Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
vrijdag 5 november 2021 om 23:33
Dan kun je zo'n vereniging opdoeken. Want heel veel ouders hebben daar simpelweg niet de tijd voor, al zouden ze het leuk vinden. Er ligt meer werk dan er handen zijn. Om zo'n vereniging bestaansrecht te laten hebben en jouw kind te laten sporten, moet je zelf bijspringen. Want als je alle kosten zou doorberekenen als dit werk uitbesteed moet worden, kun je waarschijnlijk niet eens 1 kind laten sporten.
Dus de ouders die het leuk vinden? Denk je niet dat als die ouders het leuk zouden vinden, er voor to überhaupt geen issue zou zijn? Want dan zou er genoeg animo zijn.
vrijdag 5 november 2021 om 23:42
Al doet de hele wereld niets, dan is het nog niet jouw taak om het wél te doen. Ieder zijn grenzen. En die hoef je niet te overschrijden enkel en alleen 'omdat er verder niemand is'.
Ik heb ooit een collega gevraagd of ze een dienst wilde wisselen. Ik zat op dat moment op het werk en belde haar thuis op. Ze zegt ja op mijn vraag. Waarop ze mij ook meteen iets vraagt. Of ik wilde collecteren voor een bepaalde stichting. Er gingen opeens tientallen gedachtes door me heen: redenen waarom ik dat niet wilde, de vraag of ik überhaupt nee kon zeggen in deze situatie, wie moest het dan doen, etc.
Maar ik zei enkel: nee. Meteen weer allerlei gedachtes door mijn hoofd: redenen, smoezen, ik ben niet verantwoordelijk, al zou niemand het doen. Maar ik zei alleen hardop nogmaals nee. En zo nóg een keer: nee.
Ik gaf geen enkele uitleg, simpelweg omdat dit niet nodig was. Een nee volstond. En daar ging de andere partij tot mijn grote verbazing meteen mee akkoord. Zonder mij iets te vragen.
Drie keer NEE achter elkaar gezegd, hardop, zonder de twijfel te laten horen. Wat was ik trots op mezelf. Daarna nog eens toegepast bij een verzoek van een familielid.
Kortom: TO, je bent niets verplicht. Het is jouw leven, jouw grenzen, jouw gezondheid. Jij hebt de regie. Wat een ander daar (of hier) ook van vindt.
vrijdag 5 november 2021 om 23:45
I rest my case. Als er zoveel van waren dan werd er niet zo’n beroep gedaan op al die drukke ouders hè.
Of met andere woorden: denk je dat die bestuursleden zó schreeuwend dom zijn dat ze uren besteden aan het bellen en appen van onwillige ouders, terwijl er genoeg mensen klaarstaan die het oprecht leuk vinden?
vrijdag 5 november 2021 om 23:48
Prima, als je dan ook accepteert dat er dan dus zaterdag geen training is. En volgend seizoen geen competitie.
Tuurlijk mag je overal nee op zeggen. Maar de consequentie is dat bepaalde dingen dan dus niet gebeuren,
Als je wil dat je kind kan voetballen, moet je óf betaalde krachten betalen, of bereid zijn dingen zelf te doen. En anders geen voetbal,
vrijdag 5 november 2021 om 23:50
Word dan geen lid van een vereniging. Of mag alleen To grenzen hebbenSherlock schreef: ↑05-11-2021 23:42Al doet de hele wereld niets, dan is het nog niet jouw taak om het wél te doen. Ieder zijn grenzen. En die hoef je niet te overschrijden enkel en alleen 'omdat er verder niemand is'.
Ik heb ooit een collega gevraagd of ze een dienst wilde wisselen. Ik zat op dat moment op het werk en belde haar thuis op. Ze zegt ja op mijn vraag. Waarop ze mij ook meteen iets vraagt. Of ik wilde collecteren voor een bepaalde stichting. Er gingen opeens tientallen gedachtes door me heen: redenen waarom ik dat niet wilde, de vraag of ik überhaupt nee kon zeggen in deze situatie, wie moest het dan doen, etc.
