Overig
alle pijlers
help, ik heb een collega erg gekwetst!
dinsdag 16 december 2008 om 11:25
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht. Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
dinsdag 16 december 2008 om 15:03
quote:Eowynn_ schreef op 16 december 2008 @ 14:59:
Ik kan me niet eens voorstellen hoe naar het moet voelen om met 3 collega's daar naartoe te gaan en dan te weten dat iedereen blijft en dat ze het best vinden als jij ook blijft, als ze maar geen last van je hebben. Dat zou voor mij genoeg zijn om de hele vakantie te verpesten eigenlijk.Best wel...
Ben benieuwd of M tegen die tijd nog bij jullie werkt...
Ik kan me niet eens voorstellen hoe naar het moet voelen om met 3 collega's daar naartoe te gaan en dan te weten dat iedereen blijft en dat ze het best vinden als jij ook blijft, als ze maar geen last van je hebben. Dat zou voor mij genoeg zijn om de hele vakantie te verpesten eigenlijk.Best wel...
Ben benieuwd of M tegen die tijd nog bij jullie werkt...
dinsdag 16 december 2008 om 15:03
quote:yoyo2 schreef op 16 december 2008 @ 15:01:
[...]
De reactie van M zegt toch genoeg?het enige concrete wat ik tot nu toe gelezen heb is dat de sfeer om te snijden is. Maar ja, dat is alleen de mening van TO. Ik zal nog eens nalezen, maar ik heb nergens gelezen dat een kamer delen per se hel moet zijn.....
[...]
De reactie van M zegt toch genoeg?het enige concrete wat ik tot nu toe gelezen heb is dat de sfeer om te snijden is. Maar ja, dat is alleen de mening van TO. Ik zal nog eens nalezen, maar ik heb nergens gelezen dat een kamer delen per se hel moet zijn.....
dinsdag 16 december 2008 om 15:04
quote:minny schreef op 16 december 2008 @ 14:59:
[...]
Djo bedoelt, neem ik aan, dat zij niet zo stiekem is om te doen alsof ze iemand mag, vervolgens zo lomp om in het bijzijn van diegene te praten over een vakantie om dan ineens verontwaardigd te zijn als diegene er "zomaar" vanuit gaat de ze mee mag met de rest ipv de enige collega te zijn die buitengesloten wordt.
Minny, je chargeert. Lees nog eens terug welke opmerkingen er gemaakt zijn over sociaal gedrag op het werk. Er is een levengroot verschil tussen iemand sociaal behandelen en net doen alsof je iemand mag. Het eerste is niet zo huichelachtig als er gesuggereerd wordt, maar past helemaal in de sociale structuur zoals onze maatschappij is.
TO is ook niet verontwaardigd dat M mee wil. Alleen: zij en de andere collega's willen het privédeel van de reis niet met M doorbrengen. Wat hun goed recht is.
Rot voor M, omdat ze zich zonder meer buitengesloten voelt. Maar ja, je kunt geen vriendjes zijn met iedereen...
[...]
Djo bedoelt, neem ik aan, dat zij niet zo stiekem is om te doen alsof ze iemand mag, vervolgens zo lomp om in het bijzijn van diegene te praten over een vakantie om dan ineens verontwaardigd te zijn als diegene er "zomaar" vanuit gaat de ze mee mag met de rest ipv de enige collega te zijn die buitengesloten wordt.
Minny, je chargeert. Lees nog eens terug welke opmerkingen er gemaakt zijn over sociaal gedrag op het werk. Er is een levengroot verschil tussen iemand sociaal behandelen en net doen alsof je iemand mag. Het eerste is niet zo huichelachtig als er gesuggereerd wordt, maar past helemaal in de sociale structuur zoals onze maatschappij is.
TO is ook niet verontwaardigd dat M mee wil. Alleen: zij en de andere collega's willen het privédeel van de reis niet met M doorbrengen. Wat hun goed recht is.
