermate storend dat iemand een bijstandsuitkering wilt blijven ontvangen en leunt op de samenleving, omdat hij/zij simpelweg het vertikt om te gaan samenwonen en evt. financieel een stapje terug moet doen.
Wat is er mis met 3 dagen reïntegreren denk ik dan: andere vrouwen een deels arbeidsongeschikten moeten ook gewoon werken naar mate hun kwaliteiten en arbeidsongeschiktheid.
Maar goed: ik ben niet de ambtenaar met het dossier van TO voor zich, dus ik kan niet zeggen dat je een profiteur wilt zijn van het wettelijk systeem, maar zoals jij je situatie en vooral de uitkeringsinstantie profileert, komt het wel zo over. Misschien heb je daar wat aan als je in gesprek gaat met je adviseurs.
Anderzijds heb je alle gegevens wel naar eerlijkheid vermeld zeg je. Wat wel een vraag is waar je je evt op voor moet bereiden is waarom je niet wenst te reïntegreren. Je pleit immers dat dit is omdat je situatie vanwege je arbeidsongeschiktheid uitzichtloos is, maar dit vind ik een niet sterk argument: je kunt immers wel arbeid verrichten ten behoeve van je partner! Dus waarom kun je diezelfde vorm van arbeid in de toekomst na reintegratie niet uitoefenen voor een bedrijf X onder loondienst? Als ik die ambtenaar was van de UWV zou je met de door jou aangehaalde argumenten echt niet zomaar bot vangen!
voorbeeld: een chronisch zieke, maar nog arbeidsgeschikt persoon begint een eenmanszaak. Na enkele jaren stopt deze persoon ermee, omdat de zaak niet rendabel meer is. Ondernemingsverzekeringen afsluiten was financieel vrijwel niet mogelijk vanwege de chronische ziekte of vanwege het feit dat deze persoon simpelweg als niet verzekerbaar werd bestempeld!
Deze persoon gaat vervolgens in loondienst en na ong. 6 maanden verergert het ziektebeeld, waardoor deze voor 80-100 procent arbeidsongeschikt wordt.
Gevolg: max. 2 jr ZW- uitkering, dan max. 2 jaar WIA-uitkering (omdat deze persoon mr een geringe tijd arbeid onder loondienst heeft verricht) en dan de Bijstand in, indien de arbeidsongeschiktheid blijft voortduren in hetzelfde perentage als hierboven weergegeven.
Conclusie: het is weliswaar niet hetzelfde verhaal als TO, maar er zijn wel degelijk arbeidsongeschikten die een bijstanduitkering ontvangen en die geen profiteurs zijn!
Verder op het voorbeeld gericht van TO: Het lijkt erop alsof jij je vraag omdraait en blaam legt bij de uitkeringsinstantie, omdat jij de dingen niet voor elkaar kunt krijgen zoals jij dat zou willen.
Het is niet de uitkeringsinstantie die feitelijk mensen ertoe kan dwingen om samen te wonen. Het is de instantie die nagaat of dit derhalve niet buiten hun om gebeurd. Het is immers niet de bedoeling dat mensen gaan samenwonen en nog steeds onnodig in de bijstand blijven hangen en van deze regel is TO zich zo te zien bewust.
Ik vind het persoonlijk dermate storend dat iemand een bijstandsuitkering wilt blijven ontvangen en leunt op de samenleving, omdat hij/zij simpelweg het vertikt om te gaan samenwonen en evt. financieel een stapje terug moet doen.
Wat is er mis met 3 dagen reïntegreren denk ik dan: andere vrouwen een deels arbeidsongeschikten moeten ook gewoon werken naar mate hun kwaliteiten en arbeidsongeschiktheid.
Maar goed: ik ben niet de ambtenaar met het dossier van TO voor zich, dus ik kan niet zeggen dat je een profiteur wilt zijn van het wettelijk systeem, maar zoals jij je situatie en vooral de uitkeringsinstantie profileert, komt het wel zo over. Misschien heb je daar wat aan als je in gesprek gaat met je adviseurs.
Anderzijds heb je alle gegevens wel naar eerlijkheid vermeld zeg je. Wat wel een vraag is waar je je evt op voor moet bereiden is waarom je niet wenst te reïntegreren. Je pleit immers dat dit is omdat je situatie vanwege je arbeidsongeschiktheid uitzichtloos is, maar dit vind ik een niet sterk argument: je kunt immers wel arbeid verrichten ten behoeve van je partner! Dus waarom kun je diezelfde vorm van arbeid in de toekomst na reintegratie niet uitoefenen voor een bedrijf X onder loondienst? Als ik die ambtenaar was van de UWV zou je met de door jou aangehaalde argumenten echt niet zomaar bot vangen!
woensdag 17 juni 2009 om 07:29
Beautyicoon..
Profiteren zal ik zeker doen, doen ze ook van mij. Waarom zou ik reintegreren? Laat ze maar iemand anders zoeken..
