Overig
alle pijlers
Broertje blijkt halfbroertje
dinsdag 7 mei 2019 om 23:29
Goedenavond,
Een tijdje terug had ik een goed gesprek met mijn tante en ben ik erachter gekomen dat mijn broertje en ik niet dezelfde vader hebben. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij zo anders is als mij en ons jongste broertje, maar dit was natuurlijk niet iets wat ik in gedachten had. Ik heb ook met vrienden van mijn moeder gepraat hierover en ik wist voor 1000% dat als ik er naar haar over zou beginnen ze niet eerlijk zou zijn. Dus ja ik kende deze man nog wel van vroeger toen ik 4 jaar oud was... dus een beetje op facebook gekletst en de dag daarna zat ik met hem rond de tafel, ik wilde alles weten van begin tot eind. Hij wilde mijn broertje heel graag weer eens zien. (Heeft hem de eerste 1,5 jaar mogen zien, daarna niet meer). Ik kan ook geen geheimen voor mijn broertje we vertellen elkaar letterlijk alles! Dus ik nadat ik met zijn vader had gesproken de moed bij elkaar geraapt en naar mijn moeder gestapt. Ik zei tegen haar dat ze twee weken de tijd had te vertellen en zo niet zou ik het doen. Uiteindelijk heeft ze het verteld. Broertje inmiddels al een keer bij zijn vader geweest maar wil dit niet in stand houden zolang mijn vader dit niet weet en hij er met hem over gesproken heeft. Mijn moeder heeft al meerdere malen beloofd het tegen hem te vertellen maar ze doet het gewoon niet, en gaat dit ook nooit doen. Mijn tante en oma zeggen ook ze wacht gewoon af totdat jullie haar klusje weer geklaard hebben. Ik heb tegen mijn broertje gezegt dat als hij het echt graag tegen papa wil zeggen hij dat gewoon moet doen. Tante en ik hebben ook aangeboden mee te gaan dan. Het punt is alleen sinds wij dit weten enzo doet hij zo kortaf logisch er gaat van alles door hem heen! Maar als ik iets vraag aan hem bijv.: “hoe was het op school?” Of “heb je nog met je vader gesproken” krijg ik wel hele rot opmerkingen van:”wat maakt dat uit?, je bent toch mijn echte zus niet!” Of dat hij me verteld heeft dat hij het nooit had willen weten en had gewild dat alles anders was. Ik snap hem ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten zijn. Maar hij moet ook begrijpen dat ik er altijd als enige voor hem was en dat ook altijd zal blijven. Ik vind het zo moeilijk ermee om te gaan. Ik dacht toen ik het hoorde hij moet dit weten en zo’n geheim kan ik niet voor hem bewaren! Ik dacht dat als hij het zou weten het minder pijn zou doen, maar helaas het is nog steeds zo moeilijk alles komt zo dichtbij. Hij leert zijn vader kennen, krijgt een andere opa en oma, heeft blijkbaar een tiental neefjes en nichtjes. Als het goed uitpakt ben ik zo blij voor hem natuurlijk! Een leuke vader een leuke familie. Maar het voelt alsof ik er niet klaar voor ben hem te ‘verliezen’ aan een andere familie ofzo. Vooral nu hij zo rot doet en me helemaal niks meer verteld weet ik het even niet meer! Ik hoop dat er misschien iemand is die mij kan helpen dit goed te verwerken en me misschien kan helpen. Wellicht heeft iemand zelf zoiets meegemaakt en ben dan benieuwd hoe diegene ermee om is gegaan. Alvast bedankt!