Rot voor M, omdat ze zich zonder meer buitengesloten voelt. Maar ja, je kunt geen vriendjes zijn met iedereen...
dinsdag 16 december 2008 om 15:04
quote:heejhallo schreef op 16 december 2008 @ 15:02:
[...]
Ik zou niet naar huis gaan, maar er inderdaad iets leuks aan vast plakken. Maar zo'n rigide houding vind ik ook weer zo non-productief (van beide kanten). Waarom zouden ze er tussen nu en dan niet uit kunnen komen? (Ja, ik ben te verpolderd)Ik zou er zeker wat leuks aan vastplakken. En daarbij zou ik er geen seconde rekening mee houden of mijn leuks hun slecht uitkomt. Ik zou ze niet opzoeken, maar ook niet voor hun plezier vermijden. Dan wijken zij maar.
[...]
Ik zou niet naar huis gaan, maar er inderdaad iets leuks aan vast plakken. Maar zo'n rigide houding vind ik ook weer zo non-productief (van beide kanten). Waarom zouden ze er tussen nu en dan niet uit kunnen komen? (Ja, ik ben te verpolderd)Ik zou er zeker wat leuks aan vastplakken. En daarbij zou ik er geen seconde rekening mee houden of mijn leuks hun slecht uitkomt. Ik zou ze niet opzoeken, maar ook niet voor hun plezier vermijden. Dan wijken zij maar.
dinsdag 16 december 2008 om 15:05
Hoe wordt zo'n collega dan wél geacht om het op te vatten? Je gaat met 4 mensen naar een nogal zonnig en ver oord voor je werk, er wordt gesproken over langer blijven, partners mogen niet mee. Hóe moet je het dan opvatten?
En hoe moet je je dan voelen als je collega's zeggen 'ehm, we gaan met z'n drieen, tuurlijk mag je blijven, maar niet met ons'? Ik kan me níet voorstellen dat er mensen zijn die dan makkelijk zeggen 'oh, ok, dan blijf ik alleen' zonder zich enórm gekwetst en naar te voelen.
En hoe moet je je dan voelen als je collega's zeggen 'ehm, we gaan met z'n drieen, tuurlijk mag je blijven, maar niet met ons'? Ik kan me níet voorstellen dat er mensen zijn die dan makkelijk zeggen 'oh, ok, dan blijf ik alleen' zonder zich enórm gekwetst en naar te voelen.
dinsdag 16 december 2008 om 15:06
quote:minny schreef op 16 december 2008 @ 15:04:
[...]
Ik zou er zeker wat leuks aan vastplakken. En daarbij zou ik er geen seconde rekening mee houden of mijn leuks hun slecht uitkomt. Ik zou ze niet opzoeken, maar ook niet voor hun plezier vermijden. Dan wijken zij maar.TO en collega's waren toch al van plan een auto te huren en verder te reizen. Lijkt me toch dat Californië groot genoeg is voor 4 collega's die elkaar willen ontwijken.
[...]
Ik zou er zeker wat leuks aan vastplakken. En daarbij zou ik er geen seconde rekening mee houden of mijn leuks hun slecht uitkomt. Ik zou ze niet opzoeken, maar ook niet voor hun plezier vermijden. Dan wijken zij maar.TO en collega's waren toch al van plan een auto te huren en verder te reizen. Lijkt me toch dat Californië groot genoeg is voor 4 collega's die elkaar willen ontwijken.
dinsdag 16 december 2008 om 15:06
Geen ruimte voor een eigen kamer? Ik zou naar de baas gaan en de situatie voorleggen, hoe hypocriet en schijnheilig je collega's zijn en dat je daar geen kamer mee wilt delen. Met het risico van dien dat je helemaal niet gaat. Of het zou nu uitgesproken moeten worden maar ik weet niet of ik dit zo snel zou vergeten. Wetende dat je collega's misschien wel lootjes gaan trekken wie er verplicht bij jou moet slapen. Ik zou persoonlijk het matras naar die andere kamer slepen. Dat wilde jullie toch zou ik zeggen. Nee zou ik helemaal niet zeggen, denk niet dat als dit zou worden uitgesproken er nog zou willen werken.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 16 december 2008 om 15:07
quote:heejhallo schreef op 16 december 2008 @ 15:03:
het enige concrete wat ik tot nu toe gelezen heb is dat de sfeer om te snijden is. Maar ja, dat is alleen de mening van TO. Ik zal nog eens nalezen, maar ik heb nergens gelezen dat een kamer delen per se hel moet zijn.....
