Eten met je verstand

Dubiootje, mag ik het recept van die bananen-notencake? Klinkt heerlijk en ik ben gek op cake.

Ja hoor, kan ik wel geven. Het is wel een Amerikaans boek met Amerikaanse maten, is dat niet erg? En in het Engels dus Ze noemen het dan ook banana nut bread (ik vind cake lekker klinken )

quote:eleonora schreef op 10 juni 2010 @ 14:41:

[...]





Elle, wat sterk ook van jou dat je aan de slag gaat met gezond eten.

Mocht je twijfelen, vraag jezelf dan af wat het alternatief is....

Mij helpt dat tegenwoordig geweldig.



Leuk dat je meeschrijft!



Hoi Eleonora,



Ook ik ben een meelezer. Ik schrijf ook mee op het topic 100 plus 100 min en wat je hierboven tegen Elle zegt is precies wat ik me nu ook aldoor bedenk. Het is nu gewoon het één of het andere. Als ik nu weer terugval is alle moed verloren voor mijn idee.

Jij en de rest van de dames heel veel sterkte!

Janna, Welkom! En leuk,Tiara dat je meeleest.



Vandaag die vergadering, hadden ze alleen nog krentenbollen (ik was laat). Tsja, salade meenemen ging niet, ik had hem wel in de middag, maar als ik hem in de ochtend ook meeneem voor de avond dan is hij ws. verlept.

Dus dat was een beetje sneu ;-(



Verder dit bericht op nu.nl:



=============================

André Van Duin helpt Henny Huisman afvallen



AMSTERDAM - Na Robert Atkins en Sonja Bakker is er een nieuwe dieetgoeroe: André van Duin. Henny Huisman zweert bij de afvaltips van de komiek.



Huisman is zeventien kilo kwijt dankzij Van Duin, schrijft de presentator op zijn website.



"Zijn geheim? Geen brood, geen pasta, geen rijst, geen suiker, geen fruit, maar wokken met veel groenten", is de boodschap op Huismans site.



"In het begin was het zwaar maar je/het wordt steeds lichter", reageert de 58-jarige presentator. Huisman is Van Duin 'zeer dankbaar'. "Hoewel ik het zelf allemaal moet doen."

=============================



Hoe origineel! Da's Dr Frank, Atkins, SoBe-dieet.....Gááááp....

Heb een boek gekocht van Elaine Gottschall, Doorbreek de Vicieuze Cirkel. Gaat over eten in relatie tot bijv. Crohn, Chronische Diarree, Cystic Fybrosis etc maar ook Autisme. Met name dat laatste ben ik benieuwd naar: schijnt een relatie te zijn met het eten. Ik ga het uitpluizen, want Muizelientje heeft autisme, en ik beloof verslag

Ha lieve Leo



Hoelang ben jij al gewend om hoe je je lichamelijk en emotioneel voelt op te lossen met eten?



*weer een leuke Freudiaanse typfout: weten *



Een jaartje of 25, 30, 35? En hoelang ben je nu bezig met het anders aan te pakken? Een maandje of drie? Ik ben natuurlijk niet verder dan jij zoals Hanke, maar het lijkt me niet zo gek dat het wennen is. Ik zie het als aangeleerd gedrag dat je aan het afleren bent. Als je het over zo veel jaren hebt aangeleerd, dan zal het best een paar jaar duren voordat je het helemaal hebt afgeleerd. Voordat die aandrang echt verdwijnt - als hij dat al ooit helemaal doet. Voordat het echt een automatisme is om gezond te eten.



Wij zijn zo geprogrammeerd dat we eten willen als we ons niet lekker voelen (of in heel veel andere situaties). Ik zal je wat geks vertellen. Ik liep van de week door mijn huis en ving een glimp op van de bank, die de poetsvrouw netjes had "opgemaakt". En opeens krijg ik een flits van een zak chips op mijn netvlies. Hoe bizar is dat nu? Ik associeer zo'n opgeruimde, uitnodigende bank met "ontspanning" en "tijd voor mezelf" en associeer meteen door met "een zak chips".



Dat is gewoon aangeleerd! Verder niks. Het heeft niets te maken met het vet en andere verslavende stoffen in de chips. Het zit puur en alleen tussen mijn oren. Die tosti's zitten ook nog tussen jouw oren, die beelden en associaties zijn niet in één keer weg.



