Lijf & Lijn
alle pijlers
Mama, moet je eens kijken wat een dikke mevrouw!
vrijdag 5 september 2008 om 18:33
In een winkel:
Meisje: Mama, moet je eens kijken wat een dikke mevrouw!
Moeder: Wat zei je?
Meisje nu nog harder: mama moet je eens kijken wat een dikke mevrouw!!
Moeder: reageert niet en loopt gewoon door.
Hebben jullie dit weleens meegemaakt?
Doen jullie dan iets? Zeg je iets als dikke mevrouw? Of nog belangrijker zeg je dan iets als moeder van zo'n meisje?
Ik maakte dit vandaag mee en is niet leuk. Ik weet dat kinderen erg openhartig zijn. Ik denk dat ik het nog het ergste vind dat die moeder niet op haar kind reageerde om wat ze zei. Ik vind dat je een kind daarin moet corrigeren.
Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden en ervaringen.
Groeten,
Jenneke
Meisje: Mama, moet je eens kijken wat een dikke mevrouw!
Moeder: Wat zei je?
Meisje nu nog harder: mama moet je eens kijken wat een dikke mevrouw!!
Moeder: reageert niet en loopt gewoon door.
Hebben jullie dit weleens meegemaakt?
Doen jullie dan iets? Zeg je iets als dikke mevrouw? Of nog belangrijker zeg je dan iets als moeder van zo'n meisje?
Ik maakte dit vandaag mee en is niet leuk. Ik weet dat kinderen erg openhartig zijn. Ik denk dat ik het nog het ergste vind dat die moeder niet op haar kind reageerde om wat ze zei. Ik vind dat je een kind daarin moet corrigeren.
Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden en ervaringen.
Groeten,
Jenneke
vrijdag 5 september 2008 om 21:04
vrijdag 5 september 2008 om 21:06
Een lastig probleem inderdaad, maar ik vind wel dat kinderen dit kunnen leren, en waarom niet zo vroeg mogelijk? wat is daar mis mee? ik vind niet dat dit ter plekke moet gebeuren, maar je kan een 4 jarige heus wel uitleggen dat sommige opmerkingen vervelend kunnen zijn.
en ja, een 13 jarige dit dat zo zegt over iemand, ook al kan dat persoon het niet horen, moet ook gecorrigeerd worden. Net zoals ik nu dat zou zeggen bij vrienden of familie van mij- als zij zo iets zouden zeggen. Ik houd daar simpel weg niet van.
Ohja, en het voorbeeld over de grote roze olifant?? dat gaat nog altijd over een 'kwestie' of een probleem, dat door een groep mensen wordt ontweken. Totaal ongepast in dit voorbeeld. Tenzij je de diepere betekenis wilt negeren, en je het simpel weg hebt over een roze olifant- want ja dat is vreemd, en het is nog altijd een dier zonder emotionele awareness.
en ja, een 13 jarige dit dat zo zegt over iemand, ook al kan dat persoon het niet horen, moet ook gecorrigeerd worden. Net zoals ik nu dat zou zeggen bij vrienden of familie van mij- als zij zo iets zouden zeggen. Ik houd daar simpel weg niet van.
Ohja, en het voorbeeld over de grote roze olifant?? dat gaat nog altijd over een 'kwestie' of een probleem, dat door een groep mensen wordt ontweken. Totaal ongepast in dit voorbeeld. Tenzij je de diepere betekenis wilt negeren, en je het simpel weg hebt over een roze olifant- want ja dat is vreemd, en het is nog altijd een dier zonder emotionele awareness.
vrijdag 5 september 2008 om 21:07
quote:misschicken schreef op 05 september 2008 @ 21:04:
Ik ben die dikke mevrouw, en ik ben wel eens zo'n situatie tegengekomen. Het meisje zei: die mevrouw is dik. En ik antwoorde met: en jij hebt mooie staartjes zeg!
Het kind constateerd een feit, er is geen letter aan gelogen en ze bedoelt het niet rot.
Mams stond met een bek vol tanden....soit.
Ik ben die dikke mevrouw, en ik ben wel eens zo'n situatie tegengekomen. Het meisje zei: die mevrouw is dik. En ik antwoorde met: en jij hebt mooie staartjes zeg!
Het kind constateerd een feit, er is geen letter aan gelogen en ze bedoelt het niet rot.
