Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
zaterdag 12 juni 2010 om 08:35
"komt even binnenvallen*
Vrouwen, wat een schitterend topic is dit.
Ik dacht dat het alleen over 'afvallen' ging, daarom las ik mee.
(wil 7 tot 10 kilo's kwijt, in een jaar tijd erbij gegeten)
Echter, dit is veel meer dan 'afvallen'.
Prachtig hoe jullie elkaar steunen!
Vrouwen, wat een schitterend topic is dit.
Ik dacht dat het alleen over 'afvallen' ging, daarom las ik mee.
(wil 7 tot 10 kilo's kwijt, in een jaar tijd erbij gegeten)
Echter, dit is veel meer dan 'afvallen'.
Prachtig hoe jullie elkaar steunen!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 12 juni 2010 om 10:21
Yasmatio!
Wat gezellig zeg!
Ik heb je al zo lang niet 'gesproken' ik wilde je zelfs gaan mailen om te vragen hoe het met je ging en nu zie ik je hier!
Leuk dat je meeleest (en wie weet post).
Diëten en afvallen is niet het doel hier inderdaad, het is meer dan dat. We willen bewust eten, als in (om het niet te biologisch dynamisch te maken) gewoon goed zorgen voor dat lijf en er geen troep in te gooien, of dat zo veel mogelijk beperken.
Leuke bijkomstigheid is dat je er van afvalt, althans, een aantal van ons gaan daarin nogal lekker.
Ikzelf doe niet aan wegen of meten maar puur aan voelen hoe het voelt, gezond leven. Maar ik ben er wel een onderkin door kwijtgeraakt al hahahaha!
Fijn je te zien meid!
Wat gezellig zeg!
Ik heb je al zo lang niet 'gesproken' ik wilde je zelfs gaan mailen om te vragen hoe het met je ging en nu zie ik je hier!
Leuk dat je meeleest (en wie weet post).
Diëten en afvallen is niet het doel hier inderdaad, het is meer dan dat. We willen bewust eten, als in (om het niet te biologisch dynamisch te maken) gewoon goed zorgen voor dat lijf en er geen troep in te gooien, of dat zo veel mogelijk beperken.
Leuke bijkomstigheid is dat je er van afvalt, althans, een aantal van ons gaan daarin nogal lekker.
Ikzelf doe niet aan wegen of meten maar puur aan voelen hoe het voelt, gezond leven. Maar ik ben er wel een onderkin door kwijtgeraakt al hahahaha!
Fijn je te zien meid!
zaterdag 12 juni 2010 om 10:26
Hanke, ik zat precies hetzelfde te denken als Dubio, toen ik je laatste posting las.
Mensen zeggen lieve dingen tegen je en je begint meteen te vertellen hoe niet lief je bent en wat er aan je mankeert.
Ik zie het zo; de kans dat we elkaar nooit zien in het echt is groot. Dat geeft wat mij betreft niks, ik vind het zo ook goed en ik hoef niet ieder contact wat ik op internet heb om te zetten in een live contact. Maar daarom waardeer ik die internetcontacten nog wel enorm. Ik héb er echt iets aan en ik denk andersom dat mensen ook iets aan mij hebben, ook als ik ze nooit zal zien in het echt.
Voor mij ben jij heel bijzonder, speciaal en ik waardeer je. Of dat irl ook zo zou zijn, geen idee, ik ben er totaal niet mee bezig. De Hanke die ik ken heeft humor (als koorleidster van het BEO-koor was je onovertroffen), is lief, meevoelend en heel erg wijs. Je bent heel nuttig in de topics waar je schrijft, omdat je nooit zómaar wat zegt en dat is zo mooi aan jou.
Ik hoop dus dat je weet en voelt dat ik het meen wat ik zeg als ik je laat weten wat ik voor je voel. Want dit is óók werkelijkheid namelijk.
Mensen zeggen lieve dingen tegen je en je begint meteen te vertellen hoe niet lief je bent en wat er aan je mankeert.
Ik zie het zo; de kans dat we elkaar nooit zien in het echt is groot. Dat geeft wat mij betreft niks, ik vind het zo ook goed en ik hoef niet ieder contact wat ik op internet heb om te zetten in een live contact. Maar daarom waardeer ik die internetcontacten nog wel enorm. Ik héb er echt iets aan en ik denk andersom dat mensen ook iets aan mij hebben, ook als ik ze nooit zal zien in het echt.
Voor mij ben jij heel bijzonder, speciaal en ik waardeer je. Of dat irl ook zo zou zijn, geen idee, ik ben er totaal niet mee bezig. De Hanke die ik ken heeft humor (als koorleidster van het BEO-koor was je onovertroffen), is lief, meevoelend en heel erg wijs. Je bent heel nuttig in de topics waar je schrijft, omdat je nooit zómaar wat zegt en dat is zo mooi aan jou.
Ik hoop dus dat je weet en voelt dat ik het meen wat ik zeg als ik je laat weten wat ik voor je voel. Want dit is óók werkelijkheid namelijk.
zaterdag 12 juni 2010 om 10:27
quote:Elynn schreef op 11 juni 2010 @ 16:52:
Lieve vrouwen,
Willen jullie niet zoveel van die lange berichten schrijven waarvan elke letter het lezen de moeite absoluut waard is. Ik kom zo niet aan m'n werk toe.
Ik was nog vergeten te zeggen dat ik dit een ontzettend lieve en mooie posting vond Elynn.
Wat lief dat je dit zegt.....
Lieve vrouwen,
Willen jullie niet zoveel van die lange berichten schrijven waarvan elke letter het lezen de moeite absoluut waard is. Ik kom zo niet aan m'n werk toe.
Ik was nog vergeten te zeggen dat ik dit een ontzettend lieve en mooie posting vond Elynn.
Wat lief dat je dit zegt.....
zaterdag 12 juni 2010 om 10:29
Ik had nog niet gepost, bovenstaande was mijn eerste, maar wel meegelezen. En ik vind het bijzonder, want dit gaat veel verder dan alleen steuenn bij afvallen.
Heel erg mooi!
Ik ben door het goede leven, ik schat zo'n 7 tot 10 kilo aankomen in een jaar tijd. Heb geen weegschaal.
Ik hoefde voorheen nooit op te letten, ik at en dronk wat ik wilde en bleef maat 34/36. Zonder sport of wat voor beweging dan ook.
Nu is dat maat 40 geworden. Denk dat de meesten van jullie dat nog slank vinden, maar voor mij is het eigenlijk heel verschrikkelijk, want ik ben dat nooit gewend geweest.
Aan de ene kant denk ik: boeien, het is nog steeds best een normale maat.
Aan de andere kant: mijn buik ziet eruit alsof ik 6 maand zwanger ben (bieerrrrrr) dus dat moet echt weg. En er moet meer vet weg.
Maandag begin ik voor het eerst met sport
Aquajogging (je moet ergens beginnen ).
En gezond eten. Maar dat schiet er nu zo vaak bij in omdat we heftig aan het verbouwen zijn.
En ik wemel van de feestjes en vind het dan zo moeilijk om mijn biertie te laten staan.
Vrouwen, blijf elkaar steunen, jullie doen het prachtig!
Heel erg mooi!
