Lijf & Lijn
alle pijlers
Wie is er nou echt blijvend afgevallen?
donderdag 24 maart 2011 om 10:35
Zit net dat topic te lezen 'afvallen als een malle' of zo. Daarin (terecht) veel kritiek op de crashdieeten (vaak toch kilo eraf, maand later weer kilo erbij). Ik lees af en toe mee op dit forum en vraag me af: wie is hier nu blijvend een behoorlijk aantal kilo's afgevallen? Ook als je de topics leest over vrouwen die verantwoord en gezond willen afvallen, zie je dat slechts een enkeling daadwerkelijk afvalt en dat er nog minder zijn die het ook er af houden. Behoorlijk demotiverend. Volgens mij zijn er gewoon niet veel mensen die echt hun levensstijl om kunnen gooien en blijvend minder en gezonder gaan eten. Zag gisteren toevallig ook een stukje op tv van Afvallers XL. Vroeg me meteen af hoe het met de afvallers XL van vorig seizoen gaat.
Maar goed, wie is er in geslaagd blijvend af te vallen (en met crash/ gezond verantwoord dieet). Oh, onder blijvend versta ik minstens 2 jaar op hetzelfde gewenste gewicht. Ben benieuwd
Maar goed, wie is er in geslaagd blijvend af te vallen (en met crash/ gezond verantwoord dieet). Oh, onder blijvend versta ik minstens 2 jaar op hetzelfde gewenste gewicht. Ben benieuwd
donderdag 24 maart 2011 om 11:55
afvallen: inderdaad veel bewegen, gezond eten, en geen snoep/chips/comfortfood. Heb er ruim een jaar over gedaan, vooral om het inzicht te krijgen dat je zelf de baas bent over wat je in je mond stopt en dat daar geen excuses voor zijn.
Heb/had ook veel steun van mijn man omdat hij zag wat mijn valkuilen waren en wanneer ik mezelf troostte met eten. In het begin natuurlijk veel weerstand als hij zijn kijk op de dingen gaf, maar naarmate ik het ' licht' zag en ik zonder schuldgevoel over mijn eetgedrag en behoefte kon praten ging het steeds beter.
We zijn naar een gezonde manier gaan zoeken en vooral balans is het toverwoord. Als ik het een paar dagen druk heb met werk waardoor ik minder beweeg dan zorg ik ervoor dat ik ook minder calorieen binnen krijg.
Als we een keer kaasfonduen dan eet ik de dag erna geen vet en zorg ik voor extra beweging.
Ik onthoud mezelf niets, maar ik zorg er wel voor dat ik altijd voor mezelf afweeg of iets het me ' waard' is en of het nou echt zooo lekker is. Als ik bv een keer zin heb in een gebakje dan haal ik ook echt een lekkere bij de bakker en niet 1 uit het koelschap van de super. Eten is geen onderdeel meer van mijn gelukkig zijn of me gelukkig voelen en dat geeft een hoop rust
Heb/had ook veel steun van mijn man omdat hij zag wat mijn valkuilen waren en wanneer ik mezelf troostte met eten. In het begin natuurlijk veel weerstand als hij zijn kijk op de dingen gaf, maar naarmate ik het ' licht' zag en ik zonder schuldgevoel over mijn eetgedrag en behoefte kon praten ging het steeds beter.
We zijn naar een gezonde manier gaan zoeken en vooral balans is het toverwoord. Als ik het een paar dagen druk heb met werk waardoor ik minder beweeg dan zorg ik ervoor dat ik ook minder calorieen binnen krijg.
Als we een keer kaasfonduen dan eet ik de dag erna geen vet en zorg ik voor extra beweging.
Ik onthoud mezelf niets, maar ik zorg er wel voor dat ik altijd voor mezelf afweeg of iets het me ' waard' is en of het nou echt zooo lekker is. Als ik bv een keer zin heb in een gebakje dan haal ik ook echt een lekkere bij de bakker en niet 1 uit het koelschap van de super. Eten is geen onderdeel meer van mijn gelukkig zijn of me gelukkig voelen en dat geeft een hoop rust
donderdag 24 maart 2011 om 11:56
Bij mij is op 5 januari 2009 "de knop om gegaan" Ik ben gestopt met het eten van chips, koekjes, friet, snoep etc. etc. en gaan hardlopen, heel veel hardlopen. In het begin vlogen de kilo's eraf en na een half jaar was ik ruim 20 kilo kwijt. Ik weeg nu 55kg bij een lengte van 1.65.
Nog altijd sport ik erg veel en heb geen moeite met mijn gezonde levensstijl. Ik kan af en toe best genieten van frietjes maar mij zul je nooit meer een hele zak chips naar binnen zien werken.
Mijn motivatie haal ik uit het feit, dat ik weer leuke kleding pas, mijn zelfvertrouwen toegenomen is en ik weer vol energie zit. Ik heb er geen enkele moeite mee (gehad) met mijn huidige levensstijl.
