Psyche
alle pijlers
Angst/ paniekstoornis deel 2
donderdag 26 januari 2023 om 12:05
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
zaterdag 16 december 2023 om 15:42
Fijn dat de.verbouwing achter de rug is. Mijn huis is echt mijn safe haven. Ik snap je helemaal.Vrijdagmiddag schreef: ↑16-12-2023 14:11De verbouwing is nu klaar. Ik heb precies hetzelfde, het gevoel niet te kunnen vluchten. Verder hebben beide kinderen vriendje/vriendinnetje die hier soms eten/slapen en dan vind ik dat ook lastig, want ik wil niet dat ze mij zo zien.
Mia, ziek, alleen en een dikke paniekaanval. Wat shit joh. Denk je dat t komt door de drukke week en dat je nu de klap daarvan krijgt? Of heb je geen duidelijke reden?
Helpt t jou als je partner er is? Bij mij hielp dat altijd goed, maar merk de laatste tijd ook dat hij er soms ook even genoeg van heeft. Of dat hij mij allerlei vragen gaat stellen terwijl mijn paniek erg hoog is. Ik wil/ kan dan niet nadenken over wat ik moet doen en wil dat hij t overneemt.
Mariannatuin, waarom kun je niet meeschrijven als er ASS uitkomt? Als je een angst of paniekstoornis heb een je kunt iets met die topic, kun je toch gewoon meeschrijven!
Ik denk dat het door meerdere dingen komt. Ik ben ziek en slaap niet goed en slaapgebrek is wel een ding en helemaal als je de hele nacht in je eentje wakker ligt slaan de duistere gedachten toe; en waarschijnlijk een terugslag van de drukke werkweken. Ik ben ook eens 's nachts ziek geworden. Onderweg naar de wc werd ik duizelig, viel ik met mijn hoofd op de punt van een kastje en ben ik flauwgevallen in de gang. Een vet blauw oog en hersenschudding aan over gehouden. Sindsdien ben ik extra bang als ik ziek ben en helemaal als ik alleen ben. Dus een combi van van alles. Nu wel redelijk gekalmeerd en man is weer thuis, gelukkig!
Verder heb ik wel steun aan man tijdens een PA, maar hij moet me wel met rust laten
De wetenschap dat hij er is, doet me heel goed, maar hij mag me niet knuffelen, aaien of tegen me aan praten! Ik snap wel wat je bedoelt: vragen stellen is echt uit den boze dan! Gelukkig doet ie dat ook niet. Mijn man is zelf ook best snel overprikkeld en als een van ons tegen de ander zegt dat we even rust nodig hebben, kunnen we dat makkelijk toepassen omdat we het zelf herkennen. Ga je nog iets leuks doen met kerst? Ik vind het heel knap hoe jij je staande houdt met alle diagnoses, medicijnen en een kind (eentje toch?)! Ik zou een kind om me heen echt niet trekken en dat is ook een van de redenen dat we geen kinderen hebben. Wij zijn gelukkig maar hebben allebei genoeg prikkels van onszelf
zaterdag 16 december 2023 om 15:47
En welkom, Marianna! Fijn dat dit topic je helpt ook al is het voor afleiding. Je bent niet alleen en angst en paniek zijn echt k*t! Hoe kijk je tegen een diagnose aan: vind je het eng, of denk je dat het opluchting biedt? Je hoeft uiteraard niet te antwoorden.Mariannatuin schreef: ↑16-12-2023 14:42Fijn dat het klaar is, wel lekker gevoel als het af is.
Ik heb (nog) geen diagnose, ik had veel verschillende klachten, waaronder dus angst en paniekaanvallen, maar verdenking ASS door poh en ggz. Daarom lees ik al een tijdje in beide topics mee als afleiding (en herkenning).
En ja, ik kan het goed verwoorden, maar toepassen....... Ben zelf heel analytisch (das ook deel van het probleem) en schrijf veel voor mijn werk, dus weet vrij goed hoe mijn angst en paniek werken. Het is wel nuttig om het een beetje te begrijpen maar ik heb wel de neiging om te gaan onderzoeken wat er nu precies gebeurt met de wens dat het dan overgaat en dat laatste is dus nooit het geval
Iig sterkte met je klachten...
maandag 18 december 2023 om 09:47
Mia, hoe gaat t nu met je? Nog ziek of alweer opgeknapt? Ik kan me voorstellen dat de herinnering aan duizelig worden en flauw vallen terwijl je alleen ben, heel erg naar is. Dat blijft waarschijnlijk door je hoofd spoken, als je je niet goed voelt en alleen ben.
Ik denk voor jou laatste week en dan vakantie of niet? Dan lekker uitrusten en geen werk stress. Je schrijft dat je man je goed begrijpt, wat fijn dat je dat stukje kan delen!
Mijn man is heel erg steady en begrijpt mijn ups en downs niet. Gelooft wel dat t zo is, maar echt begrijpen vindt hij lastig. Desondanks probeert hij er te zijn voor me. Maar soms wordt t hem ook wel eens teveel.
We hebben 2 kinderen, puber en jong volwassene. De puber het adhd, dus dat brengt wel wat drukte en gedoe met zich mee.
Mijn klachten begonnen pas na de geboorte van onze kinderen, daarvoor had ik eigenlijk nooit echt veel gevoelens, ik leefde voornamelijk met mijn hoofd. Dus dat is wel even verandert de laatste jaren.
Met kerst zijn we samen met mijn ouders en broer en kids die uit t buitenland overkomen. Dus dat is een mooi vooruitzicht. Nu maar hopen dat mijn stemming beter wordt.
Student, succes met je bouwkeuring vandaag!
Ik denk voor jou laatste week en dan vakantie of niet? Dan lekker uitrusten en geen werk stress. Je schrijft dat je man je goed begrijpt, wat fijn dat je dat stukje kan delen!
Mijn man is heel erg steady en begrijpt mijn ups en downs niet. Gelooft wel dat t zo is, maar echt begrijpen vindt hij lastig. Desondanks probeert hij er te zijn voor me. Maar soms wordt t hem ook wel eens teveel.
We hebben 2 kinderen, puber en jong volwassene. De puber het adhd, dus dat brengt wel wat drukte en gedoe met zich mee.
Mijn klachten begonnen pas na de geboorte van onze kinderen, daarvoor had ik eigenlijk nooit echt veel gevoelens, ik leefde voornamelijk met mijn hoofd. Dus dat is wel even verandert de laatste jaren.
Met kerst zijn we samen met mijn ouders en broer en kids die uit t buitenland overkomen. Dus dat is een mooi vooruitzicht. Nu maar hopen dat mijn stemming beter wordt.
Student, succes met je bouwkeuring vandaag!
vrijdagmiddag wijzigde dit bericht op 18-12-2023 09:51
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
17.65% gewijzigd
maandag 18 december 2023 om 17:33
Hoi allemaal,
Ik kom ook weer even mee schrijven.
Heb echt zo'n vervelende rot dag, bah.. iedere keer een klein stapje vooruit en de dag erna voel ik me weer ellendig of ik voel gewoon niks.
Echt zo vermoeiend, ik probeer zoveel mogelijk bezig te blijven en het een beetje op te rekken zeg maar.
Had gisteren een sportles en ben wat langer gebleven erna, normaal ben ik altijd geneigd om meteen te gaan maar ik probeer me bewuster te worden van mijn patronen en daar toch wel kleine stappen in te maken.
Ook als ik geen zin heb (wat nogal vaak het geval is
) dat ik toch probeer te gaan wandelen, iets te gaan doen of in huis iets.
Maar het voelt soms zo nutteloos..
Herken ook heel erg wat je zegt Vrijdagmiddag, dat je soms niet weet wat nou goed is, constant die onrust.
Vandaag lukte het me gewoon echt niet de deur uit te gaan
en nu zit ik weer te janken.
Terwijl ik vorige week echt elke dag iets heb gedaan en dan nog lukt het me vandaag niet om eraan toe te geven.
Krijg dan weer weinig uit handen, wel cadeautjes ingepakt voor Kerst en een la opgeruimd en dat is het dan weer..
Heb morgen een gesprek bij de praktijk ondersteuner en denk dat ik dat ook al onbewust voel vandaag
Moet er best vroeg zijn en wilde daarna proberen nog even naar de stad te gaan.
Maar even kijken hoe het gaat...
Ik begrijp het echt helemaal Vrijdagmiddag die stress omtrent verbouwing, heb zelf ook een renovatie achter de rug en het is zo vermoeiend, mentaal, niet die rust hebben en het duurt dan ook weer even voordat je huis weer van jou voelt. Maar dat is nu achter de rug, hoe voel je je nu? Je was ook nog bezig met reïntegratie toch, gaat dat een beetje?
