Lijf & Lijn
alle pijlers
Kan te zwaar zijn gewenning worden? bang voor verandering?
donderdag 18 februari 2016 om 16:08
Al jaren kamp ik met dit ‘probleem’ en hoezeer ik ook weet hoe het werkt, wat ik fout doe etc..het lukt me niet om het te veranderen. Ik ben 33 jaar en zolang ik me kan herinneren ben ik ongelukkig met mijn gewicht. En ik krijg steeds meer het inzicht dat ik hier aan gewend ben geraakt. Ik ben het zo gewend om dagelijks te denken aan mn te dikke buik, aan het weer ‘beginnen op maandag’, aan het feit dat ik me zoveel prettiger voel als ik slanker ben en serieus…hoe stom het ook klinkt, het lijkt alsof ik niet durf te veranderen. Alsof dit me al jaren houvast geeft, en ik dat zelf in stand houdt aangezien ik het nooit verander.
Al zo vaak heb ik me voorgenomen om mezelf te accepteren, maar dat kan ik niet. Waarom kan ik dan niet gewoon gaan afvallen, meer bewegen etc? Ik kan zo nuchter zijn, is er een probleem dan los je het op. Maar het blijft een strijd.
Ik weet wat gezond eten is, weet hoe je moet afvallen, ben al eens 10 kilo afgevallen met goede hulp en een enorme stok achter de deur. Maar ik val altijd weer in het verkeerde patroon. Ik houd enorm van lekker eten, ik kan veel eten en ik lust alles. Ik ben ook een emotie eter en als ik 1x iets slechts eet is voor mij de dag verpest waardoor de rest vd dag ook van alles naar binnen gaat. IK weet dat het stom is, maar het gebeurd. Ik snaai, ik snoep, maar eet ook teveel brood, te grote porties etc. Bij mij is alle té.
Ik voel me een zwakkeling, want ik weet dondersgoed wat goed voor me is en wat ik zou moeten doen. Maar waar ik mee begon, die verandering lijkt eng te zijn. Ik zie zoveel leuke kleding waarbij ik elke keer zeg ‘als ik afgevallen ben koop ik dat’ omdat het me dan beter staat en ik me er beter in voel…maar dat moment komt nooit. Ik draag veel basic kleding, maar wil me vrouwelijker gaan kleden..kortom, ik verstop me. Make up vind ik overbodig, want de rest van mn lichaam werkt niet mee dus zie ik het nut niet. Ik kan er veel mooier uitzien, ik zie ook wel de mooie kanten van mezelf. Ben niet lang geleden getrouwd, toen zag ik er prachtig uit. En nu laat ik dat weer versloffen, alsof ik nu geen goede reden meer heb om er zo goed uit te zien.
Ik ben overigens 1.82 lang en 99 kilo. Te zwaar dus, maar ik vind me beter voelen en een kleinere kledingmaat belangrijker dan een getal. Met 85 kilo, waarmee ik volgens de boekjes nog te zwaar ben, voel ik me heel goed. En dat laatste wil ik zo graag...me goed voelen en me niet meer verstoppen! Ik heb zelf een psycholoog opgezocht die mij continu vertelde dat ik er mocht zijn, ik helemaal niet dik ben (ik ben niet heel dik ivm mn lengte, het is in verhouding maar toch veel te zwaar) en mezelf moet accepteren. Dat klinkt ook allemaal heel mooi, maar het lukt niet. En hoe vaker ik schrijf ‘het lukt niet’ hoe meer ik denk ‘je moet jezelf een schop onder je kont geven’…en ook dat heb ik al vaak gedaan. En er is niets veranderd. Ik blijf teveel eten en snaaien. Het erge is dat ik jaren op hoog niveau gesport heb, ben nooit slank geweest, maar ik bewoog veel. En ook dat doe ik niet meer, ik kan me er niet toe zetten. Ik wil die teamsport weer doen, maar mn met huidige gewicht voel ik me daar niet prettig bij. Heb pogingen tot hardlopen gedaan, sportschool, afvalprogramma's met shakes, of gewoon op eigen kracht minder eten en gezondere keuzes maken..,maar ik verval altijd weer, altijd. Paar dagen heel enthousiast, en dan laat ik de teugels weer vieren. En waarom?
Misschien een warrig verhaal, ik ben gaan schrijven wat in mn hoofd zat. Fijn om dat eens uit te ‘spreken’. Kan het zijn dat je gewend raakt aan te zwaar zijn? Aan een patroon?
Is dit herkenbaar?
Al zo vaak heb ik me voorgenomen om mezelf te accepteren, maar dat kan ik niet. Waarom kan ik dan niet gewoon gaan afvallen, meer bewegen etc? Ik kan zo nuchter zijn, is er een probleem dan los je het op. Maar het blijft een strijd.
Ik weet wat gezond eten is, weet hoe je moet afvallen, ben al eens 10 kilo afgevallen met goede hulp en een enorme stok achter de deur. Maar ik val altijd weer in het verkeerde patroon. Ik houd enorm van lekker eten, ik kan veel eten en ik lust alles. Ik ben ook een emotie eter en als ik 1x iets slechts eet is voor mij de dag verpest waardoor de rest vd dag ook van alles naar binnen gaat. IK weet dat het stom is, maar het gebeurd. Ik snaai, ik snoep, maar eet ook teveel brood, te grote porties etc. Bij mij is alle té.
Ik voel me een zwakkeling, want ik weet dondersgoed wat goed voor me is en wat ik zou moeten doen. Maar waar ik mee begon, die verandering lijkt eng te zijn. Ik zie zoveel leuke kleding waarbij ik elke keer zeg ‘als ik afgevallen ben koop ik dat’ omdat het me dan beter staat en ik me er beter in voel…maar dat moment komt nooit. Ik draag veel basic kleding, maar wil me vrouwelijker gaan kleden..kortom, ik verstop me. Make up vind ik overbodig, want de rest van mn lichaam werkt niet mee dus zie ik het nut niet. Ik kan er veel mooier uitzien, ik zie ook wel de mooie kanten van mezelf. Ben niet lang geleden getrouwd, toen zag ik er prachtig uit. En nu laat ik dat weer versloffen, alsof ik nu geen goede reden meer heb om er zo goed uit te zien.
