Geld & Recht
alle pijlers
In de bijstand, wil samenwonen, maar kan nog niet..
maandag 8 juni 2009 om 17:42
Hallo allemaal..
Sinds een jaar of 3 zit ik in de bijstand. Dit om verschillende redenen.
In overleg met de uitkeringsinstantie, heb ik nog geprobeerd een reintegratietraject in te gaan, maar is voor mij niet meer haalbaar.
Het blijkt dat ik gewoonweg niet meer aan t werk kan, ivm gezondheid.
Nu willen ze mij of helemaal af laten keuren of voor zoveel % goedkeuren.
Inmiddels heb ik een relatie met mijn vriend, nu zo'n 2jaar.
De instantie is hiervan op de hoogte.
Mijn vriend is 2jr geleden deels voor zichzelf begonnen, een eigen zaak dus. En werkt nog voor 3 dagen elders, anders kan hij niet rondkomen.
Samen met de uitkeringsinstantie hebben we overlegd om bij mijn vriend stage te gaan lopen, want wat hij doet kan ik hem mooi in bijstaan. Alleen kwa gezondheid red ik dat maar minimaal, dus hij heeft weinig aan mij.
De uitkeringsinstantie vraagt zich natuurlijk af of wij ook gaan samenwonen. Ja dat willen wij heel graag. Dat heb ik ook gezegd.
Alleen is dat financieel niet haalbaar. Hij heeft nog teveel onkosten en heeft nogal wat investeringen gehad betreft apparatuur. Dat moet terugbetaald worden.
Hij heeft ook een ruimte moeten huren, om zijn werkzaamheden tot stand kunnen brengen. ZIjn huis is daar veel te klein voor, om daar een werrkruimte te hebben, en een gezin te leven. Dat is echt onmogelijk.
Nu heb ik komende woensdag een gesprek met mijn contactpersoon, en dat gaat over het feit dat ik niet meer of nauwelijks aan het werk kan, en of ik bij mijn vriend ga intrekken.
Hij wil mij daarbij helpen en een plan opzetten, hij heeft zelf contacten binnen de uitkeringsinstantie ivm zijn andere baan.
Maar hebben jullie tips/advies hoe ik dat aan kan pakken?
Let wel..ik hou mij keurig aan de regels van de instantie, overtreed de wet niet..wil dolgraag bij mijn vriend wonen, en hij wil ook niets liever. Alleen het kan gewoonweg nog niet.
Het bedrijf moet eerst een stijgende lijn hebben, en het kost tijd natuurlijk om je bedrijf op te bouwen. Hij is sinds een jaar echt aktief bezig in zijn bedrijf. En nu begint het pas een beetje te lopen..
Ik wil gewoonweg niet gedwongen worden om samen te wonen, omdat zij dan van mij af zijn..
Hoop dat ik wat duidelijk ben..waar ik tegenaan loop..
Sinds een jaar of 3 zit ik in de bijstand. Dit om verschillende redenen.
In overleg met de uitkeringsinstantie, heb ik nog geprobeerd een reintegratietraject in te gaan, maar is voor mij niet meer haalbaar.
Het blijkt dat ik gewoonweg niet meer aan t werk kan, ivm gezondheid.
Nu willen ze mij of helemaal af laten keuren of voor zoveel % goedkeuren.
Inmiddels heb ik een relatie met mijn vriend, nu zo'n 2jaar.
De instantie is hiervan op de hoogte.
Mijn vriend is 2jr geleden deels voor zichzelf begonnen, een eigen zaak dus. En werkt nog voor 3 dagen elders, anders kan hij niet rondkomen.
Samen met de uitkeringsinstantie hebben we overlegd om bij mijn vriend stage te gaan lopen, want wat hij doet kan ik hem mooi in bijstaan. Alleen kwa gezondheid red ik dat maar minimaal, dus hij heeft weinig aan mij.
De uitkeringsinstantie vraagt zich natuurlijk af of wij ook gaan samenwonen. Ja dat willen wij heel graag. Dat heb ik ook gezegd.
Alleen is dat financieel niet haalbaar. Hij heeft nog teveel onkosten en heeft nogal wat investeringen gehad betreft apparatuur. Dat moet terugbetaald worden.
Hij heeft ook een ruimte moeten huren, om zijn werkzaamheden tot stand kunnen brengen. ZIjn huis is daar veel te klein voor, om daar een werrkruimte te hebben, en een gezin te leven. Dat is echt onmogelijk.
Nu heb ik komende woensdag een gesprek met mijn contactpersoon, en dat gaat over het feit dat ik niet meer of nauwelijks aan het werk kan, en of ik bij mijn vriend ga intrekken.
Hij wil mij daarbij helpen en een plan opzetten, hij heeft zelf contacten binnen de uitkeringsinstantie ivm zijn andere baan.
Maar hebben jullie tips/advies hoe ik dat aan kan pakken?
Let wel..ik hou mij keurig aan de regels van de instantie, overtreed de wet niet..wil dolgraag bij mijn vriend wonen, en hij wil ook niets liever. Alleen het kan gewoonweg nog niet.
Het bedrijf moet eerst een stijgende lijn hebben, en het kost tijd natuurlijk om je bedrijf op te bouwen. Hij is sinds een jaar echt aktief bezig in zijn bedrijf. En nu begint het pas een beetje te lopen..
Ik wil gewoonweg niet gedwongen worden om samen te wonen, omdat zij dan van mij af zijn..
Hoop dat ik wat duidelijk ben..waar ik tegenaan loop..
zaterdag 20 juni 2009 om 01:05
Nou, Branwen en Meds, dat heb ik toch anders begrepen uit het openingbericht. Ze heeft die integratie geprobeerd maar dat ging niet meer. Ze kan nauwelijks nog normaal werken. Hoezo kiest zij er dan voor om die integratie aan de kant te schuiven. Dat lijkt me geen keuze meer maar noodzaak.
Ook heeft ze volgens mij duidelijk gemaakt aan Sociale Zaken dat samenwonen er voor nu zeker er niet in zit. Misschien over een jaar, waarom blijft Sociale Zaken er dan op hameren. Daar heeft zij toch al inzage in gegeven. Dan hameren ze er dus op omdat ze van haar af willen.
Ik vrees dat je te eerlijk bent geweest, Izola en dat zich dat nu een beetje tegen je aan het keren is. Laat je geen richting op drukken die voor jou niet mogelijk is. Jij hebt niet alleen plichten, je hebt ook rechten.
En sorry dat ik in de veronderstelling was dat het psychisch was bij jou. In elk geval herken ik wel het lastige lichamelijke functioneren. De batterij die ontzettend snel leeg is.
Ik ben als psychisch ziek te boek komen staan maar de laatste maanden lijkt het zich bij mij ook meer lichamelijk te uiten.
Energie die te snel wegvloeit en een op spelende rug met pijn die uitstraalt tot in mijn bovenbeen. Ik moet geregeld rust pakken, even gaan zitten of bijtanken. Het is gewoon niet zo leuk op deze manier als je pas 35 bent. Maar ik geef het niet op. Ik ben nu gewoon bezig om het werken meer aan te passen aan wat ik kan en dat is wellicht een andere manier dan gangbaar.
Ook heeft ze volgens mij duidelijk gemaakt aan Sociale Zaken dat samenwonen er voor nu zeker er niet in zit. Misschien over een jaar, waarom blijft Sociale Zaken er dan op hameren. Daar heeft zij toch al inzage in gegeven. Dan hameren ze er dus op omdat ze van haar af willen.
