Lijf & Lijn
alle pijlers
Hoe beoordelen jullie te dikke mensen?
donderdag 4 augustus 2016 om 15:37
Ik denk dat het tussen mijn oren zit. Ik ben 1m70 en ongeveer 15kg te zwaar ten opzichte van een gezonde BMI sinds mijn zwangerschap. 3 jaar geleden ben ik 20kg afgevallen en woog ik 70kg en voelde ik me echt weer aantrekkelijk en kon weer alles aan en heb toen ook deze baan gevonden. Een jaar ging het heel goed maar daarna ben ik het langzaam weer kwijt geraakt en momenteel lukt het me niet om de knop te vinden.
Ik heb een goede representatieve management functie en op de een of andere manier zit het tussen mijn oren dat mensen mij nu minder goed/aardig/leuk vinden met 15kg overgewicht. Rationeel gezien slaat het natuurlijk nergens op want a. ik ben niet onwijs dik (maat 42/44) en ook niet afzichtelijk om te zien, en b. ik ben niet op zoek naar een man/sjans ofzo. Dus waarom zouden mensen mij minder serieus nemen of minder goed vinden in mijn werk?
Ik wil zo graag stoppen met me te schamen voor mijn lichaam, voor nu te accepteren dat ik te zwaar ben en dan vanuit een positief gevoel hopelijk over een tijdje als ik wat beter in mijn vel zit weer vol goede moed met afvallen aan de slag te gaan.
Kunnen jullie mij geruststellen? Of in elk geval delen hoe jullie tegen representatieve, succesvolle vrouwen met 15kg teveel aankijken?
Ik heb een goede representatieve management functie en op de een of andere manier zit het tussen mijn oren dat mensen mij nu minder goed/aardig/leuk vinden met 15kg overgewicht. Rationeel gezien slaat het natuurlijk nergens op want a. ik ben niet onwijs dik (maat 42/44) en ook niet afzichtelijk om te zien, en b. ik ben niet op zoek naar een man/sjans ofzo. Dus waarom zouden mensen mij minder serieus nemen of minder goed vinden in mijn werk?
Ik wil zo graag stoppen met me te schamen voor mijn lichaam, voor nu te accepteren dat ik te zwaar ben en dan vanuit een positief gevoel hopelijk over een tijdje als ik wat beter in mijn vel zit weer vol goede moed met afvallen aan de slag te gaan.
Kunnen jullie mij geruststellen? Of in elk geval delen hoe jullie tegen representatieve, succesvolle vrouwen met 15kg teveel aankijken?
donderdag 11 augustus 2016 om 19:49
Zondigen klinkt zo alsof je iets doet wat eigenlijk niet mag... Terwijl je juist bewuste keuzes moet maken omdat je dat zelf wil en niet omdat het je word opgelegd of van je word verwacht.
Ik kies meestal bewust voor gezond, maar ik kies op andere momenten ook gewoon bewust voor een stukje Tony Chocolonely karamel zeezout en dat is geen zondigen maar genieten.
Ik kies meestal bewust voor gezond, maar ik kies op andere momenten ook gewoon bewust voor een stukje Tony Chocolonely karamel zeezout en dat is geen zondigen maar genieten.
donderdag 11 augustus 2016 om 19:51
quote:hatsetats schreef op 11 augustus 2016 @ 19:44:
Oke. wat ik bedoel (en ik hoop dat ik het nu goed uitleg)
Ik ben ervan overtuigd dat afvallen met de juiste mindset een stuk makkelijker wordt. Het werk wordt niet minder, want je werkt de tyfus. Echter, je kunt je de tyfus werken en elke minuut ervan balen of je werkt je de tyfus en je hebt er lol in. Of je accepteert in elk geval dat het hard werken is en je verzet je er niet tegen.
Dat stuit hier altijd op een behoorlijk wat scepsis. Want dat is niet zo, zo werkt het niet, afvallen en op gewicht blijven is moeilijk, zwaar, niet leuk, saai.
Dan zegt Tass 'Ik ga vandaag zondigen' en dan moet ze dat vooral zo niet zien. Je moet er anders naar kijken Tas!
Mijn vraag is: wat is er nu zo anders aan de eerste mind set en de 2e?
Dat je gezonde levensstijl langer duurt dan dat ene bonbonnetje opeten, dat lijkt me logisch. Maar je hoeft echt niet je hele leven lang jezelf te overtuigen hoor, geloof me dat sluipt er in, dat wordt routine. En soms komt de sleet in die routine en moet je jezelf weer even erbij halen. Maar dat is onderdeel van het hele proces. Dat is niet erg toch?
Ik begrijp ook niet echt wat het probleem is met het woord zondigen. Iemand met een alcohol verslaving die toch echt moet stoppen om dat z'n lever flink te verduren heeft gehad, zeg je toch ook niet 'joh die gin, dat is toch geen probleem, het moet wel leuk blijven'? Of een top sporter die traint voor wereldkampioenschap, dan zeg je toch ook niet 'ja maar hey, in het weekend lekker op de bank hangen met een zak chips en fles wijn, moet kunnen!'
