Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
zondag 6 september 2020 om 13:08
Volgens mij moet TO voor zichzelf uitvogelen wat ze precies met “spijt” bedoelt:
Ik mis mijn oude leven maar ik moet hier even doorheen en weet dat het straks weer beter wordt. Of:
Ik mis mijn oude leven en wou dat ik het nooit had gedaan
Ik zou kind voor geen goud willen missen. Of: ik zou het niet erg vinden als ze voorgoed zou verdwijnen.
Ik mis mijn oude leven maar ik moet hier even doorheen en weet dat het straks weer beter wordt. Of:
Ik mis mijn oude leven en wou dat ik het nooit had gedaan
Ik zou kind voor geen goud willen missen. Of: ik zou het niet erg vinden als ze voorgoed zou verdwijnen.
zondag 6 september 2020 om 13:12
Ik vind jouw post heel herkenbaar. Ik heb dit ook. Daarom vind ik het fijn dat soms mensen als TO open durven zijn en aangeven dat het tegenvalt. Dat ze het achteraf gezien beter niet hadden kunnen doen. Als iedereen maar de hele tijd roept hoe fantastisch het is om een kind te krijgen, dan ga je echt aan jezelf twijfelen als je het zelf niet zo ziet zitten. Dus dank TO voor je eerlijkheid.Qiyara schreef: ↑05-09-2020 12:22Ja precies, als bewust kinderloze vraag ik me exact hetzelfde af.
Juist omdat het zo zwaar is doe ik het niet. Soms zou ik willen dat ik zo naïef was, want wellicht ervaar ik het omgekeerde en vind ik mijn kinderen fantastisch.
Maar de angst voor het scenario van TO overwint.
Je bent ook echt niet de enige TO. Een van mijn vriendinnen vertrouwde me laatst ook toe, dat ze er niet aan begonnen was als ze nog eens mocht kiezen. Haar baby is 8 maanden en het valt enorm tegen. In haar sociale kring had iedereen een of meerdere kinderen. Dus ik denk dat ze daardoor uiteindelijk gezwicht zijn. Ik ben haar enige kinderloze vriendin dus tegen mij kan ze er misschien eerlijker over zijn.
In ieder geval veel sterkte TO, hopelijk wordt het beter na de baby fase.
zondag 6 september 2020 om 13:43
Of het kind blijkt autistisch te zijn en dan heb je geen vervelende luidruchtige kinderen van anderen omdat het kind dat niet trekt, niet zijn verjaardag wil vieren met anderen dan alleen zijn familie, niet naar hobbyclubjes hoef te brengen omdat hij dat niet wil en het liefst in zijn eigen wereldje zit.redbulletje schreef: ↑05-09-2020 16:18Maar je krijgt er ook ongewenst de vervelende luidruchtige kinderen van anderen bij als je je eigen kind een sociaal leven gunt (naast alle verplichtingen waar je je kind naartoe moet brengen zoals school)
zondag 6 september 2020 om 13:49
Jij moet duidelijk nog ontzwangeren gezien jouw opgefokte manier van reageren.
Inderdaad laat ons over een jaar nog eens weten of je nog steeds spijt hebt.
En ook ik begrijp werkelijk niet waarom jij en je partner een kind wilde als je aangeeft niet van kinderen te houden.
zondag 6 september 2020 om 14:01
Tuurlijk kan dat. Alles kan. Maar ik ben niet bepaald een uitzondering. Ik hoor dat letterlijk van ongeveer alle moeders om mij heen en het forum staat niet voor niks ook helemaal vol met uitspraken als "andere kinderen mwoah, maar mijn eigen is geweldig".hondenmens schreef: ↑06-09-2020 12:42Fijn dat het voor jou goed uitgepakt heeft. Maar dit geldt helaas niet voor iedereen. Een kind kan wel degelijk tegenvallen.
Het kan dus ook vreselijk meevallen en overtuigend het allerallermooiste zijn wat je ooit is overkomen. Ook als je niet echt een oermoeder bent die altijd al van kinderen gehouden heeft.