Mams stond met een bek vol tanden....soit.
vrijdag 5 september 2008 om 21:17
Kirsty, de roze olifant is van mijn hand. En nee, die vind ik persoonlijk niet ongepast. Ik zou zeggen; lees even terug. De roze olifant kwam de kamer in n.a.v. het gedrag van volwassenen. En call me crazy, maar dat is een roze olifant in mijn mening. Een groep volwassenen die zeer spastisch omgaat met 'afwijkende uiterlijkheden'. Zowel aan de 'ontvangende kant als de 'gevende' kant.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 5 september 2008 om 21:17
Ik werk in de taxibranche en breng dagelijks kinderen naar de bso (buitenschoolse opvang).
Ik ben niet de slankste op een gegeven moment zei een kindje tegen me "Jee, wat ben jij dik zeg", zijn juf hoorde dit en vond het raar dat ik zei van Ja, jongen je hebt gelijk, ik mag wel weer eens gaan lijnen. Even later legde ik hem uit dat hij dat niet tegen iedereen kon zeggen omdat er ook mensen ziek zijn en daardoor medicijnen slikte en daardoor wel een dik konden worden.
De juf die ons gesprekje hoorde vond het raar dat ik zo reageerde.
Ik vond er niet raars aan, want hij had gelijk. Kon moeilijk zeggen dat ik slank was. Het bewijs stond voor hem.
Een dag later kwam zijn moeder bij me langs en bedankte me voor het zo mooi uitleggen dat hij moet uitkijken met wat hij zegt tegen dikke mensen. Hij had het 's avonds vertelt.
De juf stond er weer bij. En moet zeggen dat ik best wel stond te gniffelen naar de juf.
Ik ben niet de slankste op een gegeven moment zei een kindje tegen me "Jee, wat ben jij dik zeg", zijn juf hoorde dit en vond het raar dat ik zei van Ja, jongen je hebt gelijk, ik mag wel weer eens gaan lijnen. Even later legde ik hem uit dat hij dat niet tegen iedereen kon zeggen omdat er ook mensen ziek zijn en daardoor medicijnen slikte en daardoor wel een dik konden worden.
De juf die ons gesprekje hoorde vond het raar dat ik zo reageerde.
Ik vond er niet raars aan, want hij had gelijk. Kon moeilijk zeggen dat ik slank was. Het bewijs stond voor hem.
Een dag later kwam zijn moeder bij me langs en bedankte me voor het zo mooi uitleggen dat hij moet uitkijken met wat hij zegt tegen dikke mensen. Hij had het 's avonds vertelt.
De juf stond er weer bij. En moet zeggen dat ik best wel stond te gniffelen naar de juf.
vrijdag 5 september 2008 om 21:31
Roosvrouw, ja zo had ik je eerste stukje ook gelezen, maar je tweede bericht zeg je "ze zeggen dat er een grote roze olifant in de kamer staat" dat gaat dan toch niet meer over de kwestie "oh mijn kind heeft iets dat a. waar is b. kwetsend gezegd?" je noemt nu het persoon met overgewicht de kwestie- die in de kamer staat en dat daar eigenlijk wat over gezegd moet worden door het kind.
Maar goed, zo las ik het. Maakt ook niet uit.
En TjaTja, een leuk verhaal, maar weer, als je dan zo weten dat een persoon dik is door eigen schuld, mag een kind er dan wel wat zeggen opeens?
Maar goed, zo las ik het. Maakt ook niet uit.
En TjaTja, een leuk verhaal, maar weer, als je dan zo weten dat een persoon dik is door eigen schuld, mag een kind er dan wel wat zeggen opeens?
vrijdag 5 september 2008 om 21:42
De roze olifant staat synoniem aan -dik zijn/rolstoel/mager/lange bomen/kleine glijbanen- Kirsty. Ik snap je postings nauwelijks. Wat is in hémelsnaam de diepere betekenis van een roze olifant?
Verder eens met Tilalia. Waarom een kind die slechts een constatering doet een mening opdringen? Hóe moet ik een kind van twee gaan uitleggen dat je wél mag zeggen dat een glijbaan klein of groot is, maar niet dat een ander mens dik of dun is? En wat moet ik doen als hij het nog eens zegt? 'M in de hoek zetten?