Dit is natuurlijk onzin wat ik hierboven neerzet, maar heb geen zin meer om wederom in de verdediging te moeten, en dat is ook niet nodig.
Ik denk dat jij het niet helder hebt wat ik bedoel, en ik denk dat ik duidelijk ben geweest dat ik wel wil reintegreren, daar gaat het niet om.
Ik ga hier verder niet meer op in.
Profiteren zal ik zeker doen, doen ze ook van mij. Waarom zou ik reintegreren? Laat ze maar iemand anders zoeken..
Dit is natuurlijk onzin wat ik hierboven neerzet, maar heb geen zin meer om wederom in de verdediging te moeten, en dat is ook niet nodig.
Ik denk dat jij het niet helder hebt wat ik bedoel, en ik denk dat ik duidelijk ben geweest dat ik wel wil reintegreren, daar gaat het niet om.
Ik ga hier verder niet meer op in.
woensdag 17 juni 2009 om 11:28
Dit vind ik nou erg vervelend aan jouw reactie! Dat je gelijk zo onverschillig en bot reageert: nogal kortzichtig. In een discussie zijn er altijd mensen die het niet met je eens zijn, misschien had je dat kunnen gebruiken om je in te leven in een ander, want ieder mens is anders, dus ook de persoon die jouw dossier straks in handen krijgt!
Het ging erom dat ik je probeerde te laten zien, hoe een vreemde naar jouw dossier zou kunnen kijken en dat het niet gaat om mijn persoonlijke mening! Ik ben niet de ambtenaar die naar jouw dossier kijkt. Het enige wat echt gekleurd was in mijn verhaal was de opmerking dat ik er persoonlijk slecht tegenkan dat mensen willen samenwonen, maar onder de voorwaarden van de door hun ontvangen uitkering willen uitkomen: kortom het niet langer ontvangen van deze igv samenwonen. Maar dat terzijde!
Essentie van het verhaal:
Verder probeerde ik je argumentatie een beetje te ontkrachten als een soort 'wake up call' dat dit misschien een goed punt zou kunnen zijn om met je kennis vooraf te bespreken! Beter goed voorbereidt je gesprek ingaan, dus in die zin probeerde ik je juist een beetje te helpen.
Zeker bij het UWV krijg je soms met hele directe mensen te maken die ronduit in je gezicht vragen: 'maar mevrouw, niemand is voor de volle 100 procent arbeidsongeschikt, dus waarom gaat u niet gewoon aan t werk en pennen in een doosje stoppen in de fabriek zoals een ieder ander?' Het moge duidelijk zijn dat deze opmerking niet afkomstig is van mij, maar dat ik deze gang van zaken bij het UWV wel vaker terughoor van derden.
Kortom: stoor je niet langer aan mij en wat je doet met de adviezen van mensen op het forum maakt voor mij niets uit hoor! Als jij vindt dat jij het beter weet dan anderen, dan moet je vooral lekker jezelf blijven. Voor de goede vrede heb ik mijn intenties hier aan je proberen uit te leggen, het is aan jou wat je ermee doet. Wel acht ik het te betreuren dat jij gelijk zo defensief reageert, soms willen mensen graag hun ogen sluiten voor kritische opmerkingen, terwijl dat nu juist een manier kan zijn om iemand een duwtje te geven in de rug de zeilen iets strakker aan te zetten.
Het ging erom dat ik je probeerde te laten zien, hoe een vreemde naar jouw dossier zou kunnen kijken en dat het niet gaat om mijn persoonlijke mening! Ik ben niet de ambtenaar die naar jouw dossier kijkt. Het enige wat echt gekleurd was in mijn verhaal was de opmerking dat ik er persoonlijk slecht tegenkan dat mensen willen samenwonen, maar onder de voorwaarden van de door hun ontvangen uitkering willen uitkomen: kortom het niet langer ontvangen van deze igv samenwonen. Maar dat terzijde!
Essentie van het verhaal:
Verder probeerde ik je argumentatie een beetje te ontkrachten als een soort 'wake up call' dat dit misschien een goed punt zou kunnen zijn om met je kennis vooraf te bespreken! Beter goed voorbereidt je gesprek ingaan, dus in die zin probeerde ik je juist een beetje te helpen.
Zeker bij het UWV krijg je soms met hele directe mensen te maken die ronduit in je gezicht vragen: 'maar mevrouw, niemand is voor de volle 100 procent arbeidsongeschikt, dus waarom gaat u niet gewoon aan t werk en pennen in een doosje stoppen in de fabriek zoals een ieder ander?' Het moge duidelijk zijn dat deze opmerking niet afkomstig is van mij, maar dat ik deze gang van zaken bij het UWV wel vaker terughoor van derden.