Ik vrees dat je te eerlijk bent geweest, Izola en dat zich dat nu een beetje tegen je aan het keren is. Laat je geen richting op drukken die voor jou niet mogelijk is. Jij hebt niet alleen plichten, je hebt ook rechten.
En sorry dat ik in de veronderstelling was dat het psychisch was bij jou. In elk geval herken ik wel het lastige lichamelijke functioneren. De batterij die ontzettend snel leeg is.
Ik ben als psychisch ziek te boek komen staan maar de laatste maanden lijkt het zich bij mij ook meer lichamelijk te uiten.
Energie die te snel wegvloeit en een op spelende rug met pijn die uitstraalt tot in mijn bovenbeen. Ik moet geregeld rust pakken, even gaan zitten of bijtanken. Het is gewoon niet zo leuk op deze manier als je pas 35 bent. Maar ik geef het niet op. Ik ben nu gewoon bezig om het werken meer aan te passen aan wat ik kan en dat is wellicht een andere manier dan gangbaar.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 20 juni 2009 om 01:28
Shala dat heeft ze zelf geschreven hier:quote:izolah schreef op 13 juni 2009 @ 09:36:
Ik ben bij mijn vriend "stage" gaan lopen via het reintegratiebureau..Zo hebben we dat opgelost. Omdat ik een bepaalde richting op zou gaan, was dat een mooie bijkomstigheid.
Wat ik altijd gedaan heb kwa werk is absoluut niet meer haalbaar, dus moest ik wat anders gaan zoeken.
Ze moest dus een reintegratietraject in en heeft het zo geregeld dat ze dat kon doen bij haar vriend.
De stage procedure is gemiddeld een half jaar. Mocht je meer tijd nodig hebben, dan kan dat in overleg. Uiteindelijk moet dat wel een betaalde stage worden, dat is ook logisch, en dat snap ik ook wel.
En van dat oogpunt begrijp ik de uitkeringsinstantie ook heel goed.
En als de stage periode voorbij is, en je nog niet veel verder bent, dan zou je elders stage "moeten" gaan lopen.
Dus blijf je in dat reintegratie traject.
Dus Soza heeft de zaak opnieuw bekeken en geconstateerd dat er via dit traject weinig kans is op een betaalde baan. En dus heeft Soza blijkbaar beoordeeld dat Izolah x aantal uren kan werken. En dus wil Soza dat Izolah een reintegratietraject gaat volgen via een bureau, en als ze dat dus niet wil, dan zou ze als oplossing kunnen gaan samenwonen want dan kan met haar niet dwingen tot reintegratie
Maar inmiddels zijn wij eruit, en hebben besloten om die hele bijstand aan de wilgen te hangen, mijn huis op te zeggen, om van een hoop geneuzel af te zijn. We zien wel waar het schip strand..
Ik ben bij mijn vriend "stage" gaan lopen via het reintegratiebureau..Zo hebben we dat opgelost. Omdat ik een bepaalde richting op zou gaan, was dat een mooie bijkomstigheid.
Wat ik altijd gedaan heb kwa werk is absoluut niet meer haalbaar, dus moest ik wat anders gaan zoeken.
Ze moest dus een reintegratietraject in en heeft het zo geregeld dat ze dat kon doen bij haar vriend.
De stage procedure is gemiddeld een half jaar. Mocht je meer tijd nodig hebben, dan kan dat in overleg. Uiteindelijk moet dat wel een betaalde stage worden, dat is ook logisch, en dat snap ik ook wel.
En van dat oogpunt begrijp ik de uitkeringsinstantie ook heel goed.
En als de stage periode voorbij is, en je nog niet veel verder bent, dan zou je elders stage "moeten" gaan lopen.
Dus blijf je in dat reintegratie traject.
Dus Soza heeft de zaak opnieuw bekeken en geconstateerd dat er via dit traject weinig kans is op een betaalde baan. En dus heeft Soza blijkbaar beoordeeld dat Izolah x aantal uren kan werken. En dus wil Soza dat Izolah een reintegratietraject gaat volgen via een bureau, en als ze dat dus niet wil, dan zou ze als oplossing kunnen gaan samenwonen want dan kan met haar niet dwingen tot reintegratie
Maar inmiddels zijn wij eruit, en hebben besloten om die hele bijstand aan de wilgen te hangen, mijn huis op te zeggen, om van een hoop geneuzel af te zijn. We zien wel waar het schip strand..
zaterdag 20 juni 2009 om 09:15
Blijkbaar kijk ik er dan gewoon anders tegenaan, Meds.
Ze moest een re integratie traject in en heeft dat toevallig bij haar vriend gedaan. Zakelijk iets. Sociale Zaken kan overigens in dit soort zaken niet echt beoordelen voor hoeveel uren iemand nog geschikt of in staat is om te werken. Dat doet een GGD of andere instantie.
Een oplossing kan zijn: samenwonen. Maar dat wilde of kon ze niet, nou, dan moet Sociale Zaken daar niet op door blijven gaan.
Sociale Zaken denkt dat zij nog een x aantal uren kan werken en Izola denkt dat dit niet lukt of niet op de manier zoals Sociale Zaken dat wil. Dan lijkt het mij zaak dat er een (grondige) keuring volgt om daar even heel goed duidelijkheid in te brengen.
Bovendien heb je het recht je eigen integratie te kiezen.
Maar goed, ik zie nu staan dat ze toch gaat samenwonen en dat ze de uitkering stop laat zetten. Zelf weten maar ik vind het niet slim.
Ze moest een re integratie traject in en heeft dat toevallig bij haar vriend gedaan. Zakelijk iets. Sociale Zaken kan overigens in dit soort zaken niet echt beoordelen voor hoeveel uren iemand nog geschikt of in staat is om te werken. Dat doet een GGD of andere instantie.
Een oplossing kan zijn: samenwonen. Maar dat wilde of kon ze niet, nou, dan moet Sociale Zaken daar niet op door blijven gaan.
Sociale Zaken denkt dat zij nog een x aantal uren kan werken en Izola denkt dat dit niet lukt of niet op de manier zoals Sociale Zaken dat wil. Dan lijkt het mij zaak dat er een (grondige) keuring volgt om daar even heel goed duidelijkheid in te brengen.
Bovendien heb je het recht je eigen integratie te kiezen.
Maar goed, ik zie nu staan dat ze toch gaat samenwonen en dat ze de uitkering stop laat zetten. Zelf weten maar ik vind het niet slim.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 20 juni 2009 om 09:50
Ik vind het niet slim van je om toe te geven aan de druk en nu maar samen te gaan wonen met een vriend die zelf al aan het opstarten is en mogelijk heel wat minder begrip zal hebben voor jouw onvermogen dan de Sociale Dienst. Lijkt me een herhaling van je eerdere relatie en sores van ex op jouw rug. Je zit nu eenmaal in een afhankelijke positie en dat is in veel relaties een zeer onprettige uitgangspositie.
Er zijn reintegratietrajecten waarin rekening gehouden wordt met je mogelijkheden en beperkingen, waarin je dus werkelijk zinvol bezig bent. Optie om bij je vriend in het bedrijf te reintegreren vind ik niet heel slim, het is logisch dat SoZa dan het idee krijgt dat er dus al een samengestelde huishouding is.
