Kinderen
alle pijlers
Veel hoogbegaafde kleuters
dinsdag 29 maart 2022 om 06:41
In mijn omgeving hebben veel vrienden, buren en collega’s kinderen in de leeftijd van 3-6 jaar. Ook op het schoolplein en tijdens zwemles hoor ik ouders met kinderen in die leeftijdscategorie vertellen over hun (vermoedelijk) hoogbegaafde kleuter. Zo vaak dat ik inmiddels denk: zoveel hoogbegaafde kleuters? Kan dat wel? Het betreft echt wel meer dan de helft van de kinderen die vervelend gedrag zouden vertonen omdat ze zich vervelen, onderpresteren in de kleuterklas of zichzelf niet kunnen laten zien omdat de klassen zo groot zijn. De frustratie over (kleuter)juffen die ‘er niet voor openstaan’ is ook een terugkerend onderwerp als dit ter sprake komt. Ik merk dat ik steeds vaker denk: jaja nog één…!
Mijn vraag aan het Viva forum: herkennen jullie dit? Begeef ik mij in een omgeving van opschepperige ouders? Hopen ouders van kleuters misschien gewoon dat hun kind bijzonder goed kan leren? Ik kan mijzelf nml moeilijk voorstellen dat al deze kleuters daadwerkelijk hoogbegaafd zijn.
Mijn vraag aan het Viva forum: herkennen jullie dit? Begeef ik mij in een omgeving van opschepperige ouders? Hopen ouders van kleuters misschien gewoon dat hun kind bijzonder goed kan leren? Ik kan mijzelf nml moeilijk voorstellen dat al deze kleuters daadwerkelijk hoogbegaafd zijn.
woensdag 30 maart 2022 om 11:11
Ik denk dat je voor een groot deel gelijk hebt. Helaas zie ik die ouders wel in de praktijk, al zijn ze gelukkig in de minderheid. Maar dat maakt ook niet zoveel uit: ik heb zelf gelukkig nooit het idee gehad dat ik als ouder niet serieus werd genomen. Ook op de oude school van mijn kinderen, waar er amper kennis was en alles vooral aan mijn kind lag (dat laatste was een goede reden om een andere school te zoeken).Thalas schreef: ↑30-03-2022 09:53Beetje late reactie, maar dat is juist mijn punt: ik betwijfel of zoveel ouders een plusklas als een statussymbool zien. Ik denk dat dat idee vooral een onhandige, en heel nare, attributie van leerkrachten is. Verreweg het grootste deel van de ouders vindt het welbevinden van hun kind prioriteit. Ik kan me heus voorstellen dat er relatief veel ouders zijn die menen dat hun kind baat heeft bij een plusklas, maar het is vervolgens aan de onderwijsprofessional, dus de leerkracht, om die mening correct te duiden. Als je er vanuit gaat dat het merendeel van de ouders niets liever heeft dan dat hun kind blij en gelukkig naar school gaat, is de vertaling van een dergelijke mening dus niet: 'ik wil status', dan is de vertaling: 'ik maak me zorgen om mijn kind, ik denk dat er ergens iets schort'. En dát zou vervolgens onderwerp van gesprek moeten zijn.
Natuurlijk slaat ook mijn huidige school ook weleens volledig de plank mis, en dat geven ze uiteraard niet altijd heel duidelijk toe. Voor mij geldt hetzelfde. Ik ben soms best weleens overtuigd van mijn gelijk en kom dan een aantal jaar later behoorlijk op mijn mening terug.
En dat is mijn hele punt. Ik heb een kind dat niet zo goed in ons onderwijssysteem past. Dat is heel lastig, want er zijn weinig alternatieven. Maar zou ik het zelf beter kunnen? Nee, dat verwacht ik ook niet, want geen flauw benul in wat voor een soort systeem ze dan wel zou passen.
Het valt mij in jouw posts op dat je altijd heel cynisch bent over het onderwijs. Waarschijnlijk door nare ervaringen, maar ik vind het ook jammer, want er zijn echt wel scholen die het wel goed voor elkaar hebben. Nu heeft mijn school, die mijn kind prima ziet, weer problemen van een hele andere aard, maar in het ergste geval gaan we gewoon weer op zoek naar een andere school. Ik had het er pas nog over met een moeder wiens kind aan zijn 4e basisschool toe is: we vertrouwen er beiden op dat onze kinderen hun weg uiteindelijk wel vinden, desnoods met een fikse omweg.
