Psyche
alle pijlers
Angst/ paniekstoornis deel 2
donderdag 26 januari 2023 om 12:05
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
vrijdag 26 januari 2024 om 18:36
Ten eerste mag je je best even een aansteller voelen, maar onthoud wel dat je dat niet echt bént! Je voelt wat je voelt! Of eigenlijk: iedereen is een aansteller, want iedereen met of zonder angststoornis heeft zijn triggers en angsten en pijnpunten.Disney1983 schreef: ↑26-01-2024 10:12Nou dat duurde niet lang, moet weer ff van me af schrijven
Ben weer behoorlijk onrustig en momenteel overheerst de geluidsgevoeligheid enorm.
...
Er spelen wel nog meer dingen, was bezig met ander werk en evt woning, maar dat is allemaal zo uitzichtloos dat ik daar best depri van wordt. En dan ga ik malen over andere woonruimte, dat die er ook niet is en hoe ik ooit iets vind waar het dan wel rustig is enzo. Pfff vermoeiend wel dit. Iemand tips?
Geen tips over de geluiden behalve die al zijn gegeven: luisterboek, oordoppen.
Misschien wel een tip voor de angst (maar, het is zó'n dooddoener en zó moeilijk): kun je accepteren dat - door alles wat er gebeurd is op je vorige adres - deze geluiden je nu angst geven? En dat dat dat oké is, en eigenlijk ook heel logisch? En dat dat niet betekent dat dat altijd zo zal zijn? En dat je nu ook even niks mee kunt of hoeft? Dat je op dit moment nul controle over die gevoelens hebt?
En kun je dan ook die angstgevoelens écht gaan voelen? En misschien opmerken dat ze niet zo heeeeel erg zijn? Met bijvoorbeeld een body scan meditatie? Dat die sensaties soms op de ene plek te voelen zijn, en dan daar minder worden maar op een andere plek weer erger? En dat dan zónder al die gedachten: ik ben een aansteller, ik moet verhuizen, ik kan niet slapen? Dus zodra die gedachten opborrelen ga je weer naar die sensaties in je lijf.
-Sorry voor dit zweverige verhaal: ik probeer het op te schrijven zoals ik probeer met mijn angsten om te gaan en soms werkt dat echt (op het moment zelf: de dag erna moet ik weer bij 0 beginnen
). Ik kan je verder niet helpen dus dit is mijn beste tip.Oja, en een
zaterdag 27 januari 2024 om 13:53
Wij hebben afgesproken om vanavond bij vrienden te eten. Kennen ze al heel lang, ze weten van mijn klachten en ze zijn heel relaxed. Niks aan de hand, zou je denken.
Toch heb ik slecht geslapen, loop te malen en te piekeren. Want stel dat ik daar nog zo moe ben (ben al dagen echt heel moe), dat ik hoofdpijn krijg, een paniekaanval etc.
Ik probeer te bedenken wat daar dan erg aan is en kom ik in hoofd tot de conclusie dat er niks vreselijks zal gebeuren. Maar waarom gelooft mijn lichaam t dan niet? Ik heb al een lange wandeling gemaakt, klusjes gedaan maar de spanning blijft heel hoog. Soms denk ik, waarom doe ik dit mezelf aan? Is dit t waard? Waarom blijf ik niet gewoon lekker thuis? Ik weet t antwoord, het is goed om je angst aan te gaan, om te oefenen, dat t achteraf echt wel gezellig is geweest.
Maar die spanning van te voren is gewoon echt k.t! Tips zijn welkom, maar wilde t vooral even kwijt (wil partner er ook niet teveel me lastig vallen).
Nu maar een meditatie doen, kijken of mijn lijf wat rustiger wordt.
Toch heb ik slecht geslapen, loop te malen en te piekeren. Want stel dat ik daar nog zo moe ben (ben al dagen echt heel moe), dat ik hoofdpijn krijg, een paniekaanval etc.
Ik probeer te bedenken wat daar dan erg aan is en kom ik in hoofd tot de conclusie dat er niks vreselijks zal gebeuren. Maar waarom gelooft mijn lichaam t dan niet? Ik heb al een lange wandeling gemaakt, klusjes gedaan maar de spanning blijft heel hoog. Soms denk ik, waarom doe ik dit mezelf aan? Is dit t waard? Waarom blijf ik niet gewoon lekker thuis? Ik weet t antwoord, het is goed om je angst aan te gaan, om te oefenen, dat t achteraf echt wel gezellig is geweest.
Maar die spanning van te voren is gewoon echt k.t! Tips zijn welkom, maar wilde t vooral even kwijt (wil partner er ook niet teveel me lastig vallen).
Nu maar een meditatie doen, kijken of mijn lijf wat rustiger wordt.
zaterdag 27 januari 2024 om 14:51
VM, heel herkenbaar! Ik kan dat ook, al 2 dagen van tevoren druk beginnen maken om zoiets onzinnigs. En je weet dat het gewoon een veilige omgeving is, gaat het niet dan kan je op tijd weer naar huis, etc. Sterker nog, zoals je zelf al zegt: waarschijnlijk gaat het gewoon goed en wordt het heel gezellig. Je weet het allemaal, maar je lichaam wil niet mee. Echt heel herkenbaar.
Ik reageer later nog wat uitgebreider, ook op je vorige post, die ik echt super lief vond!
Hopelijk kun je wat ontspannen. Een stukje lopen (ga ik nu in ieder geval doen), meditatie, etc. En die spanning, tjahh, daar doe je nu helaas niet zoveel aan. Ik denk dat het heel goed is dat je, ondanks je spanning, dit inderdaad toch doet.
Veel meer kun je nu niet doen. Lief zijn voor jezelf en geen idee wat je morgen hebt, maar hopelijk dan lekker rustig aan doen.
Ik reageer later nog wat uitgebreider, ook op je vorige post, die ik echt super lief vond!
Hopelijk kun je wat ontspannen. Een stukje lopen (ga ik nu in ieder geval doen), meditatie, etc. En die spanning, tjahh, daar doe je nu helaas niet zoveel aan. Ik denk dat het heel goed is dat je, ondanks je spanning, dit inderdaad toch doet.