Ja, en er zijn ook reintegratietrajecten waarin je achter een computer wordt geplempt, en vragen kunt stellen indien nodig. Er zijn ook slechte reintegratiebureau's. Maar dat betekent dat je jouw reintegratietraject aan de orde moet stellen, en niet alle reintegratietrajecten in het algemeen moet afwijzen.
Het lijkt erop dat je geen idee hebt over wat er mogelijk is qua integratie.
Dit gezegd hebbende denk ik dat je niet heel veel meer te kiezen hebt in de toekomst. Ze hebben hun ogen op je en zijn vast al aan het onderzoeken of er sprake is van een gezamenlijke huishouding. Wees wel: als zij beslissen dat die er al per half juli is wordt per half juli je uitkering stopgezet en kun je alleen nog in bezwaar gaan tegen deze beslissing.
Wil je en kun je verder met zowel bijstand als vriend: hou dan jullie financiele planning en zakelijke planning uit elkaar. Zowel prive als zakelijk. Je zit echt op de rand, ik vermoed zelfs dat je er al lang over bent.
Er zijn reintegratietrajecten waarin rekening gehouden wordt met je mogelijkheden en beperkingen, waarin je dus werkelijk zinvol bezig bent. Optie om bij je vriend in het bedrijf te reintegreren vind ik niet heel slim, het is logisch dat SoZa dan het idee krijgt dat er dus al een samengestelde huishouding is.
Ja, en er zijn ook reintegratietrajecten waarin je achter een computer wordt geplempt, en vragen kunt stellen indien nodig. Er zijn ook slechte reintegratiebureau's. Maar dat betekent dat je jouw reintegratietraject aan de orde moet stellen, en niet alle reintegratietrajecten in het algemeen moet afwijzen.
Het lijkt erop dat je geen idee hebt over wat er mogelijk is qua integratie.
Dit gezegd hebbende denk ik dat je niet heel veel meer te kiezen hebt in de toekomst. Ze hebben hun ogen op je en zijn vast al aan het onderzoeken of er sprake is van een gezamenlijke huishouding. Wees wel: als zij beslissen dat die er al per half juli is wordt per half juli je uitkering stopgezet en kun je alleen nog in bezwaar gaan tegen deze beslissing.
Wil je en kun je verder met zowel bijstand als vriend: hou dan jullie financiele planning en zakelijke planning uit elkaar. Zowel prive als zakelijk. Je zit echt op de rand, ik vermoed zelfs dat je er al lang over bent.
zaterdag 20 juni 2009 om 10:54
Mamzelle..
Ik heb al zo vaak aangekaart dat het niet oke is bij dat reintegratie bureau..
Dat ik wel eens verder wil kijken dan alleen dat reintegratiebureau..
En ook gevraagd wat de mogelijkheden zijn om verder te komen.
Volgens soza, heb ik daar weinig zeggenschap over..
Ik heb her en der info opgevraagd, of dat idd zo is, en krijg steeds 0 op recest.
Als je vanuit ww situatie komt, mag je evt je eigen reintegratiebureau uitzoeken, en dat is via de soza niet zo.
Misschien is het niet slim om nu samen te gaan wonen. Maar uiteindelijk ben je alles zo beu..en voel je de druk steeds groter worden. Uiteindelijk wil je daarvan af..
We zijn nu druk bezig om het e.e.a uit te zoeken, hoe we dingen zo snel mogelijk op kunnen zetten.
Ideeen uitwerken etc..
Dat is best moeilijk en lastig.
Anderzijds geeft het misschien ook wel weer meer rust dat we het zo doen, en dat ik van veel dingen en verplichtingen af ben.
Ik weet het niet. Voor nu heb ik zoiets, we zien wel waar het schip strand.
Misschien niet handig..maar na zoveel jaar van vechten, ben je het gewoon moe..
Ik heb al zo vaak aangekaart dat het niet oke is bij dat reintegratie bureau..
Dat ik wel eens verder wil kijken dan alleen dat reintegratiebureau..
En ook gevraagd wat de mogelijkheden zijn om verder te komen.
Volgens soza, heb ik daar weinig zeggenschap over..
Ik heb her en der info opgevraagd, of dat idd zo is, en krijg steeds 0 op recest.
Als je vanuit ww situatie komt, mag je evt je eigen reintegratiebureau uitzoeken, en dat is via de soza niet zo.
Misschien is het niet slim om nu samen te gaan wonen. Maar uiteindelijk ben je alles zo beu..en voel je de druk steeds groter worden. Uiteindelijk wil je daarvan af..
We zijn nu druk bezig om het e.e.a uit te zoeken, hoe we dingen zo snel mogelijk op kunnen zetten.
Ideeen uitwerken etc..
Dat is best moeilijk en lastig.
Anderzijds geeft het misschien ook wel weer meer rust dat we het zo doen, en dat ik van veel dingen en verplichtingen af ben.
Ik weet het niet. Voor nu heb ik zoiets, we zien wel waar het schip strand.
Misschien niet handig..maar na zoveel jaar van vechten, ben je het gewoon moe..
zaterdag 20 juni 2009 om 11:22
quote:mamzelle schreef op 20 juni 2009 @ 09:50:
Ik vind het niet slim van je om toe te geven aan de druk en nu maar samen te gaan wonen met een vriend die zelf al aan het opstarten is en mogelijk heel wat minder begrip zal hebben voor jouw onvermogen dan de Sociale Dienst. Lijkt me een herhaling van je eerdere relatie en sores van ex op jouw rug. Je zit nu eenmaal in een afhankelijke positie en dat is in veel relaties een zeer onprettige uitgangspositie.
Er zijn reintegratietrajecten waarin rekening gehouden wordt met je mogelijkheden en beperkingen, waarin je dus werkelijk zinvol bezig bent. Optie om bij je vriend in het bedrijf te reintegreren vind ik niet heel slim, het is logisch dat SoZa dan het idee krijgt dat er dus al een samengestelde huishouding is.
Ja, en er zijn ook reintegratietrajecten waarin je achter een computer wordt geplempt, en vragen kunt stellen indien nodig. Er zijn ook slechte reintegratiebureau's. Maar dat betekent dat je jouw reintegratietraject aan de orde moet stellen, en niet alle reintegratietrajecten in het algemeen moet afwijzen.
Het lijkt erop dat je geen idee hebt over wat er mogelijk is qua integratie.
Dit gezegd hebbende denk ik dat je niet heel veel meer te kiezen hebt in de toekomst. Ze hebben hun ogen op je en zijn vast al aan het onderzoeken of er sprake is van een gezamenlijke huishouding. Wees wel: als zij beslissen dat die er al per half juli is wordt per half juli je uitkering stopgezet en kun je alleen nog in bezwaar gaan tegen deze beslissing.
Wil je en kun je verder met zowel bijstand als vriend: hou dan jullie financiele planning en zakelijke planning uit elkaar. Zowel prive als zakelijk. Je zit echt op de rand, ik vermoed zelfs dat je er al lang over bent.
Helemaal eens met Mamzelle!
Ik ben het in die zin eens met haar standpunten, dat je nu vooral lijkt te klagen over de gang van zaken. Maar ik vind de houding die je aanneemt in deze erg inactief. Tuurlijk kan de soos bepaalde uitspraken niet maken (zoals verplichten tot samenwonen. Maar we hebben daarvan alleen jouw kant gehoord) en als ze dat echt gezegd hebben, vind ik dat je dat ook moet/mag aankaarten.
Maar verder vind ik je redelijk passief overkomen. Als jij wel een goede (betere) reintegratie wil die zinvol is, dan zul je daar zelf het initiatief voor moeten nemen. Nu laat je het een beetje over je heen komen en moppert over hoe stom die reintegratie is. Je kunt ook op zoek gaan naar mensen die je wel kunnen helpen met een zinvolle reintegratie die past bij je (on)mogelijkheden.
Jij bent aan zet hoor. En als je bepaalde keuzes maakt, moet je straks ook niet mopperen. Zorg dat je zelf aan het stuur gaat staan!
En ik vind het zelf ook een ongezonde situatie om jezelf zo afhankelijk te maken van je vriend. Ik denk dat je beter eerst aan je eigen financiele positie kunt werken, je eigen leven, toekomst, reintegratie, etc. Nu maak je je van de een afhankelijk naar de ander en binnen een relatie is dat imo nog erger dan van een instantie. Dus ik zou ook eea gaan scheiden, zakelijk en prive.
Ik vind het niet slim van je om toe te geven aan de druk en nu maar samen te gaan wonen met een vriend die zelf al aan het opstarten is en mogelijk heel wat minder begrip zal hebben voor jouw onvermogen dan de Sociale Dienst. Lijkt me een herhaling van je eerdere relatie en sores van ex op jouw rug. Je zit nu eenmaal in een afhankelijke positie en dat is in veel relaties een zeer onprettige uitgangspositie.
Er zijn reintegratietrajecten waarin rekening gehouden wordt met je mogelijkheden en beperkingen, waarin je dus werkelijk zinvol bezig bent. Optie om bij je vriend in het bedrijf te reintegreren vind ik niet heel slim, het is logisch dat SoZa dan het idee krijgt dat er dus al een samengestelde huishouding is.
Ja, en er zijn ook reintegratietrajecten waarin je achter een computer wordt geplempt, en vragen kunt stellen indien nodig. Er zijn ook slechte reintegratiebureau's. Maar dat betekent dat je jouw reintegratietraject aan de orde moet stellen, en niet alle reintegratietrajecten in het algemeen moet afwijzen.
Het lijkt erop dat je geen idee hebt over wat er mogelijk is qua integratie.
Dit gezegd hebbende denk ik dat je niet heel veel meer te kiezen hebt in de toekomst. Ze hebben hun ogen op je en zijn vast al aan het onderzoeken of er sprake is van een gezamenlijke huishouding. Wees wel: als zij beslissen dat die er al per half juli is wordt per half juli je uitkering stopgezet en kun je alleen nog in bezwaar gaan tegen deze beslissing.
Wil je en kun je verder met zowel bijstand als vriend: hou dan jullie financiele planning en zakelijke planning uit elkaar. Zowel prive als zakelijk. Je zit echt op de rand, ik vermoed zelfs dat je er al lang over bent.
Helemaal eens met Mamzelle!
Ik ben het in die zin eens met haar standpunten, dat je nu vooral lijkt te klagen over de gang van zaken. Maar ik vind de houding die je aanneemt in deze erg inactief. Tuurlijk kan de soos bepaalde uitspraken niet maken (zoals verplichten tot samenwonen. Maar we hebben daarvan alleen jouw kant gehoord) en als ze dat echt gezegd hebben, vind ik dat je dat ook moet/mag aankaarten.
Maar verder vind ik je redelijk passief overkomen. Als jij wel een goede (betere) reintegratie wil die zinvol is, dan zul je daar zelf het initiatief voor moeten nemen. Nu laat je het een beetje over je heen komen en moppert over hoe stom die reintegratie is. Je kunt ook op zoek gaan naar mensen die je wel kunnen helpen met een zinvolle reintegratie die past bij je (on)mogelijkheden.
Jij bent aan zet hoor. En als je bepaalde keuzes maakt, moet je straks ook niet mopperen. Zorg dat je zelf aan het stuur gaat staan!
En ik vind het zelf ook een ongezonde situatie om jezelf zo afhankelijk te maken van je vriend. Ik denk dat je beter eerst aan je eigen financiele positie kunt werken, je eigen leven, toekomst, reintegratie, etc. Nu maak je je van de een afhankelijk naar de ander en binnen een relatie is dat imo nog erger dan van een instantie. Dus ik zou ook eea gaan scheiden, zakelijk en prive.
zaterdag 20 juni 2009 om 11:29
quote:izolah schreef op 20 juni 2009 @ 10:54:
Mamzelle..
Ik heb al zo vaak aangekaart dat het niet oke is bij dat reintegratie bureau..
Dat ik wel eens verder wil kijken dan alleen dat reintegratiebureau..
En ook gevraagd wat de mogelijkheden zijn om verder te komen.
Volgens soza, heb ik daar weinig zeggenschap over..
Ik heb her en der info opgevraagd, of dat idd zo is, en krijg steeds 0 op recest.
Geloof mij maar dat als ik dit uit zou zoeken, dat ik binnen no time antwoord zou hebben op die vragen. Ik zou net zolang drammen totdat je het antwoord hebt. Ik zou net zoveel mensen/instanties inschakelen of voor mijn part klachtenbrieven schrijven dat men mij wel op een goede manier moet helpen.
Kan me voorstellen dat het stroop is bij de soos. Maar daar moet je doorheen worstelen. Zolang er clienten zijn die het pikken, zal er niks veranderen. Dus wil je zelf meebepalen over je reintegratie of wat dan ook, wordt dan actief en stel je desnoods agressief op (niet als letterlijk agressief, maar meer als pitbull die zich erin vastbijt. Met st. MEE kun je misschien verder komen. Google er anders eens op. Ze zullen je vast een hoop tips kunnen geven. En dan bestaat er nog zoiets als Ango of anders lid worden van een vakbond).
Al gesprekken gehad met een arbeidsadviseur? Je kunt echt veel kanten uit hoor!
Mamzelle..
Ik heb al zo vaak aangekaart dat het niet oke is bij dat reintegratie bureau..
Dat ik wel eens verder wil kijken dan alleen dat reintegratiebureau..
En ook gevraagd wat de mogelijkheden zijn om verder te komen.
Volgens soza, heb ik daar weinig zeggenschap over..
Ik heb her en der info opgevraagd, of dat idd zo is, en krijg steeds 0 op recest.
Geloof mij maar dat als ik dit uit zou zoeken, dat ik binnen no time antwoord zou hebben op die vragen. Ik zou net zolang drammen totdat je het antwoord hebt. Ik zou net zoveel mensen/instanties inschakelen of voor mijn part klachtenbrieven schrijven dat men mij wel op een goede manier moet helpen.
Kan me voorstellen dat het stroop is bij de soos. Maar daar moet je doorheen worstelen. Zolang er clienten zijn die het pikken, zal er niks veranderen. Dus wil je zelf meebepalen over je reintegratie of wat dan ook, wordt dan actief en stel je desnoods agressief op (niet als letterlijk agressief, maar meer als pitbull die zich erin vastbijt. Met st. MEE kun je misschien verder komen. Google er anders eens op. Ze zullen je vast een hoop tips kunnen geven. En dan bestaat er nog zoiets als Ango of anders lid worden van een vakbond).
Al gesprekken gehad met een arbeidsadviseur? Je kunt echt veel kanten uit hoor!
zaterdag 20 juni 2009 om 11:31
Zucht..nu ben ik weer passief, dan sla ik een slaatje uit de bijstand..dan doe ik weer niet genoeg mijn best enz enz..
