Lijf & Lijn
alle pijlers
Kan te zwaar zijn gewenning worden? bang voor verandering?
donderdag 18 februari 2016 om 16:08
Al jaren kamp ik met dit ‘probleem’ en hoezeer ik ook weet hoe het werkt, wat ik fout doe etc..het lukt me niet om het te veranderen. Ik ben 33 jaar en zolang ik me kan herinneren ben ik ongelukkig met mijn gewicht. En ik krijg steeds meer het inzicht dat ik hier aan gewend ben geraakt. Ik ben het zo gewend om dagelijks te denken aan mn te dikke buik, aan het weer ‘beginnen op maandag’, aan het feit dat ik me zoveel prettiger voel als ik slanker ben en serieus…hoe stom het ook klinkt, het lijkt alsof ik niet durf te veranderen. Alsof dit me al jaren houvast geeft, en ik dat zelf in stand houdt aangezien ik het nooit verander.
Al zo vaak heb ik me voorgenomen om mezelf te accepteren, maar dat kan ik niet. Waarom kan ik dan niet gewoon gaan afvallen, meer bewegen etc? Ik kan zo nuchter zijn, is er een probleem dan los je het op. Maar het blijft een strijd.
Ik weet wat gezond eten is, weet hoe je moet afvallen, ben al eens 10 kilo afgevallen met goede hulp en een enorme stok achter de deur. Maar ik val altijd weer in het verkeerde patroon. Ik houd enorm van lekker eten, ik kan veel eten en ik lust alles. Ik ben ook een emotie eter en als ik 1x iets slechts eet is voor mij de dag verpest waardoor de rest vd dag ook van alles naar binnen gaat. IK weet dat het stom is, maar het gebeurd. Ik snaai, ik snoep, maar eet ook teveel brood, te grote porties etc. Bij mij is alle té.
Ik voel me een zwakkeling, want ik weet dondersgoed wat goed voor me is en wat ik zou moeten doen. Maar waar ik mee begon, die verandering lijkt eng te zijn. Ik zie zoveel leuke kleding waarbij ik elke keer zeg ‘als ik afgevallen ben koop ik dat’ omdat het me dan beter staat en ik me er beter in voel…maar dat moment komt nooit. Ik draag veel basic kleding, maar wil me vrouwelijker gaan kleden..kortom, ik verstop me. Make up vind ik overbodig, want de rest van mn lichaam werkt niet mee dus zie ik het nut niet. Ik kan er veel mooier uitzien, ik zie ook wel de mooie kanten van mezelf. Ben niet lang geleden getrouwd, toen zag ik er prachtig uit. En nu laat ik dat weer versloffen, alsof ik nu geen goede reden meer heb om er zo goed uit te zien.
Ik ben overigens 1.82 lang en 99 kilo. Te zwaar dus, maar ik vind me beter voelen en een kleinere kledingmaat belangrijker dan een getal. Met 85 kilo, waarmee ik volgens de boekjes nog te zwaar ben, voel ik me heel goed. En dat laatste wil ik zo graag...me goed voelen en me niet meer verstoppen! Ik heb zelf een psycholoog opgezocht die mij continu vertelde dat ik er mocht zijn, ik helemaal niet dik ben (ik ben niet heel dik ivm mn lengte, het is in verhouding maar toch veel te zwaar) en mezelf moet accepteren. Dat klinkt ook allemaal heel mooi, maar het lukt niet. En hoe vaker ik schrijf ‘het lukt niet’ hoe meer ik denk ‘je moet jezelf een schop onder je kont geven’…en ook dat heb ik al vaak gedaan. En er is niets veranderd. Ik blijf teveel eten en snaaien. Het erge is dat ik jaren op hoog niveau gesport heb, ben nooit slank geweest, maar ik bewoog veel. En ook dat doe ik niet meer, ik kan me er niet toe zetten. Ik wil die teamsport weer doen, maar mn met huidige gewicht voel ik me daar niet prettig bij. Heb pogingen tot hardlopen gedaan, sportschool, afvalprogramma's met shakes, of gewoon op eigen kracht minder eten en gezondere keuzes maken..,maar ik verval altijd weer, altijd. Paar dagen heel enthousiast, en dan laat ik de teugels weer vieren. En waarom?
Misschien een warrig verhaal, ik ben gaan schrijven wat in mn hoofd zat. Fijn om dat eens uit te ‘spreken’. Kan het zijn dat je gewend raakt aan te zwaar zijn? Aan een patroon?
Is dit herkenbaar?
Al zo vaak heb ik me voorgenomen om mezelf te accepteren, maar dat kan ik niet. Waarom kan ik dan niet gewoon gaan afvallen, meer bewegen etc? Ik kan zo nuchter zijn, is er een probleem dan los je het op. Maar het blijft een strijd.
Ik weet wat gezond eten is, weet hoe je moet afvallen, ben al eens 10 kilo afgevallen met goede hulp en een enorme stok achter de deur. Maar ik val altijd weer in het verkeerde patroon. Ik houd enorm van lekker eten, ik kan veel eten en ik lust alles. Ik ben ook een emotie eter en als ik 1x iets slechts eet is voor mij de dag verpest waardoor de rest vd dag ook van alles naar binnen gaat. IK weet dat het stom is, maar het gebeurd. Ik snaai, ik snoep, maar eet ook teveel brood, te grote porties etc. Bij mij is alle té.
Ik voel me een zwakkeling, want ik weet dondersgoed wat goed voor me is en wat ik zou moeten doen. Maar waar ik mee begon, die verandering lijkt eng te zijn. Ik zie zoveel leuke kleding waarbij ik elke keer zeg ‘als ik afgevallen ben koop ik dat’ omdat het me dan beter staat en ik me er beter in voel…maar dat moment komt nooit. Ik draag veel basic kleding, maar wil me vrouwelijker gaan kleden..kortom, ik verstop me. Make up vind ik overbodig, want de rest van mn lichaam werkt niet mee dus zie ik het nut niet. Ik kan er veel mooier uitzien, ik zie ook wel de mooie kanten van mezelf. Ben niet lang geleden getrouwd, toen zag ik er prachtig uit. En nu laat ik dat weer versloffen, alsof ik nu geen goede reden meer heb om er zo goed uit te zien.
