Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
dinsdag 22 juni 2010 om 14:34
Geeft niks, woorden, soms heb je ze even niet paraat.
Voel jij nu maar gewoon eens goed.
Laat dat toe, dat wat je nu voelt. Dat gevoel van 'het moet nu'. Want als je dat voelt meid, dan is dat echt zo. Geloof er maar in. Het moet nu en dus gebeurt het ook nu.
Eerder was je er misschien niet klaar voor maar nu wel.
En nogmaals, dit is stap 1.
Nadenken, realiseren, wéten, voelen.
Nu verder.
Hoe verder?
Vraag het ons.
Als je dat wil. Je mág, je bent welkom, ik sta te springen werkelijk, te popelen om je te helpen, om naar je te luisteren en je eventueel te adviseren, áls jij dat wil.
Zonder jou ben jij nergens lieverd.
Mijn stokpaard is al heel erg lang op dit forum dat je je eigen beste vriendin moet zijn. Dat riep ik altijd in combinatie met moeilijke relaties maar ik heb hier geleerd dat het ook voor eten geldt. Jij bestaat niet uit verschillende onderdelen, je bent één heel mens, maar soms heb je overleg nodig, met jezelf. Ik leerde hier dat ik aardig met mezelf moet praten. Niet veroordelend, niet lelijk doen tegen mij maar lief en gezellig en dat ik moet luisteren naar wat er aan de hand is.
Het staat misschien raar als ik dit schrijf maar ik zeg het toch maar, want het helpt mij echt, het letterlijk lief zijn voor mezelf en niet boos zijn op mij, mezelf een sukkel en een loser vinden heeft me geen reet geholpen. Vrienden zijn met mij wel. Heel veel helpt dat.
En je bent niet alleen Prul, absoluut niet. Je moet het zelf doen maar wij zijn er voor je. Elke dag, de hele dag door is er wel iemand.
Zeg maar wat je wil, en als je niks wil is het ook goed. Je bent al begonnen weet je dat? Het 'bewustzijn' is begonnen en meid, dat is al zo'n stap, geweldig!
Voel jij nu maar gewoon eens goed.
Laat dat toe, dat wat je nu voelt. Dat gevoel van 'het moet nu'. Want als je dat voelt meid, dan is dat echt zo. Geloof er maar in. Het moet nu en dus gebeurt het ook nu.
Eerder was je er misschien niet klaar voor maar nu wel.
En nogmaals, dit is stap 1.
Nadenken, realiseren, wéten, voelen.
Nu verder.
Hoe verder?
Vraag het ons.
Als je dat wil. Je mág, je bent welkom, ik sta te springen werkelijk, te popelen om je te helpen, om naar je te luisteren en je eventueel te adviseren, áls jij dat wil.
Zonder jou ben jij nergens lieverd.
Mijn stokpaard is al heel erg lang op dit forum dat je je eigen beste vriendin moet zijn. Dat riep ik altijd in combinatie met moeilijke relaties maar ik heb hier geleerd dat het ook voor eten geldt. Jij bestaat niet uit verschillende onderdelen, je bent één heel mens, maar soms heb je overleg nodig, met jezelf. Ik leerde hier dat ik aardig met mezelf moet praten. Niet veroordelend, niet lelijk doen tegen mij maar lief en gezellig en dat ik moet luisteren naar wat er aan de hand is.
Het staat misschien raar als ik dit schrijf maar ik zeg het toch maar, want het helpt mij echt, het letterlijk lief zijn voor mezelf en niet boos zijn op mij, mezelf een sukkel en een loser vinden heeft me geen reet geholpen. Vrienden zijn met mij wel. Heel veel helpt dat.
En je bent niet alleen Prul, absoluut niet. Je moet het zelf doen maar wij zijn er voor je. Elke dag, de hele dag door is er wel iemand.
Zeg maar wat je wil, en als je niks wil is het ook goed. Je bent al begonnen weet je dat? Het 'bewustzijn' is begonnen en meid, dat is al zo'n stap, geweldig!
dinsdag 22 juni 2010 om 14:57
Meissie, ik zit ook te slikken hoor, echt, als ik jou zo lees dan denk ik dat het zó goed is wat er nu gebeurt......