Dat zijn wederom invullingen. Ik heb gedaan wat ik kon doen, om een betere reintegratie te krijgen. Ik ben erachteraan gegaan etc..
Het feit is ook gewoon dat ik minimale energie heb, en dat ik nooit en never mijzelf volledig zal kunen onderhouden dmv werk.
En ja, dan ben ik al snel afhankelijk van een instantie o.i.d..en nu??
Passief ben ik absoluut niet..ik ben juist een vechter..
En dat is iets wat jullie niet zien, omdat je maar een deel leest hier over mij..
Dat zijn wederom invullingen. Ik heb gedaan wat ik kon doen, om een betere reintegratie te krijgen. Ik ben erachteraan gegaan etc..
Het feit is ook gewoon dat ik minimale energie heb, en dat ik nooit en never mijzelf volledig zal kunen onderhouden dmv werk.
En ja, dan ben ik al snel afhankelijk van een instantie o.i.d..en nu??
Passief ben ik absoluut niet..ik ben juist een vechter..
En dat is iets wat jullie niet zien, omdat je maar een deel leest hier over mij..
zaterdag 20 juni 2009 om 12:04
Izolah, ik denk dat je nu heel goed moet gaan kijken naar wat jij nodig hebt. En vervolgens naar hoe je dit gaat bereiken.
Je bent in een afhankelijke positie, hetzij van je vriend, hetzij van de SoZa.
Je vriend zal een bijdrage van je gaan verwachten in financiele zin, vroeger of later. In hoeverre zul je hier ooit aan kunnen voldoen? Wat wil je gaan doen, nu of in de toekomst, om te zorgen dat deze financiele verwachtingen niet tussen jullie in zullen komen te staan?
SoZa verwacht een actieve rol in een reintegratietraject. Voor zover je niet aan deze verwachting kunt voldoen zul je SoZa ervan moeten overtuigen dat dit niet mogelijk is. Kennelijk is hiervoor geen bewijslast meer nodig.
Daarnaast verwacht SoZa van je dat je niet oneigenlijk gebruik maakt van een uitkering. Geen gezamenlijke huishouding met je vriend dus en dat betekent eigenlijk ook geen samenwoonplannen en geen bemoeienis met zijn bedrijf.
En nu jij. Wat wil jij, wat kan jij? Hoe kun je ervoor zorgen dat je het maximale uit jezelf haalt? Wat heb jij nodig?
Stel dat niemand nu aan je zou trekken, hoe zou je dan je toekomst uitstippelen?
Ik -en vast ook anderen- willen hier best over meedenken met je, maar jij zult nu op de een of andere manier weg moeten komen van een defensieve positie naar een actief toekomstplan.
Je kunt anderen hierin niet voor je karretje spannen. Wat de facto betekent dat je je moet houden aan de, jou helaas onbekende, regels van de WWB. Of aan de, jou helaas ook onbekende, eisen/verwachtingen van je vriend.
-dit is een reactie op 11.31, ik zie dat ik het e.e.a. nog niet heb gelezen-
Je bent in een afhankelijke positie, hetzij van je vriend, hetzij van de SoZa.
Je vriend zal een bijdrage van je gaan verwachten in financiele zin, vroeger of later. In hoeverre zul je hier ooit aan kunnen voldoen? Wat wil je gaan doen, nu of in de toekomst, om te zorgen dat deze financiele verwachtingen niet tussen jullie in zullen komen te staan?
SoZa verwacht een actieve rol in een reintegratietraject. Voor zover je niet aan deze verwachting kunt voldoen zul je SoZa ervan moeten overtuigen dat dit niet mogelijk is. Kennelijk is hiervoor geen bewijslast meer nodig.
Daarnaast verwacht SoZa van je dat je niet oneigenlijk gebruik maakt van een uitkering. Geen gezamenlijke huishouding met je vriend dus en dat betekent eigenlijk ook geen samenwoonplannen en geen bemoeienis met zijn bedrijf.
En nu jij. Wat wil jij, wat kan jij? Hoe kun je ervoor zorgen dat je het maximale uit jezelf haalt? Wat heb jij nodig?
Stel dat niemand nu aan je zou trekken, hoe zou je dan je toekomst uitstippelen?
Ik -en vast ook anderen- willen hier best over meedenken met je, maar jij zult nu op de een of andere manier weg moeten komen van een defensieve positie naar een actief toekomstplan.
Je kunt anderen hierin niet voor je karretje spannen. Wat de facto betekent dat je je moet houden aan de, jou helaas onbekende, regels van de WWB. Of aan de, jou helaas ook onbekende, eisen/verwachtingen van je vriend.
-dit is een reactie op 11.31, ik zie dat ik het e.e.a. nog niet heb gelezen-
zaterdag 20 juni 2009 om 12:13
Okee. Even harde feiten. Ik heb in een reintegratietraject gezeten waarin werd begeleid naar vrijwilligerswerk. Ik zit nu in een participatietraject, dat is een traject waarin je werkervaring kunt opdoen zonder dat je officieel bij een werkgever in dienst bent.
Ik kan in mijn -grote- gemeente zo al vier trajectaanbieders opnoemen die dergelijke 'rustige' trajecten aanbieden en dat doen ze omdat die vanuit de gemeente of UVW worden aangevraagd.
Om in die trajecten te komen heb ik alleen maar mijn verhaal -volledig- hoeven doen en betoon ik nu meer dan mijn goede wil -ga nog steeds over eigen grenzen heen en probeer mezelf aan te leren om hierin niet te ver te gaan-
Complicatie bij jou is dat er een way out lijkt te zijn in de vorm van jou naar je vriend sturen. Maar als jij aan kunt tonen dat dit echt niet heilzaam voor je is staan alle andere opties weer open, lijkt me zo.
Begin wel met vergeten dat je invloed hebt op de beslissingen van SoZa, anders dan door je eerlijke verhaal te doen. Die invloed heb je niet. Punt.
Ik kan in mijn -grote- gemeente zo al vier trajectaanbieders opnoemen die dergelijke 'rustige' trajecten aanbieden en dat doen ze omdat die vanuit de gemeente of UVW worden aangevraagd.
Om in die trajecten te komen heb ik alleen maar mijn verhaal -volledig- hoeven doen en betoon ik nu meer dan mijn goede wil -ga nog steeds over eigen grenzen heen en probeer mezelf aan te leren om hierin niet te ver te gaan-
Complicatie bij jou is dat er een way out lijkt te zijn in de vorm van jou naar je vriend sturen. Maar als jij aan kunt tonen dat dit echt niet heilzaam voor je is staan alle andere opties weer open, lijkt me zo.
Begin wel met vergeten dat je invloed hebt op de beslissingen van SoZa, anders dan door je eerlijke verhaal te doen. Die invloed heb je niet. Punt.
zaterdag 20 juni 2009 om 13:28
Je hebt een half jaar 'stage' gelopen bij je vriend. Afhankelijk van het reïntegratieinstrument dat is ingezet kan het idd best zo zijn dat jij wettelijk gezien niet een tweede maal een stage mag lopen bij hetzelfde bedrijf. Dat betekent dat je elders - even ongeacht hoeveel uur dat is - stage zult gaan moeten lopen. Als jij dat niet wilt, dan houdt het toch op? Dan kun je wel met je vinger naar de sociale dienst wijzen, maar dat blijft dan toch je eigen keuze? Dan kun je, als je die stage niet wilt, of weigeren (en verder zelf ook geen alternatief voorstellen) en een maatregel krijgen, of de bijstand opzeggen.