Ik ben door het goede leven, ik schat zo'n 7 tot 10 kilo aankomen in een jaar tijd. Heb geen weegschaal.
Ik hoefde voorheen nooit op te letten, ik at en dronk wat ik wilde en bleef maat 34/36. Zonder sport of wat voor beweging dan ook.
Nu is dat maat 40 geworden. Denk dat de meesten van jullie dat nog slank vinden, maar voor mij is het eigenlijk heel verschrikkelijk, want ik ben dat nooit gewend geweest.
Aan de ene kant denk ik: boeien, het is nog steeds best een normale maat.
Aan de andere kant: mijn buik ziet eruit alsof ik 6 maand zwanger ben (bieerrrrrr) dus dat moet echt weg. En er moet meer vet weg.
Maandag begin ik voor het eerst met sport
Aquajogging (je moet ergens beginnen ).
En gezond eten. Maar dat schiet er nu zo vaak bij in omdat we heftig aan het verbouwen zijn.
En ik wemel van de feestjes en vind het dan zo moeilijk om mijn biertie te laten staan.
Vrouwen, blijf elkaar steunen, jullie doen het prachtig!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 12 juni 2010 om 10:44
Maat 40 kan net zo in de weg zitten als maat 54 Yas, dat weet ik hoor en gezond eten doe je allemaal met dezelfde reden, omdat je het goed wil doen voor je lichaam, 'gezond' eten is wat mij betreft iets anders dan diëten. Het is iets wat je doet voor jezelf en gewoon altijd, niet een periode.
Daar hoort ook een biertje bij, daar hoort ook lekker eten bij, omdat dat hoort bij het leven.
Maar wel met je kop er bij.
En daar schrijven we hier over.
Je hebt er vast van alles over te zeggen.
Mocht je mee willen kleppen dan zien we je graag!
Ben benieuwd hoe het met jou en je nieuwe manier van eten gaat!
Daar hoort ook een biertje bij, daar hoort ook lekker eten bij, omdat dat hoort bij het leven.
Maar wel met je kop er bij.
En daar schrijven we hier over.
Je hebt er vast van alles over te zeggen.
Mocht je mee willen kleppen dan zien we je graag!
Ben benieuwd hoe het met jou en je nieuwe manier van eten gaat!
zaterdag 12 juni 2010 om 11:55
quote:Muis66 schreef op 12 juni 2010 @ 07:27:
Maar is die ook niet heel moeilijk, Duub? Hebben we enerzijds niet zoiets van: ze nemen me maar zoals ik ben? Of: ze hoeven me niet leuk te vinden? En: ze zijn bevooroordeeld, ze kennen me niet en daarom vinden ze me niet leuk? Om dan toch, anderzijds, je op te winden over dit soort mensen omdat je ook graag wilt dat ze je aardig vinden, zo zelfs dat je je druk maakt dat ze je aardig vinden en je de mensen die jou wel aardig vinden, over het hoofd ziet?
Precies, dat is hartstikke moeilijk. En misschien heeft een ander die moeite met jou heeft (jou bedoel ik algemeen) wel precies datzelfde probleem. Dan zit je in een Catch 22. Iemand zal dan toch de eerste stap moeten nemen om daaruit te komen, en die iemand is degene die doorheeft wat er gebeurt en de moed heeft om het te doorbreken.
Door te proberen het oordeel over die ander los te laten, om te beginnen. Dat is al makkelijker gezegd dan gedaan. Want oordelen, veroordelen vooral, voelt best wel lekker. Als je oordeelt over een ander impliceert dat dat jij een beetje beter bent en dat geeft je gevoel van eigenwaarde een boost. Dat klinkt gemeen en is het soms ook wel, maar het is ook heel menselijk. Maar als het met onze eigenwaarde wel goed zit, hebben we dat niet nodig.
Hanke, ik denk dus dat jij die kant op gaat. En misschien ben jij er ook wel aan toe om je oordeel over anderen los te laten. Dat geeft ook heel veel rust voor jezelf. Want zoals Muis zegt, ergens zit er achter de bravoure ook een verlangen om aardig gevonden te worden. Als je dat niet meer nodig hebt, omdat je wéét dat je een leuk en aardig mens bent, dan is het oordeel van anderen opeens veel minder belangrijk. En het grappige is dat andere mensen je vaak veel meer gaan waarderen
Maar is die ook niet heel moeilijk, Duub? Hebben we enerzijds niet zoiets van: ze nemen me maar zoals ik ben? Of: ze hoeven me niet leuk te vinden? En: ze zijn bevooroordeeld, ze kennen me niet en daarom vinden ze me niet leuk? Om dan toch, anderzijds, je op te winden over dit soort mensen omdat je ook graag wilt dat ze je aardig vinden, zo zelfs dat je je druk maakt dat ze je aardig vinden en je de mensen die jou wel aardig vinden, over het hoofd ziet?
Precies, dat is hartstikke moeilijk. En misschien heeft een ander die moeite met jou heeft (jou bedoel ik algemeen) wel precies datzelfde probleem. Dan zit je in een Catch 22. Iemand zal dan toch de eerste stap moeten nemen om daaruit te komen, en die iemand is degene die doorheeft wat er gebeurt en de moed heeft om het te doorbreken.
Door te proberen het oordeel over die ander los te laten, om te beginnen. Dat is al makkelijker gezegd dan gedaan. Want oordelen, veroordelen vooral, voelt best wel lekker. Als je oordeelt over een ander impliceert dat dat jij een beetje beter bent en dat geeft je gevoel van eigenwaarde een boost. Dat klinkt gemeen en is het soms ook wel, maar het is ook heel menselijk. Maar als het met onze eigenwaarde wel goed zit, hebben we dat niet nodig.
Hanke, ik denk dus dat jij die kant op gaat. En misschien ben jij er ook wel aan toe om je oordeel over anderen los te laten. Dat geeft ook heel veel rust voor jezelf. Want zoals Muis zegt, ergens zit er achter de bravoure ook een verlangen om aardig gevonden te worden. Als je dat niet meer nodig hebt, omdat je wéét dat je een leuk en aardig mens bent, dan is het oordeel van anderen opeens veel minder belangrijk. En het grappige is dat andere mensen je vaak veel meer gaan waarderen
Ga in therapie!
zaterdag 12 juni 2010 om 12:17
Hoi Yas, leuk dat je ook komt meeschrijven! Het is inderdaad een bijzonder topic, ik heb er veel aan. En welke maat je hebt, maakt niet uit, ook niet of je te veel of te weinig of eigenlijk genoeg weegt. Want jij kon altijd eten wat je wou (inclusief ongezond dus) en hield hetzelfde gewicht. Maar ondertussen zorgde je niet goed voor jezelf. Alleen hield je lichaam je een beetje voor de gek door niet aan te komen
Enne... ik weet niet hoe oud je bent, maar zo na de 40 en zeker als de menopauze zich aandient, gaat je lichaam zich heel anders gedragen. Dat wil zeggen, er komen sneller kilo's bij en ze gaan er minder snel af
Enne... ik weet niet hoe oud je bent, maar zo na de 40 en zeker als de menopauze zich aandient, gaat je lichaam zich heel anders gedragen. Dat wil zeggen, er komen sneller kilo's bij en ze gaan er minder snel af
Ga in therapie!
zaterdag 12 juni 2010 om 12:32
Ik ben 45+ en in de menopauze
En toen begon het gedonder, het was over met alles erin proppen wat ik wilde. Nu moet het roer om!