Ik bedoel dat de reactie van M op dit moment toch genoeg zegt over hoe zij zich voelt. Dat het niet alleen annames van ons zijn...
Ik begrijp ook niet zo goed waarom degene die het opnemen voor M blijkbaar hun eigen gevoelens projecteren?
Het heeft niets met een zogenaam pestverleden van mij te maken ofzo... integendeel. Ik kan me alleen inleven in het situatie waarin M nu zit.
het enige concrete wat ik tot nu toe gelezen heb is dat de sfeer om te snijden is. Maar ja, dat is alleen de mening van TO. Ik zal nog eens nalezen, maar ik heb nergens gelezen dat een kamer delen per se hel moet zijn.....
Ik bedoel dat de reactie van M op dit moment toch genoeg zegt over hoe zij zich voelt. Dat het niet alleen annames van ons zijn...
Ik begrijp ook niet zo goed waarom degene die het opnemen voor M blijkbaar hun eigen gevoelens projecteren?
Het heeft niets met een zogenaam pestverleden van mij te maken ofzo... integendeel. Ik kan me alleen inleven in het situatie waarin M nu zit.
dinsdag 16 december 2008 om 15:08
quote:Pinksterbloempje schreef op 16 december 2008 @ 15:06:
[...]
TO en collega's waren toch al van plan een auto te huren en verder te reizen. Lijkt me toch dat Californië groot genoeg is voor 4 collega's die elkaar willen ontwijken. Neem aan van wel. Maar vraag me af of M wel wil blijven nu... Het is op voorhand al flink verpest. Als zij met zijn drieen nu nog een leuke tijd kunnen hebben terwijl er eentje door hun toedoen verdrietig naar huis gaat....dan zegt dat genoeg...
[...]
TO en collega's waren toch al van plan een auto te huren en verder te reizen. Lijkt me toch dat Californië groot genoeg is voor 4 collega's die elkaar willen ontwijken. Neem aan van wel. Maar vraag me af of M wel wil blijven nu... Het is op voorhand al flink verpest. Als zij met zijn drieen nu nog een leuke tijd kunnen hebben terwijl er eentje door hun toedoen verdrietig naar huis gaat....dan zegt dat genoeg...
dinsdag 16 december 2008 om 15:09
Ben ik dan echt de enige die vindt dat als je met 4 mensen ergens naartoe gaat je minstens de beleefdheid kunt opbrengen om normaal tegen elkaar te doen en álle 4 de mensen erin te betrekken?
Eerlijk waar, dan me af en toe maar ergeren aan een collega, maar ik zou niet iemand zo onbeschoft willen afserveren voor mijn eigen plezier. Dan maar zelf een beetje inleveren zodat het op het werk gezellig blijft (en misschien juist gezelliger wordt) of niet gaan, maar ten koste van iemand anders een leuke vakantie hebben zou ik niet echt tof vinden. En nee, je bent elkaar feitelijk niets verplicht, maar wat is er mis met rekening houden met elkaar?
Eerlijk waar, dan me af en toe maar ergeren aan een collega, maar ik zou niet iemand zo onbeschoft willen afserveren voor mijn eigen plezier. Dan maar zelf een beetje inleveren zodat het op het werk gezellig blijft (en misschien juist gezelliger wordt) of niet gaan, maar ten koste van iemand anders een leuke vakantie hebben zou ik niet echt tof vinden. En nee, je bent elkaar feitelijk niets verplicht, maar wat is er mis met rekening houden met elkaar?