woensdag 30 maart 2022 om 11:19
Ik vind dat je de lat hoogt legt als je zegt of laten voelen dat:Oudaccount schreef: ↑29-03-2022 19:51Waar baseer je op dat ik een hoge lat creëer? Ik heb nergens gezegd dat hij de cijfers goed moet schrijven van mij? Het verschil is dat hij prima weet hoe ze moeten maar als hij er geen zin in heeft schrijft hij ze in spiegelbeeld. Dus hij kan het prima maar hij heeft er geen zin in En daar heb ik inderdaad wel een visie op. Als hij het kan vind ik het niet netjes als hij bij zijn huiswerk zegt; het geeft voor juf niet als je het fout doet. Er zit voor mij wel een verschil in fouten maken omdat je er geen zin hebt en fouten maken omdat je iets niet kan/snapt. In dat laatste mag je alle fouten maken die je wil
-je tevreden bent als kind geen fouten maakt
-kind mogelijk expres de sommen verkeerd heeft geschreven omdat kind geen zin had om het goed te schrijven
-de sommen die kind mogelijk enthousiast heeft gemaakt te makkelijk zijn
-kind jou tevreden maakt als het moeilijkere sommen maakt
-kind het werkje heeft afgeraffeld
-het niet netjes is naar de juf als hij foutjes heeft gemaakt
-je trots bent als kind uitblinkt zoals in zijn interesses
Je moet het zelf weten hoor, maar ik zou als ik jou was goed nagaan wat kind mogelijk hoort in jouw directe en indirecte communicatie. Mijn haren gaan er in elk geval recht van overeind staan. Recept voor faalangst als je het mij vraagt.
Je kan ook gewoon iets zeggen als: kind schrijft de cijfers in spiegelbeeld. Dat is heel normaal en helemaal niet erg (kinderen zijn gewend in 3D te kijken). Ook niet als het door te snel werken komt. Niemand kan alles meteen perfect iedereen heeft alles moeten leren. Ook om rustig te werken. Leren gaat door oefenen. Oefenen is leuk omdat je meestal steeds een beetje beter wordt en zo allemaal nieuwe dingen kan leren. De juf vindt dat ook helemaal niet erg en sterker nog; zij is er om jou bij het oefenen te helpen
woensdag 30 maart 2022 om 11:36
Dit vind ik ook een lastige. Over de hoge intelligentie van je kind mag je niet praten, want dan ben je een arrogante opschepouder. Maar als je kind goed kan voetballen, of mooi kan zingen, dan wordt daar aan alle kanten de loftrompet over gestoken. Toevallig is kind heel slecht in zowel sporten als muziek. Waardoor ze tijdens de basisschoolperiode nogal eens de verzuchtte dat ze 'helemaal nergens goed in is'.cuculuscanorus schreef: ↑29-03-2022 21:33Een beetje how can I make this about me: ik was een heel slim kind. Dat is later wel een beetje bijgetrokken. Ik had een basisschooljuf die dat blijkbaar enorm frustrerend vond en in mijn rapport met alleen maar negens en tienen (behalve tekenen, gym en fokking handenarbeid) als enkel zinnetje geschreven had: "In tekenen ben je niet zo goed. Dat is niet erg, als je je best maar doet."
Ik was daar echt sneu van, want ik was dus niet goed volgens de juf. De verzekering van mijn ouder dat ik het echt goed deed, sloeg niet echt aan. Wat een gemene, zure zeikjuf ben je dan toch.
On topic: van mij mag iedereen zijn kind hoogbegaafd noemen, daar word ik niet anders van.
Ik vind het zo krom allemaal.
woensdag 30 maart 2022 om 11:45
Dat over sport en muziek herken ik dan weer helemaal niet (hier 1 kind dat uitblonk in fysieke activiteiten en een muzikaal kind). Dat is eigenlijk zelden onderwerp van gesprek geweest, anders dan met het kind zelf en naaste familie.MollyMalone schreef: ↑30-03-2022 11:36Dit vind ik ook een lastige. Over de hoge intelligentie van je kind mag je niet praten, want dan ben je een arrogante opschepouder. Maar als je kind goed kan voetballen, of mooi kan zingen, dan wordt daar aan alle kanten de loftrompet over gestoken. Toevallig is kind heel slecht in zowel sporten als muziek. Waardoor ze tijdens de basisschoolperiode nogal eens de verzuchtte dat ze 'helemaal nergens goed in is'.
Ik vind het zo krom allemaal.
Vriend en ik zitten zelf nogal in de sport, dus we weten ook wel dat prestaties op jonge leeftijd nauwelijks iets zeggen over potentieel op latere leeftijd.
woensdag 30 maart 2022 om 12:15
En dan heb je een hb-er op het gymnasium, die ook nog eens uitblinkt in haar sport en de looks heeft van een fotomodel.MollyMalone schreef: ↑30-03-2022 11:36Dit vind ik ook een lastige. Over de hoge intelligentie van je kind mag je niet praten, want dan ben je een arrogante opschepouder. Maar als je kind goed kan voetballen, of mooi kan zingen, dan wordt daar aan alle kanten de loftrompet over gestoken. Toevallig is kind heel slecht in zowel sporten als muziek. Waardoor ze tijdens de basisschoolperiode nogal eens de verzuchtte dat ze 'helemaal nergens goed in is'.
Ik vind het zo krom allemaal.
Ik hou wijselijk mijn mond, maar ik zou het eigenlijk zo graag van de daken willen schreeuwen omdat ze zooo weinig zelfvertrouwen heeft dat ze van de faalangsttraining, naar de rots en water, naar de ggz coach en weer door huppelt. En daar tussenin zijn er periodes dat ik bang ben dat ze ‘m er tussen uitknijpt.