Kortom: stoor je niet langer aan mij en wat je doet met de adviezen van mensen op het forum maakt voor mij niets uit hoor! Als jij vindt dat jij het beter weet dan anderen, dan moet je vooral lekker jezelf blijven. Voor de goede vrede heb ik mijn intenties hier aan je proberen uit te leggen, het is aan jou wat je ermee doet. Wel acht ik het te betreuren dat jij gelijk zo defensief reageert, soms willen mensen graag hun ogen sluiten voor kritische opmerkingen, terwijl dat nu juist een manier kan zijn om iemand een duwtje te geven in de rug de zeilen iets strakker aan te zetten.
woensdag 17 juni 2009 om 18:23
Ik denk eerlijk gezegd dat ze vanwege de connecties van je vriend met de sociale dienst je voorheen nog met rust hebben gelaten, maar dat het nu hun grenzen aan het overschreiden is en zij er werk van willen maken. Ik kan natuurlijk niet zien of jij daadwerkelijk enkel 3 dagen in de week bij je vriend bent, en dat kunnen zij ook niet zien, maar waarschijnlijk vermoeden ze dat je er vaker bent. Door over het bedrijf van je vriend in de 'wij' vorm te praten help je jezelf ook niet. Overigens kan er ook een gezamenlijke huishouding geconstateerd worden bij mensen die op verschillende adressen staan ingeschreven; er is dan een zodanige verstrengeling van financieen en zorg dat het niet uitmaakt dat men er gescheiden huishoudens erop na houdt.
woensdag 17 juni 2009 om 18:34
Even off-topic, ik weet niet al of dit besproken is, maar heeft er iemand veel verstand van Wajong en (her)keuringen?
Mijn broertje (nu 23) heeft al 4 jaar een Wajong. Destijds toegezegd wegens ernstige psychische problemen. Hij is welgeteld 1 keer op herkeuring geweest, maar de laatste 3 jaar niet meer. Ik heb hem gevraagd of dat wel mag, maar hij zegt dat als ze er niet mee komen dat het dan niet hoeft? Hij studeert inmiddels alweer 2,5 jaar, maar heeft nog wel last van zijn issues, dus op zich heeft hij hem niet onterecht. Toch vraag ik mij af of hij niet in de problemen gaat komen. Wie weet dit?
Mijn broertje (nu 23) heeft al 4 jaar een Wajong. Destijds toegezegd wegens ernstige psychische problemen. Hij is welgeteld 1 keer op herkeuring geweest, maar de laatste 3 jaar niet meer. Ik heb hem gevraagd of dat wel mag, maar hij zegt dat als ze er niet mee komen dat het dan niet hoeft? Hij studeert inmiddels alweer 2,5 jaar, maar heeft nog wel last van zijn issues, dus op zich heeft hij hem niet onterecht. Toch vraag ik mij af of hij niet in de problemen gaat komen. Wie weet dit?
woensdag 17 juni 2009 om 18:58
Ik werk niet bij het UWV, maar als zij ervan op de hoogte zijn dat hij een opleiding volgt en er verder geen wijzigingen in zijn gezondheid zijn waarvan zij op de hoogte zouden moeten worden gesteld, dan zouden er geen problemen moeten zijn. Bel morgen het UWV even en leg je vraag voor, desnoods anoniem of onder een andere naam, dan weet je meer.
woensdag 17 juni 2009 om 21:36
beautyicoon..ik snap jou reactie wel..
Alleen was ik het een beetje beu om in de verdediging te gaan. Want nogmaals..ik wil wel reintegreren..maar gezien de afgelopen periode bij dat reintegratie bureau, zakt je de moed in de schoenen. Dat had ik al n paar keer aangegeven, dat ik niet verder kwam, dat ze je aan je lot overlaten. Ik had zoveel ideeen en opties aangekaart, maar ze doen er niks mee.
Er is niks mis met 3 dagen reintegreren..alleen hou ik het geen 3 dagen vol!! Ik hou het niet vol om 6uur achter elkaar achter een pc te zitten..
En ik wil wel werken, maar vaak houd ik het niet vol. Als ik voor mijn vriend zou gaan werken is dat zowiezo achter de schermen, en thuis. En dan nog maar minimaal..Het gaat om bewerking en editing nl. Dat kan ik op de bank, met een laptop doen. Ik kan de boel aan de kant gooien wanneer ik wil, en oppakken wanneer ik wil.
En vanuit sommige punten beprijp ik de instantie wel..maar lang niet alles..
En dat er hier aangekaart wordt dat ik financieel een stapje terug moet doen?? Nog meer terug? Ik heb al bijstand..
En toch ben ik daar nog niet te beroerd voor hoor, ben creatief genoeg met geld.
Maar je moet gewoon wel voldoende inkomen hebben om te leven.
Maar nu heb ik feitelijk nog geen antwoord op mijn vraag, waar ik dit topic mee begon..
Want mijn vraag is nog steeds hoe ik bepaalde situaties en financieel dingen op kan lossen, of eigenlijk verbeteren..of wat dan ook..
