Angst/ paniekstoornis deel 2

Mia schreef: ↑

24-10-2023 22:18

Goh, verhuizen is wel een dingetje hier!

Rotsituatie, Disney. Ik heb een tijdje in een vergelijkbare situatie gezeten, maar ik zat toen nog in het buitenland. Ik ben nu wel heel blij dat ik weer in Nederland ben, met de baan die ik heb, en ons nieuwe stekje. Ik gun jou dat ook, en dat vind je vast, maar het kan natuurlijk niet snel genoeg zijn.
Wel spannend, zo'n nieuwe richting in je werk! Ik snap dat solliciteren dan eng is, maar aan de andere kant lijkt het me ook wel fijn. Ik zou de afwijzingen dan juist minder erg vinden, want ik zou ze minder persoonlijk opvatten ofzo, maar leuk is het niet en solliciteren is sowieso spannend. Heb je al iets op het oog?

Ja er wordt nogal wat verhuisd hier haha, toevallig! Zat jij ook niet in het onderzoek/uni, of heb ik dat mis? Heb ook al op diverse plekken gewoond incl buitenland. Wanneer kwam bij jou die behoefte aan rust? Heb een biologie achtergrond, zit nu in de verkoop van labspullen maar wil richting de R&D. Denk ik. Haha. Ben hoogbegaafd en kan heel veel en wil heel veel, zoek nog naar dé baan waarin dat allemaal kan. Maar dan wordt ik weer btje depri omdat ik zoiets mss nooit vind en vacatures vaak voor 1 specifieke functie zijn. En dat in combi met de woningmarkt in NL, maakt dat ik eigenlijk liefst toch weer naar t buitenland wil. Iemand zei al: moet je niet eerst je rust en leuke baan vinden in NL? Dat is wel mn dilemma momenteel. Als ik in NL zou blijven, dan graag meer in de buurt van mn vrienden int oosten. Is mss beter voor nu, maar aan de andere kant wil ik ook mn droom najagen. Al moet ik daarvoor dan juist weer eerst in NL beginnen als junior om uiteindelijk door te groeien naar senior en dan buitenland te doen. Keuzes keuzes en ongeduldig idd Zit al wel te kijken, het kriebelt wel alweer, zag wat bij n bedrijf in Zwitserland voorbij komen. Ergens wel goed dat ik daar weer enthousiast van wordt.

Goed dat je nieuwe plek bevalt en je hier langzaam maar zeker op orde komt. Idd leuk om iets voor langere tijd in te richten en helemaal naar je zin te maken! Snap dat je nu weer wat angst hebt om te moe te worden. Voel je dat nog niet goed aan dan?

Gaat hier wel redelijk goed momenteel. Mn therapeut vond emdr toch niet echt nodig, omdat mn angsten zo situatie specifiek zijn. Impliceert dat ik dan overal last zou moeten hebben van mn geluidsangst en dat is idd niet zo. Weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken, omdat ik thuis wel veel last heb en daar veel ben en er wel vanaf wil. Ik ga t even aankijken nog, heb er tenslotte al even last van en nu gaat t wel weer beter, soms wel n paar uur dat ik er niet aan denk. Therapie loopt nog wel, omdat ik toch weer wat doemgedachten had ivm werk en wonen, maar verder voegt t eigenlijk niet zoveel meer toe.

Even geluncht tussendoor

Hey vrijdag, wat vervelend dat het weer wat minder gaat. Wat zou je willen mbt werk, iets anders of op dezelfde plek wel? Kun je daar mss starten met een uurtje of wat, of is dat (nog) niet haalbaar? Kijk welke stap je wel kan nemen en of dat goed voelt. Een plan maken om weer ergens te komen helpt misschien bij de onrust. Was bij mij iig wel zo, dus das even mij tip. Je kan ook verschillende routes maken he en kijken welke het beste voelt (blijven, stoppen, ander vrijwilligerswerk).

Student, irritant dat je weer slecht geslapen had. Hopelijk was het maar eenmalig! En herken het helemaal hoor, met je doe normaal! Alsof er n soort demon in me is gevaren, die er nog ff uit moet, waarna ik weer gewoon mezelf kan zijn. Weg ermee! Denk idd soms terug aan alle tijd dat ik helemaal geen last had en gewoon gelukkig was -eigenlijk zonder dat ik het wist, of me realiseerde. Ik denk dat je niet precies terug kan naar die situatie, dit heeft je veranderd. Maar wel dat je ermee kan leren leven. Het is iets in je dat verstoord is, maar waar je wel weer een nieuwe balans mee kan leren vinden denk ik. Stukje acceptatie weer, ipv er tegen vechten. Hoop dat dit je lukt
Ik zou het mbt je stoornis oppervlakkig houden. Je wil er nog niet zoveel over kwijt zo te horen en dat hoeft ook niet. Je kan het ook op mentale problemen gooien, dan krijg je iig geen vragen over je hyperfocus. Dat lijkt me ook niet zo'n goed idee, vooral voor jezelf. Je hoeft absoluut niet meer kwijt dan je wil en dat mag je ook gewoon zeggen. Onze angst heeft idd overeenkomsten en de wortel mss ook wel? Was/ben ook vaak bezig met wat anderen wel niet zullen denken en dan vooral de slechte dingen (doemgedachten). Met therapie meer met mezelf zijn en achter mn eigen keuzes te staan. Heb dat niet zo van huis uit meegekregen, dus nog wel echt n uitdaging.
Barcelona is idd mn stedentrip in november!