Veel meer kun je nu niet doen. Lief zijn voor jezelf en geen idee wat je morgen hebt, maar hopelijk dan lekker rustig aan doen.
Zwetser
zaterdag 27 januari 2024 om 15:44
Helemaal herkenbaar, van begin tot eind (tot op het punt van partner niet lastig vallen). Ik had het gisteren toevallig voor een afspraak van gisteravond. En nu is dat voorbij en zijn er alweer wat zorgen voor volgend weekend 
Het enige wat bij mij helpt is niet meer proberen mijn hoofd te overtuigen dat het wel goedkomt want dat werkt toch niet. Mijn mantra is dan 'er is NIKS wat ik kan doen om me nu niet zo rot/angstig/moe te voelen'. En dat haalt de angst niet weg, maar het geeft wel wat rust. Misschien helpt het jou. In ieder geval weet ik precies wat je bedoelt en had ik gisteren toch een leuke avond (ondanks de spanning vooraf en een beetje tijdens) en hoop dat jij dat ook hebt.
Het enige wat bij mij helpt is niet meer proberen mijn hoofd te overtuigen dat het wel goedkomt want dat werkt toch niet. Mijn mantra is dan 'er is NIKS wat ik kan doen om me nu niet zo rot/angstig/moe te voelen'. En dat haalt de angst niet weg, maar het geeft wel wat rust. Misschien helpt het jou. In ieder geval weet ik precies wat je bedoelt en had ik gisteren toch een leuke avond (ondanks de spanning vooraf en een beetje tijdens) en hoop dat jij dat ook hebt.
zaterdag 27 januari 2024 om 21:49
Thnx voor de tips. Heb idd oordoppen nu weer en soms melatonine om in slaap te vallen, dat lukt meestal wel en dan slaap ik gewoon door. Het is vooral als ik in bed lig, de tijd voordat ik in slaap moet/wil vallen. Mss moet ik juist n stuk eerder dan de buurman naar bed, zodat ik al slaap als hij de badkamer gaat gebruiken, wat meestal vrij laat is. Heb er verder overdag niet zo'n last van, tegen de avond krijg ik wat spanning voor het naar bed gaan. Had eerder al het idee om eens met de buurman te praten, maar dat heeft alles eigenlijk alleen maar erger gemaakt, ook omdat ik er dan toch teveel mee bezig ben.
Ja ik weet ook dat het eigenlijk niet het geluid is, maar mn angst. Ik voel me gewoon nog steeds af en toe 'onveilig' in mn eigen huis, niet gerust en altijd wat spanning. Mss ook omdat het in de rest van mn leven niet zo goed gaat, waardoor ik controle probeer te krijgen over andere dingen zoals dus nu de geluiden. En dan daar n hyperfocus op krijg. Ik heb weer die lichamelijke reactie met hartkloppingen en zweten, ondanks dat ik heel goed weet dat het geluid niet hard is en ook niet expres oid. Ik probeer mezelf te kalmeren met de mantra dat het niets is, dat er niets aan de hand is en dat het zo weer over is. Dat is ook vaak wel zo en zo probeer ik niet in de negatieve spiraal te belanden.
Vrijdag, die yoga ken ik als de bodyscan, is dat wat je bedoelt? Werkt idd vaak om te ontspannen bij gewoon piekeren bij mij.
Heb je zelf al een idee trouwens wat je nog meer als vrijwilligerswerk zou willen gaan doen? Iets waarvan je denkt dat je het wel aan kan? Ik ken de spanning van tevoren voor dingen, heb geen tips behalve wat je al doet: iets lichamelijks zodat je niet zoveel in je hoofd kan zitten. Wordt dat niet minder naar mate je het meer doet en het goed gaat?
Mia, dank voor je reactie en het serieus nemen. terug!
Ja ik weet ook dat het eigenlijk niet het geluid is, maar mn angst. Ik voel me gewoon nog steeds af en toe 'onveilig' in mn eigen huis, niet gerust en altijd wat spanning. Mss ook omdat het in de rest van mn leven niet zo goed gaat, waardoor ik controle probeer te krijgen over andere dingen zoals dus nu de geluiden. En dan daar n hyperfocus op krijg. Ik heb weer die lichamelijke reactie met hartkloppingen en zweten, ondanks dat ik heel goed weet dat het geluid niet hard is en ook niet expres oid. Ik probeer mezelf te kalmeren met de mantra dat het niets is, dat er niets aan de hand is en dat het zo weer over is. Dat is ook vaak wel zo en zo probeer ik niet in de negatieve spiraal te belanden.
Vrijdag, die yoga ken ik als de bodyscan, is dat wat je bedoelt? Werkt idd vaak om te ontspannen bij gewoon piekeren bij mij.
Heb je zelf al een idee trouwens wat je nog meer als vrijwilligerswerk zou willen gaan doen? Iets waarvan je denkt dat je het wel aan kan? Ik ken de spanning van tevoren voor dingen, heb geen tips behalve wat je al doet: iets lichamelijks zodat je niet zoveel in je hoofd kan zitten. Wordt dat niet minder naar mate je het meer doet en het goed gaat?
Mia, dank voor je reactie en het serieus nemen.
terug!
zondag 28 januari 2024 om 09:13
VrijMi: oh, wat lastig, die koppige vaders... Hoop dat de onderzoeken niet teveel ongemak geven voor je vader en dat ie toch iets meer waarde gaat hechten aan die medicatie.
Je hoeft geen antwoord te geven, maar wat is de reden dat je je huidige werk nu niet kunt doen? Je schrijft dat je geen energie hebt: komt dat door je angsten, of je adhd (was toch onlangs bij jou gediagnosticeerd?), of iets anders? Denk je dat je daar uiteindelijk nog terug kunt keren of moet je echt iets heel anders gaan zoeken?
En hoe was het gisteravond?
Hier gaat ie zozo: beter dan de afgelopen dagen, maar de balans is heel fragiel. Gisteren wel een heerlijke wandeling gemaakt met een hoog lente-gehalte!