Opschepen over een HB-kid…. Nope… daar is helemaal niets over op te scheppen. Maar het zou toch eens rete-fijn zijn als ik openbaar trots op haar mag zijn. (Oké… als ze weer eens op een podium staat te shinen meteen sportmedaille, dan kan ik uit elkaar spatten van trots)
woensdag 30 maart 2022 om 12:20
woensdag 30 maart 2022 om 12:25
Op het gymnasium lopen er heel veel rond zoals je dochter en daar mag je gewoon openbaar trots op zijn hoor. Geen hond daar die dat raar vindt.Snouth schreef: ↑30-03-2022 12:15En dan heb je een hb-er op het gymnasium, die ook nog eens uitblinkt in haar sport en de looks heeft van een fotomodel.
Ik hou wijselijk mijn mond, maar ik zou het eigenlijk zo graag van de daken willen schreeuwen omdat ze zooo weinig zelfvertrouwen heeft dat ze van de faalangsttraining, naar de rots en water, naar de ggz coach en weer door huppelt. En daar tussenin zijn er periodes dat ik bang ben dat ze ‘m er tussen uitknijpt.
Opschepen over een HB-kid…. Nope… daar is helemaal niets over op te scheppen. Maar het zou toch eens rete-fijn zijn als ik openbaar trots op haar mag zijn. (Oké… als ze weer eens op een podium staat te shinen meteen sportmedaille, dan kan ik uit elkaar spatten van trots)
donderdag 31 maart 2022 om 07:36
Oef, deze hits home hier.... Ik ben weleens tegen mijn kind uitgevallen dat ie nou eens zijn best moest doen bla bla bla. Héél fout, niet bepaald constructief ook. Niet met het spiegelen trouwens, hij is nu 8 en spiegelt soms nog de c en de S, volgens mij normaal ( en als het niet normaal is, dan tochKleinMonstertje schreef: ↑30-03-2022 11:19Ik vind dat je de lat hoogt legt als je zegt of laten voelen dat:
-je tevreden bent als kind geen fouten maakt
-kind mogelijk expres de sommen verkeerd heeft geschreven omdat kind geen zin had om het goed te schrijven
-de sommen die kind mogelijk enthousiast heeft gemaakt te makkelijk zijn
-kind jou tevreden maakt als het moeilijkere sommen maakt
-kind het werkje heeft afgeraffeld
-het niet netjes is naar de juf als hij foutjes heeft gemaakt
-je trots bent als kind uitblinkt zoals in zijn interesses
Je moet het zelf weten hoor, maar ik zou als ik jou was goed nagaan wat kind mogelijk hoort in jouw directe en indirecte communicatie. Mijn haren gaan er in elk geval recht van overeind staan. Recept voor faalangst als je het mij vraagt.
Je kan ook gewoon iets zeggen als: kind schrijft de cijfers in spiegelbeeld. Dat is heel normaal en helemaal niet erg (kinderen zijn gewend in 3D te kijken). Ook niet als het door te snel werken komt. Niemand kan alles meteen perfect iedereen heeft alles moeten leren. Ook om rustig te werken. Leren gaat door oefenen. Oefenen is leuk omdat je meestal steeds een beetje beter wordt en zo allemaal nieuwe dingen kan leren. De juf vindt dat ook helemaal niet erg en sterker nog; zij is er om jou bij het oefenen te helpen
)... Ook niet als hij 75 wilde opschrijven en vervolgens 57 opschrijft... Maar meer bij het niet inzetten van zijn volledige kunnen. Nu heb ik bedacht dat we dan gewoon lekker stoppen, nadat we afspraak hebben over wanneer wél ( huiswerk moet toch en alleen bij spelling heeft hij wat hulp nodig, ander huiswerk plant hij zelf in) of doen we de muziek aan en na elk antwoord even dansen ofzo....
donderdag 31 maart 2022 om 07:52
Joh, de lat hoog leggen is helemaal niet verkeerd en eens een keertje uitvallen en zeggen dat je kind deze keer zijn best niet heeft gedaan helpt je kind niet de vernieling in hoor.Ceester schreef: ↑31-03-2022 07:36Oef, deze hits home hier.... Ik ben weleens tegen mijn kind uitgevallen dat ie nou eens zijn best moest doen bla bla bla. Héél fout, niet bepaald constructief ook. Niet met het spiegelen trouwens, hij is nu 8 en spiegelt soms nog de c en de S, volgens mij normaal ( en als het niet normaal is, dan toch
De lat constant te hoog gaat een probleem opleveren. Maar hoog en een keertje, welnee.
donderdag 31 maart 2022 om 07:53
Misschien moet je niet zo invullen voor een ander en termen niet zo verdraaien.Java schreef: ↑31-03-2022 02:03Als je zegt, “Wat fijn dat mijn kind hoogbegaafd is!”, dan word je als een opschepper gezien.
Als je zegt: “Wat klote dat mijn kind hoogbegaafd is”, is het humble bragging.
En als je helemaal niets zegt, maar andere ouders zien dat jouw kind mag versnellen of naar de plusklas mag, dan kun je alsnog op jaloezie, verongelijktheid, onbegrip en geroddel rekenen.