Want iedereen die echt flink overgewicht heeft, heeft moeite met maat houden, met realistisch kijken naar voedsel, hoeveelheden. En die zijn ook niet te dik geworden van 1 bonbonnetje per week, maar van stelselmatig te veel en te vaak een bonbon, bladerdeeg, borden pasta en liters saus. Ik vind het helemaal niet raar dat je je zelf dan in de eerste fase streng aan pakt. Tas moet 50 kilo of meer in totaal, dan is 35 heel mooi maar ze zit nog in de sabotage fase. Die 'och eens is niet erg het moet wel leuk blijven' kan dan zo 2 keer, 3 keer, 4 keer, elke dag van de week worden. Zo is het ook ooit begonnen..
Oke. wat ik bedoel (en ik hoop dat ik het nu goed uitleg)
Ik ben ervan overtuigd dat afvallen met de juiste mindset een stuk makkelijker wordt. Het werk wordt niet minder, want je werkt de tyfus. Echter, je kunt je de tyfus werken en elke minuut ervan balen of je werkt je de tyfus en je hebt er lol in. Of je accepteert in elk geval dat het hard werken is en je verzet je er niet tegen.
Dat stuit hier altijd op een behoorlijk wat scepsis. Want dat is niet zo, zo werkt het niet, afvallen en op gewicht blijven is moeilijk, zwaar, niet leuk, saai.
Dan zegt Tass 'Ik ga vandaag zondigen' en dan moet ze dat vooral zo niet zien. Je moet er anders naar kijken Tas!
Mijn vraag is: wat is er nu zo anders aan de eerste mind set en de 2e?
Dat je gezonde levensstijl langer duurt dan dat ene bonbonnetje opeten, dat lijkt me logisch. Maar je hoeft echt niet je hele leven lang jezelf te overtuigen hoor, geloof me dat sluipt er in, dat wordt routine. En soms komt de sleet in die routine en moet je jezelf weer even erbij halen. Maar dat is onderdeel van het hele proces. Dat is niet erg toch?
Ik begrijp ook niet echt wat het probleem is met het woord zondigen. Iemand met een alcohol verslaving die toch echt moet stoppen om dat z'n lever flink te verduren heeft gehad, zeg je toch ook niet 'joh die gin, dat is toch geen probleem, het moet wel leuk blijven'? Of een top sporter die traint voor wereldkampioenschap, dan zeg je toch ook niet 'ja maar hey, in het weekend lekker op de bank hangen met een zak chips en fles wijn, moet kunnen!'
Want iedereen die echt flink overgewicht heeft, heeft moeite met maat houden, met realistisch kijken naar voedsel, hoeveelheden. En die zijn ook niet te dik geworden van 1 bonbonnetje per week, maar van stelselmatig te veel en te vaak een bonbon, bladerdeeg, borden pasta en liters saus. Ik vind het helemaal niet raar dat je je zelf dan in de eerste fase streng aan pakt. Tas moet 50 kilo of meer in totaal, dan is 35 heel mooi maar ze zit nog in de sabotage fase. Die 'och eens is niet erg het moet wel leuk blijven' kan dan zo 2 keer, 3 keer, 4 keer, elke dag van de week worden. Zo is het ook ooit begonnen..
donderdag 11 augustus 2016 om 19:53
Het is een beetje hetzelfde als alle afvallers die zeggen ' o nee dat mag ik niet' maar juist daardoor is de verleiding om het wel te nemen groter dan wanneer je zegt ' o nee dat wil ik niet' .
Afvallers vallen ook vaak terug door zelfmedelijden, dan heb je 2 weken niets gegeten wat je niet 'mag' en ben je niets afgevallen.
' zie je nou, ik heb me helemaal uitgehongerd en nergens van genoten en nu ben ik toch niet afgevallen ' hoppa een stuk chocolade om mezelf te troosten.
Afvallers vallen ook vaak terug door zelfmedelijden, dan heb je 2 weken niets gegeten wat je niet 'mag' en ben je niets afgevallen.
' zie je nou, ik heb me helemaal uitgehongerd en nergens van genoten en nu ben ik toch niet afgevallen ' hoppa een stuk chocolade om mezelf te troosten.
donderdag 11 augustus 2016 om 19:57
quote:1blondie_2curly_3curvie_AIHF schreef op 11 augustus 2016 @ 19:53:
Het is een beetje hetzelfde als alle afvallers die zeggen ' o nee dat mag ik niet' maar juist daardoor is de verleiding om het wel te nemen groter dan wanneer je zegt ' o nee dat wil ik niet' .
Afvallers vallen ook vaak terug door zelfmedelijden, dan heb je 2 weken niets gegeten wat je niet 'mag' en ben je niets afgevallen.
' zie je nou, ik heb me helemaal uitgehongerd en nergens van genoten en nu ben ik toch niet afgevallen ' hoppa een stuk chocolade om mezelf te troosten.
Sommige mensen vallen liever af met een dietist die zaken 'verbiedt' (er staat geen AK 47 op je gericht, dus verbieden is relatief). Andere mensen stellen zelf een dieet samen en verbieden zich zelf, ze mogen niet van zich zelf. In allebei de gevallen is er vrije wil, want je gaat zelf naar een dietist, en een eigen dieet leg je je zelf op.