Ik ben overigens 1.82 lang en 99 kilo. Te zwaar dus, maar ik vind me beter voelen en een kleinere kledingmaat belangrijker dan een getal. Met 85 kilo, waarmee ik volgens de boekjes nog te zwaar ben, voel ik me heel goed. En dat laatste wil ik zo graag...me goed voelen en me niet meer verstoppen! Ik heb zelf een psycholoog opgezocht die mij continu vertelde dat ik er mocht zijn, ik helemaal niet dik ben (ik ben niet heel dik ivm mn lengte, het is in verhouding maar toch veel te zwaar) en mezelf moet accepteren. Dat klinkt ook allemaal heel mooi, maar het lukt niet. En hoe vaker ik schrijf ‘het lukt niet’ hoe meer ik denk ‘je moet jezelf een schop onder je kont geven’…en ook dat heb ik al vaak gedaan. En er is niets veranderd. Ik blijf teveel eten en snaaien. Het erge is dat ik jaren op hoog niveau gesport heb, ben nooit slank geweest, maar ik bewoog veel. En ook dat doe ik niet meer, ik kan me er niet toe zetten. Ik wil die teamsport weer doen, maar mn met huidige gewicht voel ik me daar niet prettig bij. Heb pogingen tot hardlopen gedaan, sportschool, afvalprogramma's met shakes, of gewoon op eigen kracht minder eten en gezondere keuzes maken..,maar ik verval altijd weer, altijd. Paar dagen heel enthousiast, en dan laat ik de teugels weer vieren. En waarom?
Misschien een warrig verhaal, ik ben gaan schrijven wat in mn hoofd zat. Fijn om dat eens uit te ‘spreken’. Kan het zijn dat je gewend raakt aan te zwaar zijn? Aan een patroon?
Is dit herkenbaar?
donderdag 18 februari 2016 om 18:17
quote:- Eet iets gezonds lekkers. Iets lekkers hoeft niet altijd iets ongezonds te zijn, ga op zoek naar lekkere dingen die gezond zijn. Ik vind bijvoorbeeld snoeptomaatjes erg lekker, ik zorg ervoor dat ik die altijd in huis heb en ik mag ze onbeperkt eten van mezelf (na 400g zit je echt wel vol en heb je nog amper calorieën binnen)Maar het heeft geen enkele mentale verzadiging. Je eet op die manier eigenlijk gewoon water. Je houdt je maag voor de gek door iets te eten wat niet vult. Gewoon helemaal niets in je mond stoppen werkt voor mij beter tegen de snaaitrek. Van tomaat/komkommer en dat soort dingen krijg ik juist enorme cravings in écht snaaivoer.
Shoot first, ask questions later!
donderdag 18 februari 2016 om 19:58
quote:twinkeling schreef op 18 februari 2016 @ 16:51:
[...]
Dit dus Redbulletje. Voor 50% van de bevolking ben je totaal onzichtbaar als je flink te zwaar bent. En voor de overige 50% ben je de 'gezellige dikkerd' maar nooit de concurrentie. Heeeerrrrlijk rustig.
Ik herken het ook. Ik ben een aantal jaren te zwaar geweest en ik vond dat heel vervelend. Maar toen ik was afgevallen moest ik erg erg aan wennen weer zichtbaar te zijn. Als je dik bent kijken mensen zowat door je heen. Als je slank bent kijken ze naar je, en zie je soms nog wel de blikken van mannen afdwalen als ze besluiten dat je niet aantrekkelijk bent, maar als je dik bent zien veel mensen je niet eens.
Toen ik slanker werd en weer leuke kleren kon dragen moest ik er erg aan wennen dat mensen me zagen, opmerkten, en vriendelijker tegemoet traden.
Das toch alleen mar fijn, zou je denken, maar het is ook confronterend. Het laat je zien wat een nobody je voor de buitenwereld bent geweest.
[...]
Dit dus Redbulletje. Voor 50% van de bevolking ben je totaal onzichtbaar als je flink te zwaar bent. En voor de overige 50% ben je de 'gezellige dikkerd' maar nooit de concurrentie. Heeeerrrrlijk rustig.
Ik herken het ook. Ik ben een aantal jaren te zwaar geweest en ik vond dat heel vervelend. Maar toen ik was afgevallen moest ik erg erg aan wennen weer zichtbaar te zijn. Als je dik bent kijken mensen zowat door je heen. Als je slank bent kijken ze naar je, en zie je soms nog wel de blikken van mannen afdwalen als ze besluiten dat je niet aantrekkelijk bent, maar als je dik bent zien veel mensen je niet eens.
Toen ik slanker werd en weer leuke kleren kon dragen moest ik er erg aan wennen dat mensen me zagen, opmerkten, en vriendelijker tegemoet traden.
Das toch alleen mar fijn, zou je denken, maar het is ook confronterend. Het laat je zien wat een nobody je voor de buitenwereld bent geweest.
donderdag 18 februari 2016 om 20:05
quote:Geronimo2 schreef op 18 februari 2016 @ 17:37:
Het kan heel lekker zijn om je een beetje ongelukkig te voelen. Zolang jij je ongelukkig voelt hoef je niets te doen dan je zelf te troosten met eten. Iets in je wil stiekem niet gelukkig zijn want dat zou voor jou inhouden dat je moet lijnen of je lekkere eten moet laten staan en sporten. Geen zin daar in hebben is volstrekt legitiem in jouw ogen zolang je een beetje ongelukkig bent. Je hebt een eindresultaat voor ogen wat je geweldig lijkt maar geen zin om dat te doen.
De ellende is dat geen zin en in een dip zitten ook heel veel te maken heeft met wat voor voedsel je eet. Mensen die veel suikers eten en/of snelle koolhydraten en veel te weinig bewegen zijn lui omdat ze moe worden van die suikers. En heel eerlijk, lui is ook lekker en zelfdiscipline kost energie en denkwerk dus is vaak niet leuk.
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
Wat een mooie post! Ik kan niet anders dan toegeven dat je mij hier beschrijft. Op deze manier had ik er nog niet eens naar gekeken, maar volgens mij sla je de spijker op z'n kop. Ik houd het zelf in stand en ik heb dat voor mezelf zo legitiem gemaakt dat het een gewoonte is geworden. Wie wil er nou ongelukkig zijn? Ik niet, en toch laat ik het toe.
Echt een hele verhelderende reactie, die heeft me veel inzicht! Dank!
Wat ook absoluut waar is is dat ik altijd een reden kan bedenk om mezelf iets lekkers te gunnen...bij een dagje uit hoort wat lekkers, bij de thee een koekje, een rotdag op m'n werk wordt gecompenseerd met chocola of een gezellige avond met manlief op de bank biedt ruimte voor een bak chips. Ik ga komend weekend een dag weg en ik kan er bij wijze van nu al naar uitkijken dat we die dag ook lekker gaan eten. Bij mij lijkt heel veel om eten te draaien, en dat doe ik al jaren. In mijn beeldvorming is iets lekkers vaak ongezond. En eerlijk gezegd heeft mijn directe omgeving dat ook, zo ben ik opgegroeid en mijn man is net zo.
Ook heb ik de neiging om heel snel heel veel te willen, ik wil het liefst in korte tijd veel afvallen of weer snel op hoog niveau m'n sport weer kunnen uitoefenen. En dat is onhaalbaar naruurlijk waardoor ik er niet eens aan begin. Ik blijf in een cirkel hangen zo.
Bedankt voor de reacties, het zet me echt aan het denken. Ik ben ook echt op een punt dat ik er zo schoon genoeg van heb. Misschien niet eens zozeer met het gewicht an sich maar vooral met het elke dag ermee bezig zijn, voor je gevoel dagelijks een strijd aan het voeren bent die ik tot op heden niet win.
