Overig
alle pijlers
Vragen over doodgeboren zus 1978
donderdag 19 juli 2018 om 13:28
Dag allemaal
Ik loop al een tijdje met het volgende in mijn hoofd
In 1978 beviel mijn Marokkaanse moeder van een dochter die ofwel in de buik ofwel direct na de bevalling was overleden.
Mijn moeder vertelde dat ze heel snel van haar werd weggehaald na de bevalling en ze zelfs haar gezichtje niet eens heeft kunnen zien of mogen vasthouden. Mijn moeder was pas in Nederland en sprak nog geen Nederlands, wist niet wat er was gebeurd. Ineens was ze weg, ze kon niet duidelijk maken dat ze haar dochter wilde zien, was nog in een roes. Ze kwamen terug en zeiden dat ze dood was. Mijn moeder weet nog altijd niet wat ze met haar gedaan hebben. Later las ik ergens dat ze in die tijd lichamen van overleden baby's gebruikten voor wetenschappelijke onderzoeken. Helemaal zeker weet ik het niet en ik heb het nooit over mijn hart kunnen krijgen om dit tegen mijn moeder te zeggen. Pas vele jaren later werd het beleid in Nederlandse ziekenhuizen veranderd en mochten ouders hun overleden baby mee naar huis nemen om nog afscheid te kunnen nemen.
Ik zou toch graag willen weten wat er nu precies gebeurd was tijdens/na de bevalling. Mijn moeder weet nog tot op de dag van vandaag niet waarom/waardoor haar dochter gestorven is en wat er daarna is gebeurd met haar is gebeurd. Waar is ze heen gebracht?
Het ziekenhuis waar mijn zus in 1978 geboren was lag in Brabant en is al meer dan 20 jaar geleden afgebroken. Ik heb geen idee waar ik meer informatie kan zoeken.
Ik ben nu zelf moeder en zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik geen idee heb wat er met mijn kind is gebeurd en waarheen deze is gebracht, maar ook niet met de gedachte dat ik mijn baby niet eens 1 seconde in mijn armen heb kunnen vasthouden..
Iemand een idee waar ik kan beginnen of dit aan kan pakken?
Ik loop al een tijdje met het volgende in mijn hoofd
In 1978 beviel mijn Marokkaanse moeder van een dochter die ofwel in de buik ofwel direct na de bevalling was overleden.
Mijn moeder vertelde dat ze heel snel van haar werd weggehaald na de bevalling en ze zelfs haar gezichtje niet eens heeft kunnen zien of mogen vasthouden. Mijn moeder was pas in Nederland en sprak nog geen Nederlands, wist niet wat er was gebeurd. Ineens was ze weg, ze kon niet duidelijk maken dat ze haar dochter wilde zien, was nog in een roes. Ze kwamen terug en zeiden dat ze dood was. Mijn moeder weet nog altijd niet wat ze met haar gedaan hebben. Later las ik ergens dat ze in die tijd lichamen van overleden baby's gebruikten voor wetenschappelijke onderzoeken. Helemaal zeker weet ik het niet en ik heb het nooit over mijn hart kunnen krijgen om dit tegen mijn moeder te zeggen. Pas vele jaren later werd het beleid in Nederlandse ziekenhuizen veranderd en mochten ouders hun overleden baby mee naar huis nemen om nog afscheid te kunnen nemen.
Ik zou toch graag willen weten wat er nu precies gebeurd was tijdens/na de bevalling. Mijn moeder weet nog tot op de dag van vandaag niet waarom/waardoor haar dochter gestorven is en wat er daarna is gebeurd met haar is gebeurd. Waar is ze heen gebracht?
Het ziekenhuis waar mijn zus in 1978 geboren was lag in Brabant en is al meer dan 20 jaar geleden afgebroken. Ik heb geen idee waar ik meer informatie kan zoeken.
Ik ben nu zelf moeder en zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik geen idee heb wat er met mijn kind is gebeurd en waarheen deze is gebracht, maar ook niet met de gedachte dat ik mijn baby niet eens 1 seconde in mijn armen heb kunnen vasthouden..
Iemand een idee waar ik kan beginnen of dit aan kan pakken?
mabido wijzigde dit bericht op 20-07-2018 00:56
9.57% gewijzigd
donderdag 19 juli 2018 om 14:52
kindje bestaat dus wel in het persoonsregister maar dan zonder naam waarschijnlijkyoshe schreef: ↑19-07-2018 14:35Soort gelijk verhaal bij mijn moeder, maar dan in 1983. Een jongetje wat levenloos ter wereld kwam, waarschijnlijk gestorven toen moeder ging persen en de navelstreng om het nekje zat. Kindje werd levenloos geboren en direct weggehaald. Mijn ouders mochten het niet meer zien, ondanks aandringen. Mijn moeder heeft het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd, maar ze spoten haar plat omdat ze hysterisch was. Duh.
