Lijf & Lijn
alle pijlers
Kan te zwaar zijn gewenning worden? bang voor verandering?
donderdag 18 februari 2016 om 16:08
Al jaren kamp ik met dit ‘probleem’ en hoezeer ik ook weet hoe het werkt, wat ik fout doe etc..het lukt me niet om het te veranderen. Ik ben 33 jaar en zolang ik me kan herinneren ben ik ongelukkig met mijn gewicht. En ik krijg steeds meer het inzicht dat ik hier aan gewend ben geraakt. Ik ben het zo gewend om dagelijks te denken aan mn te dikke buik, aan het weer ‘beginnen op maandag’, aan het feit dat ik me zoveel prettiger voel als ik slanker ben en serieus…hoe stom het ook klinkt, het lijkt alsof ik niet durf te veranderen. Alsof dit me al jaren houvast geeft, en ik dat zelf in stand houdt aangezien ik het nooit verander.
Al zo vaak heb ik me voorgenomen om mezelf te accepteren, maar dat kan ik niet. Waarom kan ik dan niet gewoon gaan afvallen, meer bewegen etc? Ik kan zo nuchter zijn, is er een probleem dan los je het op. Maar het blijft een strijd.
Ik weet wat gezond eten is, weet hoe je moet afvallen, ben al eens 10 kilo afgevallen met goede hulp en een enorme stok achter de deur. Maar ik val altijd weer in het verkeerde patroon. Ik houd enorm van lekker eten, ik kan veel eten en ik lust alles. Ik ben ook een emotie eter en als ik 1x iets slechts eet is voor mij de dag verpest waardoor de rest vd dag ook van alles naar binnen gaat. IK weet dat het stom is, maar het gebeurd. Ik snaai, ik snoep, maar eet ook teveel brood, te grote porties etc. Bij mij is alle té.
Ik voel me een zwakkeling, want ik weet dondersgoed wat goed voor me is en wat ik zou moeten doen. Maar waar ik mee begon, die verandering lijkt eng te zijn. Ik zie zoveel leuke kleding waarbij ik elke keer zeg ‘als ik afgevallen ben koop ik dat’ omdat het me dan beter staat en ik me er beter in voel…maar dat moment komt nooit. Ik draag veel basic kleding, maar wil me vrouwelijker gaan kleden..kortom, ik verstop me. Make up vind ik overbodig, want de rest van mn lichaam werkt niet mee dus zie ik het nut niet. Ik kan er veel mooier uitzien, ik zie ook wel de mooie kanten van mezelf. Ben niet lang geleden getrouwd, toen zag ik er prachtig uit. En nu laat ik dat weer versloffen, alsof ik nu geen goede reden meer heb om er zo goed uit te zien.
Ik ben overigens 1.82 lang en 99 kilo. Te zwaar dus, maar ik vind me beter voelen en een kleinere kledingmaat belangrijker dan een getal. Met 85 kilo, waarmee ik volgens de boekjes nog te zwaar ben, voel ik me heel goed. En dat laatste wil ik zo graag...me goed voelen en me niet meer verstoppen! Ik heb zelf een psycholoog opgezocht die mij continu vertelde dat ik er mocht zijn, ik helemaal niet dik ben (ik ben niet heel dik ivm mn lengte, het is in verhouding maar toch veel te zwaar) en mezelf moet accepteren. Dat klinkt ook allemaal heel mooi, maar het lukt niet. En hoe vaker ik schrijf ‘het lukt niet’ hoe meer ik denk ‘je moet jezelf een schop onder je kont geven’…en ook dat heb ik al vaak gedaan. En er is niets veranderd. Ik blijf teveel eten en snaaien. Het erge is dat ik jaren op hoog niveau gesport heb, ben nooit slank geweest, maar ik bewoog veel. En ook dat doe ik niet meer, ik kan me er niet toe zetten. Ik wil die teamsport weer doen, maar mn met huidige gewicht voel ik me daar niet prettig bij. Heb pogingen tot hardlopen gedaan, sportschool, afvalprogramma's met shakes, of gewoon op eigen kracht minder eten en gezondere keuzes maken..,maar ik verval altijd weer, altijd. Paar dagen heel enthousiast, en dan laat ik de teugels weer vieren. En waarom?
Misschien een warrig verhaal, ik ben gaan schrijven wat in mn hoofd zat. Fijn om dat eens uit te ‘spreken’. Kan het zijn dat je gewend raakt aan te zwaar zijn? Aan een patroon?
Is dit herkenbaar?
Al zo vaak heb ik me voorgenomen om mezelf te accepteren, maar dat kan ik niet. Waarom kan ik dan niet gewoon gaan afvallen, meer bewegen etc? Ik kan zo nuchter zijn, is er een probleem dan los je het op. Maar het blijft een strijd.
Ik weet wat gezond eten is, weet hoe je moet afvallen, ben al eens 10 kilo afgevallen met goede hulp en een enorme stok achter de deur. Maar ik val altijd weer in het verkeerde patroon. Ik houd enorm van lekker eten, ik kan veel eten en ik lust alles. Ik ben ook een emotie eter en als ik 1x iets slechts eet is voor mij de dag verpest waardoor de rest vd dag ook van alles naar binnen gaat. IK weet dat het stom is, maar het gebeurd. Ik snaai, ik snoep, maar eet ook teveel brood, te grote porties etc. Bij mij is alle té.
Ik voel me een zwakkeling, want ik weet dondersgoed wat goed voor me is en wat ik zou moeten doen. Maar waar ik mee begon, die verandering lijkt eng te zijn. Ik zie zoveel leuke kleding waarbij ik elke keer zeg ‘als ik afgevallen ben koop ik dat’ omdat het me dan beter staat en ik me er beter in voel…maar dat moment komt nooit. Ik draag veel basic kleding, maar wil me vrouwelijker gaan kleden..kortom, ik verstop me. Make up vind ik overbodig, want de rest van mn lichaam werkt niet mee dus zie ik het nut niet. Ik kan er veel mooier uitzien, ik zie ook wel de mooie kanten van mezelf. Ben niet lang geleden getrouwd, toen zag ik er prachtig uit. En nu laat ik dat weer versloffen, alsof ik nu geen goede reden meer heb om er zo goed uit te zien.
Ik ben overigens 1.82 lang en 99 kilo. Te zwaar dus, maar ik vind me beter voelen en een kleinere kledingmaat belangrijker dan een getal. Met 85 kilo, waarmee ik volgens de boekjes nog te zwaar ben, voel ik me heel goed. En dat laatste wil ik zo graag...me goed voelen en me niet meer verstoppen! Ik heb zelf een psycholoog opgezocht die mij continu vertelde dat ik er mocht zijn, ik helemaal niet dik ben (ik ben niet heel dik ivm mn lengte, het is in verhouding maar toch veel te zwaar) en mezelf moet accepteren. Dat klinkt ook allemaal heel mooi, maar het lukt niet. En hoe vaker ik schrijf ‘het lukt niet’ hoe meer ik denk ‘je moet jezelf een schop onder je kont geven’…en ook dat heb ik al vaak gedaan. En er is niets veranderd. Ik blijf teveel eten en snaaien. Het erge is dat ik jaren op hoog niveau gesport heb, ben nooit slank geweest, maar ik bewoog veel. En ook dat doe ik niet meer, ik kan me er niet toe zetten. Ik wil die teamsport weer doen, maar mn met huidige gewicht voel ik me daar niet prettig bij. Heb pogingen tot hardlopen gedaan, sportschool, afvalprogramma's met shakes, of gewoon op eigen kracht minder eten en gezondere keuzes maken..,maar ik verval altijd weer, altijd. Paar dagen heel enthousiast, en dan laat ik de teugels weer vieren. En waarom?
Misschien een warrig verhaal, ik ben gaan schrijven wat in mn hoofd zat. Fijn om dat eens uit te ‘spreken’. Kan het zijn dat je gewend raakt aan te zwaar zijn? Aan een patroon?
Is dit herkenbaar?
vrijdag 19 februari 2016 om 11:45
Lieverd, ga geen geld uitgeven aan een dieet en ga ook niet aan een dieet beginnen. Een dieet zegt eigenlijk weer wat je moet van een ander en gaat weer over een snel resultaat. Shakes, repen, tellen van calorieën, voor sommige werkt het maar het is ook de snelste weg naar een jojo effect en een ander moet je wéér stimuleren. Als je niet leert om motivatie uit je zelf te halen dan gaat het uiteindelijk weer mis.
Alles wat uit een verpakking komt is ongezond maar vooral ook heel makkelijk. Het is veel handiger als je anders met voedsel om leert gaan en dan kom je uit op zelf koken en bakken. Heb je zin in cake? Bak er dan één. Wil je afvallen door geen koolhydraten te eten (patat?) maak dan frietjes van zoete aardappelen of maak zelf je mayonaise (dan zit er geen suiker in want die hoort er niet eens in). Ja het kost meer tijd maar je leert anders met voedsel omgaan en het smaakt niet hetzelfde maar is op een andere manier net zo lekker.
Eigenlijk heeft het iets heel erg kleuterachtigs (niet rot bedoelt) dat je iets wil en alleen op een bepaalde manier en ook meteen. Je wil nu patat en alleen van aardappelen want dat is wat je lekker vindt, je wil nu chocolade koekjes en ook meteen een hele rol, je wil nu een zak chips en eet meteen de hele zak leeg.
