Psyche
alle pijlers
Bijna geen vrienden
woensdag 25 augustus 2021 om 08:24
Lieve mensen,
Ik heb zo goed als geen vrienden.
Het is nooit zo geweest dat ik bulkte van de vrienden maar het waren er altijd wel een paar.
Ik ben altijd heel onzeker geweest en had weinig zelfvertrouwen. Vroeger was ik vrij verlegen, een typisch muurbloempje en ik werd gepest.
Inmiddels ben ik 40 en er is van alles gebeurd in mijn leven. Ik heb een fijn en gelukkig huwelijk maar daarnaast heb ik weinig mensen om me heen.
Een aantal jaren geleden heb ik een diagnose gekregen (medisch) welke ook mentaal voor een grote klap gezorgd heeft.
Vorig jaar heb ik besloten aan mezelf te gaan werken omdat ik op allerlei gebieden vastliep. Ik ben er nog lang niet maar ben wel op de goede weg.
Het blijft me alleen dwars zitten dat ik weinig mensen om me heen heb. Met tijden voel ik me eenzaam maar soms vraag ik me ook af of ik wel behoefte heb aan veel mensen om me heen. Of is het gewenning?
Ik ben niet de leukste of niet de gezelligste maar volgens mij ben ik wel een aardige, vriendelijke vrouw. Ik ben attent en geinteresseerd.
Op mijn werk hoor ik collega's praten over weekendjes weg met vriendinnengroepen, avondjes met vrienden enzo. 'En wat ga jij doen in het weekend?'.
Ik heb 1 vriendin met wie het contact altijd van mij uit moet komen. Zij is een chaoot. Zo heeft ze 4 weken geleden gezegd dat ze volgende week contact opneemt om iets af te spreken.
Een ander contact heb ik zelf laten verwateren omdat ik alleen als klaagpaal werd gebruikt. Nu heeft zij hulp nodig (zag ik op social media) en dan twijfel ik toch weer om mijn hulp aan te bieden (gaat om praktische hulp) omdat ik mensen graag help, maar ergens houdt het me dan ook weer tegen,
Familie heb ik ook maar ook van hen uit moet contact vaak vanuit mij komen. Dat maakt me toch onzeker. Zeker omdat ik zie dat er tussen hen onderling wel meer contact is.
Vanuit mijn man hebben we een stel waar we mee omgaan. Dat is oprecht heel leuk maar het zijn wel zijn vrienden. Als het tussen ons over zou zijn zou ik ze (denk ik) niet meer zien.
Binnenkort start ik met een assertiviteitscursus die hier in een wijkcentrum georganiseerd wordt. Misschien doe ik daar leuke contacten op en sowieso is het goed voor mijn zelfvertrouwen en onzekerheid.
3 jaar geleden heb ik een andere cursus gedaan en toen ik merkte dat er direct groepjes gevormd werden haak ik in gedachten al af. Dan voel ik me weer dat kleine meisje dat geen aansluiting vind en dan denk ik 'laat maar'.
Nu probeer ik er anders in te staan. Voor de rest van mijn mentale issues start ik binnenkort met therapie.
Voor wie is het hebben van weinig/geen vrienden herkenbaar?
Ik heb zo goed als geen vrienden.
Het is nooit zo geweest dat ik bulkte van de vrienden maar het waren er altijd wel een paar.
Ik ben altijd heel onzeker geweest en had weinig zelfvertrouwen. Vroeger was ik vrij verlegen, een typisch muurbloempje en ik werd gepest.
Inmiddels ben ik 40 en er is van alles gebeurd in mijn leven. Ik heb een fijn en gelukkig huwelijk maar daarnaast heb ik weinig mensen om me heen.
Een aantal jaren geleden heb ik een diagnose gekregen (medisch) welke ook mentaal voor een grote klap gezorgd heeft.
Vorig jaar heb ik besloten aan mezelf te gaan werken omdat ik op allerlei gebieden vastliep. Ik ben er nog lang niet maar ben wel op de goede weg.