Het is een kans.
Daar heb je helemaal gelijk in en weet je wat zo mooi is?
Je greep 'm!
Je greep 'm aan en je deed er iets mee.
Dat geeft hoop.
Mij wel.
Ook ik ben al vanaf mijn twaalfde bezig Prulleke. Ik ben inmiddels twee keer zo zwaar als wat 'normaal' is en ik weet dat ik misschien nog wel jaren bezig zal zijn om helemaal van mijn oude eetgedrag af te komen. Regelmatig kom ik hier ook even vertellen dat het niet ging, dat het misliep, dat ik mezelf een en ander kwalijk neem.
Maar ik weet nu dat ik kan kiezen. Zelf. En dat is wat ik elke dag opnieuw doe. Soms zelfs elk uur.
Geloof me, ik weet wat het is om te strijden met eten, met gewicht, met angsten.
Niet bang zijn voor reacties. Niet voor de reacties hier. Ik durf te stellen dat alle vrouwen die hier schrijven jou een joekelaar vinden, we zijn allemaal helden. Ik wel hoor. Niet arrogant bedoeld maar ik ben mijn eigen held momenteel eetgewijs, mooier kan niet! Dat ben ik nooit geweest en voor het eerst in mijn leven ben ik het wel. Ik dacht ook dat het mij in mijn hele leven niet meer zou gebeuren, ik ben tenslotte ook 41.
Meid, ik ben trots op je en ik hoop dat je dat tot je door laat dringen, die trots, jij op jou.
Je komt er heel ver mee, met trots zijn op jezelf. En wij zijn er om je te helpen bij die weg er heen.
Het is een kans.
Daar heb je helemaal gelijk in en weet je wat zo mooi is?
Je greep 'm!
Je greep 'm aan en je deed er iets mee.
Dat geeft hoop.
Mij wel.
Ook ik ben al vanaf mijn twaalfde bezig Prulleke. Ik ben inmiddels twee keer zo zwaar als wat 'normaal' is en ik weet dat ik misschien nog wel jaren bezig zal zijn om helemaal van mijn oude eetgedrag af te komen. Regelmatig kom ik hier ook even vertellen dat het niet ging, dat het misliep, dat ik mezelf een en ander kwalijk neem.
Maar ik weet nu dat ik kan kiezen. Zelf. En dat is wat ik elke dag opnieuw doe. Soms zelfs elk uur.
Geloof me, ik weet wat het is om te strijden met eten, met gewicht, met angsten.
Niet bang zijn voor reacties. Niet voor de reacties hier. Ik durf te stellen dat alle vrouwen die hier schrijven jou een joekelaar vinden, we zijn allemaal helden. Ik wel hoor. Niet arrogant bedoeld maar ik ben mijn eigen held momenteel eetgewijs, mooier kan niet! Dat ben ik nooit geweest en voor het eerst in mijn leven ben ik het wel. Ik dacht ook dat het mij in mijn hele leven niet meer zou gebeuren, ik ben tenslotte ook 41.
Meid, ik ben trots op je en ik hoop dat je dat tot je door laat dringen, die trots, jij op jou.
Je komt er heel ver mee, met trots zijn op jezelf. En wij zijn er om je te helpen bij die weg er heen.
dinsdag 22 juni 2010 om 15:21
Lieve Prulleke, ik meng me er even in en hoop dat ik je niet afschrik. Ik vind je ontzettend dapper en ja, het is onmacht dat het je niet lukt en misschien ook dat je niet weet hoe het moet? Wat ik lees is eten liefde geworden, denk je, maar je kan echt zonder het teveel (ehh je kan niet zonder gezond eten).
