Kinderen
alle pijlers
Broer (10) en zus (8) elkaar pijn doen/vervelen
dinsdag 26 maart 2024 om 09:19
Hallo,
Overal is wel eens wat in huis
maar ik ben benieuwd naar jullie tips bij ruziënde kinderen (dochter 8 en zoon 10).
Zoals vanmorgen. Dochter deed een pakje crackers in haar broodtrommel. Laatste pakje. Zoon wilde die ook. Hij ging bozig achter haar staan, want hij wil de crackers! Uitgelegd: helaas, voor nu zijn ze op. We nemen nieuwe mee met de boodschappen. Er ligt genoeg in de kast. (zo doen we het wel vaker)
Hij loopt langs zijn zusje en geeft haar een flinke stomp op haar schouder, vanwege de crackers. Zusje huilen. Het deed haar flink pijn. Zo gaat het vaker om 'niks'.
Ik heb dochter getroost en zoon (voor de zoveelste keer) duidelijk gemaakt dat we elkaar hier in huis geen pijn doen. Vaker met hem besproken: ga uit de situatie als je voelt dat je boos wordt, tel daar tot 10. Niet gedaan helaas, met deze reactie tot gevolg. Als straf schermverbod voor 1 dag + excuses aanbieden aan zusje (elkaar aankijken, sorry zeggen, knuffel). Bij geen fatsoenlijk en gemeend excuus: nog een dag schermverbod erbij.
Zusje is vergevingsgezind dus de lucht is daarna snel geklaard. Zoon kan niet goed uitleggen hoe hij tot zijn actie komt en geeft iedereen de schuld, behalve hemzelf. Moeder en zusje maakten hem boos, moeder trekt partij, ik deed het niet expres. Hij heeft moeite met het verschil tussen per ongeluk en expres. Dat blijft lastig voor hem.
Ik had gedacht met zoon te praten en hem zelf te laten bedenken hoe zo'n situatie voorkomen of opgelost kan worden. Ik wil wel een 'straf' aan verbinden aan elkaar pijn doen.
Hoe kan ik hier beter of anders mee omgaan? In de 'hectische ochtendspits' valt het me extra zwaar en word ik er soms zelf emotioneel van.
Dit hiervoor is een incident, maar het komt vaak voor dat ze elkaar bij het ontbijt blijven triggeren, onder tafel elkaar vervelen met de voeten en 'hou op' naar elkaar roepen. Ook als iemand niet de kaas wil aangeven. Om vanalles. Ze blijven over elkaars grenzen heen gaan.
Mijn partner is op dat moment al naar zijn werk.
Nog andere tips of ervaringen? Ik dacht zelf ook aan de luisterkind methode. Iemand ervaring?
Overal is wel eens wat in huis
maar ik ben benieuwd naar jullie tips bij ruziënde kinderen (dochter 8 en zoon 10).Zoals vanmorgen. Dochter deed een pakje crackers in haar broodtrommel. Laatste pakje. Zoon wilde die ook. Hij ging bozig achter haar staan, want hij wil de crackers! Uitgelegd: helaas, voor nu zijn ze op. We nemen nieuwe mee met de boodschappen. Er ligt genoeg in de kast. (zo doen we het wel vaker)
Hij loopt langs zijn zusje en geeft haar een flinke stomp op haar schouder, vanwege de crackers. Zusje huilen. Het deed haar flink pijn. Zo gaat het vaker om 'niks'.
Ik heb dochter getroost en zoon (voor de zoveelste keer) duidelijk gemaakt dat we elkaar hier in huis geen pijn doen. Vaker met hem besproken: ga uit de situatie als je voelt dat je boos wordt, tel daar tot 10. Niet gedaan helaas, met deze reactie tot gevolg. Als straf schermverbod voor 1 dag + excuses aanbieden aan zusje (elkaar aankijken, sorry zeggen, knuffel). Bij geen fatsoenlijk en gemeend excuus: nog een dag schermverbod erbij.
Zusje is vergevingsgezind dus de lucht is daarna snel geklaard. Zoon kan niet goed uitleggen hoe hij tot zijn actie komt en geeft iedereen de schuld, behalve hemzelf. Moeder en zusje maakten hem boos, moeder trekt partij, ik deed het niet expres. Hij heeft moeite met het verschil tussen per ongeluk en expres. Dat blijft lastig voor hem.
Ik had gedacht met zoon te praten en hem zelf te laten bedenken hoe zo'n situatie voorkomen of opgelost kan worden. Ik wil wel een 'straf' aan verbinden aan elkaar pijn doen.
