Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
woensdag 2 juni 2010 om 13:17
Doe eens even rustig aan zeg! Ik ben verdorie mijn hele middagpauze bezig hier weer bij te lezen, terwijl ik vanochtend nog gekeken had 
.
Ik heb even niet zo veel toe te voegen aan de diepere discussies, maar vind het leuk om te vertellen dat ik gisteren ergens te gast was. Na afloop kwam er sorbetijs met kletskoppen op tafel. Ik heb heerlijk een bordje ijs genomen en een kletskop. Vervolgens bleef de rest doorschuiven, maar ik liet het daarbij. Want ik had al lekker genoten ervan. Maakte me heel tevreden, want niet rigide, maar ook niet mateloos .
Liefs voor iedereen!
.Ik heb even niet zo veel toe te voegen aan de diepere discussies, maar vind het leuk om te vertellen dat ik gisteren ergens te gast was. Na afloop kwam er sorbetijs met kletskoppen op tafel. Ik heb heerlijk een bordje ijs genomen en een kletskop. Vervolgens bleef de rest doorschuiven, maar ik liet het daarbij. Want ik had al lekker genoten ervan. Maakte me heel tevreden, want niet rigide, maar ook niet mateloos .
Liefs voor iedereen!
woensdag 2 juni 2010 om 13:38
ik merk dat mijn moeder de schakel in haar hoofd nog lange niet omgezet heeft. Ze wil graag afvallen, doet zelfs 'weet wat je eet' programma.. maar elk weekend er niet aan houden. Toen we zondag uit eten waren, zat ze me ook te pushen een toetje te nemen. Zelf alleen iets nemen wil ze niet, dus ging ze ons 1 voor 1 bewerken om een toetje te delen..
Uiteindelijk hebben we allemaal geen toetje gehad.. Normaal gesproken zou ik het wel doen, ondanks dat ik propvol zat. Nu niet, ik was zelfs niet propvol, ik leer weer op tijd te stoppen.. Ondanks dat mijn lichaam dat te laat aangeeft!
Uiteindelijk hebben we allemaal geen toetje gehad.. Normaal gesproken zou ik het wel doen, ondanks dat ik propvol zat. Nu niet, ik was zelfs niet propvol, ik leer weer op tijd te stoppen.. Ondanks dat mijn lichaam dat te laat aangeeft!
woensdag 2 juni 2010 om 13:41
ohja, en de termen uit dit topic.. komen in de praktijk erg van pas. Ik heb al eens regelmatig eruit geflapt 'ik ben toch geen klikobak!'
En afgelopen zaterdag toen ik een stukje taart nam: 'ik neem nu heel bewust de beslissing dit op te eten, dat jullie niet denken dat ik zwak ben ofzo' (dat laatste zwakt het natuurlijk wel weer wat af he, ben toch niemand verantwoording schuldig!). 'Maar er is geen alternatief en anders heb ik de hele middag honger!'
En afgelopen zaterdag toen ik een stukje taart nam: 'ik neem nu heel bewust de beslissing dit op te eten, dat jullie niet denken dat ik zwak ben ofzo' (dat laatste zwakt het natuurlijk wel weer wat af he, ben toch niemand verantwoording schuldig!). 'Maar er is geen alternatief en anders heb ik de hele middag honger!'
woensdag 2 juni 2010 om 13:44
Toen mijn vriend mij gisteren een tweede kletskop onder de neus hield zei ik "Nee". Hij haalde hem ogenblikkelijk weer weg. En bood er geen meer aan. Geen uitleg, geen niks, geen 2e koekje, wel tevreje .
Dus BioB, volgende keer hoef je alleen nog verantwoordelijkheid af te leggen aan jezelf .
ps: Goed bezig! Erger je je op zo'n moment niet aan je moeder? Ik vul even in, over een aantal weken: "Ik pas zo goed op, en ik val geen gram af! Ja, dat ene toetje toen, dat zal toch ook het verschil niet maken?!"
Dus BioB, volgende keer hoef je alleen nog verantwoordelijkheid af te leggen aan jezelf .
ps: Goed bezig! Erger je je op zo'n moment niet aan je moeder? Ik vul even in, over een aantal weken: "Ik pas zo goed op, en ik val geen gram af! Ja, dat ene toetje toen, dat zal toch ook het verschil niet maken?!"
woensdag 2 juni 2010 om 13:45
Schuimende frikandellen, bah, wat goor!!! Ik ben sowieso geen fan van frikandellen. Ook niet van dingen als namaakhamburgers, worstjes en speklappen en dergelijke.
@Leo: de diëtiste heb ik 3 jaar geleden geprobeerd; ik ben er een jaar geweest en ze heeft wel tips gegeven (meer eten i.p.v. minder) maar dat ik nu echt afviel, nee.
@Dubiootje: de eetwijzer was inderdaad van het voedingscentrum; soms kreeg ik de opmerking dat ik iets te veel verzadigd vet binnen kreeg (dan had ik 3 gram meer dan de norm of zo omdat ik volvette kaas i.p.v. dieetkaas had genomen). Maar dat was ook uitzondering. Inname van groenten, voedingsstoffen en fruit was prima.
Ik heb een paar weken geleden de stoute schoenen aangetrokken en heb mijn huisarts gevraagd of zij nog iets voor mij kan betekenen en of ze me bijvoorbeeld naar een obesitaskliniek kan doorverwijzen. Ze zou het uit gaan zoeken. Mijn schildklier is al eens getest en ik had een keurige waarde volgens de huisarts (2,1).
Tot nu toe heb ik weer een gezonde dag achter de rug. We hebben bijna 6 km gelopen, man heeft een half uur gejogt en ik ben meegefietst. Ik heb 5 plakjes volkorenbrood op, een fruitshake gehad van frambozen, bramen, mango, banaan en kiwi en een glas karnemelk. Heerlijk is dat als het warmer weer is.