Tuurlijk zou het leven mooier zijn als je alles meteen op jouw manier zou krijgen (vandaar dat je meteen op een dieet wil en meteen 10tallen kilo's wil afvallen) maar nu de realiteit. Jij wil leven alsof instant oplossingen bestaan ( en ik zou dat ook super vinden) maar dat bestaat niet. Als je iets echt wil zal je het roer moeten omgooien. Wil je een bepaalde baan dan zal je een opleiding moeten volgen (ook als je die geen zak aan vindt), wil je een dure bank, dan zal je lang moeten sparen, het maakt niet uit wat je wil, je zal er moeite voor moeten doen. Dit geldt echt niet alleen voor jou maar voor iedereen en ook al lijkt het soms wel zo, niemand komt iets zo maar aanwaaien.
Nieuwe gewoontes aanleren is iets waar mensen niet van houden, het is het afscheid nemen van het bekende en vertrouwde, je moet commentaar aanhoren en uitleggen, je moet volhouden en er energie insteken en vertrouwen houden in je zelf dat jij dat ook kan.. Eigenlijk allemaal principes die ouders hun kinderen ook leren omdat je uit ervaring weet dat het ze weerbaarder maakt in het leven. Je zegt zelf al dat jij en je man dat met eten van thuis niet hebben meegekregen maar het zou iets moeten zijn wat jij je zelf wel zou moeten gunnen. Iedereen is op bepaalde momenten zwak en dat geeft niet, wat belangrijker is wat je daarna gaat doen. Blijf je er in hangen, tja, of je accepteert het zwakke moment en gaat verder met je doel. Jij bepaald voor een heel groot deel hoe jij en je leven er uit zien en de motivatie uit een ander of een dieet halen maakt je weer afhankelijk van anderen of je dik, dun, gelukkig of ongelukkig bent. Ik wens je super veel sterkte toe met je beslissing. Denk eerst eens goed na over wat je eigenlijk wil.
Alles wat uit een verpakking komt is ongezond maar vooral ook heel makkelijk. Het is veel handiger als je anders met voedsel om leert gaan en dan kom je uit op zelf koken en bakken. Heb je zin in cake? Bak er dan één. Wil je afvallen door geen koolhydraten te eten (patat?) maak dan frietjes van zoete aardappelen of maak zelf je mayonaise (dan zit er geen suiker in want die hoort er niet eens in). Ja het kost meer tijd maar je leert anders met voedsel omgaan en het smaakt niet hetzelfde maar is op een andere manier net zo lekker.
Eigenlijk heeft het iets heel erg kleuterachtigs (niet rot bedoelt) dat je iets wil en alleen op een bepaalde manier en ook meteen. Je wil nu patat en alleen van aardappelen want dat is wat je lekker vindt, je wil nu chocolade koekjes en ook meteen een hele rol, je wil nu een zak chips en eet meteen de hele zak leeg.
Tuurlijk zou het leven mooier zijn als je alles meteen op jouw manier zou krijgen (vandaar dat je meteen op een dieet wil en meteen 10tallen kilo's wil afvallen) maar nu de realiteit. Jij wil leven alsof instant oplossingen bestaan ( en ik zou dat ook super vinden) maar dat bestaat niet. Als je iets echt wil zal je het roer moeten omgooien. Wil je een bepaalde baan dan zal je een opleiding moeten volgen (ook als je die geen zak aan vindt), wil je een dure bank, dan zal je lang moeten sparen, het maakt niet uit wat je wil, je zal er moeite voor moeten doen. Dit geldt echt niet alleen voor jou maar voor iedereen en ook al lijkt het soms wel zo, niemand komt iets zo maar aanwaaien.
Nieuwe gewoontes aanleren is iets waar mensen niet van houden, het is het afscheid nemen van het bekende en vertrouwde, je moet commentaar aanhoren en uitleggen, je moet volhouden en er energie insteken en vertrouwen houden in je zelf dat jij dat ook kan.. Eigenlijk allemaal principes die ouders hun kinderen ook leren omdat je uit ervaring weet dat het ze weerbaarder maakt in het leven. Je zegt zelf al dat jij en je man dat met eten van thuis niet hebben meegekregen maar het zou iets moeten zijn wat jij je zelf wel zou moeten gunnen. Iedereen is op bepaalde momenten zwak en dat geeft niet, wat belangrijker is wat je daarna gaat doen. Blijf je er in hangen, tja, of je accepteert het zwakke moment en gaat verder met je doel. Jij bepaald voor een heel groot deel hoe jij en je leven er uit zien en de motivatie uit een ander of een dieet halen maakt je weer afhankelijk van anderen of je dik, dun, gelukkig of ongelukkig bent. Ik wens je super veel sterkte toe met je beslissing. Denk eerst eens goed na over wat je eigenlijk wil.
vrijdag 19 februari 2016 om 17:03
quote:Marana_ schreef op 19 februari 2016 @ 11:21:
Precies, die cirkel moet je vanaf. Vandaar de goeie tip van iemand anders hier dat je ook kunt beginnen met 1 ding aanpassen, en dan een week later nog iets. Niet alles tegelijk, maak het voor jezelf eerst gewoon om bijv niet bij de koffie altijd een koek te pakken. En dan ga je volgende week lunchwandelen. En de week daarna je geen chips meer pakken. Etc.
Dat vind ik ook een hele goede tip! Alles tegelijk aanpakken werkt inderdaad vaak niet. Dan is de verandering te groot en als er dan iets niet lukt, dan voelt het meteen alsof je gefaald hebt. Toen ik begon met WW had ik als enige afspraak met mezelf dat ik me aan mijn puntenmaximum moest houden. Maakte nog even niet uit wát ik at, als ik maar binnen die punten bleef en sporten, daar begon ik ook nog even niet aan. Daarna heb ik het steeds een stukje uitgebreid, opgebouwd.
Terugkomend op WW: ik weet nog niet of dat voor mij blijvend gaat werken. Ik doe het nu al zo lang (14 maanden) dat ik denk dat het intussen wel een gewoonte is geworden. Ik vermoed dat ik in de toekomst af en toe periodes zal hebben dat het minder goed gaat (bijv. vanwege een vakantie of omdat je ineens een drukke week hebt vol met etentjes en feestjes) en waarin ik dus een paar kilo aan kan komen maar als je jezelf daarna weer herpakt, dan gaan die kilo's er vervolgens weer af. In de kerstvakantie was ik 3 kilo aangekomen en die heb ik in de eerste drie weken van januari er weer afgehaald.
Geronimo, jij benoemde zelf koken, inderdaad ook heel belangrijk! Ik maak veel zelf omdat dat vaak minder punten is dan de versie uit een pot, blik of pakje. En gezonder en vaak zelfs lekkerder! Maar dat moet je leuk vinden, dat zal niet iedereen doen. Ik vind het leuk om zelf een beetje te prutsen in de keuken en dan een magere versie van een gerecht te maken die dan ook nog eens lekker is. Daarmee leer je ook veel over de voedingswaarde van verschillende voedingsmiddelen.
Precies, die cirkel moet je vanaf. Vandaar de goeie tip van iemand anders hier dat je ook kunt beginnen met 1 ding aanpassen, en dan een week later nog iets. Niet alles tegelijk, maak het voor jezelf eerst gewoon om bijv niet bij de koffie altijd een koek te pakken. En dan ga je volgende week lunchwandelen. En de week daarna je geen chips meer pakken. Etc.
Dat vind ik ook een hele goede tip! Alles tegelijk aanpakken werkt inderdaad vaak niet. Dan is de verandering te groot en als er dan iets niet lukt, dan voelt het meteen alsof je gefaald hebt. Toen ik begon met WW had ik als enige afspraak met mezelf dat ik me aan mijn puntenmaximum moest houden. Maakte nog even niet uit wát ik at, als ik maar binnen die punten bleef en sporten, daar begon ik ook nog even niet aan. Daarna heb ik het steeds een stukje uitgebreid, opgebouwd.
Terugkomend op WW: ik weet nog niet of dat voor mij blijvend gaat werken. Ik doe het nu al zo lang (14 maanden) dat ik denk dat het intussen wel een gewoonte is geworden. Ik vermoed dat ik in de toekomst af en toe periodes zal hebben dat het minder goed gaat (bijv. vanwege een vakantie of omdat je ineens een drukke week hebt vol met etentjes en feestjes) en waarin ik dus een paar kilo aan kan komen maar als je jezelf daarna weer herpakt, dan gaan die kilo's er vervolgens weer af. In de kerstvakantie was ik 3 kilo aangekomen en die heb ik in de eerste drie weken van januari er weer afgehaald.
Geronimo, jij benoemde zelf koken, inderdaad ook heel belangrijk! Ik maak veel zelf omdat dat vaak minder punten is dan de versie uit een pot, blik of pakje. En gezonder en vaak zelfs lekkerder! Maar dat moet je leuk vinden, dat zal niet iedereen doen. Ik vind het leuk om zelf een beetje te prutsen in de keuken en dan een magere versie van een gerecht te maken die dan ook nog eens lekker is. Daarmee leer je ook veel over de voedingswaarde van verschillende voedingsmiddelen.
vrijdag 19 februari 2016 om 17:12
quote:Alles wat uit een verpakking komt is ongezond maar vooral ook heel makkelijk. Het is veel handiger als je anders met voedsel om leert gaan en dan kom je uit op zelf koken en bakken. Heb je zin in cake? Bak er dan één.Zelfgebakken brood, (kaas)koekjes, cake en quiche is veel lekkerder dan uit de supermarkt, dus de verleiding is dan alleen maar groter om er veel te veel van te eten.