Ik heb deze week bv magere hamburgers gemaakt, dan heb je toch het gevoel dat je zit te snacken.
Ik nam magere tartaartjes, bakken in beetje olijfolie (boter is uit den boze) een volkorenbroodje dun besmeren met ketchup of curry, uitje erop en klaar.
Lijkt me mager en gezond. Toch? Ik heb (nog) niet veel verstand van mager en gezond eten.
Toetje of gebakje:
Volkorenschuit volsmeren met magere kwark (naar smaak zoetstof erop) en dan volplempen met aardbeien.
Verder maak ik vaak veel verse soep met veel groentes.
En verder weet ik het nog niet, maandag begin ik ofifcieel.
Ik moet hier nog helemaal inkomen. Ik ben helemaal niet gewend om op voedsel te letten.
En toen begon het gedonder, het was over met alles erin proppen wat ik wilde. Nu moet het roer om!
Ik heb deze week bv magere hamburgers gemaakt, dan heb je toch het gevoel dat je zit te snacken.
Ik nam magere tartaartjes, bakken in beetje olijfolie (boter is uit den boze) een volkorenbroodje dun besmeren met ketchup of curry, uitje erop en klaar.
Lijkt me mager en gezond. Toch? Ik heb (nog) niet veel verstand van mager en gezond eten.
Toetje of gebakje:
Volkorenschuit volsmeren met magere kwark (naar smaak zoetstof erop) en dan volplempen met aardbeien.
Verder maak ik vaak veel verse soep met veel groentes.
En verder weet ik het nog niet, maandag begin ik ofifcieel.
Ik moet hier nog helemaal inkomen. Ik ben helemaal niet gewend om op voedsel te letten.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 12 juni 2010 om 18:33
Mooie en wijze antwoorden krijg ik. Dingen die me aan het denken zetten, al was ik zelf al wel met dat denken begonnen.
Eten gaat goed vandaag. Vanmiddag uitgebreid geluncht. Ben bij zus en die is nu aan het koken. Om 5 uur nog 2 boterhammen met tomaat gepakt omdat ik trek had en niet nog tot half 7 kon wachten. Zus was verbaasd. 'Maar je hebt met de lunch een half stokbrood op. Mijn maag zit nog vol'. Ja zus, ik eet veel. Heb vanmiddag intensief gepoetst, gisteravond gesport en ik heb behalve 1 snee brood vanochtend verder niks gegeten aan tussendoortjes. Dus ik had trek.
Straks staat de tafel vol met paté, aardappelsla, chips, noten, maar gelukkig ook met komkommer, tomaat, zoute sticks en paprika. Zometeen een gewone maaltijd met mager vlees, groenten en patat. Dan hoef ik straks niet als een gek aan te vallen.
Aardig gevonden willen worden en veroordelend zijn is een duo dat bij mij heel goed samen op gegaan is. Het is een stuk minder geworden. De laatste tijd ben ik een stuk minder bezig met iedereen maar vriendjes te worden, ben ik minder controlerend en wat onverschilliger. Wie weet hoe ik er over een maand of 2 mee omga.
Ik heb geen zin meer om als contact minder loopt het maar altijd bij mezelf te zoeken. Het is een wisselwerking en soms ligt het voor het merendeel bij de ander.
Jullie hebben gelijk dat het raar is dat ik meteen ga roepen dat ik in het echt niet leuk ben als er welgemeende warme woorden mijn kant opkomen.
De postings van gisteren raakten me enorm. Ik ben heel dankbaar voor wat ik aan moois bij jullie teweegbreng en dat vind ik eerlijk gezegd ook een beetje eng.
Liefde, ook al is het op afstand en via een forum, het voelt voor mij echt en komt dichtbij. Bang gekwetst te worden, of jullie te kwetsen. Bang te kort te doen of tekort gedaan te worden. Net als met eten. Krijg ik wel, krijg ik wel genoeg, krijg ik wel wat ik nodig heb?
Assertief zijn, zonder me onveilig te voelen. Kunnen vertrouwen op mijn vermogen zaken aan te kunnen.... ik ben er mee bezig meiden. Ik vreet jullie woorden, neem ze ter harte.
Ben blij met de feedback, de oprechte belangstelling. en van mij....
Eten gaat goed vandaag. Vanmiddag uitgebreid geluncht. Ben bij zus en die is nu aan het koken. Om 5 uur nog 2 boterhammen met tomaat gepakt omdat ik trek had en niet nog tot half 7 kon wachten. Zus was verbaasd. 'Maar je hebt met de lunch een half stokbrood op. Mijn maag zit nog vol'. Ja zus, ik eet veel. Heb vanmiddag intensief gepoetst, gisteravond gesport en ik heb behalve 1 snee brood vanochtend verder niks gegeten aan tussendoortjes. Dus ik had trek.
Straks staat de tafel vol met paté, aardappelsla, chips, noten, maar gelukkig ook met komkommer, tomaat, zoute sticks en paprika. Zometeen een gewone maaltijd met mager vlees, groenten en patat. Dan hoef ik straks niet als een gek aan te vallen.
Aardig gevonden willen worden en veroordelend zijn is een duo dat bij mij heel goed samen op gegaan is. Het is een stuk minder geworden. De laatste tijd ben ik een stuk minder bezig met iedereen maar vriendjes te worden, ben ik minder controlerend en wat onverschilliger. Wie weet hoe ik er over een maand of 2 mee omga.
Ik heb geen zin meer om als contact minder loopt het maar altijd bij mezelf te zoeken. Het is een wisselwerking en soms ligt het voor het merendeel bij de ander.
Jullie hebben gelijk dat het raar is dat ik meteen ga roepen dat ik in het echt niet leuk ben als er welgemeende warme woorden mijn kant opkomen.
De postings van gisteren raakten me enorm. Ik ben heel dankbaar voor wat ik aan moois bij jullie teweegbreng en dat vind ik eerlijk gezegd ook een beetje eng.
Liefde, ook al is het op afstand en via een forum, het voelt voor mij echt en komt dichtbij. Bang gekwetst te worden, of jullie te kwetsen. Bang te kort te doen of tekort gedaan te worden. Net als met eten. Krijg ik wel, krijg ik wel genoeg, krijg ik wel wat ik nodig heb?
Assertief zijn, zonder me onveilig te voelen. Kunnen vertrouwen op mijn vermogen zaken aan te kunnen.... ik ben er mee bezig meiden. Ik vreet jullie woorden, neem ze ter harte.