Een tijdje terug had ik een goed gesprek met mijn tante en ben ik erachter gekomen dat mijn broertje en ik niet dezelfde vader hebben. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij zo anders is als mij en ons jongste broertje, maar dit was natuurlijk niet iets wat ik in gedachten had. Ik heb ook met vrienden van mijn moeder gepraat hierover en ik wist voor 1000% dat als ik er naar haar over zou beginnen ze niet eerlijk zou zijn. Dus ja ik kende deze man nog wel van vroeger toen ik 4 jaar oud was... dus een beetje op facebook gekletst en de dag daarna zat ik met hem rond de tafel, ik wilde alles weten van begin tot eind. Hij wilde mijn broertje heel graag weer eens zien. (Heeft hem de eerste 1,5 jaar mogen zien, daarna niet meer). Ik kan ook geen geheimen voor mijn broertje we vertellen elkaar letterlijk alles! Dus ik nadat ik met zijn vader had gesproken de moed bij elkaar geraapt en naar mijn moeder gestapt. Ik zei tegen haar dat ze twee weken de tijd had te vertellen en zo niet zou ik het doen. Uiteindelijk heeft ze het verteld. Broertje inmiddels al een keer bij zijn vader geweest maar wil dit niet in stand houden zolang mijn vader dit niet weet en hij er met hem over gesproken heeft. Mijn moeder heeft al meerdere malen beloofd het tegen hem te vertellen maar ze doet het gewoon niet, en gaat dit ook nooit doen. Mijn tante en oma zeggen ook ze wacht gewoon af totdat jullie haar klusje weer geklaard hebben. Ik heb tegen mijn broertje gezegt dat als hij het echt graag tegen papa wil zeggen hij dat gewoon moet doen. Tante en ik hebben ook aangeboden mee te gaan dan. Het punt is alleen sinds wij dit weten enzo doet hij zo kortaf logisch er gaat van alles door hem heen! Maar als ik iets vraag aan hem bijv.: “hoe was het op school?” Of “heb je nog met je vader gesproken” krijg ik wel hele rot opmerkingen van:”wat maakt dat uit?, je bent toch mijn echte zus niet!” Of dat hij me verteld heeft dat hij het nooit had willen weten en had gewild dat alles anders was. Ik snap hem ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten zijn. Maar hij moet ook begrijpen dat ik er altijd als enige voor hem was en dat ook altijd zal blijven. Ik vind het zo moeilijk ermee om te gaan. Ik dacht toen ik het hoorde hij moet dit weten en zo’n geheim kan ik niet voor hem bewaren! Ik dacht dat als hij het zou weten het minder pijn zou doen, maar helaas het is nog steeds zo moeilijk alles komt zo dichtbij. Hij leert zijn vader kennen, krijgt een andere opa en oma, heeft blijkbaar een tiental neefjes en nichtjes. Als het goed uitpakt ben ik zo blij voor hem natuurlijk! Een leuke vader een leuke familie. Maar het voelt alsof ik er niet klaar voor ben hem te ‘verliezen’ aan een andere familie ofzo. Vooral nu hij zo rot doet en me helemaal niks meer verteld weet ik het even niet meer! Ik hoop dat er misschien iemand is die mij kan helpen dit goed te verwerken en me misschien kan helpen. Wellicht heeft iemand zelf zoiets meegemaakt en ben dan benieuwd hoe diegene ermee om is gegaan. Alvast bedankt!
woensdag 8 mei 2019 om 11:41
Zoals je tussen de regels door kunt lezen, is de moeder nooit heel erg een verantwoordelijke moederfiguur voor de kinderen geweest. Fleur heeft altijd geprobeerd dat wèl te zijn voor haar kleine broertjes. Wie dat haar kwalijk neemt, spoort niet.
Ook deze situatie heeft Fleur dus heel verantwoordelijk aangepakt nadat ze het schokkende nieuws hoorde: eerst pas op de plaats, daarna hoor en wederhoor, daarna de verantwoordelijke (de moeder) aanspreken om de boodschap aan broertje te brengen.
Ik vind dat bewonderenswaardig van een adolescent.
Nu moet alleen de verzorgvader het nog weten, zodat broertje zonder loyaliteitsconflict verder kan gaan met het opbouwen van de band met zijn biologische vader, die daar gelukkig ook heel open voor staat.
Ook deze situatie heeft Fleur dus heel verantwoordelijk aangepakt nadat ze het schokkende nieuws hoorde: eerst pas op de plaats, daarna hoor en wederhoor, daarna de verantwoordelijke (de moeder) aanspreken om de boodschap aan broertje te brengen.
Ik vind dat bewonderenswaardig van een adolescent.