Dat gepsychologiseer, ik snap het niet. Je wil iets bereiken, of dat nu de marathon rennen is of af vallen. Waar om moet er toch zo veel oeverloos gezeur komen kijke bij af vallen? Wegens de kans op anorexia? Ben realistisch, de helft van de mensen heeft overgewicht in NL. Hoe veel kans is er nou werkelijk op ondergewicht?
Iemand heeft een doel (een bepaald gewicht) en een middel (dieet). Daar passen zaken in die je niet moet doen. Waar om is dat nu zo enorm beladen als het om gewicht gaat?
Het is een beetje hetzelfde als alle afvallers die zeggen ' o nee dat mag ik niet' maar juist daardoor is de verleiding om het wel te nemen groter dan wanneer je zegt ' o nee dat wil ik niet' .
Afvallers vallen ook vaak terug door zelfmedelijden, dan heb je 2 weken niets gegeten wat je niet 'mag' en ben je niets afgevallen.
' zie je nou, ik heb me helemaal uitgehongerd en nergens van genoten en nu ben ik toch niet afgevallen ' hoppa een stuk chocolade om mezelf te troosten.
Sommige mensen vallen liever af met een dietist die zaken 'verbiedt' (er staat geen AK 47 op je gericht, dus verbieden is relatief). Andere mensen stellen zelf een dieet samen en verbieden zich zelf, ze mogen niet van zich zelf. In allebei de gevallen is er vrije wil, want je gaat zelf naar een dietist, en een eigen dieet leg je je zelf op.
Dat gepsychologiseer, ik snap het niet. Je wil iets bereiken, of dat nu de marathon rennen is of af vallen. Waar om moet er toch zo veel oeverloos gezeur komen kijke bij af vallen? Wegens de kans op anorexia? Ben realistisch, de helft van de mensen heeft overgewicht in NL. Hoe veel kans is er nou werkelijk op ondergewicht?
Iemand heeft een doel (een bepaald gewicht) en een middel (dieet). Daar passen zaken in die je niet moet doen. Waar om is dat nu zo enorm beladen als het om gewicht gaat?
donderdag 11 augustus 2016 om 20:06
quote:1blondie_2curly_3curvie_AIHF schreef op 11 augustus 2016 @ 19:53:
Het is een beetje hetzelfde als alle afvallers die zeggen ' o nee dat mag ik niet' maar juist daardoor is de verleiding om het wel te nemen groter dan wanneer je zegt ' o nee dat wil ik niet' .
Afvallers vallen ook vaak terug door zelfmedelijden, dan heb je 2 weken niets gegeten wat je niet 'mag' en ben je niets afgevallen.
' zie je nou, ik heb me helemaal uitgehongerd en nergens van genoten en nu ben ik toch niet afgevallen ' hoppa een stuk chocolade om mezelf te troosten.
Dat is, denk ik, ook de reden waarom het margriet-puntendieet zo populair is/was (?) Daarbij moet je 100 punten bij elkaar eten. Een stuk chocolade is dan 1 punt terwijl een appel 10 punten heeft.
(Ofzo, pin me niet vast op de aantallen).
En WW werkt ook zo. Niet ´je mag dit niet en je mag dat niet´ maar `je mag alles eten maar je moet wel in totaal zoveel bij elkaar eten´. En dat red je dan niet met repen chocolade, want voordat je op de helft bent ben je spuugmisselijk.
Het is een beetje hetzelfde als alle afvallers die zeggen ' o nee dat mag ik niet' maar juist daardoor is de verleiding om het wel te nemen groter dan wanneer je zegt ' o nee dat wil ik niet' .
Afvallers vallen ook vaak terug door zelfmedelijden, dan heb je 2 weken niets gegeten wat je niet 'mag' en ben je niets afgevallen.
' zie je nou, ik heb me helemaal uitgehongerd en nergens van genoten en nu ben ik toch niet afgevallen ' hoppa een stuk chocolade om mezelf te troosten.
Dat is, denk ik, ook de reden waarom het margriet-puntendieet zo populair is/was (?) Daarbij moet je 100 punten bij elkaar eten. Een stuk chocolade is dan 1 punt terwijl een appel 10 punten heeft.
(Ofzo, pin me niet vast op de aantallen).
En WW werkt ook zo. Niet ´je mag dit niet en je mag dat niet´ maar `je mag alles eten maar je moet wel in totaal zoveel bij elkaar eten´. En dat red je dan niet met repen chocolade, want voordat je op de helft bent ben je spuugmisselijk.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 11 augustus 2016 om 20:48
quote:strikjemetstippels schreef op 11 augustus 2016 @ 19:51:
[...]
Ik begrijp ook niet echt wat het probleem is met het woord zondigen. Iemand met een alcohol verslaving die toch echt moet stoppen om dat z'n lever flink te verduren heeft gehad, zeg je toch ook niet 'joh die gin, dat is toch geen probleem, het moet wel leuk blijven'? Of een top sporter die traint voor wereldkampioenschap, dan zeg je toch ook niet 'ja maar hey, in het weekend lekker op de bank hangen met een zak chips en fles wijn, moet kunnen!'
