Psyche
alle pijlers
Agressief/destructief gedrag 8-jarige
donderdag 15 oktober 2009 om 15:42
Sinds 3 dagen ben ik stiefmoeder van 3 kids, 6, 8 en 10.
Ze hebben alle drie gedragsproblemen en dat is de reden dat ze nu bij mij en hun vader wonen want hun biologische moeder heeft hen dit weekend het huis uitgezet.
Om de situatie kort te schetsen: ik woon in de VS, in een arm deel en heb dus niet veel te verwachten van jeugdzorg etc. De kinderen komen uit een semi-ghetto milieu waar opvoeden meppen en schreeuwen is. Mijn inschatting van de problemen is voornamelijk gebrek aan (positieve) aandacht. Ze zijn alle drie dol op knuffelen en vinden het te gek dat ze bij mij mogen wonen. Verder zijn ze goed opgevoed, helpen goed mee in het huishouden en komen goed mee op school.
De middelste, een jongetje, vertoont echter gedrag wat ik niet meteen kan plaatsen. Meestal is het een schat van een jongen die met iedereen knuffelt, maar vanuit het niets kan hij enorm kwaad en agressief worden. Vanochtend was het zelfs destructief want zijn zus betrapte hem op het uitgieten van een glas water over de laptop.
Nu weten ze alle 3 dat vloeistoffen en eten rondom de computers verboden is, en bewust water over een laptop gieten is dus bewust het ding kapot willen maken. En daar snap ik niks van. Het is de "kinderpc" die ze alle drie mogen gebruiken. Mijn eigen werklaptop staat ernaast en die heeft ie (godzijdank) ongemoeid gelaten.
Vijf minuten eerder had ik hem nog een knuffel voor goed gedrag gegeven dus er was helemaal geen reden om op wie dan ook boos te zijn en de meute was bezig zich aan te kleden voor school.
Nog wat andere gedragingen:
Gister had hij met zijn kleine zus kauwgom gestolen van de oudste. De jongste biechtte op, maar hij bleef ontkennen. We waren er echter allen van overtuigd dat hij loog. Op een gegeven moment werd hij zo boos op zijn oudste zus dat hij kwaad wegliep en met een handzaag terugkwam om z'n zus in stukken te zagen.
Dat leidde natuurlijk tot een stevig gesprek. Hij viel haar niet meteen aan, en stond daar volgens mij ook nogal onthand met die zaag, maar ik was geschokt door zijn gemak om naar een "wapen" te grijpen.
We hebben ook een gesprek mijn zijn leraar gehad en die vertelde dat hij snel kwaad wordt en zonder tussenfases. Het is meteen ontzettend kwaad en veelal ook agressief naar anderen toe.
Nog wat uitspraken van hem:
- ik houd niet van andere kinderen
- dat zijn mijn zussen niet. ik ken ze niet
- ik wil mijn eigen kamer (terwijl ze bij mams met z'n 3-en in 1 bed slapen)
Maar verder lijkt hij redelijk sociaal, heeft vriendjes, en speelt ook met z'n zussen.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zou graag verhalen horen van mensen die iets uit dit gedrag herkennen. En tips natuurlijk over hoe hier mee om te gaan.
Ze hebben alle drie gedragsproblemen en dat is de reden dat ze nu bij mij en hun vader wonen want hun biologische moeder heeft hen dit weekend het huis uitgezet.
Om de situatie kort te schetsen: ik woon in de VS, in een arm deel en heb dus niet veel te verwachten van jeugdzorg etc. De kinderen komen uit een semi-ghetto milieu waar opvoeden meppen en schreeuwen is. Mijn inschatting van de problemen is voornamelijk gebrek aan (positieve) aandacht. Ze zijn alle drie dol op knuffelen en vinden het te gek dat ze bij mij mogen wonen. Verder zijn ze goed opgevoed, helpen goed mee in het huishouden en komen goed mee op school.
De middelste, een jongetje, vertoont echter gedrag wat ik niet meteen kan plaatsen. Meestal is het een schat van een jongen die met iedereen knuffelt, maar vanuit het niets kan hij enorm kwaad en agressief worden. Vanochtend was het zelfs destructief want zijn zus betrapte hem op het uitgieten van een glas water over de laptop.
Nu weten ze alle 3 dat vloeistoffen en eten rondom de computers verboden is, en bewust water over een laptop gieten is dus bewust het ding kapot willen maken. En daar snap ik niks van. Het is de "kinderpc" die ze alle drie mogen gebruiken. Mijn eigen werklaptop staat ernaast en die heeft ie (godzijdank) ongemoeid gelaten.
Vijf minuten eerder had ik hem nog een knuffel voor goed gedrag gegeven dus er was helemaal geen reden om op wie dan ook boos te zijn en de meute was bezig zich aan te kleden voor school.
Nog wat andere gedragingen:
Gister had hij met zijn kleine zus kauwgom gestolen van de oudste. De jongste biechtte op, maar hij bleef ontkennen. We waren er echter allen van overtuigd dat hij loog. Op een gegeven moment werd hij zo boos op zijn oudste zus dat hij kwaad wegliep en met een handzaag terugkwam om z'n zus in stukken te zagen.
Dat leidde natuurlijk tot een stevig gesprek. Hij viel haar niet meteen aan, en stond daar volgens mij ook nogal onthand met die zaag, maar ik was geschokt door zijn gemak om naar een "wapen" te grijpen.
We hebben ook een gesprek mijn zijn leraar gehad en die vertelde dat hij snel kwaad wordt en zonder tussenfases. Het is meteen ontzettend kwaad en veelal ook agressief naar anderen toe.
Nog wat uitspraken van hem:
- ik houd niet van andere kinderen
- dat zijn mijn zussen niet. ik ken ze niet
- ik wil mijn eigen kamer (terwijl ze bij mams met z'n 3-en in 1 bed slapen)
Maar verder lijkt hij redelijk sociaal, heeft vriendjes, en speelt ook met z'n zussen.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zou graag verhalen horen van mensen die iets uit dit gedrag herkennen. En tips natuurlijk over hoe hier mee om te gaan.
maandag 26 oktober 2009 om 11:49
Bij het uit elkaar zetten van de kinderen schrijf je dat het lastig als je niet weet wie de 'dader' is. Dat is idd vaak heel lastig. Dan weet je het gewoon echt niet. Ik kies er dan voor ze allebei op hun kamer te zetten ( time-out) , maar ik weet niet hoe groot/klein jullie wonen, mss hebben de kinderen niet eens een eigen kamer?
Dat een kind gewoon weer teruggelopen komt als hij/zij is weggezet kan idd gebeuren, jij bent dan degene die het kind weer terug moet zetten. Al moet het 100 x. Anders leren ze nooit dat je serieus bent in de sanctie die je geeft. Dat betekent als het nodig is voor de deur blijven staan. Je spreekt met de kinderen vooraf af hoelang de sanctie duurt, jij bepaald wanneer een kind weer terug kan komen. Dat bepaald niet het kind zelf. En ook dit kan je niet aan de kinderen overlaten, je zult ze dan ook zelf op de afgesproken tijd terug moeten halen, het duidelijk benoemen, nu is het tijd en mag je terug, en afspraken maken met het kind.
Dat een kind gewoon weer teruggelopen komt als hij/zij is weggezet kan idd gebeuren, jij bent dan degene die het kind weer terug moet zetten. Al moet het 100 x. Anders leren ze nooit dat je serieus bent in de sanctie die je geeft. Dat betekent als het nodig is voor de deur blijven staan. Je spreekt met de kinderen vooraf af hoelang de sanctie duurt, jij bepaald wanneer een kind weer terug kan komen. Dat bepaald niet het kind zelf. En ook dit kan je niet aan de kinderen overlaten, je zult ze dan ook zelf op de afgesproken tijd terug moeten halen, het duidelijk benoemen, nu is het tijd en mag je terug, en afspraken maken met het kind.
maandag 26 oktober 2009 om 14:33
Wat betreft activiteiten. Hoe goed kunnen de kinderen met elkaar spelen? Kunnen ze geen toneelstukjes maken samen? Spelen ze ook schooltje/vadertje moedertje/tandartsje of wat dan ook met elkaar?
Heb je oude tijdschriften/kranten? Je kunt ze misschien collages laten maken in een bepaald thema of kleur, naargelang wat goed bij het kind past.
Heel ouderwets kastjanjes/eikels/steentjes bij elkaar zoeken en daar dieren of andere dingen van maken, eventueel met watervaste stifen om oogjes ed te tekenen.