Kindje heeft van mijn ouders wel een naam gekregen, maar bestaat officeel dus niet. Het is binnen 3 dagen begraven en alleen mijn vader was daarbij, mijn moeder lag nog in het ziekenhuis. Officieel hoorde het op een katholieke begraafplaats "" buiten de heg" begraven te worden, maar een bevriende pastoor zorgde er voor dat hij op het kerkhof begraven werd.
Drie maanden later kreeg mijn moeder 2 fototjes bij de huisarts van het doodgeboren kindje. Zonder enige uitleg, alleen die foto's. Verder heeft ze nooit enige documentatie gezien over wat het kindje mankeerde of waarom het dood stierf. Ondanks dat ze daar vanaf dat moment lang achteraan is geweest bij de huisarts en het ziekenhuis.
Mijn moeder heeft het nooit los kunnen laten. Mijn vader sprak er niet over. Dat heeft altijd tussen hun in gestaan. Mijn moeder schiet er nog vol van als ze er over praat.
donderdag 19 juli 2018 om 15:00
Wat heftig...wist ik geenszins.S-Meds schreef: ↑19-07-2018 14:51de kinderen werden anoniem begraven op de begraafplaats op een speciaal veldje of hoekje. Je kon wel een graf kopen en het kind een naam geven maar dat deden veel mensen niet omdat het niet gebruikelijk was (iemand zei het hier al, er werd niet meer over gesproken).
De ouders van to hebben niet de keuze gehad om een eigen grafje te kopen en hun dochtertje een naam te geven..
Wat erg dit.
Hopelijk is zij ergens begraven en is het graf niet geruimd zodat de familie er alsnog heen kan..
donderdag 19 juli 2018 om 15:09
Toen waren het totaal andere tijden, daar werd niet over gesproken.Donna1971 schreef: ↑19-07-2018 14:48Ja inderdaad.
Vind het heel vreemd dat de ouders destijds geen informatie hebben gekregen.
Waren ze dit niet verplicht naar de ouders toe of om in overleg te bespreken wat de wens van de ouders was?
Cremeren mag niet bij moslims als to moslim is er moet dan toch iig een grafje zijn?
Het kan toch niet zo zijn dat een overledene verdwijnt?
Stel dat het grafje inmiddels zou zijn geruimd dan hadden ze hier ook berichtgeving van moeten ontvangen om dit bv te verlengen.
Is niet naar jou deze vraag maar algemeen.
donderdag 19 juli 2018 om 15:09
Mijn hart gaat uit naar de moeders en vaders die dit op zo'n manier moeten hebben meemaken. Zelf ben ik helaas ook ervaringsdeskundige, en hoewel wij goed zijn begeleid voor, tijdens en na de geboorte is de pijn en het gemis ongelooflijk. Ons kindje is officeel aangegeven bij de gemeente en staat ook in ons trouwboekje.
Na mijn bevalling hoorde ik van diverse vrouwen in mijn omgeving dat zij hetzelfde hadden meegmaakt. Maar bij allemaal werd het kindje direct weggehaald. Dat was "beter" voor hen. Sommigen wisten niet eens of het een jongetje of meisje was.
. Ik heb wel begrepen dat deze kindjes altijd een grafje kregen, naamloos maar met een datum. Maar waar, dat weet ik dan weer niet, want geen van de vrouwen die ik heb gesproken wist dat. Vreemd en wreed. Ik heb al moeite met het accepteren en afsluiten, laat staan als je vanuit je kraambed meemaakt dat het kind dat je al die tijd onder je hart hebt gedragen op zo'n rauwe manier verdwijnt.
Na mijn bevalling hoorde ik van diverse vrouwen in mijn omgeving dat zij hetzelfde hadden meegmaakt. Maar bij allemaal werd het kindje direct weggehaald. Dat was "beter" voor hen. Sommigen wisten niet eens of het een jongetje of meisje was.