De sociale dienst voelt allang dat jij niet op een andere stage zit te wachten en heeft je daarom ook de optie gegeven om te gaan samenwonen; zou ik ook hebben gezegd tegen mijn client, puur en alleen al om alle opties die die persoon heeft te hebben belicht. Het feit dat jij stage loopt bij je vriend en daar ook privé gezien vaak over de vloer komt betekent dat er helemaal geen zicht meer is op de woonsituatie, en voor de sociale dienst een onwenselijke situatie die ik totaal begrijp.
Je kunt dus wel hier om advies vragen, maar dat is al gegeven. Of je reïntegreert zoals zij het je aanbieden, of je zoekt zelf een reïntegratiebedrijf waar zij ook akkoord mee zouden kunnen gaan, of je weigert reïntegratie met als consequentie een maatregel, of je gaat samenwonen en bent overal vanaf. Aan jou de keus. Maar leg dus niet de verantwoordelijkheid voor die keuze bij de sociale dienst, want die ligt bij jou zelf.
De sociale dienst voelt allang dat jij niet op een andere stage zit te wachten en heeft je daarom ook de optie gegeven om te gaan samenwonen; zou ik ook hebben gezegd tegen mijn client, puur en alleen al om alle opties die die persoon heeft te hebben belicht. Het feit dat jij stage loopt bij je vriend en daar ook privé gezien vaak over de vloer komt betekent dat er helemaal geen zicht meer is op de woonsituatie, en voor de sociale dienst een onwenselijke situatie die ik totaal begrijp.
Je kunt dus wel hier om advies vragen, maar dat is al gegeven. Of je reïntegreert zoals zij het je aanbieden, of je zoekt zelf een reïntegratiebedrijf waar zij ook akkoord mee zouden kunnen gaan, of je weigert reïntegratie met als consequentie een maatregel, of je gaat samenwonen en bent overal vanaf. Aan jou de keus. Maar leg dus niet de verantwoordelijkheid voor die keuze bij de sociale dienst, want die ligt bij jou zelf.
zaterdag 20 juni 2009 om 15:05
quote:izolah schreef op 20 juni 2009 @ 11:31:
Zucht..nu ben ik weer passief, dan sla ik een slaatje uit de bijstand..dan doe ik weer niet genoeg mijn best enz enz..
Dat zijn wederom invullingen. Ik heb gedaan wat ik kon doen, om een betere reintegratie te krijgen. Ik ben erachteraan gegaan etc..
Het feit is ook gewoon dat ik minimale energie heb, en dat ik nooit en never mijzelf volledig zal kunen onderhouden dmv werk.
Dat is ook niet de doelstelling het gaat erom dat je doet wat je kan. En blijkbaar liggen daar de visie van jou en Soza uiteen, en dan is het zaak om een arbeidsadviseur of keuringsinstantie in te schakelen voor bijv. een second opinion of maatwerk. En als daar ook blijkt dat je een x aantal uren kan werken, dan zal je dat moeten doen. Ook al kom je daarmee niet uit de uitkering je draagt dan wel je steentje bij en dat is gewoon het beleid en naar mijn idee een goed en eerlijk beleid.
En ja, dan ben ik al snel afhankelijk van een instantie o.i.d..en nu??
Passief ben ik absoluut niet..ik ben juist een vechter..
En dat is iets wat jullie niet zien, omdat je maar een deel leest hier over mij..
Zucht..nu ben ik weer passief, dan sla ik een slaatje uit de bijstand..dan doe ik weer niet genoeg mijn best enz enz..
Dat zijn wederom invullingen. Ik heb gedaan wat ik kon doen, om een betere reintegratie te krijgen. Ik ben erachteraan gegaan etc..
Het feit is ook gewoon dat ik minimale energie heb, en dat ik nooit en never mijzelf volledig zal kunen onderhouden dmv werk.
Dat is ook niet de doelstelling het gaat erom dat je doet wat je kan. En blijkbaar liggen daar de visie van jou en Soza uiteen, en dan is het zaak om een arbeidsadviseur of keuringsinstantie in te schakelen voor bijv. een second opinion of maatwerk. En als daar ook blijkt dat je een x aantal uren kan werken, dan zal je dat moeten doen. Ook al kom je daarmee niet uit de uitkering je draagt dan wel je steentje bij en dat is gewoon het beleid en naar mijn idee een goed en eerlijk beleid.
En ja, dan ben ik al snel afhankelijk van een instantie o.i.d..en nu??
Passief ben ik absoluut niet..ik ben juist een vechter..
En dat is iets wat jullie niet zien, omdat je maar een deel leest hier over mij..
zaterdag 20 juni 2009 om 20:45
Izolah, het gaat mij er niet om dat jij passief zou zijn en niks doet of gedaan hebt. Het gaat mij (en anderen geloof ik ook?) er om dat jij moet zorgen dat je de situatie meer naar te toetrekt en de gevolgen overziet en die verantwoordelijkheid neemt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat gebrek aan energie maakt dat je niet overloos veel tijd ergens in kunt steken. Geloof me dat ik dat bijltje zelf ook ken en er vaak mee gehakt heb.
Maar als je dat weet, dan moet je dus zorgen (proberen althans) dat je daar komt waar anderen je kunnen steunen bij het opbrengen van die energie.
Dat wil dus zeggen dat je instanties zoekt die jouw belangen kunnen behartigen en vaak ook goed op de hoogte zijn van regels en (on)mogelijkheden.
Als jij je goede wil laat zien, een vertegenwoordiger zoekt (of dat nu maatschappelijk werk is, Ango, St, Mee, een arbeidsdeskundige of weet ik veel wie), dan gaat zo'n balletje rollen en kom je dingen veel sneller en makkelijker te weet.
Zij kunnen jou misschien de richting wijzen naar een goed traject, een reintegratiebureau. Zij hebben misschien al vaker bezwaren geschreven naar sozawe en kunnen jou helpen met het opstellen van een brief hoe je je jouw toekomst wilt gaan aanpakken.
Ik denk nogmaals dat het hierbij van belang is dat je zaken scheidt. Ik kan me de verwarring van sozawe wel voorstellen als je stage loopt bij je vriend. Om duidelijkheid te scheppen zou je ervoor kunnen kiezen dat er geen onduidelijkheden zijn door te stoppen met dit werk.
Er zijn hoe dan ook legio voorbeelden van wat je zou kunnen doen. 1 daarvan is te gaan samenwonen (lijkt mij onwenselijk onder deze condities). Maar de keuze die je daarin maakt is jouw keuze en niet opgedrongen door sozawe.
Om dit te beargumenteren zou je een goede brief kunnen opstellen en je begeleider (hoe heet zo iemand) op de hoogte kunnen brengen van de situatie. Vertellen dat prive en zakelijk verwarring heeft geschept en dat je vanaf nu weer heel duidelijk die scheiding gaan aanbrengen. Dat samenwonen nog niet ter zake doet, dat je openstaat voor een reintegratietraject en dat je om die reden een onderzoek wil naar je functioneren en een goede begeleiding bij deze reintegratie. Als je dit kunt staven met jouw rechten en plichten (zoek dit uit of neem contact op met een instantie die je daarbij kan helpen), dan kun je ook een gefundeerd voorstel doen en sta je aan je eigen roer. Meer dan waar je nu staat!
Dat bedoel ik met een actieve houding aannemen...