Vanavond ga ik een hartige taart maken met zongedroogde tomaten, aspergestukjes, courgette, wortel, mais, kaas en eieren en er een groene salade bij maken.
@Leo: de diëtiste heb ik 3 jaar geleden geprobeerd; ik ben er een jaar geweest en ze heeft wel tips gegeven (meer eten i.p.v. minder) maar dat ik nu echt afviel, nee.
@Dubiootje: de eetwijzer was inderdaad van het voedingscentrum; soms kreeg ik de opmerking dat ik iets te veel verzadigd vet binnen kreeg (dan had ik 3 gram meer dan de norm of zo omdat ik volvette kaas i.p.v. dieetkaas had genomen). Maar dat was ook uitzondering. Inname van groenten, voedingsstoffen en fruit was prima.
Ik heb een paar weken geleden de stoute schoenen aangetrokken en heb mijn huisarts gevraagd of zij nog iets voor mij kan betekenen en of ze me bijvoorbeeld naar een obesitaskliniek kan doorverwijzen. Ze zou het uit gaan zoeken. Mijn schildklier is al eens getest en ik had een keurige waarde volgens de huisarts (2,1).
Tot nu toe heb ik weer een gezonde dag achter de rug. We hebben bijna 6 km gelopen, man heeft een half uur gejogt en ik ben meegefietst. Ik heb 5 plakjes volkorenbrood op, een fruitshake gehad van frambozen, bramen, mango, banaan en kiwi en een glas karnemelk. Heerlijk is dat als het warmer weer is.
Vanavond ga ik een hartige taart maken met zongedroogde tomaten, aspergestukjes, courgette, wortel, mais, kaas en eieren en er een groene salade bij maken.
woensdag 2 juni 2010 om 13:50
ja het is alleen zo stom... dan weten mensen dat je aan het afvallen bent (ze zien het, ik ben toch al 5,5 kilo lichter dus het gaat gewoon opvallen hoera!).
En dan besluit je dat je in die 3 maanden best een keer 1 ministuk taart kan eten... want zelfs als ik een avond aangeschoten ben geweest ging er alsnog wel gewicht af.. en ik weet dat ik eigenlijk te weinig eet.. dus dan kan dat gewoon.. want zoals hier zo wijs is gezegd: af en toe genieten hoort ook bij een gezond eetpatroon!
Maar.. je hebt dan altijd dat mensen roepen: jij was toch op dieet! Ja ehh, wel taart aanbieden, en als je het dan daadwerkelijk opeet dat roepen.. alsof ze willen zeggen: zie je wel! je kan het niet!
Mijn irrationele gedachtes zijn er nog wel, vooral over wat anderen zouden denken. Fuck anderen!
En dan besluit je dat je in die 3 maanden best een keer 1 ministuk taart kan eten... want zelfs als ik een avond aangeschoten ben geweest ging er alsnog wel gewicht af.. en ik weet dat ik eigenlijk te weinig eet.. dus dan kan dat gewoon.. want zoals hier zo wijs is gezegd: af en toe genieten hoort ook bij een gezond eetpatroon!
Maar.. je hebt dan altijd dat mensen roepen: jij was toch op dieet! Ja ehh, wel taart aanbieden, en als je het dan daadwerkelijk opeet dat roepen.. alsof ze willen zeggen: zie je wel! je kan het niet!
Mijn irrationele gedachtes zijn er nog wel, vooral over wat anderen zouden denken. Fuck anderen!
woensdag 2 juni 2010 om 13:54
Oew, wat heftig dat je moeder dat doet Bio, dat pushen.
Heeft ze zelf niet door dat jullie zien dat ze pusht? Dat kan he, dat het een blinde vlek van haar is waarvan ze denkt dat niemand doorheeft dat ze dat doet maar wat iedereen weet.
Staat er een beetje ingewikkeld maar wel een interessante materie op zich, ooit uitgedrukt ook in een module het 'johari window'.
Hier staat hoe dat werkt.
Hoeft niet maar het zou kunnen dat je moeder niet door heeft dat jullie allemaal zien wat ze doet.
Blinde vlekken zichtbaar maken zijn (vind ik) heel belangrijk bij het omschakelen naar een ander/gezonder eetpatroon. Mensen hebben namelijk nu eenmaal de neiging om blind en doof te zijn voor hun eigen handelen. In het geval van jouw moeder die de anderen aan tafel gaat pushen om te doen wat zij graag zou willen, kán dat aan de orde zijn.
Goed dat je het niet deed. Laat je niet verleiden als je er zelf geen zin in hebt. Alleen dingen eten waar jij zin in hebt als het gaat om luxe voer, om extra's die je niet echt nodig hebt dus. Dan is het echt helemaal aan jou, toch?
Heeft ze zelf niet door dat jullie zien dat ze pusht? Dat kan he, dat het een blinde vlek van haar is waarvan ze denkt dat niemand doorheeft dat ze dat doet maar wat iedereen weet.
Staat er een beetje ingewikkeld maar wel een interessante materie op zich, ooit uitgedrukt ook in een module het 'johari window'.
Hier staat hoe dat werkt.
Hoeft niet maar het zou kunnen dat je moeder niet door heeft dat jullie allemaal zien wat ze doet.
Blinde vlekken zichtbaar maken zijn (vind ik) heel belangrijk bij het omschakelen naar een ander/gezonder eetpatroon. Mensen hebben namelijk nu eenmaal de neiging om blind en doof te zijn voor hun eigen handelen. In het geval van jouw moeder die de anderen aan tafel gaat pushen om te doen wat zij graag zou willen, kán dat aan de orde zijn.