Ik ben overigens 1.82 lang en 99 kilo. Te zwaar dus, maar ik vind me beter voelen en een kleinere kledingmaat belangrijker dan een getal. Met 85 kilo, waarmee ik volgens de boekjes nog te zwaar ben, voel ik me heel goed. En dat laatste wil ik zo graag...me goed voelen en me niet meer verstoppen! Ik heb zelf een psycholoog opgezocht die mij continu vertelde dat ik er mocht zijn, ik helemaal niet dik ben (ik ben niet heel dik ivm mn lengte, het is in verhouding maar toch veel te zwaar) en mezelf moet accepteren. Dat klinkt ook allemaal heel mooi, maar het lukt niet. En hoe vaker ik schrijf ‘het lukt niet’ hoe meer ik denk ‘je moet jezelf een schop onder je kont geven’…en ook dat heb ik al vaak gedaan. En er is niets veranderd. Ik blijf teveel eten en snaaien. Het erge is dat ik jaren op hoog niveau gesport heb, ben nooit slank geweest, maar ik bewoog veel. En ook dat doe ik niet meer, ik kan me er niet toe zetten. Ik wil die teamsport weer doen, maar mn met huidige gewicht voel ik me daar niet prettig bij. Heb pogingen tot hardlopen gedaan, sportschool, afvalprogramma's met shakes, of gewoon op eigen kracht minder eten en gezondere keuzes maken..,maar ik verval altijd weer, altijd. Paar dagen heel enthousiast, en dan laat ik de teugels weer vieren. En waarom?
Misschien een warrig verhaal, ik ben gaan schrijven wat in mn hoofd zat. Fijn om dat eens uit te ‘spreken’. Kan het zijn dat je gewend raakt aan te zwaar zijn? Aan een patroon?
Is dit herkenbaar?
donderdag 18 februari 2016 om 16:40
Je bent de enige niet die eigenlijk wel weet hoe het moet, maar het niet doet. Dus zo gek is dat niet, al is het wel een vorm van zelfsabotage natuurlijk.
De crux is erachter komen waarom je dat doet, zodat je het kunt veranderen. Welke overtuiging over jezelf houdt je tegen om gezonder te gaan leven; welke behoefte vervul je met eten? Heb je het met je therapeut ook over waarom je zo veel eet?
Jezelf accepteren is altijd goed, maar dat kan best samengaan met erkennen dat er iets moet veranderen. Maar als je om te beginnen al niet gelooft dat het mogelijk is, wordt het wel heel lastig.
De crux is erachter komen waarom je dat doet, zodat je het kunt veranderen. Welke overtuiging over jezelf houdt je tegen om gezonder te gaan leven; welke behoefte vervul je met eten? Heb je het met je therapeut ook over waarom je zo veel eet?
Jezelf accepteren is altijd goed, maar dat kan best samengaan met erkennen dat er iets moet veranderen. Maar als je om te beginnen al niet gelooft dat het mogelijk is, wordt het wel heel lastig.
What a nuanced anxiety
donderdag 18 februari 2016 om 16:41
quote:newspaper schreef op 18 februari 2016 @ 16:34:
Het is zo simpel, toch....minder eten, meer bewegen....maar op een of andere manier houd ik het nooit vol.
Ik zou zo graag willen verklaren waarom het zo werkt, waarom je blijft eten terwijl je weet dat het niet goed is voor je
Omdat in je genen zit om in tijden van overvloed zo veel mogelijk reserves aan te leggen voor tijden van schaarste. Heel vervelend maar waar.
De genen/behoefte aan eten zijn helaas niet mee-ontwikkeld nu we in het westen op iedere straathoek onbeperkt eten kunnen krijgen. Er is helaas geen rem op.
En omdat we zo gemakkelijk aan eten kunnen komen, is het een gemakkelijke manier om onderliggend(e) verdriet, frustratie of leegte weg te eten. Onszelf met eten te troosten.
Het is zo simpel, toch....minder eten, meer bewegen....maar op een of andere manier houd ik het nooit vol.
Ik zou zo graag willen verklaren waarom het zo werkt, waarom je blijft eten terwijl je weet dat het niet goed is voor je
Omdat in je genen zit om in tijden van overvloed zo veel mogelijk reserves aan te leggen voor tijden van schaarste. Heel vervelend maar waar.
De genen/behoefte aan eten zijn helaas niet mee-ontwikkeld nu we in het westen op iedere straathoek onbeperkt eten kunnen krijgen. Er is helaas geen rem op.
En omdat we zo gemakkelijk aan eten kunnen komen, is het een gemakkelijke manier om onderliggend(e) verdriet, frustratie of leegte weg te eten. Onszelf met eten te troosten.
donderdag 18 februari 2016 om 16:41
quote:redbuIIetje schreef op 18 februari 2016 @ 16:36:
Als je noten gaat eten ipv chips kom je nog harder aan, want die bevatten per 100 gram nog meer kcal...Noten zijn veel gezonder dan chips. Als je dan toch iets vets wilt eten kun je maar beter iets eten dat gezonde vetten bevat. De wereldgezondheidsraad adviseert zelfs om dagelijks een handje noten te eten.