De dames hier zijn errug lief (ja, dames dat zijn jullie!) en kunnen je zeker op weg helpen
De dames hier zijn errug lief (ja, dames dat zijn jullie!) en kunnen je zeker op weg helpen
dinsdag 22 juni 2010 om 15:25
Prulleke, fijn dat je de stap genomen hebt om hier te schrijven. Daar mag je, zoals Leo zegt, trots op zijn en blij mee zijn, zelfs al heb je verder nog niets veranderd. Want de verandering is er nu al. Er lijkt iets veranderd te zijn omdat er iets veranderd ís. Ik vind dat je het heel duidelijk omschrijft. Je wilt jezelf zijn. Dat is de kern volgens mij.
Een voor je positieve gedachten!
Een voor je positieve gedachten!
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 15:27
quote:prulleke schreef op 22 juni 2010 @ 14:49:
Dit is doorgeslagen en daarna ontaard in mijn nog steeds voortdurende oorlog met eten. Want zo voelt het.
Voer je oorlog met eten of voer je oorlog met jezelf en is eten de munitie? Als het het laatste is, dan zou een gezonde relatie met eten heel goed voor je in het verschiet kunnen liggen. Wat zeg ik, daar ben je al mee bezig!
Ik zie het wel positief in hoor, voor jou. Wat moedig voor je dat je hier durft te schrijven wat je nooit echt hebt durven uitspreken
Dit is doorgeslagen en daarna ontaard in mijn nog steeds voortdurende oorlog met eten. Want zo voelt het.
Voer je oorlog met eten of voer je oorlog met jezelf en is eten de munitie? Als het het laatste is, dan zou een gezonde relatie met eten heel goed voor je in het verschiet kunnen liggen. Wat zeg ik, daar ben je al mee bezig!
Ik zie het wel positief in hoor, voor jou. Wat moedig voor je dat je hier durft te schrijven wat je nooit echt hebt durven uitspreken
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 15:42
Mag ik dan wel zeggen dat ik het bewonder dat je deze stap neemt? Trots zijn kun je ook leren hoor. Trots zijn op jezelf is zelfs heel fijn, het geeft je positieve gevoelens over jezelf waardoor je het steeds logischer en makkelijker vindt om ook goed voor jezelf te zorgen.
Dat verdien jij toch ook?
Dat verdien jij toch ook?
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 16:13
quote:eleonora schreef op 22 juni 2010 @ 13:28:
Dreamer, op de kokenpijler is een topic over recepten zonder koolhydraten.
Daar maak ik me dan zorgen om.
Sja.. mijn ervaring is dat mensen zo overtuigd zijn van hun gelijk (of dat van de marketingdeskundige) dat er moeilijk tegen te praten is. Net als bij de Herbalife aanhangers.
Ik moet toegeven dat ik ooit het South Beach dieet heb geprobeerd. Is geschreven door een cardioloog en het leek goed onderbouwd. Maar de eerste paar dagen hield ik amper vol. Toen keek ik eens naar fase 3 en daar bleek dat ik dan gewoon weer op het gezonde eetpatroon zat, dat ik al had (als ik niet bovenmatig snoepte dan) In het boek staat ook vaak "het witte brood bij de warme maaltijd weglaten" Dit is kennelijk iets typisch Amerikaans, want ik ken weinig mensen die bij de (elke) maaltijd witbrood nuttigen.
Dus.. ging ik weer op m'n originele gezonde voedingspatroon verder en dat beviel een stuk beter
(sorry verder nog niet gelezen, weinig tijd, veel geschreven [!!!] en ik was hier even nieuwsgierig naar)
Dreamer, op de kokenpijler is een topic over recepten zonder koolhydraten.
Daar maak ik me dan zorgen om.
Sja.. mijn ervaring is dat mensen zo overtuigd zijn van hun gelijk (of dat van de marketingdeskundige) dat er moeilijk tegen te praten is. Net als bij de Herbalife aanhangers.
Ik moet toegeven dat ik ooit het South Beach dieet heb geprobeerd. Is geschreven door een cardioloog en het leek goed onderbouwd. Maar de eerste paar dagen hield ik amper vol. Toen keek ik eens naar fase 3 en daar bleek dat ik dan gewoon weer op het gezonde eetpatroon zat, dat ik al had (als ik niet bovenmatig snoepte dan) In het boek staat ook vaak "het witte brood bij de warme maaltijd weglaten" Dit is kennelijk iets typisch Amerikaans, want ik ken weinig mensen die bij de (elke) maaltijd witbrood nuttigen.