Het maakt niet uit wat of hoe je het zegt, altijd loop je ofwel tegen ongeloof, ofwel tegen jaloezie aan.
Ik heb er nooit om gevraagd om voortdurend te moeten bewijzen of door het stof te moeten omdat mijn kinderen hoogbegaafd zijn.
Misschien moeten de mensen zonder hoogbegaafde kinderen eens wat aan hun cynisme, ongeloof en jaloezie doen. Voor de ouders van een hoogbegaafd kind is het al moeilijk genoeg om de juiste weg voor hun kind te zoeken..
Hetzelfde geldt inderdaad voor die afschuwelijke term ‘ziektewinst’. Van hoeveel mensen denk je nou werkelijk dat ze voor hun lol ziek gaan zitten zijn omdat ‘het ze zoveel oplevert’. Ga toch weg. Ziek zijn is al moeilijk genoeg zonder aan Jan en alleman te moeten bewijzen dat je veel liever gezond zou zijn.
donderdag 31 maart 2022 om 08:04
Nou, het was een bepaalde periode en iets vaker dan een keertjeMevrouw75 schreef: ↑31-03-2022 07:52Joh, de lat hoog leggen is helemaal niet verkeerd en eens een keertje uitvallen en zeggen dat je kind deze keer zijn best niet heeft gedaan helpt je kind niet de vernieling in hoor.
De lat constant te hoog gaat een probleem opleveren. Maar hoog en een keertje, welnee.
maar goed, de vernieling is hij niet ingegaan inderdaad. Ik merk wel dat het aanvoelt als een dun lijntje dat wij bewandelen met kind. We maken hier geen issue van het HB zijn en het is zeker geen vrijbrief voor wangedrag. Maar dan krijg je dus wel dat kind uit de plusklas wordt gezet vanwege te lage scores, maar andere kinderen die ongeveer hetzelfde scoren, wél mogen blijven omdat ze ander gedrag vertonen. Gelukkig vindt zoon de plusklas niet zaligmakend én heeft hij het enorm naar zijn zin op school, dus kind is gewoon hartstikke gelukkig...
Het dunne lijntje heeft te maken met: moeten we er niet ' uithalen wat er in zit'? Het is een beetje schipperen tussen wegzakken in een hangmat voor hem of onterecht ambities opgelegd krijgen van zijn ouders
Maar goed, als ik soms de verhalen lees, dan denk ik dat wij ons in de handjes mogen knijpen
donderdag 31 maart 2022 om 08:41
Het blijft bijzonder hoe scholen verschillend omgaan met hetzelfde probleem. Hier zijn de schoolresultaten meer een aanleiding dan een criterium. De plusgroep is hier een bovenschoolse peergroup, de kinderen komen eens per week bij elkaar. Niet alle potentiële vwo'rs + zitten er in en niet alle peergroupers zitten (al) op een dik vwo+advies. Iemand had het hier over de zijns-kenmerken, die spelen meer mee. Hier is de ondergrens dat kinderen een dagdeel de instructies van hun reguliere klas kunnen missen en behoefte hebben aan een andere, creatieve en onderzoekende, manier van leren, gelijkgestemden en dat soort dingen. En er stappen wel kinderen tussentijds uit maar dat is in overleg met de ouders als het aanbod qua peergroup toch niet aansluit bij de behoefte.
donderdag 31 maart 2022 om 10:04
Gezien er hier veel ouders van hb kinderen komen...
Mijn 6 jarige is slim. Geen idee of er sprake kan zijn van hb, maar hij is sinds zijn geboorte al "anders". Hij is op rekengebied door de ib-er getest en hij loopt daarin gemiddeld een jaar voor.
Tegelijkertijd is hij faalangstig en perfectionistisch. Als peuter maakte hij bijvoorbeeld moeilijke puzzels. Hier is hij mee gestopt, want "ik kan het niet".
Iemand tips om met de combi intelligentie/ faalangst+perfectionisme om te gaan (die ik overigens in mezelf ook herken: dat maakt het extra lastig)?
Mijn 6 jarige is slim. Geen idee of er sprake kan zijn van hb, maar hij is sinds zijn geboorte al "anders". Hij is op rekengebied door de ib-er getest en hij loopt daarin gemiddeld een jaar voor.
Tegelijkertijd is hij faalangstig en perfectionistisch. Als peuter maakte hij bijvoorbeeld moeilijke puzzels. Hier is hij mee gestopt, want "ik kan het niet".
Iemand tips om met de combi intelligentie/ faalangst+perfectionisme om te gaan (die ik overigens in mezelf ook herken: dat maakt het extra lastig)?
donderdag 31 maart 2022 om 10:08
Dat is lastig. Probeer vooral goed voor te leven. Probeer als ouder regelmatig iets nieuws te leren en laat je mislukkingen ook duidelijk zien. Probeer je kind uiteindelijk duidelijk te maken dat fouten je kunnen helpen om beter te worden en dat het niet erg is om iets opnieuw te proberen als het niet gelukt is. Kinderen nemen veel (niet alles natuurlijk) van hun ouders mee.Senna1985 schreef: ↑31-03-2022 10:04Gezien er hier veel ouders van hb kinderen komen...