Wat me eraan herinnert: ik lees nu het boek Gebruik je hersens en daar wordt in gesproken over de kracht van visualisatie. Ik denk dat we dat zeker kunnen gebruiken om onze gedachten over eten te beïnvloeden. Visualiseren kan bv. sporters tot grotere prestaties brengen... het helpt vast ook om gezonder te eten.



Wat je moet doen, is (even uit mijn hoofd gezegd) je diep ontspannen en je je doel zo gedetailleerd mogelijk voorstellen. Probeer alle zintuigen te gebruiken, dus niet alleen zien maar ook horen, voelen, ruiken en proeven wat je visualiseert. Moet niet zo moeilijk zijn met eten Maar je kunt je natuurlijk ook jezelf voorstellen die gezond leeft. Plak er een beeld op en de kracht van dat beeld, als je het bv. elke dag in ontspannen toestand oproept, gaat je helpen het beeld te realiseren.



Dat is het idee van de self-fulfulling prophecy. Je verwachtingen komen meestal uit omdat je je erop instelt en daarnaar gaat handelen. Dat kan in negatieve zin gelden (als je bv. denkt dat het nooit zal lukken om x gewicht te bereiken of de chocola te laten staan) maar je kunt dat ook zelf ombuigen in positieve richting. Bedenk dus een positief doel waar je naartoe gaat werken. Alleen al het bedenken en visualiseren van het doel is een belangrijke stap om het te bereiken.



Vergeet die Indiase wijsheid niet. Over een paar jaar zullen we het lichaam zien dat we nu kweken door gezond te denken. Twijfels horen daar mijns inziens gewoon bij Je kunt geen ingrijpende levensverandering doorvoeren zonder stevige twijfels te hebben. Die twijfels horen bij het proces en helpen je daar verder in. Omdat je na het twijfelen toch steeds weer die goede keuze maakt en je doel voor ogen houdt.

.

Lieverds, ik mis even de energie om op iedereen te reageren. Later meer denk ik want ik ben echt nu zo moe en lusteloos...Het gesprek met de psych was niet heel erg bevredigend en ik merk dat het ontzettend veel energie kost. Nu nog tot vijf uur de dag doorkomen...*wil even niets liever dan geknuffeld worden en heerlijk janken*

LL, een dan maar! Wat vervelend dat je je zo down voelt. Komt dat door het gesprek met de psych of spelen er andere dingen mee? Waarom was het niet bevredigend? Voel je je wel op je gemak bij haar, heb je vertrouwen in haar? Energie kost het inderdaad bergen. Dat blijft trouwens niet zo, maar sommige, en met name de eerste sessies, kunnen heel intensief zijn.



Sterkte vandaag Ga je nog iets leuks doen?

Jammer dat ik het artikel niet kan lezen, Lindy. Ik heb op de site gekeken, ze is orthomoleculair therapeut (dat is net zo alternatief als het klinkt ). Op wikipedia staat hierover een kritische beschrijving.

Dub, denk dat het komt door het gesprek. Op de een of andere manier is het best heftig en komen er altijd veel emoties los en dat zorgt voor dat gevoel. Ik vertrouw haar en ik weet dat ik uiteindelijk een bepaalde stap moet nemen maar als ik er alleen al aan denk, voel ik een soort van paniek/angst opkomen omdat ik de uitkomst van het gesprek wat zij graag zou willen voeren, kan voorspellen.

Besef dat dit een hele vage uitleg is, sorry.



Ik denk dat ik vanavond lekker ga eten, op de bank ga hangen en in bad ga. Lief zijn voor mezelf helpt altijd een beetje.

Leo, dat is echt heel lief van je. Voor nu is een knuffel al heel wat *en nu nog even mijn tranen binnen houden*

Omdat het een heel lang verhaal is (te lang om hier neer te zetten); er staat een topic onder mijn vergrootglas waarin staat waar ik al (te) lang mee worstel.



Voordeel van je vervelend voelen is dat je ook geen honger hebt...Maar of dat nu een voordeel is...

Sterkte ermee LL. Voor niet iedereen is dat voordeel er trouwens. Ik eet in alle omstandigheden, als ik me vervelend voel extra zoet, maar blij/boos/moe/fit het maakt niet uit, eten doe ik.



