Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
dinsdag 10 juli 2018 om 08:52
Ik ben in de zomer altijd blij dat het zo lang licht is, maar alle extra geluiden vind ik dan weer minder. Warmte hoeft van mij ook niet zo.
Festivals en feesten bezoek ik sowieso niet, terrasjes vind ik heerlijk, vooral om het bekijken van de langslopende mensen.
Festivals en feesten bezoek ik sowieso niet, terrasjes vind ik heerlijk, vooral om het bekijken van de langslopende mensen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 10 juli 2018 om 14:18
Ik ben nu ouder, dus zit niet meer echt in de festival leeftijd. Maar toen ik nog wel zo oud was, voelde ik me vaak wel een vreemde tov andere leeftijdgenoten. Ergens had ik de wens om ook zo bruisend en hip te zijn met mega veel vrienden. Maar dat was (en ben) ik gewoon niet. Dat zou een andere versie van mijzelf moeten zijn geweest. Want hoezeer ik dat ook graag zou zijn geweest, het idee alleen al dat ik zo'n bruisend hip (en vooral druk!) leven zou moeten leiden, maakt me al moe als ik er alleen al aan dacht/denk. Vaak was ik dan ergens een beetje opgelucht als zo'n festival slecht weer had gehad en al die gasten in de modder zaten te banjeren in zo'n weekend. Dat ik dan dacht, thank god, dat ik niet verplicht hip en bruisend hoef te zijn.
Ik mijd dus heel veel drukte. Ga wel veel naar buiten, lekker fietsen en wandelen enzo. Ik erger me wel groen en geel aan de herrie die mijn buren maken (met kleine schreeuwende gillende kinderen die met dit weer continue buiten zijn). Maar verder dan dat geniet ik heel erg van dit weer en deze zomer. Ga graag eens op een terrasje zitten. Kan daar rustig een uur zitten met een tijdschrift en af en toe eens opkijken en mensen kijken. Heerlijk ontspannen vind ik dat. Ik heb dan ook echt geen behoefte om dat te doen met andere mensen. In mijn up vind ik dat net zo leuk.
Ik mijd dus heel veel drukte. Ga wel veel naar buiten, lekker fietsen en wandelen enzo. Ik erger me wel groen en geel aan de herrie die mijn buren maken (met kleine schreeuwende gillende kinderen die met dit weer continue buiten zijn). Maar verder dan dat geniet ik heel erg van dit weer en deze zomer. Ga graag eens op een terrasje zitten. Kan daar rustig een uur zitten met een tijdschrift en af en toe eens opkijken en mensen kijken. Heerlijk ontspannen vind ik dat. Ik heb dan ook echt geen behoefte om dat te doen met andere mensen. In mijn up vind ik dat net zo leuk.
dinsdag 10 juli 2018 om 17:30
Festivals zijn nooit mijn ding geweest, ook niet toen ik jonger was. Ik heb niets met die stijl van euh... leven? Lijf aan lijf, of beter zweterig lijf aan zweterig lijf staan is niets voor mij. Ik kan enige drukte best handelen, maar ik moet wel kunnen ademen. Als het wat meer verspreid is (en het is iets dat ik graag wil meemaken), dan is het nog wel een beetje te doen. Maar ik zou het geen dagen achtereen kunnen volhouden.
Ik erger me in de zomerperiode wel af en toe aan lawaai, en aan mensen die te diep in het glaasje hebben gekeken. Het scheelt wel dat ik sinds mijn verhuizing niet meer in de buurt (lees: om de hoek) van een park woon.
Terrasjes vind ik soms leuk, maar doe ik niet vaak. Ik heb simpelweg niemand om mee op een terrasje te gaan zitten. En alleen doe je dat toch niet zo snel. Alleen even ergens iets eten vind ik dan weer niet zo moeilijk, dat is anders. Dat zie je wel vaker, maar op terrasjes zijn mensen toch altijd wel met twee of meer.
Ik erger me in de zomerperiode wel af en toe aan lawaai, en aan mensen die te diep in het glaasje hebben gekeken. Het scheelt wel dat ik sinds mijn verhuizing niet meer in de buurt (lees: om de hoek) van een park woon.