Alleen was ik het een beetje beu om in de verdediging te gaan. Want nogmaals..ik wil wel reintegreren..maar gezien de afgelopen periode bij dat reintegratie bureau, zakt je de moed in de schoenen. Dat had ik al n paar keer aangegeven, dat ik niet verder kwam, dat ze je aan je lot overlaten. Ik had zoveel ideeen en opties aangekaart, maar ze doen er niks mee.
Er is niks mis met 3 dagen reintegreren..alleen hou ik het geen 3 dagen vol!! Ik hou het niet vol om 6uur achter elkaar achter een pc te zitten..
En ik wil wel werken, maar vaak houd ik het niet vol. Als ik voor mijn vriend zou gaan werken is dat zowiezo achter de schermen, en thuis. En dan nog maar minimaal..Het gaat om bewerking en editing nl. Dat kan ik op de bank, met een laptop doen. Ik kan de boel aan de kant gooien wanneer ik wil, en oppakken wanneer ik wil.
En vanuit sommige punten beprijp ik de instantie wel..maar lang niet alles..
En dat er hier aangekaart wordt dat ik financieel een stapje terug moet doen?? Nog meer terug? Ik heb al bijstand..
En toch ben ik daar nog niet te beroerd voor hoor, ben creatief genoeg met geld.
Maar je moet gewoon wel voldoende inkomen hebben om te leven.
Maar nu heb ik feitelijk nog geen antwoord op mijn vraag, waar ik dit topic mee begon..
Want mijn vraag is nog steeds hoe ik bepaalde situaties en financieel dingen op kan lossen, of eigenlijk verbeteren..of wat dan ook..
woensdag 17 juni 2009 om 22:41
Izolah, tips heb ik al lang niet meer, omdat jij heel snel een knoop doorgehakt hebt om samen te gaan wonen en je door de sociale dienst zo het mes op de keel te laten zetten.
Ik vraag me af hoe ik van 300 euro in de maand een heel gezin moet onderhouden zonder voedselbank en weet ik veel wat.
Ik zou hele andere dingen doen en dat is een klacht indienen over het dwingen tot samenwonen en een aparte klacht over het gebrekkige reintegreren. Ik zou daarvoor een deskundige (arbeidsdeskundige?) inschakelen. Iemand bij wie je advies kunt inwinnen over welke juiste (!) stappen er genomen kunnen worden. Bij de reintegratie moeten ze wel kijken naar de juiste mogelijkheden en als jij aantoonbaar geen 6 uur achter elkaar achter een computer kan zitten en dit is de enige reintegratie optie die ze je bieden, nemen ze je echt helemaal niet serieus. Reden voor een klacht en een eis voor wél een fatsoenlijke reintegratie! Eentje die past bij jouw mogelijkheden en beperkingen.
Ik vraag me af hoe ik van 300 euro in de maand een heel gezin moet onderhouden zonder voedselbank en weet ik veel wat.
Ik zou hele andere dingen doen en dat is een klacht indienen over het dwingen tot samenwonen en een aparte klacht over het gebrekkige reintegreren. Ik zou daarvoor een deskundige (arbeidsdeskundige?) inschakelen. Iemand bij wie je advies kunt inwinnen over welke juiste (!) stappen er genomen kunnen worden. Bij de reintegratie moeten ze wel kijken naar de juiste mogelijkheden en als jij aantoonbaar geen 6 uur achter elkaar achter een computer kan zitten en dit is de enige reintegratie optie die ze je bieden, nemen ze je echt helemaal niet serieus. Reden voor een klacht en een eis voor wél een fatsoenlijke reintegratie! Eentje die past bij jouw mogelijkheden en beperkingen.
woensdag 17 juni 2009 om 22:43
quote:milaatje schreef op 17 juni 2009 @ 18:34:
Even off-topic, ik weet niet al of dit besproken is, maar heeft er iemand veel verstand van Wajong en (her)keuringen?
Mijn broertje (nu 23) heeft al 4 jaar een Wajong. Destijds toegezegd wegens ernstige psychische problemen. Hij is welgeteld 1 keer op herkeuring geweest, maar de laatste 3 jaar niet meer. Ik heb hem gevraagd of dat wel mag, maar hij zegt dat als ze er niet mee komen dat het dan niet hoeft? Hij studeert inmiddels alweer 2,5 jaar, maar heeft nog wel last van zijn issues, dus op zich heeft hij hem niet onterecht. Toch vraag ik mij af of hij niet in de problemen gaat komen. Wie weet dit?Nee hoor. Zolang hij niet opgeroepen wordt en netjes wijzigingen in zijn situatie meldt, is er niets aan de hand. Ik ben al een jaar of vijf niet meer opgeroepen. De laatste keer zeiden ze ook dat ze dat voorlopig ook niet meer zouden gaan doen.