Shoot first, ask questions later!
vrijdag 19 februari 2016 om 18:33
quote:SweetFirefly schreef op 19 februari 2016 @ 11:19:
[...]
Als je het een verslaving noemt dan neem je afstand van de verantwoording die je zelf hebt.
Want verkeerd of te veel eten doe je toch echt zelf.
En over overal verleiding..... Je beslist zelf of je dat toelaat. Ik zie heus wel verleidingen maar vind mezelf de moeite waard om goed voor mijzelf te zorgen en dus een voor mij goed en gezond gewicht te hebben en bovendien vind ik dat ik dat ook aan mijn gezin verplicht ben. Ik eet nu al jarenlang anders dan vroeger en ik sport. Nee, dat vind ik niet altijd evenleuk maar het is me meer waard dan zwaarder zijn. Voor mij een kwestie van discipline.Je eerste zin snap ik niet. Verslaving is ook je eigen verantwoordelijkheid. Namelijk het continu voetenbankje het monstertje
[...]
Als je het een verslaving noemt dan neem je afstand van de verantwoording die je zelf hebt.
Want verkeerd of te veel eten doe je toch echt zelf.
En over overal verleiding..... Je beslist zelf of je dat toelaat. Ik zie heus wel verleidingen maar vind mezelf de moeite waard om goed voor mijzelf te zorgen en dus een voor mij goed en gezond gewicht te hebben en bovendien vind ik dat ik dat ook aan mijn gezin verplicht ben. Ik eet nu al jarenlang anders dan vroeger en ik sport. Nee, dat vind ik niet altijd evenleuk maar het is me meer waard dan zwaarder zijn. Voor mij een kwestie van discipline.Je eerste zin snap ik niet. Verslaving is ook je eigen verantwoordelijkheid. Namelijk het continu voetenbankje het monstertje
zaterdag 20 februari 2016 om 03:47
Het klinkt alsof het eten niet je probleem is maar je psyche. Kan het zijn dat je depressief bent zonder dat je het weet? Hoe voel je je over je werk, je relatie, je vrienden of je leven in het algemeen. Drink je veel alcohol? Waarom wil je onzichtbaar zijn? Ben je doodsbang voor verandering omdat je bang bent dat je na het afvallen alsnog ongelukkig zult zijn? Heb je je negatieve emoties allemaal weggegeten?
Als ervaringsdeskundige kan ik je alleen adviseren om bereid te zijn om naar de bodem te zakken met je emoties om verder daarvandaan weer omhoog te klimmen en jezelf opnieuw op te bouwen. Ga huilen, vertel mensen wat je van ze vindt en maak je karakter zichtbaar. Onderdruk jezelf niet en geef jezelf de mentale ruimte om te kunnen afvallen.
Misschien klinkt het allemaal heel streng maar wie weet helpt het.
Als ervaringsdeskundige kan ik je alleen adviseren om bereid te zijn om naar de bodem te zakken met je emoties om verder daarvandaan weer omhoog te klimmen en jezelf opnieuw op te bouwen. Ga huilen, vertel mensen wat je van ze vindt en maak je karakter zichtbaar. Onderdruk jezelf niet en geef jezelf de mentale ruimte om te kunnen afvallen.
Misschien klinkt het allemaal heel streng maar wie weet helpt het.
Ik gun mezelf alles en werk niet keihard
zaterdag 20 februari 2016 om 07:34
quote:Geronimo2 schreef op 19 februari 2016 @ 11:45:
Wil je afvallen door geen koolhydraten te eten (patat?) maak dan frietjes van zoete aardappelen of maak zelf je mayonaise (dan zit er geen suiker in want die hoort er niet eens in).
In zoete aardappelen zitten meer koolhydraten dan in gewone aardappelen, dus dit is onzin. Sowieso zou ik niet gaan afvallen door een hele groep voedingsstoffen te schrappen, dat is (zeker op de lange termijn) niet gezond. Verder ben ik het eens met wat je schrijft hoor, maar dit klopt niet.
Ik zou ook niet aan Cambridge of andere crashdiëten beginnen. Ja, je valt er van af. Maar dat afvallen gaat veel te snel, waardoor je ook meteen weer aankomt als je er mee stopt. En je leert dan nog steeds niet wat een gezond eetpatroon is. Iemand schreef dat je gewoon moet beginnen met een kleine verandering per keer. Sla traktaties op je werk af. Neem geen suiker meer in je thee of koffie (en drink helemaal geen loze calorieën meer). Eet meer rauwe groenten als tussendoortje. Dat zijn kleine stapjes die al een groot verschil kunnen malen. Ik schreef al dat ik zoveel ben afgevallen. De grootste verandering die ik heb doorgevoerd is, naast niet meer snoepen en alle traktaties afslaan, dat ik tegenwoordig rijst, pasta etc afweeg. Ik at altijd al zilvervliesrijst en volkorenpasta, maar dat schudde ik dan op gevoel uit de zak of het pak in de pan. Nu weeg ik het af, en kook ik maximaal 50 gram per persoon. Dat lijkt niet veel, maar het is genoeg, zeker omdat ik het dan aanvul met minstens 300 gram groenten per persoon. Ik eet nog bijna net zoveel als vroeger, alleen eet ik (nog) meer groenten, en dat helpt echt.
Wil je afvallen door geen koolhydraten te eten (patat?) maak dan frietjes van zoete aardappelen of maak zelf je mayonaise (dan zit er geen suiker in want die hoort er niet eens in).
In zoete aardappelen zitten meer koolhydraten dan in gewone aardappelen, dus dit is onzin. Sowieso zou ik niet gaan afvallen door een hele groep voedingsstoffen te schrappen, dat is (zeker op de lange termijn) niet gezond. Verder ben ik het eens met wat je schrijft hoor, maar dit klopt niet.
Ik zou ook niet aan Cambridge of andere crashdiëten beginnen. Ja, je valt er van af. Maar dat afvallen gaat veel te snel, waardoor je ook meteen weer aankomt als je er mee stopt. En je leert dan nog steeds niet wat een gezond eetpatroon is. Iemand schreef dat je gewoon moet beginnen met een kleine verandering per keer. Sla traktaties op je werk af. Neem geen suiker meer in je thee of koffie (en drink helemaal geen loze calorieën meer). Eet meer rauwe groenten als tussendoortje. Dat zijn kleine stapjes die al een groot verschil kunnen malen. Ik schreef al dat ik zoveel ben afgevallen. De grootste verandering die ik heb doorgevoerd is, naast niet meer snoepen en alle traktaties afslaan, dat ik tegenwoordig rijst, pasta etc afweeg. Ik at altijd al zilvervliesrijst en volkorenpasta, maar dat schudde ik dan op gevoel uit de zak of het pak in de pan. Nu weeg ik het af, en kook ik maximaal 50 gram per persoon. Dat lijkt niet veel, maar het is genoeg, zeker omdat ik het dan aanvul met minstens 300 gram groenten per persoon. Ik eet nog bijna net zoveel als vroeger, alleen eet ik (nog) meer groenten, en dat helpt echt.
zaterdag 20 februari 2016 om 21:54
quote:Stachia schreef op 20 februari 2016 @ 03:47:
Het klinkt alsof het eten niet je probleem is maar je psyche. Kan het zijn dat je depressief bent zonder dat je het weet? Hoe voel je je over je werk, je relatie, je vrienden of je leven in het algemeen. Drink je veel alcohol? Waarom wil je onzichtbaar zijn? Ben je doodsbang voor verandering omdat je bang bent dat je na het afvallen alsnog ongelukkig zult zijn? Heb je je negatieve emoties allemaal weggegeten?
Als ervaringsdeskundige kan ik je alleen adviseren om bereid te zijn om naar de bodem te zakken met je emoties om verder daarvandaan weer omhoog te klimmen en jezelf opnieuw op te bouwen. Ga huilen, vertel mensen wat je van ze vindt en maak je karakter zichtbaar. Onderdruk jezelf niet en geef jezelf de mentale ruimte om te kunnen afvallen.
Misschien klinkt het allemaal heel streng maar wie weet helpt het.
Ik heb altijd wel gezegd dat mijn eetprobleem vooral in mijn hoofd zit. Dat er vaak iets psychisch idd achter zit. Maar ik wil mezelf wel een gelukkig mens noemen, heb een hele fijne relatie, paar maanden geleden getrouwd, gezonde dochter, pas begonnen in een nieuwe baan waar ik een goed gevoel over heb, goede band met m'n naaste familie..kortom, ik ben zeker niet depressief. Ik snap wel dat je het vraagt hoor.
Ik heb mezelf aangeleerd dat alles in verband staat met eten. Een leuke dag, een rotdag, een feest moment, een dagje uit, een avondje gezellig op de bank...alles associeer ik met eten. Er is voor mij altijd een reden om te eten en vooral me rotzooien staat garant voor eten.
Ik sla ook altijd door naar heel veel ipv 1x iets zondigen. vind veranderingen wel lastig, daar moet ik altijd even aan wennen. Het lijkt alsof ik me geen raad zou weten met een slanker figuur, dat ik er dan mooi uit ga zien, kleding me goed staat etc. Het klinkt heel raar....maar ik ben zo gewend aan mezelf lelijk en dik vinden dat ik een andere kant niet ken. En toch wil ik hier vanaf!