Het blijft me alleen dwars zitten dat ik weinig mensen om me heen heb. Met tijden voel ik me eenzaam maar soms vraag ik me ook af of ik wel behoefte heb aan veel mensen om me heen. Of is het gewenning?
Ik ben niet de leukste of niet de gezelligste maar volgens mij ben ik wel een aardige, vriendelijke vrouw. Ik ben attent en geinteresseerd.
Op mijn werk hoor ik collega's praten over weekendjes weg met vriendinnengroepen, avondjes met vrienden enzo. 'En wat ga jij doen in het weekend?'.
Ik heb 1 vriendin met wie het contact altijd van mij uit moet komen. Zij is een chaoot. Zo heeft ze 4 weken geleden gezegd dat ze volgende week contact opneemt om iets af te spreken.
Een ander contact heb ik zelf laten verwateren omdat ik alleen als klaagpaal werd gebruikt. Nu heeft zij hulp nodig (zag ik op social media) en dan twijfel ik toch weer om mijn hulp aan te bieden (gaat om praktische hulp) omdat ik mensen graag help, maar ergens houdt het me dan ook weer tegen,
Familie heb ik ook maar ook van hen uit moet contact vaak vanuit mij komen. Dat maakt me toch onzeker. Zeker omdat ik zie dat er tussen hen onderling wel meer contact is.
Vanuit mijn man hebben we een stel waar we mee omgaan. Dat is oprecht heel leuk maar het zijn wel zijn vrienden. Als het tussen ons over zou zijn zou ik ze (denk ik) niet meer zien.
Binnenkort start ik met een assertiviteitscursus die hier in een wijkcentrum georganiseerd wordt. Misschien doe ik daar leuke contacten op en sowieso is het goed voor mijn zelfvertrouwen en onzekerheid.
3 jaar geleden heb ik een andere cursus gedaan en toen ik merkte dat er direct groepjes gevormd werden haak ik in gedachten al af. Dan voel ik me weer dat kleine meisje dat geen aansluiting vind en dan denk ik 'laat maar'.
Nu probeer ik er anders in te staan. Voor de rest van mijn mentale issues start ik binnenkort met therapie.
Voor wie is het hebben van weinig/geen vrienden herkenbaar?
zondag 29 augustus 2021 om 13:56
Ik heb in een vorig bericht geschreven dat ik 2 vriendinnen had en we hebben lief en leed met elkaar gedeeld. Vriendschap, familie kost soms energie vooral als er leed is maar ik heb dat niet als vretende energie ervaren, een luisterend oor zijn, iets kunnen betekenen voor de ander heb ik als vanzelfsprekend ervaren, maar wel binnen mijn grenzen. Met die 2 voormalige vriendinnen was er ook geen verwachtingen het liep heel naturel. En zodra het weer lief was dan ondernamen we weer gezellige dingen en werden de gesprekken ook weer luchtiger. Soms met rollende tranen over onze wangen van het lachen.
Ik bedoel hier mee te zeggen, geef je grenzen aan en wees ook duidelijk naar elkaar toe.
Ik heb de vriendschap niet bewust beëindigd het is verwaterd door drukte en omstandigheden van ons 3en maar wat koester ik de herinneringen. De veiligheid te kunnen delen in alle vertrouwen en dat is nu ook wat dit topic bij mij naar boven haal, in positieve zin.
Ik bedoel hier mee te zeggen, geef je grenzen aan en wees ook duidelijk naar elkaar toe.
Ik heb de vriendschap niet bewust beëindigd het is verwaterd door drukte en omstandigheden van ons 3en maar wat koester ik de herinneringen. De veiligheid te kunnen delen in alle vertrouwen en dat is nu ook wat dit topic bij mij naar boven haal, in positieve zin.
zondag 29 augustus 2021 om 14:53
Herkenbaar ik ben wel wat vriendschappen verloren nadat het met hun 2 ineens goed ging was ik niet goed genoeg meer, vorig jaar heb ik ee vriendschap van 30 jaar gestopt ze was alleen maar negatier extreem jaloers sprak alleen maar slecht over ander en had ook het lef omdat tegen mij te doen over mijn lief kwam er vaak vermoeider vandaan dan ervoor alles moest op haar manier belde meestal alleen als ze vervoer nodig had ze genoot er van als ik slecht in mijn fel zat.