Terrasjes vind ik soms leuk, maar doe ik niet vaak. Ik heb simpelweg niemand om mee op een terrasje te gaan zitten. En alleen doe je dat toch niet zo snel. Alleen even ergens iets eten vind ik dan weer niet zo moeilijk, dat is anders. Dat zie je wel vaker, maar op terrasjes zijn mensen toch altijd wel met twee of meer.
dinsdag 10 juli 2018 om 17:33
Festivals (maar ook uitgaan in kroegen/disco's) is ook nooit mijn ding geweest, druk en herrie (en vies) denk ik vooral.
Enige massale wat ik wél leuk vind zijn vliegshows met aerobatics. Maar daar is het publiek verspreid over misschien wel 'n kilometer lang terrein en kun je 't ook zien als je niet vooraan bij het hek staat omdat het zich boven je in de lucht afspeelt.
Enige massale wat ik wél leuk vind zijn vliegshows met aerobatics. Maar daar is het publiek verspreid over misschien wel 'n kilometer lang terrein en kun je 't ook zien als je niet vooraan bij het hek staat omdat het zich boven je in de lucht afspeelt.
dinsdag 10 juli 2018 om 17:46
Haha Fifi, ik heb dat precies andersom. Drankje doen vind ik niet raar of ongemakkelijk in mijn eentje. Maar buiten de deur gaan eten in je up vind ik dan weer wel gek. Zou me daar dan wel ongemakkelijk bij voelen.
Grappig dat zowel jij als RB allebei het woord vies of zweterig noemen van dat uitgaan. Dat is dus een sterke lichamelijke afkeer van jullie. Dat heb ik dan weer niet. Ik vond uitgaan vroeger leuk (ging ook heel vaak alleen). Ik ging dan helemaal op in het dansen en was dan inderdaad zweterig, net als de andere mensen. Maar dat is bijna hypnotiserend om helemaal op te gaan in de muziek. Ogen dicht en gááán.
Wat dat betreft had ik wel naar een festival gekund, alleen duurt dat te lang (dagen en dus te vermoeiend en duur) en had ik me ongemakkelijk gevoeld bij het feit dat ik dan ook na het dansen bij niemand zou horen. Dat je echt zo'n loner bent op een festival. Enerzijds vast heerlijk, omdat je helemaal zelf kunt bepalen wanneer je rust kunt pakken en niet gemaakt hip en leuk hoeft te zijn (doodvermoeiend!). Maar ook wel echt alleen temidden van al die vriendengroepjes.
Grappig dat zowel jij als RB allebei het woord vies of zweterig noemen van dat uitgaan. Dat is dus een sterke lichamelijke afkeer van jullie. Dat heb ik dan weer niet. Ik vond uitgaan vroeger leuk (ging ook heel vaak alleen). Ik ging dan helemaal op in het dansen en was dan inderdaad zweterig, net als de andere mensen. Maar dat is bijna hypnotiserend om helemaal op te gaan in de muziek. Ogen dicht en gááán.
Wat dat betreft had ik wel naar een festival gekund, alleen duurt dat te lang (dagen en dus te vermoeiend en duur) en had ik me ongemakkelijk gevoeld bij het feit dat ik dan ook na het dansen bij niemand zou horen. Dat je echt zo'n loner bent op een festival. Enerzijds vast heerlijk, omdat je helemaal zelf kunt bepalen wanneer je rust kunt pakken en niet gemaakt hip en leuk hoeft te zijn (doodvermoeiend!). Maar ook wel echt alleen temidden van al die vriendengroepjes.