Welkom Chicken. Wil je wat meer over jouw problemen vertellen?

Waterflesje schreef: ↑

25-10-2023 22:39

Vermoeid zijn en de dag 'moeten doorkomen' omdat werken op kantoor nu eenmaal de norm is, is vreselijk vermoeiend en herkenbaar. Wat houd je precies tegen om vrij algemeen tegen je teamleider te zeggen dat je het mentaal even zwaar hebt en dat 1 thuiswerkdag per week al enorm helpt? Je beschreef je angst voor de meningen van anderen en de angst voor de focus op jou. Dat kun je voorkomen door niet alles tot in den treuren te vertellen. Dat hoeft ook niet. Je mag gewoon zeggen dat je je even niet zo goed voelt in je vel en je even een stapje terug moet doen door bijvoorbeeld thuis te werken.

Hier heb je wel gelijk in waterflesje. Meerderen zeiden het al. Ik houd dit wel even in gedachte als optie. Voor nu wil ik hier eigenlijk nog niet aan. Ik denk vooral wegens schaamte en aangezien ik toch af en toe thuis kan werken, ook zonder het aan te kaarten. Maar eigenlijk is het ook gewoon weer ontwijking, ontwijking van het gesprek aangaan. Ontwijking van mijn stoornis onder ogen zien..

Waterflesje schreef: ↑

25-10-2023 22:39

Ja dat is echt enorm kut. En ook herkenbaar. Als ik kijk naar wat ik 5 jaar geleden allemaal aankon en waar ik nu sta is dat een enorm verschil. Dan kan ik wel huilen. Dus kijk ik daar niet naar. Ik kijk naar wat ik nu wel kan en waar ik energie van krijg en waar ik blij van word. En dat zijn andere dingen dan 5 jaar geleden. Hard en kut is dat. Maar beter om te accepteren dan te vechten en terugverlangen wat nu niet zo is. Weet je, het leven is 1 grote verandering. En de kunst is om mee te veren met die veranderingen. Retemoeilijk, maar hoe meer je meebeweegt hoe fijner je het voor jou maakt.

Klopt. Mia en Disney zeggen min of meer hetzelfde als jij. Ik weet dat het zo werkt. Maar het is zó moeilijk. Dan zie ik andere mensen zo ongedwongen in het leven staan (naja, je ziet nooit wat er echt in iemand omgaat natuurlijk), of ik zie foto's van mezelf 5 jaar terug. Bizar hoe een goed leven ik toen eigenlijk had, zonder dat ik er ooit een seconde over nadacht.

You can't cross the same river twice. Klopt helemaal Mia. Dit vormt mij. Dit vormt ons. Maar ik zou toch wel echt heel graag willen dat die hyperfocus nog wat gaat afnemen. Dat ik weer normaal een gesprek kan voeren bv, zonder constante spanning.

Dat vind ik nog het allermoeilijkste denk ik. Ik woon nog thuis. Wel op zoek naar een woning, maar nog niet gevonden. En ook niet super actief op zoek. Als ik over een jaar pas uit huis ben, ook prima. Maar ik ben best bang om alleen te wonen en alleen te blijven. Ik heb geen relatie op t moment. En daten ben ik ook bang voor. Ik kan niet normaal een gesprek met iemand hebben. Zeker met onbekende mensen niet. Ik kom waarschijnlijk vrij normaal over. Maar van binnen ga ik een klein beetje dood van de stress.

Gewoon thuis voel ik me "redelijk" op mijn gemak. Maar daten, een relatie krijgen, bij een "onbekend persoon" me op mijn gemak voelen en een normaal gesprek hebben, kost zo veel energie en is zo moeizaam, dat ik er maar niet aan begin. Eerst mijn psychische problemen aanpakken. En dat denk ik nu al 3 jaar.

Dat vind ik denk ik het allerlastigste. Wel behoefte aan een partner. Maar ook weten dat het me heel veel energie zou kosten. En er ook niet met de mindset ingaan die ik zou willen. Focus op angst en piekeren ipv "de date" en de andere persoon, of mijn gevoelens.