Ik kan me heel goed voorstellen dat gebrek aan energie maakt dat je niet overloos veel tijd ergens in kunt steken. Geloof me dat ik dat bijltje zelf ook ken en er vaak mee gehakt heb.
Maar als je dat weet, dan moet je dus zorgen (proberen althans) dat je daar komt waar anderen je kunnen steunen bij het opbrengen van die energie.
Dat wil dus zeggen dat je instanties zoekt die jouw belangen kunnen behartigen en vaak ook goed op de hoogte zijn van regels en (on)mogelijkheden.
Als jij je goede wil laat zien, een vertegenwoordiger zoekt (of dat nu maatschappelijk werk is, Ango, St, Mee, een arbeidsdeskundige of weet ik veel wie), dan gaat zo'n balletje rollen en kom je dingen veel sneller en makkelijker te weet.
Zij kunnen jou misschien de richting wijzen naar een goed traject, een reintegratiebureau. Zij hebben misschien al vaker bezwaren geschreven naar sozawe en kunnen jou helpen met het opstellen van een brief hoe je je jouw toekomst wilt gaan aanpakken.
Ik denk nogmaals dat het hierbij van belang is dat je zaken scheidt. Ik kan me de verwarring van sozawe wel voorstellen als je stage loopt bij je vriend. Om duidelijkheid te scheppen zou je ervoor kunnen kiezen dat er geen onduidelijkheden zijn door te stoppen met dit werk.
Er zijn hoe dan ook legio voorbeelden van wat je zou kunnen doen. 1 daarvan is te gaan samenwonen (lijkt mij onwenselijk onder deze condities). Maar de keuze die je daarin maakt is jouw keuze en niet opgedrongen door sozawe.
Om dit te beargumenteren zou je een goede brief kunnen opstellen en je begeleider (hoe heet zo iemand) op de hoogte kunnen brengen van de situatie. Vertellen dat prive en zakelijk verwarring heeft geschept en dat je vanaf nu weer heel duidelijk die scheiding gaan aanbrengen. Dat samenwonen nog niet ter zake doet, dat je openstaat voor een reintegratietraject en dat je om die reden een onderzoek wil naar je functioneren en een goede begeleiding bij deze reintegratie. Als je dit kunt staven met jouw rechten en plichten (zoek dit uit of neem contact op met een instantie die je daarbij kan helpen), dan kun je ook een gefundeerd voorstel doen en sta je aan je eigen roer. Meer dan waar je nu staat!
Dat bedoel ik met een actieve houding aannemen...
zaterdag 20 juni 2009 om 21:05
quote:izolah schreef op 09 juni 2009 @ 08:15:
Meds..
Ik werkte v.a mijn 16e, heb opleidingen, cursussen tussendoor gevolgd. Maakte werkweken van 80uur.
Ben 43.
Ik ben chronisch ziek, en dat gaat nooit meer over.
Hierboven heb ik al gemeld waarom ik niet in de WIA zit, omdat ik niet vanuit een arbeidsituatie kom.
Voor 3jr terug ben ik door omstandigheden in de bijstand gekomen.
En als ik aangeef dat ik niet meer kan, dan kan ik niet meer.
Dan hoef ik niet uit te leggen van hoe en wat. Het is voor mij einde oefening, klaar.
De minimale energie die ik nog heb..stop ik in het bedrijf van mijn vriend, daar heb ik toestemming voor gekregen van de uitkeringsinstantie. Zij willen mij bijvvoor 30% goed laten keuren.
En dat is voor m ij oke. Ik wil niet volledig afgekeurd worden. Want stel dat ik ooit nog eens kan werken. Dat is het psychische plaatje, want de hoop is er wel nog steeds. terwijl ik wel weet dat het dat nooit meer zal worden.
Morgen moet ik voor gesprek. En ik zie ertegenop. Ze gaan vragen stellen waarom wij nog niet gaan samenwonen. Ook zij zullen zeggen dat we eens tap terug zouden moeten doen. Maar dat zal zowiezo wel gebeuren, end at geeft niet, dat maakt mij niet uit.
Nogmaals, we moeten wel rond kunnen komen. ALs je een gezin met 3 personen erbij krijgt waarvan er 1 chronisch ziek is, dan heb je daar ook kosten van. Er zijn ziektekosten, extra kosten die niet vergoed worden. Dat moet je wel op kunnen brengen.
Ik ben aan het uitzoeken hoe we dat op kunnen lossen, en dan kom ik gewoon niet erg ver.
Nu zit ik in de bijstand, en krijg ik vergoeding zus en vergoeding zo. Allemaal hartstikke mooi, maar dat valt weg als wij gaan samenwonen.
Terwijl het inkomen miss iets meer is dan wat ik krijg.
En wellicht dat sommigen hier het zien als profiteren. Ik zie het als overleven.Het is maar goed dat ik het krijg, anders red ik het niet, maar daar ga ik verder ook niet op in.
Voor mij is het fustrerend genoeg om niet meer aan het werk te kunnen, om in de bijstand te zitten.
Oke, ik snap het niet dus ik hoop dat je het wilt uitleggen.
Je hebt werkweken gemaakt van 80 uur, maar komt niet uit een arbeidssituatie?
Je hebt je hele leven gewerkt, maar je hebt cursussen en opleidingen gedaan. Naast die 80 uur?
Je kunt niet werken, maar hebt kinderen begrijp ik? En de energie die je hebt stop je in het bedrijf van je vriend.
Je wilt niet samenwonen want dan raak je je uitkering kwijt en je vriend verdient niet genoeg. Als je nou eens die energie die je wel hebt in een betaalde baan stopt, ipv in in zijn bedrijf. Komen jullie dan wel rond?
En hoe zit het met het feit dat twee huishoudens duurder is dan één? Hoe lossen jullie het nu op dan?
Meds..
Ik werkte v.a mijn 16e, heb opleidingen, cursussen tussendoor gevolgd. Maakte werkweken van 80uur.
Ben 43.
Ik ben chronisch ziek, en dat gaat nooit meer over.
Hierboven heb ik al gemeld waarom ik niet in de WIA zit, omdat ik niet vanuit een arbeidsituatie kom.
Voor 3jr terug ben ik door omstandigheden in de bijstand gekomen.
En als ik aangeef dat ik niet meer kan, dan kan ik niet meer.
Dan hoef ik niet uit te leggen van hoe en wat. Het is voor mij einde oefening, klaar.
De minimale energie die ik nog heb..stop ik in het bedrijf van mijn vriend, daar heb ik toestemming voor gekregen van de uitkeringsinstantie. Zij willen mij bijvvoor 30% goed laten keuren.
En dat is voor m ij oke. Ik wil niet volledig afgekeurd worden. Want stel dat ik ooit nog eens kan werken. Dat is het psychische plaatje, want de hoop is er wel nog steeds. terwijl ik wel weet dat het dat nooit meer zal worden.
Morgen moet ik voor gesprek. En ik zie ertegenop. Ze gaan vragen stellen waarom wij nog niet gaan samenwonen. Ook zij zullen zeggen dat we eens tap terug zouden moeten doen. Maar dat zal zowiezo wel gebeuren, end at geeft niet, dat maakt mij niet uit.
Nogmaals, we moeten wel rond kunnen komen. ALs je een gezin met 3 personen erbij krijgt waarvan er 1 chronisch ziek is, dan heb je daar ook kosten van. Er zijn ziektekosten, extra kosten die niet vergoed worden. Dat moet je wel op kunnen brengen.
