Overig
alle pijlers
Vragen over doodgeboren zus 1978
donderdag 19 juli 2018 om 13:28
Dag allemaal
Ik loop al een tijdje met het volgende in mijn hoofd
In 1978 beviel mijn Marokkaanse moeder van een dochter die ofwel in de buik ofwel direct na de bevalling was overleden.
Mijn moeder vertelde dat ze heel snel van haar werd weggehaald na de bevalling en ze zelfs haar gezichtje niet eens heeft kunnen zien of mogen vasthouden. Mijn moeder was pas in Nederland en sprak nog geen Nederlands, wist niet wat er was gebeurd. Ineens was ze weg, ze kon niet duidelijk maken dat ze haar dochter wilde zien, was nog in een roes. Ze kwamen terug en zeiden dat ze dood was. Mijn moeder weet nog altijd niet wat ze met haar gedaan hebben. Later las ik ergens dat ze in die tijd lichamen van overleden baby's gebruikten voor wetenschappelijke onderzoeken. Helemaal zeker weet ik het niet en ik heb het nooit over mijn hart kunnen krijgen om dit tegen mijn moeder te zeggen. Pas vele jaren later werd het beleid in Nederlandse ziekenhuizen veranderd en mochten ouders hun overleden baby mee naar huis nemen om nog afscheid te kunnen nemen.
Ik zou toch graag willen weten wat er nu precies gebeurd was tijdens/na de bevalling. Mijn moeder weet nog tot op de dag van vandaag niet waarom/waardoor haar dochter gestorven is en wat er daarna is gebeurd met haar is gebeurd. Waar is ze heen gebracht?
Het ziekenhuis waar mijn zus in 1978 geboren was lag in Brabant en is al meer dan 20 jaar geleden afgebroken. Ik heb geen idee waar ik meer informatie kan zoeken.
Ik ben nu zelf moeder en zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik geen idee heb wat er met mijn kind is gebeurd en waarheen deze is gebracht, maar ook niet met de gedachte dat ik mijn baby niet eens 1 seconde in mijn armen heb kunnen vasthouden..
Iemand een idee waar ik kan beginnen of dit aan kan pakken?
Ik loop al een tijdje met het volgende in mijn hoofd
In 1978 beviel mijn Marokkaanse moeder van een dochter die ofwel in de buik ofwel direct na de bevalling was overleden.
Mijn moeder vertelde dat ze heel snel van haar werd weggehaald na de bevalling en ze zelfs haar gezichtje niet eens heeft kunnen zien of mogen vasthouden. Mijn moeder was pas in Nederland en sprak nog geen Nederlands, wist niet wat er was gebeurd. Ineens was ze weg, ze kon niet duidelijk maken dat ze haar dochter wilde zien, was nog in een roes. Ze kwamen terug en zeiden dat ze dood was. Mijn moeder weet nog altijd niet wat ze met haar gedaan hebben. Later las ik ergens dat ze in die tijd lichamen van overleden baby's gebruikten voor wetenschappelijke onderzoeken. Helemaal zeker weet ik het niet en ik heb het nooit over mijn hart kunnen krijgen om dit tegen mijn moeder te zeggen. Pas vele jaren later werd het beleid in Nederlandse ziekenhuizen veranderd en mochten ouders hun overleden baby mee naar huis nemen om nog afscheid te kunnen nemen.
Ik zou toch graag willen weten wat er nu precies gebeurd was tijdens/na de bevalling. Mijn moeder weet nog tot op de dag van vandaag niet waarom/waardoor haar dochter gestorven is en wat er daarna is gebeurd met haar is gebeurd. Waar is ze heen gebracht?
Het ziekenhuis waar mijn zus in 1978 geboren was lag in Brabant en is al meer dan 20 jaar geleden afgebroken. Ik heb geen idee waar ik meer informatie kan zoeken.
Ik ben nu zelf moeder en zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik geen idee heb wat er met mijn kind is gebeurd en waarheen deze is gebracht, maar ook niet met de gedachte dat ik mijn baby niet eens 1 seconde in mijn armen heb kunnen vasthouden..