Ik ben ook erg gepest als kind.
Ik ben ook erg gepest als kind.
maandag 30 augustus 2021 om 09:22
Dat "jeetje, is dit het nou?" herken ik maar al te goed. Vooral op avonden en vrije weekenddagen is dat soms confronterend.minameut schreef: ↑28-08-2021 10:25Hoi, ik had jarenlang altijd wel wat vriendinnen. Merkte wel dat ik vaak hun kant op moest komen. Altijd was ik (oprecht) een luisterend oor en leefde ik mee met iedereen. Totdat ik zelf een keer behoefte had aan steun en er maar 1 vriendin voor mij klaar stond.
Door coaching ging ik me ook niet meer altijd aanpassen en stelde ik grenzen en gaf soms mijn mening. Iets wat ze niet gewend zijn, dus dat heb ik geweten.... (boosheid, mij negeren, etc). Zeer pijnlijk en uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt afstand te nemen omdat ze mij leegzogen, maar ik niks mocht zeggen als het ware. En omdat ik niet mezelf meer kon zijn bij die personen.
Ook geleerd dat ik vooral mezelf moet zien en horen, mezelf meer serieus mag nemen, maar jeetje wat is dat vaak moeilijk. Netwerk is nu zeer klein en dat voelt soms naar.
Momenteel zit ik mentaal niet lekker in mijn vel en dat voelt wat eenzaam....
De vriendinnen die overgebleven zijn hebben hun eigen sores (scheiding, psychisch) en daardoor hou ik me wat in om mezelf bij hun te uiten.
Ondertussen gaat 1 vriendin vandaag naar de sauna met iemand. En een andere vriendin heeft ook meerdere uitjes. Leuk voor ze(!) echter besef ik dan dat ik zelf niks op de planning heb. Laatst zou ik met 1 gaan lunchen, maar ze belde ziek af. Terwijl ik er zo'n zin in had, want eindelijk iets gezelligs zonder mijn gezin, even uit de thuissituatie.
Inmiddels is school weer gestart, mijn werk ook alweer 3 weken en denk ik jeetje is dit het nou???
Ik weet dat ik zelf de slingers moet ophangen, maar iets houdt me tegen. Ik denk ook omdat ik weet dat een gezellig uitje mij ook energie kan kosten zodra de ander veel over haar problemen gaat praten. Dan ontstaat toch weer het rollenpatroon dat ik geduldig luister en meeleef en mij weer inhou over mezelf.
En steeds vaker wil ik ook niks, voelt alles doelloos.
Doodzonde, want voelde me nog zo sterk na coaching....
Afijn, ik zit nu thuis met de kinderen, ben niet zo lekker en alles voelt even zwaar. Door een blessure welke nog moet genezen kan ik niet sporten of wandelen ofzo. Helpt ook niet mee.
Mijn partner heeft morgen een uitje en ik zit dan weer thuis met de kinderen.
Op zulke momenten loop ik wat vast en zou ik zo graag meer gezien willen worden. Meer mensen om me heen die mij tot steun kunnen zijn waar nodig ipv zeggen 'ach gaat wel weer over, gewoon weer door'. Het zit er voor nu even niet in, maar blijf hopen dat ik binnenkort de juiste mensen om mij heen mag ontmoeten
Hoop dat je cursus positief mag verlopen. En wie weet ontstaan er nog leuke contacten tussen de berichtjes die anderen je hebben gestuurd
. Meer mensen om me heen die mij tot steun kunnen zijn waar nodig ipv zeggen 'ach gaat wel weer over, gewoon weer door'. Het zit er voor nu even niet in, maar blijf hopen dat ik binnenkort de juiste mensen om mij heen mag ontmoeten 
Ik zou heel erg graag een sportmaatje willen om hard te lopen en te fietsen.