Want iedereen die echt flink overgewicht heeft, heeft moeite met maat houden, met realistisch kijken naar voedsel, hoeveelheden. En die zijn ook niet te dik geworden van 1 bonbonnetje per week, maar van stelselmatig te veel en te vaak een bonbon, bladerdeeg, borden pasta en liters saus. Ik vind het helemaal niet raar dat je je zelf dan in de eerste fase streng aan pakt. Tas moet 50 kilo of meer in totaal, dan is 35 heel mooi maar ze zit nog in de sabotage fase. Die 'och eens is niet erg het moet wel leuk blijven' kan dan zo 2 keer, 3 keer, 4 keer, elke dag van de week worden. Zo is het ook ooit begonnen..
Ik snap wel wat je bedoelt, maar je gebruikt het argument van de glijdende schaal.
Dwz dat jouw argument om niet af en toe een bonbonnetje te eten is omdat je aanneemt dat ze er dan meer van gaat eten.
Maar dat hoeft juist niet zo te zijn.
Juist mensen die zichzelf ALLES verbieden en nooit mogen "zondigen" (ik zet het expres even tussen aanhalingstekens omdat dit woord naar mijn idee hier te zwaar wordt gemaakt) kunnen te streng worden in hun gedachten.
Maar als je jezelf aan die drie bonbonnetjes per week kunt houden dan is er niets aan de hand.
[...]
Ik begrijp ook niet echt wat het probleem is met het woord zondigen. Iemand met een alcohol verslaving die toch echt moet stoppen om dat z'n lever flink te verduren heeft gehad, zeg je toch ook niet 'joh die gin, dat is toch geen probleem, het moet wel leuk blijven'? Of een top sporter die traint voor wereldkampioenschap, dan zeg je toch ook niet 'ja maar hey, in het weekend lekker op de bank hangen met een zak chips en fles wijn, moet kunnen!'
Want iedereen die echt flink overgewicht heeft, heeft moeite met maat houden, met realistisch kijken naar voedsel, hoeveelheden. En die zijn ook niet te dik geworden van 1 bonbonnetje per week, maar van stelselmatig te veel en te vaak een bonbon, bladerdeeg, borden pasta en liters saus. Ik vind het helemaal niet raar dat je je zelf dan in de eerste fase streng aan pakt. Tas moet 50 kilo of meer in totaal, dan is 35 heel mooi maar ze zit nog in de sabotage fase. Die 'och eens is niet erg het moet wel leuk blijven' kan dan zo 2 keer, 3 keer, 4 keer, elke dag van de week worden. Zo is het ook ooit begonnen..
Ik snap wel wat je bedoelt, maar je gebruikt het argument van de glijdende schaal.
Dwz dat jouw argument om niet af en toe een bonbonnetje te eten is omdat je aanneemt dat ze er dan meer van gaat eten.
Maar dat hoeft juist niet zo te zijn.
Juist mensen die zichzelf ALLES verbieden en nooit mogen "zondigen" (ik zet het expres even tussen aanhalingstekens omdat dit woord naar mijn idee hier te zwaar wordt gemaakt) kunnen te streng worden in hun gedachten.
Maar als je jezelf aan die drie bonbonnetjes per week kunt houden dan is er niets aan de hand.
donderdag 11 augustus 2016 om 21:12
Is dat niet juist het probleem? Dat veel mensen zich niet aan die drie bonbonnetjes per week kunnen houden? Net zoals een alcoholist zich niet aan die drie biertjes per week kan houden? Het sluipt er langzaamaan weer in. Dat ene sigaretje op een feestje. Vervolgens biets je een sigaretje tijdens een verjaardag, waar je toch al in de tuin stond. Daarna ga je uit eten en na het eten smaakt een sigaret toch ook wel lekker. En voor je het weet ben je gewoon weer aan het roken en koop je je eigen pakjes weer, want het gaat je vrienden wel irriteren dat je steeds sigaretten 'leent'. Hetzelfde voor een alcoholist, die kan eigenlijk niet 1 biertje drinken, want dat ene biertje leidt tot nog een biertje en daarna slaan alle stoppen door en drinkt hij er zo weer tien per dag.
Dat is nu ook het probleem van veel mensen met overgewicht. Ze kunnen niet drie bonbonnetjes per week eten. Die drie bonbonnetjes monden uit in nog een klein koekje bij de koffie, en dat ijsje mag ook wel, want het is immers zomer en daarna eten we een dessert, want we hebben vakantie en je kan niet altijd streng zijn.
Vervolgens sluipen er steeds meer hapjes en snoepjes en koekjes in het voedingspatroon, totdat het niet meer gaat om onschuldige hoeveelheden, maar gewoon weer om zoveel extra dat het zorgt voor gewichtstoename. Dat is de verslaving.
Dat is nu ook het probleem van veel mensen met overgewicht. Ze kunnen niet drie bonbonnetjes per week eten. Die drie bonbonnetjes monden uit in nog een klein koekje bij de koffie, en dat ijsje mag ook wel, want het is immers zomer en daarna eten we een dessert, want we hebben vakantie en je kan niet altijd streng zijn.
Vervolgens sluipen er steeds meer hapjes en snoepjes en koekjes in het voedingspatroon, totdat het niet meer gaat om onschuldige hoeveelheden, maar gewoon weer om zoveel extra dat het zorgt voor gewichtstoename. Dat is de verslaving.
donderdag 11 augustus 2016 om 21:23
quote:shisha schreef op 11 augustus 2016 @ 20:48:
je gebruikt het argument van de glijdende schaal.