Vliegtuigjes vouwen (vinden de jongens (4, 6) van een vriendin momenteel helemaal te gek. Hier en hier vind je voorbeelden.
Ik denk dat ik ook nog wel een rits spelletjes uit mijn mouw kan schudden die je buiten kunt doen, maar die iets meer begeleiding nodig hebben (oftewel: die jij met ze moet doen, maar waarmee je ze dan wel lekker actief bezig kunt houden).
geen idee of het nog werkt, maar mijn oma stuurde nichtje en mij altijd de straat op met een notitieboekje: als we 50 (of 100) kentekens hadden opgeschreven kregen we een dubbeltje...
Heb je oude tijdschriften/kranten? Je kunt ze misschien collages laten maken in een bepaald thema of kleur, naargelang wat goed bij het kind past.
Heel ouderwets kastjanjes/eikels/steentjes bij elkaar zoeken en daar dieren of andere dingen van maken, eventueel met watervaste stifen om oogjes ed te tekenen.
Vliegtuigjes vouwen (vinden de jongens (4, 6) van een vriendin momenteel helemaal te gek. Hier en hier vind je voorbeelden.
Ik denk dat ik ook nog wel een rits spelletjes uit mijn mouw kan schudden die je buiten kunt doen, maar die iets meer begeleiding nodig hebben (oftewel: die jij met ze moet doen, maar waarmee je ze dan wel lekker actief bezig kunt houden).
geen idee of het nog werkt, maar mijn oma stuurde nichtje en mij altijd de straat op met een notitieboekje: als we 50 (of 100) kentekens hadden opgeschreven kregen we een dubbeltje...
maandag 26 oktober 2009 om 21:23
Grappig, de vliegtuigjes zoefen mij ook al een paar weken om de oren. Sinds ik zo'n memoblok met heeeel veel velletjes heb, actually.
Mijn drie jongens zijn inderdaad slecht te porren voor tekenen of (zelf) een boekje lezen. Knutselen met heel veel lijm vinden ze dan weer wel leuk, en als je van het werk in huis af en toe de hamer 'uitleent' met wat spijkers en een stukkie hout zijn ze ook dik tevreden. Van de zomer hebben ze van takken met een aardappelschilmesje speren/pijlen gemaakt. Die dingen met gereedschap en mesjes moeten natuurlijk wel onder strikte begeleiding, dus misschien zijn die pas zinvol als je 'aanvoelt' wanneer de jongen wegloopt voor rottigheid.
Buitenspelen: is er aan de voorkant van jullie huis geen veilige plek? Mijn heren hebben de grootste lol met een skeeler en een beschoende voet bijvoorbeeld.
Introduceer blikkenwerpen. Neem een prop sokken als bal, kan niet veel kwaad. Diezelfde bal kun je dan weer gebruiken om te kegelen met plastic flessen.
Aan deuren hangen, over de bank pakkertje spelen, op tafel staan, achter elkaar aan rauzen, zijn hier ook favoriete bezigheden, maar de pest voor huis en buren.
Uit elkaar houden, ieder aan een zijde van je, moet met wat handige grepen best te doen zijn. Zo niet dan parkeer je de rustigste van de twee en concentreer je je op de ander. Ach, ik weet ook niet hoe, maar op een gegeven moment was het wel duidelijk dat 'je gaat hier zitten' betekende 'je gaat hier zitten', ook al proberen ze 'hier' rekbaar te maken natuurlijk. Ik hoef nu alleen maar te wijzen waar ik ze wil hebben. NB gaat dit alles niet op voor oudste, die heeft wat meer verbaal geweld of dreiging nodig (maar dan doet 'ie het ook).
Ik denk dat je het belangrijkste gewonnen hebt als je voor elkaar krijgt dat ze je wel degelijk serieus nemen als je tegen ze praat, iets van ze verwacht, whatever. Hoe woest ook, mijn kinderen komen naar boven als ik ze roep om te 'praten' en een escalatie op te lossen. Of naast me als ik beneden ben. Het moet dan duidelijk zijn dat er een gesprek gaat komen wat een rotsituatie gaat oplossen, voor straf alleen komen ze niet, natuurlijk. In het geval van ruzie: kom eens hier, het gaat niet goed, wat is er aan de hand. Kappen!, we moeten praten, slaan etc. kan niet. Dan vragen wat er volgens hen gebeurd is (natuuurlijk heeft de ander het gedaan), vertellen dat slaan geen optie is en vragen wat ze zelf voor andere oplossing hebben voor dit probleem dan slaan.
Goed gedaan met de handcreme trouwens. Simpel gevolg verbonden aan de daad, het was duidelijk, en de reactie van de jongen is dan ook heel mooi om te zien.
Een half uur time out voor een meisje van zes vind ik best aan de ruime kant. Vijf minuten, en dan steeds bij wangedrag herhalen, volstaat ook, en zou wel eens flink beter kunnen werken ook, want dan kun je op elk wangedrag direct inspringen. Dit hebben we bij Muis ingesteld voor zinloos schreeuwen of janken, en had 'ie vlot door..
Rottigheid is niet leuk. Mijn Muis heeft ook trucjes die echt niet meer bij zijn leeftijd horen. Toch denk ik dat dat een signaal is dat hij wat meer positieve aandacht, of wat meer sturing, nodig heeft. Vooral het eerste doet wonderen. En ja, da's knap lastig bij drie kinderen.
Mijn drie jongens zijn inderdaad slecht te porren voor tekenen of (zelf) een boekje lezen. Knutselen met heel veel lijm vinden ze dan weer wel leuk, en als je van het werk in huis af en toe de hamer 'uitleent' met wat spijkers en een stukkie hout zijn ze ook dik tevreden. Van de zomer hebben ze van takken met een aardappelschilmesje speren/pijlen gemaakt. Die dingen met gereedschap en mesjes moeten natuurlijk wel onder strikte begeleiding, dus misschien zijn die pas zinvol als je 'aanvoelt' wanneer de jongen wegloopt voor rottigheid.
Buitenspelen: is er aan de voorkant van jullie huis geen veilige plek? Mijn heren hebben de grootste lol met een skeeler en een beschoende voet bijvoorbeeld.
Introduceer blikkenwerpen. Neem een prop sokken als bal, kan niet veel kwaad. Diezelfde bal kun je dan weer gebruiken om te kegelen met plastic flessen.
Aan deuren hangen, over de bank pakkertje spelen, op tafel staan, achter elkaar aan rauzen, zijn hier ook favoriete bezigheden, maar de pest voor huis en buren.
Uit elkaar houden, ieder aan een zijde van je, moet met wat handige grepen best te doen zijn. Zo niet dan parkeer je de rustigste van de twee en concentreer je je op de ander. Ach, ik weet ook niet hoe, maar op een gegeven moment was het wel duidelijk dat 'je gaat hier zitten' betekende 'je gaat hier zitten', ook al proberen ze 'hier' rekbaar te maken natuurlijk. Ik hoef nu alleen maar te wijzen waar ik ze wil hebben. NB gaat dit alles niet op voor oudste, die heeft wat meer verbaal geweld of dreiging nodig (maar dan doet 'ie het ook).
Ik denk dat je het belangrijkste gewonnen hebt als je voor elkaar krijgt dat ze je wel degelijk serieus nemen als je tegen ze praat, iets van ze verwacht, whatever. Hoe woest ook, mijn kinderen komen naar boven als ik ze roep om te 'praten' en een escalatie op te lossen. Of naast me als ik beneden ben. Het moet dan duidelijk zijn dat er een gesprek gaat komen wat een rotsituatie gaat oplossen, voor straf alleen komen ze niet, natuurlijk. In het geval van ruzie: kom eens hier, het gaat niet goed, wat is er aan de hand. Kappen!, we moeten praten, slaan etc. kan niet. Dan vragen wat er volgens hen gebeurd is (natuuurlijk heeft de ander het gedaan), vertellen dat slaan geen optie is en vragen wat ze zelf voor andere oplossing hebben voor dit probleem dan slaan.
Goed gedaan met de handcreme trouwens. Simpel gevolg verbonden aan de daad, het was duidelijk, en de reactie van de jongen is dan ook heel mooi om te zien.
Een half uur time out voor een meisje van zes vind ik best aan de ruime kant. Vijf minuten, en dan steeds bij wangedrag herhalen, volstaat ook, en zou wel eens flink beter kunnen werken ook, want dan kun je op elk wangedrag direct inspringen. Dit hebben we bij Muis ingesteld voor zinloos schreeuwen of janken, en had 'ie vlot door..