dinsdag 10 juli 2018 om 17:50
Begrijp ik het goed dat je dus wel ergens de behoefte hebt om die dingen te kunnen ondernemen met andere mensen? Heb je een klein groepje van bekenden waar je dit mee kunt? Ik snap het hoor. Ik had vroeger hetzelfde 'probleem' zeg maar. Wel willen, maar niet weten hoe en het eigenlijk ook heel intensief vinden.lola712 schreef: ↑10-07-2018 08:44Hoe gaan jullie om met de vele sociale prikkels en activiteiten in de zomer zoals festivals, zomerfeesten, mensen die terrasjes pakken? Ik heb zelf een zeer beperkt sociaal netwerk dus ga meestal uiteindelijk niet want wil niet in mijn eentje en geen behoefte om in mijn uppie op een terrasje te zitten, kan thuis ook. Ik wil eigenlijk dat deze periode zo snel mogelijk voorbij is en praat mezelf aan dat ik geen interesse heb in deze activiteiten maar mis gewoon wat mensen denk ik.
Bovendien die geforceerde gezelligheid, drukte en veel dronken mensen voel ik mij niet prettig bij. Sommigen kijken het hele jaar uit naar bepaalde dagen en ik laat ze zomaar aan mij voorbij gaan, ook Koningsdag en oud en nieuw etc.
dinsdag 10 juli 2018 om 18:29
Ik hou wel van het mooie weer, maakt alles net wat lichter, letterlijk en figuurlijk. En er zijn volop ijsjes 
Ik hou niet van uitgaan en ook nooit de behoefte gehad om naar festivals ed te gaan. Prima dat ze er zijn, ik vermaak me zonder ook wel.
Wat doen jullie om overprikkeling te voorkomen? Ik ben dan vaak destructief (eten of drinken) en wil daar graag vanaf. Maar ik vind het heel lastig om overprikkeling te herkennen dus ben vaak al flink overprikkeld tegen de tijd dat ik bedenk om iets in te zetten.
Ben er met mijn coach druk mee bezig om overprikkeling in kaart te brengen. Vandaag was ik al behoorlijk overprikkeld toen ik bij haar kwam en heeft zij op de rem getrapt. We zijn een spelletje gaan spelen ipv een gesprek en psycho-educatie. Heeft me wel geholpen. Ook thuis onder een verzwaringsdeken gaan liggen en even geslapen.
Met de hulp van mijn coach gaat het nu weer beter maar ik zou graag meer dingen leren die ik in kan zetten.
Wat doen jullie?
Ik hou niet van uitgaan en ook nooit de behoefte gehad om naar festivals ed te gaan. Prima dat ze er zijn, ik vermaak me zonder ook wel.
Wat doen jullie om overprikkeling te voorkomen? Ik ben dan vaak destructief (eten of drinken) en wil daar graag vanaf. Maar ik vind het heel lastig om overprikkeling te herkennen dus ben vaak al flink overprikkeld tegen de tijd dat ik bedenk om iets in te zetten.
Ben er met mijn coach druk mee bezig om overprikkeling in kaart te brengen. Vandaag was ik al behoorlijk overprikkeld toen ik bij haar kwam en heeft zij op de rem getrapt. We zijn een spelletje gaan spelen ipv een gesprek en psycho-educatie. Heeft me wel geholpen. Ook thuis onder een verzwaringsdeken gaan liggen en even geslapen.
Met de hulp van mijn coach gaat het nu weer beter maar ik zou graag meer dingen leren die ik in kan zetten.
Wat doen jullie?
dinsdag 10 juli 2018 om 18:37
Wat jij zelf ook al zegt: na afloop ben je alsnog alleen terwijl de rest daar met vrienden is. Het veelgenoemde argument dat je juist in je eentje snel vrienden maakt gaat hier helaas nooit op, als loner blijf je alleen achter want de mensen die ook alleen zijn spreken ook niet zo snel andere mensen aan of blijven dus thuis. Maar ik heb hetzelfde met de zomerperiode dat alle stelletjes blij en verliefd hand in hand buiten lopen. Je weet en ziet wat je mist maar je hebt er weinig invloed op. Dat zijn wel de minder sociale kanten van autisme, we zijn onhandig of onzeker terwijl ook wij juist sociale behoeften hebben. En ik wil juist met 'normale' mensen omgaan, niet met andere autisten...diyer schreef: ↑10-07-2018 17:50Begrijp ik het goed dat je dus wel ergens de behoefte hebt om die dingen te kunnen ondernemen met andere mensen? Heb je een klein groepje van bekenden waar je dit mee kunt? Ik snap het hoor. Ik had vroeger hetzelfde 'probleem' zeg maar. Wel willen, maar niet weten hoe en het eigenlijk ook heel intensief vinden.
