Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
zaterdag 6 november 2021 om 22:35
redbulletje schreef: ↑06-11-2021 22:12Toen ik op school zat was 99% van de moeders gewoon huisvrouw en er werd toen nauwelijks iets gevraagd voor op school (enkel schoolreisje begeleiden) Als we bosklassen hadden gebeurde dat vaak spontaan en gingen er 2 leraren mee op 2 klassen.
En nu moeders geen huisvrouw meer zijn is dat ongewoon?
zaterdag 6 november 2021 om 22:36
Mijn moeder moest als thuisblijfmoeder van vier kinderen wel eens schoolschoonmaken, dat was het enige waar ze voor gevraagd werd.
Er werd op meerdere fronten veel minder ouderparticipatie verwacht dan nu..
Als middelbare scholier hadden mijn ouders geen idee hoe het ging op school of wat voor cijfers we haalden.
Nu weet je als ouder veel meer, alleen al vanwege magister.
Tegenwoordig is er wel meer hulp aanwezig voor kinderen, dus vroeger was echt niet alles beter, maar nu zitten we er als ouders wel heel erg bovenop, ook omdat dat nu veel meer van ons gevraagd wordt.
Als ik dan lees en hoor hoeveel je als ouder ook nog geacht wordt te investeren in de teamsport van je kind.
Je vooral als moeder zo ongeveer gekielhaald wordt als je slechts parttime werkt, dan vraag ik me toch af waar we mee bezig zijn.
Je zal en moet heel druk zijn, anders doe je iets verkeerd.
Er werd op meerdere fronten veel minder ouderparticipatie verwacht dan nu..
Als middelbare scholier hadden mijn ouders geen idee hoe het ging op school of wat voor cijfers we haalden.
Nu weet je als ouder veel meer, alleen al vanwege magister.
Tegenwoordig is er wel meer hulp aanwezig voor kinderen, dus vroeger was echt niet alles beter, maar nu zitten we er als ouders wel heel erg bovenop, ook omdat dat nu veel meer van ons gevraagd wordt.
Als ik dan lees en hoor hoeveel je als ouder ook nog geacht wordt te investeren in de teamsport van je kind.
Je vooral als moeder zo ongeveer gekielhaald wordt als je slechts parttime werkt, dan vraag ik me toch af waar we mee bezig zijn.
Je zal en moet heel druk zijn, anders doe je iets verkeerd.
zaterdag 6 november 2021 om 22:42
Kinderen kunnen ook prima genieten zonder dat je jezelf voorbij loopt.zusjevanLady_Day schreef: ↑06-11-2021 22:38Is toch heel logisch? Ik vind het geen dooddoener van de slager, maar gewoon de waarheid. Als je kinderen genieten, geniet je toch zelf ook?
zaterdag 6 november 2021 om 22:48
zaterdag 6 november 2021 om 23:00
Maar neem je ook de koffie mee voor de ouders van de tegenstander van je kind die 1,5 uur in de auto gezeten hebben en om 7 uur ingestapt zijn? En die dus gráág even een kopje koffie wil drinken en naar het toilet wil gaan?
zaterdag 6 november 2021 om 23:05
Hier kind ook op korfbal. Grote club met veel jeugd en senioren teams. Contributie is laag, iedereen wordt verwacht iets bij te dragen. Jongste kinderen helpen met opruimen van spullen na de training bijv. Iedereen wast zijn eigen kleding en ouders rijden naar uitwedstrijden. Vanaf de Dteams zijn er bardiensten en senioren leveren scheidsrechters bij de jeugd. Maar ook de selectiespelers (spelen hoog landelijk) dragen bij bijv clinic geven aan jongste teams of activiteiten.
Het is vooral een gezellige club waar iedereen iets kan bijdragen op wat voor manier ook.
Het is vooral een gezellige club waar iedereen iets kan bijdragen op wat voor manier ook.
zaterdag 6 november 2021 om 23:57
Bij mijn eerste vereniging waren er ook al vrijwilligers, een kleine groep die veel deed en ook al jarenlang. Dat gaf wel problemen toen daar een vrijwilliger uitviel vanwege gezondheidsproblemen, want wie ging dat oppakken?