Mijn 6 jarige is slim. Geen idee of er sprake kan zijn van hb, maar hij is sinds zijn geboorte al "anders". Hij is op rekengebied door de ib-er getest en hij loopt daarin gemiddeld een jaar voor.
Tegelijkertijd is hij faalangstig en perfectionistisch. Als peuter maakte hij bijvoorbeeld moeilijke puzzels. Hier is hij mee gestopt, want "ik kan het niet".
Iemand tips om met de combi intelligentie/ faalangst+perfectionisme om te gaan (die ik overigens in mezelf ook herken: dat maakt het extra lastig)?
donderdag 31 maart 2022 om 10:21
Waar ik vooral tegenaan loop: mijn kinderen pikken dingen heel snel op (school, maar ook kunst en sport). Ze hebben echter weinig intrinsieke motivatie om heel erg goed te worden, maar vinden het gewoon leuk om lekker bezig te zijn. Je ziet dat andere kinderen een langzamere start hebben, maar dan uiteindelijk op een gelijk of hoger niveau uitkomen.
Mijn kinderen hebben dus een zekere aanleg, maar geen talent. Talent is meer dan aanleg, talent betekent ook dat je motivatie, inzet en doorzettingsvermogen hebt. Het jammer is dat mijn kinderen er regelmatig (naar mijn idee onterecht) als talent uitgepikt worden.
Kind vindt een activiteit (school, sport, kunst) gewoon leuk en wil lekker bezig zijn. Ik heb overduidelijk geen kinderen die het beste uit zichzelf willen halen. Je kunt je ook afvragen of dat altijd nodig is.
Maar ik loop er als ouder dus altijd tegenaan dat mijn kinderen verweten wordt dat ze niet gemotiveerd genoeg zijn en te weinig inzet tonen. En dat komt dus weer omdat hun aanleg als talent gezien wordt.
Heel veel vermoeiend vind ik dat en ik word er ook wel een beetje verdrietig van, want inzet is ongrijpbaar en ik heb daar als ouder ook zo weinig invloed op.
Ik weet niet of mensen dat hier herkennen, want het is hier echt een terugkerend patroon. Een kind gaat bijvoorbeeld op schaken, pikt dat heel snel op, wordt dan weer voor een selectie gevraagd. Kind vindt schaken leuk en gezellig met vriendjes en zegt dus ja. In de selectie wordt veel inzet gevraagd en kind krijgt dan weer te horen dat er te weinig inzet getoond wordt. Maar ja, is ook logisch, want kind wil helemaal niet de beste worden, maar wil gewoon leuk schaken.
Ik ben nu geneigd om alle selecties e.d. maar af te houden. Maar ergens vind ik het gewoon heel vervelend. Een kind dat ergens in het vierde elftal voetbalt voor de gezelligheid ga je toch ook niet continu verwijten dat hij of zij te weinig inzet toont? En dan vindt iedereen het ook gewoon logisch dat zo'n kind tevreden is met twee keer per week een uurtje trainen?
Mijn kinderen hebben dus een zekere aanleg, maar geen talent. Talent is meer dan aanleg, talent betekent ook dat je motivatie, inzet en doorzettingsvermogen hebt. Het jammer is dat mijn kinderen er regelmatig (naar mijn idee onterecht) als talent uitgepikt worden.
Kind vindt een activiteit (school, sport, kunst) gewoon leuk en wil lekker bezig zijn. Ik heb overduidelijk geen kinderen die het beste uit zichzelf willen halen. Je kunt je ook afvragen of dat altijd nodig is.
Maar ik loop er als ouder dus altijd tegenaan dat mijn kinderen verweten wordt dat ze niet gemotiveerd genoeg zijn en te weinig inzet tonen. En dat komt dus weer omdat hun aanleg als talent gezien wordt.
Heel veel vermoeiend vind ik dat en ik word er ook wel een beetje verdrietig van, want inzet is ongrijpbaar en ik heb daar als ouder ook zo weinig invloed op.
Ik weet niet of mensen dat hier herkennen, want het is hier echt een terugkerend patroon. Een kind gaat bijvoorbeeld op schaken, pikt dat heel snel op, wordt dan weer voor een selectie gevraagd. Kind vindt schaken leuk en gezellig met vriendjes en zegt dus ja. In de selectie wordt veel inzet gevraagd en kind krijgt dan weer te horen dat er te weinig inzet getoond wordt. Maar ja, is ook logisch, want kind wil helemaal niet de beste worden, maar wil gewoon leuk schaken.
Ik ben nu geneigd om alle selecties e.d. maar af te houden. Maar ergens vind ik het gewoon heel vervelend. Een kind dat ergens in het vierde elftal voetbalt voor de gezelligheid ga je toch ook niet continu verwijten dat hij of zij te weinig inzet toont? En dan vindt iedereen het ook gewoon logisch dat zo'n kind tevreden is met twee keer per week een uurtje trainen?
donderdag 31 maart 2022 om 10:41
Alecta,
verwachtingenmanagement.