Ben blij met de feedback, de oprechte belangstelling. en van mij....
zaterdag 12 juni 2010 om 18:36
zaterdag 12 juni 2010 om 20:17
Grappig Yas, dat je zegt dat je maandag gaat beginnen, terwijl je blijkbaar al begonnen bent Bewust eten, eten met je verstand, is niets anders dan stilstaan bij wat je eet en dat doe je al. Daar kun je er nooit pas morgen mee beginnen (zoals met lijnen) want het nadenken begint al op het moment dat je het voornemen hebt
Waarom wil je mager eten? Vet heb je ook nodig, zoals Hanke aangeeft. Als je wilt afvallen, kun je tijdelijk mager eten. Maar als je je een nieuw eetpatroon aanmeet, dan moet vet daar ook bij horen. Jij hebt nog nooit gelijnd, begrijp ik? Een van de risico's daarvan is het bekende jojo-effect: je ontzegt je lichaam van de ene op de andere dag een heleboel voeding en voedingsstoffen, valt daardoor af, houdt dit met enig geluk nog een tijdje vol en gaat daarna weer hetzelfde eten als voorheen.
Niet alleen kom je dan weer aan, je komt vaak meer aan dan je bent afgevallen omdat je metabolisme in de war is. Het denkt dat het na een periode van voedselschaarste weer een periode van overvloed kent en bereidt zich voor op een volgende schaarse periode. Hoe? Door spaarzamer met voeding om te gaan en vet op te slaan...
Veel van de vrouwen hier (ikzelf niet) hebben veel en vaak gelijnd en hebben hiermee hun metabolisme kapotgemaakt. Jij gelukkig niet en probeer er dus ook niet mee te beginnen. Wat je lichaam nodig heeft - en je geest ook want het geeft je een beter gevoel - is gezond eten. Met gezond verstand kom je dan al een heel eind. Variatie is belangrijk en met mate eten kun je zelf ook bedenken. Dat verse, onbewerkte producten gezonder zijn is ook logisch.
Dus meid, super dat je hiermee bezig bent en ga vanaf maandag zo door. Het is een proces waarin je steeds iets bij- en afleert, niet iets met een begin- en einddatum. Want als je een begindatum stelt, impliceert je ook vaak een einddatum. Als je stelt dat je je eetpatroon blijvend aan het veranderen bent, dat is voor altijd
(Ik heb heerlijke zandtaartbodempjes van volkorenspelt en eet die met crème fraiche en aardbeien of frambozen. Een geweldige traktatie is dat!)
Waarom wil je mager eten? Vet heb je ook nodig, zoals Hanke aangeeft. Als je wilt afvallen, kun je tijdelijk mager eten. Maar als je je een nieuw eetpatroon aanmeet, dan moet vet daar ook bij horen. Jij hebt nog nooit gelijnd, begrijp ik? Een van de risico's daarvan is het bekende jojo-effect: je ontzegt je lichaam van de ene op de andere dag een heleboel voeding en voedingsstoffen, valt daardoor af, houdt dit met enig geluk nog een tijdje vol en gaat daarna weer hetzelfde eten als voorheen.
Niet alleen kom je dan weer aan, je komt vaak meer aan dan je bent afgevallen omdat je metabolisme in de war is. Het denkt dat het na een periode van voedselschaarste weer een periode van overvloed kent en bereidt zich voor op een volgende schaarse periode. Hoe? Door spaarzamer met voeding om te gaan en vet op te slaan...
Veel van de vrouwen hier (ikzelf niet) hebben veel en vaak gelijnd en hebben hiermee hun metabolisme kapotgemaakt. Jij gelukkig niet en probeer er dus ook niet mee te beginnen. Wat je lichaam nodig heeft - en je geest ook want het geeft je een beter gevoel - is gezond eten. Met gezond verstand kom je dan al een heel eind. Variatie is belangrijk en met mate eten kun je zelf ook bedenken. Dat verse, onbewerkte producten gezonder zijn is ook logisch.
Dus meid, super dat je hiermee bezig bent en ga vanaf maandag zo door. Het is een proces waarin je steeds iets bij- en afleert, niet iets met een begin- en einddatum. Want als je een begindatum stelt, impliceert je ook vaak een einddatum. Als je stelt dat je je eetpatroon blijvend aan het veranderen bent, dat is voor altijd
(Ik heb heerlijke zandtaartbodempjes van volkorenspelt en eet die met crème fraiche en aardbeien of frambozen. Een geweldige traktatie is dat!)
Ga in therapie!
zaterdag 12 juni 2010 om 20:29
Hanke, je bent minder controlerend en onverschilliger. Dat klinkt voor mij als loslaten Was het controleren een manier om mensen te sturen, te zorgen dat je enige invloed had op hun gedrag en hun houding tegenover jou? Wat voor gevoel zit er achter die verandering?
Je vreet onze woorden, leuke woordspeling zoals er zovele zijn in de Nederlandse taal Ik ben heel blij dat je er wat aan hebt. Wat mij betreft brengt het geen verplichting met zich mee. Ik zie geven en nemen nogal ruim, niet (meer) als iets waar altijd een balans in moet zijn. Als de balans in het algemeen maar goed is. Dus niet: jij hebt iets voor mij gedaan, ik doe iets voor jou terug. Maar: jij hebt iets voor mij gedaan, ik ben daar blij mee, als ik iets voor een ander kan doen geef ik die positieve energie door. Een beetje meer kosmisch zogezegd
Zo'n klein detail als die twee boterhammen, dat vind ik wel veelzeggend. Daarmee laat je juist zien dat je heel goed weet wat je nodig hebt en wanneer. Het was een typisch instinkmoment, zeker als er allerlei rommel op tafel staat. En als je zus toch wel een beetje verbaasd is dat je boterhammen gaat eten zo kort voor het eten. Maar je doet het gewoon, omdat het goed voor je is. Dat vind ik mooi.
Je vreet onze woorden, leuke woordspeling zoals er zovele zijn in de Nederlandse taal Ik ben heel blij dat je er wat aan hebt. Wat mij betreft brengt het geen verplichting met zich mee. Ik zie geven en nemen nogal ruim, niet (meer) als iets waar altijd een balans in moet zijn. Als de balans in het algemeen maar goed is. Dus niet: jij hebt iets voor mij gedaan, ik doe iets voor jou terug. Maar: jij hebt iets voor mij gedaan, ik ben daar blij mee, als ik iets voor een ander kan doen geef ik die positieve energie door. Een beetje meer kosmisch zogezegd
Zo'n klein detail als die twee boterhammen, dat vind ik wel veelzeggend. Daarmee laat je juist zien dat je heel goed weet wat je nodig hebt en wanneer. Het was een typisch instinkmoment, zeker als er allerlei rommel op tafel staat. En als je zus toch wel een beetje verbaasd is dat je boterhammen gaat eten zo kort voor het eten. Maar je doet het gewoon, omdat het goed voor je is. Dat vind ik mooi.
Ga in therapie!
zaterdag 12 juni 2010 om 20:36
Eetgewijs ben ik wat minder goed bezig vandaag. Ik riep melodramatisch door het huis dat ik zo'n zin had om te snoepen, zegt dochter: "nou, dan doe je dat toch! Als je er zin in hebt. Helemaal niet erg om af en toe te snoepen hoor". Die leert het nog wel
Dus een paar biscuitjes en stukjes chocola op. Ik ben erg moe vandaag (laat naar bed gegaan) dus daar heeft het denk ik mee te maken. Buiten de deur geluncht en het gezondste op het menu gekozen, wat niettemin behoorlijk vet was - maar behalve de in vet en spek (!) drijvende gebakken aardappeltjes wel lekker.