En Mia, hoe gaat het nu na alle drukte, vaak komt het er naderhand uit he en slaaptekort is zo'n grote trigger.
Wat rot dat je dat laatst snachts heb gehad, dat is dan zo naar, dan krijg je ook weer een beetje de angst voor de angst.
Althans als ik voor mezelf spreek.. alsof het in je systeem gaat zitten.
Wel fijn dat je zo'n steun hebt aan je man en dat je bepaalde dingen van elkaar herkend en elkaar daarin ruimte kan geven.
Nou ik ga even koken en misschien even opschrijven wat ik morgen wil bespreken.
Fijne en hopelijk rustige avond allemaal
Ik kom ook weer even mee schrijven.
Heb echt zo'n vervelende rot dag, bah.. iedere keer een klein stapje vooruit en de dag erna voel ik me weer ellendig of ik voel gewoon niks.
Echt zo vermoeiend, ik probeer zoveel mogelijk bezig te blijven en het een beetje op te rekken zeg maar.
Had gisteren een sportles en ben wat langer gebleven erna, normaal ben ik altijd geneigd om meteen te gaan maar ik probeer me bewuster te worden van mijn patronen en daar toch wel kleine stappen in te maken.
Ook als ik geen zin heb (wat nogal vaak het geval is
) dat ik toch probeer te gaan wandelen, iets te gaan doen of in huis iets.Maar het voelt soms zo nutteloos..
Herken ook heel erg wat je zegt Vrijdagmiddag, dat je soms niet weet wat nou goed is, constant die onrust.
Vandaag lukte het me gewoon echt niet de deur uit te gaan
en nu zit ik weer te janken.Terwijl ik vorige week echt elke dag iets heb gedaan en dan nog lukt het me vandaag niet om eraan toe te geven.
Krijg dan weer weinig uit handen, wel cadeautjes ingepakt voor Kerst en een la opgeruimd en dat is het dan weer..
Heb morgen een gesprek bij de praktijk ondersteuner en denk dat ik dat ook al onbewust voel vandaag
Moet er best vroeg zijn en wilde daarna proberen nog even naar de stad te gaan.
Maar even kijken hoe het gaat...
Ik begrijp het echt helemaal Vrijdagmiddag die stress omtrent verbouwing, heb zelf ook een renovatie achter de rug en het is zo vermoeiend, mentaal, niet die rust hebben en het duurt dan ook weer even voordat je huis weer van jou voelt. Maar dat is nu achter de rug, hoe voel je je nu? Je was ook nog bezig met reïntegratie toch, gaat dat een beetje?
En Mia, hoe gaat het nu na alle drukte, vaak komt het er naderhand uit he en slaaptekort is zo'n grote trigger.
Wat rot dat je dat laatst snachts heb gehad, dat is dan zo naar, dan krijg je ook weer een beetje de angst voor de angst.
Althans als ik voor mezelf spreek.. alsof het in je systeem gaat zitten.
Wel fijn dat je zo'n steun hebt aan je man en dat je bepaalde dingen van elkaar herkend en elkaar daarin ruimte kan geven.
Nou ik ga even koken en misschien even opschrijven wat ik morgen wil bespreken.
Fijne en hopelijk rustige avond allemaal
maandag 18 december 2023 om 18:05
Ik denk dat ik geen probleem heb met een diagnose, het zou wel fijn zijn als ik verder kan. Maar ik vind mezelf niet heftig genoeg voor een diagnose, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus ik vind ervaringsverhalen wel herkenbaar, maar de harde criteria dan weer niet.Mia schreef: ↑16-12-2023 15:47En welkom, Marianna! Fijn dat dit topic je helpt ook al is het voor afleiding. Je bent niet alleen en angst en paniek zijn echt k*t! Hoe kijk je tegen een diagnose aan: vind je het eng, of denk je dat het opluchting biedt? Je hoeft uiteraard niet te antwoorden.
En ja, ik kan het goed verwoorden, maar toepassen....... Ben zelf heel analytisch (das ook deel van het probleem) en schrijf veel voor mijn werk, dus weet vrij goed hoe mijn angst en paniek werken. Het is wel nuttig om het een beetje te begrijpen maar ik heb wel de neiging om te gaan onderzoeken wat er nu precies gebeurt met de wens dat het dan overgaat en dat laatste is dus nooit het geval
Iig sterkte met je klachten...
maandag 18 december 2023 om 21:54
@VrijMi: ja, nog steeds ziek, maar knapt langzaam wat op. Vandaag alleen wel wat teveel gedaan want ik voelde me beter dus nu weer een beetje ingestort. Mijn angsten fluctueren een beetje mee met hoe ziek ik me voel maar gelukkig kan de angsten wel redelijk handelen (meestal). En ja, die angst 's nachts zit er echt nog wel in, ja! En het is meer dan 3 jaar geleden! Gelukkig verder geen paniek meer gehad
Lijkt me lastig als je man zich totaal niet kan inleven in jouw situatie, maar ook wel begrijpelijk. Het is ook allemaal heel onlogisch en irrationeel vooral als jij (net als ik) normaal gesproken wel een heel rationeel en intelligent mens bent. En ook mijn man wordt het soms teveel en dan kan ik echt niet bij hem terecht. Dat geeft ie dan ook aan en dan moet ik mezelf dus even redden. Moeilijk maar het moet...
En twee kinderen dus. Oef, pittig, hoor! Bij mij kwamen mijn angsten ook pas echt rond mijn 33e dus ik had ook heel goed al een gezin kunnen hebben. Zulke dingen zijn niet te voorspellen en als ik het zo lees is het pittig maar met ook veel fijne momenten! En straks lekker kerst met de familie!!
@Yess: wat vervelend dat het zo'n worsteling blijft. Ik hoop dat de poh je wat kan ondersteunen en ik weet bijna zeker dat dat vandaag al spanning met zich meebracht. Dat zou het bij mij ook zeker doen!! Houd de moed erin, meid! Ik heb er ook echt heel diep in gezeten (meerdere malen en ook heel lang) en ben er toch ook weer bovenop gekomen ook al zag ik het helemaal niet meer zitten! En als het nu even niet gaat allemaal, dan is dat maar zo. Het is goed om wat afleiding en exposure te zoeken maar je kunt jezelf niet voortdurend in het rood zetten daarvoor. Ik lees een fantastisch boek over angst (het beste dat ik ooit heb gelezen) wat pleit voor exposure maar alleen op de juiste manier. Er is echt nog ruimte voor verbetering!!
En @Marianna: als ik hier zo lees, is dat typisch voor vrouwen. Bij jezelf denken dat het allemaal zo erg niet is Misschien is dat het ook niet in jouw geval maar veel vrouwen lopen daardoor nodeloos rond met mentale en fysieke klachten. Hoop dat er bij jou iets uitkomt waar je idd verder mee kunt! Hoe lang moet je nog wachten??
Nou, lang verhaal, maar lig toch een beetje uitgeteld me op de bank te vervelen. Fijne avond allemaal en hang in there!!
maar gelukkig kan de angsten wel redelijk handelen (meestal). En ja, die angst 's nachts zit er echt nog wel in, ja! En het is meer dan 3 jaar geleden! Gelukkig verder geen paniek meer gehad Lijkt me lastig als je man zich totaal niet kan inleven in jouw situatie, maar ook wel begrijpelijk. Het is ook allemaal heel onlogisch en irrationeel vooral als jij (net als ik) normaal gesproken wel een heel rationeel en intelligent mens bent. En ook mijn man wordt het soms teveel en dan kan ik echt niet bij hem terecht. Dat geeft ie dan ook aan en dan moet ik mezelf dus even redden. Moeilijk maar het moet...
En twee kinderen dus. Oef, pittig, hoor! Bij mij kwamen mijn angsten ook pas echt rond mijn 33e dus ik had ook heel goed al een gezin kunnen hebben. Zulke dingen zijn niet te voorspellen en als ik het zo lees is het pittig maar met ook veel fijne momenten! En straks lekker kerst met de familie!!