Waterflesje schreef: ↑

25-10-2023 22:39

hier wil ik je alleen maar een dikke virtuele knuffel geven. Ik vrees namelijk dat het leven minder maakbaar is dan wij allemaal zouden willen. Er is geen knop helaas. Was dat maar zo. Wel een ander vraagje: waarom wil je zo graag van de AD af? Wat motiveert je daarin? Wat hoop je daarmee te bereiken?

Hopen op verbetering is ook herkenbaar en ook machteloos. Terwijl jij de macht in handen hebt. Wat voor hulp heb je nu precies? Volg je therapie? En zo ja welke dan?

Dit sluit weer aan bij het vorige stukje. Je hebt zó gelijk he. Ik wil niet per se van AD af. Maar de AD deed niks in positieve zin. Was al mijn 3e AD, maar alle 3 deden ze niks. Ik twijfel of ik nog opnieuw een nieuwe AD wil proberen. Maar aangezien de 1e 3 echt 0 effect hadden (ook niet in negatieve zin hoor. Het deed gewoon niks), twijfel ik of een nieuwe poging wel zin heeft.

Ik heb nu geen hulp en/of therapie. Wel gehad in het verleden: CGT & ERP voor OCD. Maar het heeft allemaal niet echt geholpen. Wel volg ik om de week online een bijeenkomt met gelijkgestemden, mensen met OCD, waar de focus ligt op ACT. Dat helpt wel omdat ik daar heel veel herkenbaarheid voel. En het helpt me toch wat met ACT bezig te blijven.

Ik zou best open staan voor therapie weer. Maar ik zou niet weten waar ik het moet zoeken. CGT zie ik niet zo zitten. Voor OCD kom ik als volgende stap al snel bij specialistische ggz (topggz) uit.

Ik heb ook wel eens getwijfeld om een second opinion ass onderzoek. Of misschien schematherapie om meer inzicht te krijgen in de achtergrond van mijn problemen... Ik weet t niet.

Trouwens heel lief dat je zo uitgebreid reageert Waterflesje. Je hebt het zelf ook niet heel gemakkelijk lees ik tussen de regels door. Als je er iets over kwijt wil, mag dat altijd natuurlijk.

Hele fijne zondag allemaal

Vanaag bang dat ik nooit meer beter word. Heb al jaren last van angst en burnout en alle toxische relaties maken het steeds erger. Zit nu heel erg met dwanggedachten (tig keer herhalen over de huizenmarkt, mijn carriere, mijn verbroken relatie). In het weekend is er ook geen therapeut bereikbaar. Ik heb nu ook therapie via Zoom maar dat helpt natuurlijk niet. Ik heb zsm face to face nodig maar dat gaat weer lamg duren ivm wachtlijsten.

@Disney, ik zit ook in R&D. Alleen dan meer op het gebied van physica.

Ik vind het knap dat je een uitdaging in het buitenland overweegt. Ik was ook degene die zich afvroeg of je inderdaad niet eerst in Nederland zou willen beginnen tot je je wat beter voelt. Maar dat is een heel persoonlijke afweging natuurlijk. Iets doen wat je leuk vind, is o zo belangrijk. En daarmee ga je je vanzelf ook weer beter voelen denk ik.

Ik denk wel, maar verbeter me vooral als ik het mis heb, dat er ontzettend veel werk is op het gebied van R&D. Bij physica is dat in ieder geval. Biologie ben ik wat minder bekend mee. Wat ik probeer te zeggen is, ook al begin je nu in Nederland, dat betekent zeker niet dat je hier vastzit. Het kan ook een opstap betekenen naar je droomjob in het buitenland. Volgens mij ben je ook nog best jong, dus nog een hele toekomst voor je.

Wel fijn om te horen dat het best goed met je gaat nu. Het kan best, wat je zegt, dat de achtergrond van de klachten bij ons overlap heeft. Ik ben ook heel veel bezig met wat mensen van me denken en vinden. En dat is mogelijk ook de reden dat ik zo bizar veel aandacht leg op dat oogcontact: ik wil niet vreemd overkomen. Ik wil sympathisch, aardig, ... overkomen. En zo plaats ik mezelf in een soort hokje, waar ik aan moet voldoen. Niet handig.

En, heel veel plezier in Barcelona. Ga je met vriendinnen? Of alleen? Of ...? Ik ben er 1x geweest op de middelbare. Ik vond het toen een heel mooie stad, al waten we maar 1 dag in de stad. En met wat geluk heb je ook nog heel lekker weer dan

@vrijdagmiddag, lastige situatie daar op je werk. Je schrijft een paar hele scherpe opmerkingen: "je hart ligt niet hier" en "je staat niet aan het roer".

Wat houd je tegen om het heft weer in eigen hand te nemen? 1.5 uur reistijd, enkel, is natuurlijk bizar veel. Zou je niet op zoek kunnen of willen gaan naar een baan dichterbij, waar je hart wel ligt? Dat zou je misschien wel heel veel energie kunnen geven.