Hoe kan ik hier beter of anders mee omgaan? In de 'hectische ochtendspits' valt het me extra zwaar en word ik er soms zelf emotioneel van.
Dit hiervoor is een incident, maar het komt vaak voor dat ze elkaar bij het ontbijt blijven triggeren, onder tafel elkaar vervelen met de voeten en 'hou op' naar elkaar roepen. Ook als iemand niet de kaas wil aangeven. Om vanalles. Ze blijven over elkaars grenzen heen gaan.
Mijn partner is op dat moment al naar zijn werk.
Nog andere tips of ervaringen? Ik dacht zelf ook aan de luisterkind methode. Iemand ervaring?
woensdag 27 maart 2024 om 12:53
Waar heb jij het over? Iemand hier verzint zelf lekker puh erbij als mogelijke trigger om meisje mede schuldig te maken en jij maakt nog tandje erger.
Echt wtf.
woensdag 27 maart 2024 om 13:03
Dat ben ik heel enthousiast niet met je eens. Mijn jongste werd op de basisschool een poosje getreiterd door een kind dat van thuis geen enkele grens werd meegegeven en die de halve school terroriseerde. En wij zijn thuis echt enorme braafjes dus echt iedere pacifistische reactie had de revue al gepasseerd toen ik voor de zoveelste keer naar de juf ging om een opzettelijke blauwe plek op mijn kind. En die begon de hele riedel die je dan krijgt over rots en water en misschien moest die van mij op judo en blablabla laat het slachtoffer er maar fijn een oplossing voor zoeken.
Toen heb ik een stevig gesprek gevoerd met mijn zoon dat hij, hoe bang hij ook was en hoe spannend hij het ook er de volgende keer volle bak op moest slaan. En dat hij dan misschien wel straf zou krijgen van de juf maar dat hij haar dan mocht vertellen dat dat niet uitmaakt omdat hij van zijn moeder een cadeau zou krijgen. Een groot cadeau.
Sommige mensen zijn zo verschrikkelijk stiekem en geniepig dat de dader ècht in het voorland kan liggen in plaats van in de explosie.
En als kind kun je gewoon niet zomaar weg uit je gezin of uit je klas. Dus als er niet scherp naar het hele verhaal wordt gekeken dan delft soms echt de verkeerde het onderspit.
woensdag 27 maart 2024 om 13:17
En ik had een broertje dat door een aandoening zichzelf niet kon reguleren en daarom bij alles gewoon meteen begon te slaan als hij zijn zin niet kreeg, als iemand net verkeerd keek ect.
Was niet zijn fout dat niemand/de volwassenen daar iets mee heeft gedaan toen, maar er was geen aanleiding. Het beeld dat ook hier herhaaldelijk geschets word dat meisjes vaak geniepig zijn en dat degene die slaat dat niet zomaar doet...
Slaan is niet goed en uitzoeken waarom er geslagen word lijkt me heel goed, maar stop met de aanname dat slaan altijd een reactie is op sneaky gedrag van een anders, dat weet je helemaal niet en is ook best vaak helemaal niet aan de orde.
Was niet zijn fout dat niemand/de volwassenen daar iets mee heeft gedaan toen, maar er was geen aanleiding. Het beeld dat ook hier herhaaldelijk geschets word dat meisjes vaak geniepig zijn en dat degene die slaat dat niet zomaar doet...
Slaan is niet goed en uitzoeken waarom er geslagen word lijkt me heel goed, maar stop met de aanname dat slaan altijd een reactie is op sneaky gedrag van een anders, dat weet je helemaal niet en is ook best vaak helemaal niet aan de orde.
woensdag 27 maart 2024 om 14:34
Ik vind naar beide partijen luisteren niet gelijk staan aan vergoelijken van slaan. In het moment zelf zal ik waarschijnlijk wel iets bozer reageren op degene die slaat, maar dat komt omdat het slaan ervoor zorgt dat ik acuut moet ingrijpen.nicole123 schreef: ↑27-03-2024 11:05De vraag is: staat naar beide partijen luisteren gelijk aan vergoelijken van het slaan? Of staat direct partij kiezen tegen degene die sloeg gelijk aan het vergoelijken van het misschien wel heel vervelende uitlokkende gedrag van de ander? In de kroeg iemand slaan kan echt niet, maar in de kroeg iemands biertje voor zijn neus wegkapen en dan triomfantelijk lekker puh zeggen evenmin. Ik vind het zelf daarom belangrijk om het hele verhaal te weten en beide kinderen aan te spreken op onwenselijk gedrag en hoe het anders opgelost kan worden.