Nu moet alleen de verzorgvader het nog weten, zodat broertje zonder loyaliteitsconflict verder kan gaan met het opbouwen van de band met zijn biologische vader, die daar gelukkig ook heel open voor staat.
woensdag 8 mei 2019 om 11:48
Inderdaad, dit klinkt heel erg ongezond.
Het kan, maar zou erg sneu zijn als Fleur er altijd als enige voor hem was.
Maar als dát dus zo was dan moet het voor het broertje niet veel uitmaken wat de rest van de familie zegt en doet of deed, want die waren er dan toch al nooit voor hem om hem liefde en stabiliteit te bieden...
En het tweede deel van de zin: ...En altijd zal blijven klinkt nog ongezonder, bijna een dreigement
woensdag 8 mei 2019 om 12:11
TO is 18 blijkens haar andere topics en heeft sowieso een zeer aanvallende en negatieve manier van schrijven en daarnaast snapt sowieso niemand er iets van.Poppy_del_Rio schreef: ↑08-05-2019 09:58Tja, de nog zeer jonge TO vraagt nadrukkelijk om tips en ervaringen en wat gebeurt er? Er reageren allerlei mensen die er duidelijk totaal geen ervaring mee hebben en het inderdaad niet snappen.
Ik zet er grote vraagtekens bij.
woensdag 8 mei 2019 om 12:18
[quote=girasole3 post_id=29897385 time=1557310302 user_id=129936]
TO is 18 blijkens haar andere topics en heeft sowieso een zeer aanvallende en negatieve manier van schrijven en daarnaast snapt sowieso niemand er iets van.
Ik zet er grote vraagtekens bij.
[/q
uote]
Ik vind het ook wat warrig allemaal..
Maar ik vind bovenal dat dit topic nogal op hol is geslagen!
De een tegen de ander op!
En iedereen beweert de beste bedoelingen te hebben.. maar ondertussen is de sfeer om te snijden...
TO is 18 blijkens haar andere topics en heeft sowieso een zeer aanvallende en negatieve manier van schrijven en daarnaast snapt sowieso niemand er iets van.
Ik zet er grote vraagtekens bij.
[/q
uote]
Ik vind het ook wat warrig allemaal..
Maar ik vind bovenal dat dit topic nogal op hol is geslagen!
De een tegen de ander op!
En iedereen beweert de beste bedoelingen te hebben.. maar ondertussen is de sfeer om te snijden...
woensdag 8 mei 2019 om 12:40
Maar..En hoe zit het nou Fleur?
Is jouw moeder inmiddels naar het buitenland vertrokken voor een half jaar? en waar verblijft jouw broertje dan in die periode?
Is jouw vriendje inmiddels al bij je ingetrokken in het huis van je moeder??
En dat paard heb je ook al??
Ja,, ik heb je even geloept
Wat me vooral opvalt is dat je van alles aan de hand hebt, en je erg snel als een verbolgen bitch reageerd!
Dus vandaar mijn vraag.. "hoe zit het nou echt Fleur!"
Boos worden op bijna iedereen op dit forum gaat je in ieder geval niet helpen.
Is jouw moeder inmiddels naar het buitenland vertrokken voor een half jaar? en waar verblijft jouw broertje dan in die periode?
Is jouw vriendje inmiddels al bij je ingetrokken in het huis van je moeder??
En dat paard heb je ook al??
Ja,, ik heb je even geloept
Wat me vooral opvalt is dat je van alles aan de hand hebt, en je erg snel als een verbolgen bitch reageerd!
Dus vandaar mijn vraag.. "hoe zit het nou echt Fleur!"
Boos worden op bijna iedereen op dit forum gaat je in ieder geval niet helpen.
woensdag 8 mei 2019 om 12:53
Niet mee eens. Ik ben zo'n halfzus en hoorde het pas na dertig jaar.Marlouse schreef: ↑08-05-2019 10:24Ik vind je overkomen als een boze, opgefokte puber die - nu ze een stok heeft gevonden om mee te slaan - moeder wel ‘s even een lesje zal leren en de boel op de spits zal drijven. Ten koste van je broertje. Wat dat betreft pas je eigenlijk heel goed bij je moeder, tante en oma. Wàt een vreemd gedrag van het hele stel.
