Overig
alle pijlers
Vragen over doodgeboren zus 1978
donderdag 19 juli 2018 om 13:28
Dag allemaal
Ik loop al een tijdje met het volgende in mijn hoofd
In 1978 beviel mijn Marokkaanse moeder van een dochter die ofwel in de buik ofwel direct na de bevalling was overleden.
Mijn moeder vertelde dat ze heel snel van haar werd weggehaald na de bevalling en ze zelfs haar gezichtje niet eens heeft kunnen zien of mogen vasthouden. Mijn moeder was pas in Nederland en sprak nog geen Nederlands, wist niet wat er was gebeurd. Ineens was ze weg, ze kon niet duidelijk maken dat ze haar dochter wilde zien, was nog in een roes. Ze kwamen terug en zeiden dat ze dood was. Mijn moeder weet nog altijd niet wat ze met haar gedaan hebben. Later las ik ergens dat ze in die tijd lichamen van overleden baby's gebruikten voor wetenschappelijke onderzoeken. Helemaal zeker weet ik het niet en ik heb het nooit over mijn hart kunnen krijgen om dit tegen mijn moeder te zeggen. Pas vele jaren later werd het beleid in Nederlandse ziekenhuizen veranderd en mochten ouders hun overleden baby mee naar huis nemen om nog afscheid te kunnen nemen.
Ik zou toch graag willen weten wat er nu precies gebeurd was tijdens/na de bevalling. Mijn moeder weet nog tot op de dag van vandaag niet waarom/waardoor haar dochter gestorven is en wat er daarna is gebeurd met haar is gebeurd. Waar is ze heen gebracht?
Het ziekenhuis waar mijn zus in 1978 geboren was lag in Brabant en is al meer dan 20 jaar geleden afgebroken. Ik heb geen idee waar ik meer informatie kan zoeken.
Ik ben nu zelf moeder en zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik geen idee heb wat er met mijn kind is gebeurd en waarheen deze is gebracht, maar ook niet met de gedachte dat ik mijn baby niet eens 1 seconde in mijn armen heb kunnen vasthouden..
Iemand een idee waar ik kan beginnen of dit aan kan pakken?
Ik loop al een tijdje met het volgende in mijn hoofd
In 1978 beviel mijn Marokkaanse moeder van een dochter die ofwel in de buik ofwel direct na de bevalling was overleden.
Mijn moeder vertelde dat ze heel snel van haar werd weggehaald na de bevalling en ze zelfs haar gezichtje niet eens heeft kunnen zien of mogen vasthouden. Mijn moeder was pas in Nederland en sprak nog geen Nederlands, wist niet wat er was gebeurd. Ineens was ze weg, ze kon niet duidelijk maken dat ze haar dochter wilde zien, was nog in een roes. Ze kwamen terug en zeiden dat ze dood was. Mijn moeder weet nog altijd niet wat ze met haar gedaan hebben. Later las ik ergens dat ze in die tijd lichamen van overleden baby's gebruikten voor wetenschappelijke onderzoeken. Helemaal zeker weet ik het niet en ik heb het nooit over mijn hart kunnen krijgen om dit tegen mijn moeder te zeggen. Pas vele jaren later werd het beleid in Nederlandse ziekenhuizen veranderd en mochten ouders hun overleden baby mee naar huis nemen om nog afscheid te kunnen nemen.
Ik zou toch graag willen weten wat er nu precies gebeurd was tijdens/na de bevalling. Mijn moeder weet nog tot op de dag van vandaag niet waarom/waardoor haar dochter gestorven is en wat er daarna is gebeurd met haar is gebeurd. Waar is ze heen gebracht?
Het ziekenhuis waar mijn zus in 1978 geboren was lag in Brabant en is al meer dan 20 jaar geleden afgebroken. Ik heb geen idee waar ik meer informatie kan zoeken.