Ik ben aan het uitzoeken hoe we dat op kunnen lossen, en dan kom ik gewoon niet erg ver.
Nu zit ik in de bijstand, en krijg ik vergoeding zus en vergoeding zo. Allemaal hartstikke mooi, maar dat valt weg als wij gaan samenwonen.
Terwijl het inkomen miss iets meer is dan wat ik krijg.
En wellicht dat sommigen hier het zien als profiteren. Ik zie het als overleven.Het is maar goed dat ik het krijg, anders red ik het niet, maar daar ga ik verder ook niet op in.
Voor mij is het fustrerend genoeg om niet meer aan het werk te kunnen, om in de bijstand te zitten.
Oke, ik snap het niet dus ik hoop dat je het wilt uitleggen.
Je hebt werkweken gemaakt van 80 uur, maar komt niet uit een arbeidssituatie?
Je hebt je hele leven gewerkt, maar je hebt cursussen en opleidingen gedaan. Naast die 80 uur?
Je kunt niet werken, maar hebt kinderen begrijp ik? En de energie die je hebt stop je in het bedrijf van je vriend.
Je wilt niet samenwonen want dan raak je je uitkering kwijt en je vriend verdient niet genoeg. Als je nou eens die energie die je wel hebt in een betaalde baan stopt, ipv in in zijn bedrijf. Komen jullie dan wel rond?
En hoe zit het met het feit dat twee huishoudens duurder is dan één? Hoe lossen jullie het nu op dan?
zaterdag 20 juni 2009 om 22:51
quote:izolah schreef op 16 juni 2009 @ 08:18:
Natuurlijk snap ik dat je verplichtingen hebt omtrent dat hele uitkering gedoe..
Wat ik niet begrijp is dat ze je een jaar lang naar een reintegratiebureau sturen, vervolgens je daar werkelijk neits opsteekt, je wordt achter een pc gezet en doe dan maar wat..kijk maar wat je doet. Zelf en vrouw die nooit een pc had gezien van dichtbij en wat dat wereld vreemd is, werd erachter gezet en moest t maar uitzoeken. Dan voldoe je volgens mij niet aan de verplichtingen van zo'n instelling.
En je mag ook neit zelf een reintegratiebureau uitzoeken. Er word je gewoon 1 toegewezen..
En ja..ik zie er tegenop betreft het financiele plaatje..
Opmerkingen van min contactpersoon als: Dan moet je vriend het maar hobbymatig gaan doen en 2 dagen van zijn huidige baan erbij werken, om jullie te onderhouden, vind ik zeer diskwalificerend. Daarvoor ga je neit een bedrijf proberen op te starten, en krijgt wederom de mogelijkheid niet daarvoor. Ook dat ze zegt dat hij de hypotheek maar moet aanpassen is diskwalificerend..
Wij hadden het plan om in mei te gaan uitbouwen bij het huis van mijn vriend, omdat het huis zeer klein is. Maar door te weinig inkomen kon dat natuurlijkniet, en nuz egt zij dat wij eht voor ons uitschuiven??
Natuurlijk hebben zij niets te maken met wat hij doet, maar dit slaat nergens op.
Ik ga zo een brief opstellen met het voorstel per 1 september..en niet eerder.
Want zij wil de uitkering half juli of augustus al beeindigen..
Mijn vriend gaat ook contact zoeken met haar, en wil in gesprek..
Dus..zal wel weer een vervolg hebben..Is dit niet gebaseerd op een conclusie dat jullie nu al een gezamelijk huishouden voeren en/of omdat je onbetaald werk doet terwijl je die uren betaalt werk kunt doen? Dan bezwaar aantekenen.
Natuurlijk snap ik dat je verplichtingen hebt omtrent dat hele uitkering gedoe..
Wat ik niet begrijp is dat ze je een jaar lang naar een reintegratiebureau sturen, vervolgens je daar werkelijk neits opsteekt, je wordt achter een pc gezet en doe dan maar wat..kijk maar wat je doet. Zelf en vrouw die nooit een pc had gezien van dichtbij en wat dat wereld vreemd is, werd erachter gezet en moest t maar uitzoeken. Dan voldoe je volgens mij niet aan de verplichtingen van zo'n instelling.
En je mag ook neit zelf een reintegratiebureau uitzoeken. Er word je gewoon 1 toegewezen..
En ja..ik zie er tegenop betreft het financiele plaatje..
Opmerkingen van min contactpersoon als: Dan moet je vriend het maar hobbymatig gaan doen en 2 dagen van zijn huidige baan erbij werken, om jullie te onderhouden, vind ik zeer diskwalificerend. Daarvoor ga je neit een bedrijf proberen op te starten, en krijgt wederom de mogelijkheid niet daarvoor. Ook dat ze zegt dat hij de hypotheek maar moet aanpassen is diskwalificerend..
Wij hadden het plan om in mei te gaan uitbouwen bij het huis van mijn vriend, omdat het huis zeer klein is. Maar door te weinig inkomen kon dat natuurlijkniet, en nuz egt zij dat wij eht voor ons uitschuiven??
Natuurlijk hebben zij niets te maken met wat hij doet, maar dit slaat nergens op.
Ik ga zo een brief opstellen met het voorstel per 1 september..en niet eerder.
Want zij wil de uitkering half juli of augustus al beeindigen..
Mijn vriend gaat ook contact zoeken met haar, en wil in gesprek..
Dus..zal wel weer een vervolg hebben..Is dit niet gebaseerd op een conclusie dat jullie nu al een gezamelijk huishouden voeren en/of omdat je onbetaald werk doet terwijl je die uren betaalt werk kunt doen? Dan bezwaar aantekenen.
zondag 21 juni 2009 om 09:11
Izola, jij hebt volgens mij wettelijk recht je eigen integratie te kiezen. Kan Sociale Zaken wel anders beweren maar dit klopt mooi niet. Ik zou echt iemand zoeken die hierin duikt en jouw mogelijkheden uitpluist. Maatschappelijk werk is zoals Mamzelle al aankaartte een goed startpunt. Bel ze eens.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 21 juni 2009 om 15:11
quote:shahla schreef op 21 juni 2009 @ 09:11:
Izola, jij hebt volgens mij wettelijk recht je eigen integratie te kiezen. Kan Sociale Zaken wel anders beweren maar dit klopt mooi niet. Ik zou echt iemand zoeken die hierin duikt en jouw mogelijkheden uitpluist. Maatschappelijk werk is zoals Mamzelle al aankaartte een goed startpunt. Bel ze eens.
Je hebt het recht op een PGB maar je moet wel inkopen bij een regulier bedrijf het kan niet zo zijn dat je met een PGB bij je vriendje gaat werken.
Bedoeling van reintegratie is toeleiding naar betaald werk, ook al is het voor 4 uren.
Izola, jij hebt volgens mij wettelijk recht je eigen integratie te kiezen. Kan Sociale Zaken wel anders beweren maar dit klopt mooi niet. Ik zou echt iemand zoeken die hierin duikt en jouw mogelijkheden uitpluist. Maatschappelijk werk is zoals Mamzelle al aankaartte een goed startpunt. Bel ze eens.
Je hebt het recht op een PGB maar je moet wel inkopen bij een regulier bedrijf het kan niet zo zijn dat je met een PGB bij je vriendje gaat werken.
Bedoeling van reintegratie is toeleiding naar betaald werk, ook al is het voor 4 uren.