Nog altijd sport ik erg veel en heb geen moeite met mijn gezonde levensstijl. Ik kan af en toe best genieten van frietjes maar mij zul je nooit meer een hele zak chips naar binnen zien werken.
Mijn motivatie haal ik uit het feit, dat ik weer leuke kleding pas, mijn zelfvertrouwen toegenomen is en ik weer vol energie zit. Ik heb er geen enkele moeite mee (gehad) met mijn huidige levensstijl.
donderdag 24 maart 2011 om 11:59
Jaartje of 10 geleden ruim 18 kilo afgevallen. Dat zat er na 5 jaar weer allemaal aan (en meer). Toen weer 12 kilo afgevallen, zit er ook allemaal weer aan. Ben nu vanaf oktober langzaam aan het afvallen door meer te bewegen. Echt veel minder eten kan bijna niet, maar eet gezonder en probeer me dat aan te leren om zo vol te houden.
Mijn kilo's komen niet door teveel eten, maar door de lekker biertjes die ik drink in het weekend. Kom daar gigantisch van aan (in combi met te weinig sport). Neem tegenwoordig vaak een wijntje i.p.v. bier.
Zit nu op 9,5 kilo kwijt sinds oktober dus.
Mijn kilo's komen niet door teveel eten, maar door de lekker biertjes die ik drink in het weekend. Kom daar gigantisch van aan (in combi met te weinig sport). Neem tegenwoordig vaak een wijntje i.p.v. bier.
Zit nu op 9,5 kilo kwijt sinds oktober dus.
donderdag 24 maart 2011 om 12:00
Ik ben sinds 2006 15 kilo afgevallen, is er niet meer aangekomen. Ben nu bezig met de laatste 6 kilo. Simpel door verantwoord, heel gezond te eten, voldoende bewegen en nie meer te snoepen. Ik zag veel mensen waar ik van hield om me heen doodgaan aan kanker, mede veroorzaakt door een slecht eet en leefpatroon( roken, vet, ongezond eten enz). Dat heeft bij me de knop echt om doen gaan.
Oh en ik ben ook dik geworden door medische problemen, te hoog cortisol, traag werkende schildklier maar zelf met die beperking, dus toch afgevallen. Was niet eenvoudig, maar wel gelukt. Ik ben dus nu ook van mening, dat dik zijn een keuze is en vind het geen excuus meer wanneer iemand claimt niet af te kunnen vallen. T is mij ook gelukt. Is maar net , hoe graag wil je het en ben je je dikke zelf echt zat.
Oh en ik ben ook dik geworden door medische problemen, te hoog cortisol, traag werkende schildklier maar zelf met die beperking, dus toch afgevallen. Was niet eenvoudig, maar wel gelukt. Ik ben dus nu ook van mening, dat dik zijn een keuze is en vind het geen excuus meer wanneer iemand claimt niet af te kunnen vallen. T is mij ook gelukt. Is maar net , hoe graag wil je het en ben je je dikke zelf echt zat.
donderdag 24 maart 2011 om 12:11
quote:roosies schreef op 24 maart 2011 @ 11:55:
afvallen: inderdaad veel bewegen, gezond eten, en geen snoep/chips/comfortfood. Heb er ruim een jaar over gedaan, vooral om het inzicht te krijgen dat je zelf de baas bent over wat je in je mond stopt en dat daar geen excuses voor zijn.
Heb/had ook veel steun van mijn man omdat hij zag wat mijn valkuilen waren en wanneer ik mezelf troostte met eten. In het begin natuurlijk veel weerstand als hij zijn kijk op de dingen gaf, maar naarmate ik het ' licht' zag en ik zonder schuldgevoel over mijn eetgedrag en behoefte kon praten ging het steeds beter.
We zijn naar een gezonde manier gaan zoeken en vooral balans is het toverwoord. Als ik het een paar dagen druk heb met werk waardoor ik minder beweeg dan zorg ik ervoor dat ik ook minder calorieen binnen krijg.
Als we een keer kaasfonduen dan eet ik de dag erna geen vet en zorg ik voor extra beweging.
Ik onthoud mezelf niets, maar ik zorg er wel voor dat ik altijd voor mezelf afweeg of iets het me ' waard' is en of het nou echt zooo lekker is. Als ik bv een keer zin heb in een gebakje dan haal ik ook echt een lekkere bij de bakker en niet 1 uit het koelschap van de super. Eten is geen onderdeel meer van mijn gelukkig zijn of me gelukkig voelen en dat geeft een hoop rust
Ja, dat is het hem hè.
De vraag of die reep chocolade het waard is, is een begin.
Zelf heb ik van de week een zak Bugles gehaald, maar daar is nog niet de helft van op. Het ligt er maar gewoon aan hoe je met voedsel omgaat.
Af en toe iets lekkers te snacken is ook niet erg, het is al die overvloed die het hem doet en het is echt de moeite niet waard om jezelf maar vol te proppen.