Ik wil mezelf laten zien, weet dat ik de moeite waard ben maar ik heb de neiging mezelf weg te cijferen. Ik ben altijd al onzeker over m'n lichaam geweest, ik kan me bijv als de dag van gister herinneren dat op de basisschool een meisje zei "goh je bent wel dik geworden he"....dat vergeet ik nooit en ik weet ook nog dat het me heel erg raakte. Ik heb op hoog niveau gesport maar was nooit slank...ook niet dik, maar wel altijd de stevige van het stel. En altijd ging het over m'n figuur, trainers die zeiden dat er wat vanaf moest...terecht omdat het bijna topsport was, maar op dat moment leek er niets af te gaan. Maar mijn gewicht was altijd een punt en dst is nooit overgegaan.
Ik heb mezelf zo aangeleerd ok altijd de stoere meid te zijn, die veel lacht en spontaan is...natuurlijk voel ik me niet altijd zo en eten js ook een soort troost voor me geworden. Wat ik al eerder schreef, er is altijd een reden voor mij om te eten.
De verandering van m'n lichaam vind ik bij voorbaat al eng, en raar...ik kan mezelf helemaal niet voorstellen slank te zijn. En als ik dan meer ga opvallen, er goed uitziet en daardoor dus complimenten zou krijgen bijv...dst vind ik eng. Waar ik bang voor ben? Geen idee! Want het lijkt me oprecht geweldig om al die leuke kleding aan te kunnen die ik op het oog heb, en niet meer bezig te zijn met buik inhouden of in de spiegel een dikke jonge vrouw te zien.
Ik wil weer stralen!
Het klinkt alsof het eten niet je probleem is maar je psyche. Kan het zijn dat je depressief bent zonder dat je het weet? Hoe voel je je over je werk, je relatie, je vrienden of je leven in het algemeen. Drink je veel alcohol? Waarom wil je onzichtbaar zijn? Ben je doodsbang voor verandering omdat je bang bent dat je na het afvallen alsnog ongelukkig zult zijn? Heb je je negatieve emoties allemaal weggegeten?
Als ervaringsdeskundige kan ik je alleen adviseren om bereid te zijn om naar de bodem te zakken met je emoties om verder daarvandaan weer omhoog te klimmen en jezelf opnieuw op te bouwen. Ga huilen, vertel mensen wat je van ze vindt en maak je karakter zichtbaar. Onderdruk jezelf niet en geef jezelf de mentale ruimte om te kunnen afvallen.
Misschien klinkt het allemaal heel streng maar wie weet helpt het.
Ik heb altijd wel gezegd dat mijn eetprobleem vooral in mijn hoofd zit. Dat er vaak iets psychisch idd achter zit. Maar ik wil mezelf wel een gelukkig mens noemen, heb een hele fijne relatie, paar maanden geleden getrouwd, gezonde dochter, pas begonnen in een nieuwe baan waar ik een goed gevoel over heb, goede band met m'n naaste familie..kortom, ik ben zeker niet depressief. Ik snap wel dat je het vraagt hoor.
Ik heb mezelf aangeleerd dat alles in verband staat met eten. Een leuke dag, een rotdag, een feest moment, een dagje uit, een avondje gezellig op de bank...alles associeer ik met eten. Er is voor mij altijd een reden om te eten en vooral me rotzooien staat garant voor eten.
Ik sla ook altijd door naar heel veel ipv 1x iets zondigen. vind veranderingen wel lastig, daar moet ik altijd even aan wennen. Het lijkt alsof ik me geen raad zou weten met een slanker figuur, dat ik er dan mooi uit ga zien, kleding me goed staat etc. Het klinkt heel raar....maar ik ben zo gewend aan mezelf lelijk en dik vinden dat ik een andere kant niet ken. En toch wil ik hier vanaf!
Ik wil mezelf laten zien, weet dat ik de moeite waard ben maar ik heb de neiging mezelf weg te cijferen. Ik ben altijd al onzeker over m'n lichaam geweest, ik kan me bijv als de dag van gister herinneren dat op de basisschool een meisje zei "goh je bent wel dik geworden he"....dat vergeet ik nooit en ik weet ook nog dat het me heel erg raakte. Ik heb op hoog niveau gesport maar was nooit slank...ook niet dik, maar wel altijd de stevige van het stel. En altijd ging het over m'n figuur, trainers die zeiden dat er wat vanaf moest...terecht omdat het bijna topsport was, maar op dat moment leek er niets af te gaan. Maar mijn gewicht was altijd een punt en dst is nooit overgegaan.
Ik heb mezelf zo aangeleerd ok altijd de stoere meid te zijn, die veel lacht en spontaan is...natuurlijk voel ik me niet altijd zo en eten js ook een soort troost voor me geworden. Wat ik al eerder schreef, er is altijd een reden voor mij om te eten.
De verandering van m'n lichaam vind ik bij voorbaat al eng, en raar...ik kan mezelf helemaal niet voorstellen slank te zijn. En als ik dan meer ga opvallen, er goed uitziet en daardoor dus complimenten zou krijgen bijv...dst vind ik eng. Waar ik bang voor ben? Geen idee! Want het lijkt me oprecht geweldig om al die leuke kleding aan te kunnen die ik op het oog heb, en niet meer bezig te zijn met buik inhouden of in de spiegel een dikke jonge vrouw te zien.
Ik wil weer stralen!
zaterdag 20 februari 2016 om 22:38
quote:prik schreef op 20 februari 2016 @ 07:34:
[...]
In zoete aardappelen zitten meer koolhydraten dan in gewone aardappelen, dus dit is onzin. Sowieso zou ik niet gaan afvallen door een hele groep voedingsstoffen te schrappen, dat is (zeker op de lange termijn) niet gezond. Verder ben ik het eens met wat je schrijft hoor, maar dit klopt niet.
Ik zou ook niet aan Cambridge of andere crashdiëten beginnen. Ja, je valt er van af. Maar dat afvallen gaat veel te snel, waardoor je ook meteen weer aankomt als je er mee stopt. En je leert dan nog steeds niet wat een gezond eetpatroon is. Iemand schreef dat je gewoon moet beginnen met een kleine verandering per keer. Sla traktaties op je werk af. Neem geen suiker meer in je thee of koffie (en drink helemaal geen loze calorieën meer). Eet meer rauwe groenten als tussendoortje. Dat zijn kleine stapjes die al een groot verschil kunnen malen. Ik schreef al dat ik zoveel ben afgevallen. De grootste verandering die ik heb doorgevoerd is, naast niet meer snoepen en alle traktaties afslaan, dat ik tegenwoordig rijst, pasta etc afweeg. Ik at altijd al zilvervliesrijst en volkorenpasta, maar dat schudde ik dan op gevoel uit de zak of het pak in de pan. Nu weeg ik het af, en kook ik maximaal 50 gram per persoon. Dat lijkt niet veel, maar het is genoeg, zeker omdat ik het dan aanvul met minstens 300 gram groenten per persoon. Ik eet nog bijna net zoveel als vroeger, alleen eet ik (nog) meer groenten, en dat helpt echt.Ik kies ook wel voor goede dingen zoals zilvervliesrijst, volkeren producten, 30+ kaas maar ik neem dan wel weer teveel! En zo wordt het dus nooit wat. Ik moet dus een hoop leren, normale porties, minder sausjes en ik heb misschien wel een soort suikerverslaving opgebouwd ofzo
[...]
In zoete aardappelen zitten meer koolhydraten dan in gewone aardappelen, dus dit is onzin. Sowieso zou ik niet gaan afvallen door een hele groep voedingsstoffen te schrappen, dat is (zeker op de lange termijn) niet gezond. Verder ben ik het eens met wat je schrijft hoor, maar dit klopt niet.
Ik zou ook niet aan Cambridge of andere crashdiëten beginnen. Ja, je valt er van af. Maar dat afvallen gaat veel te snel, waardoor je ook meteen weer aankomt als je er mee stopt. En je leert dan nog steeds niet wat een gezond eetpatroon is. Iemand schreef dat je gewoon moet beginnen met een kleine verandering per keer. Sla traktaties op je werk af. Neem geen suiker meer in je thee of koffie (en drink helemaal geen loze calorieën meer). Eet meer rauwe groenten als tussendoortje. Dat zijn kleine stapjes die al een groot verschil kunnen malen. Ik schreef al dat ik zoveel ben afgevallen. De grootste verandering die ik heb doorgevoerd is, naast niet meer snoepen en alle traktaties afslaan, dat ik tegenwoordig rijst, pasta etc afweeg. Ik at altijd al zilvervliesrijst en volkorenpasta, maar dat schudde ik dan op gevoel uit de zak of het pak in de pan. Nu weeg ik het af, en kook ik maximaal 50 gram per persoon. Dat lijkt niet veel, maar het is genoeg, zeker omdat ik het dan aanvul met minstens 300 gram groenten per persoon. Ik eet nog bijna net zoveel als vroeger, alleen eet ik (nog) meer groenten, en dat helpt echt.Ik kies ook wel voor goede dingen zoals zilvervliesrijst, volkeren producten, 30+ kaas maar ik neem dan wel weer teveel! En zo wordt het dus nooit wat. Ik moet dus een hoop leren, normale porties, minder sausjes en ik heb misschien wel een soort suikerverslaving opgebouwd ofzo
zaterdag 20 februari 2016 om 22:50
Je hebt nu zelf gemerkt hoe vervelend het is om niet op een normale manier met eten te kunnen omgaan. Heel gemeen, maar je hebt nu een kind en die zal kijken hoe jij met eten omgaat. Een kleiner bord kan al schelen. Een vol geschept kleiner bord is visueel hetzelfde als een groot bord maar je eet in ieder geval al minder.