Het kan heel lekker zijn om je een beetje ongelukkig te voelen. Zolang jij je ongelukkig voelt hoef je niets te doen dan je zelf te troosten met eten. Iets in je wil stiekem niet gelukkig zijn want dat zou voor jou inhouden dat je moet lijnen of je lekkere eten moet laten staan en sporten. Geen zin daar in hebben is volstrekt legitiem in jouw ogen zolang je een beetje ongelukkig bent. Je hebt een eindresultaat voor ogen wat je geweldig lijkt maar geen zin om dat te doen.
De ellende is dat geen zin en in een dip zitten ook heel veel te maken heeft met wat voor voedsel je eet. Mensen die veel suikers eten en/of snelle koolhydraten en veel te weinig bewegen zijn lui omdat ze moe worden van die suikers. En heel eerlijk, lui is ook lekker en zelfdiscipline kost energie en denkwerk dus is vaak niet leuk.
Je kan heel goed lief zijn voor je zelf en toch afvallen maar er veel meer de tijd voor nemen. Stop met het eten van die dingen die je makkelijk kan missen en niet meteen én suikers én snelle koolhydraten én intensief sporten. Eet bijvoorbeeld een maand geen koekjes meer en vervang het niet met iets anders en ga niet sporten maar maak 3 x per week een wandeling van een half uur. Volgende maand besluit je om geen pasta meer te eten of brood. Je bent al jaren te dik dus waarom zou je er niet jaren over doen om af te vallen. Het is beter dan niets doen en het grijpt je dan ook zo niet naar je keel.
Wat een mooie post! Ik kan niet anders dan toegeven dat je mij hier beschrijft. Op deze manier had ik er nog niet eens naar gekeken, maar volgens mij sla je de spijker op z'n kop. Ik houd het zelf in stand en ik heb dat voor mezelf zo legitiem gemaakt dat het een gewoonte is geworden. Wie wil er nou ongelukkig zijn? Ik niet, en toch laat ik het toe.
Echt een hele verhelderende reactie, die heeft me veel inzicht! Dank!
Wat ook absoluut waar is is dat ik altijd een reden kan bedenk om mezelf iets lekkers te gunnen...bij een dagje uit hoort wat lekkers, bij de thee een koekje, een rotdag op m'n werk wordt gecompenseerd met chocola of een gezellige avond met manlief op de bank biedt ruimte voor een bak chips. Ik ga komend weekend een dag weg en ik kan er bij wijze van nu al naar uitkijken dat we die dag ook lekker gaan eten. Bij mij lijkt heel veel om eten te draaien, en dat doe ik al jaren. In mijn beeldvorming is iets lekkers vaak ongezond. En eerlijk gezegd heeft mijn directe omgeving dat ook, zo ben ik opgegroeid en mijn man is net zo.
Ook heb ik de neiging om heel snel heel veel te willen, ik wil het liefst in korte tijd veel afvallen of weer snel op hoog niveau m'n sport weer kunnen uitoefenen. En dat is onhaalbaar naruurlijk waardoor ik er niet eens aan begin. Ik blijf in een cirkel hangen zo.
Bedankt voor de reacties, het zet me echt aan het denken. Ik ben ook echt op een punt dat ik er zo schoon genoeg van heb. Misschien niet eens zozeer met het gewicht an sich maar vooral met het elke dag ermee bezig zijn, voor je gevoel dagelijks een strijd aan het voeren bent die ik tot op heden niet win.
donderdag 18 februari 2016 om 20:08
quote:Ook heb ik de neiging om heel snel heel veel te willen, ik wil het liefst in korte tijd veel afvallen of weer snel op hoog niveau m'n sport weer kunnen uitoefenen. En dat is onhaalbaar naruurlijk waardoor ik er niet eens aan begin. Ik blijf in een cirkel hangen zo.Zo onhaalbaar is dat niet hoor. Want zo heel veel hoef jij niet eens af te vallen. Maar 'n kilootje of 20 toch? Dat heb je er binnen 4 maanden wel af. Wellicht is Cambridge wel iets voor jou. Het lijkt heel zwaar, maar voor eetverslaafden die alles aangrijpen om iets te kunnen snacken is het juist makkelijker ervaar ik zelf.
Shoot first, ask questions later!
donderdag 18 februari 2016 om 21:41
donderdag 18 februari 2016 om 21:57
Ik herken je verhaal, met name je openingspost. Voor mij was Weight Watchers de oplossing, omdat ik dan toch nog steeds alles kon eten (alleen niet alles tegelijk )
Daarmee was ik in 6 maanden 20 kilo kwijt en ik voelde me geweldig. Nu 7 maanden later nog eens 10 kilo. Ik wil nog een stukje maar het beste van alles is voor mij dat ik dit met gemak de rest van m'n leven kan doen. Ik heb nog geen moment het idee gehad dat ik mezelf iets moest ontzeggen.
Daarmee was ik in 6 maanden 20 kilo kwijt en ik voelde me geweldig. Nu 7 maanden later nog eens 10 kilo. Ik wil nog een stukje maar het beste van alles is voor mij dat ik dit met gemak de rest van m'n leven kan doen. Ik heb nog geen moment het idee gehad dat ik mezelf iets moest ontzeggen.
vrijdag 19 februari 2016 om 05:37
quote:newspaper schreef op 18 februari 2016 @ 21:41:
Ja met 15-20 kilo zit ik goed! Cambridge is shakes toch? Ik heb altijd het beeld dat je snel afvalt maar als je vervolgens weer normale dingen als brood, aardappels etc gaat eten dat je dan weer heel snel aankomt?!
Ik ga het eens opzoekenJe komt na elk dieet terug aan als je weer in je oude patroon van snacken om elke reden vervalt. Voordeel van Cambridge vind ik dat je mentaal minder met eten bezig bent. Ik ben inmiddels 26 kilo kwijt (sinds nov 2015) en wil proberen er nog 15-20 af te krijgen.
Ja met 15-20 kilo zit ik goed! Cambridge is shakes toch? Ik heb altijd het beeld dat je snel afvalt maar als je vervolgens weer normale dingen als brood, aardappels etc gaat eten dat je dan weer heel snel aankomt?!
Ik ga het eens opzoekenJe komt na elk dieet terug aan als je weer in je oude patroon van snacken om elke reden vervalt. Voordeel van Cambridge vind ik dat je mentaal minder met eten bezig bent. Ik ben inmiddels 26 kilo kwijt (sinds nov 2015) en wil proberen er nog 15-20 af te krijgen.