Als je noten gaat eten ipv chips kom je nog harder aan, want die bevatten per 100 gram nog meer kcal...Noten zijn veel gezonder dan chips. Als je dan toch iets vets wilt eten kun je maar beter iets eten dat gezonde vetten bevat. De wereldgezondheidsraad adviseert zelfs om dagelijks een handje noten te eten.
donderdag 18 februari 2016 om 16:41
quote:prik schreef op 18 februari 2016 @ 16:39:
Ik herken het wel hoor. Ik was ook jarenlang veel te zwaar. Ik vond het niet leuk, maar blijkbaar vond ik het ook niet erg genoeg om er serieus iets aan te veranderen. Ik vond (en vind!) eten gewoon veel te lekker, ik at ook altijd veel te veel omdat ik me nooit echt verzadigd voelde. En ja, dan word je vanzelf dikker. Ik probeerde ook wel eens af te vallen hoor. En dat lukte dan ook wel, maar dat verslofte dan ook weer na een tijdje en dan kwam ik weer net zo hard aan. En dan bedacht ik dat ik het ook allemaal wel best vond, en dat ik geen zin meer had om moeite te doen voor mijn gewicht. Het was niet zozeer angst voor verandering, maar eerder een soort gemakzucht. Want waarom zou ik moeite doen en mezelf van alles gaan ontzeggen, als ik me verder prima voelde?
Tot ik vorig jaar te horen kreeg dat ik diabetes had. Natuurlijk wist ik wel dat mijn overgewicht niet gezond was, en dat ik een grotere kans had op allerlei ziektes, maar toch ben ik me rot geschrokken toen ik die diagnose hoorde. En dat was nu net de trigger die ik nodig had. Ik ben vanaf toen supergezond gaan eten en elke dag minstens 10.000 stappen gaan lopen. En nu, een jaar later, ben ik veertig kilo lichter. Mijn bloedwaarden zijn allemaal supergezond en ik hoef geen medicijnen meer te slikken voor die diabetes. Ik ben nog niet op mijn streefgewicht, maar ik ben al een eind in de goede richting. En ik let er nu wel op dat ik niet meer terugval in mijn oude gewoontes. Het risico bestaat dat de diabetes terugkomt als ik weer aankom, en dat wil ik koste wat kost zien te voorkomen. Ik heb levenslang; ik zal altijd moeten opletten wat ik eet en vooral hoeveel ik eet. Maar ik heb het er graag voor over. Nu wel. Wat een mooi verhaal! Echt, super dat je die knop om hebt kunnen zetten
Ik herken het wel hoor. Ik was ook jarenlang veel te zwaar. Ik vond het niet leuk, maar blijkbaar vond ik het ook niet erg genoeg om er serieus iets aan te veranderen. Ik vond (en vind!) eten gewoon veel te lekker, ik at ook altijd veel te veel omdat ik me nooit echt verzadigd voelde. En ja, dan word je vanzelf dikker. Ik probeerde ook wel eens af te vallen hoor. En dat lukte dan ook wel, maar dat verslofte dan ook weer na een tijdje en dan kwam ik weer net zo hard aan. En dan bedacht ik dat ik het ook allemaal wel best vond, en dat ik geen zin meer had om moeite te doen voor mijn gewicht. Het was niet zozeer angst voor verandering, maar eerder een soort gemakzucht. Want waarom zou ik moeite doen en mezelf van alles gaan ontzeggen, als ik me verder prima voelde?
Tot ik vorig jaar te horen kreeg dat ik diabetes had. Natuurlijk wist ik wel dat mijn overgewicht niet gezond was, en dat ik een grotere kans had op allerlei ziektes, maar toch ben ik me rot geschrokken toen ik die diagnose hoorde. En dat was nu net de trigger die ik nodig had. Ik ben vanaf toen supergezond gaan eten en elke dag minstens 10.000 stappen gaan lopen. En nu, een jaar later, ben ik veertig kilo lichter. Mijn bloedwaarden zijn allemaal supergezond en ik hoef geen medicijnen meer te slikken voor die diabetes. Ik ben nog niet op mijn streefgewicht, maar ik ben al een eind in de goede richting. En ik let er nu wel op dat ik niet meer terugval in mijn oude gewoontes. Het risico bestaat dat de diabetes terugkomt als ik weer aankom, en dat wil ik koste wat kost zien te voorkomen. Ik heb levenslang; ik zal altijd moeten opletten wat ik eet en vooral hoeveel ik eet. Maar ik heb het er graag voor over. Nu wel. Wat een mooi verhaal! Echt, super dat je die knop om hebt kunnen zetten
donderdag 18 februari 2016 om 16:42
Ik zou er gewoon voor gaan, opnieuw.
Koop alleen maar gezond eten, tomaatjes om te snacken, ...
Beweeg elke dag een halfuurtje (wandelen is al heel goed! Makkelijker vol te houden dan hardlopen).
Zeg tegen iedereen dat je op dieet gaat, wat de druk voor jezelf verhoogt
Misschien kan je ondertussen hier meeschrijven in een topic
Koop alleen maar gezond eten, tomaatjes om te snacken, ...
Beweeg elke dag een halfuurtje (wandelen is al heel goed! Makkelijker vol te houden dan hardlopen).
Zeg tegen iedereen dat je op dieet gaat, wat de druk voor jezelf verhoogt
Misschien kan je ondertussen hier meeschrijven in een topic
donderdag 18 februari 2016 om 16:44
quote:redbuIIetje schreef op 18 februari 2016 @ 16:39:
Hoe dikker hoe zichtbaarder juist, want dan kijkt men naar "die vetzak" die er altijd uitspringt. Iemand met normaal formaat valt juist veel minder op in 't straatbeeld.Dat vet kan ook een (letterlijke) beschermlaag tegen de buitenwereld zijn, een 'muur' waarachter je je kunt verschuilen. Voor mij was eten een manier om maar niet te hoeven voelen; ik ben pas ook zo dik geworden na een traumatische ervaring waar ik veel verdriet van had.