Ik begrijp best dat dat ook wel veel of spannend kan zijn icm je ADHD diagnose, en de angst die je al ervaart. Maar misschien kun je parttime beginnen en van daaruit opbouwen als het goed gaat. Of je blijft lekker parttime werken, als dat financieel kan dan. Het gaat er vooral om dat jij gelukkig bent en dat het leefbaar is. Als je daar een goeie balans in vindt, ben je al heel ver denk ik.

Je constante checken van angstgevoelens, elke prikkel opvangen, herken ik dan weer heel erg. Stom he, die angststoornis....

En tot slot @Mia, hoe is t daar met de verhuizing? Al iets tot rust gekomen? En @Selune en anderen die ik vast vergeet, hoe gaat het met jullie?

Hier gaat t btw redelijk goed de laatste dagen. Woensdag was een dieptepunt. Donderdag ging het weer beter. Gisteren iets minder, maar ok. En vandaag ben ik alleen thuis, dus rust aan mijn hoofd

Ik denk dat ik zo een oreo cheesecake ga maken. Daar heb ik zin in

Chickenandwaffles schreef: ↑

29-10-2023 12:21

Vanaag bang dat ik nooit meer beter word. Heb al jaren last van angst en burnout en alle toxische relaties maken het steeds erger. Zit nu heel erg met dwanggedachten (tig keer herhalen over de huizenmarkt, mijn carriere, mijn verbroken relatie). In het weekend is er ook geen therapeut bereikbaar. Ik heb nu ook therapie via Zoom maar dat helpt natuurlijk niet. Ik heb zsm face to face nodig maar dat gaat weer lamg duren ivm wachtlijsten.

Waarom helpt dat "natuurlijk" niet? Ik heb net zoveel baat bij online therapie als in persoon. En nu heb je echt therapie via Zoom? Ik ken geen enkele therapeut die dat doet, want het is niet beveiligd. Is het wel een echte officieel geregistreerde therapeut (niet dat dat per sé moet natuurlijk)?

Mia schreef: ↑

29-10-2023 12:45

Waarom helpt dat "natuurlijk" niet? Ik heb net zoveel baat bij online therapie als in persoon. En nu heb je echt therapie via Zoom? Ik ken geen enkele therapeut die dat doet, want het is niet beveiligd. Is het wel een echte officieel geregistreerde therapeut (niet dat dat per sé moet natuurlijk)?

Ik heb telefonische en online afspraken ter overbrugging omdat ik op 2 uur treinen afwoon nu. Ze willen me zsm overplaatsen.

Mia schreef: ↑

29-10-2023 12:45

Waarom helpt dat "natuurlijk" niet? Ik heb net zoveel baat bij online therapie als in persoon. En nu heb je echt therapie via Zoom? Ik ken geen enkele therapeut die dat doet, want het is niet beveiligd. Is het wel een echte officieel geregistreerde therapeut (niet dat dat per sé moet natuurlijk)?

Ik heb telefonische en online afspraken ter overbrugging omdat ik op 2 uur treinen afwoon nu. Ze willen me zsm overplaatsen. Ik zit bij de SGGZ

Oja, 2 uur treinen schiet natuurlijk niet op. Maar waarom werkt het online niet (als ik vragen mag)?

Mia schreef: ↑

29-10-2023 12:58

Oja, 2 uur treinen schiet natuurlijk niet op. Maar waarom werkt het online niet (als ik vragen mag)?

Omdat ik groepstherapie zou krijgen om mijn zelfbeeld en ook een verpleegkundige elke week even langskwam om te praten en dingen samen te regelen. Nu heb ik alleen kort een gesprek online.

Chickenandwaffles schreef: ↑

29-10-2023 13:37

Omdat ik groepstherapie zou krijgen om mijn zelfbeeld en ook een verpleegkundige elke week even langskwam om te praten en dingen samen te regelen. Nu heb ik alleen kort een gesprek online.

Aha, ik snap em! Ja, een-op-een zoom meetings zijn natuurlijk geen vervanging voor groepstherapie. Hoop dat je snel krijgt wat je nodig hebt, maar de wachtlijsten voor psychische zorg zijn vreselijk.
Ik zou zelf ook graag een psycholoog hebben via de huisarts, want nu betaal ik het zelf en dat tikt toch wel aan. Maar die wachtlijsten weerhouden me ervan er om te vragen, helemaal nu ik langer bij deze therapeut ben en dus minder zin krijg om te switchen.

Hier gaat ie prima verder. Mijn psycholoog opperde schema-therapie omdat mijn angsten al zó lang spelen. Ik heb twee vragenlijsten ingevuld en scoorde vooral hoog op het blije kind en de gezonde volwassene, maar ook op een ander schema (vergeten hoe die heette). Ik denk dat er weinig te halen valt, maar wie weet...