Je hoeft geen antwoord te geven, maar wat is de reden dat je je huidige werk nu niet kunt doen? Je schrijft dat je geen energie hebt: komt dat door je angsten, of je adhd (was toch onlangs bij jou gediagnosticeerd?), of iets anders? Denk je dat je daar uiteindelijk nog terug kunt keren of moet je echt iets heel anders gaan zoeken?
En hoe was het gisteravond?
Hier gaat ie zozo: beter dan de afgelopen dagen, maar de balans is heel fragiel. Gisteren wel een heerlijke wandeling gemaakt met een hoog lente-gehalte!
zondag 28 januari 2024 om 11:16
Dank jullie allemaal voor jullie berichten en steun gisteren!
Ik voel me nog een beetje gaar, dus even ego post.
Gisteravond ging op zich best goed. Ik was de hele dag heel gespannen en dat ging tijdens de avond ook niet (helemaal) weg helaas. Ik bleef me erg bewust van hoe ik me voelde en voelde dus ook elk dingetje. En hoe gezellig t ook was, ik kwam niet ontspannen. Als ik eet met die spanning, slaat t op mijn darmen en buik. We zijn op tijd weggegaan, met opgezette buik en pijn. Vannacht heel slecht geslapen door buikpijn en overprikkeld en nu denk, is dit t waard geweest? Wordt dit makkelijker als ik t vaker doe? Ik weet t gewoon niet.
In mijn volgende afspraak maar eens over hebben met mijn psycholoog. Het was trouwens wel fijn om onze vrienden te zien en bij te kletsen.
De reden dat ik mijn huidige werk niet kan doen is dat mijn werk heeft gezegd dat ze geen werkzaamheden hebben die ik nu kan uitvoeren. Ik had veel klantcontact en de arbeidsdeskundige heeft bepaald dat ik in mijn werk niet (of heel weinig) contact mag hebben, wegens overprikkeld. Die is met dan 6 maanden geleden bepaald, maar dat blijft de richtlijn (1 van de rare regels van arbo etc). Mijn werkgever heeft te weinig werkzaamheden zonder klantcontact en dan wordt 2e spoor ingezet. Het is ook wel goed zo. Er is best eea gebeurt en t zal niet meer goed voelen, voor beiden. Er is nog regelmatig contact en dat gaat goed.
Ik voel me nog een beetje gaar, dus even ego post.
Gisteravond ging op zich best goed. Ik was de hele dag heel gespannen en dat ging tijdens de avond ook niet (helemaal) weg helaas. Ik bleef me erg bewust van hoe ik me voelde en voelde dus ook elk dingetje. En hoe gezellig t ook was, ik kwam niet ontspannen. Als ik eet met die spanning, slaat t op mijn darmen en buik. We zijn op tijd weggegaan, met opgezette buik en pijn. Vannacht heel slecht geslapen door buikpijn en overprikkeld en nu denk, is dit t waard geweest? Wordt dit makkelijker als ik t vaker doe? Ik weet t gewoon niet.
In mijn volgende afspraak maar eens over hebben met mijn psycholoog. Het was trouwens wel fijn om onze vrienden te zien en bij te kletsen.
De reden dat ik mijn huidige werk niet kan doen is dat mijn werk heeft gezegd dat ze geen werkzaamheden hebben die ik nu kan uitvoeren. Ik had veel klantcontact en de arbeidsdeskundige heeft bepaald dat ik in mijn werk niet (of heel weinig) contact mag hebben, wegens overprikkeld. Die is met dan 6 maanden geleden bepaald, maar dat blijft de richtlijn (1 van de rare regels van arbo etc). Mijn werkgever heeft te weinig werkzaamheden zonder klantcontact en dan wordt 2e spoor ingezet. Het is ook wel goed zo. Er is best eea gebeurt en t zal niet meer goed voelen, voor beiden. Er is nog regelmatig contact en dat gaat goed.
zondag 28 januari 2024 om 12:51
Wat vervelend. Ik heb dat ook, hoor. Soms gaat de spanning voorbij en heb ik het heel leuk, en soms ook niet en zit ik het de hele avond moeilijk te hebben. En als je dan ook nog eens niet slaapt door de overprikkeling en buikpijn, en dus de dag erna óók nog een rotdag is, lijkt het het echt niet waard. Ik ben benieuwd wat je psycholoog zegt.
Ik geloof bij mezelf niet zo in 'exposure' ("gewoon gaan en dan wordt het vanzelf makkelijker"). Zo werkt het niet bij mij: als het me teveel is/wordt, heb ik gewoon rust en comfort nodig... Jammer genoeg is dat altijd zo moeilijk in te schatten van te voren (bijvoorbeeld als je op een goeie dag een afspraak maakt voor over drie weken...).
Hoop dat je vandaag wat tot rust komt en wees niet te streng voor jezelf! Er zijn altijd alternatieven voor 's avonds afspreken/eten die jou nu misschien beter passen!
Ik geloof bij mezelf niet zo in 'exposure' ("gewoon gaan en dan wordt het vanzelf makkelijker"). Zo werkt het niet bij mij: als het me teveel is/wordt, heb ik gewoon rust en comfort nodig... Jammer genoeg is dat altijd zo moeilijk in te schatten van te voren (bijvoorbeeld als je op een goeie dag een afspraak maakt voor over drie weken...).
Hoop dat je vandaag wat tot rust komt en wees niet te streng voor jezelf! Er zijn altijd alternatieven voor 's avonds afspreken/eten die jou nu misschien beter passen!
donderdag 1 februari 2024 om 14:22
Je kan het uitproberen, of het uiteindelijk minder wordt. Zit denk ik niets anders op.. Heb je ook nog gedachten dan die de spanning oproepen, of juist verminderen? Hoop voor je dat het beter gaat! Bij mij werkt het wel, omdat ik vooral veel doemgedachten heb voorafgaand aan dingen (bv confrontaties) en ze eigenlijk altijd meevallen (behalve bij gestoorde buren). Ligt idd wel aan hoe je je die dag voelt hoor, zoals Mia zegt. Ene keer voel ik me 'sterker' dan de andere keer.