Maar ik zei enkel: nee. Meteen weer allerlei gedachtes door mijn hoofd: redenen, smoezen, ik ben niet verantwoordelijk, al zou niemand het doen. Maar ik zei alleen hardop nogmaals nee. En zo nóg een keer: nee.
Ik gaf geen enkele uitleg, simpelweg omdat dit niet nodig was. Een nee volstond. En daar ging de andere partij tot mijn grote verbazing meteen mee akkoord. Zonder mij iets te vragen.
Drie keer NEE achter elkaar gezegd, hardop, zonder de twijfel te laten horen. Wat was ik trots op mezelf. Daarna nog eens toegepast bij een verzoek van een familielid.
Kortom: TO, je bent niets verplicht. Het is jouw leven, jouw grenzen, jouw gezondheid. Jij hebt de regie. Wat een ander daar (of hier) ook van vindt.
vrijdag 5 november 2021 om 23:51
Sherlock schreef: ↑05-11-2021 23:42Al doet de hele wereld niets, dan is het nog niet jouw taak om het wél te doen. Ieder zijn grenzen. En die hoef je niet te overschrijden enkel en alleen 'omdat er verder niemand is'.
Ik heb ooit een collega gevraagd of ze een dienst wilde wisselen. Ik zat op dat moment op het werk en belde haar thuis op. Ze zegt ja op mijn vraag. Waarop ze mij ook meteen iets vraagt. Of ik wilde collecteren voor een bepaalde stichting. Er gingen opeens tientallen gedachtes door me heen: redenen waarom ik dat niet wilde, de vraag of ik überhaupt nee kon zeggen in deze situatie, wie moest het dan doen, etc.
Maar ik zei enkel: nee. Meteen weer allerlei gedachtes door mijn hoofd: redenen, smoezen, ik ben niet verantwoordelijk, al zou niemand het doen. Maar ik zei alleen hardop nogmaals nee. En zo nóg een keer: nee.
Ik gaf geen enkele uitleg, simpelweg omdat dit niet nodig was. Een nee volstond. En daar ging de andere partij tot mijn grote verbazing meteen mee akkoord. Zonder mij iets te vragen.
Drie keer NEE achter elkaar gezegd, hardop, zonder de twijfel te laten horen. Wat was ik trots op mezelf. Daarna nog eens toegepast bij een verzoek van een familielid.
Kortom: TO, je bent niets verplicht. Het is jouw leven, jouw grenzen, jouw gezondheid. Jij hebt de regie. Wat een ander daar (of hier) ook van vindt.
Prima dat je drie keer 'nee' kunt zeggen op iets waartoe je je niet verplicht voelt.
Gaat alleen niet over deze situatie, zodra je je kind op geeft bij een vereniging, ben je wel min of meer verplicht bij te dragen aan die vereniging. Zonder leden, geen vereniging.
vrijdag 5 november 2021 om 23:51
Ginevra schreef: ↑05-11-2021 23:48Prima, als je dan ook accepteert dat er dan dus zaterdag geen training is. En volgend seizoen geen competitie.
Tuurlijk mag je overal nee op zeggen. Maar de consequentie is dat bepaalde dingen dan dus niet gebeuren,
Als je wil dat je kind kan voetballen, moet je óf betaalde krachten betalen, of bereid zijn dingen zelf te doen. En anders geen voetbal,
Mogelijk is dat een gevolg. Maar dat zie je pas als je nee zegt. Je zegt dan ieder geval wel ja tegen jezelf en je gezondheid.
Wanneer mag iemand naar jouw idee wél nee zeggen? Als hij in het gips zit? Of opgenomen is in het ziekenhuis? En wie bepaalt die grens? Anderen, totdat je zichtbaar niet meer kunt?
vrijdag 5 november 2021 om 23:57
Wat boeit het de school en anderen nou of jij er voor kiest om te werken of niet? Je kind krijgt dezelfde les als die van een thuisblijfmoeder hoor.Wickedwitch schreef: ↑04-11-2021 18:50Bij helpen op school heb ik toch veel overgelaten aan thuisblijf moeders. Daar zijn er in NL nog erg veel van. Belachelijk om dan van werkende vrouwen te eisen dat zij ook net zoveel helpen op school.