Ik lees veel over comfortfood en em-oeten, heb eerlijk gezegd nooit gesnapt dat men daar gelukkiger van kan worden, zeker niet als het bewegingsbeperkend begint te werken omdat je er veel te dik door wordt.Ik word gelukkiger van een fikse wandeling, dan van een moorkop of een reep chocolade, maar goed, dat is ieder voor zich.
afvallen: inderdaad veel bewegen, gezond eten, en geen snoep/chips/comfortfood. Heb er ruim een jaar over gedaan, vooral om het inzicht te krijgen dat je zelf de baas bent over wat je in je mond stopt en dat daar geen excuses voor zijn.
Heb/had ook veel steun van mijn man omdat hij zag wat mijn valkuilen waren en wanneer ik mezelf troostte met eten. In het begin natuurlijk veel weerstand als hij zijn kijk op de dingen gaf, maar naarmate ik het ' licht' zag en ik zonder schuldgevoel over mijn eetgedrag en behoefte kon praten ging het steeds beter.
We zijn naar een gezonde manier gaan zoeken en vooral balans is het toverwoord. Als ik het een paar dagen druk heb met werk waardoor ik minder beweeg dan zorg ik ervoor dat ik ook minder calorieen binnen krijg.
Als we een keer kaasfonduen dan eet ik de dag erna geen vet en zorg ik voor extra beweging.
Ik onthoud mezelf niets, maar ik zorg er wel voor dat ik altijd voor mezelf afweeg of iets het me ' waard' is en of het nou echt zooo lekker is. Als ik bv een keer zin heb in een gebakje dan haal ik ook echt een lekkere bij de bakker en niet 1 uit het koelschap van de super. Eten is geen onderdeel meer van mijn gelukkig zijn of me gelukkig voelen en dat geeft een hoop rust
Ja, dat is het hem hè.
De vraag of die reep chocolade het waard is, is een begin.
Zelf heb ik van de week een zak Bugles gehaald, maar daar is nog niet de helft van op. Het ligt er maar gewoon aan hoe je met voedsel omgaat.
Af en toe iets lekkers te snacken is ook niet erg, het is al die overvloed die het hem doet en het is echt de moeite niet waard om jezelf maar vol te proppen.
Ik lees veel over comfortfood en em-oeten, heb eerlijk gezegd nooit gesnapt dat men daar gelukkiger van kan worden, zeker niet als het bewegingsbeperkend begint te werken omdat je er veel te dik door wordt.Ik word gelukkiger van een fikse wandeling, dan van een moorkop of een reep chocolade, maar goed, dat is ieder voor zich.
donderdag 24 maart 2011 om 12:28
Fijn om te zien dat er toch wel mensen zijn die het gewicht eraf houden. Ik ben zelf een jaar geleden ongeveer 8 kilo afgevallen en het is er nog steeds af, ik moet me alleen nog steeds grandioos inhouden. Ben een beetje hetzelfde als Elninjoo, ik houd gewoon ontzettend van eten en meestal behoorlijk bourgondisch. En lekker eten smaakt bij mij altijd naar veel. Ik probeer nu door de week heel netjes en gezond te leven en in het weekend mag ik meer. Kan me alleen moeilijk in de hand houden. Ben echt een gevalletje alles of niks. Heb echt moeite om een paar koekjes te eten, wil dan meteen het hele pak. Met lekkere toetjes, chips en heerlijk avondeten precies hetzelfde. En het blijft een strijd. Kan me goed voorstellen als je leven in moeilijker vaarwater komt, dat je er de brui aan geeft.
donderdag 24 maart 2011 om 12:32
@Cateautje
Nou, ik word echt heel blij van een moorkop!
@Jetty1969
Je zegt het al: niet meer snoepen. Nou, dat vind ik echt behoorlijk moeilijk vol te houden hoor, daarom mag ik van mijzelf in het weekend dan ook wel iets lekkers, anders sla ik helemaal door. Knap dat jij dat kan, maar ik denk dat het merendeel van de mensen dat echt verrekte moeilijk vind.
Nou, ik word echt heel blij van een moorkop!
@Jetty1969
Je zegt het al: niet meer snoepen. Nou, dat vind ik echt behoorlijk moeilijk vol te houden hoor, daarom mag ik van mijzelf in het weekend dan ook wel iets lekkers, anders sla ik helemaal door. Knap dat jij dat kan, maar ik denk dat het merendeel van de mensen dat echt verrekte moeilijk vind.
donderdag 24 maart 2011 om 12:34
quote:Cateautje schreef op 24 maart 2011 @ 11:37:
[...]
Ik heb mijn dieet nooit veranderd, ik ben gewoon dat water toe gaan voegen en dat werkte. Ik ben er 25 kilo mee afgevallen, dus het zal dan toch wel.
Dat noem ik buikhonger. Dat heb ik niet zo vaak. Ik heb altijd lekkere honger en daar wordt je dik van. Ik kan drie volle borden warm eten op hebben en dan nog twee kommen chocoladevla opeten. Of een uurtje later naar dik-met-boter-besmeerde stukken ontbijtkoek grijpen. Niet omdat ik honger heb maar omdat ik het lekkere gevoel en de smaak wil proeven. Daar doet een jerrycan water weinig aan......
helaas.