Goed dat je het niet deed. Laat je niet verleiden als je er zelf geen zin in hebt. Alleen dingen eten waar jij zin in hebt als het gaat om luxe voer, om extra's die je niet echt nodig hebt dus. Dan is het echt helemaal aan jou, toch?
woensdag 2 juni 2010 om 14:02
je hebt helemaal gelijk hoor. echt pushen is het dan ook niet maar rmeer zo van: zullen we die nemen, lekker joh.. er zit geen dwang achter ofzo gelukkig haha.
Hetzelfde liedje met roken, je kan er mee stoppen als je écht wil.. het was haar (na de 2e grote aderenschoonmaakoperatie) toch eindelijk gelukt om 7 maanden te stoppen. Nu is ze weer begonnen, af en toe een stoppoging maar echt stoppen gebeurt niet. Ik denk dan altijd dat ze gewoon niet meer wil leven, wel klagen over alle klachten die ze erdoor gekregen heeft (copd), nu heeft ze zelfs fibromyalgie. Het heeft geen zin om dan te roepen dat het ongezond is, ze weet het wel.. maar blijkbaar is dat niet belangrijk genoeg dan.
Ik riep ook altijd dat ze teveel dronk. ruzie heb je dan, maar nu de reumatoloog het in de leverwaarde kon zien gelooft ze het pas echt. (10 jaar na dato, maar toch.. ein-de-lijk).
Je kan het wel benoemen die blinde vlekken, maar het heeft geen zin bij haar. Ik maak me er niet meer druk om, en probeer nu nog te genieten van de tijd die we nog hebben, want echt oud gaat ze niet worden met deze leefstijl.
Hetzelfde liedje met roken, je kan er mee stoppen als je écht wil.. het was haar (na de 2e grote aderenschoonmaakoperatie) toch eindelijk gelukt om 7 maanden te stoppen. Nu is ze weer begonnen, af en toe een stoppoging maar echt stoppen gebeurt niet. Ik denk dan altijd dat ze gewoon niet meer wil leven, wel klagen over alle klachten die ze erdoor gekregen heeft (copd), nu heeft ze zelfs fibromyalgie. Het heeft geen zin om dan te roepen dat het ongezond is, ze weet het wel.. maar blijkbaar is dat niet belangrijk genoeg dan.
Ik riep ook altijd dat ze teveel dronk. ruzie heb je dan, maar nu de reumatoloog het in de leverwaarde kon zien gelooft ze het pas echt. (10 jaar na dato, maar toch.. ein-de-lijk).
Je kan het wel benoemen die blinde vlekken, maar het heeft geen zin bij haar. Ik maak me er niet meer druk om, en probeer nu nog te genieten van de tijd die we nog hebben, want echt oud gaat ze niet worden met deze leefstijl.
woensdag 2 juni 2010 om 15:47
quote:Elynn schreef op 02 juni 2010 @ 10:17:
Even over het Voedingscentrum. Als ik het overzicht bekijk van wat ik als volwassen vrouw op een dag zou moeten eten, schrik ik. Ik haal dat nooit. Zou écht niet weten hoe ik alles binnen zou moeten krijgen. Eten jullie bijvoorbeeld zes a zeven boterhammen per dag?Nee, dat is mijn quota per week ongeveer.....
Even over het Voedingscentrum. Als ik het overzicht bekijk van wat ik als volwassen vrouw op een dag zou moeten eten, schrik ik. Ik haal dat nooit. Zou écht niet weten hoe ik alles binnen zou moeten krijgen. Eten jullie bijvoorbeeld zes a zeven boterhammen per dag?Nee, dat is mijn quota per week ongeveer.....
woensdag 2 juni 2010 om 15:51
quote:hanke321 schreef op 02 juni 2010 @ 12:56:
Maarre, het is lunchtijd, tijd om het weer eens over Voedsel te hebben.
Wie eet wat en waarom?
't Is inmiddels theetijd, maar ik had een omeletje. Gebakken in olijfolie, met 'zongedroogdetomaatjes + zout' (van Fairtrade) en kerstomaatjes in plakjes en wat strooikaas, en rozemarijn.
Vanavond McDonalds: Muizelientje een Happy Meal, ik zo'n salad beker.
Maarre, het is lunchtijd, tijd om het weer eens over Voedsel te hebben.
Wie eet wat en waarom?
't Is inmiddels theetijd, maar ik had een omeletje. Gebakken in olijfolie, met 'zongedroogdetomaatjes + zout' (van Fairtrade) en kerstomaatjes in plakjes en wat strooikaas, en rozemarijn.
Vanavond McDonalds: Muizelientje een Happy Meal, ik zo'n salad beker.
woensdag 2 juni 2010 om 16:38
quote:dubiootje schreef op 02 juni 2010 @ 09:31:
Dreamer, weet jij waar dat aan ligt dan, dat je blijkbaar niet op de reservetank overgaat als je niet genoeg bijtankt? Ik kan me niet anders voorstellen dan dat het gaat om de combinatie van voedingsstoffen dan.Geen idee.. volgens mij wordt dat nog onderzocht ook. Het schijnt dat er in concentratiekampen zelfs mensen met overgewicht stierven aan ondervoeding
Dreamer, weet jij waar dat aan ligt dan, dat je blijkbaar niet op de reservetank overgaat als je niet genoeg bijtankt? Ik kan me niet anders voorstellen dan dat het gaat om de combinatie van voedingsstoffen dan.Geen idee.. volgens mij wordt dat nog onderzocht ook. Het schijnt dat er in concentratiekampen zelfs mensen met overgewicht stierven aan ondervoeding
Later is nu
woensdag 2 juni 2010 om 17:14
quote:hanke321 schreef op 02 juni 2010 @ 12:41:
Nog steeds voel ik het kind in mezelf dat op zoek is naar redenen waarom ik die liefde niet gekregen heb. Ik zal wel stom zijn, of lastig, of plakkerig. Ik voel me schuldig naar mijn moeder dat ze het verkeerde kind gekregen heeft, dat het geen ´match´ was.
Niet echt heel goed voor je eigenwaarde.