zaterdag 6 november 2021 om 00:01
Ik ben dan ook nergens bij waar ik zoiets mogelijk zou kunnen verwachten. Maar al zou je wel lid zijn: je omstandigheden kunnen veranderen. Het gaat dan ook niet om grenzen mógen hebben, maar ze simpelweg hébben, of dat een ander aanstaat of niet.
zaterdag 6 november 2021 om 00:03
Min of meer? Is het dan een verplichting of niet? (Ben er ook niet in thuis verder.) Is er voor getekend toen je je aanmeldde bij de club?Andersom schreef: ↑05-11-2021 23:51Prima dat je drie keer 'nee' kunt zeggen op iets waartoe je je niet verplicht voelt.
Gaat alleen niet over deze situatie, zodra je je kind op geeft bij een vereniging, ben je wel min of meer verplicht bij te dragen aan die vereniging. Zonder leden, geen vereniging.
Maar dan nog: als je niet kunt vanwege gezondheid, kun je simpelweg niet. Of het nou wel of geen échte verplichting was.
zaterdag 6 november 2021 om 01:01
Het punt is dat je al ‘ja’ hebt gezegd bij de aanmelding van een vereniging. Wil je dat gedoe niet dan zoek je een rijke vereniging waar je de boel kunt afkopen of je zoekt een commerciële sportschool waar je vervolgens gewoon ‘consument’ bent.Sherlock schreef: ↑05-11-2021 23:51Mogelijk is dat een gevolg. Maar dat zie je pas als je nee zegt. Je zegt dan ieder geval wel ja tegen jezelf en je gezondheid.
Wanneer mag iemand naar jouw idee wél nee zeggen? Als hij in het gips zit? Of opgenomen is in het ziekenhuis? En wie bepaalt die grens? Anderen, totdat je zichtbaar niet meer kunt?
Vergelijk het met die collega die met jou wilde ruilen en aan de telefoon ‘ja’ zei. Als ze die keutel weer had ingetrokken op het moment dat jij al in de startblokken had gestaan met collectebus en al. Dan zou het voor jou wèl een verschil uitmaken of ze niet zou kunnen omdat haar kind zojuist de SEH was binnen gebracht, ze zelf van de trap was gedonderd en met haar been in het gips zat of zich gewoon niet lekker voelde. En je zou er zeker de pest in hebben als het een taak was die de partner van die collega ook zo zou kunnen oppakken want ook ‘collega’ maar deze wil niet want heeft al zoveel aan het hoofd vanwege de issues van zijn/haar partner. En dat 9 van de 10 keer. Dan zou je ook niet meer begripvol en ondersteunend reageren als je dan ook nog eens een appje zou krijgen met de suggestie om zelf een stagiaire te zoeken die je eventueel zou kunnen inzetten als je die Heilige Graal al kunt vinden die dat onbetaald wil gaan doen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 6 november 2021 om 02:52
Als ik degene was die bij de club van TO de taken ingepland moest krijgen, zou ik wel mensen gewoon inroosteren. Ipv in de app gaan vragen wie zich wil aanmelden voor dit of dat taakje. Want dat wordt natuurlijk niks. Gewoon alle taken verdelen aan het begin van het seizoen, en als iemand iets niet kan doen, dan regelen ze zelf maar dat het door iemand anders gedaan wordt.
zaterdag 6 november 2021 om 05:38
Nou ja, het lukte je ook om naast een kind en een fulltime baan nog een studie te gaan doen, dus als je studie klaar is, kun je daar waarschijnlijk best iets voor je kind naast doen dat veel minder tijd kost. Tot die tijd kun je het door je partner laten doen, of misschien is je kind nog helemaal niet oud genoeg. Zo lang en zwaar is een master nou ook weer niet. En ook: als je kind nog niet sport is het waarschijnlijk een kleuter? Dan kun je prima sturen, net zoals je 'weg' stuurt van sporten die te ver fietsen zijn of op onhaalbare tijdstippenMaída schreef: ↑05-11-2021 23:23God, ik hoop toch echt dat mijn kind niet kiest voor voetbal of een andere sport waarbij ouders zoveel moeten doen...
Je zal er maar tijd voor hebben...