Rottigheid is niet leuk. Mijn Muis heeft ook trucjes die echt niet meer bij zijn leeftijd horen. Toch denk ik dat dat een signaal is dat hij wat meer positieve aandacht, of wat meer sturing, nodig heeft. Vooral het eerste doet wonderen. En ja, da's knap lastig bij drie kinderen.
dinsdag 27 oktober 2009 om 05:36
Oh man, net een incident met de jongen gehad.
Iedereen uit school, pa de oudste laten invlechten bij de buurvrouw, ik alleen thuis met de jongste twee. Huiswerk gedaan, wat gepraat, alles in pais en vree. Dan de kids bij de tv. Ik heb een SpongeBob met ze gekeken, beiden uitgebreid geknuffeld, en toen gezegd dat ik even moest werken. Zit in kamer ernaast. Hoor eerst plastic. Blijken ze (?) de snoepzak van boven op de kast (vergt klimwerk) te hebben gesnaaid. OK, kan ik nog mee leven.
Had geen zin in gehakketak en gezegd dat pa wel met ze zou dealen.
10 minuten later komt de jongste met een geopend zakmes aan. Lag in bed en ze was er bijna op gaan liggen.
Ik weet genoeg, de jongen. Zakmes lag in mijn ladenkast, echt niet voor het grijpen en ze weten dat dat verboden terrein is.
Jongen is blijven ontkennen en wat me vooral verontrust is dat hij geen besef van het gevaar lijkt te hebben. Heb hem wel tig keer gewezen op hoe gevaarlijk het voor zijn kleine zus had kunnen zijn, maar dat lijkt hem niks te doen.
Later met man gepraat dat ik zo snel mogelijk contact met de psychiater wil en dat ik een grondig onderzoek van het kind wil. Er is iets heel erg mis en dat kunnen wij samen niet aan.
Gelukkig steunt hij mij daarin, maar ik geloof niet dat hij het gevaar ziet.
Er was een tijd geleden een topic over een knulletje dat met pa's luchtbuks naar buiten ging om de kindertjes te doden. Doet me erg hieraan denken...
Iedereen uit school, pa de oudste laten invlechten bij de buurvrouw, ik alleen thuis met de jongste twee. Huiswerk gedaan, wat gepraat, alles in pais en vree. Dan de kids bij de tv. Ik heb een SpongeBob met ze gekeken, beiden uitgebreid geknuffeld, en toen gezegd dat ik even moest werken. Zit in kamer ernaast. Hoor eerst plastic. Blijken ze (?) de snoepzak van boven op de kast (vergt klimwerk) te hebben gesnaaid. OK, kan ik nog mee leven.
Had geen zin in gehakketak en gezegd dat pa wel met ze zou dealen.
10 minuten later komt de jongste met een geopend zakmes aan. Lag in bed en ze was er bijna op gaan liggen.
Ik weet genoeg, de jongen. Zakmes lag in mijn ladenkast, echt niet voor het grijpen en ze weten dat dat verboden terrein is.
Jongen is blijven ontkennen en wat me vooral verontrust is dat hij geen besef van het gevaar lijkt te hebben. Heb hem wel tig keer gewezen op hoe gevaarlijk het voor zijn kleine zus had kunnen zijn, maar dat lijkt hem niks te doen.
Later met man gepraat dat ik zo snel mogelijk contact met de psychiater wil en dat ik een grondig onderzoek van het kind wil. Er is iets heel erg mis en dat kunnen wij samen niet aan.
Gelukkig steunt hij mij daarin, maar ik geloof niet dat hij het gevaar ziet.
Er was een tijd geleden een topic over een knulletje dat met pa's luchtbuks naar buiten ging om de kindertjes te doden. Doet me erg hieraan denken...
dinsdag 27 oktober 2009 om 05:50
Ik ga op iedereen afzonderlijk reageren, maar wil even duidelijk maken dat ik in principe slechts alleen met de kids op de ochtenden ben. Pa werkt van 6 tot 14:30, dus na schooltijd is hij er. Alleen vorige week waren er 3 vrije schooldagen en liet de oppas (ma) het afweten. Pa heeft 2 dagen (kids bij hem op het werk) gedaan en ik de vrijdag en zaterdag (pa werkt ook op zaterdag).
Vandaag was pa om de hoek, dus niet echt weg, maar ik moest de twee natuurlijk wel in de gaten houden.
Probleem met alle tijd is dat er al veel van mijn tijd in het huishouden en algemene zorg gaat zitten. Daarnaast moet ik mijn huis klaarmaken voor bewoning. We wonen nu illegaal omdat ik nog in de verbouw ben. Dat kan niet te lang duren en ik wil niet riskeren dat de KB ze weghaalt omdat we geen acceptabele woning hebben.
Dat is helaas nogal wat werk. Moet nu aan de slag om het huis tochtvrij te krijgen want het begint koud te worden.
Voor de tuin heb ik echt nog even geen tijd. De huizen om mij heen zijn ook onbewoond en we hebben geen hek (is ook niet zo 1-2-3 geregeld) dus dat vind ik echt niet veilig voor zonder toezicht.
En tevens heb ik een bedrijf runnend te houden. Ik moet nog een presentatie voorbereiden voor woensdag en werk voor 3 klanten verzetten wat de afgelopen dagen volledig is blijven liggen. Mijn enige off-time is hier op het forum. Ik raak dus enigszins gestresst. Heb nu gewoon niet de ruimte om veel aandacht aan de kids te geven.
Vandaag was pa om de hoek, dus niet echt weg, maar ik moest de twee natuurlijk wel in de gaten houden.
Probleem met alle tijd is dat er al veel van mijn tijd in het huishouden en algemene zorg gaat zitten. Daarnaast moet ik mijn huis klaarmaken voor bewoning. We wonen nu illegaal omdat ik nog in de verbouw ben. Dat kan niet te lang duren en ik wil niet riskeren dat de KB ze weghaalt omdat we geen acceptabele woning hebben.
Dat is helaas nogal wat werk. Moet nu aan de slag om het huis tochtvrij te krijgen want het begint koud te worden.
Voor de tuin heb ik echt nog even geen tijd. De huizen om mij heen zijn ook onbewoond en we hebben geen hek (is ook niet zo 1-2-3 geregeld) dus dat vind ik echt niet veilig voor zonder toezicht.
En tevens heb ik een bedrijf runnend te houden. Ik moet nog een presentatie voorbereiden voor woensdag en werk voor 3 klanten verzetten wat de afgelopen dagen volledig is blijven liggen. Mijn enige off-time is hier op het forum. Ik raak dus enigszins gestresst. Heb nu gewoon niet de ruimte om veel aandacht aan de kids te geven.
dinsdag 27 oktober 2009 om 06:10
@kastanjez:
Ik doe dat al zo met de keuzes. Tot dat hij een keuze maakt blijft hij bij mij staan. Dat leidt tot ontzettend veel dreinen en stug volhouden dat hij X wil. Hij negeert gewoon compleet wat je zegt.
@stoeptegel: het punt is dat "samen met mij" vooralsnog geen optie is. Zie mijn bovenstaande post. Ik snap dat het nodig is, maar het huis moet af zodat we hier met z'n allen kunnen blijven en mijn werk moet doorgaan anders kan ik niet in de VS blijven.
Vrees dat een gameboy nog het nuttigst is al heb ik daar een enorme weerzin tegen. Compu is tijdelijk buiten gebruik sinds ze een megavirusinfectie erop hebben weten te krijgen.
Ik wijs voor mijn gevoel al heel veel knuffelen af. En zeker de jongen die talent heeft om er om te vragen op onmogelijke momenten waar ik overduidelijk met iets of iemand bezig ben.
Ik leg dat dan uit, maar het komt nog niet echt over.
Heb hem vandaag overigens wel spontaan z'n knuffel gegeven toen er wel tijd voor was, en daarbij ook gezegd dat hij eerder moest wachten, maar dat het nu een goed moment was.
Later in de middag kwam hij weer (tijdens tv kijken) vragen en zei hij voor het eerst zelf na een minuutje, ok nu is het genoeg.
Helaas kroop toen zus op schoot en bleef daar lang hangen dus toen moest hij weer even zijn deel inhalen. Liza de knuffelmachine...
Over dat vrij laten. Ik interpreteerde anders dan jij bedoelde. Misschien moet ik hem wel inderdaad constant onder mijn oog houden. Probleem is dat zijn opties dan echt niks anders zijn dan boekje lezen of kleuren. Word ook wel erg moe van dat politieagentje spelen.