Hoe dikker hoe zichtbaarder juist, want dan kijkt men naar "die vetzak" die er altijd uitspringt. Iemand met normaal formaat valt juist veel minder op in 't straatbeeld.Dat vet kan ook een (letterlijke) beschermlaag tegen de buitenwereld zijn, een 'muur' waarachter je je kunt verschuilen. Voor mij was eten een manier om maar niet te hoeven voelen; ik ben pas ook zo dik geworden na een traumatische ervaring waar ik veel verdriet van had.
donderdag 18 februari 2016 om 16:46
Ik ben ook een echte emotie eter. Als ik me rot voel, of er gebeurd iets vervelends..dan is mijn 1e gedachte vaak iets lekkers eten. Alsof ik dat dan verdien ofzo, ik mezelf dat gun omdat ik me rot voel. Slachtofferrol dus..en het zal ook gemakzucht zijn geworden. Omdat je het al jaren probeert, dat je je erbij neerlegt.
Maar dat wil ik helemaal niet!
Maar dat wil ik helemaal niet!
donderdag 18 februari 2016 om 16:48
quote:prik schreef op 18 februari 2016 @ 16:41:
[...]
Noten zijn veel gezonder dan chips. Als je dan toch iets vets wilt eten kun je maar beter iets eten dat gezonde vetten bevat. De wereldgezondheidsraad adviseert zelfs om dagelijks een handje noten te eten.Gezond is 't zeker! Maar het zal je niet helpen als je wil afvallen natuurlijk, want dan moet je je calorieinname juist fors beperken. En als je dan al voor 300 kcal noten op hebt, blijft er weinig budget over voor je normale maaltijden.
[...]
Noten zijn veel gezonder dan chips. Als je dan toch iets vets wilt eten kun je maar beter iets eten dat gezonde vetten bevat. De wereldgezondheidsraad adviseert zelfs om dagelijks een handje noten te eten.Gezond is 't zeker! Maar het zal je niet helpen als je wil afvallen natuurlijk, want dan moet je je calorieinname juist fors beperken. En als je dan al voor 300 kcal noten op hebt, blijft er weinig budget over voor je normale maaltijden.
Shoot first, ask questions later!
donderdag 18 februari 2016 om 16:48
quote:newspaper schreef op 18 februari 2016 @ 16:39:
[...]
Nou, jij zet wat ik bedoel! Het geeft houvast en het voelt ergens prettig onzichtbaar te zijn. Terwijl ik diep van binnen juist wel zichtbaar wil zijn. Hoe kwam bij jou het moment dat je wel zichtbaar wilde zijn? En hoe ben je toen gaan afvallen? Super dat het jou gelukt is!
Tienduizend jaar therapie hahaha. Vast niet het quick fix antwoord waar je op hoopte .
Therapie was voor andere dingen hoor. Nare dingen uit het verleden. Toen die eenmaal hanteerbaar waren begon ik nieuwsgierig te worden naar hoe het zou zijn om zichtbaar te zijn. Want net als jij wilde ik dat ergens ook wel. Gewoon niet zo graag als onzichtbaar zijn .
[...]
Nou, jij zet wat ik bedoel! Het geeft houvast en het voelt ergens prettig onzichtbaar te zijn. Terwijl ik diep van binnen juist wel zichtbaar wil zijn. Hoe kwam bij jou het moment dat je wel zichtbaar wilde zijn? En hoe ben je toen gaan afvallen? Super dat het jou gelukt is!
Tienduizend jaar therapie hahaha. Vast niet het quick fix antwoord waar je op hoopte .
Therapie was voor andere dingen hoor. Nare dingen uit het verleden. Toen die eenmaal hanteerbaar waren begon ik nieuwsgierig te worden naar hoe het zou zijn om zichtbaar te zijn. Want net als jij wilde ik dat ergens ook wel. Gewoon niet zo graag als onzichtbaar zijn .
donderdag 18 februari 2016 om 16:51
quote:redbuIIetje schreef op 18 februari 2016 @ 16:48:
Gezond is 't zeker! Maar het zal je niet helpen als je wil afvallen natuurlijk, want dan moet je je calorieinname juist fors beperken. En als je dan al voor 300 kcal noten op hebt, blijft er weinig budget over voor je normale maaltijden.Ik heb het afgelopen jaar elke dag een handje noten én een stukje pure chocolade gegeten. En daarmee ben ik dus zoveel afgevallen. Het een sluit het ander niet uit namelijk.
Gezond is 't zeker! Maar het zal je niet helpen als je wil afvallen natuurlijk, want dan moet je je calorieinname juist fors beperken. En als je dan al voor 300 kcal noten op hebt, blijft er weinig budget over voor je normale maaltijden.Ik heb het afgelopen jaar elke dag een handje noten én een stukje pure chocolade gegeten. En daarmee ben ik dus zoveel afgevallen. Het een sluit het ander niet uit namelijk.
donderdag 18 februari 2016 om 16:51
quote:prik schreef op 18 februari 2016 @ 16:44:
[...]
Dat vet kan ook een (letterlijke) beschermlaag tegen de buitenwereld zijn, een 'muur' waarachter je je kunt verschuilen. Voor mij was eten een manier om maar niet te hoeven voelen; ik ben pas ook zo dik geworden na een traumatische ervaring waar ik veel verdriet van had.Dit dus Redbulletje. Voor 50% van de bevolking ben je totaal onzichtbaar als je flink te zwaar bent. En voor de overige 50% ben je de 'gezellige dikkerd' maar nooit de concurrentie. Heeeerrrrlijk rustig.
[...]
Dat vet kan ook een (letterlijke) beschermlaag tegen de buitenwereld zijn, een 'muur' waarachter je je kunt verschuilen. Voor mij was eten een manier om maar niet te hoeven voelen; ik ben pas ook zo dik geworden na een traumatische ervaring waar ik veel verdriet van had.Dit dus Redbulletje. Voor 50% van de bevolking ben je totaal onzichtbaar als je flink te zwaar bent. En voor de overige 50% ben je de 'gezellige dikkerd' maar nooit de concurrentie. Heeeerrrrlijk rustig.
donderdag 18 februari 2016 om 16:51
quote:prik schreef op 18 februari 2016 @ 16:44:
[...]