Helemaal niet, nee, destructief misschien zelfs. Ik denk dat je dat gevoel toch los moet laten als je jezelf echt wilt accepteren en jezelf die onvoorwaardelijke liefde wilt geven waar je echt, écht wel recht op hebt.
Is dit niet juist het verschil tussen het kind en de volwassene in jou? Als je het als volwassene bekijkt, weet je dat een kind niet verantwoordelijk is. Maar het kind in jou heeft nog zo sterk dat schuldgevoel, schaamte misschien ook. Je bent als kind zo afhankelijk van wat je ouders van je denken. Dat bepaalt hoe jij over jezelf denkt. Als zij je het gevoel geven dat je te kort schiet, dan ben je ervan overtuigd dat dat zo is. Het zit gewoon niet in een kind om dat in twijfel te trekken. Dat is loyaliteit, die is bedoeld om te overleven maar kan soms ook dodelijk zijn, als je je ouders niet kan vertrouwen.
Juist die loyaliteit weerhoudt een kind ervan om slecht te praten over zijn ouders. Van die ouders is het afhankelijk voor zijn overleven, die mag het niet van zich vervreemden. Ik denk dat loyaliteit zo'n sterk instinct is dat je er niet eens weerstand tegen zou kunnen bieden. Zelfs volwassenen hebben daar veel moeite mee met hun ouders. Zoals jij nu ook. Het voelt tegennatuurlijk om je ouders af te vallen. In plaats daarvan val je jezelf af, laat je jezelf in de kou staan. Gek hoe dat vertrouwder of kloppender kan lijken.
Lukt het je om de schuld neer te leggen waar die thuishoort, namelijk bij je ouders? Besef je dat de reden waarom jij geen liefde kreeg, helemaal bij hen lag en niets met jou te maken had?
Nog steeds voel ik het kind in mezelf dat op zoek is naar redenen waarom ik die liefde niet gekregen heb. Ik zal wel stom zijn, of lastig, of plakkerig. Ik voel me schuldig naar mijn moeder dat ze het verkeerde kind gekregen heeft, dat het geen ´match´ was.
Niet echt heel goed voor je eigenwaarde.
Helemaal niet, nee, destructief misschien zelfs. Ik denk dat je dat gevoel toch los moet laten als je jezelf echt wilt accepteren en jezelf die onvoorwaardelijke liefde wilt geven waar je echt, écht wel recht op hebt.
Is dit niet juist het verschil tussen het kind en de volwassene in jou? Als je het als volwassene bekijkt, weet je dat een kind niet verantwoordelijk is. Maar het kind in jou heeft nog zo sterk dat schuldgevoel, schaamte misschien ook. Je bent als kind zo afhankelijk van wat je ouders van je denken. Dat bepaalt hoe jij over jezelf denkt. Als zij je het gevoel geven dat je te kort schiet, dan ben je ervan overtuigd dat dat zo is. Het zit gewoon niet in een kind om dat in twijfel te trekken. Dat is loyaliteit, die is bedoeld om te overleven maar kan soms ook dodelijk zijn, als je je ouders niet kan vertrouwen.
Juist die loyaliteit weerhoudt een kind ervan om slecht te praten over zijn ouders. Van die ouders is het afhankelijk voor zijn overleven, die mag het niet van zich vervreemden. Ik denk dat loyaliteit zo'n sterk instinct is dat je er niet eens weerstand tegen zou kunnen bieden. Zelfs volwassenen hebben daar veel moeite mee met hun ouders. Zoals jij nu ook. Het voelt tegennatuurlijk om je ouders af te vallen. In plaats daarvan val je jezelf af, laat je jezelf in de kou staan. Gek hoe dat vertrouwder of kloppender kan lijken.
Lukt het je om de schuld neer te leggen waar die thuishoort, namelijk bij je ouders? Besef je dat de reden waarom jij geen liefde kreeg, helemaal bij hen lag en niets met jou te maken had?
Ga in therapie!
woensdag 2 juni 2010 om 17:58
pfff, wat een mooie en moeilijke stukken zijn hier geschreven. voor jullie!
Ja, ik eet normaliter 4 boterhammen per dag, dus ik zit wel in die quotum. Nu 3, soms 4, als ik honger heb. Vandaag had ik kinderfeestje van m'n zoon en ik kon/wilde het niet laten. Heb meegedaan met pannenkoek versieren en vanavond met patat. Ik baalde zó van die stapel jongens in huis, had er helemaal geen zin in, en al de hele morgen zin in zoetigheid, waar ik niet aan mocht komen, maar dat ik dus wel in huis haalde voor het feestje.
Het is maar zo.
Hanke, ik eet ook grof volkorenbrood. Meestal met sesamzaad, maar als dat er niet is met maanzaad Bij de bakker weten ze het, als ik aankom kijken ze gelijk of er nog genoeg grof volkoren met zaadjes is.
Zo
nu even in de zon met boek
en met dochter spelen, die kreeg vandaag haar eerste mobieltje
Ja, ik eet normaliter 4 boterhammen per dag, dus ik zit wel in die quotum. Nu 3, soms 4, als ik honger heb. Vandaag had ik kinderfeestje van m'n zoon en ik kon/wilde het niet laten. Heb meegedaan met pannenkoek versieren en vanavond met patat. Ik baalde zó van die stapel jongens in huis, had er helemaal geen zin in, en al de hele morgen zin in zoetigheid, waar ik niet aan mocht komen, maar dat ik dus wel in huis haalde voor het feestje.
Het is maar zo.
Hanke, ik eet ook grof volkorenbrood. Meestal met sesamzaad, maar als dat er niet is met maanzaad Bij de bakker weten ze het, als ik aankom kijken ze gelijk of er nog genoeg grof volkoren met zaadjes is.