Lunchovergeven: jongen was blijkbaar al niet lekker. Had geen honger maar ik dacht dat hij moeilijk liep te doen dus zette hem aan het eten. Dat was drie happen (pizza, dus geen spruiten) en dat kwam er meteen uit. De oudste had 's ochtends al overgegeven (iets verkeerds gegeten dag ervoor) dus die was nog wat kwakkelig, en de jongste ging voor de gezelligheid (nep dus) ook mee doen.
Geen eigen kamers hier. Pa en ik slapen nog steeds bij ze op de kamer, maar dat verandert morgen hopelijk. Maar dan is het dus 1 kinderkamer en 1 ouderkamer.
Uitelkaar zetten is echt vooralsnog onbegonnen werk als er twee over de rooie zijn. Dan wordt er 0,0 meer geluisterd. Overigens komt dat niet zo vaak voor en met 1 lastpak lukt het me al beter om de rest de kamer uit te sturen zodat ik alleen ben met degene die dan wild is. Die kan ik dan echter niet loslaten want loopt weg en gaat schoppen en slaan.
Dat gebeurt overigens niet bij pa, daar zijn ze echt wel bang voor.
@kastanjez:
Samenspelen gaat redelijk. Tijdens het beitsen hebben ze schooltje en kappertje gespeeld. Maar vaak loopt het toch uit op vechten.
Collages is wel een leuk idee.
Ik doe dat al zo met de keuzes. Tot dat hij een keuze maakt blijft hij bij mij staan. Dat leidt tot ontzettend veel dreinen en stug volhouden dat hij X wil. Hij negeert gewoon compleet wat je zegt.
@stoeptegel: het punt is dat "samen met mij" vooralsnog geen optie is. Zie mijn bovenstaande post. Ik snap dat het nodig is, maar het huis moet af zodat we hier met z'n allen kunnen blijven en mijn werk moet doorgaan anders kan ik niet in de VS blijven.
Vrees dat een gameboy nog het nuttigst is al heb ik daar een enorme weerzin tegen. Compu is tijdelijk buiten gebruik sinds ze een megavirusinfectie erop hebben weten te krijgen.
Ik wijs voor mijn gevoel al heel veel knuffelen af. En zeker de jongen die talent heeft om er om te vragen op onmogelijke momenten waar ik overduidelijk met iets of iemand bezig ben.
Ik leg dat dan uit, maar het komt nog niet echt over.
Heb hem vandaag overigens wel spontaan z'n knuffel gegeven toen er wel tijd voor was, en daarbij ook gezegd dat hij eerder moest wachten, maar dat het nu een goed moment was.
Later in de middag kwam hij weer (tijdens tv kijken) vragen en zei hij voor het eerst zelf na een minuutje, ok nu is het genoeg.
Helaas kroop toen zus op schoot en bleef daar lang hangen dus toen moest hij weer even zijn deel inhalen. Liza de knuffelmachine...
Over dat vrij laten. Ik interpreteerde anders dan jij bedoelde. Misschien moet ik hem wel inderdaad constant onder mijn oog houden. Probleem is dat zijn opties dan echt niks anders zijn dan boekje lezen of kleuren. Word ook wel erg moe van dat politieagentje spelen.
Lunchovergeven: jongen was blijkbaar al niet lekker. Had geen honger maar ik dacht dat hij moeilijk liep te doen dus zette hem aan het eten. Dat was drie happen (pizza, dus geen spruiten) en dat kwam er meteen uit. De oudste had 's ochtends al overgegeven (iets verkeerds gegeten dag ervoor) dus die was nog wat kwakkelig, en de jongste ging voor de gezelligheid (nep dus) ook mee doen.
Geen eigen kamers hier. Pa en ik slapen nog steeds bij ze op de kamer, maar dat verandert morgen hopelijk. Maar dan is het dus 1 kinderkamer en 1 ouderkamer.
Uitelkaar zetten is echt vooralsnog onbegonnen werk als er twee over de rooie zijn. Dan wordt er 0,0 meer geluisterd. Overigens komt dat niet zo vaak voor en met 1 lastpak lukt het me al beter om de rest de kamer uit te sturen zodat ik alleen ben met degene die dan wild is. Die kan ik dan echter niet loslaten want loopt weg en gaat schoppen en slaan.
Dat gebeurt overigens niet bij pa, daar zijn ze echt wel bang voor.
@kastanjez:
Samenspelen gaat redelijk. Tijdens het beitsen hebben ze schooltje en kappertje gespeeld. Maar vaak loopt het toch uit op vechten.
Collages is wel een leuk idee.
dinsdag 27 oktober 2009 om 06:29
@mamzelle:
Ik zou de buurt eens wat rond moeten lopen om te kijken of er nog meer kids in deze leeftijd zijn. Dan kunnen ze daar mee buiten spelen. Rond mijn huis is vooralsnog no go.
Ik vind op zich dat de kids al goed naar me luisteren voor zo'n nieuw persoon in hun leven, maar als ze door het lint zijn dan is er geen land meer mee te bezeilen. En drie is veel. En de oudste doet ook graag haar zegje en moet daar ook erg op gecorrigeerd worden.
Over de time-out: dat is hier iets wat betekent dat ik ze vasthoud tot ze weer rustig zijn. Als ze daar aan toe zijn dan zijn ze echt onhandelbaar. Vechten, schoppen, slaan... Ik pak ze dan van achter beet en ga met ze zitten. Vertel ze rustig dat dit gedrag niet kan en dat we blijven zitten tot ze weer kalm zijn. Meestal verloopt dit van een 10 minuten heftig protest naar huilen en/of schreeuwen. Als ze huilen of schreeuwen zeg ik dat dat een goede manier is om hun boosheid te uiten en dat ze het mogen laten komen. Als ze eraan toe zijn (niet te hard meer worstelen) streel ik ze over hun rug om ze verder te kalmeren. Uiteindelijk stopt het huilen en voel ik ze ontspannen. Ik houd ze dan nog heel losjes vast en meestal beginnen ze dan met mijn kleding te spelen. Als ik vertrouw dat de bui over is vraag ik of ze klaar zijn voor een knuffel en dan eindigt het geheel met een flinke knuffel en zoenen.
De jongste heeft het het meest nodig gehad tot nu toe. Ze snapt heel goed dat het een soort straf is en spartelt ook tegen, maar accepteert het ook en ik hoef haar eigenlijk helemaal niet stevig vast te houden, mijn armen om haar heen is al voldoende.
Jongste heeft op school de meeste agressieproblemen. Waar de jongen nu al langer dan een week op groen zit is de jongste steeds rood wegens vechten in klas en op schoolplein.
Heb man gezegd dat ik niet meer wil dat hij haar straft voor haar "rood zijn" omdat ik denk dat het geen indruk meer maakt. Ik heb twee maanden gevraagd/eist voor mijn aanpak. Wat ik wil doen is elke dag na school met haar nabespreken en kijken wat dat (samen met meer aandacht en meer knuffels) oplevert. Alle kids zeggen altijd "I don't know" op vragen van pa en blijven vaag. Vandaag vertelde jongste voor het eerst hoe ze haar rode kaart had verdiend. Stoeien wat uitliep op vechten tijdens speelkwartier en nog eens meppen in de klas toen lerares naar de wc was.
Ik zou de buurt eens wat rond moeten lopen om te kijken of er nog meer kids in deze leeftijd zijn. Dan kunnen ze daar mee buiten spelen. Rond mijn huis is vooralsnog no go.
Ik vind op zich dat de kids al goed naar me luisteren voor zo'n nieuw persoon in hun leven, maar als ze door het lint zijn dan is er geen land meer mee te bezeilen. En drie is veel. En de oudste doet ook graag haar zegje en moet daar ook erg op gecorrigeerd worden.
Over de time-out: dat is hier iets wat betekent dat ik ze vasthoud tot ze weer rustig zijn. Als ze daar aan toe zijn dan zijn ze echt onhandelbaar. Vechten, schoppen, slaan... Ik pak ze dan van achter beet en ga met ze zitten. Vertel ze rustig dat dit gedrag niet kan en dat we blijven zitten tot ze weer kalm zijn. Meestal verloopt dit van een 10 minuten heftig protest naar huilen en/of schreeuwen. Als ze huilen of schreeuwen zeg ik dat dat een goede manier is om hun boosheid te uiten en dat ze het mogen laten komen. Als ze eraan toe zijn (niet te hard meer worstelen) streel ik ze over hun rug om ze verder te kalmeren. Uiteindelijk stopt het huilen en voel ik ze ontspannen. Ik houd ze dan nog heel losjes vast en meestal beginnen ze dan met mijn kleding te spelen. Als ik vertrouw dat de bui over is vraag ik of ze klaar zijn voor een knuffel en dan eindigt het geheel met een flinke knuffel en zoenen.
