Gezondheid
alle pijlers
Hoe moe ben jij?
zondag 8 mei 2022 om 11:52
Hoe moe is “normaal”? Ik realiseer me dat deze vraag niet te beantwoorden is, het hangt af van je leeftijd, je fysieke gestel, de fase in je leven en wat niet al. Toch zou ik graag weten in hoeverre anderen zich laten beperken door vermoeidheid.
Werk je zoveel uur als je graag zou willen?
Kun je je huishouden een beetje bolwerken?
Heb je aan het eind van de dag nog puf om iets te doen? Of in een weekend?
Zeg je wel eens iets sociaals af wegens moe?
Ben je in je vakantie wel eens te moe om iets te ondernemen?
Enzovoort.
TO trapt af in volgende post.
Werk je zoveel uur als je graag zou willen?
Kun je je huishouden een beetje bolwerken?
Heb je aan het eind van de dag nog puf om iets te doen? Of in een weekend?
Zeg je wel eens iets sociaals af wegens moe?
Ben je in je vakantie wel eens te moe om iets te ondernemen?
Enzovoort.
TO trapt af in volgende post.
maandag 9 mei 2022 om 16:33
Nou concerten en festivals zijn dus in praktijk maar 2 festivals per jaar en normaliter 1-2 concerten per jaar (plz Corna plzzz), dus die tellen niet echt mee vind ik.
.
Ik ben zeker niet de hele zomer of elk weekend aan het feestbeesten.
maandag 9 mei 2022 om 16:37
Ik werk dus 4x9 volledig thuis he, ik heb geen reistijd. En ik lig dus tot 9.00 in bed en blijf tot een uur of 12-1.00 op, mijn natuurlijke ritme. Als ik naar kantoor moest zou ik dat allemaal niet in een week gepropt krijgen, want dan ging ik half 8 van huis, kwam ik met mazzel om 19.00-half 8 thuis en dan moet ik nog koken en eten. Dan zou ik denk ik maar 1-2x per week sporten, het fietsen skippen en de paarden ook maar 2x per week doen of zo. En ik ben écht écht écht écht geen ochtend mens, dus als je me wil laten huilen moet je me voor werk laten sporten.KamilleT schreef: ↑09-05-2022 16:28Ik ben wel vaak moe, maar moet ook tijdens werkweken altijd naast mijn biologische klok leven. Tijdens lange vakanties verschuift mijn ritme naar ca 00.30-09.30 slapen en dan word ik altijd uitgerust wakker. Ik sta aan de vooravond van de overgang en vaak kom ik gewoon niet meer in slaap, dan zie ik het 2 uur, 3 uur worden, en met de wekker op 07.30 sloopt dat je op een gegeven moment. Ruim 20 jaar alleenstaande ouderschap en fulltime weken is natuurlijk op zich al een aanslag op je beschikbare energie. Dus naast mijn vriend en regelmatig afspreken met mijn zus, heb ik weinig sociaal leven. Gelukkig heb ik voldoende aan de contacten die ik heb.
Mijn vriend woont alleen, werkt gemiddeld 50 uur per week, sport 5-6 uur per week, vaak voordat hij gaat werken. Is ook een echt ochtendmens en is altijd voor 6 uur wel op (7 uur in het weekend). Ik denk niet dat ik ooit die energie zal krijgen, ook niet als ik de kinderen bij hun vader had gelaten.
Dat schema van Ugli is nog extremer. Ik denk ook niet dat dat ‘normaal’ is, of misschien voor pubers, die daarna de terugslag krijgen in drie dagen in bed blijven liggen.
maandag 9 mei 2022 om 16:38
Ik heb laatst voor het eerst sinds tijden een werkweek gehad van 55 uur, waarvan 23 uur op twee dagen (staan, in de buitenlucht). Toen was ik echt ongelooflijk uitgeteld en soort van fysiek uitgeput. Het waren wel heel leuke dagen, dus geestelijk was ik nog wel fit. Meestal komt dat gecombineerd. Het zal ook gewenning zijn, als je altijd al veel moet staan voor je werk, is het minder uitputtend dan als je een bureauwerker ineens 12 uur op een dag in de frontlinie zet 
maandag 9 mei 2022 om 16:40
Alleen al het idee van én 4 lange dagen werken én 3 sociale afspraken per week (ouders, opa, oma, vrienden, ...) én een keer of 4 per week sporten ... is toch écht zo'n beetje véél te véél. Zelfs zonder festivals of reistijd crash ik na 2 weken toch écht mentaal compleet.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 9 mei 2022 om 17:32
https://www.thuisarts.nl/moeheid/ik-ben ... 20probleem.