Zo
nu even in de zon met boek
en met dochter spelen, die kreeg vandaag haar eerste mobieltje
Later is nu
woensdag 2 juni 2010 om 18:31
Ik heb nog even wat terug gelezen, o.a. de posting dat je jezelf en je lijf geen mooie kleding waard vindt. Dat herken ik dus ook. Winkelen is een straf en ik doe nooit echt veel moeite om echt iets moois te vinden. Het staat me toch niet.
Ik heb besloten dat te gaan veranderen en eens een paar echt leuke kledingstukken te zoeken.
Ik heb besloten dat te gaan veranderen en eens een paar echt leuke kledingstukken te zoeken.
woensdag 2 juni 2010 om 21:05
Zow, nou, ik heb een snoepaanval gehad.
Ik ben er nog niet uit of ik dat nou erg vind of niet maar het is een feit dat ik even ont-zet-tend behoefte had aan zoetigheid.
Afgelopen zondag kreeg ik een doos met Ferero Rocher, daar heb ik er twee van opgegeten, een hele vieze bonbon met espressokoffie (om te proberen) en een soort van chocoladebal(letje) met zachte vulling.
Toen ik daarna (na 4 chocolaatjes dus) nóg meer trek had, heb ik een paar Sultana's gegeten.
Nu is het klaar en over.
Maf zeg.
Qua avondeten zat ik helemaal goed, gegrilde zalmmoot en een salade met citrusvruchten, knoflook en Franse vinaigrette.
Raar hoor, zo sterk heb ik het nooit eerder gehad, sinds ik gezond eet dan!
Ik ben er nog niet uit of ik dat nou erg vind of niet maar het is een feit dat ik even ont-zet-tend behoefte had aan zoetigheid.
Afgelopen zondag kreeg ik een doos met Ferero Rocher, daar heb ik er twee van opgegeten, een hele vieze bonbon met espressokoffie (om te proberen) en een soort van chocoladebal(letje) met zachte vulling.
Toen ik daarna (na 4 chocolaatjes dus) nóg meer trek had, heb ik een paar Sultana's gegeten.
Nu is het klaar en over.
Maf zeg.
Qua avondeten zat ik helemaal goed, gegrilde zalmmoot en een salade met citrusvruchten, knoflook en Franse vinaigrette.
Raar hoor, zo sterk heb ik het nooit eerder gehad, sinds ik gezond eet dan!
woensdag 2 juni 2010 om 21:10
Ruim de helft van het hele topic gelezen, de rest vluchtig.
Voor mij is eten en gewicht een nogal persoonlijk en gevoelig onderwerp.
Alle issues die ik heb lijken erin samen te komen.
Enerzijds wil ik mijn relatie met eten normaliseren, anderzijds wil ik gewoon dun zijn, en dan nog heb ik de eeuwige twijfel, kan ik mijzelf niet beter nu op dit moment accepteren en mn middelvinger opsteken naar het slankheidsideaal, of haal ik weer enige houvast aan dun zijn?
Ik ben er gewoon niet uit, en ik kom er ook niet uit.
Dun ben ik precies 1 zomer geweest, echt dun. En ik was niet gelukkiger of ongelukkiger.
Ik werd anders bejegend, en haalde troost uit het feit 'in ieder geval niet dik te zijn'. Alles mag dan ruk zijn, maar dik was ik niet! Dikke vrouwen hadden wel eens een wantrouwige, harde houding wat op mij overkwam als een 'zo jij denkt vast dat je beter bent dan ik'.
Nu ik alweer jaren overgewicht heb, (het is 'maar' 15 kilo boven de BMI grens van 25, maar toch)
komt het dus ook andersom voor, dat dunne vrouwen me anders benaderen, dat zijn er maar een paar maar die onthou je dan, met iets meewarigs, of half negerend.
Ik voel me er soms veilig bij, zo van mocht ik me moeten verdedigen heb ik meer aan een zwaarder lijf dan een mager lijf, en soms voel ik me plomp, gefaald, kwetsbaar omdat iedereen aan je kan zien dat je 'iets met eten hebt', wat dan weer tot zelfspot leidt als 'ik moet die cup E wel blijven voeren he, anders raak ik ze kwijt' oid. Maar het liefst denk ik er gewoon helemaal niet aan, kop in t zand en maar heel hard tegen mezelf blijven zeggen 'dat het om de binnenkant gaat'.
Mijn grootste probleem met eten is dat ik altijd trek heb en nauwelijks het gevoel van verzadiging ken, behalve als ik echt pijn in mijn buik heb van het vele eten.
Eten is verdoving, is kanaliseren van diverse zorgen (ik heb liever 1 probleem tegelijk aan mn hoofd -> 'gvd ik heb weer eens veel en veel te veel gegeten') dan meer tegelijk (zorgen, angsten, verdrietige dingen, enz)
en het is iets wat alleen IK bepaal. Als ik nu beslis dat ik een halve kilo tiramisu ga eten dan voelt dat niet alleen maar slecht! Want daar heeft niemand wat over te zeggen.
Daarom raakt het me ook zo als iemand me aanspreekt op eetgedrag, zoals mijn zusje, die vertelde eens dat met mij eten helemaal niet leuk is want ik ben dan helemaal gefocust op snel een hoop binnenkrijgen.
Ik dacht dat ik dat wel redelijk kon verbloemen, maar niet dus. Ik kan mn ogen niet van eten afhouden, en zolang ik die pijn in mn buik niet heb moet en zal er meer in anders word ik gek van onrust. Nou ja das wat overdreven, maar een lichte paniek kan me van mij meester maken als ik ergens ben waar ik 1 plak cake heb gegeten, dan kan ik maar aan 1 ding denken: MEER, ZSM!
hm wat is de bedoeling van mijn verhaal eigenlijk...