[...]
Ik heb mijn dieet nooit veranderd, ik ben gewoon dat water toe gaan voegen en dat werkte. Ik ben er 25 kilo mee afgevallen, dus het zal dan toch wel.
Dat noem ik buikhonger. Dat heb ik niet zo vaak. Ik heb altijd lekkere honger en daar wordt je dik van. Ik kan drie volle borden warm eten op hebben en dan nog twee kommen chocoladevla opeten. Of een uurtje later naar dik-met-boter-besmeerde stukken ontbijtkoek grijpen. Niet omdat ik honger heb maar omdat ik het lekkere gevoel en de smaak wil proeven. Daar doet een jerrycan water weinig aan......
helaas.
Poep, wie heeft jou gescheten?
donderdag 24 maart 2011 om 12:42
quote:louise1 schreef op 24 maart 2011 @ 12:34:
[...]
Dat noem ik buikhonger. Dat heb ik niet zo vaak. Ik heb altijd lekkere honger en daar wordt je dik van. Ik kan drie volle borden warm eten op hebben en dan nog twee kommen chocoladevla opeten. Of een uurtje later naar dik-met-boter-besmeerde stukken ontbijtkoek grijpen. Niet omdat ik honger heb maar omdat ik het lekkere gevoel en de smaak wil proeven. Daar doet een jerrycan water weinig aan......
helaas.
Ik ben ook een echte lekkerbek, maar hoef het gelukkig niet te hebben van grote hoeveelheden.
Ik kan rustig een week doen met een reep van mijn favoriete chocolade en ik doe er drie keer over om een potje creme fraiche leeg te eten, terwijl ik het toch heerlijk vind.
Ik moet er wel bij vertellen dat , toen ik 25 kilo zwaarder was, ik het er erg moeilijk mee had dat mijn bewegingsvrijheid werd beperkt en dat vind ik vele malen belangrijker dan een lekkere smaak in mijn mond. Ook denk ik aan die dikke tantes van mij, die vreselijk liepen te piepen en uit hun stoel geholpen moesten worden , daar kan ik nachtmerries van krijgen. Alleen dat al zou mij in het gareel houden. Ik moet me ten alle tijden vrij kunnen bewegen, anders word ik kriegel.
[...]
Dat noem ik buikhonger. Dat heb ik niet zo vaak. Ik heb altijd lekkere honger en daar wordt je dik van. Ik kan drie volle borden warm eten op hebben en dan nog twee kommen chocoladevla opeten. Of een uurtje later naar dik-met-boter-besmeerde stukken ontbijtkoek grijpen. Niet omdat ik honger heb maar omdat ik het lekkere gevoel en de smaak wil proeven. Daar doet een jerrycan water weinig aan......
helaas.
Ik ben ook een echte lekkerbek, maar hoef het gelukkig niet te hebben van grote hoeveelheden.
Ik kan rustig een week doen met een reep van mijn favoriete chocolade en ik doe er drie keer over om een potje creme fraiche leeg te eten, terwijl ik het toch heerlijk vind.
Ik moet er wel bij vertellen dat , toen ik 25 kilo zwaarder was, ik het er erg moeilijk mee had dat mijn bewegingsvrijheid werd beperkt en dat vind ik vele malen belangrijker dan een lekkere smaak in mijn mond. Ook denk ik aan die dikke tantes van mij, die vreselijk liepen te piepen en uit hun stoel geholpen moesten worden , daar kan ik nachtmerries van krijgen. Alleen dat al zou mij in het gareel houden. Ik moet me ten alle tijden vrij kunnen bewegen, anders word ik kriegel.
donderdag 24 maart 2011 om 12:43
quote:Cateautje schreef op 24 maart 2011 @ 12:11:
[...]
Ja, dat is het hem hè.
De vraag of die reep chocolade het waard is, is een begin.
Zelf heb ik van de week een zak Bugles gehaald, maar daar is nog niet de helft van op. Het ligt er maar gewoon aan hoe je met voedsel omgaat.
Af en toe iets lekkers te snacken is ook niet erg, het is al die overvloed die het hem doet en het is echt de moeite niet waard om jezelf maar vol te proppen.
Ik lees veel over comfortfood en em-oeten, heb eerlijk gezegd nooit gesnapt dat men daar gelukkiger van kan worden, zeker niet als het bewegingsbeperkend begint te werken omdat je er veel te dik door wordt.Ik word gelukkiger van een fikse wandeling, dan van een moorkop of een reep chocolade, maar goed, dat is ieder voor zich.
Daar kan ik inkomen, dat als je geen emo-eter bent dat je daar ook niet van zult aankomen. Daar ligt dan je probleem niet. Als je lichaam puur en alleen dik is geworden door bepaald medicijngebruik en je daarmee stopt dan kun je blijvend afvallen (behalve bepaalde mediijnen en aandoeningen zoals schildklierproblemen). Maar weet je waar mijn probleem ligt: ik wordt gelukkig van een fikse wandeling en smeltende chocolade in mijn mond. Chocola kan ik zo'n beetje elk moment in mijn mond stoppen, die fikse wandeling is voor mij moeilijk in mijn leven te plannen (werken, gezinsleven). Is niet altijd een excuus maar is wel vaak de reden.