Jurytafelcursus was het cadeautje dat je kreeg van de club op je 18e. En daarna moest je 3 wedstrijden op jaarbasis achter de tafel. Vaak na je eigen wedstrijd, dus dan was je er toch al.
Bij de club van mn kinderen ben ik begonnen omdat er voor een fikse administratieve taak iemand gezocht werd. Dat heb ik opgepakt omdat ik op dat moment in mn werk te weinig ontwikkelmogelijkheden had. Met deze functie had ik de mogelijkheid om mezelf verder te laten groeien. Hetzelfde met het coachen van het team van oudste: ook voor mij een mogelijkheid om me te ontwikkelen en ervan te leren.
En wat anderen ook aangaven: het maakt het mogelijk dát je kind kan sporten. Want dankzij de enthousiasteling die 4x per week mn kind begeleid, heb ik een kind thuis dat met plezier sport en daarin steeds een beetje beter wordt ipv alleen maar binnen hangt. Hebben middelste en jongste binnenkort een gezellige activiteit met teamgenoten en vriendinnen die ze ook buiten de sport zien.
En dat heb ik eerlijk gezegd liever dan de kinderen die 1,5x per week komen socializen tijdens de trainingen en vervolgens verbaasd zijn dat de wedstrijden verloren worden en van wie de ouders vervolgens de schuld bij de trainer leggen dat hun kind veel langs de kant zit en z’n conditie bagger is.
Maar dat is wel met dank aan de vele vrijwilligers.
Jurytafelcursus was het cadeautje dat je kreeg van de club op je 18e. En daarna moest je 3 wedstrijden op jaarbasis achter de tafel. Vaak na je eigen wedstrijd, dus dan was je er toch al.
Bij de club van mn kinderen ben ik begonnen omdat er voor een fikse administratieve taak iemand gezocht werd. Dat heb ik opgepakt omdat ik op dat moment in mn werk te weinig ontwikkelmogelijkheden had. Met deze functie had ik de mogelijkheid om mezelf verder te laten groeien. Hetzelfde met het coachen van het team van oudste: ook voor mij een mogelijkheid om me te ontwikkelen en ervan te leren.
En wat anderen ook aangaven: het maakt het mogelijk dát je kind kan sporten. Want dankzij de enthousiasteling die 4x per week mn kind begeleid, heb ik een kind thuis dat met plezier sport en daarin steeds een beetje beter wordt ipv alleen maar binnen hangt. Hebben middelste en jongste binnenkort een gezellige activiteit met teamgenoten en vriendinnen die ze ook buiten de sport zien.
En dat heb ik eerlijk gezegd liever dan de kinderen die 1,5x per week komen socializen tijdens de trainingen en vervolgens verbaasd zijn dat de wedstrijden verloren worden en van wie de ouders vervolgens de schuld bij de trainer leggen dat hun kind veel langs de kant zit en z’n conditie bagger is.
Maar dat is wel met dank aan de vele vrijwilligers.
zondag 7 november 2021 om 00:18
Hoe je het ook wendt of keert, het moet uit de lengte (inzet ouders) of uit de breedte (hogere contributie en afkopen) komen. Voor optie 1 betekent dat financieel laagdrempelig voor veel gezinnen en dus toegankelijk voor optie 2 betekent het dat veel kinderen ‘afvallen’ voor de start vanwege de financiële drempel maar ouders er relatief weinig mee van doen hebben.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 7 november 2021 om 01:31
Nee. Dat is dan dus het idee: geen bar bij sportclubs dus dan moet je even langs het tankstation vlak voor aankomst. Of je zet een koffie- en snoepautomaat neer.
Maar goed ik geef echt helemaal niets om sportkantines, dus ik zou dat gewoon echt niet missen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 7 november 2021 om 01:54
Sportkantine = omzet = lage contributie.
zondag 7 november 2021 om 02:08
Ik zei al dat ik best bereid ben om (veel) meer contributie te betalen als dat me ontslaat van een half weekendprogramma.