dinsdag 10 juli 2018 om 19:56
Ik hou er ook niet van dat mensen te dicht bij mij staan. Er is wel een verschil tussen bekende en onbekende mensen. Bekende mensen mogen dichter bij mij staan. Er zijn echter situaties waarbij heel dicht bij elkaar staan niet te vermijden is: in de bus, tram, lift, als men door poortjes loopt. Dat is nu eenmaal zo.redbulletje schreef: ↑10-07-2018 17:48Ik heb niet graag mensen binnen 'n straal van minstens 2 meter, behalve als 't m'n vrienden zijn, dus tja, dan zoek ik massale gelegenheden niet bepaald op
World of Warcraft: Legion
dinsdag 10 juli 2018 om 20:16
Ik vind het vervelend als mensen tegen me praten en echt heel dicht naast me staan. Oogcontact is iets wat ik wel doe en kan (ik staar misschien iets teveel) maar niet op zo'n korte afstand. Ik probeer altijd subtiel een stap opzij te doen.
Het overkwam me vandaag dat ik per ongeluk wel heel dicht naast een best wel leuke collega kwam te staan, en ik leunde al op mijn ene been teveel maar terug op 2 benen het gewicht verdelen zou me nog dichter bij brengen dus ik heb nu 1 heel getraind been
Ik ga dan ook helemaal overmatig nadenken.. shit ik sta dichter bij X dan by Y, is dat niet raar? Moet ik opschuiven, hoe zal ik dat eens doen.. ohja luisteren naar de briefing, euhh volgens mij stond ik al op dezelfde plek en is zij verschoven? *hersens kraken*
Het overkwam me vandaag dat ik per ongeluk wel heel dicht naast een best wel leuke collega kwam te staan, en ik leunde al op mijn ene been teveel maar terug op 2 benen het gewicht verdelen zou me nog dichter bij brengen dus ik heb nu 1 heel getraind been
Ik ga dan ook helemaal overmatig nadenken.. shit ik sta dichter bij X dan by Y, is dat niet raar? Moet ik opschuiven, hoe zal ik dat eens doen.. ohja luisteren naar de briefing, euhh volgens mij stond ik al op dezelfde plek en is zij verschoven? *hersens kraken*
dinsdag 10 juli 2018 om 20:20
Grappig, bij leuk ogende vreemden in bus metro vind ik het niet zo'n ramp dat ik ertegen aan moet staan als het niet anders kan, ook omdat het dan niet aan mij ligt ofzo. Ik probeer het dan maar om te denken en te genieten van het fysiek contact haha. Bij zweterige creepy of stinkende mensen vind ik het wel vervelend.hans66 schreef: ↑10-07-2018 19:56Ik hou er ook niet van dat mensen te dicht bij mij staan. Er is wel een verschil tussen bekende en onbekende mensen. Bekende mensen mogen dichter bij mij staan. Er zijn echter situaties waarbij heel dicht bij elkaar staan niet te vermijden is: in de bus, tram, lift, als men door poortjes loopt. Dat is nu eenmaal zo.
woensdag 11 juli 2018 om 18:02
Haha, ja maar ik bedoel nu ook niet dat ik in mijn eentje in één of ander sjiek restaurant ga zitten. Dat zou ik ook niet snel doen, maar ergens waar het wat toegankelijker is heb ik er niet zoveel moeite mee om even iets te eten als ik alleen ben.diyer schreef: ↑10-07-2018 17:46Haha Fifi, ik heb dat precies andersom. Drankje doen vind ik niet raar of ongemakkelijk in mijn eentje. Maar buiten de deur gaan eten in je up vind ik dan weer wel gek. Zou me daar dan wel ongemakkelijk bij voelen.