Je kindje is nu nog maar heel jong maar een gedragsverandering gaat niet van de ene op de andere dag, net als je ook niet volgend jaar 40 kilo bent afgevallen als je het op een verstandige manier doet. Voor je het weet eet je ook de restjes van je kind op en dan is het hek helemaal van de dam. Kom op meid. Tis nu of nooit.
Je kindje is nu nog maar heel jong maar een gedragsverandering gaat niet van de ene op de andere dag, net als je ook niet volgend jaar 40 kilo bent afgevallen als je het op een verstandige manier doet. Voor je het weet eet je ook de restjes van je kind op en dan is het hek helemaal van de dam. Kom op meid. Tis nu of nooit.
zaterdag 20 februari 2016 om 22:58
quote:prik schreef op 20 februari 2016 @ 07:34:
[...]
In zoete aardappelen zitten meer koolhydraten dan in gewone aardappelen, dus dit is onzin. Sowieso zou ik niet gaan afvallen door een hele groep voedingsstoffen te schrappen, dat is (zeker op de lange termijn) niet gezond. Verder ben ik het eens met wat je schrijft hoor, maar dit klopt niet.
De zoete aardappelen bezit meer voedingsstoffen en i.t.t. de gewone aardappelen zitten er ook veel meer vezels in waardoor het onder de langzame koolhydraten valt. Minder pieken in je suikergehalte betekent ook minder snel honger. Ik schrijf nergens over een heel groep voedingsstoffen afschaffen maar hoe gelijkmatiger je suikerspiegel is des te makkelijker gaat het en je hebt gewoon veel minder vaak honger. Daarnaast is ook nog uit ieder onderzoek gekomen dat groente het belangrijkste is en niet eens zoveel fruit als iedereen roept.
Koken is belangrijk, zelfs al vindt je het niet leuk, je hebt veel meer zicht in wat je nu eigenlijk eet. Daarnaast denk ik dat je als ouder de verantwoordelijkheid op je neemt om je kind zo gezond mogelijk op te laten groeien en dat betekent toch echt vers eten en nauwelijks suiker. Veel mensen denken dat als hun kinderen slank zijn dat ze gezond zijn ondanks dat ze chips, koek en snoep eten. Echter, de vervetting begint in het lichaam rond de organen, tegen de tijd dat je kind dik wordt is het al niet zo gezond meer vanwege het feit dat de vervetting rond de organen als zorgt dat deze al minder goed functioneren.
[...]
In zoete aardappelen zitten meer koolhydraten dan in gewone aardappelen, dus dit is onzin. Sowieso zou ik niet gaan afvallen door een hele groep voedingsstoffen te schrappen, dat is (zeker op de lange termijn) niet gezond. Verder ben ik het eens met wat je schrijft hoor, maar dit klopt niet.
De zoete aardappelen bezit meer voedingsstoffen en i.t.t. de gewone aardappelen zitten er ook veel meer vezels in waardoor het onder de langzame koolhydraten valt. Minder pieken in je suikergehalte betekent ook minder snel honger. Ik schrijf nergens over een heel groep voedingsstoffen afschaffen maar hoe gelijkmatiger je suikerspiegel is des te makkelijker gaat het en je hebt gewoon veel minder vaak honger. Daarnaast is ook nog uit ieder onderzoek gekomen dat groente het belangrijkste is en niet eens zoveel fruit als iedereen roept.
Koken is belangrijk, zelfs al vindt je het niet leuk, je hebt veel meer zicht in wat je nu eigenlijk eet. Daarnaast denk ik dat je als ouder de verantwoordelijkheid op je neemt om je kind zo gezond mogelijk op te laten groeien en dat betekent toch echt vers eten en nauwelijks suiker. Veel mensen denken dat als hun kinderen slank zijn dat ze gezond zijn ondanks dat ze chips, koek en snoep eten. Echter, de vervetting begint in het lichaam rond de organen, tegen de tijd dat je kind dik wordt is het al niet zo gezond meer vanwege het feit dat de vervetting rond de organen als zorgt dat deze al minder goed functioneren.
zondag 21 februari 2016 om 07:14
quote:Geronimo2 schreef op 20 februari 2016 @ 22:50:
Je hebt nu zelf gemerkt hoe vervelend het is om niet op een normale manier met eten te kunnen omgaan. Heel gemeen, maar je hebt nu een kind en die zal kijken hoe jij met eten omgaat. Een kleiner bord kan al schelen. Een vol geschept kleiner bord is visueel hetzelfde als een groot bord maar je eet in ieder geval al minder.
Je kindje is nu nog maar heel jong maar een gedragsverandering gaat niet van de ene op de andere dag, net als je ook niet volgend jaar 40 kilo bent afgevallen als je het op een verstandige manier doet. Voor je het weet eet je ook de restjes van je kind op en dan is het hek helemaal van de dam. Kom op meid. Tis nu of nooit.
1 ding wat ik heel erg nastreef: mijn dochter behoeden voor dit! Voor haar kook ik altijd gezond, en zal ik altijd alert blijven op haar gewicht. Mijn ouders hebben bij mij nooit inde gaten gehad dat ik er zo mee worstelde, omdat ik altijd vrolijk was en ik altijd sterk overkwam. Ik liet het gewoon nooit zien aan de buitenwereld. Maar ik heb er 1 ding zeker van geleerd en dat is heel alert zijn bij mijn kinderen.
Maar ik besef me nu heel goed dat ik iets moet doen hoor. Ik ben heel blij dat ik dit topic geopend heb, het geeft me veel inzicht en ik heb de afgelopen dagen geregeld tegen mezelf gezegd "waar ben je toch mee bezig, het is klaar nu"
Komende dinsdag heb ik een afspraak bij een dietiste. Niet omdat ik niet weet wat gezond eten is maar ik wil wat handvaten om voor m'n hele gezin goed te kunnen koken, een overzicht van welke boodschappen ik nou kan halen die ook voor mijn dochter goed zijn. Ik wil m'n verhaal delen met haar zodat ze weet wat ik verkeerd doe en ik hoop dan praktische dingen mee te krijgen waar mijn gezin baat bij heeft naast mezelf natuurlijk. Man en ik werken, ik kook vaak en door het tijdstip vaak ook te gehaast waardoor je voor makkelijke en slechte dingen kiest (dingen uit pakjes etc)
In ieder geval bedankt voor de eerlijke reacties hier!
Je hebt nu zelf gemerkt hoe vervelend het is om niet op een normale manier met eten te kunnen omgaan. Heel gemeen, maar je hebt nu een kind en die zal kijken hoe jij met eten omgaat. Een kleiner bord kan al schelen. Een vol geschept kleiner bord is visueel hetzelfde als een groot bord maar je eet in ieder geval al minder.
Je kindje is nu nog maar heel jong maar een gedragsverandering gaat niet van de ene op de andere dag, net als je ook niet volgend jaar 40 kilo bent afgevallen als je het op een verstandige manier doet. Voor je het weet eet je ook de restjes van je kind op en dan is het hek helemaal van de dam. Kom op meid. Tis nu of nooit.
1 ding wat ik heel erg nastreef: mijn dochter behoeden voor dit! Voor haar kook ik altijd gezond, en zal ik altijd alert blijven op haar gewicht. Mijn ouders hebben bij mij nooit inde gaten gehad dat ik er zo mee worstelde, omdat ik altijd vrolijk was en ik altijd sterk overkwam. Ik liet het gewoon nooit zien aan de buitenwereld. Maar ik heb er 1 ding zeker van geleerd en dat is heel alert zijn bij mijn kinderen.
Maar ik besef me nu heel goed dat ik iets moet doen hoor. Ik ben heel blij dat ik dit topic geopend heb, het geeft me veel inzicht en ik heb de afgelopen dagen geregeld tegen mezelf gezegd "waar ben je toch mee bezig, het is klaar nu"
Komende dinsdag heb ik een afspraak bij een dietiste. Niet omdat ik niet weet wat gezond eten is maar ik wil wat handvaten om voor m'n hele gezin goed te kunnen koken, een overzicht van welke boodschappen ik nou kan halen die ook voor mijn dochter goed zijn. Ik wil m'n verhaal delen met haar zodat ze weet wat ik verkeerd doe en ik hoop dan praktische dingen mee te krijgen waar mijn gezin baat bij heeft naast mezelf natuurlijk. Man en ik werken, ik kook vaak en door het tijdstip vaak ook te gehaast waardoor je voor makkelijke en slechte dingen kiest (dingen uit pakjes etc)
In ieder geval bedankt voor de eerlijke reacties hier!
zondag 21 februari 2016 om 07:23
Wat goed van je dat je het serieus gaat aanpakken want een blije moeder is het mooiste wat je een kind kan geven. Het is bij jou zo'n oud probleem dat je een andere band met eten moet krijgen. Het grappige is dat je een kick kan krijgen van gezond eten. a. Je gaat je echt fysiek en mentaal veel beter voelen (dat duurt wel een maandje of 2 hoor) en b. Je hebt voor je zelf iets aangepakt en je gunt je zelf meer dan dit. Het is een beetje grote opruiming houden in je eigen leven, een kindje is een nieuwe start voor de toekomst en ik vind het super knap van je dat je die toekomst ook voor je zelf leuk wil maken.
zondag 21 februari 2016 om 07:38
Een andere band met eten krijgen...dat is absoluut waar! Ik zie nu heel goed in dat ik een totaal verstoorde relatie heb met eten. Daarnaast wil ik me ook idd weer fit voelen, energiek, en niet meer het gevoel dat alles in de weg zit (buik bijv)
En waar ik heel graag vanaf wil is dagelijks zo bezig zijn met dit. Het moet voor mij een natuurlijk iets worden om naar een appel te grijpen ipv een koek..ik wil niet meer zo bezig zijn met eten maar die energie op andere dingen richten.