Nu wordt er bij ons tot nu toe ook nooit dusdanig hard geslagen dat het echt veel pijn doet. Ik kan me wel voorstellen dat het dan anders zou zijn en het slaan/geweld meer aandacht verdient.
woensdag 27 maart 2024 om 14:37
Lucifee2024 schreef: ↑27-03-2024 13:17
Slaan is niet goed en uitzoeken waarom er geslagen word lijkt me heel goed, maar stop met de aanname dat slaan altijd een reactie is op sneaky gedrag van een anders, dat weet je helemaal niet en is ook best vaak helemaal niet aan de orde.
In algemene zin geef ik je groot gelijk. In de openingspost geeft TO echter herhaaldelijk aan dat het heel vaak gebeurt en dat haar kinderen elkaar blijven triggeren. Dan wordt het een beetje eenzijdig om alleen naar het gedrag van haar zoon te kijken om te proberen haar iets van advies te geven. Beide kinderen blijven steeds in dit patroon ronddraaien en in de situatie die we als voorbeeld krijgen krijgt alleen haar zoon straf en is haar dochter (die dus óók haar broer triggert) klaar met een aai over haar bol en een excuus van haar broer.
woensdag 27 maart 2024 om 14:42
Ik trek in principe nooit partij. Waar 2 vechten hebben meestal 2 schuld. Tenzij het overduidelijk anders is natuurlijk. Ik ga met hen beiden in gesprek over ieder zijn aandeel in het conflict. Natuurlijk op niveau van hun leeftijd.
Dit helpt eigenlijk heel goed. Ik steun allebei in een conflict en spreek allebei aan op hun eigen rol. Laat ze nadenken wat ze zelf anders hadden kunnen doen.
In het geval van TO weet ik niet hoe het gegaan is. Ik was er niet bij. Zou kunnen dat zusje echt niks deed. Maar ik zie bij mijn kinderen ook wel dat als 1 dan 'geluk' heeft, hij het toch met een blik wat pesterig kan laten blijken. En dan geeft de ander een stomp. Imo is het in een gezin erg zeldzaam dat een conflict volledig door 1 persoon wordt veroorzaakt.
Slaan keur ik uiteraard wel altijd heel streng af. Dat doen we niet hier in huis. Maar heb ook oog voor wat daaraan vooraf gegaan is. Komt in ieder geval bij ons thuis nooit uit het niets.
Wat betreft dat geklier aan tafel. Daar ben ik heel duidelijk in. Allebei kappen, anders eten ze maar allebei op hun eigen kamer hun ontbijt op. Daar moet je zeker niet teveel in meegaan met waarschuwen, smeken en praten. Als je er emotioneel van wordt, is het wel een teken dat dit veel te lang door kan gaan. Bij de eerste signalen van geklier direct afkappen die onzin.
Dit helpt eigenlijk heel goed. Ik steun allebei in een conflict en spreek allebei aan op hun eigen rol. Laat ze nadenken wat ze zelf anders hadden kunnen doen.
In het geval van TO weet ik niet hoe het gegaan is. Ik was er niet bij. Zou kunnen dat zusje echt niks deed. Maar ik zie bij mijn kinderen ook wel dat als 1 dan 'geluk' heeft, hij het toch met een blik wat pesterig kan laten blijken. En dan geeft de ander een stomp. Imo is het in een gezin erg zeldzaam dat een conflict volledig door 1 persoon wordt veroorzaakt.
Slaan keur ik uiteraard wel altijd heel streng af. Dat doen we niet hier in huis. Maar heb ook oog voor wat daaraan vooraf gegaan is. Komt in ieder geval bij ons thuis nooit uit het niets.
Wat betreft dat geklier aan tafel. Daar ben ik heel duidelijk in. Allebei kappen, anders eten ze maar allebei op hun eigen kamer hun ontbijt op. Daar moet je zeker niet teveel in meegaan met waarschuwen, smeken en praten. Als je er emotioneel van wordt, is het wel een teken dat dit veel te lang door kan gaan. Bij de eerste signalen van geklier direct afkappen die onzin.
woensdag 27 maart 2024 om 14:49
Huh, lees jij een ander topic dan ik dan? Ik heb volgens mij één persoon inderdaad iets (veel te) generaliserends over meisjes of jongste kinderen zien schrijven, maar volgens mij was dat een uitzondering en kwam daar ook meteen tegengas op. Dat stompen of te weinig emotie-regulatie met jongen-zijn te maken heeft en dat het daarom mag zegt helemaal niemand hier. Wel zeggen aantal mensen hier dat een ruzie vaak twee kanten heeft en dat als je niet het hele verhaal weet / gezien hebt het niet altijd fair is om degene die geslagen heeft als enige dader te zien en degene die geslagen heeft als enige slachtoffer.Lucifee2024 schreef: ↑27-03-2024 12:39Bijzonder dat er door sommige vanuit gegaan word dat zusje vast geniepig heeft gedaan want dat doen meisjes?