Grappig dat zowel jij als RB allebei het woord vies of zweterig noemen van dat uitgaan. Dat is dus een sterke lichamelijke afkeer van jullie. Dat heb ik dan weer niet. Ik vond uitgaan vroeger leuk (ging ook heel vaak alleen). Ik ging dan helemaal op in het dansen en was dan inderdaad zweterig, net als de andere mensen. Maar dat is bijna hypnotiserend om helemaal op te gaan in de muziek. Ogen dicht en gááán.
Wat dat betreft had ik wel naar een festival gekund, alleen duurt dat te lang (dagen en dus te vermoeiend en duur) en had ik me ongemakkelijk gevoeld bij het feit dat ik dan ook na het dansen bij niemand zou horen. Dat je echt zo'n loner bent op een festival. Enerzijds vast heerlijk, omdat je helemaal zelf kunt bepalen wanneer je rust kunt pakken en niet gemaakt hip en leuk hoeft te zijn (doodvermoeiend!). Maar ook wel echt alleen temidden van al die vriendengroepjes.
Ik heb ook nooit van het soort muziek gehouden wat ze vaak draai(d)en in clubs en dergelijke. Dansen is niet iets wat ik voor mijn plezier doe, haha. Wel fijn als je je zo kunt verliezen in zoiets, denk ik.
woensdag 11 juli 2018 om 23:14
Oef, eh, op zich ga ik er dusdanig mee om dat ik het vaak te laat merk, dus al overprikkelt ben.
Maar inmiddels herken ik het ook een beetje en weet ik dat mijn 'gespannen opgefokte koppijn alles is een warboel en chaos in mijn hoofd gevoel en de prikkels van buitenaf zijn 1 grote stampende brij' te maken heeft met overprikkeling. Dat je zou willen schreeuwen of slaan (ik dan).
Of juist het tegenovergestelde: dat ik steeds stiller en stiller word, dat ik zelfs bleek ga zien, dat ik vertraagd reageer en dingen niet meer binnenkomen, dat ik moeite heb om me te focussen en niet meer kan ordenen. Simpele vragen als wat zullen we aan boodschappen halen heb ik dan moeite mee.
In beide gevallen geef ik dat nu aan aan mijn man. Ik benoem letterlijk dat ik overprikkelt ben en dat ik rust nodig heb. Ik heb een eigen plek in huis waar ik dan naartoe ga en toen mijn kinderen nog klein waren, nam mijn man het dan van mij over. Omdat ik op die momenten nl. ook niet meer goed kon omgaan met de drukte en prikkels van mijn kinderen. Ook bel ik dan vaak afspraken af om te verzetten, omdat ik dan rust nodig heb. Lege bladzijdes in mijn agenda helpen me dan. En mijn verwachtingen bijstellen naar wat ik allemaal zou doen op die dag of wat ik van plan was die week. Dat moet dan uitgesteld worden en ik slaap dan veel. Als het soms teveel spanning geeft, neem ik iets kalmerends (oxazepam).
In het geval dat ik verwacht dat iets veel prikkels oplevert, plan ik erna heel bewust een aantal dagen vrij. Zodat ik tijd heb om te herstellen.
Maar in het algemeen kan ik stellen dat ik op een heel bewuste manier met mijn afspraken omga (niet teveel, veel lege tijd) en dat ik veel alleen-zijn-tijd inplan en ook veel bijslaap.
woensdag 11 juli 2018 om 23:18
donderdag 12 juli 2018 om 07:33
Echt precies dit. Het is bij mij ook heel verschillend. Vaak zien mensen het al aan me als ik te overprikkeld raak. Soms zien ze het niet met als gevolg dat ik erg geirriteerd raak en al gauw weg ga in mijn eentje.diyer schreef: ↑11-07-2018 23:14Oef, eh, op zich ga ik er dusdanig mee om dat ik het vaak te laat merk, dus al overprikkelt ben.
Maar inmiddels herken ik het ook een beetje en weet ik dat mijn 'gespannen opgefokte koppijn alles is een warboel en chaos in mijn hoofd gevoel en de prikkels van buitenaf zijn 1 grote stampende brij' te maken heeft met overprikkeling. Dat je zou willen schreeuwen of slaan (ik dan).
