Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
zaterdag 6 november 2021 om 11:59
Je kunt je kin(eren) moeilijk weer terugdouwen of laten aborteren adopteren, he.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 12:13
Vertel eens, hoe dan? Ik brand van verlangen en heb de vraag in dit topic al zeker drie keer gesteld.
- Betaalde krachten, en dan de contributie naar 1000 euro?
- vrijwilligers van buitenaf, die met hórden klaar staan omdat ze het zo graag doen?
- van staatswege alle clubs betaalde krachten geven, waar we dan met z’n allen voor betalen? Ik vind het prachtig hoor, maar ik denk niet dat het in de formatiebesprekingen een groot succes wordt.
dus vertel Janiva, welk wondermiddel zien we over het hoofd?
zaterdag 6 november 2021 om 12:23
Maar dat ís het ook. Ik denk dat voor ontzettend veel ouders dit soort extra taken al tegen hun eigen grenzen aansturen. Omdat de meeste ouders met jonge kinderen in een piekfase van hun leven zitten. Die werken, vaak fulltime of zijn bezig met nevenactiviteiten van hun werk, zijn vaak beginnend mantelzorg, zitten daarnaast ook nog eens regelmatig op school de handen uit de mouwen te steken en proberen nog iets van een sociaal leven overeind te houden. Dat (sport)clubjes dan ook hun tijd en aandacht nodig hebben is voor veel ouders dan net op te brengen, maar het moet zeker niet meer worden. Die lopen tegen hun grenzen aan. Als dat betekent dat ze daarbij voor een andere ouder óver hun grenzen moeten gaan, dan krijg je dus situaties zoals to omschrijft. Weerstand. Dat willen ze niet.Sherlock schreef: ↑06-11-2021 10:18Iedereen mag nee zeggen als het niet meer gaat, dat klopt. Maar wat ik in dit topic vooral proef is een soort afgunst dat de rest 'oh zo veel moet doen als een ander het niet meer kan vanwege gezondheid'. De eigen pijn en het niet nee kunnen zeggen lijkt geraakt te worden.
Als ze nl. ruim in hun eigen tijd en energie hadden gezeten, dan was dat vast geen probleem geweest. Je kunt dus aanvoelen dat de wrijving die to voelt de wrijving is van anderen hun grenzen die er ook niet Overheen willen.
zaterdag 6 november 2021 om 12:41
De schoonmakers, de klussers, de verzorgers, de lijntrekkers/ grasverzorgers , de scheidsrechters, de vlaggers, degene die de scheids etc ontvangt en de thee in de rust brengt, ….. ben ik er vast nog veel vergeten.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 12:44
Ik denk dat het waarschijnlijker was dat jouw ouders ervoor kozen om niets te doen en dat je te jong was om te zien dat andere ouders wel wat deden.
Vroeger op de club hadden we ook een meisje van wie de ouders nooit iets deden. Waarschijnlijk zouden die ook zeggen dan ze nooit iets hoefden te doen: ze lieten hun dochter immers zelf iedere keer aan ons vragen of ze met ons mee mocht rijden.
En ook wat betreft vroegr, er zijn nu nog heel veel vrijwilligers die begonnen zijn toen hun kinderen jong waren, en die het dus al 40 jaar doen. Toen was het dus ook al nodig.
zaterdag 6 november 2021 om 12:47
De meeste vrijwilligers zijn inderdaad ouder( blijven hangen toen hun kinderen stopten, of ze zijn zelf oud spelers ) , of ouders van jonge spelers.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 12:50
Je kunt heel veel voelen en lezen in wat anderen schrijven. De rode draad is dat mensen aandragen dat TO’s manier van communiceren zorgt voor extra frustratie over en weer. Sommige mensen leven zich in in de leden van die vereniging. Sommige mensen weten niet eens wat een vereniging inhoudelijk betekent. Weer andere mensen dragen praktische tips aan vanuit de eigen ervaring.Sherlock schreef: ↑06-11-2021 10:44Niet iedereen is bij machte om zich goed te verwoorden of iets met adviezen te kunnen. Ze opent een topic. Dat is al een hulpvraag. Ik voel en lees er vooral in dat ze het niet meer kan overzien. Dan kun je ook niets met die adviezen en reacties die over het algemeen gegeven werden.
Ik voel al plaatsvervangend onbegrip. Kast staan wat TO moet voelen.
Inleving zie ik nauwelijks. Wat wél het geval zou zijn geweest als ze overprikkeld/overwerkt zou zijn geweest door haar betaalde baan en daar een topic over had geopend.
Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat het vrij weinig helpt om ‘gratis medeleven’ (als in: het kost de ander niets dan een paar woorden online) te krijgen en hug-emoji’s als je steeds vastloopt op hetzelfde punt. Je schiet er ook bijzonder weinig mee op.
Je zou het dus ook kunnen zien en lezen als mensen die hun vrije tijd willen steken in sparren met TO (en bij afwezigheid van TO met andere forummers). Zodat TO bepaalde punten anders kan doen en daardoor minder druk ervaart bij ‘vereniging, school, enz’.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 6 november 2021 om 12:52
Welke functie werd er dan opgevuld dmv een Melkert baan ?viva-amber schreef: ↑06-11-2021 12:44Vroeguh was dat een Melkert baan maar die subsidies zijn helemaal afgeschaft. Zou ook een prima participatieplaats zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 13:23
Ik heb geen idee, daarom vraag ik het. Het lijkt mij voor niemand leuk op deze manier, als ik de verhalen hier zo lees.Ginevra schreef: ↑06-11-2021 12:13Vertel eens, hoe dan? Ik brand van verlangen en heb de vraag in dit topic al zeker drie keer gesteld.
- Betaalde krachten, en dan de contributie naar 1000 euro?
- vrijwilligers van buitenaf, die met hórden klaar staan omdat ze het zo graag doen?
- van staatswege alle clubs betaalde krachten geven, waar we dan met z’n allen voor betalen? Ik vind het prachtig hoor, maar ik denk niet dat het in de formatiebesprekingen een groot succes wordt.
dus vertel Janiva, welk wondermiddel zien we over het hoofd?
zaterdag 6 november 2021 om 13:32
Niet elke vereniging “ eist “ dat, maar dan betaal je ook meer, meestal.Intotheunknown schreef: ↑06-11-2021 13:29Mede om deze reden zitten mijn kinderen niet op een teamsport. Ik trek dat gewoon niet. Zodra ze de leeftijd hebben dat de ouders niet meer belast worden met kantine dienst etc... mogen ze hun gang gaan
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 13:35
Exact. Dus moet het systeem anders. En daar kun je als individu mee beginnen als nou juist bij jou het water aan de lippen staat. Immers, je kúnt niet anders meer.diyer schreef: ↑06-11-2021 12:23Maar dat ís het ook. Ik denk dat voor ontzettend veel ouders dit soort extra taken al tegen hun eigen grenzen aansturen. Omdat de meeste ouders met jonge kinderen in een piekfase van hun leven zitten. Die werken, vaak fulltime of zijn bezig met nevenactiviteiten van hun werk, zijn vaak beginnend mantelzorg, zitten daarnaast ook nog eens regelmatig op school de handen uit de mouwen te steken en proberen nog iets van een sociaal leven overeind te houden. Dat (sport)clubjes dan ook hun tijd en aandacht nodig hebben is voor veel ouders dan net op te brengen, maar het moet zeker niet meer worden. Die lopen tegen hun grenzen aan. Als dat betekent dat ze daarbij voor een andere ouder óver hun grenzen moeten gaan, dan krijg je dus situaties zoals to omschrijft. Weerstand. Dat willen ze niet.
Als ze nl. ruim in hun eigen tijd en energie hadden gezeten, dan was dat vast geen probleem geweest. Je kunt dus aanvoelen dat de wrijving die to voelt de wrijving is van anderen hun grenzen die er ook niet Overheen willen.
En de meest slechte qua gezondheid, financiën of situatie zal geholpen moeten worden door degene die het net wat beter aankan. En soms helpt de lamme de blinde. Maar zo ervaar ik de meeste reacties hierboven niet.
Zoals de Slager hierboven al zei: elkaar helpen. Maar daar vind ik weinig van terug als ik het zo allemaal lees. Erg individualistisch, 'want we hebben allemaal weleens wat'. In dit topic lijkt niemand bekend met burn-out. Terwijl ik vrij zeker ben dat er toch wel wat mensen zijn die het wel degelijk weten.
zaterdag 6 november 2021 om 13:44
Geen een. Sportverenigingen hebben het altijd al zo gedaan.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-11-2021 12:52Welke functie werd er dan opgevuld dmv een Melkert baan ?
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 6 november 2021 om 13:44
Ik durf 't bijna niet zeggen maar ik ga mijn dochters ook lekker on pedagogisch richting een individuele sport sturen. Wat een drama. Twee van die guppen die vier dagen in de week je hele agenda bepalen. Ik heb echt geen zin in drie keer per week trainen en dan ook nog eens idioot vroeg op op de zaterdag, die vervolgens bestaat voor de helft bestaat uit langs de kant staan blauwbekken.
Mij niet gezien. Paardrijden schijnt enig te zijn!
Mij niet gezien. Paardrijden schijnt enig te zijn!
zaterdag 6 november 2021 om 13:45
zaterdag 6 november 2021 om 13:46
Verkijk je daar niet op. Ook in de paardensport bulkt het van de verenigingen en clubs. In de manege wordt ook van je verwacht dat je meehelpt. Tenzij je bereid bent om 60 euro per uur aan lesgeld te betalen.ClaireSophie schreef: ↑06-11-2021 13:44Ik durf 't bijna niet zeggen maar ik ga mijn dochters ook lekker on pedagogisch richting een individuele sport sturen. Wat een drama. Twee van die guppen die vier dagen in de week je hele agenda bepalen. Ik heb echt geen zin in drie keer per week trainen en dan ook nog eens idioot vroeg op op de zaterdag, die vervolgens bestaat voor de helft bestaat uit langs de kant staan blauwbekken.
Mij niet gezien. Paardrijden schijnt enig te zijn!
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 6 november 2021 om 13:48
Op sommige verenigingen kun je inderdaad bijv je bardienst afkopen en sommige verenigingen regelen de bardienst met vaste vrijwilligers en bijv spelers van seniorelftallen of het eerste , of er staan pubers die er geld voor krijgen.Intotheunknown schreef: ↑06-11-2021 13:35Goed om te weten! Ze vragen er (nog) niet om, maar mocht dat wel zo zijn dan betaal ik met liefde wat meer
Maar op andere verenigingen hoort het er nou eenmaal bij dat je wat doet. Hoe hoger je kind speelt, hoe minder goedwillende ouders er nodig zijn voor trainingen etc. Die verenigingen zijn vaak ook duurder om lid van te worden. Maar ook dan hebben ze nog zat vrijwilligers nodig.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 13:49
Algemeen medewerker of assistent bij een sportclub, die deden dan van alles van doordeweeks wat schoonmaak, lijnen trekken, bardienst, ..etc. Dat lost niet alles op maar helpt wel.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-11-2021 12:52Welke functie werd er dan opgevuld dmv een Melkert baan ?
Ook assistent trainers en destijds hadden we zelfs een klussenteam dat ingetrapte deurtjes en kozijnen verving tegen kostprijs en deden ook schilderwerk: alles gesubsideerde arbeid.
Was super leuk, ik deed loopbaanbegeleiding met de doel doorstroom naar werk zonder subsidie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 6 november 2021 om 13:50
Drie keer per week trainen is alleen voor talentjes.ClaireSophie schreef: ↑06-11-2021 13:44Ik durf 't bijna niet zeggen maar ik ga mijn dochters ook lekker on pedagogisch richting een individuele sport sturen. Wat een drama. Twee van die guppen die vier dagen in de week je hele agenda bepalen. Ik heb echt geen zin in drie keer per week trainen en dan ook nog eens idioot vroeg op op de zaterdag, die vervolgens bestaat voor de helft bestaat uit langs de kant staan blauwbekken.
Mij niet gezien. Paardrijden schijnt enig te zijn!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 november 2021 om 13:55
Juist wel hoor. En met kanker, en met hersenbloedingen, en met oude ouders die zorg nodig hebben….
Wellicht is de conclusie dat teamsport in deze maatschappij geen bestaansmogelijkheid meer heeft. En dat zeg ik bloedserieus.
De conclusie kan in elk geval níet zijn: ik heb een langdurig structureel probleem, en de club moet dat gratis voor mij oplossen. Dat is niet haalbaar. We zijn er in deze maatschappij samen verantwoordelijk voor dat mensen die weinig kunnen te eten hebben, een dak boven het hoofd, medisch zorg, kleren, onderwijs en zo nog wat dingen. Maar er zit een grens aan de hoeveelheid die je van de buitenwereld kan verwachten.
zaterdag 6 november 2021 om 13:56
Denk jij dat een partner met een minder belastbare partner en 2 kinderen meer overbelast is dan een alleenstaande moeder zonder omgangsregeling, twee kinderen en een fulltime baan? Want van die mensen wordt ook dezelfde bijdrage per kind gevraagd.
zaterdag 6 november 2021 om 13:59
Tja, het is nu eenmaal wel zo. Al die ouders die hun benen uit hun lijf lopen op school en op de sportvereniging doen dat niet omdat ze het zo leuk vinden of omdat ze tijd over hebben. Ze doen het voor de kinderen. Maar ik snap dat dit concept ingewikkeld is voor sommigen.
Iedere dag is gehaktdag