. Ik heb wel begrepen dat deze kindjes altijd een grafje kregen, naamloos maar met een datum. Maar waar, dat weet ik dan weer niet, want geen van de vrouwen die ik heb gesproken wist dat. Vreemd en wreed. Ik heb al moeite met het accepteren en afsluiten, laat staan als je vanuit je kraambed meemaakt dat het kind dat je al die tijd onder je hart hebt gedragen op zo'n rauwe manier verdwijnt.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 19 juli 2018 om 15:34
Dus het gebeurde ook bij anderen op die manier... Verdrietig zeglotte_joy schreef: ↑19-07-2018 14:29Ik weet dat ik ook een broer of zus heb gehad die dood geboren is. tussen mijn broer en zus in is er nog een kindje geboren, dus dat moet tussen 1987 en 1989 zijn geweest. Ook mijn ouders hebben het kindje nooit gezien, mijn moeder is verteld dat het kindje is gecremeerd vanuit het ziekenhuis.. Ik heb geen tips verder om te helpen, maar volgens mij moest er , ook in die tijd, echt toestemming gevraagd zijn voordat het voor medisch wetenschap gebruikt mocht worden.
donderdag 19 juli 2018 om 15:36
Wat een verdrietige situatie voor je ouders... Knuffelyoshe schreef: ↑19-07-2018 14:35Soort gelijk verhaal bij mijn moeder, maar dan in 1983. Een jongetje wat levenloos ter wereld kwam, waarschijnlijk gestorven toen moeder ging persen en de navelstreng om het nekje zat. Kindje werd levenloos geboren en direct weggehaald. Mijn ouders mochten het niet meer zien, ondanks aandringen. Mijn moeder heeft het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd, maar ze spoten haar plat omdat ze hysterisch was. Duh.
Kindje heeft van mijn ouders wel een naam gekregen, maar bestaat officeel dus niet. Het is binnen 3 dagen begraven en alleen mijn vader was daarbij, mijn moeder lag nog in het ziekenhuis. Officieel hoorde het op een katholieke begraafplaats "" buiten de heg" begraven te worden, maar een bevriende pastoor zorgde er voor dat hij op het kerkhof begraven werd.
Drie maanden later kreeg mijn moeder 2 fototjes bij de huisarts van het doodgeboren kindje. Zonder enige uitleg, alleen die foto's. Verder heeft ze nooit enige documentatie gezien over wat het kindje mankeerde of waarom het dood stierf. Ondanks dat ze daar vanaf dat moment lang achteraan is geweest bij de huisarts en het ziekenhuis.
Mijn moeder heeft het nooit los kunnen laten. Mijn vader sprak er niet over. Dat heeft altijd tussen hun in gestaan. Mijn moeder schiet er nog vol van als ze er over praat.
donderdag 19 juli 2018 om 15:48
Wat een nare verhalen zeg, over kindjes die worden weggehaald. Ik kan me voorstellen dat je met vragen zit to, hoop dat je via het ziekenhuis en de gemeentearchieven .eer te weten kan komen.
Mijn oma is in de jaren '60 (thuis) bevallen van een overleden kindje. Dit kindje hebben zij zelf begraven. Het ging dus ook wel eens anders gelukkig...
Mijn oma is in de jaren '60 (thuis) bevallen van een overleden kindje. Dit kindje hebben zij zelf begraven. Het ging dus ook wel eens anders gelukkig...
donderdag 19 juli 2018 om 15:48
Ik had stukken nodig van mijn huisarts over een erfelijke ziekte. Die toverde binnen 24 uur het medische dossier (van mijn toen al overleden) oma van zolder. Dat ging over informatie uit de jaren 70. Denk dat de huisarts de makkelijkste ingang is. Met een beetje mazzel is dat archief er gewoon nog en bij een ziekenhuisopname gaan er altijd brieven naar de huisarts.
donderdag 19 juli 2018 om 15:54
nee dat zeg ik niet, die keuze was er wel maar niet gebruikelijk
donderdag 19 juli 2018 om 16:17
nee, het kindje is niet aangegeven bij de gemeente en staat ook niet in het trouwboekje. Het "bestond" immers niet, want het had geen adem gehaald toen het ter wereld kwam. Dat het uberhaupt een grafje met een steen met naam kreeg was omdat een bevriend pastoor zijn best daar voor heeft gedaan. Anders had het idd in een anoniem graf gelegen.
donderdag 19 juli 2018 om 16:20
maar het overlijden is wel geregistreerd hoor, tenminste als het kindje voldragen was.yoshe schreef: ↑19-07-2018 16:17nee, het kindje is niet aangegeven bij de gemeente en staat ook niet in het trouwboekje. Het "bestond" immers niet, want het had geen adem gehaald toen het ter wereld kwam. Dat het uberhaupt een grafje met een steen met naam kreeg was omdat een bevriend pastoor zijn best daar voor heeft gedaan. Anders had het idd in een anoniem graf gelegen.