Dwz dat jouw argument om niet af en toe een bonbonnetje te eten is omdat je aanneemt dat ze er dan meer van gaat eten.
Maar dat hoeft juist niet zo te zijn.
Juist mensen die zichzelf ALLES verbieden en nooit mogen "zondigen" (ik zet het expres even tussen aanhalingstekens omdat dit woord naar mijn idee hier te zwaar wordt gemaakt) kunnen te streng worden in hun gedachten.
Maar als je jezelf aan die drie bonbonnetjes per week kunt houden dan is er niets aan de hand.
Het ligt misschien aan je karakter hoe je ermee omgaat. Ik ben ook van de glijdende schaal, dus ik neem geen bonbon. Ik weet hoeveel ik van chocolade en andere zoetigheid (ijs, drop, snoep) houd, en van hartige hapjes zoals chips en kaasstengels.
Als ik ga doseren wordt chocolade eten al snel weer normaal. Er speelt nog iets anders een rol bij mij. Als ik 1 bonbon eet, of mezelf een limiet van 3 bonbons stel, ben ik de hele dag bezig met de rest van de bonbons in de doos. Ik kan wel heel goed helemaal geen bonbons, ijs, drop, snoep, chips enz. meer eten. Dat is voor mij gewoon beter. Ik zie dat ook niet als erg, zwaar of levenslang. Ik vind het eerder een bevrijding en geniet van mijn lichter geworden lichaam, het gemak waarmee ik beweeg en sport, de toegenomen energie die ik heb, mijn garderobe die eerst weer paste en nu voor een deel te groot wordt, lekker winkelen en leuke kleren passen. Ik geniet van dingen die ik probleemloos kan eten: lekkere biefstuk, eieren, roomboter, groenten, salades, hummus, kaas, volle yoghurt en nog veel meer.
je gebruikt het argument van de glijdende schaal.
Dwz dat jouw argument om niet af en toe een bonbonnetje te eten is omdat je aanneemt dat ze er dan meer van gaat eten.
Maar dat hoeft juist niet zo te zijn.
Juist mensen die zichzelf ALLES verbieden en nooit mogen "zondigen" (ik zet het expres even tussen aanhalingstekens omdat dit woord naar mijn idee hier te zwaar wordt gemaakt) kunnen te streng worden in hun gedachten.
Maar als je jezelf aan die drie bonbonnetjes per week kunt houden dan is er niets aan de hand.
Het ligt misschien aan je karakter hoe je ermee omgaat. Ik ben ook van de glijdende schaal, dus ik neem geen bonbon. Ik weet hoeveel ik van chocolade en andere zoetigheid (ijs, drop, snoep) houd, en van hartige hapjes zoals chips en kaasstengels.
Als ik ga doseren wordt chocolade eten al snel weer normaal. Er speelt nog iets anders een rol bij mij. Als ik 1 bonbon eet, of mezelf een limiet van 3 bonbons stel, ben ik de hele dag bezig met de rest van de bonbons in de doos. Ik kan wel heel goed helemaal geen bonbons, ijs, drop, snoep, chips enz. meer eten. Dat is voor mij gewoon beter. Ik zie dat ook niet als erg, zwaar of levenslang. Ik vind het eerder een bevrijding en geniet van mijn lichter geworden lichaam, het gemak waarmee ik beweeg en sport, de toegenomen energie die ik heb, mijn garderobe die eerst weer paste en nu voor een deel te groot wordt, lekker winkelen en leuke kleren passen. Ik geniet van dingen die ik probleemloos kan eten: lekkere biefstuk, eieren, roomboter, groenten, salades, hummus, kaas, volle yoghurt en nog veel meer.
donderdag 11 augustus 2016 om 21:44
quote:valerievaldera schreef op 11 augustus 2016 @ 21:12:
Is dat niet juist het probleem? Dat veel mensen zich niet aan die drie bonbonnetjes per week kunnen houden? Net zoals een alcoholist zich niet aan die drie biertjes per week kan houden? Het sluipt er langzaamaan weer in. Dat ene sigaretje op een feestje. Vervolgens biets je een sigaretje tijdens een verjaardag, waar je toch al in de tuin stond. Daarna ga je uit eten en na het eten smaakt een sigaret toch ook wel lekker. En voor je het weet ben je gewoon weer aan het roken en koop je je eigen pakjes weer, want het gaat je vrienden wel irriteren dat je steeds sigaretten 'leent'. Hetzelfde voor een alcoholist, die kan eigenlijk niet 1 biertje drinken, want dat ene biertje leidt tot nog een biertje en daarna slaan alle stoppen door en drinkt hij er zo weer tien per dag.
Dat is nu ook het probleem van veel mensen met overgewicht. Ze kunnen niet drie bonbonnetjes per week eten. Die drie bonbonnetjes monden uit in nog een klein koekje bij de koffie, en dat ijsje mag ook wel, want het is immers zomer en daarna eten we een dessert, want we hebben vakantie en je kan niet altijd streng zijn.
Vervolgens sluipen er steeds meer hapjes en snoepjes en koekjes in het voedingspatroon, totdat het niet meer gaat om onschuldige hoeveelheden, maar gewoon weer om zoveel extra dat het zorgt voor gewichtstoename. Dat is de verslaving.