Wat betreft emo-eten; dat probeer ik bij mijn kinderen weg te houden; geen snoepje als ze gevallen zijn, geen beloning met voedsel of snoep. Ik weet niet of emo-gedrag alleen daardoor komt (door opvoeding) of dat dat bij sommige mensen menseigen is.
Maarreh, heel fijn lijkt me dat als je dat niet hebt. Mijn vriend heeft dat niet en is slank. Niet zeker dat dat daar door komt maar wie weet.
[...]
Ja, dat is het hem hè.
De vraag of die reep chocolade het waard is, is een begin.
Zelf heb ik van de week een zak Bugles gehaald, maar daar is nog niet de helft van op. Het ligt er maar gewoon aan hoe je met voedsel omgaat.
Af en toe iets lekkers te snacken is ook niet erg, het is al die overvloed die het hem doet en het is echt de moeite niet waard om jezelf maar vol te proppen.
Ik lees veel over comfortfood en em-oeten, heb eerlijk gezegd nooit gesnapt dat men daar gelukkiger van kan worden, zeker niet als het bewegingsbeperkend begint te werken omdat je er veel te dik door wordt.Ik word gelukkiger van een fikse wandeling, dan van een moorkop of een reep chocolade, maar goed, dat is ieder voor zich.
Daar kan ik inkomen, dat als je geen emo-eter bent dat je daar ook niet van zult aankomen. Daar ligt dan je probleem niet. Als je lichaam puur en alleen dik is geworden door bepaald medicijngebruik en je daarmee stopt dan kun je blijvend afvallen (behalve bepaalde mediijnen en aandoeningen zoals schildklierproblemen). Maar weet je waar mijn probleem ligt: ik wordt gelukkig van een fikse wandeling en smeltende chocolade in mijn mond. Chocola kan ik zo'n beetje elk moment in mijn mond stoppen, die fikse wandeling is voor mij moeilijk in mijn leven te plannen (werken, gezinsleven). Is niet altijd een excuus maar is wel vaak de reden.
Wat betreft emo-eten; dat probeer ik bij mijn kinderen weg te houden; geen snoepje als ze gevallen zijn, geen beloning met voedsel of snoep. Ik weet niet of emo-gedrag alleen daardoor komt (door opvoeding) of dat dat bij sommige mensen menseigen is.
Maarreh, heel fijn lijkt me dat als je dat niet hebt. Mijn vriend heeft dat niet en is slank. Niet zeker dat dat daar door komt maar wie weet.
Poep, wie heeft jou gescheten?
donderdag 24 maart 2011 om 12:49
quote:elninjoo schreef op 24 maart 2011 @ 10:54:
[...]
Ik jojo gerust 20-25 kilo op en neer. Klote is 't, maar ik ben nu eenmaal niet 'n typ voor gezonde groentes en sausloze maaltijden. En m'n leven is er op dit moment ook niet naar om streng te kunnen lijnen, want teveel gezellige avondjes (met uiteraard prosecco )Enig idee hoe ontzettend ongezond dat is??
[...]
Ik jojo gerust 20-25 kilo op en neer. Klote is 't, maar ik ben nu eenmaal niet 'n typ voor gezonde groentes en sausloze maaltijden. En m'n leven is er op dit moment ook niet naar om streng te kunnen lijnen, want teveel gezellige avondjes (met uiteraard prosecco )Enig idee hoe ontzettend ongezond dat is??
donderdag 24 maart 2011 om 12:51
Ik.
Op mijn zwaarst woog ik 83 kilo. Dit was een jaar nadag ik was begonnen met een soort crash-dieet. (dat overigens voor mijn darmen was maar ik was er iets te rigoureus mee). Dus eerst 5 kg eraf (van 74 naar 69) en toen 14 erbij.
Overigens was het in mijn studententijd dus die 14 kilo kwamen ook door bier, onregelmatig leven, etc.
Ben toen anders gaan eten en afgevallen naar 78 kg. Ben een paar jaar op dat gewicht gebleven (dus stabiel, met nog steeds veel bier)
In een periode van depressie at ik heel weinig (kut dit is geen goed voorbeeld) en viel af naar 70 kg. Zelf had ik het niet echt door, t interesseerde me ook niet.
Daarna ben ik weer regelmatig gaan eten en minder alcohol gaan drinken. Denk dat toen mijn stofwisseling weer normaal geworden is want nu heb ik een redelijk stabiel gewicht tussen 70 en 75 kilo.
Ik ben geen emo-eter, heb niet meer die ontzettende trek die ik vroeger kon hebben. In principe eet ik alles (Magnums, pizza, patat, taart) maar wel met mate.