dinsdag 16 december 2008 om 15:10
Ik ben ook nooit gepest. Maaarrr...ik ben ook nooit een pester of meelopert geweest. Misschien zijn degenen die Lieselotje wel begrijpen eigenlijk stiekem zelf wel vanuit hun pester/buitensluiter verleden aan het praten. Gingen jullie vroeger ook zo met mensen om? "Jij mag niet meespelen, want je hoort er niet bij!"? Nou....?
dinsdag 16 december 2008 om 15:11
quote:Eowynn_ schreef op 16 december 2008 @ 15:05:
Hoe wordt zo'n collega dan wél geacht om het op te vatten? Je gaat met 4 mensen naar een nogal zonnig en ver oord voor je werk, er wordt gesproken over langer blijven, partners mogen niet mee. Hóe moet je het dan opvatten?
En hoe moet je je dan voelen als je collega's zeggen 'ehm, we gaan met z'n drieen, tuurlijk mag je blijven, maar niet met ons'? Ik kan me níet voorstellen dat er mensen zijn die dan makkelijk zeggen 'oh, ok, dan blijf ik alleen' zonder zich enórm gekwetst en naar te voelen.
Logisch dat M zich gekwetst voelt. Meer dan logisch. Maar: als ik 3 collega's hoor praten over iets wat ze gaan ondernemen, dan ga ik er toch niet zo maar vanuit dat ik daarbij inclusief ben???
Dat ga je toch eerst voorzichtig na, om rare situaties te vermijden.
Sommigen doen net alsof TO en de collega's een stel bitches zijn die heel hard tegen M zijn. Waar is de verantwoordelijkheid van M zelf? Als je enig gevoel voor verhoudingen hebt, dan voel je toch vooraf wel hoe de vork in de steel zit? Ik kan me niet voorstellen dat je niet doorhebt dat de betreffende collega's meer naar elkaar toetrekken namelijk. En in dat geval zou ik meer gereageerd hebben in de trant van: "Goh, wat een leuk idee om te verlengen. Dat ga ik ook doen. Kan ik daar met jullie mee of hebben jullie andere plannen?" Op die manier geef je de collega's een keuze en dring je je niet op.
En als ik wel al geschoten had dat ik niet zo goed lag in de groep, dan zou ik mooi zelf mijn reis invullen.
Hoe wordt zo'n collega dan wél geacht om het op te vatten? Je gaat met 4 mensen naar een nogal zonnig en ver oord voor je werk, er wordt gesproken over langer blijven, partners mogen niet mee. Hóe moet je het dan opvatten?
En hoe moet je je dan voelen als je collega's zeggen 'ehm, we gaan met z'n drieen, tuurlijk mag je blijven, maar niet met ons'? Ik kan me níet voorstellen dat er mensen zijn die dan makkelijk zeggen 'oh, ok, dan blijf ik alleen' zonder zich enórm gekwetst en naar te voelen.
Logisch dat M zich gekwetst voelt. Meer dan logisch. Maar: als ik 3 collega's hoor praten over iets wat ze gaan ondernemen, dan ga ik er toch niet zo maar vanuit dat ik daarbij inclusief ben???
Dat ga je toch eerst voorzichtig na, om rare situaties te vermijden.
Sommigen doen net alsof TO en de collega's een stel bitches zijn die heel hard tegen M zijn. Waar is de verantwoordelijkheid van M zelf? Als je enig gevoel voor verhoudingen hebt, dan voel je toch vooraf wel hoe de vork in de steel zit? Ik kan me niet voorstellen dat je niet doorhebt dat de betreffende collega's meer naar elkaar toetrekken namelijk. En in dat geval zou ik meer gereageerd hebben in de trant van: "Goh, wat een leuk idee om te verlengen. Dat ga ik ook doen. Kan ik daar met jullie mee of hebben jullie andere plannen?" Op die manier geef je de collega's een keuze en dring je je niet op.
En als ik wel al geschoten had dat ik niet zo goed lag in de groep, dan zou ik mooi zelf mijn reis invullen.
dinsdag 16 december 2008 om 15:12
En het feit dat ik het voor M opneem betekent echt niet dat ik tegen alles en iedereen de schijn ophou ofzo en doe of ik iedereen leuk vind. Ik zou ook niet met iemand op vakantie gaan waar het niet zo goed mee klikt.