Ja, ik heb dat met roken en met wijn.
Als ik een fles wijn in huis heb en ik drink 1 glas, dan drink ik al snel een tweede en een derde. Soms haal ik dan maar zo'n mini-flesje in huis.
Met roken ben ik zo ook al een paar keer in de fout gegaan.
Ik vind dat wel knap van die mensen die alleen op vrijdagavond twee sigaretten roken bij ieder twee glazen wijn.
Bij mij gaat er dan meteen een half pakje aan en een hele fles.
Dus die glijdende schaal is ook weer best wel een goed argument.
En misschien lukt het mij om maar 2 handjes chips te pakken omdat ik daarna een sigaret opsteek en een flinke slok wijn neem.
Is dat niet juist het probleem? Dat veel mensen zich niet aan die drie bonbonnetjes per week kunnen houden? Net zoals een alcoholist zich niet aan die drie biertjes per week kan houden? Het sluipt er langzaamaan weer in. Dat ene sigaretje op een feestje. Vervolgens biets je een sigaretje tijdens een verjaardag, waar je toch al in de tuin stond. Daarna ga je uit eten en na het eten smaakt een sigaret toch ook wel lekker. En voor je het weet ben je gewoon weer aan het roken en koop je je eigen pakjes weer, want het gaat je vrienden wel irriteren dat je steeds sigaretten 'leent'. Hetzelfde voor een alcoholist, die kan eigenlijk niet 1 biertje drinken, want dat ene biertje leidt tot nog een biertje en daarna slaan alle stoppen door en drinkt hij er zo weer tien per dag.
Dat is nu ook het probleem van veel mensen met overgewicht. Ze kunnen niet drie bonbonnetjes per week eten. Die drie bonbonnetjes monden uit in nog een klein koekje bij de koffie, en dat ijsje mag ook wel, want het is immers zomer en daarna eten we een dessert, want we hebben vakantie en je kan niet altijd streng zijn.
Vervolgens sluipen er steeds meer hapjes en snoepjes en koekjes in het voedingspatroon, totdat het niet meer gaat om onschuldige hoeveelheden, maar gewoon weer om zoveel extra dat het zorgt voor gewichtstoename. Dat is de verslaving.
Ja, ik heb dat met roken en met wijn.
Als ik een fles wijn in huis heb en ik drink 1 glas, dan drink ik al snel een tweede en een derde. Soms haal ik dan maar zo'n mini-flesje in huis.
Met roken ben ik zo ook al een paar keer in de fout gegaan.
Ik vind dat wel knap van die mensen die alleen op vrijdagavond twee sigaretten roken bij ieder twee glazen wijn.
Bij mij gaat er dan meteen een half pakje aan en een hele fles.
Dus die glijdende schaal is ook weer best wel een goed argument.
En misschien lukt het mij om maar 2 handjes chips te pakken omdat ik daarna een sigaret opsteek en een flinke slok wijn neem.
donderdag 11 augustus 2016 om 21:44
quote:valerievaldera schreef op 11 augustus 2016 @ 21:12:
Is dat niet juist het probleem? Dat veel mensen zich niet aan die drie bonbonnetjes per week kunnen houden? Net zoals een alcoholist zich niet aan die drie biertjes per week kan houden? Het sluipt er langzaamaan weer in. Dat ene sigaretje op een feestje. Vervolgens biets je een sigaretje tijdens een verjaardag, waar je toch al in de tuin stond. Daarna ga je uit eten en na het eten smaakt een sigaret toch ook wel lekker. En voor je het weet ben je gewoon weer aan het roken en koop je je eigen pakjes weer, want het gaat je vrienden wel irriteren dat je steeds sigaretten 'leent'. Hetzelfde voor een alcoholist, die kan eigenlijk niet 1 biertje drinken, want dat ene biertje leidt tot nog een biertje en daarna slaan alle stoppen door en drinkt hij er zo weer tien per dag.
Dat is nu ook het probleem van veel mensen met overgewicht. Ze kunnen niet drie bonbonnetjes per week eten. Die drie bonbonnetjes monden uit in nog een klein koekje bij de koffie, en dat ijsje mag ook wel, want het is immers zomer en daarna eten we een dessert, want we hebben vakantie en je kan niet altijd streng zijn.
Vervolgens sluipen er steeds meer hapjes en snoepjes en koekjes in het voedingspatroon, totdat het niet meer gaat om onschuldige hoeveelheden, maar gewoon weer om zoveel extra dat het zorgt voor gewichtstoename. Dat is de verslaving.Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?
Is dat niet juist het probleem? Dat veel mensen zich niet aan die drie bonbonnetjes per week kunnen houden? Net zoals een alcoholist zich niet aan die drie biertjes per week kan houden? Het sluipt er langzaamaan weer in. Dat ene sigaretje op een feestje. Vervolgens biets je een sigaretje tijdens een verjaardag, waar je toch al in de tuin stond. Daarna ga je uit eten en na het eten smaakt een sigaret toch ook wel lekker. En voor je het weet ben je gewoon weer aan het roken en koop je je eigen pakjes weer, want het gaat je vrienden wel irriteren dat je steeds sigaretten 'leent'. Hetzelfde voor een alcoholist, die kan eigenlijk niet 1 biertje drinken, want dat ene biertje leidt tot nog een biertje en daarna slaan alle stoppen door en drinkt hij er zo weer tien per dag.