Hier gaat het gelukkig ook weer wat beter. Met oordoppen valt er doorheen te slapen en de angst wordt daardoor minder. En ik ben er inmiddels achter dat ik echt geen aansteller ben wat het geluid betreft: Waterslag is een drukgolf die wordt veroorzaakt door een snelle verandering van de stroomsnelheid in het leidingwerk. Dit verschijnsel wordt 'waterslag' genoemd omdat drukgolven vaak gepaard gaan met een geluid dat klinkt alsof er met een hamer op de leidingen wordt geslagen.
Dus ik ga denk ik ff overleggen met de buurman hoe we dit, hopelijk met medewerking van de verhuurder, kunnen aanpakken. Google leerde me nl ook dat er een waterslagdemper bestaat, die zou bij hem dan erop moeten. Ik kan een klacht erover indienen maar dan staan ze voor mijn deur
Verder helpt het lekkere weer wel om mn humeur te verbeteren. Fijn dat t bij jou ook weer ff tot rust gekomen is Mia!
Hier gaat het gelukkig ook weer wat beter. Met oordoppen valt er doorheen te slapen en de angst wordt daardoor minder. En ik ben er inmiddels achter dat ik echt geen aansteller ben wat het geluid betreft: Waterslag is een drukgolf die wordt veroorzaakt door een snelle verandering van de stroomsnelheid in het leidingwerk. Dit verschijnsel wordt 'waterslag' genoemd omdat drukgolven vaak gepaard gaan met een geluid dat klinkt alsof er met een hamer op de leidingen wordt geslagen.
Dus ik ga denk ik ff overleggen met de buurman hoe we dit, hopelijk met medewerking van de verhuurder, kunnen aanpakken. Google leerde me nl ook dat er een waterslagdemper bestaat, die zou bij hem dan erop moeten. Ik kan een klacht erover indienen maar dan staan ze voor mijn deur
Verder helpt het lekkere weer wel om mn humeur te verbeteren. Fijn dat t bij jou ook weer ff tot rust gekomen is Mia!
donderdag 1 februari 2024 om 16:19
Wat fijn dat t bij jullie weer wat rustiger is! Ook hier gaat t oké/ goed.
Disney, goed te weten waar t geluid vandaan komt, lijkt me al helpen bij je angst, of zie ik dat verkeerd?
Als zo'n demper helpt en de verhuurder plaatst deze, zal de buurman er misschien geen probleem mee hebben. Ik zou t niet erg vinden, zolang ik er geen last van heb.
Die exposure ga ik wel doorzetten. Ik heb zondag verder een goede dag gehad (de ochtend was wat lastig). Ik kan namelijk ook erg veel energie krijgen van dingen afspreken en ons leventje is gewoon erg saai en klein geworden, want steeds meer dingen gingen spanning geven en ging ik (we) dus uit de weg.
Bij mij is de spanning van te voren ook t ergst, bij mij is t altijd de gedachte dat het teveel is. Maar ook dat ik angst krijg, naar huis wil en t kan niet, allemaal controle dus. Met psycholoog soort stappenplan gemaakt en afgesproken me vooral te richten op wat wel goed ging en wat wel leuk was. Zaterdag hebben we een feestje, dus opnieuw oefenen!
Bij mij gaat t de ene keer ook zeker beter dan de andere.
Disney, goed te weten waar t geluid vandaan komt, lijkt me al helpen bij je angst, of zie ik dat verkeerd?
Als zo'n demper helpt en de verhuurder plaatst deze, zal de buurman er misschien geen probleem mee hebben. Ik zou t niet erg vinden, zolang ik er geen last van heb.
Die exposure ga ik wel doorzetten. Ik heb zondag verder een goede dag gehad (de ochtend was wat lastig). Ik kan namelijk ook erg veel energie krijgen van dingen afspreken en ons leventje is gewoon erg saai en klein geworden, want steeds meer dingen gingen spanning geven en ging ik (we) dus uit de weg.
Bij mij is de spanning van te voren ook t ergst, bij mij is t altijd de gedachte dat het teveel is. Maar ook dat ik angst krijg, naar huis wil en t kan niet, allemaal controle dus. Met psycholoog soort stappenplan gemaakt en afgesproken me vooral te richten op wat wel goed ging en wat wel leuk was. Zaterdag hebben we een feestje, dus opnieuw oefenen!
Bij mij gaat t de ene keer ook zeker beter dan de andere.
donderdag 1 februari 2024 om 16:42
Ja klopt! Ik had eerst, ondanks alles, nog het idee dat er met spullen gegooid werd ofzo, zo hard klonk het. En omdat ik met oordoppen er doorheen slaap, wordt de angst voor wakker liggen ook weer minder. Zou natuurlijk liever zonder slapen, maar dan moet de oorzaak opgelost worden. Maar voelde me echt n aansteller, nu ik lees dat het zo hard kan klinken valt dat mee. Voel me wel weer n zeikerd dat ik strax bij de buurman weer voor de deur sta, maar iig is het niet iets wat hij expres doet of wat aan kon doen. Wil het vanavond gelijk doen, uitstellen maakt de spanning iig erger.
Wat dat betreft herkenbaar hoor Vrijdag! Heb eerder toen t nog niet top ging op n festival gestaan en toen vloog alles me opeens aan. Was ook de gedachte aan wat doe ik nu, ik kan niet snel weg en ben niet zomaar thuis etc. Gelukkig was er n vriendin die me afgeleid heeft en zo ben ik toch gebleven. Idd controledrang.. Goed dat je focust op het positieve, want je hebt het toch gedaan en gaat het straks weer doen, dus dat is zeker n goede ontwikkeling. Alvast veel succes en plezier voor morgen!