Moet lukken toch!
En waar ik heel graag vanaf wil is dagelijks zo bezig zijn met dit. Het moet voor mij een natuurlijk iets worden om naar een appel te grijpen ipv een koek..ik wil niet meer zo bezig zijn met eten maar die energie op andere dingen richten.
Moet lukken toch!
zondag 21 februari 2016 om 07:54
quote:Geronimo2 schreef op 20 februari 2016 @ 22:58:
[...]
De zoete aardappelen bezit meer voedingsstoffen en i.t.t. de gewone aardappelen zitten er ook veel meer vezels in waardoor het onder de langzame koolhydraten valt. Minder pieken in je suikergehalte betekent ook minder snel honger. Ik schrijf nergens over een heel groep voedingsstoffen afschaffen maar hoe gelijkmatiger je suikerspiegel is des te makkelijker gaat het en je hebt gewoon veel minder vaak honger. Je schrijft toch echt 'wil je afvallen door geen koolhydraten te eten?'. Geen koolhydraten eten vind ik het uitsluiten van een hele groep voedingsstoffen. Ik ben met je eens dat je beter zoveel mogelijk langzame, complexe koolhydraten kunt eten om je suikerspiegel zo gelijkmatig mogelijk te houden, maar dat schreef je niet. Je bedoelt het ongetwijfeld goed, maar dan verwoord je het wel verschrikkelijk slecht.
[...]
De zoete aardappelen bezit meer voedingsstoffen en i.t.t. de gewone aardappelen zitten er ook veel meer vezels in waardoor het onder de langzame koolhydraten valt. Minder pieken in je suikergehalte betekent ook minder snel honger. Ik schrijf nergens over een heel groep voedingsstoffen afschaffen maar hoe gelijkmatiger je suikerspiegel is des te makkelijker gaat het en je hebt gewoon veel minder vaak honger. Je schrijft toch echt 'wil je afvallen door geen koolhydraten te eten?'. Geen koolhydraten eten vind ik het uitsluiten van een hele groep voedingsstoffen. Ik ben met je eens dat je beter zoveel mogelijk langzame, complexe koolhydraten kunt eten om je suikerspiegel zo gelijkmatig mogelijk te houden, maar dat schreef je niet. Je bedoelt het ongetwijfeld goed, maar dan verwoord je het wel verschrikkelijk slecht.
zondag 21 februari 2016 om 09:04
Je openingspost is heel herkenbaar. Dit is niet lullig bedoeld maar het komt op mij toch ook een beetje over als gebrek aan motivatie. Je wil graag aan je gewicht werken, je zegt ook dat je wel een idee hebt over hoe dit moet maar je doet het vervolgens niet. Het komt misschien harder over dan bedoeld maar volgens mij heb je ook nu nog niet echt de motivatie gevonden.
Ik heb alle posts gelezen en zie dat je steeds mee waait met de posts van andere forummers. Als iemand post dat je niet op zoek moet naar een quick fix dan beaam je dat, een paar posts later zeg je dat een snel resultaat op de weegschaal je een goede motivatie lijkt. Het komt over alsof je helemaal geen plan hebt en alsof je verwacht dat iemand anders je nu moet gaan vertellen wat je moet gaan doen.
Ik raad je aan om je eerst eens wat meer te verdiepen in voeding, en dan heb ik het niet over sonja bakker of weight watchers (no offense, ik vind weight watchers over het algemeen een prima methode) en eens te kijken naar wat goede voeding voor je doet en ook eens te proberen eten te gaan zien als voedingsmiddel. Welke voedingsstoffen heeft je lichaam eigenlijk allemaal nodig? Heb je daar enig idee van? En wat iemand hierboven ook al schreef misschien kan je beginnen met wat kleinere stapjes. Jezelf als doel stellen 20 kilo afvallen in 4 maanden is veel te ambitieus, als je dan een paar weken minder afvalt is dat behoorlijk demotiverend. Je kan beter de focus leggen op voldoende gezonde voeding eten en voldoende bewegen.
Ik zie hier op het forum en ook op andere sites en tv vaak dat mensen zeggen dat ze er altijd mee bezig blijven en in feite levenslang hebben. Als je dat soort uitspraken hoort dan kan ik me voorstellen dat het niet echt aantrekkelijk klinkt om gezonder te gaan eten. Gelukkig hoeft dit echt niet zo te zijn, ik ken genoeg mensen die hun eet en beweeg patroon om hebben gegooid en hier (vaak na de begin periode) helemaal geen moeite meer mee hebben. Voor hen is het een nieuwe gewoonte geworden en ik denk dat je daar ook naartoe moet willen werken.
Ik heb alle posts gelezen en zie dat je steeds mee waait met de posts van andere forummers. Als iemand post dat je niet op zoek moet naar een quick fix dan beaam je dat, een paar posts later zeg je dat een snel resultaat op de weegschaal je een goede motivatie lijkt. Het komt over alsof je helemaal geen plan hebt en alsof je verwacht dat iemand anders je nu moet gaan vertellen wat je moet gaan doen.
Ik raad je aan om je eerst eens wat meer te verdiepen in voeding, en dan heb ik het niet over sonja bakker of weight watchers (no offense, ik vind weight watchers over het algemeen een prima methode) en eens te kijken naar wat goede voeding voor je doet en ook eens te proberen eten te gaan zien als voedingsmiddel. Welke voedingsstoffen heeft je lichaam eigenlijk allemaal nodig? Heb je daar enig idee van? En wat iemand hierboven ook al schreef misschien kan je beginnen met wat kleinere stapjes. Jezelf als doel stellen 20 kilo afvallen in 4 maanden is veel te ambitieus, als je dan een paar weken minder afvalt is dat behoorlijk demotiverend. Je kan beter de focus leggen op voldoende gezonde voeding eten en voldoende bewegen.
Ik zie hier op het forum en ook op andere sites en tv vaak dat mensen zeggen dat ze er altijd mee bezig blijven en in feite levenslang hebben. Als je dat soort uitspraken hoort dan kan ik me voorstellen dat het niet echt aantrekkelijk klinkt om gezonder te gaan eten. Gelukkig hoeft dit echt niet zo te zijn, ik ken genoeg mensen die hun eet en beweeg patroon om hebben gegooid en hier (vaak na de begin periode) helemaal geen moeite meer mee hebben. Voor hen is het een nieuwe gewoonte geworden en ik denk dat je daar ook naartoe moet willen werken.
zondag 21 februari 2016 om 09:28
quote:Ik zie hier op het forum en ook op andere sites en tv vaak dat mensen zeggen dat ze er altijd mee bezig blijven en in feite levenslang hebben. Als je dat soort uitspraken hoort dan kan ik me voorstellen dat het niet echt aantrekkelijk klinkt om gezonder te gaan eten. Gelukkig hoeft dit echt niet zo te zijn, ik ken genoeg mensen die hun eet en beweeg patroon om hebben gegooid en hier (vaak na de begin periode) helemaal geen moeite meer mee hebben. Voor hen is het een nieuwe gewoonte geworden en ik denk dat je daar ook naartoe moet willen werken.
Denk dat dat uitzonderingen zijn. De hang naar lekker dooreten blijft, ook als je een jaar gematigd/gezond gegeten hebt.
Je hebt ook mensen die zeggen verslaafd te zijn geraakt aan sporten. Ook dat werkt niet voor iedereen zo. Ik doe het als verplichting aan mezelf omdat ik nu weer als doel heb afvallen/fit worden. Nu heb ik er dus net 'n stevige wandeling opzitten van 'n uur, maar in mijn hart was ik veel liever naar de Belgische bakker om broodjes gegaan om daarna lekker op de bank te crashen.
Eten is voor veel mensen net als alcoholisme 'n verslaving. Dus bij elke hap die je in je mond stopt wekt dat het verlangen op naar meer (en naar calorietechnisch slechtere dingen) op. Dus idd heb je gewoon levenslang.
Denk dat dat uitzonderingen zijn. De hang naar lekker dooreten blijft, ook als je een jaar gematigd/gezond gegeten hebt.
Je hebt ook mensen die zeggen verslaafd te zijn geraakt aan sporten. Ook dat werkt niet voor iedereen zo. Ik doe het als verplichting aan mezelf omdat ik nu weer als doel heb afvallen/fit worden. Nu heb ik er dus net 'n stevige wandeling opzitten van 'n uur, maar in mijn hart was ik veel liever naar de Belgische bakker om broodjes gegaan om daarna lekker op de bank te crashen.
Eten is voor veel mensen net als alcoholisme 'n verslaving. Dus bij elke hap die je in je mond stopt wekt dat het verlangen op naar meer (en naar calorietechnisch slechtere dingen) op. Dus idd heb je gewoon levenslang.
Shoot first, ask questions later!
zondag 21 februari 2016 om 09:36
Uit onderzoek is nu ook gebleken dat de hersenen van mensen met obesitas echt anders zijn dan de hersenen van mensen die altijd slank zijn geweest, en dat het dus niet zomaar een gebrek aan wilskracht is of zo. Het goede nieuws is dat die verandering ban je brein niet blijvend hoeft te zijn, maar het is dus wel zo dat het, zeker de eerste tijd, altijd een gevecht met jezelf blijft.
zondag 21 februari 2016 om 09:51
quote:prik schreef op 21 februari 2016 @ 07:54:
[...]