En stompen mag dan want jongen en daarom geen emotieregulatie?
Kunnen mensen/ouders echt stoppen met deze ouderwetse seksistische nonsens?
Je schaadt daar beide kinderen mee, echt kappen met die onzin.
Hier drie kinderen m-v-v en alle drie lokken ze de ander wel eens uit of doen ze onbewust iets wat door de ander als vervelend gevonden wordt, allemaal hebben ze nog best wat te leren op het vlak van emotie-regulatie en allemaal delen ze wel eens een mep uit tijdens een ruzie. Het vaakst is dat hier thuis de oudste, dus daarom gebruik ik dat hier als voorbeeld. Maar m/v speelt geen enkele rol in wat ik wel of niet verwacht of accepteer.
woensdag 27 maart 2024 om 15:01
Huh?nicole123 schreef: ↑26-03-2024 22:25Ik snap dat je een bepaalde aanpak hebt, maar ik lees hierin niet dat je op die manier gedoe voorkomt. Ik lees juist wel ook flink wat gedoe, namelijk gerel en gezeur en gehuil op de kamer. Geen rustig ontbijt. Dus je regel kan wel zijn 'geen gedoe / gerel / gezeik / gemep', maar dat iets een regel is betekent niet dat het dan dus niet meer optreedt. Was het maar zo, dan zouden mijn kinderen engeltjes zijn, want we hebben hier heel duidelijke regels over wat wel en niet mag. Alleen zich er altijd aan houden...
Ik geef aan hoe ik op de situatie van to zou reageren.
Dat was gerel en gezeur en gemep.
Dat voorkom ik door in te grijpen.
ANDERS naar je kamer en daar verder huilen. Komt dus amper voor, is misschien een keertje voorgekomen.
Rest voorkom ik door op alternatieven te wijzen, te beloven aan te vullen en dat ook doen, niet accepteren dat je in je eentje iets pakt wat een ander ook lust.
Ik begrijp niet zo goed waarop je nu reageert.
woensdag 27 maart 2024 om 15:03
Ik denk dat wij allebei onze eigen situatie als referentiekader hebben en dat die situaties heel verschillend zijn. Bij jouw voorbeeld is duidelijk degene die geslagen wordt niet de schuldige. Bij mij is vaak wel degene die geslagen werd degene die juist uitlokte, of er werd over en weer geïrriteerd en het ging van kwaad tot erger. Ik denk dat partij trekken en één kind te straffen zonder het verhaal te kennen sowieso niet goed is. Als kind is het heel naar als je ouders onterecht partij kiezen voor je broer of zus in een conflict en dat geldt voor beide partijen.Lucifee2024 schreef: ↑27-03-2024 13:17En ik had een broertje dat door een aandoening zichzelf niet kon reguleren en daarom bij alles gewoon meteen begon te slaan als hij zijn zin niet kreeg, als iemand net verkeerd keek ect.
Was niet zijn fout dat niemand/de volwassenen daar iets mee heeft gedaan toen, maar er was geen aanleiding. Het beeld dat ook hier herhaaldelijk geschets word dat meisjes vaak geniepig zijn en dat degene die slaat dat niet zomaar doet...
Slaan is niet goed en uitzoeken waarom er geslagen word lijkt me heel goed, maar stop met de aanname dat slaan altijd een reactie is op sneaky gedrag van een anders, dat weet je helemaal niet en is ook best vaak helemaal niet aan de orde.
woensdag 27 maart 2024 om 15:14
Dan heb je denk ik vrij beheerste kinderen of kinderen bij wie conflicten eerst heel langzaam oplopen of de mogelijkheid overal direct bovenop te zitten. In andere gezinnen is de vlam al lang in de pan voor je hem kunt voorkomen en ergens dan een regel over hebben voorkomt dat echt niet altijd. Ik zorg met zo'n cracker situatie ook zoveel mogelijk dat ik dat aan de voorkant geregeld heb (dat er voor beiden genoeg is of een regel hoe je ermee omgaat als er maar één van iets is), maar er zijn zoveel dingen waar conflicten over kunnen ontstaan.Surebaby schreef: ↑27-03-2024 15:01Huh?
Ik geef aan hoe ik op de situatie van to zou reageren.
Dat was gerel en gezeur en gemep.
Dat voorkom ik door in te grijpen.
ANDERS naar je kamer en daar verder huilen. Komt dus amper voor, is misschien een keertje voorgekomen.