@Yess: wat vervelend dat het zo'n worsteling blijft. Ik hoop dat de poh je wat kan ondersteunen en ik weet bijna zeker dat dat vandaag al spanning met zich meebracht. Dat zou het bij mij ook zeker doen!! Houd de moed erin, meid! Ik heb er ook echt heel diep in gezeten (meerdere malen en ook heel lang) en ben er toch ook weer bovenop gekomen ook al zag ik het helemaal niet meer zitten! En als het nu even niet gaat allemaal, dan is dat maar zo. Het is goed om wat afleiding en exposure te zoeken maar je kunt jezelf niet voortdurend in het rood zetten daarvoor. Ik lees een fantastisch boek over angst (het beste dat ik ooit heb gelezen) wat pleit voor exposure maar alleen op de juiste manier. Er is echt nog ruimte voor verbetering!!
En @Marianna: als ik hier zo lees, is dat typisch voor vrouwen. Bij jezelf denken dat het allemaal zo erg niet is
Misschien is dat het ook niet in jouw geval maar veel vrouwen lopen daardoor nodeloos rond met mentale en fysieke klachten. Hoop dat er bij jou iets uitkomt waar je idd verder mee kunt! Hoe lang moet je nog wachten??Nou, lang verhaal, maar lig toch een beetje uitgeteld me op de bank te vervelen. Fijne avond allemaal en hang in there!!
dinsdag 19 december 2023 om 10:01
Yessss, goed dat je de stap naar de poh heb gezet, of is vandaag niet je eerste keer? Soms is t nodig om toe te geven dat t alleen even niet meer gaat. Je hebt verder op dit moment geen hulp toch? Ik vond t de laatste keer moeilijk om weer hulp te vragen, want dat had ik al gehad. Maar soms heb je toch weer iemand nodig die je helpt.
Verder vind ik echt dat je heel knap bezig ben om jezelf steeds in kleine stappen uit te dagen. Het is zo teleurstellend dat je je dan de volgende dag slecht voelt. Ik weet niet of je die 2 aan elkaar moet koppelen dus misschien heb je 'gewoon' een slechte dag en heeft dat niets met je extra stap van de vorige dag te maken. Maar de wil om te weten waarom je nou weer een slechte dag heb, is herkenbaar. Iets met controle, bij mij in ieder geval.
Ik ben inderdaad aan t reïntegreren, kan niet op mijn eigen werkplek (wat ik ergens echt heel jammer vindt) 2x2 uur per week. Dat gaat meestal wel goed, vorige week was echt een shit week en toen merkte ik dat t best lastig was. Jij deed toch ook vrijwilligerswerk? Doe je dat nog?
Mariannatuin, alleen even een sterkte met je diagnose. Heel herkenbaar dat je denkt dat je jezelf niet heftig genoeg vindt. Ik denk dat t langzaamaan moet wennen.
Mia, beterschap, doe rustig aan (ook als je je weer even wat beter voelt). Is dit nu ook al jouw vakantie?
Je schrijft dat je angsten pas begonnen toen je begin 30 was. Bij mij ook en ik ben me altijd blijven afvragen waarom toen pas. Ik denk dat samenwonen en daarna 2 kinderen krijgen (en tussendoor trouwen, verhuizen en een nieuw baan) mij veel hebben gedaan. Want hoewel ik ontzettend veel van mijn man houdt en niet eens kan omschrijven hoeveel van mijn kinderen, het was teveel voor mijn adhd hoofd. Ik had geen tijd meer om uit te staan, alleen te zijn, te ontprikkelen. Dat heeft mij flink doen wankelen in een tijd waar daar geen plaats/ ruimte voor was (praktisch gezien en ik gaf mezelf die ruimte ik niet). Dit niet quoten, haal t misschien weg, want alleen al dit opschrijven geeft me een enorm schuldgevoel.
Daarvoor had ik wel kleine dwangmstige dingen als ik stress had, maar verder wat ik lang leve de lol. Hoe meer feest, hoe beter. En praten over je gevoel, een collega die overspannen was, ik kon me er echt niks bij voorstellen. Wat een verschil met nu.
Maak er wat van vandaag!
Verder vind ik echt dat je heel knap bezig ben om jezelf steeds in kleine stappen uit te dagen. Het is zo teleurstellend dat je je dan de volgende dag slecht voelt. Ik weet niet of je die 2 aan elkaar moet koppelen dus misschien heb je 'gewoon' een slechte dag en heeft dat niets met je extra stap van de vorige dag te maken. Maar de wil om te weten waarom je nou weer een slechte dag heb, is herkenbaar. Iets met controle, bij mij in ieder geval.
Ik ben inderdaad aan t reïntegreren, kan niet op mijn eigen werkplek (wat ik ergens echt heel jammer vindt) 2x2 uur per week. Dat gaat meestal wel goed, vorige week was echt een shit week en toen merkte ik dat t best lastig was. Jij deed toch ook vrijwilligerswerk? Doe je dat nog?
Mariannatuin, alleen even een sterkte met je diagnose. Heel herkenbaar dat je denkt dat je jezelf niet heftig genoeg vindt. Ik denk dat t langzaamaan moet wennen.
Mia, beterschap, doe rustig aan (ook als je je weer even wat beter voelt). Is dit nu ook al jouw vakantie?
Je schrijft dat je angsten pas begonnen toen je begin 30 was. Bij mij ook en ik ben me altijd blijven afvragen waarom toen pas. Ik denk dat samenwonen en daarna 2 kinderen krijgen (en tussendoor trouwen, verhuizen en een nieuw baan) mij veel hebben gedaan. Want hoewel ik ontzettend veel van mijn man houdt en niet eens kan omschrijven hoeveel van mijn kinderen, het was teveel voor mijn adhd hoofd. Ik had geen tijd meer om uit te staan, alleen te zijn, te ontprikkelen. Dat heeft mij flink doen wankelen in een tijd waar daar geen plaats/ ruimte voor was (praktisch gezien en ik gaf mezelf die ruimte ik niet). Dit niet quoten, haal t misschien weg, want alleen al dit opschrijven geeft me een enorm schuldgevoel.
Daarvoor had ik wel kleine dwangmstige dingen als ik stress had, maar verder wat ik lang leve de lol. Hoe meer feest, hoe beter. En praten over je gevoel, een collega die overspannen was, ik kon me er echt niks bij voorstellen. Wat een verschil met nu.
Maak er wat van vandaag!
vrijdagmiddag wijzigde dit bericht op 19-12-2023 10:02
Reden: Schrijffoutjes
Reden: Schrijffoutjes
0.28% gewijzigd
dinsdag 19 december 2023 om 10:21
Ach, wat vervelend dat je je zo schuldig voelt, want hoe jij hier naar kijkt en hebt ervaren klinken voor mij niet meer dan normaal. Ik kan me niet voorstellen hoe jouw leven er toen uitzag, en ik zou dat echt niet trekken.
Het zal vast weinig uithalen dat ik dit zeg (en ik hou het een beetje algemeen), maar je kunt er niets aan doen! Dit is hoe jouw adhd brein werkt (en van heel veel anderen) en daar is niets mee. Het belangrijkste lijkt me, voor ons, om ons leven daaraan aan te passen ipv ons brein aan te passen aan de 'maatschappelijke norm' (waar volgens mij niemand aan voldoet). In het neurodivers topic lees je ook wat een verregaande maatregelen mensen moeten treffen om zich staande te houden - ik hoop dat jij daar ook je weg in vindt!
Je doet wat je kunt, en dat is niet perfect (voor niemand) maar goed genoeg en 'work in progress' (en dat laatste is al beter dan wat heel veel anderen doen!). Voel je ajb niet schuldig!
(Verder ook herkenbaar dat er vroeger nauwelijks ruimte was voor gevoelens!)
Het zal vast weinig uithalen dat ik dit zeg (en ik hou het een beetje algemeen), maar je kunt er niets aan doen! Dit is hoe jouw adhd brein werkt (en van heel veel anderen) en daar is niets mee. Het belangrijkste lijkt me, voor ons, om ons leven daaraan aan te passen ipv ons brein aan te passen aan de 'maatschappelijke norm' (waar volgens mij niemand aan voldoet). In het neurodivers topic lees je ook wat een verregaande maatregelen mensen moeten treffen om zich staande te houden - ik hoop dat jij daar ook je weg in vindt!
Je doet wat je kunt, en dat is niet perfect (voor niemand) maar goed genoeg en 'work in progress' (en dat laatste is al beter dan wat heel veel anderen doen!). Voel je ajb niet schuldig!