Vanavond weer goed bezig met volkorenbammen met magere kipfilet. Moet nog wel de puf vinden om te gaan fietsen, maar die haal ik altijd wel ergens vandaan
Leukleukleuk is dat ik een vakantie heb geboekt én.... dat ik er een paar dagen tussenuit ga met een vriendin! Dit is voor mij een unicum sinds ik gescheiden ben dus daar ga ik dan ook ernstig van genieten! Haha, ze zei: dan neem je elke dag een zak chips, blijkbaar toch denkend dat ik die mis... maar herstelde toen en zei: sushi
Dus een paar biscuitjes en stukjes chocola op. Ik ben erg moe vandaag (laat naar bed gegaan) dus daar heeft het denk ik mee te maken. Buiten de deur geluncht en het gezondste op het menu gekozen, wat niettemin behoorlijk vet was - maar behalve de in vet en spek (!) drijvende gebakken aardappeltjes wel lekker.
Vanavond weer goed bezig met volkorenbammen met magere kipfilet. Moet nog wel de puf vinden om te gaan fietsen, maar die haal ik altijd wel ergens vandaan
Leukleukleuk is dat ik een vakantie heb geboekt én.... dat ik er een paar dagen tussenuit ga met een vriendin! Dit is voor mij een unicum sinds ik gescheiden ben dus daar ga ik dan ook ernstig van genieten! Haha, ze zei: dan neem je elke dag een zak chips, blijkbaar toch denkend dat ik die mis... maar herstelde toen en zei: sushi
Ga in therapie!
zaterdag 12 juni 2010 om 21:09
Bleh! Muis heeft teveel koffie gehad. Ik drink sinds lange tijd weinig koffie, en was vanochtend nog erg moe, hectische dagen (morgen gelukkig echt uitrusten) dus hield me een beetje op de been met koffie, maar getverdegetver.
Was daarna op een feestje, drie stokbroodschijfjes gegeten, een piepklein preihapje en een kaassouffle. Het smaakte me totaal niet meer. Morgen weer lekker aan de wokgroente. Heb overigens vandaag op mijn werk gewoon mijn 'snoepgroeten' en 'fruitzakjes' gegeten dus ben al met al wel gezond bezig geweest.
Ik weet nog wel dat ik vegetarier werd. Althans, het proces. ernaar toe. Ik begon thuis zonder vlees en op een gegeven moment vertelde ik de wereld dat ik vegetarier werd. En ik denk dat ik dat over niet al te lange tijd ook doe met mijn dieet, dat ik zeg: doe mij maar een salade en geen vette happen meer op een feestje.
Yas, leuk dat je meebept. En Duub, wat heerlijk die paar daagjes weg. Heb je echt verdiend!
Was daarna op een feestje, drie stokbroodschijfjes gegeten, een piepklein preihapje en een kaassouffle. Het smaakte me totaal niet meer. Morgen weer lekker aan de wokgroente. Heb overigens vandaag op mijn werk gewoon mijn 'snoepgroeten' en 'fruitzakjes' gegeten dus ben al met al wel gezond bezig geweest.
Ik weet nog wel dat ik vegetarier werd. Althans, het proces. ernaar toe. Ik begon thuis zonder vlees en op een gegeven moment vertelde ik de wereld dat ik vegetarier werd. En ik denk dat ik dat over niet al te lange tijd ook doe met mijn dieet, dat ik zeg: doe mij maar een salade en geen vette happen meer op een feestje.
Yas, leuk dat je meebept. En Duub, wat heerlijk die paar daagjes weg. Heb je echt verdiend!
zondag 13 juni 2010 om 08:31
Wat hebben jullie een prachtig topic gevuld met zijn allen! Ik lees al een tijdje mee en besloot vandaag (na gezond te zijn gestart met start to run) ook hier maar eens wat te schrijven, vinden jullie dat goed? Ik heb niet de illusie dat ik een enorme bijdrage ga leveren aan jullie proces Zo te lezen zijn de meesten al een stuk verder. Maar dat neemt niet weg dat ik ook graag een klein plekje in zou willen nemen (itt tot de huuuge plek irl natuurlijk)
Ik ga alle berichten nog eens op mijn gemakje teruglezen, van pagina 1 tot 65, er wordt zoveel zinnigs gezegd. Op dit moment vind ik vooral het beslismoment en het bewust eten een aandachtspunt. Ik heb net gezond yoghurt (want gestart met hardlopen, dus in gezonde flow, kijken hoe lang ik dat hardlopen volhoud..), all bran flakes, frambozen en banaan gegeten en kijk in mijn schaaltje.. op! Volledig onbewust naar binnen gewerkt. En zo gaan de zakken chips en repen chocola ook regelmatig richting maag. De diepere achterliggende zaken komen vast ook nog wel een keer aan bod. Maar mijn eerste berichtje is er!
En wat een heerlijk weer is het vandaag he!
Ik ga alle berichten nog eens op mijn gemakje teruglezen, van pagina 1 tot 65, er wordt zoveel zinnigs gezegd. Op dit moment vind ik vooral het beslismoment en het bewust eten een aandachtspunt. Ik heb net gezond yoghurt (want gestart met hardlopen, dus in gezonde flow, kijken hoe lang ik dat hardlopen volhoud..), all bran flakes, frambozen en banaan gegeten en kijk in mijn schaaltje.. op! Volledig onbewust naar binnen gewerkt. En zo gaan de zakken chips en repen chocola ook regelmatig richting maag. De diepere achterliggende zaken komen vast ook nog wel een keer aan bod. Maar mijn eerste berichtje is er!
En wat een heerlijk weer is het vandaag he!
zondag 13 juni 2010 om 08:47
Ik volg net als Sarah dit topic al een tijdje en ben al een tijdje bezig met 'gezond eten en leven'. Maar de laatste tijd heb ik er even een dipje mee. Ik lees hier veel mooie en wijze dingen en hoop door af en toe te posten wat meer daadkracht te krijgen om deze wijsheden toe te passen of voor de geest te halen op het moment dat ik voor de keukenkastjes sta/iets lekkers aangeboden krijg/uit eten ga.
Ik heb sinds begin 2010 zeer bewust geleefd met gezonde maaltijden, veel granen, groenten en fruit, weinig vlees en veel beweging. Ik vul al een tijdlang de Eetmeter in maar dat wordt een beetje een obsessie. Het calorieëntellen zeg maar. Ik ben het hardlopen aan het uitbouwen naar 10 km. Ik heb geen overgewicht en ben niet te zwaar, maar ik stond (en nu dus weer sta) zo vaak gedachtenloos 'slecht' eten naar binnen te proppen. Het ging een tijd heel goed, maar sinds een week of 3 is het nagenoeg elke dag weer raak. Doordat ik nu meer sport dan vroeger vind ik het ook moeilijk om in te schatten hoeveel ik mag eten. Eten op gevoel vind ik heel moeilijk, want mijn gevoel zegt heel vaak: 'Meer lekkers! Meer lekkers!'
Dat was mijn korte inleiding Zometeen de renkleertjes aan en 35 min hardlopen en daarna lekker brunchen met een vriendin.