Ik ben nu zelf moeder en zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik geen idee heb wat er met mijn kind is gebeurd en waarheen deze is gebracht, maar ook niet met de gedachte dat ik mijn baby niet eens 1 seconde in mijn armen heb kunnen vasthouden..
Iemand een idee waar ik kan beginnen of dit aan kan pakken?
mabido wijzigde dit bericht op 20-07-2018 00:56
9.57% gewijzigd
donderdag 18 april 2019 om 18:36
Ik ga eerst toch persoonlijk contact opnemen met het ziekenhuis, wie weet hebben zij nog een idee of kennen ze iemand die er meer van af kan weten. Als daar niks uit komt dan ga ik het via fb doen!
1978 lijkt een eeuw geleden als het hier op aan komt
donderdag 18 april 2019 om 18:46
Er is een radioprogramma dat heet "Adres Onbekend". In principe is dit -meen ik- voor mensen die op zoek zijn naar specifieke mensen uit het verleden (familie, vrienden, collega's etc.). Je zou kunnen aangeven dat je op zoek bent naar medewerkers van het ziekenhuis of andere lotgenoten (ik zeg maar wat). Nee heb je en ja kun je krijgen, dus ik zou gewoon eens contact met hun opnemen en kijken of ze jou eventueel verder kunnen helpen of misschien hebben zij andere wegen die je kunt bewandelen.
0800-3030300 of zoeken@adresonbekend.nl
https://www.nporadio5.nl/adresonbekend/
0800-3030300 of zoeken@adresonbekend.nl
https://www.nporadio5.nl/adresonbekend/
donderdag 18 april 2019 om 18:57
Bedanktpaloma schreef: ↑18-04-2019 18:46Er is een radioprogramma dat heet "Adres Onbekend". In principe is dit -meen ik- voor mensen die op zoek zijn naar specifieke mensen uit het verleden (familie, vrienden, collega's etc.). Je zou kunnen aangeven dat je op zoek bent naar medewerkers van het ziekenhuis of andere lotgenoten (ik zeg maar wat). Nee heb je en ja kun je krijgen, dus ik zou gewoon eens contact met hun opnemen en kijken of ze jou eventueel verder kunnen helpen of misschien hebben zij andere wegen die je kunt bewandelen.
0800-3030300 of zoeken@adresonbekend.nl
https://www.nporadio5.nl/adresonbekend/
donderdag 18 april 2019 om 19:13
Ik zou inderdaad niets tegen je moeder zeggen, het brengt alleen maar extra onrust mee. Ik weet niet of je bekend bent met onderstaande verandering die niet zo lang geleden in gang is getreden. Het is symbolisch, maar wellicht een stukje troost in de verwerking.
Terugwerkende kracht
De wet werkt met terugwerkende kracht, dus ook kinderen die jaren geleden levenloos ter wereld kwamen, kunnen alsnog worden ingeschreven. Als ouders een 'akte van geboorte (levenloos)' overleggen, wordt het kind alsnog in de basisregistratie personen van de overheid opgenomen.
Die akte kan indien nodig nu ook nog achteraf worden opgemaakt. Dat alles moet gebeuren in de gemeente waar het kind werd geboren.
Symbolisch
Het inschrijven van een levenloos kind heeft geen praktische gevolgen. De waarde is symbolisch: veel ouders zien het als een vorm van erkenning dat hun kind wel echt heeft bestaan.
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... af-maandag
donderdag 18 april 2019 om 19:31
TO, in 1975 is mijn moeder bevallen van een kindje en hij is of tijdens de bevalling overleden of daarvoor. Niemand weet dat. Ook mijn moeder mocht hem niet zien of vasthouden, hij werd gewoon gelijk weggehaald. Enige dat mijn moeder wist was dat het een jongetje was.
Jaren later zijn we uit gaan zoeken wat er met hem is gebeurd. De zoektocht die Jih gaat beginnen hebben wij al achter de rug. Hij is gecremeerd en uitgestrooid bij een begraafplaats op een plekje voor overleden kindjes.