"Leuk dat je zoon hebt geselecteerd voor het team. Kijk er echter niet raar van op dat hij gaandeweg de motivatie verliest, omdat het mijn zoon vooral gaat om het ontdekken. Zodra hij het systeem doorheeft, het spel, de taktiek, is het nieuwe eraf en gaat hij weer op zoek naar het volgende nieuwe wat zijn interesse heeft. Dat is wie hij is.'
En leg het bij zoon.
Zoon, ze willen je selecteren. Ze willen dan dat je zoveel tijd er bent en verbeterd. Is dit een sport waarvoor jij je in wilt zetten voor zoveel er van je word gevraagd? Als je ja zegt, dan hou ik je eraan en ben je in elk geval dit seizoen er bij en moet je de motivatie opbrengen. Als je nu al denkt dat je de motivatie gaat verliezen, is het dan eerlijk voor de selectie om je ervoor op te geven? Of wil je eerst een proefperiode van bijvoorbeeld een maand? hoe denk jij erover?
verwachtingenmanagement.
"Leuk dat je zoon hebt geselecteerd voor het team. Kijk er echter niet raar van op dat hij gaandeweg de motivatie verliest, omdat het mijn zoon vooral gaat om het ontdekken. Zodra hij het systeem doorheeft, het spel, de taktiek, is het nieuwe eraf en gaat hij weer op zoek naar het volgende nieuwe wat zijn interesse heeft. Dat is wie hij is.'
En leg het bij zoon.
Zoon, ze willen je selecteren. Ze willen dan dat je zoveel tijd er bent en verbeterd. Is dit een sport waarvoor jij je in wilt zetten voor zoveel er van je word gevraagd? Als je ja zegt, dan hou ik je eraan en ben je in elk geval dit seizoen er bij en moet je de motivatie opbrengen. Als je nu al denkt dat je de motivatie gaat verliezen, is het dan eerlijk voor de selectie om je ervoor op te geven? Of wil je eerst een proefperiode van bijvoorbeeld een maand? hoe denk jij erover?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 31 maart 2022 om 10:58
Klop hoor. Ik merk dat ik ondertussen redelijk allergisch ben voor alle selectie-, topklas-, talent- en aanverwante clubjes en we zeggen tegenwoordig vrijwel alles af (wat men dan ook weer zonde vindt..).Doreia* schreef: ↑31-03-2022 10:41Alecta,
verwachtingenmanagement.
"Leuk dat je zoon hebt geselecteerd voor het team. Kijk er echter niet raar van op dat hij gaandeweg de motivatie verliest, omdat het mijn zoon vooral gaat om het ontdekken. Zodra hij het systeem doorheeft, het spel, de taktiek, is het nieuwe eraf en gaat hij weer op zoek naar het volgende nieuwe wat zijn interesse heeft. Dat is wie hij is.'
En leg het bij zoon.
Zoon, ze willen je selecteren. Ze willen dan dat je zoveel tijd er bent en verbeterd. Is dit een sport waarvoor jij je in wilt zetten voor zoveel er van je word gevraagd? Als je ja zegt, dan hou ik je eraan en ben je in elk geval dit seizoen er bij en moet je de motivatie opbrengen. Als je nu al denkt dat je de motivatie gaat verliezen, is het dan eerlijk voor de selectie om je ervoor op te geven? Of wil je eerst een proefperiode van bijvoorbeeld een maand? hoe denk jij erover?
Maar het speelt bijvoorbeeld ook continu op school.
En bij jongste ben ik er voor de zoveelste keer ingetrapt. Iets wat leuk en kleinschalig leek te beginnen is nu toch weer uitgelopen op iets waarbij de verwachtingen toch weer torenhoog lijken te zijn. Kind heeft hard gewerkt, ik ben trots op hem/haar, maar dan toch weer het continue verwijt dat de inzet niet voldoende is.
Om de anderen niet te vallen maken we het af, maar volgende keer gaan we dit dus niet meer doen. En dat vind ik doodzonde, want het begon gewoon als iets leuks, waar kind lol in had (kind heeft er nog steeds lol in, maar kan niet de motivatie opbrengen die verwacht wordt, waar ik kind ook volledig in snap).
anoniem_380947 wijzigde dit bericht op 31-03-2022 11:02
3.21% gewijzigd
donderdag 31 maart 2022 om 11:02
Misschien is het ook een idee om je eigen verwachtingen hierin te onderzoeken.Alecta schreef: ↑31-03-2022 10:58Klop hoor. Ik merk dat ik ondertussen redelijk allergisch ben voor alle selectie-, topklas-, talent- en aanverwante clubjes.
Maar het speelt bijvoorbeeld ook continu op school.
En bij jongste ben ik er voor de zoveelste keer ingetrapt. Iets wat leuk en kleinschalig leek te beginnen is nu toch weer uitgelopen op iets waarbij de verwachtingen toch weer torenhoog lijken te zijn. Kind heeft hard gewerkt, ik ben trots op hem/haar, maar dan toch weer het continue verwijt dat de inzet niet voldoende is.