Dat vet kan ook een (letterlijke) beschermlaag tegen de buitenwereld zijn, een 'muur' waarachter je je kunt verschuilen. Voor mij was eten een manier om maar niet te hoeven voelen; ik ben pas ook zo dik geworden na een traumatische ervaring waar ik veel verdriet van had.Voor mij werkt dat niet zo. Ik hou gewoon van veel eten en veel snacken en daar word ik dik van. Maar slank zijn vind ik op zeker wel leuker en gemakkelijker. Als ik dik ben voel ik me juist ongemakkelijker en meer negatief opvallen. Nu ik weer 'ns aan 't dieeten ben en weer 'n normalere maat aan kan, voel ik me wel comfortabeler, maar het eten/snacken blijf ik missen.
[...]
Dat vet kan ook een (letterlijke) beschermlaag tegen de buitenwereld zijn, een 'muur' waarachter je je kunt verschuilen. Voor mij was eten een manier om maar niet te hoeven voelen; ik ben pas ook zo dik geworden na een traumatische ervaring waar ik veel verdriet van had.Voor mij werkt dat niet zo. Ik hou gewoon van veel eten en veel snacken en daar word ik dik van. Maar slank zijn vind ik op zeker wel leuker en gemakkelijker. Als ik dik ben voel ik me juist ongemakkelijker en meer negatief opvallen. Nu ik weer 'ns aan 't dieeten ben en weer 'n normalere maat aan kan, voel ik me wel comfortabeler, maar het eten/snacken blijf ik missen.
Shoot first, ask questions later!
donderdag 18 februari 2016 om 17:00
Als het zo makkelijk was om (blijvend) af te vallen zouden we allemaal slank, strak & fit zijn.
Ik ben zelf een paar jaar terug 12-14 kilo afgevallen. Dat is er nog steeds af, schommel nog 2 kilo. Die 2 kilo maakt voor mij wel het verschil tussen kleding die net niet lekker zit. Dus zodra ik merk dat m'n broeken minder lekker zitten let ik weer op.
Ik zou ook alles kunnen en willen eten hoor. Maar ik voel me grwoon beter met dit figuur / gewicht dus is het makkelijker om toch de juiste keuzes t maken.
Succes , het is moeilijk.
Ik ben zelf een paar jaar terug 12-14 kilo afgevallen. Dat is er nog steeds af, schommel nog 2 kilo. Die 2 kilo maakt voor mij wel het verschil tussen kleding die net niet lekker zit. Dus zodra ik merk dat m'n broeken minder lekker zitten let ik weer op.
Ik zou ook alles kunnen en willen eten hoor. Maar ik voel me grwoon beter met dit figuur / gewicht dus is het makkelijker om toch de juiste keuzes t maken.
Succes , het is moeilijk.
donderdag 18 februari 2016 om 17:10
quote:Ik voel me een zwakkeling
In elk geval niet gemotiveerd genoeg. Als iemand jou een pistool op je hoofd richt en je vertelt dat je doodgeschoten wordt als jij dat stuk taart opeet, en je weet dat het echt zal gebeuren, dan weet ik zeker dat jij dat stuk taart toch maar laat staan. Je weet dan wat de prijs is van je gedrag en wanneer je die krijgt.
Nu is dit voorbeeld erg drastisch. In werkelijkheid wordt de straf langer uitgesteld, zeker als je je niet dagelijks weegt. En misschien vind je de straf niet erg genoeg. Daar zal je ook wel een aantal redenen voor hebben. Waarschijnlijk zijn je vriendinnen ook nogal mollig en vinden jullie lekker en veel eten erg prettig. En ontberingen erg vervelend.
In elk geval niet gemotiveerd genoeg. Als iemand jou een pistool op je hoofd richt en je vertelt dat je doodgeschoten wordt als jij dat stuk taart opeet, en je weet dat het echt zal gebeuren, dan weet ik zeker dat jij dat stuk taart toch maar laat staan. Je weet dan wat de prijs is van je gedrag en wanneer je die krijgt.
Nu is dit voorbeeld erg drastisch. In werkelijkheid wordt de straf langer uitgesteld, zeker als je je niet dagelijks weegt. En misschien vind je de straf niet erg genoeg. Daar zal je ook wel een aantal redenen voor hebben. Waarschijnlijk zijn je vriendinnen ook nogal mollig en vinden jullie lekker en veel eten erg prettig. En ontberingen erg vervelend.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 18 februari 2016 om 17:10
Veel mensen in dit topic raden je aan "het niet meer in huis te halen" om je eetprobleem op te lossen. Dat is iets wat voor mij totaal niet afdoende was/is. De winkels zijn immers van 8.00 tot 22.00u open, en de AH to go winkels op stations zijn vaak nog langer open. Als je wilt eten, dan lukt dat dus altijd wel. Voor mij zat de crux dan ook in het niet meer willen eten, en dat is toch echt iets wat je zelf moet doen. Blijkbaar wil je dat gezonde lichaam op dit moment niet graag genoeg, of gun je het jezelf niet genoeg. Probeer te achterhalen welke van de twee het is, en probeer jezelf op een bepaalde manier te motiveren. Ik ben nu weer ietsje zwaarder, maar voor mij motiveert het enorm als ik denk aan hoe ik me voelde toen ik slanker was: zelfverzekerder, mooier, fijner. Probeer de motivatie uit jezelf te halen, en niet extern door iets niet meer in huis te halen, door jezelf sancties op te leggen of te belonen. Het idee van een gezond lichaam zou genoeg moeten zijn om die reep chocolade of die zak chips te kunnen laten liggen. Ik denk dat je daar naar zou moeten streven.
donderdag 18 februari 2016 om 17:20
quote:prik schreef op 18 februari 2016 @ 16:39:
Ik ben vanaf toen supergezond gaan eten en elke dag minstens 10.000 stappen gaan lopen. En nu, een jaar later, ben ik veertig kilo lichter. Mijn bloedwaarden zijn allemaal supergezond en ik hoef geen medicijnen meer te slikken voor die diabetes.Wat een mooi succesverhaal. Goed gedaan. Ik ken iemand die insuline slikt/prikt voor haar diabetes en elke keer als ik haar zie, is ze zwaarder geworden. Ze gebruikt Glikazine (of hoe het ook heet, het is iets om meer insuline te krijgen) en Metformine tegen de hoge bloedsuiker. Gebruikte jij dat ook?