Maar in deze situatie vind ik het een totaal ander verhaal en dit is gewoon echt het toppunt van iemand buitensluiten.
Maar in deze situatie vind ik het een totaal ander verhaal en dit is gewoon echt het toppunt van iemand buitensluiten.
dinsdag 16 december 2008 om 15:13
Ja, maar M kan niet weten dat ze een hekel hebben aan haar want dat wordt niet gecomminuceerd. En ze moeten met zijn vieren daarheen. Het is niet zo dat een hele grote afdeling gaat. Ik zou ook wel erg naïef zijn maar toch ook wel denken dat het leuk is om daarna met zijn viertjes wat langer te blijven. Als ik M was. Waarschijnlijk denkt ze zelf dat ze minder goed ligt omdat ze wat jonger is ofzo.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 16 december 2008 om 15:13
quote:yoyo2 schreef op 16 december 2008 @ 15:07:
[...]
Ik bedoel dat de reactie van M op dit moment toch genoeg zegt over hoe zij zich voelt. Dat het niet alleen annames van ons zijn...
Ik begrijp ook niet zo goed waarom degene die het opnemen voor M blijkbaar hun eigen gevoelens projecteren?
Het heeft niets met een zogenaam pestverleden van mij te maken ofzo... integendeel. Ik kan me alleen inleven in het situatie waarin M nu zit.
Maar yoyo, wij lezen de reactie door de ogen van TO. Ik heb wel eens gehad dat ik dacht dat iemand ergens heel erg mee zat, maar dat kwam vooral omdat IK me dus schuldig voelde......
Ik projecteer me een hoedje en een sjaaltje op dit forum, dus misschien is het mijn projectie dat ik anderen zie projecteren
Van mij mag iedereen het opnemen voor M. Of TO. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik het overdreven vind om er hier namens M iets op te blazen, terwijl dat voor M misschien niet eens geldt.
Aan de andere kant, misschien dat het TO weer op ideen brengt. Weet ik veel.
Misschien dat TO het volgende kan doen. M aanspreken en zeggen dat ze het vervelend vind dat hun vorige gesprek misschien lullig verliopen is. en dat ze dat jammer vind. En dat M vooral als ze wil zelf een trip moet maken. En dat ze begrijpt dat misschein de werkverhouding nu vervelend is, maar dat ze hoopt dat het toch een leuke meeting wordt. En tenslotte dus vragen of er iets concreets is wat de situatie beter zou maken. Of zo.
[...]
Ik bedoel dat de reactie van M op dit moment toch genoeg zegt over hoe zij zich voelt. Dat het niet alleen annames van ons zijn...
Ik begrijp ook niet zo goed waarom degene die het opnemen voor M blijkbaar hun eigen gevoelens projecteren?
Het heeft niets met een zogenaam pestverleden van mij te maken ofzo... integendeel. Ik kan me alleen inleven in het situatie waarin M nu zit.
Maar yoyo, wij lezen de reactie door de ogen van TO. Ik heb wel eens gehad dat ik dacht dat iemand ergens heel erg mee zat, maar dat kwam vooral omdat IK me dus schuldig voelde......
Ik projecteer me een hoedje en een sjaaltje op dit forum, dus misschien is het mijn projectie dat ik anderen zie projecteren
Van mij mag iedereen het opnemen voor M. Of TO. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik het overdreven vind om er hier namens M iets op te blazen, terwijl dat voor M misschien niet eens geldt.
Aan de andere kant, misschien dat het TO weer op ideen brengt. Weet ik veel.