Of juist het tegenovergestelde: dat ik steeds stiller en stiller word, dat ik zelfs bleek ga zien, dat ik vertraagd reageer en dingen niet meer binnenkomen, dat ik moeite heb om me te focussen en niet meer kan ordenen. Simpele vragen als wat zullen we aan boodschappen halen heb ik dan moeite mee.
In beide gevallen geef ik dat nu aan aan mijn man. Ik benoem letterlijk dat ik overprikkelt ben en dat ik rust nodig heb. Ik heb een eigen plek in huis waar ik dan naartoe ga en toen mijn kinderen nog klein waren, nam mijn man het dan van mij over. Omdat ik op die momenten nl. ook niet meer goed kon omgaan met de drukte en prikkels van mijn kinderen. Ook bel ik dan vaak afspraken af om te verzetten, omdat ik dan rust nodig heb. Lege bladzijdes in mijn agenda helpen me dan. En mijn verwachtingen bijstellen naar wat ik allemaal zou doen op die dag of wat ik van plan was die week. Dat moet dan uitgesteld worden en ik slaap dan veel. Als het soms teveel spanning geeft, neem ik iets kalmerends (oxazepam).
In het geval dat ik verwacht dat iets veel prikkels oplevert, plan ik erna heel bewust een aantal dagen vrij. Zodat ik tijd heb om te herstellen.
Maar in het algemeen kan ik stellen dat ik op een heel bewuste manier met mijn afspraken omga (niet teveel, veel lege tijd) en dat ik veel alleen-zijn-tijd inplan en ook veel bijslaap.
donderdag 12 juli 2018 om 07:41
Ik herken het ook slecht, al wordt het wel beter met de psycho-educatie die ik nu krijg en de hulp van mijn coaches.
Maar zelfs als ik het wel herken vind ik het erg lastig wat ik dan kan doen.
Bij overprikkeling door geluid is het makkelijk, weg bij de bron van overprikkeling.
Maar bij interne overprikkeling (moe, druk, veel gedachten, emoties etc) vind ik het veel moeilijker en kom ik vaak in destructief gedrag terecht.
Maar zelfs als ik het wel herken vind ik het erg lastig wat ik dan kan doen.
Bij overprikkeling door geluid is het makkelijk, weg bij de bron van overprikkeling.
Maar bij interne overprikkeling (moe, druk, veel gedachten, emoties etc) vind ik het veel moeilijker en kom ik vaak in destructief gedrag terecht.
donderdag 12 juli 2018 om 07:52
So, ja, echt precies dat, Diyer.
Meestal krijg ik wel hoofdpijn(aan 1 kant van mijn hoofd) wat gelukkig in 'ergheid' kan verschillen, maar ik heb er al eens voor bij de HAP gezeten :') (Toen wist ik nog niet dat ik autistisch ben).
En ik krijg als het echt erg is (dus als ik de hoofdpijn negeer) geen gevoel meer in mijn linkerarm/pijn in die arm.
Oh en niet meer normaal kunnen praten/moeite hebben met goed kijken.
Meestal krijg ik wel hoofdpijn(aan 1 kant van mijn hoofd) wat gelukkig in 'ergheid' kan verschillen, maar ik heb er al eens voor bij de HAP gezeten :') (Toen wist ik nog niet dat ik autistisch ben).
En ik krijg als het echt erg is (dus als ik de hoofdpijn negeer) geen gevoel meer in mijn linkerarm/pijn in die arm.
Oh en niet meer normaal kunnen praten/moeite hebben met goed kijken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 12 juli 2018 om 09:57
Ik probeer zoveel mogelijk om overprikkeling te vermijden. Vroeger was ik me daar totaal niet van bewust, en dacht ik (en mijn omgeving) dat ik soms uit het niets opeens driftig werd. Bijvoorbeeld in een (drukke) winkel ofzo. Maar de laatste paar jaar weet ik daar beter mee om te gaan, en durf ik het ook zeggen als ik denk dat ik ergens beter (even) weg kan gaan. Het helpt ook als er iemand bij is die ervan weet, en me dan zegt dat het oké is. Dus niet zoals vroeger dat er dan tegenin gegaan wordt, waardoor de hele zaak escaleert.