Shoot first, ask questions later!
vrijdag 19 februari 2016 om 08:02
quote:Haley schreef op 18 februari 2016 @ 21:57:
Ik herken je verhaal, met name je openingspost. Voor mij was Weight Watchers de oplossing, omdat ik dan toch nog steeds alles kon eten (alleen niet alles tegelijk )
Daarmee was ik in 6 maanden 20 kilo kwijt en ik voelde me geweldig. Nu 7 maanden later nog eens 10 kilo. Ik wil nog een stukje maar het beste van alles is voor mij dat ik dit met gemak de rest van m'n leven kan doen. Ik heb nog geen moment het idee gehad dat ik mezelf iets moest ontzeggen.Goed te lezen dat de weight watchers werkt! Ik heb weleens een online abonnement gehad zodat ik per dag kon bijhouden wat ik nou at. Ik ga vandaag eens bekijken of er bij mij in de buurt een cursus zit, want ik vind het idee van de dagelijkse dingen kunnen eten wel fijn. Ik heb weleens andere 'kuren' met shakes gedaan en dat vond ik na een week al zo smerig.
Ik herken je verhaal, met name je openingspost. Voor mij was Weight Watchers de oplossing, omdat ik dan toch nog steeds alles kon eten (alleen niet alles tegelijk )
Daarmee was ik in 6 maanden 20 kilo kwijt en ik voelde me geweldig. Nu 7 maanden later nog eens 10 kilo. Ik wil nog een stukje maar het beste van alles is voor mij dat ik dit met gemak de rest van m'n leven kan doen. Ik heb nog geen moment het idee gehad dat ik mezelf iets moest ontzeggen.Goed te lezen dat de weight watchers werkt! Ik heb weleens een online abonnement gehad zodat ik per dag kon bijhouden wat ik nou at. Ik ga vandaag eens bekijken of er bij mij in de buurt een cursus zit, want ik vind het idee van de dagelijkse dingen kunnen eten wel fijn. Ik heb weleens andere 'kuren' met shakes gedaan en dat vond ik na een week al zo smerig.
vrijdag 19 februari 2016 om 08:03
quote:newspaper schreef op 18 februari 2016 @ 16:34:
Ja dat is waar, maar ik voel me soms echt een eet-verslaafde. Een drugsverslaafde weet vaak ook dat het niet goed is wat hij doet, maar veranderd het niet. Daarom noem ik het woord verslaving.
Het is zo simpel, toch....minder eten, meer bewegen....maar op een of andere manier houd ik het nooit vol.
Ik zou zo graag willen verklaren waarom het zo werkt, waarom je blijft eten terwijl je weet dat het niet goed is voor je
Ik vind het woord verslaving wel terecht hoor.
Eten kan absoluut een verslaving zijn. Men zegt niet voor niets dat een veranderd eet-, leef-, beweegpatroon een leven lang moet worden volgehouden.
Daarnaast, laten we eerlijk zijn. Waar we ons ook bevinden...overal worden we blootgesteld aan tig verleidingen.
Op het station, in de winkel, op billboards langs de autosnelweg, op verjaardagen, op de posters in bushokjes en noem maar op. We worden continue geconfronteerd met onze zonden. Het is hartstikke fucking rete moeilijk om bestand te zijn en bestand te blijven tegen al die verleidingen.
Desalniettemin....bepalen wij zelf wat we in ons mondje stoppen en hoe vaak.
Ik denk dat hulp middels een diëtist of anderszinds voedingsdeskundige een grote hulp kan zijn, en een motivatieprikkel is reuze noodzakelijk. Uitzoeken wat jouw motivatieprikkel is en dat middels 100 geeltjes van Post It in je huis bevestigen om de confrontatie aan te gaan. Op de spiegels, op de koelkast, op de voorraadkast. Tis maar een voorbeeld hoor.
Wat ik wil zeggen, ik begrijp helemaal dat je het moeilijk vind. En met jou vele anderen.
Ja dat is waar, maar ik voel me soms echt een eet-verslaafde. Een drugsverslaafde weet vaak ook dat het niet goed is wat hij doet, maar veranderd het niet. Daarom noem ik het woord verslaving.
Het is zo simpel, toch....minder eten, meer bewegen....maar op een of andere manier houd ik het nooit vol.
Ik zou zo graag willen verklaren waarom het zo werkt, waarom je blijft eten terwijl je weet dat het niet goed is voor je
Ik vind het woord verslaving wel terecht hoor.
Eten kan absoluut een verslaving zijn. Men zegt niet voor niets dat een veranderd eet-, leef-, beweegpatroon een leven lang moet worden volgehouden.
Daarnaast, laten we eerlijk zijn. Waar we ons ook bevinden...overal worden we blootgesteld aan tig verleidingen.
Op het station, in de winkel, op billboards langs de autosnelweg, op verjaardagen, op de posters in bushokjes en noem maar op. We worden continue geconfronteerd met onze zonden. Het is hartstikke fucking rete moeilijk om bestand te zijn en bestand te blijven tegen al die verleidingen.
Desalniettemin....bepalen wij zelf wat we in ons mondje stoppen en hoe vaak.
Ik denk dat hulp middels een diëtist of anderszinds voedingsdeskundige een grote hulp kan zijn, en een motivatieprikkel is reuze noodzakelijk. Uitzoeken wat jouw motivatieprikkel is en dat middels 100 geeltjes van Post It in je huis bevestigen om de confrontatie aan te gaan. Op de spiegels, op de koelkast, op de voorraadkast. Tis maar een voorbeeld hoor.
Wat ik wil zeggen, ik begrijp helemaal dat je het moeilijk vind. En met jou vele anderen.
vrijdag 19 februari 2016 om 09:14
Na je openingspost ben ik een beetje verbaasd dat je nu zo gretig reageert op de opties van Cambridge of Weightwatchers. Is dat niet meer van hetzelfde wat je al jaren doet, en ging het je in je openingspost niet juist om een meer vergaande mindswitch? Ik begrijp het verlangen naar een quick fix oplossing die wel werkt, maar ik vrees dat die niet bestaat als je je houding ten opzichte van jezelf niet verandert. Niet veroordelend bedoeld hoor, hou me ten goede.
vrijdag 19 februari 2016 om 09:23
Eens met Gemberpannekoek. TO, je zult echt je mindset moeten veranderen en daar helpen Cambridge en WW echt niet bij.
Redbulletje heeft vaak genoeg hier op het forum vertelt dat zij periodes van afvallen afwisselt met periodes van lekker eten en dan dus weer aankomen. Prima als dat voor haar werkt, zij kan dat blijkbaar, zich aan dat dieet houden die maanden dat ze aan het afvallen is, maar ik vraag me af of dat voor jou ook zo werkt Newspaper.
Wat Troelalala ook zegt, overal zijn verleidingen, overal is eten, en jij moet er vanaf dat je jezelf mag belonen met eten en troosten met eten en iets vieren met eten. Anders blijf je dit je leven lang doen.
Ik snap het wel hoor, voor mij staat eten ook gelijk aan gezelligheid, ik ben opgegroeid met het idee dat je altijd iets te eten aanbiedt aan je gasten want dat is gastvrij, bij koffie/thee hoorde een koekje, als ik verdriet had kreeg ik een snoepje, etc.