(Verder ook herkenbaar dat er vroeger nauwelijks ruimte was voor gevoelens!)
woensdag 20 december 2023 om 17:03
Even geleden dat ik hier was, gelukkig wel met n goede reden want het gaat/ging best goed. De angst was voor een groot deel weg, af en toe nog even een piekje wat oppopt maar dat was het wel. Voelde me steeds meer mezelf worden. Nu weer even n kleine terugval. Er waren wat ontwikkelingen mbt de situatie met mn trigger, de ex-buurvrouw, dus daardoor weer wat onrustig. Dan slaap ik gelijk minder goed en keert ook de 'geluidsgevoeligheid' zoals ik t noem weer terug. Maar ik ga er vanuit dat dit weer weg ebt, zodat het weer best ok gaat. Dan kan ik verder met mn volgende uitdaging: ander werk (en wsl woonruimte) zoeken. Zie ik nu n beetje tegenop nog, maar hoop daar met kleine stapjes ook verder in te komen.
Jeetje Mia, wat n vervelende ervaring met ziek zijn, vallen en je angsten! Niet gek dat je hier dan weer even helemaal van uit het lood geslagen bent. Denk wel bijna kerstvakantie voor jou? Nog even volhouden!
Yess, wat rot dat je je zo onrustig voelt! Probeer jezelf niet teveel druk op te leggen, want je lijkt nu toch steeds vanalles te moeten van jezelf. Leg de lat wat lager, als het een dag niet lukt geeft het niet he. Soms gaat t gewoon niet. Zie elke dag weer als een nieuwe kans. Lastig, weet ik! En je hebt wel wat kleine dingen gedaan, dat is dan ook prima he. Hoe ging je afspraak bij de poh? Ga je nog meer hulp zoeken/krijgen? Ook dat is prima, soms lukt het je alleen niet.
Vrijdag, fijn dat je wat uurtjes kan integreren. Hopelijk kun je dat uitbouwen! Waarom voel je je zo schuldig, kun je dat uitleggen? Want het is niet gek dat je met al die life events zo overvraagd bent geraakt. En jezelf helaas niet de rust hebt gegund die je nodig had. Gaat dat al beter of voel je je dan ook schuldig? Hopelijk kun je daar nog wat mee, zodat je niet jezelf weer wegcijfert.
Jeetje Mia, wat n vervelende ervaring met ziek zijn, vallen en je angsten! Niet gek dat je hier dan weer even helemaal van uit het lood geslagen bent. Denk wel bijna kerstvakantie voor jou? Nog even volhouden!
Yess, wat rot dat je je zo onrustig voelt! Probeer jezelf niet teveel druk op te leggen, want je lijkt nu toch steeds vanalles te moeten van jezelf. Leg de lat wat lager, als het een dag niet lukt geeft het niet he. Soms gaat t gewoon niet. Zie elke dag weer als een nieuwe kans. Lastig, weet ik! En je hebt wel wat kleine dingen gedaan, dat is dan ook prima he. Hoe ging je afspraak bij de poh? Ga je nog meer hulp zoeken/krijgen? Ook dat is prima, soms lukt het je alleen niet.
Vrijdag, fijn dat je wat uurtjes kan integreren. Hopelijk kun je dat uitbouwen! Waarom voel je je zo schuldig, kun je dat uitleggen? Want het is niet gek dat je met al die life events zo overvraagd bent geraakt. En jezelf helaas niet de rust hebt gegund die je nodig had. Gaat dat al beter of voel je je dan ook schuldig? Hopelijk kun je daar nog wat mee, zodat je niet jezelf weer wegcijfert.
maandag 25 december 2023 om 10:46
Ik wilde jullie allemaal fijne kerstdagen wensen, al weet ik niet hoe jullie kerst ervaren.
Mia, ben je nog ziek of al weer wat opgeknapt? Ik hoop van harte dat je jeje beter voelt en met je familie kan zijn
Disney ondanks je (kleine) terugval, heb je maar even mooi een goede periode gehad. Dat geeft vertrouwen lijkt me. Spannend, nieuwe baan zoeken en nieuwe woonruimte. Al enig idee in welke hoek je t gaat zoeken?
Wil je iets totaal anders? Heel spannend, tegelijk zal het ook zeker veel positieve energie kunnen geven!
Jij ook fijne dagen, hoe je ze ook gaat invullen.
Hier gaat t gelukkig wat beter. Ik heb wat meer afspraken met psycholoog en tijdens laatste afspraak kwam naar boven hoe ik me over mezelf voel. Hoe naar ik over mezelf denk, hoe veel en vaak ik mezelf hard veroordeel, hoe bijna continue een vervelend stemmetje in mijn hoofd commentaar geeft op wat ik doe. Hoe minderwaardig ik me soms voel, achtergesteld, schuldig om alles.
Toen ik begon dat te benoemen, besefte ik pas hoe vreselijk aanwezig die gedachten zijn. Hoe die me lam leggen de laatste weken. Het opende mijn ogen een we hebben samen gekeken naar hoe dat anders kan. Ze heeft me wat praktische tips gegeven wat ik direct mee aan de slag ben gegaan.
Het gaf opluchting en voel me sindsdien wat lichter.
Wij vieren vandaag kerst bij mijn ouders, broer is met kinderen uit t buitenland overgekomen,dus dat is fijn om ze te zien. Ik vind zo'n dag en avond wel druk, dus ik moet even kijken hoe ik dat ga invullen.
Mia, ben je nog ziek of al weer wat opgeknapt? Ik hoop van harte dat je jeje beter voelt en met je familie kan zijn
Disney ondanks je (kleine) terugval, heb je maar even mooi een goede periode gehad. Dat geeft vertrouwen lijkt me. Spannend, nieuwe baan zoeken en nieuwe woonruimte. Al enig idee in welke hoek je t gaat zoeken?
Wil je iets totaal anders? Heel spannend, tegelijk zal het ook zeker veel positieve energie kunnen geven!
Jij ook fijne dagen, hoe je ze ook gaat invullen.
Hier gaat t gelukkig wat beter. Ik heb wat meer afspraken met psycholoog en tijdens laatste afspraak kwam naar boven hoe ik me over mezelf voel. Hoe naar ik over mezelf denk, hoe veel en vaak ik mezelf hard veroordeel, hoe bijna continue een vervelend stemmetje in mijn hoofd commentaar geeft op wat ik doe. Hoe minderwaardig ik me soms voel, achtergesteld, schuldig om alles.
Toen ik begon dat te benoemen, besefte ik pas hoe vreselijk aanwezig die gedachten zijn. Hoe die me lam leggen de laatste weken. Het opende mijn ogen een we hebben samen gekeken naar hoe dat anders kan. Ze heeft me wat praktische tips gegeven wat ik direct mee aan de slag ben gegaan.
Het gaf opluchting en voel me sindsdien wat lichter.
Wij vieren vandaag kerst bij mijn ouders, broer is met kinderen uit t buitenland overgekomen,dus dat is fijn om ze te zien. Ik vind zo'n dag en avond wel druk, dus ik moet even kijken hoe ik dat ga invullen.
maandag 25 december 2023 om 12:56
Insgelijks! Wat lief!! Het klinkt als een drukke maar ook fijne kerst voor jou. Hopelijk kun je tussendoor wat rust pakken!!
En wat fijn: zo'n doorbraak voor je! Wil je wat tips delen als je er tijd en ruimte voor hebt? Ik merk dat nu bij mezelf namelijk ook.
Geen kerst met familie, helaas, want we hebben allebei covid :-/ Gelukkig niet echt meer ziek maar wel heel moe en lamlendig en geen energie.
Vooral de vermoeidheid triggert mijn angsten heel erg. En dat maakt het moeilijk. Ik ben erg bang voor de intense vermoeidheid die ik voel. Ik ben bang dat het een burnout betekent en dat ik dan niet meer kan werken en niemand me kan helpen, en dan nog een rits nare gedachten. Dus dat helpt niet echt. Ik ben ook te moe om er echt mee bezig te gaan of afleiding te zoeken... Bah...
En dan komt nog die extra laag: die stemmetjes die zeggen dat ik 'leuke, gezellige kerstdingen moet doen', 'dat ik me niet zo aan moet stellen' en dat ik een loser ben omdat ik zo angstig word van mijn vermoeidheid terwijl ik gewoon covid heb!! Lekkerrrrr!
Maar goed, het komt en gaat een beetje deze dagen, dus straks gaat het vast wel weer even beter. En misschien toch maar even iets kleins, leuks gaan doen - legpuzzel met Top 2000 erbij. Op bank blijven malen helpt toch ook niet echt.
Oh shit. Eerst de afwas nog :-s
Fijne dagen allemaal (of juist niet: in dat geval is het bijna achter de rug!).
En wat fijn: zo'n doorbraak voor je! Wil je wat tips delen als je er tijd en ruimte voor hebt? Ik merk dat nu bij mezelf namelijk ook.