Even off-topic, ik weet niet al of dit besproken is, maar heeft er iemand veel verstand van Wajong en (her)keuringen?
Mijn broertje (nu 23) heeft al 4 jaar een Wajong. Destijds toegezegd wegens ernstige psychische problemen. Hij is welgeteld 1 keer op herkeuring geweest, maar de laatste 3 jaar niet meer. Ik heb hem gevraagd of dat wel mag, maar hij zegt dat als ze er niet mee komen dat het dan niet hoeft? Hij studeert inmiddels alweer 2,5 jaar, maar heeft nog wel last van zijn issues, dus op zich heeft hij hem niet onterecht. Toch vraag ik mij af of hij niet in de problemen gaat komen. Wie weet dit?Nee hoor. Zolang hij niet opgeroepen wordt en netjes wijzigingen in zijn situatie meldt, is er niets aan de hand. Ik ben al een jaar of vijf niet meer opgeroepen. De laatste keer zeiden ze ook dat ze dat voorlopig ook niet meer zouden gaan doen.
woensdag 17 juni 2009 om 22:46
woensdag 17 juni 2009 om 22:46
quote:milaatje schreef op 17 juni 2009 @ 22:46:
Oh gelukkig, bedankt allemaal! Ik ben niet zo thuis in die sociale verzekeringswetten.
Wel apart dat het zo kan verschillen, sommige moeten ieder jaar op komen dagen, anderen niet. Blijkbaar zijn er ook gemeentelijke/provinciale verschillen.
Denk dat het ook (vooral?) afhangt van de reden van wajong.
Sommige situaties veranderen niet zo heel erg. Even kort door de bocht: stel je bent blind, hebt geen benen, maar wel handen en je bent ook nog es autistisch en kan prima twintig uur per week werk x doen. Over drie jaar zal er niet héél veel aan je situatie veranderd zijn.
Oh gelukkig, bedankt allemaal! Ik ben niet zo thuis in die sociale verzekeringswetten.
Wel apart dat het zo kan verschillen, sommige moeten ieder jaar op komen dagen, anderen niet. Blijkbaar zijn er ook gemeentelijke/provinciale verschillen.
Denk dat het ook (vooral?) afhangt van de reden van wajong.
Sommige situaties veranderen niet zo heel erg. Even kort door de bocht: stel je bent blind, hebt geen benen, maar wel handen en je bent ook nog es autistisch en kan prima twintig uur per week werk x doen. Over drie jaar zal er niet héél veel aan je situatie veranderd zijn.
vrijdag 19 juni 2009 om 07:35
Reintregeren is niks mis mee.
Jij ziet jezelf gelijk al 3 dagen achter de pc zitten maar wie zegt dat het deze keer ook zo is?
Als dat zo zou zijn ga je er gewoon zolang achter zitten als je vol kan houden, lukt het niet langer houdt het op.
Vaak is het voor een paar weken een traject dat je moet volgen, ze stomen je dan klaar voor werk (al denkt niet iedereen daar zo over).
Ze kunnen met jou een passende baan zoeken, bij de gemeente waar ik woon heb ik daar hele goed ervaringen mee.
Met een beetje wilskracht van jou kant zullen ze veel voor je willen en kunnen doen.
Wat ik wel vreemd vind is dat je wel stage kan lopen bij je vriend zijn bedrijf maar niet kan werken???
Al zou je maar 2 uur per week werken, dan laat je iig zien dat je wel wil.
Ik ben ook chronisch ziek, maar ik vertik het om dezelfde atitude te hebben als jou, je moet kijken naar wat je wel kan, en dan zullen er heus nog dingen zijn die voor je te doen zijn/leuk zijn.
Ik val je niet aan laat dat even duidelijk zijn.
Jij ziet jezelf gelijk al 3 dagen achter de pc zitten maar wie zegt dat het deze keer ook zo is?
Als dat zo zou zijn ga je er gewoon zolang achter zitten als je vol kan houden, lukt het niet langer houdt het op.
Vaak is het voor een paar weken een traject dat je moet volgen, ze stomen je dan klaar voor werk (al denkt niet iedereen daar zo over).
Ze kunnen met jou een passende baan zoeken, bij de gemeente waar ik woon heb ik daar hele goed ervaringen mee.
Met een beetje wilskracht van jou kant zullen ze veel voor je willen en kunnen doen.
Wat ik wel vreemd vind is dat je wel stage kan lopen bij je vriend zijn bedrijf maar niet kan werken???
Al zou je maar 2 uur per week werken, dan laat je iig zien dat je wel wil.
Ik ben ook chronisch ziek, maar ik vertik het om dezelfde atitude te hebben als jou, je moet kijken naar wat je wel kan, en dan zullen er heus nog dingen zijn die voor je te doen zijn/leuk zijn.