De jongste heeft het het meest nodig gehad tot nu toe. Ze snapt heel goed dat het een soort straf is en spartelt ook tegen, maar accepteert het ook en ik hoef haar eigenlijk helemaal niet stevig vast te houden, mijn armen om haar heen is al voldoende.
Jongste heeft op school de meeste agressieproblemen. Waar de jongen nu al langer dan een week op groen zit is de jongste steeds rood wegens vechten in klas en op schoolplein.
Heb man gezegd dat ik niet meer wil dat hij haar straft voor haar "rood zijn" omdat ik denk dat het geen indruk meer maakt. Ik heb twee maanden gevraagd/eist voor mijn aanpak. Wat ik wil doen is elke dag na school met haar nabespreken en kijken wat dat (samen met meer aandacht en meer knuffels) oplevert. Alle kids zeggen altijd "I don't know" op vragen van pa en blijven vaag. Vandaag vertelde jongste voor het eerst hoe ze haar rode kaart had verdiend. Stoeien wat uitliep op vechten tijdens speelkwartier en nog eens meppen in de klas toen lerares naar de wc was.
dinsdag 27 oktober 2009 om 07:46
Hoi Liza,
Even kort later meer : een zakmes in een ladenkast ligt zeker wel voor het grijpen. Dat is een easy plekje voor een kind, ook al denk jij van niet ! Zakmessen ed kan je dus niet in een ladenkast leggen, maar dat weet je nu ook wel lijkt me...Dat soort dingen echt verstoppen op plaatsen waar kinderen absoluut niet bij kunnen. Levensgevaarlijk, opbergen die handel ! ( heel hoog )
Even kort later meer : een zakmes in een ladenkast ligt zeker wel voor het grijpen. Dat is een easy plekje voor een kind, ook al denk jij van niet ! Zakmessen ed kan je dus niet in een ladenkast leggen, maar dat weet je nu ook wel lijkt me...Dat soort dingen echt verstoppen op plaatsen waar kinderen absoluut niet bij kunnen. Levensgevaarlijk, opbergen die handel ! ( heel hoog )
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:36
quote:liza schreef op 26 oktober 2009 @ 03:50:
En toen ik vandaag wat lang wegbleef met boodschappen doen belde pa constant op. Die miste me ook.
Hier krijg ik een beetje de kriebels van. Hij mist je als je boodschappen gaat doen? En belt je dan constant op? Ik wil je graag waarschuwen, want zoals eerder gezegd heb je al een aantal ingrediënten voor een potentieel ongelijkwaardige relatie. Dit soort dingen kan in het begin heel lief en leuk lijken, maar het kan ook al snel controlerend en dominant gedrag worden. Het is voor jou belangrijk om je eigen dingen te kunnen doen en daar de tijd voor te nemen die je nodig hebt. Laten we wel wezen, het is heel lief van jou dat je je zo enorm inzet voor de kinderen, maar uiteindelijk zijn ze zijn verantwoordelijkheid.
Je klinkt als een behoorlijk onafhankelijke en sterke dame. Let erop dat je je grenzen niet geleidelijk verschuift door alle dingen die momenteel op je afkomen en door de omstandigheden.
En toen ik vandaag wat lang wegbleef met boodschappen doen belde pa constant op. Die miste me ook.
Hier krijg ik een beetje de kriebels van. Hij mist je als je boodschappen gaat doen? En belt je dan constant op? Ik wil je graag waarschuwen, want zoals eerder gezegd heb je al een aantal ingrediënten voor een potentieel ongelijkwaardige relatie. Dit soort dingen kan in het begin heel lief en leuk lijken, maar het kan ook al snel controlerend en dominant gedrag worden. Het is voor jou belangrijk om je eigen dingen te kunnen doen en daar de tijd voor te nemen die je nodig hebt. Laten we wel wezen, het is heel lief van jou dat je je zo enorm inzet voor de kinderen, maar uiteindelijk zijn ze zijn verantwoordelijkheid.
Je klinkt als een behoorlijk onafhankelijke en sterke dame. Let erop dat je je grenzen niet geleidelijk verschuift door alle dingen die momenteel op je afkomen en door de omstandigheden.
Ga in therapie!
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:44
quote:liza schreef op 27 oktober 2009 @ 06:29:
Wat ik wil doen is elke dag na school met haar nabespreken en kijken wat dat (samen met meer aandacht en meer knuffels) oplevert. Alle kids zeggen altijd "I don't know" op vragen van pa en blijven vaag. Vandaag vertelde jongste voor het eerst hoe ze haar rode kaart had verdiend. Stoeien wat uitliep op vechten tijdens speelkwartier en nog eens meppen in de klas toen lerares naar de wc was.
Wat ik een tijdje dagelijks met de jongste heb gedaan, is 's avonds de dag doorspreken. Ik stelde haar dan een aantal vaste vragen: hoe was je dag? wat was het leukste vandaag? wat was het stomste? enz. Dan kwam er al heel wat naar voren. Als er weinig sjoege komt, kun je specifieker worden. Wat heb je op school gedaan? En hoe ging dat? Met wie heb je dat gedaan? Met wie heb je in de pauze gespeeld? Wat heb je gespeeld? Wat heb je gegeten? Met wie zat je aan een tafel? Open vragen waar eigenlijk geen "kweetniet" op kan komen.
Bij zulke vragen komt vaak van alles naar boven waar ik nog niets over gehoord had, bv. vervelende opmerkingen van een ander kind of andere dingen die pijnlijk (of leuk) zijn geweest die dag.
Wat ik wil doen is elke dag na school met haar nabespreken en kijken wat dat (samen met meer aandacht en meer knuffels) oplevert. Alle kids zeggen altijd "I don't know" op vragen van pa en blijven vaag. Vandaag vertelde jongste voor het eerst hoe ze haar rode kaart had verdiend. Stoeien wat uitliep op vechten tijdens speelkwartier en nog eens meppen in de klas toen lerares naar de wc was.
Wat ik een tijdje dagelijks met de jongste heb gedaan, is 's avonds de dag doorspreken. Ik stelde haar dan een aantal vaste vragen: hoe was je dag? wat was het leukste vandaag? wat was het stomste? enz. Dan kwam er al heel wat naar voren. Als er weinig sjoege komt, kun je specifieker worden. Wat heb je op school gedaan? En hoe ging dat? Met wie heb je dat gedaan? Met wie heb je in de pauze gespeeld? Wat heb je gespeeld? Wat heb je gegeten? Met wie zat je aan een tafel? Open vragen waar eigenlijk geen "kweetniet" op kan komen.
Bij zulke vragen komt vaak van alles naar boven waar ik nog niets over gehoord had, bv. vervelende opmerkingen van een ander kind of andere dingen die pijnlijk (of leuk) zijn geweest die dag.
Ga in therapie!
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:55
Eens met Dubio. Het komt erg op mij over als dat jij als reddende engel plotsklaps neergestreken bent in dit gezin. Je doet erg je best , dat siert je. Maar bewaak je grenzen goed. Je spreekt jezelf ook wel tegen hier en daar, als ik benoem dat je veel alleen bent met de kinderen bestrijd je dat, door vervolgens op te noemen wanneer je alleen bent geweest met de kinderen , wat imo veel is. Je zegt dat dat doorgaans niet zo is, dat de kinderen vrije dagen van school hadden maar dat blijft altijd terugkomen natuurlijk, dat zal niet iets zijn van 1 x per jaar. Er zullen los van vrije schooldagen altijd wel weer andere situaties voorkomen waarin jij vrees ik degene bent die de hele bubs opvangt.
Alleen de ochtenden al, alle kinderen alleen verzorgen en naar school bonjouren vind ik alleen al best veel gevraagd van iemand die zelf geen kinderen heeft en net in een relatie zit met een vader van 3 kinderen. Dat zijn toch 5 ochtenden in de week, als jouw vriend elke dag werkt. Ik kan me zo voorstellen dat je over een tijdje het er helemaal mee gehad hebt. De drukte van een gezin met 3 kinderen blijft namelijk, het gekibbel blijft, de ruzies blijven, de problemen op school blijven, ook al heb je je huis aan kant etc ( wat zeker wel in orde dient te zijn maakt het wel iets prettiger voor iedereen). Hoe zie je dit zelf? Heb je een idee hierover hoe het in de toekomst zal zijn?