Verder eens met Tilalia. Waarom een kind die slechts een constatering doet een mening opdringen? Hóe moet ik een kind van twee gaan uitleggen dat je wél mag zeggen dat een glijbaan klein of groot is, maar niet dat een ander mens dik of dun is? En wat moet ik doen als hij het nog eens zegt? 'M in de hoek zetten?
vrijdag 5 september 2008 om 21:45
quote:Anna_Julie schreef op 05 september 2008 @ 20:48:
[...]
Het gaat er niet om hier, volgens mij, dat dik ongezond is en dat je een schoonheidsideaal opdringt. Het gaat erom dat kind een constatering maakt, die kwetsend kan zijn, en dat kind dat af moet leren voor het ?? weet ik veel hoe oud is. En ja, ook ik vind dat niet-corrigeren dan wel typisch nederlands idd, dat 'wij zeggen toch alleen maar waar t op staat?' ge-doe.
Op het moment dat ik zeg dat Meisje-Klein niet meer mag zeggen dat mensen dik zijn, hang ik daar een negatief kaartje aan, wat zij dus over zal nemen. Als ik zeg dat ze niet meer mag zeggen dat iemand gek haar heeft, hang ik daar mijn waarde-oordeel aan en dat ga ik dus niet doen. Ze mag zelf bepalen wat ze mooi en niet mooi vindt.
En dat ik dat niet corrigeer hoef je niet door te trekken naar al mijn opvoedgedrag: mijn kinderen worden absoluut gecorrigeerd. En dat werkt prima, zo prima dat zelfs Belgische ouders (je weet wel, die Belgen die ons het alleronbeschoftst vinden van alle europeanen) vinden dat mijn kinders keurig opgevoed zijn, heel beleefd, etc.
Maar ze mogen wel vertellen wat ze zien.
[...]
Het gaat er niet om hier, volgens mij, dat dik ongezond is en dat je een schoonheidsideaal opdringt. Het gaat erom dat kind een constatering maakt, die kwetsend kan zijn, en dat kind dat af moet leren voor het ?? weet ik veel hoe oud is. En ja, ook ik vind dat niet-corrigeren dan wel typisch nederlands idd, dat 'wij zeggen toch alleen maar waar t op staat?' ge-doe.
Op het moment dat ik zeg dat Meisje-Klein niet meer mag zeggen dat mensen dik zijn, hang ik daar een negatief kaartje aan, wat zij dus over zal nemen. Als ik zeg dat ze niet meer mag zeggen dat iemand gek haar heeft, hang ik daar mijn waarde-oordeel aan en dat ga ik dus niet doen. Ze mag zelf bepalen wat ze mooi en niet mooi vindt.
En dat ik dat niet corrigeer hoef je niet door te trekken naar al mijn opvoedgedrag: mijn kinderen worden absoluut gecorrigeerd. En dat werkt prima, zo prima dat zelfs Belgische ouders (je weet wel, die Belgen die ons het alleronbeschoftst vinden van alle europeanen) vinden dat mijn kinders keurig opgevoed zijn, heel beleefd, etc.
Maar ze mogen wel vertellen wat ze zien.
vrijdag 5 september 2008 om 21:50
Ook al weet je dat een kind louter constateert, het voelt wel ingewikkeld als ouder. Iedere dag zegt mijn zoontje van 2,5 jaar 'gekke glou' over een andere moeder (met hoofddoek en Afrikaanse gewaden) op het schoolplein van zusjelief. En iedere keer beweer ik iets als 'mooi' of 'bijzonder' of doe ik iets in negeer, maar hij houdt stug vol: 'niet mooi, gek!' Hij is echt te jong voor redenaties als die ik hier heb gelezen. Ik kan alleen maar hopen dat ze 'glou' (mevrouw) niet verstaat.
vrijdag 5 september 2008 om 22:59
quote:Kirsty schreef op 05 september 2008 @ 21:31:
En TjaTja, een leuk verhaal, maar weer, als je dan zo weten dat een persoon dik is door eigen schuld, mag een kind er dan wel wat zeggen opeens?
Een kind zegt altijd wel wat, ik vind dat het aan de persoon ligt, die zich aangesproken voelt, hoe er mee om te gaan.