Mijn moeder is in 1999 gaan zoeken. Het ziekenhuis bestond niet meer maar via de huisarts is ze erachter gekomen wie de dienstdoende arts was en mijn moeder is na gaan vragen en uiteindelijk die arts gevonden. Hij is weer verder gaan zoeken en heeft uiteindelijk een dossier gevonden die over hem gaat. Mijn moeder heeft ook een clubje opgericht van vrouwen die hetzelfde is overkomen en van al die vrouwen zijn hun kindjes gecremeerd ( tenminste zo is dat wel in een dossier gezet). Inmiddels leeft mijn moeder niet meer en bestaat dat clubje ook niet meer maar met 1 vrouw daarvan heb ik nog steeds contact. Als je wilt kan ik aan haar advies vragen voor je.
Jaren later zijn we uit gaan zoeken wat er met hem is gebeurd. De zoektocht die Jih gaat beginnen hebben wij al achter de rug. Hij is gecremeerd en uitgestrooid bij een begraafplaats op een plekje voor overleden kindjes.
Mijn moeder is in 1999 gaan zoeken. Het ziekenhuis bestond niet meer maar via de huisarts is ze erachter gekomen wie de dienstdoende arts was en mijn moeder is na gaan vragen en uiteindelijk die arts gevonden. Hij is weer verder gaan zoeken en heeft uiteindelijk een dossier gevonden die over hem gaat. Mijn moeder heeft ook een clubje opgericht van vrouwen die hetzelfde is overkomen en van al die vrouwen zijn hun kindjes gecremeerd ( tenminste zo is dat wel in een dossier gezet). Inmiddels leeft mijn moeder niet meer en bestaat dat clubje ook niet meer maar met 1 vrouw daarvan heb ik nog steeds contact. Als je wilt kan ik aan haar advies vragen voor je.
donderdag 18 april 2019 om 19:38
En voor degene die het verhaal van TO niet geloven, schaam je diep. In die tijd waren deze dingen normaal. Vrouwen kregen hun kind niet te zien en mochten er al helemaal niet over praten, ze moesten het vooral maar snel vergeten. Wat een stil verdriet moeten die vrouwen gehad hebben zeg.
Ik heb in elk geval mijn hele leven het verdriet van mijn moeder gezien, gezien hoe “ haar clubje” van moeders aan het vechten waren om aan informatie te komen over hun kind, hoe mijn moeder keek als mensen vroegen hoeveel kinderen ze had en ze 8 wou zeggen maar toch 7 zei en de pijn die ze haar leven lang heeft moeten voelen.
Mijn moeder leeft niet meer en ik hoop uit de grond van mijn hart dat er een hemel bestaat en dat ze nu bij haar zoon is die ze een leven lang heeft moeten missen.
Tegenwoordig wordt er aan nazorg etc gedaan maar toen was er niets....je kwam thuis met een lege buik en dat was het dan.
Ik heb in elk geval mijn hele leven het verdriet van mijn moeder gezien, gezien hoe “ haar clubje” van moeders aan het vechten waren om aan informatie te komen over hun kind, hoe mijn moeder keek als mensen vroegen hoeveel kinderen ze had en ze 8 wou zeggen maar toch 7 zei en de pijn die ze haar leven lang heeft moeten voelen.
Mijn moeder leeft niet meer en ik hoop uit de grond van mijn hart dat er een hemel bestaat en dat ze nu bij haar zoon is die ze een leven lang heeft moeten missen.
Tegenwoordig wordt er aan nazorg etc gedaan maar toen was er niets....je kwam thuis met een lege buik en dat was het dan.
donderdag 18 april 2019 om 19:38
Juist, mijn moeder weet op dit moment niet dat ik hier zo hard mee bezig ben. Ik wil eerst zien wat ik voor elkaar kan krijgenpaloma schreef: ↑18-04-2019 19:13
Ik zou inderdaad niets tegen je moeder zeggen, het brengt alleen maar extra onrust mee. Ik weet niet of je bekend bent met onderstaande verandering die niet zo lang geleden in gang is getreden. Het is symbolisch, maar wellicht een stukje troost in de verwerking.