Ik ben vanaf toen supergezond gaan eten en elke dag minstens 10.000 stappen gaan lopen. En nu, een jaar later, ben ik veertig kilo lichter. Mijn bloedwaarden zijn allemaal supergezond en ik hoef geen medicijnen meer te slikken voor die diabetes.Wat een mooi succesverhaal. Goed gedaan. Ik ken iemand die insuline slikt/prikt voor haar diabetes en elke keer als ik haar zie, is ze zwaarder geworden. Ze gebruikt Glikazine (of hoe het ook heet, het is iets om meer insuline te krijgen) en Metformine tegen de hoge bloedsuiker. Gebruikte jij dat ook?
donderdag 18 februari 2016 om 17:31
Wat soms werkt maar lang niet bij iedereen is zes dagen op dieet en één dag zondigen, na verloop van tijd zondig je steeds minder omdat je eetgewoontes langzaam maar zeker veranderen maar je hebt iets om naar uit te kijken, al is het maar een tompouce of een broodje kroket op zaterdag of zondag.
verba volant, scripta manent.
donderdag 18 februari 2016 om 17:31
Herkenbaar Newspaper. Maar ik ben uit die comfort zone getreden omdat ik gewoonweg moest. Mijn man en ik stonden aan het begin van ons IVF traject en ik was gewoonweg te zwaar. Niet dusdanig dat ik niet mocht starten, maar ik wilde mijn kansen zo groot mogelijk maken en ik wist dat overgewicht mijn kansen geringer maakten. Ik ben destijds tien kilo afgevallen en belandde in kledingmaat 38 en voelde me een heel ander mens. Daarnaast was onze eerste poging raak en heb ik een dochter van anderhalf. Ik zeg natuurlijk niet dat het afvallen er alles mee te maken had, maar ik ben blij dat ik destijds de keus gemaakt heb voor af te vallen. Ik wilde niet terugkijken op drie mislukte pogingen met het gevoel: 'had ik maar...'
Nu ben ik zwanger van mijn tweede kind en ja, ik zal weer moeten afvallen. Ik heb lang gevochten tegen het op gewicht willen blijven tijdens de zwangerschap (vooral bij mijn oudste) maar dat heb ik laten varen. Ik weet nu dat ik de motivatie en kracht heb om er weer te komen.
Hoe?
- door My Fitness Pal te gebruiken. Het is een app waar je je calorieën bijhoudt. Dat doe ik niet heilig bij alles, maar over het algemeen houd ik het goed bij. Voor mij is het een soort 'controle middel'. Binnen de aantal calorieën blijven geeft een kick en veel vertrouwen dat je het kunt!
- Door sporten te doen die ik leuk vind. Vóór mijn tweede zwangerschap was dat bepaalde doelen behalen in fitness (... kilo kunnen tillen, een chin - up kunnen doen, dat werk). Nu wil ik gaan voor fit zijn, meer beweging krijgen, plezierig kunnen sporten en dat door middel van hardlopen en dansen. Fitness wil ik blijven doen maar dan wel oefeningen die ik écht leuk vind en dat dan 1 keer per week.
- Door de zondag te gebruiken als een cheat - day of cheat - meal (Google er eens op). Op maandag werk ik en dan pak ik de routine het gemakkelijkste op. Iets lekkers eten op zaterdag resulteert in een zondag óók lekker eten (zeker als er veel over is).
Kortom, jezelf leren kennen en dat gebruiken. Ik weet mijn valkuilen ondertussen en dat zegt niet dat ik er zo nu en dan weer intrap (ik blijf een mens) maar wetende wat ik er mee kan doen, maakt dat ik het sneller weer oppak.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Veel succes, je fout inzien maakt dat je al op de helft van het probleem bent!
Nu ben ik zwanger van mijn tweede kind en ja, ik zal weer moeten afvallen. Ik heb lang gevochten tegen het op gewicht willen blijven tijdens de zwangerschap (vooral bij mijn oudste) maar dat heb ik laten varen. Ik weet nu dat ik de motivatie en kracht heb om er weer te komen.
Hoe?
- door My Fitness Pal te gebruiken. Het is een app waar je je calorieën bijhoudt. Dat doe ik niet heilig bij alles, maar over het algemeen houd ik het goed bij. Voor mij is het een soort 'controle middel'. Binnen de aantal calorieën blijven geeft een kick en veel vertrouwen dat je het kunt!
- Door sporten te doen die ik leuk vind. Vóór mijn tweede zwangerschap was dat bepaalde doelen behalen in fitness (... kilo kunnen tillen, een chin - up kunnen doen, dat werk). Nu wil ik gaan voor fit zijn, meer beweging krijgen, plezierig kunnen sporten en dat door middel van hardlopen en dansen. Fitness wil ik blijven doen maar dan wel oefeningen die ik écht leuk vind en dat dan 1 keer per week.
- Door de zondag te gebruiken als een cheat - day of cheat - meal (Google er eens op). Op maandag werk ik en dan pak ik de routine het gemakkelijkste op. Iets lekkers eten op zaterdag resulteert in een zondag óók lekker eten (zeker als er veel over is).