Ik val je niet aan laat dat even duidelijk zijn.
vrijdag 19 juni 2009 om 13:48
Misschien is het een idee om samen met je vriend een Bbz uitkering aan te vragen? Dit is een speciale uitkering die voor startende ondernemers ook jij zou dan waar mogelijk je vriend kunnen ondersteunen. Wellicht is dit een idee om samen met een expert Bbz bij je gemeente te bespreken. De re-integratiecoach is hier doorgaans niet in gespecialiseerd dus vraag naar de juiste persoon.......... Met een Bbz uitkering krijg je een uitkering voor samenwonende die gelijk is aan de WWB norm voor samenwonende. Eerst wordt er gekeken wat je te verwachte jaaromzet is en hier de nettowinst uit berekend. De gemeente/IMK zal dan een uitkering in vorm van een lening verstreken en aan het eind van het jaar (na de aangifte) kijken of de lening moet worden terugbetaald of dat je het geld mag houden. Voor de gemeente heeft dit als voordeel dat zij de uitkering bij het rijk kunnen declareren en jullie ontvangen geen bijstand meer..........maar Bbz.
vrijdag 19 juni 2009 om 13:52
quote:germanwings schreef op 08 juni 2009 @ 17:56:
Je kunt toch niet gedwongen worden om samen te wonen?
En in de bijstand zit je over het algemeen niet omdat je ziek bent, daarvoor is de WAO of als je jong bent WAJONG (of heet dat ondertussen al weer anders?).Grappig dan, ik sta al vijf jaar als ziek te boek bij Sociale Zaken en ik zit nog steeds bij hen in de bijstand.
Je kunt toch niet gedwongen worden om samen te wonen?
En in de bijstand zit je over het algemeen niet omdat je ziek bent, daarvoor is de WAO of als je jong bent WAJONG (of heet dat ondertussen al weer anders?).Grappig dan, ik sta al vijf jaar als ziek te boek bij Sociale Zaken en ik zit nog steeds bij hen in de bijstand.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 19 juni 2009 om 13:57
quote:sofje schreef op 08 juni 2009 @ 18:05:
En ik maar denken dat samenwonen te maken had met liefde... Eens dus met Noa, HPL, en GW.
Laten we nou even niet naïef gaan doen, zeg. Liefde is mooi maar je hebt ook de praktische kant van het leven. Daar kun je niet zomaar even aan voorbij stappen. De Sociale Zaken zal zeer zeker proberen haar in de richting van samenwonen te duwen. Want ja, dan zijn ze van haar af. Klinkt heel cru maar zo is het wel.
Zij zal geen uitkering meer ontvangen want haar vriend verdient geld. Die is nét bezig met het opstarten van een eigen bedrijf, kan nog nauwelijks rondkomen en moet dan ook meteen zijn vriendin helemaal gaan onderhouden?
Get real. Zoals ik al zei, liefde is mooi maar op deze manier werkt het niet en/of houdt het geen stand.
En ik maar denken dat samenwonen te maken had met liefde... Eens dus met Noa, HPL, en GW.
Laten we nou even niet naïef gaan doen, zeg. Liefde is mooi maar je hebt ook de praktische kant van het leven. Daar kun je niet zomaar even aan voorbij stappen. De Sociale Zaken zal zeer zeker proberen haar in de richting van samenwonen te duwen. Want ja, dan zijn ze van haar af. Klinkt heel cru maar zo is het wel.
Zij zal geen uitkering meer ontvangen want haar vriend verdient geld. Die is nét bezig met het opstarten van een eigen bedrijf, kan nog nauwelijks rondkomen en moet dan ook meteen zijn vriendin helemaal gaan onderhouden?
Get real. Zoals ik al zei, liefde is mooi maar op deze manier werkt het niet en/of houdt het geen stand.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 19 juni 2009 om 13:58
vrijdag 19 juni 2009 om 14:09
quote:germanwings schreef op 08 juni 2009 @ 18:22:
ik vond het nl. altijd zo frappant als ik weer eens een vrouw op mijn spreekuur kreeg die niet kon werken, maar ondertussen wel 3 kinderen had gekregen en die zelf had opgevoed en er de hele dag voor zorgde (alleen!).... dan kun je volgens mij ook wel werken, misschien niet ieder werk, maar ik kan me genoeg dingen voorstellen die je dan wel zou kunnen doen.
Maar dan was het argument altijd, waar laat ik mijn kinderen dan.... tja, zo werkt het dus niet.
Bah, als ik zulke dingen lees, word ik heel erg giftig.
Ik ben zo'n vrouw met twee kinderen. Helemaal alleen op móeten voeden en vijf jaar geleden kon je me opvégen. Het was me allemaal teveel geworden. Nu na vijf jaar ben ik er nog steeds niet volledig bovenop en misschien gebeurt dat ook niet meer maar omdat je voor je kinderen zorgt, betekent al dat daar heel veel van je energie in gaat zitten. Díe energie kun je al niet meer in je werk stoppen. En ziek of niet ziek, die verzorging moet gewoon doorgaan hoor. Tot je er letterlijk bij neer valt en niet meer kan.