Dat is nu ook het probleem van veel mensen met overgewicht. Ze kunnen niet drie bonbonnetjes per week eten. Die drie bonbonnetjes monden uit in nog een klein koekje bij de koffie, en dat ijsje mag ook wel, want het is immers zomer en daarna eten we een dessert, want we hebben vakantie en je kan niet altijd streng zijn.
Vervolgens sluipen er steeds meer hapjes en snoepjes en koekjes in het voedingspatroon, totdat het niet meer gaat om onschuldige hoeveelheden, maar gewoon weer om zoveel extra dat het zorgt voor gewichtstoename. Dat is de verslaving.Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 11 augustus 2016 om 21:46
quote:pejeka schreef op 11 augustus 2016 @ 21:44:
[...]
Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?
Goh, wat een interessant en nieuw gezichtspunt zeg. Fijn dat je dat even met ons wilt delen.
[...]
Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?
Goh, wat een interessant en nieuw gezichtspunt zeg. Fijn dat je dat even met ons wilt delen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 11 augustus 2016 om 21:48
donderdag 11 augustus 2016 om 22:02
quote:hatsetats schreef op 11 augustus 2016 @ 19:44:
Oke. wat ik bedoel (en ik hoop dat ik het nu goed uitleg)
Ik ben ervan overtuigd dat afvallen met de juiste mindset een stuk makkelijker wordt. Het werk wordt niet minder, want je werkt de tyfus. Echter, je kunt je de tyfus werken en elke minuut ervan balen of je werkt je de tyfus en je hebt er lol in. Of je accepteert in elk geval dat het hard werken is en je verzet je er niet tegen.
Dat stuit hier altijd op een behoorlijk wat scepsis. Want dat is niet zo, zo werkt het niet, afvallen en op gewicht blijven is moeilijk, zwaar, niet leuk, saai.
Dan zegt Tass 'Ik ga vandaag zondigen' en dan moet ze dat vooral zo niet zien. Je moet er anders naar kijken Tas!
Mijn vraag is: wat is er nu zo anders aan de eerste mind set en de 2e?
Dat je gezonde levensstijl langer duurt dan dat ene bonbonnetje opeten, dat lijkt me logisch. Maar je hoeft echt niet je hele leven lang jezelf te overtuigen hoor, geloof me dat sluipt er in, dat wordt routine. En soms komt de sleet in die routine en moet je jezelf weer even erbij halen. Maar dat is onderdeel van het hele proces. Dat is niet erg toch?
Ik weet niet of ik het goed begrijp, het klinkt te simpel: ga het gewoon even accepteren en leuk vinden.
Ik wil ook wel die mind-set mij even aanmeten...om nu te stoppen met roken, alleen, hoe?
Misschien mis ik een cruciale tussenstap?
Of bedoel je eigenlijk dat je jezelf moet aanpraten dat je ervan geniet, gewoon net zo vaak herhalen en jezelf bijna hersenspoelen totdat je er in gaat geloven?
Heb je het op die manier gedaan?
Gewoon alle ja-maars weggooien en lange termijn gaan denken i.p.v. directe beloning?
Oke. wat ik bedoel (en ik hoop dat ik het nu goed uitleg)
Ik ben ervan overtuigd dat afvallen met de juiste mindset een stuk makkelijker wordt. Het werk wordt niet minder, want je werkt de tyfus. Echter, je kunt je de tyfus werken en elke minuut ervan balen of je werkt je de tyfus en je hebt er lol in. Of je accepteert in elk geval dat het hard werken is en je verzet je er niet tegen.
Dat stuit hier altijd op een behoorlijk wat scepsis. Want dat is niet zo, zo werkt het niet, afvallen en op gewicht blijven is moeilijk, zwaar, niet leuk, saai.
Dan zegt Tass 'Ik ga vandaag zondigen' en dan moet ze dat vooral zo niet zien. Je moet er anders naar kijken Tas!
Mijn vraag is: wat is er nu zo anders aan de eerste mind set en de 2e?
Dat je gezonde levensstijl langer duurt dan dat ene bonbonnetje opeten, dat lijkt me logisch. Maar je hoeft echt niet je hele leven lang jezelf te overtuigen hoor, geloof me dat sluipt er in, dat wordt routine. En soms komt de sleet in die routine en moet je jezelf weer even erbij halen. Maar dat is onderdeel van het hele proces. Dat is niet erg toch?
Ik weet niet of ik het goed begrijp, het klinkt te simpel: ga het gewoon even accepteren en leuk vinden.
Ik wil ook wel die mind-set mij even aanmeten...om nu te stoppen met roken, alleen, hoe?
Misschien mis ik een cruciale tussenstap?
Of bedoel je eigenlijk dat je jezelf moet aanpraten dat je ervan geniet, gewoon net zo vaak herhalen en jezelf bijna hersenspoelen totdat je er in gaat geloven?
Heb je het op die manier gedaan?
Gewoon alle ja-maars weggooien en lange termijn gaan denken i.p.v. directe beloning?
donderdag 11 augustus 2016 om 22:07
Het is niet 'gewoon even'. Het is je de tyfus werken. Echter, je kunt het jezelf makkelijker maken of jezelf tegenwerken. het ene levert je stress, het andere energie.