Je schrijft toch echt 'wil je afvallen door geen koolhydraten te eten?'. Geen koolhydraten eten vind ik het uitsluiten van een hele groep voedingsstoffen. Ik ben met je eens dat je beter zoveel mogelijk langzame, complexe koolhydraten kunt eten om je suikerspiegel zo gelijkmatig mogelijk te houden, maar dat schreef je niet. Je bedoelt het ongetwijfeld goed, maar dan verwoord je het wel verschrikkelijk slecht.
Doe even normaal zeg. Ik heb letterlijk dit geschreven in mijn eerste post:
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
Ik heb het dus wel degelijk goed verwoord en voor je uithaalt op zo'n denigrerende manier kun je misschien beter eerst zelf goed leren lezen.
[...]
Je schrijft toch echt 'wil je afvallen door geen koolhydraten te eten?'. Geen koolhydraten eten vind ik het uitsluiten van een hele groep voedingsstoffen. Ik ben met je eens dat je beter zoveel mogelijk langzame, complexe koolhydraten kunt eten om je suikerspiegel zo gelijkmatig mogelijk te houden, maar dat schreef je niet. Je bedoelt het ongetwijfeld goed, maar dan verwoord je het wel verschrikkelijk slecht.
Doe even normaal zeg. Ik heb letterlijk dit geschreven in mijn eerste post:
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
Ik heb het dus wel degelijk goed verwoord en voor je uithaalt op zo'n denigrerende manier kun je misschien beter eerst zelf goed leren lezen.
zondag 21 februari 2016 om 09:58
quote:redbuIIetje schreef op 21 februari 2016 @ 09:28:
[...]
Denk dat dat uitzonderingen zijn. De hang naar lekker dooreten blijft, ook als je een jaar gematigd/gezond gegeten hebt.
Je hebt ook mensen die zeggen verslaafd te zijn geraakt aan sporten. Ook dat werkt niet voor iedereen zo. Ik doe het als verplichting aan mezelf omdat ik nu weer als doel heb afvallen/fit worden. Nu heb ik er dus net 'n stevige wandeling opzitten van 'n uur, maar in mijn hart was ik veel liever naar de Belgische bakker om broodjes gegaan om daarna lekker op de bank te crashen.
Eten is voor veel mensen net als alcoholisme 'n verslaving. Dus bij elke hap die je in je mond stopt wekt dat het verlangen op naar meer (en naar calorietechnisch slechtere dingen) op. Dus idd heb je gewoon levenslang.Snap ik helemaal, iedereen heeft wel een zwakte voor iets en als je dol bent op eten is het best moeilijk om je patroon om te gooien wat je hebt het gevoel dat je je altijd moet inhouden. Ze hebben ooit onderzoek gedaan bij muizen door ze alleen suiker of vet te eten te geven. Ze werden niet dik wat ze stopten op tijd met eten. Toen gaven ze de combinatie vet en suiker en toen bleven de muizen dooreten. Die combinatie maakt iets los waardoor we er van blijven eten en er ook naar verlangen als we er aan denken of het zien.
[...]
Denk dat dat uitzonderingen zijn. De hang naar lekker dooreten blijft, ook als je een jaar gematigd/gezond gegeten hebt.
Je hebt ook mensen die zeggen verslaafd te zijn geraakt aan sporten. Ook dat werkt niet voor iedereen zo. Ik doe het als verplichting aan mezelf omdat ik nu weer als doel heb afvallen/fit worden. Nu heb ik er dus net 'n stevige wandeling opzitten van 'n uur, maar in mijn hart was ik veel liever naar de Belgische bakker om broodjes gegaan om daarna lekker op de bank te crashen.
Eten is voor veel mensen net als alcoholisme 'n verslaving. Dus bij elke hap die je in je mond stopt wekt dat het verlangen op naar meer (en naar calorietechnisch slechtere dingen) op. Dus idd heb je gewoon levenslang.Snap ik helemaal, iedereen heeft wel een zwakte voor iets en als je dol bent op eten is het best moeilijk om je patroon om te gooien wat je hebt het gevoel dat je je altijd moet inhouden. Ze hebben ooit onderzoek gedaan bij muizen door ze alleen suiker of vet te eten te geven. Ze werden niet dik wat ze stopten op tijd met eten. Toen gaven ze de combinatie vet en suiker en toen bleven de muizen dooreten. Die combinatie maakt iets los waardoor we er van blijven eten en er ook naar verlangen als we er aan denken of het zien.
zondag 21 februari 2016 om 11:26
quote:madamecannibale schreef op 21 februari 2016 @ 09:04:
Je openingspost is heel herkenbaar. Dit is niet lullig bedoeld maar het komt op mij toch ook een beetje over als gebrek aan motivatie. Je wil graag aan je gewicht werken, je zegt ook dat je wel een idee hebt over hoe dit moet maar je doet het vervolgens niet. Het komt misschien harder over dan bedoeld maar volgens mij heb je ook nu nog niet echt de motivatie gevonden.
Ik heb alle posts gelezen en zie dat je steeds mee waait met de posts van andere forummers. Als iemand post dat je niet op zoek moet naar een quick fix dan beaam je dat, een paar posts later zeg je dat een snel resultaat op de weegschaal je een goede motivatie lijkt. Het komt over alsof je helemaal geen plan hebt en alsof je verwacht dat iemand anders je nu moet gaan vertellen wat je moet gaan doen.
Ik raad je aan om je eerst eens wat meer te verdiepen in voeding, en dan heb ik het niet over sonja bakker of weight watchers (no offense, ik vind weight watchers over het algemeen een prima methode) en eens te kijken naar wat goede voeding voor je doet en ook eens te proberen eten te gaan zien als voedingsmiddel. Welke voedingsstoffen heeft je lichaam eigenlijk allemaal nodig? Heb je daar enig idee van? En wat iemand hierboven ook al schreef misschien kan je beginnen met wat kleinere stapjes. Jezelf als doel stellen 20 kilo afvallen in 4 maanden is veel te ambitieus, als je dan een paar weken minder afvalt is dat behoorlijk demotiverend. Je kan beter de focus leggen op voldoende gezonde voeding eten en voldoende bewegen.
Ik zie hier op het forum en ook op andere sites en tv vaak dat mensen zeggen dat ze er altijd mee bezig blijven en in feite levenslang hebben. Als je dat soort uitspraken hoort dan kan ik me voorstellen dat het niet echt aantrekkelijk klinkt om gezonder te gaan eten. Gelukkig hoeft dit echt niet zo te zijn, ik ken genoeg mensen die hun eet en beweeg patroon om hebben gegooid en hier (vaak na de begin periode) helemaal geen moeite meer mee hebben. Voor hen is het een nieuwe gewoonte geworden en ik denk dat je daar ook naartoe moet willen werken.
Ik denk dat het geen meewaaien is, maar ik ben wel erg zoekende. Ik neem dus alle reacties door en bij alles wat er geschreven wordt denk ik "ja daar zit wel wat in en dat kan iets voor me zijn". Al jaren heb ik een verkeerd beeld van eten, maak ik verkeerde keuzes die voor mi eigenlijk heel normaal zijn geworden. Ik moet uit die cirkel en moet blijkbaar een hoop leren wat betreft eten. Ik ga daarom ook naar een dietiste omdat ik wil leren wat m'n lichaam nodig heeft, wat eten nou met m'n lichaam doet etc. Dat kan ik ook van internet halen maar ik vind een persoonlijk gesprek met iemand die daar kennis van heeft prettig.
De motivatie heb ik al vaker gehad maar ik gaf het altijd weer op. Ik probeerde altijd te accepteren dat ik nou eenmaal dikker was, ik van lekker eten hield en dst ik dit was. Maar uiteindelijk weet ik ook dat je jezelf voor de gek houd...ik heb namelijk nooit zo nagedacht over m'n gezondheid. Ik heb geen lichamelijke klachten maar te veel ongezond eten is wel een aanslag op je lijf en dat ga ik een keer merken natuurlijk.
Ik heb mezelf hier ook geregeld een slaperig genoemd en dat vind ik ook ..want alle smoezen die ik kan bedenken zijn natuurlijk onzin. Ik wil oprecht afvallen maar tot nu heb ik er te weinig voor willen doen. De discipline heb ik dus niet gehad, en daar baal ik van maar toch doe ik het zelf. En ik kan het moeilijk verklaren, ik heb namelijk altijd enorme discipline gehad in mijn sportcarrière, en ook in mijn dagelijkse leven ben ik iemand die problemen aanpakt. Behalve als het op m'n gewicht aankomt.
Misschien komt het deels ook omdat mijn naasten ook allemaal zo zijn. Mijn zussen, beste vriendin zijn ook allemaal bezig met afvallen, zijn te zwaar, die lukt het ook niet en zo zitten we allemaal in hetzelfde stomme cirkeltje. Mijn man pakt ook geregeld lekkere dingen en associeert gezelligheid ook met eten. Ik zeg dit niet om anderen de schuld te geven van mijn probleem maar als je altijd in zo'n omgeving zit met dezelfde type mensen dan wordt het op een gegeven moment een gewoonte ofzo.