Hoop mensen nemen tegenwoordig alles zo negatief op, zijn gelijk op hun teentjes getrapt. Net of ze vroeger zelf allemaal heilige boontjes zijn geweest.
Kinderen zijn naïef en onschuldig.
Als ouder/opvoeder zijnde kan je een kind in de loop der jaren uitleggen hoe het in zijn werk gaat in de grote mensen wereld.
En dan maar hopen dat er iets van blijft hangen als ze ouder worden.
Er word ze tegenwoordig al zoveel opgelegd, ook vanuit de politiek. Wij (de volwassenen) mogen al niets meer en tegenwoordig begint het al als je geboren word wat je wel of niet mag.
Laat ze toch lekker kind zijn.
Mijn vader zei altijd: Zeg eens vaker Ja tegen Nee,
Daar bedoelde hij mee dat als je kind iets vraagt/zegt en geeft nee/dat mag je niet zeggen als antwoord dan komt dat negatief over, maar als je dan vraagt aan het kind waarom wil/zeg je dat en legt uit waarom iets niet kan dan komt dat "aardiger" over. Daar gaat een kind over nadenken en hopelijk zal het niet meer gebeuren of gaat het op een aardiger manier zeggen/vragen.
En TjaTja, een leuk verhaal, maar weer, als je dan zo weten dat een persoon dik is door eigen schuld, mag een kind er dan wel wat zeggen opeens?
Een kind zegt altijd wel wat, ik vind dat het aan de persoon ligt, die zich aangesproken voelt, hoe er mee om te gaan.
Hoop mensen nemen tegenwoordig alles zo negatief op, zijn gelijk op hun teentjes getrapt. Net of ze vroeger zelf allemaal heilige boontjes zijn geweest.
Kinderen zijn naïef en onschuldig.
Als ouder/opvoeder zijnde kan je een kind in de loop der jaren uitleggen hoe het in zijn werk gaat in de grote mensen wereld.
En dan maar hopen dat er iets van blijft hangen als ze ouder worden.
Er word ze tegenwoordig al zoveel opgelegd, ook vanuit de politiek. Wij (de volwassenen) mogen al niets meer en tegenwoordig begint het al als je geboren word wat je wel of niet mag.
Laat ze toch lekker kind zijn.
Mijn vader zei altijd: Zeg eens vaker Ja tegen Nee,
Daar bedoelde hij mee dat als je kind iets vraagt/zegt en geeft nee/dat mag je niet zeggen als antwoord dan komt dat negatief over, maar als je dan vraagt aan het kind waarom wil/zeg je dat en legt uit waarom iets niet kan dan komt dat "aardiger" over. Daar gaat een kind over nadenken en hopelijk zal het niet meer gebeuren of gaat het op een aardiger manier zeggen/vragen.
vrijdag 5 september 2008 om 23:06
Kinderen weten toch gewoon nog niet wat wel / niet kan? Dat leren ze heus wel. Maar een kind is een kind hoor, die zijn niet perfect, gelukkig maar.
Het komt allemaal wel goed, op een gegeven moment worden ze net zo hypocriet als iedereen die zich op dit topic zo opwindt over al die brutale onopgevoede kids. Dan zeggen ze niet meer 'kijk een dikke mevrouw' dan denken ze 'wat een dik wijf zeg', ze vragen niet meer 'mevrouw waarom zit u in een karretje', nee ze kijken steels en denken 'Ach wat triest. Blij dat ik het niet ben' enz enz.
Echt waar dames, al die onbedorven kids veranderen binnen no time in oordelende volwassenen.
Het komt allemaal wel goed, op een gegeven moment worden ze net zo hypocriet als iedereen die zich op dit topic zo opwindt over al die brutale onopgevoede kids. Dan zeggen ze niet meer 'kijk een dikke mevrouw' dan denken ze 'wat een dik wijf zeg', ze vragen niet meer 'mevrouw waarom zit u in een karretje', nee ze kijken steels en denken 'Ach wat triest. Blij dat ik het niet ben' enz enz.
Echt waar dames, al die onbedorven kids veranderen binnen no time in oordelende volwassenen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 5 september 2008 om 23:13
Datzelfde nichtje van die luiers had wel meer dergelijke acties. Ik kom uit een klein durp. In dat durp zat een winkeltje waar je kleiding kon kopen, maar ook dingen als naald en draad, losse ritssluitingen, knopen, bollen wol, breinaalden etc. Dat winkeltje was van een jonge vrouw en binnen no time noemde iedereen die winkel 'De wolsnol'. Vraag niet waarom, het was geen waarde-oordeel over die vrouw, het bekte gewoon lekkerder dan de eigenlijke naam.