Hou je er ook rekening mee dat jouw vader dit misschien helemaal niet wil weten? Dat het voor hem misschien hé-le-maal niet uitmaakt of hij wel of niet de biologische vader van broertje is? En dat hij wellicht het geroddel er omheen - niet alleen van jou natuurlijk - nog het meest erge van de hele situatie zou vinden? Omdat voor hem zijn zoon gewoon zijn zoon is, ongeacht de bloedband.
En waarom wordt het jonge broertje zo onder druk gezet om hier iets mee te doen? Laat hem dit in zijn eigen tempo allemaal ontdekken.
Ik ben er toen ik 12 was, lang geleden, achtergekomen dat mijn zus mijn halfzus is. Ook een moeder die alles geheim wilde houden en een tante (en een andere oom) die mij aan het opstoken waren om de boel op scherp te zetten. Godzijdank niet aan meegedaan. Ik heb pas jaren later op een rustige manier met halfzus erover gesproken. Weer veel jaren later is de boel weer opgelaaid door bepaalde familie. Wat een wespennest, blij dat ik toen al wat ouder was en er meer van een afstandje naar konden kijken.
Neem alsjeblieft een paar stappen terug. Laat de dingen maar gewoon even gebeuren. Het hóeft niet allemaal nu.
En stap in godsnaam uit het roddelcircuit van tante, oma en weet ik veel wie.
Hou er anders rekening mee dat de hele boel zich ook op jou kan gaan richten. Het is niet gezegd dat dat gebeurd, maar het is mij wel overkomen.
Toen bij ons het stof was neergedaald, begonnen dezelfde stokende personen míj opeens indringende vragen te stellen, of ik mezelf wel vond lijken op m’n vader, en of ik misschien niet ook van een andere man was? Heeft nog best wel moeite gekost om een einde te maken aan dat geklets. En ik heb er trouwens nooit een behoefte aan gehad om erin te duiken. Misschien is een ander wel mijn biologische vader, maar echt, ik heb daar gewoon geen interesse in. Mijn vader is gewoon mijn vader. Zo kunnen mensen er ook in staan, hè.
Ik wilde dat ik het eerder wist zodat ik eerder een band met mijn natuurlijke vader had kunnen opbouwen.
Ik denk dat deze situatie in alle gevallen pijn doet maar ik ga toch voor eerlijkheid.
En misschien heb ik erger heen gelezen maar TO heeft vlgns mij haar moeder twee weken de tijd gegeven om het te vertellen.
En zo niet, dan snap ik de actie van een 17jarige ook wel.
woensdag 8 mei 2019 om 13:08
Ik heb alle topics gelezen. Er komen nog meer vragen bij.Pindakaasjes schreef: ↑08-05-2019 12:40Maar..En hoe zit het nou Fleur?
Is jouw moeder inmiddels naar het buitenland vertrokken voor een half jaar? en waar verblijft jouw broertje dan in die periode?
Is jouw vriendje inmiddels al bij je ingetrokken in het huis van je moeder??
En dat paard heb je ook al??
Ja,, ik heb je even geloept
Wat me vooral opvalt is dat je van alles aan de hand hebt, en je erg snel als een verbolgen bitch reageerd!
Dus vandaar mijn vraag.. "hoe zit het nou echt Fleur!"
Boos worden op bijna iedereen op dit forum gaat je in ieder geval niet helpen.
Ik trek mijn eigen conclusies.
woensdag 8 mei 2019 om 17:57
Helaas wel. Ik kom al vijftien jaar in mijn arbeidzame leven jonge pubers tegen met dergelijke gezinsconstructies of emotioneel afwezige ouders. Ik zie korte en lange termijn gevolgen.
Kijk, mij maakt het geen bal uit dat je alleen welwillend reageert op de mensen die je naar de mond praten. Ik heb er geen persoonlijk belang bij.