Het belemmert je, dus ben je TE moe
Heb je nu al een afspraak met de huisarts?
Het belemmert je, dus ben je TE moe
Heb je nu al een afspraak met de huisarts?
maandag 9 mei 2022 om 19:24
dit dus, het maakt niet uit wat een ander wel en niet doet en hoe moe diegene er van wordt. Het zorgt er voor dat jij niet kunt doen wat je zou willen doenlilalinda schreef: ↑09-05-2022 17:32https://www.thuisarts.nl/moeheid/ik-ben ... 20probleem.
Het belemmert je, dus ben je TE moe
Heb je nu al een afspraak met de huisarts?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 9 mei 2022 om 19:46
Het helpt mij wel degelijk om te lezen wat voor verschillende vormen van moeheid er zijn en hoe iedereen daar op haar eigen manier mee omgaat.
Ik snap dat jullie op de huisarts hameren, dat zou ik zelf ook doen bij iemand die ik niet kende.
maandag 9 mei 2022 om 19:49
ik snap dat je het fijn vind om te lezen hoe anderen er mee om gaan, daar kun je best goede tips mee op doen. Waar je alleen voor moet waken, is dat je daardoor jezelf niet meer serieus neemt
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 9 mei 2022 om 20:10
ik zeg niet dat je dat doet, alleen dat je er voor moet oppassen. Ik lees en hoor vaak genoeg dat mensen het idee hebben zich aan te stellen, omdat ze niet dezelfde energie hebben als een ander of zich schamen, omdat ze in het weekend minder doen dan collega's.
Blijkbaar trap ik op een teentje, die indruk krijg ik iig, maar het was echt goed bedoeld
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 10 mei 2022 om 10:57
Ik eet geen vlees, maar voordat ik daarmee stopte was ik ook al moe.
Als ik kijk naar hoe ik mijn leven leef, bestaat een groot deel van de overbelasting die ik ervaar uit het feit dat ik altijd alert moet zijn. Ons gezin functioneert op basis van mijn constante zorg en aandacht. Mijn man is, volgens de maatstaven die voor mannen gelden, een goede vader en een betrokken partner. Hij doet ongeveer de helft van alle zichtbare zorg.
Echter, zijn gevoel van eigenaarschap voor het welbevinden van de kinderen is maar zeer klein. Onze kinderen uiten hun gevoelens daardoor nooit bij hem, enkel bij mij. Als ze iets nodig hebben, komen ze enkel bij mij. Het resultaat is dat ik steeds als enige ouder zie wat ze nodig hebben, omdat hij niet het verdriet en de zorgen van de kinderen meekrijgt. Want die uiten ze niet bij hem. Ik vraag de kinderen wel eens waarom ze het niet met hun vader bespreken, maar hun idee is dat hij het niet hoort en dat het dus geen zin heeft. En ik denk eigenlijk dat ze daar gelijk in hebben: hij hoort het niet echt. Ik weet niet precies wat daar onder ligt; een gebrek aan een gevoel van eigenaarschap voor de emotionele zorg voor de kinderen, een idee dat kinderen geen complexe emoties kunnen ervaren? Ik kan het niet goed inschatten. Het gevolg is wel dat de zorglast dus dubbel bij mij komt: ik moet dingen regelen voor hun welbevinden èn mijn partner ervan overtuigen dat er inderdaad een probleem is, want voor hem bestaat er helemaal geen probleem. Hij ziet enkel de oppervlakkigere versie van de kinderen. Het is daardoor alsof ik het gezin twee keer leef: de alledaagse gang van zaken en de emotionele belevings-gang van zaken die daarmee verweven is, maar die voor mijn man niet bestaat en die voor de kinderen zeer belangrijk is. Ik vind dat een ingewikkelde spagaat, hij kost me veel energie. Dat gecombineerd met kinderen die emotioneel complexer zijn dan gemiddeld, een drukke baan en een poging tot een sociaal leven maakt me constant moe.
Als ik kijk naar hoe ik mijn leven leef, bestaat een groot deel van de overbelasting die ik ervaar uit het feit dat ik altijd alert moet zijn. Ons gezin functioneert op basis van mijn constante zorg en aandacht. Mijn man is, volgens de maatstaven die voor mannen gelden, een goede vader en een betrokken partner. Hij doet ongeveer de helft van alle zichtbare zorg.