donderdag 19 juli 2018 om 16:28
Bij een katholieke begraafplaats werden kindjes "buiten de heg" begraven. Omdat ze niet gedoopt waren mochten ze absoluut niet op gewijde grond liggen.S-Meds schreef: ↑19-07-2018 14:51de kinderen werden anoniem begraven op de begraafplaats op een speciaal veldje of hoekje. Je kon wel een graf kopen en het kind een naam geven maar dat deden veel mensen niet omdat het niet gebruikelijk was (iemand zei het hier al, er werd niet meer over gesproken).
Ik vind het super mooi dat ouders tegenwoordig hun doodgeboren kindje in de armen mogen nemen, of zelfs mee naar huis zodat gezinsleden afscheid kunnen nemen. Wij wisten alleen, mama zou naar het ziekenhuis gaan om een kindje te baren, maar ze kwam met lege handen thuis. Niks geen begeleiding oid. Dat is tegenwoordig toch wel anders.
Gelukkig werd er bij ons wel over gesproken, maar het is voor veel mensen wel een taboe geweest. Die vonden dat mijn moeder na een paar maanden maar weer normaal moest doen. En vooral aan de volgende leg moest beginnen.
donderdag 19 juli 2018 om 16:29
De stilgeboren kinderen worden vanaf dat moment bijgeschreven in het BRP. Dat betekent niet dat ze voor die tijd niet geregistreerd werden. Er moeten dan ook weldegelijk aktes van zijn. Eigenlijk is de bewoording op de akte veranderd van ‘levenloos geboren kind’ vervangen door een akte met daarop: Akte van geboorte (levenloos).
pergamon wijzigde dit bericht op 19-07-2018 16:32
17.47% gewijzigd
donderdag 19 juli 2018 om 16:32
Klopt Yoshe. Mijn tante werd in de jaren 70 moeder van een levenloos geboren baby. Een drama voor haar (en de rest van de familie), maar er werd niet over gesproken. Ze had het kindje toch immers niet gekend? Ze moest maar snel een nieuwe baby krijgen, want dan kon ze deze vergeten.
Tante is het nooit vergeten. Ook is ze er nooit overheen gekomen.
Tante is het nooit vergeten. Ook is ze er nooit overheen gekomen.
donderdag 19 juli 2018 om 16:39
Klopt, dat laatste staat er inderdaad op. Ons kindje is ook bijgeschreven in ons trouwboekje (voor ons speelde het dit jaar, het is dus allemaal nog best vers)Pergamon schreef: ↑19-07-2018 16:29De stilgeboren kinderen worden vanaf dat moment bijgeschreven in het BRP. Dat betekent niet dat ze voor die tijd niet geregistreerd werden. Er moeten dan ook weldegelijk aktes van zijn. Eigenlijk is de bewoording op de akte veranderd van ‘levenloos geboren kind’ vervangen door een akte met daarop: Akte van geboorte (levenloos).
donderdag 19 juli 2018 om 16:41
donderdag 19 juli 2018 om 16:45
Dat gebeurt nog steeds. Ik hoorde van mijn moeder dat toen ik in het ziekenhuis lag te wachten op de geboorte van mijn overleden baby (3e kindje) iemand op het schoolplein had gezegd dat ik nog jong genoeg was om nog een kind te krijgen en dat ik dat maar snel moest doen. Op dat moment wisten we nog niet eens waardoor het kindje was overleden en moest het nog geboren worden. Dan ben je daar toch echt niet mee bezig.yoshe schreef: ↑19-07-2018 16:28Bij een katholieke begraafplaats werden kindjes "buiten de heg" begraven. Omdat ze niet gedoopt waren mochten ze absoluut niet op gewijde grond liggen.
Ik vind het super mooi dat ouders tegenwoordig hun doodgeboren kindje in de armen mogen nemen, of zelfs mee naar huis zodat gezinsleden afscheid kunnen nemen. Wij wisten alleen, mama zou naar het ziekenhuis gaan om een kindje te baren, maar ze kwam met lege handen thuis. Niks geen begeleiding oid. Dat is tegenwoordig toch wel anders.
Gelukkig werd er bij ons wel over gesproken, maar het is voor veel mensen wel een taboe geweest. Die vonden dat mijn moeder na een paar maanden maar weer normaal moest doen. En vooral aan de volgende leg moest beginnen.