Geen kerst met familie, helaas, want we hebben allebei covid :-/ Gelukkig niet echt meer ziek maar wel heel moe en lamlendig en geen energie.
Vooral de vermoeidheid triggert mijn angsten heel erg. En dat maakt het moeilijk. Ik ben erg bang voor de intense vermoeidheid die ik voel. Ik ben bang dat het een burnout betekent en dat ik dan niet meer kan werken en niemand me kan helpen, en dan nog een rits nare gedachten. Dus dat helpt niet echt. Ik ben ook te moe om er echt mee bezig te gaan of afleiding te zoeken... Bah...
En dan komt nog die extra laag: die stemmetjes die zeggen dat ik 'leuke, gezellige kerstdingen moet doen', 'dat ik me niet zo aan moet stellen' en dat ik een loser ben omdat ik zo angstig word van mijn vermoeidheid terwijl ik gewoon covid heb!! Lekkerrrrr!
Maar goed, het komt en gaat een beetje deze dagen, dus straks gaat het vast wel weer even beter. En misschien toch maar even iets kleins, leuks gaan doen - legpuzzel met Top 2000 erbij. Op bank blijven malen helpt toch ook niet echt.
Oh shit. Eerst de afwas nog :-s
Fijne dagen allemaal (of juist niet: in dat geval is het bijna achter de rug!).
donderdag 28 december 2023 om 20:55
Hoi allemaal,
Ik heb net al jullie berichtjes gelezen
Ik hoop dat jullie een heel fijne kerst hebben gehad en dat jullie ervan genoten hebben. En Mia, ik hoop dat jij je ondertussen weer wat beter voelt.
Ik ga niet overal op reageren, maar onderstaande stukje wil ik er even uitpakken. Edit: ik zie nu niet quoten, dus ik haal de exacte tekst even weg.
Feit is dat je dat natuurlijk nooit kunt zeggen. Het leven is veel minder maakbaar dan je wilt. Blijkbaar zijn wij allen gevoelig voor bepaalde psychische aandoeningen en angst. Bij mij is er (ook) een heel duidelijk startpunt van de stoornis. Maar dat is niet het startpunt van de gevoeligheid. Die gevoeligheid was er altijd al en de klachten ook, zij het in mindere mate.
Hoe meer aandacht je het geeft, hoe sterker het gaat spelen. En dan krijg je dus dat het een stoornis wordt.
Ik denk niet dat dit te voorkomen was geweest. Nu is dit de trigger geweest, maar anders was het wel iets anders geweest. Of had het zich op een andere manier geuit. Ik denk dat, hoe moeilijk het ook is, de uitkomst niet ligt in achterom kijken, maar juist vooruit kijken.
Ik schrijf dit ook voor mezelf hoor, want dit is heel lastig. Maar die situatie zoals die was, zo wordt die niet meer. We worden ouder, we worden gevormd door de stoornis die we (nu) hebben. En die ervaring gaat niet meer weg. Maar ik denk dat we allen wel kunnen leren hier op een gezondere manier mee om te gaan.
Dagen achter elkaar de kroeg in en 's morgens functioneren, zonder angst, zoals ik wel kon voor ik deze stoornis kreeg, dat kan ik misschien nooit meer. Jammer, maar helaas. Ik zou het al fantastisch vinden als ik überhaupt weer ergens naartoe zou kunnen en me daar op mijn gemak zou voelen. Als ik überhaupt een keer de kroeg in zou kunnen zonder stress.
En ik denk dat dat soort doelen wel haalbaar zijn. Het is hard werken, maar ik hoop dat ik dat echt weer ga kunnen doen, zonder angst. En dat gun ik ons allemaal.
Het verleden ligt achter ons. Terugkijken heeft geen zin (is dit een liejde?). We kunnen ons veel beter focussen op wat op dit moment nog wel kan en wat we weer willen bereiken, realistischer wijs.
Fijne avond nog allemaal!
Ik heb net al jullie berichtjes gelezen
Ik hoop dat jullie een heel fijne kerst hebben gehad en dat jullie ervan genoten hebben. En Mia, ik hoop dat jij je ondertussen weer wat beter voelt.
Ik ga niet overal op reageren, maar onderstaande stukje wil ik er even uitpakken. Edit: ik zie nu niet quoten, dus ik haal de exacte tekst even weg.
Dit is zo ontzettend herkenbaar VM! Ik heb niet per se een schuldgevoel, maar wel heel vaak het gevoel gehad "wat als". Wat als ik op dat moment wat meer rust had gepakt, als ik op dat moment anders met de situatie omgegaan was, etc. Dat heb ik echt heel vaak gedacht. "Was ik dan nu niet in deze stoornis terecht gekomen?".Vrijdagmiddag schreef: ↑19-12-2023 10:01Mia, beterschap, doe rustig aan (ook als je je weer even wat beter voelt).
....
Wat een verschil met nu.
Feit is dat je dat natuurlijk nooit kunt zeggen. Het leven is veel minder maakbaar dan je wilt. Blijkbaar zijn wij allen gevoelig voor bepaalde psychische aandoeningen en angst. Bij mij is er (ook) een heel duidelijk startpunt van de stoornis. Maar dat is niet het startpunt van de gevoeligheid. Die gevoeligheid was er altijd al en de klachten ook, zij het in mindere mate.
Hoe meer aandacht je het geeft, hoe sterker het gaat spelen. En dan krijg je dus dat het een stoornis wordt.
Ik denk niet dat dit te voorkomen was geweest. Nu is dit de trigger geweest, maar anders was het wel iets anders geweest. Of had het zich op een andere manier geuit. Ik denk dat, hoe moeilijk het ook is, de uitkomst niet ligt in achterom kijken, maar juist vooruit kijken.
Ik schrijf dit ook voor mezelf hoor, want dit is heel lastig. Maar die situatie zoals die was, zo wordt die niet meer. We worden ouder, we worden gevormd door de stoornis die we (nu) hebben. En die ervaring gaat niet meer weg. Maar ik denk dat we allen wel kunnen leren hier op een gezondere manier mee om te gaan.
Dagen achter elkaar de kroeg in en 's morgens functioneren, zonder angst, zoals ik wel kon voor ik deze stoornis kreeg, dat kan ik misschien nooit meer. Jammer, maar helaas. Ik zou het al fantastisch vinden als ik überhaupt weer ergens naartoe zou kunnen en me daar op mijn gemak zou voelen. Als ik überhaupt een keer de kroeg in zou kunnen zonder stress.
En ik denk dat dat soort doelen wel haalbaar zijn. Het is hard werken, maar ik hoop dat ik dat echt weer ga kunnen doen, zonder angst. En dat gun ik ons allemaal.
Het verleden ligt achter ons. Terugkijken heeft geen zin (is dit een liejde?). We kunnen ons veel beter focussen op wat op dit moment nog wel kan en wat we weer willen bereiken, realistischer wijs.
Fijne avond nog allemaal!
student201 wijzigde dit bericht op 28-12-2023 23:10
0.22% gewijzigd
Zwetser
donderdag 28 december 2023 om 23:06
Wijze woorden, Student! Ben benieuwd hoe het met jou gaat in alle hypotheek-/verhuisstress maar dat horen we nog wel een keertje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
donderdag 28 december 2023 om 23:06
Wijze woorden, Student! Ben benieuwd hoe het met jou gaat in alle hypotheek-/verhuisstress maar dat horen we nog wel een keertje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
donderdag 28 december 2023 om 23:06
Wijze woorden, Student! Ben benieuwd hoe het met jou gaat in alle hypotheek-/verhuisstress maar dat horen we nog wel een keertje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
donderdag 28 december 2023 om 23:06
Wijze woorden, Student! Ben benieuwd hoe het met jou gaat in alle hypotheek-/verhuisstress maar dat horen we nog wel een keertje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
donderdag 28 december 2023 om 23:25
Eerlijk gezegd, ik lees net mijn eigen woorden terug en word geraakt door mijn eigen woorden. Ik heb wel 2 glazen wijn op, dus dat helpt ook niet. Maar ik wil alleen maar aangeven: ik schrijf het op alsof het heel eenvoudig is, maar dat is het absoluut niet! En alhoewel ik logsicherwijs begrijp dat het zo werkt, is het heel lastig die knop in je hoofd om te krijgen. Dat geldt voor mij net zo goed.Mia schreef: ↑28-12-2023 23:06Wijze woorden, Student! Ben benieuwd hoe het met jou gaat in alle hypotheek-/verhuisstress maar dat horen we nog wel een keertje.