Dus.. ging ik weer op m'n originele gezonde voedingspatroon verder en dat beviel een stuk beter
(sorry verder nog niet gelezen, weinig tijd, veel geschreven [!!!] en ik was hier even nieuwsgierig naar)
Later is nu
dinsdag 22 juni 2010 om 16:52
Wat fijn Prulleke dat je je durft te laten zien hier. Vandaag heb ik nog aan je gedacht. Mooi he, internet
Ik vind het vooral zo dapper van je dat je eerlijk durft te zijn. Veel mensen krijgen dat niet voor elkaar.
Eerlijk zijn is wat anders dan meteen naar de waarheid over jezelf handelen. Haal dat niet door elkaar. Tuurlijk is voor het één het ander nodig. Maar leg op jezelf alsjeblieft niet de niet haalbare druk van het allemaal meteen in de praktijk tot in perfectie uitoefenen. Dan demotiveer je jezelf, en maak je je ook onbereibaar voor anderen, zoals wij hier.
Prul, van een anfstand voel ik de onrust, de lading. Ik vind het heel knap dat je onder woorden kan brengen dat het een gevoel van onmacht is. Onmacht verdragen is het moeilijkste wat er is. Ik zal dat nog even herhalen. Het gevoel van onmacht verdragen is het moeilijkste wat er is.
En jij hebt de pan weer in de kast gezet en bent hier gaan schrijven. Daar heb ik bewondering voor.
(en volgens mij zitten we nu op hetzelfde moment van deze posting met natte oogjes)
Heel veel liefs van Hanke, als je wil mag je me mailen via mijn nick op hotmail.
Ik vind het vooral zo dapper van je dat je eerlijk durft te zijn. Veel mensen krijgen dat niet voor elkaar.
Eerlijk zijn is wat anders dan meteen naar de waarheid over jezelf handelen. Haal dat niet door elkaar. Tuurlijk is voor het één het ander nodig. Maar leg op jezelf alsjeblieft niet de niet haalbare druk van het allemaal meteen in de praktijk tot in perfectie uitoefenen. Dan demotiveer je jezelf, en maak je je ook onbereibaar voor anderen, zoals wij hier.
Prul, van een anfstand voel ik de onrust, de lading. Ik vind het heel knap dat je onder woorden kan brengen dat het een gevoel van onmacht is. Onmacht verdragen is het moeilijkste wat er is. Ik zal dat nog even herhalen. Het gevoel van onmacht verdragen is het moeilijkste wat er is.
En jij hebt de pan weer in de kast gezet en bent hier gaan schrijven. Daar heb ik bewondering voor.
(en volgens mij zitten we nu op hetzelfde moment van deze posting met natte oogjes)
Heel veel liefs van Hanke, als je wil mag je me mailen via mijn nick op hotmail.
dinsdag 22 juni 2010 om 16:56
Egopost:
IK BEN KLAAR!!!!! met de emdr. Nog een nagesprek maar volgens mij heb ik dat wat ik doen moest aangepakt.
Zelfs mijn lijf bedankt dat het al die jaren zorgde dat ik mezelf niet verloochende. Dat zich de dingen herinnerde waar ik met mijn hoofd niet bij kon. Dat al die jaren me alarmeerde als ik in onveiligheid was. Dat al die jaren me confronteerde met het gif, dat wat niet-mij was en me was aangedaan en opgedrongen. Dat zich al die jaren daar tegen heeft verweerd.
Ik ben mijn lijf dankbaar.
Liefs!
IK BEN KLAAR!!!!! met de emdr. Nog een nagesprek maar volgens mij heb ik dat wat ik doen moest aangepakt.
Zelfs mijn lijf bedankt dat het al die jaren zorgde dat ik mezelf niet verloochende. Dat zich de dingen herinnerde waar ik met mijn hoofd niet bij kon. Dat al die jaren me alarmeerde als ik in onveiligheid was. Dat al die jaren me confronteerde met het gif, dat wat niet-mij was en me was aangedaan en opgedrongen. Dat zich al die jaren daar tegen heeft verweerd.