Rest voorkom ik door op alternatieven te wijzen, te beloven aan te vullen en dat ook doen, niet accepteren dat je in je eentje iets pakt wat een ander ook lust.
Ik begrijp niet zo goed waarop je nu reageert.
En met 'daar verder huilen' heb je toch blijkbaar ook een kind dat aan het huilen is en je naar boven moet sturen? Dat noem ik ook gedoe, dat vind ik niet vallen onder rustig ontbijten. Je kunt niet zeggen dat als je iets niet accepteert of geen gedoe wil er dus nooit gehuil of gedoe is of geslagen wordt, zeker niet in een gezin waar kinderen nog niet optimaal hun emoties kunnen beheersen en waar je als ouder niet overal met je neus bovenop staat.
woensdag 27 maart 2024 om 15:25
Wat begrijp je niet aan het woord 'anders'?nicole123 schreef: ↑27-03-2024 15:14Dan heb je denk ik vrij beheerste kinderen of kinderen bij wie conflicten eerst heel langzaam oplopen of de mogelijkheid overal direct bovenop te zitten. In andere gezinnen is de vlam al lang in de pan voor je hem kunt voorkomen en ergens dan een regel over hebben voorkomt dat echt niet altijd. Ik zorg met zo'n cracker situatie ook zoveel mogelijk dat ik dat aan de voorkant geregeld heb (dat er voor beiden genoeg is of een regel hoe je ermee omgaat als er maar één van iets is), maar er zijn zoveel dingen waar conflicten over kunnen ontstaan.
En met 'daar verder huilen' heb je toch blijkbaar ook een kind dat aan het huilen is en je naar boven moet sturen? Dat noem ik ook gedoe, dat vind ik niet vallen onder rustig ontbijten. Je kunt niet zeggen dat als je iets niet accepteert of geen gedoe wil er dus nooit gehuil of gedoe is of geslagen wordt, zeker niet in een gezin waar kinderen nog niet optimaal hun emoties kunnen beheersen en waar je als ouder niet overal met je neus bovenop staat.
En ik heb een zeer temperamentvol kind. Die kan en kon in bepaalde fases al driftaanvallen krijgen van lucht.
Vandaar ook dat ik het strak hou s ochtends.
Niks is het waard om zo verdrietig om boos om te worden en je dag zo te beginnen, het wordt opgelost en we gaan niet in ons eentje iets opeten wat een ander ook had gewild.
Daar mag het temperamentvolle kind op vertrouwen en ik heb er veel energie in gestoken om dat zo te krijgen. Bij mijn kinderen is dat gelukt door het strak te houden.
Geen gedoe om dit soort futiliteiten, de kast ligt vol en anders eet niemand dat item.
Dat dat bij andere kinderen anders werkt zal vast wel, to vroeg tips, in de andere posts gaf ik die hoe ik het doe.
Dat dat in jouw specifieke gezin niet werkt, zo zijn er hier wel meer toch?
woensdag 27 maart 2024 om 15:39
Dan begreep ik je verkeerd en is jouw methode dus om het heel strak te houden, er bovenop te zitten en heel duidelijk aan de voorkant te regelen wat de kaders zijn, wat er wel en niet kan, mag en verwacht wordt. En dat werkt bij jouw gezin. Al ben je dus blijkbaar ook daarin echt wel door gedoe heen gegaan, want een driftbui van een kind vind ik bij uitstek vallen onder gedoe en een kind dat naar de kamer gestuurd wordt om uit te huilen ook.
Dit klinkt voor mij heel anders dan 'de regel hier is geen gedoe en dus is er geen gedoe', zoals ik je post in eerste instantie opvatte.
woensdag 27 maart 2024 om 16:05
Ik heb hier ook de 'surebaby'- methode gehanteerd. De regel is hier geen gedoe. Maar die regel krijg je er niet zomaar in. Die moet erin slijten.
Dus ik ben al heel vroeg gestart met het 'geen gedoe'. Toen oudste op de grond speelde en jongste erheen kroop, zat ik al op het vinkentouw om te kijken hoe dat zou gaan. En soms ging dat goed en bouwde oudste een toren en roste jongste die om. Maar soms ging dat omrossen vóór de toren naar tevredenheid stond en dan had je dus al ruzie. Daar moest ik dan snel op inspelen.
Nu zitten we in de fase van samen gamen. Samen in een server. En moet je je houden aan de regels van de beheerder van de server. En dat gaat vaak goed en vaak niet goed. Ook hier weer duidelijke regels hanteren. En lukt het even niet, dan ga je elk in je eigen server. Soms is er gedoe over het gekozen voorleesboek in de avond. Ze mogen om de beurt kiezen. En vind de ander het niets, dan kijk je of je papa zover krijgt dat hij met je gaat voorlezen. Maar dit is het en zó gaan we het doen.