Op mijn werk kan ik, wanneer het erg hectisch is, ook nogal eens overprikkeld raken. Twee collega's weten van mijn autisme, en ik moet zeggen dat dat wel scheelt. Nu durf ik ook aan hen aan te geven als het allemaal even niet meer lukt.
Als ik alleen op stap ben, bijvoorbeeld zoals volgende week als ik in mijn eentje met de trein ergens naartoe ga (2 uur reizen), probeer ik ook zoveel mogelijk te zorgen dat ik niet té overprikkeld raak. Ik raak altijd wel íets van de kook bij dat soort ondernemingen, maar door bijvoorbeeld 1e klasse te reizen kan ik een deel van die externe prikkels al minimaliseren. Het kost wel wat, maar dan heb ik wel iets meer rust. En dat heb ik er graag voor over. Verder zorg ik ervoor dat ik een muziekje op mijn oren heb, zodat ik niet teveel mee krijg van alle gesprekken en geluiden om me heen.
Op mijn werk kan ik, wanneer het erg hectisch is, ook nogal eens overprikkeld raken. Twee collega's weten van mijn autisme, en ik moet zeggen dat dat wel scheelt. Nu durf ik ook aan hen aan te geven als het allemaal even niet meer lukt.
Als ik alleen op stap ben, bijvoorbeeld zoals volgende week als ik in mijn eentje met de trein ergens naartoe ga (2 uur reizen), probeer ik ook zoveel mogelijk te zorgen dat ik niet té overprikkeld raak. Ik raak altijd wel íets van de kook bij dat soort ondernemingen, maar door bijvoorbeeld 1e klasse te reizen kan ik een deel van die externe prikkels al minimaliseren. Het kost wel wat, maar dan heb ik wel iets meer rust. En dat heb ik er graag voor over. Verder zorg ik ervoor dat ik een muziekje op mijn oren heb, zodat ik niet teveel mee krijg van alle gesprekken en geluiden om me heen.
donderdag 12 juli 2018 om 12:26
Overprikkeling is ook een belangrijk aandachtspunt hier.
Ik heb het vaak niet door en kan dan ineens omslaan (meestal negatief).
Probeer er wel wat meer op te letten en kan het nu wel iets beter voelen, maar dan nog vind ik het lastig er adequaat op te reageren (bijvoorbeeld in een warme, lawaaiige sporthal, dan merk ik wel dat het allemaal te veel is, maar dan loop ik bijvoorbeeld niet even naar buiten ofzo).
Bij mij uit het zich vaak ook in hoofdpijn. Wanneer ik die hoofdpijn negeer/onderschat dan wordt het alleen maar erger en dan beland ik uiteindelijk hondsberoerd in bed. Dus daar probeer ik zeker beter op te letten!
Niet echt tips dus...
Ik heb het vaak niet door en kan dan ineens omslaan (meestal negatief).
Probeer er wel wat meer op te letten en kan het nu wel iets beter voelen, maar dan nog vind ik het lastig er adequaat op te reageren (bijvoorbeeld in een warme, lawaaiige sporthal, dan merk ik wel dat het allemaal te veel is, maar dan loop ik bijvoorbeeld niet even naar buiten ofzo).
Bij mij uit het zich vaak ook in hoofdpijn. Wanneer ik die hoofdpijn negeer/onderschat dan wordt het alleen maar erger en dan beland ik uiteindelijk hondsberoerd in bed. Dus daar probeer ik zeker beter op te letten!
Niet echt tips dus...
donderdag 12 juli 2018 om 14:23
Tja, tips zijn van mijn kant uit dat voorkomen beter is dan genezen. Dus vooral weten wanneer of waarvan je makkelijk overprikkelt raakt en dan bedenken van te voren of iets kan helpen om het makkelijker te maken.