Maar vlug gekeken tel ik al zo vijf personen die het er of mee eens zijn (gezien quotes) of ongeveer hetzelfde schrijven. En het advies is ook vrij eenduidig: zoek hulp voor broertje/jezelf want dit kun je niet zelf. En gezien acties (of beter gebrek aan acties) van moeder is het voor een 13-jarige die nog wel enige jaren onder moeders dak blijft wonen wel zo verstandig om tenminste één onpartijdige volwassen vertrouwenspersoon te hebben.
woensdag 8 mei 2019 om 18:14
Wat dacht je van de "opvoed" vader?lemoos2 schreef: ↑08-05-2019 17:57Helaas wel. Ik kom al vijftien jaar in mijn arbeidzame leven jonge pubers tegen met dergelijke gezinsconstructies of emotioneel afwezige ouders. Ik zie korte en lange termijn gevolgen.
Kijk, mij maakt het geen bal uit dat je alleen welwillend reageert op de mensen die je naar de mond praten. Ik heb er geen persoonlijk belang bij.
Maar vlug gekeken tel ik al zo vijf personen die het er of mee eens zijn (gezien quotes) of ongeveer hetzelfde schrijven. En het advies is ook vrij eenduidig: zoek hulp voor broertje/jezelf want dit kun je niet zelf. En gezien acties (of beter gebrek aan acties) van moeder is het voor een 13-jarige die nog wel enige jaren onder moeders dak blijft wonen wel zo verstandig om tenminste één onpartijdige volwassen vertrouwenspersoon te hebben.
woensdag 8 mei 2019 om 18:22
Wat je ouders in hun jeugd uitgespookt hebben, daar ga je niet tussen zitten. Jouw broer en niemand anders dan jouw broer is aan zet.
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 09-05-2019 14:04
15.14% gewijzigd
woensdag 8 mei 2019 om 18:39
Tegenlicht schreef: ↑08-05-2019 18:25Broer is een 13 jarige jongen die voor het blok gezet is.
Die jongen heeft een vertrouwenspersoon nodig.
Dat broer voor het blok is gezet komt door?
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 09-05-2019 23:38
11.31% gewijzigd
woensdag 8 mei 2019 om 18:47
Nog los van een gigantisch loyaliteitsconflict dat de 13-jarige echt niet verder zal helpen, hoe kan die man nu onpartijdig zijn? Het is de vader.
woensdag 8 mei 2019 om 18:51
Alleen de 1e pagina tot nu gelezen.
Maar goed, vind dat het totaal niet aan jou was dit te gaan vertellen.
Je tante is hierin ook de fout mee ingegaan.
Jouw moeder had het eventueel zelf kunnen zeggen als ze dat had gewild en op een moment dat zij dit aankon o.i.d.
Of niet.
Maar zeker niet via jou op deze manier..
Vind het een onnadenkende, onzorgvuldige manier van doen.
Er is ook een kans dat je ouders ook huwelijksproblemen zullen krijgen, je moeder heeft het onder druk gezegd en haar kans het zelf te vertellen is verspeeld.
Keur niks goed of fout mbt je moeder maar jouw aktie vind ik niet zo prettig.
Je hebt het over de hoop dat je broertje er misschien wel een leuke familie bij krijgt maar daar kun je niet zomaar van uitgaan op lange termijn.
Zeg niet dat je dat doet maar goed.
Je had je er niet mee mieten bemoeien en dwing je moeder niet, nare eigenschap.
Maar goed, vind dat het totaal niet aan jou was dit te gaan vertellen.
Je tante is hierin ook de fout mee ingegaan.
Jouw moeder had het eventueel zelf kunnen zeggen als ze dat had gewild en op een moment dat zij dit aankon o.i.d.
Of niet.
Maar zeker niet via jou op deze manier..
Vind het een onnadenkende, onzorgvuldige manier van doen.
Er is ook een kans dat je ouders ook huwelijksproblemen zullen krijgen, je moeder heeft het onder druk gezegd en haar kans het zelf te vertellen is verspeeld.
Keur niks goed of fout mbt je moeder maar jouw aktie vind ik niet zo prettig.
Je hebt het over de hoop dat je broertje er misschien wel een leuke familie bij krijgt maar daar kun je niet zomaar van uitgaan op lange termijn.
Zeg niet dat je dat doet maar goed.