Nu ik samen ben met een man die ongelooflijk kan snoepen, maar die het niet nodig vindt dat er altijd koek bij de koffie/thee is, die de avond niet perse gezelliger vindt worden als er chips op tafel staat, etc is bij mij de knop ook aardig om en blijk ik tussen avondeten en naar bed gaan helemaal niet meer iets te hoeven eten. Kan ik prima thee drinken zonder er iets bij te eten. Ben ik voor een verjaardag niet meer in mijn hoofd bezig met de vraag welke lekkere taart de gastvrouw deze keer gebakken zal hebben. En dat zet veel meer zoden aan de dijk dan een paar maanden streng diëten en dan weer los gaan. Ik heb eten losgekoppeld van gezelligheid nu, en ik hoop dat dat zo blijft (moet zich nog uitwijzen, is nog maar amper 2 maanden zo).
Redbulletje heeft vaak genoeg hier op het forum vertelt dat zij periodes van afvallen afwisselt met periodes van lekker eten en dan dus weer aankomen. Prima als dat voor haar werkt, zij kan dat blijkbaar, zich aan dat dieet houden die maanden dat ze aan het afvallen is, maar ik vraag me af of dat voor jou ook zo werkt Newspaper.
Wat Troelalala ook zegt, overal zijn verleidingen, overal is eten, en jij moet er vanaf dat je jezelf mag belonen met eten en troosten met eten en iets vieren met eten. Anders blijf je dit je leven lang doen.
Ik snap het wel hoor, voor mij staat eten ook gelijk aan gezelligheid, ik ben opgegroeid met het idee dat je altijd iets te eten aanbiedt aan je gasten want dat is gastvrij, bij koffie/thee hoorde een koekje, als ik verdriet had kreeg ik een snoepje, etc.
Nu ik samen ben met een man die ongelooflijk kan snoepen, maar die het niet nodig vindt dat er altijd koek bij de koffie/thee is, die de avond niet perse gezelliger vindt worden als er chips op tafel staat, etc is bij mij de knop ook aardig om en blijk ik tussen avondeten en naar bed gaan helemaal niet meer iets te hoeven eten. Kan ik prima thee drinken zonder er iets bij te eten. Ben ik voor een verjaardag niet meer in mijn hoofd bezig met de vraag welke lekkere taart de gastvrouw deze keer gebakken zal hebben. En dat zet veel meer zoden aan de dijk dan een paar maanden streng diëten en dan weer los gaan. Ik heb eten losgekoppeld van gezelligheid nu, en ik hoop dat dat zo blijft (moet zich nog uitwijzen, is nog maar amper 2 maanden zo).
vrijdag 19 februari 2016 om 10:29
quote:Marana_ schreef op 19 februari 2016 @ 09:23:
Eens met Gemberpannekoek. TO, je zult echt je mindset moeten veranderen en daar helpen Cambridge en WW echt niet bij.
Redbulletje heeft vaak genoeg hier op het forum vertelt dat zij periodes van afvallen afwisselt met periodes van lekker eten en dan dus weer aankomen. Prima als dat voor haar werkt, zij kan dat blijkbaar, zich aan dat dieet houden die maanden dat ze aan het afvallen is, maar ik vraag me af of dat voor jou ook zo werkt Newspaper.
Wat Troelalala ook zegt, overal zijn verleidingen, overal is eten, en jij moet er vanaf dat je jezelf mag belonen met eten en troosten met eten en iets vieren met eten. Anders blijf je dit je leven lang doen.
Ik snap het wel hoor, voor mij staat eten ook gelijk aan gezelligheid, ik ben opgegroeid met het idee dat je altijd iets te eten aanbiedt aan je gasten want dat is gastvrij, bij koffie/thee hoorde een koekje, als ik verdriet had kreeg ik een snoepje, etc.
Nu ik samen ben met een man die ongelooflijk kan snoepen, maar die het niet nodig vindt dat er altijd koek bij de koffie/thee is, die de avond niet perse gezelliger vindt worden als er chips op tafel staat, etc is bij mij de knop ook aardig om en blijk ik tussen avondeten en naar bed gaan helemaal niet meer iets te hoeven eten. Kan ik prima thee drinken zonder er iets bij te eten. Ben ik voor een verjaardag niet meer in mijn hoofd bezig met de vraag welke lekkere taart de gastvrouw deze keer gebakken zal hebben. En dat zet veel meer zoden aan de dijk dan een paar maanden streng diëten en dan weer los gaan. Ik heb eten losgekoppeld van gezelligheid nu, en ik hoop dat dat zo blijft (moet zich nog uitwijzen, is nog maar amper 2 maanden zo).
Ik ben het met jou en Gemberpannekoek eens, maar ik heb het gevoel dat ik een zetje in de rug nodig heb. Ik weet heel goed dat mijn hele mindset moet veranderen, mijn hele leefstijl moet op de schop en vooral mijn overtuigingen die ik al jaren heb over eten, gezelligheid, belonen etc.
Ik snap jullie dus heel goed, maar ik probeer het al jaren en het lukt me dus niet op eigen kracht om die goede start te maken. Bijv weight watchers, ik denk daarover omdat ik hoop dat ik die slag kan maken als ik eenmaal in dat groepsproces zit, de druk voel, met gelijkgestemden erover kan praten en dus ook ervaar in die groep dat die mindset anders moet. En natuurlijk weet ik dat, maar ik weet al jaren dat ik iets moet veranderen.
Mijn man is eigenlijk hetzelfde als ik, hij wordt alleen niet zo dik Maar dat maakt het ook lastiger voor mij, hoewel hij ook heel graag met me mee wil doen en ook zijn mindset wil veranderen, maar ook hij valt steeds terug.
Eens met Gemberpannekoek. TO, je zult echt je mindset moeten veranderen en daar helpen Cambridge en WW echt niet bij.
Redbulletje heeft vaak genoeg hier op het forum vertelt dat zij periodes van afvallen afwisselt met periodes van lekker eten en dan dus weer aankomen. Prima als dat voor haar werkt, zij kan dat blijkbaar, zich aan dat dieet houden die maanden dat ze aan het afvallen is, maar ik vraag me af of dat voor jou ook zo werkt Newspaper.
Wat Troelalala ook zegt, overal zijn verleidingen, overal is eten, en jij moet er vanaf dat je jezelf mag belonen met eten en troosten met eten en iets vieren met eten. Anders blijf je dit je leven lang doen.
Ik snap het wel hoor, voor mij staat eten ook gelijk aan gezelligheid, ik ben opgegroeid met het idee dat je altijd iets te eten aanbiedt aan je gasten want dat is gastvrij, bij koffie/thee hoorde een koekje, als ik verdriet had kreeg ik een snoepje, etc.