Op mijn zwaarst woog ik 83 kilo. Dit was een jaar nadag ik was begonnen met een soort crash-dieet. (dat overigens voor mijn darmen was maar ik was er iets te rigoureus mee). Dus eerst 5 kg eraf (van 74 naar 69) en toen 14 erbij.
Overigens was het in mijn studententijd dus die 14 kilo kwamen ook door bier, onregelmatig leven, etc.
Ben toen anders gaan eten en afgevallen naar 78 kg. Ben een paar jaar op dat gewicht gebleven (dus stabiel, met nog steeds veel bier)
In een periode van depressie at ik heel weinig (kut dit is geen goed voorbeeld) en viel af naar 70 kg. Zelf had ik het niet echt door, t interesseerde me ook niet.
Daarna ben ik weer regelmatig gaan eten en minder alcohol gaan drinken. Denk dat toen mijn stofwisseling weer normaal geworden is want nu heb ik een redelijk stabiel gewicht tussen 70 en 75 kilo.
Ik ben geen emo-eter, heb niet meer die ontzettende trek die ik vroeger kon hebben. In principe eet ik alles (Magnums, pizza, patat, taart) maar wel met mate.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 maart 2011 om 12:54
Val er trouwens zomaar in. Zie iets over een reep chocolade. Zo'n reep kan toch in stukjes?
En anders koop je een zak Bros, dan heb je kleine porties chocola. Kun je gerust iedere dag één van eten.
Ik zal wel veel te simpel denken maar als t verboden wordt, maak je het jezelf alleen maar moeilijk.
Of haal hagelslag in huis (echte lekkere) en als je trek in chocola hebt neem je n boterham hagelslag.
En anders koop je een zak Bros, dan heb je kleine porties chocola. Kun je gerust iedere dag één van eten.
Ik zal wel veel te simpel denken maar als t verboden wordt, maak je het jezelf alleen maar moeilijk.
Of haal hagelslag in huis (echte lekkere) en als je trek in chocola hebt neem je n boterham hagelslag.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 maart 2011 om 13:00
ik ben in 2006-2007 30 kg afgevallen.. In 2009 door omstandigheden helemaal van het padje en daardoor weer aangekomen (Ben emotie eter.. ) en nu weer druk aan de weer om af te vallen.. deels verantwoord deels niet. Ik weet waar mijn valkuilen liggen , de emotie valkuil is dmv therapie behandeld zeg maar dus in die valkuil zal ik niet snel meer vallen. En nu het resultaat van die valkuil + medicatie kilo's er weer af.
Ik bleef op zich op gewicht door regelmatig een balansdag in te lassen... en daardoor schommelde ik nauwelijks..
Ik bleef op zich op gewicht door regelmatig een balansdag in te lassen... en daardoor schommelde ik nauwelijks..
donderdag 24 maart 2011 om 13:00
Ik denk dat het ook erg belangrijk is om een keuze te maken over wat je nou eigenlijk wilt met jezelf.Wil je slank zijn en je bewegingsvrijheid hebben of wil je continu van alles in je mond stoppen. Bij veel mensen kan het niet allebei tegelijk en het blijft toch een keuze. Niemand dwingt iemand er toe om maar op van alles te gaan zitten kauwen.
En voor de emo-eters. Misschien is het een goed plan om er eens achter zien te komen waar dat emo-eten nou eigenlijk vandaan komt en er is over te gaan praten met een psycholoog, (er vanuit gaande dat het als een probleem wordt ervaren). Ik denk dat een psycholoog wat dat betreft een betere optie is dan een dietiste, de laatste concentreert zich alleen maar op het voedselgebruik, de eerste gaat op zoek naar de bron en kan misschien de onderliggende redenen wel verwijderen. Het is niet gebruikelijk, maar wie weet.
En voor de emo-eters. Misschien is het een goed plan om er eens achter zien te komen waar dat emo-eten nou eigenlijk vandaan komt en er is over te gaan praten met een psycholoog, (er vanuit gaande dat het als een probleem wordt ervaren). Ik denk dat een psycholoog wat dat betreft een betere optie is dan een dietiste, de laatste concentreert zich alleen maar op het voedselgebruik, de eerste gaat op zoek naar de bron en kan misschien de onderliggende redenen wel verwijderen. Het is niet gebruikelijk, maar wie weet.
donderdag 24 maart 2011 om 13:05
Ik! En ik ben daar beretrots op. Ik ben een aantal jaren geleden 18 kilo afgevallen (van 83 naar 65 en dat weeg ik nu nog steeds.
Ik ben zo goed als gestopt met suikers te eten. Het was niet makkelijk, maar het loonde zo ontzettend! Ik ben echt zo trots op mezelf als ik ergens loop en ik zie mezelf in een grote winkelruit en ik realiseer me dat ik echt een mooi figuur heb.
Ik ben zo goed als gestopt met suikers te eten. Het was niet makkelijk, maar het loonde zo ontzettend! Ik ben echt zo trots op mezelf als ik ergens loop en ik zie mezelf in een grote winkelruit en ik realiseer me dat ik echt een mooi figuur heb.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 24 maart 2011 om 13:06
quote:Moonlight82 schreef op 24 maart 2011 @ 12:54:
Val er trouwens zomaar in. Zie iets over een reep chocolade. Zo'n reep kan toch in stukjes?