Ah vrijdag, snap dat het dan lastig wordt om te integreren, de voorwaarden zijn er niet echt naar nu. Het is ook niet iets dat je thuis kan doen dan? En zou je ook niet kunnen kijken naar hetzelfde werk dichterbij? Het is nu wel een goede tijd om rond te kijken, overal vragen ze personeel. Ook al kun je maar een paar uurtjes. Of is dat weer iets te spannend? Idd wat student zegt: probeer het heft in eigen handen te nemen. Alleen al het idee dat je je opties verkent, kan helpen. Informeren in je omgeving naar banen of ander vrijwilligerswerk (is er ook zat) zijn kleine dingen die je wel kan doen misschien?
Klinkt idd vermoeiend, je zo bezig houden met wat je voelt en of dat angst is. Ken het hoor, dat loslaten is niet bepaald makkelijk. Heb je nog iets van therapie? Want zo leef je ook niet lekker. Controle is ook wel echt een ding, heel lastig om dat los te laten want je hebt nou eenmaal geen controle. Kijk wat daaronder zit, waarom wil je controle, wat kan er gebeuren?

Hey student, ik ben ook helemaal alleen, woon op mezelf, geen partner. Wil graag n kat maar heb zelfs dat niet. Die wil ik ooit als ik ga settelen haha. Is idd soms lastig als ik angstig ben, maar aan de andere kant ook lekker rustig.
Toevallig dat je ook in de R&D zit! Snap ik ook dat je niet altijd thuis kan werken. En je hebt helemaal gelijk, ik neig nu ook naar eerst in NL even settelen in een leuke baan en daarna te kijken of ik nog naar het buitenland wil, of mss niet meer. Ben eind dertig maar voelt ook niet heel jong meer hoor haha.
Schematherapie zou ik nog proberen als ik jou was. Klinkt als of je ergens onderweg hebt opgepikt dat de mening van anderen heel belangrijk is. Ik iig wel van mn ouders, herken het nu wel. En dat scheelt al hoor, dat ik het zie en actief me er minder van aan kan gaan trekken door andere gedachten erover te formuleren. Ook wel irritant, want ouders zijn belangrijke factoren, waardoor het voor mij soms moeilijk is om een keuze te maken vanuit mezelf. En niet voor of door anderen. Hoe was je cheesecake trouwens? Krijg er ook zin in :p

Mia, hoe gaat ie? Weer n stukje meer opgeruimd en ingeruimd in je nieuwe huis? Hopelijk zakt de angst dan ook stukje bij beetje. Ja psychologen online zijn duur he. Maar ja mijn ggz is straks ook op en was grotendeels eigen risico dus wat dat betreft scheelt het ook niet zoveel. Mijn online ggz therapie was trouwens binnen 2 maanden geregeld, dus als je dat wil valt de wachtlijst mee. Jouw schema's zeggen mij niets, ik had n lijst via schematherapie.nl met 5 negatieve schema's. Veel patronen komen trouwens vanuit je jeugd en je bent je er gewoon niet altijd bewust van omdat het zo gewoon voelt. Dus ik zou zeker ff kijken of het wat oplevert.

Chicken: vervelend dat je zo lang moet wachten op je groepstherapie. Hopelijk red je het een beetje met de korte gesprekken, dat is iig iets.

Nog even een tip, misschien dat iemand er ook wat aan heeft: de podcasts van Angela van Gelukkig jezelf. Ze behandelt heel veel verschillende onderwerpen, van de mening van anderen, zelfliefde, angst en paniek tot loslaten en keuzes maken. Vind haar een fijne stem hebben en het zijn vrij korte afleveringen, meestal max 20-30min. Heb zelf sommige afleveringen al vaker geluisterd, om dingen te herkauwen (ook wel het fijne aan een podcast!) en toch weer nieuwe inzichten op te doen.

Oh, volgens mij waren de schema's die ik noemde geen schema's maar modi...

Met mij gaat ie eigenlijk heel goed. Ik heb al een week geen of nauwelijks angst gehad. Ik moest daardoor aan jou denken, Vrijdagmiddag. Nu de grootste stress achter de rug is, is mijn lijf weer wat gekalmeerd en mijn hoofd vooral blij dat ie zich weer op iets anders kan richten: mijn werk. Mijn hoofd is bijna altijd aan het denken en nu er dus over werk moet worden nagedacht is er gewoon minder ruimte voor piekeren en monitoren. En daardoor voel ik me veel beter! Misschien zou je toch ook iets moeten vinden waarbij je hoofd iets meer bezig is en waar je persoonlijk voldoening uithaalt. Ik snap dat je nu minder belastbaar bent, maar misschien kun je toch iets vinden binnen jouw grenzen?