Om de anderen niet te vallen maken we het af, maar volgende keer gaan we dit dus niet meer doen. En dat vind ik doodzonde, want het begon gewoon als iets leuks, waar kind lol in had (kind heeft er nog steeds lol in, maar kan niet de motivatie opbrengen die verwacht wordt).
Waarom je mee gaat in de verwachtingen van anderen ten koste van dat van je kind. Geen oordeel of moraal, maar meer een, waar trap je ergens op de rem om overschatting van je kind in te dammen en er een succesverhaal van te houden.
Dus dat je zegt: mensen, het begon klein. Nu word het telkens meer. Iets waardoor je uiteindelijk de motivatie laat verliezen bij mijn kind. Jullie doen wat je wilt, maar mijn kind blijft gewoon zo als we in het begin afgesproken hebben. Daarmee hou je hem langer binnen boord dan in het tempo en met de inzet die jullie nu van hem verwachten.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 31 maart 2022 om 11:07
Daarom vind ik het zo jammer dat het laatste debacle een teamgebeuren is waarbij ik andere kinderen (die wil de motivatie hebben) enorm ga duperen als ik kind nu terug trek. Voor het individuele gebeuren heb ik kind al enige tijd geleden teruggetrokken. Dit gaan we maar even afmaken en daarna gaat kind stoppen en/of op een zeer recreatief niveau acteren.Doreia* schreef: ↑31-03-2022 11:02Misschien is het ook een idee om je eigen verwachtingen hierin te onderzoeken.
Waarom je mee gaat in de verwachtingen van anderen ten koste van dat van je kind. Geen oordeel of moraal, maar meer een, waar trap je ergens op de rem om overschatting van je kind in te dammen en er een succesverhaal van te houden.
Dus dat je zegt: mensen, het begon klein. Nu word het telkens meer. Iets waardoor je uiteindelijk de motivatie laat verliezen bij mijn kind. Jullie doen wat je wilt, maar mijn kind blijft gewoon zo als we in het begin afgesproken hebben. Daarmee hou je hem langer binnen boord dan in het tempo en met de inzet die jullie nu van hem verwachten.
donderdag 31 maart 2022 om 11:11
Is dit zo'n teamgebeuren waar ze eerst 1x per week gingen trainen bijvoorbeeld, maar nu opeens 5x per week?Alecta schreef: ↑31-03-2022 11:07Daarom vind ik het zo jammer dat het laatste debacle een teamgebeuren is waarbij ik andere kinderen (die wil de motivatie hebben) enorm ga duperen als ik kind nu terug trek. Voor het individuele gebeuren heb ik kind al enige tijd geleden teruggetrokken. Dit gaan we maar even afmaken en daarna gaat kind stoppen en/of op een zeer recreatief niveau acteren.
En is dit voor de andere kinderen hun enige teamsport of doen zij er ook dingen naast? Was van tevoren duidelijk dat deze belasting zou gaan optreden? En hoe lang duurt dit nog?
Wat je eigenlijk wil is voorkomen dat je er later weer in trapt. Dus dat je duidelijk maakt voor het seizoen waar je je kind voor opgeeft. En leuk dat het team zo gemotiveerd is en mooi dat er zoveel inzet is, maar er moet wel een balans blijven. En voel je niet schuldig ten opzichte van de anderen. Als je kind geblesseerd is of langdurig ziek, dan zou hij het team ook duperen immers. Nu kunnen ze voor hem misschien een parttimer erbij zoeken
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 31 maart 2022 om 11:41
Exact. Eerst 1 x per week (te overzien voor ons en kind), maar het nu ineens veel meer (te veel) geworden. Gelukkig is het einde in zicht en dan slaak ik een zucht verlichting.Doreia* schreef: ↑31-03-2022 11:11Is dit zo'n teamgebeuren waar ze eerst 1x per week gingen trainen bijvoorbeeld, maar nu opeens 5x per week?
En is dit voor de andere kinderen hun enige teamsport of doen zij er ook dingen naast? Was van tevoren duidelijk dat deze belasting zou gaan optreden? En hoe lang duurt dit nog?
Wat je eigenlijk wil is voorkomen dat je er later weer in trapt. Dus dat je duidelijk maakt voor het seizoen waar je je kind voor opgeeft. En leuk dat het team zo gemotiveerd is en mooi dat er zoveel inzet is, maar er moet wel een balans blijven. En voel je niet schuldig ten opzichte van de anderen. Als je kind geblesseerd is of langdurig ziek, dan zou hij het team ook duperen immers. Nu kunnen ze voor hem misschien een parttimer erbij zoeken
Maar het is een persoonlijke frustratie. Als mijn kinderen voor elke keer dat ze de zin “Jij kan zoveel, maar je laat het zelf liggen” 10 cent hadden gekregen, hadden ze ondertussen een aardig zakcentje gehad.
Ik kan mij ook slecht voorstellen dat dit motiverend werkt, hoe goed de bedoelingen ook zijn.