Ik ben nu ook wel in de fase dat ik niet meer denk dat ik hier ooit nog vanaf kom. En soms vind ik dat oke, en denk ik dat ik nog veel kan leren om er beter meer te keren leven. En soms (zelden) word ik daar heel moedeloos en verdrietig van, en voel ik me zo'n gekkie en heel alleen. En dan lees ik weer een topic hier van iemand die 3x per week migraine heeft, en dan denk ik ook 'we hebben allemaal wel wat'; niet allemaal een psychische of angststoornis maar dan wel weer wat anders. En we moeten het er allemaal mee doen. En dat relativeert een beetje.
En laten we eerlijk zijn, we mogen ook best af en toe balen van hoe klote het allemaal is toch? Ik vind het verschrikkelijk dat het vaak zo moeizaam gaat en zou willen dat ik gewoon die knop om kon zetten en terug kon naar een aantal jaren geleden. Maar dat gaat niet. En dat vind ik echt heel kut...
Ik word ook regelmatig moedeloos, voel me een mislukkeling, verdrietig, alleen, somber. Ik denk dat we die gevoelens allemaal herkennen. En die mogen er best af en toe zijn. Maar ik vertik het om de weg naar boven op te geven of toe te geven dat dit het dan gaat zijn voor de rest van mijn leven.
Met mij gaat het deze week wel oke. Werk geeft me heel veel prikkels. Maar nu heb ik vakantie (1 week). Ik voel me echt een heel stuk beter als ik vrij heb. Normaal zou je zeggen: "trek je conclusies". Maarjah, ik kan niet zonder werk...
Ik heb nog steeds angst, stress en vooral ocd & piekeren. Maar het is veel beter te hebben dan tijdens een werkweek en ik heb veel meer momenten rust tussendoor, zodat ik niet compleet overprikkeld en oververmoeid raak.
Het zoeken naar meubels en inrichtinng huis vind ik tot nu toe heel erg leuk
Zwetser
vrijdag 29 december 2023 om 10:45
Ja, het IS ook gewoon superkut, ook omdat je je nog zo goed kunt herinneren hoe het WAS. En tuurlijk mag je je daar ook superkut over voelen en zelfs als dat niet mocht, dan deed.je het toch 
En ik ga ervan uit dat ik mn hele leven wel last blijf houden van angst, en er gevoelig en bang voor zal blijven; en dat de worsteling af en toe terug gaat komen, met diepe dalen. Maar ik ga er niet vanuit dat de situatie niet gaat verbeteren: dat kan ik ook gewoon niet accepteren, ik WIL dat ook gewoon echt niet.
Wat ik voor 2024 hoop is:
- vooruitgang in mijn angstklachten en hoe ik daar mee omga (whatever that means) met behulp van therapie (sta op een nieuwe wachtlijst dus niet meer zelf betalen en een hopelijk betere therapeut).
- meer rust in mijn hoofd doordat ik nu weer in NL woon en een vaste baan heb.
- een gezondere work/life balance zodat ik deze fantastische baan kan blijven doen zonder uit te vallen vanwege angstklachten.
- acceptatie van de dingen die ik niet kan controleren en die ook als dusdanig herkennen.
Dit zal ook wel meer tijd kosten dan een jaar, maar dit is het een beetje. Het zijn geen goede voornemens: dat suggereert dat ik controle heb en dat heb ik niet over alles. Maar dingen waar ik aan wil werken en hoop te bereiken.
En ik ga ervan uit dat ik mn hele leven wel last blijf houden van angst, en er gevoelig en bang voor zal blijven; en dat de worsteling af en toe terug gaat komen, met diepe dalen. Maar ik ga er niet vanuit dat de situatie niet gaat verbeteren: dat kan ik ook gewoon niet accepteren, ik WIL dat ook gewoon echt niet.
Wat ik voor 2024 hoop is:
- vooruitgang in mijn angstklachten en hoe ik daar mee omga (whatever that means) met behulp van therapie (sta op een nieuwe wachtlijst dus niet meer zelf betalen en een hopelijk betere therapeut).
- meer rust in mijn hoofd doordat ik nu weer in NL woon en een vaste baan heb.
- een gezondere work/life balance zodat ik deze fantastische baan kan blijven doen zonder uit te vallen vanwege angstklachten.
- acceptatie van de dingen die ik niet kan controleren en die ook als dusdanig herkennen.
Dit zal ook wel meer tijd kosten dan een jaar, maar dit is het een beetje. Het zijn geen goede voornemens: dat suggereert dat ik controle heb en dat heb ik niet over alles. Maar dingen waar ik aan wil werken en hoop te bereiken.
zondag 31 december 2023 om 12:30
Mia, ik ga de tips van de psycholoog over negatieve geachtes nog wel uitwisselen, nu lukt t me zelf niet om uit die negatieve cirkel te komen, dus iemand tips geven is een brug te ver.
Hoe is t met je vermoeidheidheid? Ik snap dat dit je angst triggert, je bent meer vatbaar voor negatieve gedachten en ik vind angst en vermoeidheid ergens best op elkaar lijken.
Je'hoop voor 2024' vind ik mooi, ga ik nu niet schrijven, maar zeker wel over nadenken.
Student ik heb je stukje over 'wat als' gelezen met tranen. Dit is wat ik zo vaak denk. Maar t helpt niet. Het draagt niet bij aan herstel. Maar toch..
Leuk om te lezen dat je zo enthousiast ben over je nieuw huis! Super gaaf voor jou.
Hier gelukkig betere dagen gehad. Fijne kerst en nu oud en nieuw. Ik vind t een rot avond. We zijn de afgelopen jaren bij vrienden geweest. Is altijd gezellig, toch trok ik zo'n avond slecht. Verplicht laat opblijven, gezelligheid etc. Vorig jaar dus ook voor 12 uur naar huis gegaan, omdat ik me ontzettend naar voelde.
Dit jaar niet uitgenodigd (nog wel vrienden gelukkig), maar kan me voorstellen dat zij wel beter gezelschsap kunnen vinden voor zo'n avond.
Dus nu zitten we samen (kinderen zijn bij vrienden en feesten) en ik voel me zo'n loser. Het lijkt of iedereen een feestje heeft, bij vrienden is en ik zou dat ook zo graag kunnen. Ik weet dat ik beter kan kijken naar wat ik wel heb en dat we t vanavond samen ik gezelliig zullen maken, maar toch blijft die loser stem me lastig vallen.
Voor iedereen toch een mooie jaarwisseling!
Hoe is t met je vermoeidheidheid? Ik snap dat dit je angst triggert, je bent meer vatbaar voor negatieve gedachten en ik vind angst en vermoeidheid ergens best op elkaar lijken.
Je'hoop voor 2024' vind ik mooi, ga ik nu niet schrijven, maar zeker wel over nadenken.
Student ik heb je stukje over 'wat als' gelezen met tranen. Dit is wat ik zo vaak denk. Maar t helpt niet. Het draagt niet bij aan herstel. Maar toch..
Leuk om te lezen dat je zo enthousiast ben over je nieuw huis! Super gaaf voor jou.
Hier gelukkig betere dagen gehad. Fijne kerst en nu oud en nieuw. Ik vind t een rot avond. We zijn de afgelopen jaren bij vrienden geweest. Is altijd gezellig, toch trok ik zo'n avond slecht. Verplicht laat opblijven, gezelligheid etc. Vorig jaar dus ook voor 12 uur naar huis gegaan, omdat ik me ontzettend naar voelde.
Dit jaar niet uitgenodigd (nog wel vrienden gelukkig), maar kan me voorstellen dat zij wel beter gezelschsap kunnen vinden voor zo'n avond.
Dus nu zitten we samen (kinderen zijn bij vrienden en feesten) en ik voel me zo'n loser. Het lijkt of iedereen een feestje heeft, bij vrienden is en ik zou dat ook zo graag kunnen. Ik weet dat ik beter kan kijken naar wat ik wel heb en dat we t vanavond samen ik gezelliig zullen maken, maar toch blijft die loser stem me lastig vallen.
Voor iedereen toch een mooie jaarwisseling!
zondag 31 december 2023 om 14:08
Ik begrijp je helemaal vrijdagmiddag. Ik denk dat we je allemaal (helaas) begrijpen. Het is ook gewoon echt heel stom.
Ik ga vanavond wel naar vrienden. En ik heb er wel zin in, maar ik heb er ook best wel stress voor. Want dat zijn weer gelijk heel veel prikkels. Dus ik voel me dan weer een mislukking dat ik me daar zo druk over maak. En eerlijk: ik houd zo'n avond ook niet vol zonder alcohol. Alcohol dempt de angst. En ook daar voel ik me dan weer een mislukking om. Het is ook zeker niet dat ik dagelijk alcohol drink (gelukkig niet). Maar op zo'n moment helpt (een beetje) alcohol me wel om er toch een gezellige avond van te maken. Al is dat heel erg anti-therapeutisch.