Ik vind het echt heel nobel voor je dat je jezelf zo opwerpt als redder in de nood , ik zou zelf nooit een beginnende relatie van me op die manier in mijn leven betrekken, ook al verlang ik zelf ook weleens naar iemand die het even van me overneemt zodat ik normaal op tijd op mijn werk kan zijn Maar ik vind het niet kunnen naar mijn 4 kinderen toe en naar een beginnende verkering. Misschien zie ik het wat te zwart-wit allemaal, plus ik weet dat vrouwen veel meer geneigd zijn zichzelf op te offeren, een man zou zichzelf nooit zo aanbieden zoals jij denk ik
Het valt me op trouwens dat je de moeder 'de oppas ' noemt, ik vroeg me af waarom?
Alleen de ochtenden al, alle kinderen alleen verzorgen en naar school bonjouren vind ik alleen al best veel gevraagd van iemand die zelf geen kinderen heeft en net in een relatie zit met een vader van 3 kinderen. Dat zijn toch 5 ochtenden in de week, als jouw vriend elke dag werkt. Ik kan me zo voorstellen dat je over een tijdje het er helemaal mee gehad hebt. De drukte van een gezin met 3 kinderen blijft namelijk, het gekibbel blijft, de ruzies blijven, de problemen op school blijven, ook al heb je je huis aan kant etc ( wat zeker wel in orde dient te zijn maakt het wel iets prettiger voor iedereen). Hoe zie je dit zelf? Heb je een idee hierover hoe het in de toekomst zal zijn?
Ik vind het echt heel nobel voor je dat je jezelf zo opwerpt als redder in de nood , ik zou zelf nooit een beginnende relatie van me op die manier in mijn leven betrekken, ook al verlang ik zelf ook weleens naar iemand die het even van me overneemt zodat ik normaal op tijd op mijn werk kan zijn Maar ik vind het niet kunnen naar mijn 4 kinderen toe en naar een beginnende verkering. Misschien zie ik het wat te zwart-wit allemaal, plus ik weet dat vrouwen veel meer geneigd zijn zichzelf op te offeren, een man zou zichzelf nooit zo aanbieden zoals jij denk ik
Het valt me op trouwens dat je de moeder 'de oppas ' noemt, ik vroeg me af waarom?
dinsdag 27 oktober 2009 om 18:03
Als ik me jouw time-out voorstel denk ik dat ik zelf ook wel trappen naar achteren zou krijgen. Ben jij zo handig in een houdgreep of neem je dat voor lief?
Verder, helaas, eens met de anderen. Het lijkt alsof je man je aan het 'groomen' is. Is natuurlijk ook superdeluxe voor hem, zomaar een moetter voor zijn kinderen, en nog een leuk wijffie voor hem ook.
Ik weet niet hoeveel relaties deze man achter de rug heeft, dat kan schelen. Ik heb 1 stiefgezin achter de rug en aanmenevernooitniet dat er nog iemand dicht bij mijn kinderen komt voordat ik die door en door ken. Ondanks dat het me best wel leuk lijkt om kinderen samen met iemand anders te 'doen'.
Zoon zou wel buiten je ogen kunnen, en hoeft echt niet op een stoel te zitten met een boek of een kleurboek, wel moet je eigenlijk zodra je hem uit het zicht hebt je oren scherp hebben op onraad. Vermoeiend, maar als de jongen een tijdje doorheeft dat hij toch wordt ondervangen wanneer hij ertussenuit sneakt, wordt onraad doen ook een stuk minder interessant.
En als consequentie voor terugkerend onraad kun je dan het boekje, het kleurboek, de kamer waarin jij bent, stellen.
Verder, helaas, eens met de anderen. Het lijkt alsof je man je aan het 'groomen' is. Is natuurlijk ook superdeluxe voor hem, zomaar een moetter voor zijn kinderen, en nog een leuk wijffie voor hem ook.
Ik weet niet hoeveel relaties deze man achter de rug heeft, dat kan schelen. Ik heb 1 stiefgezin achter de rug en aanmenevernooitniet dat er nog iemand dicht bij mijn kinderen komt voordat ik die door en door ken. Ondanks dat het me best wel leuk lijkt om kinderen samen met iemand anders te 'doen'.
Zoon zou wel buiten je ogen kunnen, en hoeft echt niet op een stoel te zitten met een boek of een kleurboek, wel moet je eigenlijk zodra je hem uit het zicht hebt je oren scherp hebben op onraad. Vermoeiend, maar als de jongen een tijdje doorheeft dat hij toch wordt ondervangen wanneer hij ertussenuit sneakt, wordt onraad doen ook een stuk minder interessant.
En als consequentie voor terugkerend onraad kun je dan het boekje, het kleurboek, de kamer waarin jij bent, stellen.
dinsdag 27 oktober 2009 om 19:11
Wil even in de bres springen voor mijn man. Die profiteert zeker niet van mij. Maar we zijn wel zoekende naar hoe dit allemaal voor elkaar te krijgen. Beiden hadden we gehoopt dat de moeder wat meer mee zou werken zodat wij meer tijd voor elkaar zouden hebben, en bijvoorbeeld schoolvrije dagen door haar opgevangen konden worden. Dat lijkt er nu niet in te zitten.
Gister ben ik flink uit mijn slof geschoten omdat ik helemaal gek werd van niet kunnen werken en alleen maar met de kinderen bezig te zijn. Mijn administratie liep de pan uit (leek even alsof ik geen geld op mijn rekening had. Draagt ook lekker bij aan de stress). Het ging me niet eens zozeer om de schuld bij iemand te leggen, maar ik wilde de verzekering dat ik de komende dagen zoveel mogelijk "vrij" kan zijn om te werken. Man was erg zorgzaam en accepteert helemaal dat hij na schooltijd de zorg moet dragen. Is niet dat ik helemaal niks wil doen, maar als ik niet eens toekom aan het beantwoorden van mijn mail dan is er echt iets mis. En die paar uurtjes schooltijd zijn voor mij niet genoeg.
Gister ben ik flink uit mijn slof geschoten omdat ik helemaal gek werd van niet kunnen werken en alleen maar met de kinderen bezig te zijn. Mijn administratie liep de pan uit (leek even alsof ik geen geld op mijn rekening had. Draagt ook lekker bij aan de stress). Het ging me niet eens zozeer om de schuld bij iemand te leggen, maar ik wilde de verzekering dat ik de komende dagen zoveel mogelijk "vrij" kan zijn om te werken. Man was erg zorgzaam en accepteert helemaal dat hij na schooltijd de zorg moet dragen. Is niet dat ik helemaal niks wil doen, maar als ik niet eens toekom aan het beantwoorden van mijn mail dan is er echt iets mis. En die paar uurtjes schooltijd zijn voor mij niet genoeg.
dinsdag 27 oktober 2009 om 22:57
woensdag 28 oktober 2009 om 00:24
Zucht, dacht een oplossing te hebben gevonden. Pa met ze naar buitengestuurd zodat ze lekker kunnen spelen. Maar nu is oom hier en speelt buiten schaak met pa en jongen loopt te dreinen dat ie zich verveelt. Zussen hebben verder geen problemen.
Heb het overigens pa's probleem gemaakt en heb wel rust in mijn keuken.
Heb het overigens pa's probleem gemaakt en heb wel rust in mijn keuken.
donderdag 29 oktober 2009 om 23:20
Goed nieuws!
Een vriendin van mij werkt voor een naschoolsprogramma waarbij de kinderen van school opgehaald worden, en 's avonds thuisgebracht. In die tijd doen ze hun huiswerk en krijgen ze muzikale training om in een marching band te spelen. Het is een 5daags programma en ze laten de oudste 2 toe. Kunnen waarschijnlijk volgende week al beginnen.
Ik ben helemaal blij. Ik heb zelf veel vrijwilligerswerk voor hen gedaan en ze zijn fantastisch met de kinderen. Het is een groep van 100 kids en ze zijn allemaal top gemotiveerd. En het is een buitenkans dat ze mee mogen doen want er is een wachtlijst van 400 kinderen.
Naast een buitenkans voor de kinderen zelf is het voor ons ook een verlichting. Denk ook dat het goed gaat zijn voor de jongste want die gaat nu wat meer privetijd met ons krijgen.