Het is n soort fake it, till you make it. Ghandi heeft er n mooiere, diepzinnigere quote voor, over hoe positieve gedachten tot positieve acties leiden.
Je hebt overtuigingen, die kun je veranderen.
Het is n soort fake it, till you make it. Ghandi heeft er n mooiere, diepzinnigere quote voor, over hoe positieve gedachten tot positieve acties leiden.
Je hebt overtuigingen, die kun je veranderen.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 11 augustus 2016 om 22:11
Keep your thoughts positive because your thoughts become your words. Keep your words positive because your words become your behavior. Keep your behavior positive because your behavior becomes your habits. Keep your habits positive because your habits become your values. Keep your values positive because your values become your destiny.
Mohandas Karamchand Gandhi
Indian Political And Spiritual Leader
Mohandas Karamchand Gandhi
Indian Political And Spiritual Leader
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 11 augustus 2016 om 22:25
quote:hatsetats schreef op 11 augustus 2016 @ 22:18:
Dat is ook 1 van de dingen ik heb tegeb de 'knop die om moet'. Dat impliceert dat het daarna een eitje is. Dat is het niet. En het klinkt alsof het buiten jezelf ligt en daar ligt het niet.Eitje als in dat je er niks voor hoeft te doen bedoel ik.
Dat is ook 1 van de dingen ik heb tegeb de 'knop die om moet'. Dat impliceert dat het daarna een eitje is. Dat is het niet. En het klinkt alsof het buiten jezelf ligt en daar ligt het niet.Eitje als in dat je er niks voor hoeft te doen bedoel ik.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 11 augustus 2016 om 22:30
quote:pejeka schreef op 11 augustus 2016 @ 21:44:
[...]
Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?
Heb je enig idee hoeveel suiker er in een boterham zit?, enig idee hoeveel kilo suiker mensen ONGEMERKT binnen krijgen,volgens mij niet .
Ik heb het niet over een glas limonade maar gewoon voedsel ik ben me kapot geschrokken toen ik zag hoeveel toegevoegde suiker in bijna alle producten zit hoe je je rot zoekt naar spullen waar geen tot max 1% suiker in zit.
[...]
Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?
Heb je enig idee hoeveel suiker er in een boterham zit?, enig idee hoeveel kilo suiker mensen ONGEMERKT binnen krijgen,volgens mij niet .
Ik heb het niet over een glas limonade maar gewoon voedsel ik ben me kapot geschrokken toen ik zag hoeveel toegevoegde suiker in bijna alle producten zit hoe je je rot zoekt naar spullen waar geen tot max 1% suiker in zit.
donderdag 11 augustus 2016 om 22:34
quote:Vlinder1963 schreef op 11 augustus 2016 @ 22:30:
[...]
Heb je enig idee hoeveel suiker er in een boterham zit?, enig idee hoeveel kilo suiker mensen ONGEMERKT binnen krijgen,volgens mij niet .
Ik heb het niet over een glas limonade maar gewoon voedsel ik ben me kapot geschrokken toen ik zag hoeveel toegevoegde suiker in bijna alle producten zit hoe je je rot zoekt naar spullen waar geen tot max 1% suiker in zit.
En suiker is erg omdat?????
Ik let op hoeveel calorieën er in producten zitten en of die dan uit vet of suiker of weet ik wat komen maakt verder niet zo veel uit.
[...]
Heb je enig idee hoeveel suiker er in een boterham zit?, enig idee hoeveel kilo suiker mensen ONGEMERKT binnen krijgen,volgens mij niet .
Ik heb het niet over een glas limonade maar gewoon voedsel ik ben me kapot geschrokken toen ik zag hoeveel toegevoegde suiker in bijna alle producten zit hoe je je rot zoekt naar spullen waar geen tot max 1% suiker in zit.
En suiker is erg omdat?????
Ik let op hoeveel calorieën er in producten zitten en of die dan uit vet of suiker of weet ik wat komen maakt verder niet zo veel uit.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 11 augustus 2016 om 22:35
quote:pejeka schreef op 11 augustus 2016 @ 21:44:
[...]
Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?Vertel nou eens WIE vindt dat dit moet? Ik lees en hoor dit echt nergens, ook niet in dit topic.
[...]
Dit dus. De paar mensen daargelaten die inderdaad een aandoening hebben waardoor ze dik worden, geldt voor de rest echt wel dat ze het eten en de snoeperijen en de snacks zelf tot zich nemen, en te weinig bewegen, en kortom hun eigen gewichtstoename zelf hebben bewerkstelligd. En dan vind ik het onzin om daar in allerlei begrijpende bewoordingen omheen te moeten dansen en toch voorál het woord "dik" of "overgewicht" te moeten mijden, want oh jongens, dat is dan zo kwetsend... Sinds wanneer vinden we andere dingen die mensen zichzelf willens en wetens aandoen, en die tot negatieve gevolgen leiden, "kwetsend" om te benoemen? Waarom dan bij overgewicht opeens wél?Vertel nou eens WIE vindt dat dit moet? Ik lees en hoor dit echt nergens, ook niet in dit topic.
2e nick na 16 jaar