Met een fulltime baan en een master studie zie ik echt niet hoe ik dat er ook nog bij zou kunnen doen... krijg er nu al stress van!
zaterdag 6 november 2021 om 06:16
Is er al gezegd dat je je kinderen ook gewoon eraf kan halen en op een andere sport kan doen?
Sporten is leuk maar het is niet de bedoeling dat je er als ouder onder gebukt gaat. Wij doen ook bepaalde taken op de sportclub maar alleen de dingen waar we vantevoren voor getekend hebben. Ik ken ook mensen die bewust voor een sport met minder ouderparticipatie hebben gekozen. Mag allemaal, je bent een vrij mens.
Sporten is leuk maar het is niet de bedoeling dat je er als ouder onder gebukt gaat. Wij doen ook bepaalde taken op de sportclub maar alleen de dingen waar we vantevoren voor getekend hebben. Ik ken ook mensen die bewust voor een sport met minder ouderparticipatie hebben gekozen. Mag allemaal, je bent een vrij mens.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 06-11-2021 06:19
63.24% gewijzigd
zaterdag 6 november 2021 om 06:19
Ja, als je je kind inschrijft bij een vereniging ga je akkoord met de werkwijze van die vereniging. En dat is dus meestal heel veel ouderhulp. Soms kun je de taken kiezen, soms wordt je gewoon ingedeeld. En als je niet kunt moet je zelf iets regelen, je kunt jezelf niet gewoon alleen maar afmelden en het regelen van vervanging over laten aan de andere ouders of aan de club.
zaterdag 6 november 2021 om 06:23
abracadabra schreef: ↑05-11-2021 23:57Wat boeit het de school en anderen nou of jij er voor kiest om te werken of niet? Je kind krijgt dezelfde les als die van een thuisblijfmoeder hoor.
Serieus? Wat een belachelijke uitspraak. Werken lijkt me de norm. Nogal handig om je kinderen van een warm bed en eten te voorzien. Prioriteiten.
zaterdag 6 november 2021 om 06:28
Precies dit. Alleen zou ik in overleg gaan met de hoogste baas en uitleggen dat ik niet meer kan doen en dat ik niet wist dat het met 2 kinderen verdubbeld. Dat dit het is en dat ze het of kunnen accepteren of dat mijn kinderen van die sportvereniging gaan omdat het dan dus geen match is.
Jammer voor de kids maar het kan niet zo zijn dat je ouder gebukt gaat onder hun sportclub. Er zijn genieg sporten waar naar verhouding minder van de ouders verwacht wordt.
zaterdag 6 november 2021 om 06:32
Wickedwitch schreef: ↑04-11-2021 18:50Bij helpen op school heb ik toch veel overgelaten aan thuisblijf moeders. Daar zijn er in NL nog erg veel van. Belachelijk om dan van werkende vrouwen te eisen dat zij ook net zoveel helpen op school.
Over het algemeen wordt er door werkende ouders meer bijgedragen op school dan door thuisblijfouders.
zaterdag 6 november 2021 om 06:36
Ik werk dan maar 4 dagen in week, maar doe wel een master studie. Allebei mijn kinderen zitten op voetbal, dus wij moeten bijdragen. Ik ben mede met 2 andere ouders coach/trainer. Dit kost mij 1 avond en de zaterdagochtend. De andere avond dat er getraind wordt is er een andere ouder. Nu hebben ook nog een kind met een label waarvoor we buiten school ook nog verschillende afspraken hebben. Het is niet altijd even makkelijk maar het gaat wel.Maída schreef: ↑05-11-2021 23:23God, ik hoop toch echt dat mijn kind niet kiest voor voetbal of een andere sport waarbij ouders zoveel moeten doen...
Je zal er maar tijd voor hebben...
Met een fulltime baan en een master studie zie ik echt niet hoe ik dat er ook nog bij zou kunnen doen... krijg er nu al stress van!