Kortom, jezelf leren kennen en dat gebruiken. Ik weet mijn valkuilen ondertussen en dat zegt niet dat ik er zo nu en dan weer intrap (ik blijf een mens) maar wetende wat ik er mee kan doen, maakt dat ik het sneller weer oppak.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Veel succes, je fout inzien maakt dat je al op de helft van het probleem bent!
donderdag 18 februari 2016 om 17:37
Het kan heel lekker zijn om je een beetje ongelukkig te voelen. Zolang jij je ongelukkig voelt hoef je niets te doen dan je zelf te troosten met eten. Iets in je wil stiekem niet gelukkig zijn want dat zou voor jou inhouden dat je moet lijnen of je lekkere eten moet laten staan en sporten. Geen zin daar in hebben is volstrekt legitiem in jouw ogen zolang je een beetje ongelukkig bent. Je hebt een eindresultaat voor ogen wat je geweldig lijkt maar geen zin om dat te doen.
De ellende is dat geen zin en in een dip zitten ook heel veel te maken heeft met wat voor voedsel je eet. Mensen die veel suikers eten en/of snelle koolhydraten en veel te weinig bewegen zijn lui omdat ze moe worden van die suikers. En heel eerlijk, lui is ook lekker en zelfdiscipline kost energie en denkwerk dus is vaak niet leuk.
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
De ellende is dat geen zin en in een dip zitten ook heel veel te maken heeft met wat voor voedsel je eet. Mensen die veel suikers eten en/of snelle koolhydraten en veel te weinig bewegen zijn lui omdat ze moe worden van die suikers. En heel eerlijk, lui is ook lekker en zelfdiscipline kost energie en denkwerk dus is vaak niet leuk.
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
donderdag 18 februari 2016 om 17:38
quote:Medina schreef op 18 februari 2016 @ 17:20:
Ze gebruikt Glikazine (of hoe het ook heet, het is iets om meer insuline te krijgen) en Metformine tegen de hoge bloedsuiker. Gebruikte jij dat ook?Ik moest Metformine slikken tegen de suiker en Simvastatine tegen een hoog cholesterolgehalte (niet dat dat zo hoog was, maar dat is blijkbaar standaard bij diabetes).
Ze gebruikt Glikazine (of hoe het ook heet, het is iets om meer insuline te krijgen) en Metformine tegen de hoge bloedsuiker. Gebruikte jij dat ook?Ik moest Metformine slikken tegen de suiker en Simvastatine tegen een hoog cholesterolgehalte (niet dat dat zo hoog was, maar dat is blijkbaar standaard bij diabetes).
donderdag 18 februari 2016 om 17:42
quote:MarianneDavids schreef op 18 februari 2016 @ 17:31:
Wat soms werkt maar lang niet bij iedereen is zes dagen op dieet en één dag zondigen, na verloop van tijd zondig je steeds minder omdat je eetgewoontes langzaam maar zeker veranderen maar je hebt iets om naar uit te kijken, al is het maar een tompouce of een broodje kroket op zaterdag of zondag.Na verloop van tijd breidde ik juist de zondige momenten uit. Was ooit tot 57 afgevallen en toen lijnde ik door de weeks nog steeds door om in 't weekend alles waar ik trek in had te kunnen eten, maar het weekend werd uitgebreid met vrijdag en later met donderdag etc. Snacken blijft voor mij toch altijd harder trekken dan gezond/mager/matig eten.
Wat soms werkt maar lang niet bij iedereen is zes dagen op dieet en één dag zondigen, na verloop van tijd zondig je steeds minder omdat je eetgewoontes langzaam maar zeker veranderen maar je hebt iets om naar uit te kijken, al is het maar een tompouce of een broodje kroket op zaterdag of zondag.Na verloop van tijd breidde ik juist de zondige momenten uit. Was ooit tot 57 afgevallen en toen lijnde ik door de weeks nog steeds door om in 't weekend alles waar ik trek in had te kunnen eten, maar het weekend werd uitgebreid met vrijdag en later met donderdag etc. Snacken blijft voor mij toch altijd harder trekken dan gezond/mager/matig eten.
Shoot first, ask questions later!
donderdag 18 februari 2016 om 17:42
quote:prik schreef op 18 februari 2016 @ 17:38:
[...]
Ik moest Metformine slikken tegen de suiker en Simvastatine tegen een hoog cholesterolgehalte (niet dat dat zo hoog was, maar dat is blijkbaar standaard bij diabetes).Je kunt echt trots zijn op jezelf voor de prestatie die je hebt geleverd. En nog steeds levert, want zoveel afvallen lijkt me al moeilijk, maar het eraf houden lijkt me nog moeilijker. Dat is je gelukt. Knap hoor.
[...]
Ik moest Metformine slikken tegen de suiker en Simvastatine tegen een hoog cholesterolgehalte (niet dat dat zo hoog was, maar dat is blijkbaar standaard bij diabetes).Je kunt echt trots zijn op jezelf voor de prestatie die je hebt geleverd. En nog steeds levert, want zoveel afvallen lijkt me al moeilijk, maar het eraf houden lijkt me nog moeilijker. Dat is je gelukt. Knap hoor.
donderdag 18 februari 2016 om 17:44
quote:Geronimo2 schreef op 18 februari 2016 @ 17:37:
Het kan heel lekker zijn om je een beetje ongelukkig te voelen. Zolang jij je ongelukkig voelt hoef je niets te doen dan je zelf te troosten met eten. Iets in je wil stiekem niet gelukkig zijn want dat zou voor jou inhouden dat je moet lijnen of je lekkere eten moet laten staan en sporten. Geen zin daar in hebben is volstrekt legitiem in jouw ogen zolang je een beetje ongelukkig bent. Je hebt een eindresultaat voor ogen wat je geweldig lijkt maar geen zin om dat te doen.