Je had je er niet mee mieten bemoeien en dwing je moeder niet, nare eigenschap.
donderdag 9 mei 2019 om 10:10
Door zus die haar rechtvaardigheidsgevoel laat spreken en niet aan de gevolgen denkt.
donderdag 9 mei 2019 om 10:14
Naar de jongen toe hoeft de vader toch geen partij te kiezen?
Zij hebben een levensgeschiedenis samen en ik ga ervan uit ook liefde; dan mag je hopen dat de jongen van deze vader hoort dat hij zijn zoon blijft ongeacht wat er verder uit de beerput komt.
Dat heeft een 13 jarige wel nodig.
donderdag 9 mei 2019 om 14:05
PreciesTegenlicht schreef: ↑09-05-2019 10:10Door zus die haar rechtvaardigheidsgevoel laat spreken en niet aan de gevolgen denkt.
dank voor de edit
donderdag 9 mei 2019 om 15:43
Daar gaat dat loyaliteitsconflict niet om. De 13-jarige zal zichzelf censureren, zijn vader ontzien. Hij kan niet vrijuit praten met vader want vader is (ongewild) een betrokken partij. De jongen zit nu al in de knoop over ‘bedrog’ richting vader door met zijn verwekker te praten.Tegenlicht schreef: ↑09-05-2019 10:14Naar de jongen toe hoeft de vader toch geen partij te kiezen?
Zij hebben een levensgeschiedenis samen en ik ga ervan uit ook liefde; dan mag je hopen dat de jongen van deze vader hoort dat hij zijn zoon blijft ongeacht wat er verder uit de beerput komt.
Dat heeft een 13 jarige wel nodig.
donderdag 9 mei 2019 om 16:54
Ik weet niet waar die theorie van jou op gebaseerd is maar ik volg hem niet.lemoos2 schreef: ↑09-05-2019 15:43Daar gaat dat loyaliteitsconflict niet om. De 13-jarige zal zichzelf censureren, zijn vader ontzien. Hij kan niet vrijuit praten met vader want vader is (ongewild) een betrokken partij. De jongen zit nu al in de knoop over ‘bedrog’ richting vader door met zijn verwekker te praten.
De opvoedvader is al 13 jaar in het leven van die jongen en kan daardoor de stabiliserende factor zijn.
Die rol zie ik verder niet weggelegd voor moeder, zus, tante, etc.
Daarnaast kan de opvoedvader enige afstand tot de beerput houden doordat hij al 10 jaar gescheiden is van de moeder...
Het is een aanname maar vanuit de tijdslijn bekeken is het niet ondenkbeeldig dat deze zaak oorzaak is of meegespeeld heeft in de scheiding.
In dat geval heeft de opvoedvader zich lang verzoend met de kwestie dat hij niet de biologische vader is..
Dat die jongen zichzelf gaat censureren of niet vrijuit kan praten zijn aannames, allemaal afhankelijk van de relatie tussen opvoedvader en zoon.
Door nu al de biologische vader erbij te betrekken geeft dat ongetwijfeld extra spanning en een identiteits issue.
TO heeft de pleitvaart genomen maar als dit allemaal klopt is het een trieste zaak voor die jongen en voor zijn opvoedvader.
donderdag 9 mei 2019 om 23:18
Ik snap dat het een beetje overkomt alsof ik over eigen kind praat haha. Ik heb altijd vanaf dat mijn broertje geboren is voor hem gezorgd en voor hem klaargestaan. Vaak ruzies thuis waar ik hem dan bij weg wilde houden etc. Ik en jongste broertje zijn van dezelfde vader voor zover ik nu weet. Sommige mensen hebben ook tegen me gezegd van zou jij het niet zeker willen weten? Nee, nog niet ik ga ervan uit dat ik gewoon van hem ben en stel ik zou nu een DNA test doen en het is niet zo dan komt dat er ook nog bij en wil er nu 100% voor mijn broertje zijn! Als ik later toch denk dat ik het wel wil dan kan dat altijd nog maar eerst is hij aan de beurt. Het is zeker dat hij van de andere man is, is vlak na de geboorte DNA test gedaan. Bio vader mocht zijn kind zien bij oma. Ik twijfel of mijn vader het weet omdat ik hem ken en ik ben voor 99% zeker dat hij niet bij mijn moeder nog was gebleven of dat er dan nog een derde kind was gekomen. Aan de ene kant denk ik wel dat als hij goed naar mijn broertje kijkt hij het wel moet zien, ook omdat hij vroeger weleens zijn bio vader heeft gezien.menta schreef: ↑08-05-2019 10:24Als ze zo'n groot geheim te horen krijgt, kun je niet verwachten dat ze daarmee rond blijft lopen. Broertje heeft het in ieder geval van moeder gehoord nu.