Ik zit toch nog wel met een punt hoor. Want ik eet niet persé omdat ik me niet lekker voel, of het nodig heb of wat dan ook. Jullie zeggen hier heel terecht dat gezond eten lekker is, maar ongezond ook! En nu werk ik met een projectleider, die bijeenkomsten graag gezellig maakt. Met koek en (weer) spekkies en (dit keer) winegums. Vanmorgen had ik een heel eind gefietst, naar deze bijeenkomst. Ik had nog stroop in de benen, door te weinig slaap (in combi met FM? geen idee, maar het voelde niet fijn) Dan val ik dus aan op die suiker! Heerlijk!



Daarnaast heb ik deze week ook een rommelige week gehad, net als Eleonora. Dinsdag wat op werk vergeten en voor sport van dochter aan even snel-snel langsgegaan. Resultaat: avondeten werd tosti. Woensdag stembureau. Ook daar mensen die hele dag zitten met koekjes en snoepjes associeren en hoewel ik daar redelijk af kon blijven, pijn in het lijf met/van lang zitten, samen met lange dag naast koekjes maakte toch dat ik ervan ging eten. Weer geen warme maaltijd, door net lastige dienst, maar bruine bolletjes met kaas en gekookt ei, met een halve zak worteltjes.

Gisteren moe van 2 nachten slecht slapen en toch gewoon weer werken. 's Avonds mijzelf echt verwend met gezonde maaltijd, waar ik enorme zin in had. Asperges met tilapiafilet, champignonroomsaus (zelf gemaakt, met kruidenroomkaas erdoor, errug lekker, nieuw recept ) en gepofte aardappel.

Waarom schrijf ik dit op? Ik heb bij dit alles, bij het verkeerde eten, geen 'fuckit' gevoel, maar een 'wat maakt het uit' gevoel.

Dit weekend uitrusten, rustig aandoen, wat op hobby's gooien en opnieuw doorgaan. Ik heb er wel meer vertrouwen in dat dat gaat. Maar deze week was in elk geval geen voorbeeld.

LL, eigenlijk is het dus goed dat je je nu zo rot voelt, hoe vervelend dat ook is. Want het hoort bij een proces waar je doorheen moet en waardoor je uiteindelijk een gelukkiger mens zal worden. Zolang je dat doel voor ogen houdt, kun je misschien het gevoel van vandaag een beetje relativeren. Rot blijft het



Vergeet niet dat je bij een psycholoog zelf de touwtjes in handen hebt. Je kan een gesprek sturen en mag het ook afbreken als je niet verder wilt of kunt. Misschien helpt dat besef om de angst een beetje weg te nemen. Het onderwerp van het gesprek roept misschien veel (oude) machteloosheid in je op, maar je hebt wel controle over het gesprek!



Lief zijn voor jezelf is op deze momenten inderdaad heel belangrijk. Ik denk dat de reden waarom je deze therapie hebt, daar ook mee te maken heeft.



Leo, ik hoop dat je je gauw wat beter voelt, zowel fysiek als mentaal. Ook maar een voor jou, voor de zekerheid



Hanke, hoe is het met jou?



Leuk dat er weer nieuwe mensen meeschrijven!

Mijn lunch (wederom op zonovergoten terras genuttigd) had onbedoeld een Italiaans tintje vandaag



Volkoren boterhammen en stokbrood met avocado, ei met tomaat, bresaola met geschaafde Parmezaanse kaas, kappertjes en olijven, gerookte zalm met verse dille en komkommer (enz.).



Daarbij een heerlijke zelfgemaakte ijsthee van Italiaanse amandelsiroop, vers limoensap en muntblaadjes!



Mmmmm!

.

Hoi Dreamer! Heb je je motto aangepast?

Ok, ik heb het artikel dus niet gelezen. Dat klinkt wel heel gezondverstandig Die orthomoleculair therapeuten geloven schijnbaar in het toedienen van vitaminen en mineralen in zeer grote hoeveelheden bij ziektes e.d. Is nogal omstreden. Maar e-nummers en lange lijsten met ingewikkeld klinkende ingrediënten, nee, daar ben ik ook geen fan van.