Hopelijk iets van herkenning, die verder gaat dan de kilo's. Dat doen anorexia patienten ook he, pas het gevoel recht van spreken te hebben als ze echt de allerdunste zijn, helaas werkt het bij te dikke mensen nog wel eens andersom, zo van pfff je hebt gewoon nog 2 getalletjes op de weegschaal staan, nee dan ben je niet Echt te dik maar een mollig tiep die ook wat te klagen wil/aandacht zoekt ofzo. Au!
Als laatste nog een paar boekentips, ze hebben me niet 'genezen' maar zeker inzichten verschaft: Minder eten van ene Gillian nogwat (nee niet McKeith hoor!) en Fat is a feminist issue v Susie Orbach.
Voor mij is eten en gewicht een nogal persoonlijk en gevoelig onderwerp.
Alle issues die ik heb lijken erin samen te komen.
Enerzijds wil ik mijn relatie met eten normaliseren, anderzijds wil ik gewoon dun zijn, en dan nog heb ik de eeuwige twijfel, kan ik mijzelf niet beter nu op dit moment accepteren en mn middelvinger opsteken naar het slankheidsideaal, of haal ik weer enige houvast aan dun zijn?
Ik ben er gewoon niet uit, en ik kom er ook niet uit.
Dun ben ik precies 1 zomer geweest, echt dun. En ik was niet gelukkiger of ongelukkiger.
Ik werd anders bejegend, en haalde troost uit het feit 'in ieder geval niet dik te zijn'. Alles mag dan ruk zijn, maar dik was ik niet! Dikke vrouwen hadden wel eens een wantrouwige, harde houding wat op mij overkwam als een 'zo jij denkt vast dat je beter bent dan ik'.
Nu ik alweer jaren overgewicht heb, (het is 'maar' 15 kilo boven de BMI grens van 25, maar toch)
komt het dus ook andersom voor, dat dunne vrouwen me anders benaderen, dat zijn er maar een paar maar die onthou je dan, met iets meewarigs, of half negerend.
Ik voel me er soms veilig bij, zo van mocht ik me moeten verdedigen heb ik meer aan een zwaarder lijf dan een mager lijf, en soms voel ik me plomp, gefaald, kwetsbaar omdat iedereen aan je kan zien dat je 'iets met eten hebt', wat dan weer tot zelfspot leidt als 'ik moet die cup E wel blijven voeren he, anders raak ik ze kwijt' oid. Maar het liefst denk ik er gewoon helemaal niet aan, kop in t zand en maar heel hard tegen mezelf blijven zeggen 'dat het om de binnenkant gaat'.
Mijn grootste probleem met eten is dat ik altijd trek heb en nauwelijks het gevoel van verzadiging ken, behalve als ik echt pijn in mijn buik heb van het vele eten.
Eten is verdoving, is kanaliseren van diverse zorgen (ik heb liever 1 probleem tegelijk aan mn hoofd -> 'gvd ik heb weer eens veel en veel te veel gegeten') dan meer tegelijk (zorgen, angsten, verdrietige dingen, enz)
en het is iets wat alleen IK bepaal. Als ik nu beslis dat ik een halve kilo tiramisu ga eten dan voelt dat niet alleen maar slecht! Want daar heeft niemand wat over te zeggen.
Daarom raakt het me ook zo als iemand me aanspreekt op eetgedrag, zoals mijn zusje, die vertelde eens dat met mij eten helemaal niet leuk is want ik ben dan helemaal gefocust op snel een hoop binnenkrijgen.
Ik dacht dat ik dat wel redelijk kon verbloemen, maar niet dus. Ik kan mn ogen niet van eten afhouden, en zolang ik die pijn in mn buik niet heb moet en zal er meer in anders word ik gek van onrust. Nou ja das wat overdreven, maar een lichte paniek kan me van mij meester maken als ik ergens ben waar ik 1 plak cake heb gegeten, dan kan ik maar aan 1 ding denken: MEER, ZSM!
hm wat is de bedoeling van mijn verhaal eigenlijk...
Hopelijk iets van herkenning, die verder gaat dan de kilo's. Dat doen anorexia patienten ook he, pas het gevoel recht van spreken te hebben als ze echt de allerdunste zijn, helaas werkt het bij te dikke mensen nog wel eens andersom, zo van pfff je hebt gewoon nog 2 getalletjes op de weegschaal staan, nee dan ben je niet Echt te dik maar een mollig tiep die ook wat te klagen wil/aandacht zoekt ofzo. Au!
Als laatste nog een paar boekentips, ze hebben me niet 'genezen' maar zeker inzichten verschaft: Minder eten van ene Gillian nogwat (nee niet McKeith hoor!) en Fat is a feminist issue v Susie Orbach.
woensdag 2 juni 2010 om 21:37
Wow, dat is best wel heftig, Tijgermeisje, dat je zus dat zo tegen je zegt. Denk je dat het je zou lukken om je aandacht op wat anders dan eten te richten?
Dus je had je snoepaanval weer onder controle na 6 FR Eleonora? Knap!
Ik had vanavond nog enorme trek in gezond. Had vanmorgen al een avocade gehaald om me op te verheugen.. als het kinderfeestje voorbij was, zou ik een lekkere salade nemen. Maarja, bij het feestje had ik me dus ook laten gaan. En vanavond enorme zin in avocade met rode paprika en peper. Heb ik lekker genomen met een wijntje.
En.. eerlijk? Ik vond dat ik het verdiend had!
Wat mij wel duidelijk is: Ik eet als ik moe ben. En dan eet ik ook ongezonder en meer door. Vermoeidheid vervaagt de grenzen en verhoogt de behoefte aan ongezond. Dus.. ik ga maar eens vroeg naar bed!
Dus je had je snoepaanval weer onder controle na 6 FR Eleonora? Knap!
Ik had vanavond nog enorme trek in gezond. Had vanmorgen al een avocade gehaald om me op te verheugen.. als het kinderfeestje voorbij was, zou ik een lekkere salade nemen. Maarja, bij het feestje had ik me dus ook laten gaan. En vanavond enorme zin in avocade met rode paprika en peper. Heb ik lekker genomen met een wijntje.