Terugwerkende kracht
De wet werkt met terugwerkende kracht, dus ook kinderen die jaren geleden levenloos ter wereld kwamen, kunnen alsnog worden ingeschreven. Als ouders een 'akte van geboorte (levenloos)' overleggen, wordt het kind alsnog in de basisregistratie personen van de overheid opgenomen.
Die akte kan indien nodig nu ook nog achteraf worden opgemaakt. Dat alles moet gebeuren in de gemeente waar het kind werd geboren.
Symbolisch
Het inschrijven van een levenloos kind heeft geen praktische gevolgen. De waarde is symbolisch: veel ouders zien het als een vorm van erkenning dat hun kind wel echt heeft bestaan.
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... af-maandag
donderdag 18 april 2019 om 19:44
donderdag 18 april 2019 om 20:02
Ik zie haar toevallig volgende maand ( dan gaan we naar het “ graf” van mijn broer) of nouja graf...je snapt hopelijk wel wat ik bedoel. En dan zal ik het vragen aan haar.Mabido schreef: ↑18-04-2019 19:44@Whatsinaname1988
Ik word er even helemaal stil van... Hetzelfde als bij mijn moeder...
Wat heb ik ook met jouw moeder te doen. Ik als zusje heb het er al heel moeilijk mee, wat moeten onze moeders wel niet voelen...
Misschien dat die vrouw nog iets weet waar ik iets mee zou kunnen?
Bedankt
Maar wat ik wel weet is dat je de meeste kans hebt op meer informatie bij de dienstdoende arts of zuster die bij je moeder was. Mijn moeder kwam daar dankzij de huisarts achter en zo is het balletje verder gaan rollen.
Een voordeel van de jaren 70 was wel dat de zorg veel persoonlijker was. Dezelfde arts en zusters die ook andere bevallingen bij mijn moeder heeft gedaan, de kraamzorg wat ook gewoon een wijkzuster was etc. Er was veel meer contact dus hopen maar dat iemand nog iets over je moeder weet.
De baby van je moeder zal ook geen eigen dossier hebben. Maar er is wel een registratie van wie wanneer is overleden en dankzij die registratie is mijn moeder echt veeeeeeel verder gekomen. Daar stond ook echt duidelijk in 16 mei 1975 18.01 en weinig kans dat er op precies hetzelfde moment in hetzelfde ziekenhuis nog een baby is overleden bij de geboorte.
donderdag 18 april 2019 om 20:06
donderdag 18 april 2019 om 20:20
Wat fijn dat jullie meer te weten zijn gekomen wat er met je broer is gebeurd? Is je moeder ook te weten gekomen wat er tijdens of na de bevalling is gebeurd?Whatsinaname1988 schreef: ↑18-04-2019 20:02Ik zie haar toevallig volgende maand ( dan gaan we naar het “ graf” van mijn broer) of nouja graf...je snapt hopelijk wel wat ik bedoel. En dan zal ik het vragen aan haar.
Maar wat ik wel weet is dat je de meeste kans hebt op meer informatie bij de dienstdoende arts of zuster die bij je moeder was. Mijn moeder kwam daar dankzij de huisarts achter en zo is het balletje verder gaan rollen.
Een voordeel van de jaren 70 was wel dat de zorg veel persoonlijker was. Dezelfde arts en zusters die ook andere bevallingen bij mijn moeder heeft gedaan, de kraamzorg wat ook gewoon een wijkzuster was etc. Er was veel meer contact dus hopen maar dat iemand nog iets over je moeder weet.
De baby van je moeder zal ook geen eigen dossier hebben. Maar er is wel een registratie van wie wanneer is overleden en dankzij die registratie is mijn moeder echt veeeeeeel verder gekomen. Daar stond ook echt duidelijk in 16 mei 1975 18.01 en weinig kans dat er op precies hetzelfde moment in hetzelfde ziekenhuis nog een baby is overleden bij de geboorte.