Iemand een idee waar ik kan beginnen of dit aan kan pakken?
mabido wijzigde dit bericht op 20-07-2018 00:56
9.57% gewijzigd
vrijdag 20 juli 2018 om 00:54
Ik besef door dit topic dat er dus nog veel meer ouders rond lopen met verdriet om hun overleden kindje dat op soortgelijke manier is weggehaald.jilzz schreef: ↑20-07-2018 00:45Ik lees even mee.
Mijn schoonmoeder heeft in 1970 een voldragen doodgeboren kindje gebaard.
Een meisje, zij is ook meteen weggehaald, en schoonouders hebben haar nooit gezien.
Mijn man was toen 4.
Tot op de dag van vandaag is dat nooit verwerkt, met alle gevolgen van dien voor mijn man(ook voor hun zelf uiteraard)
Hij wil ook graag weten wat er is gebeurd, het hoe en waar en waarom.
Zijn ouders praten er niet over.
Sinds een jaar of 2 geven ze nu zelf aan dat ze het nooit hebben verwerkt.
In deze tijd ondenkbaar, TO, ik hoop dat jij vindt wat je zoekt, en dat er och nig een verwerkingsproces kan volgen voor je moeder(en jou).
Dacht heel lang dat mijn moeder echt een van de weinigen was. Blijkbaar was dat dus het ziekenhuisbeleid in de jaren 70/80...wat zijn er dan veel vrouwen geweest die getraumatiseerd het ziekenhuis verlieten!
Dankje! Ook veel sterkte voor je man gewenst
vrijdag 20 juli 2018 om 12:06
Wow hier word ik erg stil van....
Er mocht geen hechting plaatsvinden.
Ik hechtte me vanaf het moment dat mijn kind in mijn buik had...
vrijdag 20 juli 2018 om 15:51
Niet alleen de jaren 70/80. Al die jaren daarvoor dus ook.... trauma's bij moeders en vaders die vaak uit onwetenheid van de ziekenhuizen zijn ontstaan. De impact is veel te lang onderschat.Mabido schreef: ↑20-07-2018 00:54Ik besef door dit topic dat er dus nog veel meer ouders rond lopen met verdriet om hun overleden kindje dat op soortgelijke manier is weggehaald.
Dacht heel lang dat mijn moeder echt een van de weinigen was. Blijkbaar was dat dus het ziekenhuisbeleid in de jaren 70/80...wat zijn er dan veel vrouwen geweest die getraumatiseerd het ziekenhuis verlieten!
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 20 juli 2018 om 16:54
Mee eens, maar bv de jaren 80 liggen nou niet zo ver achter ons, ongelooflijk dat dat toen nog zo gebeurde. Nog een vrij jonge generatie die dus mee heeft kunnen maken dat moeder getraumatiseerd met lege handen thuis kwam, geen broertje of zusje mee, eigenlijk niet wetend wat ermee is gebeurd,
Iemand enig idee wanneer die omkering plaats heeft gevonden?
Iemand enig idee wanneer die omkering plaats heeft gevonden?
vrijdag 20 juli 2018 om 17:05
https://www.trouw.nl/home/doodgeboren-k ... ~a6ac3012/
Ik lees hier trouwens dat als een kindje in de jaren 60/70 onder de 26 weken was het meeging met het medisch afval
Ik lees hier trouwens dat als een kindje in de jaren 60/70 onder de 26 weken was het meeging met het medisch afval
vrijdag 20 juli 2018 om 17:25
Mabido, wat goed dat je op zoek gaat! Dit raakt veel (groot)moeders en dochters. @Nemain' in 1978 waren mijn nichtje en ik gelijkertijd bij onze oma (80+) op bezoek met onze babies van 3 mnd. Leuk voor oma, twee blije babies op schoot. Ze brak, deze stoere stugge boerin vertelde van haar doodgeboren tweeling. Hoe de vroedvrouw zei " leg ze maar weg". Nooit over gesproken in geen 60 jaar. Maar toen haar dochter een kindje verloor bij de geboorte was ze ook hard " jammer, nu aan het werk". Zo hield het ' er niet over praten' en het niet tonen van emoties elkaar in stand. Zo verdrietig, als je erover nadenkt. Hoop dat je zoektocht wat licht schijnt op het hoe en waar ...