Dus ik ben al heel vroeg gestart met het 'geen gedoe'. Toen oudste op de grond speelde en jongste erheen kroop, zat ik al op het vinkentouw om te kijken hoe dat zou gaan. En soms ging dat goed en bouwde oudste een toren en roste jongste die om. Maar soms ging dat omrossen vóór de toren naar tevredenheid stond en dan had je dus al ruzie. Daar moest ik dan snel op inspelen.
Nu zitten we in de fase van samen gamen. Samen in een server. En moet je je houden aan de regels van de beheerder van de server. En dat gaat vaak goed en vaak niet goed. Ook hier weer duidelijke regels hanteren. En lukt het even niet, dan ga je elk in je eigen server. Soms is er gedoe over het gekozen voorleesboek in de avond. Ze mogen om de beurt kiezen. En vind de ander het niets, dan kijk je of je papa zover krijgt dat hij met je gaat voorlezen. Maar dit is het en zó gaan we het doen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 27 maart 2024 om 16:44
Dus dingen aan de voorkant regelen (ipv achteraf bespreken/bestraffen) en er bovenop zitten en al in een heel vroeg stadium ingrijpen, begrijp ik dat goed, Doreia? Dat vind ik duidelijker dan 'geen gedoe'. Niemand wil gedoe, de vraag is alleen hoe je concreet dan zoveel mogelijk gedoe voorkomt, in de kiem smoort of oplost tijdens of na het gedoe.
Bij ons vinden trouwens heel veel van dit soort ruzies plaats als wij er niet bij zijn, bijv op zaterdagochtend om half 8 als de kinderen al beneden zijn en wij nog slapen. Hoe gaan jullie daarmee om? Hoe voorkomen jullie ruzie in situaties waar je zelf niet bij bent? Want bij kinderen van 8+ blijf je niet continu erbij lijkt me.
Bij ons vinden trouwens heel veel van dit soort ruzies plaats als wij er niet bij zijn, bijv op zaterdagochtend om half 8 als de kinderen al beneden zijn en wij nog slapen. Hoe gaan jullie daarmee om? Hoe voorkomen jullie ruzie in situaties waar je zelf niet bij bent? Want bij kinderen van 8+ blijf je niet continu erbij lijkt me.
woensdag 27 maart 2024 om 17:00
Juist als ze met zijn tweeën zijn gaat het heel goed hier. Omdat ik er dan niet ben, dus moeten ze het zelf oplossen. Inmiddels staan ze bij ruzie wel keihard over en weer te schreeuwen, maar het gaat nog steeds wel over het onderwerp van de ruzie.
En gaat het toch mis, dan pakken ze een oplossing zoals ik het met ze oplos : alleen spelen, bij elkaar vandaan of echt helemaal weg uit de ruimte. En dat doen ze dan om de ander een hak te zetten. En vaak geeft de ander dan wel toe, vinden ze een compromis en is het opgelost. Omdat we dus thuis duidelijk zijn aan de voorkant en hoe je het op kunt lossen denk ik.
En gaat het toch mis, dan pakken ze een oplossing zoals ik het met ze oplos : alleen spelen, bij elkaar vandaan of echt helemaal weg uit de ruimte. En dat doen ze dan om de ander een hak te zetten. En vaak geeft de ander dan wel toe, vinden ze een compromis en is het opgelost. Omdat we dus thuis duidelijk zijn aan de voorkant en hoe je het op kunt lossen denk ik.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 27 maart 2024 om 17:32
Van dat 'omdat' zou ik niet zo zeker zijn. Wij hebben aan de voorkant namelijk exact dezelfde regel: je lost dingen samen op door praten en als je er niet uitkomt dan laat je het issue zitten, ga je bij elkaar uit de buurt en allebei iets anders doen. En toch werkt het bij ons niet. Er wordt dan toch weer gegild, soms geslagen en ze gaan niet bij elkaar uit de buurt. Ze zien weggaan ook niet als 'de ander een hak zetten', maar als toegeven/inbinden, dat is misschien het verschil. Het ligt denk ik toch ook aan de karakakters van de kinderen en hoe die op elkaar aansluiten of zo'n regel aan de voorkant wel of niet de gewenste uitwerking heeft.Doreia* schreef: ↑27-03-2024 17:00Juist als ze met zijn tweeën zijn gaat het heel goed hier. Omdat ik er dan niet ben, dus moeten ze het zelf oplossen. Inmiddels staan ze bij ruzie wel keihard over en weer te schreeuwen, maar het gaat nog steeds wel over het onderwerp van de ruzie.