Ik heb sinds begin 2010 zeer bewust geleefd met gezonde maaltijden, veel granen, groenten en fruit, weinig vlees en veel beweging. Ik vul al een tijdlang de Eetmeter in maar dat wordt een beetje een obsessie. Het calorieëntellen zeg maar. Ik ben het hardlopen aan het uitbouwen naar 10 km. Ik heb geen overgewicht en ben niet te zwaar, maar ik stond (en nu dus weer sta) zo vaak gedachtenloos 'slecht' eten naar binnen te proppen. Het ging een tijd heel goed, maar sinds een week of 3 is het nagenoeg elke dag weer raak. Doordat ik nu meer sport dan vroeger vind ik het ook moeilijk om in te schatten hoeveel ik mag eten. Eten op gevoel vind ik heel moeilijk, want mijn gevoel zegt heel vaak: 'Meer lekkers! Meer lekkers!'
Dat was mijn korte inleiding Zometeen de renkleertjes aan en 35 min hardlopen en daarna lekker brunchen met een vriendin.
zondag 13 juni 2010 om 12:11
Heb de laatste pagina's weer bijgelezen. Nog niet alle, want ik vind het te intensief om het vlug-vlug te doen. Wat een mooie dingen worden er weer geschreven... Als ik lees wat een worstelingen een aantal van jullie moeten doormaken kan je het verdriet bijna voelen. En dan de ongelooflijk warme reacties op elkaar, zo mooi.
Ik heb het geluk dat ik in mijn verleden twee liefhebbende ouders heb gehad. En na de scheiding van mijn ouders is daar nog een zeer liefhebbende extra-ouder bij gekomen. Mijn moeder was wel een vrouw die de opvoeding zwaar vond en zelf met haar gewicht worstelt. Die tot de dag van vandaag op een ongezonde manier met eten omgaat. Ik was vroeger altijd zo jaloers op gezinnen die aan tafel aten ipv voor de tv. resultaat dat ik met mijn kinderen altijd aan tafel eet.
Maar als alleenstaande moeder ben ik ook wel eens niet zo'n leuke moeder. En door de problemen die mijn zus nu heeft in relatie tot het verleden, door de verhalen die ik hier lees, probeer ik er meer bij stil te staan, dat de manier waarop ik nu met mijn kinderen omga, de gewoontes die ik ze bijbreng, dat die ook door kunnen werken tot op zeer late leeftijd! Het maakt dat ik voor hun welzijn nog beter mijn best wil doen, dat ik nog meer van ze houdt en dat ik wil dat ze later niet zo hoeven worstelen als sommigen hier.
mijn zeer goede vriendin heeft er een heel intensieve therapie opzitten voor de eetstoornis BED. Ze kampt nu met de laatste loodjes. Afgelopen week hadden we het over het afvallen. Ze zei: maar jij moet je er gewoon echt even toe zetten en je bent waar je zijn wilt, ik moet wachten op mijn buikwandcorrectie. En ik dacht: ja, dat is zo..ik moet me 'er even toe zetten' . Hoe kan het dat je iets graag wil, en het toch niet doet? Hoe kan ik me zo goed voelen in een gezond eetpatroon en een slanker lichaam, en het toch laten gaan? Ik weet dat ik me fijner voel. Ik weet dat ik gezonde voeding lekker vind. Waarom voel ik me dan die slappeling die niet eens kan doen wat ik van mezelf verlang?
Ik heb het geluk dat ik in mijn verleden twee liefhebbende ouders heb gehad. En na de scheiding van mijn ouders is daar nog een zeer liefhebbende extra-ouder bij gekomen. Mijn moeder was wel een vrouw die de opvoeding zwaar vond en zelf met haar gewicht worstelt. Die tot de dag van vandaag op een ongezonde manier met eten omgaat. Ik was vroeger altijd zo jaloers op gezinnen die aan tafel aten ipv voor de tv. resultaat dat ik met mijn kinderen altijd aan tafel eet.
Maar als alleenstaande moeder ben ik ook wel eens niet zo'n leuke moeder. En door de problemen die mijn zus nu heeft in relatie tot het verleden, door de verhalen die ik hier lees, probeer ik er meer bij stil te staan, dat de manier waarop ik nu met mijn kinderen omga, de gewoontes die ik ze bijbreng, dat die ook door kunnen werken tot op zeer late leeftijd! Het maakt dat ik voor hun welzijn nog beter mijn best wil doen, dat ik nog meer van ze houdt en dat ik wil dat ze later niet zo hoeven worstelen als sommigen hier.
mijn zeer goede vriendin heeft er een heel intensieve therapie opzitten voor de eetstoornis BED. Ze kampt nu met de laatste loodjes. Afgelopen week hadden we het over het afvallen. Ze zei: maar jij moet je er gewoon echt even toe zetten en je bent waar je zijn wilt, ik moet wachten op mijn buikwandcorrectie. En ik dacht: ja, dat is zo..ik moet me 'er even toe zetten' . Hoe kan het dat je iets graag wil, en het toch niet doet? Hoe kan ik me zo goed voelen in een gezond eetpatroon en een slanker lichaam, en het toch laten gaan? Ik weet dat ik me fijner voel. Ik weet dat ik gezonde voeding lekker vind. Waarom voel ik me dan die slappeling die niet eens kan doen wat ik van mezelf verlang?
...
zondag 13 juni 2010 om 12:43
Leuk dat jullie komen meeschrijven, meiden! Ik vind het inspirerend om te lezen hoeveel mensen met gezond eten en leven (mooi gezegd, Videlle) bezig zijn. Ook irl spreek ik steeds meer mensen die hier bewust mee bezig zijn. Mooi!
Hier schrijven als ik wat uit de (koel)kast wil trekken, doe ik ook. Dat helpt vaak wel. Bij mij gaat het ook een beetje moeilijker nu, ik heb vaak trek in iets lekkers. Maar op zich ziet mijn eetpatroon er nog steeds wel prima uit, alleen neem ik iets vaker wat lekkers. Ik wil wel oppassen dat ik dat met mate blijf doen. Er zit wel wat angst dat ik terugval, hoewel ik rationeel weet dat dat niet gaat gebeuren. Daarvoor sta ik nu te anders tegenover eten. Maar ook een irrationele angst heeft invloed op je gemoedstoestand
Wat wel leuk is, bedenk ik nu, is dat ik sinds ik deze omslag heb gemaakt nooit meer een echte eetbui heb gehad. Of beter gezegd, een fuck it-moment. Vreetbuien had ik nooit echt, maar wel momenten waarop het me niks kon schelen (dacht ik) en veel ging zitten snoepen. Nu snoep ik nog steeds wel eens, maar ALTIJD met mate. Dat is best goed eigenlijk
Die eetmeter heb ik een paar dagen ingevuld en nu weer even niet. Ik heb er niet altijd zin in, merk ik, en word een beetje zenuwachtig dat ik in no time te veel vet en vooral verzadigd vet nuttig. Ook als ik heel erg gezond eet, met magere yoghurt en volkorenbrood zonder boter enz. Ik wil mezelf niet gaan zitten opjutten. Met calorieën kom ik altijd laag uit, gek genoeg. Moet ik 's avonds nog wat bijeten Inderdaad, de eetmeter moet een ondersteuning zijn en geen obsessie. Als je erdoor gedemotiveerd wordt, kun je er beter (even) mee ophouden.