Ik ben mijn lijf dankbaar.
Liefs!
dinsdag 22 juni 2010 om 17:02
Hanke, gefeliciteerd, uit de grond van mijn hart. Wat een prestatie heb jij geleverd. En wat mooi hoe je nu tegen je lijf aankijkt, dat het je vriend is en geen vijand meer. Je lijf wist al die tijd blijkbaar al wat goed voor jou was
Nu FEEST dus??? *ziet Hanke op de fiets naar Parijs stappen*
Nu FEEST dus??? *ziet Hanke op de fiets naar Parijs stappen*
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 17:04
Hoi meiden,
Ik lees af en toe stukjes mee met dit forum en ik wil even zeggen dat ik jullie superdapper vind en heel goed bezig!
En Leo; wat schrijf jij altijd lieve en ingevoelde reacties. Echt super!
Op elk topic waar ik jouw reacties zie ben je even lief, helder en doortastend naar mede-forummers. Nog geen 1x heb ik een rare reactie van je gezien of een met onbegrip. Hulde!!
groetjes, Emma
Ik lees af en toe stukjes mee met dit forum en ik wil even zeggen dat ik jullie superdapper vind en heel goed bezig!
En Leo; wat schrijf jij altijd lieve en ingevoelde reacties. Echt super!
Op elk topic waar ik jouw reacties zie ben je even lief, helder en doortastend naar mede-forummers. Nog geen 1x heb ik een rare reactie van je gezien of een met onbegrip. Hulde!!
groetjes, Emma
dinsdag 22 juni 2010 om 17:06
Het voelt als feest. Zometeen heb ik een eetafspraak met een kennis, daar kan ik wel even een rondedansje doen. Maar vanavond heb ik mensen over de vloer die van niks weten en dat ook niet hoeven te weten.
Dus een beetje raar gevoel zo, om dat straks verstopt te houden.
Het voelt als FEEST inderdaad. Eind volgende week begint mijn vakantie, tot die tijd heb ik afspraken en verplichtingen. Direct op de fiets stappen gaat niet lukken. Maar ik heb net wel 2 heerlijke handgemaakte bonbons gekocht en die ga ik hopelijk als dessert bij die kennis verorberen.
Dus een beetje raar gevoel zo, om dat straks verstopt te houden.
Het voelt als FEEST inderdaad. Eind volgende week begint mijn vakantie, tot die tijd heb ik afspraken en verplichtingen. Direct op de fiets stappen gaat niet lukken. Maar ik heb net wel 2 heerlijke handgemaakte bonbons gekocht en die ga ik hopelijk als dessert bij die kennis verorberen.
dinsdag 22 juni 2010 om 17:08
dinsdag 22 juni 2010 om 17:12
Heel waar wat je zegt over die onmacht, Hanke. Ik wil daar graag een wijsheid aan toevoegen die ik van een vriendin hoorde toen ik (onnodig) aan mezelf twijfelde.
Prul, je kan het nu al. Je hoeft niets te proberen of je voor te nemen, want je doet het al. Je hoeft niets voor te bereiden of te plannen. Je hebt alles al in huis. Je weet al wat je wil doen en je kan het. Nu al.
Dat horen en tegen mezelf herhalen heeft mij enorm geholpen. Die onmacht praat je jezelf vaak aan en kun je jezelf dus ook uit je hoofd praten, met positieve - en ware! - gedachten.
Prul, je kan het nu al. Je hoeft niets te proberen of je voor te nemen, want je doet het al. Je hoeft niets voor te bereiden of te plannen. Je hebt alles al in huis. Je weet al wat je wil doen en je kan het. Nu al.
Dat horen en tegen mezelf herhalen heeft mij enorm geholpen. Die onmacht praat je jezelf vaak aan en kun je jezelf dus ook uit je hoofd praten, met positieve - en ware! - gedachten.
Ga in therapie!