Nu ik samen ben met een man die ongelooflijk kan snoepen, maar die het niet nodig vindt dat er altijd koek bij de koffie/thee is, die de avond niet perse gezelliger vindt worden als er chips op tafel staat, etc is bij mij de knop ook aardig om en blijk ik tussen avondeten en naar bed gaan helemaal niet meer iets te hoeven eten. Kan ik prima thee drinken zonder er iets bij te eten. Ben ik voor een verjaardag niet meer in mijn hoofd bezig met de vraag welke lekkere taart de gastvrouw deze keer gebakken zal hebben. En dat zet veel meer zoden aan de dijk dan een paar maanden streng diëten en dan weer los gaan. Ik heb eten losgekoppeld van gezelligheid nu, en ik hoop dat dat zo blijft (moet zich nog uitwijzen, is nog maar amper 2 maanden zo).
Ik ben het met jou en Gemberpannekoek eens, maar ik heb het gevoel dat ik een zetje in de rug nodig heb. Ik weet heel goed dat mijn hele mindset moet veranderen, mijn hele leefstijl moet op de schop en vooral mijn overtuigingen die ik al jaren heb over eten, gezelligheid, belonen etc.
Ik snap jullie dus heel goed, maar ik probeer het al jaren en het lukt me dus niet op eigen kracht om die goede start te maken. Bijv weight watchers, ik denk daarover omdat ik hoop dat ik die slag kan maken als ik eenmaal in dat groepsproces zit, de druk voel, met gelijkgestemden erover kan praten en dus ook ervaar in die groep dat die mindset anders moet. En natuurlijk weet ik dat, maar ik weet al jaren dat ik iets moet veranderen.
Mijn man is eigenlijk hetzelfde als ik, hij wordt alleen niet zo dik Maar dat maakt het ook lastiger voor mij, hoewel hij ook heel graag met me mee wil doen en ook zijn mindset wil veranderen, maar ook hij valt steeds terug.
vrijdag 19 februari 2016 om 10:34
quote:gemberpannekoek schreef op 19 februari 2016 @ 09:14:
Na je openingspost ben ik een beetje verbaasd dat je nu zo gretig reageert op de opties van Cambridge of Weightwatchers. Is dat niet meer van hetzelfde wat je al jaren doet, en ging het je in je openingspost niet juist om een meer vergaande mindswitch? Ik begrijp het verlangen naar een quick fix oplossing die wel werkt, maar ik vrees dat die niet bestaat als je je houding ten opzichte van jezelf niet verandert. Niet veroordelend bedoeld hoor, hou me ten goede.Ik snap je, maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik dan nu wel moet doen. Mijn mindset moet veranderen, helemaal mee eens maar stiekem weet ik dat al jaren en het is me nooit gelukt. Daarom wordt ik enthousiast als ik iemand lees over weight watchers, ik heb zo het gevoel dat ik die steun nodig heb, dat zetje in mn rug en het onderdeel zijn van een groep die hetzelfde probleem hebben. Mijn leven draait nu zo om eten en verkeerde keuzes dat ik het lastig vind om daar zo uit te stappen zeg maar. Ondanks dat ik weet hoe het werkt, maar het lijkt alsof ik niet weet waar en hoe te beginnen. Wat mij wel enorm zou motiveren is als ik in korte tijd echt een verandering op de weegschaal zie, dat zou me een boost geven denk ik. Of werkt dat niet zo?
Na je openingspost ben ik een beetje verbaasd dat je nu zo gretig reageert op de opties van Cambridge of Weightwatchers. Is dat niet meer van hetzelfde wat je al jaren doet, en ging het je in je openingspost niet juist om een meer vergaande mindswitch? Ik begrijp het verlangen naar een quick fix oplossing die wel werkt, maar ik vrees dat die niet bestaat als je je houding ten opzichte van jezelf niet verandert. Niet veroordelend bedoeld hoor, hou me ten goede.Ik snap je, maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik dan nu wel moet doen. Mijn mindset moet veranderen, helemaal mee eens maar stiekem weet ik dat al jaren en het is me nooit gelukt. Daarom wordt ik enthousiast als ik iemand lees over weight watchers, ik heb zo het gevoel dat ik die steun nodig heb, dat zetje in mn rug en het onderdeel zijn van een groep die hetzelfde probleem hebben. Mijn leven draait nu zo om eten en verkeerde keuzes dat ik het lastig vind om daar zo uit te stappen zeg maar. Ondanks dat ik weet hoe het werkt, maar het lijkt alsof ik niet weet waar en hoe te beginnen. Wat mij wel enorm zou motiveren is als ik in korte tijd echt een verandering op de weegschaal zie, dat zou me een boost geven denk ik. Of werkt dat niet zo?
vrijdag 19 februari 2016 om 10:46
Ik vermoed dat het tijdelijk wel zo kan werken, maar als je niet ook de onderliggende mindset aanpakt, val je na verloop van tijd toch weer terug, en dan komt de nieuwe faalervaring extra hard aan.
Ik zou een betere psycholoog zoeken dan je had, in plaats van aan de Weight Watchers te gaan. Eventueel bv. een schematherapeut die gespecialiseerd is in verslavingsproblematiek. Ik denk dat je daar op de lange termijn meer aan hebt en ook meer duurzame motivatie uithaalt.
Ik zou een betere psycholoog zoeken dan je had, in plaats van aan de Weight Watchers te gaan. Eventueel bv. een schematherapeut die gespecialiseerd is in verslavingsproblematiek. Ik denk dat je daar op de lange termijn meer aan hebt en ook meer duurzame motivatie uithaalt.
vrijdag 19 februari 2016 om 10:53
Ik wil graag nog even reageren op de meningen over WW. Dat is géén quick fix. Je leert op een normale manier met eten omgaan en je leert ook welke voedingsmiddelen beter voor je zijn dan andere. Het gaat niet om shakes of repen o.i.d.. Je valt ook geen kilo's per week af want je eet gewoon. En die wekelijkse bijeenkomst is prettig; dan heb je niet het idee dat je er alleen voor staat.
Ik zei al dat de openingspost me trof en daarom reageer ik. Ik schrijf verder nooit op dit forum over WW. Maar uitspraken als "ik hou van lekker eten, ik hou van veel eten en ik lust alles", dat ben ik! Ik voelde me bij elk dieet beperkt en daarom hou ik ze niet vol. Die hele koolhydraatarme hype van dit moment: vreselijk. Ik wil gewoon brood. Shakes en repen? Vreselijk, ik wil éten! Daarom past WW bij mij en daarom reageer ik naar TO. Omdat ik oprecht denk dat WW voor haar misschien ook zou passen. Want ik lees echt dat ze wil afvallen en zichzelf niet dik kan accepteren. Dat heb ik ook echt geprobeerd en dat kon ik ook niet.
Maar nogmaals WW is géén quick fix. Je leert gezond eten, je mag nog steeds lekkere dingen zoals ieder normaal mens en je valt 6 à 7 ons per week af.