Echter, zijn gevoel van eigenaarschap voor het welbevinden van de kinderen is maar zeer klein. Onze kinderen uiten hun gevoelens daardoor nooit bij hem, enkel bij mij. Als ze iets nodig hebben, komen ze enkel bij mij. Het resultaat is dat ik steeds als enige ouder zie wat ze nodig hebben, omdat hij niet het verdriet en de zorgen van de kinderen meekrijgt. Want die uiten ze niet bij hem. Ik vraag de kinderen wel eens waarom ze het niet met hun vader bespreken, maar hun idee is dat hij het niet hoort en dat het dus geen zin heeft. En ik denk eigenlijk dat ze daar gelijk in hebben: hij hoort het niet echt. Ik weet niet precies wat daar onder ligt; een gebrek aan een gevoel van eigenaarschap voor de emotionele zorg voor de kinderen, een idee dat kinderen geen complexe emoties kunnen ervaren? Ik kan het niet goed inschatten. Het gevolg is wel dat de zorglast dus dubbel bij mij komt: ik moet dingen regelen voor hun welbevinden èn mijn partner ervan overtuigen dat er inderdaad een probleem is, want voor hem bestaat er helemaal geen probleem. Hij ziet enkel de oppervlakkigere versie van de kinderen. Het is daardoor alsof ik het gezin twee keer leef: de alledaagse gang van zaken en de emotionele belevings-gang van zaken die daarmee verweven is, maar die voor mijn man niet bestaat en die voor de kinderen zeer belangrijk is. Ik vind dat een ingewikkelde spagaat, hij kost me veel energie. Dat gecombineerd met kinderen die emotioneel complexer zijn dan gemiddeld, een drukke baan en een poging tot een sociaal leven maakt me constant moe.
dinsdag 10 mei 2022 om 11:02
Wat ik ook enorm vermoeiend vind is dat ik voor de verschillen die ik ervaar tussen mij en mijn man in de zorg voor ons gezin werkelijk nérgens weerklank vind. Het is alsof ik op een eiland zit. Die eenzaamheid helpt ook niet. Soms praat ik er met een vriendin over, en dan komt er zoveel tegenstrijdigheid uit haar dat ik daar alleen maar droevig van word.
thalas wijzigde dit bericht op 10-05-2022 11:53
0.28% gewijzigd
dinsdag 10 mei 2022 om 11:03
het gaat niet om het zuur in de sinaasappelsap, maar om de vitamine C
https://www.voedingscentrum.nl/encyclop ... ngscentrum
dinsdag 10 mei 2022 om 11:12
Ik denk dat het in de meeste relaties zo verdeeld is. Ik denk ook dat de meeste mensen het niet zien. En dat vind ik eenzaam.
Maar wat betreft die kinderen: ik had ze ook gekozen als ik het van te voren had geweten. Ik vind mijn kinderen het waardevolste, boeiendste en cognitief uitdagendste dat ik in mijn leven heb ondernomen, boeiender dan mijn proefschrift. Maar de fundamentele ongelijkheid en de enorme maatschappelijke achterstand voor vrouwen die het krijgen van kinderen bijna automatisch met zich meebrengt, die had ik niet zien aankomen. Het is veel veelomvattender en allesbeinvloedender dan ik vooraf zag. En zelfs nu zie ik steeds weer nieuwe dingen. Ach, ook wel interessant natuurlijk, maar toch jammer.
dinsdag 10 mei 2022 om 11:13
Ja, maar ik zit dus een hele dag in mijn upje in een kamer achter een laptop he (ik woon alleen), dan wil je even het gevoel krijgen dat je leeft zeg maar. Ik heb 1 of 2 meetings per dag, verder heb ik geen contact met mensen. Als ik mijn oude werk zou doen (van hot naar her rennen in een lab of de hele dag tussen de mensen in klantenservice werk) zou ik die behoefte veel minder hebben, dan ben ik denk ik blij als ik me in mijn upje op de bank kan storten (al ben ik altijd blij als ik me op mijn bank kan storten haha).Wissewis schreef: ↑09-05-2022 16:40Alleen al het idee van én 4 lange dagen werken én 3 sociale afspraken per week (ouders, opa, oma, vrienden, ...) én een keer of 4 per week sporten ... is toch écht zo'n beetje véél te véél. Zelfs zonder festivals of reistijd crash ik na 2 weken toch écht mentaal compleet.