Geen ingrediëntenlijst is nog het beste (gewoon vers dus)

Ja, tijdje terug al



2e helft is er later bijgekomen. Eerste deel komt van een uitspraak van Tjechov, die ik eens opschreef: "waarom leef ik niet zoals ik zou kunnen" Die ligt bij me op m'n werkplek.

De 2e helft kwam erbij door de uitspraak van Muis: "vier elk stapje voruit, wacht niet tot je perfect bent"

Bij elkaar vond ik het wel mooi, eigenlijk



Jarenlange ervaring van mij betreffende gezond leven leert me dat het bij mij een proces blijft. Met vallen en opstaan. Ik heb de afgelopen jaren heel vaak wekenlang, soms zelfs maanden, voornamelijk gezond gegeten. En dan ineens sloop er weer 'klad' in. Dit begint meestal rond de menstruatie, zoals Eleonora dit keer opmerkte. Kennelijk is er niet te argumenteren met een lijf, dat bolstaat van de hormonen.

Ik geloof er voor mezelf dus ook niet meer in dat ik mijn leefgewoontes voor altijd op de gezonde regel krijg. Ik hoop wel op kortere ongezondere intervallen, daar richt ik mij nu op. Niet alleen met eten, maar ook met het continueren van genoeg beweging. Omdat een weekje niet bewegen voor mij lichamelijk alweer een terugval kan zijn. Eten en bewegen loopt ook naast elkaar bij mij.

Dreamers, zelfs als deze week een niet zo goed voorbeeld is, bedenk je dan dat je iedere dag weer de kans hebt om opnieuw te beginnen. Deze week was een mindere week maar volgende week krijg je gewoon weer een kans om te doen waar je je goed bij voelt. Zolang je maar blijft volhouden, dan komt de rest van zelf wel.



Dub, dankjewel voor je wijze woorden. Rationeel gezien weet ik dat ik uiteindelijk beslis wat er gebeurt maar emotioneel gezien bedenk ik me ook dat ze het niet voor niets aangeeft en dat ik er misschien wel iets mee moet maar dat niet wil. En dat geeft me een gevoel wat ik associeer met angst/machteloosheid terwijl ik best weet dat ik bepaal. Maar ik wil gewoon niet dat die persoon dat stukje van mijn leven binnendringt omdat ik dan niet meer onder controle heb wat de uikomst zal zijn.



Rake opmerking over lief voor jezelf zijn trouwens...

Dreamer, waarom niet streven naar perfectie? Daarmee bedoel ik niet dat je zelf perfect moet zijn, maar je kunt toch wel streven naar een ideale situatie? Wat die inhoudt, bepaal je zelf. Voor mij is het (in dit verband) een blijvend gezonde levenswijze. Je hebt de keuze of een ambitieus doel je intimideert en demotiveert of juist inspireert en motiveert. Het verschil zit in je gedachten en die heb je gelukkig zelf in de hand. Als je destructieve gedachten toelaat (dat gaat me nooit lukken, zie je wel ik heb alweer een terugval gehad enz.) lijkt een hoog doel onhaalbaar, en ben je geneigd de handdoek dan maar helemaal in de ring te gooien. Als je constructieve gedachten kiest (jammer dat ik last heb van mijn ziekte doordat ik een weekje niet kon bewegen, nu begin ik weer en zal mijn ziekte minder opspelen, wat fijn dat ik daar zelf invloed op heb) komt het doel voor je gevoel veel meer binnen handbereik.



Je hóeft dus niet te denken dat je nooit van je leven blijvend gezond zal eten, je kan ook denken dat je dat doel wel kunt halen. Alleen door die gedachte maak je mogelijk dat het ook een realiteit wordt (zie mijn posting over visualiseren).

LL, die persoon dringt je leven niet binnen, die zit nog steeds in je leven. Want je wordt nog steeds geregeerd door angst voor die persoon. Juist met therapie kun je die angst verbannen. Die angst uit zich, zo niet verbaal, dan toch lichamelijk. Alle emoties moet er op één of andere manier uit. Nu komt die emotie er dus veel minder gecontroleerd (want lichamelijk) uit dan als je ze onder professionele begeleiding uit.



Misschien is dit iets wat je met je therapeut kan bespreken? Hoe je je veilig kunt voelen en het gevoel kunt hebben dat je controle houdt over het proces?