Ik begrijp je gevoel dat je je een mislukking voelt omdat je dat (nu) niet aankunt. Maar jij kunt daar niks aan doen! Dat is je ziekte / stoornis. En dat zegt ook niks over wie jij bent en hoe de kaarten er volgend jaar bijliggen. Ik gun jou ook een mooi, rustig 2024 waarin je je beter gaat voelen en weer meer aan gaat kunnen. Dat hoop ik voor ons allemaal.
Ik hoop dat je er toch een mooie avond van kunt maken. Probeer niet te hard te zijn voor jezelf!
Ik ga vanavond wel naar vrienden. En ik heb er wel zin in, maar ik heb er ook best wel stress voor. Want dat zijn weer gelijk heel veel prikkels. Dus ik voel me dan weer een mislukking dat ik me daar zo druk over maak. En eerlijk: ik houd zo'n avond ook niet vol zonder alcohol. Alcohol dempt de angst. En ook daar voel ik me dan weer een mislukking om. Het is ook zeker niet dat ik dagelijk alcohol drink (gelukkig niet). Maar op zo'n moment helpt (een beetje) alcohol me wel om er toch een gezellige avond van te maken. Al is dat heel erg anti-therapeutisch.
Ik begrijp je gevoel dat je je een mislukking voelt omdat je dat (nu) niet aankunt. Maar jij kunt daar niks aan doen! Dat is je ziekte / stoornis. En dat zegt ook niks over wie jij bent en hoe de kaarten er volgend jaar bijliggen. Ik gun jou ook een mooi, rustig 2024 waarin je je beter gaat voelen en weer meer aan gaat kunnen. Dat hoop ik voor ons allemaal.
Ik hoop dat je er toch een mooie avond van kunt maken. Probeer niet te hard te zijn voor jezelf!
Zwetser
zondag 31 december 2023 om 17:37
Ik laat me ook weer even horen 
Rot dat je je zo voelt Vrijdagmiddag en je bent echt alles behalve een loser! Maar ik weet het, die negatieve en niet zo'n aardige gedachtes naar jezelf kunnen zo hardnekkig zijn.. verder kan ik je een hand geven hoor, ik ga ook niet lekker op deze dagen.
Kerst was wel gezellig maar kost me ook heel veel energie, sowieso dat alles eigenlijk al anders is, de stress van doe ik het wel goed zijn de cadeautjes wel goed, hoe voel ik me.
Kijk dan al op mijn kalender, qua hormonen dan denk ik nou ik ben in ieder geval niet ongesteld. Dat soort dingen, merk alweer vooraf dat ik me minder lekker voel, sporten gaat al zwaarder etc.
Dan nu Nieuwjaar en ik ben kapot
Ben zo toe aan mezelf en ruimte, ik slaap natuurlijk weer slechter nu met vuurwerk, is al een paar nachten dat ik wakker word van de knallen. Vanmorgen nog met moeite mezelf naar de sportschool gesleept maar voel me weer depri (nu dus ook ongesteld)
Dus al met al zal ik blij zijn als het weer wat rustiger is, vooral mentaal.
Ik heb binnenkort weer een afspraak met de poh en gek genoeg kijk ik daar dus naar uit, weer op mezelf richten, klinkt misschien egoïstisch maar deze dagen slokken me gewoon op en ben gewoon toe aan mezelf.
Merk dat het blije fijne gevoel weer ver te zoeken is.. buiten dat voel ik me deze dagen gewoon echt heel alleen.
Maar ik ga zo even een pizza maken voor mezelf en proberen te ontspannen. (Ik blijf thuis) en wil jullie een hele fijne jaarwisseling wensen en dat we maar mooie stappen in ons proces maken met veel geluksmomenten.
Ik zag een mooie quote
'May the tears you cried in 2023 water the seeds you are planting in 2024' vond ik wel een mooie
Fijne jaarwisseling allemaal
Rot dat je je zo voelt Vrijdagmiddag en je bent echt alles behalve een loser! Maar ik weet het, die negatieve en niet zo'n aardige gedachtes naar jezelf kunnen zo hardnekkig zijn.. verder kan ik je een hand geven hoor, ik ga ook niet lekker op deze dagen.
Kerst was wel gezellig maar kost me ook heel veel energie, sowieso dat alles eigenlijk al anders is, de stress van doe ik het wel goed zijn de cadeautjes wel goed, hoe voel ik me.
Kijk dan al op mijn kalender, qua hormonen dan denk ik nou ik ben in ieder geval niet ongesteld. Dat soort dingen, merk alweer vooraf dat ik me minder lekker voel, sporten gaat al zwaarder etc.
Dan nu Nieuwjaar en ik ben kapot
Ben zo toe aan mezelf en ruimte, ik slaap natuurlijk weer slechter nu met vuurwerk, is al een paar nachten dat ik wakker word van de knallen. Vanmorgen nog met moeite mezelf naar de sportschool gesleept maar voel me weer depri (nu dus ook ongesteld)
Dus al met al zal ik blij zijn als het weer wat rustiger is, vooral mentaal.
Ik heb binnenkort weer een afspraak met de poh en gek genoeg kijk ik daar dus naar uit, weer op mezelf richten, klinkt misschien egoïstisch maar deze dagen slokken me gewoon op en ben gewoon toe aan mezelf.
Merk dat het blije fijne gevoel weer ver te zoeken is.. buiten dat voel ik me deze dagen gewoon echt heel alleen.
Maar ik ga zo even een pizza maken voor mezelf en proberen te ontspannen. (Ik blijf thuis) en wil jullie een hele fijne jaarwisseling wensen en dat we maar mooie stappen in ons proces maken met veel geluksmomenten.
Ik zag een mooie quote
'May the tears you cried in 2023 water the seeds you are planting in 2024' vond ik wel een mooie
Fijne jaarwisseling allemaal
zondag 31 december 2023 om 17:45
Heel veel plezier, sterkte en/of rust vanavond - whatever you need most.
Zoals gewoonlijk doen wij niets met Oud en Nieuw. Als we niet ziek waren geworden, waarschijnlijk wel maar we zijn nu te gaar en moe en we moeten ook weer werken overmorgen (gaan we vanuit). We hebben wat oliebollen en champagne in huis en doen gewoon waar we zin in hebben: tv kijken, man is met hobby bezig, muziek luisteren of gewoon om 22u naar bed. Gewoon relaxed...
De vermoeidheid is er nog steeds maar aanzienlijk minder. En dan is het oké: als ik maar een stijgende lijn zie
Een goed uiteinde, allemaal! En uiteindelijk is dit ook weer gewoon een dag die overgaat in een nieuwe.
Zoals gewoonlijk doen wij niets met Oud en Nieuw. Als we niet ziek waren geworden, waarschijnlijk wel maar we zijn nu te gaar en moe en we moeten ook weer werken overmorgen (gaan we vanuit). We hebben wat oliebollen en champagne in huis en doen gewoon waar we zin in hebben: tv kijken, man is met hobby bezig, muziek luisteren of gewoon om 22u naar bed. Gewoon relaxed...
De vermoeidheid is er nog steeds maar aanzienlijk minder. En dan is het oké: als ik maar een stijgende lijn zie
Een goed uiteinde, allemaal! En uiteindelijk is dit ook weer gewoon een dag die overgaat in een nieuwe.
zondag 7 januari 2024 om 10:10
Wat voel ik me shit zeg, nu echt al een langere tijd. Elke keer als ik bij mijn psycholoog ben geweest, voel ik me even beter. Heb ik t weer op een rijtje, voel ik sterke motivatie. Maar elke keer voel ik na een dag of 2-3 de angst weer hard toenemen, de paniek groeien en daarna geeft zo ongeveer alles me angst. Gedachtes, dingen die ik in mijn lichaam voel, alles merk ik op en geeft me angst.
ik word er zo moe van. Ik slaap best veel een ook daar maak ik me zorgen om.