Ik dacht er gewoon aan, omdat ik bij mezelf herkende dat het beter gaat als ik werk (en ik vind mijn werk heel leuk) en ook veel herkenning vind ik jouw posten. Toen ik niet werkte om 'uit te rusten', rustte ik juist helemaal niet, want er was veel te veel tijd om op angst te letten en erover na te denken. Misschien werkt het voor jou ook zo, maar dat weet je zelf het beste.

Bedankt voor de tip, Disney. En voor je fijne posten! Ik vond de afleveringen over paniek en piekeren van de podcast psycholoog ook best fijn! Hoe is ie met jou?

Ohh ik dacht al, waar gaat dit over. Maar dat zijn wel 'goede' modi, geen belemmerende. Das op zich mooi, maar daar lijken dan geen problemen te liggen? Ik heb minderwaardigheid en bijna alles van gericht op de ander en overmatige waakzaamheid (mss dat student hier wat in herkent?). Daar zou ik eigenlijk ook nog dieper met n psych op in willen gaan, omdat de onveilige hechting daarmee te maken heeft die ik herken.

Ik zou idd iets zoeken waar je meer voldoening uithaalt Vrijdag! Daar voel je je idd beter door, je hebt het idee dat je bijdraagt ondanks dat je iets 'mankeert'. Ander vrijwilligerswerk wat beter aansluit is vast wel te vinden. Kijk of je ergens je expertise in kwijt kan, liefst dan dichtbij.

Dank voor jouw tip, die podcast kende ik nog niet. Klinkt zeker interessant en altijd goed om wat meer info te hebben om over na te denken. Gaat met mij best goed. Wat dan weer wat angst oproept wanneer het weer fout gaat Slaap weeral een aantal dagen goed en zonder oordoppen, dus dat zijn allemaal positieve punten en de weg omhoog is er zeker. Ook echt wel aant browsen naar banen, al is dat weer lastig omdat ik kiezen zo moeilijk vind en veel leuk vind en wil combineren. Heb iig wel een plan voor volgend jaar mbt solliciteren en later verhuizen. Wil bv nog het seizoen afmaken bij mn sportclub, dus dat is pas in juni klaar. Voelt iig wel goed om weer beslissingen te maken. Hoe is het in jouw huis? Heb je pb net ontdekt trouwens en beantwoord

Ik ga dialectische therapie krijgen en nog een hele zooi andere dingen. Geen idee wat ik me daarbij kan voorstellen.

Ik merk dat er dwanggedachten opkomen in mijn hoofd omdat mijn leven nu zo chaotisch is. Dingen als 'je zal nooit meer kunnen werken/lesgeven'. 'Je blijft tot je 60e thuiswonen' ' Geen normaal mens heeft nog respect voor je.' De hele dag door. Ik kan het ook niet kwijt want iedereen weet het nu wel.

Disney1983 schreef: ↑

02-11-2023 18:22

Ohh ik dacht al, waar gaat dit over. Maar dat zijn wel 'goede' modi, geen belemmerende. Das op zich mooi, maar daar lijken dan geen problemen te liggen? Ik heb minderwaardigheid en bijna alles van gericht op de ander en overmatige waakzaamheid (mss dat student hier wat in herkent?). Daar zou ik eigenlijk ook nog dieper met n psych op in willen gaan, omdat de onveilige hechting daarmee te maken heeft die ik herken.

[...]

Dank voor jouw tip, die podcast kende ik nog niet. Klinkt zeker interessant en altijd goed om wat meer info te hebben om over na te denken. Gaat met mij best goed. Wat dan weer wat angst oproept wanneer het weer fout gaat Slaap weeral een aantal dagen goed en zonder oordoppen, dus dat zijn allemaal positieve punten en de weg omhoog is er zeker. Ook echt wel aant browsen naar banen, al is dat weer lastig omdat ik kiezen zo moeilijk vind en veel leuk vind en wil combineren. Heb iig wel een plan voor volgend jaar mbt solliciteren en later verhuizen. Wil bv nog het seizoen afmaken bij mn sportclub, dus dat is pas in juni klaar. Voelt iig wel goed om weer beslissingen te maken. Hoe is het in jouw huis? Heb je pb net ontdekt trouwens en beantwoord

Ja, ik scoorde op zich wel oké, dus ik twijfel of ik hier iets mee moet. Waar ik ook hoger op scoorde was 'onthechte zelfsusser' en daar kan ik misschien nog wel iets mee. Ik zoek namelijk best vaak geruststelling bij anderen: dat het oke is als ik me rot voel, dat het ooit wel weer goed voel, enz. Maar goed, verder kwamen er geen grootse dingen uit.

Fijn dat het bij jou goed gaat!! En al aan het rondneuzen voor een nieuwe baan: Dat je daar weer ruimte voor hebt, is op zichzelf al een goed teken!