Anyway, ik ben daar met nichtje en nichtje vraagt; 'Bent u de wolsnol?'
Mijn zus mocht niet roken van mijn ouders. Dus ging ze, onder het mom van met nichtje wandelen, naar de hangplek van de durpse jeugd. Nichtje kreeg ijsje, zus rookte een sigaretje.
Toen nichtje met mijn moeder langs die hangplek liep zei ze 'Nichtje ijsje eten, zus sigaretje roken Oma'
In geen van beide gevallen was die kleine zich bewust van het feit dat het niet zo handig was wat ze zei. Dat kun je van zo'n kind toch ook niet verwachten?
Anyway, ik ben daar met nichtje en nichtje vraagt; 'Bent u de wolsnol?'
Mijn zus mocht niet roken van mijn ouders. Dus ging ze, onder het mom van met nichtje wandelen, naar de hangplek van de durpse jeugd. Nichtje kreeg ijsje, zus rookte een sigaretje.
Toen nichtje met mijn moeder langs die hangplek liep zei ze 'Nichtje ijsje eten, zus sigaretje roken Oma'
In geen van beide gevallen was die kleine zich bewust van het feit dat het niet zo handig was wat ze zei. Dat kun je van zo'n kind toch ook niet verwachten?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 5 september 2008 om 23:33
Mijn dochter is ook zo'n flapuit. Die zegt van alles tegen iedereen, gaat met iedereen gesprekken aan. Maar idd, constateringen, geen oordelen. Ze beschrijft gewoon wat ze ziet. Ik praat daar thuis met haar over, niet in de winkel zelf. Als ik dat zou doen geef ik er veel meer lading aan dan het verdient. Thuis praat ik met haar over dat er heel veel verschillende soorten mensen zijn en dat dat juist leuk is. Iemand zei ook al: Kitty vindt vaak stevige dames juist heel mooi, omdat ik ook stevig ben.
Op vakantie, bij het zwembad lag een zeer omvangrijke dame in badpak. "Hee, zegt Kitty, jij bent dik." Die mevrouw stond op het punt om heel boos te worden. Tot Kitty haar liefjes aan keek en zei: "Maar je hebt wel mooie enkels!"
Kinderen zeggen gewoon wat ze zien. En dat mag tot op zekere hoogte. Natuurlijk moeten ze leren dat je dat niet altijd zomaar kan doen. Maar dat leren, wat wel en wat niet kan, dat is een proces. Dat gaat niet van de een op de andere dag. Overigens zou ik er geen bezwaar tegen hebben, als iemand tegen Kitty zou zeggen: Dat vind ik helemaal niet zo leuk, dat je dat zegt. Maar haar een rotopmerking terugverkopen, daar zou ik wel degelijk wat van zeggen.
Leuk gesprekje vandaag: Kitty kwam een oude dame met rollator tegen op straat en ging naast haar lopen.
"Hallo"
"Hallo meisje"
"Hee, u heeft een plastic zakje op uw hoofd, dat is vast tegen de regen he?"
"Ja, dan word ik niet zo nat. Wat heb jij prachtige heldere ogen, meisje!"
"Ja, ik heb pappa's ogen. En wat heeft u een prachtig blauw karretje, mevrouw!"
"Nou dag hoor, liefje!"
"Dag mevrouw!"
" Zo, verzuchtte Kitty, die was lief zeg!"
Kinderen doen dit nu eenmaal, daar zit niks achter.
Op vakantie, bij het zwembad lag een zeer omvangrijke dame in badpak. "Hee, zegt Kitty, jij bent dik." Die mevrouw stond op het punt om heel boos te worden. Tot Kitty haar liefjes aan keek en zei: "Maar je hebt wel mooie enkels!"
