Taalfouten en geloofwaardigheid

10-04-2019 10:57 157 berichten
Ik merk dat ik soms moeite heb om mensen serieus te nemen als ze heel veel taalfouten maken in een email.

Laatst was er een potentiële klant die ik geweigerd heb op basis van een erg slecht opgestelde mail.
Heel kort en met echt verschrikkelijke fouten.

Ik moet toegeven dat het me niet alleen maar om de taalfouten ging, maar ook om het feit dat er zo laks met het bericht was omgegaan; je kon meteen zien dat er totaal geen moeite was gedaan.

Het gaat me dus niet om een keer een d of een t verkeerd, maar om een hele gemakzuchtige manier van schrijven die bij mij gewoon geen vertrouwen opwekt.
Al moet ik zeggen dat bij veel kleine spelfoutjes ik toch ook de indruk krijg dat mensen misschien niet zo serieus zijn en erg onzorgvuldig...of niet zo slim.

Er wordt hier weleens gezegd dat taalfouten niet veel uitmaken door sommigen, anderen vinden het juist heel erg.
Ik zelf heb dus gemerkt dat ik dus geen afspraak wil inplannen met potentiële klanten die zo respectloos met hun correspondentie omgaan.
Ik denk dan: die zal het allemaal wel niet zo serieus nemen en bijvoorbeeld toch te laat komen of niet op komen dagen.

Hebben jullie dat ook?
Dat je merkt dat het je toch kan beïnvloeden hoe iemand schrijft, ondanks dat je probeert iedereen in zijn waarde te laten?
anoniem_638f50d8e8247 wijzigde dit bericht op 10-04-2019 13:07
Reden: Spelfoutje
0.08% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
JuriaanB schreef:
11-04-2019 12:33
Een beetje off-topic, maar dit vind ik toch zo'n raar verschijnsel. Het lijkt ook steeds vaker voor te komen, maar misschien komt dat alleen doordat iedereen kan "publiceren" op internet, waardoor je dit soort sentimenten vaker tegenkomt. Ook in het topic over Baudet zijn er mensen die zich vijandig en neerbuigend opstellen naar mensen die een hogere opleiding hebben gehad. Het lijkt voort te komen uit een soort omgekeerd minderwaardigheidsgevoel.
Toevallig heb ik laatst het woord omgekeerd snobisme laten vallen. Iemand die zichzelf als 'arbeider' ziet, terwijl hij gewoon een universitaire studie heeft en een bijbehorende baan met salaris heeft. Maar hij vond het nodig om af te geven op kleine kinderen (8-9) die tegel elkaar zaten op te scheppen in de vorm van; mijn vader is CEO bij x en de jouwe? De mijne is ook CEO bij y. Volgens hem waren dat snobistische omhoogvallen kinderen. Ik heb toen aangegeven dat kinderen zo zijn, dat deden kinderen vroeger ook gewoon (mijn vader is groter/sterker, of mijn vader heeft een eigen bedrijf/grote auto enz). Dat zag ik helemaal verkeerd, want die mensen (kent hij ze dan?) doen helemaal niet veel behalve neerkijken op anderen enz. Ik gaf toen aan dat dit een vorm van snobisme is, alleen dat je dan neerkijkt op mensen met meer geld of een betere baan, dus omgekeerd snobisme. Zijn reactie: hij en zijn hele familie waren hardwerkende mensen die niet deden aan snobisme. Uhuh... Dus hardwerkende mensen kunnen dus geen snobs zijn, dus als die CEO's gewoon hardwerkende mensen waren, zijn ze dus ook geen snobs. En dat gewoon uitvoerend personeel dat niet hard werkt, dus wel snobs waren. Ik werd acuut ontvriend. :rofl:

Enfin, ik stoor mij er sowieso aan dat er altijd heel erg afgegeven wordt op mensen met een goede baan en dito inkomen. Dat zijn maar graaiers en luie mensen. De rijken zijn slecht en krijgen het allemaal maar in de schoot geworpen. En ze zijn vast heel ongelukkig en zo.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
dianaf schreef:
11-04-2019 13:56
Toevallig heb ik laatst het woord omgekeerd snobisme laten vallen. Iemand die zichzelf als 'arbeider' ziet, terwijl hij gewoon een universitaire studie heeft en een bijbehorende baan met salaris heeft. Maar hij vond het nodig om af te geven op kleine kinderen (8-9) die tegel elkaar zaten op te scheppen in de vorm van; mijn vader is CEO bij x en de jouwe? De mijne is ook CEO bij y. Volgens hem waren dat snobistische omhoogvallen kinderen. Ik heb toen aangegeven dat kinderen zo zijn, dat deden kinderen vroeger ook gewoon (mijn vader is groter/sterker, of mijn vader heeft een eigen bedrijf/grote auto enz). Dat zag ik helemaal verkeerd, want die mensen (kent hij ze dan?) doen helemaal niet veel behalve neerkijken op anderen enz. Ik gaf toen aan dat dit een vorm van snobisme is, alleen dat je dan neerkijkt op mensen met meer geld of een betere baan, dus omgekeerd snobisme. Zijn reactie: hij en zijn hele familie waren hardwerkende mensen die niet deden aan snobisme. Uhuh... Dus hardwerkende mensen kunnen dus geen snobs zijn, dus als die CEO's gewoon hardwerkende mensen waren, zijn ze dus ook geen snobs. En dat gewoon uitvoerend personeel dat niet hard werkt, dus wel snobs waren. Ik werd acuut ontvriend. :rofl:

Enfin, ik stoor mij er sowieso aan dat er altijd heel erg afgegeven wordt op mensen met een goede baan en dito inkomen. Dat zijn maar graaiers en luie mensen. De rijken zijn slecht en krijgen het allemaal maar in de schoot geworpen. En ze zijn vast heel ongelukkig en zo.
Je hebt wat mij betreft helemaal gelijk, maar wat ik wel storend vind is dat het inkomensverschil soms zo groot is tussen het werkende personeel en de directie van een bedrijf. Met als extreem voorbeeld de bankdirecteuren.
Als je kijkt naar een verpleegkundige of leraar, die werken (vaak) erg hard, maar verdienen nog geen 10e van wat hij krijgt. In dit perspectief kan ik me die emotie wel voorstellen.

Maar zoals mijn familie afgeeft op alles wat "zittend" werk doet, dat slaat dan weer nergens op.
Alle reacties Link kopieren
Gelukspopje schreef:
11-04-2019 14:31
Je hebt wat mij betreft helemaal gelijk, maar wat ik wel storend vind is dat het inkomensverschil soms zo groot is tussen het werkende personeel en de directie van een bedrijf. Met als extreem voorbeeld de bankdirecteuren.
Als je kijkt naar een verpleegkundige of leraar, die werken (vaak) erg hard, maar verdienen nog geen 10e van wat hij krijgt. In dit perspectief kan ik me die emotie wel voorstellen.

Maar zoals mijn familie afgeeft op alles wat "zittend" werk doet, dat slaat dan weer nergens op.
Bankdirecteuren en directie van zeer grote ondernemingen zijn een slag apart en dit is een relatief kleine groep.
Ook in het midden- en klein bedrijf heb je veel directeuren die goed verdienen. Maar dit zijn wel vaak mensen die het bedrijf hebben opgebouwd of het overgenomen hebben en dus (mede)eigenaar zijn. Ik vind het dan niet raar dat zo iemand die meer verdiend dan op de werkvloer. Ze doen er ook een bepaalde investering voor. En het is gewoon in bepaalde branches dat je als eigenaar/zelfstandige gewoon méér verdiend dan in loondienst. Dat vind ik terecht.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Ik kan me niet herinneren dat wij als kleine kinderen opschepten over onze vaders, die overigens ook geen CEO waren. Ik snap wel wat Dianaf's collega dwars zit.

Al moet ik zeggen dat ik vooral moet lachen om mijn en mans familie, die vinden dat wij geen echt werk hebben, omdat we niet hoeven te douchen als we klaar zijn.
Alle reacties Link kopieren
Betty_Slocombe schreef:
11-04-2019 15:23
Ik kan me niet herinneren dat wij als kleine kinderen opschepten over onze vaders, die overigens ook geen CEO waren. Ik snap wel wat Dianaf's collega dwars zit.

Al moet ik zeggen dat ik vooral moet lachen om mijn en mans familie, die vinden dat wij geen echt werk hebben, omdat we niet hoeven te douchen als we klaar zijn.
Niet? Ik kan mij best herinneren dat buurjongetjes vroeger aan het tegen elkaar opbieden waren, wiens vader het sterkst was en zo. Inderdaad in de leeftijd 6-8 of zo. Ik hoor het mijn huidige buurjongetjes ook wel eens doen. Laatst een mooie over auto's. Mijn papa heeft die grote auto. Mijn papa heeft die grote bus (is installatiemonteur) en die lekker vééél groter! Was best schattig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
dianaf schreef:
11-04-2019 16:08
Niet? Ik kan mij best herinneren dat buurjongetjes vroeger aan het tegen elkaar opbieden waren, wiens vader het sterkst was en zo. Inderdaad in de leeftijd 6-8 of zo. Ik hoor het mijn huidige buurjongetjes ook wel eens doen. Laatst een mooie over auto's. Mijn papa heeft die grote auto. Mijn papa heeft die grote bus (is installatiemonteur) en die lekker vééél groter! Was best schattig.
Ik herinner me vooral dat men tegen elkaar aan het opbieden was, welke vader de hardste scheten liet. Maar dat zal dan wel een plattelandsverschijnsel zijn.
Alle reacties Link kopieren
Wilhetnietweten schreef:
11-04-2019 16:23
Ik herinner me vooral dat men tegen elkaar aan het opbieden was, welke vader de hardste scheten liet. Maar dat zal dan wel een plattelandsverschijnsel zijn.
Hetzelfde idee dus. :hyper:
Ik wist op die leeftijd nog geen eens wat voor werk mijn vader deed, want projectleider was wel erg ingewikkeld. Was het toch makkelijker als je vader monteur, bakker of zo was. Heb je als kind nog een beeld bij.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven