Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
zaterdag 6 november 2021 om 07:34
Daar draait het helemaal niet om
En ja die kunnen veranderen. Zo is er onlangs een ouder overleden. Dan hoeft er geen grens aangegeven te worden. Daar hou je als team gewoon rekening mee.
reficul wijzigde dit bericht op 06-11-2021 07:39
0.97% gewijzigd
zaterdag 6 november 2021 om 07:37
viva-amber schreef: ↑06-11-2021 07:18Ik vraag mij ook af, helpen op school, op de sportclub, ..etc: waarom wordt het altijd van vrouwen geeist die vaak al dubbel belast zijn met werk, huishouden en zorg voor kinderen. Waarom zegt niemand...ik eis het eens van die andere ouder.
Dat moet die vrouw natuurlijk zelf thuis overleggen met man/vriend.
En je kunt natuurlijk zelf bepalen wiens telefoonnummer in welke lijst staat.
zaterdag 6 november 2021 om 07:43
Ik heb niet alle pagina’s gelezen maar ik vind het volstrekt onnozel dat jij de was doet voor een heel team. Waar slaat dat op? Ze kunnen toch zelf hun tenue wel bij de was gooien?
Verder vind ik het bizar om te lezen. Ik herken dit helemaal niet van de sportclubs waar ik zelf op zat als kind of volwassene. Ik (en mijn ouders idem) heb nog nooit wat gedaan behalve komen sporten en het is me (of hen) ook nooit gevraagd.
Op de basisschool van mijn oudste vragen ze soms wel of we wat kunnen doen, maar een simpel ‘nee, sorry, ik werk dan’ volstaat eigenlijk altijd.
Verder vind ik het bizar om te lezen. Ik herken dit helemaal niet van de sportclubs waar ik zelf op zat als kind of volwassene. Ik (en mijn ouders idem) heb nog nooit wat gedaan behalve komen sporten en het is me (of hen) ook nooit gevraagd.
Op de basisschool van mijn oudste vragen ze soms wel of we wat kunnen doen, maar een simpel ‘nee, sorry, ik werk dan’ volstaat eigenlijk altijd.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 6 november 2021 om 07:53
Heel eerlijk gezegd interesseert mij dat niet. Ik ga mij niet over de kop lopen om dat een andere het niet kan. Niet mijn verantwoordelijkheid want niet mijn kinderen. Voorheen deed ik dit wel maar daar ben ik mee gestopt. Ik was continu aan het passen en meten om alles te regelen. Sinds ik gestopt ben om alle gaten van andere ouders dicht te lopen heb ik meer rust.
zaterdag 6 november 2021 om 08:05
Dat kan, maar dan kan je kind dus niet sporten bij die club.
Bij de vereniging waar ik in het bestuur zat waren er teams die prima draaiden en waar ouders dingen voor elkaar opvingen. Daar heb je dan weinig werk aan als bestuur. Er waren ook teams waar te veel ouders een te kleine rol op pakten en waar je als bestuur steeds moest bijsturen. Waar ouders geen vierde rijbeurt wilden nemen zolang een ander nog geen derde rijbeurt had gehad. Wat ouders dus vooral zaten te kijken of een ander wel met zo veel deed als zijzelf maar die zelf eigenlijk ook zo weinig mogelijk deden.
zaterdag 6 november 2021 om 08:19
DitHandbal schreef: ↑06-11-2021 07:53Heel eerlijk gezegd interesseert mij dat niet. Ik ga mij niet over de kop lopen om dat een andere het niet kan. Niet mijn verantwoordelijkheid want niet mijn kinderen. Voorheen deed ik dit wel maar daar ben ik mee gestopt. Ik was continu aan het passen en meten om alles te regelen. Sinds ik gestopt ben om alle gaten van andere ouders dicht te lopen heb ik meer rust.
Grenzen van de ander kan ik accepteren alleen wil ik daar niet de gevolgen van dragen. Dat is weer mijn grens.
zaterdag 6 november 2021 om 08:20
Abby83 schreef: ↑06-11-2021 07:17Ik ben het er niet mee eens dat het volledig jullie eigen verantwoordelijkheid is en dat je het zelf moet oplossen.
Je bent niet tot meer in staat en daar zou het bij moeten blijven. Natuurlijk wordt het gewaardeerd wanneer je zelf een oplossing zou hebben, maar is die er niet, dan is dat toch echt het probleem van het bestuur van de vereniging. Wat hier gezegd wordt is dat kinderen dan niet op een dergelijke sport moeten gaan (als die lijn wordt doorgetrokken, dan betekent dit voor veel clubs ook het einde van een club). Kinderen worden de dupe wanneer hun ouders niet meer of misschien ook maar iets kunnen doen. Natuurlijk zijn er veel ouders die hun snor drukken, maar jullie voeren al taken uit.
Ik begrijp niet dat als jij gedwongen wordt meer taken uit te voeren, ze niet met hetzelfde enthousiasme de ouders 'dwingen' die momenteel helemaal niets doen. Hoeveel kindjes zitten er in een team en hoeveel taken zijn er eigenlijk te verdelen?
Duidelijk communiceren en je grenzen aangeven is wel volledig jouw verantwoordelijkheid.
Nee, zo werkt een vereniging niet. Dingen op teamniveau moeten niet steeds terug gelegd worden bij het bestuur.
Bestuursleden werven wordt steeds lastiger omdat er soms te veel taken bij dat bestuur over de schutting worden gegooid. Je bent geen klant van de vereniging...
zaterdag 6 november 2021 om 08:21
Precies, die zijn er niet voldoende. Dus werkt het niet en is het als ouder niet handig om je kind op een sport te doen waarbij je ook nog een heel verenigingsleven in je maag gesplitst krijgt.Ginevra schreef: ↑05-11-2021 23:45I rest my case. Als er zoveel van waren dan werd er niet zo’n beroep gedaan op al die drukke ouders hè.
Of met andere woorden: denk je dat die bestuursleden zó schreeuwend dom zijn dat ze uren besteden aan het bellen en appen van onwillige ouders, terwijl er genoeg mensen klaarstaan die het oprecht leuk vinden?
zaterdag 6 november 2021 om 08:31
Inderdaad, waarbij ik dan best iets meer wil doen dan die ander omdat ik dat leuk vind. Ik heb een bestuursfunctie gehad waarnaast wij als gezin gewoon ons aandeel namen in de teamzaken zoals wassen, rijden en zaalcommissaris zijn.
Ik had de tijd, ik vond het leuk, helemaal prima en in de meeste teams van de kinderen werd er dan wel rekening gehouden met sommige taken van mij die niet te combineren waren. Helaas ook wel eens het verwijt gekregen dat wij in een bepaalde periode, een rijbeurt minder hadden gehad dan alle andere ouders en dat we die de volgende periode dan moesten inhalen
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 06-11-2021 08:39
0.06% gewijzigd
zaterdag 6 november 2021 om 08:38
lux- schreef: ↑06-11-2021 07:43Ik heb niet alle pagina’s gelezen maar ik vind het volstrekt onnozel dat jij de was doet voor een heel team. Waar slaat dat op? Ze kunnen toch zelf hun tenue wel bij de was gooien?
Verder vind ik het bizar om te lezen. Ik herken dit helemaal niet van de sportclubs waar ik zelf op zat als kind of volwassene. Ik (en mijn ouders idem) heb nog nooit wat gedaan behalve komen sporten en het is me (of hen) ook nooit gevraagd.
Op de basisschool van mijn oudste vragen ze soms wel of we wat kunnen doen, maar een simpel ‘nee, sorry, ik werk dan’ volstaat eigenlijk altijd.
Bij de club van mijn kinderen was er per team een tas met shirts. Die shirts zijn duur, maar wij hadden verschillende ondernemers bereid gevonden te sponsoren. De F-jes hadden de naam van de plaatselijke bakker op hun shirt, de E-tjes de naam van de aannemer. Etc. Om alle teams te kunnen laten spelen moest er over en weer veel worden ingevallen. Het is dan verdomd onhandig dat Joep eerst een invalshirt bij Guus moet halen en dat ook weer moet terugbrengen.
Doordat alle shirts, broekjes, trainingspakken, etc eigendom zijn van de vereniging is het voor ouders met een smalle beurs ook mogelijk hun kind te laten sporten.
zaterdag 6 november 2021 om 09:00
Je mag altijd nee zeggen. Nee zeggen bijvoorbeeld tegen je kinderen die willen sporten lid bij een vereniging waarvan de verwachting is dat je gewoon meedoet. Dan sporten de kinderen maar ergens anders. Jouw nee mag niet ten koste gaan van andere die ook nee mogen zeggen.Sherlock schreef: ↑05-11-2021 23:51Mogelijk is dat een gevolg. Maar dat zie je pas als je nee zegt. Je zegt dan ieder geval wel ja tegen jezelf en je gezondheid.
Wanneer mag iemand naar jouw idee wél nee zeggen? Als hij in het gips zit? Of opgenomen is in het ziekenhuis? En wie bepaalt die grens? Anderen, totdat je zichtbaar niet meer kunt?
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 6 november 2021 om 09:04
Je bedoelt belastbaarheid. Prima dat ze dat niet ziet zitten. Dan is de consequentie dat de kinderen van de vereniging gaan.
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 6 november 2021 om 09:10
Aha. Ja dat werkte bij ons inderdaad anders, wij moesten allemaal een eigen tenue kopen.Andersom schreef: ↑06-11-2021 08:38Bij de club van mijn kinderen was er per team een tas met shirts. Die shirts zijn duur, maar wij hadden verschillende ondernemers bereid gevonden te sponsoren. De F-jes hadden de naam van de plaatselijke bakker op hun shirt, de E-tjes de naam van de aannemer. Etc. Om alle teams te kunnen laten spelen moest er over en weer veel worden ingevallen. Het is dan verdomd onhandig dat Joep eerst een invalshirt bij Guus moet halen en dat ook weer moet terugbrengen.
Doordat alle shirts, broekjes, trainingspakken, etc eigendom zijn van de vereniging is het voor ouders met een smalle beurs ook mogelijk hun kind te laten sporten.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 6 november 2021 om 09:41
Waar zeg ik dat mensen geen nee mogen zeggen? Noodgeval is noodgeval en ik zie nergens dat mensen vinden dat je dan geen nee mag zeggen. Maar dat gaat over incidenten, niet over structureel “ik kan niet”.
Ik heb in dit topic twee dingen gezegd:
- je kan niet verwachten dat het bestuur jouw taken op maat afpast op jouw belastbaarheid want iederéén heeft issues. Mantelzorg, handicaps, etc. Dus regel zelf vervanging in plaats van allerlei tijdverslindende voorstellen te doen die ánderen moeten gaan uitvoeren.
- al die mensen die zeuren over dat ouders taken moeten doen “voor de vereniging” vertellen er nooit bij wie dat werk dan wel moet doen. Ja, hordes fictieve vrijwilligers die dit voor hun eigen lol willen doen of zo.
zaterdag 6 november 2021 om 09:47
Nou, heel veel complimenten dat je er in geslaagd bent om nee te zeggen tegen sociale druk in, dat is niet altijd makkelijk. Maar snap je het verschil tussen collecteren voor een stichting waar jij niks mee hebt, en de club van jouw kind?
Als die stichting geen collectanten heeft is dat niet jouw probleem. Jij verwacht ook niet dat die stichting iets voor jou doet.
Maar als de club van jouw kind niet draait kan jouw kind niet voetballen hè. En jij wil dat je kind op voetbal kan. En als jij nee zegt moeten ándere mensen jouw kinds sport mogelijk maken. Als jij structureel nee zegt dan heb je dus niet de mogelijkheid om je kind op voetbal te doen, net als wanneer je geen geld zou hebben.
zaterdag 6 november 2021 om 10:06
Oké, dank voor de uitleg.Andersom schreef: ↑06-11-2021 06:19Ja, als je je kind inschrijft bij een vereniging ga je akkoord met de werkwijze van die vereniging. En dat is dus meestal heel veel ouderhulp. Soms kun je de taken kiezen, soms wordt je gewoon ingedeeld. En als je niet kunt moet je zelf iets regelen, je kunt jezelf niet gewoon alleen maar afmelden en het regelen van vervanging over laten aan de andere ouders of aan de club.
Maar ik blijf erbij: wat niet kan, kan niet.
Op je werk teken je ook voor je werkzaamheden. Ben je ziek? Dan kun je het niet. Als TO dit voorgelegd had: 'Ik kan mijn werk niet aan, ik ben overbelast, ik kan alle ballen niet meer in de lucht houden' dan zou iedereen heel meelevend zeggen dat ze aan zichzelf moet denken en zich ziek moet melden. Dat ze haar grenzen niet aangeven om er niet aan onderdoor te gaan.
Geen mens die dan zegt dat ze haar collega's in de steek laat, dat ze ervoor getekend heeft, dat er niemand anders is die het werk kan doen dus móet komen, etc.
Ik lees zó veel van zulke topics hier.
Maar waarom nu dan wel, vraag ik me af. Is dat omdat hier mogelijk dezelfde druk voelen? Dat mensen die hier schrijven en privé op TO reageren zelf geen nee kunnen zeggen?
Oprechte vraag, want ik zie werkelijk geen verschil. Ziek is ziek.
Ik begrijp heel goed dat er zo veel mensen met een burn-out zijn!
zaterdag 6 november 2021 om 10:13
Ik gaf dit als reactie op iemand die vroeg of alleen TO grenzen aan mocht geven.
En inderdaad, dingen kunnen veranderen. Maar niet alles wordt meteen gezien, zoals een overlijden. En aldaarim worden bepaalde zaken aangegeven, zoals TO doet. Dus als het dan niet meer lukt, kun je er als team ook rekening mee houden.
TO dient wél zelf goed haar grenzen aan te geven, ze is waarschijnlijk niet duidelijk genoeg.
zaterdag 6 november 2021 om 10:18
Iedereen mag nee zeggen als het niet meer gaat, dat klopt. Maar wat ik in dit topic vooral proef is een soort afgunst dat de rest 'oh zo veel moet doen als een ander het niet meer kan vanwege gezondheid'. De eigen pijn en het niet nee kunnen zeggen lijkt geraakt te worden.DeSlager schreef: ↑06-11-2021 09:00Je mag altijd nee zeggen. Nee zeggen bijvoorbeeld tegen je kinderen die willen sporten lid bij een vereniging waarvan de verwachting is dat je gewoon meedoet. Dan sporten de kinderen maar ergens anders. Jouw nee mag niet ten koste gaan van andere die ook nee mogen zeggen.
zaterdag 6 november 2021 om 10:22
Sherlock schreef: ↑06-11-2021 10:06Oké, dank voor de uitleg.
Maar ik blijf erbij: wat niet kan, kan niet.
Op je werk teken je ook voor je werkzaamheden. Ben je ziek? Dan kun je het niet. Als TO dit voorgelegd had: 'Ik kan mijn werk niet aan, ik ben overbelast, ik kan alle ballen niet meer in de lucht houden' dan zou iedereen heel meelevend zeggen dat ze aan zichzelf moet denken en zich ziek moet melden. Dat ze haar grenzen niet aangeven om er niet aan onderdoor te gaan.
Geen mens die dan zegt dat ze haar collega's in de steek laat, dat ze ervoor getekend heeft, dat er niemand anders is die het werk kan doen dus móet komen, etc.
Ik lees zó veel van zulke topics hier.
Maar waarom nu dan wel, vraag ik me af. Is dat omdat hier mogelijk dezelfde druk voelen? Dat mensen die hier schrijven en privé op TO reageren zelf geen nee kunnen zeggen?
Oprechte vraag, want ik zie werkelijk geen verschil. Ziek is ziek.
Ik begrijp heel goed dat er zo veel mensen met een burn-out zijn!
Natuurlijk kun je ziek zijn en ik ken ook geen team waar men dan niet even rekening houdt met de zieke. Moet je daar wel open over zijn.
Qua verhouding tot het werk gaat het natuurlijk over veel minder uren, en is er vaak wel een mouw aan te passen.
Bij de meeste verenigingen doen 20% van de mensen 80% van het werk. En dan doet dus de rest (80%) van de mensen samen die andere 20% van het werk. Het is dus handig om de taken die je niet kunt doen zelf even onder te brengen bij die 80% die maar een klein beetje doet in plaats van het over de schutting te mikken bij die 20% die al het leeuwendeel doet.
Over het algemeen gaat dat ook vanzelf zo. Helaas is de groep die niet wil bijdragen en hard groeiende groep die het het liefst ook niet zelf even regelt maar vindt dat ze genoeg betalen en dat het bestuur het maar moet doen.
Eén van de redenen dat ik mijn functie heb neergelegd ligt in het feit dat het steeds moeilijker werd dingen rond te krijgen omdat ouders er wel heel makkelijk hun handen vanaf trokken.
zaterdag 6 november 2021 om 10:23
Verder eens met hoe Abbey een pagina terug en op de eerste pagina Stevie Nicks het verwoorden.
Iedereen heeft een verschillende draagkracht en belastbaarheid. In deze tijd is het heel moeilijk om die balans te vinden én te houden. Maar gezien de vele burn-outs, is die balans duidelijk zoek! En ik vermoed bij velen die hier schrijven. Dus het zou voor iedereen gezond zijn om die weegschaal van belasting en belastbaarheid eens opnieuw in te stellen. Ook zo'n vereniging.
Kortom: geven wat je kunt, ontvangen naar behoefte. Dat vind ik een mooi iets. En het is onze keuze om uit die ratrace te stappen. En er niet pas mee te moeten beginnen als je zelf al te ver heen bent.
Iedereen heeft een verschillende draagkracht en belastbaarheid. In deze tijd is het heel moeilijk om die balans te vinden én te houden. Maar gezien de vele burn-outs, is die balans duidelijk zoek! En ik vermoed bij velen die hier schrijven. Dus het zou voor iedereen gezond zijn om die weegschaal van belasting en belastbaarheid eens opnieuw in te stellen. Ook zo'n vereniging.
Kortom: geven wat je kunt, ontvangen naar behoefte. Dat vind ik een mooi iets. En het is onze keuze om uit die ratrace te stappen. En er niet pas mee te moeten beginnen als je zelf al te ver heen bent.
zaterdag 6 november 2021 om 10:29
Nou nee, die verantwoordelijkheid ligt echt bij jezelf. Je moet je niet aanmelden of lid worden van dingen die een inspanning vragen die je niet waar kan of wil maken. De samenleving heeft al genoeg te lijden van de “free riders” die altijd dezelfde kleine groep vrijwilligers de boel laten opknappen. Free riders die zo met zichzelf bezig zijn dat ze zich niet beseffen dat die vrijwilligers zich ook inzetten voor hun (of hun kinderen) en net zo goed moeten schipperen tussen werk/ gezien/ mantelzorg een gezondheid.Sherlock schreef: ↑06-11-2021 10:23Verder eens met hoe Abbey een pagina terug en op de eerste pagina Stevie Nicks het verwoorden.
Iedereen heeft een verschillende draagkracht en belastbaarheid. In deze tijd is het heel moeilijk om die balans te vinden én te houden. Maar gezien de vele burn-outs, is die balans duidelijk zoek! En ik vermoed bij velen die hier schrijven. Dus het zou voor iedereen gezond zijn om die weegschaal van belasting en belastbaarheid eens opnieuw in te stellen. Ook zo'n vereniging.
Kortom: geven wat je kunt, ontvangen naar behoefte. Dat vind ik een mooi iets. En het is onze keuze om uit die ratrace te stappen. En er niet pas mee te moeten beginnen als je zelf al te ver heen bent.
deslager wijzigde dit bericht op 06-11-2021 10:29
0.16% gewijzigd
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 6 november 2021 om 10:29
Sherlock schreef: ↑06-11-2021 10:18Iedereen mag nee zeggen als het niet meer gaat, dat klopt. Maar wat ik in dit topic vooral proef is een soort afgunst dat de rest 'oh zo veel moet doen als een ander het niet meer kan vanwege gezondheid'. De eigen pijn en het niet nee kunnen zeggen lijkt geraakt te worden.
Soms is dat inderdaad wat er gebeurt als in een team de helft van de ouders zich er met een Jantje van Leiden vanaf maakt.
Mijn man en nog een paar vaders met leaseauto's pakten vaak expres de verre ritten, zodat ouders met minder draagkracht de 'goedkopere' ritten konden rijden. Maar als er dan gezeur komt dat iemand drie dichtbij-ritten heeft tegen een ander twee echt verre ritten dan ben je er al snel klaar mee natuurlijk.
In mijn ervaring zijn de mensen die weinig doen ook vaak de grootste zeikerds over wat anderen doen, of wat de vereniging organiseert.
zaterdag 6 november 2021 om 10:30
Niet willen bijdragen, lees ik nu. Ik geloof meteen dat er daar ook veel van zijn!Andersom schreef: ↑06-11-2021 10:22Natuurlijk kun je ziek zijn en ik ken ook geen team waar men dan niet even rekening houdt met de zieke. Moet je daar wel open over zijn.
Qua verhouding tot het werk gaat het natuurlijk over veel minder uren, en is er vaak wel een mouw aan te passen.
Bij de meeste verenigingen doen 20% van de mensen 80% van het werk. En dan doet dus de rest (80%) van de mensen samen die andere 20% van het werk. Het is dus handig om de taken die je niet kunt doen zelf even onder te brengen bij die 80% die maar een klein beetje doet in plaats van het over de schutting te mikken bij die 20% die al het leeuwendeel doet.
Over het algemeen gaat dat ook vanzelf zo. Helaas is de groep die niet wil bijdragen en hard groeiende groep die het het liefst ook niet zelf even regelt maar vindt dat ze genoeg betalen en dat het bestuur het maar moet doen.
Eén van de redenen dat ik mijn functie heb neergelegd ligt in het feit dat het steeds moeilijker werd dingen rond te krijgen omdat ouders er wel heel makkelijk hun handen vanaf trokken.
Alleen wet je dat aan de buitenkant nooit 100 procent zeker. In het geval van TO, althans hier op het topic, weten we het wel. En dan verbaast het me dat ze alsnog zulke reacties krijgt.
Het blijft overigens vrijwilligerswerk. Bij een organisatie die dus verwacht dat mensen profs zijn. En die met die 80-20-verdeling zelf ook niet professioneel bezig is, anders hadden ze hun zaken wel goed op orde. Hebben ze, zoals een werkgever, de macht om iemand te ontslaan bij 'niet functioneren'? Waarschijnlijk niet. Vrijwillig en vrijblijvend, twee grote verschillen.