Edit: ik heb mijn frustratie kunnen ventileren, maar het is nogal off topic. Ik wil het topic niet kapen.
donderdag 31 maart 2022 om 11:49
Dit gaat vooral om de personen zélf. Afgunst. Frustratie dat zoon niet dezelfde inzet laat zien als zij aan passie hebben voor hun sport. Dat mensen zoveel passie hebben is prima, maar je mag dat rustig aan hun teruggeven.Alecta schreef: ↑31-03-2022 11:41Exact. Eerst 1 x per week (te overzien voor ons en kind), maar het nu ineens veel meer (te veel) geworden. Gelukkig is het einde in zicht en dan slaak ik een zucht verlichting.
Maar het is een persoonlijke frustratie. Als mijn kinderen voor elke keer dat ze de zin “Jij kan zoveel, maar je laat het zelf liggen” 10 cent hadden gekregen, hadden ze ondertussen een aardig zakcentje gehad.
Ik kan mij ook slecht voorstellen dat dit motiverend werkt, hoe goed de bedoelingen ook zijn.
Geef hen de gebruiksaanwijzing van je kind op het stukje wat voor hun van toepassing is.
'Ik snap je frustratie. Dit gaat al jaren zo met verschillende trainers. Hij pikt dingen snel op en als hij het snapt, gaat hij weer verder om het volgende te onderzoeken. Je verwacht dat als een kind ergens goed in is, hij dit verder wil uitbouwen. Maar mijn zoon is overal goed in, hij pikt dingen snel op en gaat dan weer verder als hij het onder de knie heeft. Zijn leerhonger voor dit onderwerp is gestild en nu heeft hij weer leerhonger om het volgende te leren. Mijn zoon is 'Onderzoeker'. En dus kom jij hem nu even tegen, net als veel anderen voor jou en veel anderen na jou. Ooit blijft hij wel ergens hangen, maar dat blijkt waarschijnlijk niet bij jou en niet na dit seizoen.'
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 31 maart 2022 om 12:10
Dit gaat helemaal niet om de persoon zelf en het is geen afgunst of frustratie dat iemand minder passie toont dan zijzelf. Het is gewoon hoe het werkt, daar zit nul gevoel onder.Doreia* schreef: ↑31-03-2022 11:49Dit gaat vooral om de personen zélf. Afgunst. Frustratie dat zoon niet dezelfde inzet laat zien als zij aan passie hebben voor hun sport. Dat mensen zoveel passie hebben is prima, maar je mag dat rustig aan hun teruggeven.
Geef hen de gebruiksaanwijzing van je kind op het stukje wat voor hun van toepassing is.
'Ik snap je frustratie. Dit gaat al jaren zo met verschillende trainers. Hij pikt dingen snel op en als hij het snapt, gaat hij weer verder om het volgende te onderzoeken. Je verwacht dat als een kind ergens goed in is, hij dit verder wil uitbouwen. Maar mijn zoon is overal goed in, hij pikt dingen snel op en gaat dan weer verder als hij het onder de knie heeft. Zijn leerhonger voor dit onderwerp is gestild en nu heeft hij weer leerhonger om het volgende te leren. Mijn zoon is 'Onderzoeker'. En dus kom jij hem nu even tegen, net als veel anderen voor jou en veel anderen na jou. Ooit blijft hij wel ergens hangen, maar dat blijkt waarschijnlijk niet bij jou en niet na dit seizoen.'
donderdag 31 maart 2022 om 12:31
Is dat wel zo? Hij heeft het dan tot op een zeker niveau onder de knie, maar misschien haakt hij wel af zodra hij echt moeite moet gaan doen en het niet meer vanzelf gaat, niet omdat hij het doorheeft/snapt/kan. Zeker bij een sport heeft een jonger kind het helemaal niet zo snel onder de knie. Mijn oudste is al 15, maar de basis van zijn sport is nooit 'af'. Er is altijd iets bij te leren. Ik zou het dus eerder iets negatiefs (geen doorzettingsvermogen) vinden dan iets positiefs (onderzoekend) als hij zou aangeven dat hij wilde stoppen omdat hij het al kon (want dat klopt meestal niet). Natuurlijk is dingen uitproberen niet verkeerd, maar overal op hetzelfde punt afhaken vind ik geen goed teken.Doreia* schreef: ↑31-03-2022 11:49
'Ik snap je frustratie. Dit gaat al jaren zo met verschillende trainers. Hij pikt dingen snel op en als hij het snapt, gaat hij weer verder om het volgende te onderzoeken. Je verwacht dat als een kind ergens goed in is, hij dit verder wil uitbouwen. Maar mijn zoon is overal goed in, hij pikt dingen snel op en gaat dan weer verder als hij het onder de knie heeft. Zijn leerhonger voor dit onderwerp is gestild en nu heeft hij weer leerhonger om het volgende te leren. Mijn zoon is 'Onderzoeker'. En dus kom jij hem nu even tegen, net als veel anderen voor jou en veel anderen na jou. Ooit blijft hij wel ergens hangen, maar dat blijkt waarschijnlijk niet bij jou en niet na dit seizoen.'
quincy2 wijzigde dit bericht op 31-03-2022 13:33
0.17% gewijzigd