De ellende is dat geen zin en in een dip zitten ook heel veel te maken heeft met wat voor voedsel je eet. Mensen die veel suikers eten en/of snelle koolhydraten en veel te weinig bewegen zijn lui omdat ze moe worden van die suikers. En heel eerlijk, lui is ook lekker en zelfdiscipline kost energie en denkwerk dus is vaak niet leuk.
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
Mooie post Geronimo, waar ook.
Wat mij hielp daar ook overheen te komen, is langzaam aan op ontdekkingsreis te gaan met jezelf. Goh, dat klinkt even zweverig. Maar wat ik bedoel: het is interessant om uit te vinden wat je aan beweging leuk vindt en qua (gezond) eten lekker. Maak eens op een regenachtige dag gezonde havermoutkoekjes, of zo (ik noem maar wat). Of ga eens een lesje yoga mee doen. Probeer uit te vinden wat afvallen de moeite waard maakt. Het is een proces.
Het kan heel lekker zijn om je een beetje ongelukkig te voelen. Zolang jij je ongelukkig voelt hoef je niets te doen dan je zelf te troosten met eten. Iets in je wil stiekem niet gelukkig zijn want dat zou voor jou inhouden dat je moet lijnen of je lekkere eten moet laten staan en sporten. Geen zin daar in hebben is volstrekt legitiem in jouw ogen zolang je een beetje ongelukkig bent. Je hebt een eindresultaat voor ogen wat je geweldig lijkt maar geen zin om dat te doen.
De ellende is dat geen zin en in een dip zitten ook heel veel te maken heeft met wat voor voedsel je eet. Mensen die veel suikers eten en/of snelle koolhydraten en veel te weinig bewegen zijn lui omdat ze moe worden van die suikers. En heel eerlijk, lui is ook lekker en zelfdiscipline kost energie en denkwerk dus is vaak niet leuk.
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
Mooie post Geronimo, waar ook.
Wat mij hielp daar ook overheen te komen, is langzaam aan op ontdekkingsreis te gaan met jezelf. Goh, dat klinkt even zweverig. Maar wat ik bedoel: het is interessant om uit te vinden wat je aan beweging leuk vindt en qua (gezond) eten lekker. Maak eens op een regenachtige dag gezonde havermoutkoekjes, of zo (ik noem maar wat). Of ga eens een lesje yoga mee doen. Probeer uit te vinden wat afvallen de moeite waard maakt. Het is een proces.
donderdag 18 februari 2016 om 18:13
TO, je manier van denken moet vooral anders.
- Als je iets lekkers eet is niet je dag voorgoed verpest, maar kun je ook tegen jezelf zeggen dat je nu even mag genieten van dat lekkers, en dat je daar nog meer van geniet als je daarna weer gewoon goed eet. Je moet een goed gevoel krijgen van een klein beetje van iets lekkers, en niet een slecht gevoel van heel veel iets lekkers.
- Eet iets gezonds lekkers. Iets lekkers hoeft niet altijd iets ongezonds te zijn, ga op zoek naar lekkere dingen die gezond zijn. Ik vind bijvoorbeeld snoeptomaatjes erg lekker, ik zorg ervoor dat ik die altijd in huis heb en ik mag ze onbeperkt eten van mezelf (na 400g zit je echt wel vol en heb je nog amper calorieën binnen)
- Train jezelf dat niet de hele verpakking leeg hoeft
- Als je zin hebt in iets lekkers, pak je eerst een glas thee (en nee, bij thee hoort niet perse een koekje). Na een half uur kijk je of je nog steeds trek hebt, of dat de trek eigenlijk niet echt was, meer dorst was dan honger
- Leer jezelf belonen en troosten met andere dingen dan eten. Waarschijnlijk vind jij regelmatig dat je nu iets lekkers verdiend hebt, omdat het een stomme dag was of juist omdat het een leuke dag was omdat je iets te vieren hebt. Of je mag iets lekkers omdat je ongesteld moet worden/bent/net bent geweest. Zoek iets anders waarmee je jezelf kan belonen (of troosten): een warm bad, fijne bodylotion, een tijdschrift, een half uurtje forummen, wat dan ook. Iets waar je ook blij van wordt, maar wat niets met eten te maken heeft
- Als je iets lekkers eet is niet je dag voorgoed verpest, maar kun je ook tegen jezelf zeggen dat je nu even mag genieten van dat lekkers, en dat je daar nog meer van geniet als je daarna weer gewoon goed eet. Je moet een goed gevoel krijgen van een klein beetje van iets lekkers, en niet een slecht gevoel van heel veel iets lekkers.
- Eet iets gezonds lekkers. Iets lekkers hoeft niet altijd iets ongezonds te zijn, ga op zoek naar lekkere dingen die gezond zijn. Ik vind bijvoorbeeld snoeptomaatjes erg lekker, ik zorg ervoor dat ik die altijd in huis heb en ik mag ze onbeperkt eten van mezelf (na 400g zit je echt wel vol en heb je nog amper calorieën binnen)
- Train jezelf dat niet de hele verpakking leeg hoeft
- Als je zin hebt in iets lekkers, pak je eerst een glas thee (en nee, bij thee hoort niet perse een koekje). Na een half uur kijk je of je nog steeds trek hebt, of dat de trek eigenlijk niet echt was, meer dorst was dan honger
- Leer jezelf belonen en troosten met andere dingen dan eten. Waarschijnlijk vind jij regelmatig dat je nu iets lekkers verdiend hebt, omdat het een stomme dag was of juist omdat het een leuke dag was omdat je iets te vieren hebt. Of je mag iets lekkers omdat je ongesteld moet worden/bent/net bent geweest. Zoek iets anders waarmee je jezelf kan belonen (of troosten): een warm bad, fijne bodylotion, een tijdschrift, een half uurtje forummen, wat dan ook. Iets waar je ook blij van wordt, maar wat niets met eten te maken heeft