En gaat het toch mis, dan pakken ze een oplossing zoals ik het met ze oplos : alleen spelen, bij elkaar vandaan of echt helemaal weg uit de ruimte. En dat doen ze dan om de ander een hak te zetten. En vaak geeft de ander dan wel toe, vinden ze een compromis en is het opgelost. Omdat we dus thuis duidelijk zijn aan de voorkant en hoe je het op kunt lossen denk ik.
woensdag 27 maart 2024 om 17:41
Precies. Dus wat voor mij werkt, werkt niet voor de buren en vice versa.nicole123 schreef: ↑27-03-2024 17:32Van dat 'omdat' zou ik niet zo zeker zijn. Wij hebben aan de voorkant namelijk exact dezelfde regel: je lost dingen samen op door praten en als je er niet uitkomt dan laat je het issue zitten, ga je bij elkaar uit de buurt en allebei iets anders doen. En toch werkt het bij ons niet. Er wordt dan toch weer gegild, soms geslagen en ze gaan niet bij elkaar uit de buurt. Ze zien weggaan ook niet als 'de ander een hak zetten', maar als toegeven/inbinden, dat is misschien het verschil. Het ligt denk ik toch ook aan de karakakters van de kinderen en hoe die op elkaar aansluiten of zo'n regel aan de voorkant wel of niet de gewenste uitwerking heeft.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 27 maart 2024 om 17:45
Ik zou dan al van te voren waarschuwen. Gedoe morgenvroeg als wij nog slapen betekent straf voor beide.nicole123 schreef: ↑27-03-2024 16:44Dus dingen aan de voorkant regelen (ipv achteraf bespreken/bestraffen) en er bovenop zitten en al in een heel vroeg stadium ingrijpen, begrijp ik dat goed, Doreia? Dat vind ik duidelijker dan 'geen gedoe'. Niemand wil gedoe, de vraag is alleen hoe je concreet dan zoveel mogelijk gedoe voorkomt, in de kiem smoort of oplost tijdens of na het gedoe.
Bij ons vinden trouwens heel veel van dit soort ruzies plaats als wij er niet bij zijn, bijv op zaterdagochtend om half 8 als de kinderen al beneden zijn en wij nog slapen. Hoe gaan jullie daarmee om? Hoe voorkomen jullie ruzie in situaties waar je zelf niet bij bent? Want bij kinderen van 8+ blijf je niet continu erbij lijkt me.
Beide dus de verantwoordelijkheid geven dat het goed moet gaan. En als het niet goed gaat is er dus ook voor beide een consequentie.
Ik zou dan wel van te voren bespreken wat mogelijkheden zijn om gedoe te voorkomen. Bijvoorbeeld bij irritatie weglopen.
Maar jullie met rust laten en zelf oplossen
woensdag 27 maart 2024 om 19:26
Ik vermoed dat de regel 'je lost dingen samen op door te praten' de deur openzet voor gedoetjes waarbij ze allebei geen oplossing willen maar gelijk willen krijgen. Je zou het als experiment een tijdlang kunnen schrappen (en evt. vervangen door iets anders).
Ik bedoel niet dat je voor altijd het doel 'praten tot je tot een oplossing komt' als opvoedkundig doel moet schrappen hoor. Maar als het nu niet werkt, dan maar even niet.
woensdag 27 maart 2024 om 21:01
Waar zou jij hem door vervangen dan? Hoe moeten ze dan gedoetjes oplossen? Gillen en slaan lijkt me ook geen optie, vandaar het alternatief van rustig benoemen als je iets van de ander vervelend vindt en dat de ander daar dan naar luistert en rekening mee houdt.frambozentaartje schreef: ↑27-03-2024 19:26Ik vermoed dat de regel 'je lost dingen samen op door te praten' de deur openzet voor gedoetjes waarbij ze allebei geen oplossing willen maar gelijk willen krijgen. Je zou het als experiment een tijdlang kunnen schrappen (en evt. vervangen door iets anders).
Ik bedoel niet dat je voor altijd het doel 'praten tot je tot een oplossing komt' als opvoedkundig doel moet schrappen hoor. Maar als het nu niet werkt, dan maar even niet.