En anders koop je een zak Bros, dan heb je kleine porties chocola. Kun je gerust iedere dag één van eten.
Ik zal wel veel te simpel denken maar als t verboden wordt, maak je het jezelf alleen maar moeilijk. En dat is nu juist 't probleem: een klein stukje smaakt naar meer. Een klein zakje chips werkt ook niet, dat is ook veel te weinig. Ik wil bevredigd worden door het eten van iets lekkers. Het net even mogen proeven en er dan weer af moeten blijven is vele malen zwaarder voor mij dan mezelf het lekkers 'n aantal dagen in 't geheel ontzeggen.
Val er trouwens zomaar in. Zie iets over een reep chocolade. Zo'n reep kan toch in stukjes?
En anders koop je een zak Bros, dan heb je kleine porties chocola. Kun je gerust iedere dag één van eten.
Ik zal wel veel te simpel denken maar als t verboden wordt, maak je het jezelf alleen maar moeilijk. En dat is nu juist 't probleem: een klein stukje smaakt naar meer. Een klein zakje chips werkt ook niet, dat is ook veel te weinig. Ik wil bevredigd worden door het eten van iets lekkers. Het net even mogen proeven en er dan weer af moeten blijven is vele malen zwaarder voor mij dan mezelf het lekkers 'n aantal dagen in 't geheel ontzeggen.
donderdag 24 maart 2011 om 13:10
quote:Cateautje schreef op 24 maart 2011 @ 13:00:
En voor de emo-eters. Misschien is het een goed plan om er eens achter zien te komen waar dat emo-eten nou eigenlijk vandaan komt en er is over te gaan praten met een psycholoog, (er vanuit gaande dat het als een probleem wordt ervaren). Ik denk dat een psycholoog wat dat betreft een betere optie is dan een dietiste, de laatste concentreert zich alleen maar op het voedselgebruik, de eerste gaat op zoek naar de bron en kan misschien de onderliggende redenen wel verwijderen. Het is niet gebruikelijk, maar wie weet.
De keren dat ik uit emo eet, weet ik heus wel waar 't vandaan komt (liefdesverdriet bijv.) Overigens eet ik onder alle soort omstandigheden graag.
Natuurlijk is slank zijn leuker en makkelijker, maar mezelf qua eten en drinken in 't gareel moeten houden, daar word ik geen gezelliger mens van als bourgondier zijnde.
En voor de emo-eters. Misschien is het een goed plan om er eens achter zien te komen waar dat emo-eten nou eigenlijk vandaan komt en er is over te gaan praten met een psycholoog, (er vanuit gaande dat het als een probleem wordt ervaren). Ik denk dat een psycholoog wat dat betreft een betere optie is dan een dietiste, de laatste concentreert zich alleen maar op het voedselgebruik, de eerste gaat op zoek naar de bron en kan misschien de onderliggende redenen wel verwijderen. Het is niet gebruikelijk, maar wie weet.
De keren dat ik uit emo eet, weet ik heus wel waar 't vandaan komt (liefdesverdriet bijv.) Overigens eet ik onder alle soort omstandigheden graag.
Natuurlijk is slank zijn leuker en makkelijker, maar mezelf qua eten en drinken in 't gareel moeten houden, daar word ik geen gezelliger mens van als bourgondier zijnde.
donderdag 24 maart 2011 om 13:17
Ik ben 9 jaar geleden 20 kg afgevallen metde weight watchers (zonder sporten) en nog steeds op streefgewicht van toen (+ of min 2 kilo). Ik snoep en snack best redelijk dat deed ik toen niet maar loop nu wel 3 x in de week "hard". In de tussentijd nog een kindje erbij gekregen en ook na de bevalling na 8 weken weer op normaal gewicht, terwijl de eerste de aanleiding was om er echt iets aan te gaan doen !
donderdag 24 maart 2011 om 13:20
donderdag 24 maart 2011 om 13:20
Ik kom dit topic effe op de laatste blz. binnen vallen...zag Nien en wilde effe weten hoe het met haar was...
Ik kan nog niet praten over blijvend gewicht verliezen of afvallen want ik ben pas weer sinds 6 dec. bezig.
Ik ben erg bezig met het thuissport topic. Heb daar Bodyrock ontdekt en was al een poos het sportschool gebeuren zat...deed daar veel al het zelfde spinnen of aan de gewichten gehangen...na 15 jaar kwam dat wel mijn neus uit....en de work outs van de site van Zuzana bieden mij de afwisseling die mijn lijf nodig heeft. Ik merk het aan alles...en het voelt verdraaid goed!!
Het grappige is dat ik in gewicht nog geen eens schrikbarend afval...nu kan dat ook niet echt in 3 maanden tenzij ik zou gaan crashen. Maar hé tis er ook niet in 3 maanden aangekomen.