Ik zei al dat de openingspost me trof en daarom reageer ik. Ik schrijf verder nooit op dit forum over WW. Maar uitspraken als "ik hou van lekker eten, ik hou van veel eten en ik lust alles", dat ben ik! Ik voelde me bij elk dieet beperkt en daarom hou ik ze niet vol. Die hele koolhydraatarme hype van dit moment: vreselijk. Ik wil gewoon brood. Shakes en repen? Vreselijk, ik wil éten! Daarom past WW bij mij en daarom reageer ik naar TO. Omdat ik oprecht denk dat WW voor haar misschien ook zou passen. Want ik lees echt dat ze wil afvallen en zichzelf niet dik kan accepteren. Dat heb ik ook echt geprobeerd en dat kon ik ook niet.
Maar nogmaals WW is géén quick fix. Je leert gezond eten, je mag nog steeds lekkere dingen zoals ieder normaal mens en je valt 6 à 7 ons per week af.
vrijdag 19 februari 2016 om 10:59
Haley, denk inderdaad wel dat WW een veel betere methode is dan Cambridge. Maar blijf je dan je leven lang bewust de WW-regels volgen? Of wordt het op een gegeven moment gewoon voor je, ook zonder de wekelijkse bijeenkomsten en de online hulp, maak je vanuit jezelf ook straks zonder die controle de juiste keuzes?
Newspaper, ik vraag me af of je niet teveel tegelijk wilt (in de hoop dat je weegschaal snel wat liever tegen je is). Dus als je maandag start ineens maandag radicaal stoppen met alle extraatjes, en 3 magere maaltijden, en karig met tussendoortjes, en alleen water/thee drinken, en 3x per week sporten, en dat alles tegelijk? Ik lees het hier bij jou niet zo hoor, maar het is iets wat ik vaak wel zie gebeuren bij mensen die zich voornemen om maandag echt te starten, en dat werkt imo niet. Want als je dat 3x sporten niet haalt is die week verloren en kun je die week net zo goed weer cola/bier/redbull drinken en vetter eten en koek bij de koffie nemen, etc.
Newspaper, ik vraag me af of je niet teveel tegelijk wilt (in de hoop dat je weegschaal snel wat liever tegen je is). Dus als je maandag start ineens maandag radicaal stoppen met alle extraatjes, en 3 magere maaltijden, en karig met tussendoortjes, en alleen water/thee drinken, en 3x per week sporten, en dat alles tegelijk? Ik lees het hier bij jou niet zo hoor, maar het is iets wat ik vaak wel zie gebeuren bij mensen die zich voornemen om maandag echt te starten, en dat werkt imo niet. Want als je dat 3x sporten niet haalt is die week verloren en kun je die week net zo goed weer cola/bier/redbull drinken en vetter eten en koek bij de koffie nemen, etc.
vrijdag 19 februari 2016 om 11:03
Haley, bedankt voor je reactie! Ik zou best meer willen horen over WW, hoe het echt werkt etc.
De reden dat ik shakes niets vind is omdat het heel snel gaat (wat ik overigens erg fijn vindt) maar dat zie ik echt als tijdelijke oplossing. Ik zie het ook bij mensen om me heen hoor, snel veel afvallen maar na een tijdje eten ze weer de normale dingen en komen ze weer veel aan. WW spreekt me aan omdat je idd mag eten, maar ook leert welke producten beter voor je zijn. Ik maak in bijna alles de verkeerde keuze, terwijl ik vaak denk dat ik iets 'gezond' eet..blijkt dit vaak helemaal niet zo gezond te zijn. Dat moet ik dus ook leren, welke producten kies ik, wat zijn normale porties etc. Daarom spreekt ww me aan.
Ik ben al jaren te dik, dus ik kan niet verwachten dat ik in een maand alles kwijt ben. Juist omdat ik er langer over moet doen pas ik volgens mij mijn mindset aan, en ik denk dat ww daar best bij kan helpen. Daarnaast ben ik iemand van groepsprocessen, en denk ik dat ik daar motivatie uit kan halen. Feit is dat ik al jaren het alleen probeer en dat is nooit gelukt.
Maar ik ben een leek op WW gebied dus wellicht overschat ik het!
Een goede therapeut gericht op verslaving zou idd ook een goede zijn hoor, ik ga zeker bekijken of er in mijn omgeving een zit. Ik heb in ieder geval een vorm van hulp nodig!
De reden dat ik shakes niets vind is omdat het heel snel gaat (wat ik overigens erg fijn vindt) maar dat zie ik echt als tijdelijke oplossing. Ik zie het ook bij mensen om me heen hoor, snel veel afvallen maar na een tijdje eten ze weer de normale dingen en komen ze weer veel aan. WW spreekt me aan omdat je idd mag eten, maar ook leert welke producten beter voor je zijn. Ik maak in bijna alles de verkeerde keuze, terwijl ik vaak denk dat ik iets 'gezond' eet..blijkt dit vaak helemaal niet zo gezond te zijn. Dat moet ik dus ook leren, welke producten kies ik, wat zijn normale porties etc. Daarom spreekt ww me aan.
Ik ben al jaren te dik, dus ik kan niet verwachten dat ik in een maand alles kwijt ben. Juist omdat ik er langer over moet doen pas ik volgens mij mijn mindset aan, en ik denk dat ww daar best bij kan helpen. Daarnaast ben ik iemand van groepsprocessen, en denk ik dat ik daar motivatie uit kan halen. Feit is dat ik al jaren het alleen probeer en dat is nooit gelukt.
Maar ik ben een leek op WW gebied dus wellicht overschat ik het!
Een goede therapeut gericht op verslaving zou idd ook een goede zijn hoor, ik ga zeker bekijken of er in mijn omgeving een zit. Ik heb in ieder geval een vorm van hulp nodig!
vrijdag 19 februari 2016 om 11:11
vrijdag 19 februari 2016 om 11:16
quote:Marana_ schreef op 19 februari 2016 @ 10:59:
Haley, denk inderdaad wel dat WW een veel betere methode is dan Cambridge. Maar blijf je dan je leven lang bewust de WW-regels volgen? Of wordt het op een gegeven moment gewoon voor je, ook zonder de wekelijkse bijeenkomsten en de online hulp, maak je vanuit jezelf ook straks zonder die controle de juiste keuzes?
Newspaper, ik vraag me af of je niet teveel tegelijk wilt (in de hoop dat je weegschaal snel wat liever tegen je is). Dus als je maandag start ineens maandag radicaal stoppen met alle extraatjes, en 3 magere maaltijden, en karig met tussendoortjes, en alleen water/thee drinken, en 3x per week sporten, en dat alles tegelijk? Ik lees het hier bij jou niet zo hoor, maar het is iets wat ik vaak wel zie gebeuren bij mensen die zich voornemen om maandag echt te starten, en dat werkt imo niet. Want als je dat 3x sporten niet haalt is die week verloren en kun je die week net zo goed weer cola/bier/redbull drinken en vetter eten en koek bij de koffie nemen, etc.
Ik ben een aantal jaar geleden dmv Sonja Bakker 10 kilo afgevallen, op een gegeven moment had ik de weekmenu's niet meer nodig omdat het een gewoonte werd. Daarom denk ik dat WW ook bij mij kan aansluiten.