Er zijn talloze platforms voor, maar het is altijd met account en vaak ook nog betaald. Ik heb daar geen goed gevoel bij.
Of iemand om een bakje koffie mee te doen, een biertje. Een gezellig dagje weg. Ik ben al m'n hele leven "gewend" om dingen alleen te doen maar het voelt soms wat verloren.
maandag 30 augustus 2021 om 09:59
Precies. Mij persoonlijk doet het goed om te lezen dat er meer mensen zijn met dit probleem. Dat voelt net even wat anders dan dat je zegt tegen iemand dat je eenzaam bent of weinig vrienden hebt. Er heerst hoe je het ook wend of keert een soort van taboe op.Leentje_71 schreef: ↑30-08-2021 09:48Goedemorgen,
Ik denk dat dit topic bedoeld is om ervaringen uit te wisselen met mensen die in het zelfde schuitje zitten en als daar leuke contacten uit ontstaan is dat toch mooi meegenomen.
Wat betreft het 'afwachtende', ja, ik sta altijd open voor nieuwe contacten, maar ben al zo vaak teleurgesteld dat ik wat voorzichtiger ben in eerste stappen:)
maandag 30 augustus 2021 om 10:27
Ja ik ben ook niet zo'n afstapper op nieuwe mensen, ben ook een kat uit de boom kijkend persoon...vroeger was ik veel socialer daarin maar heb ook een paar keer de deksel op mn neus gekregen dat ik door de jaren heen wat veranderd ben daarin. Ik ben wat afwachtender geworden maar ook met de vrienden die ik heb, gewoon om es te kijken of iemand de moeite neemt om contact met mij op te nemen als ik een tijdje niks laat horen...zo merk je wel wie echt om je geeft..
maandag 30 augustus 2021 om 10:42
Ik ben echt blij om dit allemaal te lezen, in die zin dat ik ook zo iemand ben die niet of nauwelijks vrienden heeft.
Op school áltijd gepest dus geen vrienden.
Vroeg gaan werken en 's avonds leren, heel vaak van baan veranderd, daardoor ergens anders gaan wonen en ook nog wat langere relaties achter de rug die uitgingen. Dus geen vrienden - collega's worden sowieso geen echte vrienden.
En dan nog dat er mensen zijn die je als een baksteen laten vallen als ze 'ineens' andere interesses hebben of dat er leukere mensen in hun leven opdagen of zo.
Ik heb geleerd: mensen komen in je leven, mensen gaan in je leven. Ik heb een fantastische partner (die hetzelfde heeft als ik) en we kunnen ook goed alleen zijn. We hebben leergeld betaald met ons huis en hart openstellen voor mensen die je toch laten vallen als er even niets te halen valt. De pijn zijn wij teboven; we gaan er gewoon niet meer aan beginnen. We hebben een handvol echt fijne goede vrienden en ook wel wat kennissen maar voor de rest gaan we er niet eens ons best meer voor doen. Scheelt teleurstellingen verwerken.
Op school áltijd gepest dus geen vrienden.
Vroeg gaan werken en 's avonds leren, heel vaak van baan veranderd, daardoor ergens anders gaan wonen en ook nog wat langere relaties achter de rug die uitgingen. Dus geen vrienden - collega's worden sowieso geen echte vrienden.
En dan nog dat er mensen zijn die je als een baksteen laten vallen als ze 'ineens' andere interesses hebben of dat er leukere mensen in hun leven opdagen of zo.
Ik heb geleerd: mensen komen in je leven, mensen gaan in je leven. Ik heb een fantastische partner (die hetzelfde heeft als ik) en we kunnen ook goed alleen zijn. We hebben leergeld betaald met ons huis en hart openstellen voor mensen die je toch laten vallen als er even niets te halen valt. De pijn zijn wij teboven; we gaan er gewoon niet meer aan beginnen. We hebben een handvol echt fijne goede vrienden en ook wel wat kennissen maar voor de rest gaan we er niet eens ons best meer voor doen. Scheelt teleurstellingen verwerken.
maandag 30 augustus 2021 om 10:57
herkenbaar en corona heeft dat bij mij vooral blootgelegd. Ik heb nooit een grote vriendengroep gehad, kan goed alleen zijn en door mijn teamsport was ik altijd onder de mensen. Teamsport doe ik al lang niet meer. Ik ben graag onder de mensen, houd van aanspraak, gezelligheid, maar het liefst wanneer het mij uitkomt. Ik heb veel moeite om vaste afspraken te maken, want ik weet van tevoren nooit of ik daar op dat moment echt zin in heb.