Dat je niet zoveel met andermans kinderen hebt zegt echt helemaal niks over hoeveel je van je eigen kind houdt. Ik vind je omgang met andermans kinderen dus juist een hele slechte voorspeller en helemaal geen reden om zelf geen kind te nemen als je dat wel graag wil.
zondag 6 september 2020 om 14:08
Ik ben autistisch, maar genoot wel van mijn kinderfeestjes. Er zijn jaren geweest dat er een 3e persoon mee moest rijden omdat anders niet iedereen mee kon. Feestjes van anderen zag ik altijd tegenop. Omdat ik niet wist hoe het ging lopen, wie er kwamen. Als ik er eenmaal was, vond ik het vaak toch best leuk. Op een paar uitzonderingen na. Ik had ook vaak speelafspraken en zat op meerdere clubjes. Maar kon ook prima alleen spelen in mijn eigen wereldje.Sjaantje37 schreef: ↑06-09-2020 13:43Of het kind blijkt autistisch te zijn en dan heb je geen vervelende luidruchtige kinderen van anderen omdat het kind dat niet trekt, niet zijn verjaardag wil vieren met anderen dan alleen zijn familie, niet naar hobbyclubjes hoef te brengen omdat hij dat niet wil en het liefst in zijn eigen wereldje zit.
zondag 6 september 2020 om 14:13
Als je het zelf wel graag wilt is het misschien anders ja. Maar ik heb nooit een kinderwens gehad en geloof ook niet meer dat het nog gaat komen. Bovendien spelen er erfelijke factoren mee.Positivevibes schreef: ↑06-09-2020 14:01Tuurlijk kan dat. Alles kan. Maar ik ben niet bepaald een uitzondering. Ik hoor dat letterlijk van ongeveer alle moeders om mij heen en het forum staat niet voor niks ook helemaal vol met uitspraken als "andere kinderen mwoah, maar mijn eigen is geweldig".
Het kan dus ook vreselijk meevallen en overtuigend het allerallermooiste zijn wat je ooit is overkomen. Ook als je niet echt een oermoeder bent die altijd al van kinderen gehouden heeft.
Dat je niet zoveel met andermans kinderen hebt zegt echt helemaal niks over hoeveel je van je eigen kind houdt. Ik vind je omgang met andermans kinderen dus juist een hele slechte voorspeller en helemaal geen reden om zelf geen kind te nemen als je dat wel graag wil.
zondag 6 september 2020 om 14:49
Ik vind het heel sterk als je bewust de keuze maakt om niet voor kinderen te gaan omdat je ze bijvoorbeeld niet leuk vindt, je het niet aan kan of er erfelijke factoren spelen.hondenmens schreef: ↑06-09-2020 14:13Als je het zelf wel graag wilt is het misschien anders ja. Maar ik heb nooit een kinderwens gehad en geloof ook niet meer dat het nog gaat komen. Bovendien spelen er erfelijke factoren mee.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
zondag 6 september 2020 om 14:52
Dat klopt, maar dan heb je als ouders weer andere zorgenSjaantje37 schreef: ↑06-09-2020 13:43Of het kind blijkt autistisch te zijn en dan heb je geen vervelende luidruchtige kinderen van anderen omdat het kind dat niet trekt, niet zijn verjaardag wil vieren met anderen dan alleen zijn familie, niet naar hobbyclubjes hoef te brengen omdat hij dat niet wil en het liefst in zijn eigen wereldje zit.
zondag 6 september 2020 om 14:58
Ik ook, echt heel knap. Moeilijke keuze maar kan het me ook heel goed voorstellen als mensen het niet willen. Gelukkig wordt daar tegenwoirdig steeds meer bewust over nagedacht.
zondag 6 september 2020 om 15:14
Ja, er zijn maar weinig vrouwen die zo sterk zijn helaas.
Het gevolg zie je bij Jeugdzorg.
zondag 6 september 2020 om 15:16
zondag 6 september 2020 om 15:54
Als je het niet wil moet je het ook zeker niet doen. Ik ben wel de allerlaatste om te zeggen dat kinderen krijgen 'erbij hoort' of al dat soort kolderhondenmens schreef: ↑06-09-2020 14:13Als je het zelf wel graag wilt is het misschien anders ja. Maar ik heb nooit een kinderwens gehad en geloof ook niet meer dat het nog gaat komen. Bovendien spelen er erfelijke factoren mee.
zondag 6 september 2020 om 16:34
Ik heb alle 3 de redenen. Als kind leek moeder worden me gewoon niet leuk. Toen ik wist dat ik Autisme had en het ook vaak erfelijk is, was dat voor mij een extra bevestiging. Mijn psycholoog heeft het me ook afgeraden om aan kinderen te beginnen.
zondag 6 september 2020 om 16:40
Compliment voor jou! Het klinkt alsof je een belangrijk deel van je keuze hebt gebaseerd op je verstand boven je gevoel en dat is niet de makkelijkste weg om te nemen. Je klinkt als een sterke, zelfverzekerde vrouw.hondenmens schreef: ↑06-09-2020 16:34Ik heb alle 3 de redenen. Als kind leek moeder worden me gewoon niet leuk. Toen ik wist dat ik Autisme had en het ook vaak erfelijk is, was dat voor mij een extra bevestiging. Mijn psycholoog heeft het me ook afgeraden om aan kinderen te beginnen.