Wat dat betreft herkenbaar hoor Vrijdag! Heb eerder toen t nog niet top ging op n festival gestaan en toen vloog alles me opeens aan. Was ook de gedachte aan wat doe ik nu, ik kan niet snel weg en ben niet zomaar thuis etc. Gelukkig was er n vriendin die me afgeleid heeft en zo ben ik toch gebleven. Idd controledrang.. Goed dat je focust op het positieve, want je hebt het toch gedaan en gaat het straks weer doen, dus dat is zeker n goede ontwikkeling. Alvast veel succes en plezier voor morgen!
zaterdag 3 februari 2024 om 12:08
Hoi allemaal,
Ik heb weer wat drukke weken achter de rug en ook voor de boeg. Het is hier carnaval in het zuiden des lands. En alhoewel ik dat echt super leuk vind, denk ik dat het allemaal wat veel was de laatste tijd. Deze week ging niet erg lekker: veel spanning, overprikkeling, beetje ziekig. Maar gelukkig dit weekend niks, dus lekker rustig aan doen. En dan nog 1 weekje doorzetten (erg drukke werkweek wordt het weer, zucht) en daarna is het vakantie
. Ik ga (vr &) zaterdag nog carnaval vieren en dan vanaf zondag op wintersport. Echt heel veel zin in!
@Disney, fijn dat je een oorzaak lijkt te hebben gevonden. Hopelijk kun je die aanpakken. Ik denk wel dat, zoals je omschrijft, dat als er meer dingen niet zo lekker lopen, het een soort domino-effect wordt. Dan wordt alles moeilijker en dus ook die spanning en hyperfocus op geluiden. Het doet iets met je zelfvertrouwen ook. Merk ik althans. Hopelijk kun je er nu iets aan gaan doen. En ook met oordopjes slapen is helemaal geen schande!
Ik las dat je ook bezig bent met ander werk en woning en dat dat erg moeizaam verloopt. Een woning vinden is in deze tijd ook verschrikkelijk lastig. Zeker als alleenstaande... Heb je voor jezelf een beetje op een rijtje wat je zoekt?
@VM, succes vandaag! Ben lief voor jezelf
Ik heb weer wat drukke weken achter de rug en ook voor de boeg. Het is hier carnaval in het zuiden des lands. En alhoewel ik dat echt super leuk vind, denk ik dat het allemaal wat veel was de laatste tijd. Deze week ging niet erg lekker: veel spanning, overprikkeling, beetje ziekig. Maar gelukkig dit weekend niks, dus lekker rustig aan doen. En dan nog 1 weekje doorzetten (erg drukke werkweek wordt het weer, zucht) en daarna is het vakantie
. Ik ga (vr &) zaterdag nog carnaval vieren en dan vanaf zondag op wintersport. Echt heel veel zin in!@Disney, fijn dat je een oorzaak lijkt te hebben gevonden. Hopelijk kun je die aanpakken. Ik denk wel dat, zoals je omschrijft, dat als er meer dingen niet zo lekker lopen, het een soort domino-effect wordt. Dan wordt alles moeilijker en dus ook die spanning en hyperfocus op geluiden. Het doet iets met je zelfvertrouwen ook. Merk ik althans. Hopelijk kun je er nu iets aan gaan doen. En ook met oordopjes slapen is helemaal geen schande!
Ik las dat je ook bezig bent met ander werk en woning en dat dat erg moeizaam verloopt. Een woning vinden is in deze tijd ook verschrikkelijk lastig. Zeker als alleenstaande... Heb je voor jezelf een beetje op een rijtje wat je zoekt?
@VM, succes vandaag! Ben lief voor jezelf
student201 wijzigde dit bericht op 03-02-2024 19:36
0.08% gewijzigd
Zwetser
zaterdag 3 februari 2024 om 12:22
We komen ook regelmatig samen (vergadering bv). Maar daarnaast werken we "op zaal". Oftewel, je zit met 40 man in een grote open ruimte. En we hebben allemaal van dat soort open ruimtes. En dat is het een aan en afloop van mensen en discussies. Dit bevordert heel erg de samenwerking en discussie, maar is wel erg veel prikkels vind ik vaak.Vrijdagmiddag schreef: ↑26-01-2024 15:34Student wat je beschrijft over je werk lijkt t inderdaad niet goed mogelijk om thuis te werken. Lijkt me ook echt heel onrustig, steeds maar mensen aan je bureau, steeds afgeleid worden. Dat is voor niemand lekker werken, al helemaal niet als je er niet lekker bij zit. Zijn er geen overleg uren ofzo af te spreken, bv een moment in de ochtend en 2 in de middag ofzo. Dat je op die momenten bij elkaar komt en de rest gewoon rustig kan werken. Geen idee of zoiets werkt in jouw omgeving.
Je had t ook over eventueel weer therapie. Waarom niet eens naar de huisarts? Vertellen waar je mee zit, wat nog niet goed gaat en dan kun je misschien samen tot een hulpvraag komen. Of eerst wat gesprekken bij de poh ggz.
Wat ik me afvroeg (en er je niet op hoeft te antwoorden), weten jouw ouders van jouw klachten? Want je woont nu nog thuis toch? Kun je met hen praten/ ventileren, thuis jezelf zijn,?
Verder bedacht ik dat je een aantal keer heb benoemd dat je nu niks met werk kan doen, je niet ziek mag worden vanwege je hypotheek voor je nieuwe huis. Leg je jezelf misschien ook veel druk op? Dat je extra angst heb, want het mag nu absoluut niet fout gaan. Ik weet t niet hoor, maar kan t me zo voorstellen. Je schreef over je skivakantie, die komt steeds dichterbij, hopelijk is dat een lichtpuntje!
HA lijkt me inderdaad wel een goed startpunt. Ik denk dat ik op redelijk korte termijn daar toch eens langsga.
Ouders weten ervan. Met mam kan ik heel fijn praten. Altijd al trouwens, ook toen ik geen klachten had. Maar ik praat er weinig over. Heb niet het idee dat dat me helpt.