Op het moment dat moeder besloot het aan broertje te vertellen, was er al geen weg meer terug voor wat betreft vertellen aan de opvoedvader. Ze maakt er echt een potje van. Ook dat ze niet met broer praat hierover.
Wat me wel opvalt is dat zus over broer praat alsof het haar eigen kind is. Hoe komt dit?
TO geef je broertje meer tijd. Ik las dat je bijv vraagt: "Heb je al met je vader gesproken"? Maar dat moet hij doen wanneer het voor hem goed voelt. Laat hem meer op zijn eigen tempo bepalen. Ook qua verwerking.
Als je ouders uit elkaar zijn gegaan toen je broertje nog zo jong was (en de biologische vader je broer eerst mocht zien en toen ineens niet meer) is er overigens best kans dat je vader al een en ander weet of vermoed. Er kunnen best allerlei dingen spelen waar je geen weet van hebt. Maar het is aan moeder om deze nu het hoofd te bieden.
Dit is geen situatie die lang moet doorgaan, dat is beschadigend voor je broertje. Het loyaliteitsconflict is logisch gevolg.
Probeer dit niet in je eentje op te lossen. Iemand gaf je de tip van de FIOM. Bel hen eens! Ik denk dat het je echt kan helpen als iemand met je mee wil denken.
Wat ik alleen even niet snap is hoe er nog een jonger broertje is van opvoedvader? Of is hij geboren vlak voordat ze uit elkaar gingen?
donderdag 9 mei 2019 om 23:21
Ja nog goed contact gaan 1 keer in de twee weken daar een weekend heen. Ik nu niet meer omdat ik wat ouder ben en omdat we een kamer deelde en toch steeds minder kwam heb ik gezegd dat mijn bed eruit kon zodat ze wat meer ruimte hebben om te spelen etc.
donderdag 9 mei 2019 om 23:31
Mensen even een update nog:
Broertje wil wel graag contact met zijn bio vader maar niet zolang mijn vader het nog niet weet. En alsof hij wist dat ik ermee zat, kwam hij gister zelf praten... hij is dus al een keer naar zijn bio vader geweest en appt ook enzo! Telefoon een keer thuis laten liggen en moeder heeft erin gekeken. Blijkt dus dat ze hem daar compleet mee heeft aangevallen op vakantie. ( ik was er niet). Kwam hij dus even vertellen. Mijn moeder wilde binnen een jaar emigreren naar Spanje. (Al een tijdje) broertje heeft in Spanje duidelijk gemaakt dat hij dit niet wilt omdat hij heel hard heeft gewerkt om op zijn middelbareschool te komen (vwo, tweetalig). En kwam dus heel lief aan mij vragen of ik het erg vind als hij dan bij mij wilt blijven of dat ik liever heb dat hij bij papa (niet zijn bio) gaat wonen. Ik heb hem natuurlijk meteen gezegd dat dat geen probleem is en als hij naar papa wilt dat ook altijd kan woont tenslotte twee straten veder. Alleen ik vraag mij af mag mijn broertje bij mij wonen? Ik ben 18 misschien zelfs dan 19 of mag dat pas vanaf 21?
Ohja ook nog, mijn moeder heeft geen enkele keer met mijn broertje erover gesproken sinds hij het nieuws weet. Als ze er met hem over spreekt is het dus omdat ze boos is etc.