Alles sal reg kom
vrijdag 20 juli 2018 om 17:39
Het is bizar hoe mensen over babies dachten, romeinen mochten ongewenste kinderen tot 2 jaar gewoon vermoorden. https://historianet.nl/beschavingen/rom ... ste-baby-sMabido schreef: ↑20-07-2018 17:05https://www.trouw.nl/home/doodgeboren-k ... ~a6ac3012/
Ik lees hier trouwens dat als een kindje in de jaren 60/70 onder de 26 weken was het meeging met het medisch afval
vrijdag 20 juli 2018 om 17:47
vrijdag 20 juli 2018 om 17:51
Dat was in dezelfde tijd dat er vaak gedacht werd dat internationaal geadopteerde kinderen het beste een Nederlandse naam konden krijgen zodat ze er meteen bij zouden horen. En het dan vooral ook niet over het land van herkomst hebben, laat staan over de geboortemoeder. Inmiddels wordt daar heel anders over gedacht.
Ik denk dat men dacht dat als je maar niet zou 'blijven hangen' en vooral zou doorgaan, dat je er dan geen last van zou krijgen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 20 juli 2018 om 18:06
Daar is recent nog een hoop over te doen geweest. http://provita.nl/publicaties/postnatal ... eldenrijk/lilalinda schreef: ↑20-07-2018 17:39Het is bizar hoe mensen over babies dachten, romeinen mochten ongewenste kinderen tot 2 jaar gewoon vermoorden. https://historianet.nl/beschavingen/rom ... ste-baby-s
vrijdag 20 juli 2018 om 22:03
Oeh razend interessant, maar niet voor in dit topicalkemade schreef: ↑20-07-2018 18:06Daar is recent nog een hoop over te doen geweest. http://provita.nl/publicaties/postnatal ... eldenrijk/
Dank voor de link!
zaterdag 21 juli 2018 om 08:39
Heftig zeg van je oma!Sharing schreef: ↑20-07-2018 17:25Mabido, wat goed dat je op zoek gaat! Dit raakt veel (groot)moeders en dochters. @Nemain' in 1978 waren mijn nichtje en ik gelijkertijd bij onze oma (80+) op bezoek met onze babies van 3 mnd. Leuk voor oma, twee blije babies op schoot. Ze brak, deze stoere stugge boerin vertelde van haar doodgeboren tweeling. Hoe de vroedvrouw zei " leg ze maar weg". Nooit over gesproken in geen 60 jaar. Maar toen haar dochter een kindje verloor bij de geboorte was ze ook hard " jammer, nu aan het werk". Zo hield het ' er niet over praten' en het niet tonen van emoties elkaar in stand. Zo verdrietig, als je erover nadenkt. Hoop dat je zoektocht wat licht schijnt op het hoe en waar ...
zaterdag 21 juli 2018 om 16:49
zondag 22 juli 2018 om 13:47
Wat goed Mabido dat je dit gaat uitzoeken. En wat vreselijk voor jouw moeder en jullie familie. 
Naast de huisarts, zou je ook navraag kunnen doen bij de begraafplaats in de omgeving van het ziekenhuis (om erachter te komen waar jouw zus is begraven). Sterkte!
Naast de huisarts, zou je ook navraag kunnen doen bij de begraafplaats in de omgeving van het ziekenhuis (om erachter te komen waar jouw zus is begraven). Sterkte!
tja2 wijzigde dit bericht op 28-07-2018 02:14
Reden: Toch wat te persoonlijk voor een openbaar forum
Reden: Toch wat te persoonlijk voor een openbaar forum
64.94% gewijzigd
donderdag 18 april 2019 om 18:08
Een update
Ik heb gemaild naar het stadsarchief en zij hebben mij doorverwezen naar het nieuwe ziekenhuis dat het ziekenhuis van 1978 heeft overgenomen.
Het nieuwe ziekenhuis heb ik ook gemaild en heb kort uitgelegd naar welke info ik op zoek ben (ook een stuk geschreven uit de openingspost).
Dit antwoord heb ik terug gekregen:
Hoogstwaarschijnlijk zijn er geen gegevens meer, omdat er een wettelijke minimale bewaartermijn is van 15 jaar, maar soms worden gegevens wel wat langer bewaard.
Indien er geen gegevens meer zijn, zullen we dat aan uw moeder berichten.