Heeft jouw moeder daarna meer 'rust' gekregen?
Ik ben blij dat je deze info met mij deelt.
donderdag 18 april 2019 om 20:25
Ik wil het inderdaad ook weten. Ik heb het er moeilijk mee.viva-amber schreef: ↑18-04-2019 20:06Ik zou proberen om het bij jezelf te houden. Jij hebt deze gevoelens en jij wil dit weten. Projecteer niet je eigen gevoelens op je moeder en hoe zij er nu in staat.
Maar mijn moeder ook, ik weet dat ze heel graag antwoorden zou willen, maar ik denk niet dat zij de zoektocht aankan.
donderdag 18 april 2019 om 20:44
Ik heb familie die dit is overkomen. Er is nooit over gesproken maar sinds ze - door de krant - weten waar hun kindje begraven ligt, is het de laatste jaren wel een onderwerp van gesprek geworden en gaan ze er regelmatig langs. Dat heeft ze volgens mij veel rust gegeven.
Ik zou het toch ook even navragen bij de begraafplaats: dat is wel het mooiste scenario en zij vinden het vast niet erg om je erover te vertellen.
https://zuylen.nl/contact/laat-u-terugbellen
Ik zou het toch ook even navragen bij de begraafplaats: dat is wel het mooiste scenario en zij vinden het vast niet erg om je erover te vertellen.
https://zuylen.nl/contact/laat-u-terugbellen
donderdag 18 april 2019 om 20:48
Niet echt 100% weten wat er gebeurd is maar het was een puzzel. Daar kreeg ze een klein stukje informatie, en daar weer een klein stukje informatie en zo maar geprobeerd om er een verklaring voor te vinden.
Wat mijn moeder denkt ( of nouja dacht) en wat een “ goede” verklaring zou zijn is dat ze gewoon veel te ver in haar zwangerschap was. Mijn moeder was ( volgens haar eigen berekeningen en die van de verloskundige die ze later had) dik 43 weken zwanger. En vanaf de 40ste week begint je placenta slechter te werken. Het zou kunnen dat hij gewoon geen voedingstoffen meer binnen kreeg en daardoor is overleden. En het was een langzame en zware bevalling dus dat zou het ook kunnen zijn. Weet wel dat moeder nog altijd pisnijdig op die verloskundige was want mijn moeder heeft heel erg gezeurd vanaf 40 weken om hem geboren te laten worden maar de verloskundige bleef volhouden dat ze nog niet zover was en achteraf gezien had die verloskundige het fout. Het komt ook niet vaak voor dat vrouwen over de 42 weken heen gaan maar elke vrouw in mijn familie gaat er overheen. Mijn eerste kwam ook pas met 42,5 en bij mijn andere kinderen ben ik ingeleid.
En of mijn moeder ooit rust heeft gekregen... ik heb geen idee. Ik denk het niet eigenlijk. Toen ze de overlijdens advertentie van die verloskundige in de krant zag staan is ze direct taart gaan kopen ( en dat was in 2014 dus dat zegt wel wat). Ik denk dat mijn moeder pas rust zou hebben gehad als ze hem had gezien...nogmaals ik hoop dat er een hemel bestaat en dat ze nu eindelijk met haar baby is. Ons heeft ze op zien groeien en kinderen zien krijgen maar haar eerste zoon is altijd een enorm gemis gebleven.
En misschien wel “ leuk” voor je moeder om te hebben. Een krant van de geboortedatum van je zus. Had mijn moeder ook, kan je gewoon nog ergens bestellen.
donderdag 18 april 2019 om 22:35
Klopt, dat weet ik niet. Sterker nog.. Ik weet niet eens of IK het antwoord aan kan.