Door corona en het alleen thuiswerken ontdekte ik dat ik weinig vrienden heb en dat vind ik niet leuk. Door mijn man en 2 jonge kinderen is er wel rumoer in huis als ze thuis zijn, maar ik werk nog thuis, ben veel alleen daardoor en mijn wereld is heel klein en eigenlijk past me dat helemaal niet zo.
Door corona en het alleen thuiswerken ontdekte ik dat ik weinig vrienden heb en dat vind ik niet leuk. Door mijn man en 2 jonge kinderen is er wel rumoer in huis als ze thuis zijn, maar ik werk nog thuis, ben veel alleen daardoor en mijn wereld is heel klein en eigenlijk past me dat helemaal niet zo.
maar wel als resultaat dat ik wel vaak alleen ben in t weekend....lastig
maandag 30 augustus 2021 om 12:00
Ik heb ook geen vrienden.
Alle vriendinnen van vroeger daar is het contact mee verwaterd, en ik dacht er laatst over na, voor mij is het best belangrijk om een gedeelde geschiedenis te hebben. Dat je samen op school hebt gezeten, dezelfde mensen kent, nog eens herinneringen kunt ophalen over dit en dat. Het lijkt mij heel vreemd om vrienden te worden met iemand die ik nu pas leer kennen. Slaat misschien nergens op, maar dat lijkt mij toch niet echt wat.
Daarnaast vind ik mezelf niet leuk, en zie ik ook niet in waarom iemand anders mij leuk zou vinden, dus ik zadel anderen daar maar niet mee op.
Alle vriendinnen van vroeger daar is het contact mee verwaterd, en ik dacht er laatst over na, voor mij is het best belangrijk om een gedeelde geschiedenis te hebben. Dat je samen op school hebt gezeten, dezelfde mensen kent, nog eens herinneringen kunt ophalen over dit en dat. Het lijkt mij heel vreemd om vrienden te worden met iemand die ik nu pas leer kennen. Slaat misschien nergens op, maar dat lijkt mij toch niet echt wat.
Daarnaast vind ik mezelf niet leuk, en zie ik ook niet in waarom iemand anders mij leuk zou vinden, dus ik zadel anderen daar maar niet mee op.
maandag 30 augustus 2021 om 12:08
Als ik het zo lees, heeft het niet hebben van (veel) vrienden te maken voor een groot deel te maken met een negatief zelfbeeld. Mijn advies zou zijn: probeer hier eerst aan te werken. Wanneer je een positiever zelfbeeld hebt zul je ook wat assertiever worden en gemakkelijker mensen benaderen. Wat je zelfvertrouwen dan weer verder verstrekt. Dus ga op zoek naar een training of cursus of therapie om hieraan te werken zou ik zeggen. Al weet ik ook heus dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan en best een lange weg kan zijn (weet het uit eigen ervaring..). T zal ook met vallen en opstaan gaan (wees mild voor jezelf).
Succes ermee allemaal!
Succes ermee allemaal!
maandag 30 augustus 2021 om 12:41
Ik vind dat soms best een dingetje hoor, want ik zeg dus ook weleens een afspraak af. Je kunt wel iets plannen voor x aantal weken verder, maar het gebeurt mij echt dat ik op die dag gewoon geen zin heb. Dat komt ook omdat wij thuis veel moeten plannen, want beide werken, bso, sportclubs kinderen. Daarbuiten wil ik zoveel mogelijk zelf bepalen wanneer ik wat doeLeentje_71 schreef: ↑30-08-2021 11:55Newspaper: ik moest wel beetje lachen om dat niet vantevoren afspraken maken omdat je nooit precies weet of je daar zin in hebt, ik heb echt precies hetzelfdemaar wel als resultaat dat ik wel vaak alleen ben in t weekend....lastig
Tegelijkertijd maakt dit ook dat ik niet sport, want ik vind teamsporten het allerleukst, maar dan ben ik ook weer gebonden aan vaste momenten.