Een vriendin van mij werkt voor een naschoolsprogramma waarbij de kinderen van school opgehaald worden, en 's avonds thuisgebracht. In die tijd doen ze hun huiswerk en krijgen ze muzikale training om in een marching band te spelen. Het is een 5daags programma en ze laten de oudste 2 toe. Kunnen waarschijnlijk volgende week al beginnen.
Ik ben helemaal blij. Ik heb zelf veel vrijwilligerswerk voor hen gedaan en ze zijn fantastisch met de kinderen. Het is een groep van 100 kids en ze zijn allemaal top gemotiveerd. En het is een buitenkans dat ze mee mogen doen want er is een wachtlijst van 400 kinderen.
Naast een buitenkans voor de kinderen zelf is het voor ons ook een verlichting. Denk ook dat het goed gaat zijn voor de jongste want die gaat nu wat meer privetijd met ons krijgen.
vrijdag 30 oktober 2009 om 00:03
Tips voor plaatsen waar kinderen echt niet bij kunnen? Dacht dat "hoog" voldoende was, maar ze komen echt overal bij. Ga nu maar een afsluitbaarkistje kopen voor geld, belangrijke waren en zakmessen enzo.
@dubiootje: ja, denk dat ik inderdaad dat soort vragen moet gaan stellen aan de jongste. Vandaag heeft ze er weer een zootje van gemaakt. En het is echt een schatje, maar af en toe onhandelbaar.
@stoeptegel: het is nu nog een rommeltje met de tijden en hoeveel tijd ik met de kids doorbreng. Het principe is de ochtenden en inspringen op zaterdagen als man werkt. Heb ook al aangekondigd dat ik meer buiten de deur ga werken zodat ik wezenlijk iets kan afmaken.
Toekomst? Niet aan denken. Je kan niet alles overzien. En tot nu toe gaat het beter dan ik had gedacht. We'll see...
Ik noem de moeder overigens niet de oppas. Maar zij zou oppassen die dagen en liet verstek gaan.
Overigens heeft ze net gebeld dat we morgen na school de kids bij haar kunnen brengen. Blij dat ze zelf initiatief neemt.
@dubiootje: ja, denk dat ik inderdaad dat soort vragen moet gaan stellen aan de jongste. Vandaag heeft ze er weer een zootje van gemaakt. En het is echt een schatje, maar af en toe onhandelbaar.
@stoeptegel: het is nu nog een rommeltje met de tijden en hoeveel tijd ik met de kids doorbreng. Het principe is de ochtenden en inspringen op zaterdagen als man werkt. Heb ook al aangekondigd dat ik meer buiten de deur ga werken zodat ik wezenlijk iets kan afmaken.
Toekomst? Niet aan denken. Je kan niet alles overzien. En tot nu toe gaat het beter dan ik had gedacht. We'll see...
Ik noem de moeder overigens niet de oppas. Maar zij zou oppassen die dagen en liet verstek gaan.
Overigens heeft ze net gebeld dat we morgen na school de kids bij haar kunnen brengen. Blij dat ze zelf initiatief neemt.
vrijdag 30 oktober 2009 om 01:28
@ mamzelle: time-out en trappen naar achter? Knap als ze dat lukt terwijl we op de grond zitten. 
En ik heb het over de 6 en 8 jarige, dus dat is makkelijk te behappen, hoewel het wel een geworstel is, met name met de jongen. Overigens is het al zo'n 5 dagen niet meer nodig geweest. Het gedrag 's ochtends wordt ook beter. Meer luisteren en niet meer compleet uit hun dak gaan als het ze niet bevalt.
Wel net uitgevonden dat ze geld hebben gestolen. Lag in een envelop hoog weggeborgen tussen vanallerlei andere papieren.
Denk dat we wel weten wie het heeft gedaan, maar we hebben een gezamelijke straf gegeven: geen Halloween kostuums voor niemand zolang we geen bekentenis hebben.
En ik heb het over de 6 en 8 jarige, dus dat is makkelijk te behappen, hoewel het wel een geworstel is, met name met de jongen. Overigens is het al zo'n 5 dagen niet meer nodig geweest. Het gedrag 's ochtends wordt ook beter. Meer luisteren en niet meer compleet uit hun dak gaan als het ze niet bevalt.
Wel net uitgevonden dat ze geld hebben gestolen. Lag in een envelop hoog weggeborgen tussen vanallerlei andere papieren.
Denk dat we wel weten wie het heeft gedaan, maar we hebben een gezamelijke straf gegeven: geen Halloween kostuums voor niemand zolang we geen bekentenis hebben.
vrijdag 30 oktober 2009 om 11:38
Dat naschoolse programma klinkt hartstikke leuk! Ook fijn dat ze iets positiefs leren, als ik het goed begrijp zelfs een muziekinstrument? Muziek kan zo goed doen voor kinderen/mensen die het nodig hebben om opgelopen narigheid af te reageren. Hebben de kinderen er zin in?
Je klinkt sowieso positief, als dat time-out gedoe nu al een tijdje niet meer nodig is.
Het gestolen geld: ja, da's knap balen. Weet je zeker wie het heeft gedaan of twijfel je? Helaas moet ik je uit ervaring vertellen dat een dader die niet beschikt over het nodige inlevingsvermogen rustig de andere kinderen mee laat lijden in zijn straf. Het kan dan prettiger zijn om gewoon de dader aan te wijzen en hem te zeggen dat je het weet, en dat hij die en die straf krijgt. Bluffen desnoods, en hopen dat diegene nog niet zo doortrapt is om hard te gaan schelden dat hij het niet heeft gedaan als hij het wel heeft gedaan.
Ik ben zelf een sucker voor het inschatten van wie de dader is bij onraad, en dat betekent dat mijn heren nogal eens gezamenlijk stil zitten totdat degene heeft bekend. Wat ook niet werkt. Ik ben er nog niet aan uit of ik bij aanwijzen de juiste dader te pakken heb of dat er iemand is die asociaal genoeg is om er een ander kind in te laten luizen. Ik heb er twee die moeite of angst hebben voor bekennen.
Je klinkt sowieso positief, als dat time-out gedoe nu al een tijdje niet meer nodig is.
Het gestolen geld: ja, da's knap balen. Weet je zeker wie het heeft gedaan of twijfel je? Helaas moet ik je uit ervaring vertellen dat een dader die niet beschikt over het nodige inlevingsvermogen rustig de andere kinderen mee laat lijden in zijn straf. Het kan dan prettiger zijn om gewoon de dader aan te wijzen en hem te zeggen dat je het weet, en dat hij die en die straf krijgt. Bluffen desnoods, en hopen dat diegene nog niet zo doortrapt is om hard te gaan schelden dat hij het niet heeft gedaan als hij het wel heeft gedaan.
Ik ben zelf een sucker voor het inschatten van wie de dader is bij onraad, en dat betekent dat mijn heren nogal eens gezamenlijk stil zitten totdat degene heeft bekend. Wat ook niet werkt. Ik ben er nog niet aan uit of ik bij aanwijzen de juiste dader te pakken heb of dat er iemand is die asociaal genoeg is om er een ander kind in te laten luizen. Ik heb er twee die moeite of angst hebben voor bekennen.
vrijdag 30 oktober 2009 om 12:03
Hi mamzelle! Het naschoolse programma is echt te gek. Ze krijgen les van professionele brass band muzikanten en de sfeer is zo goed. Ben zo dankbaar dat mijn vriendin dit voor me heeft gedaan.
Over het stelen: de oudste heeft verteld dat het jongetje het heeft gedaan en het geld gedeeld heeft met zusje. Zo'n vermoeden had ik al. Helaas is het jongetje een ster in het ontkennen, zelfs al sta je er met je neus op dan speelt ie nog de vermoorde onschuld.
We hadden wel gehoopt dat er iets uit zou komen. Misschien vandaag nog, omdat morgen pas Halloween is. Ik geloof dat ze denken dat we nog wel bijdraaien, maar dat gebeurt mooi niet.
De wereld vergaat niet als ze geen kostuum hebben.
Er was ook snoepgoed weg, van de oudste die voor school een doos repen moest verkopen. Maar zij is zelf gedurende de dag op school ook nog eens 4 repen "kwijtgeraakt" en heeft daar niks over te vertellen, dus wat mij betreft hebben ze op dit moment ook allemaal wel straf verdiend.
Maar over het geheel vind ik het goed gaan hoor. Het is tenslotte niet niks al die veranderingen.