En.. eerlijk? Ik vond dat ik het verdiend had!
Wat mij wel duidelijk is: Ik eet als ik moe ben. En dan eet ik ook ongezonder en meer door. Vermoeidheid vervaagt de grenzen en verhoogt de behoefte aan ongezond. Dus.. ik ga maar eens vroeg naar bed!
Later is nu
donderdag 3 juni 2010 om 09:26
Goeiemorgen dames!
Allemaal lekker geslapen? Ik ben de dag super begonnen met een overheerlijk ontbijt: muesli met yoghurt en vier soorten bosvruchten. Allemaal bio! Echt genieten.
Gisteren hebben we op verzoek van de meiden tortilla's gegeten. Ik had op de eetmeter gezien dat ik al aan mijn taks zat qua vet, dus heb in plaats van de zure room en parmesaanse kaas een yoghurtsausje met indiase kruiden genomen wat heel lekker smaakte bij de kip (ook indiaas gekruid).
Ik vind het echt handig om zo bij te houden of ik wel gebalanceerd eet, hoewel het natuurlijk ook geen bijbel moet worden. Ik denk niet dat het zo erg is als je de ene dag wat te veel of te weinig van iets binnenkrijgt, als je over de gehele linie van alle voedingsstoffen maar genoeg krijgt. Wel het gezond verstand blijven gebruiken
Allemaal lekker geslapen? Ik ben de dag super begonnen met een overheerlijk ontbijt: muesli met yoghurt en vier soorten bosvruchten. Allemaal bio! Echt genieten.
Gisteren hebben we op verzoek van de meiden tortilla's gegeten. Ik had op de eetmeter gezien dat ik al aan mijn taks zat qua vet, dus heb in plaats van de zure room en parmesaanse kaas een yoghurtsausje met indiase kruiden genomen wat heel lekker smaakte bij de kip (ook indiaas gekruid).
Ik vind het echt handig om zo bij te houden of ik wel gebalanceerd eet, hoewel het natuurlijk ook geen bijbel moet worden. Ik denk niet dat het zo erg is als je de ene dag wat te veel of te weinig van iets binnenkrijgt, als je over de gehele linie van alle voedingsstoffen maar genoeg krijgt. Wel het gezond verstand blijven gebruiken
Ga in therapie!
donderdag 3 juni 2010 om 09:30
Leo, Leo, Leo. Een snoepbui. Tistochwat. Meid toch *schudt meewarig het hoofd*
En wat heb je nou geleerd? *zwaait met vingertje*
Dat je moet zorgen dat je wat echt lekkers in huis hebt voor als je een snoepbui hebt en niet van die plakkerige Ferrero Rochers en halfbakken sultana's!
Nou dan!
Maar serieus, als je opeens zo'n zin had in suiker, heb je misschien te weinig gegeten? Wel goed om daarop te blijven letten. Heb je die eetmeter al gedaan (ik dacht het wel)?
En wat heb je nou geleerd? *zwaait met vingertje*
Dat je moet zorgen dat je wat echt lekkers in huis hebt voor als je een snoepbui hebt en niet van die plakkerige Ferrero Rochers en halfbakken sultana's!
Nou dan!
Maar serieus, als je opeens zo'n zin had in suiker, heb je misschien te weinig gegeten? Wel goed om daarop te blijven letten. Heb je die eetmeter al gedaan (ik dacht het wel)?
Ga in therapie!
donderdag 3 juni 2010 om 09:53
Hanke, hoe gaat het met jou vanmorgen? Heb je een beetje lekker kunnen slapen? Is het ook zulk mooi weer bij jou? Hier zijn de meiden zelfs al in het zwembad geweest, klappertandend en wel maar toch Ik werk thuis vandaag en ga lekker buiten lunchen straks! De wereld ziet er toch een stuk vrolijker uit met een blauwe lucht en een
Biobitch, wat zorgt je moeder slecht voor zichzelf zeg. Zelfs met haar ziektes blijft ze maar rommel in zichzelf stoppen. Dat je zelfs moet denken dat ze wel niet oud zal worden... dat vind ik wel erg verdrietig om te horen Hoe zit dat met jou, heb je wel een beetje geleerd hoe je gezond moet leven, of moet je dat nu helemaal zelf uitvinden? Het is wel lastiger als je niet echt een goed voorbeeld hebt meegekregen.
(Leo, ik vind trouwens jouw opmerking tussendoor "toen ik nog onbewust at" zo briljant!)
Ikbenanoniem, goed dat je mooie kleren gaat uitzoeken. Die verdien je ook en je zal zien dat je je een heel stuk beter zal voelen! Als het financieel gaat, trek er dan ook wat voor uit om een paar mooie basisstukken te kopen van mooi materiaal en een goede snit, in kleuren die je goed staan. En misschien een paar mooie accessoires erbij. Het is zo'n fijn gevoel als je een aantal mooie outfits in de kast hebt hangen die je er zó uit kan halen en niet steeds peinzend voor die kast hoeft te staan. Daar word je al chagrijnig van voor de dag begonnen is.
Is er iemand die met je mee kan gaan shoppen, die een beetje verstand heeft van kleren en positief ingesteld is? Maak er een lekker dagje van dan. Echt een dagje voor jou!
Tijgermeisje, wat een pijn klinkt er uit je posting. Alsof het van alle kanten komt en je niet goed weet waar je moet beginnen. Wat ik positief vind, is dat je heel goed weet waarom je eet. Dat is al een eerste stap naar een oplossing. Je eet om jezelf te verdoven, om een heleboel problemen te vervangen door één overzichtelijk probleem en om het gevoel te hebben dat je ergens controle over hebt.