Kinderen zeggen gewoon wat ze zien. En dat mag tot op zekere hoogte. Natuurlijk moeten ze leren dat je dat niet altijd zomaar kan doen. Maar dat leren, wat wel en wat niet kan, dat is een proces. Dat gaat niet van de een op de andere dag. Overigens zou ik er geen bezwaar tegen hebben, als iemand tegen Kitty zou zeggen: Dat vind ik helemaal niet zo leuk, dat je dat zegt. Maar haar een rotopmerking terugverkopen, daar zou ik wel degelijk wat van zeggen.
Leuk gesprekje vandaag: Kitty kwam een oude dame met rollator tegen op straat en ging naast haar lopen.
"Hallo"
"Hallo meisje"
"Hee, u heeft een plastic zakje op uw hoofd, dat is vast tegen de regen he?"
"Ja, dan word ik niet zo nat. Wat heb jij prachtige heldere ogen, meisje!"
"Ja, ik heb pappa's ogen. En wat heeft u een prachtig blauw karretje, mevrouw!"
"Nou dag hoor, liefje!"
"Dag mevrouw!"
" Zo, verzuchtte Kitty, die was lief zeg!"
Kinderen doen dit nu eenmaal, daar zit niks achter.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 5 september 2008 om 23:38
Lief en mooi beschreven Poezewoes, dat is precies hoe het is. Ik hoor kinderen dat soort opmerkingen wel eens maken als ik op de bso werk en als ouders hun kinderen komen halen. Dan is het niet zo bedoelt, het is echt alleen een constatering. Laatst vroeg een meisje van 4 jaar oud aan mij of ze Pietje wel een hand kon geven, want ze was bang dat hij zou afgeven omdat hij een donkere huidskleur heeft.
Kijk, als het oudere kinderen zijn die spottende opmerkingen maken, dan vind ik het een ander verhaal. Maar als het kleintjes zijn die iets constateren en dan hardop zeggen zou ik daar geen ramp van maken. Je kan uitleggen dat het niet altijd lief is om dat soort dingen te zeggen en dat ze er iemand mee kunnen kwetsen. Maar zoals eerder al werd gezegd, dat gaat niet in 1,2,3.
Kijk, als het oudere kinderen zijn die spottende opmerkingen maken, dan vind ik het een ander verhaal. Maar als het kleintjes zijn die iets constateren en dan hardop zeggen zou ik daar geen ramp van maken. Je kan uitleggen dat het niet altijd lief is om dat soort dingen te zeggen en dat ze er iemand mee kunnen kwetsen. Maar zoals eerder al werd gezegd, dat gaat niet in 1,2,3.
vrijdag 5 september 2008 om 23:41
quote:Poezewoes schreef op 05 september 2008 @ 23:33:
Mijn dochter is ook zo'n flapuit. Die zegt van alles tegen iedereen, gaat met iedereen gesprekken aan. Maar idd, constateringen, geen oordelen. Ze beschrijft gewoon wat ze ziet. Ik praat daar thuis met haar over, niet in de winkel zelf. Als ik dat zou doen geef ik er veel meer lading aan dan het verdient. Thuis praat ik met haar over dat er heel veel verschillende soorten mensen zijn en dat dat juist leuk is. Iemand zei ook al: Kitty vindt vaak stevige dames juist heel mooi, omdat ik ook stevig ben.
Op vakantie, bij het zwembad lag een zeer omvangrijke dame in badpak. "Hee, zegt Kitty, jij bent dik." Die mevrouw stond op het punt om heel boos te worden. Tot Kitty haar liefjes aan keek en zei: "Maar je hebt wel mooie enkels!"
Kinderen zeggen gewoon wat ze zien. En dat mag tot op zekere hoogte. Natuurlijk moeten ze leren dat je dat niet altijd zomaar kan doen. Maar dat leren, wat wel en wat niet kan, dat is een proces. Dat gaat niet van de een op de andere dag. Overigens zou ik er geen bezwaar tegen hebben, als iemand tegen Kitty zou zeggen: Dat vind ik helemaal niet zo leuk, dat je dat zegt. Maar haar een rotopmerking terugverkopen, daar zou ik wel degelijk wat van zeggen.
Leuk gesprekje vandaag: Kitty kwam een oude dame met rollator tegen op straat en ging naast haar lopen.
"Hallo"
"Hallo meisje"
"Hee, u heeft een plastic zakje op uw hoofd, dat is vast tegen de regen he?"
"Ja, dan word ik niet zo nat. Wat heb jij prachtige heldere ogen, meisje!"