Over hoe de procedure omtrent overleden kindjes vroeger ging, kunt u wellicht navragen bij de afdeling gynaecologie.
Ik denk dat we nooit een antwoord gaan krijgen over wat er nu precies is gebeurd met mijn zus en dat maakt me onwijs verdrietig. Wat was er aan de hand? Heeft ze nog even geleefd? Was ze direct overleden?
Ik had mijn moeder ook zo graag een antwoord gegund. Het kan niet echt afgesloten worden als er geen antwoorden zijn...
Wat is 15 jaar toch kort om medische gegevens te bewaren.
Ik ga geen voldoening halen uit het weten wat de procedure was in 1978..
Is het de moeite om toch persoonlijk contact met ze op te nemen? Ik ben bang dat ik heel erg emotioneel ga worden tijdens dat contact..
Ik wil nl niet dat mijn moeder een brief ontvangt met : we kunnen niks vinden mbt uw bevalling in 1978. Te pijnlijk.. Ik wil het eerst uitzoeken en als ik iets meer weet zelf vertellen en vertalen. Zo een brief voelt zo koud.
Ik heb gemaild naar het stadsarchief en zij hebben mij doorverwezen naar het nieuwe ziekenhuis dat het ziekenhuis van 1978 heeft overgenomen.
Het nieuwe ziekenhuis heb ik ook gemaild en heb kort uitgelegd naar welke info ik op zoek ben (ook een stuk geschreven uit de openingspost).
Dit antwoord heb ik terug gekregen:
Hoogstwaarschijnlijk zijn er geen gegevens meer, omdat er een wettelijke minimale bewaartermijn is van 15 jaar, maar soms worden gegevens wel wat langer bewaard.
Indien er geen gegevens meer zijn, zullen we dat aan uw moeder berichten.
Over hoe de procedure omtrent overleden kindjes vroeger ging, kunt u wellicht navragen bij de afdeling gynaecologie.
Ik denk dat we nooit een antwoord gaan krijgen over wat er nu precies is gebeurd met mijn zus en dat maakt me onwijs verdrietig. Wat was er aan de hand? Heeft ze nog even geleefd? Was ze direct overleden?
Ik had mijn moeder ook zo graag een antwoord gegund. Het kan niet echt afgesloten worden als er geen antwoorden zijn...
Wat is 15 jaar toch kort om medische gegevens te bewaren.
Ik ga geen voldoening halen uit het weten wat de procedure was in 1978..
Is het de moeite om toch persoonlijk contact met ze op te nemen? Ik ben bang dat ik heel erg emotioneel ga worden tijdens dat contact..
Ik wil nl niet dat mijn moeder een brief ontvangt met : we kunnen niks vinden mbt uw bevalling in 1978. Te pijnlijk.. Ik wil het eerst uitzoeken en als ik iets meer weet zelf vertellen en vertalen. Zo een brief voelt zo koud.
mabido wijzigde dit bericht op 18-04-2019 18:14
15.17% gewijzigd
donderdag 18 april 2019 om 18:18
donderdag 18 april 2019 om 18:20
Ik zou dat heel graag willen zelfs!
Misschien dat iemand de situatie nog herinnert: Het is vrij specifiek: 'jonge Marokkaanse vrouw van 19 jaar, 1978, bevallen, kindje dood, geen/weinig communicatie mogelijk met de moeder'.
Ik vraag me wel af of ik zo ver mag gaan...?
donderdag 18 april 2019 om 18:22
Het is in BredaDraak2016 schreef: ↑18-04-2019 18:18Mocht het Den Bosch zijn (en misschien ook dat het in andere steden ook zo werkt): veel in het ziekenhuis doodgeboren kinderen zijn begraven op begraafplaats Orthen. Dat wist niemand, ook de ouders niet. Is pas een aantal jaar geleden bekend geworden. Dus daar zou je het ook kunnen proberen.
(aub niet citeren)
donderdag 18 april 2019 om 18:24
Misschien lid worden van de lokale Facebookpagina in die plaats, en dan een oproepje doen wie er 40 jaar geleden daar werkte.
Ik zou het niet zo expliciet zeggen zoals je hierboven schrijft. Eerst maar kijken of je iemand kunt vinden.
En misschien is er wel een soort FB reünie-pagina van het ziekenhuis?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