Stel dat ze gewoon weg is gegooid met het medisch afval of gecremeerd (deze twee antwoorden. zouden voor mijn het zwaarst zijn) dan zou ik het er ook moeilijk mee hebben.
Maar daarom wil ik het eerst uitzoeken voor haar.. Zij heeft mijn zus echt gedragen, gevoeld, gedroomd, gewenst en is van haar bevallen.
donderdag 18 april 2019 om 22:37
Dat ga ik doen! BedanktDraak2016 schreef: ↑18-04-2019 20:44Ik heb familie die dit is overkomen. Er is nooit over gesproken maar sinds ze - door de krant - weten waar hun kindje begraven ligt, is het de laatste jaren wel een onderwerp van gesprek geworden en gaan ze er regelmatig langs. Dat heeft ze volgens mij veel rust gegeven.
Ik zou het toch ook even navragen bij de begraafplaats: dat is wel het mooiste scenario en zij vinden het vast niet erg om je erover te vertellen.
https://zuylen.nl/contact/laat-u-terugbellen
donderdag 18 april 2019 om 22:47
Wat moeilijk om dan ook zelf van die losse flarden aan informatie te proberen een beeld te krijgen van wat er is gebeurd..Whatsinaname1988 schreef: ↑18-04-2019 20:48Niet echt 100% weten wat er gebeurd is maar het was een puzzel. Daar kreeg ze een klein stukje informatie, en daar weer een klein stukje informatie en zo maar geprobeerd om er een verklaring voor te vinden.
Wat mijn moeder denkt ( of nouja dacht) en wat een “ goede” verklaring zou zijn is dat ze gewoon veel te ver in haar zwangerschap was. Mijn moeder was ( volgens haar eigen berekeningen en die van de verloskundige die ze later had) dik 43 weken zwanger. En vanaf de 40ste week begint je placenta slechter te werken. Het zou kunnen dat hij gewoon geen voedingstoffen meer binnen kreeg en daardoor is overleden. En het was een langzame en zware bevalling dus dat zou het ook kunnen zijn. Weet wel dat moeder nog altijd pisnijdig op die verloskundige was want mijn moeder heeft heel erg gezeurd vanaf 40 weken om hem geboren te laten worden maar de verloskundige bleef volhouden dat ze nog niet zover was en achteraf gezien had die verloskundige het fout. Het komt ook niet vaak voor dat vrouwen over de 42 weken heen gaan maar elke vrouw in mijn familie gaat er overheen. Mijn eerste kwam ook pas met 42,5 en bij mijn andere kinderen ben ik ingeleid.
En of mijn moeder ooit rust heeft gekregen... ik heb geen idee. Ik denk het niet eigenlijk. Toen ze de overlijdens advertentie van die verloskundige in de krant zag staan is ze direct taart gaan kopen ( en dat was in 2014 dus dat zegt wel wat). Ik denk dat mijn moeder pas rust zou hebben gehad als ze hem had gezien...nogmaals ik hoop dat er een hemel bestaat en dat ze nu eindelijk met haar baby is. Ons heeft ze op zien groeien en kinderen zien krijgen maar haar eerste zoon is altijd een enorm gemis gebleven.
En misschien wel “ leuk” voor je moeder om te hebben. Een krant van de geboortedatum van je zus. Had mijn moeder ook, kan je gewoon nog ergens bestellen.
Ik kan me voorstellen dat er los van het verdriet ook best veel woede was richting de verloskundige (ze zal het ook niet gewild hebben, maar toch het idee dat iemand een rol heeft gespeeld in deze situatie...)
Ik denk dat het verliezen van een kind eigenlijk nooit rust geeft, dat er altijd met een wond rond gelopen blijft.
Jammergenoeg
donderdag 18 april 2019 om 23:05
Ik weet ook niet of jij antwoorden gaat krijgen als je navraag gaat doen in het ziekenhuis bijvoorbeeld. Het is je moeder overkomen, dus hou er rekening mee dat ze geen informatie met jou kunnen of mogen delen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