Broertje wil wel graag contact met zijn bio vader maar niet zolang mijn vader het nog niet weet. En alsof hij wist dat ik ermee zat, kwam hij gister zelf praten... hij is dus al een keer naar zijn bio vader geweest en appt ook enzo! Telefoon een keer thuis laten liggen en moeder heeft erin gekeken. Blijkt dus dat ze hem daar compleet mee heeft aangevallen op vakantie. ( ik was er niet). Kwam hij dus even vertellen. Mijn moeder wilde binnen een jaar emigreren naar Spanje. (Al een tijdje) broertje heeft in Spanje duidelijk gemaakt dat hij dit niet wilt omdat hij heel hard heeft gewerkt om op zijn middelbareschool te komen (vwo, tweetalig). En kwam dus heel lief aan mij vragen of ik het erg vind als hij dan bij mij wilt blijven of dat ik liever heb dat hij bij papa (niet zijn bio) gaat wonen. Ik heb hem natuurlijk meteen gezegd dat dat geen probleem is en als hij naar papa wilt dat ook altijd kan woont tenslotte twee straten veder. Alleen ik vraag mij af mag mijn broertje bij mij wonen? Ik ben 18 misschien zelfs dan 19 of mag dat pas vanaf 21?
Ohja ook nog, mijn moeder heeft geen enkele keer met mijn broertje erover gesproken sinds hij het nieuws weet. Als ze er met hem over spreekt is het dus omdat ze boos is etc.
donderdag 9 mei 2019 om 23:58
De theorie (en hoe TO tot dusver broertjes zorgen omschrijft) van een loyaliteitsconflict heb ik niet zelf verzonnen. Die ‘aannames’ zijn geen aannames aangezien het broertje wil dat er eerst open kaart wordt gespeeld richting vader. Een soort toestemming. Zo’n beetje ieder normaal functionerende puber die ik de afgelopen vijftien jaar voor mijn neus heb gehad, zal de ouder verdedigen en willen beschermen (al zijn het enkel ‘bedreigingen’ die alleen een kind als bedreigingen zou zien), zelfs al weten ze dat de ouder in ieder opzicht als ouder faalt (verslaving, verstandelijk beperkt, psychische aandoening, enz.). Dat bedoel ik met ‘zelfcensuur’. Zo’n jongen gaat echt niet vertellen dat biopa zo’n toffe gast is als hij veronderstelt dat pa verdriet heeft van het verraad van moeder, ook al laat pa dat niet merken. Of zou pa dat niet voelen. Het gaat om de veronderstelling van een kind. Naast het feit dat moeder die pa heeft bedrogen wel nog altijd zijn moeder is. De enige moeder die hij kent.Tegenlicht schreef: ↑09-05-2019 16:54Ik weet niet waar die theorie van jou op gebaseerd is maar ik volg hem niet.
De opvoedvader is al 13 jaar in het leven van die jongen en kan daardoor de stabiliserende factor zijn.
Die rol zie ik verder niet weggelegd voor moeder, zus, tante, etc.
Daarnaast kan de opvoedvader enige afstand tot de beerput houden doordat hij al 10 jaar gescheiden is van de moeder...
Het is een aanname maar vanuit de tijdslijn bekeken is het niet ondenkbeeldig dat deze zaak oorzaak is of meegespeeld heeft in de scheiding.
In dat geval heeft de opvoedvader zich lang verzoend met de kwestie dat hij niet de biologische vader is..
Dat die jongen zichzelf gaat censureren of niet vrijuit kan praten zijn aannames, allemaal afhankelijk van de relatie tussen opvoedvader en zoon.
Door nu al de biologische vader erbij te betrekken geeft dat ongetwijfeld extra spanning en een identiteits issue.
TO heeft de pleitvaart genomen maar als dit allemaal klopt is het een trieste zaak voor die jongen en voor zijn opvoedvader.
Nog los van het feit dat je als ouder nooit objectief bent. Dat kun je als ouder niet zijn en is ook helemaal niet wenselijk (rolverdeling, voorspelbaar gedrag= veilig gedrag).
Daarom denk ik dat een onafhankelijke derde persoon meer geschikt is voor het broertje. Om zijn gedachten en gevoelens te verwoorden, te ordenen. Om zijn vragen en angsten voor zichzelf duidelijk te krijgen. Iemand met de juiste afstand tot de andere betrokken hoofdrolspelers.