Misschien dat TO het volgende kan doen. M aanspreken en zeggen dat ze het vervelend vind dat hun vorige gesprek misschien lullig verliopen is. en dat ze dat jammer vind. En dat M vooral als ze wil zelf een trip moet maken. En dat ze begrijpt dat misschein de werkverhouding nu vervelend is, maar dat ze hoopt dat het toch een leuke meeting wordt. En tenslotte dus vragen of er iets concreets is wat de situatie beter zou maken. Of zo.
dinsdag 16 december 2008 om 15:14
quote:Eowynn_ schreef op 16 december 2008 @ 15:09:
Ben ik dan echt de enige die vind dat als je met 4 mensen ergens naartoe gaat je minstens de beleefdheid kunt opbrengen om normaal tegen elkaar te doen en álle 4 de mensen erin te betrekken? Eerlijk waar, dan me af en toe maar ergeren aan een collega, maar ik zou niet iemand zo onbeschoft willen afserveren voor mijn eigen plezier. Dan maar zelf een beetje inleveren zodat het op het werk gezellig blijft (en misschien juist gezelliger wordt) of niet gaan, maar ten koste van iemand anders een leuke vakantie hebben zou ik niet echt tof vinden. En nee, je bent elkaar feitelijk niets verplicht, maar wat is er mis met rekening houden met elkaar?
Als je maar 20 vrije dagen hebt per jaar vind ik persoonlijk het te veel om tegen heug en meug 5 dagen door te brengen in het gezelschap van een collega die ik niet mag.
Waarom moet je tot in den treure rekening met elkaar houden en jezelf geweld aandoen om het een ander naar de zin te maken. Dat is nu zo'n typische vrouweneigenschap waar mannen geen lastvan hebben. Wij vrouwen moeten altijd maar weer schikken...
Ben ik dan echt de enige die vind dat als je met 4 mensen ergens naartoe gaat je minstens de beleefdheid kunt opbrengen om normaal tegen elkaar te doen en álle 4 de mensen erin te betrekken? Eerlijk waar, dan me af en toe maar ergeren aan een collega, maar ik zou niet iemand zo onbeschoft willen afserveren voor mijn eigen plezier. Dan maar zelf een beetje inleveren zodat het op het werk gezellig blijft (en misschien juist gezelliger wordt) of niet gaan, maar ten koste van iemand anders een leuke vakantie hebben zou ik niet echt tof vinden. En nee, je bent elkaar feitelijk niets verplicht, maar wat is er mis met rekening houden met elkaar?
Als je maar 20 vrije dagen hebt per jaar vind ik persoonlijk het te veel om tegen heug en meug 5 dagen door te brengen in het gezelschap van een collega die ik niet mag.
Waarom moet je tot in den treure rekening met elkaar houden en jezelf geweld aandoen om het een ander naar de zin te maken. Dat is nu zo'n typische vrouweneigenschap waar mannen geen lastvan hebben. Wij vrouwen moeten altijd maar weer schikken...
dinsdag 16 december 2008 om 15:14
quote:Pinksterbloempje schreef op 16 december 2008 @ 15:11:
Logisch dat M zich gekwetst voelt. Meer dan logisch. Maar: als ik 3 collega's hoor praten over iets wat ze gaan ondernemen, dan ga ik er toch niet zo maar vanuit dat ik daarbij inclusief ben???
Dat ga je toch eerst voorzichtig na, om rare situaties te vermijden.
Misschien wel, maar aangezien ze blijkbaar toch al sociaal onhandig schijnt te zijn...
Aan de andere kant vind ik M minder vreemd om te denken dat zij daar blijkbaar ook gewoon bijhoort dan de 3 anderen die haar express buitensluiten en in haar bijzijn de reis verlengen.
Logisch dat M zich gekwetst voelt. Meer dan logisch. Maar: als ik 3 collega's hoor praten over iets wat ze gaan ondernemen, dan ga ik er toch niet zo maar vanuit dat ik daarbij inclusief ben???
Dat ga je toch eerst voorzichtig na, om rare situaties te vermijden.
Misschien wel, maar aangezien ze blijkbaar toch al sociaal onhandig schijnt te zijn...
Aan de andere kant vind ik M minder vreemd om te denken dat zij daar blijkbaar ook gewoon bijhoort dan de 3 anderen die haar express buitensluiten en in haar bijzijn de reis verlengen.