"Ja, ik heb pappa's ogen. En wat heeft u een prachtig blauw karretje, mevrouw!"
"Nou dag hoor, liefje!"
"Dag mevrouw!"
" Zo, verzuchtte Kitty, die was lief zeg!"
Kinderen doen dit nu eenmaal, daar zit niks achter.
-zucht-
Ja laat Kitty nou ook alle harten kunnen stelen. Kleine lieve hartendief.
Mijn dochter is ook zo'n flapuit. Die zegt van alles tegen iedereen, gaat met iedereen gesprekken aan. Maar idd, constateringen, geen oordelen. Ze beschrijft gewoon wat ze ziet. Ik praat daar thuis met haar over, niet in de winkel zelf. Als ik dat zou doen geef ik er veel meer lading aan dan het verdient. Thuis praat ik met haar over dat er heel veel verschillende soorten mensen zijn en dat dat juist leuk is. Iemand zei ook al: Kitty vindt vaak stevige dames juist heel mooi, omdat ik ook stevig ben.
Op vakantie, bij het zwembad lag een zeer omvangrijke dame in badpak. "Hee, zegt Kitty, jij bent dik." Die mevrouw stond op het punt om heel boos te worden. Tot Kitty haar liefjes aan keek en zei: "Maar je hebt wel mooie enkels!"
Kinderen zeggen gewoon wat ze zien. En dat mag tot op zekere hoogte. Natuurlijk moeten ze leren dat je dat niet altijd zomaar kan doen. Maar dat leren, wat wel en wat niet kan, dat is een proces. Dat gaat niet van de een op de andere dag. Overigens zou ik er geen bezwaar tegen hebben, als iemand tegen Kitty zou zeggen: Dat vind ik helemaal niet zo leuk, dat je dat zegt. Maar haar een rotopmerking terugverkopen, daar zou ik wel degelijk wat van zeggen.
Leuk gesprekje vandaag: Kitty kwam een oude dame met rollator tegen op straat en ging naast haar lopen.
"Hallo"
"Hallo meisje"
"Hee, u heeft een plastic zakje op uw hoofd, dat is vast tegen de regen he?"
"Ja, dan word ik niet zo nat. Wat heb jij prachtige heldere ogen, meisje!"
"Ja, ik heb pappa's ogen. En wat heeft u een prachtig blauw karretje, mevrouw!"
"Nou dag hoor, liefje!"
"Dag mevrouw!"
" Zo, verzuchtte Kitty, die was lief zeg!"
Kinderen doen dit nu eenmaal, daar zit niks achter.
-zucht-
Ja laat Kitty nou ook alle harten kunnen stelen. Kleine lieve hartendief.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 5 september 2008 om 23:51
Hahaha Mylene. Jij bent weg van haar, dat weet ik. Ze is zo lekker open. Ze is trouwens ook dol op jou! *Ter illustratie voor de rest van de forummers: we zijn een paar keer met elkaar wezen lunchen met zijn drieeen. Ik heb een heerlijk rustige lunch, want MV en Kitty zijn voornamelijk met elkaar in gesprek....*
Maar ik merk wel dat niet iedereen dat leuk vindt, als ze zomaar een gesprekje aanknoopt. Er zijn ook mensen die heel geirriteerd reageren of haar straal negeren. Ik vraag me dan altijd af waarom het zo moeilijk is om een kind gewoon te zeggen: Ik heb niet zo'n zin om te praten.
kijk, ik kan dat niet inschatten, hoe een ander reageert op wat ze zegt. Dus waarom als aangesprokene niet zlef tegen het kind zeggen dat je iets niet leuk vindt, in plaats van de moeder kwaad aan te kijken?
Thuis praat ik er echt wel met haar over, dat niet iedereen dat leuk vindt. Maar heel veel mensen vinden het ook wel leuk. Moet ik haar dan verbieden mensen aan te spreken? Lijkt me niet.....
Maar ik merk wel dat niet iedereen dat leuk vindt, als ze zomaar een gesprekje aanknoopt. Er zijn ook mensen die heel geirriteerd reageren of haar straal negeren. Ik vraag me dan altijd af waarom het zo moeilijk is om een kind gewoon te zeggen: Ik heb niet zo'n zin om te praten.
kijk, ik kan dat niet inschatten, hoe een ander reageert op wat ze zegt. Dus waarom als aangesprokene niet zlef tegen het kind zeggen dat je iets niet leuk vindt, in plaats van de moeder kwaad aan te kijken?