Dus zorgen dat je niet al sterk geprikkeld iets gaat doen waarvan je kunt inschatten dat het nóg veel meer prikkels geeft. En dat heeft te maken met een goede planning van activiteiten.
Soms kun je sturen in tijden of uren dat je iets wilt doen. Boodschappen halen middenin spitstijd of juist op de rustige ochtenden. Of laten bezorgen, is natuurlijk ook een optie.
In bijvoorbeeld de trein de rustige stukken opzoeken of juist heel bewust 1e klas te rijden.
Een koptelefoon opzetten als je weet dat je moeilijk tegen omgevingsgeluid kunt. Sommige mensen zetten een zonnebril op, dat dempt ook veel prikkels.
Als je weet van jezelf dat je slecht tegen bepaalde prikkels kunt, maar je vindt dat je het niet kunt maken om af te zeggen, kun je ook met jezelf afspreken om maar een uurtje te gaan. Dat doe ik vaak, dat ik afspreek met mijn man dat we in principe een x tijd gaan en dat ik dan mag aangeven om te gaan.
Maar mijn ervaring voor mij is echt dat het veel te maken heeft met planning en verdeling van de prikkels en daar rust omheen te plannen. Dus niet als een malle maar doorgaan. En ja, dat betekend inderdaad dat je sommige dingen dan niet kunt doen omwille van je gezondheid.
Voorbeeldje: een vriendin van mij had mij een paar jaar geleden uitgenodigd om een weekendje met haar te gaan camperen op buitenkunst http://www.buitenkunst.nl/
Heel leuk natuurlijk, maar ik trok dat gewoon niet. Ik was zo kapot erna, dat ik drie dagen echt 'ziek' in bed heb gelegen. Ik keek scheel en was misselijk van moeheid. Mijn man en kinderen kon ik een aantal dagen gewoon niet meer erbij hebben. Dat was een leerschool en betekend dat ik dat dus niet meer moet willen. Hoe jammer ik dat ook vind trouwens, want ik hou van dat concept.
Dus zorgen dat je niet al sterk geprikkeld iets gaat doen waarvan je kunt inschatten dat het nóg veel meer prikkels geeft. En dat heeft te maken met een goede planning van activiteiten.
Soms kun je sturen in tijden of uren dat je iets wilt doen. Boodschappen halen middenin spitstijd of juist op de rustige ochtenden. Of laten bezorgen, is natuurlijk ook een optie.
In bijvoorbeeld de trein de rustige stukken opzoeken of juist heel bewust 1e klas te rijden.
Een koptelefoon opzetten als je weet dat je moeilijk tegen omgevingsgeluid kunt. Sommige mensen zetten een zonnebril op, dat dempt ook veel prikkels.
Als je weet van jezelf dat je slecht tegen bepaalde prikkels kunt, maar je vindt dat je het niet kunt maken om af te zeggen, kun je ook met jezelf afspreken om maar een uurtje te gaan. Dat doe ik vaak, dat ik afspreek met mijn man dat we in principe een x tijd gaan en dat ik dan mag aangeven om te gaan.
Maar mijn ervaring voor mij is echt dat het veel te maken heeft met planning en verdeling van de prikkels en daar rust omheen te plannen. Dus niet als een malle maar doorgaan. En ja, dat betekend inderdaad dat je sommige dingen dan niet kunt doen omwille van je gezondheid.
Voorbeeldje: een vriendin van mij had mij een paar jaar geleden uitgenodigd om een weekendje met haar te gaan camperen op buitenkunst http://www.buitenkunst.nl/
Heel leuk natuurlijk, maar ik trok dat gewoon niet. Ik was zo kapot erna, dat ik drie dagen echt 'ziek' in bed heb gelegen. Ik keek scheel en was misselijk van moeheid. Mijn man en kinderen kon ik een aantal dagen gewoon niet meer erbij hebben. Dat was een leerschool en betekend dat ik dat dus niet meer moet willen. Hoe jammer ik dat ook vind trouwens, want ik hou van dat concept.