In onze vrije tijd zijn mijn man ik en dus samen, dat vinden we beide fijn, maar ik ben eerlijk dat ik daarbuiten te weinig mensen heb en ik voel me daardoor wel eenzaam. Zou ook niet weten waar je nieuwe mensen leert kennen, behalve je aansluiten bij een sportvereniging. Een betaalde vriendinnensite vind ik niks
maandag 30 augustus 2021 om 12:45
Het heeft niet altijd te maken met een negatieg zelfbeeld. Tenminste in mijn geval. Ik denk vrij positief over mezelf en ben best wel assertief maar t heeft voornamelijk te maken met wat je in je verleden hebt meegemaakt met vriendschappen. En het hebben van vrienden die jou kenden van vroeger en weten wat je allemaal meegemaakt hebt is erg leuk inderdaad. Al denk ik ook wel dat je veel energie krijgt van nieuwe vrienden, mits het oprecht is natuurlijk en het van 2 kanten komt.
maandag 30 augustus 2021 om 12:47
Ook ik lees hier veel herkenning.
Introvert, houd niet van ver vantevoren afspreken, ben niet op mijn best in groepen....
Vroeger had ik veel vriendinnen, maar het verwaterde. De laatste jaren bleven er 2 over en daar was ik blij mee. Totdat ik me realiseerde dat initiatief om af te spreken altijd van mij af kwam. Dat voelde niet altijd leuk: alsof ze niet in mij geïnteresseerd waren. Lang heb ik me daar overheen gezet, maar laatst was één van hen mijn verjaardag vergeten. Dat raakte me wel. Na al die jaren ben ik even gestopt met contact zoeken, maar helaas blijft het stil van hun kant.
Op zich ben ik blij met mijn leven en heb ik het druk zat. Lieve man, leuke kinderen, gezellige familie leden vlakbij. Maar ik mis soms het kletsen met een vriendin. Het lijkt me zo gezellig om op een avond eens ergens een hapje te eten, wat te drinken, terrasje te pakken etc.
Introvert, houd niet van ver vantevoren afspreken, ben niet op mijn best in groepen....
Vroeger had ik veel vriendinnen, maar het verwaterde. De laatste jaren bleven er 2 over en daar was ik blij mee. Totdat ik me realiseerde dat initiatief om af te spreken altijd van mij af kwam. Dat voelde niet altijd leuk: alsof ze niet in mij geïnteresseerd waren. Lang heb ik me daar overheen gezet, maar laatst was één van hen mijn verjaardag vergeten. Dat raakte me wel. Na al die jaren ben ik even gestopt met contact zoeken, maar helaas blijft het stil van hun kant.
Op zich ben ik blij met mijn leven en heb ik het druk zat. Lieve man, leuke kinderen, gezellige familie leden vlakbij. Maar ik mis soms het kletsen met een vriendin. Het lijkt me zo gezellig om op een avond eens ergens een hapje te eten, wat te drinken, terrasje te pakken etc.
maandag 30 augustus 2021 om 13:09
maandag 30 augustus 2021 om 13:55
maandag 30 augustus 2021 om 14:06
Ja enorm! Maar dat zegt meer over mij dan over dit topic, dus daarom was mijn bijdrage niet nodig.OliveHoover schreef: ↑30-08-2021 13:55Er is duidelijk iets dat je stoort aan dit topic? (niet lullig bedoeld, oprechte vraag).
Mijn oma zei altijd: als je niks aardigs te zeggen hebt, zeg dan maar niks, en in dat kader dacht ik: delete!
Wat eten we vanavond?