Wat moeten ze volgens jou dan doen als bijv. broer loopt te hummen en dochter vindt dat irritant, als dochter net het tijdschrift wegpakt wat zoon wil gaan lezen, als ze allebei in het hoekje van de bank willen zitten, als de een de ander steeds aan zit te staren, als ze een boterham pakken en de een vindt dat de ander smakt, als ze een spelletje doen en na 3 minuten zegt er een op een vervelend toontje ‘ik doe niet meer mee!’ en al die andere dingetjes die klein beginnen maar al gauw kunnen ontploffen?
woensdag 27 maart 2024 om 21:16
donderdag 28 maart 2024 om 07:37
Ik denk eerlijk gezegd dat die situaties niet te voorkomen zijn en dat het ook niet realistisch is dat kinderen dat zelf samen oplossen zonder dat er ontploft wordt (geschreeuwd wordt oid).nicole123 schreef: ↑27-03-2024 21:01Waar zou jij hem door vervangen dan? Hoe moeten ze dan gedoetjes oplossen? Gillen en slaan lijkt me ook geen optie, vandaar het alternatief van rustig benoemen als je iets van de ander vervelend vindt en dat de ander daar dan naar luistert en rekening mee houdt.
Wat moeten ze volgens jou dan doen als bijv. broer loopt te hummen en dochter vindt dat irritant, als dochter net het tijdschrift wegpakt wat zoon wil gaan lezen, als ze allebei in het hoekje van de bank willen zitten, als de een de ander steeds aan zit te staren, als ze een boterham pakken en de een vindt dat de ander smakt, als ze een spelletje doen en na 3 minuten zegt er een op een vervelend toontje ‘ik doe niet meer mee!’ en al die andere dingetjes die klein beginnen maar al gauw kunnen ontploffen?
Om hier gedoe te voorkomen in het weekend s ochtends als wij wat langer willen blijven liggen, mogen ze op hun iPad of telefoon. Dat gaat altijd goed.
donderdag 28 maart 2024 om 09:00
Om je goede hoop te geven: dit zijn dingen, die in ons gezin vroeger aan de orde van de dag waren, maar nu eigenlijk nooit meer ontsporen. De ergernissen zijn er nog wel, maar nu worden nu zonder escalatie opgelost. Niet zozeer door mijn vakkundige opvoeding (opvoeden is niet mijn sterkste kant denk ik zelf), maar gewoon door ouder te worden en beter met conflicten en irritaties om te kunnen gaan.nicole123 schreef: ↑27-03-2024 21:01Waar zou jij hem door vervangen dan? Hoe moeten ze dan gedoetjes oplossen? Gillen en slaan lijkt me ook geen optie, vandaar het alternatief van rustig benoemen als je iets van de ander vervelend vindt en dat de ander daar dan naar luistert en rekening mee houdt.
Wat moeten ze volgens jou dan doen als bijv. broer loopt te hummen en dochter vindt dat irritant, als dochter net het tijdschrift wegpakt wat zoon wil gaan lezen, als ze allebei in het hoekje van de bank willen zitten, als de een de ander steeds aan zit te staren, als ze een boterham pakken en de een vindt dat de ander smakt, als ze een spelletje doen en na 3 minuten zegt er een op een vervelend toontje ‘ik doe niet meer mee!’ en al die andere dingetjes die klein beginnen maar al gauw kunnen ontploffen?
donderdag 28 maart 2024 om 09:07
Dat is een relativerende post, ik denk dat daar wel wat in zit. Misschien leggen we hier de lat wel te hoog op dit vlak. Het zijn geen kinderen die zichzelf erg goed kunnen vermaken en dan mogen ze ‘s ochtends ook nog eens niet op schermen van ons. Ik vinden enerzijds te gemakkelijk om ze maar zoet te houden met iPad of telefoon en we willen ons ivm hun ogen ook aan de 20-20-2 regel houden, maar anderzijds vragen we misschien gewoon teveel van ze.alouette schreef: ↑28-03-2024 07:37Ik denk eerlijk gezegd dat die situaties niet te voorkomen zijn en dat het ook niet realistisch is dat kinderen dat zelf samen oplossen zonder dat er ontploft wordt (geschreeuwd wordt oid).
Om hier gedoe te voorkomen in het weekend s ochtends als wij wat langer willen blijven liggen, mogen ze op hun iPad of telefoon. Dat gaat altijd goed.
donderdag 28 maart 2024 om 09:09
Dank je, dat is zeker hoopgevend!Lento schreef: ↑28-03-2024 09:00Om je goede hoop te geven: dit zijn dingen, die in ons gezin vroeger aan de orde van de dag waren, maar nu eigenlijk nooit meer ontsporen. De ergernissen zijn er nog wel, maar nu worden nu zonder escalatie opgelost. Niet zozeer door mijn vakkundige opvoeding (opvoeden is niet mijn sterkste kant denk ik zelf), maar gewoon door ouder te worden en beter met conflicten en irritaties om te kunnen gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