Mijn huis bevalt heel goed! Afgelopen week voelde ik me ook prima, maar dat zal toch wel een beetje adrenaline modus zijn geweest, want ik begin nu wel weer moe en overprikkeld en daardoor angstiger te raken. Das dus wel weer even lastig, maar ik geniet wel enorm van ons nieuwe stekkie!

Hey Chicken, zo te lezen is dialectische therapie een vorm van cognitieve gedragstherapie. Dan kunnen hopelijk de dwanggedachten aangepakt worden, zodat die verminderen. Heb je al eerder zoiets gehad? En waarom is je leven chaotisch? Veel veranderingen gehad of nog op stapel? En het leven is zoals het nu is, blijkbaar vind je zelf dat het anders moet?

Hey Mia, blijkbaar lukt dat niet om jezelf te sussen en zoek je idd bevestiging bij anderen? Kan best dat daar nog wat te verbeteren valt idd. Verder valt het mee dan ja
Hmm ja t ging goed deze week, maar vanmorgen wakker geworden van de buurman. Ook met gebonk/lopen, dus mn hartslag ging gelijk naar 100. En nu weer btje bang voor strax, dus mss ga ik nog wel ff lopen. En evt oordoppen in, maar krijg er oorpijn van en trek ze uit snachts.. Ben ongesteld geworden, dan slaap ik ook wel onrustiger hoor. Verder ging het overdag wel goed.
Idd btje aant kijken, maar nu wel weer doemgedachten over dat ik niet kan kiezen, nooit wat passends vind bij mn 100 interesses en dat ik n huis ook wel kan vergeten Hiervoor had ik dus de AD, dit is echt 10x erger rond mn menstruatie! Stomme hormonen..

Fijn dat het goed bevalt! Nu weer even landen dan en rustiger aan doen, of iig zorgen dat je overprikkeldheid afneemt. Heb je daar je trucs voor? Suc6.

Fijn weekend allemaal!

Disney1983 schreef: ↑

03-11-2023 20:37

Hey Chicken, zo te lezen is dialectische therapie een vorm van cognitieve gedragstherapie. Dan kunnen hopelijk de dwanggedachten aangepakt worden, zodat die verminderen. Heb je al eerder zoiets gehad? En waarom is je leven chaotisch? Veel veranderingen gehad of nog op stapel? En het leven is zoals het nu is, blijkbaar vind je zelf dat het anders moet?

Hey Mia, blijkbaar lukt dat niet om jezelf te sussen en zoek je idd bevestiging bij anderen? Kan best dat daar nog wat te verbeteren valt idd. Verder valt het mee dan ja
Hmm ja t ging goed deze week, maar vanmorgen wakker geworden van de buurman. Ook met gebonk/lopen, dus mn hartslag ging gelijk naar 100. En nu weer btje bang voor strax, dus mss ga ik nog wel ff lopen. En evt oordoppen in, maar krijg er oorpijn van en trek ze uit snachts.. Ben ongesteld geworden, dan slaap ik ook wel onrustiger hoor. Verder ging het overdag wel goed.
Idd btje aant kijken, maar nu wel weer doemgedachten over dat ik niet kan kiezen, nooit wat passends vind bij mn 100 interesses en dat ik n huis ook wel kan vergeten Hiervoor had ik dus de AD, dit is echt 10x erger rond mn menstruatie! Stomme hormonen..

Fijn dat het goed bevalt! Nu weer even landen dan en rustiger aan doen, of iig zorgen dat je overprikkeldheid afneemt. Heb je daar je trucs voor? Suc6.

Fijn weekend allemaal!

Cgt heb ik deels gehad maar dgt nog niet, ik hoop dat het werkt
Binnen een maand weet ik dat mijn moeder kanker heeft, heeft mijn ex me gedumpt en het huis uitgegooid, en woon ik nu weer thuis op mijn 34e. Twee maanden terug is ook mijn oma gestorven. En ik kamp al een tijd met burnout en angsten (icm ASS) waardoor ik nu in de ziektewet zit. Mijn dagen zijn gevuld met dingen regelen, het huishouden en tussendoor veel huilen en proberen te slapen onder de lorazepam. Mijn liefste kat gaat bij mijn zusje wonen en ik mis haar enorm. Ik heb nu een hamstertje maar die is nog niet gewend. Ik voel me angstig voor de toekomst, alles is dit jaar weggevallen. Eerst kon ik nog werken, al duurde dat nooit lang. Nu lukt niks meer en ipv de 3x per week therapie die ik daar had nu 30 min 1x per week telefonisch terwijl ik wacht op een spoeddoorverwijzing naar de psych hier.

Ik wil weer lesgeven, een eigen studio, een normaal volwassen leven. Mijn ex heeft mij alles afgepakt.

Dat is ook wel heel veel! En dan valt ook nog eens een groot deel van je therapie weg. Pfff....