Klopt, ik leg mezelf best veel druk op. Doe ik altijd al als perfectionist zijnde. En ik ben ook heel kritisch naar mezelf als persoon zijnde, wat niet helpt. En ik vind het ook allemaal best spannend: ik heb dadelijk een hypotheek die ik in mijn eentje moet betalen, terwijl het psychisch echt niet zo goed gaat. Wat als ik dan op een gegeven moment uitval? Dat soort dingen houden me wel bezig. Ik wil zsm versneld aflossen om die maandlast omlaag te krijgen en ik heb echt een hele goede startpositie als alleenstaande starter. Maar nog steeds: ik heb wel inkomen nodig.
Naja goed, ook iets om mee te nemen richting de HA denk ik.
Zwetser
dinsdag 6 februari 2024 om 11:01
Student wat fijn dat je met je moeder kan praten. Ik weet dat ptaten niet altijd helpt en ook je klachten niet oplost, maar het fijn om te weten dat er iemand is die je steunt.
Je werk klinkt inderdaad zeer onrustig. Dat is helaas niet snel op te lossen denk ik. Oortjes in doe je denk ik al.
Hoe is t met de rest?
Nog gelukt met je buurman Disney?
Bij jou nog alles rustig Mia?
Haal onderstaand misschien later weg, dus niet quoten, ik schrijf soms best herkenbare dingen en wil niet dat dochter hierdoor mss herkent wordt. Ze schaamt zich nogal.
Hier een situatie waar ik niks mee kan, maar die ik graag deel, juist omdat jullie jonger zijn, misschien hebben jullie wel tips. Het gaat over onze dochter, ze is 16, heeft een adhd diagnose sinds deze zomer. Zit op t mbo, vindt de studie leuk, heeft heel veel vrienden en vriendinnen, een leuk vriendje, veel feestjes. Alles gaat in principe voor de wind. Maar ze heeft angst en paniekaanvallen. Afgelopen tijd weer erg, vooral voor school en stage. Ze krijgt nu last met haar stage, want ze zegt te vaak en te laat af. Ze is soms niet naar school/ stage te krijgen, wat we ook doen, haar nee is een nee. Ze vindt t zelf echt vreselijk en ik zie de paniek in haar ogen en dat doet mij ook heel veel. Ik wil mijn eigen verdriet niet laten zien, maar dat is lastig.
Donderdag kan ze gelukkig starten met therapie, maar uit ervaring weet ik dat dat ook geen toverstaf is. Jullie nog enig idee wat jullie hielp (als jullie t als puber ook al hadden)?
Je werk klinkt inderdaad zeer onrustig. Dat is helaas niet snel op te lossen denk ik. Oortjes in doe je denk ik al.
Hoe is t met de rest?
Nog gelukt met je buurman Disney?
Bij jou nog alles rustig Mia?
Haal onderstaand misschien later weg, dus niet quoten, ik schrijf soms best herkenbare dingen en wil niet dat dochter hierdoor mss herkent wordt. Ze schaamt zich nogal.
Hier een situatie waar ik niks mee kan, maar die ik graag deel, juist omdat jullie jonger zijn, misschien hebben jullie wel tips. Het gaat over onze dochter, ze is 16, heeft een adhd diagnose sinds deze zomer. Zit op t mbo, vindt de studie leuk, heeft heel veel vrienden en vriendinnen, een leuk vriendje, veel feestjes. Alles gaat in principe voor de wind. Maar ze heeft angst en paniekaanvallen. Afgelopen tijd weer erg, vooral voor school en stage. Ze krijgt nu last met haar stage, want ze zegt te vaak en te laat af. Ze is soms niet naar school/ stage te krijgen, wat we ook doen, haar nee is een nee. Ze vindt t zelf echt vreselijk en ik zie de paniek in haar ogen en dat doet mij ook heel veel. Ik wil mijn eigen verdriet niet laten zien, maar dat is lastig.
Donderdag kan ze gelukkig starten met therapie, maar uit ervaring weet ik dat dat ook geen toverstaf is. Jullie nog enig idee wat jullie hielp (als jullie t als puber ook al hadden)?
dinsdag 6 februari 2024 om 14:13
Mijn kind kampt ook met angst wat belemmerend werkt mbt school. Ze start binnenkort met therapie.
Het zal inderdaad geen toverstaf zijn.
Ik heb zelf angsten en kan haar daardoor ook niet goed helpen tot mijn grote frustratie.
Ik heb besloten het los te laten.
We beschouwen dit studiejaar als "verloren ". Alles wat lukt, is fijn. Alles wat niet lukt, is niet erg. Zien we dan wel weer.
Het zal inderdaad geen toverstaf zijn.
Ik heb zelf angsten en kan haar daardoor ook niet goed helpen tot mijn grote frustratie.
Ik heb besloten het los te laten.
We beschouwen dit studiejaar als "verloren ". Alles wat lukt, is fijn. Alles wat niet lukt, is niet erg. Zien we dan wel weer.
dinsdag 6 februari 2024 om 15:19
Flipflop bedankt voor je reactie, wat knap dat je t kan loslaten. Mij lukt dat nog niet zo goed, maar daar ligt wel de oplossing voor mij, want ik trek t me heel erg aan (schuldgevoel heb ik ook, omdat ik ook angst en paniekaanvallen heb). Dus daar zal ik me nog meer op focussen.
Succes en sterkte ook met jouw kind.
Succes en sterkte ook met jouw kind.
dinsdag 6 februari 2024 om 16:02
Ik begrijp je ontzettend goed. Het kost mij ook veel moeite omdat het me zo raakt. Dat schuldgevoel heb ik ook.Vrijdagmiddag schreef: ↑06-02-2024 15:19Flipflop bedankt voor je reactie, wat knap dat je t kan loslaten. Mij lukt dat nog niet zo goed, maar daar ligt wel de oplossing voor mij, want ik trek t me heel erg aan (schuldgevoel heb ik ook, omdat ik ook angst en paniekaanvallen heb). Dus daar zal ik me nog meer op focussen.
Succes en sterkte ook met jouw kind.
Alleen is het háár proces. En haar proces is niet het mijne.
Doordat ik me gefrustreerd voelde, omdat het me niet lukte om haar te helpen, botsten we regelmatig flink. Dat wilden we niet meer. De sfeer in huis is er nu weer een stuk beter op geworden. Dat heeft hier ook wel mee gespeeld.