Sarah, wat als je nu tegen jezelf zegt dat je x per week x km gaat hardlopen? In het boek dat ik lees (Gebruik je hersens) wordt uitgelegd hoe het stellen van een concreet doel helpt het doel te bereiken. Je moet het doel beschrijven alsof je het al bereikt hebt, in de tegenwoordige tijd. Dus "Ik loop x per week x keer hard" of "Ik leef gezond en eet bewust". Dit doel kun je bv. op de achterkant van een visitekaartje schrijven en in je portemonnee doen en er een paar keer per dag naar kijken. Doordat je je bewust bent van je doel, ga je het gerichter nastreven en wordt de kans groot dat je het ook gaat halen. Dit geldt interessant genoeg juist voor doelen die nogal hoog gegrepen zijn.
Door tegen jezelf te zeggen dat je nog maar afwacht of je het hardlopen gaat volhouden, vat die gedachte post in je hoofd. En waar je aan denkt, is waar je je op richt. Je doel wordt dus in feite stoppen met hardlopen. Dus door je doel duidelijk en positief te formuleren, neemt de kans toe dat je het ook bereikt.
Hier schrijven als ik wat uit de (koel)kast wil trekken, doe ik ook. Dat helpt vaak wel. Bij mij gaat het ook een beetje moeilijker nu, ik heb vaak trek in iets lekkers. Maar op zich ziet mijn eetpatroon er nog steeds wel prima uit, alleen neem ik iets vaker wat lekkers. Ik wil wel oppassen dat ik dat met mate blijf doen. Er zit wel wat angst dat ik terugval, hoewel ik rationeel weet dat dat niet gaat gebeuren. Daarvoor sta ik nu te anders tegenover eten. Maar ook een irrationele angst heeft invloed op je gemoedstoestand
Wat wel leuk is, bedenk ik nu, is dat ik sinds ik deze omslag heb gemaakt nooit meer een echte eetbui heb gehad. Of beter gezegd, een fuck it-moment. Vreetbuien had ik nooit echt, maar wel momenten waarop het me niks kon schelen (dacht ik) en veel ging zitten snoepen. Nu snoep ik nog steeds wel eens, maar ALTIJD met mate. Dat is best goed eigenlijk
Die eetmeter heb ik een paar dagen ingevuld en nu weer even niet. Ik heb er niet altijd zin in, merk ik, en word een beetje zenuwachtig dat ik in no time te veel vet en vooral verzadigd vet nuttig. Ook als ik heel erg gezond eet, met magere yoghurt en volkorenbrood zonder boter enz. Ik wil mezelf niet gaan zitten opjutten. Met calorieën kom ik altijd laag uit, gek genoeg. Moet ik 's avonds nog wat bijeten Inderdaad, de eetmeter moet een ondersteuning zijn en geen obsessie. Als je erdoor gedemotiveerd wordt, kun je er beter (even) mee ophouden.
Sarah, wat als je nu tegen jezelf zegt dat je x per week x km gaat hardlopen? In het boek dat ik lees (Gebruik je hersens) wordt uitgelegd hoe het stellen van een concreet doel helpt het doel te bereiken. Je moet het doel beschrijven alsof je het al bereikt hebt, in de tegenwoordige tijd. Dus "Ik loop x per week x keer hard" of "Ik leef gezond en eet bewust". Dit doel kun je bv. op de achterkant van een visitekaartje schrijven en in je portemonnee doen en er een paar keer per dag naar kijken. Doordat je je bewust bent van je doel, ga je het gerichter nastreven en wordt de kans groot dat je het ook gaat halen. Dit geldt interessant genoeg juist voor doelen die nogal hoog gegrepen zijn.
Door tegen jezelf te zeggen dat je nog maar afwacht of je het hardlopen gaat volhouden, vat die gedachte post in je hoofd. En waar je aan denkt, is waar je je op richt. Je doel wordt dus in feite stoppen met hardlopen. Dus door je doel duidelijk en positief te formuleren, neemt de kans toe dat je het ook bereikt.
Ga in therapie!
zondag 13 juni 2010 om 12:57
Vlammetje, ik begrijp de opmerking van je vriendin niet helemaal. Het klinkt een beetje alsof ze jou benijdt, terwijl het bij jou een teer punt raakt. Om gezond te leven hoef je toch niet te wachten op plastische chirurgie? Integendeel, lijkt me, plastische chirurgie is nu niet bepaald een gezondheidsbevorderende ingreep.
Kan het zijn dat jouw doel en het hare verschillend zijn? Jij wilt gezond leven en in tweede instantie afvallen, zij wil vooral afvallen en er beter uitzien. Klopt dat?
Als je niet kan bereiken wat je wilt, dan wil je het misschien niet echt. Dat kan hè. Dat je het toch te fijn vindt om af en toe lekker te snacken en daar helemaal geen afscheid van wil nemen. Wel gezond willen leven maar ook onbeperkt willen blijven snoepen zijn twee wensen die je niet met elkaar kan verenigen. Maar als je er eerlijk over bent tegen jezelf, dan hoef je je er in elk geval niet zo rot over te voelen.
Ik schreef het al eerder: ik wilde ook twee jaar geleden al beginnen met gezond eten en heb het ook geprobeerd. Het zat er nog niet in, ik was er niet aan toe. Ik heb dat toen geaccepteerd en heb in elk geval genoten van de vrijheid die ik mezelf gaf om te emo-eten. Dat had ik toen echt nog nodig. Dat schuldgevoel en die ontevredenheid over jezelf gaat je niet in een positieve richting helpen.
Veel heeft toch te maken met onvoorwaardelijke acceptatie. We vinden het moeilijk onszelf te accepteren zoals we zijn als we dingen doen die niet goed voor ons zijn. Dat is die vicieuze cirkel: daardoor krijgen we een slecht zelfbeeld en volgen geheid de fuck it-momenten waarop we weer gaan eten, waardoor we ons rot voelen over onszelf, ons zelfbeeld nog slechter wordt enz.
Heb je enig idee hoe jij die vicieuze cirkel kan doorbreken en in een virtuele cirkel zou kunnen komen. Je ziet, het eten is er maar een onderdeel van. Een groot deel van die cirkel vindt tussen je oren plaats.
Kan het zijn dat jouw doel en het hare verschillend zijn? Jij wilt gezond leven en in tweede instantie afvallen, zij wil vooral afvallen en er beter uitzien. Klopt dat?
Als je niet kan bereiken wat je wilt, dan wil je het misschien niet echt. Dat kan hè. Dat je het toch te fijn vindt om af en toe lekker te snacken en daar helemaal geen afscheid van wil nemen. Wel gezond willen leven maar ook onbeperkt willen blijven snoepen zijn twee wensen die je niet met elkaar kan verenigen. Maar als je er eerlijk over bent tegen jezelf, dan hoef je je er in elk geval niet zo rot over te voelen.
Ik schreef het al eerder: ik wilde ook twee jaar geleden al beginnen met gezond eten en heb het ook geprobeerd. Het zat er nog niet in, ik was er niet aan toe. Ik heb dat toen geaccepteerd en heb in elk geval genoten van de vrijheid die ik mezelf gaf om te emo-eten. Dat had ik toen echt nog nodig. Dat schuldgevoel en die ontevredenheid over jezelf gaat je niet in een positieve richting helpen.