Mamzelle: wordt er bij jou veel gestolen? Ik vind het moeilijk inschatten hoe "normaal" stelen bij kinderen is. Weet van mezelf wel dat ik als kind snoepjes uit de snoeppot jatte, maar nooit geld. En ook geen spullen van mijn broertje.
Over het stelen: de oudste heeft verteld dat het jongetje het heeft gedaan en het geld gedeeld heeft met zusje. Zo'n vermoeden had ik al. Helaas is het jongetje een ster in het ontkennen, zelfs al sta je er met je neus op dan speelt ie nog de vermoorde onschuld.
We hadden wel gehoopt dat er iets uit zou komen. Misschien vandaag nog, omdat morgen pas Halloween is. Ik geloof dat ze denken dat we nog wel bijdraaien, maar dat gebeurt mooi niet.
De wereld vergaat niet als ze geen kostuum hebben.
Er was ook snoepgoed weg, van de oudste die voor school een doos repen moest verkopen. Maar zij is zelf gedurende de dag op school ook nog eens 4 repen "kwijtgeraakt" en heeft daar niks over te vertellen, dus wat mij betreft hebben ze op dit moment ook allemaal wel straf verdiend.
Maar over het geheel vind ik het goed gaan hoor. Het is tenslotte niet niks al die veranderingen.
Mamzelle: wordt er bij jou veel gestolen? Ik vind het moeilijk inschatten hoe "normaal" stelen bij kinderen is. Weet van mezelf wel dat ik als kind snoepjes uit de snoeppot jatte, maar nooit geld. En ook geen spullen van mijn broertje.
vrijdag 30 oktober 2009 om 14:20
Ik durf ook niet te zeggen wat 'normaal' is. Advies van de gezinsbegeleiding was wat betreft snoep in elk geval om dit achter slot en grendel te doen, zodat er geen verleiding zou zijn. En eigenlijk zou ditzelfde moeten gelden voor geld, maar omdat ik een ex heb gehad die geen geld kon zien liggen, heb ik er grote moeite mee om ook maar te overwegen mijn geld te bewaken. Ik wil me in mijn huis wat dat betreft gewoon veilig en beschermd voelen zonder kluizen en 'mijn schuld als er iets gejat wordt'.
Als ik geld mis ben ik een paar weken waakzaam en dan verslapt het weer. De dader kan een forse preek over eerlijk zijn en vertrouwen en zo tegemoet zien en evt. een inhouding op zijn zakgeld. Tot nu toe werkt dat, voor zover ik kan inschatten, redelijk. Er wordt wel eens iets gejat, maar niet op regelmatige basis.
Dezelfde dader is wel eens betrapt bij de winkel, inclusief thuisgebracht worden door de politie. Dat heeft hij godzijdank maar 1 keer uitgehaald, en de kleintjes waren denk ik nog meer onder de indruk dan hij.
Ik heb als kind best wel gejat bij de winkel, ben ook betrapt incl. politie, en heb het noooooit meer gedaan.
Fruit staat vrij, snoep hoort achter slot en grendel (heb ik niet, de kinderen weten de geheime plekjes al) en ik bemerk de laatste tijd dat ik weer laks ben met het opletten op illegaal snoepen. De kinderen bemerken dat ook.
Misschien dat iemand anders er iets zinnigers over kan zeggen. Ik neem het als jeugdzonden, wel jeugdzonden die niet te ver moeten gaan, en waarbij er beslist moet worden aangesproken op het geweten.
Als ik geld mis ben ik een paar weken waakzaam en dan verslapt het weer. De dader kan een forse preek over eerlijk zijn en vertrouwen en zo tegemoet zien en evt. een inhouding op zijn zakgeld. Tot nu toe werkt dat, voor zover ik kan inschatten, redelijk. Er wordt wel eens iets gejat, maar niet op regelmatige basis.
Dezelfde dader is wel eens betrapt bij de winkel, inclusief thuisgebracht worden door de politie. Dat heeft hij godzijdank maar 1 keer uitgehaald, en de kleintjes waren denk ik nog meer onder de indruk dan hij.
Ik heb als kind best wel gejat bij de winkel, ben ook betrapt incl. politie, en heb het noooooit meer gedaan.
Fruit staat vrij, snoep hoort achter slot en grendel (heb ik niet, de kinderen weten de geheime plekjes al) en ik bemerk de laatste tijd dat ik weer laks ben met het opletten op illegaal snoepen. De kinderen bemerken dat ook.
Misschien dat iemand anders er iets zinnigers over kan zeggen. Ik neem het als jeugdzonden, wel jeugdzonden die niet te ver moeten gaan, en waarbij er beslist moet worden aangesproken op het geweten.
vrijdag 30 oktober 2009 om 17:36
Mamzelle, dank je voor je input! Ik heb ook zo'n weerzin tegen "slot en grendel". Inderdaad, wil me veilig voelen in mijn eigen huis, plus als ze bij anderen zijn horen ze ook niet zo maar lades op te trekken en alles te pakken wat voor handen ligt.
Helaas ben ik zelf zo slordig met geld dat ik ook nooit weet wat ik precies in mijn portemonnee heb. Lastig om dat dan te checken. In het geval van deze diefstal was het duidelijk: een envelop met geld wat ik voor mijn verjaardag had gekregen. Iets van 20 a 30 dollar. En envelop lag ergens anders en leeg.
Vanochtend weer gejat: kauwgom van de oudste die haar handtas bovenop de kast had gelegd. Kleintjes gillen om het hardst dat zij er niet bij kunnen. Ja, en wie steelt er dan kauwgom? Ik geloof niks van "er niet bij kunnen". Ik heb een stel klimapen in huis. Ze komen overal bij.
Jongste liep met kauwgom in haar mond dus dat was simpel.
Straf: geen cereals. Ze krijgen allemaal een beetje omdat jongen zijn ADHD pil moet innemen, maar ze ontbijten op school, dus ik honger geen kind uit. Straf komt wel aan want de jongste is gek op eten, dus dat was tranen met tuiten.
Heb haar even apart genomen (waardoor de andere twee zich tegoed konden doen aan een enorme bak cereals. Zucht!) en uitleg gegeven over liegen en spulletjes van elkaar afpakken. Daarna was ze helemaal sorry, en naar grote zus toe rennen, weer tranen met tuiten en sorry zeggen.
Hoop dat het wat indruk maakt. Hoop ook dat ze vandaag op school braaf is want gister was ze onhandelbaar. Zag dat vanochtend ook al weer aankomen, maar die huilbui heeft haar ook weer gekalmeerd. En ze heeft heel veel knuffels gekregen want ik heb haar de hele weg naar de bushalte gedragen. Vind namelijk dat ze best verdriet mag hebben en eerlijk gezegd zie ik haar liever huilen dan zo'n enorm agressieve bui hebben.
Helaas ben ik zelf zo slordig met geld dat ik ook nooit weet wat ik precies in mijn portemonnee heb. Lastig om dat dan te checken. In het geval van deze diefstal was het duidelijk: een envelop met geld wat ik voor mijn verjaardag had gekregen. Iets van 20 a 30 dollar. En envelop lag ergens anders en leeg.
Vanochtend weer gejat: kauwgom van de oudste die haar handtas bovenop de kast had gelegd. Kleintjes gillen om het hardst dat zij er niet bij kunnen. Ja, en wie steelt er dan kauwgom? Ik geloof niks van "er niet bij kunnen". Ik heb een stel klimapen in huis. Ze komen overal bij.
Jongste liep met kauwgom in haar mond dus dat was simpel.
Straf: geen cereals. Ze krijgen allemaal een beetje omdat jongen zijn ADHD pil moet innemen, maar ze ontbijten op school, dus ik honger geen kind uit. Straf komt wel aan want de jongste is gek op eten, dus dat was tranen met tuiten.
Heb haar even apart genomen (waardoor de andere twee zich tegoed konden doen aan een enorme bak cereals. Zucht!) en uitleg gegeven over liegen en spulletjes van elkaar afpakken. Daarna was ze helemaal sorry, en naar grote zus toe rennen, weer tranen met tuiten en sorry zeggen.
Hoop dat het wat indruk maakt. Hoop ook dat ze vandaag op school braaf is want gister was ze onhandelbaar. Zag dat vanochtend ook al weer aankomen, maar die huilbui heeft haar ook weer gekalmeerd. En ze heeft heel veel knuffels gekregen want ik heb haar de hele weg naar de bushalte gedragen. Vind namelijk dat ze best verdriet mag hebben en eerlijk gezegd zie ik haar liever huilen dan zo'n enorm agressieve bui hebben.