Ja, je kinderen kunnen naar de opvang terwijl jij werkt maar vlak niet uit dat je wel al een halve dagtaak 's morgens er op hebt zitten, op je werk nog eens een dagtaak en als je 's avonds thuis komt de rest van de dagtaak waar je 's morgens geëindigd bent. Dat is onnoemelijk zwaar en ik kan het weten.
En hoezo is dat het argument van die vrouw. Het klinkt mij meer als een vraag in de oren. Nou, zeg je dan; er is gesubsidieerde opvang bij Sociale Zaken waar je gebruik van kunt maken.
Hoe het dus niet werkt is op deze manier oordelen!
ik vond het nl. altijd zo frappant als ik weer eens een vrouw op mijn spreekuur kreeg die niet kon werken, maar ondertussen wel 3 kinderen had gekregen en die zelf had opgevoed en er de hele dag voor zorgde (alleen!).... dan kun je volgens mij ook wel werken, misschien niet ieder werk, maar ik kan me genoeg dingen voorstellen die je dan wel zou kunnen doen.
Maar dan was het argument altijd, waar laat ik mijn kinderen dan.... tja, zo werkt het dus niet.
Bah, als ik zulke dingen lees, word ik heel erg giftig.
Ik ben zo'n vrouw met twee kinderen. Helemaal alleen op móeten voeden en vijf jaar geleden kon je me opvégen. Het was me allemaal teveel geworden. Nu na vijf jaar ben ik er nog steeds niet volledig bovenop en misschien gebeurt dat ook niet meer maar omdat je voor je kinderen zorgt, betekent al dat daar heel veel van je energie in gaat zitten. Díe energie kun je al niet meer in je werk stoppen. En ziek of niet ziek, die verzorging moet gewoon doorgaan hoor. Tot je er letterlijk bij neer valt en niet meer kan.
Ja, je kinderen kunnen naar de opvang terwijl jij werkt maar vlak niet uit dat je wel al een halve dagtaak 's morgens er op hebt zitten, op je werk nog eens een dagtaak en als je 's avonds thuis komt de rest van de dagtaak waar je 's morgens geëindigd bent. Dat is onnoemelijk zwaar en ik kan het weten.
En hoezo is dat het argument van die vrouw. Het klinkt mij meer als een vraag in de oren. Nou, zeg je dan; er is gesubsidieerde opvang bij Sociale Zaken waar je gebruik van kunt maken.
Hoe het dus niet werkt is op deze manier oordelen!
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 19 juni 2009 om 14:19
Izola, je hoeft hier zeker niet uitentreuren uit te leggen waarom jij psychisch ziek bent geworden. Niet doen dus.
Als ze jou morgen gaan vragen naar dat samenwonen, zeg jij dat dit voorlopig zeker niet aan de orde is en dat je niet kunt aangeven wanneer precies. Zij kunnen jou niet dwingen om te gaan samenwonen. Dat is een persoonlijke keuze waar ze wel vragen over mogen stellen maar waar ze m.i. niet een dwang op kunnen leggen of een strafmaatregel als je het niet doet.
Je kunt daarbij zeggen dat je best begrijpt dat zij regels hebben en een beleid om mensen uit een uitkering te krijgen als dat mogelijk is maar dat jij niet op stel en sprong in een samenwoonproject kan gaan stappen omdat hen dat misschien wel goed uitkomt.
Het is niet aan de orde nu dus einde onderwerp. Zodra daar iets in mocht veranderen, zijn zij de eerste die dat te horen krijgen.
Als ze jou morgen gaan vragen naar dat samenwonen, zeg jij dat dit voorlopig zeker niet aan de orde is en dat je niet kunt aangeven wanneer precies. Zij kunnen jou niet dwingen om te gaan samenwonen. Dat is een persoonlijke keuze waar ze wel vragen over mogen stellen maar waar ze m.i. niet een dwang op kunnen leggen of een strafmaatregel als je het niet doet.
Je kunt daarbij zeggen dat je best begrijpt dat zij regels hebben en een beleid om mensen uit een uitkering te krijgen als dat mogelijk is maar dat jij niet op stel en sprong in een samenwoonproject kan gaan stappen omdat hen dat misschien wel goed uitkomt.
Het is niet aan de orde nu dus einde onderwerp. Zodra daar iets in mocht veranderen, zijn zij de eerste die dat te horen krijgen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 19 juni 2009 om 14:23
quote:kleintje2 schreef op 19 juni 2009 @ 13:58:
[...]
Lijkt mij niet echt grappig, het zegt wel wat over de inactieve houding van je plaatselijke Sociale Zaken......
Dat grappig was sarcastisch bedoeld hoor.
En jij weet helemaal niks over mijn situatie of over hoe actief of inactief mijn plaatselijke Sociale Zaken is. Misschien kun je de volgende keer wat meer nadenkend reageren.