Thuis praat ik er echt wel met haar over, dat niet iedereen dat leuk vindt. Maar heel veel mensen vinden het ook wel leuk. Moet ik haar dan verbieden mensen aan te spreken? Lijkt me niet.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 6 september 2008 om 00:23
quote:tilalia2 schreef op 05 september 2008 @ 20:06:
[...]
Okee, Jessica, je zou een kind dus kunnen leren dat het aardiger is om bepaalde dingen niet te zeggen. Maar hoe leert een kind dan wat het wel en niet mag zeggen?
Gewoon, al doende. Jeetje, zo moeilijk is het toch niet?Je hoeft er helemaal geen drama van te maken. Een kind leert in de loop der jaren wel een miljoen dingen en het meeste gaat bijna vanzelf, door goed voorbeeld en af en toe een beetje bijsturen. Kinderen kunnen ook leren dat ze jij tegen mama zeggen en u tegen een vreemde mevrouw, dat ze niet vragen om een plakje worst maar wel dank je wel zeggen als ze het krijgen, dat ze op hun eigen kamer wel aan hun plasser mogen zitten maar in gezelschap niet, al dat soort dingen herhaal je een aantal keren en kinderen kunnen het echt leren. Ze kunnen ook leren lezen hoor, en dat is lastiger.
En waarom zou je als ouder je schoonheidsideaal (slank) aan een kind opdringen, om het maar weer on topic te houden?
Wie heeft het over een schoonheidsideaal opdringen? Ikke niet. Dat haal jij er bij. Je kunt een kind gewoon leren niet hardop commentaar te leveren op hoe andere mensen er uit zien. Het draadje begon met de opmerking "kijk eens wat een dikke mevrouw!". Als een kind zou zeggen "kijk eens wat een zwarte mevrouw" en je zou je kind leren dat het niet zo aardig is om hardop commentaar te leveren, dan is dat toch ook niet dat je blank zijn idealiseert? Het is ook helemaal niet iets wat een kind in één dag moet leren, het hoort gewoon bij het socialiseren. Eten met mes en vork, niet in je neus peuteren, en geen commentaar op hoe anderen er uit zien. Na een jaartje of wat hebben ze het heus wel onder de knie.
[...]
Okee, Jessica, je zou een kind dus kunnen leren dat het aardiger is om bepaalde dingen niet te zeggen. Maar hoe leert een kind dan wat het wel en niet mag zeggen?
Gewoon, al doende. Jeetje, zo moeilijk is het toch niet?Je hoeft er helemaal geen drama van te maken. Een kind leert in de loop der jaren wel een miljoen dingen en het meeste gaat bijna vanzelf, door goed voorbeeld en af en toe een beetje bijsturen. Kinderen kunnen ook leren dat ze jij tegen mama zeggen en u tegen een vreemde mevrouw, dat ze niet vragen om een plakje worst maar wel dank je wel zeggen als ze het krijgen, dat ze op hun eigen kamer wel aan hun plasser mogen zitten maar in gezelschap niet, al dat soort dingen herhaal je een aantal keren en kinderen kunnen het echt leren. Ze kunnen ook leren lezen hoor, en dat is lastiger.
En waarom zou je als ouder je schoonheidsideaal (slank) aan een kind opdringen, om het maar weer on topic te houden?
Wie heeft het over een schoonheidsideaal opdringen? Ikke niet. Dat haal jij er bij. Je kunt een kind gewoon leren niet hardop commentaar te leveren op hoe andere mensen er uit zien. Het draadje begon met de opmerking "kijk eens wat een dikke mevrouw!". Als een kind zou zeggen "kijk eens wat een zwarte mevrouw" en je zou je kind leren dat het niet zo aardig is om hardop commentaar te leveren, dan is dat toch ook niet dat je blank zijn idealiseert? Het is ook helemaal niet iets wat een kind in één dag moet leren, het hoort gewoon bij het socialiseren. Eten met mes en vork, niet in je neus peuteren, en geen commentaar op hoe anderen er uit zien. Na een jaartje of wat hebben ze het heus wel onder de knie.