Voor uit wedstrijd verzamelen we op een bepaald punt. Als dan een ouder in de app zegt wie kan mijn kind thuis ophalen want we geen auto dan vind ik daar iets van. Die ouders kunnen het kind ook gewoon naar het verzamelpunt brengen. Het kind woont niet in de buurt van een teamlid dus iedereen moet omrijden. Voorheen was ik vaak de gene die zei ik rij wel langs maar daar pas ik inmiddels voor. Dat omrijden kost mij gewoon al snel 15-20.
zaterdag 6 november 2021 om 06:43
Eerlijk gezegd klinkt de sportvereniging (of het team?) van TO ook als een heel slecht functionerende club. Appgroep met een vervelende sfeer, geleur om vrijwilligers waar niemand op reageert, de bemensing steeds niet rond krijgen.
Dat is op onze club (of ons team) helemaal niet zo. Je wordt wel bij inschrijving en op een eerste informatieavond er van doordrongen dat je geacht wordt wat bij te dragen, en ook welke taken dat zijn. Als je dat niet ziet zitten dan wordt je geen lid van de club.
Als je iets overkomt waardoor je minder belastbaar bent dan overleg je. Kan me niet voorstellen dat er bij ons dan niet ruimhartig zou worden gereageerd. Geen scheve gezichten hier, het gaat om de kinderen tenslotte. Als hier een vrijwilliger gevraagd wordt in de app groep is het altijd binnen een dag ingevuld. Hetzelfde geldt op school trouwens. De ouderparticipatie is al zo hoog, dat uitval van een paar ouders prima kan.
Het hangt dus van de club af of het lekker loopt of niet en hoe de sfeer is rondom die ouderparticipatie. Iets om op te letten.
Dat is op onze club (of ons team) helemaal niet zo. Je wordt wel bij inschrijving en op een eerste informatieavond er van doordrongen dat je geacht wordt wat bij te dragen, en ook welke taken dat zijn. Als je dat niet ziet zitten dan wordt je geen lid van de club.
Als je iets overkomt waardoor je minder belastbaar bent dan overleg je. Kan me niet voorstellen dat er bij ons dan niet ruimhartig zou worden gereageerd. Geen scheve gezichten hier, het gaat om de kinderen tenslotte. Als hier een vrijwilliger gevraagd wordt in de app groep is het altijd binnen een dag ingevuld. Hetzelfde geldt op school trouwens. De ouderparticipatie is al zo hoog, dat uitval van een paar ouders prima kan.
Het hangt dus van de club af of het lekker loopt of niet en hoe de sfeer is rondom die ouderparticipatie. Iets om op te letten.
zaterdag 6 november 2021 om 06:49
Handbal schreef: ↑06-11-2021 06:36Ik werk dan maar 4 dagen in week, maar doe wel een master studie. Allebei mijn kinderen zitten op voetbal, dus wij moeten bijdragen. Ik ben mede met 2 andere ouders coach/trainer. Dit kost mij 1 avond en de zaterdagochtend. De andere avond dat er getraind wordt is er een andere ouder. Nu hebben ook nog een kind met een label waarvoor we buiten school ook nog verschillende afspraken hebben. Het is niet altijd even makkelijk maar het gaat wel.
Voor uit wedstrijd verzamelen we op een bepaald punt. Als dan een ouder in de app zegt wie kan mijn kind thuis ophalen want we geen auto dan vind ik daar iets van. Die ouders kunnen het kind ook gewoon naar het verzamelpunt brengen. Het kind woont niet in de buurt van een teamlid dus iedereen moet omrijden. Voorheen was ik vaak de gene die zei ik rij wel langs maar daar pas ik inmiddels voor. Dat omrijden kost mij gewoon al snel 15-20.
Snap je dat mensen verschillen in draagkracht kunnen hebben? Je reageert op iemand die zegt dat ze zo'n ouderparticipatie in haar persoonlijke situatie niet ziet zitten.
zaterdag 6 november 2021 om 06:51
Handbal schreef: ↑06-11-2021 06:36Ik werk dan maar 4 dagen in week, maar doe wel een master studie. Allebei mijn kinderen zitten op voetbal, dus wij moeten bijdragen. Ik ben mede met 2 andere ouders coach/trainer. Dit kost mij 1 avond en de zaterdagochtend. De andere avond dat er getraind wordt is er een andere ouder. Nu hebben ook nog een kind met een label waarvoor we buiten school ook nog verschillende afspraken hebben. Het is niet altijd even makkelijk maar het gaat wel.
Voor uit wedstrijd verzamelen we op een bepaald punt. Als dan een ouder in de app zegt wie kan mijn kind thuis ophalen want we geen auto dan vind ik daar iets van. Die ouders kunnen het kind ook gewoon naar het verzamelpunt brengen. Het kind woont niet in de buurt van een teamlid dus iedereen moet omrijden. Voorheen was ik vaak de gene die zei ik rij wel langs maar daar pas ik inmiddels voor. Dat omrijden kost mij gewoon al snel 15-20.
Zelfs als ik niet hoefde om te rijden vond ik dit al irritant. In mijn zoons team zat ook zo'n kind waarvan de ouders dat steeds probeerden. Als je daar dan voor de deur stond, stond kind niet klaar. Stond je te wachten tot ze schoenen/jas aan had. Nog even een bidon pakken en vullen etc.
Als bestuurslid van het technisch bestuur ben ik daar op een gegeven moment het gesprek over aangegaan. Mijn kinderen gingen altijd op de fiets en ik met de auto want na terugkomst bleven zij graag nog even hangen bij de club. Als ik dat meisje mee nam moest ik haar ook terug brengen dus dan kon ik zelf ook niet blijven hangen.
zaterdag 6 november 2021 om 07:00
Dat snapt ze vast wel maar dan moet je de conclusie trekken dat - als anderen jouw taken niet kunnen of willen opvangen - deze vereniging dus niet geschikt is om je kinderen bij te laten sporten.
zaterdag 6 november 2021 om 07:17
Ik ben het er niet mee eens dat het volledig jullie eigen verantwoordelijkheid is en dat je het zelf moet oplossen.
Je bent niet tot meer in staat en daar zou het bij moeten blijven. Natuurlijk wordt het gewaardeerd wanneer je zelf een oplossing zou hebben, maar is die er niet, dan is dat toch echt het probleem van het bestuur van de vereniging. Wat hier gezegd wordt is dat kinderen dan niet op een dergelijke sport moeten gaan (als die lijn wordt doorgetrokken, dan betekent dit voor veel clubs ook het einde van een club). Kinderen worden de dupe wanneer hun ouders niet meer of misschien ook maar iets kunnen doen. Natuurlijk zijn er veel ouders die hun snor drukken, maar jullie voeren al taken uit.
Ik begrijp niet dat als jij gedwongen wordt meer taken uit te voeren, ze niet met hetzelfde enthousiasme de ouders 'dwingen' die momenteel helemaal niets doen. Hoeveel kindjes zitten er in een team en hoeveel taken zijn er eigenlijk te verdelen?
Duidelijk communiceren en je grenzen aangeven is wel volledig jouw verantwoordelijkheid.
Je bent niet tot meer in staat en daar zou het bij moeten blijven. Natuurlijk wordt het gewaardeerd wanneer je zelf een oplossing zou hebben, maar is die er niet, dan is dat toch echt het probleem van het bestuur van de vereniging. Wat hier gezegd wordt is dat kinderen dan niet op een dergelijke sport moeten gaan (als die lijn wordt doorgetrokken, dan betekent dit voor veel clubs ook het einde van een club). Kinderen worden de dupe wanneer hun ouders niet meer of misschien ook maar iets kunnen doen. Natuurlijk zijn er veel ouders die hun snor drukken, maar jullie voeren al taken uit.
Ik begrijp niet dat als jij gedwongen wordt meer taken uit te voeren, ze niet met hetzelfde enthousiasme de ouders 'dwingen' die momenteel helemaal niets doen. Hoeveel kindjes zitten er in een team en hoeveel taken zijn er eigenlijk te verdelen?
Duidelijk communiceren en je grenzen aangeven is wel volledig jouw verantwoordelijkheid.
zaterdag 6 november 2021 om 07:18
Ik vraag mij ook af, helpen op school, op de sportclub, ..etc: waarom wordt het altijd van vrouwen geeist die vaak al dubbel belast zijn met werk, huishouden en zorg voor kinderen. Waarom zegt niemand...ik eis het eens van die andere ouder.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