Nu had ik afgelopen week een gesprek met mijn psycholoog en ook zij gaf aan dat ze merkt dat de therapie niet blijft hangen, niet beklijft. En dat ze nu niet meer zo goed weet wat te doen. Dus hebben we volgende week een gesprek met haar supervisor en mijn man erbij. Over wat we anders kunnen doen, ik ben blij dat ze dit initiatief neemt, want zo helpt t ook niet veel. Maar ik voel me ook dom/ raar of weet ik wat, omdat t me dus gewoon niet lukt. Het gekke is ook weer dat ik me soms heel spontaan weer beter kan voelen, meer ontspannen, weer fijner in mijn lijf, hoofd helder. En met zo plotseling verdwijnt t ook weer. Ik weet soms echt niet wat er aan de hand is met mijn hoofd en lijf.
Mia, ben je weer helemaal fit? Hoe zijn je eerste dagen op werk gegaan?
Yessss, ik lees je, ik wilde dat ik wijze woorden had die je gingen helpen, maar ik heb ze niet. Helpen je afspraken bij de poh ggz? Je quote is inderdaad mooi, mijn zaadjes hebben in elk geval genoeg water.
Student je bent druk met je nieuwe huis, ik vind t leuk om mee te lezen in je andere topic. Je hebt een goede smaak en nu krijg ik ook zin om nieuwe meubels uitb te gaan zoeken
. Ik hoop dat dit project je goede energie geeft en iets positiefs om je aandacht op te te vestigen.
ik word er zo moe van. Ik slaap best veel een ook daar maak ik me zorgen om.
Nu had ik afgelopen week een gesprek met mijn psycholoog en ook zij gaf aan dat ze merkt dat de therapie niet blijft hangen, niet beklijft. En dat ze nu niet meer zo goed weet wat te doen. Dus hebben we volgende week een gesprek met haar supervisor en mijn man erbij. Over wat we anders kunnen doen, ik ben blij dat ze dit initiatief neemt, want zo helpt t ook niet veel. Maar ik voel me ook dom/ raar of weet ik wat, omdat t me dus gewoon niet lukt. Het gekke is ook weer dat ik me soms heel spontaan weer beter kan voelen, meer ontspannen, weer fijner in mijn lijf, hoofd helder. En met zo plotseling verdwijnt t ook weer. Ik weet soms echt niet wat er aan de hand is met mijn hoofd en lijf.
Mia, ben je weer helemaal fit? Hoe zijn je eerste dagen op werk gegaan?
Yessss, ik lees je, ik wilde dat ik wijze woorden had die je gingen helpen, maar ik heb ze niet. Helpen je afspraken bij de poh ggz? Je quote is inderdaad mooi, mijn zaadjes hebben in elk geval genoeg water.
Student je bent druk met je nieuwe huis, ik vind t leuk om mee te lezen in je andere topic. Je hebt een goede smaak en nu krijg ik ook zin om nieuwe meubels uitb te gaan zoeken
. Ik hoop dat dit project je goede energie geeft en iets positiefs om je aandacht op te te vestigen.
zondag 7 januari 2024 om 14:19
Ik laat me ook weer even horen.. hier gaat het ook niet zo goed
Rot om te horen dat je je ook zo rot voelt Vrijdagmiddag en wat betreft therapie, voel je echt absoluut niet dom of wat dan ook, het is zo hardnekkig..
Heb je verder wel een klik met je therapeut? Soms is het ook zo vermoeiend om er altijd zo mee bezig te zijn he.. ik weet zelf ook dat het 'zoeken' naar wat is er met me aan de hand etc vaak niet helpend zijn maar ik heb die gedachtes ook hoor. Soms denk ik dat dat vechten juist weer averechts werkt, het zó graag beter willen voelen, het blijft zo'n moeilijk proces.
Hier gaat het sinds de feestdagen eigenlijk gewoon niet goed..
De combinatie van toch leuk doen, de extra spanning, hormonen, nog wat extra stress dingen erbovenop.. heeft ervoor gezorgd dat ik al een week op en af migraine heb
Loop veel te huilen, veel spanning in mijn nek, somber, gedachtes als 'wat een leven zo.. etc' 'waar ben ik gebleven ' ik mis mezelf' etc.
Heb morgen iets belangrijks staan maar dat moet ik toch afzeggen, het gaat gewoon weer niet.
Heb afgelopen week ook gewoon gesport enzo maar ik denk dat dat ook teveel is geweest maar ik wil dan gewoon het weer snel oppakken, maar daar moet ik ook iets in gaan veranderen, misschien anders sporten. Misschien zijn de lessen dan toch te fanatiek en moet ik toch aardiger voor mezelf gaan worden op dat vlak en mezelf niet met koppijn daar naartoe slepen. Beter naar mijn lichaam leren luisteren.. maar dat blijft ook een lastige
Ik heb laatst een video gezien op YouTube over the worry bin, heel herkenbaar, ik zal 'm hier delen. Het gaat erover dat er iedere keer weer iets is waar je je zorgen over maakt/stress over hebt.. ik heb altijd het gevoel dat als er een bepaald iets achter de rug is dat ik me dan beter ga voelen..
Dus dan kijk ik daarnaar uit en dan is er toch weer iets anders maar ik me rot en anxious over voel..
Dus dan heb ik misschien een halve dag max dat het even gaat maar dat is het dan weer... voel me gewoon al zo lang niet langere tijd goed.
De poh heb ik de 16e een tweede afspraak , eerste gesprek was wel heel fijn. Maar denk ook dat ik weer iets moet gaan doen met mijn lichamelijke klachten, die hoofdpijn en nekpijn.
Maar gewoon al het altijd bezig zijn met dit soort dingen.... zo vermoeiend.
Maar hoe gaat het met de rest hier?
Mia de feestdagen een beetje goed doorgekomen?
In ieder geval een fijne (hopelijk rustige) dag vandaag
Rot om te horen dat je je ook zo rot voelt Vrijdagmiddag en wat betreft therapie, voel je echt absoluut niet dom of wat dan ook, het is zo hardnekkig..
Heb je verder wel een klik met je therapeut? Soms is het ook zo vermoeiend om er altijd zo mee bezig te zijn he.. ik weet zelf ook dat het 'zoeken' naar wat is er met me aan de hand etc vaak niet helpend zijn maar ik heb die gedachtes ook hoor. Soms denk ik dat dat vechten juist weer averechts werkt, het zó graag beter willen voelen, het blijft zo'n moeilijk proces.
Hier gaat het sinds de feestdagen eigenlijk gewoon niet goed..
De combinatie van toch leuk doen, de extra spanning, hormonen, nog wat extra stress dingen erbovenop.. heeft ervoor gezorgd dat ik al een week op en af migraine heb
Loop veel te huilen, veel spanning in mijn nek, somber, gedachtes als 'wat een leven zo.. etc' 'waar ben ik gebleven ' ik mis mezelf' etc.
Heb morgen iets belangrijks staan maar dat moet ik toch afzeggen, het gaat gewoon weer niet.
Heb afgelopen week ook gewoon gesport enzo maar ik denk dat dat ook teveel is geweest maar ik wil dan gewoon het weer snel oppakken, maar daar moet ik ook iets in gaan veranderen, misschien anders sporten. Misschien zijn de lessen dan toch te fanatiek en moet ik toch aardiger voor mezelf gaan worden op dat vlak en mezelf niet met koppijn daar naartoe slepen. Beter naar mijn lichaam leren luisteren.. maar dat blijft ook een lastige
Ik heb laatst een video gezien op YouTube over the worry bin, heel herkenbaar, ik zal 'm hier delen. Het gaat erover dat er iedere keer weer iets is waar je je zorgen over maakt/stress over hebt.. ik heb altijd het gevoel dat als er een bepaald iets achter de rug is dat ik me dan beter ga voelen..
Dus dan kijk ik daarnaar uit en dan is er toch weer iets anders maar ik me rot en anxious over voel..
Dus dan heb ik misschien een halve dag max dat het even gaat maar dat is het dan weer... voel me gewoon al zo lang niet langere tijd goed.
De poh heb ik de 16e een tweede afspraak , eerste gesprek was wel heel fijn. Maar denk ook dat ik weer iets moet gaan doen met mijn lichamelijke klachten, die hoofdpijn en nekpijn.
Maar gewoon al het altijd bezig zijn met dit soort dingen.... zo vermoeiend.
Maar hoe gaat het met de rest hier?
Mia de feestdagen een beetje goed doorgekomen?
In ieder geval een fijne (hopelijk rustige) dag vandaag
yesss wijzigde dit bericht op 07-01-2024 14:30
1.57% gewijzigd
zondag 7 januari 2024 om 14:22
https://youtu.be/YS-gJk5oyE4?si=ieOFVpKNsfiH2mDE
Sowieso een heel fijn kanaal en veel herkenbare dingen.
Sowieso een heel fijn kanaal en veel herkenbare dingen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