Veel heeft toch te maken met onvoorwaardelijke acceptatie. We vinden het moeilijk onszelf te accepteren zoals we zijn als we dingen doen die niet goed voor ons zijn. Dat is die vicieuze cirkel: daardoor krijgen we een slecht zelfbeeld en volgen geheid de fuck it-momenten waarop we weer gaan eten, waardoor we ons rot voelen over onszelf, ons zelfbeeld nog slechter wordt enz.
Heb je enig idee hoe jij die vicieuze cirkel kan doorbreken en in een virtuele cirkel zou kunnen komen. Je ziet, het eten is er maar een onderdeel van. Een groot deel van die cirkel vindt tussen je oren plaats.
Ga in therapie!
zondag 13 juni 2010 om 13:02
Over aan tafel eten: dat was een zeldzaamheid toen wij nog een heel gezin waren. Vaak werd er voor de tv gegeten. Mijn ex liet de kinderen soms zelfs alleen aan tafel eten terwijl hij voor de tv at, hoorde ik achteraf
Nu eten we vrijwel altijd aan tafel, of lekker buiten op het terras De kinderen vragen er nog wel eens om voor de tv te mogen eten als er iets bezig is wat ze graag willen zien, maar het is een uitzondering dat ik het toesta. Vaak als ik zelf erg moe ben
Ik ben het met je eens dat het heel bepalend is hoe we onze kinderen opvoeden. En als alleenstaande moeder die grotendeels voor de kinderen zorgt, is die druk nog groter. Maar je mag gelukkig ook best eens steken laten vallen Uiteindelijk gaat het om een basisgevoel van vertrouwen, veiligheid, liefde en warmte. Daar zit het bij jou vast wel goed mee, Vlammetje!
Nu eten we vrijwel altijd aan tafel, of lekker buiten op het terras De kinderen vragen er nog wel eens om voor de tv te mogen eten als er iets bezig is wat ze graag willen zien, maar het is een uitzondering dat ik het toesta. Vaak als ik zelf erg moe ben
Ik ben het met je eens dat het heel bepalend is hoe we onze kinderen opvoeden. En als alleenstaande moeder die grotendeels voor de kinderen zorgt, is die druk nog groter. Maar je mag gelukkig ook best eens steken laten vallen Uiteindelijk gaat het om een basisgevoel van vertrouwen, veiligheid, liefde en warmte. Daar zit het bij jou vast wel goed mee, Vlammetje!
Ga in therapie!
zondag 13 juni 2010 om 13:21
Dank je dubiootje!
De opmerking van mijn vriendin was trouwens niet lullig bedoeld. Ik denk meer als schop onder mijn kont, omdat ik al zo lang roep dat ik een rolletje kwijt wil. Want naast gezond eten vind in dat slankere lichaam ook belangrijk, ik voel me er fijner in. Ik wil dat lichaam alleen slanker krijgen door gezonde keuzes te maken, niet door zomaar een dieet te volgen. Ik heb altijd een aversie tegen eigenlijk alle mogelijke diëten gehad en wil gewoon een eetwijze die levenslang ingepast kan worden.
Zij staat hier echt hetzelfde tegenover, heeft haar voedingspatroon helemaal opnieuw ingevoerd en heft een lange weg afgelegd. Plastische chirurchie is ook geen lichte keuze, maar zij is 50 kilo afgevallen en heeft heel erg veel losse huid. Ik weet dat voor haar door de operatie een wijze is om haar lichaam weer te laten passen met de manier waarop zij nu in het leven staat.
Motivatie, ja, dat vind ik inderdaad moeilijk. Ik probeer dus mijn motivatie te halen uit het gevoel dat ik krijg als ik gezond eet en leef. Maar omdat mijn 'overgewicht' relatief weinig is, denk je al gauw: ach, als ik echt wil is het er zo af! Maar ondertussen sluipen er zo weer drie dagen slecht eten in in één week tijd, besef ik dat mijn porties nog steeds te groot zijn, de trampoline niet vaak genoeg besprongen wordt en ik me helemaal niet voel als ik zou willen.
Ik ben overigens geen emo-eter, ik eet gewoon slecht uit gemak en luiigheid. En een gebrek aan goede planning. Dat het opeens al 18.00 uur is en ik denk: dan maar wat halen. Dat ik van plan ben thuis te eten en er wat tussen komt.
Voor nu ben ik op weg. Ben 4 maanden geleden gestopt met roken, en dat vind ik al een megastap voor mijn gezondheid. Nu het dagelijks eten nog een zet in de juiste richting geven en lekker meer gaan bewegen. Maar ik blijf me dus afvragen: wat is het dat mij blijkbaar laat kiezen voor de foute opties? Ik moet voordeel hebben van mijn slechtere keuzes, anders maakte ik ze niet lijkt me...
De opmerking van mijn vriendin was trouwens niet lullig bedoeld. Ik denk meer als schop onder mijn kont, omdat ik al zo lang roep dat ik een rolletje kwijt wil. Want naast gezond eten vind in dat slankere lichaam ook belangrijk, ik voel me er fijner in. Ik wil dat lichaam alleen slanker krijgen door gezonde keuzes te maken, niet door zomaar een dieet te volgen. Ik heb altijd een aversie tegen eigenlijk alle mogelijke diëten gehad en wil gewoon een eetwijze die levenslang ingepast kan worden.
Zij staat hier echt hetzelfde tegenover, heeft haar voedingspatroon helemaal opnieuw ingevoerd en heft een lange weg afgelegd. Plastische chirurchie is ook geen lichte keuze, maar zij is 50 kilo afgevallen en heeft heel erg veel losse huid. Ik weet dat voor haar door de operatie een wijze is om haar lichaam weer te laten passen met de manier waarop zij nu in het leven staat.
Motivatie, ja, dat vind ik inderdaad moeilijk. Ik probeer dus mijn motivatie te halen uit het gevoel dat ik krijg als ik gezond eet en leef. Maar omdat mijn 'overgewicht' relatief weinig is, denk je al gauw: ach, als ik echt wil is het er zo af! Maar ondertussen sluipen er zo weer drie dagen slecht eten in in één week tijd, besef ik dat mijn porties nog steeds te groot zijn, de trampoline niet vaak genoeg besprongen wordt en ik me helemaal niet voel als ik zou willen.
Ik ben overigens geen emo-eter, ik eet gewoon slecht uit gemak en luiigheid. En een gebrek aan goede planning. Dat het opeens al 18.00 uur is en ik denk: dan maar wat halen. Dat ik van plan ben thuis te eten en er wat tussen komt.
Voor nu ben ik op weg. Ben 4 maanden geleden gestopt met roken, en dat vind ik al een megastap voor mijn gezondheid. Nu het dagelijks eten nog een zet in de juiste richting geven en lekker meer gaan bewegen. Maar ik blijf me dus afvragen: wat is het dat mij blijkbaar laat kiezen voor de foute opties? Ik moet voordeel hebben van mijn slechtere keuzes, anders maakte ik ze niet lijkt me...
...