zondag 6 september 2020 om 18:33
Helaas is het in mijn zoon zijn geval anders, wil echt zijn verjaardag niet vieren met teveel mensen, naar een feestje gaan lukt dan nog net maar heeft niet veel vrienden.hondenmens schreef: ↑06-09-2020 14:08Ik ben autistisch, maar genoot wel van mijn kinderfeestjes. Er zijn jaren geweest dat er een 3e persoon mee moest rijden omdat anders niet iedereen mee kon. Feestjes van anderen zag ik altijd tegenop. Omdat ik niet wist hoe het ging lopen, wie er kwamen. Als ik er eenmaal was, vond ik het vaak toch best leuk. Op een paar uitzonderingen na. Ik had ook vaak speelafspraken en zat op meerdere clubjes. Maar kon ook prima alleen spelen in mijn eigen wereldje.
Denk dat dit voor mij nu de grootste uitdaging is in het moederschap om hem iets van een sociaal leven te laten ontwikkelen.
Nu weer ontopic...of is dit topic klaar nu TO schijnbaar ook spijt heeft van het openen van deze topic?
zondag 6 september 2020 om 18:35
Dat kun je niet afdwingen, of het gaat wellicht juist nog meer tegenstaan.Sjaantje37 schreef: ↑06-09-2020 18:33Helaas is het in mijn zoon zijn geval anders, wil echt zijn verjaardag niet vieren met teveel mensen, naar een feestje gaan lukt dan nog net maar heeft niet veel vrienden.
Denk dat dit voor mij nu de grootste uitdaging is in het moederschap om hem iets van een sociaal leven te laten ontwikkelen.
Nu weer ontopic...of is dit topic klaar nu TO schijnbaar ook spijt heeft van het openen van deze topic?
Het voordeel van deze tijd is dat je ook online contacten kunt hebben.
zondag 6 september 2020 om 19:11
Ik zou hem niet dwingen dan. Overigens had ik dat drukke sociale leven alleen als kind. Nu is daar weinig meer van over. Deels een keuze, deels niet. Aan clubjes heb ik momenteel geen behoefte.Sjaantje37 schreef: ↑06-09-2020 18:33Helaas is het in mijn zoon zijn geval anders, wil echt zijn verjaardag niet vieren met teveel mensen, naar een feestje gaan lukt dan nog net maar heeft niet veel vrienden.
Denk dat dit voor mij nu de grootste uitdaging is in het moederschap om hem iets van een sociaal leven te laten ontwikkelen.
Nu weer ontopic...of is dit topic klaar nu TO schijnbaar ook spijt heeft van het openen van deze topic?
zondag 6 september 2020 om 19:26
zondag 6 september 2020 om 19:30
Zal best lastig zijn om dat goed in te kunnen schatten als je zelf juist energie krijgt van een uitbundig sociaal leven.Sjaantje37 schreef: ↑06-09-2020 19:26Hondemens en Redbulletje bedankt voor jullie reactie.
Eerlijk gezegd moet ik nog steeds wennen aan de diagnose die gesteld is bij mijn zoon.
Heb vooral moeite met het idee dat hij eenzaam is maar denk dat ik teveel denk uit mijn eigen referentiekader.
Voor mijzelf geldt: less is more als het om sociale contacten gaat. Het vreet energie, hoe ouder ik word hoe uitputtender.
Online is lekker, dat pak je op op het moment dat je daar zin in hebt en het maakt geen geluid haha
zondag 6 september 2020 om 20:57
Dat voorschrijven van gevoelens, zoals iBHG eigenlijk doet, vind ik een ongelofelijk kwalijk fenomeen.
maandag 7 september 2020 om 00:26
Ik vind dit eigenlijk een heel verfrissend onderwerp. Het is een van de laatste taboes en ik denk dat het heel goed zou zijn als dat doorbroken zou worden. Het krijgen of hebben van een kind hoort zo'n beetje het mooiste in je leven te zijn en ik kan me werkelijk niet voorstellen dat dat ook altijd echt zo is. Ik denk dat heel veel mensen totaal onderschatten wat het inhoudt om de rest van je leven 24/7 ouder van een kind te zijn. Als daar eens wat beter over nagedacht zou worden, zouden er - hopelijk - heel wat minder kinderen gemaakt worden.
maandag 7 september 2020 om 02:37