Maar goed, ik heb schijnbaar op enorm bijzondere clubs gezeten waarbij hier allemaal helemaal geen sprake van was. Gewoon, ik kwam sporten en ik ging weer. Mijn ouders idem. Geen bizarre prijzen ook.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 7 november 2021 om 02:25
Dat laatste kan nog steeds wel alleen moet je dan realiseren dat daar een groep vrijwilligers achter zit die heel veel doet. Als daar 1 iemand weg valt deze tegenwoordig vaak moeilijk te vervangen is.lux- schreef: ↑07-11-2021 02:08Ik zei al dat ik best bereid ben om (veel) meer contributie te betalen als dat me ontslaat van een half weekendprogramma.
Maar goed, ik heb schijnbaar op enorm bijzondere clubs gezeten waarbij hier allemaal helemaal geen sprake van was. Gewoon, ik kwam sporten en ik ging weer. Mijn ouders idem. Geen bizarre prijzen ook.
Ik zat vroeger ook op zo’n club. Toen daar 1 ouder plotseling overleed bleek dat veel van hem afhankelijk was. De club draaide perfect na zijn overleden werd dit langzamerhand steeds minder. Na 10 jaar was er niets meer van over. Ze kregen het gat wat hij had achter gelaten niet gevuld.
zondag 7 november 2021 om 09:19
Dus er waren anderen die de vuile werkjes opknapten. Dat snap je toch zelf ook wel? Dat jij en je ouders je van die taak hebben gekweten betekent niet dat de taak er niet is.lux- schreef: ↑07-11-2021 02:08Ik zei al dat ik best bereid ben om (veel) meer contributie te betalen als dat me ontslaat van een half weekendprogramma.
Maar goed, ik heb schijnbaar op enorm bijzondere clubs gezeten waarbij hier allemaal helemaal geen sprake van was. Gewoon, ik kwam sporten en ik ging weer. Mijn ouders idem. Geen bizarre prijzen ook.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 7 november 2021 om 09:32
Zo’n 50 jaar geleden had je al schoolreisjesmoeder, moeders die meegingen met zwemles, schoolkrantmoeders,…..
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 november 2021 om 09:34
Nee, er is geen sprake van de taak ‘gekweten’ hebben, want er is gewoon überhaupt helemaal nooit om gevraagd.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 7 november 2021 om 09:37
Ook 50 jaar geleden werden de sportclubs gedraaid door vrijwilligers.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-11-2021 09:32Zo’n 50 jaar geleden had je al schoolreisjesmoeder, moeders die meegingen met zwemles, schoolkrantmoeders,…..
Iedere dag is gehaktdag
zondag 7 november 2021 om 09:38
En leesmoeders, overblijfmoeders, knutselmiddagmoeders, musicalmoeders, oudercommissiemoeders, sportmiddagmoeders .....blijfgewoonbianca schreef: ↑07-11-2021 09:32Zo’n 50 jaar geleden had je al schoolreisjesmoeder, moeders die meegingen met zwemles, schoolkrantmoeders,…..
zondag 7 november 2021 om 09:52
https://www.uvv-voetbal.nl/vrijwilliger ... n-bijdrage
Die hebben het handig aangepakt.
Die hebben het handig aangepakt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 november 2021 om 10:10
Nee, ik heb een mond. Ik heb het naar aanleiding van dit topic gister aan mijn moeder gevraagd.
Bovendien heb ik als volwassene ook meerdere lidmaatschappen bij sportclubs gehad en het enige waar ik wel eens voor ben gevraagd is wedstrijden fluiten. En dan kon je kiezen of je ging fluiten of €15 betalen om het af te kopen. Ik kocht het af. Ik ben namelijk super slecht in fluiten dus daar deed ik niemand een plezier mee.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 7 november 2021 om 10:30
Heb het zelfs nog speciaal aan mijn moeder gevraagd: nee, mijn moeder herkent het niet, alleen schoolschoonmaken.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-11-2021 09:32Zo’n 50 jaar geleden had je al schoolreisjesmoeder, moeders die meegingen met zwemles, schoolkrantmoeders,…..