Ik kan nu zeggen dat ik de motivatie heb maar ik heb het al vaker opgegeven dus ik durf het nu niet met 100% zekerheid te zeggen. Toch heb ik nu wel een punt dat ik dit gevoel niet meer wil, ik ben een beetje klaar met aanmodderen, teleurgesteld zijn in mezelf. En ook met m'n kilo's want die zitten me nu voor het eerst echt inde weg. Ik heb geen conditie en voel me niet fit. En wat ik heel graag wil is m'n sport weer oppakken, en daarvoor moet ik afvallen! Dus er lijkt iets veranderd in m'n hoofd, het zal niet makkelijk worden maar ik ben er wel klaar voor om de strijd aan te gaan!
En dit forum hier heb ik niet nodig om mij te vertellen wat ik moet doen maar het is wel fijn je gevoel te delen en ervaringen te lezen. Het blijkt namelijk wel dat mijn relatie tot eten slecht is en dan vind ik het prettig om van diverse kanten dingen te lezen, tips te krijgen. Maar uiteindelijk moet ik het allemaal zelf doen!
Je openingspost is heel herkenbaar. Dit is niet lullig bedoeld maar het komt op mij toch ook een beetje over als gebrek aan motivatie. Je wil graag aan je gewicht werken, je zegt ook dat je wel een idee hebt over hoe dit moet maar je doet het vervolgens niet. Het komt misschien harder over dan bedoeld maar volgens mij heb je ook nu nog niet echt de motivatie gevonden.
Ik heb alle posts gelezen en zie dat je steeds mee waait met de posts van andere forummers. Als iemand post dat je niet op zoek moet naar een quick fix dan beaam je dat, een paar posts later zeg je dat een snel resultaat op de weegschaal je een goede motivatie lijkt. Het komt over alsof je helemaal geen plan hebt en alsof je verwacht dat iemand anders je nu moet gaan vertellen wat je moet gaan doen.
Ik raad je aan om je eerst eens wat meer te verdiepen in voeding, en dan heb ik het niet over sonja bakker of weight watchers (no offense, ik vind weight watchers over het algemeen een prima methode) en eens te kijken naar wat goede voeding voor je doet en ook eens te proberen eten te gaan zien als voedingsmiddel. Welke voedingsstoffen heeft je lichaam eigenlijk allemaal nodig? Heb je daar enig idee van? En wat iemand hierboven ook al schreef misschien kan je beginnen met wat kleinere stapjes. Jezelf als doel stellen 20 kilo afvallen in 4 maanden is veel te ambitieus, als je dan een paar weken minder afvalt is dat behoorlijk demotiverend. Je kan beter de focus leggen op voldoende gezonde voeding eten en voldoende bewegen.
Ik zie hier op het forum en ook op andere sites en tv vaak dat mensen zeggen dat ze er altijd mee bezig blijven en in feite levenslang hebben. Als je dat soort uitspraken hoort dan kan ik me voorstellen dat het niet echt aantrekkelijk klinkt om gezonder te gaan eten. Gelukkig hoeft dit echt niet zo te zijn, ik ken genoeg mensen die hun eet en beweeg patroon om hebben gegooid en hier (vaak na de begin periode) helemaal geen moeite meer mee hebben. Voor hen is het een nieuwe gewoonte geworden en ik denk dat je daar ook naartoe moet willen werken.
Ik denk dat het geen meewaaien is, maar ik ben wel erg zoekende. Ik neem dus alle reacties door en bij alles wat er geschreven wordt denk ik "ja daar zit wel wat in en dat kan iets voor me zijn". Al jaren heb ik een verkeerd beeld van eten, maak ik verkeerde keuzes die voor mi eigenlijk heel normaal zijn geworden. Ik moet uit die cirkel en moet blijkbaar een hoop leren wat betreft eten. Ik ga daarom ook naar een dietiste omdat ik wil leren wat m'n lichaam nodig heeft, wat eten nou met m'n lichaam doet etc. Dat kan ik ook van internet halen maar ik vind een persoonlijk gesprek met iemand die daar kennis van heeft prettig.
De motivatie heb ik al vaker gehad maar ik gaf het altijd weer op. Ik probeerde altijd te accepteren dat ik nou eenmaal dikker was, ik van lekker eten hield en dst ik dit was. Maar uiteindelijk weet ik ook dat je jezelf voor de gek houd...ik heb namelijk nooit zo nagedacht over m'n gezondheid. Ik heb geen lichamelijke klachten maar te veel ongezond eten is wel een aanslag op je lijf en dat ga ik een keer merken natuurlijk.
Ik heb mezelf hier ook geregeld een slaperig genoemd en dat vind ik ook ..want alle smoezen die ik kan bedenken zijn natuurlijk onzin. Ik wil oprecht afvallen maar tot nu heb ik er te weinig voor willen doen. De discipline heb ik dus niet gehad, en daar baal ik van maar toch doe ik het zelf. En ik kan het moeilijk verklaren, ik heb namelijk altijd enorme discipline gehad in mijn sportcarrière, en ook in mijn dagelijkse leven ben ik iemand die problemen aanpakt. Behalve als het op m'n gewicht aankomt.
Misschien komt het deels ook omdat mijn naasten ook allemaal zo zijn. Mijn zussen, beste vriendin zijn ook allemaal bezig met afvallen, zijn te zwaar, die lukt het ook niet en zo zitten we allemaal in hetzelfde stomme cirkeltje. Mijn man pakt ook geregeld lekkere dingen en associeert gezelligheid ook met eten. Ik zeg dit niet om anderen de schuld te geven van mijn probleem maar als je altijd in zo'n omgeving zit met dezelfde type mensen dan wordt het op een gegeven moment een gewoonte ofzo.
Ik kan nu zeggen dat ik de motivatie heb maar ik heb het al vaker opgegeven dus ik durf het nu niet met 100% zekerheid te zeggen. Toch heb ik nu wel een punt dat ik dit gevoel niet meer wil, ik ben een beetje klaar met aanmodderen, teleurgesteld zijn in mezelf. En ook met m'n kilo's want die zitten me nu voor het eerst echt inde weg. Ik heb geen conditie en voel me niet fit. En wat ik heel graag wil is m'n sport weer oppakken, en daarvoor moet ik afvallen! Dus er lijkt iets veranderd in m'n hoofd, het zal niet makkelijk worden maar ik ben er wel klaar voor om de strijd aan te gaan!
En dit forum hier heb ik niet nodig om mij te vertellen wat ik moet doen maar het is wel fijn je gevoel te delen en ervaringen te lezen. Het blijkt namelijk wel dat mijn relatie tot eten slecht is en dan vind ik het prettig om van diverse kanten dingen te lezen, tips te krijgen. Maar uiteindelijk moet ik het allemaal zelf doen!
zondag 21 februari 2016 om 12:25
quote:prik schreef op 21 februari 2016 @ 10:04:
[...]
In die eerste post wel, maar later heb je het toch echt over afvallen door geen koolhydraten meer te eten.En je denkt dan niet dat ik dan snelle koolhydraten bedoel maar hakt er meteen op in dat ik iets verschrikkelijk slecht verwoord. Ik heb echt helemaal niets met mensen, zoals jij, die zich boven anderen denken te verheffen door zo uit de hoek te komen.
[...]
In die eerste post wel, maar later heb je het toch echt over afvallen door geen koolhydraten meer te eten.En je denkt dan niet dat ik dan snelle koolhydraten bedoel maar hakt er meteen op in dat ik iets verschrikkelijk slecht verwoord. Ik heb echt helemaal niets met mensen, zoals jij, die zich boven anderen denken te verheffen door zo uit de hoek te komen.
zondag 21 februari 2016 om 12:36
Het is heel moeilijk om af te vallen als je omgeving er ook mee worstelt. Zelfs het mislukken van afvallen schept dan een band, sterker nog, de gene die er wel in slaagt hoeft niet op heel veel steun te rekenen omdat je dan de spiegel bent waar ze zelf liever niet in willen kijken. Afgunst om wat een ander heeft of kan voel je pas vaak van je vrienden als iets je zelf lukt. Men kijkt niet naar je inspanning maar enkel naar het resultaat.
Voor jou is denk ik dus heel goed dat je iemand buiten je kring zoekt die je helpt om gemotiveerd te blijven. Ergens moet je een dikke huid ( ) kweken om je niet te laten overhalen door "gezelligheid" wat gepaard gaat met ongezond eten. Kijk ook eens op Pinterest of zo naar gezonde lekkere recepten. De tijd van enkel wortels knagen is al lang voorbij. Met een beetje inspanning zijn jouw hapjes net zo lekker of zelfs lekkerder dan zakken chips of bitterballen.
Voor jou is denk ik dus heel goed dat je iemand buiten je kring zoekt die je helpt om gemotiveerd te blijven. Ergens moet je een dikke huid ( ) kweken om je niet te laten overhalen door "gezelligheid" wat gepaard gaat met ongezond eten. Kijk ook eens op Pinterest of zo naar gezonde lekkere recepten. De tijd van enkel wortels knagen is al lang voorbij. Met een beetje inspanning zijn jouw hapjes net zo lekker of zelfs lekkerder dan zakken chips of bitterballen.
zondag 21 februari 2016 om 13:25
emotie-eten vind ik een belangrijke. Ga hier (professionele!!!) hulp bij zoeken, anders blijf je voor altijd in een vicieuze cirkel hangen. Pak dat als eerst aan. Die emotie moet loskomen van je voeding, dan pas kun je afvallen tot een gezond gewicht (zonder ook daarin door te schieten). Informeer bijvoorbeeld eens bij human concern, die begeleiden (individueel) bij dit soort vragen.