Het is dan ook niet gek dat het mentaal niet zo goed gaat. Helemaal niet met ASS, denk ik (?). Gelukkig weet je wat je wilt - en heb je doelen om tzt naar toe we werken. Maar eerst maar eens even bijkomen van alles, het hoeft niet allemaal morgen of volgende week, he?! Ik hoop dat je snel je doorverwijzing krijgt en weer de hulp krijgt die je nodig hebt. En daarna langzaamaan weer naar een eigen leven, in welke vorm dan ook. Veel sterkte!!

Oh, Chicken&Waffles, ik lees net elders dat je bang bent niet meer aan het werk te kunnen. Laat je niet teveel door die gedachten leiden: als je angstig bent, gaan je gedachten automatisch naar het ergste scenario! Het zou natuurlijk waar kunnen zijn, maar het kan ook niet: als je angstig bent, kun je je gedachten écht niet vertrouwen en tegelijkertijd doen je gedachten alsof ze mega-belangrijk zijn! (Misschien weet je dit ook al, hoor... Wil niet betuttelend zijn, maar ik weet dit zelf ook, trap er altijd weer in, en moet het soms gewoon weer even lezen .

Ik heb nu namelijk dezelfde gedachten, en ook behoorlijk angstig... Bah...

@Disney: ja, stom he, dat zo'n luidruchtige buurman dan weer zo'n trigger is. Is het nog meegevallen qua lawaai?

Zoals ik al schreef heb ik 10+ jaar geleden ook geluidsoverlast gehad en nu nog, in ons nieuwe huis, schrik ik effe als ik ineens muziek hoor van boven. Gelukkig is het altijd maar even: iemand die een mooi liedje even wat harder zet, maar toch.

Ik hoop dat je weer wat hebt kunnen kalmeren?!

Ontprikkelen lukt me niet echt goed. Ik weet ook pas vrij kort dat dit bij mij meespeelt. Ik ben aan het eind van de week en in het weekend altijd enorm overprikkeld (jaagt ook angst en paniek aan(dan), dus ik denk dat ik tussendoor (tijdens de werkdagen) ook echt wat ontprikkeling moet invoeren, mar weet nog niet wat en hoe... Misschien een wandelingetje, of meditatie met NC headphones. Lastig... Vandaag lig ik ook op de bank met een dekentje, puzzelboek, telefoon en luisterboek. Voel me dan zo'n loser dat ik dit nodig heb... :-/ maar het is beter dan mezelf verplicht bezighouden.

Mia schreef: ↑

04-11-2023 12:17

Oh, Chicken&Waffles, ik lees net elders dat je bang bent niet meer aan het werk te kunnen. Laat je niet teveel door die gedachten leiden: als je angstig bent, gaan je gedachten automatisch naar het ergste scenario! Het zou natuurlijk waar kunnen zijn, maar het kan ook niet: als je angstig bent, kun je je gedachten écht niet vertrouwen en tegelijkertijd doen je gedachten alsof ze mega-belangrijk zijn! (Misschien weet je dit ook al, hoor... Wil niet betuttelend zijn, maar ik weet dit zelf ook, trap er altijd weer in, en moet het soms gewoon weer even lezen .

Ik heb nu namelijk dezelfde gedachten, en ook behoorlijk angstig... Bah...

Ja ik denk bijna dwangmatig het allerergste. Dat mijn moeder dood gaat, ik nooit meer kan werken, met een bijstand in het huis van mijn ouders blijf tot mijn vader dood gaat (ze zijn getrouwd, hij woont officieel daar maar huurt elders) en dan op straat beland. Die gedachten krijg ik niet uit mijn hoofd nu.

Dat is normaal! Tijdens angst denkt ons hoofd dat er acuut gevaar is. Ons brein wil ons dan helpen met overleven en doet dat om ons voor te bereiden op het allerergste. Jouw situatie (met zoveel stress en prikkels en onzekerheden) zorgt voor angst (hoewel er niet echt acuut gevaar is), dus jouw hoofd gaat lekker los op van alles en doet jou geloven dat dat allemaal gaat gebeuren!

Het vervelende is, je kunt nu even niets doen aan die dwanggedachten. Je hoofd is geprogrammeerd om dit te doen. Het enige wat kan helpen is juist om er niets mee te doen: niet jezelf geruststellen of dat bij anderen of online te zoeken; geen talloze oplossingen bedenken voor alle doemscenario's, niet piekeren. Want geen van deze dingen zal de angst wegnemen (hooguit tijdelijk), echt waar!

Je hoofd en lijf moeten uit de angst modus door rust en ontspanning en ontspannende afleiding. En dat is supermoeilijk, lukt mij ook vaak niet. Maar probeer echt om even je aandacht op iets anders te richten: een (leg)puzzel, (luister)boek, tv, wandeling.

Heel veel sterkte, ik weet echt hoe kut het is!