Ik ben namelijk ook nog steeds ziek, anders hadden ze me allang weer volledig aan het werk gestuurd. De tijd dat Sociale Zaken het allemaal wel geloofde, is al heel lang voorbij.
[...]
Lijkt mij niet echt grappig, het zegt wel wat over de inactieve houding van je plaatselijke Sociale Zaken......
Dat grappig was sarcastisch bedoeld hoor.
En jij weet helemaal niks over mijn situatie of over hoe actief of inactief mijn plaatselijke Sociale Zaken is. Misschien kun je de volgende keer wat meer nadenkend reageren.
Ik ben namelijk ook nog steeds ziek, anders hadden ze me allang weer volledig aan het werk gestuurd. De tijd dat Sociale Zaken het allemaal wel geloofde, is al heel lang voorbij.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 19 juni 2009 om 16:15
Ik ben niet psychisch ziek maar lichamelijk..
Maar bij sommige reacties word ik psychisch even neit goed.
Nanoe..
Jij hebt mijn berichten denk ik niet goed gelezen, anders zet je niet neer wat je nu schrijft.
Dat reintegreren zit even anders in elkaar dan wat jij hebt ervaren..
Ga er verder niet meer op in..
Gelukkig dat jij mijn atitude niet hebt..chapeau!! Ook hier heb je het niet goed begrepen..
En je hebt chronisch zieken, en chronisch zieken, ook hier ga ik niet op in..
Shahla..
Je moet eerst zelf voor bepaalde situaties, gecombineerd met andere situaties komen te staan. Dan pas kan men dingen oordelen en invullen..
Idd, je hebt al n halve dag achter de rug betreft verzorging kids, en dan komt de rest nog. Dan ben ik al moe..
Want blijkbaar moet ik hier honderdduizend keer zeggen dat ik WEL WIL werken maar nauwelijks kan werken. Dat ik voor mijn vriend zou gaan werken, is niet " gezellig" op de werkvloer, maar op de bank met laptop, zodat ik die na een uur aan de kant kan gooien, en weer oppakken wanneer het weer kan.
Die onzin wat hierboven wordt gezegd "dat samenwonen met liefde heeft te maken", ga ik niet eens op in.
Wij moeten ook leven..en van liefde alleen kunnen wij niet leven..
Nu graag eens serieuze tips/advies..
(Thanx kleintje, ik zal eens gaan kijken wat ik hiermee kan..)
Want aan die invullingen en diskwalificerende opmerkingen heb ik ook niks..
Maar bij sommige reacties word ik psychisch even neit goed.
Nanoe..
Jij hebt mijn berichten denk ik niet goed gelezen, anders zet je niet neer wat je nu schrijft.
Dat reintegreren zit even anders in elkaar dan wat jij hebt ervaren..
Ga er verder niet meer op in..
Gelukkig dat jij mijn atitude niet hebt..chapeau!! Ook hier heb je het niet goed begrepen..
En je hebt chronisch zieken, en chronisch zieken, ook hier ga ik niet op in..
Shahla..
Je moet eerst zelf voor bepaalde situaties, gecombineerd met andere situaties komen te staan. Dan pas kan men dingen oordelen en invullen..
Idd, je hebt al n halve dag achter de rug betreft verzorging kids, en dan komt de rest nog. Dan ben ik al moe..
Want blijkbaar moet ik hier honderdduizend keer zeggen dat ik WEL WIL werken maar nauwelijks kan werken. Dat ik voor mijn vriend zou gaan werken, is niet " gezellig" op de werkvloer, maar op de bank met laptop, zodat ik die na een uur aan de kant kan gooien, en weer oppakken wanneer het weer kan.
Die onzin wat hierboven wordt gezegd "dat samenwonen met liefde heeft te maken", ga ik niet eens op in.
Wij moeten ook leven..en van liefde alleen kunnen wij niet leven..
Nu graag eens serieuze tips/advies..
(Thanx kleintje, ik zal eens gaan kijken wat ik hiermee kan..)
Want aan die invullingen en diskwalificerende opmerkingen heb ik ook niks..
vrijdag 19 juni 2009 om 17:35
De sociale dienst verwacht terecht van jou dat jij reïntegeert. Jij hebt daar nee tegen gezegd en kiest de weg van het samenwonen. Dat is dan jouw keuze, en jouw verantwoording, en niet van de sociale dienst. Jij weet zelf best wel dat ze jou niet tot samenwoning kunnen en mogen dwingen. Als jij vindt dat ze jou onbehoorlijk te woord hebben gestaan dan kun je daar een klacht voor indienen, maar schuif de keuze die jij nu zelf maakt niet op de sociale dienst af. Jij kiest ervoor om te gaan samenwonen en dus ook - volgens jou zelf dan - financieel een stapje achteruit te doen, maar niemand die die keuze maakt behalve jij zelf.