Wat heb je nodig, denk je, om controle te krijgen over hoe je met die problemen omgaat? Meer steun van je partner/vrienden/familie? Meer geld? Meer sociale contacten? Verandering van/op je werk? Een opleiding? Een uitlaatklep voor je verdriet? Meer zelfvertrouwen? Praktische hulp bij het oplossen en overzichtelijk maken van je problemen? (Professionele) hulp bij de verwerking van je emotionele problemen? Of stel ik nu te specifieke vragen?
Wat je schrijft lijkt me vooral tussen je oren te zitten (en dat bedoel ik heel vriendelijk). Niet je problemen, maar de manier waarop je daarmee omgaat veroorzaken je eetprobleem. Zie ik dat goed? Het fijne daarvan is dat je dat kan aanpakken, ook als je je problemen niet kan oplossen. Daarin heb je namelijk wel een keuze! Ik heb iets dergelijks aan ikbenanoniem geschreven gisteren.
Je klinkt een beetje gelaten, alsof het je allemaal overkomt en je zonder het te willen eet, omdat je altijd trek hebt en nooit verzadigd bent. Ik durf te beweren dat dat ook tussen je oren zit. Natuurlijk heb je niet altijd trek en voel je je wel verzadigd als je maag vol is, want dat is nu eenmaal anatomisch zo geregeld. Blijkbaar wil jij die signalen van je hersenen niet horen. Je hebt besloten dat je wilt blijven eten en dus doe je dat en negeer je je lichamelijke signalen. Dat kan, dat is jouw goed recht. Maar besef wel dat jij daarin een keuze maakt. En dat je ook een andere keuze kan maken. Zomaar, vandaag bijvoorbeeld. Het kán.
Biobitch, wat zorgt je moeder slecht voor zichzelf zeg. Zelfs met haar ziektes blijft ze maar rommel in zichzelf stoppen. Dat je zelfs moet denken dat ze wel niet oud zal worden... dat vind ik wel erg verdrietig om te horen Hoe zit dat met jou, heb je wel een beetje geleerd hoe je gezond moet leven, of moet je dat nu helemaal zelf uitvinden? Het is wel lastiger als je niet echt een goed voorbeeld hebt meegekregen.
(Leo, ik vind trouwens jouw opmerking tussendoor "toen ik nog onbewust at" zo briljant!)
Ikbenanoniem, goed dat je mooie kleren gaat uitzoeken. Die verdien je ook en je zal zien dat je je een heel stuk beter zal voelen! Als het financieel gaat, trek er dan ook wat voor uit om een paar mooie basisstukken te kopen van mooi materiaal en een goede snit, in kleuren die je goed staan. En misschien een paar mooie accessoires erbij. Het is zo'n fijn gevoel als je een aantal mooie outfits in de kast hebt hangen die je er zó uit kan halen en niet steeds peinzend voor die kast hoeft te staan. Daar word je al chagrijnig van voor de dag begonnen is.
Is er iemand die met je mee kan gaan shoppen, die een beetje verstand heeft van kleren en positief ingesteld is? Maak er een lekker dagje van dan. Echt een dagje voor jou!
Tijgermeisje, wat een pijn klinkt er uit je posting. Alsof het van alle kanten komt en je niet goed weet waar je moet beginnen. Wat ik positief vind, is dat je heel goed weet waarom je eet. Dat is al een eerste stap naar een oplossing. Je eet om jezelf te verdoven, om een heleboel problemen te vervangen door één overzichtelijk probleem en om het gevoel te hebben dat je ergens controle over hebt.
Wat heb je nodig, denk je, om controle te krijgen over hoe je met die problemen omgaat? Meer steun van je partner/vrienden/familie? Meer geld? Meer sociale contacten? Verandering van/op je werk? Een opleiding? Een uitlaatklep voor je verdriet? Meer zelfvertrouwen? Praktische hulp bij het oplossen en overzichtelijk maken van je problemen? (Professionele) hulp bij de verwerking van je emotionele problemen? Of stel ik nu te specifieke vragen?
Wat je schrijft lijkt me vooral tussen je oren te zitten (en dat bedoel ik heel vriendelijk). Niet je problemen, maar de manier waarop je daarmee omgaat veroorzaken je eetprobleem. Zie ik dat goed? Het fijne daarvan is dat je dat kan aanpakken, ook als je je problemen niet kan oplossen. Daarin heb je namelijk wel een keuze! Ik heb iets dergelijks aan ikbenanoniem geschreven gisteren.
Je klinkt een beetje gelaten, alsof het je allemaal overkomt en je zonder het te willen eet, omdat je altijd trek hebt en nooit verzadigd bent. Ik durf te beweren dat dat ook tussen je oren zit. Natuurlijk heb je niet altijd trek en voel je je wel verzadigd als je maag vol is, want dat is nu eenmaal anatomisch zo geregeld. Blijkbaar wil jij die signalen van je hersenen niet horen. Je hebt besloten dat je wilt blijven eten en dus doe je dat en negeer je je lichamelijke signalen. Dat kan, dat is jouw goed recht. Maar besef wel dat jij daarin een keuze maakt. En dat je ook een andere keuze kan maken. Zomaar, vandaag bijvoorbeeld. Het kán.
Ga in therapie!
donderdag 3 juni 2010 om 10:03
Dreamer, ik had laatst twee feestjes in één weekend van beide meiden (doe ik ook nooooit meer). Flinke stress natuurlijk, taarten bakken, snoepzakjes vullen.... Verleiding alom dus. Ik besefte weer eens hoe makkelijk ik dingen (troep) zonder erg en zonder te genieten in mijn mond stop, uit gewoonte of automatisme. Nu deed ik dat niet (vraag niet hoe ). Ik heb een stuk worteltaart op, that's it. Maar ik snap wel hoe verleidelijk het is om toe te tasten, en dat is ook helemaal niet erg. Gelukkig heb je maar een paar keer per jaar zo'n feestje
Ga in therapie!