Ik heb idd wel de neiging om alles tegelijk te willen doen. Daar moet ik vanaf stappen, ik ben me er bewust van..maar vind dat ook lastig. Bij mij was het tot nu toe vaak alles of niets. En dan lukt het niet en voel je je weer een kneus...en dan heb je die cirkel.
Haley, denk inderdaad wel dat WW een veel betere methode is dan Cambridge. Maar blijf je dan je leven lang bewust de WW-regels volgen? Of wordt het op een gegeven moment gewoon voor je, ook zonder de wekelijkse bijeenkomsten en de online hulp, maak je vanuit jezelf ook straks zonder die controle de juiste keuzes?
Newspaper, ik vraag me af of je niet teveel tegelijk wilt (in de hoop dat je weegschaal snel wat liever tegen je is). Dus als je maandag start ineens maandag radicaal stoppen met alle extraatjes, en 3 magere maaltijden, en karig met tussendoortjes, en alleen water/thee drinken, en 3x per week sporten, en dat alles tegelijk? Ik lees het hier bij jou niet zo hoor, maar het is iets wat ik vaak wel zie gebeuren bij mensen die zich voornemen om maandag echt te starten, en dat werkt imo niet. Want als je dat 3x sporten niet haalt is die week verloren en kun je die week net zo goed weer cola/bier/redbull drinken en vetter eten en koek bij de koffie nemen, etc.
Ik ben een aantal jaar geleden dmv Sonja Bakker 10 kilo afgevallen, op een gegeven moment had ik de weekmenu's niet meer nodig omdat het een gewoonte werd. Daarom denk ik dat WW ook bij mij kan aansluiten.
Ik heb idd wel de neiging om alles tegelijk te willen doen. Daar moet ik vanaf stappen, ik ben me er bewust van..maar vind dat ook lastig. Bij mij was het tot nu toe vaak alles of niets. En dan lukt het niet en voel je je weer een kneus...en dan heb je die cirkel.
vrijdag 19 februari 2016 om 11:19
quote:Troelalaaaa schreef op 19 februari 2016 @ 08:03:
[...]
Ik vind het woord verslaving wel terecht hoor.
Eten kan absoluut een verslaving zijn. Men zegt niet voor niets dat een veranderd eet-, leef-, beweegpatroon een leven lang moet worden volgehouden.
Daarnaast, laten we eerlijk zijn. Waar we ons ook bevinden...overal worden we blootgesteld aan tig verleidingen.
Op het station, in de winkel, op billboards langs de autosnelweg, op verjaardagen, op de posters in bushokjes en noem maar op. We worden continue geconfronteerd met onze zonden. Het is hartstikke fucking rete moeilijk om bestand te zijn en bestand te blijven tegen al die verleidingen.
Als je het een verslaving noemt dan neem je afstand van de verantwoording die je zelf hebt.
Want verkeerd of te veel eten doe je toch echt zelf.
En over overal verleiding..... Je beslist zelf of je dat toelaat. Ik zie heus wel verleidingen maar vind mezelf de moeite waard om goed voor mijzelf te zorgen en dus een voor mij goed en gezond gewicht te hebben en bovendien vind ik dat ik dat ook aan mijn gezin verplicht ben. Ik eet nu al jarenlang anders dan vroeger en ik sport. Nee, dat vind ik niet altijd evenleuk maar het is me meer waard dan zwaarder zijn. Voor mij een kwestie van discipline.
[...]
Ik vind het woord verslaving wel terecht hoor.
Eten kan absoluut een verslaving zijn. Men zegt niet voor niets dat een veranderd eet-, leef-, beweegpatroon een leven lang moet worden volgehouden.
Daarnaast, laten we eerlijk zijn. Waar we ons ook bevinden...overal worden we blootgesteld aan tig verleidingen.
Op het station, in de winkel, op billboards langs de autosnelweg, op verjaardagen, op de posters in bushokjes en noem maar op. We worden continue geconfronteerd met onze zonden. Het is hartstikke fucking rete moeilijk om bestand te zijn en bestand te blijven tegen al die verleidingen.
Als je het een verslaving noemt dan neem je afstand van de verantwoording die je zelf hebt.
Want verkeerd of te veel eten doe je toch echt zelf.
En over overal verleiding..... Je beslist zelf of je dat toelaat. Ik zie heus wel verleidingen maar vind mezelf de moeite waard om goed voor mijzelf te zorgen en dus een voor mij goed en gezond gewicht te hebben en bovendien vind ik dat ik dat ook aan mijn gezin verplicht ben. Ik eet nu al jarenlang anders dan vroeger en ik sport. Nee, dat vind ik niet altijd evenleuk maar het is me meer waard dan zwaarder zijn. Voor mij een kwestie van discipline.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 19 februari 2016 om 11:21
Precies, die cirkel moet je vanaf. Vandaar de goeie tip van iemand anders hier dat je ook kunt beginnen met 1 ding aanpassen, en dan een week later nog iets. Niet alles tegelijk, maak het voor jezelf eerst gewoon om bijv niet bij de koffie altijd een koek te pakken. En dan ga je volgende week lunchwandelen. En de week daarna je geen chips meer pakken. Etc.
Dat van Sonja Bakker, die gewoonte die je toen creëerde, die is dus niet gebleven... Waarom zou dat bij WW wel gaan denk je?
Dat van Sonja Bakker, die gewoonte die je toen creëerde, die is dus niet gebleven... Waarom zou dat bij WW wel gaan denk je?
vrijdag 19 februari 2016 om 11:25
quote:Marana_ schreef op 19 februari 2016 @ 11:21:
Precies, die cirkel moet je vanaf. Vandaar de goeie tip van iemand anders hier dat je ook kunt beginnen met 1 ding aanpassen, en dan een week later nog iets. Niet alles tegelijk, maak het voor jezelf eerst gewoon om bijv niet bij de koffie altijd een koek te pakken. En dan ga je volgende week lunchwandelen. En de week daarna je geen chips meer pakken. Etc.
Dat van Sonja Bakker, die gewoonte die je toen creëerde, die is dus niet gebleven... Waarom zou dat bij WW wel gaan denk je?Goede vraag, antwoord weet ik niet. Ik moet naast welk dieet dan ook mijn mindset gaan veranderen, dat is wel zeker.
Precies, die cirkel moet je vanaf. Vandaar de goeie tip van iemand anders hier dat je ook kunt beginnen met 1 ding aanpassen, en dan een week later nog iets. Niet alles tegelijk, maak het voor jezelf eerst gewoon om bijv niet bij de koffie altijd een koek te pakken. En dan ga je volgende week lunchwandelen. En de week daarna je geen chips meer pakken. Etc.
Dat van Sonja Bakker, die gewoonte die je toen creëerde, die is dus niet gebleven... Waarom zou dat bij WW wel gaan denk je?Goede vraag, antwoord weet ik niet. Ik moet naast welk dieet dan ook mijn mindset gaan veranderen, dat is wel zeker.