Maar ik zie het met lede ogen aan. Ze zegt allerlei mooie activiteiten af door deze klachten en is daar ontzettend verdrietig over, want ze wil heel graag. Dus ik hoop dat ze gauw, hoe klein ook, wat baat zal hebben bij therapie.
dinsdag 6 februari 2024 om 16:23
Mag ik hier meeschrijven? Ik had een eigen topic maar voel de drempel om daar veel te schrijven (en reacties blijven uit).
Situatie: altijd al wel onzeker geweest maar nu met een jong gezin, altijd aanstaan en werk waar ik mijn draai niet echt kan vinden sinds een heel aantal maanden last van paniek/ angst/piekeren. En daarbij slecht slapen (bovenop de gebroken nachten die je als jong gezin sowieso al hebt). Ik heb weinig enthousiasme, schiet van alles in de stress en ben bang alles kwijt te raken. Heb ook het idee altijd te falen en achter de feiten aan te lopen. Op werk heb ik ook het idee dat ik de projecten allemaal niet kan en klap ik dicht. En ik vertoon enorm uitstelgedrag, waardoor ik me nog ellendiger voel en nog meer het idee heb dat ik het allemaal niet kan (icm het dichtklappen).
Na enkele gesprekken bij de poh, word ik nu doorverwezen. Alleen heeft de praktijk waar ik graag naartoe zou willen een wachttijd van 3 maanden. Maarja, dat is dan maar even zo.
Situatie: altijd al wel onzeker geweest maar nu met een jong gezin, altijd aanstaan en werk waar ik mijn draai niet echt kan vinden sinds een heel aantal maanden last van paniek/ angst/piekeren. En daarbij slecht slapen (bovenop de gebroken nachten die je als jong gezin sowieso al hebt). Ik heb weinig enthousiasme, schiet van alles in de stress en ben bang alles kwijt te raken. Heb ook het idee altijd te falen en achter de feiten aan te lopen. Op werk heb ik ook het idee dat ik de projecten allemaal niet kan en klap ik dicht. En ik vertoon enorm uitstelgedrag, waardoor ik me nog ellendiger voel en nog meer het idee heb dat ik het allemaal niet kan (icm het dichtklappen).
Na enkele gesprekken bij de poh, word ik nu doorverwezen. Alleen heeft de praktijk waar ik graag naartoe zou willen een wachttijd van 3 maanden. Maarja, dat is dan maar even zo.
dinsdag 6 februari 2024 om 16:43
Flipflop, mooi wat je zegt over dat t haar proces is. Dat is ook zo en dat probeer ik me ook voor te houden. Maar als ze dan in paniek zit en ik haar inderdaad niet kan helpen, komt t gewoon heel dichtbij.
Expecting23 natuurijk mag je meeschrijven. En jong gezin, werk, slecht slapen dat is ook een moeilijke combi. Heb je op je werk al aangegeven dat je het moeilijk heb? Wellicht gedeeltelijk ziekmelden om weer even op te laden en bij te slapen. Goed dat je therapie krijgt, die wachtlijsten zijn echt super shit, hopelijk kun je tot die tijd bij de pohggz terecht.
Expecting23 natuurijk mag je meeschrijven. En jong gezin, werk, slecht slapen dat is ook een moeilijke combi. Heb je op je werk al aangegeven dat je het moeilijk heb? Wellicht gedeeltelijk ziekmelden om weer even op te laden en bij te slapen. Goed dat je therapie krijgt, die wachtlijsten zijn echt super shit, hopelijk kun je tot die tijd bij de pohggz terecht.
dinsdag 6 februari 2024 om 16:53
Ja, ik heb op werk aangegeven dat ik het moeilijk heb. Op dit moment zie ik het zelf niet zitten om minder te gaan werken. Dan wordt de drempel (en angst) om terug te keren nog groter. En het uitstelgedrag dus ook. Ik merk dat nu al nadat ik bijv ziek ben geweest.
Gesprekken met poh hebben me niets opgeleverd en zijn nu ook klaar. Dus ik moet die 3 mnd op een andere manier gaan overbruggen.
Gesprekken met poh hebben me niets opgeleverd en zijn nu ook klaar. Dus ik moet die 3 mnd op een andere manier gaan overbruggen.
woensdag 7 februari 2024 om 11:47
Buurman nog niet gesproken, is denk ik op vakantie want afgelopen week n keer geprobeerd en gisteren, maar was niemand thuis toen ik ging. Of hij is heel laat thuis, kan ook. Blijf het wel in de gaten houden, zou ook mn oordoppen uit kunnen doen dan weet ik t zeker
Nee tis geen schande om ermee te slapen, maar zou graag zonder doen. Hoor mn wekker bv niet, moet daarom mn tel onder mn kussen leggen zodat ik van het trillen wakker wordt. Gewoon onhandig allemaal. Kan het niet uitstaan dat ik in zo'n stom gehorig app woon. Wil er graag weg maar dat heeft dan weer te maken met werk. Daar weet ik nog niet in wat ik wil, ben bang weer een verkeerde keuze te maken (al veel gewisseld en verhuisd) en waar ik dat wil. In NL of niet, tis hier zo vol en druk en buitenland kan rustiger, meer natuur en meer woonruimte opleveren. Dat icm mn angst en winterdepressie is allemaal zoooo onrustig dat ik nu niet durf te kiezen.
Student, jij zit hopelijk nu lekker in de sneeuw te genieten. Ben jaloers! Zou zeker even langs de HA gaan als je terug bent. Perfectionisme kan een behoorlijke belemmering zijn en daar valt wel wat aan te doen. Ook jaloers op je huis trouwens, gaaf dat je dat gewoon in je eentje gekocht hebt! Is idd wel n verplichting, kan me voorstellen dat het je dan soms benauwd en je gaat doemdenken. Ook daar valt wat aan te doen
Hopelijk kun je snel wat hulp krijgen!