dinsdag 10 mei 2022 om 11:18
O, interessant! Maar wat deed die azijn dan in het verhaal? Die heb ik er niet zelf bij verzonnen, voor zover ik weet.lilalinda schreef: ↑10-05-2022 11:03het gaat niet om het zuur in de sinaasappelsap, maar om de vitamine C
https://www.voedingscentrum.nl/encyclop ... ngscentrum
dinsdag 10 mei 2022 om 11:24
Ja het is goed waardeloos. Raar dat niemand het ziet, maar dat zal ook deels zelfbescherming zijn. Enige troost: kinderen zijn niet het enige wat voor die ongelijkheid zorgt, heb ik gemerkt. Verwachtingen en rolpatronen kunnen ook behoorlijk in de weg zitten.Thalas schreef: ↑10-05-2022 11:12Maar de fundamentele ongelijkheid en de enorme maatschappelijke achterstand voor vrouwen die het krijgen van kinderen bijna automatisch met zich meebrengt, die had ik niet zien aankomen. Het is veel veelomvattender en allesbeinvloedender dan ik vooraf zag. En zelfs nu zie ik steeds weer nieuwe dingen. Ach, ook wel interessant natuurlijk, maar toch jammer.
dinsdag 10 mei 2022 om 11:44
Ik weet verstandelijk dat die ongelijkheid er ook zonder kinderen kan zijn, maar voor ik kinderen kreeg heb ik hem nooit ervaren. Voor die tijd voelde ik me juist heel vrij om te bereiken wat ik wilde. Ik wilde een academische carrière en die mogelijkheid was er, zonder dat mijn geslacht me daarin leek te hinderen of zelfs maar relevant leek. Pas toen ik kinderen kreeg en ik onevenredig veel meer tijd en energie moest besteden aan het gezin dan mijn partner, merkte ik hoe belemmerend ze voor mij waren en niet voor mijn man. En hoe de verwachtingen van de maatschappij nu op mij geprojecteerd werden en niet op mijn man. Hoewel, misschien ook op hem, maar meer vergelijkbaar met hoe de situatie was voor we kinderen kregen: de verwachtingen van een maatschappelijke positie en financieel succes. Voor hem veranderde er eigenlijk niet zoveel, terwijl mijn leven er een grote mentale belasting bij kreeg. En de sociale oneerlijkheid die ik ervaar zit hem ook daarin: omdat mijn man nooit die mentale belasting heeft ervaren, kan hij zich er geen voorstelling van maken. Hij weet dat hij er is omdat ik het zeg, maar hij doorvoelt het niet. Heel eenzaam vind ik het.
dinsdag 10 mei 2022 om 11:56
Ik werk 24 uur, niet zoveel dus. Maar heb wel een behoorlijke verantwoordelijkheid en hoge werkdruk. Daarnaast zorg ik (met man gelukkig) voor een zorgintensief pleegkind en hebben met name mijn schoonouders steeds meer behoefte aan ondersteuning en aandacht.
Zorg voor pleegkind is de laatste maanden energieslurpend en in combinatie met de behoeften van schoonouder(s) en de werkdruk die ook absurd is, is het wel wat veel. Mijn lontje is kort en ik ben echt moe . Aan de andere kant, doordat ik het kan verklaren en ervan uitga dat het wel weer beter wordt (het is een faaaaaseeeee
) kan ik het ook wel handelen en beperkt het me niet erg.
Ik ben fysiek goed in orde, ben fit en doe ook mijn best om dat zo te houden. Ik heb een gezond gewicht, eet gezond en sport geregeld. Ik moet dat ook echt doen om het voor mezelf allemaal te kunnen blijven bolwerken en in die zin staat zorg voor mijn lijf ook hoog op mijn prioriteitenlijstje. Dat skip ik ook niet als ik moe ben, hoe groot de verleiding soms ook is. Dat is voor mij toch echt de manier om niet volledig overbelast en uitgeput te raken.
Zorg voor pleegkind is de laatste maanden energieslurpend en in combinatie met de behoeften van schoonouder(s) en de werkdruk die ook absurd is, is het wel wat veel. Mijn lontje is kort en ik ben echt moe . Aan de andere kant, doordat ik het kan verklaren en ervan uitga dat het wel weer beter wordt (het is een faaaaaseeeee
) kan ik het ook wel handelen en beperkt het me niet erg.Ik ben fysiek goed in orde, ben fit en doe ook mijn best om dat zo te houden. Ik heb een gezond gewicht, eet gezond en sport geregeld. Ik moet dat ook echt doen om het voor mezelf allemaal te kunnen blijven bolwerken en in die zin staat zorg voor mijn lijf ook hoog op mijn prioriteitenlijstje. Dat skip ik ook niet als ik moe ben, hoe groot de verleiding soms ook is. Dat is voor mij toch echt de manier om niet volledig overbelast en uitgeput te raken.