Bij mij is de knop nu wel om van het ongezonde eten en het snoepen. Alleen in het weekend sta ik mezelf dingen toe...maar het gekke is dus dat de centimeters er wel afvliegen....en wanneer ik in de spiegel kijk ik een stuk meer tevreden overmezelf ben!!
Ik dus ook niet meer zo naar de kilo's maar meer naar de spiegel!!! En die gaat me steeds beter bevallen!!
Ik kan nog niet praten over blijvend gewicht verliezen of afvallen want ik ben pas weer sinds 6 dec. bezig.
Ik ben erg bezig met het thuissport topic. Heb daar Bodyrock ontdekt en was al een poos het sportschool gebeuren zat...deed daar veel al het zelfde spinnen of aan de gewichten gehangen...na 15 jaar kwam dat wel mijn neus uit....en de work outs van de site van Zuzana bieden mij de afwisseling die mijn lijf nodig heeft. Ik merk het aan alles...en het voelt verdraaid goed!!
Het grappige is dat ik in gewicht nog geen eens schrikbarend afval...nu kan dat ook niet echt in 3 maanden tenzij ik zou gaan crashen. Maar hé tis er ook niet in 3 maanden aangekomen.
Bij mij is de knop nu wel om van het ongezonde eten en het snoepen. Alleen in het weekend sta ik mezelf dingen toe...maar het gekke is dus dat de centimeters er wel afvliegen....en wanneer ik in de spiegel kijk ik een stuk meer tevreden overmezelf ben!!
Ik dus ook niet meer zo naar de kilo's maar meer naar de spiegel!!! En die gaat me steeds beter bevallen!!
donderdag 24 maart 2011 om 13:24
quote:Cateautje schreef op 24 maart 2011 @ 13:00:
I
En voor de emo-eters. Misschien is het een goed plan om er eens achter zien te komen waar dat emo-eten nou eigenlijk vandaan komt en er is over te gaan praten met een psycholoog, (er vanuit gaande dat het als een probleem wordt ervaren). Ik denk dat een psycholoog wat dat betreft een betere optie is dan een dietiste, de laatste concentreert zich alleen maar op het voedselgebruik, de eerste gaat op zoek naar de bron en kan misschien de onderliggende redenen wel verwijderen. Het is niet gebruikelijk, maar wie weet.precies... daarvoor ben ik naar een therepeut gegaan.. wat zit er onder ? waarom wordt je zo gelukkig van eten.. En dan pas kan je echt aan je gewicht werken.. Het is een proces wat niet altijd even prettig is, want er komen dingen boven die je onbewust al heel lang weg hebt gestopt.. maar het helpt wel.. Nu zie ik wanneer ik dat gevoel krijg waardoor ik voorheen wilde eten.. nu sta ik op en ga wat doen.. boeit niet wat.maar afleiding zoeken voor dat gevoel..
I
En voor de emo-eters. Misschien is het een goed plan om er eens achter zien te komen waar dat emo-eten nou eigenlijk vandaan komt en er is over te gaan praten met een psycholoog, (er vanuit gaande dat het als een probleem wordt ervaren). Ik denk dat een psycholoog wat dat betreft een betere optie is dan een dietiste, de laatste concentreert zich alleen maar op het voedselgebruik, de eerste gaat op zoek naar de bron en kan misschien de onderliggende redenen wel verwijderen. Het is niet gebruikelijk, maar wie weet.precies... daarvoor ben ik naar een therepeut gegaan.. wat zit er onder ? waarom wordt je zo gelukkig van eten.. En dan pas kan je echt aan je gewicht werken.. Het is een proces wat niet altijd even prettig is, want er komen dingen boven die je onbewust al heel lang weg hebt gestopt.. maar het helpt wel.. Nu zie ik wanneer ik dat gevoel krijg waardoor ik voorheen wilde eten.. nu sta ik op en ga wat doen.. boeit niet wat.maar afleiding zoeken voor dat gevoel..
donderdag 24 maart 2011 om 13:32
Overigens eet ik vaak "omdat ik het verdien'. Weet niet of dat onder emo-eten valt. Heb ik een zware dag met de kinders gehad (die elkaar tig keer in de haren zijn gevlogen of wat dan ook) en dan vind ik dat ik wel twee koekjes verdiend heb.
Overigens eet ik echt niet eens zo heel veel. Ik zal geen pak koekjes of een hele zak chips opeten. Ik eet ook graag veel warm. Toen ik nog niet samenwoonde kon ik 's ochtend gerust een bord hutspot wegwerken wat nog over was van de avond daarvoor. Nu durf ik dat niet want vriend zal me echt aankijken of ik gek ben geworden.
Overigens eet ik echt niet eens zo heel veel. Ik zal geen pak koekjes of een hele zak chips opeten. Ik eet ook graag veel warm. Toen ik nog niet samenwoonde kon ik 's ochtend gerust een bord hutspot wegwerken wat nog over was van de avond daarvoor. Nu durf ik dat niet want vriend zal me echt aankijken of ik gek ben geworden.
Poep, wie heeft jou gescheten?