Vrijdag en Flipflop, geen advies mbt jullie dochters. Hopelijk gaat het gauw beter met ze, sterkte
Expecting, welkom hier. Klinkt als behoorlijke faalangst die steeds erger wordt door het doemdenken/piekeren van je. Ziek melden is geen falen, bv als je een dag het echt niet trekt. Dat is ook lief zijn voor jezelf en misschien kun je juist de volgende dag wel beter aan? Zo heb ik het ook af en toe gedaan en geprobeerd me niet schuldig om te voelen. Je voorkomt dat je echt uitvalt. Kun je verder hulp krijgen bij het huishouden of de kids om zelf wat rust te krijgen? En durf je dat te vragen? Klinkt ook alsof je best perfectionistisch bent, wat zeker verband houd met angsten. Ga je daar hulp bij krijgen? En wat denk je nodig te hebben tot je wel in therapie kan? Goed om daar al over na te denken.
Nee tis geen schande om ermee te slapen, maar zou graag zonder doen. Hoor mn wekker bv niet, moet daarom mn tel onder mn kussen leggen zodat ik van het trillen wakker wordt. Gewoon onhandig allemaal. Kan het niet uitstaan dat ik in zo'n stom gehorig app woon. Wil er graag weg maar dat heeft dan weer te maken met werk. Daar weet ik nog niet in wat ik wil, ben bang weer een verkeerde keuze te maken (al veel gewisseld en verhuisd) en waar ik dat wil. In NL of niet, tis hier zo vol en druk en buitenland kan rustiger, meer natuur en meer woonruimte opleveren. Dat icm mn angst en winterdepressie is allemaal zoooo onrustig dat ik nu niet durf te kiezen.
Student, jij zit hopelijk nu lekker in de sneeuw te genieten. Ben jaloers! Zou zeker even langs de HA gaan als je terug bent. Perfectionisme kan een behoorlijke belemmering zijn en daar valt wel wat aan te doen. Ook jaloers op je huis trouwens, gaaf dat je dat gewoon in je eentje gekocht hebt! Is idd wel n verplichting, kan me voorstellen dat het je dan soms benauwd en je gaat doemdenken. Ook daar valt wat aan te doen
Hopelijk kun je snel wat hulp krijgen!Vrijdag en Flipflop, geen advies mbt jullie dochters. Hopelijk gaat het gauw beter met ze, sterkte
Expecting, welkom hier. Klinkt als behoorlijke faalangst die steeds erger wordt door het doemdenken/piekeren van je. Ziek melden is geen falen, bv als je een dag het echt niet trekt. Dat is ook lief zijn voor jezelf en misschien kun je juist de volgende dag wel beter aan? Zo heb ik het ook af en toe gedaan en geprobeerd me niet schuldig om te voelen. Je voorkomt dat je echt uitvalt. Kun je verder hulp krijgen bij het huishouden of de kids om zelf wat rust te krijgen? En durf je dat te vragen? Klinkt ook alsof je best perfectionistisch bent, wat zeker verband houd met angsten. Ga je daar hulp bij krijgen? En wat denk je nodig te hebben tot je wel in therapie kan? Goed om daar al over na te denken.
woensdag 7 februari 2024 om 13:54
Oeh, even een egopost maar ben net gebeld dat ik morgen een intake heb bij de sGGZ. De angst zit weer behoorlijk hoog de laatste weken en ik wilde zo graag hulp, maar nu het eraan komt, ben ik ineens heel bang... Kunnen ze me wel helpen, wat als ik moet stoppen met werken, of als ik gewoon niet, nooit geschikt ben voor mij baan??!? En wat als ze me niet kunnen helpen? Wat dan??
Nou ja - je kent het wel... Gelukkig maar 24u wachten maar freaking out here!
Nou ja - je kent het wel... Gelukkig maar 24u wachten maar freaking out here!
woensdag 7 februari 2024 om 16:21
Komt echt goed Mia! Raar hè, dat je lang op iets wacht een als t dan zover is, is t ineens heel spannend. Kan me je angst echt goed voorstellen, want wat als dit.. of wat als dat...?
Maar weet je, je bent een slimme vrouw, je kan je denk ik goed uitdrukken (op schrift tenminste, dus mondeling vast ook wel), je hebt volgens mij een goede hulpvraag, dus dat komt zeker goed.
Ze zullen je nooit dwingen om te stoppen met werken, ik merk (ook sGGZ) dat ze eigenlijk heel weinig doen met t stukje werk. Dat gaat t bij mij nooit over, dat laten ze echt bij een bedrijfsarts, mocht dat nodig zijn.
En tuurlijk kunnen ze je helpen, je vraagt ze niet om een eind aan de angst te maken of nooit meer angst te voelen toch? Je vraagt om er beter mee om te gaan. Heel veel sterkte morgen!
(Neem je trouwens je man mee? Ik heb dat wel gedaan en vond dat fijn, zo kon hij ook zeggen wat hij zag en merkt bij mij. Ik vond ik t fijn dat hij ook gehoord had wat ze vertelden, want ik was zo nerveus dat ik er weinig van mee kreeg).
Maar weet je, je bent een slimme vrouw, je kan je denk ik goed uitdrukken (op schrift tenminste, dus mondeling vast ook wel), je hebt volgens mij een goede hulpvraag, dus dat komt zeker goed.
Ze zullen je nooit dwingen om te stoppen met werken, ik merk (ook sGGZ) dat ze eigenlijk heel weinig doen met t stukje werk. Dat gaat t bij mij nooit over, dat laten ze echt bij een bedrijfsarts, mocht dat nodig zijn.
En tuurlijk kunnen ze je helpen, je vraagt ze niet om een eind aan de angst te maken of nooit meer angst te voelen toch? Je vraagt om er beter mee om te gaan. Heel veel sterkte morgen!
(Neem je trouwens je man mee? Ik heb dat wel gedaan en vond dat fijn, zo kon hij ook zeggen wat hij zag en merkt bij mij. Ik vond ik t fijn dat hij ook gehoord had wat ze vertelden, want ik was zo nerveus dat ik er weinig van mee kreeg).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
